Έτοιμος για το πρώτο τζάμπολ της χρονιάς ο ΑΡΗΣ μας με ένα σπουδαίο παιχνίδι όπου η νίκη θα σημάνει και την επιστροφή στην κανονικότητα. Μια κανονικότητα όπου θέλει τον ΑΡΗ να παρουσιάζεται και πάλι ανταγωνιστικός και τους "πελάτες" να τους φέρετε σαν "πελάτες".   Η εμπιστοσύνη που εμπνέει ο Σούλης Μαρκόπουλος, οι επιλογές ποιοτικών παικτών και η δύναμη της έδρας είναι αρκετά για να μας κάνουν αισιόδοξους ότι  ο συμπολίτης δεν θα γλιτώσει!

Από την αβεβαιότητα και τα αδιέξοδα περάσαμε στην συγκρατημένη αισιοδοξία και στην ανυπομονησία για το πρώτο τζάμπολ. Αυτό είναι το κοντράστ των συναισθημάτων όλων των Αρειανών που πλέον βλέπουν τον μπασκετικό ΑΡΗ με άλλο μάτι. Μπορεί να μην την έχουμε δει την ομάδα αλλά με εξαίρεση τον Μόρις οι υπόλοιποι παίκτες είναι γνωστοί σε όποιον ασχολείται με την σπυριάρα μπάλα. Παίκτες με εμπειρία και  προσωπικότητα που το γνωρίζουν το άθλημα. Παίκτες που δεν αγχώνονται για το αν θα παίξουν μπροστά σε ένα απαιτητικό κοινό που θέλει τη νίκη και μόνο τη νίκη απέναντι σε αυτή την ομάδα που εκφράζει όλα όσα μας αποτροπιάζουν. Υπό την καθοδήγηση ενός προπονητή που τα ντέρμπι τα έχει φάει με το κουτάλι και τα γνωρίζει από όλες τις πλευρές. Και αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσεις και την ώθηση της κερκίδας τότε καταλαβαίνεις ότι ο μπάογκ δεν έχει καμία τύχη. Ένας μπάογκ που όπως κάθε καλοκαίρι διαφημίζεται σαν κάτι το εξαιρετικό με ευρεία στήριξη του κόσμου του και τελικά καταλήγει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας να κάνει αγγαρεία μεταξύ συγγενών και φίλων. Εκεί ακριβώς θα τον βοηθήσουμε να καταλήξει μια ώρα νωρίτερα.

Τι και αν έχουν περάσει λίγα εικοσιτετράωρα από τότε που μαζεύτηκε όλη η ομάδα μαζί. Τι και αν όλο το καλοκαίρι αναρωτιόμασταν αν θα κατεβάσουμε ανδρικό ή εφηβικό… Το μπαν λύθηκε, μεταγραφές καλές έγιναν, έμπειρο κόουτς έχουμε, το ντου στα διαρκείας  ξεκίνησε και συνεχίζεται αδιάκοπα και όλα φαντάζουν ιδανικά για ακόμη ένα κιτρινόμαυρο πάρτι με  καλεσμένο τον συμπολίτη για το γνωστό ξεπουπούλιασμα. Το επιβάλλει η κανονικότητα!

ΥΓ. Αγωνιστική ανάλυση για αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί να γίνει μιας και δεν έχουμε δει ούτε ένα δεκάλεπτο από τον ΑΡΗ μας. Ωστόσο αν επιβεβαιωθεί η θεωρία βάσει των βιογραφικών των παικτών που αποκτήθηκαν τότε θα έχουμε ύστερα από χρόνια μια πολύ καλή χρονιά!

ΥΓ2. Εδώ δεν έχει ούτε καθυστερήσεις ούτε Σιδηρόπουλο για να τους σώσει.

ΥΓ3. Θα παίξει και ο Βιερίνια; κάτι τέτοια έδειχνε το μπαογκΤΒ της Β.Κορέας.

Με αντίπαλο το Ρέθυμνο στο Παλέ πέφτουν οι τίτλοι τέλους για την φετινή μαρτυρική χρονιά. Η αποχή των Αμερικανών εδώ και λίγες ημέρες έχει λάβει τέλος μετά τις νέες πληρωμές της ΚΑΕ και σε συνδυασμό με την απουσία του Μποχωρίδη ο ΑΡΗΣ δεν φαίνεται να είναι και στην καλύτερη του κατάσταση για αυτό το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς όπου η υπόθεση νίκη είναι θέμα γοήτρου.

