Τέλος σε αυτό το σερί θετικών συναισθημάτων έδωσε η ομάδα μας σήμερα πραγματοποιώντας μια άνευρη εμφάνιση και γνωρίζοντας την ήττα από τον Ολυμπιακό με 1-2. Κακός στην μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού ο ΑΡΗΣ μας, έχανε τις μονομαχίες και δεν ήξερε πως να επιτεθεί όποτε είχε την μπάλα. Έβαλε την πινελιά του στην ήττα και ο Δανός διαιτητής με ένα ανύπαρκτο πέναλτι και με μια γενικότερη «εχθρική» συμπεριφορά από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα.

ΧΩΡΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Κάτι από το πρώτο ημίχρονο με την ΑΕΚ στον επαναληπτικό του κυπέλλου θύμισε το ξεκίνημα του αγώνα με τον Ολυμπιακό να μπαίνει φουριόζος και τους παίκτες μας να ψάχνουν τους τρόπους να αντιδράσουν. Μια ταχύτητα πάνω έμοιαζαν οι αντίπαλοι μας που σχεδόν πάντα έβγαιναν πρώτοι στην μπάλα και κατάφερναν με γρήγορες μεταβιβάσεις να γίνονται απειλητικοί. Σε ένα από αυτά τα ανεβάσματα του Ολυμπιακού ο Χουτσεσιώτης δεν υπολόγισε καλά την παράλληλη σέντρα, έκανε κακή έξοδο και έδωσε το δικαίωμα στον Ναβάρο να σκοράρει με κεφαλιά χωρίς καν να χρειαστεί να κάνει άλμα.

Ο ΔΑΝΟΣ ΔΙΑΙΤΗΣΗΣ ΑΚΟΥΣΕ… ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Τίποτα δεν λειτουργούσε καλά με τον Δανό διαιτητή να μας κάνει ακόμη δυσκολότερα τα πράγματα. Μόλις 3’ αργότερα από το 0-1 ανακάλυψε πέναλτι σε μια φάση με τα κλασσικά σπρωξίματα που γίνονται μέσα στην περιοχή όταν η μπάλα είναι στον αέρα. Το 0-2 και η εικόνα του παιχνιδιού μόλις στο 20’ ήταν απογοητευτική για τον ΑΡΗ μας και δεν έδινε κάποια σπίθα αισιοδοξίας. Ένα συναίσθημα που έγινε ακόμη πιο έντονο στη συνέχεια με τους παίκτες μας να αδυνατούν να αντιδράσουν και να δείξουν κάτι καλύτερο.

ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Στο Β ημίχρονο ο Ολυμπιακός μπήκε σε διαδικασία διαχείρισης του σκορ και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κρατήσει περισσότερο την μπάλα στα πόδια του χωρίς πίεση και να κερδίσει μέτρα. Άσκοπες ενέργειες, κουραστικά πισωγυρίσματα και καμία έμπνευση στην προσπάθεια να γίνουμε απειλητικοί. Λίγες φάσεις όπου θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε με τον διαιτητή να αρνείται να δώσει έστω 2-3 φάουλ σε καλή θέση που ίσως θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε γκολ. Η μείωση του σκορ στο 1-2 με το αυτογκολ του Κίνι μετά το άτσαλο γύρισμα του Ζαμόρα δεν άλλαξε κάτι. Στα λίγα λεπτά που απέμειναν δεν καταφέραμε να απειλήσουμε.

ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΩΣΤΑ

Τίποτα από τον ΑΡΗ των τελευταίων αγωνιστικών δεν θύμισε η ομάδα σήμερα. Άνευρος, χωρίς συνοχή και ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Από το 20’ που βρέθηκε πίσω με 0-2 έπρεπε να περάσουν περισσότερα από 15’ για να αποφασίσει να ανέβει πιο ψηλά. Ενώ και στο δεύτερο ημίχρονο όπου είχαμε αρκετές φορές την μπάλα στα πόδια μας χωρίς ιδιαίτερη πίεση από τον Ολυμπιακό φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν ξέραμε πως να επιτεθούμε. Το ευρύ ροτέισον που αναγκαστικά προχώρησε ο Μάντζιος και το κοκτέιλ συναισθημάτων από τις τελευταίες επιτυχίες μάλλον ήταν και οι βασικοί λόγοι που η ομάδα παρουσιάστηκε άδεια και αποπροσανατολισμένη από το πλάνο που υπηρέτησε στα προηγούμενα παιχνίδια. Ακόμη και αυτή η έλλειψη ενέργειας έχει τις ρίζες της στην πνευματική ετοιμότητα που δεν είχαν οι παίκτες μας σήμερα. Τόσο αυτοί που έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής όσο και όλοι όσοι περιμένουν πως και πως την ευκαιρία τους για να αποδείξουν την αξία τους. Μοναδικό θετικό ο χρόνος συμμετοχής-προσαρμογής που πήρε ο Μανού Γκαρθία και ο Φέτφα.

ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ(?)

Σαν να μην έπαιζε ένα παιχνίδι όπου κρινόταν οι ελπίδες για την 4^η θέση κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να φθάσει στη νίκη. Σε αυτή την ευκαιρία έβαλε και το χεράκι του ο Δανός διαιτητής με το πέναλτι και τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του. Ναι ο ΑΡΗΣ δεν ήταν καλός σήμερα… το τι παιχνίδι όμως θα βλέπαμε αν δεν δινόταν αυτό το πέναλτι κανείς δεν ξέρει. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι εμφανίσεις σαν την σημερινή δεν θα πρέπει να ξαναδούμε. Ιδιαίτερα στον θεσμό του κυπέλλου που από σήμερα ίσως  και να είναι ο μοναδικός στόχος που μας έχει απομείνει.

ΥΓ. Φώναξε ξανά και ξανά ο Ολυμπιακός για την διαιτησία. Τελικά σήμερα τον άκουσαν…

ΥΓ2. Όσο αστείοι είναι αρκετοί από τους ξένους διαιτητές που επιλεκτικά φέρνουν, τόσο και ακόμη περισσότερο αστείο είναι να προτιμάς να σε σφυρίζουν Έλληνες διαιτητές.

Σε ένα απολαυστικό παιχνίδι για κάθε φίλο του μπάσκετ και ένα ευχάριστο φινάλε ειδικά για εμάς τους Αρειανούς, ο ΑΡΗΣ επικράτησε της ΑΕΚ με 93-91 στο κλειστό των Άνω Λιοσίων! Αλύγιστη η ομάδα παρά τις απουσίες, το νευρικό ξεκίνημα και το γρήγορο φόρτωμα με φάουλ βρήκε αστείρευτες ψυχικές δυνάμεις και πήρε μια σπουδαία νίκη. Αρχηγός με όλη την σημασία της λέξεως ο Βασίλης Τολιόπουλος με 25 πόντους, 10 ασίστ και μερικά σπουδαία σουτ που «σκότωσαν» την ΑΕΚ. Ενθουσιασμός στον κόσμο που βλέπει το γιορτινό κλίμα της περασμένης Τετάρτης να συνεχίζετε!

ΝΕΥΡΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΑΕΚ

Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που τρέχει και βγάζει ένταση σε αρκετά σημεία της αναμέτρησης αλλά μάλλον ο τρόπος με τον οποίο μπήκε στο παιχνίδι αιφνιδίασε τους παίκτες μας. Πιθανόν να είχε να κάνει και με το ότι στην άκρη του μυαλού τους υπήρχε το ποσοτικό πρόβλημα στην περιφέρεια λόγω της απουσίας του Στάρκ, του Μποχωρίδη και του Φίλιου. Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα να κυκλοφορεί την μπάλα με τεράστια νευρικότητα και το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλο. Η ΑΕΚ προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί χτίζοντας μια διαφορά 8 πόντων αλλά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να προσαρμόζεται στο παιχνίδι και να βρίσκει τους τρόπους να μειώνει το σκορ με τους Σανόγκο, Γκάλινατ και Μπάκστον να έχουν κέφια.

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΦΑΟΥΛ ΚΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

Με τον Καστρίτη από τον πάγκο να διαβάζει σιγά σιγά το παιχνίδι των αντιπάλων και να προσαρμόζει ανάλογα τα πλάνα του ο ΑΡΗΣ άρχιζε να πατάει ολοένα και καλύτερα και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Με όλους όσους έριχνε ο κόουτς στο παρκέ να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό ο ΑΡΗΣ προσπέρασε, πήρε ένα μικρό προβάδισμα 5 πόντων και ανάγκασε την ΑΕΚ να κυνηγάει το σκορ. Μοναδικό πρόβλημα σε εκείνο το σημείο ήταν τα φάουλ που είχαν χρεωθεί οι Γκάλινατ και Κατσίβελης αλλά και οι ανάσες των περιφερειακών μιας και η ΑΕΚ ξεκάθαρα στόχευε στις απουσίες μας.

ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Τα φάουλ και η κούραση ανάγκαζαν τον Καστρίτη σε πολλές αλλαγές και την ομάδα να παλεύει διαρκώς να διατηρήσει τη συγκέντρωση της. Προς στιγμή τη χάσαμε και η ΑΕΚ που δεν το έβαζε κάτω βρήκε την ευκαιρία να προσπεράσει στο σκορ. Μάλιστα το +4 και το μομέντουμ έδειχνε ότι η ΑΕΚ είχε βρει τον ρυθμό της. Τα φαρμακερά σουτ του Γκάλινατ και το «δολοφονικό ένστικτο» του Τολιόπουλου που σόκαρε την ΑΕΚ από τα 6.75 ήταν αυτά που έγειραν την πλάστιγγα της νίκης στην πλευρά μας.

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ

Εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ χάνει κερδίζει δεν παίζει καλά. Πιθανόν για τους λόγους που έχουμε σχολιάσει αρκετές φορές εδώ και πέρα αλλά και πρόσφατα ανέλυσε και ο κόουτς στην συνέντευξη τύπου μετά το παιχνίδι με τους Μαυροβούνιους. Σήμερα όμως η ίδια ομάδα, με περισσότερα προβλήματα από ότι στα προηγούμενα παιχνίδια έπαιξε φανταστικά. Ακόμη και αν το ξεκίνημα δεν ήταν καλό και η ΑΕΚ έδειχνε αποφασισμένη, όλοι όσοι πάτησαν παρκέ ήταν πνευματικά έτοιμοι να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις. Το ίδιο και ο κόουτς που στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα κατάφερε να διαχειριστεί ιδανικά τους παίκτες του παρά την όποια κούραση και φάουλ αλλά και να βρει τα κατάλληλα σχήματα για να φθάσουμε στη νίκη. Ο Μπάξτον βελτιωμένος από παιχνίδι σε παιχνίδι, ο Κατσίβελης επανέρχεται, ο Μπλούμπεργκς ξανά πολυεργαλείο, ο Χάρελ σήμερα ευχάριστα αλλοπρόσαλλος, ο Σανόγκο θύμισε τον παίκτη πριν τον τραυματισμό του και ο Γκάλινατ πιο αποτελεσματικός από ποτέ. Και όταν φθάνουν τα κρίσιμα και η μπάλα ζυγίζει 100 κιλά, εσύ έχεις μέσα έναν ΑΡΧΗΓΟ σαν τον Τολιόπουλο με @@ κιλά δεν φοβάσαι τίποτα! Οπότε καταλήγουμε ότι ναι μεν οι απουσίες παίζουν τον ρόλο τους αλλά όταν ο Καστρίτης και οι παίκτες του θέλουν… όλα τα μπορούν!

ΑΧΑΜΠΑΡΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ

Αχάμπαρος… μαχητής ο ΑΡΗΣ από την αρχή μέχρι το τέλος! Τι και αν ξαφνικά 2 βασικοί παίκτες απουσιάζουν από το παιχνίδι και οι άλλοι 2 σου έχουν φορτωθεί με φάουλ από νωρίς; ΑΡΗΣ είσαι! Αδιαφορείς για τις στραβές, παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις και στο τέλος φεύγεις νικητής! Αρχηγάρα ο Τολιόπουλος με 25 πόντους, 10 ασίστ και μερικές καθοριστικές βόμβες έκλεισε το σπίτι της αξιόμαχης ΑΕΚ. Πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα για την σημαντική νίκη και την αρ@#δάτη εμφάνιση που μας κάνει υπερήφανους! ΕΤΣΙ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ζούμε για τη στιγμή να δούμε αυτή την ομάδα με όλους τους παίκτες υγιείς.

Με 10 χαμένες βολές,  πολλά λάθη σε φαινομενικά δικές του κατοχές και κάμποσα  άτσαλα τελειώματα αντί για εύκολους πόντους δεν κερδίζεις κανέναν. Πόσο μάλλον την αξιόμαχη Καρδίτσα μέσα στην έδρα της όπου είχε και το σπρώξιμο της διαιτητικής τριάδας. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ δεν θα πρέπει να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο πέρα από τα δικά του θέματα μιας και μετά τη Ρουμάνια και σήμερα προβλημάτισε έντονα με την αγωνιστική του συμπεριφορά. Συνεχίζει να κουράζει ο Καστρίτης με τις δηλώσεις του.

ΑΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση. Και όταν ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια επιμένει να μπαίνει νωθρά και να μην θυμίζει την προς στιγμή κορυφαία άμυνα του Eurocup τότε μάλλον δεν μιλάμε για συγκυρίες. Έτσι και απέναντι στην Καρδίτσα το παιχνίδι στο πρώτο δεκάλεπτο πήγε στην επίθεση με τους Μπλούμπεργκς, Μποχωρίδη και Γκάλινατ να μην επιτρέπουν στην Καρδίτσα να χτίσει διαφορά. Όταν όμως δεν βρίσκεις τους τρόπους να περιορίσεις τα ατού του αντιπάλου τότε αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις όπως και έγινε στο δεύτερο δεκάλεπτο με την Καρδίτσα να φθάνει στο +12. Σε ένα χρονικό διάστημα όπου ο Καστρίτης ρίσκαρε να παίξει χωρίς ψηλό και οι αντίπαλοι μας το εκμεταλλεύτηκαν βρίσκοντας εύκολους πόντους και πολλά επιθετικά ριμπάουντ.

ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΞΕΧΑΣΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΒΟΛΕΣ

Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε τον ΑΡΗ που περιμέναμε να δούμε από το πρώτο τζάμπολ. Επιθετική άμυνα με υψηλή ένταση, αποφασιστικότητα στις προσπάθειες και μαχητικότητα σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας. Χάρη σε αυτή την άμυνα καλύψαμε τη διαφορά και προσπεράσαμε στο σκορ περίπου 15’ πριν τη λήξη δείχνοντας ικανός να φθάσει στη νίκη.  Ανασταλτικός παράγοντας σε όλη αυτή την προσπάθεια οι χαμένες βολές. Εύκολοι πόντοι στα σκουπίδια που έδειχναν να μας επηρεάζουν και ψυχολογικά μιας και αυτή η αστοχία επεκτάθηκε σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Άστοχος στις βολές, άστοχος στα μακρινά σουτ, άστοχος μέχρι και σε λέιαπ… Δύσκολα έβρισκε πόντους η ομάδα, ακόμη πιο  δύσκολα έβγαζε άμυνες όταν φθάσαμε στα κρίσιμα.  Η Καρδίτσα πήρε μια νίκη ίσως πιο εύκολα και από ότι περίμενε με τον ΑΡΗ μας σε ακόμη ένα παιχνίδι να είναι κατώτερος των περιστάσεων. Πήγε στράφι η καλή απόδοση του Μποχωρίδη αλλά και του Μπάξτον που πέρα από τα εντυπωσιακά καρφώματα σήμερα έδωσε σημεία ζωής σε άμυνα και ριμπάουντ.

ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Με εξαίρεση το ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου ο ΑΡΗΣ δεν ήταν αυτός που έπρεπε σήμερα. Ήταν soft, ήταν επιπόλαιος και αδιόρθωτος μιας συνεχίζει να κάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Ακόμη και αν Μπάνκστον και Σόουζα δείχνουν σημάδια βελτίωσης σε ατομικό επίπεδο, σε ομαδικό επίπεδο δεν υπάρχει καμία διαφορά. Όποτε  παίζουμε με αντίπαλο που «μπουκάρει» στη ρακέτα έχουμε πρόβλημα. Και όμως τίποτα δεν αλλάζει. Ούτε καν αυτά που ακούμε μετά από τέτοιες εμφανίσεις. 2 παιχνίδια την εβδομάδα, ταξίδια από εδώ, ταξίδια από εκεί, τραυματισμοί, 6 ξένοι στην Ελλάδα, 7 ξένοι στην Ευρώπη και μια κατάσταση που ο Καστρίτης πρώτα από όλους ζορίζεται να διαχειριστεί. Αν μάλιστα λάβουμε σοβαρά τις δηλώσεις του μετά και το σημερινό παιχνίδι μάλλον δυσκολεύεται να αντιληφθεί την όλη κατάσταση και θεωρεί φυσιολογικό η ομάδα να έχει τόσες μεταπτώσεις στην απόδοση της.  Φυσιολογικό ως ένα σημείο ,  αποδεκτό όμως όχι. Και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα του ΑΡΗ αυτή την χρονική περίοδο. Ο κόσμος βλέπει δυνατότητες και ζητάει το κάτι παραπάνω, η ομάδα όμως συνεχίζει να επιμένει και να αρκείται στην προσπάθεια. Κάπως έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η σημερινή εικόνα μιας και σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο δεν μπορούμε να πούμε και πολλά. Γιατί δεν έβαλαν τις βολές; Γιατί τόση αστοχία στα μακρινά σουτ; Γιατί παίξαμε  πάλι χωρίς ψηλούς στο διάστημα που ξέφυγε η διαφορά; Γιατί ο Γκάλινατ έκανε ότι έκανε στο τέλος;  Όλα αυτά τα γιατί με αγωνιστικά και τεχνικά κριτήρια δεν εξηγούνται…

