Κανένα περιθώριο δεν άφησε ο ΑΡΗΣ μας στον αντίπαλο του να σκεφθεί ότι μπορεί να αποφύγει την ήττα, ισοπεδώνοντας τον με το ευρύ 77-48. Εξαιρετική η άμυνα της ομάδος σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα εγκλώβισε το Μεσολόγγι. Καθοριστική η επιστροφή των Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς έδωσαν άλλον αέρα στην ομάδα!

Μπόλικο ήταν το άγχος προτού ξεκινήσει αυτή η αναμέτρηση, με την πιθανή ήττα να ήταν καταστροφική. Με το τζάμπολ όμως και όσο κυλούσε ο χρόνος το άγχος έφυγε και ο ΑΡΗΣ που περιμέναμε να δούμε εδώ και καιρό έκανε την εμφάνιση του. Με δύναμη στα ριμπάουντ και στην άμυνα και με λύσεις στην επίθεση τόσο κοντά όσο και μακριά από το καλάθι η υπόθεση νίκη ήταν ένας διαρκής μονόλογος.  Η διαφορά στο σκορ ξεπέρασε τους 30 πόντους και οι παίκτες του Σάββα Καμπερίδη μετέτρεψαν ένα θεωρητικά δύσκολο παιχνίδι σε υγιεινό περίπατο. Εντυπωσιακή η επανεμφάνιση του Ντραγκίσεβιτς και του Μιλόσεβιτς  κατάφεραν στα ελάχιστα λεπτά που αγωνίσθηκαν στο παιχνίδι να κάνουν σχεδόν τα πάντα. Μπόλικα ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση και εύκολοι πόντοι στην επίθεση μέχρι που παρέδωσαν την σκυτάλη στους υπόλοιπους που με άλλον αέρα συνέχισαν ακριβώς στους ίδιους ρυθμούς. Χαρακτηριστική ήταν η ευστοχία των παικτών μας έξω από τα 6.75 απόρροια του καλού ξεκινήματος και της ψυχολογίας που έχτισε η ομάδα. Τα 14 στα 35 τρίποντα είναι μια εξαιρετική επίδοση που φέτος δεν έχουμε ξαναδεί. Άπαντες διακριθέντες με τον Κουζέλογλου να προσθέτει άλλο ένα double double και τον Σταμάτη να έχει το εντυπωσιακό 4 στα 5 τρίποντα! Μοναδική παραφωνία ο μόνιμα εδώ και καιρό ντεφορμέ Φλιώνης όπου ούτε με την διαφορά στο +30 δεν μπορούσε να έχει καθαρό μυαλό στο παιχνίδι του.

Άλλον ΆΡΗ είδαμε με Ντραγκίσεβιτς και Μιλόσεβιτς μέσα, με τους 2 παίκτες στα ελάχιστα λεπτά που αγωνίσθηκαν να δίνουν την απαραίτητη ώθηση στην ομάδα! Και αφού βρήκε η ομάδα ρυθμό έστησε ένα εντυπωσιακό πάρτι! Ένα πάρτι που όλοι να ευελπιστούμε να συνεχιστεί και στα επόμενα παιχνίδια. Συνεχίζουμε έτσι δυνατά!

Αγώνα με χαρακτήρα προετοιμασίας δίνει ο ΑΡΗΣ μας την Κυριακή το απόγευμα(18.00) στο Nick Galis Hall κόντρα στον Παναθηναϊκό. Η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των 2 ομάδων σε συνδυασμό με την αγωνιστική κατάσταση του ΑΡΗ μας αλλά και τις δεδομένες απουσίες των Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς δεν αφήνουν περιθώρια για κάτι άλλο πέρα από μια αξιοπρεπής εμφάνιση.

Τι να πρωτοσχολιάσεις καθαρά αγωνιστικά κόντρα στον Παναθηναϊκό όταν ο ΑΡΗΣ έχασε για πλάκα από το πιο δυνατό(αλλά και προβληματικό) Περιστέρι και με σχετικά εύκολα από τον Κολοσσό μέσα στο σπίτι του; Αυτό που μπορεί να κάνει ο Καμπερίδης και οι παίκτες του είναι να δουν αυτό το παιχνίδι ως μια σκληρή προπόνηση σε πραγματικές συνθήκες και να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό ενόψει της συνέχειας. Στόχος πρέπει να είναι η βελτίωση που δυστυχώς δεν βλέπουμε από παιχνίδι σε παιχνίδι. Αυτό κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξει ανεξαρτήτως από το αν απουσιάζουν εδώ και καιρό 2 σημαντικά εργαλεία του ρόστερ. Η πνευματική ετοιμότητα της ομάδος ως τώρα μοιάζει η «Αχίλλειος πτέρνα» μας μιας και στην πλειοψηφία των παιχνιδιών ή  η ομάδα δεν μπαίνει ποτέ σωστά στο παιχνίδι ή ξαφνικά με την πρώτη στραβή χάνεται η όποια συγκέντρωση. Με λιγότερο άγχος από την απουσία του «πρέπει» απέναντι στον Παναθηναϊκό πρέπει τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε ομαδικό να δείξουμε ένα καλύτερο πρόσωπο παρά τον υψηλό βαθμό δυσκολίας.  Μόνο έτσι η ομάδα θα καταφέρει να μαζέψει βαθμούς αυτοπεποίθησης και να μπει στα κρίσιμα βαθμολογικά παιχνίδια πιο δυνατός.

