2 εβδομάδες μετά την σκανδαλώδη απόφαση του Αναστόπουλου στο ντέρμπι με τον συμπολίτη και ακόμη η απόφαση δεν έχει τελεσιδικήσει. Επείδη όμως ζούμε σε αυτό το υπέροχο Ελληνικό κράτος ο ΑΡΗΣ καλείται να δώσει ένα σημαντικότατο παιχνίδι χωρίς κόσμο ακόμη και αν εκκρεμούν οι  αποφάσεις από το ΑΣΕΑΔ. Μάλιστα οι συγκυρίες μας φέρνουν μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες του πρωταθλήματος που δικαιολογημένα ως τώρα έχει τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της. Η Κηφισιά με το ρόστερ που διαθέτει φαντάζει ως το λογικό φαβορί για την 3η θέση όπως όμως φάνηκε και στο κύπελλο(όπου χρειάστηκε την βοήθεια της διαιτησίας για να μας κερδίσει) πάνω στο παρκέ όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες.

Το σύνολο του Δ.Πρίφτη ως τώρα δεν έχει εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του αλλά από την στιγμή που μιλάμε για μια αήττητη ομάδα όλα τα υπόλοιπα αποτελούν απλές λεπτομέρειες. Αυτή τη φορά  η εβδομάδα κύλησε πιο ήρεμα και άπαντες δήλωσαν παρών στην προπόνηση. Κάτι πολύ σημαντικό μιας και στο αυριανό παιχνίδι  ο Δ.Πριφτής μάλλον θα χρειαστεί περισσότερους παίκτες από αυτούς που συνήθως χρησιμοποιεί. Μπορεί η Κηφισιά να έχει σχετικά μεγάλο μ.ο. ηλικίας αλλά διαθέτει αρκετές λύσεις από τον πάγκο και για αυτό το βασικό μας όπλο που είναι η άμυνα θα πρέπει να έχει την ίδια ένταση για σχεδόν 40'. Όσο περίεργο και αν ακούγεται στα ως τώρα παιχνίδια των αντιπάλων μας οι Κακιούζης και Μαυροειδής είναι αυτοί που έχουν ξεχωρίσει. 2 παίκτες που αγωνίζονται κοντά στο καλάθι οπότε εκεί θα πρέπει ο Νέιμικ να αναλάβει δράση. Πέρα όμως από το αμυντικό κομμάτι καθοριστικό ρόλο θα παίξει και η επίθεση. Μια επίθεση που μοιάζει με αχίλλειο πτέρνα της ομάδος μιας και αρκετά συχνά φαίνεται να βραχυκυκλώνουμε και να πηγαίνουμε σε ανορθόδοξες επιθέσεις. Ευτυχώς η παρουσία του Αντεγκμπόγιε έχει εξομαλύνει λίγο τα πράγματα και αύριο αν επαναλάβει ακόμη μια καλή εμφάνιση τότε μάλλον ο κ.Αρβανίτης θα κινήσει γή και ουρανό για να τον κρατήσει στο Παλέ. Πέρα όμως από την έκπληξη των τελευταίων αγωνιστικών που ακούει στο όνομα Αντεγκμπόγιε βαρόμετρο θα αποτελέσει η τριάδα Βεζένκοβ, Τόμας και Πάσαλιτς. Αν βρεθούν σε καλή επιθετική ημέρα η ΑΕΝΚ δεν θα έχει καμία τύχη.

Αρκετή γκρίνια υπήρχε μετά το νικηφόρο πέρασμα μας από την Δράμα. Γκρίνια γιατί κόντρα σε έναν τραγικό αντίπαλο ήμασταν και εμείς εξίσου τραγικοί. Όταν όμως αγωνίζεσαι κόντρα σε ομάδες που έχουν ίδιους στόχους με εσένα η νίκη είναι αυτό που μετράει και τίποτα άλλο. Για αυτό λοιπόν περιμένουμε τους παίκτες μας να κάνουν το καθήκον τους και να πάρουν πάση θυσία τη νίκη. Μπορεί να είμαστε ακόμη στην αρχή αλλά ένα ακόμη στραβοπάτημα εντός έδρας μετά το "στραβοπάτημα" λόγω Αναστόπουλου με τον μπαογκ μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Για αυτό νίκη και μόνο νίκη!

ΥΓ. Σαν να μην φθάνει το ότι το παιχνίδι είναι κεκλεισμένων των θυρών δεν υπάρχει καν τηλεοπτική μετάδοση. Ελάχιστα λεπτά σε παράλληλη μετάδοση με τα υπόλοιπα παιχνίδια και πολύ μας είναι που θέλουμε και πρωτάθλημα μπάσκετ στο Ελλαδιστάν... Ας είναι καλά οι "σοφοί" του ΕΣΑΚΕ και της ΕΟΚ.

Με φόντο την "οριστικοποίηση" της απόφασης του αθλητικού δικαστή για το παιχνίδι κόντρα στον συμπολίτη, ο ΑΡΗΣ μας ταξιδεύει στο "εξοχικό" του στη Δράμα με μοναδικό στόχο τη νίκη. Σε μια έδρα που ναι μεν φαντάζει δύσκολη αλλά ο ΑΡΗΣ μας έχει αποδείξει αρκετές φορές ότι έχει τον τρόπο να φεύγει νικητής από το συγκεκριμένο γήπεδο. Αρκεί φυσικά να μην γίνονται "παρεμβάσεις" τύπου Γκόντα(όπως έγινε στο προπέρσινο παιχνίδι ανάμεσα στις 2 ομάδες) ή τύπου Αναστόπουλου όπου ο νικητής του αγώνα καθορίζεται από τους αθλητικούς δικαστές. Δύσκολα να ξεχάσουμε εμείς σαν οπαδοί το κυνήγι από τη διαιτησία αλλά ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του οφείλουν να το κάνουν και να παρουσιαστούν 100% προσηλωμένοι στον στόχο της νίκης.