Εάν δεν γίνει το μπαμ με νέα αποχώρηση του Ολυμπιακού ώστε να έρθουν τα πάνω κάτω στη βαθμολογία το παιχνίδι με το Ρέθυμνο θα είναι το τελευταίο της χρονιάς. Μιας χρονιάς γεμάτο πίκρες και πόνο για όλους εμάς που αντέξαμε να παρακολουθήσουμε την πορεία του ΑΡΗ σαν ναρκομανείς που θέλουν απεγνωσμένα την θανατηφόρα δόση τους… Αυτή η τελευταία αναμέτρηση δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα και αντί για μια φυσιολογική προετοιμασία ώστε να κλείσει η χρονιά ήρεμα ξαφνικά προέκυψε αποχή κάτι που δείχνει ότι μάλλον κανείς δεν έχει το μυαλό στο Ρέθυμνο. Ένα Ρέθυμνο που βλέποντας αυτό το μπάχαλο έρχεται ξεκάθαρα για να πάρει τη νίκη σωτηρίας κάτι που επιβεβαιώνει το άθλιο σημείο που έχει φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ. Ο Λευτέρης Μποχωρίδης αν και θα συμμετέχει στην αποστολή δύσκολα να αγωνιστεί ενώ ερωτηματικό αποτελεί η κατάσταση στην οποία θα παρουσιαστούν οι Αμερικάνοι που έλειπαν από τις προπονήσεις και το πώς θα αποφασίσει ο Καστρίτης να διαχειριστεί την όλη κατάσταση.

Μια 100% αποτυχημένη χρονιά από την αρχή έως το τέλος που όμοια της δεν είχαμε ξαναζήσει. Το χειρότερο από όλα είναι ότι για την ώρα δεν υπάρχει οποιοδήποτε αισιόδοξο στοιχείο για την επόμενη σεζόν. Μονόδρομος η αντίδραση της οικογένειας του ΑΡΗ που θα πρέπει να απαιτήσει εξηγήσεις από τον Δ.Γουλιέλμο και να δράσει αναλόγως. Η ομάδα δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη της… Όσο για το παιχνίδι με το Ρέθυμνο είναι 100% θέμα γοήτρου και θα πρέπει να κερδηθεί.

ΥΓ. Απελπισία και ασχετομπασκετοσύνη εκφράζουν οι επικίνδυνες απόψεις φιλάθλων που μιλάνε για πλαισίωση ομάδος από νεαρούς και άπειρους με την ελπίδα όχι μόνο να καταφέρουν να σηκώσουν το βάρος της ανδρικής ομάδος αλλά να αναδειχθούν και σε σπουδαίους αστέρες.

ΥΓ2. Σαν ανέκδοτο ακούγεται η φήμη για πλάνο Καστρίτη για ακόμη μια χρονιά με μπαν βασισμένη σε Έλληνες παίκτες κατά πλείστον νεαρούς. Η ομάδα δεν πρόκειται να αντέξει δεύτερη χρονιά έτσι.

ΥΓ3. Σκέψεις για παραιτήσεις από το Δ.Σ. της ΚΑΕ από όλα τα μέλη ώστε να απομονωθεί ο Δ.Γουλιέλμος και να αναγκαστεί να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Ας ελπίσουμε ότι με τη λήξη του αγώνα να ανακοινωθούν και επισήμως μιας και η ασυλία που χαίρει ο "αλεξιπτωτιστής" δεν έχει προηγούμενο.

ΥΓ4. Ψυχορραγεί ο ΑΡΗΣ μας και συμπτωματικά μαζί του ολόκληρο το Ελληνικό μπασκετ. Η μεγάλη διαφορά της εποχής που ο ΑΡΗΣ μονοπωλούσε την κορυφή σε σχέση με την εποχή που οι 2 "αιώνιοι" κάνουν τα δικά τους. Όσο λεφτά και αν ρίξει ο κάθε Γιαννακόπουλος κάποια πράγματα δεν αγοράζονται.

Τα πολλά παιδικά λάθη και η εμετική διαιτησία που έδωσαν στους γηπεδούχους να βαρέσουν 25(!!!) βολές περισσότερες οδήγησαν σε μια ακόμη ήττα. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα παρουσιάστηκαν μετριότατοι με τρομερά προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας. Ωστόσο ο Γ.Καστρίτης για ακόμη μια φορά δήλωσε ευχαριστημένος και μοίρασε συγχαρητήρια...

