Με αφορμή τα τελευταία θετικά αποτελέσματα που σε συνδυασμό με τα βολικά αποτελέσματα των ανταγωνιστών μας, μας έχουν δώσει προβάδισμα για την κατάκτηση της 6ης θέσης θα ασχοληθούμε με τον αγώνα οικονομικής εξυγίανσης που γίνεται από τους ανθρώπους της ΚΑΕ και το πως αυτό το πλάνο πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει εντός παρκέ. Ναι μεν οι χαμηλοί τόνοι(ή στόχοι) δεν επιβαρύνουν διοικούντες, προπονητές και παίκτες με επιπρόσθετο άγχος παρόλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα που αρκετά συχνά φαντάζει μίζερη με αποτέλεσμα να επηρεάζει άμεσα τον ρυθμό της οικονομικής ανάκαμψης της ομάδος.

Το απαγορευτικό της FIBA στις μεταγραφές έχει γίνει για τον μπασκετικό ΑΡΗ τρόπο ζωής. Έστω και έτσι, η κατάρτιση του ρόστερ το καλοκαίρι δεν έγινε αποκλειστικά με οικονομικά κριτήρια αλλά περισσότερο με βάση τα θέλω του τότε προπονητή Β.Αγγέλου. Για παράδειγμα ο Αγγέλου δεν καιγόταν για τον Πάσαλιτς οπότε η λογική "αυτή είναι η πρόταση μας και αν σου αρέσει" εφαρμόσθηκε στον Βόσνιο από την πρώτη στιγμή. Ενώ περιπτώσεις όπως των Κις, Ντούβνιακ, Χάτεν και αργότερα του Λ.Παπαδόπουλου και του Κυρίτση προφανώς και δεν απασχόλησαν καθόλου την ομάδα μας. Την ίδια στιγμή που παίκτες που θέλαμε όπως ο Μαργαρίτης, ο Μίσελ και ο Μπόγρης για λίγα σχετικά χρήματα δεν ντύθηκαν στα κιτρινόμαυρα. Όλα αυτά φυσικά έχουν άμεσο αντίκτυπο στην αγωνιστική εικόνα της ομάδος όπου θα μου επιτρέψετε να πω έχοντας ξεκάθαρη εικόνα για όλες τις ομάδες ότι ο ΑΡΗΣ ελαφρώς ενισχυμένος, έστω με έναν καλό περιφερειακό παίκτη τύπου Ντούβνιακ, Πάσαλιτς ή Κυρίτση θα μπορούσε με συνοπτικές διαδικασίες να είχε βγει τρίτος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Και αυτό με εξαιρετική πορεία από την αρχή ως το τέλος και όχι με μαγικά αποτελέσματα αντιπάλων και βολικές ισοβαθμίες της τελευταίας στιγμής. Όπως λοιπόν πολύ εύστοχα το παρουσίασε το pressaris.gr σε άρθρο του η πιθανή τριπλή ισοβαθμία ΑΡΗΣ-ΚΑΟΔ-ΑΕΝΚ μας βγάζει πέμπτους(μια θέση ψηλότερα από πέρσι) και αντιμέτωπους με τον μπαογκ στα πλέιοφ. Κάτι που μεταφράζεται στη γλώσσα του χρήματος 50.000 ευρώ από το μπόνους βελτίωσης θέσης που δίνει ο ΕΣΑΚΕ + 30.000 ευρώ από τουλάχιστον ένα κατάμεστο παιχνίδι στο Παλέ απέναντι στον συμπολίτη, σύνολο +80.000 ευρώ στα ταμεία της ΚΑΕ! Και όλα αυτά όταν το ακριβότερο συμβόλαιο της ομάδος είναι του Μ.Πελεκάνου κοντά στα 80.000 ευρώ και το αμέσως επόμενο είναι σχεδόν στα μισά λεφτά. Πέρα λοιπόν από αυτά τα 80.000 ευρώ που ακόμη και η 5η θέση αρκεί για να τα "βγάλεις" φανταστείτε λίγο πιο ζεστό τον κόσμο λόγω της "υποθετικής" καλής πορείας από την αρχή της χρονιάς που με ευκολία θα μπορούσε να ανεβάσει τον μ.ο. εισιτηρίων κατά 1000 εισιτήρια. Ας πούμε +10.000 ευρώ ανά παιχνίδι, στα 12 εντός(τιμωρημένοι με Κολοσσό) εύκολα μαζεύεται ένα ποσό που ξεπερνάει τα 100.000 ευρώ! Τελικά θα ήταν σπατάλη ή όχι η απόκτηση ενός ακόμη έμπειρου καλού παίκτη? Στην χειρότερη να έβγαινες 5ος και να κάλυπτες τα χρήματα του εξτρά συμβολαίου...

Με απλά μαθηματικά σαν τα παραπάνω ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι η οικονομική εξυγίανση και η αγωνιστική επιτυχία πρέπει να συμβαδίζουν. Η "έξοδος" από την Ευρώπη, οι χαμηλοί στόχοι και τα μετρημένα λόγια όχι μόνο δεν ταιριάζουν στον ΑΡΗ ιστορικά αλλά καθυστερούν σημαντικά την οικονομική εξυγίανση της ομάδος. Αντιθέτως μια ομάδα που θα έπειθε τον κόσμο ότι μπορεί να τερματίσει 3η και να σταθεί με αξιοπρέπεια απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό θα μπορούσε να γεμίσει το Παλέ, να τραβήξει χορηγούς ή επενδυτές και γενικά να φέρει πολλαπλάσια έσοδα. Ελπίζω όλα αυτά να ληφθούν υπόψιν από τη διοίκηση της ΚΑΕ και από τη νέα σεζόν να δούμε και την "αγωνιστική εξυγίανση" του ΑΡΗ. Διαφορετικά κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να πει ότι εφαρμόζεται η ίδια καταστροφική φιλοσοφία με το ποδόσφαιρο, εκεί όπου ο ΑΡΗΣ έπρεπε να έχει ταβάνι και όταν πήγε να μεγαλώσει κατευθείαν τον "μικρύνανε" για να παραμείνει μαγαζάκι τους...

Από το 2007 που πρωτοξεκίνησε το PlanetARIS.gr αν κάπου ασκήσαμε ιδιαίτερα σκληρή κριτική ήταν πάντα το τμήμα μπάσκετ και τα άτομα που μας εκπροσωπούσαν εντός και εκτός παρκέ. Ο λόγος απλός και ξεκάθαρος. Ο μπασκετικός ΑΡΗΣ είναι τεράστιο μέγεθος και τα ημίμετρα, οι χαμηλοί τόνοι και οι χαμηλοί στόχοι ιδίως στο τραγικό Ελληνικό πρωτάθλημα που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια δεν μας ταιριάζουν. Με αυτό το σκεπτικό ακόμη και από τον ΑΡΗ της Ευρωλίγκας απαιτούσαμε καλύτερο μπάσκετ και ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Γιατί πολύ απλά είσαι η μεγαλύτερη ομάδα μπάσκετ στην Ελλάδα! 

