Να γλιτώσουν τα χειρότερα είναι αυτό που θέλει ο Μ.Μίνιτς και οι παίκτες του που μετά τις τελευταίες συνεχόμενες ήττες έχουμε φθάσει στο σημείο να βρισκόμαστε μόλις 1 βαθμό πάνω από την ζώνη του υποβιβασμού και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να ακουσθεί ο κώδωνας του κινδύνου στα αυτιά κάθε υπευθύνου. Κιτρινόμαυρος συναγερμός που θα πρέπει να αφυπνίσει άπαντες συμπεριλαμβανομένου και του κόσμου της ομάδος που αν δεν θέλει από αύριο να έχει και άλλο νταλκά στο κεφάλι του εκτός από τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ θα πρέπει να δώσει βροντερό παρών.

Για την ομάδα αγωνιστικά ότι και να πούμε είναι λίγο μιας και οι ίδιοι παίκτες σε άλλα παιχνίδια έχουν καταφέρει να αποδείξουν ότι μπορούν να καταφέρουν πολλά μετά τον ημιτελικό του κυπέλλου έχουν πάρει την κάτω βόλτα για τα καλά. Το παιχνίδι με τον ΚΑΟΔ ήταν μια ευχάριστη έκπληξη μιας και η νίκη είχε έρθει πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε και αυτό ακριβώς θα πρέπει να επαναλάβουμε και αύριο. Για το τι έχει προλάβει να διορθώσει ο Μίνιτς από το Σάββατο μέχρι σήμερα δεν μπορούμε να πούμε και πολλά μιας και η πικρή αλήθεια είναι ότι σύμφωνα με τα αποτελέσματα αλλά και κυρίως με την εικόνα του ΑΡΗ στα τελευταία παιχνίδια ο Σέρβος κόουτς έχει κάνει περισσότερο κακό παρά καλό... χωρίς φυσικά οι παίκτες να είναι άμοιροι ευθυνών γιατί πολύ απλά στο μπάσκετ αν δεν μπορείς από μόνος σου να κάνεις 2-3 βασικά πράγματα δύσκολα κάποιος προπονητής μέσα σε λίγες ημέρες να καταφέρει να στα μάθει. Πέρα από την κακή αγωνιστική κατάσταση ολόκληρης της ομάδος οι απουσίες είναι η άλλη μεγάλη πληγή. Ο Σαρικόπουλος επιστρέφει αλλά ο Γκίκας βγαίνει εκ νέου νοκ άουτ κάτι που φυσικά δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα, από την στιγμή που στην περιφέρεια οι λύσεις είναι περιορισμένες. Όσο αφορά τον αντίπαλο μας αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι πρόκειται ίσως για την ομάδα  που βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση τη δεδομένη στιγμή στο πρωτάθλημα. Η 1 νίκη στους τελευταίους αγώνες αυτό ακριβώς δείχνει. Χειρότερα δηλαδή και από εμάς.  Παρόλα αυτά λόγω του πολύ καλού πρώτου γύρου η ομάδα της Κρήτης βρίσκεται 1 βαθμό πάνω από εμάς. Στο παιχνίδι του πρώτου γύρου ο ΑΡΗΣ είχε παλέψει αρκετά το παιχνίδι αλλά στο τέλος έχασε την συγκέντρωση του και μαζί και την νίκη. Την ιδιαίτερη φιλοσοφία του Μίνιτς με τα χαμηλά σχήματα την έχουμε καταλάβει, τα λάθη των παικτών μας είναι ολοφάνερα, το ζητούμενο είναι θα διορθωθούν.

Κιτρινόμαυρος συναγερμός πρέπει να ηχεί πάνω από τα κεφάλια μας. Ήδη η κατάσταση που βρίσκεται ο Αυτοκράτορας είναι τραγική και η σκέψη και μόνο ότι μπορούν να γίνουν χειρότερα είναι εφιαλτική. Κανονικά ο ΑΡΗΣ με βάση τον κορμό που είχε από πέρσι θα έπρεπε να στοχεύει σαφώς πιο ψηλά και όχι για την είσοδο του όπως μας είπε ο Μίνιτς. Το πως αντιλαμβάνονται εκεί στην διοίκηση αυτή την κατάσταση ακόμη δεν έχω καταλάβει, ο απλός ο κόσμος όμως, έστω αυτοί οι λίγοι που έχουμε απομείνει στο Παλέ θα πρέπει αύριο το απόγευμα στις 16.00 να είμαστε εκεί να βοηθήσουμε με την παρουσία μας να έρθει η νίκη. Δεν αντέχουμε και άλλη ομάδα να παλεύει για την σωτηρία της, για αυτό νίκη και μόνο νίκη, έστω και με ένα πόντο... Τώρα αν κερδίσουμε και με +8 ώστε να καλύψουμε και την διαφορά του πρώτου αγώνα αυτό θα είναι το ιδανικό. Γιατί όσοι το έχουν ξεχάσει θα πρέπει λίγο αυτή η ομάδα να ανέβει ψυχολογικά γιατί ακολουθεί και ένας τελικός παρωδία που αν παρουσιαστούμε όπως στα τελευταία παιχνίδια θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη παρωδία...

Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να αισιοδοξεί κανείς για τη συνέχεια μετά την αποκαρδιωτική εμφάνιση μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας αλλά σαν γνήσιος ρομαντικός-ονειροπόλος οπαδός του Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού το αυριανό παιχνίδι αποτελεί την τελευταία ευκαιρία για να κάνουμε το βήμα παραπάνω στο φετινό πρωτάθλημα σε σχέση με πέρσι. Έστω μια 5η θέση μπορεί να μας δώσει σαφώς περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης στα πλειοφς άσχετα με την λατρεμένη συνήθεια των παικτών(και του πρώην προπονητή) του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια ότι θα τους κρίνουμε στο τέλος και ότι η ομάδα θα "φορτσάρει" στα πλέιοφς. Η 4αδα χάθηκε από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος ενώ η 5η θέση περνάει από την Κηφισιά.

