Επιστροφή στις νίκες και στις σοβαρές… εμφανίσεις έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Περιστέρι κερδίζοντας με 75-82! Δεν έπιασε κάποια σπουδαία απόδοση σήμερα η ομάδα αλλά με εξαίρεση το 2^ο δεκάλεπτο ήταν σοβαρή και συγκεντρωμένη στην άμυνα και αυτό όπως αποδείχθηκε ήταν αρκετό. Προσπάθησε η Τσαρούχα και παρέα της να γυρίσουν το παιχνίδι αλλά χωρίς επιτυχία.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Κεφάτοι μπήκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι με εύστοχα μακρινά σουτ αλλά και ξεκάθαρη διάθεση να παίξουν σωστή άμυνα. Το Περιστέρι έμοιαζε να μην έχει την απαιτούμενη ενέργεια να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του αγώνα και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν οι παίκτες μας φθάνοντας στο +13 με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τολιόπουλος, Μπλούμπεργκς και Χάρελ ήταν οι βασικοί εκφραστές του καλού ξεκινήματος μας στην επίθεση με τον Σανόγκο να κάνει όλη την βρώμικη δουλειά.

Η ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΚΑΙ  Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΔΡΑΣΗ

Τίποτα το παράξενο δεν έγινε σήμερα στο Περιστέρι… απλά οι διαιτητές για ακόμη μια φορά προσπάθησαν να αλλάξουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Μέσα στα πρώτα 3’ του 2^ου δεκαλέπτου, η Τσαρούχα και η παρέα της ανακάλυψαν κάθε λογής σφύριγμα ώστε να μας κόψουν τον ρυθμό και να αφυπνίσουν το Περιστέρι. Και δυστυχώς το πέτυχαν. Τα  συνεχόμενα φαλτσοσφυρίγματα αποσυντόνισαν εντελώς τους παίκτες μας και από εκεί που ο ΑΡΗΣ λειτουργούσε ως καλοκουρδισμένη μηχανή ξαφνικά έμοιαζε με παιδική χαρά. Ο εκνευρισμός από τα σφυρίγματα έφερε λάθη, αστοχία και το Περιστέρι μπροστά με 5 πόντους.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΝΙΚΗΤΗΣ

Μπορεί το παιχνίδι να έμοιαζε σιγά σιγά να ξεφεύγει από τον έλεγχο μας αλλά οι παίκτες του Καστρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Ο Σανόγκο συνέχιζε να παλεύει σαν σκυλί σε κάθε φάση, ο Χάρελ έκλεβε το πορτοφόλι όποιου έβρισκε μπροστά και Σόουζα σαν από μηχανής Θεός έδινε λύσεις σε επίθεση και άμυνα εκεί που δεν το περίμενε κανείς!  Και όταν μπήκε και ο Στάρκ με τον Κατσίβελη στην εξίσωση η πλάστιγγα έγειρε οριστικά προς την πλευρά μας.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ

Σίγουρα θα πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος ο Καστρίτης σήμερα από αυτά που είδε από τους παίκτες του. Η ομάδα σε 3 δεκάλεπτα έπαιξε με απόλυτη συγκέντρωση, δεν μάσησε από τα σφυρίγματα των διαιτητών και δεν σταμάτησε σε κανένα σημείο του αγώνα να πιστεύει στη νίκη. Είδε επιτέλους παίκτες όπως ο Μπλούμπεργκ, ο Σανόγκο, ο Στάρκ, ο Σόουζα και ο Κατσίβελης να παίρνουν πιο ώριμες αποφάσεις στην επίθεση και να βοηθάνε στο σκοράρισμα τον Τολιόπουλο και τον Χάρελ. Μοναδική παραφωνία ο Μποχωρίδης και ο Ριντ που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό. Ωστόσο αυτό που μετράει πέρα από τη νίκη είναι ότι ο ΑΡΗΣ έδειξε να συνέρχεται από την αγωνιστική καθίζηση που τον χαρακτήριζε στα τελευταία παιχνίδια.

ΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι το εξεζητημένο ο ΑΡΗΣ αλλά παρουσιάζοντας ύστερα από καιρό τα βασικά του αγωνιστικά του χαρακτηριστικά πήρε τη νίκη κόντρα στο Περιστέρι  …την Τσαρούχα και τους λοιπούς. Η μαχητικότητα, η προσήλωση στην άμυνα αλλά και το πνεύμα νικητή που έμοιαζε να έχει χάσει τον τελευταίο καιρό σήμερα τα ξαναείδαμε και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Καιρός να επιστρέψει και ο Γκάλινατ και να δούμε την ομάδα να ανεβάζει και άλλο την απόδοση ενόψει των κρίσιμων αναμετρήσεων. Μπράβο ρε Αρειανάρα!

Αλύγιστη παρουσιάστηκε η Τσαρούχα και η παρέα της σήμερα στο Σ.Ε.Φ. όπου παρά την σπουδαία προσπάθεια του ΑΡΗ μας κατάφεραν να παραδώσουν τη νίκη στον αγαπημένο τους Ολυμπιακό. Απίστευτο χειρουργείο κυρίως στο Α΄ημίχρονο,  με τους 3 διαιτητές να βάζουν τα θεμέλια της νίκης του Ολυμπιακού από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Θλιβερός ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του που διαμαρτυρόντουσαν σε κάθε σφύριγμα υπέρ του ΑΡΗ.

ΣΤΥΓΝΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με φόρα μπήκαν οι 3 διαιτητές στο παιχνίδι φροντίζοντας να κάνουν ξεκάθαρο στους παίκτες του Ολυμπιακού να μην αγχωθούν όσο καλά και αν αγωνισθεί ο ΑΡΗΣ σήμερα. Κάθε ανάσα μας στην άμυνα και ένα φάουλ, κλεψίματα με τα πόδια, επιθετικά φάουλ σε κανονικά σκριν και «no foul» σε ότι και αν έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Παρά την φιλότιμη προσπάθεια των παικτών μας με 31-13 φάουλ εις βάρος μας και 39-9 βολές για τον Ολυμπιακό μόνο σε θαύμα ελπίζαμε. Το σε ποια επίθεση κρίθηκε το τελικό αποτέλεσμα και τι μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά ελάχιστη σημασία έχει με τη διαιτησία που είχαμε σήμερα.

ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΑ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ

Πέρα από τον εκνευρισμό που μας πρόσφερε το σημερινό παιχνίδι, μας γέμισε και με ικανοποίηση για την προσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Ο ΑΡΗΣ υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες έπαιξε όπως μπορούσε άμυνα, πάλεψε σαν σκυλί για τα ριμπάουντ και κυκλοφόρησε εξαιρετικά την μπάλα στην επίθεση με αποτέλεσμα να τελειώσει την αναμέτρηση με 50% στα τρίποντα. Ναι κάποια ήταν τυχερά αλλά και αρκετά από αυτά που χάθηκαν ήταν ελεύθερα. Είδαμε παίκτες σαν τον Χάρελ και τον Μπλούμπεργκς να παίρνουν τις πρωτοβουλίες που πρέπει και να είναι αποτελεσματικοί.  Είδαμε παίκτες που ερχόντουσαν από τον πάγκο σαν τον Περσίδη και τον Κατσίβελη να βάζουν και αυτοί το λιθαράκι τους στο παιχνίδι. Είδαμε και τον Τολιόπουλο ορθώς παρά την αστοχία του να μην εγκαταλείπει. Μέχρι και τον Ρίντ είδαμε να βοηθάει. Όλα αυτά βάζουν ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στο σημερινό παιχνίδι και μια παρακαταθήκη για τα επόμενα.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΖΕΙ

Μόλις 5’ κανονικής διάρκειας αγώνα ήταν αρκετά για να καταλάβεις το τι ακριβώς μας περίμενε σήμερα. Με σφυρίγματα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη όποιου γνωρίζει τα βασικά του αθλήματος έδωσαν τη χείρα βοηθείας στον Ολυμπιακό να πάρει μια νίκη που υπό διαφορετικές συνθήκες μάλλον δεν θα είχε κατακτήσει. Χίλια μπράβο στην ομάδα για την μαχητικότητα και την βελτιωμένη εικόνα συνολικά σε ένα παιχνίδι «ιδιαίτερων συνθηκών» όπως αυτό εξελίχθηκε. Η νίκη δεν ήρθε όπως θα θέλαμε... θα αρκεστούμε στο ξεμπρόστιασμα του Ολυμπιακού και της ελληνικής διαιτησίας. 

