Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από την πρωτεύουσα μετά από ένα παιχνίδι όπου ως ένα βαθμό στάθηκε καλά αλλά τελικά δεν κατάφερε να αποφύγει την ήττα από την ΑΕΚ. Είχε τις ευκαιρίες του να κάνει την ζημιά αλλά ο παθητικός ρόλος που είχε σε όλη την διάρκεια της αναμέτρησης και η έλλειψη έντασης στις διεκδικήσεις επισκίασε την όποια προσπάθεια. Σε χαμηλά νερά ο Μορόν που έχασε σπουδαία ευκαιρία για να κάνει το 0-1.

ΟΛΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΗΔΕΝ

Απόλυτη συγκέντρωση και ψυχραιμία επέδειξε από το ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ μας στα αμυντικά του καθήκοντα, εξουδετερώνοντας με ευκολία τις επιθέσεις των αντιπάλων. Ενώ και η πίεση ψηλά των παικτών της ΑΕΚ δεν έδειχνε να μας προβληματίζει. Δυστυχώς όμως ήταν ξεκάθαρο ότι στη σκέψη των μυαλών μας υπήρχε μόνο η λέξη «άμυνα» και τίποτα άλλο. Διστακτικότητα κάθε φορά που είχαμε την μπάλα στα πόδια, κακές επιλογές όποτε περνούσαμε το κέντρο και μια νωχελική προσπάθεια για να ανέβει η ομάδα ψηλά που πάντα έμενε στην μέση. Κάτι που από μόνο του έδινε ψυχολογία στους παίκτες της ΑΕΚ και διάθεση για να επιτεθεί.

ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΣΠΑΤΑΛΗΣΕ

Και όμως μέσα από αυτή την παθητική εικόνα η ομάδα κατάφερε να απειλήσει στην αντεπίθεση με τον Οντουμπάτζιο από πλάγια θέση φάτσα με τον τερματοφύλακα να κάνει κακή επιλογή. Και στη συνέχεια μέσα από μια πολύ ωραία οργανωμένη επίθεση με τον Οντουμπάτζιο πρωταγωνιστή να βγάζει πολύ παράλληλη σέντρα στο κέντρο της μικρής περιοχής αλλά χωρίς να βρεθεί κάποιος συμπαίκτης του στην πορεία της. Ενώ ακόμη πιο σπουδαία ευκαιρία ήταν αυτή του Μορόν, με τον Ισπανό μετά από εξαιρετική κίνηση να έχει όλο τον χρόνο να σουτάρει από πλεονεκτική θέση και τελικά να αστοχεί… 3 φάσεις που θα μπορούσαμε εύκολα να είχαμε ανοίξει το σκορ κόντρα στην εικόνα του παιχνιδιού.

Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Και όταν κόντρα στην πρωταθλήτρια Ελλάδος δεν εκμεταλλεύεσαι τις εξαιρετικές ευκαιρίες που σου δίνονται τότε αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις. Αν μάλιστα η άμυνα σου γίνεται διαρκώς στο ύψος της μεγάλης περιοχής και διαρκώς ξαναεπιστρέφεις την μπάλα στον αντίπαλο ή την στέλνεις κόρνερ δύσκολα την γλιτώνεις. Σε ένα από τα πολλά κόρνερ που κέρδισε η ΑΕΚ ο Βίντρα, θυμίζοντας Φαμπιάνο έκανε το 1-0 στο 59’ που ήταν και το τελικό σκορ. Το λυπηρό όμως της αποψινής βραδιάς ήταν αυτό που ακολούθησε και η αντίδραση …που δεν είδαμε ποτέ από την ομάδα μας. Έχεις 35’ να ισοφαρίσεις και εσύ συνεχίζεις να αγωνίζεσαι με μια χαλαρότητα και άνεση λες και κερδίζεις 3-0. Ήταν φανερά εκτός της λογικής μας η επίθεση και ακόμη στα 2-3 ανεβάσματα που είχαμε στα τελευταία λεπτά κατέληξαν σε εύκολο λάθος. Η ΑΕΚ χωρίς να εντυπωσιάσει ή να γίνει ιδιαίτερα απειλητική πήρε χωρίς να αγχωθεί τη νίκη παρά το εύθραυστο 1-0.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΑ, ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Όσο μεγάλος και αν ήταν εξαρχής ο βαθμός δυσκολίας της σημερινής αναμέτρησης στο γήπεδο όπως φάνηκε οι διαφορές δεν ήταν μεγάλες. Ο ΑΡΗΣ ήταν σωστά στημένος αμυντικά και ψύχραιμος στις κινήσεις του.  Και αυτό φάνηκε από τις ευκαιρίες που έκανε η ΑΕΚ, όχι ποσοτικά αλλά ποιοτικά. Άρα ως εδώ όλα καλά. Όλα καλά, αν η ομάδα κατέβηκε με στόχο να μην φάει γκολ και στην επίθεση ότι μας βγει. Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί ο τρόπος που λειτουργούσαν οι παίκτες μας όποτε είχαμε την κατοχή της μπάλας. Δεν τρέχεις, δεν βγάζεις ένταση στις μονομαχίες, δεν εκμεταλλεύεσαι τους κενούς χώρους, δεν μεταβιβάζεις γρήγορα, δεν κάνεις γεμίσματα, δεν κινείσαι, δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Απλά κουράζεις σε ένα αργό τέμπο χωρίς εμπνεύσεις και επιθετικό πλάνο σε ένα παιχνίδι που βρίσκεσαι πίσω στο σκορ. Και το χειρότερο είναι ότι παρά τις αλλαγές που έγιναν δεν φάνηκε το πρόβλημα να είναι ατομικό αλλά 100% ομαδικό. Δύσκολα να πεις αν αυτό είναι έργο Μάντζιου ή της ποιότητας των παικτών μας αλλά κάπως θα πρέπει να διορθωθεί.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗ, ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Στην άμυνα περιορίστηκαν τα πλάνα μας κόντρα στην ΑΕΚ και αν εξαιρέσεις την κακή στιγμή του γκολ τα πήγαμε καλά.  Το γκολ του Βίντρα στο 59’ αποδείχθηκε αρκετό για να χαρίσει τη νίκη στην ΑΕΚ αλλά και να αναδείξει την προβληματική νοοτροπία με την οποία κατέβηκε η ομάδα σήμερα. 35 αγωνιστικά λεπτά με το σκορ στο 1-0 και καμία απολύτως αντίδραση. Εμφανίσεις σαν την σημερινή απέναντι σε μια «κουρασμένη» ΑΕΚ που δεν πιέστηκε ποτέ στο ενενηντάλεπτο, θα πρέπει να μας προβληματίζουν είτε το ματς λήγει 1-0 είτε λήγει 5-0. Αν κάποια στιγμή θέλουμε κάτι να αλλάξει. Διαφορετικά θα συνεχίζουμε να μιλάμε για «καλές εμφανίσεις» με «κακές στιγμές».

Την πρώτη του εκτός έδρας νίκη πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στον Βόλο κερδίζοντας το μόρφωμα του Αχιλλέα Μπέου με 2-0! Η ομάδα δεν έπεισε, ζορίστηκε επιθετικά αλλά κατάφερε από την άσπρη βούλα με τον Μορόν να πάρει το προβάδισμα και με το γκολ του Νταρίντα να κλειδώσει τη νίκη. Πολύτιμοι οι 3 βαθμοί, σε συνδυασμό πάντα με την διακοπή που ακολουθεί και φυσικά την ελπίδα μετά από αυτή να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ.

ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΑΝΟΥΣΙΟ ΤΕΜΠΟ

Όλα αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν… θα μπορούσαμε να πούμε για τον ΑΡΗ μιας και ότι και αν δοκιμάζει ο Μάντζιος η εικόνα είναι σχεδόν η ίδια. Έτσι και σήμερα η ομάδα μας μπήκε χαλαρά, κυκλοφόρησε την μπάλα με υπομονή και σπατάλησε ένα ολόκληρο ημίχρονο χωρίς να αγχώσει τον αντίπαλο του. Στο ίδιο τέμπο και ο Βόλος που με κάποια ξεσπάσματα προσπαθούσε να πατήσει σε κάποιο λάθος μας χωρίς να καταφέρει να απειλήσει. Οι 2-3 ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν και για τις 2 ομάδες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε γκολ αλλά καμία από τις 2 δεν πίεσε για να το πετύχει. Υπήρχε βέβαια και το ακυρωθέν γκολ του Μπράμπετς σε μια φάση που χωράει πολύ συζήτηση για το αν υπήρχε χέρι του Μπράμπετς ή και αν προηγήθηκε χέρι του αμυντικού του Βόλου.

ΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ ΒΟΥΛΑ

Με τον Βόλο να μας πιέζει στα πρώτα λεπτά του Β ημιχρόνου ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να μην έχει βγει καλά από τα αποδυτήρια. Η αντίδραση ήρθε από τον Μορόν στο 52’ σε μια ακόμη φάση όπου η μπάλα φαίνεται να βρίσκει σε χέρι αμυντικού του Βόλου χωρίς όμως να παρεμβαίνει το VAR.  Λίγα λεπτά όμως αργότερα ο Σιδηρόπουλος είδε στην εκτέλεση κόρνερ το πάτημα στον Μορόν και το τράβηγμα στον Μπράμπετς καταλογίζοντας το πέναλτι από όπου ο Μορόν με ψυχραιμία έκανε το 0-1.

ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΑΡΙΝΤΑ

Σε ένα παιχνίδι με τόσες λίγες ευκαιρίες αυτό το γκολ ήταν αρκετό για να τονώσει την ψυχολογία των παικτών και στη συνέχεια να δείξουν ένα καλύτερο πρόσωπο. Δεν αγχώθηκαν από την πίεση που προσπάθησε να ασκήσει ο Βόλος, κράτησαν μπάλα και έψαξαν την ευκαιρία για να βρουν  και ένα δεύτερο γκολ. Κάτι που το κατάφεραν στην αντεπίθεση με τον Σουλεϊμάνοφ να κάνει εξαιρετική κίνηση στα πλάγια της μεγάλης περιοχής και να δίνει την ασίστ στον Νταρίντα για το 2-0 στο 76’! Στα λεπτά που απέμειναν δεν υπήρχαν ιδιαίτερες συγκινήσεις και το σφύριγμα της λήξης μας βρήκε να πανηγυρίζουμε μια σημαντική νίκη.

ΙΔΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Όσο χαρούμενος και αν μας κάνει η σημερινή νίκη δεν παύει να υπάρχει και μια ελαφρώς πικρή γεύση για την εικόνα της ομάδας μας. Ναι ο ΑΡΗΣ στα σημεία ήταν καλύτερος από τον Βόλο αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν η ομάδα που έπρεπε. Δεν μπόρεσες να πιέσεις, δεν μπόρεσες να κυκλοφορήσεις σωστά την μπάλα, δεν μπόρεσες να δημιουργήσεις φάσεις. Τα ανεβάσματα του Φεράρι, οι ενέργειες του Σουλεϊμάνοφ, κάποιες εμπνεύσεις του Νταρίντα και ως εκεί. Υπήρχε και ο Μπράμπετς φυσικά που προσπάθησε να δώσει λύσεις πέρα από την άμυνα και στην επίθεση αλλά δεν γίνεται να περιμένεις πάντα να σε ξελασπώνουν τα στόπερ σου. Ο Φατόρε στο ρόλο που ανέλαβε ήταν θετικός αν αυτό λέει κάτι… Γενικότερα πάντως οι περισσότεροι παίκτες σε ατομικό επίπεδο ζορίζονται να ανεβάσουν απόδοση ή τουλάχιστον να σταθεροποιηθούν κάπου στη μέση και αυτό τελικά μοιάζει να είναι το νούμερο ένα πρόβλημα που έχει να λύσει ο Μάντζιος. Το αν προλαβαίνει να το κάνει στην διακοπή που ακολουθεί θα φανεί στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

ΔΕΝ ΕΠΕΙΣΕ ΑΛΛΑ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Ούτε σήμερα είδαμε το κάτι διαφορετικό από την ομάδα μας σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια αλλά η νίκη είναι αυτή που δίνει τους 3 βαθμούς και σήμερα τα καταφέραμε. Ωστόσο δεδομένων των συνθηκών με τις πολλές απουσίες, την κακή ψυχολογία και την έντονη ανάγκη για βαθμούς… η ομάδα έβγαλε αντίδραση παίρνοντας ένα σημαντικό διπλό. Πλέον ακολουθεί νέα διακοπή και μια ακόμη ευκαιρία να επανέλθουν οι τραυματίες αλλά και να βρει η ομάδα τον δρόμο της.

ΥΓ. Και εμείς παρακολουθούμε ξανά και ξανά το «φαινόμενο» δήμαρχος Βόλου Μπέος και το «πριβέ κλάμπ» ΝΠΣ και αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως υπάρχει αυτός ο δήμαρχος και αυτή η ομάδα!

Δεν χρειάστηκε να φορτσάρει ο ΑΡΗΣ για να πάρει τη νίκη απέναντι στα ακίνδυνα… Γιάννενα. Με υπομονή στο παιχνίδι του βρήκε τα γκολ που ήθελε και χωρίς να αγχωθεί πήρε τους 3 βαθμούς. Το 1-0 ο Σουλεϊμάνοφ με ωραία κεφαλιά μετά από εξαιρετική σέντρα του Φεράρι, το 2-0 ο Σαμόρα που είχε περάσει ως αλλαγή. Ικανοποίηση για το αποτέλεσμα απέναντι σε μια ομάδα που ήρθε μόνο για να παίξει άμυνα και τίποτα άλλο.

