Το καλύτερο αμυντικά παιχνίδι του ΑΡΗ μας παρακολουθήσαμε σήμερα, περιορίζοντας μια από τις καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος στους 52 πόντους και κατακτώντας μια σημαντική νίκη! Η αμυντική προσήλωση στην άμυνα και η πολυφωνία στην επίθεση ήταν το κλειδί της νίκης. Ξεχώρισε ο Ντραγκίσεβιτς και η «επανεμφάνιση» του Φλιώνη στα παρκέ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΙΣΣΟΡΟΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Για πρώτη φορά φέτος είδαμε από το τζάμπολ έναν ΑΡΗ συγκεντρωμένο και προσηλωμένο στα πρέπει του παιχνιδιού.  Με όπλο την εξαιρετική αμυντική λειτουργία καταφέραμε να αποτρέψουμε τα επιθετικά ατού της Λάρισας να βρουν ρυθμό και να τους οδηγήσουμε στον εκνευρισμό. Ένας εκνευρισμός που όσο περνούσε ο χρόνος  γινόταν και πιο έντονος μιας και η προσήλωση μας στην άμυνα ήταν αδιάκοπη. Την ίδια στιγμή στην επίθεση για πρώτη φορά υπήρχε πολυφωνία και λύσεις σχεδόν από όλους όσους αγωνίσθηκαν. Από τον Φλιώνη που «επέστρεψε στην ενεργό δράση» μέχρι και τους Σιδηροηλία και Σλαφτσάκη. Ενώ οι Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς έδειξαν πόσο απαραίτητοι είναι στον φετινό ΑΡΗ. Ακόμη και οι Αμερικάνοι της ομάδος σε μια άκρως μέτρια ημέρα για αυτούς κατάφεραν να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση. Όσο για τον Κουζέλογλου τα λόγια είναι περιττά και θα πρέπει σύντομα να σκεφθεί η διοίκηση τι θα κάνει με αυτόν τον παίκτη και το συμβόλαιο του το καλοκαίρι.

ΕΒΑΛΕ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ

Διπλή νίκη ήταν η σημερινή, με την ομάδα μας να αποκτά πλέον ένα σημαντικό προβάδισμα σε αυτή την κούρσα της ντροπής. Εξίσου σημαντικό με τη νίκη ήταν και η συνολική παρουσία των παικτών του Σάββα Καμπερίδη. Για πρώτη φορά είδαμε έναν συγκεντρωμένο ΑΡΗ που ήξερε και τι έκανε και τι ήθελε πάνω στο παρκέ. Μακάρι να τον ξαναδούμε και στη συνέχεια!

Το αναμενόμενο στραπάτσο που περιμέναμε να δούμε είδαμε και σήμερα στο ΟΑΚΑ, με το κοντέρ να σταματάει στο 22.  Ο αποδεκατισμένος ΑΡΗΣ σε ρυθμούς προπόνησης δεν μπόρεσε να είναι ανταγωνιστικός περισσότερο από ένα εικοσάλεπτο. Η συνέχεια όπως και όλο το παιχνίδι ήταν μια διαδικαστική αγγαρεία που όπως φάνηκε δεν είχε τίποτα να προσφέρει. Εξέθεσε με την εμφάνιση του για ακόμη μια φορά τον προπονητή του ο Σιδηροηλίας που πείθει ότι μπορεί να βοηθήσει εφόσον αρχίζει να συμπεριλαμβάνεται στο ροτέισον.

Χωρίς τους Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς και Σλαφτσάκη η ομάδα ήταν γυμνή κάτω από το καλάθι και αυτό όπως και στο πρώτο παιχνίδι έγειρε εξαρχής εις βάρος μας την πλάστιγγα. Ωστόσο την ζημιά την πάθαμε από την περιφέρεια με την βροχή τριπόντων του δευτέρου ημιχρόνου.  Δείγμα ότι η ομάδα δεν ήταν συγκεντρωμένη  και  δεν είχε έστω κάποιο πλάνο ή επιμέρους στόχους στο παιχνίδι της και απλά έκανε αγγαρεία. Όταν όμως  στην συμβολική αφίσα της ΚΑΕ για την προαναγγελία του αγώνα σου περνάει το μήνυμα της συμμετοχής ενός νεαρού παίκτη πως οι παίκτες και ο προπονητής να σκεφτούν ότι υπάρχει λόγος να παλέψουν. Ακόμη και αν ο στόχος ήταν απλά μια βελτίωση σε κάποια σημεία του παιχνιδιού μας. Σκέψεις πολυτελείας για τον φετινό ΑΡΗ…

Με την ομάδα αποδεκατισμένη, την σφυρίχτρα από το τζάμπολ σε ετοιμότητα και  το μυαλό στη Λάρισα τίποτα δεν θα μπορούσε να αποτρέψει την βαριά ήττα. Τα ευχάριστα νέα της αγωνιστικής ήρθαν από τις ήττες των αντιπάλων μας. Το αν το σημερινό έβγαλε κάποιο κέρδος για την ομάδα θα φανεί ξεκάθαρα την επόμενη αγωνιστική στο κρίσιμο παιχνίδι με την Λάρισα.