Όσο και αν μας πληγώνει το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε παιχνίδια σαν και αυτό με τον Παναθηναϊκό με την ήττα να την θεωρούμε δεδομένη… δεν παύει να είναι η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ και χρόνια. Στην κατάσταση που είμαστε άλλα είναι τα must-win παιχνίδια και εκεί ευελπιστούμε να δούμε τον ΑΡΗ να παλεύει και να κερδίζει. Μακάρι ο Καμπερίδης και οι παίκτες του να αξιοποιήσουν τόσο το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό όσο και τις ημέρες μέχρι τον κρίσιμο αγώνα με τον Μεσολόγγι ώστε ο φετινός εφιάλτης να τελειώσει το συντομότερο δυνατό.

ΥΓ. Το πιο δυσοίωνο από όλα την δεδομένη χρονική στιγμή είναι ότι δεν έχει διαφανεί ακόμη η ελπίδα σε καθαρό αγωνιστικό επίπεδο από όπου μπορεί να πιαστεί αυτή η ομάδα για να σωθεί. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν μόνο οι καθυστερήσεις στις πληρωμές.

Προκλητικά αδιάφορος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που με συνοπτικές διαδικασίες επέτρεψε στο Περιστέρι να πάει στο +26 και να βάλει τις βάσεις για μια εύκολη νίκη. Η αντίδραση του δεύτερου ημιχρόνου με τα μακρινά σουτ απελπισίας απλά συμμάζεψαν το σκορ και τίποτα παραπάνω.

ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Βλέποντας τον ΑΡΗ στο πρώτο δεκάλεπτο της αναμέτρησης στο μυαλό μας ήρθε ο προσφάτως εορτάζοντας Γ.Ιωαννίδης και το πώς θα αντιδρούσε προς την εικόνα των παικτών του μέσα στο γήπεδο. Σαν υπνωτισμένοι οι παίκτες πάνω στο παρκέ απλά παρακολουθούσαν τον έναν και μοναδικό πόιντ γκαρντ του Περιστερίου τον νεαρό Καράμπελα να ξανασυστήνεται στο Ελληνικό κοινό… Άνω κάτω έκανε την άμυνα μας με τους παίκτες που καλέστηκαν να τον περιορίσουν να μοιάζουν με ερασιτέχνες αθλητές παιδικής ομάδος.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΙΧΝΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Και όταν βλέπεις τον ΑΡΗ να μπαίνει έτσι στο παιχνίδι εύλογα δημιουργούνται μια σειρά από ερωτήματα. Προετοιμάζεται η ομάδα «πνευματικά» για να κατέβει να παίξει ένα παιχνίδι που είχε σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει; Γνωρίζει κανείς από το τεχνικό τιμ ότι οι 2 βασικοί πόιντ γκαρντ του αντιπάλου ήταν εκτός μάχης και ο Καράμπελας ίσως θα έπρεπε να πιεστεί παραπάνω σε άμυνα και επίθεση; Συζητιέται σε γενικές γραμμές κάποιου είδους επιθετικό πλάνο ή το να στήνονται οι ψηλοί στο τρίποντο και να βαράνε βαφτίζεται πλάνο; Σχεδόν 15 τρίποντα εκτέλεσαν οι ψηλοί σου που δεν διακρίνονται για το μακρινό τους σουτ. Ενώ  ασιστ κοντά στο καλάθι ή κάποιο πικ εν ρολ ούτε για πλάκα. Υπάρχει πόιντ γκαρντ στην ομάδα που οργανώνει το παιχνίδι ή όχι; Υπάρχει τεχνικό τιμ στην ομάδα που κάνει scouting του αντιπάλου;  Λειτουργεί ο προπονητής κατά την διάρκεια του αγώνα ή με το που στραβώνει η φάση πελαγώνει ξεχνώντας παίκτες στον πάγκο; Ψιλά γράμματα για τον μπασκετικό ΑΡΗ των τελευταίων χρόνων.

ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ – ΤΑ ΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΦΤΑΙΕΙ…

Και αν υπάρχει κάτι χειρότερο από την εικόνα πάνω στο παρκέ αυτό είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην ομάδα. Κανείς δεν φταίει! Όλοι κάνουν καλά την δουλειά τους και απλά έχει γίνει αποδεκτό ότι η ομάδα δεν μπορεί αλλά και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Κάτι που δυστυχώς έχει περάσει και σε μερίδα του κόσμου που μπερδεύει την στήριξη στην ομάδα με την εκνευριστική ανοχή στην σωρεία λαθών που ξεκίνησαν το καλοκαίρι και συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Σίγουρα ισοπεδώνοντας όλη την προσπάθεια που έχει γίνει δεν προσφέρεις κάτι αλλά το να μην πιέζεις για το καλύτερο προσφέροντας άλλοθι στους «πρωταγωνιστές» δεν οδηγεί πουθενά.

ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Πέντε λεπτά μπασκετικού ΑΡΗ ήταν αρκετά για να εξαντλήσεις όλα τα αποθέματα σου σε κολλύρια, αλκοόλ και ψυχοφάρμακα… Κανένα αγωνιστικό πλάνο, καμία διάθεση για το κάτι παραπάνω παρά μόνο μια άναρχη αντίδραση όταν όλα φάνηκαν να έχουν κριθεί. Όσο οι διοικούντες αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι αυτή η ομάδα χρειάζεται κάποιου είδους ηλεκτροσόκ για να συνέλθει τόσο θα συνεχίζονται αυτές οι τραγωδίες και ο ΑΡΗΣ στο πρωτάθλημα θα έχει τυπική συμμετοχή. ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ…

ΥΓ. Έπρεπε να φθάσουμε μήνα Ιανουάριο για να ακούσουμε πλέον και στις δικαιολογίες ότι δεν υπάρχουν παίκτες. Παίκτες όμως υπήρχαν το καλοκαίρι, παίκτες υπήρχαν και πριν 1-2 μήνες όπου και τότε η κατάσταση έδειχνε που πήγαινε.

ΥΓ2. Οι ξένοι δεν μπορούν να αλλάξουν γιατί έχουμε μπάν. Έλληνας παίκτης που να δώσει το κάτι παραπάνω δεν μπορεί να έρθει για κάποιον λόγο. Ο προπονητής δεν αλλάζει γιατί είναι καλό παιδί και μάλλον δουλεύει δωρεάν.  Όποιος δεν το έχει καταλάβει τελείωσε ο πρώτος γύρος(απομένει η ήττα από τον Παναθηναϊκό) και ο ΑΡΗΣ ισοβαθμεί στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με την Λάρισα και το Μεσολόγγι που αγωνιστικά πάνω στο παρκέ μοιάζουν να είναι ένα επίπεδο πιο πάνω.

ΥΓ3. Άραγε αν αντί για τον Καμπερίδη στον πάγκο είχαμε το παλικάρι που σκουπίζει το παρκέ πόσο χειρότερο ΑΡΗ θα βλέπαμε;  

Την επιστροφή στις νίκες θα ψάξει ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στο Περιστέρι σήμερα στις 19.30 στο Nick Galis Hall. Ένα πολύ δύσκολο και ιδιαίτερο παιχνίδι τόσο για την ομάδα μας όσο και για τον αντίπαλο μας με τις απουσίες λόγω τραυματισμών και τα πήγαινε-ελα(στο Περιστέρι) να συνθέτουν μια θολή εικόνα για την αγωνιστική κατάσταση και των 2 ομάδων. Αγωνία μέχρι το τζάμπολ για τη συμμετοχή των Σούλερ και Μιλόσεβιτς.

Μας έχει μπερδέψει ο φετινός ΑΡΗΣ με τα διαφορετικά πρόσωπα που δείχνει από παιχνίδι σε παιχνίδι για αυτό κάθε λογική ανάγνωση της σημερινής αναμέτρησης πάει στα σκουπίδια. Το Περιστέρι αν και θεωρητικά είναι πιο δυνατή και πλήρης ομάδα ως τώρα με την παρουσία του δεν πείθει. Όπως δεν πείθει και ο ΑΡΗΣ μας που πέρα από τις δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες έχει και τις απουσίες των Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς(;) και Σούλερ(;) που κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη. Κόντρα στον Ιωνικό αν και ηττηθήκαμε η ομάδα έδειξε αξιόμαχη παίζοντας πιο ορθολογικά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Αυτό θα περιμένουμε να δούμε και σήμερα με συγκεκριμένους παίκτες όμως να βγαίνουν μπροστά όπως ακριβώς έκανε ο Σούλερ την τελευταία αγωνιστική.  Τσάλμερς, Λίτλτ και Ντεκόζι θα πρέπει να πάρουν περισσότερο χρόνο και πρωτοβουλίες. Ενώ ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δώσει ο Καμπερίδης στην διαχείριση των Κουζέλογλου, Χαριτόπουλου και Σλαφτσάκη μιας και είναι οι μοναδικοί παίκτες που μπορούν να παίξουν κάτω από το καλάθι. Σχήματα με Κουζέλογλου-Χαριτόπουλο μαζί δεν θα πρέπει να δούμε όπως και τους ελάχιστους ψηλούς μας να μπαίνουν σε διαδικασίες full-press από το ξεκίνημα του αγώνα… Χρειάζεται πλάνο και συγκέντρωση ώστε να έρθει η νίκη.

