Προκλητικά αδιάφορος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που με συνοπτικές διαδικασίες επέτρεψε στο Περιστέρι να πάει στο +26 και να βάλει τις βάσεις για μια εύκολη νίκη. Η αντίδραση του δεύτερου ημιχρόνου με τα μακρινά σουτ απελπισίας απλά συμμάζεψαν το σκορ και τίποτα παραπάνω.

ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Βλέποντας τον ΑΡΗ στο πρώτο δεκάλεπτο της αναμέτρησης στο μυαλό μας ήρθε ο προσφάτως εορτάζοντας Γ.Ιωαννίδης και το πώς θα αντιδρούσε προς την εικόνα των παικτών του μέσα στο γήπεδο. Σαν υπνωτισμένοι οι παίκτες πάνω στο παρκέ απλά παρακολουθούσαν τον έναν και μοναδικό πόιντ γκαρντ του Περιστερίου τον νεαρό Καράμπελα να ξανασυστήνεται στο Ελληνικό κοινό… Άνω κάτω έκανε την άμυνα μας με τους παίκτες που καλέστηκαν να τον περιορίσουν να μοιάζουν με ερασιτέχνες αθλητές παιδικής ομάδος.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΙΧΝΟΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Και όταν βλέπεις τον ΑΡΗ να μπαίνει έτσι στο παιχνίδι εύλογα δημιουργούνται μια σειρά από ερωτήματα. Προετοιμάζεται η ομάδα «πνευματικά» για να κατέβει να παίξει ένα παιχνίδι που είχε σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει; Γνωρίζει κανείς από το τεχνικό τιμ ότι οι 2 βασικοί πόιντ γκαρντ του αντιπάλου ήταν εκτός μάχης και ο Καράμπελας ίσως θα έπρεπε να πιεστεί παραπάνω σε άμυνα και επίθεση; Συζητιέται σε γενικές γραμμές κάποιου είδους επιθετικό πλάνο ή το να στήνονται οι ψηλοί στο τρίποντο και να βαράνε βαφτίζεται πλάνο; Σχεδόν 15 τρίποντα εκτέλεσαν οι ψηλοί σου που δεν διακρίνονται για το μακρινό τους σουτ. Ενώ  ασιστ κοντά στο καλάθι ή κάποιο πικ εν ρολ ούτε για πλάκα. Υπάρχει πόιντ γκαρντ στην ομάδα που οργανώνει το παιχνίδι ή όχι; Υπάρχει τεχνικό τιμ στην ομάδα που κάνει scouting του αντιπάλου;  Λειτουργεί ο προπονητής κατά την διάρκεια του αγώνα ή με το που στραβώνει η φάση πελαγώνει ξεχνώντας παίκτες στον πάγκο; Ψιλά γράμματα για τον μπασκετικό ΑΡΗ των τελευταίων χρόνων.

ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ – ΤΑ ΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΦΤΑΙΕΙ…

Και αν υπάρχει κάτι χειρότερο από την εικόνα πάνω στο παρκέ αυτό είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην ομάδα. Κανείς δεν φταίει! Όλοι κάνουν καλά την δουλειά τους και απλά έχει γίνει αποδεκτό ότι η ομάδα δεν μπορεί αλλά και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Κάτι που δυστυχώς έχει περάσει και σε μερίδα του κόσμου που μπερδεύει την στήριξη στην ομάδα με την εκνευριστική ανοχή στην σωρεία λαθών που ξεκίνησαν το καλοκαίρι και συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Σίγουρα ισοπεδώνοντας όλη την προσπάθεια που έχει γίνει δεν προσφέρεις κάτι αλλά το να μην πιέζεις για το καλύτερο προσφέροντας άλλοθι στους «πρωταγωνιστές» δεν οδηγεί πουθενά.

ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Πέντε λεπτά μπασκετικού ΑΡΗ ήταν αρκετά για να εξαντλήσεις όλα τα αποθέματα σου σε κολλύρια, αλκοόλ και ψυχοφάρμακα… Κανένα αγωνιστικό πλάνο, καμία διάθεση για το κάτι παραπάνω παρά μόνο μια άναρχη αντίδραση όταν όλα φάνηκαν να έχουν κριθεί. Όσο οι διοικούντες αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι αυτή η ομάδα χρειάζεται κάποιου είδους ηλεκτροσόκ για να συνέλθει τόσο θα συνεχίζονται αυτές οι τραγωδίες και ο ΑΡΗΣ στο πρωτάθλημα θα έχει τυπική συμμετοχή. ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ…

ΥΓ. Έπρεπε να φθάσουμε μήνα Ιανουάριο για να ακούσουμε πλέον και στις δικαιολογίες ότι δεν υπάρχουν παίκτες. Παίκτες όμως υπήρχαν το καλοκαίρι, παίκτες υπήρχαν και πριν 1-2 μήνες όπου και τότε η κατάσταση έδειχνε που πήγαινε.

