Ότι αδυναμία θεωρητικά είχε η ομάδα εξαρχής την είδαμε σήμερα στην πράξη δίνοντας με ευκολία στην Αστάνα το προβάδισμα για την πρόκριση με το 2-0. Οι παίκτες του Άκη Μάντζιου φάνηκε να θέλουν αλλά να μην μπορούν… Ημιτελείς προσπάθειες στην επίθεση, αδράνεια στην άμυνα και ένας Ντένις που πρόλαβε μόλις σε λίγα παιχνίδια να δώσει το «στίγμα» του. Απογοήτευση σε ομάδα και κόσμο που ήλπιζε σε κάτι καλύτερο από την σημερινή φθηνή ήττα.

ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ Ο ΜΑΝΤΖΙΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΓΙΝΕ

Με Μαντσίνι στην κορυφή και μια διάθεση να χτυπήσει στην αντεπίθεση κατέβηκε ο ΑΡΗΣ σήμερα αλλά τελικά οι αντίπαλοι μας φάνηκαν περισσότερο υπομονετικοί στο παιχνίδι τους παραχωρώντας  σε εμάς την κατοχή. Κάτι που όπως και κατά την περσινή χρονιά έτσι και σήμερα έκανε άνω κάτω τα όποια πλάνα.  Η ενέργεια και η διάθεση που είχαν οι παίκτες μας στα πρώτα 45’ οδήγησαν σε 3 μοναδικές ευκαιρίες όπου εκεί όμως η δυσκολία στο σκοράρισμα επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά. Και αν στην γνωστή αφλογιστία στην επίθεση προσθέσουμε και το φθηνό γκολ που δεχθήκαμε από το πουθενά τότε όλα δυστυχώς μοιάζουν φυσιολογικά για τον ΑΡΗ που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΗΡΘΕ ΤΟ 2^ο ΓΚΟΛ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Παρά τον αφελή τρόπο με μεγάλο μερίδιο ευθύνης του Ντένις που δεχθήκαμε το πρώτο γκολ άπαντες περιμέναμε να δούμε την αντίδραση της ομάδος. Ο Μάντζιος αποφάσισε να ανακατέψει την τράπουλα από νωρίς στο Β ημίχρονο αλλά η αντίδραση δεν ήρθε ποτέ. Ο χρόνος κυλούσε, οι αντίπαλοι μας περίμεναν πίσω και όμως δεν καταφέραμε να ασκήσουμε πίεση και να γίνουμε απειλητικοί.  Αντιθέτως στο 75’ άλλη μια αδράνεια στην άμυνα οδήγησε στο 2-0 σε μια φάση που και πάλι δεν έδειχνε ότι η μπάλα θα κατέληγε στα δίχτυα μας… Το πόσο εκτός κλίματος ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα φάνηκε στα τελευταία 15’ όπου η Αστάνα έμεινε με 10 παίκτες λόγω αποβολής αλλά πάλι δεν μπορέσαμε να γίνουμε απειλητικοί.

ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΡΙΟΥ

Σε κακή ημέρα ολόκληρη σχεδόν η ομάδα με μόλις τον Μπερτόγλιο να κάνει καλό παιχνίδι αλλά να μοιάζει και απελπιστικά μόνος. Εξαφανισμένοι οι Γκάμα, Γκαρσία, Ματίγια, Γκανέα. «Τσαπατσούλης» στην τελική ενέργεια όπως συνηθίζει ο δραστήριος Μαντσίνι.  Με πολλά λάθη Σάσα και Σάκιτς όπως και οι Μπεναλουάν, Δεληζήσης που δεν ενέπνεαν καμία εμπιστοσύνη στα μετόπισθεν με τις τοποθετήσεις και τις απομακρύνσεις τους. Όσο για τις αλλαγές… σαν να μην μπήκαν ποτέ. Εκ του αποτελέσματος τόσο το διάβασμα όσο και η διαχείριση του αγώνα από τον Μάντζιο ήταν κακή. Όταν όμως δεν σκοράρεις σε αυτές τις ευκαιρίες και δέχεσαι 2 γκολ με τέτοιο τρόπο δύσκολα μπορεί να σώσει ο προπονητής.

ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Παρά την πικρή και ξενέρωτη με τον εκνευριστικό τρόπο που ήρθε σημερινή ήττα, φάνηκε  ότι η Αστάνα είναι στα μέτρα μας και με λίγο περισσότερη συγκέντρωση μπορούσαμε να πάρουμε αποτέλεσμα. Δεν έγινε σήμερα, θα γίνει την επόμενη Πέμπτη στο Κλ.Βικελίδης με τον κόσμο να στέλνει αυτός την μπάλα στα δίχτυα …αν δυσκολεύονται τόσο οι παίκτες μας. Τίποτα δεν τελείωσε σήμερα, παρά το πρώτο ημίχρονο.

ΥΓ. Βασικός σέντερ φορ, στόπερ και τερματοφύλακας οι 3 προτεραιότητες στο μεταγραφικό πλάνο. Όσο αργούν αυτές οι κινήσεις οι αδυναμίες μας θα παραμένουν.

Κάτι λιγότερο από 24 ώρες έχουν απομείνει για την πρώτη επίσημη αναμέτρηση της χρονιάς για την αγαπημένη μας ομάδα που αντιμετωπίζει την Αστάνα στο πλαίσιο του νεοσύστατου Europa Conference League. Χωρίς φόβο μιας και ο αντίπαλος φαντάζει στα μέτρα μας και με μπόλικη δόση σοβαρότητας μετά το περσινό φιάσκο η ομάδα δείχνει έτοιμη να κάνει το πρώτο βήμα πρόκρισης. Σε ένα παιχνίδι που θα διεξαχθεί σε άδειο γήπεδο λόγω covid σε αντίθεση με τον επαναληπτικό στο Κλ.Βικελίδης όπου η επιστροφή του κόσμου θα γίνει σε πανηγυρικό κλίμα!

Λίγα πράγματα μπορεί κανείς να σχολιάσει αγωνιστικά για τον αντίπαλο μας μιας και θα ήταν ψέμα να πούμε ότι έχουμε εικόνα για τις πραγματικές δυνατότητες της Αστάνα. Το ότι βρίσκεται σε αγωνιστική δράση είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα παρόλο που η πορεία της στα τελευταία παιχνίδια είναι πτωτική και αυτό σε συνδυασμό με το επίπεδο ετοιμότητας του ΑΡΗ μας είναι το μεγάλο ερωτηματικό σχετικά με το τι αναμένουμε να δούμε σε αυτή την αναμέτρηση. Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να είμαστε απόλυτα έτοιμοι σε αυτή την χρονική περίοδο όπως ισχύει και για την πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών ομάδων αλλά το ότι υπάρχει ο βασικός κορμός από πέρσι ίσως και να αποδειχθεί σημαντικό ώστε να ξεπεραστούν οι όποιες αδυναμίες. Αδυναμίες όπως στην άμυνα μετά και την αποχώρηση του Ρόζ αλλά και στην επίθεση όπου θα χρειαστούμε και λίγη δόση τύχης ώστε τις ευκαιρίες που συνήθως δημιουργούμε να τις μετατρέψουμε σε γκολ. Όσο αφορά την ενδεκάδα αυτή θα θυμίζει  κατά 99% τον περσινό ΑΡΗ με το δίδυμο Δεληζήση-Μπεναλουάν να θωρακίζουν την άμυνα, τον Μαντσίνι να ξεκινάει στην κορύφη και τον Κουέστα να «παλεύει» με τον Ντένις για τη θέση στο τέρμα. Τα ρεπορτάζ μιλάνε για δίδυμο Ματίγια-Σάσα στο κέντρο αν και ο Ισπανός δεν φάνηκε στα φιλικά να είναι σε καλή κατάσταση όπως και ο Σασά παρόλο που από παιχνίδι σε παιχνίδι παρουσιαζόταν βελτιωμένος. Ο Τζέγκο πάντως έδειξε ότι είναι έτοιμος και σε περίπτωση που χρειαστεί σίγουρα ο Μάντζιος θα τον ρίξει στο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει ως τώρα στην Ευρώπη μιας και το εκτός έδρας γκολ έχει χάσει την αξία του και η πρόκριση κρίνεται στις νίκες και τις διαφορές τερμάτων.