ΥΓ. Πάτημα στο πόδι του επιτιθέμενου μέχρι και στο ποδόσφαιρο θα δινόταν κίτρινη κάρτα. Στον μπασκετικό Ολυμπιακό ούτε καν φάουλ!

ΥΓ2. Σεβαστή η διάθεση του κόουτς να θέλει να κρατάει άπαντες στην ομάδα επικεντρωμένους στο αγωνιστικό πλάνο χωρίς να ασχολούνται με τη διαιτησία. Εσύ όμως κόουτς οφείλεις έστω στη συνέντευξη τύπου να πεις δημόσια αυτό που όλοι μας νιώθουμε μετά από τέτοιες διαιτησίες.

ΥΓ3. Άγνωστο αν το να μην διαμαρτυρόμαστε για την διαιτησία είναι επιλογή της διοίκησης ή αυθόρμητη αντίδραση του τεχνικού τιμ και των παικτών. Σίγουρα όμως αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια φαίνεται να βρίσκει σιγά σιγά την αγωνιστική του αξιοπρέπεια, καιρός πλέον να βρει και την φωνή του. Εδώ φωνάζουν ακόμη και όταν ευνοούνται οι "κορυφαίοι" της Ευρωλίγκας.

Παρατεταμένη η «αγωνιστική κοιλιά» της ομάδας, συνεχίστηκε και σήμερα στο Περιστέρι όπου γνώρισε βαριά ήττα με 84-62. Κακός στην άμυνα για ένα μεγάλο μέρος του αγώνα, εκνευριστικά άστοχος σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τη νίκη, χάνοντας με αυτόν τον τρόπο και την ευκαιρία να σκαρφαλώσει ψηλότερα στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Ίδιος και απαράλλαχτος παρουσιάστηκε και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας, ξεδιπλώνοντας από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο παρκέ όλα τα προβλήματα μου. Και αν την δυστοκία ως ένα βαθμό την περιμέναμε εξαρχής λόγω της απουσίας των Γκάλινατ και Στάρκ,  η άμυνα είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Για πλάκα έμπαιναν οι παίκτες του Περιστερίου στο καλάθι μας και πετύχαιναν εύκολους πόντους. Κανένα φόβητρο κάτω από το καλάθι ενώ και η πίεση περιφερειακά ήταν για γέλια.

ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΟΜΩΣ ΑΣΤΟΧΟΣ

Και ενώ το Περιστέρι εξαργύρωνε με τον καλύτερο τρόπο την αδυναμία μας σε όλα τα σημεία του παρκέ φθάνοντας στο +13 ήρθε η αφύπνιση. Ξαφνικά οι παίκτες μας ξεκίνησαν να παίζουν πιο έξυπνα άμυνα και να βγαίνουν αποτελεσματικά πάνω στην μπάλα. Η διαφορά μειώθηκε στους 4 πόντους και παρόλο που το Περιστέρι είχε τις απαντήσεις ο ΑΡΗΣ μας παρέμενε μέσα στο παιχνίδι. Όσο όμως βελτιωμένος και αν ήταν στην άμυνα, στην επίθεση μάλλον τα πράγματα είχαν γίνει χειρότερα. Η κούραση του Τολιόπουλου, τα σκαμπανεβάσματα του Χάρελ, η αφλογιστία του Ρίντ που σπατάλησε κάμποσα ελεύθερα σουτ, τα λάθη των Μποχωρίδη και Κατσίβελη και η «άχρωμη» εμφάνιση των Μπλούμπεργκς, Σόουζα και Μπάξτον δεν μας επέτρεπε να κάνουμε το κάτι παραπάνω. Ξέφυγε στο τέλος η διαφορά μιας και στα τελευταία λεπτά φάνηκε να είχαμε πετάξει λευκή πετσέτα, κάτι που ίσως να μην το είχαμε ξαναδεί στον φετινό ΑΡΗ.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΙΠΠΙΚΟ

Ακούγοντας τον Καστρίτη στη συνέντευξη τύπου σήμερα(όπως και σε όλες τις τελευταίες) η ανησυχία για την πορεία της ομάδας μας γίνεται πιο έντονη. Προφανώς και οι απουσίες παίζουν σημαντικό ρόλο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ομάδα είναι ανήμπορη να αντιδράσει. Και όταν λέμε ομάδα εννοούμε τη σημερινή που παρά τις όποιες απουσίες της, αυτή παρατάχθηκε με 6 ξένους που επέλεξε ο κόουτς. Οπότε το να επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στους τραυματισμούς μάλλον χάνουμε το νόημα και υπεκφεύγουμε να ασχοληθούμε με τα σημαντικά αγωνιστικά θέματα των τελευταίων αγωνιστικών. Και ας μην ξεχνάμε ότι φέτος ο ΑΡΗΣ έχει προσπεράσει πάρα πολλές φορές τις απουσίες του. Και ακόμη και όταν δεν κατάφερε να κερδίσει, η εικόνα ήταν πολύ καλύτερη από αυτήν που παρακολουθούμε εδώ και κάμποσα παιχνίδια.

ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ, Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ

Εύκολη ήττα για τον ΑΡΗ μας στο Περιστέρι με την ομάδα να προβληματίζει με την εικόνα της για ακόμη μια φορά. Μπορεί το τελικό σκορ να μην αντικατοπτρίζει την σημερινή προσπάθεια αλλά σίγουρα επιβεβαιώνει ότι ο ΑΡΗΣ παραμένει σε τροχιά αγωνιστικής κατηφόρας. Σημαντικές οι απουσίες, σίγουρα παίζουν τον ρόλο τους αλλά αυτή η εικόνα δεν δικαιολογείται. Ευτυχώς υπάρχουν πολλά παιχνίδια ακόμη αλλά αν περιμένουμε να επιστρέψουν οι τραυματίες και να βρουν ρυθμό μάλλον δεν θα προλάβουμε…

Απέναντι στην χειρότερη με διαφορά άμυνα του πρωταθλήματος ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε άσφαιρος, νευρικός και επέτρεψε στο Μαρούσι να φθάσει σε μια σπουδαία νίκη. Ένας Τολιόπουλος έμοιαζε να παλεύει μόνος του μιας και κανείς από τους συμπαίκτες του στην επίθεση δεν βγήκε μπροστά. Ενώ και στην άμυνα ώρες ώρες μοιάζαμε με παιδική χαρά με την μια προσποίηση να μας κάνει άνω κάτω. Εκνευρισμός και απογοήτευση στου χλιαρού από άποψης προσέλευσης Παλέ.

ΖΕΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΠΑΓΟΚΟΛΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Με τον Τολιόπουλο να μπαίνει δυνατά και τον Μπλούμπεργκς να «επιστρέφει» στο παρκέ μετά από κάμποσα παιχνίδια που ήταν αόρατος, ο ΑΡΗΣ αντέδρασε στο καλό ξεκίνημα του Αμαρουσίου, προσπέρασε στο σκορ και έδειχνε τουλάχιστον στην επίθεση να πατάει καλά. Στην άμυνα όμως υπήρχε μια άλλη ιστορία. Μια πονεμένη ιστορία όπως φαινόταν ακόμη και από το τζάμπολ. Όποιος ήθελε έμπαινε μέσα, πασούλες κάτω από το καλάθι μας, χαμένα ριμπάουντ και ένας Ραντούλιτσα που έκανε πάρτι από τα παλιά. Ακόμη και ο Τζούστον που δεν ξεκίνησε καλά κατάφερε να μοιράσει 5 ασίστ μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο την προβληματική αμυντική μας λειτουργία.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΧΑΟΣ

Κάπου στο δεύτερο ημίχρονο όταν το Μαρούσι προηγήθηκε με +10 έγινε αντιληπτό από τους παίκτες μας ότι θα πρέπει να παλέψουν παραπάνω για να γυρίσουν το παιχνίδι. Η ένταση στην άμυνα ανέβηκε και οι αντίπαλοι μας από εκεί που σκόραραν με ευκολία εγκλωβίστηκαν. Έλα όμως που και εμείς είχαμε τα δικά μας θέματα στην επίθεση. Αν εξαιρέσουμε τον Τολιόπουλο που ήταν απελπιστικά μόνος και από ένα σημείο και μετά ένιωθε την υποχρέωση να σουτάρει ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις… υπήρχε το χάος. Αόρατος για ακόμη μια φορά ο Μπλούμπεργκς, κατάφερε να χαλάσει 1-2 αιφνιδιασμούς, να «αστοχήσει» 3-4 φορές σε καρφώματα και λέιαπ και να κάνει το καλό του ξεκίνημα να μοιάζει με μακρινή ανάμνηση. Ο Χάρελ από «τρελός» με την καλή την έννοια που τον χαρακτηρίζαμε σε άλλα παιχνίδια, σήμερα μάλλον ήταν «μουρλός» και δεν ήξερε τι έκανε. Μποχωρίδης μέχρι τέλους τραγικός… Ενώ οι ψηλοί μας εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα από τους αντίστοιχους ψηλούς των αντιπάλων μας. Μέσα σε όλη αυτή την απογοητευτική εικόνα είχαμε και 3 διαιτητές να αρπάζουν την ευκαιρία που τους προσφέραμε. Ήθελαν οι παίκτες μας να αντιδράσουν αλλά απλά δεν μπορούσαν.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΕΜΠΟ ΚΑΙ Ο ΚΑΣΤΡΙΤΗΣ

Η απορία είναι εξαρχής η ίδια. Όταν σχεδόν όλοι οι παίκτες σου είναι τόσο κακοί, τι μπορεί να κάνει ο προπονητής; Αν η απάντηση είναι τίποτα… τότε μάλλον σήμερα πέσαμε μέσα. Μπερδεμένος όπως και όλη η ομάδα ο κόουτς δεν μπόρεσε να αλλάξει την κατάσταση και μάλλον τα έκανε χειρότερα. Από την εμμονή σε παίκτες όπως ο Χάρελ, ο Μπλούμπεργκς και ο Μποχωρίδης που παραμένανε μέσα ενώ έκανα συνεχόμενα λάθη και φώναζαν ότι ήθελαν τις στιγμές τους στον πάγκο για να ηρεμήσουν. Μέχρι τις «στιγμιαίες» εμπνεύσεις με τον Περσίδη και τον Καλόγηρο που διήρκησαν μόλις για λίγα δευτερόλεπτα σε ένα παιχνίδι όπου η πλειοψηφία των παικτών μας αλλού πατούσαν και αλλού βρισκόντουσαν. Ενώ δεν έγινε και καμία προσπάθεια να περιοριστεί ο Νικολαϊδης που έδινε σε όλο το Μαρούσι ρυθμό. Πιθανόν γιατί εξαρχής υποτιμήθηκε όπως και ολόκληρο το Μαρούσι. Στο φινάλε και παρακολουθώντας την «κοιλιά» του ΑΡΗ σε αυτά τα τελευταία παιχνίδια με αποκορύφωμα το σημερινό ξαναγυρνάμε στο ερώτημα που κάναμε διαρκώς πριν κάποιο διάστημα. Τελικά ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο του φετινού ΑΡΗ; Κάτι πήγε να πει σχετικά ο Καστρίτης στην συνέντευξη τύπου, στο τέλος όμως και εκεί μας μπέρδεψε.

ΗΤΤΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ

Πικρή ήττα που μας γυρίζει στις ημέρες της αγωνιστικής αναξιοπιστίας γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα από το Μαρούσι μέσα στο Παλέ. Ο Ραντούλιτσα και η παρέα του εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τους «ψηλούς» μας όπως και ολόκληρη την ομάδα μας. Όταν ζορίζεσαι να βάλεις καλάθια κόντρα στην χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος τότε μάλλον το πρόβλημα στο σκοράρισμα είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο νομίζαμε. Και αν πιστέψουμε ότι με ένα Τολιόπουλο όλα θα πάνε καλά… τότε το πιθανό είναι στην πορεία να τον «κάψουμε» και αυτόν.

Μακριά από το καλό πρόσωπο των τελευταίων παιχνιδιών έμεινε ο ΑΡΗΣ μας στην Πάτρα, γνωρίζοντας την ήττα από τον Προμηθέα με 70-57. Επηρεασμένος από την διακοπή, είχε αργή σκέψη και κακές αντιδράσεις σε πολλά σημεία του αγώνα αφήνοντας τους αντιπάλους μας να κάνουν το παιχνίδι τους. Ανεπηρέαστοι οι 3 διαιτητές συνέχισαν εκ του ασφαλούς να οδηγούν τον Προμηθέα προς τους όποιος στόχους έχει θέσει…

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΡΥΘΜΟ

Λάθη, αστοχία και κακή άμυνα παρουσίασε ο ΑΡΗΣ στα πρώτα λεπτά του αγώνα παραχωρώντας στον Προμηθέα πέρα από το προβάδισμα στο σκορ και ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα. Ο ΑΡΗΣ από νωρίς ξεκίνησε να κυνηγάει το σκορ και να παλεύει απλά για να μην ξεφύγει η διαφορά και αυτό ήταν κάτι που έκανε τα πράγματα ολοένα και δυσκολότερα. Οι αντίπαλοι μας διάβαζαν καλύτερα το παιχνίδι και όποτε πηγαίναμε να ανακάμψουμε έβρισκαν τους τρόπους να μας κόψουν τον ρυθμό.

ΑΡΓΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

Είχε τα ξεσπάσματα του ο ΑΡΗΣ και τουλάχιστον σε 2 σημεία της αναμέτρησης στο Β ημίχρονο φάνηκε να έχουμε συνέλθει και να φαντάζουμε ικανοί να ανατρέψουμε την διαφορά και να επικρατήσουμε. Σε εκείνα όμως τα καλά μας σημεία φάνηκε πόσο πνευματικά ανέτοιμοι ήμασταν σήμερα. Χαμένα σουτ κάτω από το καλάθι, φθηνά λάθη και ένα τσουβάλι δεύτερες ευκαιρίες στους παίκτες του Προμηθέα που ήταν έκαναν πόντους. Και εκεί κρίθηκε η νίκη μιας και οι αντίπαλοι μας εκτός από τις βολές-δώρα των 3 διαιτητών κατάφερναν να βρίσκουν καλάθια εκεί που η μπάλα έμοιαζε δική μας.

ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΑΚΑΘΕΚΤΟΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ

Τι και αν οι φωνές για την αβάντα της ομάδας του Λιούλιου από την διαιτησία τα τελευταία χρόνια ολοένα και πληθαίνουν; Οι 3 διαιτητές το βιολί τους. Υπερευαισθησία στις άμυνες των παικτών μας και 26 βολές ο Προμηθέας, «παίζεται» από την άλλη στις σκληρές άμυνες πάνω στον Τολιόπουλο και στα «κοψίματα» των ψηλών μας κάτω από το καλάθι.  Αποκορύφωμα της διαιτητικής αβάντας ήταν η ταφόπλακα που έβαλαν στην αντεπίθεση μας όταν με την διαφορά στους 5 πόντους δεν σφυρίζεται καθαρό επιθετικό φάουλ πάνω στον Τολιόπουλο, τρώμε τρίποντο, απαντάει ο Τολιόπουλος και στο ξέσπασμα του δέχεται τεχνική ποινή. Και όλα αυτά 3’ 50’’ πριν το φινάλε με τον ΑΡΗ σε εκείνο το σημείο να δείχνει αποφασισμένος για να γυρίσει το παιχνίδι. Αυτό μάλλον έβλεπαν και οι 3 διαιτητές και αποφάσισαν να «κλειδώσουν» τη νίκη.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ

Προσπάθησε η ομάδα όπως κάνει σε όλα τα παιχνίδια και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ωστόσο ήταν φανερό ότι πνευματικά δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε. Χάναμε εύκολα καλάθια, αποφασίζαμε λάθος στους αιφνιδιασμούς και το σημαντικότερο σχεδόν σε όλες τις διεκδικήσιμες  μπάλες είτε ήμασταν σε λάθος θέση είτε αποφασίζαμε να πάμε στην μπάλα την λάθος στιγμή. Όλα αυτά έδωσαν την ευκαιρία στον Προμηθέα να πετύχει μπόλικους ανέλπιστους πόντους. Σίγουρα ως ένα βαθμό φταίει η διακοπή και η κούραση του Τολιόπουλου αλλά πέρα από αυτό το πρόβλημα στο σκοράρισμα είναι μεγάλο. Δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος πέρα από τον Τολιόπουλο μπορεί να σκοράρει. Έχει να κάνει με ποιος άλλος εκτός του Τολιόπουλου είναι έτοιμος και αποφασισμένος να πάρει πρωτοβουλίες για να σκοράρει. Σχεδόν όλοι μοιάζουν διστακτικοί και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το δουλέψει ο Καστρίτης με τους παίκτες του. Είτε ο Ρίντ μπορεί να βοηθήσει άμεσα είτε όχι, θα πρέπει να βγουν και άλλοι παίκτες μπροστά.

ΜΕΤΡΙΟΣ Ο ΑΡΗΣ, ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Δεν ήταν αυτός που έπρεπε ο ΑΡΗΣ στην Πάτρα και αναπόφευκτα γνώρισε την ήττα από τον Προμηθέα που είχε τις απαντήσεις σε κάθε προσπάθεια ανατροπής του σκορ. Και όταν οι αντίπαλοι μας δεν είχαν τις απαντήσεις, τις είχαν οι 3 διαιτητές που για ακόμη μια αναμέτρηση επιβεβαίωσαν την «ειδική μεταχείριση» που χαίρει η ομάδα του κ.Λιόλιου. Η τεχνική ποινή πάνω στον Τολιόπουλο που ακολούθησε τον μη καταλογισμό του καθαρού επιθετικού φάουλ λίγα λεπτά πριν την λήξη ήταν η φάση που έκρινε την αναμέτρηση και μπλόκαρε την προσπάθεια μας. Τα αφήνουμε πίσω μας και κοιτάμε το επόμενο και καθοριστικό παιχνίδι με την Προμετέι. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ για την πρόκριση!

ΥΓ. Καινούργιο φρούτο και αυτός ο Χατζημπαλίδης... έχουν  καλό "φυτώριο" εκεί στην ΚΕΔ

Εύκολα και χωρίς να χρειαστεί να πιάσει κάποια σπουδαία απόδοση ο ΑΡΗΣ μας έκανε το αυτονόητο κερδίζοντας το συνονθύλευμα του μπαογκ με 77-63! Με τον Χάρελ να «φτιάχνει» τον κόσμο ο αγώνας εξελίχθηκε στο πάρτι που αναμέναμε ακόμη και αν η διαφορά δεν έφθασε εκεί που μπορούσε. Κουρασμένος, αγχωμένος, νευρικός αλλά σαφώς ανώτερος από τον αντίπαλο του για όλη την διάρκεια του αγώνα.

Ο ΧΑΡΕΛ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

Εμφανώς κουρασμένος ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα, με την νευρικότητα και την έλλειψη συγκέντρωσης να αποτυπώνεται κυρίως στην κακή μας άμυνα κοντά στο καλάθι. Ο ποακ βρήκε κάποιους εύκολους και μερικά μακρινά σουτ αλλά ο Χάρελ, ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης είχαν τις απαντήσεις. Ο Καστρίτης διέκρινε το πρόβλημα στην άμυνα, ξεκίνησε τις αλλαγές με τον Ντε Σόουζα να παίρνει τον Μπάξτον και ο ΑΡΗΣ άρχισε σιγά σιγά να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα.

ΟΣΟ ΚΥΛΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ

Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες γινόταν ολοένα και πιο εμφανής. Ο Καστρίτης ανακατεύοντας διαρκώς την τράπουλα έβρισκε κάποιες λύσεις, την ίδια στιγμή που ο Τακιανός στην άλλη πλευρά έμοιαζε σε απόγνωση. Όπως και οι παίκτες του ποακ με το βάρος να πέφτει σε 2-3 και η κούραση πάνω τους να αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της. Κούραση που οφειλόταν στην εξαιρετική μας άμυνα που στο Β ημίχρονο εξουδετέρωσε κάθε «ατού» του συμπολίτη.  Ο Χάρελ συνέχιζε να κάνει τα μαγικά και στις 2 πλευρές του γηπέδου, ο Τολιόπουλος ανέβασε την απόδοση του και ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να φορτσάρει πήρε μια σημαντική νίκη.

