Σε γιορτινούς ρυθμούς… ο μπασκετικός ΑΡΗΣ σκορπώντας θλίψη με την παρουσία του πάνω στο παρκέ κατάφερε να χάσει εύκολα από τον εντυπωσιακό σήμερα Κολοσσό μέσα στο Παλέ. Την δόξα των αντιπάλων μας ζήλεψε η Τσαρούχα και ο Παναγιώτου όπου με εμετικά σφυρίγματα γεμάτο κόμπλεξ φρέναραν την προσπάθεια των παικτών του Σάββα Καμπερίδη στην ύστατη προσπάθεια αντεπίθεσης καταφέρνοντας τελικά οι διαιτητές να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές του αγώνα.

Αν κάτι το θετικό μπορούσε να διακρίνεις συστηματικά στα προηγούμενα παιχνίδια για την ομάδα μας αυτό ήταν ο τρόπος με τον οποίο έμπαινε δυνατά στα παιχνίδια. Μέχρι και αυτό σήμερα ξεχάστηκε και η ομάδα μπήκε από το τζάμπολ με τα χέρια κατεβασμένα.  Η άμυνα με τα μάτια της ομάδος μας κατάφερε να κάνει τους Ροδίτες να μοιάζουν με ομάδα από το NBA και να πάρουν με ευκολία μια σημαντική νίκη.  Γνωστό το ότι υπήρχαν οι απουσίες στους ψηλούς, ωστόσο δεν φάνηκε να υπήρχε κάποιο πλάνο ή γενικότερη σκέψη για το πώς θα πορευόταν ο ΑΡΗΣ σήμερα. Το ροτέισον στους ψηλούς λες και το είχαν από πριν ετοιμάσει χωρίς καμία ουσία ενώ η άμυνα κάτω από το καλάθι δεν επιφύλασσε καμία απολύτως έκπληξη για τους αντίπαλους ψηλούς. Εκεί που είναι να βάζεις τα γέλια και τα κλάματα είναι στην επίθεση. Φοβισμένοι παίκτες, καρφωμένοι στο τρίποντο και κάποιοι πιο γενναίοι που τολμάνε και σουτάρουν υπό την πίεση του χρόνου ανεξαρτήτως συνθηκών. 22 δίποντα – 36 τρίποντα δείχνουν την δουλειά και το πλάνο… Ενώ μπλόκ άουτ στην ομάδα περιέργως κάνει μόνο αυτός ο Γιωργάκης που το παιδί δεν είναι για αυτό το επίπεδο παρόλο που η Basket League έχει πιάσει πάτο.  Και όλα αυτά κόντρα στον Κολοσσό Ρόδου που παλεύει και αυτός για την γρήγορη σωτηρία του.  Έργο Καμπερίδη; φταίει η «κατάσταση»; Τα μπάτζετ; Τα μπαν; Κάτι φταίει πάντως…

Η «σκληρή» καθημερινή προπόνηση και οι όποιες πληρωμές δεν έπιασαν τόπο και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να παρουσιαστεί ακόμη πιο απογοητευτικός από ότι τον είχαμε δει ως τώρα κάνοντας τους αντιπάλους  μας να μοιάζουν με NBAers. Ήρθε και η Τσαρούχα με τον Παναγιώτου να μας υπενθυμίσουν ότι υπάρχουν και αυτοί εδώ και ότι ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να κερδίσει και αυτούς πέρα από τους αντιπάλους και τον κακό του εαυτό. Το βέβαιο είναι ότι αν αφήσουμε την εμετική σημερινή διαιτησία να επισκιάσει το αγωνιστικό ναυάγιο μας τότε η ήττα θα είναι διπλή…

ΥΓ. Από ότι φαίνεται το Ελληνικό μπάσκετ για να ξανασηκώσει κεφάλι θα πρέπει να γίνει κυριολεκτικά στάχτες.  Να μην παράγει ευρώ και να ξεβρωμίσει ο χώρος από κάθε τι σάπιο. Μέχρι τότε θα ανεχόμαστε ανθρωπάκια σαν την Τσαρούχα και τον Παναγιώτου.

ΥΓ2. Είπαμε ο Σάββας κάνει πολλές δουλειές στην ομάδα (προφανώς εκτός του προπονητή), είναι καλό παιδί… τον αγαπάμε.. είναι σημαία μας(μόνο αυτό δεν μας είπαν τα παπαγαλάκια) … Αλλά όταν δεν μπορείς να αλλάξεις παίκτες λόγω χρημάτων και μπαν τότε το μόνο που σου απομένει είναι να αλλάξεις προπονητή μπας και αλλάξει αυτό το χάλι.

Αν και ο πλανήτης κινείται σε γιορτινούς ρυθμούς(παρά το lockdown) η αγαπημένη μας ομάδα συνεχίζει την προσπάθεια της  στον «μαγικό χώρου» της Basket League. Εκεί όπου τη 2^η ημέρα των Χριστουγέννων φιλοξενεί τον Κολοσσό Ρόδου σε ένα κομβικό παιχνίδι όπου θα πρέπει να κερδίσουμε πάση θυσία. Η νίκη θα σημαίνει σε μεγάλο βαθμό ότι ο ΑΡΗΣ φέτος δεν θα μπλέξει σε περιπέτειες σαν και αυτές των τελευταίων ετών. Αντιθέτως η ήττα θα σημαίνει ότι και φέτος το άγχος θα είναι μόνιμος σύντροφος μας στο πρωτάθλημα.

