Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να αισιοδοξεί κανείς για τη συνέχεια μετά την αποκαρδιωτική εμφάνιση μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας αλλά σαν γνήσιος ρομαντικός-ονειροπόλος οπαδός του Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού το αυριανό παιχνίδι αποτελεί την τελευταία ευκαιρία για να κάνουμε το βήμα παραπάνω στο φετινό πρωτάθλημα σε σχέση με πέρσι. Έστω μια 5η θέση μπορεί να μας δώσει σαφώς περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης στα πλειοφς άσχετα με την λατρεμένη συνήθεια των παικτών(και του πρώην προπονητή) του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια ότι θα τους κρίνουμε στο τέλος και ότι η ομάδα θα "φορτσάρει" στα πλέιοφς. Η 4αδα χάθηκε από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος ενώ η 5η θέση περνάει από την Κηφισιά.

Πραγματικά τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του Μ.Μίνιτς που λογικά θα πονοκεφαλιάζει μελετώντας την εμφάνιση μας την περασμένη αγωνιστική. Τι να πρωτοδιορθώσεις και ποιον να πρωτοσυμβουλέψεις;  Να μιλήσεις για το γνωστό χαλαρό ξεκίνημα; Για την κακή κυκλοφορία της μπάλας; Για την έλλειψη επιθετικού πλάνου; Για τη θολούρα στα κρίσιμα; Τόσα πολλά τα προβλήματα που η λογική λέει ότι δεν δημιουργήθηκαν τώρα από τον τραυματισμό του Γκίκα και του Σαρικόπουλου αλλά υπήρχαν από την αρχή. Προβλήματα σημαντικά που με μαγικό τρόπο κατάφερναν να τα κουκουλώνουν εντός και εκτός γηπέδου. Για παράδειγμα στην Πυλαία ο ΑΡΗΣ με λίγη σοβαρότητα παραπάνω θα μπορούσε να είχε φύγει νικητής, άρα θα υπήρχε ικανοποίηση άρα λίγοι θα έβρισκαν την διάθεση να ασχοληθούν με το αγωνιστικό έκτρωμα μιας και η άποψη ότι το αποτέλεσμα μετράει δυστυχώς έχει πολλούς υποστηρικτές. Άρα για να κερδίσει ο ΑΡΗΣ αύριο μια φορμαρισμένη ομάδα όπως είναι η ΑΕΝΚ σίγουρα θα πρέπει να παρουσιαστεί 100% διαφορετικός από ΄τον ΑΡΗ που είδαμε την προηγούμενη αγωνιστική. Ίσως να μπορούμε να κρατήσουμε την καλή άμυνα που παίχτηκε για περίπου 25' αλλά από την στιγμή που στο μπάσκετ δεν υπάρχει ισοπαλία ο σκοπός είναι να βάλεις περισσότερα καλάθια από τον αντίπαλο σου. Εκεί θα πρέπει επιτέλους ο Μίνιτς να πιέσει τους παίκτες του να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες αλλά και να δοκιμάσει τον Λαρετζάκη που ίσως μπορεί να προσφέρει κάποια ποιοτικά λεπτά και λύσεις στην επίθεση μιας και φημίζεται για το καλό μακρινό του σουτ. Ενώ και η κατάσταση που θα παρουσιαστεί ο Γκίκας θα παίξει σημαντικό ρόλο γιατί πολύ απλά είναι με διαφορά το πιο κλασσικό πόιντ γκαρντ που έχουμε και θα πρέπει επιτέλους η μπάλα να αρχίσει να κυκλοφορεί καλύτερα και να πηγαίνει και κάτω από το καλάθι. Διαφορετικά θα ελπίζουμε τα 3ποντα να μπουν αυτή τη φορά. Κατά τα άλλα άμυνα άμυνα άμυνα απέναντι σε μια ομάδα που έχει έμπειρους παίκτες και όπως απόδειξε στο πρώτο παιχνίδι με μόλις 2 παίκτες(Κρόκερ και Λιακόπουλος είχαν πετύχει τους 42 από τους 65 πόντους) σε καλή ημέρα είναι ικανή να κάνει τη ζημιά.

Ηρεμία, τάξη και ασφάλεια επικρατεί στην ΚΑΕ και όλα βαδίζουν ομαλά λες και ο ΑΡΗΣ είναι μέσα στους στόχους του. Πλησιάζοντας στον τελικό του κυπέλλου αντί η ομάδα να ανεβάζει στροφές βλέπουμε μια ανεξήγητη καθίζηση και έναν προπονητή που να μοιάζει ανήμπορος να αλλάξει τα πράγματα. Μακάρι αύριο η ομάδα να μας διαψεύσει, ο ΑΡΗΣ να επιστρέψει με το ροζ φύλλο αγώνα και σε συνδυασμό με τον αγώνα με το Ρέθυμνο εντός έδρας που ακολουθεί την ερχόμενη Τετάρτη να μπορέσουμε να κάνουμε ένα μικρό σερί που θα μας ανεβάσει βαθμολογικά αλλά θα τονώσει και το ηθικό όλων μας ενόψει του μεγάλου τελικού! Το διπλό ρε Αρειανάρα, το διπλό...

Αν και η προσοχή όλων μας είναι στραμμένη πάνω στην ομάδα ποδοσφαίρου δύσκολα μπορεί να προσπεράσει κανείς την εικόνα που έδειξε η ομάδα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας όπου μαζί με τις τελευταίες ήττες φανερώνει μια προβληματική κατάσταση που αποτυπώνεται ξεκάθαρα από τη θέση μας στη βαθμολογία. Μόλις 2 νίκες διαφορά με την επικίνδυνη ζώνη με τις 2 ομάδες που βρίσκονται στον πάτο της βαθμολογίας να τις έχουμε εκτός έδρας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Το άρθρο 99 έφερε έναν άνεμο αισιοδοξίας στην ΚΑΕ αλλά η αποφυγή κάθε συζήτησης σχετικά με το αγωνιστικό πραγματικά είναι κάτι που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και προβληματίζει.

Από το καλοκαίρι είχαμε επισημάνει αρκετές φορές μέσα από αυτή την ιστοσελίδα ότι η απόφαση η ομάδα να κατεβεί χωρίς έμπειρο γκαρντ και ιδίως η επιλογή του Β.Αγγέλου να χρίσει τον Μποχωρίδη βασικό ήταν ένα τεράστιο ρίσκο. Ένα ρίσκο που το πληρώνουμε και για αυτό δεν φυσικά και δεν φταίει ο νεαρός αθλητής μιας και σε καμία περίπτωση δεν είχε δείξει σημάδια ότι είναι έτοιμος να σηκώσει αυτό το βάρος. Το άλλο κομμάτι που από πέρσι το είχαμε επισημάνει είναι η απουσία επιθετικού πλάνου και κυρίως συστημάτων που να στοχεύουν να φέρουν την μπάλα κοντά στο αντίπαλο καλάθι στους ψηλούς.  Αυτό προς στιγμή με τη φυγή του Β.Αγγέλου και την αγωνιστική άνοδο του Ζ.Σαρικόπουλου φάνηκε να διορθώνεται αλλά λίγο ο τραυματισμός του νεαρού σέντερ λίγο η νέα φιλοσοφία του Μίνιτς(που θύμισε κάτι από Αγγέλου) και ο ΑΡΗΣ σε ένα καθοριστικό παιχνίδι έκανε την χειρότερη εμφάνιση της χρονιάς. Εμφάνιση πιθανώς ανάλογη με αυτές στην Ελευσίνα και κόντρα στον Κολοσσό στο Παλέ που δεν είχαμε εικόνα.  Μπορεί στο παιχνίδι με τον ΚΑΟΔ να φάνηκε ότι κάτι αλλάζει αλλά όσοι παρακολούθησαν την συγκεκριμένη αναμέτρηση θα πρέπει να παραδεχθούν ότι αν δεν γινόταν το σκηνικό με τον πρώτο σκόρερ των Δραμινών που βγήκε εκτός εαυτού και χρεώθηκε με απανωτές τεχνικές ποινές ίσως το παιχνίδι από υγιεινό περίπατο να εξελισσόταν σε αγχωτικό ντέρμπι. Συνήθως οι αλλαγές προπονητή λειτουργούν ευεργετικά αλλά εδώ με τον Μ.Μίνιτς γίνονται περίεργα πράγματα με παίκτες να μοιάζουν με σκιά του εαυτού τους. Ο Χαντ πιθανόν να μην επανέλθει ποτέ ενώ και οι συχνοί τραυματισμοί του Σαρικόπουλου αποτελούν σημαντικό πρόβλημα. Όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Μίνιτς θα πρέπει να ανακατέψει την τράπουλα, να δώσει ευκαιρίες και σε παίκτες όπως ο Λαρετζάκης και γενικά να ψάξει να βρει το σχήμα που αποδίδει καλύτερα χωρίς εμμονές και αποκλεισμούς.