Έναν πνευματικά απελευθερωμένο ΑΡΗ που με πιο καθαρό μυαλό θα ήταν σαφώς πιο αποτελεσματικός σε άμυνα και επίθεση περιμέναμε να δούμε μετά τη σημαντική νίκη κόντρα στην Κύμη αλλά δυστυχώς είδαμε μια από τα ίδια. Τα παιδικά λάθη και οι τραγικές επιθετικές επιλογές δεν επέτρεψαν στον ΑΡΗ να μπει δυνατά για τη νίκη σε κανένα σημείο του αγώνα παρά την καλή μας άμυνα. Μια άμυνα που τα ανθρωπάκια με τα γκρι βρήκαν τον τρόπο να την σπάσουν. Λες και βλέπανε τις  πράσινες φανέλες του εξασφύριχτου με κάθε ευκαιρία έστελναν τους παίκτες του Ηφαίστου στην γραμμή των βολών. Οι 36 βολές του Ηφαίστου σε σχέση με τις 11 τις δικές μας είναι μια επίδοση εξαιρετική για αυτά τα μπουμπούκια της διαιτησίας που έκλεισαν το μάτι πονηρά στην ΕΟΚ και στην ΚΕΔ. Σε ένα παιχνίδι σχετικά κλειστό με τους γηπεδούχους να βαράνε περισσότερα μακρινά σουτ από εμάς και μόλις 2 παραπάνω δίποντα αυτά τα σφυρίγματα δεν δικαιολογούνται με τίποτα. Λογικό λοιπόν αυτός ο ΑΡΗΣ να μην μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο από αυτό που είδαμε σήμερα με την ήττα να φαντάζει φυσιολογική…

Ανόσια πάθαμε στις πίκρες φέτος με τους παίκτες μας ακόμη και απαλλαγμένοι από την πίεση του αποτελέσματος να συνεχίζουν στους ίδιους απογοητευτικούς ρυθμούς και τον Γ.Καστρίτη να μοιράζει συγχαρητήρια… Ναι μεν αδιάφορο το παιχνίδι αλλά αυτή η κατάσταση δεν αντέχεται και δεν πρέπει να συνεχιστεί. Το πρωτάθλημα σχεδόν τελείωσε και οι περσινές εξαγγελίες παραμένουν εξαγγελίες…

ΥΓ. Ο ΑΡΗΣ είναι ομάδα όλης της Ελλάδος και όχι μόνο της Θεσσαλονίκης όπως θέλουν να το περνάνε οι "χαμουτζήδες" . Και όταν μάλιστα μιλάμε για τον μπασκετικό ΑΡΗ τότε μιλάμε για την μοναδική ομάδα στην Ελλάδα που κατάφερε να ενώσει όλους τους Έλληνες. Οπότε το να πηγαίνει σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη και να υπάρχουν φίλοι της ομάδος δεν αποτελεί είδηση.

ΥΓ2. Σε ελεύθερη πτώση και η αξιοπιστία του πρωταθλήματος πέρα από την ποιότητα. Πέρσι είχαμε το "χαρακίρι" της Αμαλιάδας, φέτος έχουμε τον "φονέα των γιγάντων" που μεταμορφώνεται σε γατάκι.

Με τον ΑΡΗ μας να έχει αποφύγει οριστικά κάθε επικίνδυνο σενάριο  οι τελευταίες 2 αγωνιστικές αποτελούν παιχνίδια διαδικαστικού χαρακτήρα. Ωστόσο η νίκη κόντρα στον Ήφαιστο Λήμνου σήμερα αλλά και την επόμενη αγωνιστική με το Ρέθυμνο είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει ο φετινός ΑΡΗΣ για να κλείσει η χρονιά όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

Με τον Μποχωρίδη να απουσιάζει λόγω τραυματισμού ο ΑΡΗΣ μας καλείται σε ένα παιχνίδι χωρίς άγχος να αποδείξει όπως ακριβώς έκανε και απέναντι στην Κύμη ότι φέτος έχει αδικήσει τον εαυτό του. Ο Ήφαιστος μπορεί να είναι μια καλοδουλεμένη φυσιολογική επαγγελματική ομάδα που δεν αντιμετωπίζει την πίεση και τα προβλήματα που υπάρχουν στον ΑΡΗ μας αλλά και σε άλλες ομάδες της BasketLeague, καθαρά αγωνιστικά όμως δεν είναι και τόσο δυνατή ομάδα όπως την παρουσιάζουν.  Το παιχνίδι του πρώτου γύρου πρέπει να αποτελέσει τον οδηγό και για το σημερινό μιας και ο ΑΡΗΣ μας είχε κερδίσει με σχετική ευκολία σε ένα από τα πρώτα παιχνίδια του Γ.Κάστριτη στον πάγκο μας. Η σκληρή άμυνα ήταν το κλειδί της νίκης όπως ακριβώς θα πρέπει να είναι και σήμερα. Ενώ ο ΜακΓκι που είχε κυριαρχήσει κάτω από τα καλάθια μαζί με τον Μπελ  είχαν κάνει τη διαφορά. Κάτι που αναμένουμε να δούμε και σήμερα μιας και ο Αμερικάνος γκαρντ αναμένεται να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής.