ΑΝΑΚΑΤΕΨΕ ΤΗΝ ΤΡΑΠΟΥΛΑ Ο ΜΑΝΤΖΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Με τους Παναγίδη και Κάρλσον να παίρνουν φανέλα βασικού και τον Νταρίντα να αγωνίζεται πιο ψηλά ο Άκης Μάντζιος θέλησε να πλαισιώσει τον Μορόν με 3 δραστήριους παίκτες πέρα του Σουλεϊμάνοφ γνωρίζοντας εξαρχής ότι τα Γιάννενα θα κλειστούν στην άμυνα. Η σκέψη καλή, η πράξη όμως όχι. Ο Νταρίντα προσπαθούσε να κυκλοφορήσει με ασφάλεια την μπάλα αλλά οι συμπαίκτες του ήταν στατικοί με αποτέλεσμα να έχουμε μια ανούσια κατοχή χωρίς ουσιαστικές ευκαιρίες. Το σουτ του Νταρίντα μέσα από την μεγάλη περιοχή ήταν η μοναδική μας κλασσική ευκαιρία στα πρώτα 45’ με το σουτ του Τσέχου να «γλείφει» το αριστερό δοκάρι του Κλέιμαν. Ατυχία με τον Οντουμπάτζιο που αποχώρησε τραυματίας στο 34’ σε μια χρονική περίοδο όπου λογίζεται και ως τρίτο στόπερ.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΓΚΟΛ

Με τα Γιάννενα να έχουν ταμπουρωθεί στην άμυνα για τα καλά και η ομάδα να μην έχει τις εντάσεις και τις εμπνεύσεις για να απειλήσει, συνεχίστηκε αυτό το  παιχνίδι της υπομονής με τους παίκτες μας να γυροφέρνουν την μπάλα στα πλάγια, από πλευρά σε πλευρά, ευελπιστώντας να βρουν την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν. Κάπως έτσι ο δραστήριος σήμερα Φεράρι βρήκε τους χώρους για μια εξαιρετική σέντρα δίνοντας την ευκαιρία στον Σουλεϊμάνοφ να κάνει το 1-0 στο 54’ κάνοντας τα πάντα πιο εύκολα. Λίγα λεπτά αργότερα ακολουθήσε και η αποβολή με δεύτερη κίτρινη κάρτα για τα Γιάννενα ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο μας προς τη νίκη. Οι αντίπαλοι μας σε κανένα σημείο του αγώνα δεν φάνηκαν ικανοί να αλλάξουν την τύχη τους και ο ΑΡΗΣ απλά κυνηγούσε και το δεύτερο γκολ. Ένα δεύτερο γκολ από τον Σαμόρα στο 75’ σε μια φάση διαρκείας! Τα εναπομείναντα λεπτά κύλησαν σε χαλαρούς ρυθμούς με τον ΑΡΗ μας να κυνηγάει και το τρίτο γκολ, με το δοκάρι του Σαμόρα να είναι και η μεγαλύτερη ευκαιρία πριν το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΦΑΝΗΚΕ ΠΙΟ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΑΜΥΝΕΣ

Δεν έθελξε η ομάδα μας με την απόδοση της σήμερα αλλά κατάφερε να κερδίσει εύκολα και χωρίς να χρειαστεί στο φινάλε να αγχωθούμε. Αυτό από μόνο του είναι ένα στοιχείο που δείχνει ότι σε σχέση με τον Πανσερραϊκό σήμερα ήμασταν πιο έξυπνοι και πιο αποτελεσματικοί. Υπομονετικά κυκλοφορούσαμε την μπάλα και ψάχναμε την φάση όπου θα κάναμε το γκολ χωρίς καν να βγάλουμε τις εντάσεις και τα τρεξίματα που είδαμε στα τελευταία 17’ κόντρα στον Πανσερραϊκό. Και αν οι Κάρλσον και Παναγίδης ήταν πιο αποτελεσματικοί στις κινήσεις τους, ίσως η νίκη να ερχόταν  ακόμη πιο εύκολα. Ο Φεράρι πέρα από την ασίστ είχε μια συνολικά καλή παρουσία, όπως και ο Βεστρατε. Ο Νταρίντα ναι μεν στον ρόλο που είχε αναλάβει ήταν καλός αλλά όσο οι συμπαίκτες του δεν κάνουν κινήσεις στους χώρους, δύσκολα να μπορέσει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Δεύτερο γκολ ο Σαμόρα που δικαιωματικά κερδίζει την εμπιστοσύνη του Μάντζιου. Ωστόσο θα πρέπει κάποια στιγμή η ομάδα να αρχίζει να σκέφτεται και να παίζει πιο γρήγορα. Και φυσικά να γίνεται και πιο πιεστική.

ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Αποφεύγοντας κάποιο αγχωτικό φινάλε… ο ΑΡΗΣ μας πήρε εύκολα τη νίκη απέναντι στα Γιάννενα χάρη στα γκολ των Σουλμεϊμάνοφ και Σαμόρα! Δεν μπόρεσε να είναι όσο δημιουργικός και απειλητικός ήθελε απέναντι σε μια αδύναμη ομάδα όπως είναι τα Γιάννενα αλλά είχε την υπομονή να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα και να βρει αυτά τα 2 γκολ. Βελτιώνεται, κερδίζει, μαζεύει βαθμούς αλλά έχει αρκετά να διορθώσει ακόμη ώστε να μπορεί να καλύψει το χαμένο έδαφος.

ΥΓ. Αυτό πάντως τελικά με το χέρι που χτυπάει η μπάλα αφού πρώτα πάει στο πόδι μάλλον έχει να κάνει καθαρά με τα χρώματα της φανέλας για το πότε είναι πέναλτι ή όχι.

Με το ενάμιση πόδι στην Ευρώπη είναι από σήμερα το απόγευμα ο ΑΡΗΣ μας που πέρασε σαν σίφουνας από το Πανθεσσαλικό κερδίζοντας με 3-0 τον Βόλο. Η ομάδα έδειξε ένα σοβαρό και συγκεντρωμένο πρόσωπο, έλεγξε το παιχνίδι και χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα πήρε την πολύτιμη νίκη. Κορυφαίος ο Νταρίντα με το υπέροχο γκολ που άνοιξε το σκορ, 2 γκολ πέτυχε και ο Καμαρά αν και η συνολική του παρουσία δεν ήταν ούτε σήμερα καλή. Ωστόσο όταν μιλάμε για το σέντερ φορ της ομάδας το γκολ είναι αυτό που κάνει την διάφορα και όλα τα υπόλοιπα όταν δεν καταλήγει η μπάλα στα δίχτυα ανούσιες λεπτομέρειες.

ΣΟΒΑΡΟΣ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΛΑΝΟ

Στην τριπλέτα του κέντρου Ετέμπο, Νταμπό και Νταρίντα κρίθηκε όλο το παιχνίδι με τον ΑΡΗ μας να ελέγχει σε όλο σχεδόν το ενενηντάλεπτο το κέντρο με μεγάλη ευκολία. Σωστές τοποθετήσεις, καλή κυκλοφορία της μπάλας και ψυχραιμία στις μεταβιβάσεις είτε προς την επίθεση είτε στο δικό μας μισό. Η μεγάλη κατοχή της μπάλας σε συνδυασμό με τα τρεξίματα του Ιτούρμπε και τις εμπνεύσεις του Πάλμα έκαναν τον ΑΡΗ να φαίνεται απειλητικό και ο Βόλος να αρκείται σε έναν παθητικό άχαρο ρόλο.

Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΤΑΡΙΝΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΡΕΡ ΚΑΜΑΡΑ

Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ άμυνας και επίθεσης ήταν ο Νταρίντα που χρίσθηκε και σκόρερ με ένα καταπληκτικό άπιαστο μακρινό σουτ. Ο Τσέχος έχει μια ποιότητα που ξεχωρίζει σαν την μύγα μέσα στο γάλα από την στιγμή που ήρθε και αποτελεί βαρόμετρο για την ομάδα μας. Όταν μάλιστα έχει και βοήθειες όπως είχε σήμερα από τους Ετέμπο και Νταμπό τότε ανεβάζει όλη την ομάδα επίπεδο. Από την άλλη είδαμε και τον Καμαρά να σκοράρει 2 φορές σε ένα παιχνίδι όπου αν έληγε 0-1 θα ήταν με διαφορά η παραφωνία του σημερινού ΑΡΗ. Ωστόσο όταν μιλάμε για τον παίκτη που αγωνίζεται στην κορυφή της επίθεσης τα γκολ είναι αυτά που μετράνε και σήμερα ο Μαυριτανός το κατάφερε 2 φορές.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ Ο ΤΕΡΖΗΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ

Οι παίκτες αγωνίζονται μέσα στις 4 γραμμές αλλά ο προπονητής είναι αυτός που τους προετοιμάζει πνευματικά και επιλέγει τους πιο έτοιμους. Μπορεί στα προηγούμενα παιχνίδια ο Τερζής να προβλημάτισε με τις επιλογές του αλλά σήμερα φάνηκε να τα έκανε όλα τέλεια. Ακόμη και αν σε κάποια φάση απορούσαμε γιατί ο Καμαρά παραμένει μέσα στο παιχνίδι, στο τέλος δικαιώθηκε. Όπως και με τις αλλαγές του με τον Καμάτσο και τον Εμπακατά να βοηθάνε ουσιαστικά την ομάδα.

ΑΝΕΤΟΣ ΩΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ

Πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη που ήθελε με τα γκολ των Νταρίντα και Καμαρά, επισφραγίζοντας την ανωτερότητα του, όχι μόνο σήμερα αλλά σε ολόκληρη τη σεζόν. Μια σεζόν που χωρίς τις διαιτητικές τρικλοποδιές σε καμία περίπτωση δεν θα έφθανε ο ΑΡΗΣ μας στο σημείο να κοντράρεται με το  «μόρφωμα» του Μπέου για να σφραγίσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Πλέον η ομάδα πιο ήρεμη μπορεί να κοιτάξει με άλλο μάτι τη συνέχεια των πλέιοφς αλλά και την επόμενη σεζόν.

ΥΓ. Τζάμπα έχασες τα λεφτά ρε Μπέο... 

Μάρτυρες ενός άλλου ακόμη επεισοδίου της εξυγιαντικής σούπερ λίγδας με την αλλαγή των ξένων διαιτητών με το «δικό μας παιδί» Διαμαντόπουλο να είναι ένα πρωτότυπο σενάριο που επιβεβαιώνει την μοναδικότητα του σε παγκόσμιο επίπεδο! Πάλεψαν οι παίκτες του Τερζή με όλες τις δυνάμεις του αλλά στο τέλος δεν άντεξαν… Έδωσε τις απαντήσεις του ο Κουέστα παρά το πλασματικό 3-1.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΖΗΜΙΑ

Τα σκαμπανεβάσματα που μας συντροφεύουν όλη την χρονιά σήμερα ήταν στα πάνω τους και ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε στιβαρός και αποφασισμένος να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του απέναντι στην ΑΕΚ και στο παρασκήνιο της επιλογής του διαιτητή. Σωστές τοποθετήσεις, καλή κυκλοφορία της μπάλας και ένας Καμάτσο στην κορυφή που μαζί με τον Ιτούρμπε έδιναν άλλη ζωντάνια στην ομάδα. Το πέναλτι από το πουθενά και το 1-0 έφερε μια κρυάδα αλλά η ομάδα είχε φροντίσει να δείξει τα δόντια της. Η ισοφάριση του Ιτούρμπε λίγο πριν το ημίχρονο σφράγισε την καλή μας παρουσία στο πρώτο ημίχρονο και η «παντοδύναμη» ΑΕΚ άρχισε να ιδρώνει.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ Ο ΤΣΟΥΜΠΕΡ

Στην επανάληψη η ΑΕΚ ήθελε να πιέσει πιο πολύ όπως ήταν φυσιολογικό αλλά αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ σε αντίθεση με τον παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό είχε τις λύσεις. Μάλιστα το 1-2 από τον Καμάτσο που ήταν(?) οριακά οφσάιντ άγχωσε ακόμη περισσότερο τους αντιπάλους μας που έδειχνε να τα έχουν χαμένα. Ωστόσο σε όλο το Β ημίχρονο ο Διαμαντόπουλος ήταν εκεί να σπρώχνει την ΑΕΚ προς την εστία μας και να επιτρέπει στην ΑΕΚ να αμύνεται με κινήσεις βγαλμένη από αγώνες πάλη. Η φάση του Καμάτσο στην αντεπίθεση του ΑΡΗ που δεν δόθηκε φάουλ και η προσπάθεια του Διαμαντόπουλου να ανακαλύψει ανύπαρκτο χέρι(πέναλτι)  στην πλάτη του Ενκουλού, αδιαφορώντας για το πεντακάθαρο φάουλ που προηγήθηκε νωρίτερα πάνω στον Πάλμα έδειξαν ξεκάθαρα τον τρόπο που σφύριζε ο διαιτητής αλλά και ποιος ήταν ο στόχος του στον αγώνα. Με αυτές τις «πλάτες» η ΑΕΚ έγινε πιο απειλητική και χάρη σε ένα άπιαστο σουτ του Τσούμπερ(που ήταν ο παίκτης που έκανε τη διαφορά) η αντίσταση μας λύγισε… Μια αντίσταση που πέρα από την συνολική εικόνα της ομάδας μας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα είχε πρωταγωνιστή και τον Χουλιάν Κουέστα με σημαντικές πολύ δύσκολες αποκρούσεις.

ΤΑ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΤΑ ΓΙΑΤΙ

Περισσότερο ψυχανάλυση παρά αγωνιστική ανάλυση χρίζει το παιχνίδι με την ΑΕΚ. Από τον καλοστημένο ΑΡΗ με σωστό πλάνο και νοοτροπία στην προσπάθεια αποδόμησης εκ των έσω της πολύ καλής μας παρουσίας. Μπράβε ρε Τερζή που ρίσκαρες με Καμάτσο και Νταμπό και μας βγήκε τόσο καλά! Μπράβο που είχες τα αντανακλαστικά αυτή τη φορά να δεις ότι ο Ετέμπο δεν πατούσε καλά και κινδύνευε να πάρει και 2^η κίτρινη κάρτα. Πως γίνεται όμως να βλέπεις από το 61΄ ότι ο Ιτούρμπε δεν μπορεί να προσφέρει άλλο;  Και πως γίνεται από το 61΄και μετά να βγάζεις 3 παίκτες που παίζουν μπροστά και να βάζεις 3 παίκτες που παίζουν στην άμυνα; Σε αυτό το παιχνίδι που είχες την ευκαιρία να τους ξεφτιλίσεις αποφάσισες να κρατήσεις το 1-1; Άραγε αν αυτόν τον Κουέστα τον είχαμε και στα προηγούμενα παιχνίδια λες να παίρναμε κανά βαθμό παραπάνω;

ΠΟΥΛΗΣΕ ΑΚΡΙΒΑ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΤΟΥ

Κόντρα στα προγνωστικά και σε όλα τα τραγελαφικά που προηγήθηκαν της αναμέτρησης για να καταλήξουμε στο φιάσκο Διαμαντόπουλου ο ΑΡΗΣ πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις αλλά όπως φάνηκε τελικά δεν ήταν αρκετό. Η έλλειψη βοήθειας από τον πάγκο μας που περισσότερο φρέναρε την όλη προσπάθεια αλλά και ο αφηνιασμένος στο Β ημίχρονο Διαμαντόπουλος έδωσε την δυνατότητα στην ΑΕΚ να πάρει μια νίκη που δεν άξιζε. Κρατάμε την εμφάνιση και ευελπιστούμε να υπάρξει ανάλογη συνέχεια.