Τι και αν βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, η σκέψη όλων μας είναι στον κιτρινόμαυρο Θεό και την κρίσιμη αναμέτρηση με την Αστάνα. Το περσινό πάθημα με την Κόλος Κοβαλίβκα πρέπει να έχει γίνει μάθημα σε όλους στην ομάδα και αύριο να δούμε έναν ΑΡΗ μυαλωμένο, υπομονετικό και αποφασισμένο να πάρει την πρόκριση. Πάμε γερά να βάλουμε τις βάσεις για την πρόκριση στο Καζακστάν και να προετοιμαστούμε για ένα ξέφρενο πάρτι παρουσία κόσμου στο Κλ.Βικελίδης την επόμενη Πέμπτη! Τρέλανε μας ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Μετά και το πρόσφατο φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας κόντρα στον Ολυμπιακό πλέον έχουμε όλοι ξεκάθαρη εικόνα για τον ΑΡΗ που θα διεκδικήσει την πρόκριση του επί της Αστάνα αλλά και για το τι αναμένουμε να δούμε τη νέα σεζόν. Φυσικά και εκκρεμούν οι μεταγραφές που μπορεί να φέρουν τα πάνω κάτω αλλά καλύτερα να σταθούμε στα έως τώρα δεδομένα παρά να πορευτούμε με μια κρυφή ελπίδα για συνταρακτικές αλλαγές.

Η ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΣΙΝΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

Θα ήταν ψέμα να πει κάποιος ότι σε αυτά τα φιλικά προετοιμασίας είδε κάτι διαφορετικό σε σχέση με την περσινή χρονιά, μη  αναμενόμενο. Παρακολουθήσαμε έναν ΑΡΗ να θέλει να πιέσει ψηλά, έτοιμος να τρέξει στην αντεπίθεση, με εξαιρετικές εμπνεύσεις μεσοεπιθετικά αλλά με τη γνωστή δυστοκία στο σκοράρισμα. Ακόμη και αν το 3-0 στο Καραϊσκάκη που κανονικά θα έπρεπε να είναι 0-2 στα πρώτα 30’ το αφήσουμε στην άκρη λόγω της δυναμικής του Ολυμπιακού, στο μοναδικό φιλικό που γευτήκαμε τη χαρά της νίκης με την ανατροπή 2-1 βάσει ευκαιριών το σκορ θα έπρεπε να ήταν γύρω στο 5-1! Παθογένειες που τις είχαμε πέρσι αλλά και τα προηγούμενα χρόνια. Σε επίπεδο ετοιμότητας η ομάδα θύμισε κάτι μεταξύ φινάλε του πρωταθλήματος και πλέιοφς, ενώ η έλλειψη του Ροζ ήταν εμφανής. Και αν μάλιστα ο Μπεναλουάν συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς και στα επίσημα παιχνίδια, τότε είναι που θα ψάχνουμε αγωνιωδώς τους τρόπους για να καλύψουμε το κενό του Ροζ.

ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΟΙ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ»

Η ομάδα πέρσι έκανε μια εξαιρετική πορεία και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Σε αυτή την πορεία όμως πέρα από τους μπόλικους πρωταγωνιστές υπήρχαν και ηχηρές απουσίες. Παίκτες δηλαδή από τους οποίους περιμέναμε το κάτι παραπάνω και δεν το είδαμε ποτέ. Πρώτος σε αυτή την λίστα είναι ο Ματέο Γκαρσία με τους Μήτρογλου,  Μπρούνο, Γκανέα και Ματίγια να ακολουθούν από κοντά. Πιθανόν να μπορούμε να περιμένουμε περισσότερη σταθερότητα από παίκτες σαν τον Μαντσίνι και τον Μάνο, ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο ξαφνικά να εμφανισθεί και ο Ντουάρτε. Με λίγα λόγια το να δούμε φέτος 3-4 από τους παραπάνω παίκτες να ανεβάζουν απόδοση και από κομπάρσοι να γίνονται πρωταγωνιστές είναι ένα πολύ πιθανό σενάριο που ίσως αλλάξει τα ως τώρα δεδομένα. Οι συνθήκες πάντως για να το δούμε αυτό το σενάριο υπάρχουν στον φετινό ΑΡΗ.

Η ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

Χαϊροβιτς, Ντένις και Φαμπιάνο τα νέα ως τώρα μεταγραφικά αποκτήματα με τους 2 πρώτους να μας έχουν δείξει κάποια μικρά δείγματα γραφής. Ο Χαϊροβιτς που πήρε και περισσότερο χρόνο αν και η μεταγραφή του δεν έτυχε «θερμής υποδοχής» από τον κόσμο έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία. Εγκεφαλικός παίκτης με καλή τεχνική κατάρτιση και ουσία στο παιχνίδι του. Αυτό δηλαδή που χρειάζεται ολόκληρος ο ΑΡΗΣ, ουσία στο παιχνίδι του. Γιατί όπως λέμε για τον σέντερ φορ κίλερ που λείπει και οι ευκαιρίες πετιούνται στα σκουπίδια έτσι ακριβώς και η «τελική πάσα» που πολλές φορές είναι παραπάνω από μισό γκολ με ευκολία πετιέται στα σκουπίδια. Οπότε κάθε παίκτης που αποφεύγει τα λάθη και κυκλοφορεί την μπάλα σωστά είναι πολύτιμος! Ο Ντένις αν και πήρε χρόνο συμμετοχής λόγω των ενοχλήσεων του Κουέστα δεν πρόλαβε να δείξει κάτι το αξιόλογο. Ναι μεν στα γκολ που έχει δεχθεί ως τώρα δεν φέρει ευθύνη αλλά από την άλλη αυτό που ψάχνεις και από έναν τερματοφύλακα είναι αυτή η ανέλπιστη απόκρουση που θα σου χαρίσει νίκες. Πολύ νωρίς όμως για να κριθεί ο οποιοσδήποτε. Το Φαμπιάνο ανυπομονούμε να τον δούμε να αγωνίζεται και να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μιας και η άμυνα μπάζει… ποιοτικά και ποσοτικά… Για τις υπόλοιπες κινήσεις του σέντερ φορ, του αμυντικού χαφ, του στόπερ και του αριστερού μπακ που αναμένεται να γίνουν μέχρι να ανακοινωθούν επίσημα είμαστε και εμείς στην αναμονή.

ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΡΗΣ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ

Αν και σε λίγες ημέρες δίνουμε το πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς με την ομάδα να είναι ακριβώς η ίδια με την περσινή χωρίς τον Ροζ , ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ φαίνεται να πατάει σε γερές βάσεις και να πείθει ότι και η νέα χρονιά θα είναι εξίσου εντυπωσιακή με την περσινή. Όταν δεν μασάς από μεταγραφικά μπαν, παλαιά χρέη, αφαιρέσεις βαθμών, πανδημίες και συνεχίζεις κανονικά ατάραχος την πορεία σου τότε πραγματικά δεν υπάρχει κάτι να μας φοβίσει. Και μόνο η σκέψη ότι στη θέση του Καρυπίδη με αυτά τα προβλήματα θα υπήρχε μια διοίκηση του παρελθόντος είναι να τρομοκρατείσαι.  Για αυτό στήριξη και μόνο στήριξη στην προσπάθεια που γίνεται!

ΥΓ. Απαραίτητη η μεταγραφική ενίσχυση μιας και η νέα σεζόν αναμένεται δυσκολότερη από την περσινή. Η ΕΠΟ φαίνεται αποφασισμένη να στηρίξει με νύχια και με δόντια τους «big-πορδ» αλλά ο ΑΡΗΣ θα είναι πάλι εδώ για να τους χαλάσει την μοιρασιά!