Και ενώ η διοίκηση της ΚΑΕ πανηγυρίζει η ομάδα αγωνιστικά παραπαίει. Η τραγική εικόνα του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ έχει αποσυντονίσει άπαντες και ο 10ος μπασκετικός ΑΡΗΣ έχει περάσει στα ψιλά. Επειδή η αγανάκτηση και η αγωνία του κόσμου έχει επικεντρωθεί στο ποδόσφαιρο δεν θα πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός στα υπόλοιπα τμήματα και κυρίως στο μπάσκετ όπου σε λίγες ημέρες η ομάδα θα διεκδικήσει έναν τίτλο. Αντί λοιπόν να υπάρχει οργασμός, πώρωση και ξεσηκωμός βλέπουμε μια περίεργη απάθεια. Ωραία τα πλάνα, καλοί οι πιτσιρικάδες, μπράβο για το 99 αλλά εδώ υπάρχει και μια επαγγελματική ομάδα που έχει την ιερή υποχρέωση να ματώνει μέσα στο γήπεδο τιμώντας την ένδοξη ιστορία της και τον κόσμο που την ακολουθεί. Δέκατοι είμαστε και εξευτελιζόμαστε από κάθε ομαδούλα των 50 φιλάθλων. Νευριάστε λίγο εκεί στην ΚΑΕ, δεν κάνει κακό...

Άλλη μια ντροπιαστική εμφάνιση πραγματοποίησε η ομάδα μας από αυτές που πληγώνουν αρκετά κάθε μπασκετικό φίλαθλο του ΑΡΗ μας. Όχι γιατί έχασε από έναν αξιολύπητο αντίπαλο σαν τον σημερινό μπάογκ αλλά γιατί η εικόνα που είδαμε από τους τηλεοπτικούς δέκτες μας δεν θύμιζε σε τίποτα επαγγελματική ομάδα μπασκετ που προπονείται καθημερινά για να αγωνιστεί αξιοπρεπώς μια φορά την εβδομάδα. Καμία κίνηση από τον Μίνιτς να αλλάξει κάτι στο παιχνίδι που περισσότερο έμοιαζε με θεατής παρά με προπονητής. Φυσικά και έχει άλλοθι την άψυχη εμφάνιση σχεδόν όλων των παικτών της ομάδος μας. 

Το παιχνίδι από την αρχή ξεκίνησε στραβά όπως ακριβώς τελείωσε. Η ανύπαρκτη άμυνα μας σε συνδυασμό με την ευστοχία των παικτών του συμπολίτη από τα 6.75 έδωσαν σημαντικό προβάδισμα στους αντιπάλους μας. Και αν και βελτιώθηκε αισθητά η άμυνα μας κυρίως στα μέσα του δευτέρου δεκαλέπτου χωρίς καλάθι δεν γίνεται να μειώσεις. Κακή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση, στατικοί όλοι οι παίκτες, κανένα επιθετικό σύστημα, ανόητες προσωπικές ενέργειες και εκνευριστική αστοχία ήταν όλος ο ΑΡΗΣ σήμερα. Η ανέλπιστα καλή εμφάνιση του Ασημακόπουλου μετά από πολύ καιρό και οι επιλογές της καταστροφής του Σπ.Μούρτου που με μαγικό τρόπο έβρισκαν το στόχο τους φθάσαμε μια ανάσα από το να κερδίσουμε το παιχνίδι. Εκεί φυσικά δείξαμε πάλι πόσο έλλειψη ευφυΐας και συγκέντρωσης έχουμε σε κρίσιμα σημεία του αγώνα και με ρεσιτάλ βλακείας σταματήσαμε από μόνοι μας την αντεπίθεση μας.  Τα τελευταία λεπτά του αγώνα θα πρέπει να αποτελέσουν εκπαιδευτικό υλικό ώστε να ξέρουν οι επαγγελματικές ομάδες τι δεν πρέπει να κάνουν... 

Όταν βλέπεις έναν τέτοιο ΑΡΗ μέσα στο γήπεδο για ακόμη μια φορά φέτος και μετά από λίγες ημέρες που θα ξεχαστεί ελαφρώς η ντροπή αρχίζει αυτή η συστηματική ωραιοποίηση για το λαμπρό μέλλον της ομάδος, την εκπληκτική δουλειά του Β.Αγγέλου και τον άξιο συνεχιστή Μ.Μίνιτς και τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε όλοι όσοι εμπλέκονται με τον μπασκετικό ΑΡΗ είναι να σου πέφτουν τα μαλλιά. Καλό είναι σήμερα το βράδυ όσοι δηλώνουν επαγγελματίες και αποτελούν κομμάτι αυτής της τεράστιας ομάδας που λέγεται ΑΡΗΣ να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν αν είναι πραγματικά επαγγελματίες μπασκετμπολίστες ή πρέπει να διαλέξουν μια άλλη καριέρα. Πιθανόν για να γραφτεί το συγκεκριμένο κείμενο να καταναλώθηκε περισσότερη ενέργεια από αυτή που έβγαλε η ομάδα μας σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας.

ΥΓ. Συγχαρητήρια στην ομάδα εργασίας της ΚΑΕ ΑΡΗΣ για την εύστοχη επιλογή τους για τη θέση του προπονητή. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Π.Μουρατίδης αποκλείεται να είχε προλάβει να προετοιμάσει τόσο καλά την ομάδα για το συγκεκριμένο παιχνίδι...

ΥΓ2. Το παιχνίδι που διεξήχθη σήμερα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας είχε και τους φιλάθλους που του άξιζε.