ΥΓ. Ο ένας έβγαλε την πανοπλία του Αυτοκράτορα και ανέπνευσε στα πράσινα λιβάδια και ο άλλος που την φοράει ακόμη δεν μπορεί να ανασάνει. Αν δεν έχει τσαμπουκά μέσα στον ΑΡΗ δεν αντέχεις!

ΥΓ2. Μόνο τα φάουλ που σφυρίχτηκαν στον Χαριτόπουλο καταλαβαίνεις την «ποιότητα» της Ελληνικής διαιτησίας.

Ακόμη μια κακή εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ σήμερα σπαταλώντας άλλη μια ευκαιρία για να ξεκολλήσει από τον πάτο της βαθμολογίας. Το απελπιστικό ποσοστό ευστοχίας στις βολές και η περιφερειακή άμυνα πλήγωσε την ομάδα και οδήγησε στην ήττα. Κανένα σημάδι συνοχής και βελτίωσης στην ομάδα που συνεχίζει να μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι χωρίς προορισμό.

ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ ΚΑΙ ΝΤΡΑΓΚΙΣΕΒΙΤΣ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Μπορεί ο Σάββας Καμπερίδης να προτίμησε να μπερδέψει τα χαρτιά του και να ξεκίνησε χωρίς τους Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς  ωστόσο η διαφορά φάνηκε όταν μπήκαν οι 2 παίκτες μέσα. Αν και ήταν φανερό ότι δεν πατούσαν καλά μπόρεσαν να μαζέψουν ριμπάουντ και να πετύχουν σημαντικούς πόντους οδηγώντας έστω προσωρινά την ομάδα στο +8 λίγο πριν το ημίχρονο.

ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΒΛΕΠΕ Ο ΚΑΜΠΕΡΙΔΗΣ

Τι και αν οι Μιλόσεβτις και Ντραγκίσεβιτς έκαναν την διαφορά, ο Σάββας προτίμησε να ξεκινήσει το τρίτο δεκάλεπτο(δηλαδή μετά την ανάπαυλα ξεκούρασης) χωρίς αυτούς. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής ήταν το Λαύριο να χτίσει μια διαφορά και ο ΑΡΗΣ μέχρι το τέλος του αγώνα να κυνηγάει να μειώσει το σκορ.  Ακόμη και αν προς στιγμή φάνηκε η ομάδα να επιστρέφει χάρη στο μπάσκετ Ποσειδωνίου από τον Τσάλμερς τελικά ο Σάββας αποφάσισε να «εξαφανίσει» για σημαντικό χρονικό διάστημα και αυτόν τον παίκτη από το παρκέ!  Αν σε αυτό το κακό κοουτσάρισμα προσθέσουμε και τον εκνευρισμό που κατάφεραν να μεταφέρουν σε όλη την ομάδα οι κακοί διαιτητές τότε η ήττα μοιάζει απολύτως φυσιολογική.

ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ

Το έχουμε τονίσει εδώ και πολλές αγωνιστικές ότι το σημαντικότερο πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ είναι η έλλειψη αγωνιστικού πλάνου και βελτίωσης. Τι και αν απέναντι στο Μεσολόγγι είδαμε μια άλλη ομάδα πάνω στο παρκέ… εκείνη η καλή ομάδα χάθηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σε κάθε παιχνίδι βλέπουμε έναν ΑΡΗ να ξεκινάει από το μηδέν.  Ο σταθερά MVP Κουζέλογλου πρέπει να έχει δευτερεύων ρόλο όπως και οι Λίτλ και Ντεκοζί  που έχουν δείξει ότι μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Στο μόνο που δείχνει συνέπεια ο ΑΡΗΣ είναι στα λάθη. Προφανώς η έλλειψη ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ προπονητή είναι η αιτία αυτής της εικόνας. Με τον Τσάλμερς να αδυνατεί να οργανώσει το παιχνίδι αλλά να του δίνεται αυτός ο ρόλος πεισματικά και τους Σούλερ και Ντεκοζί να είναι οι παρτενέρ του στον χορό που τελικά πληρώνουν την κακή λειτουργία ολόκληρης της ομάδος χωρίς καν να συμμετέχουν σε αυτήν! Αντιθέτως ο Λίτλ για κάποιον λόγο έχει το προνόμιο να παίζει μαζί με τον Σταμάτη και Φλιώνη συμμετέχοντας σε σχήματα με πιο ορθολογικό τρόπο λειτουργίας. Ακόμη και αν σε αυτό το σχήμα υπάρχει ένας Φλιώνης που απλά περιφέρεται στο γήπεδο με στόχο να αποφεύγει τα λάθη η ομάδα λειτουργεί καλύτερα.  Τι και αν παίκτες σαν τον Κουζέλογλου και τον Σταμάτη ή ακόμη  τον Χαριτόπουλο και τον Καλαϊτζίδη έχουν δείξει ότι μπορούν να βοηθήσουν… ο Σάββας έχει ένα πλάνο στο μυαλό του και πρέπει να το εφαρμόσει πάση θυσία.