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Μόλις για λίγα λεπτά είδαμε τον κανονικό ΑΡΗ σήμερα και αυτά φάνηκαν αρκετά για να καλύψουν μια διαφορά 12 πόντων και να προσπεράσουμε στο σκορ. Με λίγα λεπτά όμως κανονικού ΑΡΗ, τόσες χαμένες βολές και μπόλικα ανόητα λάθη δεν γίνεται να κερδίσεις. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε «αποσπασματικά» σε ένα παιχνίδι. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι η δουλειά του κόουτς και των παικτών να το βρουν και να το διορθώσουν. Πρώτο βήμα για να το πετύχουν είναι να αφήσουν τις δικαιολογίες στην άκρη και απλά να παραδεχθούν ότι δεν έπαιξαν όπως μπορούσαν. Είναι μια αρχή και αυτό…

ΥΓ. Ακατανόητη η αντίδραση  του Γκάλινατ στο φινάλε. «Συγκεντρώμενος» και αυτός στην προσπάθεια όπως και όλη η ομάδα σήμερα.

Σαν σίφουνας πέρασε ο ΑΡΗΣ μας από το Αγρίνιο ισοπεδώνοντας τον Παναιτωλικό με 4-0! Οι 9 αλλαγές στο αρχικό σχήμα και αυτή η «πειραματική» ενδεκάδα όχι μόνο δεν φάνηκε να πατάει στα χαμένα αλλά είχε την φρεσκάδα, την ένταση και την αποτελεσματικότητα ώστε να πάρει μια εμφατική νίκη! Τζούρασεκ, Σουλεϊμάνοφ, Σαβέριο και Ζαμόρα τα γκολ του θριάμβου. Μαγικά από τον Μάντζιο που βλέπει τον «άδειο πάγκο» σιγά σιγά να γεμίζει.

ΝΕΑ ΕΝΔΕΚΑΔΑ, ΙΔΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Φρεσκάδα, διάθεση και προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο έδειξε ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα του αγώνα. Οι 9 αλλαγές στο αρχικό σχήμα όχι μόνο δεν φάνηκε να επηρεάζουν την απόδοση μας αλλά αντιθέτως έμοιαζαν με ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Οι παίκτες του Άκη Μάντζιου αποφασισμένοι να αρπάξουν την ευκαιρία που τους δόθηκε έπαιζαν σαν να είχαν μπόλικα ενενηντάλεπτα στα πόδια τους και μήνες προετοιμασίας. Ο ΑΡΗΣ αμυνόταν καλά και έβγαινε με αξιώσεις στην επίθεση όποτε είχε την μπάλα στα πόδια. Ότι δεν κατάφεραν οι Ρόουζ και Παναγίδης στο 11’ το κατάφερε ο Τζούρασεκ λίγα λεπτά αργότερα στέλνοντας την μπάλα στα δίκτυα με ένα τεχνικό διαγώνιο σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής. Το 0-1 είχε φέρει το παιχνίδι ακριβώς εκεί που το θέλαμε αλλά η ομάδα δεν έδειχνε διατεθειμένη να αλλάξει την αγωνιστική της συμπεριφορά. Στο 24’ χάθηκε μια σπουδαία διπλή ευκαιρία με τον Μενέντεθ και τον Φετφατζίδη να μην καταφέρνουν να κάνουν το 0-2.

ΓΕΜΙΣΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ

Όχι μόνο το σκορ αλλά και η συνολική του πρώτου ημιχρόνου γέμισε με αυτοπεποίθηση τους παίκτες μας που μπήκαν εξίσου ορεξάτοι και στο Β ημίχρονο παρά την διάθεση που έδειξε ο Παναιτωλικός για ανέβει πιο ψηλά. Σε αυτό βοήθησαν και οι αλλαγές του Μάντζιου με τον ΑΡΗ αντί να οπισθοχωρεί να ψάχνει με κάθε ευκαιρία και ένα δεύτερο γκολ. Σουλεϊμάνοφ και Σαβέριο έφθασαν μια ανάσα από το να κάνουν το 0-2 αλλά ο Καπίνο με τρομερές αποκρούσεις κράτησε τον Παναιτωλικό στο παιχνίδι. Στο 77’ όμως ο Φατόρε έβγαλε μια πολύ ωραία παράλληλη σέντρα κόντρα στην εστία του Καπίνο με τον Σουλεϊμάνοφ αυτή τη φορά να κερδίζει τον αντίπαλο γκολκίπερ. Εκεί κάπου κλείδωσε η νίκη μιας και ο ΑΡΗΣ έμοιαζε απόλυτα συγκεντρωμένος στον στόχο του. Ο Παναιτωλικός πίεσε όσο μπορούσε, είχε μια καλή στιγμή που κατέληξε στο δοκάρι μας και μετά ακολούθησε η κατάρρευση. Οι παίκτες μας κυριάρχησαν στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης καταφέρνοντας μάλιστα να σκοράρει 2 φορές με τους Ζαμόρα και Σαβέριο για το τελικό 0-4!

ΑΠΟ ΡΕΖΕΡΒΕΣ ΣΕ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΕΝΔΕΚΑΔΑΣ

Με 9 νέα πρόσωπα και 11 παίκτες που δεν έχουν ξαναβρεθεί μαζί σε επίσημο παιχνίδι η συνοχή της ομάδας ήταν εξαρχής το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε να διαχειριστεί ο Άκης Μάντζιος. Στην πράξη όμως είδαμε μιας από τις καλύτερες εμφανίσεις του φετινού ΑΡΗ με παίκτες πιο ετοιμοπόλεμους και συγκεντρωμένους από ποτέ. Ο ΑΡΗΣ σε όλη την διάρκεια του αγώνα ήταν κατά πολύ καλύτερος του αντιπάλου του και θα μπορούσε να είχε κλειδώσει την νίκη από το πρώτο ημίχρονο. Το τελικό αποτέλεσμα και η συνολική εικόνα της ομάδας τα λένε όλα σχετικά με τη «δουλειά» του Άκη Μάντζιου. Δεν νομίζω ότι μπορεί εύκολα να εξηγηθεί αλλά ο Μάντζιος κατάφερε να πείσει παίκτες χωρίς αγωνιστικό ρυθμό που έμοιαζαν να είναι εκτός πλάνων ότι ο σημερινός αγώνας ήταν η μεγάλη ευκαιρία που έψαχναν. Και αυτοί με την σειρά τους την άρπαξαν από τα μαλλιά. Μετά από αυτά που είδαμε σήμερα μάλλον το ότι ο ΑΡΗΣ δεν έχει πάγκο και εναλλακτικές λύσεις παύει να ισχύει. Εξακολουθεί να λείπει ο δεύτερος φορ, υπάρχει και το πρόβλημα στο κέντρο λόγω των τραυματισμών του Ζουλ και του Βεστράτε αλλά από εκεί πέρα υπάρχουν παίκτες για όλες τις θέσεις! Άπαντες ήταν καλοί αλλά οι Τζούρασεκ, Σαβέριο, Φατόρε και Ρόουζ ξεχώρισαν. Ενώ και ο βαθμός ετοιμότητας που έδειξε να βρίσκεται ο Φεράρι με τον Ντουκουρέ είναι ένα θετικό στοιχείο για τη συνέχεια. Ο Φετφατζίδης στο αρχική σχήμα αυτή τη φορά δεν τα πήγε πολύ καλά όπως και ο Μανού Γκαρθία στην επανεμφάνιση του. Το σημαντικό όμως είναι πήραν χρόνο που απαιτείται για να βρουν ρυθμό. Ιδιαίτερα ο Ισπανός μετά από απουσία σχεδόν ενός χρόνου θα πρέπει να ενταχθεί σε αγωνιστικούς ρυθμούς με ιδιαίτερη προσοχή. Όλα όμως τα παραπάνω συνθέτουν μια ιδανική ημέρα για τον ΑΡΗ που κατάφερε μέσα από μια εμφατική νίκη να ξεκουράσει βασικούς, να δώσει ευκαιρίες σε αναπληρωματικούς και χρόνο σε παίκτες που το χρειάζονται.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ 3 ΒΑΘΜΟΥΣ

Με 4 γκολ φιλοδώρησε ο ΑΡΗΣ τον «ανεβασμένο» Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, προσπερνώντας εντυπωσιακά όλους τους προβληματισμούς που υπήρχαν πριν τη σέντρα για τις αλλαγές και τις εναλλακτικές λύσεις που έχει ή δεν έχει η ομάδα.  Γεμάτη εμφάνιση με 4 ωραία γκολ και μια νίκη που μας  δίνει πολλά περισσότερα από τους 3 βαθμούς. «Στρατηγός» ο Μάντζιος στον πάγκο που βλέπει τους παίκτες του να ανταποκρίνονται εξαιρετικά και τις επιλογές του ολοένα και να αυξάνονται. ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Εκνευριστικός ο διαιτητής μάλλον και απογοητευμένος που δεν του  δόθηκε η ευκαιρία να «επέμβει» περισσότερο στο παιχνίδι.

