Με φόντο την απόκτηση του Αμερικανού σέντερ Τζαστιν Τζάκσον θα αγωνιστεί σήμερα η ομάδα μας στα Τρίκαλα με μοναδικό στόχο τη νίκη. Μια νίκη που για να έρθει θα πρέπει να δείξουμε στοιχεία όπως σοβαρότητα και συγκέντρωση που απουσίασαν από τον αγώνα με τους Σκάιλάινερς. Ανεξάρτητα από νίκες, ήττες, βαθμολογίες και στόχους πολλές φορές είναι η συνολική εικόνα πάνω στο παρκέ αυτή που πληγώνει περισσότερο και εκεί κάποια στιγμή θα πρέπει να δούμε τον ΑΡΗ να βελτιώνεται και να σταθεροποιείται σε πιο υψηλά στάνταρ απόδοσης.

Το παιχνίδι με τα Τρίκαλα μας φέρνει το μυαλό το ξεκίνημα της χρονιάς εκεί που ο ΑΡΗΣ άρχισε εντυπωσιακά κόντρα στην Κύμη, ήταν αρκετά καλός με τα Τρίκαλα αλλά είχε και τον τραυματισμό του Σανικίντζε που χρονικά(αγωνιστικά επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω) συνέπεσε με τα σκαμπανεβάσματα της ομάδος. Ακόμη και τόσους μήνες μετά κόντρα στον ίδιο αντίπαλο το ερώτημα για τον σημερινό αγώνα παραμένει ακριβώς το ίδιο. Θα δείξει ο ΑΡΗΣ το καλό του πρόσωπο; Θα δούμε παίκτες που θα βγάζουν ενέργεια πάνω στο παρκέ και θα είναι προσηλωμένοι στον στόχο της νίκης; θα υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο; Ερωτήματα που δυστυχώς η ομάδα ως τώρα δυσκολεύεται να απαντήσει μιας και στο ένα παιχνίδι βλέπουμε έναν ΑΡΗ παθιασμένο, με σχετικά καλή κυκλοφορία της μπάλας και ευστοχία στα σουτ και μετά από λίγες ημέρες βλέπουμε μια ομάδα στα χαμένα.  Τα Τρίκαλα παλεύουν για τη σωτηρία τους και αν και ξεκίνησαν πολύ άσχημα, στα τελευταία παιχνίδια παρουσιάζονται ανεβασμένα. Οπότε απαραίτητη προϋπόθεση για τη νίκη είναι να μπούμε δυνατά από την αρχή και να μην δώσουμε την ευκαιρία στον αντίπαλο να ελπίζει για κάτι παραπάνω από την καλή εμφάνιση.

Στο πρωτάθλημα μετά τους 20 πόντους από την ΑΕΚ ξεκαθάρισαν κάπως τα πράγματα για την 3η θέση οπότε στόχος μοιάζει πλέον η εξασφάλιση της 4ης θέσης όπου ανεξάρτητα την διαφορά δυναμικότητας με τις ομάδες που ακολουθούν παιχνίδια σαν το σημερινό οφείλεις να τα κερδίζεις. Αν στην πορεία αλλάξουν τα δεδομένα καλώς αλλά μέχρι τότε αναγκαστικά ο ΑΡΗΣ υποχρεούται να κοιτάει προς τα κάτω και να μην δώσει την ευκαιρία σε κανέναν άλλον να ονειρεύεται την 4η θέση. Φυσικά με τον ερχομό του Τζάκζον(που ανεξάρτητα από το βιογραφικό του αποκλείεται να μην υπερκαλύψει το κενό που άφησε ο Μπάκνερ) και με την ελπίδα ότι θα αποκτηθεί ακόμη ένας έμπειρος πόιντ γκάρντ αναμένουμε να δούμε τον ΑΡΗ επιτέλους να αρχίσει να βρίσκει την αγωνιστική του ταυτότητα και να κοιτάει και πάλι προς την κορυφή. Νίκη και μόνο νίκη στα Τρίκαλα!

Χωρίς τον Τζιμπούρ στην αποστολή, η ομάδα μας θα  προσπαθήσει να πάρει τη νίκη απέναντι σε μια φορμαρισμένη ομαδα σε ένα παιχνίδι όπου η τύχη του θα κριθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Το χιόνι και οι χαμηλές θερμοκρασίες έχουν μετατρέψει το γήπεδο του Ευόσμου σε παγοδρόμιο με αποτέλεσμα η "αυτοψία" που θα γίνει αύριο το μεσημέρι θα δείξει αν τελικά γίνει ο αγώνας ή θα πάμε σε αναβολή.

Η ομάδα την προηγούμενη αγωνιστική επέστρεψε στις νίκες αλλά σε καμία περίπτωση δεν έπεισε με την εμφάνιση της. Όχι ότι μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το "καλό ποδόσφαιρο" σε αυτή την κατηγορία αλλά συνήθως όταν δεν αγωνίζεσαι καλά θα έρθουν και οι στραβές όπως έχουν έρθει ήδη... Η επιστροφή του Τάτου και η απουσία του Τζιμπούρ λογικά θα αλλάξουν τα πλάνα του Αναστόπουλου. Ο Τσουμάνης λογικά θα πάρει τη θέση του Καράμπελα που ένιωθε ενοχλήσεις,ενώ ίσως να επιλεχθεί στο αρχικό σχήμα και ο Μιλούνοβιτς που τα πήγε καλά την τελευταία αγωνιστική. Στην κορυφή πάντως δύσκολα να αλλάξει ο Καπνίδης που στα δύσκολα δίνει λύσεις και χαρίζει πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα. Είτε γίνει το παιχνίδι αύριο, είτε την Κυριακή ή οποιαδήποτε άλλη ημέρα οι συνθήκες του αγώνα θα είναι οι ίδιες ακριβώς για όλους τους παίκτες και των 2 ομάδων. Ο κακός αγωνιστικός χώρος δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τη διάθεση και το πάθος που δείχνει ο κάθε παίκτης.

Ναι μεν στο επίκεντρο βρίσκεται ο Ν.Αναστόπουλος και οι όποιες επιλογές του αλλά και οι παίκτες μας αδικούν τους εαυτούς τους αντιμετωπίζοντας με ελαφρότητα τα περισσότερα παιχνίδια. Και φυσικά υπάρχει και το κομμάτι της ενίσχυσης της ομάδος με τον κεντρικό αμυντικό Ούγκο Σόουζα να είναι ο πρώτος που ανακοινώθηκε επίσημα αλλά και δύο ακόμη μεταγραφές να είναι στα σκαριά. Λίγη σημασία έχει το βιογραφικό τους και αν τους γνωρίζουμε ή όχι. Στο γήπεδο φαίνεται τι αξίζει ο καθένας. Το μόνο βέβαιο είναι ότι 3η ευκαιρία για να διορθωθούν τα λάθη του καλοκαιριού δεν υπάρχει. Νίκη και μόνο νίκη ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!!