Ο ΚΑΟΔ ελαφρώς αποδυναμωμένος από πέρσι ψάχνει ακόμη τα πατήματα του. Η αγχωτική νίκη επί των Τρικάλων στην πρεμιέρα αλλά και η εντός έδρας ήττα από τον κουρασμένο και με απουσίες συμπολίτη την περασμένη αγωνιστική φανερώνει ότι ο ΚΑΟΔ δεν είναι όσο ανταγωνιστικός ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο ΑΡΗΣ θα έχει εύκολο έργο αλλά δείχνει ότι πρόκειται για μια ομάδα που ο καλός και σοβαρός ΑΡΗΣ μπορεί να κερδίσει. Για να γίνει αυτό θα πρέπει αρχικά οι παίκτες μας να δείξουν ιδιαίτερη διάθεση στην άμυνα μιας και ως τώρα η άμυνα δείχνει να είναι η βάση της ομάδος μας. Επιθετικά αν και υπάρχει ταλέντο ακόμη ο Δ.Πρίφτης ψάχνει να βρει τη σωστή συνταγή με την πηγή του κακού να φαίνεται να είναι ο πόιντ γκαρντ. Εκεί όπου ο Τόμας επιστρέφει μετά τον τραυματισμό του και αποτελεί ερωτηματικό αν θα είναι στην καλή κατάσταση που ήταν πριν τον τραυματισμό. Το παρών θα δώσει για ακόμη ένα παιχνίδι και ο Αντεγκμπόγιε που αν πραγματοποιήσει ακόμη μια καλή εμφάνιση μοιάζει σχεδόν σίγουρο ότι ο κ.Αρβανίτης θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να τον κρατήσει παρόλο που τα νέα οικονομικά δεδομένα μετά την "παρέμβαση" Αναστόπουλου δεν βοηθάνε για μια τέτοια κίνηση. Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα θα παίξει η ημέρα που θα βρεθεί ο Βεζένκοφ και ο Πάσαλιτς. 2 παίκτες που μαζί με τον Τόμας φαίνεται ως τώρα να αποτελούν το βαρόμετρο του φετινού ΑΡΗ. Ενώ ακόμη ψάχνουν τα πατήματα τους οι Νέιμικ, Γκίκας και Μούρτος από τους οποίους ο Δ.Πρίφτης περιμένει πολλά παραπάνω.

Με το θέμα του μηδενισμού ή όχι ακόμη να αιωρείται κανείς δεν ξέρει πως μπορεί η όλη αυτή η κατάσταση να επηρεάσει τους στόχους της ομάδος γενικότερα. Πάντως ο ΑΡΗΣ πρέπει και μπορεί να παλέψει για τη νίκη σε όλες τις έδρες και να προσπαθήσει να αναπληρώσει με κάθε τρόπο το κακό που του προκάλεσε ο Αναστόπουλος. Αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση στην ΕΟΚ και στα τσιράκια τους. Ήδη με το έτσι θέλω μας πέταξαν εκτός κυπέλλου. Ας τους χαλάσουμε τα σχέδια για το πρωτάθλημα. Νίκες παντού γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς!

Είναι φανερό ότι ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του ενοχλεί. Ενοχλεί γιατί αναλογικά με το τι συμβαίνει γύρω του στον ΑΡΗ μας υπάρχει ακόμη αυτή  η σπίθα. Αυτή η σπίθα για μπάσκετ, αυτή η σπίθα για έναν ΑΡΗ πρωταγωνιστή που θα κοντράρει στα ίσια τους 2 της Αθήνας και με μπροστάρη τον κόσμο του θα διεκδικεί και πάλι τίτλους. Όταν σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ όπου τα εκατομύρια πέφτουν βροχή στις κερκίδες μπορείς να κοιμήσεις μέχρι και μωρό τότε καταλαβαίνετε πόσο ξενίζει αυτή η εικόνα που είδε όλη η Ελλάδα το περασμένο Σάββατο. 6000 Αρειανοί πήγαν να στηρίξουν την ομάδα τους. Όχι να επιτεθούν στους αντιπάλους, όχι να τρομοκρατήσουν τους "άρχοντες" του αγώνα, όχι να επιδείξουν κάποιου είδους μαγκιάς... Αυτό λοιπόν είναι που ενοχλεί και για αυτό προσπαθούν να μας ξενερώσουν και να σαμποτάρουν ταυτόχρονα την προσπάθεια που κάνει ο κ.Αρβανίτης και οι συνεργάτες μιας και γνωρίζουν όλοι οι ανευθυνουπεύθυνοι πάρα πολύ καλά ότι μια τιμωρία 3 αγωνιστικών συν το πρόστιμο συν την ήττα στα χαρτιά στο κρίσιμο παιχνίδι με τον συμπολίτη μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα. Υποχρέωση δική μας στην κερκίδα αλλά και της ομάδος πάνω στο παρκέ  είναι να αποδείξουμε ότι τίποτα δεν μας σταματά και φέτος η οικονομική εξυγίανση της ομάδος θα συνδυαστεί και με αγωνιστική "ανάσταση"!

Ο Απόλλων Πατρών είναι μια ομάδα που σε σχέση με πέρσι έχει αποδυναμωθεί και αναμένεται να κινηθεί όπως και τα προηγούμενα χρόνια κάπου στην μέση της βαθμολογίας. Δεν πρόκειται να κινδυνέψει για υποβιβασμό αλλά δύσκολα να χωθεί στην πρώτη 6αδα. Βασίζεται κυρίως στους 3 Αμερικάνους οι οποίοι αρέσκονται στα πολλά μακρινά σουτ. Ενώ φαντάζει ιδιαίτερα αδύναμος κοντά στο καλάθι, εκεί που ο τραυματισμός του Σκορδίλη αφήνει ένα τεράστιο κενό μιας και στον φετινό Απόλλων ο πρώην παίκτης του ΑΡΗ έχει βασικό ρόλο. Πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία για τον Δ.Πριφτή και τους παίκτες του να περάσουν σχετικά ανώδυνα το "σοκ" από την δυσάρεστη κατάληξη του ντέρμπι της προηγούμενης αγωνιστικής. Γιατί κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι όπως ξενερώσαμε εμείς στην κερκίδα κάπως έτσι ξενέρωσαν και οι παίκτες που περιμέναν πως και πως αυτή την αναμέτρηση. Για ακόμη ένα παιχνίδι ο Τόμας θα απουσιάσει. Μια απουσία  που στο πρώτο ημίχρονο με τον μπαογκ μας στοίχισε αλλά  αύριο θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη.Και αν για τον Αντεγκμπογιε υπάρχει ημερομηνία λήξης, ο Γκίκας οφείλει τώρα που παίρνει παραπάνω χρόνο να βρει επιτέλους ρυθμό και να προσφέρει αυτά που μπορεί στην ομάδα. Και όλοι όσοι γνωρίζουν τις πραγματικές δυνατότητες του αθλητή ξέρουν ότι δεν έχει σχέση με την ως τώρα εικόνα του. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Νέιμικ αλλά και το παιχνίδι με τους ψηλούς γενικότερα που και φέτος για την ώρα φαίνεται να απουσιάζει. Ο Απόλλων Πατρών είναι αδύναμος κάτω από το καλάθι και εκεί θα πρέπει να χτυπήσουμε. Όσο ερωτηματικό και αν αποτελεί η ψυχολογική κατάσταση των παικτών η νίκη επιβάλλεται και περιθώρια για στραβοπάτημα δεν υπάρχουν.