Πραγματικά τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του Μ.Μίνιτς που λογικά θα πονοκεφαλιάζει μελετώντας την εμφάνιση μας την περασμένη αγωνιστική. Τι να πρωτοδιορθώσεις και ποιον να πρωτοσυμβουλέψεις;  Να μιλήσεις για το γνωστό χαλαρό ξεκίνημα; Για την κακή κυκλοφορία της μπάλας; Για την έλλειψη επιθετικού πλάνου; Για τη θολούρα στα κρίσιμα; Τόσα πολλά τα προβλήματα που η λογική λέει ότι δεν δημιουργήθηκαν τώρα από τον τραυματισμό του Γκίκα και του Σαρικόπουλου αλλά υπήρχαν από την αρχή. Προβλήματα σημαντικά που με μαγικό τρόπο κατάφερναν να τα κουκουλώνουν εντός και εκτός γηπέδου. Για παράδειγμα στην Πυλαία ο ΑΡΗΣ με λίγη σοβαρότητα παραπάνω θα μπορούσε να είχε φύγει νικητής, άρα θα υπήρχε ικανοποίηση άρα λίγοι θα έβρισκαν την διάθεση να ασχοληθούν με το αγωνιστικό έκτρωμα μιας και η άποψη ότι το αποτέλεσμα μετράει δυστυχώς έχει πολλούς υποστηρικτές. Άρα για να κερδίσει ο ΑΡΗΣ αύριο μια φορμαρισμένη ομάδα όπως είναι η ΑΕΝΚ σίγουρα θα πρέπει να παρουσιαστεί 100% διαφορετικός από ΄τον ΑΡΗ που είδαμε την προηγούμενη αγωνιστική. Ίσως να μπορούμε να κρατήσουμε την καλή άμυνα που παίχτηκε για περίπου 25' αλλά από την στιγμή που στο μπάσκετ δεν υπάρχει ισοπαλία ο σκοπός είναι να βάλεις περισσότερα καλάθια από τον αντίπαλο σου. Εκεί θα πρέπει επιτέλους ο Μίνιτς να πιέσει τους παίκτες του να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες αλλά και να δοκιμάσει τον Λαρετζάκη που ίσως μπορεί να προσφέρει κάποια ποιοτικά λεπτά και λύσεις στην επίθεση μιας και φημίζεται για το καλό μακρινό του σουτ. Ενώ και η κατάσταση που θα παρουσιαστεί ο Γκίκας θα παίξει σημαντικό ρόλο γιατί πολύ απλά είναι με διαφορά το πιο κλασσικό πόιντ γκαρντ που έχουμε και θα πρέπει επιτέλους η μπάλα να αρχίσει να κυκλοφορεί καλύτερα και να πηγαίνει και κάτω από το καλάθι. Διαφορετικά θα ελπίζουμε τα 3ποντα να μπουν αυτή τη φορά. Κατά τα άλλα άμυνα άμυνα άμυνα απέναντι σε μια ομάδα που έχει έμπειρους παίκτες και όπως απόδειξε στο πρώτο παιχνίδι με μόλις 2 παίκτες(Κρόκερ και Λιακόπουλος είχαν πετύχει τους 42 από τους 65 πόντους) σε καλή ημέρα είναι ικανή να κάνει τη ζημιά.

Ηρεμία, τάξη και ασφάλεια επικρατεί στην ΚΑΕ και όλα βαδίζουν ομαλά λες και ο ΑΡΗΣ είναι μέσα στους στόχους του. Πλησιάζοντας στον τελικό του κυπέλλου αντί η ομάδα να ανεβάζει στροφές βλέπουμε μια ανεξήγητη καθίζηση και έναν προπονητή που να μοιάζει ανήμπορος να αλλάξει τα πράγματα. Μακάρι αύριο η ομάδα να μας διαψεύσει, ο ΑΡΗΣ να επιστρέψει με το ροζ φύλλο αγώνα και σε συνδυασμό με τον αγώνα με το Ρέθυμνο εντός έδρας που ακολουθεί την ερχόμενη Τετάρτη να μπορέσουμε να κάνουμε ένα μικρό σερί που θα μας ανεβάσει βαθμολογικά αλλά θα τονώσει και το ηθικό όλων μας ενόψει του μεγάλου τελικού! Το διπλό ρε Αρειανάρα, το διπλό...

Άλλη μια ντροπιαστική εμφάνιση πραγματοποίησε η ομάδα μας από αυτές που πληγώνουν αρκετά κάθε μπασκετικό φίλαθλο του ΑΡΗ μας. Όχι γιατί έχασε από έναν αξιολύπητο αντίπαλο σαν τον σημερινό μπάογκ αλλά γιατί η εικόνα που είδαμε από τους τηλεοπτικούς δέκτες μας δεν θύμιζε σε τίποτα επαγγελματική ομάδα μπασκετ που προπονείται καθημερινά για να αγωνιστεί αξιοπρεπώς μια φορά την εβδομάδα. Καμία κίνηση από τον Μίνιτς να αλλάξει κάτι στο παιχνίδι που περισσότερο έμοιαζε με θεατής παρά με προπονητής. Φυσικά και έχει άλλοθι την άψυχη εμφάνιση σχεδόν όλων των παικτών της ομάδος μας. 

Το παιχνίδι από την αρχή ξεκίνησε στραβά όπως ακριβώς τελείωσε. Η ανύπαρκτη άμυνα μας σε συνδυασμό με την ευστοχία των παικτών του συμπολίτη από τα 6.75 έδωσαν σημαντικό προβάδισμα στους αντιπάλους μας. Και αν και βελτιώθηκε αισθητά η άμυνα μας κυρίως στα μέσα του δευτέρου δεκαλέπτου χωρίς καλάθι δεν γίνεται να μειώσεις. Κακή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση, στατικοί όλοι οι παίκτες, κανένα επιθετικό σύστημα, ανόητες προσωπικές ενέργειες και εκνευριστική αστοχία ήταν όλος ο ΑΡΗΣ σήμερα. Η ανέλπιστα καλή εμφάνιση του Ασημακόπουλου μετά από πολύ καιρό και οι επιλογές της καταστροφής του Σπ.Μούρτου που με μαγικό τρόπο έβρισκαν το στόχο τους φθάσαμε μια ανάσα από το να κερδίσουμε το παιχνίδι. Εκεί φυσικά δείξαμε πάλι πόσο έλλειψη ευφυΐας και συγκέντρωσης έχουμε σε κρίσιμα σημεία του αγώνα και με ρεσιτάλ βλακείας σταματήσαμε από μόνοι μας την αντεπίθεση μας.  Τα τελευταία λεπτά του αγώνα θα πρέπει να αποτελέσουν εκπαιδευτικό υλικό ώστε να ξέρουν οι επαγγελματικές ομάδες τι δεν πρέπει να κάνουν... 