Μονόδρομο αποτελεί για την ομάδα μας η αγωνιστική καταξίωση σύμφωνα με όλα όσα ειπώθηκαν στη χθεσινή  συνέντευξη τύπου της ΚΑΕ μετά από την μεγάλη επιτυχία υπαγωγής στο άρθρο 99. Μια ανταγωνιστική ομάδα θα φέρει περισσότερο κόσμο στο γήπεδο, περισσότερους χορηγούς, θα μεγαλώσει την αξία των παικτών με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα έσοδα της ομάδος. Αυτό ακριβώς για το οποίο φωνάζουμε εδώ και καιρό μέσα από το PlanetARIS.gr και πολλοί μας κακολογούν που δεν μπορούσαμε να δούμε το μελλοντικό πλάνο της διοίκησης. Ένα πλάνο που με τη φυγή του Β.Αγγέλου και τις  ήττες από Πανελευσινιακό και Κολοσσό πήγε "περίπατο" μιας και σε γενικές γραμμές έβγαλε την ομάδα εκτός στόχου. Στόχος που ήταν το έστω και ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με πέρσι που καταλήξαμε στην έκτη θέση. Η νίκη σε συνδυασμό με την εμφάνιση στο ντεμπούτο του Μίνιτς κόντρα στον ΚΑΟΔ άλλαξαν το κλίμα, έδιωξαν τα μαύρα σύννεφα πριν καλά καλά μαζευτούν και ξαναέφεραν την αισιοδοξία στην ομάδα. Μια αισιοδοξία που μετά την ευχάριστη είδηση σχετικά με το άρθρο 99 έγινε ακόμη πιο αισθητή και σίγουρα θα επηρέασε και τους παίκτες μας. Το παιχνίδι με τον συμπολίτη που και φέτος κάνει μια καλή χρονιά αποτελεί μοναδική ευκαιρία για να αλλάξει τα δεδομένα στη βαθμολογία και ξαφνικά να αρχίζει να γλυκοκοιτάζει πάλι προς τα ψηλά αντί για τα χαμηλά.

Ο Μινιτς στην πρώτη του εμφάνιση απέναντι σε μια φορμαρισμένη ομάδα όπως ήταν ο ΚΑΟΔ πήρε καλό βαθμό αλλά εκεί που θα φανεί αν πραγματικά μπορεί να προσφέρει το κάτι διαφορετικό στην ομάδα ή απλά ο ρόλος του είναι διεκπεραιωτικός είναι στο αυριανό ντέρμπι με τον συμπολίτη στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας.  Εκεί θα δούμε πόσο καλά μελέτησε τον αντίπαλο αλλά και πόσο καλά προετοίμασε τους παίκτες του για αυτή την αναμέτρηση. Ένας μπάογκ που χωρίς να έχει τον μεγάλο παίκτη ή να παίζει ιδιαίτερο μπασκετ έχει καταφέρει να βρίσκεται ψηλά από το ξεκίνημα της χρονιάς. Ο λόγος η γνωστή καλή συνταγή του Σ.Μαρκόπουλου που μοιράζει ξεκάθαρους ρόλους στους παίκτες  του και αν μπορεί να βγάλει τον αγώνα με μια 5αδα το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάπως έτσι παίκτες σαν τον Μπόγρη, τον Τσαϊρέλη ή ακόμη και τους Κούπερ και Πέιν που δεν ξεκίνησαν καλά έχουν βρει ρυθμό και αποτελούν βαρόμετρο της ομάδος τους. Αυτή όμως η τακτική έχει και τα τρωτά της σημεία μιας και αν καταφέρεις χάρη στην καλή άμυνα να σπάσεις το παζλ τότε δύσκολα να βρεθεί το κομμάτι που θα το συμπληρώσει ιδανικά. Για αυτό λοιπόν οι παίκτες μας θα πρέπει να έχουν πρώτα στο μυαλό τους την άμυνα και πως θα μεταφέρουν το άγχος στους αντιπάλους του που λόγω έδρας και βαθμολογίας είναι το φαβορί για τη νίκη. Λογικά ο Μίνιτς μαζί με τους παίκτες του είδαν το παιχνίδι του πρώτου γύρου. Μια ήττα που μας στοίχισε πάρα πολύ, τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά μιας και ξενέρωσε πάρα πολύ τον κόσμο της ομάδος. Ευκαιρία λοιπόν οι παίκτες μας να πάρουν την εκδίκηση τους για εκείνο το χαρακίρι και να πληρώσουν τους αντιπάλους με το ίδιο νόμισμα. Αρκεί φυσικά να ξεπεραστούν σημαντικά προβλήματα όπως αυτά του Αθηναίου και του Σαρικόπουλου αλλά και ο Γκίκας να μπορέσει να βρει γρήγορα τα πατήματα του.

Τα μπλεξίματα του Κοντομηνά με τη δικαιοσύνη, οι φήμες περί απλήρωτων παικτών και οφειλών για το άρθρο 99, το ερημωμένο κρατικό γήπεδο και οι 49 πόντοι που μετά βίας πέτυχαν οι παίκες του Σ.Μαρκόπουλου έχουν δημιουργήσει μια περίεργη κατάσταση στο στρατόπεδο του συμπολίτη. Όλα μοιάζουν ιδανικά για να τους ρίξουμε ένα χαστούκι πάνω στο παρκέ και να τους βυθίσουμε ακόμη περισσότερο στα προβλήματα τους. Λίγο τσαμπουκά και πίστη για τη νίκη και το επιθυμητό αποτέλεσμα θα έρθει. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η φετινή σεζόν ξεκίνησε με πάρτι στην Πυλαία. ΓΕΡΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΠΑΡΕ ΤΟ ΔΙΠΛΟ!

Με μια λιτή ανακοίνωση χωρίς διθυράμβους και μεγάλα λόγια η ΚΑΕ ΑΡΗΣ ενημέρωσε τον φίλαθλο κόσμο της ομάδος για την θετική έκβαση της υπόθεσης του άρθρου 99. Τα χρέη από τα περίπου 5.5 εκ. ευρώ μειώθηκαν γύρω στα 3 εκ. ευρώ και αυτά διακανονισμένα σε βάθος πενταετίας. Μια εξέλιξη που δημιουργεί πρόσφορο έδαφος ώστε ο μπασκετικός ΑΡΗΣ σιγά σιγά να αλλάξει ρότα και ο Αυτοκράτορας να αρχίσει με πιο γοργά βήματα να κατευθύνεται προς τον θρόνο του. Πλέον οι συμφωνίες έχουν επικυρωθεί και όσοι αρνήθηκαν να συναινέσουν όπως ο Γ.Σκορδίλης θα πρέπει να το ξανασκεφτούν μιας και σε περίπτωση που δεν συμφωνήσουν θα πρέπει να συμβιβαστούν με ότι ορίζει ο νόμος και για τους υπόλοιπους πιστωτές.

Για τις αποφάσεις της διοίκησης Αρβανίτη που αφορούν καθαρά το αγωνιστικό έχουμε ασκήσει από την πρώτη στιγμή έντονη κριτική κυρίως λόγω της έντεχνης ωραιοποίησης καταστάσεων σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ που στόχοι όπως η είσοδος στα πλέιοφς, στην 6αδα ή  η μη συμμετοχή στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις αποτελούν ντροπή. Για το εξωαγωνιστικό κομμάτι όμως κανείς δεν μπορεί να προσάψει το παραμικρό στη διοίκηση της ΚΑΕ μιας και καθημερινά αποδεικνύει την φερεγγυότητα της και την θέληση να δώσει λύσεις σε προβληματικές καταστάσεις χρόνων. Με σκληρή δουλειά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και κόντρα στο κλίμα που επικρατούσε στην αντίστοιχη περίπτωση της ΠΑΕ η νομική υπηρεσία της ΚΑΕ σε συνεργασία με τη διοίκηση έκανε όλα αυτά που έπρεπε με αποτέλεσμα να υπαχθεί στο άρθρο 99 και σε πρώτη φάση να ολοκληρώσει με απόλυτη επιτυχία την αποστολή που είχε αναλάβει. Ο βασικός στόχος αυτής της διοίκησης είναι η οικονομική εξυγίανση και σήμερα σε μεγάλο βαθμό αυτός επετεύχθη. Με τα χρέη διακανονισμένα η άρση της απαγόρευσης μεταγραφών είναι ακόμη πιο κοντά, η ομάδα αγωνιστικά λογικά φέτος ή από του χρόνου θα δυναμώσει, ο κόσμος θα έρθει πιο κοντά και ο ΑΡΗΣ θα γίνει "γωνιακό μαγαζί" όπως παλιά με προοπτική και δυνατότητες και όχι μια καταχρεωμένη εταιρία που θυμίζει βαρέλι χωρίς πάτο όπως οι "νοικοκυραίοι" μας είχαν καταντήσει.  Συγχαρητήρια σε όλους όσους εργάστηκαν σκληρά για αυτή την επιτυχία και εύχομαι να συνεχίσουν έτσι. Πλέον εκτός από τον κ.Αρβανίτη και τους συνεργάτες του που η ορθή οικονομική διαχείριση είναι το μότο τους το μπαλάκι πηγαίνει και στους μετόχους της ΚΑΕ. Τους μετόχους που με την αδράνεια, αδιαφορία και ανοχή που έδειξαν όλα τα προηγούμενα χρόνια επέτρεψαν σε κάποιον Γ.Δαμιανίδη να ρίξει το καράβι στο παγόβουνο. Η έμπρακτη στήριξη τους στην διοίκηση Αρβανίτη θα είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς(συμπεριλαμβανομένου και του γραφών) που θεωρούν τους μετόχους συνενόχους στο έγκλημα που έγινε στον μπασκετικό ΑΡΗ. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Θ.Τζεβελέκη που όταν τον τσουβαλιάζουν με τον  "φίλο" του Γ.Δαμιανίδη εκνευρίζεται. Πλέον έχει την ιδανική ευκαιρία να διορθώσει τα λάθη του και να αρχίσει να κοιτάει και πάλι τον κόσμο του ΑΡΗ στα μάτια όπως τότε που εμείς οι απλοί φίλαθλοι πιστεύαμε στα λόγια του περί νοικοκυρεμένου σωματείου.