Η διοίκηση έστω και με καθυστέρηση αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο συνεπής στις υποχρεώσεις της και αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί από όλους τους παίκτες. Όποια και αν είναι τα προβλήματα ο ΑΡΗΣ έχει ανάγκη αυτή τη νίκη και θα πρέπει να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να την πάρει. Το Περιστέρι έχει τα δικά του θέματα και θα πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δύσκολα να σχολιάσεις την κίνηση της διοίκησης με το άνοιγμα που έκανε για ακόμη μια φορά προς τον κόσμο… Το σίγουρο είναι ότι η στήριξη των οργανωμένων από την πρώτη κιόλας μέρα σε αυτή την προσπάθεια είναι αξιέπαινη.

Με το αριστερό μπήκε ο ΑΡΗΣ στη νέα χρονιά γνωρίζοντας την ήττα από τον Ιωνικό. Η ομάδα φάνηκε αισθητά βελτιωμένη, κατάφερε να ξεπεράσει τις σημαντικές της απουσίες αλλά στο τέλος δεν βρήκε τις λύσεις ώστε να φθάσει στη νίκη. Ξεχώρισε ο Σούλερ ύστερα από καιρό, χωρίς όμως αυτή η εμφάνιση να συνδυαστεί με τη νίκη.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΛΑΝΟ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΕΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Συγκεντρωμένος μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι αν και βρέθηκε γρήγορα να ακολουθεί στο σκορ κυρίως γιατί η μπάλα προτιμούσε να χορεύει στην στεφάνη παρά να καταλήγει μέσα… Παρά όμως το προβάδισμα του Ιωνικού ο ΑΡΗΣ έδειχνε συγκεντρωμένος και προσηλωμένος σε αυτά που ήθελε να κάνει μέσα στο γήπεδο. Την ίδια στιγμή με μπροστάρη στο σκοράρισμα τον Σούλερ και παίρνοντας βοήθεια σχεδόν από όλους τους παίκτες εκτός του Φλιώνη κατάφερνε όχι μόνο να μένει κοντά στο σκορ αλλά να διεκδικεί τη νίκη μέχρι το φινάλε. Στο τέλος όμως φάνηκε η κούραση των παικτών που πήγαν σε αρκετές κακές επιλογές αλλά και η «υπεροπλία» του Ιωνικού που βρήκε τα κρίσιμα καλάθια τόσο από μακρινή απόσταση όσο και κάτω από το καλάθι.

ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Όσο πικρό και παράλογο και αν ακούγεται ο ΑΡΗΣ από αυτή την ήττα κρατάει την ώριμη εμφάνιση που έκανε για πρώτη φορά φέτος. Η ομάδα παρά τις σημαντικές απουσίες είχε ξεκάθαρο προσανατολισμό σε όλο το παιχνίδι και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Στην άμυνα βλέπαμε κάποιες αλληλοκαλύψεις κάτω από το καλάθι, ζώνη στα σωστά σημεία του αγώνα και κάμποσες φορές γινόντουσαν και μπλόκ άουτ που ως τώρα δεν υπήρχε στο «λεξιλόγιο» της ομάδος. Ενώ και στην επίθεση είδαμε πέρα από την καλή κυκλοφορία της μπάλας αρκετές φορές να παίζουν την «απομόνωση» με συγκεκριμένους παίκτες όπως τον Ντεκόζι και τον Κουζέλογλου. Μέχρι και στο κοουτσάρισμα είδαμε σήμερα καλύτερα αντανακλαστικά μιας και αυτό το οξύμωρο σχήμα ελέω απουσιών στο ξεκίνημα με Χαριτόπουλο και Κουζέλογλου να κάνουν full press από την πρώτη άμυνα που έμοιαζε με κακόγουστο ανέκδοτο γρήγορα ξεχάστηκε. Στη συνέχεια είδαμε να γίνεται σωστή διαχείριση στο 5 μεταξύ των 2 ψηλών που πλέον δεν μάρκαραν σε όλο το γήπεδο… Ξεχάστηκαν λιγότερο από άλλες φορές οι Αμερικάνοι στον πάγκο και ο Φλιώνης πήρε επιτέλους τον χρόνο που του αναλογεί με αυτή την εικόνα, όπως και ο Γεωργάκης που απλά δεν μπορεί. Μικρά πράγματα που αν όμως τα βάλεις μαζί συνθέτει ίσως τον πιο σοβαρό ΑΡΗ που είδαμε φέτος.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Μεταμορφωμένος προς το καλύτερο παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που στις λεπτομέρειες έχασε την ευκαιρία να πάρει μια σημαντική νίκη. Ο Ιωνικός είχε περισσότερες λύσεις και αυτό φάνηκε στο τέλος. Αν πάντως η σημερινή εμφάνιση έχει και ανάλογη συνέχεια τότε με την επιστροφή του Μίλο και του Ντράγκι και ίσως με ένα ακόμη ψηλό κορμί(που να μπορεί να σταθεί στην Α1) η ομάδα θα μπορέσει να πάρει τις νίκες που χρειάζεται ώστε να τελειώσει και ο σημερινός εφιάλτης. Όσο όμως δεν έρχονται αυτές οι νίκες το άγχος θα μας κυριεύει…