Όταν βλέπεις έναν τέτοιο ΑΡΗ μέσα στο γήπεδο για ακόμη μια φορά φέτος και μετά από λίγες ημέρες που θα ξεχαστεί ελαφρώς η ντροπή αρχίζει αυτή η συστηματική ωραιοποίηση για το λαμπρό μέλλον της ομάδος, την εκπληκτική δουλειά του Β.Αγγέλου και τον άξιο συνεχιστή Μ.Μίνιτς και τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε όλοι όσοι εμπλέκονται με τον μπασκετικό ΑΡΗ είναι να σου πέφτουν τα μαλλιά. Καλό είναι σήμερα το βράδυ όσοι δηλώνουν επαγγελματίες και αποτελούν κομμάτι αυτής της τεράστιας ομάδας που λέγεται ΑΡΗΣ να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν αν είναι πραγματικά επαγγελματίες μπασκετμπολίστες ή πρέπει να διαλέξουν μια άλλη καριέρα. Πιθανόν για να γραφτεί το συγκεκριμένο κείμενο να καταναλώθηκε περισσότερη ενέργεια από αυτή που έβγαλε η ομάδα μας σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας.

ΥΓ. Συγχαρητήρια στην ομάδα εργασίας της ΚΑΕ ΑΡΗΣ για την εύστοχη επιλογή τους για τη θέση του προπονητή. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Π.Μουρατίδης αποκλείεται να είχε προλάβει να προετοιμάσει τόσο καλά την ομάδα για το συγκεκριμένο παιχνίδι...

ΥΓ2. Το παιχνίδι που διεξήχθη σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας είχε και τους φιλάθλους που του άξιζε.

Νέο ξεκίνημα θα επιχειρήσει να κάνει αύριο το απόγευμα στο Nick Galis Hall η ομάδα μας με αντίπαλο τον ΚΑΟΔ. Αυτή  τη φορά με τον Μ.Μίνιτς να κάθεται στον πάγκο θα προσπαθήσει να αφήσει οριστικά πίσω τις πικρές ήττες των τελευταίων αγωνιστικών που ουσιαστικά μας έβγαλαν εκτός στόχων και με τη νίκη για αρχή να αποφύγει τα χειρότερα. Και όταν λέμε τα χειρότερα εννοούμε τα πολύ χειρότερα μιας και όταν χάνεις από τον Κολοσσό Ρόδου, έναν εκ των βασικών υποψήφιων για υποβιβασμό μέσα στην έδρα σου με σχετική ευκολία τότε σίγουρα θα πρέπει να προβληματιστείς έντονα και να ψάξεις λύσεις. Λύσεις που οι άνθρωποι της ΚΑΕ είδαν στο πρόσωπο του Μίνιτς και όλοι ευχόμαστε αυτή τη φορά η επιλογή τους να είναι πιο εύστοχη από αυτή του Β.Αγγέλου πριν 15 μήνες περίπου.

Εικόνα δεν είχαμε από τον αγώνα με τον Κολοσσό αλλά ο τρόπος που εξελίχθηκε το παιχνίδι και οι πληροφορίες όσων βρέθηκαν στο Παλέ μιλάνε για μια τραγική εμφάνιση. Άλλωστε η αδυναμία επί 40' του γηπεδούχου ΑΡΗ να αντιδράσει και να ξαναμπεί στην διεκδίκηση της νίκης μετά τα πρώτα 5' του αγώνα μιλάει από μόνη της. Οι απουσίες δεν θα λείψουν ούτε και αύριο και εκτός των σίγουρων Γκίκα και Σαρικόπουλου πολύ πιθανό να δούμε και τον Χαρίση να αγωνίζεται ελάχιστα. Αυτή η ομάδα όμως στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος χωρίς Σαρικόπουλο και Χαντ πήγε και κέρδισε μέσα στη Δράμα κάτι που θα πρέπει να επαναλάβει και αύριο, αυτή την φορά απέναντι σε έναν φορμαρισμένο ΚΑΟΔ. Τα πράγματα αυτή τη φορά θα είναι πολύ πιο δύσκολα μιας και ο ΚΑΟΔ διανύει εξαιρετική περίοδο φόρμας και δικαιολογημένα βρίσκεται στην 5η θέση του πρωταθλήματος. Βασίζεται κυρίως στους ξένους παίκτες που έχει, ενώ ο ερχομός του Στίγγερς φαίνεται να έχει δώσει περισσότερο βάθος στον ΚΑΟΔ.  Δεν νομίζω ότι μέσα σε λίγες ημέρες ο Μίνιτς μπορεί να κάνει θαύματα και να αλλάξει σημαντικά την ομάδα κάτι που σημαίνει ότι είναι καθαρά θέμα παικτών. Αθηναίου, Βεζένκοφ, Πελεκάνος, Μποχωρίδης και Χαντ βρεθήκαν σε πολύ κακή ημέρα το περασμένο Σάββατο και αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει να επαναληφθεί. Σίγουρα κανείς από τους παραπάνω δεν είναι σταθερός σε απόδοση αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ δεν έχει το βάθος πάγκου ώστε την κακή βραδιά 2-3 παικτών να την καλύψει με κάποιον άλλο. Το παιχνίδι με τον Πανιώνιο μπορεί να ήταν μια ευχάριστη παρένθεση αλλά έστω και για έναν αγώνα φάνηκε ότι όταν υπάρχει θέληση και πάθος αυτοί οι παίκτες μπορούν να κάνουν απίστευτα πράγματα μέσα στο γήπεδο.