Με το παραπάνω σκεπτικό αντιμετωπίσαμε από την αρχή και τη διοίκηση Αρβανίτη χωρίς ούτε για μια στιγμή να λησμονούμε τα χρέη που παρέλαβε από τις προηγούμενες διοικήσεις και τον παράλληλο αγώνα οικονομικής εξυγίανσης που ως τώρα φαίνεται να τον κερδίζει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα δεχόμαστε τα πάντα και με έναν κυνισμό που δεν ταιριάζει στους οπαδούς του Αυτοκράτορα να λέμε ζήτω ο μέγας προπονητής Αγγέλου, υπέροχο το πλάνο με τους πιτσιρικάδες, δεν πειράζει που δεν παίζουμε Ευρώπη, δεν πειράζει που δεν μπορούμε να κάνουμε μεταγραφές λόγω του απαγορευτικού της FIBA, δεν πειράζει που τους διαθέσιμους παίκτες τους προσπερνάμε, δεν πειράζει που ακόμη και αυτούς που τους "χρυσοπληρώνουμε" τους αφήνουμε στον πάγκο. Δεχθήκαμε έναν άπειρο προπονητή σαν το Β.Αγγέλου που το βιογραφικό ούτε κατά διάνοια δεν του επέτρεπε να αναλάβει την ομάδα. Μας τον παρουσίασαν σαν το απόλυτο κουμάντο και γύρω του έστησαν το σκηνικό ενός πολυετές πλάνου με βάση τους πιτσιρικάδες. Ένα πλάνο πολύ δύσκολα να εφαρμοσθεί γιατί 1) δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να κρατήσεις τους παίκτες που θέλεις, 2) χωρίς Ευρώπη και ανταγωνιστική ομάδα δεν δίνεις κίνητρο για διάκριση σε κανέναν φιλόδοξο παίκτη, 3) γιατί η νομοθεσία ακόμη και αν θέλεις να επενδύσεις σε παίκτες κάτω των 18 δεν σε ευνοεί.  Με αυτό το "επικοινωνιακό τρικ" πορευτήκαμε πέρσι προσπερνώντας ήττες ντροπής από ομάδες της πλάκας ανάξιες αναφοράς και εντελώς καλοπροαίρετα δεχθήκαμε ότι για μια επίθεση κόντρα στον Πανιώνιο η κακή περσινή χρονιά που από τύχη μας έφερε στην 6η θέση δεν κατέληξε σε καλή.  Και εκεί πάντα καλοπροαίρετα σκεφθήκαμε ότι υπάρχει πλάνο, υπάρχει προγραμματισμός, υπάρχει κορμός, υπάρχει χημεία για τη φετινή χρονιά και ο ΑΡΗΣ θα παρουσιαστεί καλύτερος. Ήρθε όμως το καλοκαίρι και άρχισαν τα παράλογα... Κανείς από τους 3 έμπειρους περιφερειακούς της περσινής χρονιάς δεν ανανεώθηκε συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου σκόρερ της περσινής σεζόν Πάσαλιτς. Κανείς από τους διαθέσιμους ξένους ή κοινοτικούς δεν αποκτήθηκε ενώ υπήρχαν λύσεις, ενώ και στους Έλληνες προτιμήθηκαν παίκτες χωρίς εμπειρία στην Α1. Επένδυση πάνω στους Βεζένκοφ και Μποχωρίδη χωρίς να έχουν προλάβει να δείξουν την αξία τους σε επίπεδο Α1. Θέατρο του παραλόγου με τον Σαρικόπουλο, πανωλεθρία με Μαργαρίτη και Μπόγρη και καλοκαιρινό ανέκδοτο με την ανανέωση του Τζ.Χαντ. Και μέσα σε όλα αυτά ο ΑΡΗΣ είχε την τρομερή τύχη ο Βεζένκοφ να κάνει όντως εξαιρετική χρονιά παρά τα 18 του χρόνια και ο επί χρόνια ρολίστας Γ.Αθηναίου να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Και κάπως έτσι πορεύτηκε  ο ΑΡΗΣ με τον Αγγέλου να αναδεικνύεται φέτος μέχρι και σε ενός εκ των κορυφαίων προπονητών της Ευρώπης παρά την βαθμολογική θέση του ΑΡΗ, τις ήττες λόγω αδράνειας από τον πάγκο, τον κακό σχεδιασμό και φυσικά το αγωνιστικό πλάνο που δεν περιλάμβανε ποτέ τους ψηλούς μέσα στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδος. Και όταν μιλάμε για ψηλούς αναφερόμαστε στους Χαρίση και Σαρικόπουλο που πρόκειται για 2 από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες της ομάδος. 

Η "υπέρβαση" έγινε με την καλύτερη εμφάνιση της χρονιάς στον ημιτελικό κυπέλλου και κάπου εκεί όπου πιάσαμε ταβάνι άρχισε το "περιτύλιγμα" να φεύγει από πλάνο και τα ωραία λόγια να μην μπορούν να καλύψουν τις χτυπητές αδυναμίες της ομάδος. Ο άνθρωπος πάνω στον οποίο χτίστηκε αυτό το πλάνο ήταν ο πρώτος που πήδηξε από το καράβι. Ο Β.Αγγέλου χάρη στον τρομερό του μάνατζερ και τις εξαιρετικές δημόσιες σχέσεις πήρε ένα ηγεμονικό συμβόλαιο στην Εφές  που δεν υπήρχε περίπτωση να έπαιρνε αν δεν καθόταν σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Οι αμπελοφιλοσοφίες του Β.Αγγέλου μπρος στο χρήμα πήγαν περίπατο αλλά αυτό κανονικά θα έπρεπε να πειράξει μόνο αυτούς που τον πίστεψαν. Το λυπηρό είναι ότι όταν πια αποκαλύφθηκε ότι το οικοδόμημα που θα έδινε όραμα στον κόσμο του ΑΡΗ χτιζόταν πάνω στην άμμο αντί να πρυτανεύσει η λογική ήρθε ο πανικός και μαζί ο Μ.Μίνιτς. Ένας προπονητής που μόνο από το "ύποπτο" παρελθόν του δεν έπρεπε να ξαναπατήσει στο Παλέ. Το απίστευτο κοουτσάρισμα του, τα χαμόγελα και οι ντροπιαστικές δηλώσεις του μετά τους αγώνες με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό θα αργήσουμε να τα ξεχάσουμε... Και όταν φυσικά συμβαίνουν όλα τα παραπάνω λογικό είναι και ο κάθε Αθηναίου να σε βλέπει σαν σκαλοπάτι στην καριέρα του και να σε αφήνει στα κρύα του λουτρού όταν καν δεν έχει κριθεί η παραμονή σου στην κατηγορία. Ναι μεν η νίκη στον Ηλυσιακό  ήταν καθοριστική αλλά κανείς δεν ξέρει πόσο θα επηρεάσει την ομάδα η φυγή του πρώτου σκόρερ της ομάδος. Το ότι για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο ΑΡΗΣ παλεύει να πιάσει την 6η θέση ευελπιστώντας οι ανταγωνιστές του να κάνουν ήττες εκτός προγράμματος είναι απλά η επιβεβαίωση της αποτυχίας που πλέον χωρίς τον δημοσιοσχετίστα Αγγέλου στο τιμόνι όλοι παραδέχονται...

Και φθάνουμε στην πηγή του προβλήματος που είναι η διοίκηση της ομάδος. Όχι ότι θα κάνω το λάθος να κατηγορήσω τον κ.Αρβανίτη και τους συνεργάτες του που μπήκαν μπροστά για να συμμαζέψουν την ΚΑΕ, ούτε φυσικά θα προσπεράσω την επιτυχία με το άρθρο 99. Ο κ.Αρβανίτης και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης μπήκαν μέσω πρωτοδικείου για να κουμαντάρουν ένα καράβι που οι ιδιοκτήτες του το άφησαν ακυβέρνητο και καταχρεωμένο. Ο μπασκετικός ΑΡΗΣ έχει μετόχους. Μερικοί μάλιστα από αυτούς φέρεται να είναι μεγάλοι ευεργέτες του συλλόγου ανεξάρτητα που υπο την ανοχή τους έγιναν τα χρέη της ΚΑΕ και με την δική τους στήριξη η διοίκηση Αθανασιάδη στην ΠΑΕ έκανε "πλιάτσικο"(σύμφωνα με τους ισολογισμούς εν μέσω οικονομικής κρίσης εντός και εκτός ΠΑΕ).  Το μόνο που θα καταλογίσω στη διοίκηση Αρβανίτη είναι δεν τήρησε μια σημαντική υπόσχεση που είχε δώσει στον κόσμο του ΑΡΗ και αυτή ήταν η υπόσχεση μιας ειλικρινής σχέσης. Δεν υπάρχει λόγος να ωραιοποιούμε τα πάντα και να παραμυθιάζουμε τον κόσμο. Ας μας πουν ποιο είναι το αγωνιστικό μπάτζετ και δεν μπορέσαμε να πάρουμε ή να κρατήσουμε έναν αξιόλογο έμπειρο παίκτη, ας μας πουν για πόσα χρήματα δεν παίζουμε Ευρώπη, ας μας πουν για πόσα χρήματα δεν μπορούμε να κάνουμε μεταγραφές, ας μας πουν αν έχουμε τη δυνατότητα να κρατήσουμε παίκτες σαν τον Βεζένκοφ και τον Μποχωρίδη, ας μας πουν πως θα πληρωθεί του χρόνου το 99, ας μας πουν ποιοι θα είναι οι στόχοι της επόμενης χρονιάς, ας μας πουν αν οι παίκτες φέτος είναι πληρωμένοι, ας μας πουν ποια είναι η στήριξη των μετόχων. Ο ΑΡΗΣ έπρεπε να πορευτεί με ρεαλισμό προσπαθώντας να είναι ανταγωνιστικός σύμφωνα με τα δεδομένα του Ελληνικού πρωταθλήματος. Έπρεπε να επενδύσει σε νεαρούς παίκτες με εμπειρία στην Α1 και να πλαισιώσει τους "πιτσιρικάδες" με έμπειρους ακόμη και αν αυτοί είναι ρολίστες όπως για παράδειγμα ήταν ο Αθηναίου. Ο ΑΡΗΣ έπρεπε να παίξει Ευρώπη για την υστεροφημία του αλλά και για να δελεάσει παίκτες και χορηγούς. Ο ΑΡΗΣ έπρεπε να έχει στόχους και όχι να φοβούνται οι άνθρωποι του να πουν την λέξη νίκη. Έστω και τώρα ας παραδεχθούμε σαν μπασκετικός ΑΡΗΣ την αποτυχία, ας βάλουμε μια διαχωριστική γραμμή και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από του χρόνου για έναν καλύτερο ΑΡΗ. Με ρεαλισμό και ειλικρίνεια... 