ΥΓ2. Οι ξένοι δεν μπορούν να αλλάξουν γιατί έχουμε μπάν. Έλληνας παίκτης που να δώσει το κάτι παραπάνω δεν μπορεί να έρθει για κάποιον λόγο. Ο προπονητής δεν αλλάζει γιατί είναι καλό παιδί και μάλλον δουλεύει δωρεάν.  Όποιος δεν το έχει καταλάβει τελείωσε ο πρώτος γύρος(απομένει η ήττα από τον Παναθηναϊκό) και ο ΑΡΗΣ ισοβαθμεί στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με την Λάρισα και το Μεσολόγγι που αγωνιστικά πάνω στο παρκέ μοιάζουν να είναι ένα επίπεδο πιο πάνω.

ΥΓ3. Άραγε αν αντί για τον Καμπερίδη στον πάγκο είχαμε το παλικάρι που σκουπίζει το παρκέ πόσο χειρότερο ΑΡΗ θα βλέπαμε;  

Την επιστροφή στις νίκες θα ψάξει ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στο Περιστέρι σήμερα στις 19.30 στο Nick Galis Hall. Ένα πολύ δύσκολο και ιδιαίτερο παιχνίδι τόσο για την ομάδα μας όσο και για τον αντίπαλο μας με τις απουσίες λόγω τραυματισμών και τα πήγαινε-ελα(στο Περιστέρι) να συνθέτουν μια θολή εικόνα για την αγωνιστική κατάσταση και των 2 ομάδων. Αγωνία μέχρι το τζάμπολ για τη συμμετοχή των Σούλερ και Μιλόσεβιτς.

Μας έχει μπερδέψει ο φετινός ΑΡΗΣ με τα διαφορετικά πρόσωπα που δείχνει από παιχνίδι σε παιχνίδι για αυτό κάθε λογική ανάγνωση της σημερινής αναμέτρησης πάει στα σκουπίδια. Το Περιστέρι αν και θεωρητικά είναι πιο δυνατή και πλήρης ομάδα ως τώρα με την παρουσία του δεν πείθει. Όπως δεν πείθει και ο ΑΡΗΣ μας που πέρα από τις δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες έχει και τις απουσίες των Ντραγκίσεβιτς, Μιλόσεβιτς(;) και Σούλερ(;) που κάνουν την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη. Κόντρα στον Ιωνικό αν και ηττηθήκαμε η ομάδα έδειξε αξιόμαχη παίζοντας πιο ορθολογικά στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Αυτό θα περιμένουμε να δούμε και σήμερα με συγκεκριμένους παίκτες όμως να βγαίνουν μπροστά όπως ακριβώς έκανε ο Σούλερ την τελευταία αγωνιστική.  Τσάλμερς, Λίτλτ και Ντεκόζι θα πρέπει να πάρουν περισσότερο χρόνο και πρωτοβουλίες. Ενώ ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δώσει ο Καμπερίδης στην διαχείριση των Κουζέλογλου, Χαριτόπουλου και Σλαφτσάκη μιας και είναι οι μοναδικοί παίκτες που μπορούν να παίξουν κάτω από το καλάθι. Σχήματα με Κουζέλογλου-Χαριτόπουλο μαζί δεν θα πρέπει να δούμε όπως και τους ελάχιστους ψηλούς μας να μπαίνουν σε διαδικασίες full-press από το ξεκίνημα του αγώνα… Χρειάζεται πλάνο και συγκέντρωση ώστε να έρθει η νίκη.

Η διοίκηση έστω και με καθυστέρηση αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο συνεπής στις υποχρεώσεις της και αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί από όλους τους παίκτες. Όποια και αν είναι τα προβλήματα ο ΑΡΗΣ έχει ανάγκη αυτή τη νίκη και θα πρέπει να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να την πάρει. Το Περιστέρι έχει τα δικά του θέματα και θα πρέπει να τα εκμεταλλευτούμε. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δύσκολα να σχολιάσεις την κίνηση της διοίκησης με το άνοιγμα που έκανε για ακόμη μια φορά προς τον κόσμο… Το σίγουρο είναι ότι η στήριξη των οργανωμένων από την πρώτη κιόλας μέρα σε αυτή την προσπάθεια είναι αξιέπαινη.