Η νίκη του ΚΑΟΔ επί του πρωταθλητή Ευρώπης χαρακτηρίστηκε ιστορική και δικαιολογημένα πανηγυρίστηκε έντονα. Στο Παλέ όμως με τον κόσμο στο πλευρό της ομάδος τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Όσοι λοιπόν αντιλαμβάνονται πόσο δύσκολα μπορεί να γίνουν τα πράγματα σε περίπτωση που ο ΚΑΟΔ φύγει νικητής θα πρέπει να είναι εκεί να βοηθήσουν την ομάδα. Το πολύ χάιδεμα αυτιών μας έφερε σε αυτή την κατάσταση με τα περιθώρια να έχουν στενέψει απειλητικά. Νίκη αύριο και μετά βλέπουμε πως μπορούμε έστω και στην μέση της χρονιάς κάποια πράγματα να τα διορθώσουμε.

Και πως να αντιδράσεις όταν ο Πανελευσινιακός ξεφεύγει στο σκορ με διαφορές που φθάνουν στο +17?

Ο Πανελευσινιακός έχει υψηλό μπάτζετ, έμπειρους παίκτες σαν τον Παπαμακάριο, πολλούς ξένους, δυνατή διοίκηση χωρίς οικονομικά προβλήματα,  και άλλα πολλά.

ενώ 

ο ΑΡΗΣ δεν έχει Αμερικάνους, δεν έχει έμπειρους παίκτες, έχει χρέη  από παλιά, έχει μεταγραφικό ban από FIBA, διοίκηση με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες που παλεύει ηρωικά, είχε τον Χάντ και τον Τσακαλέρη να παλεύουν να βρουν τα πατήματα τους μετά τους τραυματισμούς, είχε την ξαφνική απουσία του Βεζένκοφ, τον ατυχή σοβαρό τραυματισμό του Γκίκα(περαστικά στο παλικαράκι), τις ενοχλήσεις του Αθηναίου όποτε όλα κύλησαν φυσιολογικά....

ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ(22/12) ΤΟ ΒΡΑΔΥ Ο ΑΡΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ!

Η νικηφόρα αρχή στο σερί που θέλει να "χτίσει" ο Β.Αγγέλου και οι παίκτες του έγινε την περασμένη εβδομάδα κόντρα στον Ηλυσιακό και αυτό που απομένει είναι να φανεί αν και στα επόμενα παιχνίδια ο ΑΡΗΣ μας φανεί το ίδιο συνεπής. Το παιχνίδι με τον Πανελευσινιακό είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να το πετύχει και παρά τα προβλήματα της τελευταίας στιγμής θα πρέπει να κερδίσει. . Ενώ όλα έδειχναν ότι ο ΑΡΗΣ θα κατέβαινε πανέτοιμος για αυτό το παιχνίδι μια φλεγμονή κράτησε τον Βεζένκοφ στη Θεσσαλονίκη. Μια απρόσμενη απουσία ενός  φορμαρισμένου παίκτη που θα πρέπει να καλυφθεί από τους συμπαίκτες του. 

Ο Πανελευσινιακός που έχει μόλις 1 λιγότερη νίκη από εμάς αποτελεί μιας από τις πιο απρόβλεπτες ομάδες της Α1. Ο Σενεγαλέζος Φαγιέ είναι το βαρύ πυροβολικό του Πανελευσινιακού και ο πρώτος που παίκτης που θα πρέπει να περιοριστεί. Ενώ σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμήσουν τον έμπειρο Μ.Παπαμακάριο και τους 3 αμερικάνους του ρόστερ που στην καλή τους ημέρα μπορούν να κάνουν τη ζημιά. Το θετικό για την ομάδα είναι ότι τα match up που θα δημιουργηθούν είναι αρκετά βολικά μιας και στη θέση 4-5 που αγωνίζεται κυρίως ο Φαγιέ υπάρχουν τα ψηλά και δυνατά κορμιά των Χαρίση και Σαρικόπουλο αλλά και οι πιο γρήγοροι Ασημακόπουλος και Τσακαλέρης σε περίπτωση που ο Φαγιέ προτιμήσει να απειλήσει περιφερειακά. Πάντως αν ο Β.Αγγέλου αποφασίσει να ρισκάρει με χαμηλά σχήματα με τους Πελεκάνο ή Χαντ στη θέση 4 τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν αρκετά δύσκολα για την ομάδα μας και ο ύψους 2.10 Τέρνερ δύσκολα θα βρει εμπόδια στο δρόμο του, όπως και ο Φαγιέ που στα τελευταία παιχνίδια σημειώνει νταμπλ νταμπλ.  Στην επίθεση τώρα ο ΑΡΗΣ αν και δείχνει ολοένα και περισσότερη πολυφωνία αύριο θα πρέπει να δείξει και σταθερότητα. Ναι μεν ο Βεζενκοφ είναι ο τρίτος σκόρερ της ομάδος αλλά για έναν ΑΡΗ που μετά βίας ακόμη και στις νίκες αγγίζει τους 70 πόντους οι 10 με 15 πόντους που προσφέρει ο νεαρός είναι σημαντικότατοι. Ίσως αυτή να είναι η ευκαιρία για τους Χαντ και Τσακαλέρη που επανήλθαν από τους τραυματισμούς να πάρουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής και να πραγματοποιήσουν μια καλή εμφάνιση.

Ακόμη είμαστε σχετικά νωρίς στο πρωτάθλημα και με τόσο μικρές διαφορές ανάμεσα στις ομάδες από την 3η θέση και κάτω δύσκολα να μπορεί να κάνει  κάποιος πρόβλεψη για την τελική βαθμολογία. Αν όμως ο ΑΡΗΣ φέτος θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω σε σχέση με πέρσι και να αρχίζει να κοιτάει προς τα ψηλά και όχι να έχει το νου τους προς τα κάτω τότε παιχνίδια σαν και αυτό με τον Πανελευσινιακό θα πρέπει να τα κερδίζει. Επίσης με τον ημιτελικό του κυπέλλου να ακολουθεί σε μια εβδομάδα η νίκη θα αποτελέσει την καλύτερη τόνωση ηθικού των παικτών και του κόσμου που ζητάει σαν τρελός την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος.  Άιντε ρε Αρειανάρα φτιάξε μας με ένα διπλό!