ΥΓ. Εξαιρετικός ο Χούλιαν Κουέστα στην επιστροφή του, που μάλλον ξανακερδίζει τη θέση του στην ενδεκάδα…

ΥΓ2. Εκεί στην ΕΠΟ… μα τι παράσταση δώσατε πάλι;

Ένα ημίχρονο αποφάσισε να αγωνισθεί ο ΑΡΗΣ μας και σήμερα, με την ελπιδοφόρα εμφάνιση των πρώτων 45’ να δίνει τη θέση της στην ανυπαρξία του Β ημιχρόνου που οδήγησε μοιραία στην ήττα. Χωρίς να απειλήσει ιδιαίτερα ο Παναθηναϊκός ανεβάζοντας απλά την πίεση του μετά την ανάπαυλα πήρε αυτό που ήθελε για ακόμη μια φορά. Ανύπαρκτα τα αντανακλαστικά από τον πάγκο με αλλαγές στον «αυτόματο πιλότο» χωρίς νόημα και ουσία.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΓΚΟΛ

Με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει διστακτικά στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας από την αρχή πήρε τον έλεγχο του αγώνα, κυκλοφόρησε σε πολλές φάσεις σωστά την μπάλα και ήταν απειλητικός. Ωστόσο δεν μπόρεσε πέρα από κάποια σουτ  του Πάλμα να δημιουργήσει κλασσικές ευκαιρίες και να σκοράρει ώστε να εξαργυρώσει την υπεροχή του στα πρώτα 45’.

ΑΝΕΒΑΣΕ ΣΤΡΟΦΕΣ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΕΣΒΗΣΕ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ Ο ΑΡΗΣ

Αν μέναμε μόνο στην εικόνα του πρώτου ημιχρόνου θα μπορούσαμε να πούμε ότι τίποτα δεν έδειχνε το τι θα ακολουθήσει στην επανάληψη. Επειδή όμως ο φετινός ΑΡΗΣ μας έχει συνηθίσει σε αυτά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του ακόμη και μέσα στο ίδιο παιχνίδι μάλλον αυτό που συνέβη στο Β ημίχρονο δεν ήταν και τόσο έκπληξη. Ο Παναθηναϊκός όπως κάθε φυσιολογική ομάδα που θέλει να κερδίσει ανέβασε την πίεση και την ένταση στο παιχνίδι του. Από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας δεν είχε καμία απάντηση σε όλο αυτό και κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο παραχώρησε το «τιμόνι» στον αντίπαλο του. Ακόμη και αν ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να δημιουργήσει ουσιαστικές ευκαιρίες πέρα από 1-2 περιπτώσεις οι παίκτες μας φρόντιζαν με τα λάθη τους και τις κακές αντιδράσεις τους να τον σπρώχνουν προς την εστία μας. Το γκολ που έκρινε την αναμέτρηση είναι ένα ακόμη ένα μνημείο αδράνειας και δώρο προς τον αντίπαλο.

ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ Ο ΤΕΡΖΗΣ

Δύσκολα να πεις με σιγουριά πόση επίδραση μπορεί να έχει ένας υπηρεσιακός προπονητής στην ομάδα και αν με τις κινήσεις του μπορεί να αλλάξει τη ροή μιας αναμέτρησης. Αν πάντως δόθηκαν κάποιες οδηγίες στο ημίχρονο σίγουρα αυτές δεν έπιασαν τόπο. Ενώ υπήρχαν κάμποσες κραυγαλέες περιπτώσεις παικτών που δεν είχαν την απαιτούμενη συγκέντρωση και έπρεπε νωρίς νωρίς να αντικατασταθούν. Ετέμπο, Φαμπιάνο και Οντουμπάτζιο ήταν ασταθείς σε όλο το παιχνίδι ενώ και οι Γκαρσία και Μαζικού δεν έδιναν τις βοήθειες που χρειαζόταν η ομάδα.  Ξεχωριστή μνεία θα πρέπει να κάνουμε για τον Καμαρά μιας και το τι θα δεχθεί κόκκινη κάρτα στο παιχνίδι μάλλον στο live στοίχημα θα είχε φραγή… Είναι απορίας άξιο τι άλλο θα πρέπει να κάνει ένας παίκτης για να πεισθεί ο προπονητής να τον τραβήξει στον πάγκο ώστε να μην μείνει η ομάδα με 10 παίκτες. Το συμπέρασμα πάντως που βγαίνει είναι ότι έστω και σαν υπηρεσιακός προπονητής ο Τερζής αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Ακόμη και αυτή η εμμονή στο build up από πίσω και η εξήγηση για τον παραγκωνισμό του Κουέστα δεν πείθει κανέναν.

ΕΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΝΕΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ

Νέο πισωγύρισμα για την ομάδα μας που μετά και την σημερινή εμφάνιση έπεισε και τον πιο αισιόδοξο φίλο της ομάδας ότι σε ότι  έχει να κάνει με το ευρωπαϊκό εισιτήριο τα πάντα θα κριθούν στα μεταξύ μας παιχνίδια με τον Βόλο. Ο βαθμός στο Καραϊσκάκη και το πρώτο ημίχρονο με τον συμπολίτη μας μπέρδεψε ότι η ομάδα ίσως έχει σφυγμό…  αλλά σήμερα χάνοντας από έναν μετριότατο και σχεδόν ακίνδυνο Παναθηναϊκό έδειξε ότι απλά δεν μπορεί.  Πληγώνει η μηδαμινή αντίδραση(για ακόμη μια φορά) μετά το 0-1. Κακή ανάγνωση και διαχείριση του παιχνιδιού από τον Τερζή που φαίνεται να αδυνατεί να κρατήσει συγκεντρωμένους τους παίκτες του, έστω για την κατάκτηση του στόχου που μας απέμεινε. Συνέλθετε, γιατί κουράσατε…

ΥΓ. Και πως να μπορέσει η ομάδα να δείξει κάτι το διαφορετικό όταν ο προπονητής σου βλέπει τα πλέιοφς ως ευκαιρία να μοιράσει χρόνο σε παίκτες που ήταν όλη την χρονιά θεατές;

Με τον βαθμό της ισοπαλίας θα επιστρέψει ο ΑΡΗΣ μας από τον Πειραιά, σε ένα παιχνίδι που έδειξε ότι η ομάδα  έχει σφυγμό, ισοφαρίζοντας το εις βάρος του 2-0 του Α΄ και βουλώνοντας στόματα.  Από τα χαμένα… των πρώτων 45’ όπου ο Ολυμπιακός είχε στήσει πάρτι, στην αντίδραση του Β ημιχρόνου που μπορούσε να οδηγήσει μέχρι και στο διπλό! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα που απέδειξε ότι όποιος θεωρεί τους βαθμούς απέναντι του δεδομένους, μάλλον στο τέλος θα πληγωθεί.