Όπως πολύ εύστοχα ανέφερε η ΚΑΕ μπορεί να μην μας επιβλήθηκε αφαίρεση βαθμών αλλά αυτή η τιμωρία είναι πέρα για πέρα άδικη. Τώρα το αν η ένσταση στο ΑΣΕΑΔ θα έχει θετικό αποτέλεσμα πολύ σύντομα θα φανεί. Ανεξάρτητα για την κατάληξη αυτής της ιστορίας θα πρέπει η ΚΑΕ επιτέλους να σταματήσει να έχει παθητική στάση σε όλα όσα συμβαίνουν και να απαιτεί ισονομία. Σίγουρα ο ΑΡΗΣ μπορεί να μην έχει την δυναμική που είχε στο παρελθόν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνεται κλωτσοσκούφι στις διαθέσεις κάθε διαιτητή, κάθε αθλητικού δικαστή και κάθε καρεκλοκένταυρου. Ο ορισμός του Γκόντα στο αυριανό παιχνίδι μετά τα όσα έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα είναι ένα μήνυμα από την ΕΟΚ και την ΟΔΚΕ. Οπότε καλό είναι εκεί στην ΚΑΕ να μην το αφήσουν το θέμα και να δουν πως μπορούν να προασπίσουν τα συμφέροντα της ομάδος. Εμείς θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε κάθε αγνή προσπάθεια σαν και αυτή που γίνεται στον μπασκετικό ΑΡΗ και με κάθε ευκαιρία θα μπαίνουμε στο μάτι τους! Δεν ξενερώνουμε ποτέ! Όλοι διαρκείας! Όλοι στο Παλέ!

ΥΓ. Εντύπωση προκαλεί η έντονη κριτική που ασκείται στον κ.Αρβανίτη από μερίδα του κόσμου του ΑΡΗ. Οι "φωνές αγανάκτησης" μου θυμίζουν κάτι από τον Αναστόπουλο του περασμένου Σαββάτου. Αλλού κοιτάμε και την παραμικρή λεπτομέρεια και αλλού όταν συμβαίνουν όργια σφυρίζουμε αδιάφορα σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Πραγματοποιώντας μια εκπληκτική εμφάνιση στο τρίτο δεκάλεπτο όπου το επιμέρους σκορ ήταν 12-25 ο ΑΡΗΣ μας κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι και να πάρει μια πανάξια νίκη διώχνοντας τα μαύρα σύννεφα που είχαν μαζευτεί νωρίς νωρίς μετά τον αποκλεισμό από τη Ν.Κηφισιά και την κακή εμφάνιση κόντρα στην ΑΕΚ. Σε μια έδρα όπου η νίκη ήταν επιβεβλημένη αν θέλουμε να κάνουμε φλετος το κάτι παραπάνω σε σχέση με πέρσι ο Δ.Πριφτής και οι παίκτες του αντέδρασαν σωστά και παρά τον τραυματισμό του εξαιρετικού Τόμας που έχασε σχεδόν ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο πήραν την νίκη.

Ο αγώνας δεν ξεκίνησε καλά και με του παίκτες της Ελευσίνας να σκοράρουν από μακριά με εκπληκτικά ποσοστά βρεθήκαμε  να κυνηγάμε στο σκορ τον αντίπαλο που ξέφυγε και με +11. Όπως όμως και με την Ν.Κηφισιά ο ΑΡΗΣ δεν τα παράτησε και καθώς περνούσε η ώρα η ομάδα έβρισκε τα πατήματα της σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα το ημίχρονο να κλείσει στο -2. Με ένα επιμέρους σκορ 22-2 και την διαφορά να φθάνει στο +14 οι παίκτες μας απέδειξαν ότι όταν βρίσκουν  ρυθμό δύσκολα να βρεθεί αντίπαλος να τους σταματήσει. Ακόμη και αν στην πορεία έχασαν τον Τόμας που μέχρι εκείνο το σημείο ήταν ο καλύτερος του γηπέδου με 18 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά, 5(!!!) κλεψίματα και 1 ασίστ. Ευτυχώς το κενό του μπόρεσε να το καλύψει επάξια ο Σπ.Μούρτος που έδωσε τη δική του απάντηση σε όσους του άσκησαν έντονη κριτική για την   "απουσία" του από τις 2 προηγούμενες αναμετρήσεις. Με 12 πόντους, 10 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα, 1 ασιστ και 1 κόψιμο σίγουρα είναι ένας από τους κορυφαίους του σημερινού ΑΡΗ. Μακάρι αυτή η εμφάνιση να ήταν η αρχή μιας καλή χρονιάς για τον Μούρτο μιας και ο φετινός ΑΡΗΣ τον έχει ακόμη πιο πολύ ανάγκη από ότι τα προηγούμενα χρόνια. Αυτός όμως που έχει βαλθεί να σπάσει τα κοντέρ φέτος δεν είναι άλλος από τον Α.Βεζένκοφ! Οι 19 πόντοι με 9 στα 11 σουτ και τα 8 ριμπάουντ τον ανέδειξαν ως τον MVP του αγώνα σύμφωνα με το ranking system της στατιστικής υπηρεσίας! Καλοί κατά διαστήματα οι Πάσαλιτς, Ρίντ και Νέιμικ που είχαν όμως πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση τους. 