Σε γιορτινούς ρυθμούς… ο μπασκετικός ΑΡΗΣ σκορπώντας θλίψη με την παρουσία του πάνω στο παρκέ κατάφερε να χάσει εύκολα από τον εντυπωσιακό σήμερα Κολοσσό μέσα στο Παλέ. Την δόξα των αντιπάλων μας ζήλεψε η Τσαρούχα και ο Παναγιώτου όπου με εμετικά σφυρίγματα γεμάτο κόμπλεξ φρέναραν την προσπάθεια των παικτών του Σάββα Καμπερίδη στην ύστατη προσπάθεια αντεπίθεσης καταφέρνοντας τελικά οι διαιτητές να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές του αγώνα.

Αν κάτι το θετικό μπορούσε να διακρίνεις συστηματικά στα προηγούμενα παιχνίδια για την ομάδα μας αυτό ήταν ο τρόπος με τον οποίο έμπαινε δυνατά στα παιχνίδια. Μέχρι και αυτό σήμερα ξεχάστηκε και η ομάδα μπήκε από το τζάμπολ με τα χέρια κατεβασμένα.  Η άμυνα με τα μάτια της ομάδος μας κατάφερε να κάνει τους Ροδίτες να μοιάζουν με ομάδα από το NBA και να πάρουν με ευκολία μια σημαντική νίκη.  Γνωστό το ότι υπήρχαν οι απουσίες στους ψηλούς, ωστόσο δεν φάνηκε να υπήρχε κάποιο πλάνο ή γενικότερη σκέψη για το πώς θα πορευόταν ο ΑΡΗΣ σήμερα. Το ροτέισον στους ψηλούς λες και το είχαν από πριν ετοιμάσει χωρίς καμία ουσία ενώ η άμυνα κάτω από το καλάθι δεν επιφύλασσε καμία απολύτως έκπληξη για τους αντίπαλους ψηλούς. Εκεί που είναι να βάζεις τα γέλια και τα κλάματα είναι στην επίθεση. Φοβισμένοι παίκτες, καρφωμένοι στο τρίποντο και κάποιοι πιο γενναίοι που τολμάνε και σουτάρουν υπό την πίεση του χρόνου ανεξαρτήτως συνθηκών. 22 δίποντα – 36 τρίποντα δείχνουν την δουλειά και το πλάνο… Ενώ μπλόκ άουτ στην ομάδα περιέργως κάνει μόνο αυτός ο Γιωργάκης που το παιδί δεν είναι για αυτό το επίπεδο παρόλο που η Basket League έχει πιάσει πάτο.  Και όλα αυτά κόντρα στον Κολοσσό Ρόδου που παλεύει και αυτός για την γρήγορη σωτηρία του.  Έργο Καμπερίδη; φταίει η «κατάσταση»; Τα μπάτζετ; Τα μπαν; Κάτι φταίει πάντως…

Η «σκληρή» καθημερινή προπόνηση και οι όποιες πληρωμές δεν έπιασαν τόπο και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να παρουσιαστεί ακόμη πιο απογοητευτικός από ότι τον είχαμε δει ως τώρα κάνοντας τους αντιπάλους  μας να μοιάζουν με NBAers. Ήρθε και η Τσαρούχα με τον Παναγιώτου να μας υπενθυμίσουν ότι υπάρχουν και αυτοί εδώ και ότι ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να κερδίσει και αυτούς πέρα από τους αντιπάλους και τον κακό του εαυτό. Το βέβαιο είναι ότι αν αφήσουμε την εμετική σημερινή διαιτησία να επισκιάσει το αγωνιστικό ναυάγιο μας τότε η ήττα θα είναι διπλή…

ΥΓ. Από ότι φαίνεται το Ελληνικό μπάσκετ για να ξανασηκώσει κεφάλι θα πρέπει να γίνει κυριολεκτικά στάχτες.  Να μην παράγει ευρώ και να ξεβρωμίσει ο χώρος από κάθε τι σάπιο. Μέχρι τότε θα ανεχόμαστε ανθρωπάκια σαν την Τσαρούχα και τον Παναγιώτου.

ΥΓ2. Είπαμε ο Σάββας κάνει πολλές δουλειές στην ομάδα (προφανώς εκτός του προπονητή), είναι καλό παιδί… τον αγαπάμε.. είναι σημαία μας(μόνο αυτό δεν μας είπαν τα παπαγαλάκια) … Αλλά όταν δεν μπορείς να αλλάξεις παίκτες λόγω χρημάτων και μπαν τότε το μόνο που σου απομένει είναι να αλλάξεις προπονητή μπας και αλλάξει αυτό το χάλι.