Με το όμορφο περιτύλιγμα στα μακροχρόνια πλάνα να ξεφτίζει από νωρίς και τους έτσι και αλλιώς ανούσιους στόχους να απομακρύνονται ο ΑΡΗΣ θα προσπαθήσει να κάνει το απόλυτο στα 5 εναπομείναντα παιχνίδια μπας και οι συγκυρίες τα φέρουν τα πράγματα έτσι και τελικά ο στόχος της 6ης θέσης επιτευχθεί παρά τα σημερινά αρνητικά δεδομένα. Ένας στόχος που έτσι και αλλιώς  προέκυψε στην πορεία μιας και το αρχικά σεμνό ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά έγινε προς την ανάποδη κατεύθυνση. Οι λόγοι πολλοί αλλά θα αναλυθούν κάποια άλλη στιγμή μιας και αυτό που μας ενδιαφέρει τώρα είναι ο ΑΡΗΣ να κερδίσει και τουλάχιστον να διαλυθούν τα οποιαδήποτε σενάρια εμπλέκουν τον Αυτοκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού στην μάχη παραμονής στην Α1...

Ότι σπείραμε το καλοκαίρι θερίζουμε τώρα με τον Μ.Μίνιτς όπως έχει αποδειχθεί να είναι μια συνέχεια των πολλών κακών επιλογών της διοίκησης Αρβανίτη. Η οδυνηρή ήττα από τον Απόλλων Πατρών στο Παλέ και η αδυναμία να κερδίσεις τον χειρότερο(και βαθμολογικά αδιάφορο) Ολυμπιακό όλων των εποχών αυτό έδειξε. Τώρα το αν απέναντι σε μια ομάδα σαν τον Ηλυσιακό που παίζει ίσως το τελευταίο του χαρτί για να σωθεί στο αυριανό παιχνίδι καταφέρουμε να βγάλουμε τον καλό μας εαυτό είναι κάτι που θα το διαπιστώσουμε πάνω στο παρκέ.  Αν και πολύ διαφορετικός ο Ηλυσιακός σε σχέση με την ομάδα που κερδίσαμε με χαρακτηριστική ευκολία στο παιχνίδι του πρώτου γύρου, οι 4 ξένοι που διαθέτοι καθώς και οι έμπειροι Έλληνες όπως ο Χατζής, ο Καυκής και ο Δορκοφίκης δεν φαίνεται να είναι αρκετοί για να το κρατήσουν στην κατηγορία. Με τον φετινό όμως ΑΡΗ δύκολα κανείς μπορεί να θεωρήσει κάποιο παιχνίδι εύκολο. Ο Μίνιτς στα τελευταία παιχνίδια δείχνει να έχει αρχίσει να εμπιστεύεται τους ψηλούς της ομάδος και να αρχίσει να ζητάει να περνάει η μπάλα κοντά στο καλάθι. Εκεί ακριβώς που πρέπει να χτυπήσουμε μιας και ο Ηλυσιακός εκτός του Σενεγαλέζου Μπόντζ δεν έχει κάποιον άλλο αξιόλογο ψηλό. Ενώ αν ρισκάρουμε με τα μακρινά σουτ τότε σε περίπτωση που το παιχνίδι κριθεί στις λεπτομέρειες δύσκολα να βρούμε τις λύσεις.  Η παράδοση είναι με το μέρος μας και ακόμη και σε χρονιές που ο Ηλυσιακός είχε σαφώς καλύτερη ομάδα εύκολα ή δύσκολα καταφέρναμε και φεύγαμε νικητές. Αρκετά αρνητικά ρεκόρ έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια, όπως και πολλές θετικές παραδόσεις έχουν τερματιστεί. Ας μην σημειώσουμε άλλη μια.

Η 6αδα μπορεί να μοιάζει μακρινή αλλά η επικίνδυνη ζώνη βρίσκεται πιο κοντά. Και σύμφωνα με όσα έχουμε δει αν αυτή η ομάδα φθάσει στο σημείο να αρχίσει να ιδρώνει και να χρειάζεται πάση θυσία νίκες για να σωθεί δύσκολα να βρει τα ψυχικά αποθέματα για να ανταπεξέλθει. Για αυτό λοιπόν με μια νίκη αύριο ουσιαστικά διώχνουμε κάθε αρνητική σκέψη και προχωράμε στη συνέχεια ευελπιστώντας σε κάτι καλύτερο από την 10η θέση που βρισκόμαστε σήμερα. Και φυσικά με την ελπίδα ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι  έχουν διδαχθεί από τα λάθη τους ενόψει της επόμενης χρονιάς...

Στα σκουπίδια πέταξε την τεράστια ευκαιρία που δόθηκε στην ομάδα μας σήμερα για να σπάσει μια αρνητική παράδοση αρκετών ετών και να πάρει μια σημαντική νίκη απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό. Μια νίκη που θα μας κρατούσε ζωντανούς στην μάχη για την 6η θέση και την ελπίδα ότι στα πλέιοφς θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι καλύτερο αλλά από την στιγμή που αδυνατείς να κερδίσεις τον χειρότερο Ολυμπιακό που πέρασε από το Παλέ τα τελευταία 10 χρόνια(τουλάχιστον) τότε ίσως να μην μας αξίζει κάτι παραπάνω από την 10η θέση που βρισκόμαστε σήμερα.

Αν η ομάδα που βρισκόταν απέναντι μας δεν φορούσε την φανέλα του Ολυμπιακού τότε η αναφορά ότι η συγκεκριμένη ομάδα είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης και μάλιστα για 2η συνεχόμενη φορά μάλλον θα προκαλούσε γέλιο. Εξαρχής γνωρίζαμε ότι ο Σπανούλης είναι σχεδόν ολόκληρος ο Ολυμπιακός, όπως και ότι ο Πρίντεζης αποτελεί σημαντικό παίκτη για αυτή την ομάδα αλλά ότι θα βρεθούν σε τόσο κακή ημέρα και όλοι οι υπόλοιποι παίκτες ήταν κάτι που μας ξάφνιασε. Βλέποντας τον Μίνιτς παραδόξως να μην επαναλαμβάνει τα λάθη των προηγούμενων αγωνιστικών(με εξαίρεση ίσως το υπερβολικό ροτέισον) και τον ΑΡΗ μας έστω και με ένα προβάδισμα 4 πόντων να είναι σχεδόν για 35' μπροστά εύκολα ή δύσκολα πιστέψαμε ότι η νίκη θα έρθει. Έλα όμως που ξεχάσαμε τον πανικό που διακατέχει όλους τους παίκτες μας όταν μπαίνουμε στα τελευταία λεπτά του αγώνα και η μπάλα καίει... Εκεί είδαμε τον γνωστό κακό ΑΡΗ που με ανάλογα 5λεπτα  κατάφερε να ηττηθεί από τον Πανιώνιο, τον Απόλλων Π., τα Τρίκαλα και 2 φορές από τον μπάογκ. 6 δικά μας παιχνίδια(μαζί με το σημερινό) όπου χάθηκαν με πανομοιότυπο τρόπο και αν τα είχαμε κερδίσει θα μιλούσαμε για έναν ΑΡΗ ικανό να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια και όχι έναν ΑΡΗ που θα πρέπει να ξαναχτιστεί σχεδόν από την αρχή αν θέλουμε να μην ξαναζήσουμε χρονιές σαν τις τελευταίες. Είναι άδικο να κρίνουμε την συνολική παρουσία των παικτών μόνο από τα τελευταία λεπτά του αγώνα αλλά για πολλοστή φορά φάνηκε ότι αυτή η ομάδα με μόλις έναν έμπειρο περιφερειακό παίκτη που δεν θα έτρεμε στα τελευταία λεπτά και μπορούσε να βγάλει μια φυσιολογική επίθεση θα είχε πολύ διαφορετική πορεία. Όπως φυσικά και με έναν άλλο προπονητή που ακόμη και όταν αποφεύγει τις γνωστές του γκάφες στα κρίσιμα σημεία είναι και αυτός ένας απλός παρατηρητής από τον πάγκο. Ούτε ένας παίκτης από αυτούς που είχε ο Ολυμπιακός σήμερα δεν θα μπορούσε να κάνει την διαφορά αν ήταν φέτος στον ΑΡΗ μας. Μέτριοι παίκτες που δίπλα σε έναν εξαιρετικό Σπανούλη έχουν καταφέρει να χτίσουν μια νοοτροπία νικητή, κάτι που δυστυχώς απουσιάζει εδώ και χρόνια από την ομάδα μας.

