Αν και καταβλήθηκε κατά την διάρκεια της χθεσινής ημέρας μέρος των οφειλών προς όλους τους παίκτες και όχι μόνο στους 4 Αμερικάνους που αποφάσισαν να απέχουν από την προπόνηση η κατάσταση πλέον έχει φθάσει στο απροχώρητο. Άλλωστε οι λεπτομέρειες που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας σχετικα με τη «συνέπεια» της ΚΑΕ  σε όλες τις υποχρεώσεις της αυτό δείχνει. Ο Δ.Γουλιέλμος είναι φανερό ότι αδυνατεί να διαχειριστεί το καράβι που λέγεται ΑΡΗΣ και όλη η οικογένεια του ΑΡΗ θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί προτού το ρίξει στα βράχια!

Πλήρη γνώση της οικονομικής κατάστασης της ομάδος είχε ο Δ.Γουλιέλμος όταν από το πουθενά ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με το ζεύγος Λάσκαρη και ανέλαβε τα ηνία της ομάδος. Ανέλαβε τα ηνία της ομάδος για να κάνει τι ακριβώς; Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει με σιγουριά. Το βέβαιο είναι ότι τα μπαν αντί να εξαφανισθούν έχουν αυξηθεί, η ομάδα αγωνιστικά ήταν μια τραγωδία και η πολυδιαφημιζόμενη επιστροφή της κανονικότητας και της οικονομικής φερεγγυότητας στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ τελικά φαίνεται να αργεί. Ή καλύτερα αν υιοθετήσουμε την λογική του παραλόγου που επικρατεί στην ΚΑΕ σύμφωνα με την τραγική κατάσταση που επικρατεί στο Ελληνικό μπάσκετ και σε πολλές άλλες ομάδες της BasketLeagueτα πράγματα σε εμάς όσο αφορά τις φετινές υποχρεώσεις είναι καλά…  Καμία λογική στις κινήσεις του Δ.Γουλιέλμου από την πρώτη ημέρα που μπήκε στις ζωές μας, κανένα πλάνο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και δυστυχώς καμία διάθεση να μιλήσει με ειλικρίνεια στον κόσμο της ομάδος. Από πού προέκυψε το ξαφνικό του ενδιαφέρον; Γιατί ανέλαβε χρέη που δεν μπορεί να πληρώσει; Γιατί ενώ υπήρχε μια κινητοποίηση από τον ερασιτέχνη και την οικογένεια του ΑΡΗ αυτός έδρασε μόνος του θέτοντας όλους τους υπόλοιπους στο περιθώριο; Έχει τελικά φίλους που βάζουν χρήματα;  Ψάχνει για επενδυτές; Μόνο αναπάντητα ερωτήματα γύρω από την παρουσία του με τίποτα δυστυχώς να μην μπορεί να  μας κάνει να αισθανθούμε έστω και λίγο αισιόδοξοι.  Η  κίνηση των 4 Αμερικανών όσο υπερβολική και υποκινούμενη και αν χαρακτηριστεί είναι απλά ενδεικτικό του τι ακριβώς συμβαίνει. Το να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία οι πληρωμές άλλων γνωστών εξαρχής υποχρεώσεων και η κατάσταση που επικρατεί σε άλλες ομάδες είναι τουλάχιστον αστείο. Μόνο ο ΑΡΗΣ έχει απαγορευτικό μεταγραφών και μόνο ο ΑΡΗΣ εξευτελίζεται λόγω του ειδικού του βάρους κάθε αγωνιστική στα παρκέ… Με το να λες υπάρχουν και χειρότερα δεν πας πουθενά… αντιθέτως βαδίζεις διαρκώς προς τα χειρότερα που φοβάσαι όπως ακριβώς συμβαίνει στον ΑΡΗ μας τα τελευταία χρόνια.

Αρκετά περάσαμε στο ποδοσφαιρικό τμήμα που θα πρέπει να μας γίνουν μάθημα για όλο τον σύλλογο. Δεν γίνεται να αφήσουμε το μπάσκετ στην τύχη του αλλά ούτε και στα χέρια οποιουδήποτε αρκείται στα λόγια και σε άυλες υποσχέσεις. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τα χειρότερα μιας και τα χειρότερα τα ζούμε ήδη… Καιρός να δραστηριοποιηθούμε όλοι μας… Από απλά μέλη του Α.Σ. (μιας και οι κατέχοντες θέσεις στον Α.Σ. σιωπούν εκκωφαντικά), επιφανείς παράγοντες που παραμένουν απλοί παρατηρητές αν και πονάνε με αυτά που βλέπουν, από τους οργανωμένους συνδέσμους μέχρι τον απλό οπαδό. Το αν η κινητοποίηση βαφτιστεί επιτροπή σωτηρίας, γενική συνέλευση, απλή συνάντηση, goldenclubή οτιδήποτε άλλο ελάχιστη σημασία έχει. Αυτό που προέχει είναι να γίνει κατανοητό ότι πρέπει να υπάρξει άμεση δράση από όλους μας. Αρκετά με την κατρακύλα του Αυτοκράτορα!

ΥΓ. Και επειδή αρκετοί δυσκολεύονται να καταλάβουν την πραγματική διάσταση της κατάστασης και θεωρούν ότι κρίνουμε αυστηρά τον κ.Γουλιέλμο ας τους επισημάνουμε τα εξής:

1)      Oκ.Γουλιέλμος δεν είναι διοίκηση πρωτοδικείου αλλά μεγαλομέτοχος της ομάδος και ως μεγαλομέτοχος της ομάδος που αποφάσισε από μόνος του να αγοράσει οφείλει τουλάχιστον να είναι 100% συνεπής σε όλες τις υποχρεώσεις του αλλά να έχει και ένα πλάνο αγωνιστικής και εμπορικής ανάπτυξης της ομάδος. Κάτι που ισχύει για κάθε ιδιοκτήτη ομάδος ιδιαίτερα μιας λαοφιλής ομάδος όπως είναι ο ΑΡΗΣ μας.