Άλλη μια μίνι-προετοιμασία έλαβε τέλος για την ομάδα μας όπου πλέον επιστρέφει στη δράση για τα καλά μπαίνοντας σε μια σειρά συνεχόμενων παιχνιδιών και ταξιδιών! Η έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού είναι πρόβλημα για τον Σάββα Καμπερίδη και τους παίκτες του αλλά όπως και κόντρα στον Ηρακλή έτσι και τώρα με αντίπαλο τον Προμηθέα υπάρχει η πίστη ότι η νίκη εύκολα ή δύσκολα θα βαφτεί κίτρινη!

Με τις μικροενοχλήσεις σε διάφορους παίκτες να έχουν ξεπεραστεί και τους διεθνείς Μιλόσεβιτς και Φλιώνη να έχουν επιστρέψει η προετοιμασία της ομάδος μας ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για αυτό το σημαντικό παιχνίδι. Σημαντικό, γιατί με νίκη ο ΑΡΗΣ επί του δυνατού Προμηθέα θα αρχίσει να πείθει ότι φέτος δεν θα μπλέξει σε περίεργες περιπέτειες. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει η ομάδα να βγάλει το πάθος και την ενέργεια που έβγαλε κόντρα στον Ηρακλή αλλά να βελτιώσει και αρκετά κομμάτια στο παιχνίδι της. Σίγουρα οι προπονήσεις βοηθάνε το τακτικό κομμάτι αλλά αυτό που φαινόταν περισσότερο να λείπει στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν η ενέργεια από συγκεκριμένους παίκτες. Ντραγκίσεβιτς και Σούλερ παρουσιάστηκαν «εκτός φόρμας» και σίγουρα αυτό το διάστημα προπονήσεων θα βοήθησε. Ενώ και ο Τσάλμερς μοιάζει εξαρχής να είναι μπερδεμένος και χωρίς καθαρό μυαλό στο παιχνίδι του. Αν δούμε κάποια από τα παραπάνω να αλλάζουν τότε μπορούμε να αισιοδοξούμε για τη νίκη. Ο Προμηθέας τα τελευταία χρόνια είναι δυνατός αλλά φέτος είναι αρκετά πιο κάτω από τις προηγούμενες χρονιές. Συν τα προβλήματα τραυματισμών και κορονοϊού που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η ομάδα από την Πάτρα. Και αυτή ακριβώς την αγωνιστική κατάσταση του Προμηθέα θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε ώστε να πάρουμε τη νίκη.

Η αγωνιστική απραξία πάντα είναι πρόβλημα για κάθε ομάδα. Ο ΑΡΗΣ όμως των ειδικών συνθηκών(και φέτος) έδειχνε να χρειαζόταν περισσότερο τον χρόνο προπονήσεων παρά το μομέντουμ της νίκης επί του Ηρακλή. Μπαίνουμε δυνατά από το ξεκίνημα και συνεχίζουμε την νικηφόρα παράδοση κόντρα στους μικρούς που ξαφνικά ψήλωσαν! Μια νίκη που θα φέρει από νωρίς μια ανακούφιση για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Ξεκίνημα στα παιχνίδια χωρίς γυρισμό για τον ΑΡΗ μας όπου το μεσημέρι του Σαββάτου θα υποδεχθεί στο θρυλικό Παλε τον Ήφαιστο Λήμνου. Μετρημένα τα κουκιά πλέον για να σωθεί ο ΑΡΗΣ πάνω στα παρκέ και άπαντες θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω ώστε να το πετύχουμε. Οι καλές εμφανίσεις και οι εντυπώσεις δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και μόνο οι βαθμοί της νίκης έχουν αξία.