Το γνωστό σενάριο που έχουμε παρακολουθήσει αρκετές φορές φέτος είδαμε και σήμερα κόντρα στην Καλλιθέα με την σημαντική διαφορά ότι αυτή τη φορά η ανατροπή δεν ήρθε ποτέ... Οι χαμένες σημαντικές ευκαιρίες στην επίθεση δεν κατάφεραν να "καλύψουν" τα λάθη της άμυνας και έτσι ήρθε η πρώτη ήττα στο φετινό πρωτάθλημα από μια ομάδα που είχε να κερδίσει εδώ και 5 αγωνιστικές.

Τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα είχε η ομάδα μας από το ξεκίνημα του παιχνιδιού δείχνοντας ότι εύκολα ή δύσκολα θα έφθανε στο πολυπόθητο γκολ. Ακόμη και αν δεν υπήρχε κίνηση από τους ελεύθερους παίκτες, ταχύτητα στης μεταβιβάσεις και ιδιαίτερο πάθος στις διεκδικήσεις υπήρχαν οι ευκαιρίες που έδειχναν τον δρόμο προς τη νίκη. Οι ελάχιστες αντεπιθέσεις των γηπεδούχων δεν μας ανησύχησαν ιδιαίτερα σε αντίθεση με την αφλογιστία των παικτών μας και τα παιχνίδια της τύχης που ακόμη και από πλεονεκτική θέση αδυνατούσαν να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα. 2 φορές το δοκάρι, άλλες 2-3 ο πολύ καλός σήμερα τερματοφύλακας της Καλλιθέας και άλλες 2-3 ευκαιρίες που σπαταλήθηκαν από την επιπολαιότητα μας και το μηδέν όσο περνούσε η ώρα πλησίαζε ολοένα και πιο πολύ. Αυτό που δεν περιμέναμε παρόλο που φέτος μας έχει συνηθίσει ήταν το γκολ της Καλλιθέας μετά από λάθος στην άμυνα αλλά και την κατάρρευση της ομάδος που έδειχνε κουρασμένη ψυχολογικά μετά το γκολ που δέχθηκε κόντρα στη ροή του παιχνιδιού. Η συνέχεια άνηκε αποκλειστικά στους γηπεδούχους που με φτερά στα πόδια κατάφεραν να πετύχουν και δεύτερο γκολ σε αντίθεση με τους δικούς μας που πέρα από κάποια νεύρα και το ακυρωθέν γκολ του Τζιμπούρ δεν είχαν κάτι άλλο να επιδείξουν...

Ένα πικρό αποτέλεσμα που για την ώρα μπορεί να μην κρίνει κάτι όσο αφορά την βαθμολογία και την προσπάθεια που κάνουμε για την άνοδο αλλά σίγουρα φωνάζει για την επιτακτική ανάγκη ενίσχυσης της ομάδος κυρίως στα μετόπισθεν. Όπως άπαντες έχουν διαπιστώσει η μεσοαμυντική λειτουργία της ομάδος συνεχίζει να νοσεί και κανείς στα μετόπισθεν(συμπεριλαμβανομένου και του Διούδη) δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Ακόμη και στις πιο ακίνδυνες φάσεις υπάρχει ο φόβος ότι μπορεί να γίνει το μοιραίο λάθος από το πουθενά. Ήδη θα έπρεπε να είχαν αποκτηθεί ένας με δύο παίκτες ... τουλάχιστον  να μην χρειαστεί να φτάσουμε Φεβρουάριο μήνα για να δούμε την ομάδα να στρώνει... 

ΥΓ. Μπράβο στα αλάνια που βρέθηκαν και σήμερα κοντά στην ομάδα.

Εφτά νίκες σερί έφθασε η ομάδα μας με αυτήν κόντρα στο Λαύριο με την βελτίωση σε όλα τα επίπεδα να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Άλλωστε τα νούμερα της στατιστικής σε αυτά τα παιχνίδια σε σχέση με τα προηγούμενα μιλάνε από μόνα τους. Φυσικά το να μην αναφέρουμε σε όλο το παραπάνω ότι οι ομάδες που αντιμετωπίσαμε ήταν χαμηλής δυναμικότητας όπου οι εύκολες νίκες ήταν κάτι το αυτονόητο πιθανόν και να μας οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα. Βέβαια αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές σύμφωνα με την εικόνα του ΑΡΗ μας στην αρχή της σεζόν και ιδιαίτερα μετά τις ήττες από το Ρέθυμνο και τον μπαογκ που κόντρα σε εξίσου αδύναμες ομάδες απογοήτευσε αυτές οι 7 νίκες μπορούν να μας κάνουν να αισιοδοξούμε για τη συνέχεια.

Βελτίωση και αισιοδοξία για τη συνέχεια κόντρα σε τραυματισμούς, δυσκολίες προσαρμογής των Αμερικάνων αλλά και της αποχώρησης του Μάρμπλ. Ένα αναμενόμενο διαζύγιο για καθαρά αγωνιστικούς λόγους που ο τρόπος όμως με τον οποίο επήλθε φανέρωσε για πολλοστή φορά τις αστοχίες στον καλοκαιρινό σχεδιασμό αλλά και την συνολικά κακή διαχείριση του θέματος από το τεχνικό τιμ και την διοίκηση. Ήρθε στον ΑΡΗ με περγαμηνές(σύμφωνα με αυτούς που τον είδανε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού), πήρε ένα από τα υψηλότερα συμβόλαια στην ομάδα, πήρε αμέτρητες ευκαιρίες από τον προπονητή σε σημείο να παραμερίζονται άλλοι παίκτες αλλά και να θυσιάζεται η γενικότερη λειτουργία της ομάδος. Με βάση αυτό το τελευταίο φαίνεται για την ώρα να έχει παρθεί η απόφαση να μην αποκτηθεί παίκτης με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να συνεχίσει τη χρονιά με 3 Αμερικάνους, όπου ο ένας είναι ακόμη στα χαμένα και πλέον έχει και το άλλοθι του τραυματισμού, ο άλλος προτιμάει να είναι ρολίστας και ο τρίτος που ναι μεν προσφέρει στην ομάδα και έχει ουσιαστικό ρόλο με τον τρόπο παιχνιδιού του να σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είναι τόσο χρήσιμος ή αν μπερδεύει την ορθή λειτουργία του συνόλου. Δύσκολα να υπάρχει κανείς που να λέει όχι στην ουσιαστική ενίσχυση της ομάδος ακόμη και αν η ομάδα πηγαίνει καλά, αλλά όταν μιλάμε για μια νέα επιλογή από ένα τεχνικό τιμ που πέρσι δεν κατάφερε να βρει τον αντικαταστάτη του Τσούπκοβιτς και φέτος το καλοκαίρι ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος του αγωνιστικού μπάτζετ σε παίκτες με δευτερεύοντα ρόλο στην ομάδα τότε μόνο για ουσιαστική ενίσχυση δεν μπορούμε να αισιοδοξούμε αλλά για μια σειρά από αναφορές σε χημείες, καλούς χαρακτήρες και υπομονή μέχρι να «δέσει» το σύνολο…