Αν και μπασκετικό το θέμα η σύγκριση με τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ είναι αναπόφευκτή. Το άρθρο 99 που πολλοί δημοσιογράφοι και παράγοντες της ΠΑΕ έλεγαν ότι είναι η ταφόπλακα του συλλόγου σήμερα έδωσε ελπίδα και όραμα στην χιλιοταλαιπωρημένη ΚΑΕ. Όπως θα μπορούσε να κάνει και με την ΠΑΕ αν όλοι οι εμπλεκόμενοι θέλανε πραγματικά να προσφέρουν έργο στην ομάδα και όχι με τεχνάσματα και επικοινωνιακά τρικ να κοροϊδέψουν τον κόσμο του ΑΡΗ. Κύριοι Τσομίδη, Αργυριάδη, Χριστοφορίδη; Γιατί στην ΚΑΕ με συνοπτικές διαδικασίες κατέθεσαν φάκελο και  έγινε δεκτός; Γιατί εκεί τα πράγματα έγιναν εντελώς διαφορετικά από ότι τα κάνατε εσείς; Πως γίνεται μια ΚΑΕ με σχεδόν μηδαμινά έσοδα να παρουσιάζεται βιώσιμη και μια ΠΑΕ που μαζεύει δεκάδες χιλιάδες κόσμο στο γήπεδο και έχει ένα τεράστιο εγγυημένο τηλεοπτικό συμβόλαιο να μην μπορεί; Γιατί της ΚΑΕ ο φάκελος εγκρίθηκε και εσάς απορρίφθηκε ως "προσχηματικός"'; Εξαρχής πολλοί από εμάς πιστεύαμε ότι τόσο η συγκεκριμένη νομική υπηρεσία όσο και αυτοί που τους επέλεξαν ήταν στημένοι με σκοπό να οδηγήσουν την ΠΑΕ σε εξαθλίωση. Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Ας πάνε λοιπόν οι "παραπλανημένοι" που πιστέψανε αυτές τις δικηγοράρες και τις παραγοντάρες που τους έφεραν να ρωτήσουν τώρα το γιατί...

Παρασυρόμενοι και εμείς από τον παραλογισμό που επικρατεί στον Ελληνικό αθλητισμό πιστεύαμε με το μυαλό μας ότι από τη στιγμή που "έτυχε" και τα μπαλάκια δεν έβγαλαν κλήρωση με τελικό Ολυμπιακό - Παναθηναϊκό όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια, θα διεξαγόταν ένας πραγματικός τελικός. Ξέρετε από αυτούς  τους θρυλικούς αγώνες σε ένα κατάμεστο γήπεδο, με οπαδούς και των 2 ομάδων όπως συμβαίνει σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη αλλά και στην χώρα μας στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Μάλιστα από τη στιγμή που η αγαπημένη μας ομάδα κατάφερε να πάρει το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό αρκετοί από εμάς κάναμε τα πλάνα μας για το πως θα βρεθούμε σε αυτό το παιχνίδι ανεξάρτητα από τις λίγες πιθανότητες κατάκτησης του τίτλου.  Λογαριάζαμε όμως χωρίς τους "τσιφλικάδες" της Ελληνικής καλαθοσφαίρισης που για λόγους πολιτικούς, δημοσίων σχέσεων και συντήρησης της τσέπης κάποιων κρατικοδίαιτων η ΕΟΚ αποφάσισε να διεξαχθεί το παιχνίδι χωρίς μαζική μετακίνηση των  οπαδών των 2 ομάδων, με λίγες προσκλήσεις σε κάθε ΚΑΕ και όλα τα εισιτήρια στην τοπική κοινωνία της Κρήτης που διψάει για μπάσκετ...

Μετά λοιπόν την φαρσοκωμωδία που ζήσαμε πριν 10 χρόνια στο Λίντο, με τα εισιτήρια να πηγαίνουν τα περισσότερα σε φίλους του Παναθηναϊκού(της τοπικής κοινωνίας και όχι μόνο), τις μπασκέτες που κουνιόταν με "χειροκίνητη υποβοήθηση" όταν έκανε επίθεση ο ΑΡΗΣ και τον απίστευτο Λ.Βορεάδη να φοράει τα πράσινα όπως όλα δείχνουν οδηγούμαστε σε ένα νέο "Λίντο". Βλέπετε ο "Ελ Σιντ" του Ελληνικού μπασκετ προφανώς χτυπημένος από αλτσχάιμερ έχει ξεχάσει εκείνες τις εποχές όπου οι τελικοί γινόντουσαν σε γεμάτα γήπεδα με οπαδούς και των 2 ομάδων. Ενώ φυσικά τα αντανακλαστικά του έχουν ασθενήσει σε τέτοιο βαθμό που αν και κοκορεύεται για τις "διεθνείς διασυνδέσεις" του δεν έχει πάρει χαμπάρι το πως διεξάγονται αυτές οι διοργανώσεις στον υπόλοιπο κόσμο. Από κοντά και ο γενικός γραμματέας της ΕΟΚ κ.Τσαγκρώνης που με σημερινές του δηλώσεις προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα με επιχειρήματα που δεν μπορούν να πείσουν ούτε ένα 5χρονο παιδάκι...  Για φίλους του μπάσκετ της τοπικής κοινωνίας χωρίς διακριτικά μίλησε, που αγκαλιασμένοι στο γήπεδο θα απολαύσουν τον τελικό. Μάλιστα είπε ότι πλέον οι παίκτες δεν επηρεάζονται από τον κόσμο στις κερκίδες φέρνοντας για παράδειγμα τον ημιτελικό ΑΡΗΣ - Πανιώνιος όπου όπως χαρακτηριστικά είπε είδε τον καλύτερο(!?!?) Πανιώνιο της χρονιάς!  Από κοντά φυσικά και ο παντοκράτορας του κώλου Παναθηναϊκός που με τον Δ.Γιαννακόπουλο να μην έχει πρόβλημα η ομάδα του να ξαναγωνιστεί σε ένα γήπεδο που δήλωσε ώς έδρα στην Ευρωλίγκα όταν ήταν τιμωρημένος και η "τοπική κοινωνία" το πρασίνισε από άκρη σε άκρη. Έλατε βρε εδώ στα Βόρεια να δείτε πόσο διψάει η τοπική κοινωνία για μπάσκετ... αλλά κάτι τέτοια είναι που ξεχωρίζουν τον Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού από τις μικρόψυχες ομάδες που αγοράζουν την επιτυχία με κάθε τρόπο. Εμείς Γιαννακόπουλε ερχόμασταν στην γειτονιά σου και σηκώναμε τις κούπες και δεν οργανώναμε ολόκληρο πλάνο για να σιγουρέψουμε τους τίτλους. 