Σε αντίθεση με το διάστημα της μεγάλης διακοπής πριν τον αγώνα με τον Κολοσσό η προετοιμασία φαίνεται να κυλάει ομαλά με τον Σάββα Καμπερίδη να έχει όλους τους παίκτες στη διάθεση του. Τραυματισμοί δεν υπάρχουν όπως και διαμαρτυρίες για πληρωμές… Το αν αυτή η κατάσταση λειτουργήσει ευεργετικά θα φανεί μέσα στο γήπεδο. Ο Ήφαιστος Λήμνου μπορεί να κάνει για τα δεδομένα του εξαιρετική χρονιά αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι η ομάδα φόβητρο. Συν φυσικά ότι εκτός έδρας δεν τα πηγαίνει και τόσο καλά… Αντίπαλος μας όμως όπως στα περισσότερα παιχνίδια είναι πρώτα ο κακός μας εαυτός. Τα νεκρά διαστήματα σε άμυνα και επίθεση είναι αυτά που μας έχουν οδηγήσει στην δυσμενή βαθμολογική θέση. Ενώ και τα αντανακλαστικά από τον πάγκο ως τώρα δεν λειτουργούν και τόσο καλά με αποτέλεσμα παιχνίδια να χάνονται μέσα από τα χέρια μας με πανομοιότυπο βασανιστικό τρόπο. Ναι μεν η ατομική απόδοση συγκεκριμένων παικτών θα παίξουν καθοριστικό ρόλο αλλά όπως είδαμε και στη Ρόδο το «πολυδιαφημισμένο» σχεδον triple double του Μπόχω δεν ήταν αρκετό. Για αυτό απαιτείται ομαδική προσπάθεια και συγκέντρωση από όλους τους παίκτες(και το τεχνικό τιμ) για 40’. Μόνο έτσι θα έρθει η πολύτιμη νίκη!

Μετά και την ήττα στη Ρόδο η κατάσταση είναι πλέον οριακή και το επόμενο στραβοπάτημα εκτός απροόπτου οδηγεί στον γκρεμό. Τα πως φθάσαμε ως εδώ όπως και τα γιατί η ομάδα πορεύεται με τη νέα διοίκηση σαν να μην τρέχει τίποτα είναι ψιλά γράμματα… Μόνο η μαζική παρουσία του κόσμου στο γήπεδο έχει σημασία για να σπρώξει την ομάδα στην νίκη! ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

ΥΓ. Θα το ξαναπούμε όσο και αν κουράζουμε… Όταν βγαίνεις μπροστά οφείλεις να βρίσκεις λύσεις. Θα πάρεις δωρεές από κάποια πλούσια οικογένεια; Κανά περίεργο δάνειο από κάποια τράπεζα; Θα τα βάλεις από την τσέπη σου; κάτι πρέπει να κάνεις πάντως…

ΥΓ2. «Όμορφη» αυτή η ιστοριούλα με το Παλέ αλλά στην χώρα όπου μπαίνουν τροπολογίες μέσα σε μια νύχτα για ομάδες μαζί με το επίδομα γέννας στον ΑΡΗ μας λένε ότι το θέμα κολλάει για γραφειοκρατικούς λόγους.

Αξιόμαχος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό χωρίς όμως να καταφέρει το μικρό θαύμα που ήθελε. Η υπεροπλία του Παναθηναϊκού, τα προβλήματα της "τελευταίας" στιγμής και η προκλητική διαιτησία οδήγησαν στην ήττα. Παρόλα αυτά η ομάδα με την εικόνα της και την μαχητικότητα που έδειξε στέλνοντας το μήνυμα της ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Με την απρόσμενη απουσία του Μπράουν να διογκώνει το πρόβλημα στη θέση του πόιντ γκαρντ λόγω του τραυματισμού του Φλιώνη, ο ΑΡΗΣ είχε εξαρχής να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα. Κάτι που φρόντισε ο Σάββας Καμπερίδης να το κάνει ξεκάθαρο(μην τυχόν και κάποιος δεν γνώριζε το πρόβλημα και είχε απαιτήσεις) από το τζάμπολ επιλέγοντας να ξεκινήσει με τον νεαρό Βλάσσιο. Το 0-10 στο ξεκίνημα υπενθύμισε στον νεαρό κόουτς ότι ο ΑΡΗΣ έχει ξαναπαίξει με τον Μποχωρίδη στον άσσο και τον Γκετσεβίτσιους σε πιο δημιουργικό ρόλο. Και ενώ οι περισσότεροι περιμέναμε να δούμε μετά το κακό ξεκίνημα έναν ΑΡΗ να εγκαταλείπει την προσπάθεια και να αφήνεται στις διαθέσεις του Παναθηναϊκού όπως πολλές φορές έχουμε δει στο παρελθόν οι παίκτες μας έβγαλαν αντίδραση και κατάφεραν να επιστρέψουν στο παιχνίδι. Όσο και αν πάλευε ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να "κλειδώσει" από νωρίς τη νίκη. Μποχωρίδης, Μιλόσεβιτς, Ντραγκίσεβιτς και Φιτζπάτρικ πήραν την ομάδα στις πλάτες του και προσπάθησαν να την σπρώξουν προς την ανατροπή. Ωστόσο η ποιότητα του Παναθηναϊκού αλλά και η κλασσική πράσινη σφυριχτά αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια και ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στις εντυπώσεις. Πήραν χρόνο και οι πιτσιρικάδες λόγω των απουσιών με τον Σιδηροηλία να ξεχωρίζει. Αγωνίστηκε και ο νεοαποκτηθέντας Γεωργάκης γεννώντας ερωτηματικά για το πώς κατέληξε αυτός ο παίκτης στην ομάδα μας…