Αυτό που σίγουρα έχει στο μυαλό του ο προπονητής και πρέπει να το έχουμε και εμείς είναι η ομάδα να παίζει καλά και να παίρνει τις νίκες κάτι που τον τελευταίο καιρό το κάνει. Πέρα από την ατυχή δήλωση για τα «αντίποινα» του Λαυρίου στον Β γύρο ο Δ.Πρίφτης εξέφρασε την βεβαιότητα του ότι η ομάδα όχι μόνο έχει βελτιωθεί αλλά και ότι μέσα στον Ιανουάριο όπου υπάρχουν πολλές αγωνιστικές προκλήσεις θα το αποδείξει! Αυτό μετράει και όχι αν ο ΑΡΗΣ έχει συμπληρωμένες τις θέσεις των ξένων που του αναλογεί. Τώρα το αν η επιλογή της διοίκησης και του προπονητή στερήσει την συμμετοχή στον τελικό ή οδηγηθούμε σε έναν τελικό με μειωμένες πιθανότητες κατάκτησης του τίτλου είναι κάτι που προβληματίζει. Ας ελπίσουμε τη νέα χρονιά ο ΑΡΗΣ να επιβεβαιώσει την αισιοδοξία που υπάρχει και να περάσει την ΑΕΚ για το κύπελλο αλλά και στη συνέχεια η διοίκηση να δείξει με τον τρόπο της πόσο πολύ θέλει να συνδέσει την εποχή Λάσκαρη στον ΑΡΗ με την επιστροφή στους τίτλους.

ΥΓ. Ο «δεν μας κάνει» Γουότερς επιλέχθηκε από μια εκ των κορυφαίων ομάδων της Ευρωλίγκας, ο Μακνήλ έστω και με καθυστέρηση υπέγραψε στην Μπάμπεργκ που αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα και ο Χάγκινς με την Βενέτσια τα πάει μια χαρά. Άραγε πως θα ήταν ο φετινός ΑΡΗΣ αν γινόταν η «οικονομική θυσία» το καλοκαίρι και παραμένανε στον σύλλογο? 

Τα εξαιρετικό ποσοστό ευστοχίας(11/18) έξω από τα 6.75 που είχαν οι παίκτες μας στο πρώτο ημίχρονο ήταν αρκετό για να χτίσουμε μια διαφορά ασφαλείας και να φθάσουμε σε μια εύκολη, χωρίς άγχος, αυτονόητη νίκη. Μια νίκη που έρχεται σε ένα σημείο όπου τα πάντα έδειχναν να κρέμονται από μια κλωστή και η λέξη "αλλαγές" ήταν αυτή που κυριαρχούσε στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο. Η πειστική εμφάνιση των 3 Αμερικανών που αγωνίσθηκαν που μαζί με τον Γιάνκοβιτς ήταν οι κορυφαίοι όπως φαίνεται αλλάζει τα δεδομένα και γεννάει μια νέα ελπίδα ότι αυτή η ομάδα με αυτούς τους παίκτες και αυτόν τον προπονητή ίσως και να μπορεί να παίξει πολύ καλύτερο μπάσκετ από ότι έχουμε δει ως τώρα.

Αν κάτι χαρακτηρίζει το επιθετικό παιχνίδι του φετινού(και όχι μόνο) ΑΡΗ αυτό είναι το άναρχο στυλ με τις γρήγορες επιθέσεις και τα πολλά μακρινά σουτ. Σε γενικές γραμμές αυτό είδαμε και στην Λευκάδα με την μεγάλη διαφορά ότι στο πρώτο ημίχρονο οι παίκτες μας έβλεπαν το αντίπαλο καλάθι σαν βαρέλι. Το 11 στα 18 τρίποντα της ανάπαυλας φανερώνει ξεκάθαρα την εικόνα του αγώνα. Και αν από παίκτες σαν τον Τζένκινς περιμέναμε ότι στην καλή του ημέρα θα μπορούσε να βομβαρδίσει με αποτελεσματικότητα τα 5 στα 7 τρίποντα του Κάμινγκς ήταν κυριολεκτικά μια ευχάριστη έκπληξη. Όπως έκπληξη ήταν και η συνέπεια του Μπάκνερ στα ριμπάουντ μιας και για πρώτη φορά φέτος(με μια μικρή επιφύλαξη) ήταν ο πρώτος ριμπάουντερ της ομάδος μας, την ίδια στιγμή που κατάφερε να αξιοποιήσει τις ασίστ των συμπαικτών του. Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι ο ΑΡΗΣ κατάφερε να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα, ακόμη και στην επανάληψη όπου το εξαιρετικό ποσοστό στα τρίποντα έπαιξε κατακόρυφα και η Λευκάδα έκανε την αντεπίθεση της. Και μόνο το ότι η διαφορά δεν έπεσε κάτω από τους 8 πόντους λέει πολλά για τη συγκέντρωση των παικτών του Δ.Πρίφτη. Στοιχείο κλειδί για τη χθεσινή επικράτηση.

Όπως είχαμε αναφέρει και πριν την αναμέτρηση το πρόγραμμα που ακολουθεί(μαζί και με το χθεσινό παιχνίδι) αποτελεί την ιδανική ευκαιρία για την ομάδα ώστε να χτίσει αυτοπεποίθηση να πάρει νίκες και βαθμούς και να βρει επιτέλους την αγωνιστική της ταυτότητα. Μάλιστα τα συνεχόμενα 4 εντός έδρας που ακολουθούν δίνουν την ευκαιρία στον Δ.Πρίφτη να δουλέψει με τους παίκτες του. Ενώ και η δυναμικότητα των αντιπάλων επιτρέπει να βγουν κάποια ασφαλή συμπεράσματα μέσα από επίσημα παιχνίδια. Σε όλα όμως τα παραπάνω απουσιάζει η λέξη ήττα. Η ομάδα έχει την ευκαιρία και θα πρέπει να την εκμεταλλευτεί να ολοκληρώσει το 2016 χωρίς άλλη ήττα. Έτσι ώστε στα δύσκολα και καθοριστικά παιχνίδια στις αρχές του 2017 με ΑΕΚ και Μπάνβιτ να είναι απολύτως έτοιμη. Το αν αυτή η προσπάθεια θα γίνει με το υπάρχον ρόστερ ή με αλλαγές είναι κάτι που το αφήνουμε σε απόλυτα αρμόδιους να αποφασίσουν. Πάντως είναι καλό μετά από νίκες σαν τις χθεσινές πέρα από την ικανοποίηση για το θετικό αποτέλεσμα να υπάρχει και ρεαλισμός. Ρεαλισμός που λέει ότι όταν μια ομάδα σουτάρει περισσότερα τρίποντα από ότι δίποντα κάτι δεν πάει καλά...