Πήρε αυτό που ήθελε ο ΑΡΗΣ σήμερα στην Ελευσίνα δείχνοντας μια ωριμότητα σαν ομάδα και αντιδρώντας σωστά στους κραδασμούς από τον αποκλεισμό στο κύπελλο. Πέρα από τους συνήθεις ύποπτους πρωταγωνιστές της ομάδος μας σήμερα είδαμε και τον Μούρτο να δηλώνει παρών. Ελπίζουμε αυτό να είναι η αρχή και να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι με τον Γκίκα πρώτο από όλους. Είναι δύσκολο να βγει ολόκληρη η χρονιά με μια 5αδα. Σήμερα τραυματίστηκε ο Τόμας ενώ πριν λίγες ημέρες Πάσαλιτς και Νέιμικ είχαν τα δικά τους μικροπροβλήματα. Αυτό σημαίνει ότι οι παίκτες του πάγκου θα πρέπει να κατανοήσουν τον ρόλο τους στην ομάδα και να μπορούν να προσφέρουν 5 ποιοτικά λεπτά ο καθένας ώστε να γίνεται ένα υποτυπώδες rotation. Έτσι θα λυθούν τα χέρια του Πρίφτη και θα μπορεί να προσαρμόζει πιο εύκολα την ομάδα σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε παιχνιδιού.  Μετά από αυτή τη νίκη η αισιοδοξία επιστρέφει και όλοι στρέφουμε το βλέμμα μας στον συμπολίτη που σήμερα φάνηκε ότι μόνο με λόγια ούτε ομάδα κάνεις αλλά ούτε γεμίζεις και το γήπεδο... 

ΥΓ. Όπου παίζει ο Θεός δεν θα είναι μοναχός! Μπράβο στα αδέρφια που ήταν στην Ελευσίνα! Ας παραδειγματιστούν κάποιοι συνοπαδοί μας που το Παλέ το βλέπουν μόνο από την τηλεόραση...

Αν και πρεμιέρα στο νέο πρωτάθλημα σήμερα, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο ΑΡΗΣ έχει προλάβει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να ενθουσιάσει και να απογοητεύσει σχεδόν ταυτόχρονα. Οι εμφανίσεις παρακαταθήκη από το Nick Galis Cup σε σχεδόν απόλυτο κοντραστ με την εικόνα στον νικηφόρο αγώνα του κυπέλλου με την ΑΕΚ αλλά και τον προ λίγων ημερών πικρό αποκλεισμό από τη Ν.Κηφισιά. Όχι ότι κανείς απαιτούσε ή απαιτεί ο ΑΡΗΣ να πάει τραίνο από την αρχή μέχρι το τέλος της αγωνιστικής χρονιάς αλλά γιατί όλοι ελπίζουμε στην μετά-Αγγέλου εποχή των περιβοήτων πολυετών πλάνων να δούμε έναν ΑΡΗ πιο ανταγωνιστικό πάνω στο παρκέ που θα παίζει σαφώς πιο ορθολογικό μπάσκετ από τα προηγούμενα χρόνια. Η ευκαιρία που έχει ο ΑΡΗΣ σήμερα απέναντι στον αδύναμο και ανέτοιμο Πανευλεσινιακό δεν πρέπει να πάει χαμένη. Ιδίως όταν ακολουθεί ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι κόντρα στον συμπολίτη μέσα στο Παλέ.

Ο Δ.Πριφτής όπως τελικά αποδείχθηκε από τα 2 τελευταία δύσκολα παιχνίδια έχει αρκετά να διορθώσει, κυρίως στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδος. Εκεί που ο ΑΡΗΣ μοιάζει μονοδιάστατος και εγκλωβισμένος στην "εύκολη λύση" του μακρινού σουτ. Η τεράστια διαφορά στις ελεύθερες βολές κόντα στην Ν.Κηφισιά ως ένα σημείο οφείλεται στην εχθρική διαιτησία αλλά από την άλλη όταν η μόνιμη επιθετική σου επιλογή είναι το τρίποντο τότε φαντάζει λογικό να βαρέσεις τόσες λίγες βολές. Ενώ με αυτόν τον τρόπο αχρηστεύεται εντελώς επιθετικά ο Νέιμικ που μπορεί να μην έχει ποικιλία επιθετικών κινήσεων αλλά είναι ένας παίκτης που αν πάρει σωστά την πάσα μπορεί να την μετατρέψει σε εύκολο καλάθι.  Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε τον μεγάλο πονοκέφαλο με τον πάγκο της ομάδος που στα τελευταία 2 παιχνίδια είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Και αν για την πλειοψηφία των παικτών του πάγκου δεν υπάρχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις, από τους Μούρτο και Γκίκα όλοι περιμένουν να δουν πολλά πιο πολλά από τα προηγούμενα χρόνια. Διαφορετικά αν οι 2 παραπάνω παίκτες δεν βρουν τα πατήματα τους, τότε δύσκολα να δούμε κάτι καλό φέτος με μόλις μια πεντάδα... Στην αντίπαλη πλευρά ο Πανελευσινιακός φαντάζει ιδιαίτερα αδύναμος που εκτός των 4 αμερικανών(ο ένας απουσιάζει σήμερα) δεν έχει να επιδείξει κάτι παραπάνω. Τόσο στα φιλικά όσο και στα παιχνίδια του κυπέλλου όπου αποκλείστηκε εύκολα από την ΑΕΚ φάνηκε ότι η ομάδα της Ελευσίνας θα πρέπει να ιδρώσει πάρα πολύ για να κερδίσει την παραμονή της.