Αν και η ομάδα μετά τη νίκη στη Λάρισα και τις πληρωμές έδειξε ότι έχει «σφυγμό», οι τραυματισμοί του Μιλόσεβιτς και του Ντραγκίσεβιτς έχουν φέρει μια λογική αναστάτωση στην ομάδα που έχει να κάνει καθαρά με τον αγωνιστικό σχεδιασμό. Μπορεί και οι 2 ψηλοί να έχουν μια αστάθεια στην απόδοση τους και δεδομένες αδυναμίες, δεν παύει όμως να είναι 2 βασικά όπλα της ομάδος. Και όπως φάνηκε με την ΑΕΚ η ομάδα δεν αντέχει να βγάλει ολόκληρο παιχνίδι χωρίς αυτούς. Τις τελευταίες ημέρες ο Μιλόσεβιτς δείχνει να βελτιώνεται και πιθανόν να αγωνιστεί, ωστόσο ο Καμπερίδης θα πρέπει για ακόμη μια φορά να καταστρώσει ειδικά πλάνα.  Τα σχήματα με 4 «κοντούς» και  το σωστό μοίρασμα χρόνου στους ψηλούς μοιάζει με μονόδρομο. Διαφορετικά δύσκολα να μπορέσουμε να περιορίσουμε τον Τούρκο φόργουορντ Καντέρ Κερέμ που είναι ως τώρα ο πιο αποτελεσματικός παίκτης του Κολοσσού. Από εκεί πέρα η όλη διάθεση που θα δείξει η ομάδα στην άμυνα αλλά και η ημέρα που θα βρεθούν παίκτες όπως οι Τσάλμερς, Σούλερ και Ντεκοζί θα κρίνουν σχεδόν τα πάντα. 

Έχει πολύ δρόμο ακόμη το πρωτάθλημα για να μιλάμε για «κομβικά» παιχνίδια. Αν θέλουμε όμως να κυλήσει αυτή η έτσι και αλλιώς περίεργη χρονιά για τον μπασκετικό ΑΡΗ χωρίς άγχος τότε παιχνίδια σαν και αυτό με τον Κολοσσό στο Nick Galis Hall πρέπει να τα καθαρίζουμε. Είτε εύκολα, είτε δύσκολα η νίκη πρέπει να έρθει! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ για να κάνουμε ακόμη καλύτερες γιορτές!

ΥΓ. Όταν σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς(εδώ και χρόνια) για τον μπασκετικό ΑΡΗ δεν καταφέρνεις να δώσεις χρόνο συμμετοχής σε κάποιον νεαρό αθλητή και αναγκάζεσαι να στηριχθείς στον κάθε Γιωργάκη(sorry man…) τότε καταλαβαίνει και ο κάθε αδαής από το άθλημα την «δουλειά που γίνεται» και την «οργάνωση που υπάρχει»  συνολικά στον μπασκετικό ΑΡΗ.

ΥΓ2. Και φυσικά το να βάζεις σπασμωδικά χωρίς να αποτελεί μέρος του ροτέισον μετά από 7 επίσημα παιχνίδια για κάποια δευτερόλεπτα ένα παιδί σαν τον Σιδηροηλία… περισσότερο «κάψιμο» το λες παρά ευκαιρία…

Ήττα «εντός προγράμματος» για τον ΑΡΗ στο ΟΑΚΑ όπου όσο είχε δυνάμεις παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός. Έδειξαν διάθεση οι παίκτες του Καμπερίδη, ωστόσο από ένα σημείο και μετά δύσκολα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο από αυτή την εύκολη ήττα.

Λίγα πράγματα μπορεί κανείς να σχολιάσει για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι.  Όσο ευχάριστη έκπληξη ήταν η καλή μας παρουσία για περίπου 17’ άλλο τόσο αναμενόμενη ήταν η αντίδραση της ΑΕΚ. Η κούραση και η φθορά των φάουλ ήταν καθοριστική με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ από ένα σημείο και μετά να μην μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό του αγώνα. Η απόφαση του Καμπερίδη να μοιράσει τον χρόνο συμμετοχής σε όλους τους παίκτες όσο και αν μας πληγώνει όταν γίνονται σε συνθήκες δεδομένης ήττας είχε την λογική της… Διασωθέντας και σήμερα ο εκπληκτικός Κουζέλογλου που πέτυχε ακόμη ένα double double. Από εκεί και περά το χάος με κάποιους παίκτες να στέκονται με αξιοπρέπεια στο γήπεδο και κάποιους απλά να σε κάνουν να αναρωτιέσαι πως βρίσκονται εκεί…

Αναμενόμενη η ήττα σήμερα στο ΟΑΚΑ και αν και η ομάδα προσπάθησε και έδειξε διάθεση η συνολική εικόνα είναι απογοητευτική. Αυτός ο συνδυασμός αγωνιστικής μετριότητας και οικονομικών προβλημάτων έχει κουράσει και δυστυχώς ούτε η φετινή σεζόν μοιάζει με εξαίρεση. Δύσκολα η συνέχεια να είναι διαφορετική, μακάρι η διοίκηση, ο προπονητής και οι παίκτες μας να μας εκπλήξουν.