Πάλεψε ο ΑΡΗΣ όσο μπορούσε απέναντι στα προβλήματα του και τον Παναθηναϊκό κερδίζοντας τις εντυπώσεις… εντυπώσεις που στα επόμενα παιχνίδια θα πρέπει να γίνουν νίκες ώστε να σωθεί η ομάδα. Αηδία για την "πράσινη" διαιτησία αλλά και τον "υπερήφανο" πρωταθλητή που φαίνεται να απολαμβάνει τον εξευτελισμό του ελληνικού μπάσκετ. Συγκινητική η παρουσία του κόσμου σε ένα παιχνίδι χαμένο από τα αποδυτήρια που συνήθως εξελίσσεται σε βασανιστήριο. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, συνεχίζουμε!

ΥΓ. Μετά και την φυγή του Μπράουν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την άρση του μπαν αλλά και για όλους τους Αρειανούς παράγοντες που εδώ και πολλά χρόνια "γυροφέρνουν" την ομάδα να κάνουν αυτά που πρέπει για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο. Ναι μεν αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους βγαίνουν μπροστά σε αυτή την δύσκολη στιγμή …αλλά όταν βγαίνεις μπροστά το κάνεις γιατί μπορείς να παλέψεις.

ΥΓ2. Αντάξιος πρωταθλητής του ξεπεσμένου ελληνικού πρωταθλήματος των "δεινοσαύρων" της ΕΟΚ,  των "φυτευτών" του ΕΣΑΚΕ και των γκρι εντολοδόχων με την σφυρίχτρα ο Παναθηναϊκός.

ΥΓ3. Στα π@π@ρια μας και αν δεν έρθει στη συνέντευξη τύπου ο μπαρμπα Πιτίνο…

ΥΓ4. Αν έχεις καλό μάνατζερ μπορείς να πετύχεις πολλά στον αθλητισμό λένε… και αν ο μάνατζερ έχει  καλούς φίλους μπορεί να κάνει το απίστευτο πιστευτό… γιατί οι φίλοι δεν θέλουν να στεναχωρούν ο ένας τον άλλο για να μην χαλάσει το οικογενειακό κλίμα και οι παρέες παλιάς γειτονιάς …που φάγανε τον ΑΡΗ.

Ένα μικρό θαύμα χρειάζεται ο ΑΡΗΣ μας στο αυριανό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό για να φθάσει στη νίκη και όσο και αν μας πληγώνει αυτό, είναι η σκληρή πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αν υπάρχει όμως μια ελπίδα για τη νίκη αυτή θα μείνει ζωντανή μόνο με το δυναμικό παρών του κόσμου. Πέρα όμως από το αγωνιστικό η οικονομική ένεση που μπορεί να δώσει η παρουσία του κόσμου φαντάζει σαν οξυγόνο στον ασθενή την δεδομένη χρονική στιγμή.

Ελάχιστα είναι αυτά που μπορούμε να πούμε για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι στο αυριανό παιχνίδι. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις τον υπό διάλυση Ιωνικό, το να ελπίζεις στη νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό είναι καθαρά ουτοπικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Σάββας Καμπερίδης και οι παίκτες του δεν πρέπει να τα δώσουν όλα για να διεκδικήσουν τις όποιες πιθανότητες υπάρχουν για τη νίκη. Σίγουρα πρέπει να γίνει μια υπερπροσπάθεια στην άμυνα την ίδια στιγμή που στην επίθεση όντας το ακλόνητο άουτσάιντερ χωρίς ιδιαίτερη πίεση οφείλουν να είναι πιο εύστοχοι. Κάτι που το είχαμε δει και στο ΟΑΚΑ όπου ο ΑΡΗΣ επιθετικά τουλάχιστον είχε πραγματοποιήσει ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια. Αν η κούραση, η χαλαρότητα και η υπεροψία του Παναθηναϊκού μας δώσει την ευκαιρία για τη νίκη εμείς θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για να την αρπάξουμε. Διαφορετικά θα πρέπει όσοι βρεθούμε αύριο στο γήπεδο να είμαστε προετοιμασμένοι για μια από τα ίδια…

Όσο χρειάζεται ο ΑΡΗΣ τη νίκη στα εναπομείναντα παιχνίδια άλλο τόσο χρειάζεται και την οικονομική βοήθεια όλων μας ώστε αυτή η προσπάθεια επιβίωσης να μην μείνει στην μέση. Ναι μας πονάει αυτή η κατάσταση αλλά ο Αυτοκράτορας μας χρειάζεται πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