2)      Στο παραπάνω αυτονόητο και λογικό πλαίσιο θα έπρεπε να είχε λύσει άμεσα το μπαν και να είχε ενημερώσει τον κόσμο της ομάδος για το πλάνο του σε βάθος χρόνου. Φέτος που πήγαμε σε ακόμη μια χρονιά οικονομικής εξυγίανσης μειώθηκαν τα παλιά χρέη; Ποιο είναι το πλάνο του για την αποπληρωμή τους;

3)      Τον κ.Γουλιέλμο δεν τον πίεσε κανείς να αναλάβει. Δεν ήρθε σε συνεννόηση με κανέναν από όσους είχαν την παραμικρή ενασχόληση με την ΚΑΕ ή τον Α.Σ. τα τελευταία χρόνια και μας παρουσιάστηκε ως αυτόκλητος σωτήρας που είχε μάλιστα και τις λύσεις στο τσεπάκι του. Από την ομάδα επιχειρηματιών από πίσω του που θα χρηματοδοτούσε την ΚΑΕ, τον  μεγάλο κρυφό επενδυτή μέχρι και τον απόλυτο κανέναν που αποκάλυψε ο ίδιος εκ των υστέρων.

4)      Στο χρονικό σημείο που εμφανίσθηκε ο κ.Γουλιέλμος υπήρχε μια κινητοποίηση της οικογένειας του ΑΡΗ (η πρόταση Αρβανίτη για διοίκηση πρωτοδικείου και η πρόταση Καπάζογλου για αγορά μετοχών υπό όρους) και πίεση προς το ζεύγος Λάσκαρη για να δοθεί λύση. Όλα αυτά όχι μόνο πάγωσαν με την παρουσία του κ.Γουλιέλμου αλλά οι άνθρωποι που είχαν την διάθεση να συνεισφέρουν τέθηκαν κατά κάποιο τρόπο στο περιθώριο και πάγωσαν οι όποιες εξελίξεις.

5)      Σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις του ο κ.Γουλιέλμος ως τώρα δηλώνει ότι μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση. Ότι έχει την γνώση, την ικανότητα και τους συνεργάτες ώστε να τρέξει την ομάδα  όπως πρέπει. Ωστόσο η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με την αυτοπεποίθηση που εκφράζει…

ΥΓ2. Με τα υποθετικά σενάρια και το τι θα γινόταν αν δεν παρουσιαζόταν ο κ.Γουλιέλμος πέρσι τον Μάρτιο δεν μπορείς να βγάλεις άκρη και να πεις με βεβαιότητα αν τα πράγματα θα γινόταν χειρότερα και ο ΑΡΗΣ θα διαλυόταν στα χέρια του ζεύγους Λάσκαρη. Όπως φυσικά και δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά αν εκείνο το περσινό σοκ που έστω και με καθυστέρηση κινητοποίησε την οικογένεια του ΑΡΗ οδηγούσε σε κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που βιώνουμε σήμερα. Το βέβαιο είναι ότι κάθε άνθρωπος που βγαίνει μπροστά και παρουσιάζει μια λύση αυτομάτως κλείνει την πόρτα σε άλλους ανθρώπους και άλλες εναλλακτικές λύσεις που πιθανόν να παρουσιαζόντουσαν στη θέση του. Το «αφού δεν υπάρχει κανείς» το έχουμε φάει πολλές φορές στην μάπα στον ΑΡΗ και ξέρουμε αν είναι αλήθεια ή αν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κάθε «σωτήρα».

ΥΓ3. Συνεχίζεται η αποχή των Αμερικανών μιας και η μερική καταβολή των οφειλομένων δεν τους ικανοποίησε.

ΥΓ4. Και φυσικά μην ξεχνάμε και το θέμα του Παλέ. Εκεί που υπάρχει ξεκάθαρα διάθεση από την πολιτεία για να παραχωρήσει «κάτι» στον ΑΡΗ και από την πλευρά της ΚΑΕ και του Α.Σ. υπάρχει ο φόβος, η ανασφάλεια και το κενό συνεννόησης ώστε να απαιτήσουν το «κάτι» που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συλλόγου.

Ξέσπασε ο φετινός χιλιοταλαιπωρημένος ΑΡΗΣ και στο πιο κρίσιμο σημείο αυτής της εφιαλτικής χρόνιας έβγαλε στο παρκέ τον καλύτερο του εαυτό! Μην αφήνοντας την ασεβή Κύμη να πάρει ανάσα, ξεκίνησε με το εντυπωσιακό 26-2 και μετέτρεψε αυτό το αγχωτικό στα χαρτιά παιχνίδι στο πιο ευχάριστο απόγευμα. Ζεστό το χειροκρότημα από τον κόσμο προς τους παίκτες, που για ακόμη μια φορά άφησε στην άκρη την πίκρα του και έδωσε βροντερό παρών!

Με τον Γιάννη Καστρίτη να κάνει για πρώτη φορά φέτος τα αυτονόητα και να ξεκινάει με Τζόουνς και Σλαφτσάκη ο ΑΡΗΣ μας μπήκε φουριόζος. Εγκλώβισε με την άμυνα του τους παίκτες της Κύμη, πήρε αυτοπεποίθηση από νωρίς και απελευθερώθηκε επιθετικά σκορπίζοντας τον σημερινό μας αντίπαλο από το πρώτο δεκάλεπτο με το εμφατικό 26-2. Και αν όλοι μας στην άκρη του μυαλού μας είχαμε όλα αυτά τα παιχνίδια που προηγηθήκαμε με 17-18 πόντους και τελικά ηττηθήκαμε οι παίκτες του Γ.Κάστριτη είχαν άγριες διαθέσεις και το έδειχναν κάθε δευτερόλεπτο πάνω στο παρκέ. Συγκινητικός ο Μποχωρίδης που έπαιξε με ένεση, εξαιρετικός και ο Τζόουνς  που φαίνεται να παρέσυρε και τους συμπαίκτες του με το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όλοι όσοι αγωνίστηκαν είχαν θετική παρουσία και βοήθησαν με τον τρόπο τους ώστε να έρθει αυτή η επιβλητική νίκη. Αφήνοντας την Κύμη που τις προηγούμενες ημέρες έβγαλε γλώσσα να αναλογιστεί ποια είναι η θέση της στο Ελληνικό μπάσκετ…