Δυσκολεύομαι να δώσω συγχαρητήρια στα "παιδιά" για την προσπάθεια τους για περίπου 35' μιας και αυτή ακριβώς η νοοτροπία μας έχει φέρει ως εδώ. Μαζί φυσικά με την πολυετή προσπάθεια μικρών παραγόντων και προπονητών να μας πείσουν ότι τα παιχνίδια με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό ακόμη και εντός έδρας είναι "εκτός προγράμματος" και το μόνο που μπορούμε να κερδίσουμε είναι εμπειρίες, όπως σήμερα... Όπως χθες στο ποδόσφαιρο έτσι και σήμερα στο μπάσκετ εκτός συγκλονιστικού απροόπτου η χρονιά έλαβε τέλος. Τα εναπομείναντα παιχνίδια μοιάζουν περισσότερο με τυπική διαδικασία ως αγγαρεία και θέλοντας και μη το μυαλό όλων από τα μέσα Μαρτίου πηγαίνει στην επόμενη χρονιά. Μια χρονιά που καλό είναι προτού μας αναλύσει τα πλάνα του ο κ.Αρβανίτης και οι συνεργάτες του να κάνουν τον κόπο να μας εξηγήσουν με τι σκεπτικό χτίστηκε ο φετινός ΑΡΗΣ. Πως δηλαδή ενώ μιλούσαμε για κορμό από την προηγούμενη χρονιά δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε ούτε έναν από τους 3 περιφερειακούς παίκτες(Πάσαλιτς, Βεργίνης, Καραποστόλου) που ήταν πρώτοι σε χρόνο συμμετοχής, πως δεν μπορούσαμε να πάρουμε έναν ξένο από αυτούς που είχαμε δικαίωμα ενώ είχαμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στον Β.Αγγέλου ένα από τα υψηλότερα συμβόλαια προπονητή στην Α1, γιατί παρέμεινε στην ομάδα ο κουτσός Τζ.Χαντ  και γιατί δεν προτιμήθηκε κάποιος δευτεροκλασσάτος Έλληνας παίκτης την στιγμή που οι νεαροί Λαρετζάκης, Πουλιανίτης και Μήτογλου δεν υπολογιζόταν από τον προπονητή που τους διάλεξε. Έτσι απλά για να καταλάβουμε λίγο την φιλοσοφία των ανθρώπων στη διοίκηση γιατί αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω προς τις αρχές της σεζόν και θυμηθούμε τις "βαρυσήμαντες" δηλώσεις από τεχνικό τιμ, διοικητικούς και εξωδιοικητικούς μάλλον για κάποια άλλη ομάδα όπως αποδείχθηκε θα έπρεπε να μιλούσαν και όχι για τον φετινό ΑΡΗ που βρίσκεται πιο μακριά από την 6αδα(ο μεγάλος φετινός μας στόχος?!?!) από ότι στον υποβιβασμό...

ΥΓ. Παρακολουθώντας το κοουτσάρισμα του Μίνιτς στα τελευταία 2 παιχνίδια με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό κατέληξα ότι μάλλον στα προηγούμενα ήταν μεθυσμένος ή δεν είχε κοιμηθεί καλά το βράδυ...

Σε δεύτερη μοίρα έχει περάσει αναγκαστικά το τμήμα μπάσκετ λόγω της δραματικής κατάστασης που βρίσκεται το ποδόσφαιρο αλλά και αυτής της διακοπής για το αστείο all star game που απευθύνεται στους 3000 με 4000 της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας που δίνουν το παρών στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Για όλους τους υπόλοιπους είναι απλά μια νεκρή μπασκετική περίοδος. 

Φυσικά το ρόλο του σε αυτή την παγωμάρα που υπάρχει και στον μπασκετικό ΑΡΗ έχει παίξει η κατρακύλα στη βαθμολογία όπου μετά την ήττα από τον Απόλλων Π. μέσα στο Παλέ οι όποιοι στόχοι υπήρχαν μοιάζουν να απομακρύνονται. Αν λοιπόν ο Μ.Μίνιτς και οι παίκτες του πιστεύουν ότι μπορούν να ρεφάρουν τις απρόσμενες εντός έδρας ήττες και με νίκες ανάλογες με αυτή στη Ν.Σμύρνη να πιάσουν την 6η θέση τότε αυτή η διακοπή 2 εβδομάδων αποτελεί την ιδανικότερη ευκαιρία ώστε όλοι μαζί να δουλέψουν σκληρά και να παρουσιασθούν σαφώς πιο δυνατοί στα εναπομείναντα παιχνίδια. Αυτό ακριβώς έγινε και με το φιλικό με τον ΚΑΟΔ και λογικά γίνεται καθημερινά στις προπονήσεις όπου συμμετέχουν όλοι κανονικά εκτός του Τζ.Χαντ που παρόλο που δεν έχει προσφέρει το παραμικρό από την αρχή της χρονιάς παραμένει ένα εξαιρετικό παιδί που σύμφωνα με τον πρώην προπονητή της ομάδος αξίζει να βρίσκεται στο ρόστερ και να αμοίβεται από τον ΑΡΗ... Ο Μίνιτς πάντως έχει δείξει ότι δεν τον εμπιστεύεται έτσι και αλλιώς αλλά με αυτές τις εμφανίσεις που έχει κάνει φέτος ο Χάντ δύσκολα να τον εμπιστευτεί οποιοσδήποτε προπονητής. Το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είναι πολύ δύσκολο αλλά αν παρουσιαστεί πάλι η ομάδα του Πειραιά χωρίς τον Σπανούλη και με ενδιάμεσο το δύσκολο παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα ίσως ο ΑΡΗΣ μας να έχει μια ευκαιρία να κάνει μια νίκη εκτός προγράμματος.

Αν το πρόβλημα του Μίνιτς από τότε που ήρθε στον ΑΡΗ ήταν το ότι δεν γνώριζε την ομάδα και δεν είχε χρόνο να δουλέψει αυτά που ήθελε πλέον αυτό παύει να ισχύει. Στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό η ομάδα έδειξε μια διαφορετική φιλοσοφία αξιοποιώντας τους ψηλούς και περνώντας διαρκώς την μπάλα κοντά στο καλάθι. Περιμένουμε λοιπόν να δούμε την ερχόμενη Δευτέρα την δουλειά που κάνουν εδώ και 2 εβδομάδες ο Μ.Μίνιτς και οι παίκτες του να βγαίνει πάνω στο παρκέ και ο ΑΡΗΣ να ξαναμπαίνει δυνατά στην διεκδίκηση της 6ης θέσης. Διαφορετικά στο μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι σε κάποιου είδους ισοβαθμία με τον ΚΑΟΔ μέσα που λόγω των 2 νικών να μας ανεβάσει πιο ψηλά.

Δια πυρός και σιδήρου ο ΑΡΗΣ  που έβγαλε πολύ πείσμα πάνω στο παρκέ κατάφερε να φύγει νικητής από το κλειστό της Ν.Σμύρνης ρίχνοντας για ακόμη μια φορά τον πολυδιαφημισμένο Πανιώνιο στο καναβάτσο! Για να το πετύχει αυτό έπρεπε πρώτα να προσπεράσει τα εμπόδια της διαιτητικής τριάδας με τους Γκόντα, Ταβουλαρέα και Παναγιώτου να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να γυρίσουν το παιχνίδι και να στέψουν νικητή τον ανύπαρκτο Πανιώνιο. Απαντήσεις προς κάθε επικριτή έστειλαν οι παίκτες και ο Μ.Μίνιτς πάνω στο παρκέ που μαζί με την διοίκηση τον τελευταίο καιρό έχουν ακούσει παρά πολλά.