ΥΓ. Γενικά η εικόνα του ΑΡΗ εντός και εκτός γηπέδου αποπνέει απογοήτευση. Όταν ακούς και τις λεπτομέρειες για οικονομικά, διαδικαστικά κ.α. σε πιάνει θλίψη.

ΥΓ2. Τον είδανε και τον Γιωργάκη οι «επιστήμονες» του αθλήματος και τους λύθηκε η απορία γιατί δεν αγωνίζεται.

ΥΓ3. Ελληνική διαιτησία για γέλια και για κλάματα. Ευτυχώς για αυτούς που το επίπεδο είναι ερασιτεχνικό γιατί και εκεί θα περιμέναμε τους ξένους διαιτητές σαν μεσσίες.

Συνέχεια σε αυτή την περιπέτεια με τα συνεχόμενα εκτός έδρας παιχνίδια έχει η ομάδα μας σήμερα όπου αντιμετωπίζει την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Σε ένα παιχνίδι όπου οι απουσίες και η κούραση έχουν το πρώτο λόγο κόντρα σε έναν αντίπαλο που έτσι και αλλιώς είναι σαφώς πιο πλήρης και δυνατός. Όπως όμως έχει φανεί ως τώρα στο πρωτάθλημα οι ισορροπίες μεταξύ των ομάδων είναι λεπτές, οι εκπλήξεις πολλές και ο ΑΡΗΣ οφείλει να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες νίκης του αναλογούν.

Η ανεβασμένη ψυχολογία από τη νίκη στην Λάρισα και από τις πρώτες πληρωμές των οφειλομένων από τη διοίκηση είναι  η βάση πάνω στην οποία δουλεύει τις τελευταίες ημέρες ο Σάββας Καμπερίδης και οι παίκτες του. Οι 3 νίκες σε  παιχνίδια για τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών είναι καλή συγκομιδή όμως ο στόχος της αγωνιστικής βελτίωσης είναι μονόδρομος εφόσον θέλουμε να κυλήσει η χρονιά ήρεμα. Καθαρά αγωνιστικά για να φύγει ο ΑΡΗΣ νικητής από το ΟΑΚΑ θα πρέπει να γίνουν μια σειρά από μικρά θαύματα. Αρχικά να δούμε τους Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη να επαναλαμβάνουν άλλη μια εντυπωσιακή εμφάνιση που αυτή τη φορά να έχει μάλιστα ακόμη μεγαλύτερη διάρκεια. Ενώ και οι Αμερικάνοι της ομάδος θα πρέπει να ακολουθήσουν τον δρόμο που έδειξε ο Σούλερ στη Λάρισα που ήταν εντυπωσιακός. Και όλα αυτά ελπίζοντας ότι θα πετύχουν μια ΑΕΚ αδιάφορη όπως πολλές φορές έχει εμφανισθεί φέτος κόντρα σε αδύναμους αντιπάλους.

Δύσκολη η αναμέτρηση στο ΟΑΚΑ για την ομάδα μας που θα πρέπει όμως να βρει τους τρόπους να βγει «κερδισμένη» από αυτό το χωρίς άγχος  παιχνίδι. Η αγωνιστική εικόνα των παικτών του Σάββα Καμπερίδη χωράει μπόλικη βελτίωση και αυτός πρέπει να είναι ο βασικός στόχος σήμερα. Και αν στην πορεία προκύψει και κάτι καλύτερο γιατί όχι να μην το διεκδικήσεις;

ΥΓ. Σαν να μην φθάνει το χαμηλό ποιοτικό επίπεδο του πρωταθλήματος με  το θέαμα που προσφέρει να κάνει τα μάτια μας να πονάνε έχουμε και τους διαιτητές πλέον να παλεύουν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Ναι μεν η δικαστική απόφαση της επανάληψης του αγώνα των δικεφάλων στην Αθήνα ήταν παράλογη και άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου αλλά αυτά τα διαιτητικά εκτρώματα που παρακολουθούμε φέτος έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και προβάλλουν την νοημοσύνη μας. Αν δεν υπάρχει δόλος σίγουρα υπάρχει εγκληματική ανικανότητα. Και όπως πάντα δεν ασχολείται κανείς από αυτούς που θα έπρεπε να ασχοληθούν…

Χωρίς ως το χρονικό σημείο που γράφεται το άρθρο να υπάρχει κάποια επίσημη ενημέρωση σχετικά με τις πληρωμές η ομάδα μας σε λίγες ώρες θα αντιμετωπίσει την Λάρισα σε ακόμη ένα σημαντικό παιχνίδι. Ο υπ’ ατμον Σάββας Καμπερίδης και οι «εξαντλημένοι πνευματικά» παίκτες θα παλέψουν για να πάρουν τη νίκη σε μια προσπάθεια να σταματήσουν να αδικούν τους εαυτούς τους αλλά και να πείσουν άπαντες ότι δεν είναι το αγωνιστικό το πρόβλημα της ομάδος.

