Στην Τρίπολη θα κάνει το ντεμπούτο του στον πάγκο της ομάδος μας ο Αλκαράθ που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ ετοιμάζει πολλές αλλαγές σε συστήματα και πρόσωπα κυρίως στον χώρο της άμυνας. Λογική κίνηση από τον Ισπανό μιας και ήταν φανερό ότι το πρόβλημα στην άμυνα για να λυθεί χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Το ντεφορμάρισμα του Παπαζαχαρία, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία του Κοέλιο και τα σκαμπανεβάσματα του Ψυχογιού έχουν σαν αποτέλεσμα να αφήνουν διαρκώς τον Βελλίδη εκτεθειμένο και αυτό είναι κάτι που εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κανείς, ακόμη και ένας προπονητής που μετράει λίγες ημέρες στον σύλλογο.

Εκτός από τις αναμενόμενες αλλαγές που θα δούμε στον χώρο της άμυνας και στη επίθεση θα υπάρχει η αναγκαστική αλλαγή του Αγκάνθο που προέκυψε την τελευταία στιγμή και δεν ακολούθησε την αποστολή. Ο Τριανταφυλλάκος αναμένεται να καλύψει το κενό του Ισπανού που κυριολεκτικά είναι όλη η επίθεση της ομάδος. Για αυτό ίσως να πρέπει να αναθεωρήσει ελαφρώς με την επιλογή του να αφήσει τον Καπετάνο εκτός, κάτι που φάνηκε από τις τελευταίες προπονήσεις. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αστέρας Τρίπολης είναι μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες φέτος και ίσως ο Αλκαράθ να ως πρωταρχικό στόχο το μηδέν στην άμυνα και εφόσον βρεθούν τα περιθώρια για να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση κάπως έτσι να προσπαθήσουμε να αιφνιδιάσουμε και να πετύχουμε κάποιο τέρμα. Με δεδομένη την απουσία του Αγκάνθο όλο το βάρος της επίθεσης πέφτει πάνω στον Γιαννώτα ενώ και ο Σουνάς που σκόραρε την περασμένη αγωνιστική λογικά θα έχει την ευκαιρία να δώσει συνέχεια στην καλή του εμφάνιση.

Σίγουρα δεν έχει το μαγικό ραβδάκι όπως ο δήλωσε ο Αλκαράθ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περιμένουμε να δούμε τίποτα διαφορετικό στο πρώτο του παιχνίδι στον πάγκο. Οι αλλαγές που έχει δουλέψει τις τελευταίες ημέρες στις προπονήσεις είναι αρκετές και συνήθως οι αλλαγές προπονητή λειτουργούν θετικά στους παίκτες. Τώρα βέβαια όταν γίνονται συνήθεια και μόνιμο άλλοθι για τους παίκτες αλλάζει το πράγμα. Πάντως αν και βρισκόμαστε προς το τέλος του Α΄γύρου με την αλλαγή του προπονητή έχουμε ακόμη ένα νέο ξεκίνημα για την ομάδα μας που αυτή την φορά ευελπιστούμε όχι απλά να είναι νικηφόρο αλλά να έχει και την ανάλογη συνέχεια μέχρι το τέλος της σεζόν. Έτσι για να τελειώσει αυτή η περιπέτεια της παραμονής και να μπορέσουμε να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τον σύλλογο και αντικατοπτρίζονται στο αγωνιστικό. ΑΡΗ ΔΙΠΛΟ ΔΙΠΛΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!

Πολύ πιο αγχωτικά από ότι δείχνει το τελικό σκορ η ομάδα μας κατάφερε να πάρει την σημερινή νίκη σε ένα παιχνίδι όπου στην μεγαλύτερη διάρκεια του Α΄ημιχρόνου ήταν πίσω στο σκορ και μάλιστα με διψήφια διαφορά πόντων. Ευτυχώς το πάθος που έβγαλαν οι παίκτες μας στην επανάληψη και κάποια καλά σουτ  ήταν αρκετά για να αποφύγουμε άλλη μια οδυνηρή ήττα που θα μας έκανε να βλέπουμε εφιάλτες. Παρόλα αυτά το συναίσθημα που μένει στους 1500 περίπου φίλους που βρέθηκαν στο Παλέ σήμερα ήταν περισσότερο αυτό του προβληματισμού για την εικόνα της ομάδος παρά η ικανοποίηση για την νίκη ή κάποιο ίχνος αισιοδοξίας με βάση την βελτίωση που περιμέναμε να δούμε.

Τι και αν ο Ίκαρος Καλλιθέας είχε τρανταχτές απουσίες με όπλο τον εκρηκτικό Γκίμπσον βάλθηκε να μας τρελάνει και εκμεταλλευόμενος την ανεπάρκεια και κομπλεξισμό των διαιτητών κατάφεραν να επιστρέψουν από το -8 του ξεκινήματος και να φθάσουν στο +10 τρομοκρατώντας άπαντες στο κρύο Παλέ. Φυσικά σε αυτό βοήθησε για ακόμη μια φορά το αηδιαστικό και άνευ λογικής εξήγησης ροτέισον του Β.Αγγέλου όπου είχε ως βάση το να στέλνει στον πάγκο όποιον πετύχαινε καλάθι... Μποχωρίδης, Τσακαλέρης, Βεζένκωφ όπως και ο Σαρικόπουλος χρησιμοποιήθηκαν σπασμωδικά και ήταν δύσκολο να μπουν στον ρυθμό του παιχνιδιού. Ενω το ανέκδοτο της ημέρας ήταν η έμπνευση του κόουτς να ρίξει τους Καραποστόλου και Χάντ διαδοχικά πάνω στον δραστήριο Γκίμπσον. Και σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο Β.Αγγέλου δεν διαβάζει καθόλου τον αντίπαλο. Ήταν αναμενόμενο ότι ο Γκίμπσον θα έπαιρνε πολλές προσπάθειες πάνω του, για αυτό θα έπρεπε να έχει πάρει τον Δήμα έστω για να προσπαθήσει να τον κουράσει για λίγο και όχι να κάνει το πάρτι που έκανε κυρίως στα πρώτα 3 δεκάλεπτα. Πέρα βέβαια από την μόνιμη θολούρα που υπάρχει στην άκρη του πάγκου και οι παίκτες μας παραμένουν χαμένοι μέσα στο άγχος τους. Αναρωτιέμαι τι τους αγχώνει τόσο πολύ μιας και με δεδομένο ότι έχουν πιάσει πάτο δεν μπορούν να πάνε χειρότερα... Τραγικά σουτ είτε μιλάμε για μακρινά ελεύθερα σουτ είτε για εύκολα κοντινά που θα έπρεπε να είναι σίγουρα. Ενώ και τα μπλοκ άουτ αντί να είναι ένας αυτοματισμός υπήρχαν στιγμές που κανένας δεν έδειχνε την διάθεση να βοηθήσει για κερδίσουμε κανα ριμπάουντ. Κατά τα άλλα υπήρχε ένα ίχνος βελτίωσης στις ασιστ και στα λάθη που σχέση με άλλα παιχνίδια ήμασταν ελαφρώς πιο προσεκτικοί. Ουσιαστικά η ομάδα μας πήρε μια πολύτιμη νίκη όπου αν ο Ίκαρος αγωνιζόταν πλήρης χωρίς τα σημαντικά προβλήματα πολύ πιθανόν και να μην τα κατάφερνε.