Στην αρχή βρισκόμαστε ακόμη αλλά για μια ομάδα με το ειδικό βάρος του ΑΡΗ είναι σημαντικό να υπάρχουν τα θετικά αποτελέσματα ώστε να υπάρχει καλή ψυχολογία. Διαφορετικά η πίεση που υπάρχει από τον απαιτητικό κόσμο της ομάδος είναι τόσο μεγάλη που ένα σύνολο παικτών και προπονητών που έχει στηθεί με ένα μπάτζετ κοντά στα 300.000 ευρώ δύσκολα να μπορέσει να ανταποκριθεί. Για αυτό λοιπόν νίκη σήμερα ώστε να "φτιαχτούμε" όλοι μαζί ενόψει του σημαντικού αγώνα με τον συμπολίτη την επόμενη αγωνιστική!

Το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου απόλαυσαν οι παίκτες και το τεχνικό τιμ της ομάδος παρά το γεγονός που και σήμερα μας κέρασαν απογοήτευση με την παρουσία τους πάνω στο παρκέ. Μια κίνηση που χαρακτηρίζει τον κόσμο του ΑΡΗ εδώ και αρκετά χρόνια σε σημείο που κοντεύουμε να παρεξηγηθούμε. Και μάλλον πρέπει να μας έχουν παρεξηγήσει ακόμη και οι άνθρωποι που αποτελούν τον μπασκετικό ΑΡΗ μιας και ούτε στο φινάλε της χρονιάς είδαμε κάτι το διαφορετικό. Και όταν λέμε κάτι παραπάνω εννοούμε λίγο μπασκετικό εγωισμό παραπάνω και όχι αυτό το φοβισμένο πρόσωπο που δείχνουμε κάθε φορά συναντάμε έναν δυνατό αντίπαλο.

Και αν κανείς αναρωτιέται τι μπορούσε παραπάνω να κάνει αυτή η ομάδα απέναντι στον Ολυμπιακό τότε απλά θα πρέπει να απομονώσει τα πρώτα 3 λεπτά της 3ης περιόδου εκεί όπου οι παίκτες μας ανέβασαν ταχύτητα, έβγαλαν ενέργεια και έδειξαν αποφασιστικότητα στις κινήσεις τους. Έστω για 3' σταμάτησαν να φοβούνται να σουτάρουν(όπως έκανε σχεδόν σε ολόκληρη την αναμέτρηση ο Γκίκας ), πίεσαν και προσπάθησαν να δηλώσουν παρών. Αυτή λοιπόν η προσπάθεια ήταν καθαρά θέμα πόρωσης της στιγμής ή έμπνευσης από ότι ειπώθηκε στα αποδυτήρια. Αυτή την προσπάθεια θέλει να βλέπει ο οπαδός από τους παίκτες της ομάδος ώστε να αφήσει σε δεύτερη μοίρα το τελικό αποτέλεσμα... Όταν όμως αντί για αυτό βλέπεις παίκτες που δεν τολμάνε να σουτάρουν, που δείχνουν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο και έναν προπονητή που βιάζεται τόσο πολύ να τελειώσει το παιχνίδι που δεν μπαίνει καν στον κόπο να πάρει τάιμ άουτ τότε επιτρέψτε μου να μην ασπάζομαι τα νερόβραστα "παλέψανε τα παιδιά αλλά...".  Όπως ξεκίνησε αγωνιστικά η χρονιά έτσι τέλειωσε. Με την ομάδα να δείχνει καλά στοιχεία αμυντικά αλλά στην επίθεση να ζορίζεται απελπιστικά. Και αν με 60-65 πόντους κερδίζεις κάποιες άλλες κακές ομάδες, τον Ολυμπιακό στην καλή του ημέρα απλά τον περιορίζεις ελαφρώς.  Κάποιες καλές προσωπικές ενέργειες και μερικές εξαιρετικές φάσεις που βγήκαν περνάνε σε δεύτερη μοίρα όταν ο ΑΡΗΣ σε μια σειρά πλέοφς αποκλείεται  χωρίς αντίσταση με συνολική διαφορά 48 πόντων... Ναι ΑΡΗ θυμίσου μια ζωή μαζί σου γιατί το γήπεδο δεν θα μου το κόψει κανείς αλλά αυτή την απογοήτευση δυσκολεύομαι να την χειροκροτήσω. 

Πάει και αυτή η χρονιά, σχεδόν όσο πιο άδοξα μπορούμε. Ζήτημα να μπορούμε να κρατήσουμε 2-3 νίκες από μια σεζόν με περισσότερα από 30 παιχνίδια. Και όταν μιλάμε για μπάσκετ, δηλαδή αυτό που πηγαίνει να δει στο γήπεδο ο κάθε οπαδός τότε καλώς ή κακώς τα οικονομικά, τα διοικητικά, τα δικαστικά και τα λοιπά κομμάτια που αφορούν μια ΚΑΕ μένουν εκτός παρκέ. Εκεί ο ΑΡΗΣ απέτυχε παταγωδός και η 7η θέση στην τελική κατάταξη, δηλαδή μια θέση πιο κάτω από πέρσι είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη. Χωρίς καμία αμφιβολία αυτή η ομάδα διαθέτει αρκετό νεανικό ταλέντο και σίγουρα η διοίκηση του κ.Αρβανίτη δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτα το προηγούμενο διοικητικό καθεστώς. Παρόλα αυτά η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω με τις δημόσιες τοποθετήσεις των μελών της διοίκησης δεν στέλνει κάποιο αισιόδοξο μήνυμα για την επόμενη χρονιά. Όπως και να ναι τα πράγματα και την νέα αγωνιστική σεζόν θα είμαστε εκεί και θα περιμένουμε το θαύμα...

Σάκος του μποξ αποδείχθηκε για ακόμη ένα παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας που με εμφανίσεις σαν και αυτές η ζημία που γίνεται στο γόητρο του κόσμου του ΑΡΗ είναι τεράστια παρά τα όσα ελαφρυντικά και αν ψάξει κανείς να βρει για τον Μ.Μίνιτς και τους παίκτες του. Σε λιγότερο από μιάμιση ώρα,(που πιθανόν να αποτελεί και ρεκόρ για συνολική διάρκεια αγώνα μπάσκετ) ο  Ολυμπιακός κατάφερε να μας διασύρει με συνοπτικές διαδικασίες. Η ήττα από τον Κολοσσό Ρόδου σήμαινε πρόωρες διακοπές και 2 παιχνίδια βάσανο για κάθε Αρειανό, με το ένα από τα δύο να ολοκληρωθήκε με τον χειρότερο(?) δυνατό τρόπο πριν από λίγο όπως σωστά αποτυπώνει και το τελικό σκορ.