Ως τώρα η ομάδα έχει δείξει 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Από την μια το καλό πρόσωπο που είδαμε κυρίως κόντρα στον Προμηθέα αλλά και κόντρα στον Ηρακλή και από την άλλη το απογοητευτικό που είδαμε σε Ιωνικό, Μεσολόγγι, Λαύριο και μπαογκ. Ο ΑΡΗΣ που κέρδισε τον Προμηθέα αναμφίβολα μπορεί να φύγει με το διπλό από τη Λάρισα. Ο ΑΡΗΣ που είδαμε την Κυριακή στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας ή στο Λαύριο δύσκολα να αποφύγει την ήττα. Ως τώρα την ευθύνη για αυτά τα σκαμπανεβάσματα δεν την έχει αναλάβει κανείς. Ο Σάββας Καμπερίδης θεωρεί ότι μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση και όλο το βάρος έχει πέσει στο οικονομικό και στις υποσχέσεις της διοίκησης προς τους παίκτες για πληρωμές. Οι φυσιολογικές συνθήκες εργασίας για μια επαγγελματική ομάδα είναι με γεμάτες τσέπες. Αν είναι όμως θεωρείται φυσιολογική η μειωμένη απόδοση όταν κάποιος είναι απλήρωτος μόνο οι άνθρωποι του χώρου μπορούν να μας το πουν. Εμείς όπως και κόντρα στον συμπολίτη το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε ότι τα οικονομικά προβλήματα θα παραμείνουν για 2 ώρες εκτός παρκέ και θα δούμε έναν κανονικό ΑΡΗ κόντρα στη Λάρισα.

Αν και ακόμη είναι νωρίς να μιλάμε για βαθμολογία η απογοητευτική εικόνα κόντρα σε θεωρητικά αδύναμους αντιπάλους(Ιωνικός, Μεσολόγγι, Λαύριο, μπαογκ) έχει προβληματίσει. Και όταν αυτό το πολύ κακό αγωνιστικό πρόσωπο έχει ταυτιστεί με τα οικονομικά προβλήματα από το ξεκίνημα της χρονιάς τότε λογικό είναι όλοι μας να αγωνιούμε και αναρωτιόμαστε για την αντίδραση της ομάδος στην Λάρισα. Μόνο η νίκη μπορεί να διορθώσει την κατάσταση, μόνο η νίκη μπορεί να φέρει ηρεμία. Αναμένουμε την αντίδραση των παικτών μέσα στο γήπεδο αλλά και της διοίκησης εκτός γηπέδου.

Σε αναγκαστική απότομη προσγείωση μας ανάγκασε το Λαύριο σήμερα μετά τις 2 εμφατικές νίκες κερδίζοντας μας με χαρακτηριστική ευκολία. Μόλις ένα δεκάλεπτο αντέξαμε να ακολουθήσουμε τον ρυθμό του αντιπάλου σε ένα παιχνίδι που μάλλον δεν κατεβήκαμε να παλέψουμε ποτέ. Ελάχιστοι οι διασωθέντες από αυτό το ναυάγιο με τον Καμπερίδη να δείχνει ανήμπορος να διαχειριστεί την κατάσταση.

Τι και αν πιστώσαμε σε μεγάλο βαθμό την μεταμόρφωση της ομάδος κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα στον Σάββα Καμπερίδη, ο κόουτς έσπευσε να μας επαναφέρει στη θέση μας.  Το δίδυμο Ντραγκίσεβτις-Μιλόσεβιτς είχε φανεί ξεκάθαρα από τα προηγούμενα παιχνίδια ότι δεν «περπατάει»… και όμως σήμερα έτσι ξεκίνησε η ομάδα και παρόλο που στο πρώτο δεκάλεπτο ήμασταν κοντά στο σκορ η άμυνα μας και τα ριμπάουντ έδειχνε ότι ήταν ανοιχτή πληγή που δύσκολα θα έκλεινε. Την ίδια στιγμή που τα παιδικά μας λάθη με ευκολία έδιναν την ευκαιρία στο Λαύριο να κάνει το παιχνίδι του και να χτίσει ψυχολογία. Τέτοια ψυχολογία που από ένα σημείο και μετά έβλεπε το καλάθι μας σαν βαρέλι. Η αντίδραση από τον πάγκο ήταν τραγελαφική… Ο Μιλόσεβιτς πάνω που είχε πάρει φωτιά κάθισε στον πάγκο, ο Κουζέλογλου άργησε να μπει και πιθανόν στην καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του αγωνίσθηκε οριακά 20’ ενώ ο MVP των τελευταίων παιχνιδιών Ντεκοζί «τιμωρήθηκε» από τον κόουτς για το κακό του ξεκίνημα. Ενώ αν και με τον Σταμάτη μέσα η ομάδα είχε πιο καλό ρυθμό από ένα σημείο και μετά προτιμήθηκε ο Φλιώνης που με τον αργό του ρυθμό και την ατολμία του οδήγησε σε σωρεία λαθών και κακών επιθετικών επιλογών. Αποκορύφωμα της κακής ημέρας του Καμπερίδη ήταν η full press άμυνα με τον Κουζέλογλου στο κατέβασμα της μπάλας στο 2^ο(!!!) δεκάλεπτο και η επιλογή της ζώνης στην προσπάθεια να κόψουμε τα τρίποντα των αντιπάλων κόντρα στις «αρχές» του αθλήματος και της προπονητικής. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ο ΑΡΗΣ να γίνει το εύκολο θύμα στις άγριες διαθέσεις του Λαυρίου. Ναι οι αντίπαλοι μας σούταραν με εξαιρετικά ποσοστά αλλά η πλειοψηφία όλων των σουτ ήταν εντελώς αμαρκάριστα. Για τους άφαντους Αμερικάνους ότι και να πούμε είναι λίγο… ωστόσο καλό είναι να δούμε ότι σε ομάδες με ανάλογο ρόστερ ποιοτικά με την εμπιστοσύνη(και τον χρόνο) που παίρνουν από τους προπονητές τους κάποια στιγμή αρχίζουν και αποδίδουν. Έτσι συνέβη στο παιχνίδι με τον Ιωνικό με τον Σμιθ ξαφνικά να αφηνιάζει, έτσι συνέβη στο Μεσολόγγι με τον Γκριν που μας «σκότωσε» στο φινάλε, έτσι συνέβη και με τον δικό μας Ντεκοζί. Η εμφάνιση του Κουζέλογλου, το «φορμάρισμα» του Μιλόσεβιτς και η αγωνιστική άνοδος(επιθετικά) του Ντραγκίσεβιτς είναι ότι μπορούμε να κρατήσουμε από ένα παιχνίδι που θέλουμε να διαγράψουμε από την μνήμη μας.