Όσο ο Αγγέλου δεν συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη και να στήσει το παιχνίδι της ομάδος κυρίως πάνω στους Πάσαλιτς, Πελεκάνο και Βεργίνη και ύστερα σε παίκτες όπως ο Χαρίσης που μαζί με τον Σαρικόπουλο αν και ψηλά κορμιά σχεδόν ποτέ δεν τροφοδοτούνται σωστά δύσκολα να δούμε αυτή την ομάδα να βρίσκει ρυθμό. Πάντως σαν συνολική εικόνα με αυτά που είδαμε σήμερα για την ώρα δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο από μια χρονιά γεμάτη άγχος. Κάτι που σαν λογική συνέπεια έχει το άδειο Παλέ γιατί και εμείς που πηγαίνουμε με το κολλύριο και τα χάπια στα χέρια είμαστε...αλλά ΑΡΗΣ είσαι, όσο ζεις ελπίζεις και παλεύεις!

Με το παιχνίδι μας κόντρα στον Πανθρακικό να έχει απομείνει για "κλείσει" η 12η αγωνιστική και παρατηρώντας το βαθμολογικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί μετά τα τελευταία αποτελέσματα η ανάγκη για τους 3 βαθμούς της νίκης είναι πιο έντονη από ποτέ. Το Το γεγονός ότι είμαστε στην προτελευταία θέση με ισοβαθμία με άλλες 3 ομάδες ανάμεσα τους και ο Πανθρακικός είναι αρκετό για να καταλάβουν όλοι μέσα και έξω από την ομάδα πόσο σημαντικό είναι το σημερινό παιχνίδι. Μια νίκη σου δίνει μια βαθειά ανάσα και ένα σημαντικό προβάδισμα τουλάχιστον απέναντι στον Πανθρακικό, με ισοπαλία σε γεμίζει με ακόμη περισσότερο άγχος και αγωνία ενώ το χειρότερο σενάριο της ήττας σε καταρρακώνει και σε στέλνει να αγωνίζεσαι από την 13η αγωνιστική με την πλάτη στον τοίχο.

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να δείξουν με πράξεις τόσο οι παίκτες μας όσο και το τεχνικό τιμ ότι τα έχουν κατανοήσει και να υπερβάλλουν τους εαυτούς τους για να πάρουν μια καθοριστική νίκη. Δεν νομίζω η προπονητολογία των τελευταίων ημερών να βοήθησε σε κάτι αλλά θέλω να πιστεύω ότι οι Πασιαλής και Μπουγιουκλής γνωρίζαν εξαρχής που μπλέκανε και ότι με την πρώτη στραβή όπως κάθε φορά θα αποτελούσαν τα εύκολα εξιλαστήρια θύματα. Μάλιστα είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι είδαμε κατά την διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδος  τον Παπαζαχαρία να στηρίζει ξεκάθαρα τους προπονητές του κάτι που σπάνια συνηθίζεται μιας και συνήθως οι περισσότεροι παίκτες όταν αρχίζει η προπονητολογία προτιμούν να παραμένουν ουδέτεροι. Πάντως το τεχνικό τιμ έχει εντοπίσει αρκετές αδυναμίες της ομάδος κυρίως στην άμυνα και για αυτό αναμένεται να δούμε αλλαγές στα μετόπισθεν. Με τον Γιαννίτση λογικά να παίρνει την θέση του Παντίδος και τον Ψυχογιό να δίνει την θέση του στον Καζναφέρη ο ΑΡΗΣ αναμένεται να είναι αρκετά διαφορετικός. Για τον Γιαννίτση διατηρώ τις επιφυλάξεις μου κατά πόσο μπορεί να τα πάει καλύτερα από τον Παντίδος αλλά ο Ψυχογιός έχει τεράστια σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του μέσα στο παιχνίδι και ο Καζναφέρης παρόλο που δεν διανύει και την καλύτερη του χρονιά ίσως σαν δεξί μπακ να αποδειχθεί πιο ουσιαστικός. Παπαστεργιαννός, Οικονομόπουλος και Κοέλιο θα είναι μπροστά από την τετράδα της άμυνας με τον Πορτογάλο ίσως και να πρέπει να κάτσει και λίγο στον πάγκο μιας και τον τελευταίο καιρό είναι τραγικός. Ενώ μπροστά με δεδομένη την απουσία του Γιαννώτα και την επιστροφή του Γκέσιο αναμένεται να δούμε τους Αγκάνθο, Σουνά και Γκέσιο. Αρκετές αλλαγές σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι που όμως φαίνεται να είναι απαραίτητες. Ο Πανθρακικός μετά την νίκη του επί του Αστέρα Τρίπολης και την εκτός έδρας ισοπαλία στην Ξάνθη είναι σχετικά ανεβασμένος και θα προσπαθήσει να μεγαλώσει το θετικό σερί του. Αν όμως εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει, παίξουμε έξυπνα και οι παίκτες μας βγάλουν το απαραίτητο πάθος και δύναμη στις διεκδικήσεις τότε η πολύτιμη νίκη μπορεί να έρθει.