Εντυπωσίασε ο ΑΡΗΣ με τη σημερινή του απόδοση, διαλύοντας τη Λάρισα  και καλύπτοντας την διαφορά του πρώτου αγώνα. Ασταμάτητος ο Ντραγκίσεβιτς, έκανε ότι ήθελε κάτω από το καλάθι της Λάρισας παρασύροντας και τους συμπαίκτες του σε μια εύκολα νίκη! Αισθητά βελτιωμένη η ομάδα μοίρασε με την παρουσία της χαμόγελα και αισιοδοξία για τη δύσκολη συνέχεια.

Με τον Ντραγκίσεβιτς από το ξεκίνημα να παίρνει την ομάδα από το χεράκι και να την οδηγεί προς τη νίκη ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε ασυνήθιστα καλά παίρνοντας από νωρίς διψήφια διαφορά. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια που κυνηγάμε στο σκορ σήμερα οι παίκτες μας πήραν ψυχολογία από το καλό ξεκίνημα και πατώντας πάνω σε αυτό μετέτρεψαν το παιχνίδι σε παράσταση για ένα ρόλο. Με τη διαφορά να βρίσκεται σταθερά γύρω στους 25 πόντους το μόνο ζητούμενο ήταν να υπερκαλύψουμε το -14 του πρώτου αγώνα μέχρι  το τέλος. Κάτι που τελικά έγινε σχετικά εύκολα παρόλο που στα τελευταία 5' η ομάδα έχασε τη συγκέντρωση της. Πέρα από τον Ντραγκίσεβιτς που ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής, ο Μπράουν μετά το νωθρό ξεκίνημα του πήρες μπρος και ήταν απολαυστικός μέχρι το τέλος! Έδωσε λύσεις ο Μόρις που αν ήταν λίγο προσεκτικός θα μπορούσε να είχε ακόμη πιο καταλυτική παρουσία στο παιχνίδι. Επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις ύστερα από καιρό και ο Γκετσεβίτσιους με 13 πόντους και 4 ασίστ! Σημαντικές οι βοήθειες και από τους υπόλοιπους που με τη διάθεση και πάθος που έδειξαν δεν άφησαν ούτε για μια στιγμή στους παίκτες της Λάρισας να πιστέψουν ότι μπορούν να αντιδράσουν.

Η καλύτερη ίσως εμφάνιση του φετινού ΑΡΗ που είχε πολυφωνία στην επίθεση αλλά και την διάθεση να παίξει άμυνα για 40'.  Δίδαξε μπάσκετ ο Ντραγκίσεβιτς στην επίθεση με της ψηλούς της Λάρισας να μοιάζουν ανήμποροι να τον σταματήσουν. Χαμόγελα αισιοδοξίας στο Παλέ υστέρα καιρό με την ομάδα να αρχίσει να πείθει και πάνω στο παρκέ ότι μπορεί να τα καταφέρει! Και όταν μάλιστα έχει αυτόν τον μαγικό κόσμο στο πλευρό του που πάντα στα δύσκολα είναι εκεί, τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτα! Συνεχίζουμε ακόμη πιο δυνατά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Και κάπου εκεί που ακούς για την ανεβασμένη και αλλαγμένη Λάρισα που έκανε την "έκπληξη" σε Πάτρα και Λαύριο έρχεται η στιγμή που την "θαυμάζεις" πάνω στο παρκέ και συνειδητοποιείς πόσο "συναρπαστικός" είναι ο κόσμος της Basket League…

ΥΓ2. Πραγματικά αυτό το κώλυμα πολλών με τον Παπαντωνίου και κάθε παικτάκι που παίζει παθιασμένα δεν μπορώ να το καταλάβω... Για αυτό μάλλον όλα τα καλά άλλα "άμπαλα" παιδιά κολλάνε ένσημα στον χιλιοταλαιπωρημένο μπασκετικό ΑΡΗ...

ΥΓ3. Το είπαμε... μέγας δάσκαλος ο Αγγέλου που δεν ξεκίνησε με την καλύτερη δυνατή πεντάδα του όπως και ο μαθητής Σάββας! Ευτυχώς την ανοησία την πλήρωσε ο τρέλαρχος που επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά το πόσο γκουρού της προπονητικής είναι...