ΗΤΑΝ ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΧΑΜΗΛΗ ΠΤΗΣΗ

Κάτι από τον ΑΡΗ επί ημερών του Κάρ θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα με την άμυνα να αργεί σχεδόν ένα δεκάλεπτο να προσαρμοστεί και την επίθεση να την χαρακτηρίζει η νευρικότητα και οι κακές επιλογές. Νευρικότητα που μας στοίχισε 11(!!!) χαμένες βολές. Ενδεικτικό της μέτριας απόδοσης μας σήμερα ήταν το πρώτο ημίχρονο. Εκεί όπου αν και έληξε στο +4 είχαμε καταφέρει ως εκείνο το σημείο να καταστρέψουμε 5 αιφνιδιασμούς και να πετάξουμε στα σκουπίδια 7 ελεύθερες βολές. Ακόμη και έτσι η ομάδα έπειθε ότι θα φθάσει εύκολα στη νίκη όπως και έγινε. Δεν ξέρω αν ήταν θέμα κούρασης ή πνευματικής ετοιμότητας αλλά αυτό που έχει αξία είναι ότι ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε χωρίς καν να αγχωθεί. Και αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα είναι που επιβεβαιώνει το πλάνο του Γ.Καστρίτη και την δουλειά που κάνει με τους συμπαίκτες του. Ακόμη και αν υπάρχουν στιγμές που δεν λειτουργεί σωστά η ομάδα, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ότι στο τέλος θα τα καταφέρει. Και αυτό είναι η «υπόσχεση» της ομάδας μας ενόψει της αναμέτρησης για το κύπελλο Ελλάδος ξανά με τον ποακ.

ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΕΛ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΟ SHOW

Τι και  αν ο ΑΡΗΣ μας δεν ήταν σήμερα στα καλύτερα του; αυτόν τον πόακ τον έχει για πλάκα και το απέδειξε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Χάρελ μας πρόσφερε άλλη μια σπουδαία παράσταση, ο Τολιόπουλος συνέχισε τα δικά του και η ατσαλένια άμυνα του ΑΡΗ μας έκανε όλη την υπόλοιπη βρώμικη δουλειά ώστε να φθάσουμε σε μια εύκολη νίκη. Μοναδική ατμόσφαιρα στο Παλέ με την βροχή από χαρτάκια στο τζάμπολ και τους φίλους της ομάδας εκστασιασμένους να απολαμβάνουν μια ακόμη παράσταση των παικτών του Γ.Καστρίτη! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. 63 πόντους από αυτούς; Τους 35 με το ζόρι τους περνάνε.  Σφίξε την άμυνα Καστρίτη!

ΥΓ2. Αυτά είναι πανό! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!

Απίστευτος ΑΡΗΣ, χωρίς Γκάλινατ και κάνοντας οικονομία δυνάμενων ενόψει Eurocup πάτησε τον Παναθηναϊκό μέσα στο ΟΑΚΑ αφήνοντας περίλυπους τους 3 διαιτητές που έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να αποτρέψουν το πράσινο ναυάγιο! Με τον κόουτς και τους παίκτες μας να καταθέτουν ψυχή και μπόλικα κιλά αρ@@δια πάνω στο παρκέ, ο ΑΡΗΣ πήρε μια ξεχωριστή νίκη. Δεν του χαρίζει τίτλο αλλά αυτό το χαστούκι στην «πράσινη μαφία» του μπάσκετ ήταν απολαυστικό!

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΤΡΕΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΠΑΡΚΕ

Ο τρελο-Χάρελ έκανε την αρχή και οι υπόλοιποι ακολούθησαν.  Μπλούμπεργκ, Περσίδης, Σόουζα, Μπάξτον, Κατσίβελης, Σανόγκο, Μποχωρίδης. Όποιος έμπαινε έβαζε το δικό του λιθαράκι είτε σκοράροντας είτε παίζοντας εξαιρετική άμυνα και μαζεύοντας ριμπάουντ.  Η ομάδα μπήκε δυνατά και έδωσε από νωρίς στον Παναθηναϊκό να καταλάβει ότι αυτόν τον ΑΡΗ δεν τον υποτιμάς. Το 10-25 του πρώτου δεκαλέπτου ήταν αποτέλεσμα εκπληκτικής άμυνας και σωστών επιθετικών επιλογών. Το +19 που ακολούθησε επιβεβαίωσε ότι το σκορ δεν ήταν απλά αποτέλεσμα ενός νωθρού ξεκινήματος των αντιπάλων μας αλλά μιας ολοκληρωτικής εμφάνισης των παικτών του Καστρίτη!

«ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ» ΤΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΞΑΣΦΥΡΙΧΤΟ

Όπως ακριβώς ο προκλητικός σπίκερ έτσι και ολόκληρος ο Παναθηναϊκός το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ το  αντιμετώπισαν με ένα μπλαζέ ύφος σαν κάτι πρόσκαιρο που χαθεί με συνοπτικές διαδικασίες. Με την διαφορά όμως να παραμένει πάνω από τους 15 πόντους με άνεση, έπρεπε να λάβουν άμεση δράση οι 3 διαιτητές. Οι πρασινοφρουροί ανέλαβαν να κάνουν την βρώμικη δουλειά για του παίκτες του Παναθηναϊκού. Φάουλ με το κοίταγμα από την μια πλευρά, ανοχή σε μπουνιές και τραβήγματα από την άλλη πλευρά σε φάσεις που δεν χωρούσαν αμφισβήτηση. Όταν μάλιστα κατάφεραν να φέρουν τον Παναθηναϊκό από το -19 στο +8 νόμιζαν οι αφελείς ότι η αποστολή τους είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία. Δεν ρώτησαν όμως τον Καστρίτη και τους παίκτες του.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Σε ρυθμούς ροτέισον και με όλους τους παίκτες να συνεχίζουν να είναι θετικοί και απόλυτα προσηλωμένοι στο αγωνιστικό πλάνο, ο ΑΡΗΣ μετέτρεψε το εις βάρος του 57-51 σε 62-71! Μεγάλος πρωταγωνιστής αυτής της ανατροπής η τεράστια αρχηγάρα μας, ο Τολιόπουλος! Ήσυχος σε όλο το παιχνίδι, στα τελευταία όμως λεπτά εμφανίσθηκε και με τις τρίποντες βόμβες του αποτελείωσε τον Παναθηναϊκό. Η ταυτόχρονα εμετική και συγκινητική προσπάθεια των διαιτητών να φέρουν τα πάνω κάτω στα τελευταία δευτερόλεπτα  έπεσε στο κενό και ο ΑΡΗΣ έφθασε σε μια σπουδαία νίκη!

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ ΚΟΣΜΟ

Ο ΑΡΗΣ κατέβηκε να παίξει χωρίς άγχος και να κάνει διαχείριση δυνάμεων, σε ένα παιχνίδι όπου η ήττα θεωρητικά πάντα ήταν εντός προγράμματος. Ακόμη και αν γνωρίζαμε βαριά ήττα, κανείς δεν θα έλεγε κουβέντα γιατί προέχει ο αγώνας της Τετάρτης στην Ευρώπη. Και όμως ο ΑΡΗΣ χωρίς να ξεφύγει από το πλάνο της διαχείρισης έπαιξε το μπάσκετ που μας έχει δείξει ότι μπορεί αντιμετωπίζοντας τον Παναθηναϊκό σαν οποιοδήποτε άλλο αντίπαλο. Το αποτέλεσμα; Εντυπωσιακό! Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και τους 3 διαιτητές που πέρα από τις 23 περισσότερες βολές που χάρισαν στον Παναθηναϊκό, έκλεισαν τα μάτια και σε αμέτρητες κραυγαλέες φάσεις. Τότε μιλάμε για κάτι το εξωπραγματικό. Στο πρώτο παιχνίδι χωρίς τον πρώτο σου σκόρερ και με το  ροτέισον του Καστρίτη να ανοίγει σε τέτοιο βαθμό που μέχρι και ο Καλόγηρος έπαιξε σχεδόν 10’!  Ο Περσίδης σχεδόν 20’! Και οι 2 τους όπως και όλοι που αγωνίσθηκαν ήταν υπέροχοι! Σπουδαίος Στάρκ, killer ο Τολιόπουλος που μίλησε στο τέλος. Αυτή η νίκη όμως και αυτή η ομάδα φέρνει την υπογραφή του Γιάννη Καστρίτη! Τι και αν ώρες ώρες μας μπριζώνει με τις επιλογές του… φέτος κάνει μαγικά. Μετά την παράσταση στο Ούλμ, ανυπομονούσαμε για μια νέα παρόμοια παράσταση. Αυτό όμως το σημερινό δεν το περιμέναμε.

ΗΧΗΡΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ

Μόνο σαν άθλος μπορεί να χαρακτηριστεί η σημερινή νίκη του ΑΡΗ μας στο ΟΑΚΑ με τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε η αναμέτρηση. Χωρίς τον πρώτο σκόρερ του, κάνοντας ξεκάθαρα ροτέισον και διαχείριση δυνάμεων ενόψει του αγώνα με την Τρέντο για να διευκολυνθεί ο Παναθηναϊκός… με μια εμετική διαιτησία που πάλευε να σταματήσει το κιτρινόμαυρο φρενοκομείο.  Γιατί η τρέλα που πούλησε ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν έχει προηγούμενο. Χίλια μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιάννη Καστρίτη, τους παίκτες του και όσους έβαλαν έστω και ένα μικρό λιθαράκι για το σημερινό. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Ωραίος ο Γιαννακόπουλος μιας και πρώτη φορά στην Ελλάδα ακούς πρόεδρο ομάδας να τοποθετείται έτσι για διαιτητικό σκάνδαλο υπέρ της ομάδας του. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως θα είχε αν με αυτή την ήττα ο Παναθηναϊκός έχανε την πρώτη θέση.

ΥΓ2. Ρε λιγόψυχοι Έλληνες διαιτητές… αφήστε το μπάσκετ να αναπνεύσει.

Έστω και με αρκετά αγχωτικό τρόπο ο ΑΡΗΣ κατάφερε να λυγίσει τον «σεληνιασμένο» Κολοσσό που σούταρε με 52% στο τρίποντο παρά την αστοχία του στα τελευταία κρίσιμα σουτ. Σπουδαίο παιχνίδι από τον Μπάξτον με μπόλικα καρφώματα, ριμπάουντ, καλές άμυνες αλλά και 6/6 βολές στα κρίσιμα τελευταία λεπτά. Την καλύτερη εμφάνιση του έκανε ο Μπλούμπεργκς με 20 πόντους(7 στα 10 σουτ) και σημαντική συνεισφορά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Ξεχώρισε και ο Χάρελ που εκτός από τους 15 πόντους είχε καθοριστική συμβολή στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας. Άγχος και νεύρα στην κερκίδα με την εξέλιξη του αγώνα και τις προκλήσεις του Σεγκούρα, στο τέλος όμως όλοι φύγαμε με ένα πλατύ χαμόγελο.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ

Όταν ο ΑΡΗΣ μπαίνει από την αρχή του αγώνα δυνατά δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα. Ούτε καν ομάδες σαν τον Κολοσσό που «εκστασιαμένοι» από την όμορφη ατμόσφαιρα του Παλέ και την παραδόξως εντυπωσιακή θετική παράδοση που είχαν Ροδίτες έβλεπαν το καλάθι μας σαν βαρέλι. Ακόμη και έτσι όμως ο ΑΡΗΣ μπήκε κεφάτος, έβρισκε λύσεις στην επίθεση και έβγαζε ανά διαστήματα καλές άμυνες και διατηρούσε σχετικά με ασφάλεια το προβάδισμα στο σκορ.

Η ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΣΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Με τον Μπλούμπεργκ, τον Χάρελ και τον Μπάξτον να αποτελούν σταθερή απειλή για το αντίπαλο καλάθι πέρα από τα ξεσπάσματα του Τολιόπουλου και του Γκάλινατ ο ΑΡΗΣ στην επίθεση έμοιαζε σταθερός. Στην άμυνα όμως υπήρχε πρόβλημα. Πρόβλημα που με εξαίρεση τα μαρκαρίσματα που δεν έβγαιναν όταν ήταν ο Σλαφτσάκης μέσα στις περισσότερες επιθέσεις των αντιπάλων μας παίζαμε καλή άμυνα και τα σουτ ήταν υπό ασφυκτική πίεση.   Οι Ροδίτες όμως ήταν σε «καλό φεγγάρι» και ότι έφευγε από τα χέρια τους έμπαινε μέσα ακόμη και αν το σουτ το έκανε ο τελευταίος παγκίτης. Και όταν ο αντίπαλος σου έχει τέτοια κέφια και εσένα οι 2 σχεδόν μόνιμοι πρώτοι σκόρερ σου από την αρχή της χρονιάς είναι εκτός ρυθμού, τότε το πρόβλημα είναι μεγάλο.

ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚΣ, ΧΑΡΕΛ ΚΑΙ ΜΠΑΞΤΟΝ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Η απάντηση του ΑΡΗ ήρθε αρχικά από την άμυνα με τους Σανόγκο και Χάρελ να βγάζουν πάρα πολύ ενέργεια πάνω στο παρκέ παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους  δείχνοντας ξεκάθαρα τη διάθεση όλης της ομάδας να αποφύγει το στραβοπάτημα. Με το που ξεκίνησαν οι αντίπαλοι μας να αστοχούν όπως λογικά κάποια στιγμή θα συνέβαινε και αυτό ο Μπλούμπεργκς ήταν εκεί να βάλει τα μεγάλα μακρινά σουτ. Ο Χάρελ να κλέψει και να τελειώσει αιφνιδιασμούς ή να  αιφνιδιάσει και να τελειώσει τις φάσεις από μόνος του. Ενώ και ο Μπάξτον πέρα από τις καλές άμυνες έβαλε ωραία καλάθια και ήταν απόλυτα ψύχραιμος από την γραμμή των βολών αν και είχε ξεκινήσει νευρικά. Παρά τα καραγκιοζλίκια του Σεγκούρα, ο Κολοσσός ήταν πάρα πολύ καλός σήμερα αλλά ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα και πήρε τη νίκη που άξιζε.

ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩ ΜΑΣ …ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Για καλή μας τύχη σήμερα ο ΑΡΗΣ είχε 3 παίκτες που είχαν σταθερά καλή απόδοση σχεδόν σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Και αν τα καλάθια του Μπάξτον οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις ασίστ των συμπαικτών τους, τόσο ο Χάρελ όσο και ο Μπλούμπεργκς έδειχναν μια συνέπεια στο σκοράρισμα και έπαιρναν τα σουτ που έπρεπε. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια όπου αναγκαστικά το βάρος των επιθέσεων όταν η μπάλα καίει πέφτει στον Τολιόπουλο, τον Γκάλινατ ή ακόμη και στον Μποχωρίδη. Ο ΑΡΗΣ σήμερα είχε 3 σταθερές στην επίθεση του που δεν τις είχε σε τέτοιο βαθμό σε προηγούμενες αναμετρήσεις και αυτό ήταν που έκανε την διαφορά. Ξεκάθαρα είναι θέμα δυνάμεων, ρυθμού και συγκέντρωσης αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει αυτή η ομάδα να σταθεροποιήσει την απόδοση της. Κυρίως σε ατομικό επίπεδο είναι τρομερά τα σκαμπανεβάσματα των παικτών μας. Δεν ξέρω τι πλάνο έχει για αυτό ο Καστρίτης αλλά όσο προχωράμε κάθε παιχνίδι θα είναι σημαντικό και τα λάθη δεν θα συγχωρούνται.  Μακάρι αυτές οι εμφανίσεις συγκεκριμένων παικτών να τονώσουν την ψυχολογία τους και να τους δούμε εξίσου καλούς και στη συνέχεια.