2 βήματα εμπρός ένα άλμα πίσω είναι η έως τώρα πορεία του ΑΡΗ με την εικόνα της ομάδος να είναι αυτή που στεναχωρεί περισσότερο από την βαριά ήττα από το Λαύριο. Η βελτίωση που είδαμε στα 2 προηγούμενα παιχνίδια μάλλον ξεχάστηκε πίσω στη Θεσσαλονίκη και η ομάδα κατάφερε να «βγάλει» στην επιφάνεια την προβληματική εικόνα των 2 πρώτων παιχνιδιών. Κατώτεροι των περιστάσεων οι παίκτες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων… «σεμινάριο» κακού κοουτσαρίσμος από τον συμπαθή κατά τα άλλα… Σάββα. Βαθιές ανάσες και συνεχίζουμε…

ΥΓ. Αν αυτόν τον Κουζέλογλου σήμερα δεν τον αφήνεις τουλάχιστον 30’ μέσα στο παιχνίδι τότε πότε θα τον αφήσεις; Ή δεν πρέπει να παίξει παραπάνω επειδή είναι Έλληνας χωρίς δυνατό όνομα; Ας μας εξηγήσει κάποιος «ειδικός» τι παραπάνω ήθελε από αυτόν τον παίκτη σήμερα ο προπονητής του και που το βρήκε σε άλλους.

ΥΓ2. Έλα Σάββα, επειδή είσαι νέος ξεκίνα το διάβασμα αρχίζοντας από τα βασικά ώστε να μάθεις “Τι είναι η άμυνα ζώνης στο μπάσκετ και πότε χρησιμοποιείται;”

ΥΓ3. Πιστός στις διδαχές των δασκάλων του ξεκίνησε τα υπονοούμενα για τους «αδιάφορους»(και απλήρωτους) παίκτες. Στην επόμενη στραβή προετοιμαζόμαστε για το all time classic “Παίρνω πάνω μου την ευθύνη αλλά οι παίκτες…»

ΥΓ4. Μνημείο κακής διαιτησίας. Όχι ότι το φιάσκο το σημερινό οφείλεται στους διαιτητές ή ότι ο ΑΡΗΣ μόνο πληγώθηκε από τα κακά σφυρίγματα αλλά από το πρώτο δίλεπτο του αγώνα όποιος ξέρει από μπάσκετ καταλάβαινε ότι για ακόμη μια φορά οι διαιτητές θα πάλευαν να κλέψουν την δόξα από τους παίκτες.

Με ανεβασμένη ψυχολογία και χωρίς προβλήματα ο ΑΡΗΣ μας ταξίδεψε στην Αθήνα όπου σε λίγες ώρες αντιμετωπίζει το Λαύριο. Οι 2 συνεχόμενες νίκες κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα έχουν αλλάξει το αρνητικό κλίμα στην ομάδα και πλέον υπάρχει διάχυτη αισιοδοξία ότι θα έρθει η νίκη. Αν η βελτίωση που είδαμε στις τελευταία παιχνίδια συνεχιστεί τότε σίγουρα ο ΑΡΗΣ θα επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη με τη νίκη στις βαλίτσες του.

Καμπερίδης και Ντεκόζι ήταν πριν 2 παιχνίδια με το ένα πόδι εκτός ομάδος την ίδια στιγμή που και η αμφισβήτηση στα πρόσωπα των Ντραγκίσεβιτς, Τσάλμερς και Σούλερ ήταν έντονη. Πλέον οι 2 πρώτοι πιστώνονται την μεταμόρφωση της ομάδος σε μεγάλο βαθμό ενώ οι υπόλοιποι έχουν τον χρόνο για να βρουν τα πατήματα τους. Και από την στιγμή που η ομάδα κατάφερε και πέτυχε αυτές τις 2 νίκες παίζοντας κατά διαστήματα καλό μπάσκετ χωρίς καν τα δυνατά του όπλα στα χαρτιά να αποδίδουν τα ελάχιστα δεν βλέπουμε γιατί σήμερα το Λαύριο να μας σταματήσει. Σίγουρα με τις συνθήκες που διεξάγεται το πρωτάθλημα η έλλειψη σταθερότητας και αγωνιστικού ρυθμού είναι μόνιμος σύντροφος όλων των ομάδων αλλά ως τώρα η ομάδα μας δείχνει να ανταποκρίνεται εξαιρετικά. Ίσως για πρώτη φορά μετά από χρόνια βλέπουμε παίκτες ορεξάτους που μπαίνουν να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό χωρίς να λυγίζουν από τον φόβο της ήττας με το που πατήσουν το πόδι τους στο παρκέ. Όλα τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν ότι ο ΑΡΗΣ θα έχει εύκολο έργο. Το Λαύριο είναι απρόβλεπτη ομάδα και το απέδειξε με τη νίκη της μέσα στο Περιστέρι. Σε σχέση όμως με τα προηγούμενα χρόνια ο ΑΡΗΣ δεν θα κατέβει ως το «σύνηθες θύμα» αλλά θα διεκδικήσει τη νίκη με αξιώσεις.