ΥΓ. Παρακαλώ κάποιος νεόκοπος wanna-be κόουτς να μας εξηγήσει και εμάς τους απλούς θνητούς ποιο είναι το σκεπτικό του να ξεκινάς το παιχνίδι με τους 2 εναπομείναντες ψηλούς που μπορούν να παίξουν στο 5 και να τους βάλεις να κάνουν full press όταν θέλεις να τους προστατέψεις από τα φάουλ και από την γρήγορη εξάντληση δυνάμεων;

Με τους Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς να παραμένουν εκτός αποστολής λόγω του τραυματισμού ο ΑΡΗΣ καλείται κόντρα στον κακό του εαυτό και τα προγνωστικά να πάρει την νίκη με τον Ιωνικό. Με ανυπομονησία περιμένουμε να δούμε τα «μαγικά» που  πρέπει να κάνει ο Σ.Καμπερίδης για αυτό το παιχνίδι μιας και όπως φάνηκε κόντρα στον Κολοσσό το να προσπεράσεις έτσι απλά το ότι λείπουν οι 2 βασικοί ψηλοί δεν οδηγεί πουθενά…

Και πλήρης να ήταν ο ΑΡΗΣ πάλι το παιχνίδι θα ήταν δύσκολο. Όσο η ομάδα δεν δείχνει στοιχεία βελτίωσης και να αναπτύσσει μια αγωνιστική ταυτότητα κάθε παιχνίδι θα είναι επικίνδυνο. Πόσο μάλλον κόντρα στον Ιωνικό που τα τελευταία χρόνια μας έχει πάρει τον αέρα για τα καλά…  Ένας Ιωνικός που μας απέκλεισε με ευκολία από το  κύπελλο στο ξεκίνημα της σεζόν(λίγες ημέρες αφού είχαν μαζευτεί) και πλέον με τις τελευταίες μεταγραφικές κινήσεις δείχνει σαφώς πιο δυνατός. Προφανώς και χρειάζεται κάποια σύνθετη άμυνα για να μπλοκάρουμε τους Σμιθ και Μαυροκεφαλίδη μιας και πρόκειται για 2 εξαιρετικούς παίκτες βαρόμετρο για τους αντιπάλους μας. Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι που θα πρέπει ο Σ.Καμπερίδης να δώσει ιδιαίτερη προσοχή. Το δεύτερο κομμάτι είναι η επίθεση όπου εκεί σύμφωνα με τα προηγούμενα δείγματα γραφής ευελπιστούμε στην «καλή ημέρα» των Αμερικάνων μιας και το να γίνει κάποιο play για να στηριχθεί ο “on fire” Κουζέλογλου είναι μάλλον δύσκολο. Πάντως αν θέλουμε να πάρουμε το διπλό είναι απαραίτητη η προσήλωση μας και στις 2 πλευρές του γηπέδου.

Καθησυχαστικός παρουσιάστηκε ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ στις τελευταίες του δηλώσεις σχετικά με την πορεία της ομάδος αλλά όσο το αγωνιστικό δεν «περπατάει» δύσκολα να αφουγκραστούμε αυτή την αισιοδοξία. Τα αγωνιστικά προβλήματα είναι δεδομένα όπως και η ανάγκη ενίσχυσης της ομάδος. Και όσο αυτή η ενίσχυση δεν έρχεται και τα προβλήματα παραμένουν τότε το θέλω μας για τη νίκη θα παραμένει σαν πρωτοχρονιάτικη ευχή... Κάνε μας το δώρο ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ !

Σε γιορτινούς ρυθμούς… ο μπασκετικός ΑΡΗΣ σκορπώντας θλίψη με την παρουσία του πάνω στο παρκέ κατάφερε να χάσει εύκολα από τον εντυπωσιακό σήμερα Κολοσσό μέσα στο Παλέ. Την δόξα των αντιπάλων μας ζήλεψε η Τσαρούχα και ο Παναγιώτου όπου με εμετικά σφυρίγματα γεμάτο κόμπλεξ φρέναραν την προσπάθεια των παικτών του Σάββα Καμπερίδη στην ύστατη προσπάθεια αντεπίθεσης καταφέρνοντας τελικά οι διαιτητές να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές του αγώνα.