Στο τέλος φθάνει η χρονιά με την μεγάλη μάχη για το μέλλον του μπασκετικού ΑΡΗ τώρα να αρχίζει να ξεκινάει. Ντροπή και μόνο να υπάρχει εφησυχασμός επειδή ο ΑΡΗΣ απέφυγε τα χειρότερα.  Όποιος νομίζει ότι με τα ψέματα και την ωραιοποίηση καταστάσεων μπορεί να προχωρήσει και την επόμενη χρονιά ο ΑΡΗΣ μας είναι γελασμένος. Το μήνυμα αφύπνισης και εγρήγορσης θα πρέπει να σταλθεί από όλους μας προς πάσα κατεύθυνση  Ξεκάθαρα η άρση του μπαν  είναι μονόδρομος  και θα δείξει τις προθέσεις του Δ.Γουλιέλμου. Οτιδήποτε λιγότερο θα είναι κοροϊδία…

ΥΓ. Πρώτη φορά ο μπασκετικός ΑΡΗΣ αγωνίζεται στη Λήμνο και όπως είναι φυσιολογικό υπήρχε θερμή υποδοχή προς την ομάδα. Μπορεί κάποιους νεότερους Αρειανούς να τους ξενίζουν αυτές οι ειδήσεις, ωστόσο εκείνο το πανό που υπήρχε στο Παλέ πριν κάποιες δεκαετίες με το σύνθημα "Ένα Έθνος μια Ομάδα"  μόνο προπαγάνδα δεν ήταν… Άλλωστε οι μαρτυρίες από όσους δεν έχουν πνιγεί στον οπαδικό φανατισμό τους είναι αμέτρητες με πιο πρόσφατη αυτή του προέδρου του Προμηθέα που αναφέρθηκε στην πανεθνική στήριξη που είχε ο Αυτοκράτορας.

ΥΓ2. Κόντρα στο κλίμα ωραιοποίησης των πάντων στον χώρο του Ελληνικού μπάσκετ… αυτή η ομάδα "υπόδειγμα" του Ήφαιστου Λήμνου αποτελεί άλλον έναν τέλειο ρολίστα στο πρωτάθλημα των αιωνόβιων προέδρων όπου τα πάντα είναι κομμένα και ραμμένα στα θέλω του Παναθηναϊκού κατά πρώτο λόγο και του Ολυμπιακού κατά δεύτερο. Με τέτοια νοοτροπία με ομάδων που διεκδικούν το τίποτα και πανηγυρίζουν εάν το κατακτήσουν το άθλημα απλά βυθίζεται.

Ξέσπασε ο φετινός χιλιοταλαιπωρημένος ΑΡΗΣ και στο πιο κρίσιμο σημείο αυτής της εφιαλτικής χρόνιας έβγαλε στο παρκέ τον καλύτερο του εαυτό! Μην αφήνοντας την ασεβή Κύμη να πάρει ανάσα, ξεκίνησε με το εντυπωσιακό 26-2 και μετέτρεψε αυτό το αγχωτικό στα χαρτιά παιχνίδι στο πιο ευχάριστο απόγευμα. Ζεστό το χειροκρότημα από τον κόσμο προς τους παίκτες, που για ακόμη μια φορά άφησε στην άκρη την πίκρα του και έδωσε βροντερό παρών!

Με τον Γιάννη Καστρίτη να κάνει για πρώτη φορά φέτος τα αυτονόητα και να ξεκινάει με Τζόουνς και Σλαφτσάκη ο ΑΡΗΣ μας μπήκε φουριόζος. Εγκλώβισε με την άμυνα του τους παίκτες της Κύμη, πήρε αυτοπεποίθηση από νωρίς και απελευθερώθηκε επιθετικά σκορπίζοντας τον σημερινό μας αντίπαλο από το πρώτο δεκάλεπτο με το εμφατικό 26-2. Και αν όλοι μας στην άκρη του μυαλού μας είχαμε όλα αυτά τα παιχνίδια που προηγηθήκαμε με 17-18 πόντους και τελικά ηττηθήκαμε οι παίκτες του Γ.Κάστριτη είχαν άγριες διαθέσεις και το έδειχναν κάθε δευτερόλεπτο πάνω στο παρκέ. Συγκινητικός ο Μποχωρίδης που έπαιξε με ένεση, εξαιρετικός και ο Τζόουνς  που φαίνεται να παρέσυρε και τους συμπαίκτες του με το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όλοι όσοι αγωνίστηκαν είχαν θετική παρουσία και βοήθησαν με τον τρόπο τους ώστε να έρθει αυτή η επιβλητική νίκη. Αφήνοντας την Κύμη που τις προηγούμενες ημέρες έβγαλε γλώσσα να αναλογιστεί ποια είναι η θέση της στο Ελληνικό μπάσκετ…