Με τα μέτρα προστασίας από το covid σταδιακά να απομακρύνονται και  η καλοκαιρινή διάθεση να ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο στη σκέψη όλων μας κυριαρχεί ο ΑΡΗΣ και η γλυκιά προσμονή για τη νέα αγωνιστική σεζόν. Εκεί όπου ευελπιστούμε να επιτραπεί η συμμετοχή του κόσμου και σε αυτή την νέα προσπάθεια που θα ξεκινήσει επισήμως  σε κάτι παραπάνω από ένα μήνα να μπορέσουμε και εμείς οι οπαδοί να δώσουμε το βροντερό παρών!  Μέχρι τότε παρακολουθούμε την προετοιμασία της ομάδος που μόλις ξεκίνησε, αγωνιούμε για τις μεταγραφές που θα ακολουθήσουν και ρίχνουμε κλεφτές ματιές στην ομάδα από το Καζακστάν που θα βρεθεί στον δρόμο μας.

Την Αστάνα έβγαλε η κλήρωση του Europa Conference League σε μια περίεργη διαδρομή που σε περίπτωση πρόκρισης βάζει την ομάδα μας στους ισχυρούς. Όχι κανά μεγαθήριο από πρωτάθλημα φόβητρο αλλά ούτε και μια παντελώς άγνωστη ομάδα όπως ακριβώς ήταν η Κόλος Κοβαλίβκα που υποτιμήσαμε και μας τιμώρησε. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί της πρόκρισης.  Δεν μας πάει ο ρόλος του ακλόνητου φαβορί τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος…  Τις περισσότερες φορές που πιστεύαμε ότι έχουμε το πάνω χέρι και η πρόκριση θα είναι εύκολη υπόθεση τελικά φάγαμε τα μούτρα μας. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα με χρήμα, που στηρίζεται δυνατά από την χώρα της και η Ευρώπη δεν είναι για αυτήν κάτι το άγνωστο. Χαρακτηριστικά που από μόνα τους μας βάζουν στη λογική μιας πιο προσεκτικής αντιμετώπισης αυτού του αντιπάλου. Συν φυσικά ότι φέτος θα έχουμε 2 παιχνίδια με το πρώτο εκτός έδρας κάτι που σου επιτρέπει να διορθώσεις τα λάθη σου στον επαναληπτικό που θα γίνει στο Κλεάνθης Βικελίδης. Όπως και πέρσι έτσι και φέτος η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι τα πάντα θα κριθούν από την δική μας αγωνιστική κατάσταση και το γεγονός ότι υπάρχει μια δυνατή βάση παικτών από πέρσι είναι ένα ισχυρό πλεονέκτημα που μπορεί να μας δώσει την πρόκριση!

Και όταν μιλάμε για Ευρώπη, προκρίσεις και επαναληπτικό παιχνίδι στο Κλ.Βικελίδης τότε αυτομάτως βλέπουμε τους εαυτούς μας εκεί στις κερκίδες να χοροπηδάμε και να σπρώχνουμε την ομάδα προς την νίκη! Πέρσι ο ΑΡΗΣ στην χρονιά των ρεκόρ ήταν μόνος του… χωρίς την ασπίδα και το μεγάλο όπλο του που είναι ο πολυπληθής κόσμος του. Φέτος όμως θα έχουμε τη δυνατότητα να στηρίξουμε την ομάδα. Και αυτό όσοι έχουμε τη δυνατότητα θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε με την αγορά ενός διαρκείας.  Η μαζική μας στήριξη με τα διαρκείας   θα είναι η επιβράβευση της ομάδος για την περσινή χρονιά, η έμπρακτη στήριξη προς τον Καρυπίδη που έχει καταφέρει να κάνει προβλήματα που υπό άλλες συνθήκες θα μας έστελναν στα χωράφια να φαίνονται ασήμαντα αλλά και το προβάδισμα το δικό μας να καπαρώσουμε μια θέση στο Κλ.Βικελίδης για τη νέα σεζόν! Γιατί αν επιτραπεί μόλις ένα 50% ποσοστό πληρότητας στο γήπεδο και ο ΑΡΗΣ επαναλάβει μια ανάλογη πορεία με την περσινή τότε τα εισιτήρια θα μετατραπούν σε μαγικά χαρτάκια θυμίζοντας μας άλλες εποχές που έπρεπε να έχεις βύσμα για να βρεις μια θέση στο γήπεδο.

Ανυπομονησία για αυτό το μακρινό «ευρωπαϊκό» ταξίδι που ξεκινάει από το Καζακστάν  και ευελπιστούμε να  συνεχιστεί  μέχρι τους ομίλους και ακόμη παραπέρα.  Σε ένα ασυνήθιστα ήρεμο καλοκαίρι για τον Αρειανό οπαδό με τον Θόδωρο Καρυπίδη να έχει καταφέρει να μας πείσει ότι τα χρέη του παρελθόντος που ξεπηδάνε σαν τα μανιτάρια και ο φόβος του μπαν από την υπόθεση Ντουρμισάι δεν μπορούν να εμποδίσουν την ανοδική πορεία της ομάδος.  Χρέος μας να αγκαλιάσουμε αυτή την προσπάθεια και όποιο και αν είναι το ποσοστό φιλάθλων που θα επιτραπεί να μετατραπεί σε ένα μόνιμο «sold out»!

ΥΓ. Είπαμε αυτό το throwback για το χαρακίρι της Γ Εθνικής να το ακυρώσουμε για να μην χαλάσουμε το κλίμα αισιοδοξίας αλλά δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί συνΑρειανοί με κοντή μνήμη που χρειάζεται φρεσκάρισμα…

Από την πρώτη στιγμή που επισημοποιήθηκαν τα σημαντικά έσοδα των ΚΑΕ από το στοίχημα ο καθένας αντιλήφθηκε την ευκαιρία που προέκυψε για τον ΑΡΗ μας ώστε να ξεμπλέξει από τις αμαρτίες του παρελθόντος και να αλλάξει οριστικά σελίδα. Μας προβλημάτισε η αναφορά του προέδρου του Α.Σ. σε συμπαίκτες και σε «επιφανείς» Αρειανούς ωστόσο θεωρήσαμε σωστό να περιμένουμε την συνέντευξη του Λευτέρη Αρβανίτη στο Yellow Radio όπου εκεί δόθηκαν πολλές εξηγήσεις τόσο για τα περίεργα του χθες όσο και για τις ελπίδες μας για το αύριο. Μια συνέντευξη που σε πολλά σημεία κατά κάποιο τρόπο μας «δικαιώνει» για την έντονη κριτική στάση που απέναντι στο «παρεάκι» της ΚΑΕ, στο πώς παρουσιάζεται το χρέος του Αυτοκράτορα αλλά και για το τι ακριβώς συνέβαινε σε μια περίοδο που όλα αν και έμοιαζαν ιδανικά ο ΑΡΗΣ δεν ήθελε να κάνει το βήμα παραπάνω αποθεώνοντας την μετριότητα.

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗ, ΤΑ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ Ο ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ

Ένα σημαντικό σημείο που ξεκαθαρίστηκε ήταν αυτό της περιόδου Λάσκαρη σε σχέση με τα χρέη. Πόσα βρήκε από τους «νοικοκύρηδες», πόσα άφησε στον «αλεξιπτωτιστή» και που τελικά κατέληξαν.  Με μια ψυχρή ματιά ο Λάσκαρης άφησε την ομάδα με λιγότερα χρέη από όσα ανέλαβε και αυτό λέει πολλά. Κάτι που δεν μπόρεσαν να πετύχουν παράγοντες και παράγοντες που δημόσια δήλωναν ότι αυτός ήταν ο στόχος τους.  Σίγουρα υπήρχε κακοδιαχείριση, σίγουρα θα μπορούσε η ομάδα να πετύχει παραπάνω αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια περίοδο όπου τα μικρά Αρειανάκια ξαφνικά είδαν ότι υπάρχουν και καλύτεροι ξένοι από τον Τζέρεμι Χάντ και ότι ο ΑΡΗΣ αγωνιστικά μέσα στο γήπεδο ήταν κάτι παραπάνω από απλά αξιοπρεπής.