ΣΕ ΔΕΙΝΗ ΘΕΣΗ Η ΟΜΑΔΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ «ΤΕΛΙΚΟΥΣ»

Πήρε και το Λαύριο την ιστορική νίκη στο Παλέ σαν τόσους και τόσους τα τελευταία χρόνια οδηγώντας την ομάδα μας σε δεινή θέση και σε μια σειρά «τελικών» που όλοι  θέλαμε να αποφύγουμε φέτος. Κανένα ίχνος βελτίωσης στην ομάδα  που πετάει στα σκουπίδια τον όποιο χρόνο της δίνεται για να προετοιμαστεί και να παρουσιαστεί καλύτερη… Κανένα σημάδι που να δείχνει ότι ο Καμπερίδης μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση… Καμία διάθεση από την διοίκηση να αλλάξει κάτι…

ΥΓ. Για κλάματα και η Ελληνική διαιτησία , με τους διαιτητές να παλεύουν να πείσουν και τον τελευταίο υποστηρικτή τους ότι είναι ανίκανοι. Άλλες φορές μπορεί να διακόψουν 5’ τη ροή του αγώνα για να διορθώσουν 2 χαμένα δευτερόλεπτα  μέσω του instant replay ή να δώσουν ένα αντιαθλητικό κάπου στις αρχές του δεύτερου δεκαλέπτου και άλλες φορές με ύφος χιλίων καρδιναλίων αρνούνται να δουν ένα οφθαλμοφανέστατο εκπρόθεσμο τρίποντο.  8’’ κατοχής με το ρολόι το προσπερνάνε  και όταν ένας παίκτης του υποδεικνύει ότι έχει κολλήσει το χρονόμετρο αυτοί τον επιβραβεύουν με τεχνική ποινή!

ΥΓ2. Κάποιοι θα βρεθούν πάλι σήμερα να μας πουν για την «κωλοφαρδία» του Γερομίχαλου, του Μουράτου, του Μαστρογιανόπουλου κτλ. Όπως «κωλόφαρδος» ήταν κάποιος Αγραβάνης και οι άλλοι Έλληνες του Μεσολογγίου στο πρώτο παιχνίδι, ο Τσαλμπούρης με τον μπάογκ…  Ας ξυπνήσουν μερικοί  και να δουν με ποια κριτήρια επιλέγονται οι Έλληνες παίκτες  στον ΑΡΗ τα τελευταία 10 χρόνια και για ποιο λόγο υπάρχουν παίκτες που στηρίζονται με νύχια και με δόντια στην ομάδα και άλλοι που με ευκολία βαφτίζονται ανέτοιμοι, ατάλαντοι και παλιοχαρακτήρες.

Με τους  Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς αν και ανέτοιμοι να συμμετέχουν κανονικά στο παιχνίδι, ο ΑΡΗΣ μας αντιμετωπίζει το Λαύριο σε ένα ακόμη πολύ σημαντικό παιχνίδι. Οι αναπάντεχες νίκες της Λάρισας και του Μεσολογγίου έφεραν και πάλι την ομάδα στην τελευταία θέση και όπως φαίνεται ο αριθμός των νικών που εξασφαλίζει την σωτήρια μεγαλώνει.

Η ευρεία νίκη κόντρα στο Μεσολόγγι μπορεί να τόνωσε την ψυχολογία μας και να έδωσε στην ομάδα μια βαθμολογική ανάσα αλλά όπως φάνηκε στη συνέχεια του πρωταθλήματος υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμη.  Όπως φάνηκε και ότι τα φαβορί στην μίζερη basket league είναι για γέλια και για κλάματα μαζί. Με αυτό το τελευταίο στην σκέψη όλων θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το απόγευμα του Σαββάτου το Λαύριο. Μπορεί οι αντίπαλοι μας να διανύουν μια καταπληκτική για τα δεδομένα τους χρονιά αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν τους κάνει την άτρωτη ομάδα που σε έχει κερδίσει από τα αποδυτήρια.  Η ημέρα που θα βρεθούν παίκτες κλειδιά, η συγκέντρωση και η θέληση που  θα  δείξουν οι 2 ομάδες θα κρίνει την αναμέτρηση. Ο ΑΡΗΣ φέτος έχει δείξει 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα ως τώρα, πείθοντας ότι είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και  για το χειρότερο.  Και όταν είναι πλήρης μπορεί να κοιτάξει στα μάτια οποιοδήποτε αντίπαλο όπως ακριβώς έκανε με τον Προμηθέα και τον Ηρακλή. Οι επιστροφές των Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς είναι σημαντικές, οι πληρωμές που γίνονται τον τελευταίο καιρό είναι και αυτές εξίσου σημαντικές και όλα συνηγορούν στο να  έρθει μια σημαντική νίκη. Εύκολα ή δύσκολα δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Ο ΑΡΗΣ οφείλει να πάρει τουλάχιστον 4 νίκες μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος ώστε να μην μπλέξει. Το αυριανό παιχνίδι αν και κόντρα στο φορμαρισμένο Λαύριο είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για νίκη. Ιδίως από την στιγμή που θα παραταχθεί η ομάδα πλήρης και με τις τσέπες πιο γεμάτες σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες. Αφήνουμε τα όποια προβλήματα στην άκρη και πάμε να ξεμπερδέψουμε και με τον φετινό εφιάλτη το συντομότερο δυνατό!