Ξεκάθαρα η ομάδα δούλεψε αυτές τις ημέρες στο ψυχολογικό κομμάτι, κατάφερε να μετατρέψει την πίεση σε ώθηση και απέδειξε ότι πραγματικά φέτος έχει αδικήσει τον εαυτό της. Ξέσπασε και έδωσε ένα καλό μάθημα περι σεβασμού στους "νεοφερμένους" στο Ελληνικό μπάσκετ. Ο κόσμος έδωσε δυναμικό παρών όπως ακριβώς δυναμική θα πρέπει να είναι και η αντίδραση του από εδώ και πέρα. Αυτός ο ΑΡΗΣ όπως τον έχουν καταντήσει οι διάφοροι περαστικοί θα πρέπει να μπει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σιγά σιγά να ξεχαστεί. Υπομονή και ανοχή τέλος!

ΥΓ. Προπονητάκια της σειράς που χάρη στην κατάντια του Ελληνικού μπάσκετ και τα αρδάκια σας έχετε βγει στο προσκήνιο, διαβάστε PlanetARIS.grνα ξεστραβωθείτε… Τζόουνς και Σλαφτσάκης ξεκίνησαν βασικοί, έδωσαν από την αρχή ενέργεια, ταχύτητα, άμυνα και χάρη σε αυτό το καλό ξεκίνημα έφυγε το άγχος και απελευθερωθήκαμε και στην επίθεση… Πόσες φορές το γράψαμε άραγε;

ΥΓ2. Πρώτη φορά στην ιστορία του ο ΑΡΗΣ διένυσε μια ολόκληρη χρονιά με στόχο την γρήγορη παραμονή του. Πρώτη φορά…

ΥΓ3. Το μπαν χθες, αρκετά με την κοροϊδία...

Απαρχή της μαζικής κινητοποίησης του κόσμου πρέπει να αποτελέσει το αυριανό παιχνίδι κόντρα στην Κύμη όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ένας φίλος του PlanetARIS.grμιας και τα πράγματα στον μπασκετικό ΑΡΗ πλέον είναι οριακά. Οριακά σε ότι έχει να κάνει με την εύθραστη βαθμολογική θέση, οριακά σε ότι έχει να κάνει με τον γενικότερο μέλλον του Αυτοκράτορα που φαντάζει σήμερα δυσοίωνο. Το πρώτο βήμα είναι η νίκη κόντρα στην Κύμη και ο κόσμος της  ομάδος θα είναι εκεί για να τη διασφαλίσει!

Δεν θα αναλωθούμε σε αγωνιστική ανάλυση μιας και ότι και να πούμε για αυτή την ομάδα  καθαρά μπασκετικά είναι περιττό. Ο φετινός ΑΡΗΣ έχει καταρρίψει κάθε μπασκετική λογική και διαρκώς βρίσκει τρόπους να μας εκπλήσσει αρνητικά με την παρουσία του. Οπότε όλο το βάρος του Γιάννη Καστρίτη αυτές τις λίγες ημέρες προετοιμασίας που ακολούθησαν την ήττα με τον Χολαργό ευελπιστούμε να έχει πέσει στην ψυχολογία της ομάδος. Καθαρό μυαλό και συγκέντρωση χρειάζεται η ομάδα ώστε να μην παρασυρθεί από τον ρυθμό του αντίπαλου αλλά και από δικό της κακό εαυτό. 40' πάθος και πίστη για τη νίκη. Τίποτα λιγότερο από αυτό δεν θα είναι αρκετό…

Έδωσε δικαιώματα ο ΑΡΗΣ και για αυτό η κάθε ομαδούλα προσπαθεί να αρπάξει την ευκαιρία της για να φανεί απέναντι στον Αυτοκράτορα. Έστω και στο φινάλε του πρωταθλήματος οφείλουμε σαν ΑΡΗΣ να δώσουμε τις απαντήσεις μας. Και αν η ομάδα μας πάνω στο παρκέ ώρες ώρες κολλάει… εμείς θα την πάρουμε από το χεράκι θα γίνουμε μαζί μια γροθιά και θα βουλώσουμε το στόμα του κάθε ασεβή περαστικού από το άθλημα που έφερε ο τεράστιος ΑΡΗΣ στην Ελλάδα. 15.45 το ραντεβού όλων μας στο Παλέ!