Αν και όπως συνηθίζεται υπάρχουν τα γνωστά μπλόκα στους οπαδούς του ΑΡΗ παρόλο που δεν υπάρχει μαζική οργανωμένη εκδρομή για την Κομοτηνή αναμένεται όπως και στην Λειβαδιά η ομάδα να έχει τον κόσμο στο πλευρό. Δύσκολη ημέρα η Δευτέρα για εκδρομές αλλά δύσκολο να κόψεις και το γήπεδο από τον Αρειανό. Με κιτρινόμαυρη τρέλα στην Κομοτηνή δίπλα στον Θεό, και όλοι μαζί παρέα στον δρόμο της επιστροφής με το διπλό αγκαλιά! Άιντε ρε Αρειανάρα πάρε το διπλό!

Έχει περάσει καιρός όπου αυτό το παιχνίδι μαγνήτιζε το βλέμμα ολόκληρης της φίλαθλης Ελλάδας και το κάθε χρόνο και χειρότερα ταιριάζει απόλυτα στο παραδοσιακό μπασκετικό ντέρμπι της πόλης. Με τις 2 ομάδες όχι μόνο να μην έχουν την αίγλη του ένδοξου παρελθόντος αλλά ακόμη και σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες της Α1 να θεωρούνται ως φτωχοί συγγενείς. Για του λόγου το αληθές και λόγω των οικονομικών προβλημάτων που υπάρχουν και στις 2 ομάδες ο μεν μπαογκ έχει 2 ξένους ενώ η ομάδα μόλις 1 ξένο όταν ομάδες σαν τον Απόλλων Π. και το Ρέθυμνο έχουν άπο 4-5. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν η ομάδα μας που έχει και στην πλάτη της ένα τραγικό ξεκίνημα σε κύπελλο και πρωτάθλημα Ελλάδος θα παλέψει για μια νίκη που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να την θεωρούμε δεδομένη. Μια νίκη που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι τόνωση του ηθικού όλων μας μιας και βαθμολογικά νίκες "εντός προγράμματος" δεν είναι ικανές να αλλάξουν κάτι.

Έστω και έτσι για να έρθει αυτή η νίκη πολλά πρέπει να αλλάξουν στην ομάδα μας με την σοβαρότητα να είναι το πρώτο και πιο σημαντικό στοιχείο που λείπει από τον φετινό ΑΡΗ σε όλα τα επίπεδα. Και από την στιγμή που αναφερόμαστε στο αγωνιστικό κομμάτι ο πρώτος που πρέπει να είναι σοβαρός στο παιχνίδι του Σαββάτου είναι ο Β.Αγγέλου. Αυτός θα δείξει πρώτος την διάθεση να κάνει κάποια πράγματα σωστά και οι παίκτες του θα πρέπει να τα εφαρμόσουν. Δυνατό ξεκίνημα με βασική πεντάδα που να περιέχει τον άπειρο Μποχωρίδη και τον ντεφορμέ Καραποστόλου δεν υπάρχει. Αν λοιπόν ο Β.Αγγέλου δεν θέλει να επιβαρύνει με το επιπρόσθετο άγχος ενός κακού ξεκινήματος τους παίκτες του σε αυτό το παιχνίδι ξεχωριστής σημασίας τότε πρέπει από την αρχή να ρίξει τα πιο δυνατά χαρτιά του μέσα ώστε να γεμίσει η ομάδα με αυτοπεποίθηση και να διώξει μακριά κάθε φόβο και σκέψη γύρω από την ήττα. Όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει λογικά να έχουν δουλευτεί μέσα στις προπονήσεις και σύστημα στην επίθεση που ακόμη δεν έχουμε δει ούτε για δείγμα αλλά και "παγίδες" στον Παπαδόπουλο που σε μεγάλο βαθμό είναι ο κινητήριος μοχλός του συμπολίτη. Ελπίζω αυτή την φορά να μην δούμε μια επανάληψη του αγώνα με τον Πανιώνιο όπου μέχρι και οι πέτρες γνωρίζανε ότι ο Παππάς είναι σε εξαιρετική κατάσταση και θα πάρει το παιχνίδι πάνω και εμείς το μόνο που κάναμε είναι να αναρωτιόμαστε πόσους πόντους τελικά θα σκοράρει. Σίγουρα ο ΑΡΗΣ μας δεν είναι σε καλή κατάσταση αλλά και αυτός ο μπάογκ παρά την ανοδική του πορεία δεν έχει να δείξει τίποτα το ιδιαίτερο εκτός από 2-3 καλούς παίκτες.

Ανεξάρτητα πάντως από το επίπεδο των 2 ομάδων αλλά και τις συνεχόμενες απογοητευτικές εμφανίσεις  ο κόσμος θα δώσει βροντερό παρών στο Παλέ και θα προσπαθήσει να σπρώξει την ομάδα προς την νίκη. Υποχρέωση του προπονητή και των παικτών μας να σεβαστούν τον κόσμο αλλά και την ιστορική φανέλα που φοράνε. Ας δούμε λίγο νεύρο και πάθος για την νίκη. Άλλο αποτέλεσμα δεν υπάρχει και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ! ΌΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΞΕΠΟΥΠΟΥΛΙΑΣΜΑ!