Ξεκάθαρα η ομάδα δούλεψε αυτές τις ημέρες στο ψυχολογικό κομμάτι, κατάφερε να μετατρέψει την πίεση σε ώθηση και απέδειξε ότι πραγματικά φέτος έχει αδικήσει τον εαυτό της. Ξέσπασε και έδωσε ένα καλό μάθημα περι σεβασμού στους "νεοφερμένους" στο Ελληνικό μπάσκετ. Ο κόσμος έδωσε δυναμικό παρών όπως ακριβώς δυναμική θα πρέπει να είναι και η αντίδραση του από εδώ και πέρα. Αυτός ο ΑΡΗΣ όπως τον έχουν καταντήσει οι διάφοροι περαστικοί θα πρέπει να μπει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σιγά σιγά να ξεχαστεί. Υπομονή και ανοχή τέλος!

ΥΓ. Προπονητάκια της σειράς που χάρη στην κατάντια του Ελληνικού μπάσκετ και τα αρδάκια σας έχετε βγει στο προσκήνιο, διαβάστε PlanetARIS.grνα ξεστραβωθείτε… Τζόουνς και Σλαφτσάκης ξεκίνησαν βασικοί, έδωσαν από την αρχή ενέργεια, ταχύτητα, άμυνα και χάρη σε αυτό το καλό ξεκίνημα έφυγε το άγχος και απελευθερωθήκαμε και στην επίθεση… Πόσες φορές το γράψαμε άραγε;

ΥΓ2. Πρώτη φορά στην ιστορία του ο ΑΡΗΣ διένυσε μια ολόκληρη χρονιά με στόχο την γρήγορη παραμονή του. Πρώτη φορά…

ΥΓ3. Το μπαν χθες, αρκετά με την κοροϊδία...

Απαρχή της μαζικής κινητοποίησης του κόσμου πρέπει να αποτελέσει το αυριανό παιχνίδι κόντρα στην Κύμη όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ένας φίλος του PlanetARIS.grμιας και τα πράγματα στον μπασκετικό ΑΡΗ πλέον είναι οριακά. Οριακά σε ότι έχει να κάνει με την εύθραστη βαθμολογική θέση, οριακά σε ότι έχει να κάνει με τον γενικότερο μέλλον του Αυτοκράτορα που φαντάζει σήμερα δυσοίωνο. Το πρώτο βήμα είναι η νίκη κόντρα στην Κύμη και ο κόσμος της  ομάδος θα είναι εκεί για να τη διασφαλίσει!

Δεν θα αναλωθούμε σε αγωνιστική ανάλυση μιας και ότι και να πούμε για αυτή την ομάδα  καθαρά μπασκετικά είναι περιττό. Ο φετινός ΑΡΗΣ έχει καταρρίψει κάθε μπασκετική λογική και διαρκώς βρίσκει τρόπους να μας εκπλήσσει αρνητικά με την παρουσία του. Οπότε όλο το βάρος του Γιάννη Καστρίτη αυτές τις λίγες ημέρες προετοιμασίας που ακολούθησαν την ήττα με τον Χολαργό ευελπιστούμε να έχει πέσει στην ψυχολογία της ομάδος. Καθαρό μυαλό και συγκέντρωση χρειάζεται η ομάδα ώστε να μην παρασυρθεί από τον ρυθμό του αντίπαλου αλλά και από δικό της κακό εαυτό. 40' πάθος και πίστη για τη νίκη. Τίποτα λιγότερο από αυτό δεν θα είναι αρκετό…

Έδωσε δικαιώματα ο ΑΡΗΣ και για αυτό η κάθε ομαδούλα προσπαθεί να αρπάξει την ευκαιρία της για να φανεί απέναντι στον Αυτοκράτορα. Έστω και στο φινάλε του πρωταθλήματος οφείλουμε σαν ΑΡΗΣ να δώσουμε τις απαντήσεις μας. Και αν η ομάδα μας πάνω στο παρκέ ώρες ώρες κολλάει… εμείς θα την πάρουμε από το χεράκι θα γίνουμε μαζί μια γροθιά και θα βουλώσουμε το στόμα του κάθε ασεβή περαστικού από το άθλημα που έφερε ο τεράστιος ΑΡΗΣ στην Ελλάδα. 15.45 το ραντεβού όλων μας στο Παλέ!

ΥΓ. Η απαρχή της μαζικής κινητοποίησης του κόσμου! Μόνο έτσι θα αλλάξει η κατάσταση και ο κάθε τυχοδιώκτης καιροσκόπος δεν θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να κάνει το κομμάτι του στον ΑΡΗ. Μόνο έτσι…

Νίκη από το πουθενά για τον ΑΡΗ μας σε ένα παιχνίδι που όπως εξελίχθηκε έδειχνε δύσκολο να κερδηθεί αλλά στο τέλος το πείσμα των παικτών μας ήταν αυτό που επικράτησε. Η άμυνα ήταν αυτή που έκρινε το παιχνίδι όπως φαίνεται και από το τελικό το σκορ, με το μπλοκ του Σλαφτσάκη πάνω στον "καυτό" Μπράουν να είναι η φάση του αγώνα!

Ο γνωστός κακός ΑΡΗΣ έκανε την εμφάνιση του και σήμερα με τους παίκτες του Γ.Καστρίτη να βλέπουν το αντίπαλο καλάθι σαν κλειδαρότρυπα αλλά και στην άμυνα να δίνουν διαρκώς ελεύθερα σουτ στους αντιπάλους τους. Σουτ  που τα αξιοποίησε κατά κύριο λόγο ο Μπράουν με αποτέλεσμα ο Προμηθέας να διατηρεί σχετικά εύκολα μια διαφορά 7-8 πόντων σε όλο σχεδόν το παιχνίδι. Αυτό όμως που έκανε τη διαφορά σήμερα ήταν ότι παρά την μέτρια εικόνα μας η ομάδα δεν παρασύρθηκε και δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και εκμεταλλευόμενη κάποια επιθετικά ξεσπάσματα και μερικές καλές άμυνες έμεινε μέσα στο παιχνίδι, ροκάνισε τη διαφορά και στο τέλος προσπέρασε. Δύσκολα να ξεχωρίσουμε κάποιον παίκτη μιας και όλοι είχαν καλές και κακές στιγμές τους μέσα στη διάρκεια του αγώνα. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον προπονητή που αν και έδειχνε σε αρκετά σημεία να τα έχει χαμένα τελικά στον αντίπαλο πάγκο φάνηκαν ακόμη περισσότερο θολωμένοι δίνοντας μας την ευκαιρία να αρπάξουμε τη νίκη σε ένα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος φαινόταν να πατάει καλύτερα.