Όσο χαρήκαμε την βραδιά που προκρίθηκε ο ΑΡΗΣ στον τελικό άλλο τόσο έχουμε αγανακτήσει με αυτούς τους ανθρώπους που καταστρέφουν το μπάσκετ και βάζουν εμπόδια στην καψούρα μας. Ο τελικός του κυπέλλου δεν είναι All Star Game για να χαρεί ο κάθε πικραμένος αλλά είναι μια μεγάλη πρόκληση για τις ομάδες που συμμετέχουν κα τους οπαδούς τους. Με τα προγνωστικά να είναι εξαρχής εις βάρος μας λόγω της διαφοράς δυναμικότητας των 2 ομάδων αλλά και με τις συνθήκες να "μαγειρεύονται" έτσι ώστε να μας στερήσουν ακόμη και την ελπίδα για την έκπληξη η ΚΑΕ ΑΡΗΣ θα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά τις επόμενες κινήσεις της. Εφόσον επιμείνει η ΕΟΚ σε αυτή την απόφαση τότε ίσως να είναι η καλύτερη ευκαιρία για να αποδείξει ο ΑΡΗΣ ότι παρά τα οικονομικά προβλήματα και την αγωνιστική απαξίωση παραμένει τεράστια ομάδα. Σεβόμενοι τον κόσμο και την ιστορία αυτής της ομάδος να μην δεχθεί καμία πρόσκληση, να ζητήσει από τους φίλους της ομάδος να μην μεταβούν στην Κρήτη και ο ΑΡΗΣ να αγωνιστεί με εφηβική ομάδα έτσι ώστε να καταλάβουν κάποιοι πόσο αστείοι είναι και ότι ο ΑΡΗΣ δεν θα γίνει ο κλόουν στο πάρτι που θέλουν να στήσουν. Ας κάνει ο Δ.Γιαννάκοπουλος ότι έκανε ο προφέσορας του είδους Σ.Κοκκάλης πριν περίπου 20 χρόνια και ας γεμίσει τα Δύο Αοράκια με καμπαρετζούδες. Έτσι για να χαρεί η τοπική κοινωνία... 

ΥΓ. Άραγε αν δεν υπήρχε ο μεγάλος ΑΡΗΣ να φέρει το μπάσκετ στην Ελλάδα και να το βάλει στην καρδιά του κάθε Έλληνα που ζούσε και ανέπνεε για την πορτοκαλί μπάλλα με τα σπυριά, που θα ήταν όλοι αυτοί οι "καρεκλοκένταυροι"? Επιτέλους βγείτε σε σύνταξη και πάτε για ψάρεμα... Ίσως κάποιος νεότερος να θυμηθεί ότι το μπάσκετ είναι ένα από τα πιο λαοφιλή αθλήματα στον κόσμο και όχι για λίγους εκλεκτούς...

Σε ένα πρωτάθλημα με αρκετές λεπτές ισσοροπίες όσο αφορά τη βαθμολογία(κάτω από την 3η θέση)  ο ΑΡΗΣ μας υποδέχεται τον Κολοσσό σε ένα παιχνίδι που το μοναδικό αποτέλεσμα που υπάρχει είναι αυτό της νίκης. Στα Τρίκαλα χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για να βάλουμε γερές βάσεις για 4αδα με αποτέλεσμα να συνεχίζουμε να έχουμε το νού μας και προς τα κάτω μιας και ο Κολοσσός που είναι μια από τις ομάδες που λογικά θα παλέψει μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος για την παραμονή του, βρίσκεται μόλις 1 βαθμό από κάτω μας. Ενώ το ότι το παιχνίδι θα διεξαχθεί χωρίς κόσμο σε ένα κρύο Παλέ αυξάνει την επικινδυνότητα του αγώνα.

Με τον Π.Μουρατίδη στον πάγκο της ομάδος παρά την ήττα στα Τρίκαλα η ομάδα φαίνεται να λειτουργεί σαφώς καλύτερα. Οι ψηλοί της ομάδος και ιδιαίτερα ο Σαρικόπουλος χρησιμοποιείται σαφώς καλύτερα με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ ύστερα από καιρό να έχει έναν ψηλό ογκόλιθο μέσα στην ρακέτα του στην άμυνα που να φοβίζει τους αντιπάλους αλλά και να βρίσκει εύκολους πόντους κοντά στο αντίπαλο καλάθι. Βέβαια στην αυριανή αναμέτρηση λογικό είναι να δούμε πιο χαμηλά σχήματα μιας και ο Χαρίσης θα απουσιάσει λόγω τραυματισμού, όπως ακριβώς συμβαίνει εδώ και καιρό και με τον Γκίκα που σιγά σιγά ετοιμάζεται να επανέλθει. Παρόλες τις απουσίες ο "ανεβασμένος¨" μετά την πρόκριση στον τελικό  ΑΡΗΣ αν παρουσιαστεί σοβαρός εύκολα θα ξεπεράσει το εμπόδιο του Κολοσσού που εκτός έδρας μοιάζει αρκετά αδύναμος μιας και μετράει μόλις 1 νίκη. Απρόβλεπτη ομάδα που αν και εκτός έδρας δεν τα πάει καλά σε αρκετά παιχνίδια έχει δυσκολέψει σημαντικά τους αντιπάλους του κυρίως χάρη στην εμπειρία που διαθέτουν παίκτες όπως ο Κόμματος, ο Τσάμης και ο Στεφανίδης. Η 4αδα Αθηναίου, Βεζένκοφ, Πελεκάνου, Σαρικόπουλου λογικά θα σηκώσει το μεγαλύτερο επιθετικό βάρος της ομάδος ενώ ίσως είναι ευκαιρία για τους αρκετά ασταθής σε απόδοση Μποχωρίδη, Χαντ και Μουρτο να κάνουν το κάτι παραπάνω σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια.

Η ΚΑΕ έβγαλε ανακοίνωση για το θέμα Γιαννάκη κυρίως για να καλύψει τον Έλληνα τεχνικό σε ότι έχει να κάνει με τη διαδικασία της λύσης του συμβολαίου. Το δίδυμο Μουρατίδη - Καμπερίδη εμπνέει εμπιστοσύνη και σίγουρα μπορεί να δώσει όση πίστωση χρόνου χρειαστεί ώστε να ξεμπλέξει ο Π.Γιαννάκης από τις υποχρεώσεις του με την Εθνική Κίνας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αξίζει τον κόπο αυτή η υπομονή. Αρκεί φυσικά να έχει αίσιο τέλος. Μέχρι τότε η ομάδα συνεχίζει εξίσου δυνατά με τον κόσμο στο πλευρό της. Όσο φυσικά μας επιτρέπουν κάποιοι συνΑρειανοί μας να γουστάρουμε δίπλα στην Αρειανάρα. Βλέπετε όταν κάποιος μπαίνει τζάμπα στο γήπεδο απλά για να κάνει αισθητή την παρουσία του και δεν τον νοιάζει το καλό της ομάδος του, τότε λογικό είναι να συμβαίνουν δυσάρεστα γεγονότα που να οδηγούν στον αποκλεισμό της έδρας. Εύχομαι κάποια στιγμή η ΚΑΕ να δυναμώσει τόσο που να μην φοβάται να ορθώσει ανάστημα σε όλους αυτούς που λειτουργούν σαν "προνομιούχοι" οπαδοί εις βάρος των υπολοίπων...