Επιστροφή στις νίκες για την αγαπημένη μας ομάδα που για πρώτη φορά "κέρασε" όλους όσους βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ με μια εύκολη επικράτηση χωρίς αγωνία και άγχος. Σε ένα παιχνίδι που δεν υπήρχε άλλο αποτέλεσμα εκτός της νίκης ο Β.Αγγέλου και οι παίκτες του φάνηκαν συνεπείς και αποδίδοντας κατά διαστήματα καλό μπάσκετ έφθασαν στο τελικό 75-64 ακόμη πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό αποτέλεσμα. Μεγάλος πρωταγωνιστής για την ομάδα μας ο Αθηναίου, ενώ επέστρεψε ύστερα από καιρό στις καλές εμφανίσεις ο Μ.Πελεκάνος.

Αν και σε θεωρητικό επίπεδο ο Ηλυσιακός είναι από τις πιο αδύναμες ομάδες της Α1, ο φετινός ΑΡΗΣ για την ώρα δεν εμπνέει σιγουριά για τη νίκη. Μάλιστα πολλοί είχαμε στην άκρη του μυαλού μας τον αγώνα με την Κηφισιά όπου τελικά το παιχνίδι κρίθηκε σε ένα σουτ. Για καλή μας τύχη οι παίκτες του Β.Αγγέλου είχαν κέφια και δεν άφησαν στον Ηλυσιακό να κάνει σκέψεις για νίκη. Μάλιστα αν οι παίκτες μας ήταν πιο προσεκτικοί ή λιγότερο άτυχοι στο τελείωμα των φάσεων θα μπορούσαν από το πρώτο ημίχρονο να έχουν χτίσει μια διαφορά. Τα πολλά χαμένα εύκολα σουτ κάτω από το καλάθι αλλά και τα ελεύθερα μακρινά ήταν αυτά που έδωσαν το δικαίωμα στον Ηλυσιακό να ελπίζει. Στην επανάληψη η ομάδα μας είχε καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, έβγαλε αρκετά ελεύθερα σουτ που κατέληξαν στο αντίπαλο καλάθι με αποτέλεσμα να φθάσουμε και στο +19. Η χαλάρωση στο τέλος του αγώνα είχε απλά το αποτέλεσμα να μειωθεί η διαφορά και τίποτα παραπάνω. Το σημαντικό που πρέπει να κρατήσουμε από αυτό το παιχνίδι είναι ότι η ομάδα μας έδειξε χαρακτήρα και παρουσιάστηκε στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα σοβαρή. Οι 18 ασίστ, τα 38 ριμπάουντ και το 43% ποσοστό ευστοχίας από τα 6.75 φανερώνουν την καλή απόδοση μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα έγιναν σωστά σήμερα μιας και πάλι είδαμε κάποια ανόητα λάθη και βεβιασμένες επιθετικές επιλογές. Το καθαρό μυαλό και ο έλεγχος του ρυθμού είναι μερικά από αυτά που πρέπει να διορθωθούν ενώ ευελπιστούμε ότι κάποια στιγμή θα δούμε και τον Χαντ να βρίσκει λίγο τα πατήματα του και να μην σπάει τα καλάθια όπως σήμερα.

Λίγος ο κόσμος στο Παλέ σήμερα με τους περισσότερους να πηγαινοέρχονται στο κυλικείο του γηπέδου για να ενημερωθούν για τον ποδοσφαιρικό αγώνα. Έχουμε τονίσει αρκετές φορές ότι ο κόσμος του ΑΡΗ έχει ανάγκη από νίκες και στόχους και μόνο ως ευχάριστο εκλαμβάνουμε το γεγονός ότι ακούμε από τα χείλη του προπονητή μας να μιλάει για "πρέπει", για νίκες, για πίεση που πρέπει νιώθουν οι παίκτες ώστε να δώσουν περισσότερα και φυσικά για τον ημιτελικό του κυπέλλου κόντρα στον Πανιώνιο. Αν λοιπόν όσοι αποτελούν τον μπασκετικό ΑΡΗ αρχίσουν να αλλάζουν νοοτροπία και σιγά σιγά να παίρνουν και καμιά νίκη τότε σίγουρα ο κόσμος θα αγκαλιάσει την προσπάθεια. Ως τότε υπομονή και επιμονή ώστε τα πολυετές πλάνα να αποδώσουν πάνω στο παρκέ.

ΥΓ. Θα ήθελα κάποιος από τους μπασκετικούς ειδήμονες να μου αιτιολογήσει την απόφαση του καλύτερου προπονητή της Ευρώπης να μην χρησιμοποιήσει ούτε σήμερα τον Λαρετζάκη, σε ένα παιχνίδι κόντρα στον Ηλυσιακό που είχε φθάσει στο +19 όταν τον ίδιο παίκτη του έδωσε 5' με Παναθηναϊκό και το τελευταίο λεπτό στον εντός έδρας αγώνα με τον μπαογκ. Έτσι παίρνουν εμπειρίες οι νεαροί παίκτες? 

Μετά από μια εβδομάδα όπου παρέλασαν από τα ΜΜΕ μέλης της διοίκησης και του ARIS Golden Club για να εξυμνήσουν το έργο του Β.Αγγέλου, κάτι που συνηθίζεται μετά στραπάτσα σαν και αυτό με τον Ολυμπιακό ήρθε η ώρα για έναν αγώνα κόντρα σε μια ομάδα που είναι στα μέτρα του ΑΡΗ. Το ευχάριστο είναι ότι ίσως για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια ακούσαμε από επίσημα χείλη τη λέξη "πρέπει" σε ότι έχει να κάνει με τη νίκη στον αγώνα με τον Ηλυσιακό. Αφού ηττηθήκαμε από όλες τις ομάδες που βρίσκονται στην πρώτη 5αδα της βαθμολογίας και λογικά θα τερματίσουν και εκεί ήρθε η σειρά των ομάδων που βρίσκονται από τη μέση της βαθμολογίας και κάτω. Αυτό σημαίνει από τη μια ότι το πρόγραμμα γίνεται σαφώς πιο βατό και ο ΑΡΗΣ μας έχει τη δυνατότητα να σκαρφαλώσει στην βαθμολογία από την άλλη σημαίνει ότι στόχος θα πρέπει να είναι η νίκη και όχι η απλή συγκομιδή εμπειριών που θα χρησιμοποιηθούν σε κάποιο πολυετές πλάνο.