ΥΓ. Η απαρχή της μαζικής κινητοποίησης του κόσμου! Μόνο έτσι θα αλλάξει η κατάσταση και ο κάθε τυχοδιώκτης καιροσκόπος δεν θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να κάνει το κομμάτι του στον ΑΡΗ. Μόνο έτσι…

Διπρόσωπος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Χολαργό, με το κακό πρόσωπο του Β ημιχρόνου να είναι αυτό που τελικά να επικρατεί και να οδηγεί σε ακόμη μια ήττα. Τα παιδικά λάθη και το επιθετικό μπλακ άουτ στο Β ημίχρονο σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του αρκετά καλού σήμερα Μποχωρίδη ήταν αυτά που στοίχισαν και δεν επέτρεψαν στους παίκτες του Γ.Καστρίτη να φθάσουν στη νίκη.

Σπάνια μας συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια με την απόδοση του στο πρώτο δεκάλεπτο να αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Με τους Μποχωρίδη και Χάρις να οδηγούν αρχικά στο σκοράρισμα η ομάδα έφθασε στο +8 και μπόρεσε στα πρώτα 20' να επιβάλλει τον ρυθμό της. Παρόλα αυτά από τα τελευταία λεπτά πριν την ανάπαυλα φαινόταν σιγά σιγά ότι η συγκέντρωση άρχισε να χανόταν. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο δεύτερο εικοσάλεπτο όπου με τον Μποχωρίδη κολλημένο στον πάγκο λόγω τραυματισμού κόλλησε και ολόκληρη η επίθεση. Προσπάθησε ο Τζόουνς να αλλάξει την κατάσταση αλλά τα λάθη και η αστοχία αποδείχθηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Γενικά με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο είδαμε μια εικόνα που προκαλεί πονοκέφαλο και γέλια μαζί σε κάθε φίλο του μπάσκετ. Λάθη και επιθετικές επιλογές που δεν βλέπεις ούτε στο παιδικό. Μια εικόνα που δυστυχώς χαρακτηρίζει τον φετινό ΑΡΗ με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Μια από τα ίδια και σήμερα κόντρα στον Χολαργό με το πρώτο δεκάλεπτο να είναι ίσως το μοναδικό στοιχείο που μπορούμε να κρατήσουμε. Ωστόσο αν και 5 ομάδες βρίσκονται από κάτω μας αυτή την στιγμή θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι με αυτή την εικόνα κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται άνετος. Από το αεροδρόμιο στο γήπεδο για προετοιμασία για το  κρίσιμο παιχνίδι του Σαββάτου…

ΥΓ. Το ότι έμεινε εκτός πλέιοφς ο ΑΡΗΣ δεν μας λέει και πολλά μιας και τα τελευταία χρόνια τα αρνητικά ρεκόρ σπάνε το ένα μετά το άλλο… η συνολική εικόνα μιλάει από μόνη της.  Μια χρονιά μαρτύριο με την υπογραφή του τρέλαρχου και του  αλεξιπτωτιστή.

Νίκη από το πουθενά για τον ΑΡΗ μας σε ένα παιχνίδι που όπως εξελίχθηκε έδειχνε δύσκολο να κερδηθεί αλλά στο τέλος το πείσμα των παικτών μας ήταν αυτό που επικράτησε. Η άμυνα ήταν αυτή που έκρινε το παιχνίδι όπως φαίνεται και από το τελικό το σκορ, με το μπλοκ του Σλαφτσάκη πάνω στον "καυτό" Μπράουν να είναι η φάση του αγώνα!