Αν κάτι το θετικό μπορούσε να διακρίνεις συστηματικά στα προηγούμενα παιχνίδια για την ομάδα μας αυτό ήταν ο τρόπος με τον οποίο έμπαινε δυνατά στα παιχνίδια. Μέχρι και αυτό σήμερα ξεχάστηκε και η ομάδα μπήκε από το τζάμπολ με τα χέρια κατεβασμένα.  Η άμυνα με τα μάτια της ομάδος μας κατάφερε να κάνει τους Ροδίτες να μοιάζουν με ομάδα από το NBA και να πάρουν με ευκολία μια σημαντική νίκη.  Γνωστό το ότι υπήρχαν οι απουσίες στους ψηλούς, ωστόσο δεν φάνηκε να υπήρχε κάποιο πλάνο ή γενικότερη σκέψη για το πώς θα πορευόταν ο ΑΡΗΣ σήμερα. Το ροτέισον στους ψηλούς λες και το είχαν από πριν ετοιμάσει χωρίς καμία ουσία ενώ η άμυνα κάτω από το καλάθι δεν επιφύλασσε καμία απολύτως έκπληξη για τους αντίπαλους ψηλούς. Εκεί που είναι να βάζεις τα γέλια και τα κλάματα είναι στην επίθεση. Φοβισμένοι παίκτες, καρφωμένοι στο τρίποντο και κάποιοι πιο γενναίοι που τολμάνε και σουτάρουν υπό την πίεση του χρόνου ανεξαρτήτως συνθηκών. 22 δίποντα – 36 τρίποντα δείχνουν την δουλειά και το πλάνο… Ενώ μπλόκ άουτ στην ομάδα περιέργως κάνει μόνο αυτός ο Γιωργάκης που το παιδί δεν είναι για αυτό το επίπεδο παρόλο που η Basket League έχει πιάσει πάτο.  Και όλα αυτά κόντρα στον Κολοσσό Ρόδου που παλεύει και αυτός για την γρήγορη σωτηρία του.  Έργο Καμπερίδη; φταίει η «κατάσταση»; Τα μπάτζετ; Τα μπαν; Κάτι φταίει πάντως…

Η «σκληρή» καθημερινή προπόνηση και οι όποιες πληρωμές δεν έπιασαν τόπο και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να παρουσιαστεί ακόμη πιο απογοητευτικός από ότι τον είχαμε δει ως τώρα κάνοντας τους αντιπάλους  μας να μοιάζουν με NBAers. Ήρθε και η Τσαρούχα με τον Παναγιώτου να μας υπενθυμίσουν ότι υπάρχουν και αυτοί εδώ και ότι ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να κερδίσει και αυτούς πέρα από τους αντιπάλους και τον κακό του εαυτό. Το βέβαιο είναι ότι αν αφήσουμε την εμετική σημερινή διαιτησία να επισκιάσει το αγωνιστικό ναυάγιο μας τότε η ήττα θα είναι διπλή…

ΥΓ. Από ότι φαίνεται το Ελληνικό μπάσκετ για να ξανασηκώσει κεφάλι θα πρέπει να γίνει κυριολεκτικά στάχτες.  Να μην παράγει ευρώ και να ξεβρωμίσει ο χώρος από κάθε τι σάπιο. Μέχρι τότε θα ανεχόμαστε ανθρωπάκια σαν την Τσαρούχα και τον Παναγιώτου.

ΥΓ2. Είπαμε ο Σάββας κάνει πολλές δουλειές στην ομάδα (προφανώς εκτός του προπονητή), είναι καλό παιδί… τον αγαπάμε.. είναι σημαία μας(μόνο αυτό δεν μας είπαν τα παπαγαλάκια) … Αλλά όταν δεν μπορείς να αλλάξεις παίκτες λόγω χρημάτων και μπαν τότε το μόνο που σου απομένει είναι να αλλάξεις προπονητή μπας και αλλάξει αυτό το χάλι.

Αν και ο πλανήτης κινείται σε γιορτινούς ρυθμούς(παρά το lockdown) η αγαπημένη μας ομάδα συνεχίζει την προσπάθεια της  στον «μαγικό χώρου» της Basket League. Εκεί όπου τη 2^η ημέρα των Χριστουγέννων φιλοξενεί τον Κολοσσό Ρόδου σε ένα κομβικό παιχνίδι όπου θα πρέπει να κερδίσουμε πάση θυσία. Η νίκη θα σημαίνει σε μεγάλο βαθμό ότι ο ΑΡΗΣ φέτος δεν θα μπλέξει σε περιπέτειες σαν και αυτές των τελευταίων ετών. Αντιθέτως η ήττα θα σημαίνει ότι και φέτος το άγχος θα είναι μόνιμος σύντροφος μας στο πρωτάθλημα.