Τεράστια ανακούφιση σε ομάδα και κόσμο μετά τη σημερινή νίκη αν και μετά τα περίεργα  αποτελέσματα σε άλλα γήπεδα τίποτα δεν έχει κριθεί. Ωστόσο σε περίπτωση δεν ερχόταν η νίκη σήμερα, θα ετοιμαζόμασταν για τελικούς και αυτό δείχνει πόσο σημαντικοί ήταν οι 2 βαθμοί που κερδήθηκαν.  Μπράβο στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του για το πείσμα που έδειξαν που μέχρι το τέλος!

ΥΓ. Η ελεύθερη πτώση του Ελληνικού μπάσκετ συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς… και κάποιοι πουθενάδες βρίσκουν την ευκαιρία για να μιλήσουν κόντρα στον ΑΡΗ και στον πιο μπασκετικό κόσμο της Ελλάδος για τα περίεργα που συμβαίνουν στην Ελληνική καλαθόσφαιρα… 

ΥΓ2. Λίγος κόσμος σήμερα στο Παλέ σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια με λιγότερο εμπορικούς αντιπάλους. Κάτι που δείχνει το μέγεθος της απογοήτευσης που έχει μοιράσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

ΥΓ3. Όσες αλλαγές και αν γίνουν στο Δ.Σ. της ΚΑΕ, όσες συνεντεύξεις και αν ακούσουμε από τον "αλεξιπτωτιστή" για τους φίλους μέσα στον ΑΡΗ, που τον  ξέρουν και τον αγαπάνε η εικόνα στα επίσημα μιλάει από μόνη της και δεν μπορεί να κουκουλωθεί με κανένα τέχνασμα.

5 αγωνιστικές πριν το φινάλε της μαρτυρικής σεζόν και όλα δείχνουν ότι η ομάδα μας δύσκολα θα μπλέξει σε περισσότερες περιπέτειες. Ωστόσο για να μην αναγκαζόμαστε να έχουμε μονίμως το νου μας και στα άλλα γήπεδα οι παίκτες του Γ.Καστρίτη θα πρέπει επιτέλους να αντιδράσουν και να βγάλουν μπασκετικό εγωισμό πάνω στο παρκέ.  Ο αγώνας με τον Προμηθέα αναμένεται να είναι δύσκολος αλλά έστω και στο φινάλε της σεζόν θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη δύναμη της έδρας που φέτος έχει μεταλλαχθεί σε "Αχίλλειο πτέρνα"  μας.

Όσο καλή ομάδα και αν είναι ο Προμηθέας, όταν μιλάμε για παιχνίδι μέσα στο Παλέ τον πρώτο λόγο για τη νίκη την έχει ο ΑΡΗΣ μας. Το είδαμε και πέρσι, γιατί όχι να μην τον ξαναδούμε και φέτος. Συγκέντρωση, πάθος και πίστη για τη νίκη είναι τα βασικά συστατικά που θα χρειαστούν. Ωστόσο εξίσου σημαντική είναι η προετοιμασία που έχει γίνει όλες αυτές τις ημέρες από το τεχνικό τιμ μιας και σε αντίθεση με το παιχνίδι με τον μπαογκ απέναντι στην ΑΕΚ ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε "διαβασμένος". Βέβαια ο ΜακΓκι απέναντι του θα έχει έναν πολύ καλό Έλις οπότε οι παίκτες του Γ.Καστρίτη δύσκολα θα μπορέσουν να τον τροφοδοτήσουν όπως την περασμένη αγωνιστική. Ερωτηματικό πάντως παραμένει όπως και ολόκληρη χρονιά το πώς θα παρουσιαστούν οι περισσότεροι παίκτες και κυρίως τα γκαρντ μας με τον Τολιόπουλο να είναι ο μοναδικός που δείχνει μια σχετική συνέπεια στην απόδοση του. Θα μπουν τα μακρινά σουτ; θα προσπαθήσουν να περάσουν την μπάλα κοντά στο καλάθι; θα έχουν καθαρή σκέψη στην επίθεση; Ότι και αν πούμε θα είναι παρακινδυνευμένο…

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον φαίνεται να υπάρχει στα άλλα γήπεδα και σε ευνοϊκά για εμάς αποτελέσματα αλλά και σε μια έντονη ανησυχία που σιγά σιγά αρχίζει να βγαίνει προς τα έξω σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει στον μπασκετικό ΑΡΗ. Και αυτό το τελευταίο είναι ίσως το πιο σημαντικό γιατί ο εφησυχασμός φέτος ότι η ομάδα μπήκε σε μια ομαλότητα μας οδήγησε για πρώτη φορά τόσο έντονα σε μια μάχη παραμονής… Στόχος η αντίδραση από τους παίκτες του Γ.Καστρίτη πάνω στο παρκέ που θα δώσει το έναυσμα για μια άλλη αντίδραση εκτός παρκέ. Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Παραιτήσεις που αναβάλλονται από μέλη που οι περισσότεροι φίλοι της ομάδος  αγνοούν την ύπαρξη τους αλλά ακόμη περισσότερο αγνοούν τον ρόλο τους και το έργο τους στην ομάδα. Μπάχαλο με το Παλέ με πολιτικό υπόβαθρο πίσω από τις κλειστές πόρτες και σιγή ιχθύος  για την άρση του μπαν και το μέλλον του Αυτοκράτορα. Και η σωτηρία του μπασκετικού ΑΡΗ συνεχίζεται..