45’ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ

Από τις χειρότερες εμφανίσεις του ΑΡΗ παρακολουθήσαμε στο πρώτο ημίχρονο με τις επιλογές του Τερζή να ξενίζουν και το πλάνο του να μοιάζει σαν αφηρημένη τέχνη. Βλέποντας τους αντιπάλους μας να επιτίθονται δυναμικά, τους παίκτες μας να μοιάζουν με κώνους και να αδυνατούν να κρατήσουν την μπάλα έστω για 5’’ ο αγώνας φαινόταν ικανός να πάρει μια τρομακτική τροπή. Η άμυνα μας δεν είχε καμία λογική ενώ για κάποιον ανεξήγητο λόγο οι παίκτες μας έδειχναν ξαφνιασμένοι από την πίεση των αντιπάλων μας.

ΒΓΗΚΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΠΑΛΑ, ΙΣΟΦΑΡΙΣΕ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΞΕ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Το 2-0 των πρώτων 45’ έμοιαζε απόλυτα φυσιολογικό με τον φόβο περισσότερων γκολ να περνάει από το μυαλό μας με τον ΑΡΗ που βλέπαμε. Έλα όμως που τελικά η ομάδα βγαίνοντας από τα αποδυτήρια αποφάσισε να προσπαθήσει να παίξει την μπάλα που ξέρει. Και όταν μπήκαν πιο δραστήριοι παίκτες σαν τους Ετέμπο, Ιτούρμπε και Καμάτσο  ξαφνικά φάνηκε ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα στο γήπεδο από τον ρόλο του κομπάρσου που είχε στο πρώτο ημίχρονο. Η ομάδα μπόρεσε να κρατήσει και να κυκλοφορήσει την μπάλα περισσότερο, έβγαλε ένταση, τρεξίματα και άρχισε να κοιτάει πιο συχνά προς την αντίπαλη εστία. Το πείσμα του Ιτούρμπε σε μια φάση που φαινόταν ακίνδυνη οδήγησε στο 2-1 κλονίζοντας την ηρεμία των γηπεδούχων που μέχρι πριν λίγο έδειχναν καβάλα στο άλογο για μια ακόμη σημαντική νική. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα και αυτό φάνηκε και στη συνέχεια όπου πίεσε, διεκδίκησε και κατάφερε με τον Καμάτσο να ισοφαρίσει σε ένα παιχνίδι που φαινόταν χαμένο. Μάλιστα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί υπήρχαν και 2 φάσεις μετά την ισοφάριση όπου θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει και το τρίτο γκολ!

ΑΨΥΧΟΛΟΓΗΤΟΣ, ΨΥΧΡΟΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Δεν μπορείς να την ψυχολογήσεις αυτή την ομάδα με τίποτα. Εκεί που πιστεύεις ότι θα τα δώσει όλα σε απογοητεύει, και εκεί που τον έχεις χαμένο σου δίνει ένα «χαστούκι χαράς» και σε συνεφέρει! Κάπως έτσι ήταν το σημερινό . Από τις απορίες για τις επιλογές του Τερζή και τον εκνευρισμό για την νωθρότητα των παικτών μας, στην αποθέωση που δεν εγκατέλειψαν την μάχη καταφέρνοντας να φθάσει στην ισοφάριση. Να κρίνεις την κακή παρουσία για περίπου 60’; με αυτή την εικόνα μόνο από τύχη θα καταφέρουμε να βγούμε στην Ευρώπη. Να μείνουμε στην αντίδραση των τελευταίων 30’ και την αποτελεσματικότητα(ή ρέντα αν προτιμάτε) που μας οδήγησε στο Χ; Ας ελπίσουμε οι ίδιοι οι παίκτες και ο προπονητής να καταλάβουν πόσο αδικούν τους εαυτούς και να κρατήσουν οι ίδιοι τα τελευταία τριάντα λεπτά της αναμέτρησης.

«ΦΙΛΙΚΟ» ΚΑΖΟ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Στην απόλυτη διχασμένη προσωπικότητα έχει εξελιχθεί ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ που για ακόμη μια φορά κατάφερε να μας τρελάνει δείχνοντας 2 εντελώς διαφορετικά πρόσωπα! Από το δεν βλεπόταν για περίπου 60΄στην αντίδραση που ακολουθήσε και μπορούσε να οδηγήσει μέχρι και στη νίκη! Πραγματικά δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε… Κρατάμε τον βαθμό και την ένεση ψυχολογίας και συνεχίζουμε!

ΥΓ. Πόσα άρθρα άραγε περί «φιλικών» που ξεκίνησαν να γράφονται μετά το 2-0 τελικά κατέληξαν στον DELETE;

Ούτε τον τελευταίο Ιωνικό δεν κατάφερε να κερδίσει ο ΑΡΗΣ μας, γνωρίζοντας μάλιστα την ήττα με 1-0. Σε ένα παιχνίδι όπου είχε τον πρώτο λόγο, λίγες αλλά καλές ευκαιρίες που σπατάλησε ξανά και μια αρρωστημένη φοβική νοοτροπία στον τρόπο προσέγγισης του αγώνα που δείχνει ότι δεν οδηγεί πουθενά. Απογοήτευση στον κόσμο που περίμενε σε αυτό το παιχνίδι να ξεκινήσει η ανάκαμψη ενόψει των πλέιοφς.

Η ΓΝΩΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΦΛΟΓΙΣΤΙΑΣ

Με τις αλχημείες του Πάρντιου να συνεχίστηκαν και σήμερα λόγω των αρκετών τραυματισμών,  ανέτοιμων παικτών αλλά και τιμωρημένων  ο ΑΡΗΣ κατέβηκε απέναντι στον τελευταίο Ιωνικό με μοναδικό στόχο τη νίκη. Τον πρώτο λόγο τον είχε κόντρα στον κλεφτοπόλεμο του Ιωνικού αλλά η ουσία στο παιχνίδι του απουσίαζε ξανά. Ευκαιρίες σαν το σουτ του Οντουμπάτζιο μετά την ωραία «ασίστ» του Γκρέι, την σέντρα του Νταρίντα που δεν κατάφεραν να βρουν Γκρέι και Ιτούρμπε, το τετ α τετ του Γκρέι και το «ριμπάουντ» που σπατάλησε ο Ματέο Γκαρσία στη συνέχεια της φάσης είναι ιδανικές καταστάσεις για να σκοράρεις. Όταν δεν το κάνεις τότε κρέμεσαι από μια κακή στιγμή σαν αυτή του πέναλτι και γνωρίζεις την ήττα. Αν από την άλλη το γνωρίζεις σαν ομάδα ότι 3-4 καλές ευκαιρίες δεν σου φθάνουν για να βρεις δίχτυα ε τότε πρέπει να παίζεις κυριαρχικό ποδόσφαιρο και να σκυλιάζεις μέχρι να έρθει το γκολ. Αυτή η υπομονετική διαχείριση του παιχνιδιού με τη φλύαρη κατοχή δεν οδηγεί πουθενά. Και αν κάτι πρέπει να αλλάξει οπωσδήποτε είναι αυτό.

ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΠΑΤΖΕΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ

Αναμφίβολα οι τραυματισμοί και στο χρονικό σημείο που έχουν έρθει για αρκετούς παίκτες, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία του φετινού ΑΡΗ. Όταν όμως φθάνεις στο σημείο να χάνεις και από τον τελευταίο Ιωνικό  τότε οι δικαιολογίες περισσεύουν. Η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες μεγάλη, όπως ακριβώς και η διαφορά στο μπάτζετ όπου απέναντι  στους 4 που βρίσκονται ψηλότερα στη βαθμολογία πάντα το αναφέρουμε και το λογαριάζουμε. Και αν για την διαχείριση του φετινού μπάτζετ ο Πάρντιου έχει την μικρότερη ευθύνη, για τη διαχείριση του ρόστερ έχει μεγάλη. ‘Όποια βελτίωση τακτικά είχε δείξει η ομάδα στα προηγούμενα παιχνίδια σήμερα κόντρα στον πιο αδύναμο αντίπαλο από όλους την πέταξε στα σκουπίδια και μαζί η όποια εμπιστοσύνη υπήρχε στο έργο του προπονητή. Όσο για τους παίκτες και κυρίως αυτούς που περιμένουμε να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα εκεί και αν η εμπιστοσύνη έχει πάει περίπατο.

ΕΠΙΑΣΕ ΠΑΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

Σαν να έπιασε «πάτο» ο ΑΡΗΣ στη φετινή περίοδο με την σημερινή του ήττα στη Νίκαια. Κόντρα στον τελευταίο Ιωνικό παρουσίασε το γνωστό του φλύαρο πρόσωπο, έχασε και πάλι τα άχαστα στις ελάχιστες ευκαιρίες που δημιούργησε και κατάφερε μάλιστα να χάσει από το πουθενά. Δύσκολα να δούμε κάτι χειρότερο από το σημερινό στη συνέχεια του πρωταθλήματος και αυτό είναι το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα της αποψινής απογοητευτικής βραδιάς.

ΥΓ. Όπως στην επιτυχία έτσι και στην αποτυχία όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Αν δεν εμπιστευτείς κάποια στιγμή έναν προπονητή,  να τον στηρίξεις με όλες σου τις δυνάμεις δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και ο κύκλος των "χαμένων προπονητών" θα συνεχίζεται με τα ίδια αποτελέσματα.

Την ήττα με 3-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από την ΑΕΚ σε ένα ακόμη παιχνίδι τραγέλαφο της ελληνικής σουπερλίγδας. Σαφώς και η ομάδα μας υστερούσε ποσοτικά και ποιοτικά σε σχέση με την επίδοξη πρωταθλήτρια ΑΕΚ ωστόσο ο τρόπος που εξελίχθηκε το παιχνίδι απέδειξε ότι στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν η «σφυρίχτρα» κρίνει σχεδόν τα πάντα. Από το πέναλτι και την εις βάρος μας κόκκινη κάρτα ακολουθώντας πιστά το «γράμμα του νόμου» μέχρι και την κλωτσοπατινάδα της ΑΕΚ από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα με την ανοχή του διαιτητή και το γκρέμισμα του Φαμπιάνο στην «ηρωική έξοδο» που από την στιγμή που επέζησε ο παίκτης μας δεν υπήρχε λόγος να καταλογιστεί το πέναλτι…

ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προφανώς και ο Πάρντιου με τόσες απουσίες στο μπλοκάκι του είχε ως πρώτο στόχο να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα και να προστατέψει κατά κύριο λόγο το μηδέν στην άμυνα. Άλλωστε με τα όπλα που είχε στην επίθεση η έτσι και αλλιώς δυστοκία στο γκολ ήταν εξαρχής τεράστιο πρόβλημα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό το πλάνο που είχε ο Πάρντιου δούλεψε ακόμη και αν ήρθε από νωρίς ένα γκολ από την άσπρη βούλα. Ακόμη και όταν έμεινε με 10 παίκτες η ομάδα δεν έχασε τη συνοχή και την συγκέντρωση της και σε καμία περίπτωση αυτό το τελικό 3-0 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα.  Φυσικά από όλο αυτό το πλάνο έλειπε εξαρχής το επιθετικό κομμάτι μιας και σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι παίκτες σαν τον Ματέο Γκαρσία και τον Ιτούρμπε δεν μπορούν να έχουν στην ομάδα κάποιο ρόλο διαφορετικό από κάποιες βοήθειες και ειδικές αποστολές. Ενώ και ο Γκρέι θέλει σίγουρα ένα πολύ πιο επιθετικό πλάνο για να αποδώσει.

ΤΗΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΕΥΚΟΛΟ

3 γκολ μας έβαλε η ΑΕΚ αλλά επί της ουσίας το μόνο που έκανε ήταν να εξαργυρώσει τα δωράκια της διαιτησίας. Γκολ από τα 11 βήματα με ένα πέναλτι που ναι μεν είναι αλλά η ευκολία με την οποία το κέρδισε δεν γίνεται να μην μας εκνευρίζει όταν στις αντίστοιχες περιπτώσεις σε εμάς όλοι οι διαιτητές κοιτάνε αδιάφορα. 2ο γκολ από ένα κλέψιμο όπου μπροστά στα μάτια του διαιτητή ο αμυντικός σπρώχνει με απλωμένο το χέρι τον Νταμπό και τον κάνει να χάσει τον έλεγχο της μπάλας και μια εκνευριστική ανοχή στις συνεχόμενες κλωτσιές-φάουλ της ΑΕΚ σε κάθε προσπάθεια να κρατήσουμε την μπάλα. Όχι μόνο δεν έδειξε κάρτες στα συνεχόμενα φάουλ των αντιπάλων μας αλλά το «γράμμα του νόμου» τηρήθηκε εις βάρος του Φαμπιάνο αλλά και του Ετέμπο 2 φορές…  Όσο για το πέναλτι πάνω στον Φαμπιάνο το βλέπει ο Κουλμπάκοφ και όλη η Τούμπα και χασκογελάνε…

ΣΩΣΤΑ ΣΤΗΜΕΝΟΣ ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Λίγα πράγματα μπορείς να πεις για τον σημερινό ΑΡΗ αν σταθείς στο τελικό αποτέλεσμα μιας και αυτό το 3-0 είναι αρκετά σκληρό. Ωστόσο η ομάδα του Πάρντιου παρά τις τεράστιες ποσοτικές και ποιοτικές ελλείψεις στην επίθεση πάλεψε όσο μπορούσε κόντρα σε έναν ανώτερο αντίπαλο αλλά και έναν «καμικάζι» διαιτητή. Στήριξη στην ομάδα, να επιστρέψουν οι τραυματίες και να δούμε αν αυτή η βελτίωση που υπάρχει τουλάχιστον σε τακτικό επίπεδο μπορεί να μεταφραστεί στη συνέχεια σε γκολ και νίκες.

ΥΓ.  Από την αρχή της χρονιάς έχουν γραφτεί κάμποσα άρθρα για τη διάθεση που υπάρχει να σταματήσουν οι ορισμοί των ξένων διαιτητών. Αυτές οι διαιτησίες απλά θέλουν να σου περάσουν το μήνυμα ότι τζάμπα ξοδεύονται οι ομάδες για να έρχονται οι ξένοι. Ότι και αν γίνει την σφαγή δεν την γλιτώνεις.  