Το παιχνίδι από την αρχή έδειχνε  ότι θα ήταν ένα σκληρό ντέρμπι μιας και οι παίκτες μας δεν έδειχναν διατεθειμένοι να αφήσουν τον Πανιώνιο να ξεφύγει και κάθε φορά που το επιχειρούσε απαντούσαν με μικρά σερί και έπαιρναν κεφάλι στο σκορ. Κάτι που συνεχίστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο, εκεί που έγινε ξεκάθαρο ότι η κακή ημέρα των περισσότερων παικτών του αντιπάλου μας θα τους στοίχιζε. Βέβαια ο ΑΡΗΣ είχε να αντιμετωπίσει ίσως και την χειρότερη διαιτησία της φετινής χρονιάς με τους διαιτητές να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να αναστήσουν τον πεθαμένο Πανιώνιο. Επιθετικά φάουλ από το πουθενά, τεχνικές ποινές χωρίς αφορμή, ανοχή στο σκληρό παιχνίδι του Πανιωνίου, υπερευαισθησία στα μαρκαρίσματα των παικτών μας και μια συμπεριφορά επί 40' που έδειχνε ξεκάθαρα ότι οι Γκόντας, Ταβουλαρέας και Παναγιώτου  δεν θέλανε ο ΑΡΗΣ να κερδίσει. Μάλιστα μέχρι και πολλά από τα φάουλ που χρέωναν υπέρ της ομάδος μας αποσκοπούσαν στο να εμποδίσουν το εύκολο καλάθι. Ευτυχώς η καλή άμυνα των παικτών μας σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, η ψυχωμένη εμφάνιση του Πελεκάνου και τα καθοριστικά καλάθια του Βεζένκοβ και του Αθηναίου χάρισαν την νίκη στην ομάδα μας. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η παρουσία των ψηλών της ομάδος που έκλεισαν τον δρόμο προς το καλάθι και αν ο Μίνιτς δεν ξεχνούσε για ανεξήγητο λόγο τον Χαρίση στον πάγκο που ξεκίνησε πολύ καλά στο πρώτο ημίχρονο ίσως η νίκη να ερχόταν ακόμη πιο εύκολα. 

Για πρώτη φορά φέτος ο ΑΡΗΣ σαν ομάδα έδειξε χαρακτήρα, πείσμα και κέρδισε παιχνίδι στο φινάλε χάρη σε δικά του κρίσιμα σουτ και όχι στην αστοχία των αντιπάλων. Μάλιστα το γεγονός ότι αυτή η νίκη ήρθε ακριβώς μετά το στραπάτσο του τελικού και την περιπετειώδη εβδομάδα που ακολούθησε της δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και στην βαθμολογία αυτή η νίκη ίσως αποδειχθεί καθοριστική και από εκεί που  η ήττα σε Ελευσίνα και από Κολοσσό στο Παλέ μας είχαν βγάλει εκτός "στόχων" πλέον τα πράγματα αλλάζουν και πάλι και η είσοδος στην πρώτη 6αδα μοιάζει πιο εφικτή. Φυσικά θα πρέπει κάποια στιγμή να αποκτήσουμε σταθερότητα, να βελτιώσουμε την επιθετική λειτουργία της ομάδος και παλεύουμε τα παιχνίδια όπως παλέψαμε σήμερα νικώντας ακόμη και τα "κοράκια". Έκτροπα δεν είχαμε μιας και οι "πάνθηρες" μάλλον απουσίαζαν αλλά είχαμε τις σφυρίχτρες που είχαν παρεκτραπεί εντελώς. Αν και έδωσε κάποιες εξηγήσεις με πρόσφατη συνέντευξη του ο κ.Αρβανίτης για το ποια είναι η θέση της ομάδος τη δεδομένη χρονική στιγμή απέναντι στα κέντρα αποφάσεων ίσως θα πρέπει να δει με ποιον τρόπο θα πρέπει ο ΑΡΗΣ να "εξυγιανθεί" και σε αυτό το κομμάτι. Ως τότε καλύτερο πράγμα από το να μας διαψεύδει η ομάδα για την κριτική που ασκούμε  με την παρουσία της πάνω στο παρκέ όπως έκανε σήμερα, δεν υπάρχει!

Αν υπάρχει κάτι που αποζητά διαρκώς ο Αρειανός οπαδός από κάθε διοίκηση, παράγοντα και όποιον τέλος πάντως εμπλέκεται με τον ΑΡΗ σε οποιοδήποτε πόστο αυτό είναι η ειλικρίνεια. Σημαντικό είναι η ομάδα να θωρακίζει επικοινωνιακά την εικόνα της και να φιλτράρει το τι βγαίνει προς τα έξω αλλά εδώ και χρόνια σε όλα τα τμήματα του συλλόγου αυτό έχει διαστρεβλωθεί αρκετά με αποτέλεσμα τα "φίλτρα" και η επικοινωνιακή πολιτική στοχεύουν στον Αρειανό φίλαθλο και όχι σε αυτούς που δεν ανήκουν στην οικογένεια του ΑΡΗ. Πιο απλά όπως λέει ο σοφός λαός "ο κόσμος το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι". Κάπως έτσι μοιάζουν οι ημέρες που ακολούθησαν το φιάσκο του τελικού, με τον κόσμο δικαιολογημένα να βγάζει οργή για την διοίκηση, με τις διαρροές περί αυτοπροτάσεων του Γ.Αθηναίου σε ομάδες του εξωτερικού να δίνουν και να παίρνουν αλλά και τη χθεσινή συζήτηση των παικτών με τον πρόεδρο της ΚΑΕ για τις καθυστερήσεις πληρωμών να σημαδεύεται από την αποχώρηση του Μίνιτς από την προπόνηση γιατί ενοχλήθηκε από την καθυστέρηση στο πρόγραμμα της προπόνησης...

Σε όλη όμως την παραπάνω επικαιρότητα είχαμε και την αντίδραση της ΚΑΕ τουλάχιστον επικοινωνιακά και εκεί είναι κάπου που αρχίζει να χάνεται η μπάλα και ο Αρειανός οπαδός να μην ξέρει τι να πιστέψει. Ο κ.Αρβανίτης σε μια πολύ ωραία συνέντευξη στα Αθλητικά Νέα έδωσε απαντήσεις για όλους και για όλα και σε γενικές γραμμές θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν πειστικός. Όπως και να έχει το θέμα το ότι ο ΑΡΗΣ εξευτιλήστηκε στον τελικό αγωνιστικά και εξεωαγωνιστικά και ότι ακόμη και οι φίλοι της ομάδος που βρέθηκαν στην Κρήτη με εισιτήρια στα χέρια δεν μπόρεσαν να μπουν είναι μια πραγματικότητα που δεν την δημιούργησαν ανώνυμα blog, ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και "φίλοι" των προηγούμενων διοικήσεων. Στο καπάκι μαθαίνουμε ότι ο Γ.Αθηναίου ψάχνεται να φύγει με την πληροφορία να λέει ότι ο μάνατζερ του τον έχει προτείνει σε αρκετές ομάδες του εξωτερικού. Ο ίδιος ο Γ.Αθηναίου μέσω δήλωσης του στην ιστοσελίδα της ΚΑΕ διέψευσε τα πάντα και τόνισε ότι θέλει να παραμείνει στην ομάδα. Αυτό όμως που έχει πιο ενδιαφέρον από όλα είναι η χθεσινή είδηση της συζήτησης των παικτών με τον κ.Αρβανίτη για τις πληρωμές που ενόχλησε τον Μ.Μίνιτς με αποτέλεσμα να αποχωρήσει από την προπόνηση... Φαίνεται αυτή η είδηση να "γεννήθηκε" στο pressaris.gr και από εκεί να κυκλοφόρησε σε όλα τα ΜΜΕ ανά την Ελλάδα. Με όλα αυτά που συμβαίνουν στον ΑΡΗ μόνο περίεργο δεν μας φάνηκε μέχρι το σημείο που βγήκε η ανακοίνωση των παικτών του ΑΡΗ που εξυμνεί τη διοίκηση, διαψεύδει τη συγκεκριμένη είδηση και ζητά από όλους τους συκοφάντες να αφήσουν την ομάδα ήσυχη να συνεχίσει την προσπάθεια της. Σε όλο αυτό όμως αναφορά στον προπονητή δεν γίνεται πουθενά. Να συμπεράνουμε ότι από τη στιγμή που οι παίκτες διαψεύδουν την είδηση τότε ο Μίνιτς δεν είχε λόγο να ενοχληθεί και όλα κύλησαν φυσιολογικά; Ποιος ξέρει...