ΥΓ2. Το είχαμε αναφέρει όταν πρωτοβγήκε το θέμα με το Παλέ στην επιφάνεια. Ουτοπικό το να περιμένουμε κάτι ουσιαστικό με αυτούς τους ανθρώπους στον Ερασιτέχνη όσο και αν παλεύουν οι "πισινοί" και οι "παρατρεχάμενοι".

Άλλη μια τραγική εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ μας στο φετινό παλμαρε του γνωρίζοντας την ήττα μέσα στο φλογισμένο Παλέ από έναν μπάογκ που επιβεβαίωσε ότι παρά την μετριότητα του είναι καλύτερη ομάδα. Σε κακή ημέρα όλοι οι παίκτες εκτός ίσως του Τολιόπουλου και του Τζόουνς που προσπάθησαν, όπως επίσης κακός ήταν και ο Γ.Καστρίτης που τόσο στο κομμάτι της προετοιμασίας για αυτό το παιχνίδι όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα απέτυχε παταγωδώς.

Όσο και αν φωνάζουμε όλοι εμείς οι μπασκετάμπαλοι για το πόσο σημαντικό είναι η ομάδα να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια έχοντας στο μυαλό της την άμυνα ο Γ.Καστρίτης επιμένει στα δικά του.  Αφήνοντας τους Τολιόπουλο και Τζόουνς στον πάγκο ο ΑΡΗΣ μας ξεκίνησε με μια πεντάδα που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε καμία γραμμή του γηπέδου. Έδωσε ελεύθερα σουτ στον αντίπαλο, έσπασε τα καλάθια με την εμμονή στο τρίποντο υπο κακές συνθήκες και έσπασε και τα νεύρα μας με τα ανόητα λάθη και τις τραγικές επιλογές. Αποτέλεσμα όλου αυτού οι συμπολίτες από το ξεκίνημα να μπουν σε ρόλο οδηγού και εμείς να παλεύουμε να ρίξουμε τη διαφορά κάτω από τους 7-8 πόντους χωρίς αποτέλεσμα. Κανένα επιθετικό πλάνο και μια άμυνα με πίεση στο μισό γήπεδο ακόμη και σε παίκτες  που πιθανόν να ήταν ακίνδυνοι αλλά τους αναγκάζαμε να τρυπάνε προς τη ρακέτα και να αποσυντονίζουν με  2-3 βήματα την άμυνα μας. Καμία αλληλοκάλυψη, αστείες αλλαγές στα σκριν και ανύπαρκτα μπλοκ άουτ όταν η μπάλα ήταν στον αέρα. Αυτή η εικόνα στο Β ημίχρονο διορθώθηκε ως ένα βαθμό με τους Τολιόπουλο, Τζόουνς και Σλαφτσάκη ο ΑΡΗΣ να αρχίζει να βγάζει ενέργεια και στις 2 πλευρές του γηπέδου και την ομάδα μας να περνάει μπροστά με 45-44. Εκεί ο διακόπτη πάλι γύρισε, τα λάθη διαδεχόταν το ένα το άλλο και η άμυνα άρχιζε πάλι να θυμίζει μηχανή που καίει κάρβουνο. Γκος και Χάτσερ δεν συγχώρεσαν την αδράνεια μας, έδωσαν πάλι ένα σημαντικό προβάδισμα στον συμπολίτη με την ομάδα μας να μοιάζει ανήμπορη να επανέλθει. Το ξέσπασμα του Τολιόπουλου που από το πουθενά μας ξαναέβαλε στο παιχνίδι το μόνο που πρόσφερε ήταν άλλη μια απόδειξη της έλλειψης ικανότητας και νοοτροπίας νικητή   που λείπει από τον φετινό ΑΡΗ. Ο Μποχωρίδης μπορεί με την αστοχία του και τα εκνευριστικά του λάθη να έβαλε την υπογραφή του στη σημερινή ήττα αλλά η αποτυχία ήταν αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας. Προσπάθεια όχι μόνο σήμερα για 40' αλλά και καθημερινά στις προπονήσεις μιας και ο τρόπος με τον οποίο αγωνιζόμαστε δεν θυμίζει σε τίποτα μια επαγγελματική ομάδα. Επαγγελματική ομάδα που θύμιζε κατά διαστήματα ο συμπολίτης που παρά το δικό του μέτριο ρόστερ και οικονομικά προβλήματα μπορούσε να βγάλει 1-2 συστήματα στο γήπεδο και είχε και 1-2 σταθερές στο παιχνίδι του. Εύκολα κατακρίνουμε έναν παίκτη που συστηματικά σουτάρει από τα 8 μέτρα όποτε του καπνίζει αλλά όταν αυτό γίνεται αποδεκτό από τον προπονητή και αποτελεί κομμάτι του αγωνιστικού στυλ της ομάδος τότε λογικά και όλοι οι παίκτες θα λειτουργούν ανάλογα. Σίγουρα στοίχισαν οι χαμένες βολές αλλά ανεξάρτητα από την ήττα αυτή η εικόνα δεν τιμάει τους παίκτες, δεν τιμάει τον προπονητή, δεν τιμάει τη διοίκηση και ντροπιάζει τον ΑΡΗ και τον κόσμο του. 

Ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος… Ομάδα χωρίς το ελάχιστο ψυχικό σθένος… Ομάδα χωρίς ίχνος ντροπής που προσπαθεί να παίξει κάτι σαν μπάσκετ… Μοίρασε στεναχώρια  και απογοήτευση στο κατάμεστο Παλέ από κόσμο που ήρθε να γιορτάσει και να χαρεί τα γενέθλια του ΑΡΗ μας . Χάθηκε και η τελευταία ευκαιρία για ένα στιγμιαίο χαμόγελο… Μοναδικοί υπεύθυνοι για αυτό το κατάντημα οι "φωστήρες"  του καλοκαιρινού σχεδιασμού. Ανοχή τέλος…

ΥΓ. Οι χαμένες βολές σου έφταιξαν Καστρίτη αλλά στο τέλος που κάθε πόντος ήταν χρυσάφι έβαλες τον ΜακΓκί μέσα όπου με το που θα πήγαινε η μπάλα στα χέρια του θα του έκαναν φάουλ. Τυχερός που δεν βγήκε αυτό το σενάριο να ακούγαμε τις δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα.