ΥΓ2. Κουράζει αυτή η ιστορία με τους πιτσιρικάδες που δεν "αξιοποιούνται".... τους προπονητές που αρκετοί θέλουν να τους αλλάζουν σαν τα πουκάμισα... και τους προέδρους που κάνουν ουρές για να αναλάβουν την ομάδα και να τα χώσουν χοντρά... 

3 γκολ πέτυχε ο ΑΡΗΣ μέτρησε τελικά το 1 και αυτό ήταν αρκετό για να κλείσει η χρονιά με μια ευχάριστη πινελιά. Ωστόσο ο εκνευρισμός που πρόσφερε ο διαιτητής Ζαμπάλας και οι βοηθοί του στο VAR μάλλον υπερκάλυψαν την χαρά της νίκης. Μια χαρά που μετριάστηκε και από την αναποτελεσματικότητα των παικτών χάνοντας για ακόμη μια φορά μπόλικες «άχαστες» ευκαιρίες. Έστω και με μπόλικο σασπένς… το «χρυσό» γκολ το έβαλε ο Γκρέι και ο ΑΡΗΣ πήρες 3 πολύτιμους βαθμούς που τους είχε πάρα πολύ ανάγκη.

ΖΑΜΠΑΛΑΣ ΚΑΙ VAR Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

Δεν υπήρχε Παναιτωλικός σήμερα στο γήπεδο και έτσι αυτόματα οι αντίπαλοι μας μέσα στο γήπεδο ήταν ο διαιτητής, οι VARίστες και η αστοχία μας. Αστοχία που στο πρώτο μέρος «έσπασε» σε 2 φάσεις με τον Γκρέι αλλά το VAR είδε οφσάιντ. Και αν την 2^η φορά που σκόραρε ο Γκρέι ήταν καθαρά οφσάιντ στο πρώτο γκολ δεν υπάρχει καμία απολύτως παράβαση. Για αυτό άλλωστε όπως συνηθίζουν στα γκολ του ΑΡΗ το VAR έκανε μια σύσκεψη 5’ και κατάφεραν να στήσουν τις γραμμές όπως βόλευε για να δικαιολογήσουν την ακύρωση του γκολ. Πέρα από αυτήν την ξεκάθαρη περίπτωση υπήρχε μια μόνιμη ανοχή στα μαρκαρίσματα των αντιπάλων μας και μια υπέρμετρη ευαισθησία όπως πιέζαμε τους παίκτες του Παναιτωλικού.

Η ΑΣΙΣΤ ΤΟΥ ΜΑΝΤΣΙΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΚΡΕΪ

Το Β ημίχρονο ξεκίνησε με τον ΑΡΗ να επιμένει και να δικαιώνεται στο 52’ όπου ο Μαντσίνι με μια ωραία σέντρα από τα πλάγια έδωσε την ευκαιρία στον Γκρέι να μπει δυνατά στην φάση και να προλάβει με τον κεφάλι τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Το γκολ πρόσφερε ανακούφιση αλλά όχι την ηρεμία και το καθαρό μυαλό που χρειαζόμασταν. Από τη μια ο διαιτητής να σφυρίζει ότι θέλει και από την άλλη να χάνονται απίθανες ευκαιρίες για να κλειδώσει η νίκη. Ο τραυματισμός του Πάλμα από σκληρό μαρκάρισμα αντιπάλου που δεν σφυρίχτηκε καν φάουλ ήταν το κερασάκι στην άνοστη τούρτα μιας περίεργης βραδιάς… όπου το αντιποδόσφαιρο του Παναιτωλικού, η αστοχία των παικτών μας και ο τραγέλαφος της ελληνικής διαιτησίας-παράγκας έκλεψαν την παράσταση.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΖΟΡΙΖΕΤΑΙ

Αισθητά βελτιωμένος ο ΑΡΗΣ μας σήμερα με τον Πάρντιου να προχωράει σε ορθολογικές επιλογές δίνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία και στον Μανού Γκαρθία. Είχαμε τον έλεγχο του αγώνα, δημιουργήσαμε κάμποσες καλές ευκαιρίες, βάλαμε 2 κανονικά γκολ (με το ένα να ακυρώνεται) αλλά και πάλι η ομάδα έδειξε να έχει  έλλειψη αυτοπεποίθησης. Μόνο έτσι εξηγείτε η δυσκολία στην τελική προσπάθεια ακόμη και σε φάσεις που λες δεν γίνεται να χαθεί το γκολ. Όπως κόντρα στον Λεβαδειακό έτσι και σήμερα σπαταλήθηκαν σπουδαίες ευκαιρίες ώστε ο ΑΡΗΣ να γράψει εύκολα 4-5 γκολ. Ναι μεν είδαμε περισσότερους συνδυασμούς, προσπάθειες για κάθετες πάσες και τους παίκτες μας να επικοινωνούν καλύτερα μεταξύ τους αλλά χρειάζεται κάτι παραπάνω ώστε η ομάδα να φθάσει στα επιθυμητά επίπεδα. Όπως και στον χώρο του κέντρου όπου οι παίκτες του Παναιτωλικού κυκλοφορούσαν την μπάλα ανενόχλητοι. Μέτρια πράγματα από τον Γκαρθία που έχασε και μια απίθανη ευκαιρία αλλά μετά από τόσο μεγάλη «αποχή»  ίσως να του λείπει αγωνιστικός ρυθμός. Μας τρέλανε ο Γκρέι σήμερα σκοράροντας 3 φορές, κερδίζοντας πολλές μονομαχίες, βγάζοντας μια εκπληκτική πάρε βάλε πάσα στον Γκαρθία αλλά και πάλι έχασε ευκαιρίες που πρέπει να τις κάνει γκολ. Σίγουρα όμως ήταν στους διακριθέντες μαζί με τον πολύ καλό Οντουμπάτζιο που σχεδόν έκανε τα πάντα στο παιχνίδι. Σταθερά καλός ο Γκαρσία αν και θα μπορούσε να είχε συνδυάσει την σημερινή του εμφάνιση και με ένα γκολ. Βελτιωμένος και ο Μαντσίνι που δείχνει να αφήνει το σήριαλ της μεταγραφής του στην άκρη. Έσπρωχνε ο Πάλμα την ομάδα στην επίθεση αλλά είχε αρκετές κακές επιλογές.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ

Με γκολ που δεν βρήκαν τρόπο να ακυρώσουν ο διαιτητής, οι επόπτες και το VAR ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κερδίσει τον ανύπαρκτο Παναιτωλικό και να μαζέψει 3 πολύτιμους βαθμούς στο φινάλε της χρονιάς. Βελτιωμένη η ομάδα, κυριάρχησε μέσα στο γήπεδο αλλά χωρίς να καταφέρει να μεταφράσει τις σπουδαίες ευκαιρίες σε πολλά γκολ. Εστω και με το 1-0 η δουλειά έγινε και πλέον κοιτάμε τη συνέχεια αναμένοντας το “lifting” της μεταγραφικής περιόδου.  Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σουπερλιγδα στα καλύτερα της… από το αντιποδόσφαιρο του Παναιτωλικού, τις δηλώσεις του προπονητή του Παναιτωλικού που δεν(!?!?) είδε ευκαιρίες του ΑΡΗ μέχρι και τον αηδιαστικό Ζαμπάλα και τους «επιστήμονες» στο VAR που πάλι έκαναν τα μαγικά τους.