Όλα αυτά πάντως φανερώνουν το τεράστιο επικοινωνιακό χάσμα που υπάρχει μεταξύ της διοίκηση και του κόσμου του ΑΡΗ με αποτέλεσμα όλοι μας να προχωράμε στα τυφλά και να μην μπορούμε να κατανοήσουμε αν η ομάδα μας βαδίζει στην άκρη του γκρεμού ή σε ασφαλή μονοπάτια. Σίγουρα  ο κ.Αρβανίτης έχει να ασχοληθεί με χίλια δύο πράγματα και όπως δήλωσε και ο ίδιος υπάρχει ανάγκη να μπουν και άλλα άτομα στο Δ.Σ. της ΚΑΕ αλλά θα πρέπει να επιληφθεί του θέματος και να δει πως η εικόνα του μπασκετικού ΑΡΗ επικοινωνιακά μπορεί να βελτιωθεί. Σε μια τέτοια εποχή όπου ο ΑΡΗΣ είναι αγωνιστικά απαξιωμένος η ειλικρινής σχέση με τον κόσμο της ομάδος είναι μονόδρομος. Αλλιώς θα συνεχίσουμε να είμαστε 1000 άτομα στο Παλέ και να πανηγυρίζουμε αν 1 ή 2 φορές τον χρόνο κάνουμε sold out και ανά 5-6 χρόνια πηγαίνουμε σε έναν τελικό... 

ΥΓ. Οι κακές γλώσσες πάντως λένε ότι αυτές οι "ειδήσεις" πηγάζουν από δημοσιογραφικούς "κύκλους" που είχαν καλομάθει με το προηγούμενο καθεστώς τώρα που η ροή ειδήσεων από την ΚΑΕ κάνει και παύσεις ή καθυστερεί σημαντικά χαλάει τη δουλειά τους. Κάπως έτσι η "ομάδα εργασίας της ΚΑΕ" από την καθημερινή σκληρή δουλειά γεμάτο διαφάνεια πέρασε σε ένα θολό τοπίο με τους καπνούς από τα "προβλήματα-φωτιά" να καλύπτουν τα πάντα.

ΥΓ2. Ενοχλήθηκε ο Μίνιτς και αποχώρησε; Εδώ σε ολόκληρο τελικό που κατάφερε να πετύχει το εκπληκτικό 50-13 δεν ενοχλήθηκε και χαμογελούσε χαρούμενος. Η καθυστέρηση στην προπόνηση τον πείραξε;

Με μια "τυπική" ανακοίνωση μετά την τέλεση του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος προσπαθεί καθυστερημένα η διοίκηση της ομάδος να δείξει ότι αφουγκράζεται την οργή του κόσμου και να δικαιολογηθεί για όλα τα τραγελαφικά που έγιναν στο Ηράκλειο. Μια ανακοίνωση που προσωπικά θεωρώ εντελώς άστοχη και προσχηματική μιας και αυτό που ζήσαμε χθες ήταν κάτι που το περιμέναμε όλοι μας. Μπορεί οι βολές προς την αστυνομία να είναι ξεκάθαρες αλλά όταν αναφέρεσαι σε "φιλότιμες προσπάθειες" των ανθρώπων της ΕΟΚ τότε κ.Αρβανίτη είσαι μεγάλο κορόιδο ή μας κοροϊδεύεις και εσύ όπως ακριβώς έκανε ο κ.Βασιλακόπουλος, ο κ.Τσαγκρώνης και ο κ.Συμεωνίδης. Όλοι τα περιμένανε τα χθεσινά γεγονότα και μάλιστα ήταν προετοιμασμένοι για αυτά. Η αστυνομία  περίμενε μόνο φιλάθλους του Παναθηναϊκού(για αυτό και θορυβήθηκαν όταν έμαθαν ότι θα ερχόντουσαν οπαδοί του ΑΡΗ),οι άνθρωποι της ΕΟΚ τάχα για τα μάτια του κόσμου ενδιαφέρθηκαν την ύστατη στιγμή για την ισονομία και η διαιτητική τριάδα μας κορόιδευε στα μούτρα όταν στο τέταρτο δεκάλεπτο που η διαφορά είχε ξεφύγει ξαφνικά σε αντίθεση με το υπόλοιπο παιχνίδι σφύριζαν ΑΡΗ. Ενώ δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στην Δημόσια Τηλεόραση που πλαστογράφησε για ακόμη μια φορά την πραγματικότητα...

Αυτή η ανακοίνωση της ΚΑΕ θα είχε κάποιο νόημα αν είχε βγει πριν τον τελικό και είχε προειδοποιητικό χαρακτήρα. Τουλάχιστον να μην μας περνάνε για χαζούς. Άλλωστε ο φακός της τηλεόρασης δεν έδειξε κανέναν άνθρωπο του ΑΡΗ να διαμαρτύρεται, να απαιτεί, να νευριάζει με όλο αυτό το φιάσκο. Ήταν ένας από τους πιο "ήρεμους" τελικούς με τον ΑΡΗ να έχει φιλική συμμετοχή. Σίγουρα το να λέμε να μην κατέβαινε η ομάδα είναι υπερβολικό και υποκριτικό μιας και κανείς μας δεν θα ήθελε τις επιπτώσεις αλλά εδώ πήγαμε εντελώς στο άλλο άκρο. Όχι μόνο δεν διαμαρτυρηθήκαμε σαν ΚΑΕ ΑΡΗΣ πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλά σχεδόν με την στάση μας είπαμε και ευχαριστώ... Δεν απαιτήσαμε να μπουν οι οπαδοί μας μέσα που έφαγαν πόρτα από την αστυνομία, δεν απαιτήσαμε να απομακρυνθούν όλοι αυτοί με τα διακριτικά, δεν αντιδράσαμε όταν τραμπούκιζαν συνΑρειανούς μας μέσα στο γήπεδο, δεν διαμαρτυρηθήκαμε όπως αρμόζει στον ΑΡΗ όταν η ΚΕΔ αποφάσισε να ορίσει διαιτητή και όχι να τον βγάλει από την κλήρωση. Όταν θες να λέγεσαι πρόεδρος του ΑΡΗ τότε οφείλεις να έχεις και την ανάλογη συμπεριφορά και όχι όταν έρχονται τα δύσκολα να κάνεις την παλαβή και να σφυρίζεις αδιάφορα...

ΥΓ. Για τον λίγο προπονητή μπασκετικά και ακόμη πιο λίγο σαν άνθρωπο που ήταν τόσο χαρούμενος χθες θα κάνετε κάτι; ή και αυτό είναι ανάξιο αναφοράς και δεν κάνει να ασχολούμαστε;

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΕ

«Η Διοίκηση της ΑΡΗΣ Κ.Α.Ε. αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει την υπερηφάνεια της, για την πορεία της ομάδας στο Κύπελλο Ελλάδος και την συμμετοχή της στον τελικό του θεσμού. Μιας ομάδας Ελλήνων κατά βάση παικτών, μιας ομάδας που παλεύει τίμια μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, μιας ομάδας που όσο το επέτρεψαν οι αντοχές της, κοίταξε στα μάτια τον υπερπλήρη και απαλλαγμένο από πάσης είδους προβλήματα οικονομικής και αγωνιστικής φύσεως, αντίπαλό της. Το αποτέλεσμα του τελικού μας πληγώνει όλους, μιας και ο ΑΡΗΣ είναι φτιαγμένος όχι για να διεκδικεί αλλά για να κατακτά τίτλους, αλλά ευελπιστούμε ότι η παρουσία σε αυτόν τον τελικό, θα αποτελέσει την αφετηρία για ένα λαμπρότερο αγωνιστικό μέλλον.