Ακόμη και αν ο Λάσκαρης ήταν ένα πυροτέχνημα ήταν φανερό ότι γούσταρε αυτό που γινόταν στο Παλέ και την δυναμική που είχε ο Αυτοκράτορας και αυτό τον ωθούσε ώστε να κάνει το κάτι παραπάνω. Αυτό το κάτι παραπάνω που δυστυχώς πολλοί στον ΑΡΗ δεν ήθελαν γιατί στο μυαλό τους είχαν αποκλειστικά τα χρέη… Τι και αν ο Λάσκαρης με το που ήρθε ήθελε να φέρει έναν Αμερικάνο για να ενισχύσει την ομάδα; Τελικά η «οικογένεια» και τα «γραφεία» κατέληξαν στον συμπαθή Τσιάρα. Τι και αν την επόμενη χρονιά πάλι υπήρξε η θέληση  για ενίσχυση… τελικά προτιμήθηκε το «βραβείο Τσούπκοβιτς» για την ομάδα που ξεκίνησε και ολοκλήρωσε την χρονιά χωρίς αλλαγή.  Ενώ την   χρονιά όπου τα χρέη αυξήθηκαν είδαμε ένα μεγάλο μπάτζετ να σπαταλιέται με ένα ερασιτεχνικό τρόπο από ανθρώπους με ταβάνι που φοβόντουσαν να κοιτάξουν παραπέρα με τον ΑΡΗ απλά να «κατακτά» τα αυτονόητα. Αποτέλεσμα μιας  αρρωστημένης νοοτροπίας που δεν βλέπει καμία αξία σε δεύτερες ή τρίτες θέσεις, θεωρεί την συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ανούσια και τις συμμετοχές σε τελικούς τζάμπα έξοδο μιας και αν φθάσεις ως εκεί θα πέσεις σε έναν παντοδύναμο Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό. Αυτή ήταν η λογική που καλλιεργήθηκε κάτι παραπάνω από μια δεκαετία,  αυτή τη λογική προσπαθούσαν να επιβάλουν επί Λάσκαρη, αυτή ήταν η λογική που μας οδήγησε σε χρονιές μετριότητας παρόλο που υπήρχε ένα «πυροτέχνημα» με χρήματα, αυτή είναι η λογική που πλέον έχει ρίξει τον πήχη τόσο χαμηλά στο σημείο που η γρήγορη σωτηρία της ομάδος να παρουσιάζεται ως διοικητική και αγωνιστική επιτυχία. Τουλάχιστον φτιάχτηκαν καριέρες προπονητών και παικτών που στην  πολυδιαφημισμένη «οικογένεια»  της ΚΑΕ ίσως να έχει και μεγαλύτερη αξία από το ίδιο το καλό της ομάδος και την χαρά του κόσμου που πονάει βλέποντας το κατάντημα του Αυτοκράτορα.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Στο σημείο που θεωρώ δεν κρύφθηκε καθόλου ο πρόεδρος ήταν σε ότι έχει να κάνει με την ταλαίπωρη χρονιά που διανύουμε. Δεν αρνήθηκε τα λάθη της διοίκησης και του προπονητή, δεν απέφυγε να χρεώσει ξεκάθαρα κάποιες επιλογές αποκλειστικά στον Σάββα με ποιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Άνταμ Σμίθ και του Κέν Μπράουν ενώ τόνισε και την κακή διαχείριση του ρόστερ όπου η αξιοποίηση παικτών όπως είναι ο Σιδηροηλίας για ανεξήγητους λόγους πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Πάντα έχει την αξία του να παραδέχεσαι τα λάθη, το σημαντικότερο όμως είναι να μην τα επαναλαμβάνεις. Για αυτό και οι μαθητευόμενοι μάγοι στην ΚΑΕ που θέλουν να εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους θα πρέπει κάποια στιγμή να εκλείψουν.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ  ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ(ΠΟΥ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΝ)

Γένεσις, Σάρισα, ARIS Golden Club, οι «5 φίλοι», οι «επιφανείς» Αρειανοί κτλ κτλ κτλ.  Συνταγές που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Όχι γιατί έτσι το κρίνουμε εμείς αλλά γιατί έτσι έγραψε η ιστορία με την αγωνιστική απαξίωση της ομάδος και το ύψος των χρεών της ΚΑΕ. Ακόμη και αν εδώ στο PlanetARIS.gr πάντα μας άρεσε η ιδέα της Λέσχης και του μπασκετικού ARIS Golden Club πιστεύοντας ότι για τον Αυτοκράτορα ίσως και να αποτελούσε την μοναδική λύση ωστόσο οι ρεαλιστικές συνθήκες δείχνουν ότι αυτές οι λύσεις δεν περπατάνε… τουλάχιστον με την μορφή που τις ζήσαμε. Για αυτό και τώρα που τα οικονομικά δεδομένα στην ΚΑΕ αλλάζουν θα πρέπει να υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή. Ιδιαίτερη προσοχή γιατί οι καλύτερες ημέρες έρχονται και αυτό είναι κάτι το δεδομένο. Και αν φέρετε εικόνα στο μυαλό σας τα επίσημα του Παλέ τα τελευταία 20 χρόνια θα καταλάβετε τι σημαίνει ο ΑΡΗΣ «σηκώνει κεφάλι» για τους επιφανείς  Αρειανούς που στα εύκολα παλεύουν για μια θέση στα φώτα ενώ στα δύσκολα «αηδιασμένοι» αποστασιοποιούνται.  Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν και κάποιοι «επιφανείς» που ποτέ δεν γύρισαν την πλάτη στην ομάδα και ανεξαρτήτως προσώπων και καταστάσεων ήταν και είναι ακόμη εκεί. Δεν αναφερόμαστε σε αυτούς αλλά στους «εργολάβους» που εμφανίζονται κάθε φορά που εμφανίζεται χρήμα στην ΚΑΕ και έχουν την ευκαιρία να κάνουν μπίζνες ή απλά να κλέψουν λίγο από την όποια αίγλη έχει απομείνει σε αυτή την ιστορική ομάδα.

Ανέφερε ο κ.Αρβανίτης το θέμα της πολυμετοχικότητας και ευελπιστούμε από την στιγμή που επενδυτής στο μπάσκετ δεν υφίσταται(όπως ο ίδιος τόνισε) να το δούμε να γίνεται πράξη. Με ονοματεπώνυμα, κανόνες και ξεκάθαρες διακριτές γραμμές μεταξύ μικρομετόχων, μεγαλομετόχων, χορηγών, διοικητικών παραγόντων, υπαλλήλων, εθελοντών και μελών του αγωνιστικού τμήματος. Άλλο πράγμα η συστράτευση  όλων στο πλευρό του Αυτοκράτορα και άλλο η να έχει λόγο επί των θεμάτων της ομάδος(αγωνιστικά και μη) το συνεργείο καθαρισμού των γραφείων ή ο φίλος της ομάδος που αγόρασε ένα διαρκείας και 2 μπλουζάκια από την μπουτίκ. Αν δεν ξεκινήσει κάποια στιγμή να λειτουργεί επαγγελματικά η ΚΑΕ με το όποιο διαθέσιμο μπάτζετ έχει τότε πολύ δύσκολα να ξεφύγουμε από τον κύκλο των χρεών και της μετριότητας. Όσο για το μπαν αυτό είναι το αυτονόητο πρώτο βήμα.

ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

Πολύ ωραία τα είπε ο κ.Αρβανίτης και σχεδόν όλες οι τοποθετήσεις του είχαν μια λογική βάση που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. Επειδή όμως μιλάμε για μια διοίκηση που έχει ξαναδοκιμαστεί, έχει ξαναμιλήσει για πλάνα, λύσεις,  συμπαίκτες  και όλοι γνωρίζουμε ότι τα λόγια από τις πράξεις έχουν μεγάλη απόσταση περιμένουμε να δούμε κινήσεις προς την σωστή κατεύθυνση. Διοικήσεις με «μπροστινούς» και «πλάτες» αποδεδειγμένα δεν περπατάνε… Οπότε με πλήρη διαφάνεια και δημόσιο λόγο θα πρέπει η κουβέντα για την επόμενη ημέρα του Αυτοκράτορα να συνεχιστεί και να γίνει ακόμη πιο έντονη. Δεν αντέχεται άλλο ο μπασκετικός ΑΡΗΣ σε αυτή την κατάσταση.  Αυτή η προοπτική που γεννιέται με τα λεφτά από το στοίχημα αλλά και την παραχώρηση του Παλέ θα πρέπει  πάση θυσία να αξιοποιηθεί. 

ΥΓ. Ακούστε την δίωρη συνέντευξη του Λ.Αρβανίτη στο Yellow Radio εδώ

ΥΓ2. ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής, σημαίνει να παλεύεις για την κορυφή ακόμη και αν όλο το σύμπαν σου φωνάζει ότι δεν μπορείς... λογικές απαξίωσης τι 2ος, τι 3ος, τι 7ος, τι στην Ευρώπη κομπάρσος, τι να κάνουμε στα πλέιοφς κτλ δεν χωράνε... Στόχος πρέπει πάντα να είναι η κορυφή και αν δεν μπορείς να κάνεις το άλμα για να την κατακτήσεις, τότε έστω με μικρά βηματάκια θα πρέπει να συνεχίζεις την πορεία σου προς αυτή.

ΥΓ3. Πριν μερικές ημέρες ακούσαμε και τον συμπαθή Σωτήρη Καραποστόλου να μιλάει για τον μπασκετικό ΑΡΗ. Και όταν η κουβέντα πήγε στην προπονητική και αν κάποια στιγμή ο δρόμος τον οδηγήσει στον ΑΡΗ ο άνθρωπος το είπε σχεδόν ξεκάθαρα… βιογραφικό για πόστο στον ΑΡΗ μπορεί να μην έχει(όπως τόσοι και τόσοι στην ομάδα μας) αλλά με τα παιδιά στα γραφεία, στο τεχνικό τιμ και τα κουμάντα της ομάδος έχει πολύ καλές σχέσεις άρα η πόρτα είναι ορθάνοιχτη και το φως αναμμένο…

Ανοιχτή πληγή παραμένει ο αποκλεισμός από τους ουκρανούς με τα όσα ακολούθησαν το βράδυ της Πέμπτης ίσως και να πονάνε περισσότερο από το σύντομο και οδυνηρό ευρωπαϊκό μας ταξίδι. Η απόλυση του Ένινγκ, η «παραίτηση» του Τερζή, ο ερχομός του Άκη Μάντζιου και η παραίτηση του Άγγελου Χαριστέα συνθέτουν το σκηνικό της επόμενης με το διπλό στο Βόλο να πέρασε και να μην ακούμπησε.

Προφανώς και μια αποτυχία όπως ήρθε αυτή στην προσπάθεια για την είσοδο στους ομίλους του Europa League έχει τα πάντα μέσα. Από λανθασμένες αποφάσεις στο σχεδιασμό της ομάδος, το σκάουτινγκ του αντιπάλου, τις επιλογές του προπονητή αλλά και την απόδοση των παικτών μέσα στο γήπεδο. Υπεύθυνοι προφανώς και υπάρχουν και με μια γρήγορη ματιά είναι πολλοί περισσότεροι από 2-3 άτομα. Λογική η αγανάκτηση του κόσμου, λογική και η αγανάκτηση του Καρυπίδη που εκτός της ξεφτίλας πληγώθηκε και οικονομικά από αυτή την ιστορία. Παρόλα αυτά δεν γίνεται επίσημα η ομάδα μας που εκφράζεται κυρίως(αν όχι πλέον και αποκλειστικά)  από τον Θόδωρο Καρυπίδη να λειτουργεί τόσο σπασμωδικά και επιπόλαια. Γιατί μόνο ως σπασμωδικές και επιπόλαιες κινήσεις θεωρούνται μεταμεσονύκτιες αποφάσεις απόλυσης προπονητή μετά από μόλις 2 επίσημα παιχνίδια, οι φήμες ότι έτσι και αλλιώς δεν τον ήθελε, η ακύρωση της φιλοσοφίας που εξέφραζε μέχρι προσφάτως ο πρώην τεχνικός διευθυντής αλλά και των δημόσιων τοποθετήσεων των ανθρώπων της ομάδος περί σταθερού τεχνικού τιμ που θα πλαισιώνει τον εκάστοτε προπονητή… Η δε στροφή στην ελληνική σχολή προπονητικής δίνοντας μια χρυσή ευκαιρία σε έναν προπονητή που δεν έχει δοκιμαστεί σε καράβια μεγάλα σαν και αυτό του ΑΡΗ ίσως αποτελεί και μεγαλύτερη ήττα από αυτήν της Πέμπτης. Όχι γιατί ο συμπαθής Άκης Μάντζιος που τίμησε τη φανέλα του ΑΡΗ σαν παίκτης δεν είναι ικανός αλλά γιατί πάρα πολύ απλά έλληνας προπονητής δεν υπάρχει… ΄Η τουλάχιστον δεν υπάρχει για αυτό το «όραμα» που κάθε φίλαθλος έχει για την ομάδα του. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τι εστί Έλληνας προπονητής…  η ίδια η ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου αποτυπώνει ξεκάθαρα τη θέση του.  Ενώ αν κάτσεις να ερμηνεύσεις λίγο πιο περίπλοκα αυτή την απόφαση του προέδρου μετά τη «διαδρομή» Σπανός-Ερέρα-Παντελίδης-Ένινγκ τότε είναι που θα απογοητευτείς. Το αποτέλεσμα όλων αυτών αντί ο ΑΡΗΣ να ψάχνει να διορθώσει τα κακώς κείμενα το γρηγορότερο δυνατό να αποφασίζει να τα γκρεμίσει και να χτίσει όλα από την αρχή… με τη διαφορά ότι δεν είμαστε στην αρχή…

Το να κρίνεις το τεχνικό τιμ και όλους τους υπεύθυνους του καλοκαιρινού σχεδιασμού μετά από μόλις 2 επίσημα παιχνίδια είναι από μόνο του παράλογο από όποια πλευρά και αν το δεις. Ακόμη και αν μιλάμε για έναν ντροπιαστικό αποκλεισμό και μια σημαντική οικονομική χασούρα. Όταν θα αρχίσεις να δείχνεις σαν ομάδα ότι λειτουργείς σοβαρά βάσει πλάνου και σέβεσαι τις επιλογές σου, τότε και ο κάθε Αρειανός θα αρχίζει να πιστεύει σε πολυετή projects και δεν θα βλέπει τον κάθε προπονητή και τεχνικό διευθυντή ως αναλώσιμους και εξιλαστήρια θύματα. Μακάρι μέσα στο γήπεδο ο Καρυπίδης να δικαιωθεί για τις επιλογές του. Μακάρι ο Άκης Μάντζιος με την παρουσία του στον ΑΡΗ να αλλάξει το στάτους των Ελλήνων προπονητών! Καλώς όρισες στον ΑΡΗ Άκη Μάντζιο!

ΥΓ. Προφανώς και ο Αρειανός ξεχνάει τις απίθανες προσωπικότητες που έχουν εμπλακεί με τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ και για αυτό εξαντλεί την αυστηρότητα του στον Άγγελο Χαριστέα. Την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική προσωπικότητα που υπάρχει αυτή στην στιγμή στην σουπερλίγκα ως παράγοντας-μέλος ομάδος.