ΖΟΡΙΣΤΗΚΕ, ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Μας ζόρισε και μας άγχωσε αρκετά ο Κολοσσός με την πολύ καλή εμφάνιση του σήμερα αλλά στο τέλος οι παίκτες του Καστρίτη τα κατάφεραν και αυτό έχει σημασία.  Μπλούμπεργκς, Μπάξτον και Χάρελ έκαναν την διαφορά και ο ΑΡΗΣ πήρε μια σημαντική νίκη σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι!  Μια νίκη που δίνει τέλος σε μια ντροπιαστική παράδοση εις βάρος του ΑΡΗ μας,  όμοιας της να μην ξαναζήσουμε ποτέ… Μπράβο στην ομάδα που δεν μάσησε από την εκνευριστική ευστοχία του αντιπάλου και έδειξε ψυχραιμία στο φινάλε!

ΥΓ. Πολλά νεύρα βρε Σεγκούρα, χαλάρωσε λίγο.

ΥΓ2. Μην τα κουράσουμε τα παιδιά. Μια ζωή πράσινοι και κόκκινοι χαϊδεμένοι.  

Σε ένα απολαυστικό παιχνίδι για κάθε φίλο του μπάσκετ και ένα ευχάριστο φινάλε ειδικά για εμάς τους Αρειανούς, ο ΑΡΗΣ επικράτησε της ΑΕΚ με 93-91 στο κλειστό των Άνω Λιοσίων! Αλύγιστη η ομάδα παρά τις απουσίες, το νευρικό ξεκίνημα και το γρήγορο φόρτωμα με φάουλ βρήκε αστείρευτες ψυχικές δυνάμεις και πήρε μια σπουδαία νίκη. Αρχηγός με όλη την σημασία της λέξεως ο Βασίλης Τολιόπουλος με 25 πόντους, 10 ασίστ και μερικά σπουδαία σουτ που «σκότωσαν» την ΑΕΚ. Ενθουσιασμός στον κόσμο που βλέπει το γιορτινό κλίμα της περασμένης Τετάρτης να συνεχίζετε!

ΝΕΥΡΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΑΕΚ

Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που τρέχει και βγάζει ένταση σε αρκετά σημεία της αναμέτρησης αλλά μάλλον ο τρόπος με τον οποίο μπήκε στο παιχνίδι αιφνιδίασε τους παίκτες μας. Πιθανόν να είχε να κάνει και με το ότι στην άκρη του μυαλού τους υπήρχε το ποσοτικό πρόβλημα στην περιφέρεια λόγω της απουσίας του Στάρκ, του Μποχωρίδη και του Φίλιου. Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα να κυκλοφορεί την μπάλα με τεράστια νευρικότητα και το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλο. Η ΑΕΚ προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί χτίζοντας μια διαφορά 8 πόντων αλλά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να προσαρμόζεται στο παιχνίδι και να βρίσκει τους τρόπους να μειώνει το σκορ με τους Σανόγκο, Γκάλινατ και Μπάκστον να έχουν κέφια.

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΦΑΟΥΛ ΚΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

Με τον Καστρίτη από τον πάγκο να διαβάζει σιγά σιγά το παιχνίδι των αντιπάλων και να προσαρμόζει ανάλογα τα πλάνα του ο ΑΡΗΣ άρχιζε να πατάει ολοένα και καλύτερα και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Με όλους όσους έριχνε ο κόουτς στο παρκέ να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό ο ΑΡΗΣ προσπέρασε, πήρε ένα μικρό προβάδισμα 5 πόντων και ανάγκασε την ΑΕΚ να κυνηγάει το σκορ. Μοναδικό πρόβλημα σε εκείνο το σημείο ήταν τα φάουλ που είχαν χρεωθεί οι Γκάλινατ και Κατσίβελης αλλά και οι ανάσες των περιφερειακών μιας και η ΑΕΚ ξεκάθαρα στόχευε στις απουσίες μας.

ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Τα φάουλ και η κούραση ανάγκαζαν τον Καστρίτη σε πολλές αλλαγές και την ομάδα να παλεύει διαρκώς να διατηρήσει τη συγκέντρωση της. Προς στιγμή τη χάσαμε και η ΑΕΚ που δεν το έβαζε κάτω βρήκε την ευκαιρία να προσπεράσει στο σκορ. Μάλιστα το +4 και το μομέντουμ έδειχνε ότι η ΑΕΚ είχε βρει τον ρυθμό της. Τα φαρμακερά σουτ του Γκάλινατ και το «δολοφονικό ένστικτο» του Τολιόπουλου που σόκαρε την ΑΕΚ από τα 6.75 ήταν αυτά που έγειραν την πλάστιγγα της νίκης στην πλευρά μας.

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ

Εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ χάνει κερδίζει δεν παίζει καλά. Πιθανόν για τους λόγους που έχουμε σχολιάσει αρκετές φορές εδώ και πέρα αλλά και πρόσφατα ανέλυσε και ο κόουτς στην συνέντευξη τύπου μετά το παιχνίδι με τους Μαυροβούνιους. Σήμερα όμως η ίδια ομάδα, με περισσότερα προβλήματα από ότι στα προηγούμενα παιχνίδια έπαιξε φανταστικά. Ακόμη και αν το ξεκίνημα δεν ήταν καλό και η ΑΕΚ έδειχνε αποφασισμένη, όλοι όσοι πάτησαν παρκέ ήταν πνευματικά έτοιμοι να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις. Το ίδιο και ο κόουτς που στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα κατάφερε να διαχειριστεί ιδανικά τους παίκτες του παρά την όποια κούραση και φάουλ αλλά και να βρει τα κατάλληλα σχήματα για να φθάσουμε στη νίκη. Ο Μπάξτον βελτιωμένος από παιχνίδι σε παιχνίδι, ο Κατσίβελης επανέρχεται, ο Μπλούμπεργκς ξανά πολυεργαλείο, ο Χάρελ σήμερα ευχάριστα αλλοπρόσαλλος, ο Σανόγκο θύμισε τον παίκτη πριν τον τραυματισμό του και ο Γκάλινατ πιο αποτελεσματικός από ποτέ. Και όταν φθάνουν τα κρίσιμα και η μπάλα ζυγίζει 100 κιλά, εσύ έχεις μέσα έναν ΑΡΧΗΓΟ σαν τον Τολιόπουλο με @@ κιλά δεν φοβάσαι τίποτα! Οπότε καταλήγουμε ότι ναι μεν οι απουσίες παίζουν τον ρόλο τους αλλά όταν ο Καστρίτης και οι παίκτες του θέλουν… όλα τα μπορούν!

ΑΧΑΜΠΑΡΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ

Αχάμπαρος… μαχητής ο ΑΡΗΣ από την αρχή μέχρι το τέλος! Τι και αν ξαφνικά 2 βασικοί παίκτες απουσιάζουν από το παιχνίδι και οι άλλοι 2 σου έχουν φορτωθεί με φάουλ από νωρίς; ΑΡΗΣ είσαι! Αδιαφορείς για τις στραβές, παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις και στο τέλος φεύγεις νικητής! Αρχηγάρα ο Τολιόπουλος με 25 πόντους, 10 ασίστ και μερικές καθοριστικές βόμβες έκλεισε το σπίτι της αξιόμαχης ΑΕΚ. Πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα για την σημαντική νίκη και την αρ@#δάτη εμφάνιση που μας κάνει υπερήφανους! ΕΤΣΙ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ζούμε για τη στιγμή να δούμε αυτή την ομάδα με όλους τους παίκτες υγιείς.

Με 10 χαμένες βολές,  πολλά λάθη σε φαινομενικά δικές του κατοχές και κάμποσα  άτσαλα τελειώματα αντί για εύκολους πόντους δεν κερδίζεις κανέναν. Πόσο μάλλον την αξιόμαχη Καρδίτσα μέσα στην έδρα της όπου είχε και το σπρώξιμο της διαιτητικής τριάδας. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ δεν θα πρέπει να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο πέρα από τα δικά του θέματα μιας και μετά τη Ρουμάνια και σήμερα προβλημάτισε έντονα με την αγωνιστική του συμπεριφορά. Συνεχίζει να κουράζει ο Καστρίτης με τις δηλώσεις του.

ΑΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση. Και όταν ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια επιμένει να μπαίνει νωθρά και να μην θυμίζει την προς στιγμή κορυφαία άμυνα του Eurocup τότε μάλλον δεν μιλάμε για συγκυρίες. Έτσι και απέναντι στην Καρδίτσα το παιχνίδι στο πρώτο δεκάλεπτο πήγε στην επίθεση με τους Μπλούμπεργκς, Μποχωρίδη και Γκάλινατ να μην επιτρέπουν στην Καρδίτσα να χτίσει διαφορά. Όταν όμως δεν βρίσκεις τους τρόπους να περιορίσεις τα ατού του αντιπάλου τότε αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις όπως και έγινε στο δεύτερο δεκάλεπτο με την Καρδίτσα να φθάνει στο +12. Σε ένα χρονικό διάστημα όπου ο Καστρίτης ρίσκαρε να παίξει χωρίς ψηλό και οι αντίπαλοι μας το εκμεταλλεύτηκαν βρίσκοντας εύκολους πόντους και πολλά επιθετικά ριμπάουντ.

ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΞΕΧΑΣΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΒΟΛΕΣ

Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε τον ΑΡΗ που περιμέναμε να δούμε από το πρώτο τζάμπολ. Επιθετική άμυνα με υψηλή ένταση, αποφασιστικότητα στις προσπάθειες και μαχητικότητα σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας. Χάρη σε αυτή την άμυνα καλύψαμε τη διαφορά και προσπεράσαμε στο σκορ περίπου 15’ πριν τη λήξη δείχνοντας ικανός να φθάσει στη νίκη.  Ανασταλτικός παράγοντας σε όλη αυτή την προσπάθεια οι χαμένες βολές. Εύκολοι πόντοι στα σκουπίδια που έδειχναν να μας επηρεάζουν και ψυχολογικά μιας και αυτή η αστοχία επεκτάθηκε σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Άστοχος στις βολές, άστοχος στα μακρινά σουτ, άστοχος μέχρι και σε λέιαπ… Δύσκολα έβρισκε πόντους η ομάδα, ακόμη πιο  δύσκολα έβγαζε άμυνες όταν φθάσαμε στα κρίσιμα.  Η Καρδίτσα πήρε μια νίκη ίσως πιο εύκολα και από ότι περίμενε με τον ΑΡΗ μας σε ακόμη ένα παιχνίδι να είναι κατώτερος των περιστάσεων. Πήγε στράφι η καλή απόδοση του Μποχωρίδη αλλά και του Μπάξτον που πέρα από τα εντυπωσιακά καρφώματα σήμερα έδωσε σημεία ζωής σε άμυνα και ριμπάουντ.

ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Με εξαίρεση το ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου ο ΑΡΗΣ δεν ήταν αυτός που έπρεπε σήμερα. Ήταν soft, ήταν επιπόλαιος και αδιόρθωτος μιας συνεχίζει να κάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Ακόμη και αν Μπάνκστον και Σόουζα δείχνουν σημάδια βελτίωσης σε ατομικό επίπεδο, σε ομαδικό επίπεδο δεν υπάρχει καμία διαφορά. Όποτε  παίζουμε με αντίπαλο που «μπουκάρει» στη ρακέτα έχουμε πρόβλημα. Και όμως τίποτα δεν αλλάζει. Ούτε καν αυτά που ακούμε μετά από τέτοιες εμφανίσεις. 2 παιχνίδια την εβδομάδα, ταξίδια από εδώ, ταξίδια από εκεί, τραυματισμοί, 6 ξένοι στην Ελλάδα, 7 ξένοι στην Ευρώπη και μια κατάσταση που ο Καστρίτης πρώτα από όλους ζορίζεται να διαχειριστεί. Αν μάλιστα λάβουμε σοβαρά τις δηλώσεις του μετά και το σημερινό παιχνίδι μάλλον δυσκολεύεται να αντιληφθεί την όλη κατάσταση και θεωρεί φυσιολογικό η ομάδα να έχει τόσες μεταπτώσεις στην απόδοση της.  Φυσιολογικό ως ένα σημείο ,  αποδεκτό όμως όχι. Και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα του ΑΡΗ αυτή την χρονική περίοδο. Ο κόσμος βλέπει δυνατότητες και ζητάει το κάτι παραπάνω, η ομάδα όμως συνεχίζει να επιμένει και να αρκείται στην προσπάθεια. Κάπως έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η σημερινή εικόνα μιας και σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο δεν μπορούμε να πούμε και πολλά. Γιατί δεν έβαλαν τις βολές; Γιατί τόση αστοχία στα μακρινά σουτ; Γιατί παίξαμε  πάλι χωρίς ψηλούς στο διάστημα που ξέφυγε η διαφορά; Γιατί ο Γκάλινατ έκανε ότι έκανε στο τέλος;  Όλα αυτά τα γιατί με αγωνιστικά και τεχνικά κριτήρια δεν εξηγούνται…

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Μόλις για λίγα λεπτά είδαμε τον κανονικό ΑΡΗ σήμερα και αυτά φάνηκαν αρκετά για να καλύψουν μια διαφορά 12 πόντων και να προσπεράσουμε στο σκορ. Με λίγα λεπτά όμως κανονικού ΑΡΗ, τόσες χαμένες βολές και μπόλικα ανόητα λάθη δεν γίνεται να κερδίσεις. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε «αποσπασματικά» σε ένα παιχνίδι. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι η δουλειά του κόουτς και των παικτών να το βρουν και να το διορθώσουν. Πρώτο βήμα για να το πετύχουν είναι να αφήσουν τις δικαιολογίες στην άκρη και απλά να παραδεχθούν ότι δεν έπαιξαν όπως μπορούσαν. Είναι μια αρχή και αυτό…

ΥΓ. Ακατανόητη η αντίδραση  του Γκάλινατ στο φινάλε. «Συγκεντρώμενος» και αυτός στην προσπάθεια όπως και όλη η ομάδα σήμερα.