Αποδεκατισμένος θα κατέβει ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι του Σαββάτου απέναντι στον Λεβαδειακό μιας και μετράει 5 απουσίες από τους παίκτες που αγωνίστηκαν βασικοί στα τελευταία παιχνίδια. Πουλίδο, Παπαστεργιανός, Κοέλιο, Καζναφέρης και φυσικά ο Αγκάνθο δεν θα είναι στην διάθεση των Πασιαλή - Μπουγιουκλή και αυτό κάνει από μόνο του ακόμη δυσκολότερο ένα παιχνίδι που έτσι και αλλιώς εξ αρχής είναι δύσκολο παρά την κακή αγωνιστική κατάσταση του αντιπάλου που αγνοεί τη νίκη από τα τέλη Σεπτεμβρίου.  Σίγουρα δεν ακούγεται καλά στα αυτιά του Αρειανού το να λέμε ότι ο ΑΡΗΣ κατεβαίνει στη Λειβαδιά για να διεκδικήσει ένα θετικό αποτέλεσμα και όχι μόνο την νίκη κόντρα στον προτελευταίο της βαθμολογίας αλλά αυτή είναι μια σκληρή πραγματικότητα που φέτος πρέπει οπωσδήποτε να αποδεχτούμε αν δεν θέλουμε να  μπλέξουμε στο τέλος με περιπέτειες. Ο Λεβαδειακός είναι μια από τις ομάδες που αδειοδοτήθηκε κανονικά το καλοκαίρι και για αυτό στην σύνθεση του έχει πολλούς έμπειρους παίκτες και ξένους όπως οι Πόι, Ναπολεόνι και φυσικά τον Ακόστα έναν από τους κορυφαίους παίκτες της περσινής σεζόν  για την ομάδα μας  που αν και τον θέλαμε δεν μπορέσαμε να ικανοποιήσουμε τις οικονομικές του απαιτήσεις. Αυτό από μόνο του αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για έναν δύσκολο αντίπαλο. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι οι 5 που λείπουν είναι 5 από τους πιο ποιοτικούς και έμπειρους παίκτες του φετινού ΑΡΗ και ανάμεσα τους βρίσκεται και ο Αγκάνθο που όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει για την αποτελεσματικότητα της ομάδος μας στην επίθεση τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα.

Κόντρα στις απουσίες το τεχνικό δίδυμο θα αντιπαρατάξει το καλό κλίμα και την αισιοδοξία που υπάρχει στα αποδυτήρια μετά από τα 3 συνεχόμενα θετικά αποτελέσματα απέναντι σε ΠΑΟ, ΟΣΦΠ και Βέροια αντίστοιχα. Με την απομάκρυνση του Μ.Κατσαβάκη η εικόνα του ΑΡΗ μας έχει αλλάξει και σιγά σιγά φαίνεται η ομάδα μας να βρίσκει την αγωνιστική της ταυτότητα. Και στα εντός έδρας παιχνίδια απέναντι σε ομάδες που παίζουν αρκετά κλειστά όπως ήταν η Βέροια φάνηκε ότι υπάρχουν σημαντικά προβλήματα κόντρα σε αντιπάλους που παίζουν πιο ανοιχτά και θέλουν να έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων φαίνεται να έχουμε βρει το αγωνιστικό στυλ που μας ταιριάζει. Κάπως έτσι αναμένεται να παρουσιαστούν οι 2 ομάδες αύριο. Από την μια ο Λεβαδειακός θα προσπαθήσει να έχει τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι μιας και θεωρητικά παίζει ένα από τα τελευταία του χαρτιά στην αυριανή αναμέτρηση ενώ η ομάδα μας θα προσπαθήσει με αντεπιθέσεις να κάνει την ζημιά και να αποδράσει με τους  βαθμούς της νίκης ή έστω τον βαθμό της ισοπαλίας. Οι πολλές απουσίες αναγκαστικά θα οδηγήσουν το τεχνικό τιμ στο να κατεβάσουν μια 11αδα με πολλά νέα πρόσωπα. Εκτός από τον Παντίδο που θεωρείται σίγουρος για την άμυνα και τον Γκέσιο που τις τελευταίες 2 αγωνιστικές πήρε την ευκαιρία και δικαίωσε τους προπονητές του, οι Καπετάνος, Σουνάς, Νταμαρλής. Αγγελούδης, Κανούλας αλλά και ο Τριανταφυλλάκος που συμπεριλήφθηκε στην αποστολή βάζουν σοβαρή υποψηφιότητα για να φορέσουν φανέλα βασικού. Ανεξάρτητα από τις επιλογές των Πασιαλή - Μπουγιουκλή σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει η ομάδα να παρασυρθεί από τα θέλω του κόσμου. Σε ένα ιδαίτερο πρωτάθλημα όπως το φετινό όπου πέφτουν 2 ομάδες είναι πολύ σημαντικό αν δεν καταφέρουμε να φύγουμε νικητές τουλάχιστον να κρατήσουμε αυτούς τους 4 βαθμούς διαφοράς με τον προτελευταίο Λεβαδειακό και να μεγαλώσουμε την απόσταση από την τελευταία ΑΕΚ που δύσκολα θα μπορέσει να πάρει βαθμό κόντρα στον Ολυμπιακό. Πρωταρχικός στόχος φέτος είναι η επιβίωση και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Για να επιβιώσουμε όμως και να μπει ο ΑΡΗΣ μας στον δρόμο της οικονομικής εξυγίανσης θα πρέπει οπωσδήποτε η ομάδα να μην μπλέξει σε περιπέτειες γιατί το πιθανό αρνητικό σενάριο αυτή την φορά θα είναι καταστροφικό. 