ΥΓ2.  Ακριβώς αυτές τις συμπεριφορές βλέπουν βετεράνοι του συλλόγου και δεν πλησιάζουν σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Ούτε χρόνο δεν έκλεισε… χωρίς να έχει κάνει το δικαίωμα να κάνει μεταγραφές… και με το που το αποκτάει  μετά από μόλις 2 παιχνίδια τον «ακυρώνουν» σε όλα όσα πρόλαβε και είπε από την πρώτη ημέρα που ήρθε και τον οδηγούν σε παραίτηση.

ΥΓ3. Να λέμε και του στραβού το δίκιο… ο Αρειανός δεν είναι συνηθισμένος στο να έχει ποδοσφαιρικές προσωπικότητες σε σημαντικά πόστα στην ομάδα. Με τόσα χρόνια «μπολιασμένος» με τους εμπειρογνώμονες-τεχνοκράτες των καφενείων της Αλκμήνης οτιδήποτε διαφορετικό ξενίζει.

ΥΓ4. Ευτυχώς που ο ΑΡΗΣ είχε το δικό του τεχνικό τιμ και ανθρώπους όταν ήρθε ο Ένινγκ και δεν χρειαζόταν να φέρει τους δικούς του. Πετυχημένη συνταγή..

ΥΓ5. Στο προσκήνιο πάλι η μεταγραφή Φέτφα. Να παρακαλάμε να τελειώσουν γρήγορα οι μεταγραφές γιατί η φάση θυμίζει Γιουνές-Μπάσα-Μαβράϊ.

Σαν να μην κατέβηκε ποτέ ο ΑΡΗΣ στο γήπεδο… τα έκανε όλα στραβά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα γνωρίζοντας μια πικρή ιστορική ήττα. Από τις αλχημείες της τελευταίας στιγμής και την προσέγγιση του παιχνιδιού από τον Ένινγκ μέχρι την άνευρη παρουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των παικτών. Ο ΑΡΗΣ απέναντι σε μια άτεχνη ομάδα που δεν είχε να παρατάξει τίποτα περισσότερο από μαχητικότητα και δύναμη γνώρισε εύκολα την ήττα μη καταφέρνοντας ούτε για μια στιγμή να δικαιώσει τον ρόλο του φαβορί στη αποψινή αναμέτρηση.

Όταν μετά από μια ολόκληρη προετοιμασία με διαδοχικά φιλικά και ένα επίσημο παιχνίδι στα πόδια σου επιλέγεις να κάνεις εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά πάνω στα οποία δούλεψες τότε οποιοδήποτε αρνητικό αποτέλεσμα φαντάζει λογικό. Κάπως έτσι εξηγούνται οι επιλογές του Ένινγκ στο στήσιμο της ομάδος αλλά και το πλάνο νίκης που κατέληξε σε κουρελόχαρτο. Ο Σάσα για πρώτη φορά δεξί μπακ ενώ υπήρχε η επιλογή του Ροζ που από ότι έδειξε στα προηγούμενα παιχνίδια εκεί για την ώρα λειτουργεί καλύτερα, δίδυμο Τζέγκο – Ματίγια στο κέντρο, επιθετικοί που διστάζουν να πατήσουν στην περιοχή και Γκάμα – Φετφατζίδης να κόβουν χωρίς λόγο και στόχο προς τον άξονα. Την ίδια στιγμή που η άμυνα μας έμοιαζε με απέραντο σκορποχώρι όπου οι μακρινές μπαλιές και τα άτσαλα διωξίματα των Ουκρανών γινόντουσαν ευκαιρίες. Ευκαιρίες που ο ΑΡΗΣ δεν έκανε και δεν μπορούσε να κάνει με τον τρόπο που αγωνιζόταν. Αργές μεταβιβάσεις, εκνευριστική στατικότητα και μια ανούσια κατοχή της μπάλας που έδινε την άνεση του χρόνου στους αντιπάλους μας να οργανωθούν στην άμυνα τους. Φυσικά οι παίκτες είναι αυτοί που καλούνται μέσα στο γήπεδο να εφαρμόσουν το όποιο πλάνο και όταν χάνεις κάθε διεκδίκηση της μπάλας, δεν μπορείς να κάνεις κοντρόλ και οι απομακρύνσεις σου είναι από τραγικές ως επικίνδυνες οι όποιες σκέψεις του προπονητή πάνε περίπατο… Αυτόν τον ΑΡΗ είδαμε σήμερα με το σουτ του Γκάμα να αποτελεί την φωτεινή εξαίρεση, την φιλότιμη προσπάθεια των Τζέγκο, Σάσα,  Μπερτόγλιο και Ντάκοβιτς να είναι τα μοναδικά ίχνη ζωντάνιας στην ομάδα και τον Κουέστα σε κάμποσες περιπτώσεις να περιορίζει το μέγεθος της σημερινής ξεφτίλας.

Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για την σημερινή ντροπιαστική ήττα. Άπαντες υπεύθυνοι για αυτό που βιώσαμε. Από τον προπονητή που αναίρεσε τον ίδιο του τον εαυτό με τις επιλογές του αλλά και τους παίκτες ατομικά που αδίκησαν τους εαυτούς τους με την απάθεια στο παιχνίδι τους.  Χειρότερο από όλα όμως ήταν η νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίσαμε τους Ουκρανούς που αντί να «φτιαχτούμε» από τα κέφια της κληρωτίδας και να κάνουμε τα αυτονόητα λυγίσαμε από το βάρος του «πρέπει»  και καταρρεύσαμε μέσα στο γήπεδο. Όσο άδοξη και σύντομη και αν είναι η φετινή ευρωπαϊκή περιπέτεια η ομάδα θα πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Να διορθωθούν τα κακώς κείμενα το συντομότερο δυνατό και η συνέχεια της σεζόν να κάνει το σημερινό φιάσκο μια κακή ανάμνηση που θα ξεχαστεί.

ΥΓ. Ούτε ατυχία, ούτε αδικία, ούτε καμία δικαιολογία… απλά πήραμε αυτό που αξίζαμε μέσα στο γήπεδο.

ΥΓ2. 28 παιχνίδια αήττητος κόντρα σε μεγαθήρια και πας και χάνεις από ένα χωριό της Ουκρανίας...

ΥΓ3. Πολύ νωρίς ακόμη για να  βγάλουμε συμπεράσματα για τους παίκτες μας αλλά θα πρέπει η ομάδα να ενισχυθεί ώστε να μην δούμε φαινόμενα σαν τα περσινά και να περιμένουμε τον Ρόζ να καλύψει επαρκώς τη θέση του δεξιού μπακ και τον Ντάκοβιτς τη θέση του αριστερού μπακ.

ΥΓ4. Μοναδικό γιατρικό οι νίκες.

ΥΓ5. Όαση στη σημερινή ημέρα η επιστροφή του Ματέο Γκαρσία!

Μια ημέρα μετά την επέτειο της ιστορικής νίκης επί της κατόχου του Europa League Ατλέτικο Μαδρίτης με 1-0  στο Κλ.Βικελίδης ο ΑΡΗΣ μας ξεκινά μια ακόμη ευρωπαϊκή περιπέτεια που ευελπιστούμε να μας χαρίσει ανάλογες στιγμές με εκείνη τη σεζόν.  Δυστυχώς ο κόσμος δεν θα μπορέσει να δώσει δυναμικό παρών όπως τότε αλλά η ομάδα μας θα έχει την ευκαιρία απέναντι σε μια χαμηλής δυναμικότητας ομάδα όπως είναι η ουκρανική Κόλος  Κοβαλίβκα να κάνει το χρέος του και να πάρει μια υπερπολύτιμη πρόκριση στην επόμενη φάση.