Το πρώτο από τα 3 must win παιχνίδια κατάφερε και κέρδισε ο ΑΡΗΣ μας αξιοποιώντας στο έπακρο την δύναμη της έδρας του! Ο Ηρακλής αν και μας αιφνιδίασε με την ευστοχία του στα τρίποντα στο Α ημίχρονο, στην συνέχεια η θέληση των παικτών μας υπερίσχυσε και η νίκη έστω και λίγο αγχωτικά βάφτηκε κίτρινη. Καθοριστικός ο Μπράουν που άλλαξε το μομέντουμ του αγώνα και απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν πρέπει να βγαίνει από το παρκέ εκτός και αν το ζητήσει ο ίδιος!

Με εκνευριστική ευστοχία έξω από τα 6.75 ξεκίνησε ο Ηρακλής με όλους όσους παρακολουθούσαν το παιχνίδι να απορούν με την ρέντα των αντιπάλων όταν παίζουν απέναντι μας. Το 5-18 έδειξε από νωρίς ότι η ομάδα αν δεν άλλαζε δραστικά την εικόνα της δεν θα απέφευγε το μοιραίο. Ευτυχώς αυτή τη φορά το αντιλήφθηκε εγκαίρως ο Καμπερίδης και με 2 σημαντικές κινήσεις κατάφερε να αντιστρέψει την κατάσταση. Η αρχή της αντεπίθεσης έγινε με την είσοδο του Μπράουν που για κάποιον λόγο δεν ξεκινάει βασικός… Ο βραχύσωμος Αμερικανός κατάφερε να δώσει ταχύτητα στην ομάδα αλλά και πόντους στην επίθεση συμπαρασύροντας και του συμπαίκτες του. Η καθοριστική όμως κίνηση ήταν η αλλαγή στην αμυντική προσέγγιση του αγώνα με ένα πρέσινγκ με παγίδες στα 3/4 του γηπέδου. Άμυνα που προβλημάτισε πολύ την ομάδα του Ηρακλή και την οδήγησε στο να χάσει τη συγκέντρωση. Με τον Μπράουν να συνεχίζει να σκοράρει, τον Μποχωρίδη να αφυπνίζεται και τους Ντραγκίσεβιτς και Μόρις να δίνουν πολύτιμες βοήθειες καταφέραμε να ροκανίσουμε τη διαφορά, να προσπεράσουμε και να φθάσουμε στο φινάλε του αγώνα με ένα μαξιλαράκι ασφαλείας. Στο τέλος αν και οι παίκτες μας έκαναν τα εύκολα δύσκολα τελικά απέφυγαν την αυτοκτονία και πήραν τη νίκη. Παρά τη νίκη η ομάδα δεν πείθει. Ναι μεν σήμερα είδαμε μια μεγαλύτερη προσπάθεια στην άμυνα αλλά η συνολική εικόνα δεν ήταν καλή. Ανεξαρτήτως του αν θα ενισχυθούμε ή όχι θα πρέπει ο Καμπερίδης να κάτσει να δουλέψει με τους παίκτες του και να αλλάξουν ριζικά κάποια πράγματα στην ομάδα. Δεν γίνεται να παίζουμε άμυνα επιλεκτικά, δεν γίνεται στην επίθεση να μην υπάρχει πλάνο, δεν γίνεται ο Φιτζπάτρικ να μην έχει ρόλο στην ομάδα, δεν γίνεται ο Μπράουν να είναι η αλλαγή του Μόρις και πάντα η ομάδα να ξεκινάει τα παιχνίδια κυνηγώντας το σκορ με ψυχολογικό μειονέκτημα.

Παιχνίδι χωρίς γυρισμό ήταν το σημερινό και ευτυχώς η ομάδα αν και δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο κατάφερε και πήρε τη νίκη. Μια νίκη πολύτιμη που όμως αν δεν αλλάξουμε ριζικά την εικόνα μας πιθανόν να μην έχει και αντίκρισμα. Απαραίτητη η ενίσχυση αλλά και το ξεκαθάρισμα των ρόλων στο υπάρχον ρόστερ. Συνεχίζουμε και παλεύουμε μέχρι το τέλος γιατί μπάσκετ χωρίς ΑΡΗ δεν υπάρχει!

ΥΓ. Καραμέλα έχει καταντήσει αυτό με τον κόσμο που τάχα… δεν στηρίζει την ομάδα. Με τον ΑΡΗ σκιά  της ένδοξης ιστορίας του να ξεφτιλίζεται σε ένα απαξιωμένο και αστείο πρωτάθλημα που διεξάγεται μεταξύ συγγενών και φίλων αυτοί οι 4000 με 4500 φίλοι της ομάδος είναι ήρωες και όαση για το Ελληνικό μπάσκετ.