ΥΓ. Μπράβο στην ΚΑΕ για την δικαστική νίκη στην μάχη με τον Γ.Δαμιανίδη. Ίσως πάντως είναι καιρός να περάσουμε και στην αντεπίθεση.

ΥΓ2. Στο επίκεντρο των τελευταίων ημερών ο Γ.Δαμιανίδης. Ξεσπάθωσαν πολλοί συνΑρειανοί μας στα social media, σε ιστοσελίδες, ράδια κτλ. Καλό πάντως είναι όταν έχεις κάτι να πεις, να το κάνεις όταν έχει αξία και όχι εκ των υστέρων όταν τέτοιες τοποθετήσεις είναι "ευκολάκι".

ΥΓ3. Αγανάκτηση από τους οπαδούς και συμβολικές κινήσεις διαμαρτυρίας! Και μετά μας λένε εμάς γκρινιάρηδες...

Βαθειά ψυχολογική και βαθμολογική ανάσα πήρε η ομάδα μας σήμερα στην Πάτρα όπου δείχνοντας ένα διαφορετικό πρόσωπο επικράτησε την τοπικής ομάδας με το τελικό 79-89! Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Τζένκινς που φόρτωσε το αντίπαλο καλάθι με 30 πόντους! Πολύ καλοί και οι Ντραγκίσεβιτς, Ζάρας και Σίμτσακ που πρόσφεραν σημαντική βοήθεια για να έρθει η σημερινή πολύτιμη νίκη!

Σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας κατέβηκε με την πλάτη στον τοίχο κατάφερε και βρήκε τα ψυχολογικά αποθέματα ώστε να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πρόσωπο. Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι υπήρχε ένας διαφορετικός προσανατολισμός στην επίθεση όπου αφέθηκαν στην άκρη τα επιπόλαια μακρινά σουτ και όλοι προσπάθησαν να χτυπήσουν κοντά στο καλάθι. Ο Τζένκινς μπήκε από την αρχή ζεστός δείχνοντας ιδιαίτερα αποφασισμένος κάτι που αποτυπώθηκε και από την στατιστική(30 πόντους, 8 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 2 κλεψίματα), το ίδιο και ο Ντραγκίσεβιτς(18 πόντους, 5 ριμπάουντ) που και αυτός έδειξε κατευθείαν ότι ήθελε να αναλάβει ηγετικό ρόλο σήμερα. Ο βετεράνος Σίμτσακ που ξεκίνησε βασικός αποδείχθηκε σε όλη την  διάρκεια του αγώνα πιο ουσιαστικός από τον Μπάκνερ και έδωσε λύσεις σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Αυτό όμως που ουσιαστικά άλλαξε την ροή του αγώνα και έδωσε το σύνθημα για να πάρει η ομάδα τα ηνία του αγώνα και τελικά τη νίκη ήταν ο Θ.Ζάρας που για ακόμη μια φορά ερχόμενος από τον πάγκο έκανε τη διαφορά. Σε  αντίθεση με άλλα παιχνίδια ο Δ.Πρίφτης εμπιστεύτηκε τους παίκτες που ήταν σε καλή κατάσταση και  άφησε αρκετή ώρα στον πάγκο τους Μάρμπλ και Μούρτο που ήταν φανερά εκτός ρυθμού. Ο Κάμινγκς αν και στα προηγούμενα παιχνίδια είχε δείξει καλά στοιχεία σήμερα είχε πολύ κακές επιλογές στην επίθεση. Η προσφορά του όμως στο αμυντικό κομμάτι και ιδιαίτερα στα ριμπάουντ δείχνουν ότι ο παίκτης προσπάθησε και αυτός να προσφέρει τα μέγιστα. Κάτι ανάλογο ισχύει περίπου και για τον Μπάκνερ που παρά όμως τη διάθεση που έδειξε δεν είχε για ακόμη μια φορά ουσία στο παιχνίδι του τόσο στην επίθεση όσο(και ακόμη περισσότερο) και στην άμυνα. Απογοητευτικός ο Τσαϊρέλη που απόντος του Καββαδά πήρε ακόμη περισσότερο χρόνο συμμετοχής έχοντας όμως συνολικά αρνητική παρουσία. Το σημαντικό είναι ότι φάνηκε η ποιοτική διαφορά των 2 ομάδων αλλά και η ώριμη σκέψη που είχαμε στο παιχνίδι μας. Με το που σταμάτησαν να μπαίνουν τα 3 τρίποντα των αντιπάλων η πλάστιγγα έγειρε ξεκάθαρα προς το μέρος μας και η νίκη ήρθε χωρίς ιδιαίτερο άγχος.

Μπορεί όλοι μας να περιμέναμε από τον αγώνα της Τετάρτης με τις αρκούδες να δούμε τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του να αντιδρούν και να δείχνουν ένα διαφορετικό πρόσωπο αλλά έστω και με λίγες ημέρες καθυστέρηση το είδαμε σήμερα. Σήμερα όπου παίκτες σαν τον Τζένκινς και τον Ντραγκίσεβιτς δικαιολόγησαν την φήμη του σκόρερ που τους ακολουθεί αλλά είδαμε και παίκτες από τον πάγκο σαν τον Ζάρα και τον Σίμτσακ να έχουν ουσιαστική συμβολή στο παιχνίδι. Το να θεωρήσει κανείς ότι όλα τα προβλήματα με αυτή τη νίκη λύθηκαν θα είναι τεράστιο σφάλμα. Και ιδιαίτερα το να το πιστέψουν τα ίδια τα μέλη της ομάδος. Η εικόνα του Μπάκνερ και ιδιαίτερα του Μάρμπλ παραμένει ένας μεγάλος πονοκέφαλος για τον Δ.Πρίφτη και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των υπολοίπων είναι αδύνατο να καλυφθούν αυτά που περιμένεις όλη τη χρονιά από τα 2 ακριβότερα συμβόλαια με λύσεις εκ των έσω. Η θετική εξέλιξη σύμφωνα με τις ειδήσεις της τελευταίας στιγμής στην υπόθεση Γιάνκοβιτς δείχνει ότι και η διοίκηση δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια και θέλει να κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να αλλάξει αυτή την κατάσταση. Άλλωστε όπως τονίσαμε και σε προηγούμενο κείμενο το καρπούζι και το μαχαίρι είναι 100% στα χέρια της διοίκησης. Μακάρι αυτό το φλέρτ με τον Γιάνκοβιτς να καταλήξει σε γάμο ώστε φετινός ΑΡΗΣ να αποκτήσει επιτέλους και παίκτη στη θέση 3. Μέχρι τότε τεχνικό τιμ και παίκτες θα πρέπει να συνεχίσουν τη σκληρή δουλειά και όλη αυτή την αρνητική κατάσταση(και κριτική) να την μετατρέψουν σε εγωισμό και πείσμα ώστε να παρουσιαστούν ακόμη πιο βελτιωμένοι στη συνέχεια!