ΥΓ2. Άλλο παιχνίδι μάλλον έβλεπε ο Πετράκης στον πάγκο του.

Χωρίς να ζοριστεί  και παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό πρόσωπο σε άμυνα και επίθεση στο Β μέρος ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη απέναντι στον μαχητικό Απόλλων Πατρών.  Οι παίκτες του Καστρίτη είχαν μια νευρικότητα στα πρώτα 20’ αλλά στο τρίτο δεκάλεπτο πάτησαν γκάζι και δεν ξανακοίταξαν πίσω τους. Μόνιμη κατάσταση η γιορτινή ατμόσφαιρα στο Nick Galis Hall με τον κόσμο να απολαμβάνει άλλο ένα ωραίο παιχνίδι και να φεύγει με το χαμόγελο από το γήπεδο.

ΝΕΥΡΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Παρά το γρήγορο προβάδισμα με 9-3 ο ΑΡΗΣ από την αρχή φαινόταν να αντιμετωπίζει πρόβλημα τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση με τους Πατρινούς να πιέζουν αρκετά και το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλο. Ενώ και στην άμυνα τα πικ εν ρολ των αντιπάλων έβγαιναν με ευκολία.  Η αποτελεσματικότητα του Γκάλινατ και του Μπλούμπεργκς στα πρώτα 20’ ήταν μας διατήρησε μπροστά στο σκορ αλλά ήταν φανερό ότι ο ΑΡΗΣ χρειαζόταν ένα ξέσπασμα ώστε να αποφύγει να δώσει στο παιχνίδι τον χαρακτήρα του «ντέρμπι».

ΑΜΥΝΑ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΚΡΕΣΕΝΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

Ότι δεν έκανε στα πρώτα 2 δεκάλεπτα ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε να το κάνει με το που πάτησε στο παρκέ για το Β ημίχρονο. Με τον Σανόγκο, τον Σλαφτσάκη και τον Χάρελ ο ΑΡΗΣ ανέβασε κατά πολύ την πίεση του στην άμυνα και ανάγκασε τους «ζεστούς» Αμερικανούς να σιωπήσουν. Οι αντίπαλοι μας δυσκολευόντουσαν σε μεγάλο βαθμό ακόμη και να εκδηλώσουν επίθεση, πόσο μάλλον να σκοράρουν. Και όταν η καλή άμυνα συνδυάζεται και με ένα επιθετικό κρεσέντο σαν και αυτό του Τολιόπουλου στο Β ημίχρονο όλα γίνονται εύκολα. Ο Τολιόπουλος που στο ξεκίνημα του αγώνα ήταν εκτός ρυθμού, στην επανάληψη πήρε το όπλο του και «σκότωσε» τον Απόλλων Πατρών. Μάλιστα οι πόντοι του Τολιόπουλου απελευθέρωσαν επιθετικά και τους υπόλοιπους παίκτες με τον καθένα τους να προσφέρει πόντους στην ομάδα. Από τον διστακτικό Στάρκ μέχρι και τους μέτριους επιθετικά Μποχωρίδη, Χάρελ κα Σλαφτσάκη που στο Β ημίχρονο πρόσφεραν και πόντους! Με τη διαφορά να φθάνει στους 21 πόντους η νίκη είχε κλειδώσει και ο χρόνος που απέμενε ήταν μια τυπική διαδικασία.

ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΗΘΕΛΕ

Βάσει προγράμματος το παιχνίδι με τον Απόλλων Πατρών έμοιαζε ιδανικό για τον Καστρίτη ώστε να «φορμάρει» την ομάδα του στην προσπάθεια να βρει μια σταθερότητα αξιοποιώντας περισσότερο τον Στάρκ αλλά και  να «δοκιμαστεί» με την επιλογή των 6 ξένων. Η τιμωρία μιας αγωνιστικής του Σόουζα ήταν το πρώτο πλήγμα στα πλάνα του Καστρίτη ενώ η ίωση που είχε ταλαιπωρήσει τις προηγούμενες ημέρες αρκετούς παίκτες και ιδιαίτερα τον Στάρκ τον ανάγκασαν σε ένα ακόμη παιχνίδι με αλχημείες. Σχήματα όπως αυτό με τον Μποχωρίδη στον άσσο ή τον Σλαφτσάκη στο πέντε είναι αναγκαστικές επιλογές και όχι αυτό που θα ήθελε να δει ο κόουτς. Το ότι κατάφερε σε ένα ακόμη παιχνίδι να προσπεράσει τα όποια προβλήματα και να πάρει με ευκολία τη νίκη που ήθελε έχει την αξία του. Το ζητούμενο όμως για τη συνέχεια είναι να επιστρέψουν οι τραυματίες και ο πλήρης ΑΡΗΣ να ανεβάσει και άλλο την απόδοση οδεύοντας προς τα κρίσιμα παιχνίδια της χρονιάς.

ΒΟΛΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ 4^Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Μόλις για 20’ βρήκε αντίσταση ο ΑΡΗΣ μιας και στο δεύτερο ημίχρονο ανέβασε σε ασφυκτικό επίπεδο την άμυνα του, βρήκε ρυθμό στην επίθεση και τα έκανε όλα εύκολα! Ο Γκάλινατ αν και άστοχος έδωσε πόντους στην ομάδα, ο Μπλούμπεργκ ήταν σταθερός από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Σανόγκο έδωσε την ενέργεια που έλειπε και ο Τολιόπουλος όταν πήρε το όπλο του «κλείδωσε» ουσιαστικά στη νίκη εκτοξεύοντας τη διαφορά στο +21! Αναμενόμη νίκη που σε συνδυασμό όμως με τα υπόλοιπα παιχνίδια έχει ξεχωριστή σημασία για την μάχη της 4αδας. Όμορφες εικόνες στο γεμάτο και σήμερα Nick Galis Hall με τον κόσμο να απολαμβάνει την φετινή προσπάθεια της ομάδας και να ανυπομονεί για το επόμενο ραντεβού στο γήπεδο!

ΥΓ. Δεν έδωσε την απαιτούμενη σημασία στην παράλογη τιμωρία του Σόουζα η ΚΑΕ παρασυρόμενη από το κλίμα των ημερών και τη δυναμική του αντιπάλου. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να ασχοληθούμε και με αυτούς… δεν γίνεται η λάθος αποβολή στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό να επιβραβεύεται και με τιμωρία μιας αγωνιστικής.

Αδιόρθωτος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας και το 2024 επαναλαμβάνοντας κατά κάποιο τρόπο το ατόπημα κόντρα στη Λαμία. Αυτή τη φορά μπορεί να μην έχασε τη νίκη στις καθυστερήσεις αλλά κατάφερε έναν υγιεινό περίπατο στα πρώτα 30’ να τον μετατρέψει στο απόλυτο ναυάγιο! Παθητική αντίδραση από τους παίκτες μας στην πίεση των παικτών του Αστέρα, ανήμπορος ο Μάντζιος να αλλάξει κάτι από τον πάγκο. Ένας πάγκος που για ακόμη μια φορά έμοιαζε άδειος…

ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΠΟΔΑΡΙΚΟ

Ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν πίστευε ότι μέσα σε 14’ θα είχαμε καταφέρει να προηγηθούμε στην Τρίπολη με 2 γκολ! Ο Μορόν με πέναλτι στο 8’ άνοιξε το σκορ και ο Σουλεϊμάνοφ στο 14’ με εξαιρετικό πλασέ «εξαργύρωσε» την ασίστ του Σαμόρα για το 2-0! Μάλιστα οι ευκαιρίες που ακολούθησαν έδειχναν ότι ήταν θέμα χρόνου η ομάδα μας να μετατρέψει το παιχνίδι σε «κιτρινόμαυρο πάρτι». Ο ΑΡΗΣ ήταν συμπαγής από το ξεκίνημα, είχε γρήγορη σκέψη και αποτελεσματικότητα στις κινήσεις του και κάπως έτσι έπειθε ότι θα πάρει μια εύκολη νίκη.