ΥΓ2. Δηλαδή τόσο διαφορετικά τα βλέπουμε τα πράγματα εμείς από την κερκίδα; Βάλε τον Τζόουνς που βγάζει ενέργεια και μπες δυνατά από την αρχή, κράτα τον Χάρις στον πάγκο και βάλε τον Σλαφτσάκη μέσα για ακόμη καλύτερη άμυνα και περισσότερη ταχύτητα, βάλε Τολιόπουλο που το παιδί έχει θράσος και αν βρει ρυθμό μπορεί να σκοτώσει τον αντίπαλο. Διώξε τον τίτλο του ηγέτη από τον Μποχωρίδη που τον πνίγει και άσε τον στον πάγκο μπας και σαν αλλαγή με λιγότερο χρόνο συμμετοχής αποδώσει καλύτερα. Και άσε τον Φλιώνη στην κακή του ημέρα στην άκρη. Μην τον εκθέτεις… Σε χαρτάκι τα θες γραμμένα ρε Καστρίτη;

ΥΓ3. Η χρονιά τελειώνει… και μαζί και η υπομονή και  η ανοχή για τον κάθε λογής απίθανο αλεξιπτωτιστή…

Τελευταία ευκαιρία για ένα στιγμιαίο χαμογελάκι σε μια μίζερη χρονιά αποτελεί η αυριανή αναμέτρηση κόντρα στον μπάογκ μιας και ο φετινός ΑΡΗΣ όπως έχει αποδειχθεί δεν μπορεί να μας προσφέρει κάτι παραπάνω από μια νίκη με τον συμπολίτη. Όποια και αν είναι η αξία μιας τέτοιας νίκης ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του οφείλουν να κάνουν τα πάντα ώστε να προσφέρουν έστω αυτή την χαρά στον κόσμο.

Άκρως απογοητευτική ήταν η εμφάνιση με το Περιστέρι σε συνέχεια εκείνου του αποκαρδιωτικού δευτέρου ημιχρόνου με τον Κολοσσό κάτι αν ψάξουμε κάτι θετικό ίσως είναι το παράδειγμα για το τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε στο γήπεδο. Η πιεστική άμυνα ήταν το στοιχείο που πρόσθεσε η έλευση του Γ.Καστρίτη και άλλαξε η συνολική εικόνα της ομάδος μέχρι να έρθει η σφαλιάρα από τον Κολοσσό. Μια άμυνα που όχι μόνο απλά εγκλωβίζει τον αντίπαλο αλλά δίνει και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και στην επίθεση. Όσο για την επίθεση εκεί οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι σκέτος τζόγος οπότε η λέξη άμυνα θα πρέπει να κυριαρχήσει στο μυαλό των παικτών μας. Άλλωστε απέναντι μας δεν έχουμε και καμιά σπουδαία ομάδα αλλά κάποιους ταλαίπωρους παίκτες που παλεύουν και αυτοί για το τίποτα ύπο αντίξοες συνθήκες.  Με το που συναντήσουν αντίσταση καταρρέουν και αυτό φάνηκε την περασμένη αγωνιστική όπου και ηττήθηκαν εντός έδρας από τον Ήφαιστο Λήμνου. Για αυτό και θα πρέπει από την αρχή να μπούμε δυνατά και να μην τους επιτρέψουμε να βρουν ρυθμό σε κανένα σημείο του αγώνα και να αρκεστούν σε έναν παθητικό ρόλο για 40΄.

Μπορεί να μην έχει την αίγλη του παρελθόντος και στην κατάσταση που βρισκόμαστε φέτος να έχει ακόμη λιγότερη αξία, δεν παύει όμως να είναι ένα παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα που όποτε την συναντάμε θέλουμε να την γλεντάμε. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνει και αύριο με τον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του αυτή τη φορά να μην μας απογοητεύσουν. Εμείς θα είμαστε στις κερκίδες του Παλέ να τους σπρώξουμε προς  τη νίκη! ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ!

ΥΓ. Πάρτι γενεθλίων αύριο στο Παλέ που δεν θα πρέπει να χαλάσει με τίποτα. Και αυτό ας το βάλουν άπαντες καλά στο μυαλό τους.

ΥΓ2.  Πάλεψε γενναία η ομάδα του Δ.Πρίφτη αλλά τελικώς δεν τα κατάφερε… παρόλα αυτά υποθέτω είναι τεράστια επιτυχία που κατάφερε και έφθασε στους 4 του Eurocup, τα μπάτζετ, η ατυχία, η ομάδα ευρωλίγκας Βαλένθια, το κορυφαίο Ισπανικό μπάσκετ, η διαιτησία και άλλα πολλά τέτοια για τον coachoftheyear

Τεράστιο πισωγύρισμα έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα καταφέρνοντας να απολέσει για ακόμη μια φορά διαφορά 17 πόντων και να ηττηθεί τελικά από τον ουραγό Κολοσσό. Οι Ροδίτες πραγματοποίησαν μαγική εμφάνιση στο Β ημχρόνο με εκνευριστική ευστοχία αλλά το παιχνίδι κρίθηκε κυρίως από την χαλάρωση των παικτών μας αλλά και την αδράνεια που έδειξε ο Γ.Καστρίτης στον πάγκο.