Κανένα περιθώριο δεν άφησε ο ΑΡΗΣ μας στον αντίπαλο του να σκεφθεί ότι μπορεί να αποφύγει την ήττα, ισοπεδώνοντας τον με το ευρύ 77-48. Εξαιρετική η άμυνα της ομάδος σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα εγκλώβισε το Μεσολόγγι. Καθοριστική η επιστροφή των Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς έδωσαν άλλον αέρα στην ομάδα!

Μπόλικο ήταν το άγχος προτού ξεκινήσει αυτή η αναμέτρηση, με την πιθανή ήττα να ήταν καταστροφική. Με το τζάμπολ όμως και όσο κυλούσε ο χρόνος το άγχος έφυγε και ο ΑΡΗΣ που περιμέναμε να δούμε εδώ και καιρό έκανε την εμφάνιση του. Με δύναμη στα ριμπάουντ και στην άμυνα και με λύσεις στην επίθεση τόσο κοντά όσο και μακριά από το καλάθι η υπόθεση νίκη ήταν ένας διαρκής μονόλογος.  Η διαφορά στο σκορ ξεπέρασε τους 30 πόντους και οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη μετέτρεψαν ένα θεωρητικά δύσκολο παιχνίδι σε υγιεινό περίπατο. Εντυπωσιακή η επανεμφάνιση του Ντραγκίσεβιτς και του Μιλόσεβιτς  κατάφεραν στα ελάχιστα λεπτά που αγωνίσθηκαν στο παιχνίδι να κάνουν σχεδόν τα πάντα. Μπόλικα ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση και εύκολοι πόντοι στην επίθεση μέχρι που παρέδωσαν την σκυτάλη στους υπόλοιπους που με άλλον αέρα συνέχισαν ακριβώς στους ίδιους ρυθμούς. Χαρακτηριστική ήταν η ευστοχία των παικτών μας έξω από τα 6.75 απόρροια του καλού ξεκινήματος και της ψυχολογίας που έχτισε η ομάδα. Τα 14 στα 35 τρίποντα είναι μια εξαιρετική επίδοση που φέτος δεν έχουμε ξαναδεί. Άπαντες διακριθέντες με τον Κουζέλογλου να προσθέτει άλλο ένα double double και τον Σταμάτη να έχει το εντυπωσιακό 4 στα 5 τρίποντα! Μοναδική παραφωνία ο μόνιμα εδώ και καιρό ντεφορμέ Φλιώνης όπου ούτε με την διαφορά στο +30 δεν μπορούσε να έχει καθαρό μυαλό στο παιχνίδι του.

Άλλον ΆΡΗ είδαμε με Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς μέσα, με τους 2 παίκτες στα ελάχιστα λεπτά που αγωνίσθηκαν να δίνουν την απαραίτητη ώθηση στην ομάδα! Και αφού βρήκε η ομάδα ρυθμό έστησε ένα εντυπωσιακό πάρτι! Ένα πάρτι που όλοι να ευελπιστούμε να συνεχιστεί και στα επόμενα παιχνίδια. Συνεχίζουμε έτσι δυνατά!

Αγώνα με χαρακτήρα προετοιμασίας δίνει ο ΑΡΗΣ μας την Κυριακή το απόγευμα(18.00) στο Nick Galis Hall κόντρα στον Παναθηναϊκό. Η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των 2 ομάδων σε συνδυασμό με την αγωνιστική κατάσταση του ΑΡΗ μας αλλά και τις δεδομένες απουσίες των Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς δεν αφήνουν περιθώρια για κάτι άλλο πέρα από μια αξιοπρεπής εμφάνιση.