Επειδή όμως η απόσταση μεταξύ του να θεωρείσαι φαβορί στα χαρτιά από το να το αποδείξεις μέσα στο γήπεδο είναι μεγάλη, τα «πρέπει» για τον ΑΡΗ μας είναι πολλά ώστε να έρθει αυτή η νίκη-πρόκριση.  Το πιο σημαντικό από όλα είναι ο Ένινγκ και οι συνεργάτες του όλες αυτές τις ημέρες να έχουν κατανοήσει και επεξεργαστεί τα δεδομένα από την τελευταία αγωνιστική σε Ελλάδα και Ουκρανία αντίστοιχα. Τα δεδομένα που στην Ουκρανία έδειξαν μια ομάδα σε καλό αγωνιστικό ρυθμό που μπορεί να κάνει τα βασικά όταν της δοθεί ο χώρος αλλά και στην Ελλάδα όπου κόντρα στην Λαμία φάνηκαν πολλές από τις αδυναμίες μας απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους που αρέσκονται στον «κλεφτοπόλεμο». Λίγο έλειψε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος να πληρώσουμε με ήττα τις κακές αντιδράσεις μας στις αντεπιθέσεις της Λαμίας και αυτό είναι το μάθημα που θα πρέπει να μείνει σε όλη την ομάδα. Το αν έφταιξε το σύστημα ή η ατομική απόδοση συγκεκριμένων ή ο συνδυασμός και των 2 θα φανεί στην πορεία. Δεύτερες ευκαιρίες όμως στην Ευρώπη εν μέσω πανδημίας δεν υπάρχουν οπότε τα λάθη δεν επιτρέπονται. Ένα ακόμη «πρέπει» για τον ΑΡΗ είναι η λύση στον γρίφο της επίθεσης. Ο Μανσίνι φαντάζει πιο δραστήριος από τους Λόπεθ και Μάνο αλλά η αποτελεσματικότητα στο σκοράρισμα είναι αυτό που κάνει την διαφορά.  Εκεί κρίνονται οι περισσότερες νοκ άουτ ευρωπαϊκές μονομαχίες αυτή την περίοδο και ο αγώνας κόντρα στην Κόλος Κοβαλίβκα δύσκολα να αποτελέσει εξαίρεση. Ωστόσο το θέλω της νίκης δεν πρέπει να παρασύρει τους παίκτες μας και να τους κάνει να ξεχάσουν τα αμυντικά τους καθήκοντα. Πρώτα πρέπει να θωρακίσουμε τα μετόπισθεν και μετά με προσοχή και πλάνο να ανέβουμε για να πετύχουμε το γκολ. Κομβικοί παίκτες θα είναι ως συνήθως οι Γκάμα και Φετφατζίδης, όπως και ο Ματίγια εφόσον τελικά προτιμηθεί να ξεκινήσει και πάλι βασικός. Ενώ και τα μπακ που κόντρα στην Λαμία μέχρι να γίνουν οι διορθωτικές κινήσεις από τον Ένικγκ ήταν πληγή για την ομάδα θα παίξουν εξίσου σημαντικό ρόλο. Ο Γκανέα στα αριστερά θα πρέπει να θεωρείτε σίγουρος, σε αντίθεση με τον Σάκιτς όπου στη θέση του μπορεί να δούμε από το ξεκίνημα τον Ροζ.  Αυτό όμως που σίγουρα μπορεί να μας οδηγήσει στη νίκη είναι το πείσμα και η αποφασιστικότητα που έδειξε ο ΑΡΗΣ κόντρα στην Λαμία ακόμη και όταν το παιχνίδι έδειχνε να στραβώνει. Με αυτό το πείσμα η πρόκριση δεν χάνεται!

Αν και μόλις  στο ξεκίνημα της χρονιάς η πρόκριση στους ομίλους του Europa League είναι από τους πιο σημαντικούς στόχους μας. Πολλά τα οφέλη της πρόκρισης εφόσον με το καλό έρθει αλλά αυτές οι σκέψεις θα πρέπει μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι να μείνουν στην άκρη.  Η ουκρανική Κόλος Κοβαλίβκα δεν τρομάζει αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί.  Η συγκέντρωση και η πειθαρχία στο πλάνο του Ένινγκ  σε συνδυασμό με την νοοτροπία νικητή που έδειξαν οι παίκτες μας κόντρα στη Λαμία φαντάζουν αρκετά για να έρθει η πρόκριση.  Κρίμα που δεν θα ζήσουμε στο γήπεδο κερκίδα σαν και αυτή κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Η καρδιά μας όμως θα χτυπάει δυνατά με επίκεντρο το Κλεάνθης Βικελίδης! ΑΡΗ ΕΣΥ ΕΣΥ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ!

Άλλη μια ποδοσφαιρική σεζόν έλαβε τέλος για την αγαπημένη μας ομάδα με την 5η θέση, την έξοδο στην Ευρώπη για 2η διαδοχική χρονιά και κάποιες όμορφες στιγμές να είναι αυτά που κρατάμε. Το ταμείο καθαρά ψυχρά και αντικειμενικά αυτά περιλαμβάνει. Ένα αποτέλεσμα που για την πλειοψηφία του κόσμου αποτελεί την οριακή βάση στην αξιολόγηση της ομάδος μας και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ ώστε να μην ξαναζήσουμε εφιάλτες προηγούμενων ετών.

Είναι όμως και αυτά τα «ψιλά γράμματα» που πιθανόν με την πάροδο των χρόνων θα ξεχαστούν μιας δεν καταγράφονται στις στατιστικές που μας κάνουν υπερήφανους και μας υπενθυμίζουν το κλισέ «Δεν γίναμε ΑΡΗΣ για τους τίτλους». Τίτλους δεν κερδίσαμε ούτε φέτος και χάσαμε την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου μέσα από τα χέρια μας… στους ομίλους του Europa League δεν προκριθήκαμε… πιτσιρικάδες δεν αναδείξαμε… βάσεις για μια πιο ομαλή μετάβαση στην επόμενη σεζόν δεν βάλαμε… Τι καταφέραμε; Να υπενθυμίσουμε για ακόμη μια φορά σε όλη την ποδοσφαιρική Ελλάδα ότι ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής! Μαχητής μέχρι τέλους, κόντρα σε όλα και σε όλους! Με μεταγραφικό σχεδιασμό φιάσκο, με προπονητές που πήδηξαν από το καράβι με την πρώτη ευκαιρία, με μεταγραφικά μπαν κυριολεκτικά από το πουθενά, με ένα VAR που κολλούσε και ξεκολλούσε επιλεκτικά, με μια πανδημία που «αρρώστησε» τα ταμεία της ΠΑΕ και τον «δωδέκατο παίκτη» της ομάδος και με μια «εξυγιαντική συμμαχία» που εξαρχής είχε κάνει τη μοιρασιά της και το μόνο που απέμενε ήταν να σε βγάλει από τη μέση. Το πέτυχε ως ένα βαθμό μιας και οι μοιρασιά της δεν χάλασε. Από την μέση όμως ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν έφυγε αλλά απέδειξε με την παρουσία του ότι είναι εδώ. Αποφασισμένος να κάνει άνω κάτω τα πλάνα τους και να παλεύει με όλες τις δυνάμεις του μέχρι τέλους όσα εμπόδια και αν του βάλουν. Και αυτό ακριβώς είναι το πνεύμα που θέλουμε να βλέπουμε στον ΑΡΗ και στους ανθρώπους που μας εκπροσωπούν εντός και εκτός γηπέδου.  Και αν όλα τα παραπάνω δεν ωθούν το να βάλεις με ευκολία το θετικό πρόσημο στη σεζόν που ολοκληρώθηκε μάλλον για λάθος λόγους υποστηρίζεις αυτή την ομάδα…

Ούτε σεναριογράφοι ταινιών επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσαν να προβλέψουν την εξέλιξη της φετινής ποδοσφαιρικής χρονιάς του ΑΡΗ.  Από την απαξίωση στην αποθέωση  ξανά πάλι στην απαξίωση και πάλι από την αρχή… Αυτοί όμως οι εναπομείναντες παίκτες στα πλέιοφς, το τεχνικό τιμ και η διοίκηση που δεν κρύφθηκαν από την εύκολη(και λογική) δικαιολογία της πανδημίας και πάλεψαν μέχρι το τέλος με όλες τους τις δυνάμεις χωρίς να σκεφθούν ούτε για μια στιγμή να εγκαταλείψουν είναι το παράσημο της σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε. Αυτό ακριβώς το πνεύμα μαχητή που είδαμε από ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ είναι η παρακαταθήκη για την επόμενη σεζόν και η υπόσχεση για καλύτερες ημέρες. Ξεπερνάμε τα εμπόδια  και πολεμάμε μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!