Μια ομάδα καλοδουλεμένη που αγωνίζεται χωρίς πίεση για το τελικό αποτέλεσμα προσπαθεί να παίξει το παιχνίδι της ανεξάρτητα από τον αντίπαλο. Σήμερα από τα πρώτα 3' της αναμέτρησης ήταν ολοφάνερο ότι οι παίκτες μας δεν ήταν συγκεντρωμένοι και είχαν άλλα στο μυαλό τους. Κακή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση με αποτέλεσμα να γίνονται πολλές προσωπικές ενέργειες υπό δύσκολες συνθήκες και μακρινά σουτ υπό τον φόβο της λήξης του χρόνου των 24'' . Ενώ στην άμυνα τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Σχεδόν όλα τα μακρινά σουτ των παικτών του Ολυμπιακού από το ξεκίνημα του αγώνα έγιναν χωρίς την παραμικρή πίεση. Λογική συνέπεια με το που άρχιζαν να μπαίνουν τα ελεύθερα σουτ το παιχνίδι θα ξέφευγε. Εκεί βέβαια όπως αμέτρητες φορές έχουμε πει κατά το παρελθόν πρέπει να έχεις στον πάγκο έναν σοβαρό προπονητή, ικανό να τραβήξει τα λουριά να ηρεμήσει τον κάθε Μποχωρίδη, να εξηγήσει στον Γκίκα ότι όταν σε μαρκάρουν 5 μέτρα πίσω σουτάρεις, να δώσει έναν ρόλο στον Μούρτο και τον Λαρετζάκη και να προσπαθήσει να διορθώσει κάτι σε αυτό το χάλι. Αντιθέτως όπως είδαμε και στον τελικό του κυπέλλου ο Μ.Μίνιτς ήταν απλός θεατής... Τώρα βέβαια όταν ολόκληρη τη χρονιά δεν μπορούν οι παίκτες σου να κατανοήσουν πότε πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουν φάουλ στα τελευταία δευτερόλεπτα ενός αγώνα λογικό είναι κάθε οδηγία στα σκουπίδια. Μοναδικός διασωθέντας ο Πελεκάνος που ήταν απελπιστικά μόνος του.

Κάπως έτσι θα μαζευτούμε την Πέμπτη το απόγευμα για την σεμνή τελετή λήξης μιας μαύρης χρονιάς που αρκετοί συνΑρειανοί μας προσπαθούν να μας πείσουν ότι το πρόσημο είναι θετικό και ότι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι. Η απλή λογική λέει ότι ανεξάρτητα από το πλάνο που θα οργανώσεις σε οικονομικό επίπεδο αυτό αποκλείεται να περιλαμβάνει αγωνιστικά βήματα προς τα πίσω. Και αν ο περσινός 6ος ΑΡΗΣ που κατέληξε φέτος 7ος δεν είναι βήμα προς τα πίσω τότε τι είναι;  Και φυσικά η 7η θέση μπορεί να φάνηκε ότι προήλθε από το τρίποντο του Παπαντωνίου στην Ρόδο αλλά η αλήθεια είναι ότι συνολικά ο ΑΡΗΣ από την αρχή της χρονιάς έδειξε τρομερή αστάθεια και τάσης αυτοκτονίας που ίσως τελικά να πήραμε αυτό που αξίζουμε. Όταν λοιπόν καταλήγεις 7ος και δηλώνεις ικανοποιημένος τότε μην απορείς για τις 30αρες στο κεφάλι. 

ΥΓ. Τελικά έτσι όπως το πάμε το πράγμα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ στο τέλος θα μας καταντήσουν να γίνουμε οι πρώτοι οπαδοί παγκοσμίως που θα βγούμε στον δρόμο να πανηγυρίσουμε αντί για κάποια σπουδαία πρόκριση, κατάκτηση τίτλου, θριαμβευτική νίκη την επίτευξη κάποιας σπουδαίας εμπορικής συμφωνίας...

"Πυροτέχνημα" τελικά αποδείχθηκε το φορμάρισμα της ομάδος όπου στο πιο κρίσιμο παιχνίδι των τελευταίων αγωνιστικών επέστρεψε στις μέτριες εμφανίσεις και γνώρισε οδυνηρή ήττα από τον αδιάφορο Κολοσσό. Ένα αποτέλεσμα που σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα μας οδηγούν στην 7η θέση και μας στέλνουν στο ΣΕΦ και στον Ολυμπιακό με ότι αυτό συνεπάγεται για τις ελπίδες μας στα πλέιοφς. Μια εξέλιξη που δικαιολογημένα μας γεμίζει με απογοήτευση και αναγκαστικά μας ωθεί να σκεφτόμαστε και πάλι όλα τα λάθη που έγιναν από την αρχή της χρονιάς.