Τι να πρωτοσχολιάσεις καθαρά αγωνιστικά κόντρα στον Παναθηναϊκό όταν ο ΑΡΗΣ έχασε για πλάκα από το πιο δυνατό(αλλά και προβληματικό) Περιστέρι και με σχετικά εύκολα από τον Κολοσσό μέσα στο σπίτι του; Αυτό που μπορεί να κάνει ο Καμπερίδης και οι παίκτες του είναι να δουν αυτό το παιχνίδι ως μια σκληρή προπόνηση σε πραγματικές συνθήκες και να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό ενόψει της συνέχειας. Στόχος πρέπει να είναι η βελτίωση που δυστυχώς δεν βλέπουμε από παιχνίδι σε παιχνίδι. Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξει ανεξαρτήτως από το αν απουσιάζουν εδώ και καιρό 2 σημαντικά εργαλεία του ρόστερ. Η πνευματική ετοιμότητα της ομάδος ως τώρα μοιάζει η «Αχίλλειος πτέρνα» μας μιας και στην πλειοψηφία των παιχνιδιών ή  η ομάδα δεν μπαίνει ποτέ σωστά στο παιχνίδι ή ξαφνικά με την πρώτη στραβή χάνεται η όποια συγκέντρωση. Με λιγότερο άγχος από την απουσία του «πρέπει» απέναντι στον Παναθηναϊκό πρέπει τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε ομαδικό να δείξουμε ένα καλύτερο πρόσωπο παρά τον υψηλό βαθμό δυσκολίας.  Μόνο έτσι η ομάδα θα καταφέρει να μαζέψει βαθμούς αυτοπεποίθησης και να μπει στα κρίσιμα βαθμολογικά παιχνίδια πιο δυνατός.

Όσο και αν μας πληγώνει το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε παιχνίδια σαν και αυτό με τον Παναθηναϊκό με την ήττα να την θεωρούμε δεδομένη… δεν παύει να είναι η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ και χρόνια. Στην κατάσταση που είμαστε άλλα είναι τα must-win παιχνίδια και εκεί ευελπιστούμε να δούμε τον ΑΡΗ να παλεύει και να κερδίζει. Μακάρι ο Καμπερίδης και οι παίκτες του να αξιοποιήσουν τόσο το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό όσο και τις ημέρες μέχρι τον κρίσιμο αγώνα με τον Μεσολόγγι ώστε ο φετινός εφιάλτης να τελειώσει το συντομότερο δυνατό.

ΥΓ. Το πιο δυσοίωνο από όλα την δεδομένη χρονική στιγμή είναι ότι δεν έχει διαφανεί ακόμη η ελπίδα σε καθαρό αγωνιστικό επίπεδο από όπου μπορεί να πιαστεί αυτή η ομάδα για να σωθεί. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν μόνο οι καθυστερήσεις στις πληρωμές.

Προκλητικά αδιάφορος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που με συνοπτικές διαδικασίες επέτρεψε στο Περιστέρι να πάει στο +26 και να βάλει τις βάσεις για μια εύκολη νίκη. Η αντίδραση του δεύτερου ημιχρόνου με τα μακρινά σουτ απελπισίας απλά συμμάζεψαν το σκορ και τίποτα παραπάνω.

ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Βλέποντας τον ΑΡΗ στο πρώτο δεκάλεπτο της αναμέτρησης στο μυαλό μας ήρθε ο προσφάτως εορτάζοντας Γ.Ιωαννίδης και το πώς θα αντιδρούσε προς την εικόνα των παικτών του μέσα στο γήπεδο. Σαν υπνωτισμένοι οι παίκτες πάνω στο παρκέ απλά παρακολουθούσαν τον έναν και μοναδικό πόιντ γκαρντ του Περιστερίου τον νεαρό Καράμπελα να ξανασυστήνεται στο Ελληνικό κοινό… Άνω κάτω έκανε την άμυνα μας με τους παίκτες που καλέστηκαν να τον περιορίσουν να μοιάζουν με ερασιτέχνες αθλητές παιδικής ομάδος.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΙΧΝΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Και όταν βλέπεις τον ΑΡΗ να μπαίνει έτσι στο παιχνίδι εύλογα δημιουργούνται μια σειρά από ερωτήματα. Προετοιμάζεται η ομάδα «πνευματικά» για να κατέβει να παίξει ένα παιχνίδι που είχε σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει; Γνωρίζει κανείς από το τεχνικό τιμ ότι οι 2 βασικοί πόιντ γκαρντ του αντιπάλου ήταν εκτός μάχης και ο Καράμπελας ίσως θα έπρεπε να πιεστεί παραπάνω σε άμυνα και επίθεση; Συζητιέται σε γενικές γραμμές κάποιου είδους επιθετικό πλάνο ή το να στήνονται οι ψηλοί στο τρίποντο και να βαράνε βαφτίζεται πλάνο; Σχεδόν 15 τρίποντα εκτέλεσαν οι ψηλοί σου που δεν διακρίνονται για το μακρινό τους σουτ. Ενώ  ασιστ κοντά στο καλάθι ή κάποιο πικ εν ρολ ούτε για πλάκα. Υπάρχει πόιντ γκαρντ στην ομάδα που οργανώνει το παιχνίδι ή όχι; Υπάρχει τεχνικό τιμ στην ομάδα που κάνει scouting του αντιπάλου;  Λειτουργεί ο προπονητής κατά την διάρκεια του αγώνα ή με το που στραβώνει η φάση πελαγώνει ξεχνώντας παίκτες στον πάγκο; Ψιλά γράμματα για τον μπασκετικό ΑΡΗ των τελευταίων χρόνων.

ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ – ΤΑ ΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΦΤΑΙΕΙ…

Και αν υπάρχει κάτι χειρότερο από την εικόνα πάνω στο παρκέ αυτό είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην ομάδα. Κανείς δεν φταίει! Όλοι κάνουν καλά την δουλειά τους και απλά έχει γίνει αποδεκτό ότι η ομάδα δεν μπορεί αλλά και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Κάτι που δυστυχώς έχει περάσει και σε μερίδα του κόσμου που μπερδεύει την στήριξη στην ομάδα με την εκνευριστική ανοχή στην σωρεία λαθών που ξεκίνησαν το καλοκαίρι και συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Σίγουρα ισοπεδώνοντας όλη την προσπάθεια που έχει γίνει δεν προσφέρεις κάτι αλλά το να μην πιέζεις για το καλύτερο προσφέροντας άλλοθι στους «πρωταγωνιστές» δεν οδηγεί πουθενά.

ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Πέντε λεπτά μπασκετικού ΑΡΗ ήταν αρκετά για να εξαντλήσεις όλα τα αποθέματα σου σε κολλύρια, αλκοόλ και ψυχοφάρμακα… Κανένα αγωνιστικό πλάνο, καμία διάθεση για το κάτι παραπάνω παρά μόνο μια άναρχη αντίδραση όταν όλα φάνηκαν να έχουν κριθεί. Όσο οι διοικούντες αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι αυτή η ομάδα χρειάζεται κάποιου είδους ηλεκτροσόκ για να συνέλθει τόσο θα συνεχίζονται αυτές οι τραγωδίες και ο ΑΡΗΣ στο πρωτάθλημα θα έχει τυπική συμμετοχή. ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ…

ΥΓ. Έπρεπε να φθάσουμε μήνα Ιανουάριο για να ακούσουμε πλέον και στις δικαιολογίες ότι δεν υπάρχουν παίκτες. Παίκτες όμως υπήρχαν το καλοκαίρι, παίκτες υπήρχαν και πριν 1-2 μήνες όπου και τότε η κατάσταση έδειχνε που πήγαινε.

ΥΓ2. Οι ξένοι δεν μπορούν να αλλάξουν γιατί έχουμε μπάν. Έλληνας παίκτης που να δώσει το κάτι παραπάνω δεν μπορεί να έρθει για κάποιον λόγο. Ο προπονητής δεν αλλάζει γιατί είναι καλό παιδί και μάλλον δουλεύει δωρεάν.  Όποιος δεν το έχει καταλάβει τελείωσε ο πρώτος γύρος(απομένει η ήττα από τον Παναθηναϊκό) και ο ΑΡΗΣ ισοβαθμεί στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με την Λάρισα και το Μεσολόγγι που αγωνιστικά πάνω στο παρκέ μοιάζουν να είναι ένα επίπεδο πιο πάνω.

ΥΓ3. Άραγε αν αντί για τον Καμπερίδη στον πάγκο είχαμε το παλικάρι που σκουπίζει το παρκέ πόσο χειρότερο ΑΡΗ θα βλέπαμε;  

Την επιστροφή στις νίκες θα ψάξει ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στο Περιστέρι σήμερα στις 19.30 στο Nick Galis Hall. Ένα πολύ δύσκολο και ιδιαίτερο παιχνίδι τόσο για την ομάδα μας όσο και για τον αντίπαλο μας με τις απουσίες λόγω τραυματισμών και τα πήγαινε-ελα(στο Περιστέρι) να συνθέτουν μια θολή εικόνα για την αγωνιστική κατάσταση και των 2 ομάδων. Αγωνία μέχρι το τζάμπολ για τη συμμετοχή των Σούλερ και Μιλόσεβιτς.