Χωρίς άγχος και με παρακαταθήκη τις καλές εμφανίσεις των τελευταίων αγωνιστικών ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά για να καθαρίσει από νωρίς το παιχνίδι. Το +17 που έφθασε η διαφορά έδειχνε ότι έτσι θα κυλούσε ο αγώνας χωρίς ωστόσο να υπολογίσουμε το πείσμα των αντιπάλων μας αλλά και την έλλειψη συγκέντρωσης της ομάδος μας. Ξαφνικά στην επανάληψη είδαμε έναν ΑΡΗ να έχει ξεχάσει το όπλο του στα αποδυτήρια που ήταν η καλή άμυνα και να επιτρέπει στον Κολοσσό όχι μόνο να ροκανίσει τη διαφορά αλλά και να πάρει σημαντικό προβάδισμα στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα. Και μόνο το γεγονός ότι στην τέταρτη περίοδο ενώ οι Ροδίτες ήταν on-fireκαι πυροβολούσαν από παντού οι παίκτες μας δεν είχαν κάνει ούτε ένα φάουλ δείχνει το πόσο υπεροπτικά και χαλαρά αντιμετωπίσαμε το παιχνίδι από το +17 και μετά. Το σύνθημα της χαλάρωσης το έδωσε ο Γ.Καστρίτης από τον πάγκο που έδειξε τραγικά αντανακλαστικά όταν η διαφορά άρχισε να πέφτει και έπεσε και στην παγίδα να ακολουθήσει το πλάνο του αντίπαλου προπονητή αντί να προσπαθήσει να επιβάλλει το δικό μας παιχνίδι. Ήταν φανερή η αδυναμία του Κολοσσού να σταματήσει τον ΜακΓκι(με τον Μαυροειδή απόντα)  αλλά ο σέντερ του ΑΡΗ δεν τροφοδοτήθηκε καθόλου από τους συμπαίκτες του. Ενώ και η επιλογή να μην δοθεί εντολή στον Σλαφτσάκη(ή έστω στον Τζόουνς που μπορούσε να ακολουθήσει στο τρίποντο με ευκολία) να παίξει πιεστικά πάνω στον αφηνιασμένο Τσούπκοβιτς που ότι δεν πρόσφερε σε μια ολόκληρη σεζόν με τη φανέλα του ΑΡΗ το έδωσε σήμερα  ήταν έγκλημα. Έπαιξε το ρόλο της η απουσία του Μποχωρίδη, ωστόσο και οι αντίπαλοι μας είχαν τις δικές τους σημαντικές απουσίες.

Νέα ντροπιαστική ήττα και πισωγύρισμα σε μια χρονιά που ανυπομονούμε να ολοκληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Στην βαθμολογική κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα και με τον κόσμο να ψάχνει να βρει την ηρεμία του το σημερινό ήταν έγκλημα που από ότι φαίνεται λίγοι εντός της ομάδος το αντιλήφθηκαν… Το να επαναπαύεται ο ΑΡΗΣ στην επίτευξη(???) του στόχου της  παραμονής και να έρχεται ο ουραγός Κολοσσός και να παίρνει αυτό που θέλει μέσα στο Παλέ δεν είναι κάτι που εύκολα μπορούμε να το χωνέψουμε… Ας σοβαρευτούν άπαντες ώστε στο εύκολο πρόγραμμα που έχουμε μέχρι το τέλος να μην ξαναδούμε κάτι ανάλογο.

ΥΓ. Πολλούς πόντους εκτίμησης έχασε ο Γ.Καστρίτης σήμερα. Σαν να μην φθάνει η αδράνεια του στο Β ημίχρονο στη συνέντευξη τύπου αντί να απολογηθεί προς τον κόσμο για την πίκρα που του πρόσφερε προτίμησε να παίξει το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων. Λες και ο ΑΡΗΣ δεν έχασε το παιχνίδι μόνος του σήμερα…

ΥΓ2. Όταν ο αντίπαλος σου βρίσκει ρυθμό στην επίθεση με κάθε τρόπο οφείλεις να του τον κόψεις. Με κάθε τρόπο… Βασικά πράγματα που όποιος έχει παρακολουθήσει τον Γ.Ιωαννίδη να κοουτσάρει τα γνωρίζει.

ΥΓ3. 1-2 παίκτες παίρνει ο Κολοσσός και ο κάθε Κολοσσός και κατευθείαν αλλάζει το αγωνιστικό του προφίλ.  Όποιος δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι για μια ομάδα με χαμηλό μπάτζετ να κάνει ελεύθερα μεταγραφές και όποτε επιθυμεί να προχωρά σε διορθωτικές κινήσεις είναι τουλάχιστον αφελής. Μονόδρομος η άρση του μπαν. Θα το επαναλάβουμε μέχρι να κοπάσουν οι αηδίες περί ενός ΑΡΗ με ελληνικό κορμό και δυνατές ακαδημίες.

Μέσα σε ένα φλεγόμενο Παλέ με περισσότερους από 4500 φίλους της ομάδος, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη έβγαλαν περίσσιο πάθος στο παρκέ φθάνοντας με ευκολία στη νίκη. Ρίγος συγκίνησης και αποθέωση για τη χρυσή ομάδα του 79 που τιμήθηκε στο ημίχρονο του αγώνα.

Σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει την ομάδα του πρώτου γύρου που ταλαιπωρούσε τα μάτια και τα νεύρα μας και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στο σημερινό παιχνίδι. Εκεί που ο ΑΡΗΣ με το πόδι πατημένο στο γκάζι πίεσε ασφυκτικά, έτρεξε σε κάθε φάση και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία που του έδωσαν οι αντίπαλοι για να σκοράρει. Κάτι που το κατάφερε ως ένα βαθμό στο πρώτο ημίχρονο χτίζοντας μια διψήφια διαφορά που έφθασε μέχρι και τους 18 πόντους. Με αυτή την διψήφια διαφορά αλλά και με την υποδειγματική πιεστική άμυνα δεν αγχώθηκε ούτε καν όταν στο τρίτο δεκάλεπτο που δεν μπορούσε να σκοράρει με τίποτα. Το μοίρασμα του χρόνου από τον Καστρίτη επέτρεψε στην ομάδα να διατηρείται φρέσκια ώστε να μπορεί να πιέζει στην άμυνα την ίδια στιγμή που οι αντίπαλοι έμοιαζαν να μένουν από δυνάμεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η προσπάθεια του Πανιωνίου να λάβει τέλος στο τέταρτο δεκάλεπτο και να μετατραπεί το υπόλοιπο του αγώνα σε ένα κιτρινόμαυρο πάρτι. Πολύ καλή η ομάδα που έδειξε χαρακτήρα όταν ήταν άστοχη σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια που όταν στράβωναν μεγάλες διαφορές με ευκολία εκμηδενιζόντουσαν. Δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιον μιας και όλοι σχεδόν έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να έρθει η σημερινή νίκη. Μια νίκη που αν ήμασταν έστω και λίγο πιο εύστοχοι στα τόσα ελεύθερα σουτ που βαρέσαμε θα ερχόταν ακόμη πιο εύκολα.