Νέο ξεκίνημα θα επιδιώξει ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στην Μπάκεν Μπέαρς από τη Δανία σε ένα παιχνίδι παράσταση για έναν ρόλο, όπου ο ΑΡΗΣ όχι απλά πρέπει να πρωταγωνιστήσει αλλά να δείξει ότι το χαστούκι από τον συμπολίτη τον έχει αφυπνίσει για τα καλά. Ανήμερα της ονομαστικής του γιορτής ο Δ.Πρίφτης μαζί με την διοίκηση καλούνται να διαχειριστούν την μεγαλύτερη κρίση της εποχής Λάσκαρης σε ένα σημείο όπου φαίνεται να επικρατεί ο απόλυτος πανικός... Παίκτες φεύγουν μαζικά, σπουδαίες μεταγραφές κλείνονται και στο τέλος χαλάνε, περσινοί αστέρες είναι με το ένα πόδι πίσω στην ομάδα και παίκτες που ήταν με τις βαλίτσες στο χέρι κάνουν σκληρή προπόνηση ώστε να αρπάξουν την τελευταία ευκαιρία τους...

Το χάσμα που υπάρχει στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, με εξαίρεση την Ευρωλίγκα όπου όντως συμμετέχουν οι δυνατότερες ομάδες στην Ευρώπη τη δεδομένη χρονική στιγμή έχει δώσει την ευκαιρία μέσω των άλλων διοργανώσεων σε ομάδες όπως είναι η Μπάκεν Μπέαρς από τη Δανία να παίξουν σε ένα πολύ πιο ανταγωνιστικό επίπεδο. Για τη δική μας ομάδα  υπό φυσιολογικές συνθήκες  θα ήταν μια αγγαρεία αλλά με την υπάρχουσα κατάσταση μοιάζει με ιδανική ευκαιρία ώστε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να μετριάσουμε τους κραδασμούς από το σοκ του περασμένου Σαββάτου. Φυσικά για να ηρεμήσει η κατάσταση χρειάζονται πολλά παραπάνω από μια νίκη με μια άσημη ομάδα της πλάκας αλλά ακόμη και αυτή μπορεί να αποτελέσει μια αρχή αν συνοδευτεί από καλή εμφάνιση. Ο τραυματισμός του Καββαδά είναι το νέο πρόβλημα που παρουσιάστηκε αλλά και πάλι αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά, αυτά που πρέπει να διορθώσει ο κόουτς δεν έχουν να κάνουν με τον Καββαδά αλλά σχεδόν με όλους τους υπόλοιπους και ιδιαίτερα τους 4 ξένους. Όσο αναβαθμισμένο ρόλο και αν πάρουν οι "φιλότιμοι", όσους πιτσιρικάδες και αν ξαφνικά θυμηθούμε και τους φωνάξουμε από την κερκίδα για να αγωνιστούν μερικά λεπτά η ομάδα δεν πρόκειται να αλλάξει την εικόνα της αν δεν μεταμορφωθούν οι 4 Αμερικάνοι. Οποιαδήποτε συμπεράσματα για "αλλαγή" στο σημερινό παιχνίδι με αυτόν τον αντίπαλο θα είναι 100% εσφαλμένα αλλά τουλάχιστον μπορεί να είναι μια αρχή.

Όπως γράψαμε στην αρχή του ποστ(και θα αναλύσουμε σε ξεχωριστό ποστ πολύ σύντομα) η ήττα του Σαββάτου "ξεγύμνωσε" τις αδυναμίες μας που μέσα από το συστηματική παραπληροφόρηση και ωραιοποίηση των πάντων  το πλάνο, οι συνεργασίες, η οικογένεια, οι τεχνοκράτες, κτλ παρουσιαζόταν σαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Μόνο τα κιτρινόμαυρα ρεπορτάζ να διαβάσεις από Αρειανούς δημοσιογράφους μπορείς να καταλάβεις για το οργανωτικό επίπεδο της ΚΑΕ αλλά και την συνεργασία που υπάρχει με το τεχνικό τιμ. Τα σκληρά παζάρια του καλοκαιριού με παίκτες που υπήρχε η επιθυμία να παραμείνουν στην ομάδα, οι "ψαγμένες" επιλογές από τις προπονήσεις του NBDL. η αδιαφορία για σίγουρες λύσεις με γνώση του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και του Ελληνικού πρωταθλήματος, η προσήλωση σε στόχους πιο προσιτούς οικονομικά και η εμμονή στο να μην αλλάζουν παίκτες που ήταν το περσινό "μότο" ξαφνικά από έξυπνες και μελετημένες επιλογές φαντάζουν πλέον με τρανταχτά λάθη. Λάθη για τα οποία η ευθύνη δεν βαραίνει σε καμία περίπτωση μόνο τον προπονητή που έχει συγκεντρώσει τα βέλη της οργής του κόσμου τις τελευταίες ημέρες. Ας ελπίσουμε λοιπόν να δούμε μια νέα αρχή σε όλα τα επίπεδα και ας ξεκινήσουμε από σήμερα το βράδυ πάνω στο παρκέ!

Ηχηρή σφαλιάρα "αφύπνισης" δέχθηκε χθες το απόγευμα η ομάδα μας στην Λαμία, στη ρεβάνς του φιλικού που έγινε πριν μια εβδομάδα στο Κλ.Βικελίδης. Το τελικό 4-0 δείχνει από μόνο του την εικόνα του αγώνα, ενώ οι 3 τελικές  που καταγράφηκαν για τον ΑΡΗ μας σε 90' φανερώνει ότι το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στην άμυνα. Και όλα αυτά σε ένα χρονικό σημείο όπου υποφυσιολογικές συνθήκες θα ήταν η πρεμιέρα του πρωταθλήματος στην Football League.