Μας έχει μπερδέψει ο φετινός ΑΡΗΣ με τα διαφορετικά πρόσωπα που δείχνει από παιχνίδι σε παιχνίδι για αυτό κάθε λογική ανάγνωση της σημερινής αναμέτρησης πάει στα σκουπίδια. Το Περιστέρι αν και θεωρητικά είναι πιο δυνατή και πλήρης ομάδα ως τώρα με την παρουσία του δεν πείθει. Όπως δεν πείθει και ο ΑΡΗΣ μας που πέρα από τις δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες έχει και τις απουσίες των Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς(;) και Σούλερ(;) που κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη. Κόντρα στον Ιωνικό αν και ηττηθήκαμε η ομάδα έδειξε αξιόμαχη παίζοντας πιο ορθολογικά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Αυτό θα περιμένουμε να δούμε και σήμερα με συγκεκριμένους παίκτες όμως να βγαίνουν μπροστά όπως ακριβώς έκανε ο Σούλερ την τελευταία αγωνιστική.  Τσάλμερς, Λίτλτ και Ντεκόζι θα πρέπει να πάρουν περισσότερο χρόνο και πρωτοβουλίες. Ενώ ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δώσει ο Καμπερίδης στην διαχείριση των Κουζέλογλου, Χαριτόπουλου και Σλαφτσάκη μιας και είναι οι μοναδικοί παίκτες που μπορούν να παίξουν κάτω από το καλάθι. Σχήματα με Κουζέλογλου-Χαριτόπουλο μαζί δεν θα πρέπει να δούμε όπως και τους ελάχιστους ψηλούς μας να μπαίνουν σε διαδικασίες full-press από το ξεκίνημα του αγώνα… Χρειάζεται πλάνο και συγκέντρωση ώστε να έρθει η νίκη.

Η διοίκηση έστω και με καθυστέρηση αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο συνεπής στις υποχρεώσεις της και αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί από όλους τους παίκτες. Όποια και αν είναι τα προβλήματα ο ΑΡΗΣ έχει ανάγκη αυτή τη νίκη και θα πρέπει να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να την πάρει. Το Περιστέρι έχει τα δικά του θέματα και θα πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δύσκολα να σχολιάσεις την κίνηση της διοίκησης με το άνοιγμα που έκανε για ακόμη μια φορά προς τον κόσμο… Το σίγουρο είναι ότι η στήριξη των οργανωμένων από την πρώτη κιόλας μέρα σε αυτή την προσπάθεια είναι αξιέπαινη.

Με το αριστερό μπήκε ο ΑΡΗΣ στη νέα χρονιά γνωρίζοντας την ήττα από τον Ιωνικό. Η ομάδα φάνηκε αισθητά βελτιωμένη, κατάφερε να ξεπεράσει τις σημαντικές της απουσίες αλλά στο τέλος δεν βρήκε τις λύσεις ώστε να φθάσει στη νίκη. Ξεχώρισε ο Σούλερ ύστερα από καιρό, χωρίς όμως αυτή η εμφάνιση να συνδυαστεί με τη νίκη.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΛΑΝΟ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΕΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Συγκεντρωμένος μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι αν και βρέθηκε γρήγορα να ακολουθεί στο σκορ κυρίως γιατί η μπάλα προτιμούσε να χορεύει στην στεφάνη παρά να καταλήγει μέσα… Παρά όμως το προβάδισμα του Ιωνικού ο ΑΡΗΣ έδειχνε συγκεντρωμένος και προσηλωμένος σε αυτά που ήθελε να κάνει μέσα στο γήπεδο. Την ίδια στιγμή με μπροστάρη στο σκοράρισμα τον Σούλερ και παίρνοντας βοήθεια σχεδόν από όλους τους παίκτες εκτός του Φλιώνη κατάφερνε όχι μόνο να μένει κοντά στο σκορ αλλά να διεκδικεί τη νίκη μέχρι το φινάλε. Στο τέλος όμως φάνηκε η κούραση των παικτών που πήγαν σε αρκετές κακές επιλογές αλλά και η «υπεροπλία» του Ιωνικού που βρήκε τα κρίσιμα καλάθια τόσο από μακρινή απόσταση όσο και κάτω από το καλάθι.

ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Όσο πικρό και παράλογο και αν ακούγεται ο ΑΡΗΣ από αυτή την ήττα κρατάει την ώριμη εμφάνιση που έκανε για πρώτη φορά φέτος. Η ομάδα παρά τις σημαντικές απουσίες είχε ξεκάθαρο προσανατολισμό σε όλο το παιχνίδι και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Στην άμυνα βλέπαμε κάποιες αλληλοκαλύψεις κάτω από το καλάθι, ζώνη στα σωστά σημεία του αγώνα και κάμποσες φορές γινόντουσαν και μπλόκ άουτ που ως τώρα δεν υπήρχε στο «λεξιλόγιο» της ομάδος. Ενώ και στην επίθεση είδαμε πέρα από την καλή κυκλοφορία της μπάλας αρκετές φορές να παίζουν την «απομόνωση» με συγκεκριμένους παίκτες όπως τον Ντεκόζι και τον Κουζέλογλου. Μέχρι και στο κοουτσάρισμα είδαμε σήμερα καλύτερα αντανακλαστικά μιας και αυτό το οξύμωρο σχήμα ελέω απουσιών στο ξεκίνημα με Χαριτόπουλο και Κουζέλογλου να κάνουν full press από την πρώτη άμυνα που έμοιαζε με κακόγουστο ανέκδοτο γρήγορα ξεχάστηκε. Στη συνέχεια είδαμε να γίνεται σωστή διαχείριση στο 5 μεταξύ των 2 ψηλών που πλέον δεν μάρκαραν σε όλο το γήπεδο… Ξεχάστηκαν λιγότερο από άλλες φορές οι Αμερικάνοι στον πάγκο και ο Φλιώνης πήρε επιτέλους τον χρόνο που του αναλογεί με αυτή την εικόνα, όπως και ο Γεωργάκης που απλά δεν μπορεί. Μικρά πράγματα που αν όμως τα βάλεις μαζί συνθέτει ίσως τον πιο σοβαρό ΑΡΗ που είδαμε φέτος.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Μεταμορφωμένος προς το καλύτερο παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που στις λεπτομέρειες έχασε την ευκαιρία να πάρει μια σημαντική νίκη. Ο Ιωνικός είχε περισσότερες λύσεις και αυτό φάνηκε στο τέλος. Αν πάντως η σημερινή εμφάνιση έχει και ανάλογη συνέχεια τότε με την επιστροφή του Μίλο και του Ντράγκι και ίσως με ένα ακόμη ψηλό κορμί(που να μπορεί να σταθεί στην Α1) η ομάδα θα μπορέσει να πάρει τις νίκες που χρειάζεται ώστε να τελειώσει και ο σημερινός εφιάλτης. Όσο όμως δεν έρχονται αυτές οι νίκες το άγχος θα μας κυριεύει…