ΟΙ ΚΑΚΙΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΚΟΨΕΙ

Μετά το 2-0 και τις χαμένες σπουδαίες ευκαιρίες μας για ένα τρίτο γκολ θα ήταν ψέμα να πούμε ότι η σκέψη «βρε λες να μας την κάνει πάλι την λαλακία;» δεν πέρασε από το μυαλό μας. Λίγο αυτή η τάση να οπισθοχωρούμε με το πρώτο προβάδισμα, λίγο η άρνηση μας να τελειώνουμε τα παιχνίδια όταν μας δίνεται η ευκαιρία και ο ΑΡΗΣ ξαφνικά άρχισε να μεταμορφώνεται από ικανός για το καλύτερο σε ικανός για το χειρότερο… Η άναρχη πίεση των παικτών της Τρίπολης ξεκίνησε να πιάνει τόπο. Η άμυνα μας ξεκινώντας από το κέντρο και καταλήγοντας στο αριστερό άκρο του Μοντόγια δεν είχε συνοχή, δεν είχε σωστές αποστάσεις, δεν είχε την επιθετικότητα που έπρεπε για να ανακόψει τις «εφόδους» της Τρίπολης. Και αν  και ο Αστέρας αδυνατούσε να φτιάξει προϋποθέσεις για γκολ ήταν φανερό ότι η μεσοαμυντική μας λειτουργία έμοιαζε με πληγή που αντί να κλείσει γινόταν ολοένα και χειρότερα. Το κερδισμένο πέναλτι του Αστέρα χάρη στην κακή αντίδραση του Μοντόγια στη λήξη του ημιχρόνου που οδηγήσει στο 1-2 ήταν η επιβράβευση της μαχητικότητας των αντιπάλων μας και της παθητικής μας στάσης.

3 ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΗΔΕΝ

Παρά την ασίστ του Σαμόρα και την κινητικότητα του στην επίθεση ο Μάντζιος είχε εντοπίσει το πρόβλημα της αμυντικής λειτουργίας στις βοήθειες που  δεν έδινε ο Κοσταρικανός και τον αντικατέστησε στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου με τον Τζούρασεκ. Κάτι όμως που στην πράξη δεν βγήκε μιας και οι αντίπαλοι μας συνέχιζαν να πιέζουν και ανεβαίνουν ψηλά με όποιον τρόπο μπορούσαν και ο ΑΡΗΣ το μόνο που έκανε ήταν να οπισθοχωρεί. Να οπισθοχωρεί όπως όπως με αποτέλεσμα από το πουθενά να δεχθεί και την ισοφάριση μόλις στο 50’. Μάλιστα σε συνέχεια άλλης μιας κακής συνήθειας που δεν λέει να κόψει… επέμενε να προσπαθεί να κυκλοφορήσει την μπάλα στα μετόπισθεν ρισκάροντας διαρκώς ένα ακόμη λάθος. Λάθος σαν αυτό του Ζούλ από όπου προέκυψε το 3-2. Είτε ήταν λάθος του διαιτητή  που δεν έδωσε το επιθετικό φάουλ που θα μπορούσε είτε όχι, σίγουρα αυτή εμμονή σε καταστάσεις πίεσης να γυρίζει την μπάλα πίσω ήταν το λάθος που οδήγησε στο σημερινό ξεφτιλίκι… Η μηδαμινή αντίδραση των παικτών μας που με το ζόρι απείλησαν 2-3 φορές στα 35' που απέμειναν ήταν η επισφράγιση της αποτυχίας μας.

ΧΩΡΙΣ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΛΥΣΕΙΣ

Κυριάρχησε ο ΑΡΗΣ στα πρώτα 30’ και με λίγη προσοχή παραπάνω θα μπορούσε να είχε φθάσει σε μια θριαμβευτική επικράτηση. Καλές τοποθετήσεις σε όλες τις γραμμές του γηπέδου, ουσιαστικές μεταβιβάσεις προς την επίθεση, κίνηση χωρίς την μπάλα και αποτελεσματικότητα που οδήγησε στο 2-0.  Κάπου όμως τη φετινή σεζόν έχει κουράσει να πρέπει να σπάσεις το παιχνίδι σε κομμάτια για να ξεχωρίσεις τις καλές στιγμές του ΑΡΗ μας και τα σημεία όπου θα μπορούσαμε υπό άλλες προϋποθέσεις να μας οδηγήσουν στη νίκη. Έλα όμως που τα παιχνίδια διαρκούν 90+ λεπτά και αν δεν είσαι έτοιμος για να αγωνιστείς σε όλο το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος αυτά παθαίνεις. Ναι ο Μάντζιος έχει διορθώσει πάρα πολλά στο τακτικό κομμάτι από τότε που ήρθε. Ωστόσο απέχει πολύ ακόμη από το να μπορείς να πεις ότι ο ΑΡΗΣ έχει κάνει ένα καλό παιχνίδι σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Και αυτό δείχνει ότι η ομάδα κινείται στα χαμένα. Δεν έχει ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, δεν έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό στο παιχνίδι της. Δεν ξέρει πως να προσαρμοστεί στις διαφορετικές καταστάσεις ενός αγώνα και αδυνατεί να αντιδράσει στις κινήσεις των αντιπάλων όταν αυτοί κάνουν κάτι πιο εξεζητημένο από το αναμενόμενο. Όλα τα παραπάνω εύκολα θα μπορούσαμε να τα χρεώσουμε στον προπονητή. Ωστόσο με την εικόνα που δείχνουν οι περισσότεροι παίκτες αμφιβάλλω αν είναι εφικτό να δούμε κάτι καλύτερο. Ποιους θα μπορούσε να βάλει σήμερα που δεν έβαλε και θα βλέπαμε κάτι διαφορετικό; Ο Φεράρι αντί του Μοντόγια από το ξεκίνημα; Πιθανόν αλλά και πάλι δεν είσαι σίγουρος. Ρούπ αντί για Πάρντο; Αόρατος ο ένας αόρατος και ο άλλος. Βγήκε ο Παναγίδης για να μπει κάποιος καλύτερος του; Είμαστε σίγουροι για αυτό; Βάλε και τους τραυματισμούς στο παιχνίδι οπότε οι δυνατότητες του ρόστερ μοιάζουν περιορισμένες. Ακόμη όμως υπό αυτές τις συνθήκες προπονητής και παίκτες αδικούν τους εαυτούς και θα μπορούσαν με ελάχιστη προσπάθεια παραπάνω την ομάδα φέτος να την είχαν πιο ψηλά.

ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ 2024

Δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Όταν το ματς το έχεις με συνοπτικές διαδικασίες στο 2-0, φθάνεις ξανά και ξανά μια ανάσα από το 3-0 και ξαφνικά εξαφανίζεσαι από το γήπεδο φταίνε όλοι ανεξαιρέτως.  Εκνευριστικά παθητικοί οι παίκτες μας που ούτε μετά το 3-2 δεν έβγαλαν αντίδραση και έμοιαζαν να αποδέχονται με ευκολία την ανατροπή. Ανήμπορος ο Μάντζιος που για ακόμη ένα παιχνίδι ότι τραβάει από τον πάγκο δεν του βγαίνει. Φωνάζει η ομάδα για ενίσχυση και  παρά το ωραίο μεταγραφικό reunion… όπως φάνηκε και σήμερα ο ΑΡΗΣ χρειάζεται πολλά παραπάνω.

60’’ στην 4^η περίοδο ήταν αρκετά για να καταλάβει ο καθένας ότι τον Ολυμπιακό μπορείς να το κερδίσεις ακόμη και μέσα στο σπίτι του, αλλά τους διαιτητές τους όμως όχι… Μέσα σε αυτά τα 60’’ ο ΑΡΗΣ χρεώθηκε με 5 φάουλ και μια αποβολή όπου ζήτημα από όλα αυτά να ίσχυε το ένα. Βλέπετε οι παίκτες του Γ.Καστρίτη παρά την μέτρια εμφάνιση τους είχαν καταφέρει να φθάσουν το παιχνίδι από το -17 στο -3 και έδειχναν διψασμένοι για να το πάνε μέχρι τέλος. Παρόλα αυτά στο ελληνικό μπάσκετ για να κερδίσεις ομάδες σαν τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό χρειάζονται πολλά παραπάνω από μια ανταγωνιστική εμφάνιση μέσα στο παρκέ.

ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ «ΜΕΓΆΛΑ» ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Η πνευματική ετοιμότητα του ΑΡΗ στα δύσκολα παιχνίδια είναι ένα ζήτημα εδώ και χρόνια και αυτό επιβεβαιώθηκε και σήμερα με το σερί 15-0 που επιτρέψαμε να τρέξει ο Ολυμπιακός στο πρώτο δεκάλεπτο. Ένα πρώτο δεκάλεπτο όπου ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν έπαιξε σωστή άμυνα αλλά ήταν και εκνευριστικά άστοχος στις προσπάθειες που πήρε.

Η ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΗ ΠΛΗΓΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Η άμυνα ξεκίνησε να βελτιώνεται, οι επιλογές στην επίθεση άρχισαν να γίνονται πιο ορθολογικές αλλά η πληγή των χαμένων ριμπάουντ δεν έλεγε να κλείσει με τίποτα. Φάλ και Μιλουτίνοφ έπαιζαν βόλεϊ κάτω από το καλάθι μας και μαζί με τον Λαρεντζάκη κατάφεραν να βάλουν τον Ολυμπιακό μπροστά με 16 πόντους σε ένα δεύτερο δεκάλεπτο που τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά για τον ΑΡΗ μας.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ

Με τον Στάρκ να βρίσκει ρυθμό, την αφύπνιση του Γκάλινατ και τις λύσεις σε άμυνα και επίθεση από τον Μπλούμπεργκς ο ΑΡΗΣ επέστρεψε για τα καλά στο παιχνίδι μειώνοντας στους 3. Σε ένα χρονικό διάστημα όπου η άμυνα μας είχε σφίξει, τα λάθη των αντιπάλων μας διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι τα σφυρίγματα των διαιτητών λόγω της διαφοράς είχαν χαλαρώσει. Μάλιστα η εικόνα του αγώνα ήταν τέτοια όπου ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να πατάει γερά στα πόδια του και το μόνο ζήτημα που δεν είχε ακόμη λύσει ήταν τα επιθετικά ριμπάουντ.

ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Μπαίνοντας στην 4^η περίοδο με τη νίκη να μην έχει κριθεί μεγάλο ρόλο πέρα από την απόδοση των 2 ομάδων θα έπαιζαν και οι αποφάσεις των διαιτητών. Μόλις σε 60’’ είδαμε μια καλή άμυνα του Γκάλινατ να χρεώνεται με φάουλ, να εκβιάζεται με αστείο τρόπο ένα φάουλ στο τρίποντο και να χαρίζονται 3 βολές στον Ολυμπιακό και οι συνεχόμενες προκλήσεις του Λαρεντζάκη να καταλήγουν στην αποβολή του Σόουζα που είχε μπει και αυτός για τα καλά στο πνεύμα της αναμέτρησης. Το -3 έγινε -12 και ο ΑΡΗΣ παρά την καλή του εμφάνιση δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει στο παιχνίδι και να διεκδικήσει τη νίκη.

ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ

Διπρόσωπος εμφανίσθηκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό με τους παίκτες του Καστρίτη αρχικά να δείχνουν ανέτοιμοι  και ανεπαρκείς αλλά στη συνέχεια να υπενθυμίζουν ότι αυτή την ομάδα δεν μπορείς να την υποτιμήσεις ούτε για μια στιγμή. Ο Στάρκ πρόσθεσε άλλη μια εξαιρετική εμφάνιση επιβεβαιώνοντας ότι ο ΑΡΗΣ στο πρόσωπο του βρήκε ένα σημαντικό σημείο αναφοράς. Τόσο σημαντικό σημείο αναφοράς που ακόμη και σε κακές βραδιές σαν την σημερινή του Τολιόπουλου μπορεί να κοιτάει στα μάτια ομάδες σαν τον Ολυμπιακό. Ο Μπλούμπεργκς και αυτός φαίνεται να έχει βρει ρυθμό μετά τον τραυματισμό του ενώ και ο Γκάλινατ δείχνει πλέον πιο απελευθερωμένος. Το πρόβλημα στους ψηλούς παραμένει με τους Σόουζα και Μπάξτον να δυσκολεύονται κυρίως να έχουν σωστές τοποθετήσεις σε καταστάσεις άμυνας και στις μάχες των ριμπάουντ. Θετικό πάντως το πρόσημο παρά την ήττα δεδομένων των απουσιών αλλά και των συνθηκών που διαμόρφωσαν οι διαιτητές κυρίως στην τελευταία περίοδο.

ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Ούτε για μια στιγμή δεν σκέφθηκε ο ΑΡΗΣ να εγκαταλείψει την προσπάθεια για τη νίκη και αυτό είναι που κρατάμε από το σημερινό παιχνίδι κόντρα σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο. Τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση, η άνιση μάχη κάτω από τα καλάθια αλλά και το ξέσπασμα των διαιτητών στην 4^η περίοδο δεν μας επέτρεψαν το κάτι παραπάνω. Με τον Στάρκ όμως να έχει βρει τα πατήματα του και τους τραυματίες σιγά σιγά να επιστρέφουν ο ΑΡΗΣ μοιάζει με μια καινούργια ομάδα ικανή για σπουδαία πράγματα που αναμένουμε να δούμε τη νέα χρονιά!

ΥΓ. Δεν χρειάστηκαν τα πρώτα 60’’ της 4^ης περιόδου για να καταλάβουμε το τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν οι 3 διαιτητές. Όταν στις πρώτες γκρίνιες του Μπαρτζώκα που ζητάει “challenge” αλλάζουν την αρχική σωστή απόφαση τους χωρίς καν να πάνε στο replay για να μην τον στεναχωρήσουν, καταλαβαίνεις το τι θα ακολουθήσει μετά αν ο Ολυμπιακός ζοριστεί …όπως ζορίστηκε.

Σπατάλησε την ευκαιρία να πάρει μια σημαντική νίκη ο ΑΡΗΣ μας  στο Λαύριο όπου γνώρισε την ήττα στην παράταση με 91-86. Χωρίς δυνάμεις, χωρίς συγκέντρωση, χωρίς εμπνεύσεις ο ΑΡΗΣ στο Λαύριο σκόρπισε απογοήτευση για τρία δεκάλεπτα. Στην τελευταία περίοδο, αντέδρασε, το γύρισε και αν και είχε το προβάδισμα για τη νίκη στο τέλος δεν έπαιξε έξυπνα και το πλήρωσε σκληρά. Μια ήττα που ήρθε και έδεσε με την γκάφα ολκής που κράτησε τον Στάρκ εκτός αγώνα.

ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Με τη δύναμη πυρός του Λαυρίου να είναι τα γκάρντ και τον ΑΡΗ λόγω του τραυματισμού του Κατσίβελη και τη μη συμμετοχή του Στάρκ να υστερεί ποσοτικά στην περιφερειακή άμυνα που θα έπαιζε ο ΑΡΗΣ θα κρινόταν όλο το παιχνίδι. Κάτι που δυστυχώς από το ξεκίνημα δεν μας βγήκε. Πολλά τα ελεύθερα σουτ που δώσαμε και τα πληρώσαμε με το χειρότερο τρόπο. Οι ασίστ του Τολιόπουλου στους ψηλούς ήταν αυτές που μας κράτησαν στο πρώτο δεκάλεπτο μέσα στο παιχνίδι.

ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Και αυτό που στο πρώτα 10 λεπτά έμοιαζε απλά για ένα σημάδι στο δεύτερο δεκάλεπτο έγινε τεράστια πληγή που δεν έλεγε να κλείσει. Καμία άμυνα πάνω στα σουτ, πολλά χαμένα ριμπάουντ και στην επίθεση ξαφνικά τρικυμία. Κάτι στο οποίο φέρει ευθύνη ο Καστρίτης μιας και προσπάθησε να διορθώσει τα αμυντικά θέματα καταστρέφοντας την επίθεση μας και αποσύροντας τους Μπάξτον και Σόουζα σε όλο το δεύτερο δεκάλεπτο.   Αποτέλεσμα από την έμπνευση του κόουτς ο ΑΡΗΣ να συνεχίζει να μην παίζει άμυνα, να δίνει επιθετικά ριμπάουντ με περισσότερη ευκολία στον αντίπαλο και στην επίθεση να μην ξέρει πως να επιτεθεί.

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΓΙΝΕ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΑΟΥΛ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ

Σε όλο το τρίτο δεκάλεπτο ο ΑΡΗΣ προσπαθούσε να αντιδράσει αλλά το Λαύριο είχε τις απαντήσεις διατηρώντας διψήφια διαφορά πόντων(+16). Κάτι που δεν έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να επιστρέψει στο παιχνίδι. Έλα όμως που αυτόν τον ΑΡΗ δεν μπορείς να τον ξεγράφεις ποτέ. Ο Χάρελ θυμήθηκε την εμφάνιση του στο Τρέντο, ο Γκάλινατ δήλωσε παρών και ο ΑΡΗΣ κατάφερε λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη να προηγηθεί 2 φορές με +3. Μάλιστα είχε να δώσει και 2 φάουλ μιας και ο στόχος στο τέλος ήταν να οδηγηθεί το Λαύριο στις βολές ώστε να μην σουτάρει το τρίποντο της ισοφάρισης. Το φάουλ δεν έγινε ποτέ, το παιχνίδι πήγε στην παράταση και εκεί φάνηκε πόσο κουρασμένος και ελλιπής κατέβηκε σήμερα.

ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΕΚΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ

Με τον Κατσίβελη να είναι τραυματίας η παρουσία του Στάρκ ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Ήθελε περισσότερα πνευμόνια στην περιφερειακή άμυνα, ήθελε μια ακόμη επιλογή στην επίθεση. Και όμως για ένα μπέρδεμα στα γραφειοκρατικά ο Στάρκ δεν αγωνίσθηκε και ο ΑΡΗΣ πριν καν αρχίσει το παιχνίδι σαμπόταρε την προσπάθεια του. Όπως ακριβώς έκανε και ο Καστρίτης σε 2 σημεία του αγώνα όπου αποφάσισε να παίξει χωρίς ψηλό όταν οι ψηλοί μας τα πήγαιναν καταπληκτικά αλλά και να «ξεκουράσει» τον Γκάλινατ στο τρίτο δεκάλεπτο όταν ήταν η μοναδική απειλή για το αντίπαλο καλάθι. Ούτε και το φάουλ που ζήτησε να γίνει ακούσθηκε από τους παίκτες του αν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Τώρα αν το μόνιμο isolation και το one man show του Χάρελ και του Γκάλινατ ήταν το πλάνο της νίκης που χάθηκε στις λεπτομέρειες… τι να πω; Πολύ κακή εμφάνιση από την ομάδα, πολύ κακό κοουτσάρισμα και από τον κόουτς.

ΕΝΑ ΦΑΟΥΛ... ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΣΤΑΡΚ ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕ

Ένας παίκτης που δεν δηλώθηκε και ένα φάουλ που δεν έγινε ποτέ είναι το ρεζουμέ της σημερινής πολύ κακής βραδιάς για τον ΑΡΗ. Άσχημη εμφάνιση για τον ΑΡΗ μας που άργησε 3 δεκάλεπτα για να εμφανισθεί. Χάρελ και Γκάλινατ πάλεψαν να σώσουν τα προσχήματα αλλά η κακή βραδιά στο τέλος επιβεβαιώθηκε. Όπως επιβεβαιώθηκε πριν καν γίνει το τζάμπολ το πόσο ερασιτεχνικά λειτουργεί ακόμη η ομάδα.   Ευτυχώς ακολουθεί η Σλάσκ για να μας πέσει λίγο η πίεση Παραφωνία στην σημερινή άσχημη βραδιά, η υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα στο Λαύριο. Συνεχίζουμε…

ΥΓ. Για αυτό δεν τον αλλάζαν τόσο καιρό τον Καρ. Είχε πολύ χαρτομάνι η ιστορία …που να μπλέκουμε.

Νίκησε και την γκαντεμιά του ήταν ο αρχικός τίτλος του άρθρου λίγα δευτερόλεπτα πριν την ολοκλήρωση του αγώνα με το σκορ στο 2-1 αλλά με αυτόν τον ΑΡΗ κόντρα στη Λαμία και τα «βουντού» που κουβαλάει μαζί της κάθε φορά που μας συναντάει κατάφεραν να μας ακυρώσουν. Και μαζί να ακυρωθεί όλη η τεράστια προσπάθεια που κατέβαλλαν οι παίκτες μας σήμερα για να φθάσουν στη νίκη. Και όμως ένα δίλεπτο πνευματικό βραχυκύκλωμα στο φινάλε του αγώνα ήταν αρκετό για να αμαυρώσουν την όλη εικόνα. Και όσο άτυχοι και αν ήμασταν σήμερα, όταν για να πάρεις τους 3 βαθμούς πρέπει απλά να κρατήσεις για λίγα ακόμη δευτερόλεπτα την μπάλα στα πόδια σου και εσύ επιλέγεις να ψάξεις βεβιασμένα ένα τρίτο γκολ τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΣΗ

Με τον αέρα των 2 συνεχόμενων νικηφόρων αποτελεσμάτων και της βελτιωμένης εικόνας στο παιχνίδι της Κυριακής ο ΑΡΗΣ φάνταζε πανέτοιμος για να κερδίσει και την «επικίνδυνη» Λαμία. Με αυτή τη λογική και ο Άκης Μάντζιος κατέβασε ακριβώς την ίδια ενδεκάδα που είδαμε με τον ΟΦΗ. Ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Η Λαμία σε αντίθεση με τον ΟΦΗ αμυνόταν μαζικά, έκλεινε τους χώρους και δεν έμοιαζε να νοιάζεται καθόλου για να βγει μπροστά.  Αυτός ήταν ίσως ο πρώτος λόγος που η ομάδα δεν ήταν τόσο δημιουργική. Ο δεύτερος είχε να κάνει καθαρά με την απόδοση σε ατομικό επίπεδο αρκετών παικτών με πρώτο και καλύτερο τον Πάρντο όπου δεν μπόρεσε να βγάλει μια σωστή πάσα ή να συνδυαστεί σωστά με τους συμπαίκτες του σε ένα ολόκληρο ημίχρονο που αγωνίσθηκε. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι υπόλοιποι. Αργές κινήσεις, λανθασμένες μεταβιβάσεις, τσαπατσούλικα κοντρόλ και αστοχία στην τελική προσπάθεια.  Οι 10 χαμένες ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου και ιδιαίτερα το δοκάρι στο ωραίο σουτ του Μενέντεθ  φανέρωναν ότι η τύχη σε ένα ακόμη παιχνίδι με την Λαμία μας έχει γυρισμένη την πλάτη.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Φουριόζος μπήκε στο β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ μας με τον Μορόν να αγγίζει το 1-0 κρεμώντας υποδειγματικά τον τερματοφύλακα αλλά ο αμυντικός να διώχνει την μπάλα πάνω στην γραμμή. Πριν όμως το σουτ του Μορόν η μπάλα είχε μπλοκαριστεί με το χέρι του αμυνόμενου και ο διαιτητής έδειξε την άσπρη βούλα.  Ο Μορόν με ψυχραιμία έκανε το 1-0 μόλις στα πρώτα λεπτά του Β ημιχρόνου στρώνοντας το έδαφος για τη νίκη της ομάδας. Λίγα λεπτά αργότερα ο Νταρίντα προσπάθησε να κάνει το 2-0 με ωραίο σουτ αλλά ο γκολκίπερ της Λαμίας απέκρουσε εντυπωσιακά. Σε συνέχεια των παραφυσικών φαινόμενων που βιώνουμε κόντρα στη Λάμια τα τελευταία χρόνια ήρθε η ισοφάριση από τον Ακούνα. Σε μια φάση που μπορεί να μην έδιωξε η άμυνα μας σωστά την μπάλα αλλά από εκείνη την πλάγια θέση που σούταρε έχοντας πλάτη στην εστία θέλεις και την βοήθεια της θεάς τύχης για να δεις την μπάλα να κάνει αυτή την πορεία προς τα δίχτυα. 

ΤΟ ΣΟΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΕΛΕΦ

Και όταν η τύχη δεν είναι με το μέρος σου τότε μοιάζει φυσιολογικό το να βλέπεις και έναν γκολκίπερ σαν τον Κοσέλεφ να κάνει την μια μαγική απόκρουση μετά την άλλη.  Σουλεϊμάνοφ, Νταρίντα, Μορόν, Φαμπιάνο, Οντουμπάτζιο προσπάθησαν να σκοράρουν σχεδόν με κάθε τρόπο. Όλες οι προσπάθειες τους έπεσαν σε ένα τεράστιο τοίχο που έχτισε ο Κοσέλεφ.

ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΣΤΗ ΘΛΙΨΗ

Ο ΑΡΗΣ πίεζε  και κυνηγούσε λυσσαλέα το γκολ αλλά ο γκολκιπερ της Λαμίας έμοιαζε ανίκητος.  Μέχρι που ένα άσχημα εκτελεσμένο ελεύθερο από τον ίδιο έγινε η αρχή ώστε ο ΑΡΗΣ να πάρει γρήγορα την κατοχή με τον Σουλεϊμάνοφ, να πασάρει στον Νταρίντα όπου στέλνοντας συστημένα την μπάλα στο κεφάλι του Μορόν και στη συνέχεια στα δίχτυα της Λαμίας με τον Κοσέλεφ αυτή τη φορά να μην μπορεί να αντιδράσει. Ο Μορόν με 2 γκολ οδηγούσε την ομάδα στη νίκη και ο ΑΡΗΣ το μόνο που χρειαζόταν ήταν να διαχειριστεί το σκορ για περίπου 15’ και να μην δώσει καν την ευκαιρία στη Λαμία να πλησιάσει προς την εστία μας και να επικαλεστεί την βοήθεια των θεών του ποδοσφαίρου… Όταν όμως βλέπεις οι παίκτες που πέρασαν στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα να μην τους αγγίζει το «πρέπει» της νίκης και να προέχει για αυτούς μια καλή προσωπική ενέργεια που θα οδηγήσει σε ένα τρίτο γκολ τότε βάζεις και εσύ το χεράκι σου για να καταστραφούν τα πάντα. Ο Βεστράτε βιαζόταν, ο Σαμόρα ήθελε να σκοράρει και η Λαμία άρπαξε την ευκαιρία της αποσυντονισμένης μας άμυνας και έκανε το 2-2. Το πείσμα του Μορόν μας έδωσε μια τελευταία ευκαιρία αλλά ο Κοσέλεφ πραγματοποίησε άλλη μια εξαιρετική απόκρουση κρατώντας το Χ.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ

Πως να σχολιάσεις το σημερινό παιχνίδι με τον τρόπο που εξελίχθηκε; Ο ΑΡΗΣ δημιούργησε ξανά ευκαιρίες με το τσουβάλι. Κάποιες από αυτές ήταν εξαιρετικές που για λίγο δεν βρήκαν εστία, άλλες σταμάτησαν στο δοκάρι και άλλες στον γκολκίπερ της Λαμίας. Αν το παιχνίδι έληγε 2-1 θα ήταν απόλυτα δίκαιο και θα προβληματιζόμασταν ξανά μόνο για τον αριθμό των γκολ που πετύχαμε. Λίγα δευτερόλεπτα απείχαν για να πούμε μπράβο στην ομάδα που δείχνει να βρίσκει τον δρόμο της. Όταν όμως δείχνεις τέτοια αφέλεια στις τελευταίες φάσεις του αγώνα τα καλά τα λόγια είναι περιττά. Όσο ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ πορεύεται χωρίς να νιώθει στο πετσί του το «πρέπει» της νίκης αυτά θα έχουμε. Αν δεν γίνει μότο μας το νίκη πάση θυσία και αυτό να το καρφώνουμε στο μυαλό κάθε παίκτη που φοράει τη φανέλα του ΑΡΗ μας, προκοπή δεν θα δούμε. Και αυτό το πρόβλημα της νοοτροπίας για να διορθωθεί χρειάζεται ποιοτικές μεταγραφές και παίκτες που μπορούν να σε ανεβάσουν επίπεδο.  Διαφορετικά θα τρέμουμε κάθε φορά που ο Μάντζιος θα αρχίζει τις αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΥΣ ΠΕΤΑΜΕΝΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ

Δεν ήταν αρκετά τα 2 γκολ του Μορόν για να αποδοθεί ποδοσφαιρική δικαιοσύνη στο παιχνίδι και ο ΑΡΗΣ μας να πάρει τη νίκη.  Μια νίκη που αν και την ήθελε πάρα πολύ και άξιζε να την πάρει, στο τέλος αποφάσισε να  τη «ρισκάρει» χωρίς ουσιαστικό λόγο και το πλήρωσε.  Ναι με τη Λαμία δυστυχώς συμβαίνουν αυτά τα μαγικά για αυτό κράτα την μπάλα μέχρι να ακουσθεί το σφύριγμα της λήξης και άσε το γκολ για το επόμενο παιχνίδι. Νέο πισωγύρισμα, ξαναζεσταμένη απογοήτευση…

Με το γκολ του Νταρίντα στο 39’ να αποτελεί την ευχάριστη «παραφωνία» στο ρεσιτάλ αστοχίας των παικτών μας ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη που ήθελε απέναντι στον ΟΦΗ. Η ομάδα παρουσιάστηκε αισθητά βελτιωμένη στην επιθετική της ανάπτυξη, δημιούργησε εξαιρετικές καταστάσεις για γκολ αλλά η αστοχία στην τελική προσπάθεια ήταν  το μόνιμο αποτέλεσμα. Ελάχιστη σημασία έχουν όμως όλα αυτά για την ώρα μιας και ο ΑΡΗΣ μας πήρε τους 3 βαθμούς της νίκης σε ένα άδειο… παγωμένο… Κλεάνθης Βικελίδης.

ΠΗΓΕ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ Ο ΟΦΗ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΓΡΗΓΟΡΑ Ο ΑΡΗΣ

Ο ΟΦΗ δεν κατέβηκε για να κλειστεί στην άμυνα και αυτό φρόντισε να μας το δείξει από το ξεκίνημα του αγώνα. Και αν στην αρχή φάνηκε να αιφνιδιαστήκαμε πολύ γρήγορα οι παίκτες μας προσαρμόστηκαν στις συνθήκες του αγώνα. Μάλιστα χάρη στις έξυπνες μακρινές μεταβιβάσεις των Πάρντο, Νταρίντα και Σουλεϊμάνοφ η ομάδα μας κατάφερε να φθάσει κοντά στο 1-0. Και σαν να μην έφθαναν οι κακές επιλογές μας είχαμε και την ατυχία με το δοκάρι του Μορόν. Στο 39’ το πείσμα του Νταρίντα απέδωσε, βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση κοντά στην εστία σκοράροντας με υποδειγματικό τρόπο για το 1-0!

ΜΠΑΡΑΖ ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ, ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Στο Β ημίχρονο η ομάδα μπήκε με πολύ καλό ρυθμό και έδειχνε ικανή να τελειώσει το παιχνίδι. Είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας, είχε εμπνεύσεις αλλά δεν είχε ουσία. Μορόν, Νταρίντα, Μενέντεθ, Σουλεϊμάνοφ ξανά και ξανά να μην μπορούν να συνεργαστούν, να μην μπορούν να πασάρουν σωστά ή να σουτάρουν σωστά μια ανάσα από το γκολ που θα «κλείδωνε» τη νίκη. Λογικό επακόλουθο ως ένα βαθμό να ακολουθήσει η οπισθοχώρηση ιδιαίτερα από την στιγμή που και οι αλλαγές του Μάντζιου δεν βοήθησαν. Πλησιάζοντας όμως στο τελευταίο δεκάλεπτο της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ βρήκε τα πατήματα του, πίεσε πιο ψηλά πιο σωστά και χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα κράτησε αυτό το ευάλωτο 1-0 μέχρι το τέλος.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Ίσως και να βοήθησε και ο ΟΦΗ με τον τρόπο που αγωνίσθηκε αλλά σήμερα είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Η συμμετοχή του Πάρντο στην ανάπτυξη για όσο είχε δυνάμεις ήταν σημαντική. Ενώ και τα στημένα του φαντάζουν ως μια μόνιμη πηγή κινδύνου για τον αντίπαλο. Είδαμε έξυπνες μακρινές μεταβιβάσεις αλλά και σωστές προωθήσεις των παικτών μας χωρίς την μπάλα. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να δημιουργήσει περισσότερες από μια ντουζίνα καταστάσεις όπου θα μπορούσε να σκοράρει αλλά το έκανε μόλις μια. Και αυτός είναι ο προβληματισμός που μας αφήνει το σημερινό παιχνίδι. Σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα με εξαίρεση την αστοχία της ήταν αυτή που έπρεπε. Ξεχώρισε ο Νταρίντα, ο Μορόν παρά την αστοχία του και ο Οντουμπάτζιο που συνεχώς ανεβάζει την απόδοση του.  Θετικό πρόσημο είχαν όλοι όσοι αγωνίσθηκαν με εξαίρεση τις αλλαγές όπου περιμέναμε να κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους. Και αυτό ως ένα βαθμό δείχνει ότι και οι επιλογές του Μάντζιου για την ώρα είναι περιορισμένες.

ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το γκολ του Νταρίντα αν και στο 39’ τελικά ήταν λυτρωτικό έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Ο Τσέχος έψαχνε απεγνωσμένα μια καλή εμφάνιση εδώ και καιρό και σήμερα την βρήκε! Βελτιωμένη η ομάδα μεσοεπιθετικά που προβλημάτισε όμως με την αναποτελεσματικότητα της στην τελική προσπάθεια. Οι 3 βαθμοί όμως μετράνε και ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε έστω με αυτό το φτωχό βάσει ευκαιριών 1-0 αυτό που ήθελε! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!