Μπορεί τα προηγούμενα χρόνια ο ΑΡΗΣ εκτός έδρας να μην τα κατάφερνε αλλά φέτος η ομάδα αρχίσει να πείθει ότι μπορεί. Και αυτό ακριβώς θα σημαίνει η νίκη στο Λαύριο. Με νίκη θα αναπροσαρμόσουμε από νωρίς τους «στόχους» του φετινού ΑΡΗ και η συνέχεια δεν θα κρύβει δυσάρεστες συγκινήσεις. Συνεχίζουμε ακριβώς από εκεί που σταματήσαμε το απόγευμα του Σαββάτου και πάμε να χτίσουμε νικηφόρο σερί που στον μπασκετικό ΑΡΗ μας έχει λείψει πάρα πολύ! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Συγχαρητήρια στον Χαριτόπουλο που ίσως είναι ο μοναδικός άνθρωπος που είναι ενεργό κομμάτι της Ελληνικής καλαθοσφαίρισης και δεν κρύφθηκε στην πρόσφατη συνέντευξη του μιλώντας για την κατρακύλα του μπάσκετ και το τραγικά χαμηλό ποιοτικό επίπεδο του πρωταθλήματος. Την ίδια στιγμή που άλλοι του χώρου ανταλλάσουν κολακείες και εκθειάζουν όποιον καταφέρνει να κάνει 2 βήματα πάνω στο παρκέ χωρίς να παραπατήσει.

ΥΓ2. Φυσικά και μερίδιο μεγάλο στην μεταμόρφωση του ΑΡΗ έχει ο Σάββας Καμπερίδης. Ξεκάθαρα η αλλαγή στο κοουτσάρισμα του, στην κατανομή ρόλου και χρόνων άλλαξε την εικόνα της ομάδος. Μακάρι να συνεχίσει έτσι.

ΥΓ3. Μπράβο στα αλάνια της Αθήνας για την υποδοχή που έκαναν στην ομάδα. Συνηθισμένα πράγματα για τον ΑΡΗ μας αλλά αυτή την εποχή έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία!

Άλλη μια μίνι-προετοιμασία έλαβε τέλος για την ομάδα μας όπου πλέον επιστρέφει στη δράση για τα καλά μπαίνοντας σε μια σειρά συνεχόμενων παιχνιδιών και ταξιδιών! Η έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού είναι πρόβλημα για τον Σάββα Καμπερίδη και τους παίκτες του αλλά όπως και κόντρα στον Ηρακλή έτσι και τώρα με αντίπαλο τον Προμηθέα υπάρχει η πίστη ότι η νίκη εύκολα ή δύσκολα θα βαφτεί κίτρινη!

Με τις μικροενοχλήσεις σε διάφορους παίκτες να έχουν ξεπεραστεί και τους διεθνείς Μιλόσεβιτς και Φλιώνη να έχουν επιστρέψει η προετοιμασία της ομάδος μας ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για αυτό το σημαντικό παιχνίδι. Σημαντικό, γιατί με νίκη ο ΑΡΗΣ επί του δυνατού Προμηθέα θα αρχίσει να πείθει ότι φέτος δεν θα μπλέξει σε περίεργες περιπέτειες. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει η ομάδα να βγάλει το πάθος και την ενέργεια που έβγαλε κόντρα στον Ηρακλή αλλά να βελτιώσει και αρκετά κομμάτια στο παιχνίδι της. Σίγουρα οι προπονήσεις βοηθάνε το τακτικό κομμάτι αλλά αυτό που φαινόταν περισσότερο να λείπει στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν η ενέργεια από συγκεκριμένους παίκτες. Ντραγκίσεβιτς και Σούλερ παρουσιάστηκαν «εκτός φόρμας» και σίγουρα αυτό το διάστημα προπονήσεων θα βοήθησε. Ενώ και ο Τσάλμερς μοιάζει εξαρχής να είναι μπερδεμένος και χωρίς καθαρό μυαλό στο παιχνίδι του. Αν δούμε κάποια από τα παραπάνω να αλλάζουν τότε μπορούμε να αισιοδοξούμε για τη νίκη. Ο Προμηθέας τα τελευταία χρόνια είναι δυνατός αλλά φέτος είναι αρκετά πιο κάτω από τις προηγούμενες χρονιές. Συν τα προβλήματα τραυματισμών και κορονοϊού που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η ομάδα από την Πάτρα. Και αυτή ακριβώς την αγωνιστική κατάσταση του Προμηθέα θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε ώστε να πάρουμε τη νίκη.