Όσο βέβαια και αν κινδυνολογούμε εμείς από εδώ υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του κόσμου που καλά κάνει και συνεχίζει να ονειρεύεται, να απαιτεί και να πιέζει ώστε ο ΑΡΗΣ να βγαίνει νικητής από κάθε μάχη ανεξάρτητα από τον αντίπαλο και τις ιδιαίτερες συνθήκες. Έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες, όταν έχεις τόσο κόσμο από πίσω σου υπάρχουν οι τρελοί που ζητάνε το πρωτάθλημα(στην περίπτωση μας έξοδο στην Ευρώπη) και αυτοί που ζητάνε την παραμονή και κάπως έτσι βρίσκεται η ισορροπία κάπου στην μέση. Ότι και αν πιστεύεις όμως τίποτα δεν σε εμποδίσει να ακολουθήσεις την τρέλα του Αρειανού οπαδού που σαν μικρό παιδάκι ανυπομονεί να μπει στα πουλμαν για να βρεθεί στο πλευρό της αγαπημένης του ομάδος. Ο ΑΡΗΣ στην Λειβαδιά θα έχει τον κόσμο στο πλευρό του και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να τα δώσουν όλα οι παίκτες μας σε προσπάθεια να ευχαριστήσουν όλους όσους αψηφήσουν τα χιλιόμετρα για να τους στηρίξουν! Μπορεί ο Λεβαδειακός και ο πρόεδρος του να είναι μπλεγμένοι σε πολλές ύποπτες ιστορίες αλλά τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με τις μετακινήσεις οπαδών δείχνουν ένα θετικό πρόσωπο που και άλλες ομάδες καλό είναι να ακολουθήσουν. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι γιορτή, και γιορτή χωρίς κόσμο δεν γίνεται. Για αυτό λοιπόν όλοι τα πούλμαν να γεμίσουμε και τον Λεβαδειακό να νικήσουμε! Φέρε το διπλό ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Όσοι βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ περιμένοντας  ένα ήσυχο απόγευμα και μια εύκολη νίκη στο ντεμπούτο του Β.Αγγέλου στο πάγκο του ΑΡΗ μας διαψεύσθηκαν και αντί για αυτό παρακολούθησαν ένα αγχωτικό παιχνίδι που κράτησε 2 ολόκληρες ώρες και πήγαινε πόντο πόντο μέχρι το σφύριγμα της λήξης. Ευτυχώς στο φινάλε οι παίκτες μας φάνηκαν ψύχραιμοι από την γραμμή των βολών και να πάρουν την νίκη έστω και με περιπετειώδη τρόπο αποφεύγοντας να σημειώσουν άλλη μια ιστορική ήττα.

Από το ξεκίνημα του αγώνα τίποτα δεν έδειχνε όλα αυτά που θα ακολουθούσαν, αντιθέτως με αρκετά καλή κυκλοφορία της μπάλας και πλουραλισμός στην επίθεση η ομάδα πήρε προβάδισμα στο σκορ και ανέβαζε διαρκώς την διαφορά. Μάλιστα ο Β.Αγγέλου βλέποντας την διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες άρχισε τις αλλαγές, μοιράζοντας τον χρόνο στους παίκτες του και δοκιμάζοντας σχήματα. Και ενώ όλα έδειχναν ότι θα κυλήσουν ομαλά στο τρίτο δεκάλεπτο ήρθε το γνωστό μπλακ άουτ για την ομάδα και ξαφνικά τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά. Τα πολύ καλά ποσοστά ευστοχίας του Α' ημιχρόνου πήγαν περίπατο στο Β ημίχρονο και το καλάθι του Ηλυσιακού έμοιαζε σαν παραθυράκι με τα στόρια κατεβασμένα... Κάτι λογικό μιας και οι περισσότερες επιθέσεις γινόταν με τη λήξη των 24 δευτερολέπτων υπό δύσκολες συνθήκες. Στην συνέχεια άρχισε να μιλάει το άγχος και τα πράγματα να γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Στο τέλος η ψυχραιμία του Βεργίνη αλλά και η μαχητικότητα του Ασημακόπουλου  αποδείχθηκαν αρκετά για να κάμψουν την αντίσταση του μαχητικού  Ηλυσιακού που βρήκε απέναντι του έναν προβληματικό ΑΡΗ και προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί.

Το συμπέρασμα που βγαίνει για ακόμη ένα παιχνίδι είναι ότι αυτή η ομάδα έτσι όπως είναι δύσκολα θα προχωρήσει και ακόμη και οι θεωρητικά καλές μεταγραφές μάλλον δεν θα μπορέσουν να αποδώσουν τα αναμενόμενα εγκλωβισμένοι στο άγχος και στις απαιτήσεις που έχει μια μεγάλη ομάδα όπως είναι ο ΑΡΗΣ. Δεν ξέρω αν με την  πάροδο του χρόνο παίκτες όπως ο Πελεκάνος και ο Πάσαλιτς καταλάβουν ότι πρέπει να πάρουν περισσότερες πρωτοβουλίες ή θα χαθούν στην μετριότητα. Ενώ από την άλλη ο βελτιωμένος σήμερα Βεργίνης που έχει και την περσινή εμπειρία ίσως τελικά φέτος να μπορέσει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο μιας και γνωρίζει καλύτερα από τους υπόλοιπους τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στον ΑΡΗ μας. Λίγο δύσκολα να καταφέρει να αλλάξει αυτή την εικόνα ο Αγγέλου μιας και το πρόβλημα μοιάζει να είναι κυρίως των παικτών που παγώνουν μόλις βρουν τα δύσκολα. Μοναδική γιατρειά μοιάζει την δεδομένη χρονική στιγμή η ενίσχυση της ομάδος αλλά και πάλι με αναγκαστικές επιλογές τύπου Χαντ που με το καλημέρα επιβεβαίωσε τις φήμες περι τραυματισμού το μέλλον μοιάζει δυσοίωνο. Μια κατάσταση που επηρεάζει άπαντες στον σύλλογο. Τόσο στην κερκίδα όπου τα 1500 άτομα που βρέθηκαν στο Παλέ έφυγαν εκνευρισμένα όσο και στην διοίκηση που βλέπει την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλλε να αποτυγχάνει από πολύ νωρίς μιας και για την ώρα δεν μπορεί να συγκινήσει κανέναν. Όπως και να έχει ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς. Είτε είναι απλός οπαδός είτε είναι μέλος της διοίκησης...

Με νέο look θα παρουσιαστεί ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Ηλυσιακό που με τον Αγγέλου στην άκρη του πάγκου και τον Χαντ πάνω στο παρκέ θα επιδιώξει να πάρει το πρώτο ροζ φύλλο αγώνα στο πρωτάθλημα. Σχεδόν με ιεροσυλία μοιάζει μια συζήτηση για νίκη του ΑΡΗ επί του Ηλυσιακού αλλά όταν διασύρεσαι απο Κηφισιά και ΑΓΟΡ θα πρέπει με μια μεγάλη δόση ρεαλισμού να σκύψεις πάνω από τα προβλήματα και να αντιμετωπίσεις κάθε αντίπαλο με σοβαρότητα αφήνοντας στην άκρη ονόματα και προϊστορίες.