Και πάνω που το τεχνικό δίδυμο Μουρατίδη - Καμπερίδη φαινόταν να κερδίζει πόντους για την παραμονή του στο τιμόνι της ομάδος τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει στην υπόθεση Γιαννάκη έχουν φέρει μπόλικο ενθουσιασμό στον κόσμο της ομάδος που βλέπει επιτέλους να γίνονται κινήσεις που αρμόζουν στην ιστορία αυτού του τεράστιου συλλόγου. Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει η πληροφορία ότι ο ίδιος ο Π.Γιαννάκης άνοιξε το δίαυλο επικοινωνίας με την ΚΑΕ κάτι που φανερώνει τις προθέσεις του Έλληνα προπονητή.

Δεν χρειάζονται συστάσεις για τον Π.Γιαννάκη και την χρυσή ιστορία που έχει γράψει με τη φανέλα του ΑΡΗ και της Εθνικής Ελλάδος. Αυτό όμως που θα πρέπει να αναφέρουμε γιατί στον ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα ώστε να αναδειχθούν κάποιες κινήσεις είναι το βιογραφικό του σαν προπονητής.:

1997-1998 Ημιτελικά Ευρωμπάσκετ και Μουντομπάσκετ με την Εθνική Ελλάδος

2001-2004 Τελικός FIBA Europe League με το Μαρούσι

2005-2008 Πρώτος στην Ευρώπη και δεύτερος στον κόσμο με την Εθνική Ελλάδος

2008-2010 Ημιτελικός και τελικός Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό

Αν δηλαδή πριν λίγο καιρό είχαμε έναν εκ των κορυφαίων προπονητών της Ευρώπης στον πάγκο μας με το βιογραφικό που είχε ο πρώην μας προπονητής, τότε στην περίπτωση του Π.Γιαννάκη μιλάμε για έναν εκ των κορυφαίων παγκοσμίως... Η καριέρα του Γιαννάκη και σαν προπονητής δείχνει από μόνη της το μέγεθος της προπονητικής του αξίας και σίγουρα είναι ο άνθρωπος που ταιριάζει "γάντι" στην προσπάθεια της αναγέννησης του Αυτοκράτορα. Έμπειρος, και ικανός όχι μόνο να εμπνεύσει τους παίκτες της ομάδος αλλά να τους σφυρηλατήσει και με την ιδέα της νίκης και της κατάκτησης τίτλων. Μπορεί δηλαδή οι νεαροί παίκτες της ομάδος να μην έχουν ζήσει την μεγάλη Αυτοκρατορία του ΑΡΗ και να δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι ήταν το δίδυμο Γκάλης - Γιαννάκης  πάνω στο παρκέ αλλά σίγουρα έχουν βιώσει τις επιτυχίες του Γιαννάκη σαν προπονητή με την Εθνική Ελλάδος. Δεν θα έρθει για να κάνει το αγροτικό του, ούτε για να εμπλουτίσει το βιογραφικό του. Το ότι οι διαπραγματεύσεις με την ΚΑΕ έχουν ως βάση τις συνθήκες που επικρατούν στην ομάδα και το πλάνο που έχει η διοίκηση και όχι το ύψος του συμβολαίου δείχνει τις προθέσεις του.

Μια τέτοια κίνηση σε περίπτωση που πραγματοποιηθεί ουσιαστικά "διορθώνει" ένα από τα βασικά λάθη της διοίκησης Αρβανίτη που έχει να κάνει με τους χαμηλούς τόνους και την αποφυγή καθορισμού στόχων.  Με έναν προπονητή σαν τον Π.Γιαννάκη σημαίνει αυτόματα ότι στοχεύεις κορυφή και ας είναι το ταβάνι σου η 3η θέση, διεκδικείς το κύπελλο, ενισχύεσαι εφόσον όλα κυλήσουν ομαλά με άρθρο 99 και FIBA και φυσικά συμμετέχεις Ευρώπη! Αν γίνει αυτό, το κάλεσμα προς τον κόσμο θα ηχεί πλέον πολύ πιο δυνατά και είναι βέβαιο ότι η αισιοδοξία μαζί με τον κόσμο σιγά σιγά θα επιστρέψουν στο Παλέ! Και εσυ Γιαννάκη πάρτους τα μυαλά και εσύ Γκάλη πάρτους το κεφάλι! Έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά!

"Ηρωική έξοδο" έκανε ο Β.Αγγέλου από τον ΑΡΗ με την πρόκριση επί του Πανιωνίου να είναι ουσιαστικά η πρώτη και η τελευταία αξιοσημείωτη επιτυχία του Χαλκιδαίου προπονητή αυτούς τους 15 μήνες(περίπου) που βρέθηκε στον πάγκο της ομάδος μας. Τα λεφτά της Εφές ήταν πάρα πολλά για να επιμείνει στο βαθυστόχαστο πλάνο και τις εξαιρετικές προσωπικές σχέσεις με τους ανθρώπους της ΚΑΕ και του ARIS Golden Club. Eίτε σαν πρώτος προπονητής είτε σαν βοηθός προπονητή o Β.Αγγέλου θα γεμίσει τις τσέπες του, θα κάτσει σε μια ομάδα Ευρωλίγκας σαν βασικός προπονητής ενώ και το διαχρονικά τεράστιο brand name του ΑΡΗ κοσμεί έτσι και αλλιώς το βιογραφικό του που προτού να έρθει στην ομάδα δεν θα μπορούσε με τίποτα να δικαιολογήσει την παρουσία του σε έναν μεγάλο σύλλογο σαν τον ΑΡΗ. 