Η αγωνιστική απραξία πάντα είναι πρόβλημα για κάθε ομάδα. Ο ΑΡΗΣ όμως των ειδικών συνθηκών(και φέτος) έδειχνε να χρειαζόταν περισσότερο τον χρόνο προπονήσεων παρά το μομέντουμ της νίκης επί του Ηρακλή. Μπαίνουμε δυνατά από το ξεκίνημα και συνεχίζουμε την νικηφόρα παράδοση κόντρα στους μικρούς που ξαφνικά ψήλωσαν! Μια νίκη που θα φέρει από νωρίς μια ανακούφιση για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Την απάντηση που έπρεπε πήραν οι συμπολίτες μας πάνω στο παρκέ από έναν οριακά βελτιωμένο ΑΡΗ αλλά πολύ παθιασμένο! Οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη έβγαλαν περίσσια ενέργεια σε αρκετά σημεία του αγώνα καταφέρνοντας τελικά να γυρίσουν το παιχνίδι και να φθάσουν στη νίκη. Κορυφαίος ο «φευγάτος» Ντεκόζι που έδειξε ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδος. Σημαντική βοήθεια και από τους Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη στο σημείο που όλα έδειχναν χαμένα.

Το ονειρικό ξεκίνημα της ομάδος μας γρήγορα έδωσε τη θέση του στην αναμενόμενη ως ένα βαθμό προβληματική εικόνα μας. Το +14 πήγε περίπατο και ο Ηρακλής στήνοντας το δικό του πάρτι κυρίως στην 3^η περίοδο κατάφερε να φθάσει και στο  +12. Όλα αυτά όμως μέχρι που το τυχαίο ανακάτεμα της τράπουλας από τον Σάββα Καμπερίδη έπιασε τόπο και στο πρόσωπο των Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη βρήκε τους παίκτες που θα κάνουν σχεδόν όλες τις δουλειές και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Παρέα με τον πολύ καλό σήμερα Ντεκοζί, ο ΑΡΗΣ προσπέρασε και κλείδωσε μια σημαντική νίκη προσγειώνοντας τους υπερόπτες(για κάποιο ανεξήγητο λόγο) αντιπάλους στην σκληρή και γνώριμη για αυτούς πραγματικότητα!

Ελάχιστη η βελτίωση της ομάδος σε επίπεδα τακτικής μιας και δεν είδαμε να βγαίνει κάποιο play ή να υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι στο παιχνίδι. Μάλιστα το come back όπως και στο Μεσολόγγι ήρθε μέσα από έναν άναρχο τρόπο παιχνιδιού. Η τεράστια όμως διαφορά σήμερα σε σχέση με τα προηγούμενα 2 επίσημα παιχνίδια ήταν στην πνευματική ετοιμότητα και μαχητικότητα που έδειξαν όλοι οι παίκτες. Ακόμη και αυτοί που δεν βλεπόντουσαν σήμερα όπως οι Ντραγκίσεβιτς, Τσάλμερς και Σούλερ. Ο ΑΡΗΣ έχει και ποιότητα και μπόλικη ενέργεια που μπορεί να βγάλει μέσα στο γήπεδο παρά τους «περιορισμούς» του ρόστερ. Φυσικά αυτό θα πρέπει πρώτα από όλα να το αναγνωρίσει ο κουμανταδόρος της ομάδος που και σήμερα έδειξε πέρα από αργά αντανακλαστικά… απελπιστικά χαμένος στα πλάνα του. Ξέχασε τους Ντεκόζι, Κουζέλογλου και Χαριτόπουλο που είχαν καταλυτική παρουσία στο πρώτο μέρος στον πάγκο, ανέχτηκε υπερβολικά τον κάκιστο Ντραγκίσεβιτς και επέμεινε αδικαιολόγητα(με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις) στην άμυνα ζώνης στο 3^ο δεκάλεπτο την στιγμή που ο αντίπαλος είχε στήσει το δικό του πάρτι έξω από τα 6.75. Ευτυχώς όμως ο αφηνιασμένος Ντεκόζι μαζί με την ελληνική τριπλέτα Κουζέλογλου, Σλαφτσάκη και Φλιώνη έσωσαν την παρτίδα.

Σπουδαία νίκη η σημερινή απέναντι στον κατακαημένο Ηρακλή που έπεσε απότομα από το καλάμι που είχε καβαλήσει! Η ομάδα έβγαλε αντίδραση και έδειξε χαρακτήρα όταν η μπάλα έκαιγε. Κέρδος πέρα από τους 2 βαθμούς η παρουσία των Ντεκόζι και Κουζέλογλου που πείθουν ότι πρέπει να έχουν πιο σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Προβληματισμός για τα «δυνατά όπλα» της ομάδος που ούτε σήμερα ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Κρατάμε την νίκη και την μαχητικότητα που έδειξε η ομάδα και συνεχίζουμε!