Αντίπαλος μας ο Ηλυσιακός  που με 1 νίκη λιγότερη από εμάς προσπαθεί στα τελευταία παιχνίδια να κάνει την αντεπίθεση του και να αναπληρώσει το χαμένο βαθμολογικό έδαφος. Μια μετριότατη ομάδα που βασίζεται στην καλή ημέρα των  αμερικανών του και κυρίως των Ντι Τζέι Στέφενς και Κέβιν Άντερσον. Ενώ οι έμπειροι Έλληνες της ομάδος Χατζής, Καυκής και Δορκοφίκη έχουν ενεργό ρόλο στην ομάδα. Τα ως τώρα αποτελέσματα του Ηλυσιακού δείχνουν μια μέτρια ομάδα που παλεύει όλα τα παιχνίδια και αν υποτιμηθεί μπορεί να κάνει τη ζημιά. Κάτι που παραλίγο θα έκανε μέσα στην έδρα του Πανιωνίου πριν 2 αγωνιστικές. Το καλό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι ο ΑΡΗΣ μας δεν έχει την πολυτέλεια να υποτιμήσει κανέναν και από εκεί θα ξεκινήσει για να φθάσει στη νίκη. Στα παιχνίδια με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό κατά διαστήματα η ομάδα μας έδειξε εξαιρετικά στοιχεία παρόλα αυτά ένας αγώνας μπάσκετ διαρκεί 40' και αυτό που μετράει είναι το τελικό αποτέλεσμα με την συμπλήρωση των 40 αγωνιστικών λεπτών. Έτσι λοιπόν οι παίκτες του Β.Αγγέλου θα πρέπει να δείξουν διάρκεια στο παιχνίδι τους και να αποδείξουν ότι οι 2 συνεχόμενες "άσχημες" ήττες με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αντίστοιχα ήταν αποτέλεσμα της διαφοράς δυναμικότητας των 2 ομάδων και όχι της χαμένης αυτοσυγκέντρωσης που σε συχνά πυκνά δείχνουν παίκτες και προπονητής ανεξάρτητα από τον αντίπαλο. Χαντ και Τσακαλέρης πιθανόν να αγωνιστούν κανονικά ενώ πιθανόν και ο φορμαρισμένος Σαρικόπουλος να πάρει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής. Ευκαιρία θα αποτελέσει το αυριανό παιχνίδι και για τον Μ.Πελεκάνο να επιστρέψει στις καλές εμφανίσεις μιας και εδώ και αρκετούς αγώνες δεν βλέπεται. Δύσκολα πάντως θα πάμε σε μια εύκολη νίκη χωρίς το κλασσικό "σασπένς" που προσφέρει ο φετινός ΑΡΗΣ.

Σε σχέση πάντως με πέρσι ο πήχης βρίσκεται πολύ χαμηλά και θεωρώ δεδομένο ότι η "βελτίωση" θα συνεχιστεί και αύριο. Πέρσι ο ΑΡΗΣ μετά από υπερπροσπάθεια είχε νικήσει με 64-63 μέσα στο Παλέ φτάνωντας σε αυτό το 15-0 απέναντι στον Ηλυσιακό, ένα ρεκόρ που για λόγους που δεν μπορώ να κατανοήσω(έχοντας ως γνώμονα τη χαώδη διαφορά που υπάρχει σαν μπασκετικά μεγέθη ανάμεσα στις 2 ομάδες) αναπαράγεται διαρκώς από τα κιτρινόμαυρα ΜΜΕ. Ας ελπίσουμε αύριο όσοι βρεθούμε στο Παλέ να απολαύσουμε μια εύκολη νίκη της ομάδος μας, συνοδευόμενη από μια καλή εμφάνιση που θα μας φτιάξει ενόψει του ημιτελικού με τον Πανιώνιο. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε...

ΥΓ. Καλή η αισιοδοξία και η πίστη που δείχνουν οι διοικούντες της ΚΑΕ και του ARIS Golden Club στο πρόσωπο του Β.Αγγέλου αλλά θα ήταν προτιμότερο να είναι λίγο πιο μετρημένοι στα λόγια τους. Δηλώσεις σαν και αυτές χρίζουν αναλώσιμους ανθρώπους βασιλικότερους του βασιλέως, ενισχύουν τον εφησυχασμό και σε περίπτωση που τα αποτελέσματα στο μέλλον δεν είναι τα επιθυμητά(όπως και σήμερα) πολλοί ίσως να διστάσουν να κάνουν το σωστό για το καλό του ΑΡΗ φοβούμενοι μην εκτεθούν προσωπικά μετά από τέτοιου είδους δηλώσεις.

Για μια ακόμη "σκληρή προπόνηση" ετοιμάζεται ο Β.Αγγέλου και οι παίκτες του που σύμφωνα με την  "εμφάνιση που πρέπει να αποτελέσει οδηγό για τη συνέχεια" όπως δήλωσε μετά τη λήξη του αγώνα με τον μέτριο Παναθηναϊκό τα πράγματα αναμένεται να είναι πολύ πιο δύσκολα απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό. Είναι υπερβολικά μίζερο και λυπηρό να ακούς ανθρώπους που αποτελούν τον μπασκετικό ΑΡΗ στις δηλώσεις τους να μην αναφέρουν καν την λέξη νίκη ή έστω μια κλασσική δήλωση ότι ο ΑΡΗΣ σε κάθε παιχνίδι κατεβαίνει για τη νίκη και θα παλέψει για αυτή ανεξάρτητα από τη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες. Άραγε σε μια νεανική ομάδα όπως είναι ο ΑΡΗΣ με αθλητές που έχουν πλούσιο ταλέντο αλλά βρίσκονται στο ξεκίνημα της καριέρας τους πόσο κακό μπορεί να κάνει να "μπολιάζονται" σε μια νοοτροπία όπου η λέξη νίκη θεωρείται ταμπού...