Για πολλούς από εμάς που παρακολουθούμε τον μπασκετικό ΑΡΗ από κοντά και μένουμε στην ουσία, δηλαδή σε αυτά που βλέπουμε εντός των 4 γραμμών του γηπέδου η συγκεκριμένη εξέλιξη με τη φυγή του Β.Αγγέλου ήταν κυριολεκτικά ονειρική. Ενώ το γεγονός ότι συνοδεύτηκε με μια σημαντική επιτυχία (άμεσα μετρήσιμη και όχι με πιθανή μελλοντική εξαργύρωση) ήταν ακόμη καλύτερη μιας και ο Αγγέλου δεν αφήνει πίσω του καμένη γη, ούτε "φαινομενικά" προδομένους και ονειροπόλους παράγοντες. Μια πιθανή ήττα το βράδυ της Κυριακής θα ξεμπρόστιαζε για ακόμη μια φορά τις προπονητικές αδυναμίες του πρώην προπονητή μας, θα ξεσήκωνε ακόμη περισσότερο τον κόσμο που έτσι και αλλιώς με την περιορισμένη παρουσία του στο γήπεδο δείχνει πόσο αναγνωρίζει και είναι συμπαραστάτης σε αυτό το "πλάνο" διοίκησης και Αγγέλου και φυσικά θα άφηνε επικίνδυνα  εκτεθειμένους όλους αυτούς τους παράγοντες που θέλανε να μας πείσουν ότι ο Β.Αγγέλου ανήκει στους κορυφαίους προπονητές(και όχι βοηθούς) της Ευρώπης σπάνιας "πάστας" που έχει συγκινηθεί από την προσπάθεια των παραγόντων του ΑΡΗ. Προφανώς η απόφαση του να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων το 3ετες συμβόλαιο και τα "κλειδιά της ομάδος" που του πρόσφερε απλόχερα η διοίκηση Αρβανίτη είναι η απόδειξη ότι όλα αυτά τα λόγια για μελλοντικά πλάνα εκ των συνθηκών μπορούν να παραμείνουν απλά όμορφα λόγια και τίποτα παραπάνω. Χθες ήταν οι Βεργίνης και Πάσαλιτς που δεν πείσθηκαν να μείνουν, σήμερα είναι ο Αγγέλου που προτίμησε τα χρήματα της Εφές, αύριο μπορεί να είναι ο Βεζένκοφ ή  ο Μποχωρίδης. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και με βάση αυτή την πραγματικότητα θα πρέπει η διοίκηση να δει τι καλύτερο μπορεί να κάνει. Το να καλύπτει όμως έναν προπονητή με μια άνευ προηγουμένου ασυλία σε όλα τα επίπεδα και να παλεύει να πείσει τον οπαδό του ΑΡΗ να αισθάνεται χαρούμενος που έχει γίνει "πελάτης" του Πανιωνίου, του Ρεθύμνου, του μπαογκ και ο σάκος του μποξ των 2 της Αθήνας είναι κάτι που δεν περπατάει... Για αυτό λοιπόν, ευκαιρία με τη φυγή του Αγγέλου να γίνουμε περισσότερο ρεαλιστές. Να δούμε και να παραδεχθούμε αν τελικά σε αυτό το αστείο Ελληνικό πρωτάθλημα ΜΟΝΟ ο ΑΡΗΣ έχει οικονομικά προβλήματα και αν τελικά αυτό το ρόστερ που έχουμε είναι άξιο ή δεν είναι. Εκτός και αν θεωρούμε πλέον ότι το να είσαι Αμερικάνος είναι προσόν για να παίξεις καλό μπάσκετ... Μπόλικοι είναι οι αστείοι Αμερικάνοι που παίζουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα και σίγουρα ο ΑΡΗΣ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτούς. Ενώ η εμμονή σε άπειρους παίκτες ήταν καθαρά θέμα επιλογής προπονητή και όχι μονόδρομος. Φυσικά δεν θα ισοπεδώσουμε τα πάντα. Ο Β.Αγγέλου πρόσφερε έργο στον ΑΡΗ και αυτό έχει να κάνει με την παραμονή του Σ.Βεζένκοφ, ενός παίκτη που πραγματικά έτσι όπως εξελίσσεται μπορεί να δώσει νέα πνοή στην ομάδα μας. Ενώ και το ρόστερ που έχει αφήσει φεύγοντας έχει εξαιρετικές δυνατότητες που μπορεί να ξεδιπλωθούν ακόμη περισσότερο με σαφώς πιο ορθολογική διαχείριση και όχι όλους αυτούς τους μπασκετικούς παραλογισμούς που παρακολουθούμε από τότε που ήρθε στον ΑΡΗ.

Το πάθημα Αγγέλου, θα πρέπει να γίνει μάθημα στη διοίκηση Αρβανίτη. Ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο νέος προπονητής θα πρέπει να του τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι  με βάση τα σημερινά δεδομένα αλλά και να συμβαδίζουν με την ιστορία του συλλόγου. Όχι είσοδο στα πλέιοφς και είμαστε χαρούμενοι... Όχι μια χρονιά πίκρα με την καραμέλα ότι στο τέλος θα δείξουμε τι αξίζουμε... Όχι ότι θέλουμε να διατηρήσουμε ένα κορμό και όλη η περιφέρεια σου να αλλάζει... Όχι να μην σου κάνει κανένας έμπειρος παίκτης και μετά να χρησιμοποιείς την δικαιολογία της απειρίας. Όχι να δίνουμε ευκαιρία στον πιτσιρικά για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα κόντρα στον Ολυμπιακό αδιαφορώντας ότι ο ΑΡΗΣ εξευτελίζεται. Η ομάδα θα πρέπει να έχει στόχους, να παίζει καλό μπάσκετ και μέσα από μια καλή πορεία με νίκες να προσπαθεί να αναδείξει κάποια ταλέντα. Όχι όλα να ισοπεδώνονται στην προοπτική ότι κάποια στιγμή αυτά τα παιδιά θα φέρουν χρήματα στην ομάδα. Κάθε προπονητής θα πρέπει να αισθάνεται υπόλογος στη διοίκηση της ομάδος αλλά και στον κόσμο του ΑΡΗ. Όχι άλλοι προπονητές υπεράνω όλων.  Τα ονόματα που ακούγονται είναι πολλά και καλύπτουν όλα τα γούστα. Σίγουρα οι περισσότεροι θα συμφωνήσουμε στο όνομα του Π.Γιαννάκη. Όχι γιατί έχουμε πάθει αμνησία αλλά είναι πολυτέλεια για τον ΑΡΗ, ιδίως στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα να κλείνει την πόρτα σε μια προσωπικότητα σαν τον Γιαννάκη. Άσε που τα διδάγματα των χρόνων που ακολούθησαν την φυγή του Γιαννάκη απέδειξαν ότι το χρήμα είναι πάνω από όλα.  Πέρα όμως από αυτό το γεγονός που ανήκει στο παρελθόν ο Π.Γιαννάκης είναι ένας έμπειρος προπονητής με υψηλές παραστάσεις όπου αυτά τα νεαρά παιδιά που έχουμε σήμερα στην ομάδα μας τον σέβονται και έχουν πανηγυρίσει τις επιτυχίες του με την Εθνική Ελλάδος. Αυτό και μόνο αρκεί για να είναι πρώτος στη λίστα. Ονόματα σαν και αυτά του Αλεξανδρή ή του Σούμποτις μπορεί να έχουν αρκετούς υποστηρικτές αλλά ίσως να είναι και ένα πισωγύρισμα. Αντιθέτως το δεύτερο φαβορί που ακούει στο όνομα Μάρκοβιτς αν και πρόκειται για εξαιρετικό προπονητή ίσως το τάιμινγκ να μην είναι το κατάλληλο μιας και ο ΑΡΗΣ τη δεδομένη χρονική στιγμή στο ρόστερ του έχει μόνο Έλληνες και τους Βεζένκοφ, Χάντ, με τον Σάσα "ανδρωμένος" στην Ελλάδα να θεωρείται Έλληνας. Από τις επιλογές με ρίσκο σίγουρα αυτή που ξεχωρίζει είναι αυτή του Πρίφτη αλλά όπως ήδη έχει ακουστεί δύσκολα να σπάσει το συμβόλαιο του. Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη είναι ότι δεν έχει ακουστεί καθόλου το όνομα του Ηλία Ζούρου ενός έμπειρου προπονητή που στο πέρασμα του από τον ΑΡΗ ίσως να φαγώθηκε γρήγορα μιας και η ομάδα που είχε στήσει όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια ήταν αρκετά καλή. Ενώ τρέμω και μόνο στην ιδέα της επιστροφής του Μίνιτς. Του προπονητή που έβαλε την υπογραφή σε μια από τις μελανές σελίδες του συλλόγου όταν ο ΑΡΗΣ "έχασε" από τον Ιωνικό Ν.Φ. μέσα στο Παλέ(αδιανόητο για εκείνη την εποχή) ώστε να σωθεί η ομάδα της Αθήνας και να υποβιβαστεί ο ΚΑΟΔ. Ένα παιχνίδι όπου όσοι ήμασταν στο γήπεδο το θυμόμαστε πάρα πολυ καλά. Όλοι ξεφωνίζαμε τον Κίνγκ όπου έκανε το ένα κραυγαλέο λάθος μετά το  άλλο. Ο μόνος που δεν το έβλεπε ήταν ο Μίνιτς. Όταν ο Κινγκ ολοκλήρωσε την αποστολή ο Μίνιτς τον απέσυρε μέσα σε απίστευτες γιούχες που ανάγκασαν τον Αμερικανό να πάρει μια σκούπα και να επιτεθεί σε οπαδούς στην Θ6. Ακολούθησε "ντου" στα αποδυτήρια όπου ο "νοικοκύρης" μας είπε ότι θα το κανονίσει το θέμα. Τελικά μόνο ο Κινγκ είδε την πόρτα της εξόδου ενώ ο Μίνιτς που περιέργως τον κράτησε μέσα στο παιχνίδι την έβγαλε καθαρή... Επίσης μετά τη λήξη του αγώνα για όσους θυμούνται υπήρχε και ένα πεσιματάκι στον Κίνγκ από 5-6 άτομα που δεν υπολόγισαν καλά τις δυνάμεις του Αμερικανού(ήταν ζωάκι) που "ξέφυγε" ατσαλάκωτος.