ΥΓ.  Ο Ντεκόζι που ήταν με το ένα πόδι στο αεροπλάνο της επιστροφής ελέω Καμπερίδη τελικά κρατάει τον προπονητή μας στην θέση του. Αν κόβει το μάτι σου στις επιλογές παικτών…

ΥΓ2. Ο Ηρακλής στη Λάρισα θα μας κέρδιζε να υποθέσω;

ΥΓ3. Αν το μπασκετικό θαύμα του Γηραιού(σύμφωνα με τα λεγόμενα των συμπολιτών μας) έχασε από την «δεύτερη πεντάδα» του ΑΡΗ μας τότε μόνο αισιόδοξοι θα πρέπει να είμαστε.

ΥΓ4. Χειρότερη της τραγικής ποιότητας των παικτών που αγωνίζονται πλέον στο Ελληνικό πρωτάθλημα, η Ελληνική διαιτησία που καταφέρνει με περίσσια ευκολία να εκνευρίσει και τις 2 ομάδες.

ΥΓ5. Πόσο μας έλειψες ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Από χίλια κύματα πέρασε ο αγώνας κόντρα στον  Ηρακλή  με το τζάμπολ τελικά να ορίζεται για το απόγευμα της Τρίτης(17.00). Οι 2 ομάδες εισέπραξαν εντελώς διαφορετικά αυτές τις αναβολές με τον ΑΡΗ μας να προσπαθεί να αξιοποιήσει τον χρόνο που του δόθηκε και τον Ηρακλή από την άλλη πλευρά να πείθει άπαντες ότι έχει καβαλήσει το καλάμι μόνο και μόνο επειδή ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε τραγική κατάσταση…  Τραγική κατάσταση που φέτος ευελπιστούμε να μην ζήσουμε τόσο έντονα και να δούμε από αυτό κιόλας το παιχνίδι τον  Σάββα  Καμπερίδη  και  τους παίκτες του να δίνουν απαντήσεις πάνω στο παρκέ!

Αγωνιστική απραξία ή μίνι προετοιμασία; Όπως θέλει το βαφτίζει ο καθένας… όταν όμως μετά τις πρώτες σφαλιάρες από Ιωνικό και Μεσολόγγι η δικαιολογία σου είναι η έλλειψη χρόνου και το επίπεδο ετοιμότητας τότε μόνο ως προετοιμασία μπορείς να το δεις. Προετοιμασία ώστε απέναντι σε μια καλή ομάδα όπως είναι ο Ηρακλής να δείξεις ότι έχεις πλάνο, διάθεση και την αποφασιστικότητα που απαιτείται για να φθάσεις στη νίκη. Οι συμπολίτες μπορεί να είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμάς αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι η ομάδα που μπορεί να κοιτάξει τον ΑΡΗ με υπεροψία και να θεωρήσει τη νίκη δεδομένη πριν καν το τζάμπολ.  Αν ο Καμπερίδης στην τελευταία του πιθανόν ευκαιρία φανεί ότι έχει πείσει τους παίκτες του να παλέψουν, έχει μοιράσει τους ρόλους σωστά και έχει περάσει μια αγωνιστική φιλοσοφία τότε η νίκη θα έρθει. Το μπάχαλο όμως που παρακολουθήσαμε απέναντι σε Ιωνικό και Μεσολόγγι δεν πρέπει να το ξαναδούμε. Η ομάδα μας έχει την ποιότητα για να ανταπεξέλθει σε παιχνίδια αυτού του επιπέδου. Αρκεί ο καθένας από την πλευρά του να αποδειχθεί επαγγελματίας στο ρόλο του. Από τον προπονητή στην άκρη του πάγκου μέχρι τον τελευταίο παίκτη που θα κληθεί να αγωνισθεί.

Πάνω στο παρκέ θα πρέπει να τιμωρηθεί η αλαζονεία του Ηρακλή που πάνω στο τρέμουλο του για να προλάβει τον ΑΡΗ σε κακή κατάσταση αγνόησε πανδημίες, lockdown και στοιχειώδεις προϋποθέσεις  για την διεξαγωγή του παιχνιδιού.  Έτσι είναι όταν συνηθίζεις μακριά από τις μεγάλες κατηγορίες… Και δυστυχώς έτσι είναι όταν συνηθίζεις και βολεύεσαι να πετυχαίνεις τον ΑΡΗ στα δύσκολα. Η απάντηση πρέπει να δοθεί  από τον προπονητή και τους παίκτες μας! Κλείσε τους το στόμα ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Την στιγμή που η αντικατάσταση του Καμπερίδη παρουσιαζόταν ως δεδομένη τελικά του δόθηκε απλόχερα ακόμη μια ευκαιρία να πείσει ότι γίνεται δουλειά. Του δόθηκε χρόνος που θα μπορούσε να είχε δοθεί στον νέο προπονητή(όπως αποφάσισαν οι «ειδικοί») και όλο αυτό το χρονικό διάστημα να γινόταν μια προετοιμασία με άλλον αέρα και άλλη φιλοσοφία. Πολύ λογική σκέψη για τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών…

ΥΓ2. Για λύπηση ο γηραιός και ο κόσμος του που πλέον έχουν φθάσει στο σημείο να πανηγυρίζουν έβδομες θέσεις, ευρωπαϊκές συμμετοχές στο τίποτα και «μονόφθαλμες» νίκες επί «τυφλών» αντιπάλων. Προφανώς και το  γνωστό «η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή» είναι άγνωστο για τους συμπολίτες μας.