Αν και η ομάδα μετά τη νίκη στη Λάρισα και τις πληρωμές έδειξε ότι έχει «σφυγμό», οι τραυματισμοί του Μιλόσεβιτς και του Ντραγκίσεβιτς έχουν φέρει μια λογική αναστάτωση στην ομάδα που έχει να κάνει καθαρά με τον αγωνιστικό σχεδιασμό. Μπορεί και οι 2 ψηλοί να έχουν μια αστάθεια στην απόδοση τους και δεδομένες αδυναμίες, δεν παύει όμως να είναι 2 βασικά όπλα της ομάδος. Και όπως φάνηκε με την ΑΕΚ η ομάδα δεν αντέχει να βγάλει ολόκληρο παιχνίδι χωρίς αυτούς. Τις τελευταίες ημέρες ο Μιλόσεβιτς δείχνει να βελτιώνεται και πιθανόν να αγωνιστεί, ωστόσο ο Καμπερίδης θα πρέπει για ακόμη μια φορά να καταστρώσει ειδικά πλάνα.  Τα σχήματα με 4 «κοντούς» και  το σωστό μοίρασμα χρόνου στους ψηλούς μοιάζει με μονόδρομο. Διαφορετικά δύσκολα να μπορέσουμε να περιορίσουμε τον Τούρκο φόργουορντ Καντέρ Κερέμ που είναι ως τώρα ο πιο αποτελεσματικός παίκτης του Κολοσσού. Από εκεί πέρα η όλη διάθεση που θα δείξει η ομάδα στην άμυνα αλλά και η ημέρα που θα βρεθούν παίκτες όπως οι Τσάλμερς, Σούλερ και Ντεκοζί θα κρίνουν σχεδόν τα πάντα. 

Έχει πολύ δρόμο ακόμη το πρωτάθλημα για να μιλάμε για «κομβικά» παιχνίδια. Αν θέλουμε όμως να κυλήσει αυτή η έτσι και αλλιώς περίεργη χρονιά για τον μπασκετικό ΑΡΗ χωρίς άγχος τότε παιχνίδια σαν και αυτό με τον Κολοσσό στο Nick Galis Hall πρέπει να τα καθαρίζουμε. Είτε εύκολα, είτε δύσκολα η νίκη πρέπει να έρθει! Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ για να κάνουμε ακόμη καλύτερες γιορτές!

ΥΓ. Όταν σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς(εδώ και χρόνια) για τον μπασκετικό ΑΡΗ δεν καταφέρνεις να δώσεις χρόνο συμμετοχής σε κάποιον νεαρό αθλητή και αναγκάζεσαι να στηριχθείς στον κάθε Γιωργάκη(sorry man…) τότε καταλαβαίνει και ο κάθε αδαής από το άθλημα την «δουλειά που γίνεται» και την «οργάνωση που υπάρχει»  συνολικά στον μπασκετικό ΑΡΗ.

ΥΓ2. Και φυσικά το να βάζεις σπασμωδικά χωρίς να αποτελεί μέρος του ροτέισον μετά από 7 επίσημα παιχνίδια για κάποια δευτερόλεπτα ένα παιδί σαν τον Σιδηροηλία… περισσότερο «κάψιμο» το λες παρά ευκαιρία…

Ήττα «εντός προγράμματος» για τον ΑΡΗ στο ΟΑΚΑ όπου όσο είχε δυνάμεις παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός. Έδειξαν διάθεση οι παίκτες του Καμπερίδη, ωστόσο από ένα σημείο και μετά δύσκολα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο από αυτή την εύκολη ήττα.

Λίγα πράγματα μπορεί κανείς να σχολιάσει για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι.  Όσο ευχάριστη έκπληξη ήταν η καλή μας παρουσία για περίπου 17’ άλλο τόσο αναμενόμενη ήταν η αντίδραση της ΑΕΚ. Η κούραση και η φθορά των φάουλ ήταν καθοριστική με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ από ένα σημείο και μετά να μην μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό του αγώνα. Η απόφαση του Καμπερίδη να μοιράσει τον χρόνο συμμετοχής σε όλους τους παίκτες όσο και αν μας πληγώνει όταν γίνονται σε συνθήκες δεδομένης ήττας είχε την λογική της… Διασωθέντας και σήμερα ο εκπληκτικός Κουζέλογλου που πέτυχε ακόμη ένα double double. Από εκεί και περά το χάος με κάποιους παίκτες να στέκονται με αξιοπρέπεια στο γήπεδο και κάποιους απλά να σε κάνουν να αναρωτιέσαι πως βρίσκονται εκεί…

Αναμενόμενη η ήττα σήμερα στο ΟΑΚΑ και αν και η ομάδα προσπάθησε και έδειξε διάθεση η συνολική εικόνα είναι απογοητευτική. Αυτός ο συνδυασμός αγωνιστικής μετριότητας και οικονομικών προβλημάτων έχει κουράσει και δυστυχώς ούτε η φετινή σεζόν μοιάζει με εξαίρεση. Δύσκολα η συνέχεια να είναι διαφορετική, μακάρι η διοίκηση, ο προπονητής και οι παίκτες μας να μας εκπλήξουν.