Σε ό,τι αφορά τις εικόνες και τα όσα συνέβησαν στις εξέδρες του γηπέδου που φιλοξένησε τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, είμαστε στην δυσάρεστη θέση να καταγγείλουμε την απαράδεκτη στάση της ΑΝΙΚΑΝΗΣ Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηρακλείου. Της οποίας οι δυνάμεις και κυρίως, οι υπεύθυνοι επικεφαλείς για την τήρηση της τάξης και των όσων συμφωνήθηκαν στις συσκέψεις για τον τελικό, αποδείχτηκαν θεατές της προκλητικής συμπεριφοράς μερίδας οπαδών της αντιπάλου ομάδας. Όλα όσα συμφωνήθηκαν και υπογράφηκαν από το πρακτικό για τα μέτρα τάξης του τελικού, πήγαν περίπατο με αποκλειστική ευθύνη της Αστυνομίας. Την επόμενη φορά, θα ήταν προτιμότερο να παραδεχθεί την ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ της και να μην αναλαμβάνει ευθύνες που δεν μπορεί να φέρει σε πέρας, γεγονός που εκ του αποτελέσματος φάνηκε σήμερα.

Σε ότι αφορά την διοργανώτρια αρχή του Κυπέλλου Ελλάδος, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ανθρώπων της για να αποφευχθεί το «φιάσκο» στις εξέδρες του κλειστού «Δυο Αοράκια», δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν την δικαίωσε και μπορούμε να μιλάμε πια για ΠΑΤΑΓΩΔΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ίσους όρους διεξαγωγής του τελικού, εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου, όπως τουλάχιστον η ίδια είχε υποσχεθεί. Κύριοι, ας ήταν αυτή η τελευταία αποτυχημένη απόπειρα διεξαγωγής ενός τελικού Κυπέλλου Ελλάδος. Ευχόμαστε και ελπίζουμε για την επόμενη χρονιά, να καθίσουμε όλοι μαζί – Ομοσπονδία και ομάδες - σε ένα τραπέζι, ώστε να συμφωνήσουμε για τον τρόπο διεξαγωγής ενός θεσμού που θα αποτελεί πραγματική γιορτή του μπάσκετ και όχι τυπική διεκπεραίωση μιας αγωνιστικής υποχρέωσης.

Τέλος, σαν Διοίκηση, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας, του ηρωικούς Αρειανούς που βρέθηκαν στο πλευρό της ομάδας και μας έκαναν όλους να νοιώθουμε σιγουριά και περηφάνια. Τα συνθήματα αγάπης, πίστης και αφοσίωσης που τραγουδούσαν από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο του τελικού, μας γεμίζουν με πείσμα και αποφασιστικότητα για το παρόν και το μέλλον. Όσο για τους χιλιάδες Αρειανούς στους οποίους δεν δόθηκε η δυνατότητα να «κιτρινίσουν», όπως πάντα κάνουν, το γήπεδο ενός τελικού; Για μια ακόμη φορά οφείλουμε σαν Διοίκηση να τους ζητήσουμε συγγνώμη, επαναλαμβάνοντας ωστόσο ότι πράξαμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας στα πλαίσια της νομιμότητας και των δικαιωμάτων μας ως Κ.Α.Ε., για να τους έχουμε στο πλευρό μας. Μακάρι αυτή να ήταν η τελευταία φορά που η ομάδα του ΑΡΗ, αγωνίστηκε χωρίς τον καλύτερό της παίκτη. Τον κόσμο της».

Όσο και αν είχαμε στην άκρη του μυαλού μας μια τέτοια εξέλιξη η ντροπή που νιώθουμε για όλους αυτούς που κλήθηκαν να εκπροσωπήσουν το μεγαλείο του ΑΡΗ μας δεν έχει τελειωμό. Με μια παρουσία σχεδόν σε όλα τα επίπεδα που πρόσβαλλε την ένδοξη ιστορία του συλλόγου αλλά και το μεγαλείο του ηρωικού κόσμου που αψήφησε τα προγνωστικά, τα αστυνομικά μπλόκα και τα τεχνάσματα του Βασιλακόπουλου και προσπάθησε να δώσει το παρόν στην Κρήτη. Οι φόβοι μας έγιναν πραγματικότητα, ο κόσμος του ΑΡΗ επιλεκτικά αποκλείστηκε(μεγάλο μέρος του κόσμου ενώ είχε εισιτήρια έμεινε εκτός), η διοίκηση κατέβασε τα βρακιά χωρίς να πει κουβέντα για τίποτα και ο συνταξιούχος-ταβερνιάρης που θέλει να λέγεται προπονητής κατάφερε μια ομάδα πωρωμένη στο Α ημίχρονο να την μετατρέψει σε ευνουχισμένη μέσα σε λίγα λεπτά. Η άγνοια του για τα ιστορικά ρεκορ που λίγο έλειψε να καταρριφθούν, το αηδιαστικό χαμόγελο του με τη λήξη του αγώνα και  τα συγχαρητήρια που μοίρασε στην συνέντευξη τύπου προς πάσα κατεύθυνση απλά φανερώνουν όλα αυτά που λέγαμε από την πρώτη στιγμή για κακή επιλογή. 

Αυτοί που έχουν την μικρότερη ευθύνη σε όλο αυτό το φιάσκο είναι οι παίκτες της ομάδος μας που βρέθηκαν για ακόμη μια φορά ανοχύρωτοι σαν πρόβατα στην σφαγή για να γίνουν περίγελος όλης της Ελλάδος. Και αν και έδειξαν ότι έχουν τσαγανό μέσα τους όταν έχεις τον Μίνιτ;ς στον πάγκο να σου ξεκινάει το Β ημίχρονο χωρίς τον Μποχωρίδη και τον Βεζένκοβ που ήταν οι κορυφαίοι της ομάδος μας στο Α ημίχρονο και να επιμένει σε τραγικά χαμηλά σχήματα χάνοντας κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ στην επανάληψη.  Αδικαιολόγητη εμπιστοσύνη στον  Ασημακόπουλο που όσο και αν θέλει να το παίξει ο μεγάλος αρχηγός του τεράστιου συλλόγου που λέγεται ΑΡΗΣ μάλλον δεν καταλαβαίνει ότι μοιάζει περισσότερο με τραγική φιγούρα παρά ο παίκτης που θα σηκώσει την σημαία του συλλόγου ψηλά. Όταν λοιπόν αυτή η άπειρη ομάδα που δεν έχει έναν κανονικό ηγέτη μέσα στο παρκέ δεν έχει ούτε καν την απαραίτητη καθοδήγηση από τον πάγκο λογικό είναι σε ένα ημίχρονο να βάζει 13 πόντους. Το πως έβλεπε το παιχνίδι ο Μίνιτς φάνηκε από την επιλογή του να ρίξει τον Λαρετζάκη  όταν η διαφορά πλησίαζε στους 40 πόντους... Ένα ολόκληρο ημίχρονο η ομάδα μας έμοιαζε να βρίσκεται σε τρικυμία και η κίνηση του καπετάνιου ήταν να βάλει μέσα έναν από τους νεαρότερους παίκτες της ομάδος που σε άλλα παιχνίδια δεν τον βάζει καν. Βάλε ρε και τον Πουλιανίτη μέσα ρε Μίνιτς να πάρει εμπειρία από το πως είναι να γίνεσαι σάκος του μποξ και να γελάει όλη η φίλαθλη Ελλάδα μαζί σου... Κρίμα για τα παιδιά που το ζήσανε όλο αυτό, ακόμη πιο κρίμα όμως που φορούσαν τις τιμημένες φανέλες του ΑΡΗ μας...

Όπως είπαμε και στον πρόλογο μας όλα τα παραπάνω ως ένα σημείο ήταν αναμενόμενα. Αν υπήρχε κάποιος που μπορούσε να περισώσει κάτι από την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ αυτός ήταν ο κ.Αρβανίτης και οι συνεργάτες του. Δηλαδή κ.Αρβανίτη τι έπρεπε να γίνει για να αγανακτήσετε και να  προασπίσετε τα συμφέροντα του ΑΡΗ και του κόσμου του; Μήπως δεν γνωρίζατε για τους ταξιδιώτες από τη Θεσσαλονίκη; για τις οργανωμένες μετακινήσεις των φίλων του Παναθηναϊκού δεν ενημερωθήκατε ότι τους άφησαν να μπουν χωρίς κανένα πρόβλημα; Μέχρι και ορισμός διαιτητή έγινε που είχε την ταμπέλα του βάζελου έγινε και δεν είπατε κουβέντα... Πλήρη αποτυχία σε όλα τα επίπεδα για τον ΑΡΗ και αποκλειστική υπεύθυνη για αυτό είναι η διοίκηση του ΑΡΗ.  Ναι μεν το άρθρο 99 είναι μια επιτυχία και ίσως αυτοί οι νεαροί αν μείνουν στον ΑΡΗ να κάνουν μια αξιόμαχη ομάδα αλλά διασυρμοί σαν τον σημερινό σε έναν τελικό και αποκλεισμοί ντροπής σαν τον περσινό από ομάδα Α2 είναι κατάμαυρες σελίδες στην ιστορία του ΑΡΗ...  Αν νιώθετε λίγο ντροπή για όλα όσα έγιναν εις βάρος του ΑΡΗ και του κόσμου μας λόγω της δικής σας ανεπάρκειας και ανοχής ίσως να πρέπει να παραιτηθείτε. Πάρτε λοιπόν τον ταβερνιάρη προπονητή που ήταν χαρούμενος και μίλησε για ωραία ατμόσφαιρα στην συνέντευξη τύπου, μαζέψτε την ομάδα εργασίας σας που παραμυθιάστηκε από τον Αγγέλου και έστησε μια ομάδα βασισμένη σε επικοινωνιακά τρικ και άντε στα τσακίδια... 