Κάπως έτσι προέκυψε και η ξαφνική αντικατάσταση του Αλεξανδρή με τον Αγγέλου με την παγωμάρα που έφερε η είδηση να δίνει την θέση της σε ένα τεράστιο ερωτηματικό για το αν ο νέος προπονητής έχει την απαιτούμενη δυναμική για να παραμείνει στην ηλεκτρική θέση του πάγκου με επιτυχία. Τα αποτελέσματα για αρχή αλλά και η συνολική εικόνα της ομάδος μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα θα είναι αυτά που θα δείξουν για το αν ο Βαγγέλης Αγγέλου μπορεί να ανταπεξέλθει ως πρώτος προπονητής της ομάδος μας ή θα είναι άλλος ένας περαστικός που με 1-2 στραβά αποτελέσματα θα αντικατασταθεί. Μαζί του ντεμπουτάρει και ο Τζέρεμι Χαντ που θα προσπαθήσει να αρπάξει απο τα μαλλιά την μεγαλύτερη ευκαιρία της καρίερας του. Μπορεί να μην εντυπωσίασε πέρσι αλλά είναι ένας παίκτης ομάδος που μπορεί να προσφέρει σε πολλούς τομείς και εφόσον αποδειχθεί και υγιής ίσως να δέσει ιδανικά και με τους υπόλοιπους. Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα λίγα πράγματα μπορούμε να πούμε για τον Ηλυσιακό που είναι από τις πιο αδύναμες ομάδες του πρωταθλήματος. Παρόλα αυτά από το καλημέρα οι παίκτες του Δ.Παπανικολάου έστειλαν το μήνυμα τους ότι όποιος τους υποτιμήσει θα το πληρώσει όπως το πλήρωσε η Καβάλα μέσα στην έδρα της στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Απο εκεί και πέρα αν οι παίκτες μας παίξουν σύμφωνα με τις δυνατότητες τους δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Χαρίσης και Καραποστόλου είναι σχεδόν ανύπαρκτοι στις πρώτες 2 αγωνιστικές ενώ και οι Πάσαλιτς και Πελεκάνος δεν έχουν αντιληφθεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο που πρέπει να έχουν στον φετινό ΑΡΗ. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Βεργίνη που όμως δικαιολογείται μιας και μετράει ελάχιστες ημέρες στην ομάδα. Το να βρει το "κουμπί" των παικτών του είναι η πρώτη και η πιο σημαντική αποστολή του Β.Αγγέλου. Αν το πετύχει όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους γιατί ο φετινός ΑΡΗΣ έχει καλό υλικό ή τουλάχιστον καλύτερο υλικό από την πλειοψηφία των ομάδων της Α1.

Λίγο το 3ημερο λόγω της σημερινής αργίας, λίγο το ξενέρωμα από την απόλυση του Αλεξανδρή που σε γενικές γραμμές δεν άρεσε όπως όλα δείχνουν θα επηρεάσουν την προσέλευση του κόσμου. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να απογοητεύει κανέναν γιατί ο Αρειανός οπαδός συνέρχεται γρήγορα από τις "σφαλιάρες" και στηρίζει κάθε υγιή προσπάθεια. Πάντως εύχομαι η διοίκηση να καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει τα μηνύματα που της στέλνει ο κόσμος και αφού σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό όλα δείχνουν ότι πάμε για άλλη μια χρονιά υπομονής ας φορτσάρει εξωαγωνιστικά όπου και εκεί περιμένουμε πολλά και σημαντικά με την οικονομική "ανάσταση" της ομάδος, τον έλεγχο και τον καταλογισμό ευθυνών.

Πολύ σκληρός για να πεθάνει αποδείχτηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που με μια παλικαρίσια εμφάνιση στάθηκε όρθιος απέναντι στον Παναθηναϊκό αλλά και στον διαιτητή Καλογερόπουλο που προσπάθησε να σπρώξει την ομάδα του Φερέιρα προς την νίκη.  Είχαμε μια κρυφή ελπίδα ότι η αλλαγή προπονητή θα λειτουργούσε θετικά προς τους παίκτες αλλά αυτό που είδαμε σήμερα ήταν κάτι παραπάνω από περίσσιο πάθος και διάθεση. Υπήρχε μια ομάδα συγκεντρωμένη για σχεδόν 90' που μπορούσε να αλλάξει 2 πάσες και να βγει μπροστά στην επίθεση με αξιώσεις ενώ και στην άμυνα με εξαίρεση κάποια κενά στα πλάγια ήμασταν αρκετά καλοί.