Δεν θα κάτσουμε να αναλύσουμε ένα παιχνίδι που δεν είδαμε, ούτε θα βιαστούμε να κρίνουμε το έργο του προπονητή μέσα από φιλικά παιχνίδια που ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο που είναι αρκετά δυναμικό άθλημα πολλές φορές δεν έχουν καμία σχέση με τα επίσημα παιχνίδια. Θα πρέπει όμως η χθεσινή ήττα να γίνει μάθημα για όλους και ιδιαίτερα για τον προπονητή μας. Ναι μεν οι παίκτες είναι αυτοί που μέσα στις 4 γραμμές θα πρέπει να μοχθήσουν για να πάρουν τη νίκη αλλά όταν μιλάμε για ΑΡΗ στην Football League με αυτό το υλικό το Α και το Ω για τη σωστή διαχείριση της ομάδος είναι ο προπονητής. Το ότι υπάρχουν σχεδόν 2 εβδομάδες μπροστά μας πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος όπως φαίνεται είναι ότι καλύτερο για την ομάδα μας. Ιδίως όταν προσφάτως έχουν έρθει 2 παίκτες αξίας όπως ο Μπουγκέρα και ο Τζεμπούρ για να δώσουν λύσεις ακριβώς εκεί που πονάει πιο πολύ η ομάδα, δηλαδή στην άμυνα και στην επίθεση. Κατά τα άλλα δεν πρέπει να αφήσουμε αυτό το αποτέλεσμα να μας παρασύρει παραπάνω από όσο πρέπει. Και αήττητος να τερματίσεις στα φιλικά δεν κερδίζεις απολύτως τίποτα. Σίγουρα κάποια συμπεράσματα βγαίνουν και αυτά θα πρέπει να τα αξιοποιήσει κατάλληλα ο Αναστόπουλος. Για την ώρα οι πολλές δοκιμές και τα συντηρητικά συστήμα σε μια κατηγορία όπου είσαι υποχρεωμένος να σκοράρεις και να κερδίσεις δεν φαίνεται να αποδίδουν. Ας περιμένουμε όμως τα επίσημα παιχνίδια...

Μια "κακή συνήθεια" που έχουμε εδώ στο PlanetARIS.gr είναι πολλές φορές μετά από νίκες της ομάδος μας(σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ) να ασκούμε κριτική στην ομάδα(δηλαδή να γκρινιάζουμε), κάτι που σε πολλούς που αρκούνται με το τελικό αποτέλεσμα φαίνεται περίεργο. Ο λόγος είναι απλά ότι είναι προτιμότερο και πιο εποικοδομητικό να δεις τα κακώς κείμενα της ομάδος σου μέσα από θετικά αποτελέσματα παρά μέσα από αρνητικά. Η λογική του εφόσον κερδίζει η ομάδα όλα καλά και δεν κάνει να μιλάμε σπάνια οδηγεί σε κάτι καλό. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι τα φετινά φιλικά του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ που ναι μεν κόντρα σε ομάδες superleague ο ΑΡΗΣ έδειξε κάποια καλά στοιχεία, αλλά πάντα στο Β ημίχρονο μετά από αρκετές αλλαγές και αγωνιζόμενος με συστήματα όπου στην Football League δεν θα βασιστεί. Το αποκορύφωμα της "οφθαλμαπάτης" ήταν το προτελευταίο φιλικό με τη Λαμία στο Κλ.Βικελίδης όπου το τελικό 3-1 κουκούλωσε μια τραγική εμφάνιση και παρουσιάστηκε ότι αν στην κακή μας ημέρα κερδίζουμε με 3-1 τότε είμαστε σε καλό δρόμο. Μια ερμηνεία που άρεσε στον κόσμο αδιαφορώντας ότι σε επίσημα παιχνίδια ούτε εσύ, ούτε  ο αντίπαλος θα άλλαζες την μισή 11αδα στα τελευταία 20' του αγώνα... Για αυτό είναι προτιμότερο να κρίνουμε αυτά που βλέπουμε παρά να αρκούμαστε με το τελικό αποτέλεσμα...

ΥΓ. Ναι μεν έχει τα δίκια του που γκρινιάζει ο Καρυπίδης για τα διαρκείας αλλά από την άλλη χίλιες φορές πιο δίκιο έχει ο Αρειανός οπαδός που είναι διστακτικός με όλα όσα ζει τα τελευταία χρόνια. Από "ηρωικούς" Καμπανιακούς, Πανσεραϊκούς μέχρι Δόξα Δράμας και Λαμία(προσφάτως) έχουμε φάει στην μάπα. Ας αφήσουν άπαντες στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ την "θεωρία" και ας αποδείξουν μέσα στο γήπεδο ότι κακώς ο κόσμος είναι τόσο επιφυλακτικός. Συν ότι δεν θα πρέπει να ξεχνάει ο κ.Καρυπίδης ότι σε μια κατηγορία όπως είναι η Football League όπου η πλειοψηφία των ομάδων αντιμετωπίζουν προβλήματα βιωσιμότητας, το δυνατότερο ίσως χαρτί που είναι η οικονομική σταθερότητα το κρατάει στα χέρια του.

Προβληματισμός επικρατεί από χθες το βράδυ στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο για την αποκαρδιωτική εικόνα της ομάδος απέναντι σε έναν αντίπαλο χαμηλού επιπέδου(ναι είναι χαμηλού επιπέδου) όπως είναι η τούρκικη Γκαζιαντέπ σε ένα παιχνίδι όπου η πλειοψηφία περίμενε να δει τους παίκτες του Δ.Πρίφτη να ξεδιπλώνουν τις αρετές τους μέσα στο γήπεδο και να παίρνουν τη νίκη σχετικά εύκολα. Αντί για αυτό είδαμε μια "soft" ομάδα στην άμυνα, να χάνει το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο, εντελώς ασύνδετη στην επίθεση και χωρίς ρόλους. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε πάντα για φιλικά προετοιμασίας, η ομάδα μας δεν είχε 2 παίκτες που θα καλύπτουν κατά μεγάλο ποσοστό τη θέση 4 και ότι υπάρχουν ακόμη 17 ημέρες και 3 φιλικά προετοιμασίας προτού μπούμε στις επίσημες υποχρεώσεις.