Μπορεί η ομάδα μας να μπήκε δυνατά και να έδειξε ότι ήρθε αποφασισμένη να πάρει την πολύτιμη νίκη αλλά από το πρώτο δεκάλεπτο φάνηκα τα πρώτα αρνητικά δείγματα γραφής μιας και παρόλο που ήμασταν μπροστά στην επίθεση υπήρχε πρόβλημα. Η πολυφωνία στην επίθεση που ήταν και το στοιχείο που είχε αλλάξει τις τελευταίες αγωνιστικές στον τρόπο παιχνιδιού μας σήμερα δεν υπήρχε με αποτέλεσμα σχεδόν όλο το επιθετικό βάρος να πέσει στους  Μποχωρίδη, Πελεκάνο και Βεζένκοφ που πέτυχαν τους 51 από τους 69 πόντους της ομάδος. Ενώ από τους υπόλοιπους προσπάθησαν οι Χαρίσης και Μούρτος χωρίς όμως να κάνουν την διαφορά. Αν και δεν υπήρχε πλήρη τηλεοπτική κάλυψη πέρα από κάποια αποσπασματικές συνδέσεις που έκανε το Novasports ώστε να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα, απορίας άξιο είναι το γιατί ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου σύμφωνα με την στατιστική όπως ήταν ο Βεζένκοφ αγωνίστηκε μόλις 21΄ σε ένα παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ δεν είχε τις επιθετικές λύσεις των προηγούμενων αγωνιστικών. Από την άλλη όπως φάνηκε σε όλα τα γήπεδα σήμερα αδιάφορες ομάδες δεν υπήρχαν και ο Κολοσσός έκανε αυτό που οφείλει να κάνει κάθε ομάδα που σέβεται τους οπαδούς και την ιστορία της.  Και παρόλο που από το +8 βρέθηκε στο -2 λίγο πριν την λήξη του αγώνα τελικά χάρη στο τρίποντο του Νώντα Παπαντωνίου 1'' πριν την λήξη του αγώνα πήρε την νίκη. Ένας Παπαντωνίου που όπως και στο Παλέ έτσι και στην Ρόδο ήταν ο καλύτερος παίκτης του Κολοσσού. Ένας παίκτης τον οποίο έχουμε αναφέρει αρκετές φορές μέσα από το PlanetARIS.gr τα τελευταία 2 χρόνια όταν η δικαιολογία για το απαγορευτικό μεταγραφών της FIBA αρχίζει και κουράζει. 4η γεμάτη χρονιά στην Α1 για τον 23χρονο παίκτη με τις 2 προηγούμενες στο Περιστέρι να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και κατέληξε στον Κολοσσό. Όταν οι φωστήρες του τεχνικού τιμ της ΚΑΕ αποφάσισαν να αφήσουν την ομάδα με λιγότερους περιφερειακούς παίκτες, χωρίς ούτε έναν από αυτούς στους οποίους βασίστηκαν να έχουν στο βιογραφικό τους τον χρόνο συμμετοχής που έχει ο νεαρός αθλητής στην Α1.

Κατάρα έχει πέσει στον σύλλογο και όλα μας πάνε στράβα μπορεί να πει κάποιος ή απλά ότι θερίζουμε ότι σπείραμε το καλοκαίρι όπου γίνεται ο σχεδιασμός της ομάδος... Μπορεί αγαπημένες ατάκες των προπονητών και των διοικήσεων να είναι "στο τέλος κάνουμε ταμείο", "να μας κρίνετε στο τέλος", "στα πλέιοφς θα δείξουμε", κτλ κτλ αλλά η σταθερότητα και η αγωνιστική αξιοπιστία είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία μιας σωστής επαγγελματικής ομάδος. Πέρσι που τόσο πολύ ανεβάσαμε την ομάδα μας για τις εμφανίσεις της στους αγώνες με τον Πανιώνιο προσπεράσαμε με τεράστια ευκολία μια μίζερη χρονιά που αν δεν μας ευνοούσαν τα άλλα αποτελέσματα και δεν ήταν σωστός ο Πανιώνιος στην Πάτρα θα καταλήγαμε έβδομοι όπως φέτος που οι συγκυρίες μας τα χάλασαν. Έτσι λοιπόν φέτος σύμφωνα με την εικόνα που δείξαμε ολόκληρη την χρονιά ο ΑΡΗΣ μάλλον για την 7η θέση αξίζαμε μιας και όλες οι ομάδες που μας προσπέρασαν και ιδιαίτερα οι Πανιώνιος, μπαογκ και ΑΕΝΚ από την αρχή έδειξαν ένα σαφώς καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο. Ο ΑΡΗΣ οφείλει να παλέψει τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε και κάτι καλύτερο από κάποια "τιμητική εμφάνιση". Τουλάχιστον τώρα που καταλήξαμε έβδομοι ας σταματήσουν τα παραμύθια στην ΚΑΕ περί στόχων που παρουσιάζονται όπως βολεύει και πλάνων με μακρινό χρονικό ορίζοντα και ας κοιτάξουν σε αυτό το αστείο πρωτάθλημα να παρουσιάσουν μια ομάδα που τουλάχιστον να μην πληγώνει τον Αρειανό, όπως τον πλήγωσε σήμερα...

ΥΓ1. Τώρα δηλαδή ο Μίνιτς δεν κάνει καλή δουλειά και φεύγει;

ΥΓ2. Παρακαλούμε τους αμέτοχους-μετόχους αφού αποφάσισαν να ανοίξουν το στοματάκι τους και να "πιαστούν" με τον έναν και συγκεκριμένο όπου όλοι οι παράγοντες του ΑΡΗ έχουν κάτι να πουν να μας εξηγήσουν για τα χρέη της ΚΑΕ, τον Γ.Δαμιανίδη και την συμμετοχή τους στις "πετυχημένες" διοικήσεις της ΠΑΕ που στήριξαν.

Μπορεί στη θεωρία ο ΑΡΗΣ να αποδυναμώθηκε με την φυγή του Αθηναίου στην πράξη όμως φαίνεται τα πράγματα να έχουν πάρει μια πολύ πιο διαφορετική τροπή από όσο φανταζόμασταν. Η ανάγκη να καλύφθει το κενό του πρώτου σκόρερ και ασιστμαν της ομάδος έχει οδηγήσει τους υπόλοιπους παίκτες να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες και να έχουν πιο ενεργή συμμετοχή στο παιχνίδι με αποτέλεσμα να βλέπουμε για ακόμη μια αγωνιστική τον ΑΡΗ παίζει σαφώς πιο ώριμα, να έχει καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, σαφώς περισσότερες ασιστ, καλύτερες επιθετικές επιλογές και μεγαλύτερη διάρκεια στον αγώνα. 