Πασιαλής και Μπουγιουκλής δεν έμειναν μόνο στην βελτίωση του ψυχολογικού τομέα των παικτών αλλά προχώρησαν και σε σημαντικές αλλαγές κυρίως στην αμυντική συμπεριφορά της ομάδος. Για πρώτη φορά φέτος είδαμε τους παίκτες να πιέζουν από ψηλά σε ολόκληρο το γήπεδο κάτι που όπως είναι λογικό με το χαμηλό επίπεδο όλων των ομάδων στο φετινό πρωτάθλημα είχε ως αποτέλεσμα ο αντίπαλος να δυσκολεύεται να βγει μπροστά με ορθολογικό τρόπο και να κάνει αβίαστα λάθη. Μάλιστα όταν βλέπεις αυτού του είδους την πίεση κόντρα σε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό όπου η μίζερη Ελληνική νοοτροπία απαιτεί να κλειστείς πίσω και να περιμένεις την λήξη του αγώνα τότε εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτό που είδαμε σήμερα ήταν αυτό που ακριβώς είχε σχεδιάσει το τεχνικό δίδυμο για την σημερινή αναμέτρηση και όχι απλά η θετική επίδραση της αντικατάστασης του προπονητή στους παίκτες μας. Από την στιγμή λοιπόν που η ομάδα μας αποφάσισε να πιέσει σε ολόκληρο το γήπεδο ήταν θέμα χρόνου οι παίκτες του Παναθηναϊκού να τα χάσουν και η ομάδα μας να βρει την ευκαιρία να βγει μπροστά και να απειλήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετές φορές κατά την διάρκεια του αγώνα οι παίκτες του Παναθηναϊκού γιουχαρίστηκαν από τους οπαδούς τους. Κάπου εκεί λοιπόν ο διαιτητής Καλογερόπουλος αποφάσισε ότι έπρεπε να επέμβει καθοριστικά γιατί με ψιλοσφυριγματάκια έξω από την περιοχή μας οι παίκτες του Φερέιρα δεν μπορούσαν να σκοράρουν και έτσι  έδωσε ένα απίστευτο πέναλτι πάνω στον Παπαζαχαρία που τόλμησε να αγγίξει τον Σισόκο! Ένα πέναλτι που ελάχιστες ομάδες στην Ελλάδα έχουν την μοναδική ικανότητα να κερδίζουν. Μάλιστα ο Καλογερόπουλος παρασυρόμενος από το πάθος του να "καθαρίσει" το παιχνίδι για τον Παναθηναϊκό απέβαλλε και τον Παπαζαχαρία... Μετά το 1-0 φάνηκε ξεκάθαρα ότι κάτι έχει αλλάξει στον ΑΡΗ και οι παίκτες μας αντι να αντιδράσουν σπασμωδικά ή να αρκεστούν μοιρολατρικά στην καλή εμφάνιση όπως έκαναν σε προηγούμενες αναμετρήσεις πίεσαν ακόμη πιο πολύ και βγήκαν μπροστά με καλή κυκλοφορία της μπάλας. Και όλα αυτά με 10 παίκτες που υποτίθεται ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα κινδύνευε καν. Εκεί λίγα λεπτά πριν το φινάλε ο εντυπωσιακός σε ολόκληρη την αναμέτρηση Αγκάνθο με μια πανέξυπνη μπαλιά έβγαλε σε πλεονεκτική θέση τον Παπαστεργιανό που με την σειρά του έκανε εξαιρετική σέντρα στον Γιαννώτα που με υποδειγματική κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα χαρίζοντας έναν πολύτιμο βαθμό στην ομάδα μας που σίγουρα το άξιζε. Η ομάδα σήμερα ήταν πολύ καλή σε όλες σχεδόν τις γραμμές. Ο Αγκάνθο σήμερα εκτός από  κάποιες καλές ευκαιρίες που είχε και θα μπορούσε να χρισθεί σκόρερ αρκετές φορές γύρισε πίσω  και "έκανε" παιχνίδι όπως και στη φάση του γκολ. Πολύ καλός ο Ισπανός που μάλιστα δείχνει από παιχνίδι σε παιχνίδι να βελτιώνεται. Βελτιωμένος ο Καζναφέρης σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια όπως και ο Παπαστεργιανός ενώ και ο Οικονομόπουλος δικαίωσε το προπονητικό τιμ με την σημερινή του εμφάνιση. Ψυχογιός και Μαργαρίτης δεν απέφυγαν τα λάθη αλλά σε γενικές γραμμές τα πήγαν καλά απέναντι σε μια ομάδα όπου η δύναμη της είναι τα άκρα της. Σωστές τοποθετήσεις από τον Βελλίδη που αν και δεν κινδύνεψε στο φινάλε έκανε την απόκρουση του αγώνα στο εκπληκτικό γυριστό σουτ του Φορναρόλι.

Είχαμε πει από πριν ότι ο ΑΡΗΣ στο σημερινό παιχνίδι δεν είχε τίποτα να χάσει αλλά και τίποτα να φοβηθεί και αυτό ακριβώς εκμεταλλευτήκαμε. Μια καλή εμφάνιση που συνοδεύτηκε και με ένα θετικό αποτέλεσμα σε ένα δύσκολο θεωρητικά παιχνίδι που ήρθε στην κατάλληλη στιγμή γιατί σε σχέση και με τα υπόλοιπα αποτελέσματα και το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που ακολουθεί θα υπήρχε έντονος  προβληματισμός και πολύ γκρίνια. Αυτό που μένει είναι οι παίκτες μας να πιστέψουν και άλλο στις δυνάμεις τους και να δώσουν ανάλογη συνέχεια σε αυτό που ξεκίνησε σήμερα! Παράλληλα ο εφησυχασμός είναι το τελευταίο που χρειάζεται ο φετινός ΑΡΗΣ για αυτό όλοι αυτοί από τους οποίους περιμένουμε σημαντικές κινήσεις που θα λύσουν τα προβλήματα του ΑΡΗ και θα φέρουν θετικά αποτελέσματα και εκτός γηπέδου ας μην θεωρήσουν το σημερινό  ευκαιρία για αποπροσανατολίσουν τον κόσμο. Αντιθέτως θα πρέπει να εκμεταλλευτούν την αισιοδοξία που επέστρεψε στον κόσμο του ΑΡΗ και να δείξουν και αυτοί με την σειρά τους ότι κάτι αλλάζει και όλα θα στρώσουν. Όσο για τον πρωταθλητή Ολυμπιακό που κυνηγάει τα ρεκόρ ας έρθει με φόρα... θα τον περιμένουμε με ανοιχτές αγκαλιές!