Αν τα πάρουμε σχεδόν από την αρχή, δηλαδή αφήσουμε το αρχικό στάδιο της προετοιμασίας στο Πράβετς όπου έγινε η πρώτη γνωριμία της ομάδος και πολύ τρέξιμο με την επιστροφή της στην Ελλάδα έδωσε 4 φιλικά. Απόλλων Πατρών, ΤΣΣΚΑ, Ολυμπιακός  και Γκαζιαντέπ ήταν οι αντίπαλοι μας με τον ΑΡΗ να είναι μέτριος(σύμφωνα με τα ρεπορτάζ) αλλά να κερδίζει τον Απόλλων Πατρών στο άδειο Παλέ, να γνωρίζει την ήττα αλλά να κερδίζει τις εντυπώσεις κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, να είναι διπρόσωπος(σύμφωνα με τα ρεπορτάζ) και να χάνει με 20 πόντους κόντρα στον πρωταθλητή Ελλάδος που είναι σχεδόν η ίδια ομάδα με πέρσι και να είναι τραγικός και να χάνει από την Γκαζιαντέπ χθες το βράδυ. Για τα 2 παιχνίδια που δεν είχαμε εικόνα δεν θα ασχοληθούμε παραπάνω μιας και δεν υπάρχει λόγος. Από τα 2 παιχνίδια όμως που είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά μπορούμε να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα για την ομάδα. Καταρχήν ο ΑΡΗΣ φαίνεται πιο αθλητικός και πιο γρήγορος από πέρσι. Μπορεί να μην υπάρχει στο ρόστερ ο Γουάιτ(αν και ο Σανικίντζε βγάζει αρκετή ενέργεια στο παιχνίδι του) αλλά οι Κάμινγκς, Τζέκινς, Μάρμπλ και Μπάκνερ είναι τουλάχιστον μια ταχύτητα πάνω από τους παίκτες που αντικατέστησαν και αυτό θα φανεί όταν η ομάδα αποκτήσει συνοχή και βγάζει πιο εύκολα αιφνιδιασμούς σε πρώτο ή και σε δεύτερο χρόνο. Κάμινγκς και Τζένκινς φαίνονται πιο κοντρολαρισμένοι παίκτες επιθετικά από τους Γουότερς και  τον υπερεκτιμημένο Μακνήλ ενώ ο Μάρμπλ που ακόμη "ψάχνεται" κυριολεκτικά μέσα στο γήπεδο μοιάζει να είναι το 3αρι που έχουμε να δούμε χρόνια στο Παλέ. Ο Κάμινγκς μπορεί να μην έχει το "killer-instict" του Γουότερς αλλά στον ρόλο του πόιντ γκαρντ σίγουρα θα τα πάει πολύ καλύτερα. Ο Μπάκνερ από την άλλη ναι μεν είναι πολύ γρήγορος και πηδάει στον Θεό αλλά οι τοποθετήσεις του κυρίως στην άμυνα σίγουρα θα προβληματίζουν τον Δ.Πρίφτη. Χαρακτηριστική η φάση που προηγήθηκε της "αποβολής" του Μπάκνερ όπου ο Ερόλ σε ένα καθοριστικό σημείο του αγώνα μπήκε έκανε το λέι απ και ο Αμερικανός δεν μπήκε καν στον κόπο να πηδήξει για να τον κόψει ή έστω απλά να τον φοβίσει... Ο Καββαδάς για την ώρα "καίγεται" από την έλλειψη συνοχής στην ομάδα. Όταν η κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση είναι κακή και δεν μπορούν ακόμη να εφαρμοσθούν  συστήματα ώστε να φθάσει σωστά η μπάλα κάτω από το καλάθι τότε λογικό είναι ο Καββαδάς να φαίνεται σαν ο άχαρος βαρύς σέντερ που δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα... Αντιθέτως όσες φορές του μεταβιβάσανε σωστά την μπάλα ήταν αποτελεσματικός. Σίγουρα το μεγάλο πρόβλημα χθες  ήταν η απουσία του Τσαϊρέλη(και του Σανικίντζε) που με την ΤΣΣΚΑ έδειξε πολύ καλά στοιχεία και αν και στην αρχή η χρησιμοποίηση του Χρηστίδη και στη συνέχεια του Σίμτσακ στο 4 φάνηκε να καλύπτετε ως ένα σημείο το κενό, η άνευ λογική εμμονή με τον Μούρτο στη θέση για περισσότερα από 25' αποδείχθηκε καταστροφική και έδωσε το δικαίωμα στους Τούρκους να προηγηθούν ακόμη και με 14 πόντους. Η ομάδα αντέδρασε, έγινε πιο σκληρή στα μέσα στου τρίτου δεκαλέπτου και στη συνέχεια αλλά η έλλειψη ομοιογένειας κυρίως στην επίθεση δεν μας επέτρεψε να πάρουμε τη νίκη.

Σίγουρα όσοι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε τη χθεσινή αναμέτρηση φύγαμε "σκασμένοι" από το Παλέ αλλά δεν παύει να μιλάμε για φιλικά προετοιμασίας. Καλώς ή κακώς την πρώτη γεμάτη χρονιά του Λάσκαρη αντί να γίνει ένας σχεδιασμός ανάλογος του φετινού έγιναν κινήσεις που φαινόταν ότι δεν θα μπορούσαν να έχουν και συνέχεια, με αποτέλεσμα φέτος να έρθουν 7 νέοι παίκτες. 7 νέοι παίκτες που ροτέισον της ομάδος εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα έχουν μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής από αυτούς που έμειναν από πέρσι. Κάτι που σημαίνει με απλά λόγια ότι μιλάμε για μια 100% νέα ομάδα που θέλει τον χρόνο της μέχρι να κατανεμηθούν οι ρόλοι στους παίκτες και να βρουν τα πατήματα τους στο γήπεδο. Μάλιστα η απουσία από την προετοιμασία του παίκτη που προορίζεται βασικός για τη θέση 4(και έχει τις περισσότερες παραστάσεις και εμπειρία σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους από υψηλό επίπεδο αγώνων) κάνει ακόμη πιο δύσκολο το έργο του Δ.Πρίφτη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στην περσινή σεζόν είδαμε παίκτες σαν τον Γουότερς από την πόρτα του εξόδου να γίνεται ο ηγέτης του ΑΡΗ, τον Γουάιτ από τα χαμένα να εξελίσσεται σε MVP του πρωταθλήματος μέχρι και τον Κοέν στα πλέιοφς να μεταμορφώνεται σε έναν καλό σέντερ με ιδιαίτερη προσήλωση στην άμυνα. Ταλέντο και δυνατότητες αναμφισβήτητα υπάρχουν στη φετινή ομάδα, περισσότερες σε σχέση με πέρσι. Το ερωτηματικό που υπάρχει είναι αν ο Δ.Πριφτής θα καταφέρει να κερδίσει την μάχη με τον χρόνο ώστε ο ΑΡΗΣ με του που ξεκινήσουν οι επίσημες υποχρεώσεις της ομάδος, παρουσιαστεί όπως πρέπει και όχι όπως τον είδαμε χθες. Πάντως η "μαγιά" για κάτι καλό υπάρχει και αυτό τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι το πιο σημαντικό.