Ο Ίκαρος Χαλκίδας έπαιζε ίσως το τελευταίο του χαρτί για παραμονή στην κατηγορία και αυτό από μόνο του ήταν αρκετό ώστε να κάνει την αποστολή μας πολύ δύσκολη. Κάτι τέτοιο όμως δεν φάνηκε στον αγώνα όπου ο ΑΡΗΣ με ένα ξεκίνημα ανάλογο με αυτό που είχε πραγματοποιήσει απέναντι στον Πανιώνιο στον ημιτελικό του κυπέλλου έδειξε από τα "αποδυτήρια" ότι ήρθε αποφασισμένος για τη νίκη. Με τον Πελεκάνο και τον Μποχωρίδη να πραγματοποιούν την καλύτερη φετινή εμφάνιση, τον Βεζένκοφ να συμπληρώνει άλλη μια ολολκηρωτική παρουσία και τον Γκίκα να ανταποκρίνεται στον ρόλο του πόιντ γκαρντ η νίκη ήρθε πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε. Οι 36 πόντοι της πρώτης περιόδου και το +22 που έφθασε η διαφορά δείχνει ότι ο ΑΡΗΣ ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του αγώνα. Άσκα, Σάτον και Γκαγκαλούδης προσπάθησαν να γυρίσουν το παιχνίδι  αλλά χωρίς αποτέλεσμα μιας και ο ΑΡΗΣ υπερτερούσε σχεδόν παντού σύμφωνα με την στατιστική. Καθοριστική η παρουσία και του Χαρίση που με 12 ριμπάουντ και 2 κοψίματα έκανε αρκετή βρώμικη δουλειά, ενώ ο Μούρτος έδωσε αρκετές λύσεις στην επίθεση με 12 πόντους.

Με 3 σερί νίκες η ομάδα μας άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και από αουτσάιντερ για την 6η θέση πλέον είναι το φαβορί. 2 νίκες στα επόμενα 2 παιχνίδια και μόνο με θαύμα θα χαθεί η έκτη θέση. Η άνοδος του Μποχωρίδη και του Γκίκα,  το ξέσπασμα του Πελεκάνου, το σταθερό φορμάρισμα του Βεζένκοφ αλλά και η συμμετοχή των ψηλών στον παιχνίδι της ομάδος πλησιάζοντας προς τα πλέιοφς μοιάζει ότι καλύτερο την δεδομένη χρονική στιγμή. Αρκεί φυσικά η διακοπή του πρωταθλήματος να μην επηρρεάσει αρνητικά την ομάδα. Είναι σημαντικό με την ομάδα στο άρθρο 99 να φανεί ότι και αγωνιστικά μπορούμε να πετύχουμε κάτι και αυτό είναι πάρουμε την έκτη θέση και να κάνουμε ότι δεν κάναμε πέρσι κόντρα στον Πανιώνιο. Έτσι όχι μόνο θα ανέβει το ηθικό κόσμο από μια ταλαίπωρη χρονιά σε όλα τα τμήματα αλλά μπορεί και όλοι αυτοί που το σκέφτονται να εμπλακούν διοικητικά στην ΚΑΕ να ζεσταθούν και να κάνουν επιτέλους τις προθέσεις τους ψάξεις. Όπως αρκετές φορές έχουμε τονίσει, καλή η οργάνωση και η οικονομική εξυγίανση αλλά ο "καθρέφτης" της ομάδος δεν είναι τα γραφεία αλλά το παρκέ.

Είχαμε τονίσει πριν το παιχνίδι, ότι ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα πιθανόν να μας έμπλεκε στα σενάρια υποβιβασμού και με αυτά που μας έχει δείξει ο φετινός ΑΡΗΣ το ψυχολογικό βάρος μιας τέτοιας κατάστασης πολύ πιθανόν να λύγιζε τους παίκτες μας ακόμη και σε φαινομενικά εύκολα εντός έδρας παιχνίδια όπως αυτό με τα Τρίκαλα και την Ελευσίνα. Σήμερα όμως ο ΑΡΗΣ χάρη στην εξαιρετική του άμυνα κατάφερε να φθάσει στη νίκη και να δίωξει κάθε αρνητική σκέψη οριστικά. 

Ο Ηλυσιακός σήμερα έπαιζε ένα από τα τελευταία του χαρτιά και αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να χαρακτηριστεί το παιχνίδι ιδιαίτερα δύσκολο. Ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά και από την αρχή είχε τα ηνία του αγώνα. Το +11 του ημιχρόνου αυτό ακριβώς δείχνει. Το καταραμμένο τρίτο δεκάλεπτο έκανε για ακόμη μια φορά την εμφάνιση του  και με επιμέρους σκορ 24-12 ο Ηλυσιακός πήρε για πρώτη φορά κεφάλι στο σκορ. Ευτυχώς ο ΑΡΗΣ στην τέταρτη περίοδο βρήκε τα ψυχικά αποθέματα, έσφιξε την άμυνα του και με μπροστάρη τον Μ.Πελεκάνο που πέτυχε 9 συνεχώμενους πόντους πήρε την καθοριστική νίκη. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Πελεκάνος που έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του, ενώ και ο Γ.Αθηναίου παρά τα άσχημα ποσοστά με  τους 17 πόντους που πέτυχε βοήθησε στο να έρθει η νίκη. Τη βρώμικη δουλειά έκανε ο Βεζένκοφ σήμερα που εκτός από τους 8 πόντους που πέτυχε, μάζεψε 12 ριμπάουντ, μοίρασε 2 ασίστ, είχε ένα κλέψιμο σε 26' χωρίς μάλιστα να υποπέσει σε ούτε ένα λάθος. Και σε αυτό το παιχνίδι ο Μ.Μινιτς φάνηκε να εμπιστεύεται τους ψηλούς του σε αντίθεση με τα πρώτα παιχνίδια και αυτό μόνο ως θετικό μπορεί να κριθεί.

Με αυτή τη νίκη η ομάδα μας όχι μόνο γλίτωσε τα χειρότερα αλλά σε συνδυασμό με την απρόσμενη εντός έδρας ήττα του Απόλλων Πατρών από τα Τρίκαλα αρχίσαμε να ξαναρίχνουμε και κλεφτές ματιές προς τα πάνω. Αν αύριο ηττηθεί και ο ΚΑΟΔ από το Ρέθυμνο ίσως η υπόθεση 6η θέση να μην έχει τελειώσει οριστικά. Όλα αυτά φυσικά δεν αποτελούν λόγοι για να πανηγυρίζουμε, ούτε καν για να αισθανθούμε κάποιου είδους ικανοποίηση. Με όλα αυτά όμως που συμβαίνουν στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ, στο βόλεϊ και σε άλλα τμήματα του συλλόγου αναγκαστικά πηγαίνουμε με το γνωστό "το μη χείρον, βέλτιστον".