Έτσι λοιπόν και εμείς θα "σεβαστούμε" το πολυετές πλάνο της διοίκησης και του προπονητή και θα αντιμετωπίσουμε και εμείς το αυριανό παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό σαν υπόθεση ρουτίνας. Καμία αγωνιστική ανάλυση, κανένα αγωνιστικό πρέπει. Το μόνο που θα κάνουμε είναι να αναδημοσιεύσουμε ένα μέρος από το κείμενο που προηγήθηκε του αγώνα με τον Παναθηναϊκό

" "Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως" συνήθιζαν να λένε οι αρχαίοι Έλληνες και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε και εμείς μέσα από το PlanetARIS.gr όσο κουραστικοί και αν γινόμαστε. Έτσι λοιπόν για ακόμη μια φορά πριν ένα παιχνίδι απέναντι στους "μεγάλους" των Αθηνών θα αναφερθούμε στην μπασκετική Αυτοκρατορία του ΑΡΗ που εκτός συνόρων και σαν το φτωχό Έλληνα συγγενή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ κοιτούσε κάθε αντίπαλο στα μάτια με αποτέλεσμα να καταφέρει να αγωνιστεί σε 3 συνεχόμενα Final Four και να στρέψει όλα τα φώτα πάνω του. Τότε που οι άλλες οι ομάδες αγωνιζόντουσαν με περισσότερους από 1 ξένους τη στιγμή που  ο ΑΡΗΣ έπαιρνε εξτρά ξένο μόνο για την Ευρώπη και τη στιγμή που οι ομάδες από άλλες χώρες είχαν φθάσει στο σημείο να "στέλνουν" παίκτες στο NBA όταν στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου αγωνιζόντουσαν πραγματικοί γίγαντες.  Ναι κάποιος θα μου πει ότι ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν έχει Γκάλη, Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά... αλλά και οι αντίπαλοι μας δεν έχουν Κούκοτς, Ντίβατς, Σαν Επιφάνιο, Τζάμσι, Μακαντού, Ράτζα, Μαγκί, Νόρις, Ντακουρί, Οστρόφσκι κτλ.

Η ουσία λοιπόν δεν έχει να κάνει τόσο με τους παίκτες που απαρτίζουν τις 2 ομάδες και τη διαφορά δυναμικότητας στα ρόστερ αλλά με τον τρόπο που ο ΑΡΗΣ αντιμετώπιζε όλα εκείνα τα παιχνίδια. Χωρίς φόβο, χωρίς κυνισμό και χωρίς ίχνος ηττοπάθειας. Αντιθέτως κάθε Ευρωπαϊκή αναμέτρηση κόντρα στα μεγαθήρια της Ευρώπης ήταν για αυτούς σαν μια ανεπανάληπτη πρόκληση, μια μοναδική ευκαιρία που όλοι οι παίκτες που φορούσαν τη φανέλα με το Θεό του Πολέμου στο στήθος θέλανε να την αρπάξουν από τα μαλλιά.  Για αυτό λοιπόν το πρώτο από όλα που πρέπει να κάνει πρώτα ο Β.Αγγέλου και μετά να το μεταδώσει και στους παίκτες του είναι να διεκδικήσει το δικαίωμα του στη νίκη, να πιστέψει στη νίκη, να ψάξει να βρει τους τρόπους για να πάρει τη νίκη και να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις για να το καταφέρει. Αυτή πρέπει να είναι η νοοτροπία που να πηγάζει από τον κόσμο της ομάδος και να περνάει σε διοίκηση, προπονητή και παίκτες."

ΥΓ1. Και επειδή μερικοί  συνΑρειανοί είναι "αχάριστοι" και δεν διακρίνουν την πρόοδο και τη βελτίωση στον μπασκετικό ΑΡΗ σύμφωνα με το πλάνο διοίκησης και προπονητή θα το αναλύσουμε με αριθμούς. Πέρσι ο ΑΡΗΣ έχασε εύκολα στο Παλέ από τον μπάογκ, διασύρθηκε από τον Πανιώνιο και το Ρέθυμνο, με 15 πόντους από τον Παναθηναϊκο ενώ είχε χάσει και εκτός από ΚΑΟΔ και Απόλλων Πατρών. Φέτος όμως χάσαμε στην παράταση από τον μπάογκ, για ένα καλάθι από τον Πανιώνιο, με 7 πόντους από το Ρέθυμνο, 14 πόντους από τον Παναθηναϊκό ενώ κερδίσαμε ΚΑΟΔ και Απόλλων Πατρών. Αν αύριο λοιπόν καταφέρουμε και τα πάμε καλύτερα από το περσινό 100-65 στο ΣΕΦ τότε νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα αποτελέσματα της δουλειάς που γίνεται φέτος.

ΥΓ2. Όλο το παραπάνω κείμενο δεν έχει σκοπό να μειώσει την ομάδα μας που την λατρεύουμε παθολογικά αλλά να αφυπνίσει τη διοίκηση, τον προπονητή και ένα μεγάλο κομμάτι του  κόσμου που έχει συμβιβαστεί με μια μίζερη νοοτροπία που δεν αρμόζει στην ιστορία του ΑΡΗ. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, γιατί πλησιάζει και ο ημιτελικός κυπέλλου με τον Πανιώνιο...

Ο φετινός ΑΡΗΣ είναι κάτι το ξεχωριστό και παιχνίδια σαν το σημερινό είναι απλά η απόδειξη. Όταν από το σημείο της απόλυτης ικανοποίησης που βλέπεις τον ΑΡΗ να παίζει σωστά, με αυτοπεποίθηση και να κάνει περίπατο σε ένα θεωρητικά δύσκολο παιχνίδι φθάνεις μια ανάσα από το να σπάσεις την τηλεόραση σου τότε ναι θα πρέπει και εσύ να παραδεχθείς ότι αυτός ο ΑΡΗΣ ξεχωρίζει... Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε μια νίκη που τη χρειαζόταν πάση θυσία αλλά ο τρόπος με τον οποίο ήρθε αυτή η νίκη μας αφήνει περισσότερο προβληματισμένους παρά χαρούμενους για το τελικό αποτέλεσμα. Για 3 δεκάλεπτα οι παίκτες του Β.Αγγέλου απέδειξαν ότι αυτά που λέγονται περί αδύναμου ρόστερ και απειρίας είναι λόγια του αέρα ενώ στο φινάλε φάνηκε ξεκάθαρα ότι αυτή η ομάδα με μια "πινελιά" στην περιφέρεια από έναν παίκτη που δεν θα έτρεμε με τη μπάλα στα χέρια στα κρίσιμα δευτερόλεπτα θα μπορούσε να μεγαλουργήσει.