ΥΓ. Πόσο ρεαλιστικό είναι να  περιμένεις να κερδίσεις σε ένα παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα αν δεν είσαι ένας από αυτούς που την σημάδεψαν;

ΥΓ2. Ο καθένας έχει το δικό του κριτήριο για την ομάδα και κάθε άποψη είναι σεβαστή. Όταν όμως χάνεις την ευκαιρία να αγγίξεις έναν τίτλο για 60’’ οποιαδήποτε κριτική περισσεύει.

ΥΓ3. Πέρα από το πνεύμα μαχητή που επέδειξε ο σύλλογος μας φέτος κόντρα σε χίλια μύρια προβλήματα οφείλουν άπαντες στο σύλλογο να μάθουν από τα λάθη τους. Διαφορετικά όλο αυτό το καρδιογράφημα της φετινής χρονιάς με τις όμορφες στιγμές και τα κρύα ντουζ θα πεταχτεί στα σκουπίδια.

ΥΓ4. Πρώτα θα αναμένουμε την οριστική ανακοίνωση για την  άρση των μπαν και μετά θα αναφερθούμε στην επόμενη χρονιά.

Άλλο ένα εμπόδιο ξεπέρασε η ΠΑΕ ΑΡΗΣ αποκτώντας κανονικά το δικαίωμα συμμετοχής στις εγχώριες και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η επιτροπή της ΕΠΟ με 5-0 υπέρ ψήφους αλλά και η UEFA έδωσαν τέλος σε αυτό το σήριαλ όπως είχε αναδειχθεί από τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ που διαρκώς ανακαλύπτουν και πιπιλίζουν προβλήματα(φανταστικά και μη) για την αγαπημένη μας ομάδα. Η σιγουριά των ανθρώπων της ΠΑΕ για το συγκεκριμένο θέμα επιβεβαιώθηκε με επίσημο τρόπο και πλέον απομένει κάτι αντίστοιχο να γίνει και στο θέμα των μπαν.

Αν και ποτέ στο παρελθόν το πρόβλημα της απαγόρευσης μεταγραφών δεν συνδεόταν άμεσα με ποινές αποκλεισμού από την Ευρώπη στο Ελλαδιστάν που τις τελευταίες ημέρες ο επαγγελματικός αθλητισμός διανύει «λαμπρές» στιγμές  αποτέλεσε την αφορμή όπως συνηθίζεται για να αναπτυχθεί μια παραφιλολογία για τον αν ο ΑΡΗΣ θα μπορέσει να αγωνιστεί στο Europa League. Και όταν μάλιστα βλέπεις τα κορυφαία sites της χώρας όπως το Sport24 και το Gazzeta να πετάνε με κάθε ευκαιρία αστερίσκους για το αν τελικά θα συμμετέχουμε στην Ευρώπη ή όχι τότε καταλαβαίνεις ότι το πράγμα έχει ξεφύγει από τα γνωστά fake news των ασπρόμαυρων ΜΜΕ στο χωριό της Θεσσαλονίκης. Και όλα αυτά σε μια περίοδο με μπόλικα καυτά θέματα όπως η επιβεβαίωση εκ των έσω της μη συμμετοχής του Παναθηναϊκού, τον τραγέλαφο στην επιτροπή εφέσεων της ΑΕΚ που ζητάει και τα ρέστα για ένα παιχνίδι που έπρεπε να διακοπεί και εκτίει την ποινή του αποκλεισμού της έδρας σε παιχνίδια χωρίς θεατές λόγω covid19, το χοντρό ψαλίδι στα μπάτζετ των big-πορδ,  το γνωστό παρασκηνιακό παιχνίδι με τις εκλογές στην ΕΠΟ,  την ένσταση του συμπολίτη για την παρουσία κόσμου στα γήπεδα και το κυνήγι του Αυγενάκη και της κυβέρνησης που ουσιαστικά έσωσε τον μπαογκ από τον υποβιβασμό στις ερασιτεχνικές κατηγορίες αλλά και την άνευ προηγουμένου κόντρα του Γιαννακόπουλου με μερίδα οπαδών του Παναθηναϊκού. Αντί λοιπόν να ασχολούνται με όλα αυτά ώστε να «ενημερώνουν» τα εκατομμύρια οπαδών των big-πορδ προτιμούν να ανακαλύπτουν προβλήματα στον ΑΡΗ μας  και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ομάδα είναι στο χείλος του γκρεμού.  

Τα χρόνια όπου ο Αρειανός αναλωνόταν σε εσωτερικές ίντριγκες με αφορμή στημένα δημοσιεύματα και βομβαρδισμό fake news έχουν χαθεί για τα καλά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η ευρεία μάζα του κόσμου του ΑΡΗ έχει «εκπαιδευτεί» και πλέον γνωρίζει και αποφεύγει τις παγίδες.  Σε τέτοιο βαθμό που αντιλαμβάνεται ότι όσο μεγαλύτερος ο πόλεμος που δεχόμαστε τόσο μεγαλύτερος είναι ο φόβος των αντιπάλων και η δυναμική της ομάδος μας. Και ευτυχώς για αυτούς που πιστεύουν μόνο στα μάτια τους υπάρχει μια θελκτική ομάδα μέσα στο γήπεδο που θα υπάρχει και του χρόνου στο Europa League!

ΥΓ. Και ας κάνουμε και ένα μικρό μάθημα ιστορίας που στην εποχή μας μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ… ο Αλεξανδρινός ποιητής Καλλίμαχος [310 π.Χ.] είχε πει τη γνωστή φράση «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος».  Αχαριστία είναι να ξεχνάς τα παγωμένα χρέη επί δεκαετίες, το άνοιγμα τραπεζών σαββατοκύριακο, την διαγραφή χρεών με ελάχιστο αντίτιμα, το «επίδομα γέννας» που εσπευσμένα πέρασε στην Βουλή για να παραμείνεις στην κατηγορία και να πολεμάς αυτούς που διαχρονικά σε στηρίζουν με νύχια και με δόντια.

ΥΓ2. Λαοφιλής ομάδα που δεν θέλει τον κόσμο στα γήπεδα… ποια να είναι άραγε; Και γιατί να μην θέλει;

ΥΓ3. Ψυχασθενή  και ομοφοβικό τον βγάλανε τον πορτογάλο διαιτητή του αγώνα ΑΕΚ – ΑΡΗΣ για το κύπελλο μιας και τίποτα από όσα έγραψε στην έκθεση του δεν συνέβη(όπως και αυτά που έγραψε ο παρατηρητής του αγώνα) και η κίνηση «αγάπης» του Μελισσανίδη παρερμηνεύτηκε! Λογικό να μην θέλει να πληρώσει το πρόστιμο η ΑΕΚ όταν εκτίει την ποινή των 2 αγωνιστικών τις ημέρες του «lock down» των γηπέδων…

ΥΓ4. Άραγε στον ΑΡΗ αν παίρναμε έναν Βέλεθ  από τους big-πορδ και αφήναμε να φύγουν 5-6 από τους πρωτοκλασάτους μας πως θα το βλέπαμε;

ΥΓ5. Όπως οι οπαδοί πρέπει να καταλαβαίνουν ότι η θέση τους είναι μέχρι το κάγκελο έτσι και οι πρόεδροι-ιδιοκτήτες θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι ομάδες ανήκουν στον λαό τους και δεν είναι σαν τις άλλες εταιρίες τους.