ΥΓ. Όσο και αν λέμε ότι είναι φιλικά παιχνίδια προετοιμασίας που γίνονται κυρίως για τους προπονητές ώστε να δουν τις αδυναμίες της ομάδος και να βγάλουν τα συμπεράσματα τους θα ήθελα από έναν "γκουρού" της προπονητικής να μου εξηγήσει για ποιον λόγο σε έναν αγώνα που έχεις μόλις 2 εναλλακτικές λύσεις στην θέση '4' , τους Χρηστίδη και Σίμτσακ ο κόουτς επιλέγει και επιμένει να βάλει ένα γκαρντ σαν τον Μούρτο να αγωνιστεί στη συγκεκριμένη θέση σχεδόν όλο το παιχνίδι... ακόμη και όταν οι αντίπαλοι σου με αυτό το σχήμα σε έχουν κάνει "γιο-γιο"...

ΥΓ2. Τρίτο χρόνο με τον Δ.Πρίφτη στον πάγκο της ομάδος μας και κάποια πράγματα περί "φιλοσοφίας" του κόουτς θα πρέπει να τα πάρουμε όλοι μας απόφαση ότι έτσι είναι και δεν πρόκειται να αλλάξουν... Σε ένα φιλικό προετοιμασίας 50 λεπτών όπου υποτίθεται ότι πρέπει να πάρουν όλοι παίκτες χρόνο συμμετοχής και να γίνουν μπόλικες δοκιμές ο Φλιώνης(αυτός που προτιμήθηκε να διατηρηθεί στο ρόστερ αντί του Δίπλαρου) αγωνίζεται μετά βίας 1', ο Χρηστίδης που ήταν ο μοναδικός καθαρός πάουερ φόργουορντ 4-5' και ο Πουλιανίτης καθόλου... Και μετά απορούν μερικοί με την στάση του Μήτογλου που δεν θέλει να επιστρέψει στον ΑΡΗ του Ν.Λάσκαρη όπου όλα τα προβλήματα είναι λυμένα.

Μπορεί άπαντες που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο(και όχι μόνο) προτού να αρχίσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις μιας ομάδας να λένε τα πάντα θα κριθούν μέσα στο γήπεδο και εκεί θα φανεί τι αξίζει ο καθένας αλλά πολλές φορές η θεωρία από την πράξη δεν έχουν και τόσο μεγάλη απόσταση. Κάπως έτσι ευελπιστούμε να γίνει και με τον φετινό ποδοσφαιρικό ΑΡΗ που μετά την μεταμεσονύχτια μεταγραφική βόμβα του Ραφίκ Τζεμπούρ για 3 χρόνια αλλά και την απόκτηση του συμπατριώτη του διεθνή στόπερ Μπουγκερά η ομάδα μας φαίνεται να αλλάζει τα δεδομένα στην υπόθεση άνοδος και χρίζεται δικαιολογημένα το αδιαφιλονίκητο φαβορί!

Όσο αφορά την αγωνιστική αξία του Τζεμπούρ τα λόγια είναι περιττά. Όλοι τον έχουμε θαυμάσει σαν αντίπαλο και σε όλους κάποια στιγμή πέρασε από το μυαλό μας το πόσο ωραία θα ήταν η εικόνα του Τζεμπούρ με τον Θεό του πολέμου στο στήθος! Με τη φανέλα του βασικού επιθετικού να είναι δικιά του χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο(ας μας συγχωρέσει ο συμπαθής Καπνίδης) ο Αλγερινός επιθετικός θα έχει την ευκαιρία του να έχει ξανά ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια μεγάλη ομάδα όπως είναι ο ΑΡΗΣ μας. Μάλιστα το αγωνιστικό στυλ του Τζεμπούρ φαντάζει ιδανικό σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους μεσοεπιθετικούς παίκτες που ήδη υπάρχουν στην ομάδα μιας και είναι ακριβώς το κομμάτι που έλειπε από το πάζλ στην επίθεση του ΑΡΗ! Παράλληλα με έναν έμπειρο στόπερ όπως είναι ο Μπουγκερά "θωρακίζεται" και η άμυνα που ως τώρα όπως είχε φανεί από τα φιλικά και τις αλχημείες του Αναστόπουλου στη συγκεκριμένη θέση ήταν το μεγαλύτερο κενό στο ρόστερ.

Και πέρσι ο κ.Καρυπίδης είχε δείξει τις προθέσεις του, αλλά όπως και να το κάνουμε η Γ Εθνική για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ δεν γίνεται να αποτελεί κριτήριο για τον οποιοδήποτε. Φέτος όμως με τις κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα τόσο σε εξωαγωνιστικό επίπεδο(με τις διαδικασίες της εκκαθάρισης και τη νέα ΠΑΕ) όσο και σε αγωνιστικό με μεταγραφές επιπέδου σουπερλίγκας έχει καταφέρει να "κερδίσει" μέχρι και τον πιο καχύποπτο Αρειανό οπαδό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πλειοψηφία των ομάδων της σουπερλίγκας "ζηλεύουν" το ρόστερ του ΑΡΗ. Η μεταγραφή του Τζεμπούρ είναι μια κίνηση με πολλαπλά ωφέλη, αγωνιστικά και επικοινωνιακά. Πλέον οι υπόλοιπες ομάδες της κατηγορίας έχουν ξεκαθαρίσει στο μυαλό τους ότι η πρώτη θέση είναι καπαρωμένη! Ενώ ο Αρειανός αρχίζει να το νιώθει ότι η επιστροφή στην πρώτη κατηγορία είναι ένα τυπικό διαδικαστικό θέμα και να κάνει παράλληλα τρελά όνειρα για το κύπελλο Ελλάδος! Άιντε ρε Αρειανάρα να γουστάρουμε!!!

ΥΓ. Νέο χαστούκι στις "φήμες" μετά την επιβεβαίωση του ΓΕ.ΜΗ. για την 100% νόμιμη διαδικασία κάλυψης του μετοχικού κεφαλαίου της νέας ΠΑΕ!

ΥΓ2. Να ξυπνάς και να διαβάζεις για "μεταγραφικές βόμβες"! Πόσα χρόνια είχαμε άραγε να το ζήσουμε αυτό?