ΥΓ. Ως κάτοχος διαρκείας εδώ και δεκαετίες έχω σαν φιλοσοφία να μην επηρεάζεται η παρουσία μου στο γήπεδο από καμία διοίκηση, προπονητή ή παίκτη που αποτελεί τον ΑΡΗ μας. Σε διαφορετική περίπτωση θα το είχα κάνει κομμάτια και θα σας το πετούσα στα μούτρα σας κ.Αρβανίτη και λοιποί της διοίκησης...

ΥΓ2. Η πληροφορία ότι οι μέτοχοι είπαν στον κ.Αρβανίτη ότι θα καλύψουν τα πρόστιμα ώστε αυτός να μην κατεβάσει την ομάδα μέχρι να τηρηθούν όλα όσα είχε υποσχεθεί η ΕΟΚ είναι κάτι που θα πρέπει σίγουρα να διερευνηθεί.

ΥΓ3. Όταν βιάζεσαι ομαδικώς από βάζελο, αστυνομία, ΕΟΚ, ΚΕΔ, Δημόσια Τηλεόραση και δεν παλεύεις να σωθείς αλλά το δέχεσαι χωρίς να βγάλεις τσιμουδιά τότε λογικό είναι οι βιαστές σου να δηλώνουν δημόσια ότι ήταν συναινετικό και σου άρεσε... 

ΥΓ4. Συγχαρητήρια σε όλα τα Αρειανά που βρέθηκαν στην Κρήτη.

ΥΓ5. Συγχαρητήρια κ.Αρβανίτη σήμερα κάνατε κάποιους συνΑρειανούς μας να αναπολούν τον Γ.Δαμιανίδη που χρέωσε την ομάδα με 5 εκ. ευρώ...

Σημαντική βαθμολογική ανάσα πήρε η ομάδα μας σήμερα χάρη στην αγχωτική νίκη απέναντι στο μαχητικό Ρέθυμνο. Ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι που αν και στο ημίχρονο έμοιαζε να εξελίσσεται σε εύκολο απόγευμα για τον Μ.Μίνιτς και τους παίκτες του τελικά όπως αρκετές φορές το συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ το  "γύρισε"  για να προσφέρει μια νίκη με σαφώς περισσότερο σασπένς στο φινάλε της αναμέτρησης. 

Το μπασκετ είναι παιχνίδι ψυχολογίας και όταν παρακολουθείς αυτή την ομάδα να αγωνίζεται το πρώτο που διαπιστώνεις είναι ότι αυτοί οι παίκτες τρέμουν στην σκέψη της αποτυχίας. Μεγάλη ατολμία στην επίθεση, ανούσια κυκλοφορία της μπάλας και αμέτρητα τρίποντα που αποτελούν την εύκολη διέξοδο της επιθετικής λειτουργίας του φετινού ΑΡΗ. Καθόλου inside game, καθόλου διείσδυση, καθόλου screen, καθόλου τακτική... Όλα τα παραπάνω έχουν σαν λογική συνέπεια η απόδοση της ομάδος μας να κυμαίνεται κυρίως με βάση τα ποσοστά ευστοχίας στα μακρινά σουτ αλλά και κάποιες προσωπικές ενέργειες υπό την πίεση των 24''. Έτσι και σήμερα όπου για καλή μας τύχη είχαμε απέναντι μας ένα μετριότατο Ρέθυμνο που βρήκε ως αιχμή του δόρατος τον γερόλυκο Καλαμπόκη. Όταν λοιπόν ο 36χρονος Καλαμπόκης σου πετυχαίνει με χαρακτηριστική ευκολία 23 πόντους τότε δεν μπορείς να υπερηφανεύεσαι για την καλή σου άμυνα. Ευτυχώς όμως ο Καλαφατάκης μιμήθηκε τον Μίνιτς που πέταξε στον πάγκο τον Βεζένκοφ πάνω που είχε βρει ρυθμό και άφησε για 6' εκτός αγώνα στο δεύτερο δεκάλεπτο τον Καλαμπόκη εκτός με αποτέλεσμα στη δεύτερη περίοδο το Ρέθυμνο να βγει εκτός ρυθμού και να πετύχει μόλις 5 πόντους και η ομάδα μας να φθάσει στο +13. Επειδή όμως οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται η ομάδα ξέχασε να βγει από τα αποδυτήρια  και το Ρέθυμνο όχι μόνο μείωσε αλλά πέρασε και μπροστά. Εκεί όπου παρά τα λάθη, τα σουτ απελπισίας και τις χαμένες βολές ευτυχώς καταφέραμε και πήραμε τη νίκη... Σε αυτό το άναρχο στυλ παιχνιδιού ο Ασημακόπουλος για ακόμη ένα παιχνίδι αποδείχθηκε καθοριστικός, ο Βεζένκοφ ουσιαστικός και οι Αθηναίου και Πελεκάνος έδειξαν για ακόμη μια φορά ότι σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και στην κακή ημέρα τους είναι πολύτιμοι. Για τον Μίνιτς ότι και να πούμε είναι λίγο μιας και μοιάζει περισσότερο με απλός θεατής παρά με προπονητή. Όταν βλέπεις το Ρέθυμνο να έχει πάρει φωτιά και τους παίκτες σου να τα έχουν σπάσει και δεν κάνεις τίποτα τότε δικαιολογημένα σου αποδίδουμε τον χαρακτηρισμό του απλού παρατηρητή και όχι αυτού του προπονητή... Καλό το πάθος, το φιλότιμο και η προσπάθεια αλλά και λίγο τακτική, ψυχραιμία και εφαρμογή των βασικών αυτού του αθλήματος που λέγεται μπάσκετ δεν βλάπτει...

Επειδή όμως όταν φθάνεις στο σημείο να παλεύεις να αποφύγεις τυχόν περιπέτειες το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει τότε χωρίς αμφιβολία ο Μίνιτς και οι παίκτες του τα κατάφεραν μια χαρά σήμερα.  Το ιδανικό φυσικά θα ήταν να είχαμε κερδίσει με +8 πόντους αλλά εκεί στα τελευταία 45'' του αγώνα φάνηκε η τρικυμία που επικρατεί στο αγωνιστικό κομμάτι της ομάδος. Στην αρχή φάνηκε να έχουν ξεχάσει ότι υπάρχει και μια διαφορά πόντων που θα ήταν καλό να καλυφθεί, στη συνέχεια οι παίκτες φάνηκε να το θυμούνται, ο Μίνιτς έδειχνε να μην καταλαβαίνει και ενώ μάλιστα έγινε η ερώτηση για τις τελευταίες βολές τελικά προτιμήθηκε να μην γίνει φάουλ στη συνέχεια για να σταματήσει ο χρόνος και κάπως έτσι έληξε το παιχνίδι... Με λίγα λόγια, μπάχαλο! Έστω και έτσι ελπίζω αυτή η νίκη να τονώσει την ψυχολογία της ομάδος και να δούμε κάτι καλύτερο στη συνέχεια. Ακολουθεί ένας τελικός που με την εικόνα που βγάζει η ομάδα μας στα τελευταία παιχνίδια τα πράγματα φαντάζουν ακόμη πιο δύσκολα. Λίγος ο κόσμος που βρέθηκε στο Παλέ παρόλα αυτά στήριξε με όλες τις δυνάμεις του την ομάδα σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι και έστειλε το μήνυμα για την κατάκτηση του τίτλου με τη λήξη του αγώνα!

ΥΓ. Σεαποκλειστικότητατοτελευταίοtwitter τουΤζ.Χαντ"Today i picked up 4 balls and gave 1 assist! J is back!!!"