Ο γνωστός κακός ΑΡΗΣ έκανε την εμφάνιση του και σήμερα με τους παίκτες του Γ.Καστρίτη να βλέπουν το αντίπαλο καλάθι σαν κλειδαρότρυπα αλλά και στην άμυνα να δίνουν διαρκώς ελεύθερα σουτ στους αντιπάλους τους. Σουτ  που τα αξιοποίησε κατά κύριο λόγο ο Μπράουν με αποτέλεσμα ο Προμηθέας να διατηρεί σχετικά εύκολα μια διαφορά 7-8 πόντων σε όλο σχεδόν το παιχνίδι. Αυτό όμως που έκανε τη διαφορά σήμερα ήταν ότι παρά την μέτρια εικόνα μας η ομάδα δεν παρασύρθηκε και δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και εκμεταλλευόμενη κάποια επιθετικά ξεσπάσματα και μερικές καλές άμυνες έμεινε μέσα στο παιχνίδι, ροκάνισε τη διαφορά και στο τέλος προσπέρασε. Δύσκολα να ξεχωρίσουμε κάποιον παίκτη μιας και όλοι είχαν καλές και κακές στιγμές τους μέσα στη διάρκεια του αγώνα. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον προπονητή που αν και έδειχνε σε αρκετά σημεία να τα έχει χαμένα τελικά στον αντίπαλο πάγκο φάνηκαν ακόμη περισσότερο θολωμένοι δίνοντας μας την ευκαιρία να αρπάξουμε τη νίκη σε ένα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος φαινόταν να πατάει καλύτερα.

Τεράστια ανακούφιση σε ομάδα και κόσμο μετά τη σημερινή νίκη αν και μετά τα περίεργα  αποτελέσματα σε άλλα γήπεδα τίποτα δεν έχει κριθεί. Ωστόσο σε περίπτωση δεν ερχόταν η νίκη σήμερα, θα ετοιμαζόμασταν για τελικούς και αυτό δείχνει πόσο σημαντικοί ήταν οι 2 βαθμοί που κερδήθηκαν.  Μπράβο στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του για το πείσμα που έδειξαν που μέχρι το τέλος!

ΥΓ. Η ελεύθερη πτώση του Ελληνικού μπάσκετ συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς… και κάποιοι πουθενάδες βρίσκουν την ευκαιρία για να μιλήσουν κόντρα στον ΑΡΗ και στον πιο μπασκετικό κόσμο της Ελλάδος για τα περίεργα που συμβαίνουν στην Ελληνική καλαθόσφαιρα… 

ΥΓ2. Λίγος κόσμος σήμερα στο Παλέ σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια με λιγότερο εμπορικούς αντιπάλους. Κάτι που δείχνει το μέγεθος της απογοήτευσης που έχει μοιράσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

ΥΓ3. Όσες αλλαγές και αν γίνουν στο Δ.Σ. της ΚΑΕ, όσες συνεντεύξεις και αν ακούσουμε από τον "αλεξιπτωτιστή" για τους φίλους μέσα στον ΑΡΗ, που τον  ξέρουν και τον αγαπάνε η εικόνα στα επίσημα μιλάει από μόνη της και δεν μπορεί να κουκουλωθεί με κανένα τέχνασμα.

5 αγωνιστικές πριν το φινάλε της μαρτυρικής σεζόν και όλα δείχνουν ότι η ομάδα μας δύσκολα θα μπλέξει σε περισσότερες περιπέτειες. Ωστόσο για να μην αναγκαζόμαστε να έχουμε μονίμως το νου μας και στα άλλα γήπεδα οι παίκτες του Γ.Καστρίτη θα πρέπει επιτέλους να αντιδράσουν και να βγάλουν μπασκετικό εγωισμό πάνω στο παρκέ.  Ο αγώνας με τον Προμηθέα αναμένεται να είναι δύσκολος αλλά έστω και στο φινάλε της σεζόν θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη δύναμη της έδρας που φέτος έχει μεταλλαχθεί σε "Αχίλλειο πτέρνα"  μας.

Όσο καλή ομάδα και αν είναι ο Προμηθέας, όταν μιλάμε για παιχνίδι μέσα στο Παλέ τον πρώτο λόγο για τη νίκη την έχει ο ΑΡΗΣ μας. Το είδαμε και πέρσι, γιατί όχι να μην τον ξαναδούμε και φέτος. Συγκέντρωση, πάθος και πίστη για τη νίκη είναι τα βασικά συστατικά που θα χρειαστούν. Ωστόσο εξίσου σημαντική είναι η προετοιμασία που έχει γίνει όλες αυτές τις ημέρες από το τεχνικό τιμ μιας και σε αντίθεση με το παιχνίδι με τον μπαογκ απέναντι στην ΑΕΚ ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε "διαβασμένος". Βέβαια ο ΜακΓκι απέναντι του θα έχει έναν πολύ καλό Έλις οπότε οι παίκτες του Γ.Καστρίτη δύσκολα θα μπορέσουν να τον τροφοδοτήσουν όπως την περασμένη αγωνιστική. Ερωτηματικό πάντως παραμένει όπως και ολόκληρη χρονιά το πώς θα παρουσιαστούν οι περισσότεροι παίκτες και κυρίως τα γκαρντ μας με τον Τολιόπουλο να είναι ο μοναδικός που δείχνει μια σχετική συνέπεια στην απόδοση του. Θα μπουν τα μακρινά σουτ; θα προσπαθήσουν να περάσουν την μπάλα κοντά στο καλάθι; θα έχουν καθαρή σκέψη στην επίθεση; Ότι και αν πούμε θα είναι παρακινδυνευμένο…