Πραγματικά αυτή η ομάδα με τις εμφανίσεις της θα μας κάνει να ξεχάσουμε κάθε ιδέα που έχουμε για αυτό το άθλημα που λέγεται μπάσκετ. Μπασκετικές θεωρίες, απλές λογικές, στατιστικές και προγνωστικά όλα πηγαίνουν περίπατο πάνω στο παρκέ και δυστυχώς τα τελευταία χρόνια με μόνιμο θύμα τον ΑΡΗ. Ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στα ρόστερ ειλικρινά δεν νομίζω ότι ο ΑΡΗΣ έχει κάτι να ζηλέψει από το Ρέθυμνο και όμως στον σημερινό αγώνα φάνηκε μια τεράστια διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες κάτι που αποτυπώθηκε ξεκάθαρα από την στατιστική του αγώνα σχεδόν σε όλους τους τομείς. Χειρότερα ποσοστά στα σουτ, λιγότερα ριμπάουντ, λιγότερες ασίστ, λιγότερα κλεψίματα, λιγότεροι αιφνιδιασμοί είναι κάποιοι αριθμοί που λένε την αλήθεια για το ποιός ήταν καλύτερος σήμερα αλλά δεν μπορούν να εξηγήσουν με τίποτα στον κόσμο του ΑΡΗ πως γίνεται από το πρώτο δεκάλεπτο να βρίσκεσαι πίσω με διψήφια διαφορά πόντων και αντί να δεις σημάδια ανάκαμψης από την ομάδα σου βλέπεις τον ΑΓΟΡ να σε διασύρει με διαφορές που αγγίζουν τους 30 πόντους! Καμία δικαιολογία για τον Β.Αλεξανδρή και για τους παίκτες που κανείς μα κανείς τους δεν δικαιολόγησε σήμερα ούτε για μια στιγμή την παρουσία τους στην πιο ιστορική ομάδα της Ελλάδος που δίδαξε το μπάσκετ σε όλους τους Έλληνες.

Δύσκολα να σχολιάσουμε τον σημερινό αγώνα μιας και η ομάδα μας ποτέ δεν μπήκε μέσα στο γήπεδο. Τι και αν ο Β.Αλεξανδρής είχε τονίσει ότι θα έπρεπε να μπούμε δυνατά και να προσέξουμε το περιφερειακό παιχνίδι του αντιπάλου που αρέσκεται σε πολλά μακρινά σουτ. Στην πράξη τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Ο ΑΡΗΣ μπήκε νωθρά, δεν πρόσεξε καθόλου την περιφερειακή του άμυνα, δεν έβγαλε ενέργεια στα ριμπάουντ και δεν είχε καθόλου συγκέντρωση στην επίθεση. Το αποτέλεσμα είναι από την αρχή του αγώνα να αφεθεί στις ορέξεις του αντιπάλου και να επιστρέψει σε άλλη μια μικρή ομάδα να στήσει το δικό της πάρτι γράφοντας μια ιστορική για αυτούς νίκη. Ναι ο ΑΡΗΣ δεν είχε Αμερικάνους στην σύνθεση του αλλά είχε έμπειρους παίκτες σαν τους Πελεκάνο, Βεργίνη, Χαρίση, Ασημακόπουλο, Πάσαλιτς που δεν γίνεται σε αυτου του χαμηλού επιπέδου πρωτάθλημα να διασύρονται με αυτόν τον τρόπο. Και όλα αυτά σε έναν αγώνα που εκτελέσαμε 17 βολές περισσότερες από τον αντίπαλο! Τεράστιες οι ευθύνες του Αλεξανδρή που δεν έχει καταφέρει να πάρει από τους παίκτες του ούτε το 50% των δυνατοτήτων του αλλά ούτε καν να εφαρμόσει κάποια βασικά πράγματα στην ομάδα. Γιατί για να διασύρεσαι από τον ΑΓΟΡ με πανομοιότυπο τρόπο που την έπαθες από την Κηφισιά σημαίνει ότι δεν κάνεις ούτε τα βασικά που θα έπρεπε σαν επαγγελματική ομάδα. Και όταν αντίπαλος σου δεν είναι ο Παναθηναϊκός αλλά ο ΑΓΟΡ τότε οι δικαιολογίες απλά είναι περιττές...

Μετά και το σημερινό αποτέλεσμα νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει τεράστιο αγωνιστικό πρόβλημα στην ομάδα και ότι η ομάδα με την υπάρχουσα σύνθεση ο ΑΡΗΣ μας δύσκολα να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του πρωταθλήματος. Βλέποντας παράλληλα παίκτες που τα τελευταία χρόνια είχαν μια σταθερά καλή πορεία στο Ελληνικό πρωτάθλημα με άλλες ομάδες να μην μπορούν να ξεπεράσουν την μετριότητα με την φανέλα του ΑΡΗ μας θεωρώ ότι το πρόβλημα τελικά έχει να κάνει κυρίως με την ψυχοσύνθεση των Ελλήνων παικτών και την αδυναμία τους να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους ως μέλη μιας μεγάλης ομάδος με κόσμο που ζει και αναπνέει για αυτή την ομάδα και ανυπομονεί διακαώς για να δει την ομάδα του να θυμίζει κάτι από το ένδοξο παρελθόν. Άλλο να παίζεις σε ομάδες που και 40 πόντους να φας στο κεφάλι δεν ενδιαφέρεται κανείς και άλλο να είσαι σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ που ακόμη και μια ήττα σε φιλικό παιχνίδι μπορεί να στιγματίσει την καριέρα σου σαν αθλητή και να προκαλέσει τις αντιδράσεις του κόσμου. Μοναδική λύση φαντάζει η ενίσχυση της ομάδος με Αμερικάνους παίκτες που δεν γνωρίζουν και δεν επηρεάζονται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί γύρω από τον σύλλογο. Σίγουρα οι διαθέσιμοι  λόγω της απαγόρευσης Αμερικάνοι παίκτες είναι ελάχιστοι και αμφιβόλου ποιότητας αλλά θα πρέπει η διοίκηση να κάνει μια θυσία παραπάνω ώστε να προστατεύσει την επένδυση που ήδη έχει κάνει με σημαντικές κινήσεις όπως αυτές των Πελεκάνο, Χαρίση, Βεργίνη, Σαρικόπουλο. Λέμε για τον κόσμο που δεν στηρίζει όσο θα έπρεπε αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι και η ομάδα αγωνιστικά όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά αντιθέτως κάνει ότι μπορεί για να "διώξει" τον κόσμο από το γήπεδο. Φυσικά όλοι όσοι έχουμε αντοχές συνεχίζουμε δυνατά και ευελπιστούμε όλο αυτό το αρνητικό κλίμα μέσα και έξω από το γήπεδο κάποια στιγμή να γυρίσει...