Όποιος και αν είναι ο προπονητής αυτό που μετράει είναι η συνεργασία να χτιστεί πάνω σε σωστές βάσεις. Να ξεκαθαρίσει η διοίκηση στον προπονητή τι θέλει από αυτόν και ποιοι είναι οι ρεαλιστικοί στόχοι της ομάδος. Σε αυτό το πρωτάθλημα με αυτούς τους αντιπάλους είναι ντροπή ο ΑΡΗΣ να παλεύει για την είσοδο στα πλέιοφς ή να θεωρείται επιτυχία η 6η θέση. Ναι μεν οι 2 της Αθήνας έχουν ξεφύγει και ο Πανιώνιος έχει καλό ρόστερ και δυνατή διοίκηση αλλά ως εκεί. Από εκεί και πέρα κάθε προσπάθεια άλλης ομάδος όσο φιλότιμη και αν είναι απέχει έτη φωτός από τον ΑΡΗ μας. Αν δηλαδή η διοίκηση Αρβανίτη αδυνατεί να συναγωνιστεί ομάδες σαν τον Πανελευσινιακό, τον Ίκαρο Χαλκίδας ή τον ΚΑΟΔ ας το ξεκαθαρίσει και ας μείνει με το τεχνικό δίδυμο Μουρατίδη - Καμπερίδη. Τι να τον κάνεις τον Γιαννάκη αν εσύ ο ίδιος πιστεύεις ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή είσαι 6η δύναμη στην Ελλάδα? Για αυτό λοιπόν σοβαρότητα, ρεαλισμός και προσπάθεια ώστε ο Αυτοκράτορας να επιστρέψει στον θρόνο του. Και φυσικά ο δρόμος προς το θρόνο δεν είναι στρωμένος με ελπιδοφόρες εμφανίσεις, επικοινωνιακά τρικ και υποσχέσεις για το μέλλον αλλά με νίκες και επιτυχίες σαν αυτή της περασμένης Κυριακής!

Στον απόηχο της μεγάλης πρόκρισης στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος απέναντι στον Πανιώνιο η ομάδα μας δίνει ένα ακόμη σημαντικό παιχνίδι. Αυτή τη φορά το ενδιαφέρον είναι για το πρωτάθλημα όπου εκεί όπως τα έχει καταφέρει η ομάδα μας η νίκη είναι μονόδρομος. Η μια νίκη διαφορά με την 5η θέση αλλά και η μια νίκη διαφορά με την "επικίνδυνη ζώνη" στην οποία βρίσκεται ο αυριανός μας αντίπαλος φανερώνουν την κρισιμότητα του αγώνα. Ένας αγώνας που είναι ακόμη πιο ιδιαίτερος μιας και περιμένουμε όλοι με αγωνία να δούμε την αντίδραση των παικτών μας τόσο λόγω της επίτευξης του στόχου του κυπέλλου όσο και της ξαφνικής φυγής του Β.Αγγέλου. Όλα αυτά κάνουν ακόμη πιο ενδιαφέρον το αυριανό παιχνίδι και ακόμη πιο σημαντική την παρουσία μας.

Ο Ίκαρος Χαλκίδας βρίσκεται στην προτελευταία θέση με μόλις 3 νίκες και αυτές όλες εντός έδρας. Ενώ ήττες σαν και αυτές απέναντι στα Τρίκαλα με 35 πόντους διαφορά δείχνουν την έλλειψη ποιότητας που υπάρχει. Μια ομάδα που βασίζεται κυρίως στον γνωστό Γ.Γκαγκαλούδη και τους Αμερικανούς Άσκα, Γκόβενς και Σάτον που αν και δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο στην καλή τους βραδιά μπορούν να κάνουν τη ζημιά. Κατά τα άλλα το χάος που λογικά θα οδηγήσει στον υποβιβασμό παρά τη νίκη με 72-71 απέναντι στον Ηλυσιακό την προηγούμενη αγωνιστική. Έναν Ηλυσιακό που ο ΑΡΗΣ κέρδισε με χαρακτηριστική ευκολία κάτι που θα πρέπει να γίνει και αύριο απέναντι στον Ίκαρο. Η απουσία του Γκίκα είναι δεδομένη, οι υπόλοιποι όμως έδειξαν να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση με τους Βεζένκοφ και Αθηναίου να έχουν ανεβάσει στροφές και να παραμένουν σε υψηλά στάνταρ απόδοσης. Από κοντά και ο Μ.Πελεκάνος ενώ και ο Τζ.Χαντ στον αγώνα με τον Πανιώνιο έδειξε να βρίσκει τα πατήματα του. Όσο για τους ψηλούς και κυρίως τον Σαρικόπουλο θέλω να πιστεύω ότι με την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία πολύ σύντομα θα έρθει η ώρα να διαπρέψουν. Ιδίως ο Σαρικόπουλος που το καλοκαίρι βρέθηκε μια ανάσα από την πόρτα της εξόδου έχει δείξει ότι μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στην ομάδα και εφόσον υποστηριχθεί από τους συμπαίκτες του και τον τρόπο παιχνιδιού ίσως να παίξει και πρωταγωνιστικό ρόλο σε άμυνα και επίθεση. Πάντως το αυριανό παιχνίδι μοιάζει ιδανική ευκαιρία ώστε ο ΑΡΗΣ μας να ανέβει και άλλο ψυχολογικά όσο και βαθμολογικά.

Για ακόμη μια φορά σε μια δύσκολη περίοδο για τον Αρειανό οπαδό, το τμήμα μπάσκετ είναι αυτό που κρατάει τη σημαία του συλλόγου μπροστά. Μπορεί ο Γιαννακόπουλος και το σινάφι του ήδη να έχουν οργανώσει το πάρτι τίτλου αλλά ο ΑΡΗΣ αρκετές φορές κατά το παρελθόν έχει πάει σε τέτοιου είδους πάρτι και τα έχει κάνει άνω κάτω. Μέχρι όμως την ώρα του τελικού θα πρέπει οι παίκτες μας μαζί με τον νέο προπονητή να ανεβάσουν και άλλες στροφές, να πάρουν σημαντικές νίκες και στο πρωτάθλημα και να αποδείξουν σε εχθρούς και φίλους ότι ο ΑΡΗΣ δεν έχει μόνο μέλλον αλλά και παρόν. Και φυσικά και εμείς θα πρέπει όχι μόνο να αγκαλιάσουμε την προσπάθεια που γίνεται αλλά παράλληλα να απαιτήσουμε από διοίκηση, παίκτες και προπονητή σε κάθε αγώνα να παλεύουν παθιασμένα όπως το έκαναν κόντρα στον πολυδιαφημισμένο Πανιώνιο. Η ομάδα απέδειξε ποιες είναι οι δυνατότητες της άρα καιρός να αρχίζει να σκέφτεται και να στοχεύει ανάλογα σε κύπελλο και πρωτάθλημα!