Αυτή τη φορά ο ΑΡΗΣ είχε επίθεση που έβγαζε φωτιές αλλά και άμυνα με ουσία που κατάφερε να βγάλει από το ξεκίνημα του αγώνα τα ατού του Απόλλων εκτός ρυθμού. Με τον Βεζένκωφ να πυροβολεί ασταμάτητα, τον Χαρίση πραγματικό ογκόλιθο κάτω από τα καλάθια και τους Μποχωρίδη και Αθηναίου να προσφέρουν λύσεις σε κρίσιμα χρονικά σημεία ο ΑΡΗΣ μετέτρεψε το ντέρμπι της αγωνιστικής σε περίπατο. Το +18 και η διψήφια διαφορά πόντων που βρισκόταν μπροστά η ομάδα μας για περίπου 35' αποτυπώνει στο απόλυτο την κυριαρχία των παικτών μας. Όλα αυτά μέχρι που ο Απόλλων μείωσε τη διαφορά κάτω από τους 10 πόντους και  η λέξη "ήττα" άρχισε να ακούγεται στο μυαλό των παικτών μας. Εκεί είδαμε τον γνωστό ΑΡΗ που δεν μπορεί να αλλάξει τη μπάλα ούτε από τη πλάγια γραμμή, να περάσει το κέντρο και να κάνει μια επίθεση της προκοπής. Όσοι είχαν την τύχη να βλέπουν το παιχνίδι  μάλλον θα συμφωνήσουν ότι ακόμη και όταν ο ΑΡΗΣ ήταν μπροστά με 5 πόντους 3' πριν το τέλος το παιχνίδι έμοιαζε χαμένο... Σε αυτό φυσικά συνηγορούσε η γνωστή και κουραστική απουσία καθαρού μυαλού και από τον πάγκο αλλά και η μεταμορφωμένη διαιτησία στο τέταρτο δεκάλεπτο με τα "κοράκια" να ντύνονται στα ασπρόμαυρα του Απόλλων Π. . Ευτυχώς ο Βεζένκωφ υπόγραψε αυτή τη σπουδαία του εμφάνιση με ένα καθοριστικό τρίποντο που έκανε το 73-76 και άλλαξε τις ισορροπίες της αναμέτρησης τη στιγμή που ο ΑΡΗΣ έμοιαζε ανήμπορος να αντιδράσει στις ορέξεις των αντιπάλων. Δύσκολα να σχολιάσεις αυτό το παιχνίδι αν δεν το κόψεις σε 2 σημεία μιας και είδαμε 2 διαφορετικές ομάδες, Μια ομάδα που τα έκανε σχεδόν όλα σωστά για 35' και μια άλλη που έμοιαζε με ομάδα εφηβικού στα τελευταία 5' του αγώνα. Θετικό που για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι βλέπουμε τον Αγγέλου να χρησιμοποιεί τον Χαρίση που σήμερα φάνηκε να υπερέχει ξεκάθαρα των αντιπάλων και να έχει αξιοσημείωτη παρουσία σε άμυνα και επίθεση. Άγνωστο γιατί  όταν τον άλλαζε δεν διατηρούσε παρόμοιο σχήμα με τον εξίσου ψηλό και δυνατό Σαρικόπουλο και χαμήλωνε το σχήμα με Ασημακόπουλο. Τα 4 καλάθια και φάουλ που πέτυχαν οι Αμερικάνοι κόντρα στον Ασημακόπουλο απλά δείχνουν ότι εκεί χρειαζόταν ένα πιο ψηλό και δυνατό κορμί για να τους αντιμετωπίσει. Ενώ απορίας άξιο είναι ο χρόνος που δόθηκε στον Χάντ όταν ήταν φανερό ότι ο Αμερικάνος τα είχε χαμένα. Πάντως σε σχέση με τη περσινή χρονιά και το κοουτσάρισμα του Αγγέλου εξίσου θετικό είναι ότι βλέπουμε παίκτες που αποδίδουν καλά όπως ο Βεζένκωφ και ο Αθηναίου να μένουν αρκετά μέσα στο γήπεδο και να μην χάνονται στο ανούσιο ροτέισον. 

Ανεξάρτητα από τον ψυχοφθόρο με τον οποίο ήρθε αυτή η νίκη ο ΑΡΗΣ σήμερα πήρε αυτό που ήθελε σε ένα παιχνίδι που είχε σαφώς περισσότερη σημασία από έναν αγώνα της 6ης αγωνιστικής. Με αυτή τη νίκη και τα ως τώρα αποτελέσματα έχει μπει ένα λιθαράκι ώστε να κάνουμε τουλάχιστον το ένα βηματάκι παραπάνω. Δηλαδή πέρσι βγήκαμε έκτοι, φέτος ίσως να καταφέρουμε να βγούμε πέμπτοι. Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία αλλά επιβάλλεται αυτή η "αναγέννηση" και το πλάνο με το νεανικό ρόστερ να συνδυάζεται με θετικά αποτελέσματα και βελτίωση.  Πάντως είναι κρίμα όταν η ομάδα έχει τέτοια παρουσία να εμφανίζονται τέτοιου μεγέθους αυτοκαταστροφικές τάσεις. Σίγουρα αν υπήρχε ένας έμπειρος παίκτης στην περιφέρεια(πχ. Κις) τότε τα πράγματα θα γινόταν πιο εύκολα αλλά ακόμη και έτσι μερικές προπονήσεις με κάνα σύστημα στις 4 γωνίες και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας ίσως να βοηθήσουν. Κάποτε χάναμε με 20 πόντους στο ημίχρονο και ήμασταν βέβαιοι ότι θα το γυρίσουμε και πλέον κερδίζουμε με 20 και αν δεν ακούσουμε το τελικό σφύριγμα της λήξης είμαστε μέσα στην αγωνία... Για αυτό λοιπόν ΔΟΥΛΕΙΑ, ΒΕΛΤΙΩΣΗ και ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ!

ΥΓ. Ναι είναι γεγονός, ο πρώτος σκόρερ της Α1 έμεινε στους 14 πόντους με τραγικά ποσοστά!