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον φαίνεται να υπάρχει στα άλλα γήπεδα και σε ευνοϊκά για εμάς αποτελέσματα αλλά και σε μια έντονη ανησυχία που σιγά σιγά αρχίζει να βγαίνει προς τα έξω σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει στον μπασκετικό ΑΡΗ. Και αυτό το τελευταίο είναι ίσως το πιο σημαντικό γιατί ο εφησυχασμός φέτος ότι η ομάδα μπήκε σε μια ομαλότητα μας οδήγησε για πρώτη φορά τόσο έντονα σε μια μάχη παραμονής… Στόχος η αντίδραση από τους παίκτες του Γ.Καστρίτη πάνω στο παρκέ που θα δώσει το έναυσμα για μια άλλη αντίδραση εκτός παρκέ. Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Παραιτήσεις που αναβάλλονται από μέλη που οι περισσότεροι φίλοι της ομάδος  αγνοούν την ύπαρξη τους αλλά ακόμη περισσότερο αγνοούν τον ρόλο τους και το έργο τους στην ομάδα. Μπάχαλο με το Παλέ με πολιτικό υπόβαθρο πίσω από τις κλειστές πόρτες και σιγή ιχθύος  για την άρση του μπαν και το μέλλον του Αυτοκράτορα. Και η σωτηρία του μπασκετικού ΑΡΗ συνεχίζεται..

ΥΓ2. Το είχαμε αναφέρει όταν πρωτοβγήκε το θέμα με το Παλέ στην επιφάνεια. Ουτοπικό το να περιμένουμε κάτι ουσιαστικό με αυτούς τους ανθρώπους στον Ερασιτέχνη όσο και αν παλεύουν οι "πισινοί" και οι "παρατρεχάμενοι".

Για 3 δεκάλεπτα ήταν μέσα στη διεκδίκηση της νίκης ο ΑΡΗΣ μας, στο τέλος όμως η έλλειψη συγκέντρωσης ήταν αυτή που επικράτησε γνωρίζοντας την ήττα με 81-73. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη έδειξαν βελτίωση χωρίς ωστόσο αυτό να είναι αρκετό κόντρα στην ΑΕΚ των πολλών απουσιών.

Με ξεκάθαρη διάθεση να εκμεταλλευτούμε τον Γκάρι ΜακΓκι ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα προσπάθησε να χτυπήσει κοντά στο καλάθι και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε. Παρόλα αυτά οι στιγμές αδράνειας έδιναν το δικαίωμα στην ΑΕΚ να διατηρεί ένα προβάδισμα και να έχει τον έλεγχο του αγώνα. Η επιμονή μας όμως στο πλάνο μας επέτρεψε να μείνουμε μέσα στο παιχνίδι και στο Β ημίχρονο να περάσουμε και μπροστά σκορ. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη, τα φθηνά λάθη έδιναν εύκολους πόντους στην ΑΕΚ που χωρίς να ζοριστεί στο τέταρτο δεκάλεπτο έφθασε στη νίκη. Πολλά πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει καλύτερα και να πανηγυρίζαμε σήμερα μια σημαντική εκτός προγράμματος νίκη.  Με έναν ΜακΓκι όμως και κάποια καλά δίλεπτα από τους υπόλοιπους δύσκολα κερδίζεις. Τουλάχιστον σήμερα κατάλαβαν και οι τελείως άσχετοι από το μπάσκετ ότι για να σε βοηθήσουν οι ψηλοί στην επίθεση πρέπει να τους τροφοδοτήσεις .

Κρατάμε την βελτίωση που δείξαμε σήμερα με την ελπίδα ότι κόντρα στον Προμηθέα θα δούμε έναν ακόμη καλύτερο ΑΡΗ που έστω και στο φινάλε του πρωταθλήματος θα εκμεταλλεύεται την καυτή του έδρα. Ευτυχώς τα ευχάριστα νέα έρχονται από τα άλλα γήπεδα της basket league…