ΥΓ. Γενικά η εικόνα του ΑΡΗ εντός και εκτός γηπέδου αποπνέει απογοήτευση. Όταν ακούς και τις λεπτομέρειες για οικονομικά, διαδικαστικά κ.α. σε πιάνει θλίψη.

ΥΓ2. Τον είδανε και τον Γιωργάκη οι «επιστήμονες» του αθλήματος και τους λύθηκε η απορία γιατί δεν αγωνίζεται.

ΥΓ3. Ελληνική διαιτησία για γέλια και για κλάματα. Ευτυχώς για αυτούς που το επίπεδο είναι ερασιτεχνικό γιατί και εκεί θα περιμέναμε τους ξένους διαιτητές σαν μεσσίες.

Συνέχεια σε αυτή την περιπέτεια με τα συνεχόμενα εκτός έδρας παιχνίδια έχει η ομάδα μας σήμερα όπου αντιμετωπίζει την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Σε ένα παιχνίδι όπου οι απουσίες και η κούραση έχουν το πρώτο λόγο κόντρα σε έναν αντίπαλο που έτσι και αλλιώς είναι σαφώς πιο πλήρης και δυνατός. Όπως όμως έχει φανεί ως τώρα στο πρωτάθλημα οι ισορροπίες μεταξύ των ομάδων είναι λεπτές, οι εκπλήξεις πολλές και ο ΑΡΗΣ οφείλει να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες νίκης του αναλογούν.

Η ανεβασμένη ψυχολογία από τη νίκη στην Λάρισα και από τις πρώτες πληρωμές των οφειλομένων από τη διοίκηση είναι  η βάση πάνω στην οποία δουλεύει τις τελευταίες ημέρες ο Σάββας Καμπερίδης και οι παίκτες του. Οι 3 νίκες σε  παιχνίδια για τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών είναι καλή συγκομιδή όμως ο στόχος της αγωνιστικής βελτίωσης είναι μονόδρομος εφόσον θέλουμε να κυλήσει η χρονιά ήρεμα. Καθαρά αγωνιστικά για να φύγει ο ΑΡΗΣ νικητής από το ΟΑΚΑ θα πρέπει να γίνουν μια σειρά από μικρά θαύματα. Αρχικά να δούμε τους Κουζέλογλου και Σλαφτσάκη να επαναλαμβάνουν άλλη μια εντυπωσιακή εμφάνιση που αυτή τη φορά να έχει μάλιστα ακόμη μεγαλύτερη διάρκεια. Ενώ και οι Αμερικάνοι της ομάδος θα πρέπει να ακολουθήσουν τον δρόμο που έδειξε ο Σούλερ στη Λάρισα που ήταν εντυπωσιακός. Και όλα αυτά ελπίζοντας ότι θα πετύχουν μια ΑΕΚ αδιάφορη όπως πολλές φορές έχει εμφανισθεί φέτος κόντρα σε αδύναμους αντιπάλους.

Δύσκολη η αναμέτρηση στο ΟΑΚΑ για την ομάδα μας που θα πρέπει όμως να βρει τους τρόπους να βγει «κερδισμένη» από αυτό το χωρίς άγχος  παιχνίδι. Η αγωνιστική εικόνα των παικτών του Σάββα Καμπερίδη χωράει μπόλικη βελτίωση και αυτός πρέπει να είναι ο βασικός στόχος σήμερα. Και αν στην πορεία προκύψει και κάτι καλύτερο γιατί όχι να μην το διεκδικήσεις;

ΥΓ. Σαν να μην φθάνει το χαμηλό ποιοτικό επίπεδο του πρωταθλήματος με  το θέαμα που προσφέρει να κάνει τα μάτια μας να πονάνε έχουμε και τους διαιτητές πλέον να παλεύουν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Ναι μεν η δικαστική απόφαση της επανάληψης του αγώνα των δικεφάλων στην Αθήνα ήταν παράλογη και άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου αλλά αυτά τα διαιτητικά εκτρώματα που παρακολουθούμε φέτος έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και προβάλλουν την νοημοσύνη μας. Αν δεν υπάρχει δόλος σίγουρα υπάρχει εγκληματική ανικανότητα. Και όπως πάντα δεν ασχολείται κανείς από αυτούς που θα έπρεπε να ασχοληθούν…