 Ο ΑΡΗΣ πλέον έχει γίνει ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως και αυτό είναι 100% έργο του Γ.Καστρίτη. Και όταν παίζεις σαν ομάδα όπως έπαιξες σήμερα κανένας Πανιώνιος δεν μπορεί να σε κοντράρει. Πλέον η ομάδα απελευθερωμένη από το βαθμολογικό άγχος και με ένα μήνα "προετοιμασίας" οφείλει και μπορεί να κοιτάξει και να διεκδικήσει τις υψηλότερες θέσεις ακόμη και αν αυτές δεν έχουν αξία για τον ΑΡΗ που θέλουμε. Και φυσικά η προσοχή όλων μας πρέπει να στραφεί στην επόμενη ημέρα. Γιατί το να υποστούμε το φετινό μαρτύριο της "οικονομικής εξυγίανσης" χωρίς αντίκρισμα θα είναι απλά μια τρύπα στο νερό.

ΥΓ. Και όμως επί Β.Αγγέλου το ενδεχόμενο αυτή η ομάδα να παίζει καλό μπάσκετ, να γεμίζει το γήπεδο και να ξεσηκώνει τον κόσμο έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ας ρωτήσει ο "τρέλαρχος" τον γιό του τι μαγικά κάνει ο John Castle στις προπονήσεις για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του ο γκουρου…

ΥΓ2. Τεράστιες προσωπικότητες με τα επιτεύγματα τους να μην είναι μετρήσιμα με τα δεδομένα της σημερινής εποχής. Το ευτύχημα είναι ότι η κληρονομία τους αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο με το γεμάτο γήπεδο σήμερα όπως και κόντρα στο Λαύριο να μοιάζει με φυσιολογικό για τον Αρειανό οπαδό.

ΥΓ3. Μεγάλη αλήθεια ομολόγησε ο Γ.Ιωαννίδης μιας και όλοι θυμόμαστε το πώς σώθηκε ο συμπολίτης. Όπως όμως σωστά τόνισε, ΑΡΗΣ είσαι και αν γουστάρεις μπορείς να κάνεις και αυτό!

ΥΓ4. Θυμάμαι πέρσι που ανέλαβε  ο Αλεξανδρής τον Πανιώνιο την χολή που έβγαλαν μερικοί μπερδεμένοι συνοπαδοί μας που προσπαθούν να πείσουν και τους υπόλοιπους για τον "εχθρό" Αλεξανδρή… Το ιδιαίτερα ζεστό χειροκρότημα που έλαβε σήμερα ο "τίγρης" ήταν η καλύτερη απάντηση προς όλους αυτούς με την "κοντή" μνήμη.

ΥΓ5. Κάθε κίνηση ανάλογη με τη σημερινή που τιμάει και υπενθυμίζει το ένδοξο παρελθόν του ΑΡΗ είναι αξιέπαινη ακόμη και αν υπάρχουν σε αυτή και αρκετές οργανωτικές παραφωνίες. Αρκεί φυσικά το όλο κλίμα να μην παρασύρει τον μεγαλομέτοχο και ξεχάσει ποιος πρέπει να είναι ο στόχος του.

ΥΓ6. Κλείστε από τώρα Μπέρι και Ντόρσεϊ μπας και δούμε έναν ακόμη πιο δυνατό ΑΡΗ του χρόνου. Αυτονόητο ότι το μπαν το καλοκαίρι θα έχει λυθεί.

Λίγες ώρες έχουν απομείνει πριν το τζάμπολ μιας ακόμη σημαντικής αναμέτρησης για την αγαπημένη μας ομάδα στο Nick Galis Hall. Εκεί που ο ΑΡΗΣ μας υποδέχεται τον Πανιώνιο με μοναδικό στόχο τη νίκη που θα μας βοηθήσει να απεμπλακούμε οριστικά από τα σενάρια της παραμονής.

Η ανοδική πορεία της ομάδος πιστοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο κόντρα στον Παναθηναϊκό μιας και οι αποδοκιμασίες από την κερκίδα κατά την διάρκεια του αγώνα προς τους εξασφύριχτους και η υπερπροσπάθεια που κατέβαλλαν οι διαιτητές στην 4η περίοδο ήταν αποτέλεσμα της πολύ καλής παρουσίας των παικτών του Γ.Καστρίτη . Πλέον η ομάδα φαίνεται να ξέρει τι θέλει να κάνει μέσα στο γήπεδο, ο κάθε παίκτης φαίνεται να  γνωρίζει τον ρόλο του στην ομάδα και όλος ο μηχανισμός να λειτουργεί ολοένα και καλύτερα. Ο Πανιώνιος από εκεί που ενισχύθηκε σημαντικά και έδειχνε ότι τελικά δεν θα κινδυνέψει κάπου έχασε τον δρόμο του και περνάει μια νέα κρίση που τον κρατάει στο γκρουπ των ομάδων που παλεύουν για την σωτηρία. Για αυτό και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να χαθεί το παιχνίδι. Γιατί όπως οι διπλές νίκες με Λαύριο και πιθανόν Κολοσσό και Ρέθυμνο μπορούν να αποδειχθούν καθοριστικές έτσι και μια διπλή ήττα σε πιθανή ισοβαθμία μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική.

Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η ομάδα αγωνιστικά με τον Γ.Καστρίτη στον πάγκο έχει βρει τον δρόμο της. Η νίκη σήμερα θα μας επιτρέψει σε μεγάλο βαθμό να αρχίζουμε να κοιτάμε προς τα πάνω αλλά και να ασχοληθούμε με την επόμενη ημέρα του Αυτοκράτορα. Λίγες ώρες έμειναν πριν το τζάμπολ. Γεμίζουμε το Παλέ και γουστάρουμε με την ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!