ΥΓ. Παρακαλώ κάποιος νεόκοπος wanna-be κόουτς να μας εξηγήσει και εμάς τους απλούς θνητούς ποιο είναι το σκεπτικό του να ξεκινάς το παιχνίδι με τους 2 εναπομείναντες ψηλούς που μπορούν να παίξουν στο 5 και να τους βάλεις να κάνουν full press όταν θέλεις να τους προστατέψεις από τα φάουλ και από την γρήγορη εξάντληση δυνάμεων;

Με τους Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς να παραμένουν εκτός αποστολής λόγω του τραυματισμού ο ΑΡΗΣ καλείται κόντρα στον κακό του εαυτό και τα προγνωστικά να πάρει την νίκη με τον Ιωνικό. Με ανυπομονησία περιμένουμε να δούμε τα «μαγικά» που  πρέπει να κάνει ο Σ.Καμπερίδης για αυτό το παιχνίδι μιας και όπως φάνηκε κόντρα στον Κολοσσό το να προσπεράσεις έτσι απλά το ότι λείπουν οι 2 βασικοί ψηλοί δεν οδηγεί πουθενά…

Και πλήρης να ήταν ο ΑΡΗΣ πάλι το παιχνίδι θα ήταν δύσκολο. Όσο η ομάδα δεν δείχνει στοιχεία βελτίωσης και να αναπτύσσει μια αγωνιστική ταυτότητα κάθε παιχνίδι θα είναι επικίνδυνο. Πόσο μάλλον κόντρα στον Ιωνικό που τα τελευταία χρόνια μας έχει πάρει τον αέρα για τα καλά…  Ένας Ιωνικός που μας απέκλεισε με ευκολία από το  κύπελλο στο ξεκίνημα της σεζόν(λίγες ημέρες αφού είχαν μαζευτεί) και πλέον με τις τελευταίες μεταγραφικές κινήσεις δείχνει σαφώς πιο δυνατός. Προφανώς και χρειάζεται κάποια σύνθετη άμυνα για να μπλοκάρουμε τους Σμιθ και Μαυροκεφαλίδη μιας και πρόκειται για 2 εξαιρετικούς παίκτες βαρόμετρο για τους αντιπάλους μας. Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι που θα πρέπει ο Σ.Καμπερίδης να δώσει ιδιαίτερη προσοχή. Το δεύτερο κομμάτι είναι η επίθεση όπου εκεί σύμφωνα με τα προηγούμενα δείγματα γραφής ευελπιστούμε στην «καλή ημέρα» των Αμερικάνων μιας και το να γίνει κάποιο play για να στηριχθεί ο “on fire” Κουζέλογλου είναι μάλλον δύσκολο. Πάντως αν θέλουμε να πάρουμε το διπλό είναι απαραίτητη η προσήλωση μας και στις 2 πλευρές του γηπέδου.

Καθησυχαστικός παρουσιάστηκε ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ στις τελευταίες του δηλώσεις σχετικά με την πορεία της ομάδος αλλά όσο το αγωνιστικό δεν «περπατάει» δύσκολα να αφουγκραστούμε αυτή την αισιοδοξία. Τα αγωνιστικά προβλήματα είναι δεδομένα όπως και η ανάγκη ενίσχυσης της ομάδος. Και όσο αυτή η ενίσχυση δεν έρχεται και τα προβλήματα παραμένουν τότε το θέλω μας για τη νίκη θα παραμένει σαν πρωτοχρονιάτικη ευχή... Κάνε μας το δώρο ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ !