Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Παλέ όπως τονίζει ο σύνδεσμος… όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην παναρειανή συστράτευση για την σωτηρία του Αυτοκράτορα. Σε ένα φλογισμένο Παλέ όπου η ομάδα μας με τη στήριξη του κόσμου θα πρέπει να  κερδίσει τον Ηρακλή και να κάνει το πρώτο και πιο αποφασιστικό βήμα για τη σωτηρία του.  Η διοίκηση πρωτοδικείου  είναι κοντά στην άρση των μπαν και στην ενίσχυση της ομάδος κάτι που δείχνει ότι υπάρχει πίστη ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί και πρέπει να το γυρίσει!

Οι 3 νίκες στα επόμενα 3 παιχνίδια είναι μονόδρομος  για να έχουμε ελπίδες με το πρώτο παιχνίδι να φαίνεται και το πιο δύσκολο. Ο Ηρακλής αν και αρκετά ασταθής στην απόδοση του είναι σε καλύτερη κατάσταση από την ομάδα, συν ότι το γρήγορο αγωνιστικό του στυλ δεν μας ταιριάζει… Κάτι που θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του ο Σάββας Καμπερίδης και μαζί με τους παίκτες του να ψάξουν τους τρόπους ώστε στην άμυνα να παρουσιαστούμε καλύτεροι. Εκεί πονάει η ομάδα, εκεί πρέπει να βρει τις λύσεις ο Καμπερίδης, σε αυτό το κομμάτι οι παίκτες θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω. Αν δεν παίξεις άμυνα όσους συνδυασμούς και σπουδαία καλάθια και αν βγάλεις στην επίθεση δεν θα έχει αντίκρισμα.  Το είδαμε σε πολλά παιχνίδια φέτος, το είδαμε και κόντρα στον συμπολίτη όπου στην επίθεση ήμασταν καλοί αλλά στην άμυνα τραγικοί.  Θα παίξουν πιο σκληρά όλοι στην άμυνα; θα θυσιαστούν κάποιοι παίκτες με τα φάουλ που θα κάνουν στα ατού του αντιπάλου; Θα γίνουν πιο έξυπνες παγίδες;  άγνωστος ο τρόπος αλλά η ουσία είναι ότι δεν θα πρέπει να ξαναδούμε τον ΑΡΗ να ελπίζει ότι απλά ο αντίπαλος δεν θα βάλει τα σουτ…  Ώρα να βγει μπροστά ο Μποχωρίδης, ώρα να δούμε τον Γκετσεβίτσιους να παίρνει περισσότερα σουτ, ώρα να αφήσει ο Καμπερίδης τον Μπράουν να κάνει το παιχνίδι του. 

Ο  ξεσηκωμός του κόσμου ενόψει του αγώνα με τον Ηρακλή αλλά και  οι κινήσεις που γίνονται για την ενίσχυση  της ομάδος οδηγούν στον δρόμο της επιβίωσης! Μια επιβίωση που επιβάλλει το 3 στα 3 στα επόμενα παιχνίδια αρχίζοντας από το παιχνίδι του Σαββάτου. Ο ΑΡΗΣ πρέπει να μείνει όρθιος και χωρίς λιγοψυχίες να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

ΥΓ. Είτε τα γράφει ο κάθε Παπαδογιάννης (http://www.gazzetta.gr/basketball/basket-league/article/1432081/matomeno-mas-tsirko) είτε όχι δεν αλλάζει κάτι και αυτό φάνηκε στην περίπτωση του Ολυμπιακού όπου κανείς δεν συγκινήθηκε. Ίσα ίσα κάποιες ομαδούλες φαίνεται να απολαμβάνουν  την προσπάθεια τους να μπουν στα πλέιοφς ή στην τετράδα της Basket League.  Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα…

ΥΓ2. Αδύναμος κρίκος ο Μόρις από την αρχή της χρονιάς.

Επιστροφή στις νίκες για την αγαπημένη μας ομάδα απέναντι στο Λαύριο που αποδείχθηκε μόνο λόγια του αέρα ανάλογα του προέδρου του. Βελτιωμένη η ομάδα έβγαλε πάθος, βρήκε λύσεις στην επίθεση και όλα αυτά χάρη στο ροτέισον του Καμπερίδη που δείχνει να διαχειρίζεται το ρόστερ καλύτερα από τον προκάτοχο του. Άλλη μια εντυπωσιακή παρουσία του κόσμου του ΑΡΗ την ίδια στιγμή που στα υπόλοιπα γήπεδα παίζουν μεταξύ συγγενών και φίλων.

Αιφνιδιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας από την αποτελεσματικότητα των παικτών του Λαυρίου που ήρθαν από τον πάγκο και αν και έβρισκε τον δρόμο προς το καλάθι δεν κατάφερε να περιορίζει τον αντίπαλο. Το ισορροπημένο πρώτο δεκάλεπτο έδειξε ξεκάθαρα ότι στην άμυνα πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο και αυτό ακριβώς ξεκίνησαν να κάνουν οι παίκτες μας. Ανεβάζοντας την πίεση και συνεχίζοντας να βρίσκουμε πόντους χάρη στην καλή κυκλοφορίας της μπάλας η ομάδα μας άρχιζε να επιβάλλει τον ρυθμό της και να ψάχνει την ευκαιρία να ξεφύγει στο σκορ. Κάτι που το κατάφερε στο 3ο δεκάλεπτο με συνεχόμενες καλές άμυνες και καθαρό μυαλό στην επίθεση. Οι +24 πόντοι που έφθασε η διαφορά ήταν αρκετό για να πάρουμε τη νίκη παρά τα νεκρά διαστήματα στην τελευταία περίοδο. Συνολικά η ομάδα φάνηκε περισσότερο συγκεντρωμένη από άλλες φορές, οι παίκτες έδειξαν διάθεση να παίξουν άμυνα και στην επίθεση φαίνεται σιγά σιγά οι παίκτες να βρίσκουν τους ρόλους τους. Από τον Μποχωρίδη που ήταν ο κορυφαίος μαζί με τον Ντραγκίσεβιτς μέχρι τους Μπράουν και Μόρις που ήταν πιο ουσιαστικοί στο παιχνίδι τους σε σχέση με τα προηγούμενα. Η ομάδα με τον Καμπερίδη στον πάγκο βρίσκει σιγά σιγά τα πατήματα και βελτιώνετε. Ωστόσο θα πρέπει οι παίκτες να εντείνουν ακόμη περισσότερο την προσπάθεια και κυρίως στην άμυνα να δείχνουν τον ίδιο ζήλο που έδειξαν μετά το πρώτο δεκάλεπτο.

Χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα ο ΑΡΗΣ μας έκανε το καθήκον του σε έναν από τους πολλούς "τελικούς" που έχει φέτος. Ο αέρας αλλαγής αρχίζει και αποτυπώνεται και πάνω στο παρκέ με τον Σάββα Καμπερίδη να διαχειρίζεται ως τώρα εξαιρετικά το ρόστερ. Απίστευτη ώθηση από τον κόσμο που είναι μπροστάρης στην προσπάθεια επιβίωσης του Αυτοκράτορα! Συνεχίζουμε δυνατά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Παράβαση από των παικτών του Λαυρίου στο τζάμπολ χωρίς να κυλήσει ο χρόνος και οι άσχετοι με τα γκρι δίνουν την μπάλα με 14''(?!?!?) στον ΑΡΗ. Και κομπλεξικοί και άσχετοι!

Φαβορί για τον υποβιβασμό είναι πλέον και επισήμως ο ΑΡΗΣ μας μετά την οδυνηρή εντός έδρας ήττα από τον Πανιώνιο. Σε ένα παιχνίδι που παρά την προκλητικά εχθρική διαιτησία το είχε στα χέρια του και τελικά κατάφερε να το χάσει. Ανύπαρκτη η ομάδα σε όλα τα επίπεδα, έχει αφεθεί στην τύχη της και στις ορέξεις της ΕΟΚ, της ΚΕΔ και των γκρι εντολοδόχων που και σήμερα βοήθησαν ώστε να έρθει η ήττα.

Νωθρά μπήκαν από το ξεκίνημα οι παίκτες μας χωρίς την παραμικρή διάθεση να παίξουν άμυνα και να δώσουν το κάτι παραπάνω στις μάχες γύρω από το καλάθι. Οι παίκτες του Πανιώνιου ανενόχλητοι σκόραραν ενώ όταν δεν μπορούσαν να το κάνουν είχαν τους 3 διαιτητές να τους στέλνουν στην γραμμή των βολών με ευκολία. Στο πρώτο ημίχρονο όμως η ευστοχία μας έξω από το 6.75 ισορρόπησε την κατάσταση αλλά όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα κρινόταν στον πόντο. Άλλωστε η διάθεση των διαιτητών φάνηκε από το ξεκίνημα όπου ήρθαν "διαβασμένοι" και προστάτεψαν τον Σάμιουελς ώστε να μην μπλέξει με φάουλ παρόλο που υπέπεσε πολλές φορές στην παράβαση.  Με δύο μέτρα και δύο σταθμά σφύριζαν οι διαιτητές κάτι που επέτρεπε στον Πανιώνιο να παίζει πιο άνετα αλλά και στους δικούς πρόσφερε εκνευρισμό μιας και κάτω από το καλάθι ιδιαίτερα πάνω στον Ντραγκίσεβιτς δεν σφύριζαν με τίποτα φάουλ. Και με τον φόβο της ήττας να βαραίνει τα πόδια των παικτών στο Β ημίχρονο πέρα από κάποια ξεσπάσματα και μια παραπάνω προσπάθεια στην άμυνα είδαμε τον ΑΡΗ να κολλάει στην επίθεση. Όπως ακριβώς κόλλησε και ο Μαρκόπουλος όπου σήμερα έκανε ένα πολύ κακό κοουτσάρισμα. Ναι μεν έχει τις δικαιολογίες του μιας και με τον ερχομό των 2 ξένων την τελευταία στιγμή(και όχι στην διακοπή του πρωταθλήματος όπως επέβαλε η λογική) και την επιστροφή του Μποχωρίδη ξαφνικά έχει να μοντάρει εκ νέου την ομάδα αλλά σήμερα έχασε εντελώς τον έλεγχο του παιχνιδιού. Ξεχάστηκαν οι Μιλόσεβιτς και ο Φιτζπάτρικ στον πάγκο σε μια ημέρα που έδειχναν να πατάνε καλά, δόθηκε παραπάνω χρόνος από όσο θα έπρεπε στον Φλιώνη στο φινάλε και δεν κατάφερε να πείσει τους παίκτες του να βγάλουν ένα σύστημα στο τέλος ή να δώσουν την μπάλα στον Μποχωρίδη που είχε αφυπνιστεί στο τέλος. Ενώ τεράστια πληγή αποτελεί και η αδυναμία του κόουτς να μπολιάσει τον Γκετσεβίτσιους μαζί με τον Μποχωρίδη και τους υπόλοιπους παίκτες. Ο Λιθουανός που στο ξεκίνημα της σεζόν ήταν από τους κορυφαίους ξαφνικά έχει γίνει σκιά του εαυτού και τριγυρνάει χωρίς ρόλο ανούσια πάνω στο παρκέ. Πολλά τα λάθη που πρέπει στη συνέχεια πάση θυσία να διορθωθούν.

Μέσα σε ένα Παλέ που κόχλαζε από το ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ κατάφερε για ακόμη μια φορά να απογοητεύσει. Δύσκολα τα πράγματα για την ομάδα αλλά οφείλουν οι παίκτες και ο κόουτς να σκύψουν πάνω από τις αδυναμίες τους και να δείξουν ένα καλύτερο πρόσωπο στη συνέχεια. Επιβάλλεται η συσπείρωση όλων γύρω από τον μπασκετικό ΑΡΗ μιας και μετά το σημερινό έχει γίνει ξεκάθαρο ότι η ΕΟΚ και η ΚΕΔ είναι αποφασισμένες να αρπάξουν την ευκαιρία που τους δίνουμε απλόχερα. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ!

ΥΓ. Μια τέτοια διαιτησία να δω και εγώ εκτός έδρας υπέρ του ΑΡΗ…

ΥΓ2. Ντροπή σου Δημήτρη Γουλιέλμε… ντροπή σου…

Μεγαλειώδη επιστροφή έκανε ο Λευτέρης Μποχωρίδης μετά τον τραυματισμό οδηγώντας την ομάδα στη νίκη μετά από 7 συνεχόμενες ήττες! Ο αρχηγός της ομάδος έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο συμπαρασύροντας και τους συμπαίκτες του παρουσιάζοντας τον καλύτερο φετινό ΑΡΗ. Τρομερός παλμός και από την κερκίδα που δεν σταμάτησε ούτε για μια στιγμή να σπρώχνει την ομάδα στη νίκη!

Σαν θηρίο στο κλουβί που μόλις απελευθερώθηκε έμοιαζε ο Μποχωρίδης από το πρώτο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης. Αρχηγός με όλη τη σημασία της λέξεως έδειξε από την αρχή ότι δεν θα επέτρεπε ο ΑΡΗΣ να χάσει. 27 πόντοι με εξαιρετικά ποσοστά, 5 ριμπάουντ, 4 ασιστ και 1 κλέψιμο ήταν τα σημερινά επιτεύγματα του διώχνοντας τον φόβο της 8ης συνεχόμενης ήττας από τους συμπαίκτες του και αναγκάζοντας τους να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ντραγκίσεβιτς που αν και επιθετικά δεν ήταν καλός στην άμυνα ξεπέρασε τον εαυτό του όπως και ο Μιλόσεβτις που μάζεψε 11 ριμπάουντ. Πολύτιμες βοήθειες έδωσε και ο Μόρις που απέφυγε όμως να πάρει πολλές προσπάθειες όπως και ο Γκετσεβίτσιους κυρίως στο διάστημα που ο Μποχωρίδης καθόταν στον πάγκο. Θετικοί και οι υπόλοιποι που έδωσαν το κάτι παραπάνω σε άμυνα και ριμπάουντ που ήταν και οι σημαντικότεροι λόγοι πέρα του Μποχωρίδη που φθάσαμε στην πολυπόθητη νίκη. Λίγα πράγματα από τον Φιτζπάτρικ όπως ήταν λογικό αλλά φάνηκε ότι και μόνο οι ανάσες που έδωσε στους άλλους 2 ψηλούς ήταν υπερπολυτίμες. Εξαίρεση στην πολύ καλή παρουσία που είχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα ήταν ο Τάλτον που για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε λίγος. Μακάρι αυτή τη φορά να ήταν όντως το τελευταίο του παιχνίδι γιατί με έναν φυσιολογικό πόιντ γκαρντ που μπορεί να τρέξει την ομάδα όταν χρειάζεται, να πάρει κάποια πρωτοβουλία στην επίθεση αλλά και να παίξει στοιχειώδη άμυνα θα είμαστε πολύ καλύτεροι.

Συγκίνησε με την παρουσία του ο Λευτέρης Μποχωρίδης που έκανε πάνω στο παρκέ κατάθεση ψυχής  οδηγώντας την ομάδα στη νίκη! Νίκη ελπίδας και χαμόγελα ύστερα από καιρό στο Παλέ με τον κόσμο να δείχνει αποφασισμένο να μην αφήσει το μπάσκετ στην τύχη του. Η σημερινή νίκη σε συνδυασμό με την απουσία του Γουλιέλμου αυτή την κρίσιμη στιγμή θα πρέπει να αποτελέσει αφετηρία αλλαγών. Αλλαγών στο ρόστερ ώστε να παρουσιαστούμε ακόμη πιο δυνατοί στη συνέχεια αλλά και διοικητικών αλλαγών ώστε ο Αυτοκράτορας να αλλάξει οριστικά σελίδα μακριά από ουρανοκατέβατους σωτήρες!

ΥΓ. Για την απαράδεκτη στάση της αστυνομίας και την επικίνδυνη δράση της τα λόγια είναι περιττά… Σας ξέρουμε…

Την σκυτάλη από τον Ιωνικό πήρε ο Κολοσσός Ρόδου αναγκάζοντας την ομάδα μας σε μια ακόμη οδυνηρή ήττα. Οι παίκτες μας πάλεψαν όσο μπορούσαν… έχασαν πολλές ευκαιρίες για να καθαρίσουν το παιχνίδι στην κανονική διάρκεια και στις 2 παρατάσεις και στο τέλος το πλήρωσαν. Βοήθησε ο Μόρις στην επιστροφή αλλά και πάλι φάνηκε ότι ο ΑΡΗΣ είναι "γυμνός" και χρειάζεται άμεσα ενίσχυση. Ξέσπασμα του κόσμου προς τον Γουλιέλμο που συνεχίζει να ζει στον κόσμο του οδηγώντας την ομάδα στην καταστροφή.

Με τον Μόρις να επιστρέφει ύστερα από καιρό ο Μαρκόπουλος είχε μια ακόμη επιλογή για την ταλαίπωρη περιφέρεια όπου Τάλτον και Φλιώνης δυσκολεύονται να  δώσουν αυτά που χρειάζεται η ομάδα αφήνοντας τον Γκετσεβίτσιους απελπιστικά μόνο. Μια εικόνα που σήμερα ως ένα σημείο διορθώθηκε και για αυτό καταφέραμε να είμαστε μέσα στο παιχνίδι και αρκετές φορές να φθάσουμε μια ανάσα από τη νίκη. Η άμυνα όμως ήταν και πάλι το αδύναμο σημείο μιας και με μεγάλη ευκολία οι Ροδίτες πετύχαιναν πόντους. Ενώ η αδυναμία στην περιφερειακή άμυνα από τους Φλιώνη και Τάλτον φάνηκε ξεκάθαρα όταν το παιχνίδι "έσφιξε" και τα γκάρντ του Κολοσσού έκαναν σχεδόν αποκλειστικά παιχνίδι. Πάρτι έστησε ο Μπράζελτον με συνεχόμενους πόντους, μας αποτελείωσε ο απίθανος Τζάκσον. 2 Αμερικάνοι μετριότατοι που όμως βγάζουν ενέργεια στο παρκέ που ο Τάλτον και ο Φλιώνης δεν έχουν ούτε για πλάκα. Προσπάθησαν Μόρις, Γκετσεβίτσιους και Ντραγκίσεβτις αλλά ήταν απελπιστικά μόνοι. Τραγική εμφάνιση από τον Μιλόσεβιτς που δύσκολα να έχει ξανακάνει ανάλογη όσα χρόνια βρίσκεται στην Ελλάδα.

Σε μια ομάδα οι ευθύνες ανήκουν σε όλους. Από τον προπονητή μέχρι και τον καλύτερο παίκτη της ομάδος. Όποιος όμως δεν το αντιλήφθηκε ο ΑΡΗΣ σήμερα κατέβηκε επί της ουσίας  με 8 παίκτες με τους 2 από αυτούς εδώ και καιρό να θεωρούνται με το ένα πόδι εκτός ομάδος. Αυτό δεν είναι ευθύνη ούτε του Μαρκόπουλου, ούτε του Γκετσεβίτσιους ή του Ντραγκίσεβιτς που χάσανε τα κρίσιμα, ούτε καν του Τάλτον και του Γκάγκιτς που δεν είναι οι παίκτες που χρειάζεται η ομάδα. 100% έργο Γουλιέλμου που συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα…

ΥΓ. Έτσι απλά όπως πολύ εύστοχα είπε ένας παλιός μπασκετικός... "αυτοί οι παίκτες έχουν φτάσει στο 100% των δυνατοτήτων τους".

ΥΓ2. Το είχαμε τονίσει αμέτρητες φορές οτι η άρση των μπαν κακώς γίνεται η σημαία της εξιλέωσης του "αλεξιπτωτιστή". Γιατί η άρση του μπαν πέρα από τις προκαταβολές και τις αρχικές συμφωνίες  προϋποθέτει οικονομική συνέπεια και ομάδα με αγωνιστική αξιοπρέπεια. Και οικονομική συνέπεια δεν σημαίνει μόνο να πληρώνεις τις υποχρεώσεις σου το τελευταίο λεπτό πριν εκπνεύσουν αλλά μπορείς να στηρίξεις έστω στοιχειωδώς αυτό που λέγεται μπασκετικός ΑΡΗΣ.

ΥΓ3. Σε μια συνέλευση το καλοκαίρι για το μπάσκετ οι έχοντες την πληροφορία ότι θα γίνει η άρση των μπαν έσπευσαν να πάρουν το μέρος του Δ.Γουλιέλμου και να αφορίσουν τον διαχειριστή Αρβανίτη. Ωστόσο ο Λευτέρης Αρβανίτης τότε είχε πει κάτι που δεν πρέπει να ξεχαστεί… η πρόταση του ήταν για να δείξει ότι υπάρχει και μια άλλη επιλογή και δεν είναι μετά τον Γουλιέλμο το χάος. Γιατί ο ΑΡΗΣ είναι λαοφιλής ομάδα και ακόμη μέσα από τις στάχτες του βρίσκει τον τρόπο για να αναγεννηθεί. Ας το καταλάβουμε όλοι μας αυτό και ας σταματήσουμε να ψάχνουμε στα τυφλά για σωτήρες-αλεξιπτωτιστές.

ΥΓ4. Για τους υπομονετικούς μη ανησυχούντες... ας κοιτάξουν λίγο το πρόγραμμα, ποιές ομάδες αντιμετωπίσαμε και χάσαμε και ποιές πρέπει να κερδίσουμε για να ρεφάρουμε.

Με την ομάδα μας  να έχει πετύχει μόλις 1 νίκη στις πρώτες 5 αγωνιστικές και οι 3 από τις 4 ήττες να είναι από τις «νεοφώτιστες» ομάδες  η κατάσταση αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη.  Οι πολυαναμενόμενες αλλαγές  στο ρόστερ δεν έχουν γίνει και η επιστροφή του Μόρις είναι το μοναδικό στοιχείο που έχει διαφοροποιηθεί σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια.

Με τον Μόρις να βγάζει κανονικά το πρόγραμμα προπόνησης των τελευταίων ημερών ο Σούλης Μαρκόπουλος βλέπει ύστερα από καιρό να έχει μια ακόμη επιλογή στην περιφέρεια. Εκεί οπού μετά τον τραυματισμό του Μποχωρίδη και του Μόρις αλλά και τις χαμηλές πτήσεις του Τάλτον η ομάδα είχε ξεμείνει από  λύσεις αλλά τώρα φαίνεται τα πράγματα να αλλάζουν. Η επιστροφή του Μόρις, η αγωνιστική άνοδος του Τάλτον αλλά και το φορμάρισμα του Γκετσεβίτσιους που όσο περνάει ο καιρός γίνεται ολοένα και καλύτερος δημιουργούν μια διαφορετική κατάσταση που θα πρέπει όλη η ομάδα να εκμεταλλευτεί. Οι αδυναμίες της ομάδος παραμένουν χτυπητές αλλά σε καμία περίπτωση αυτός ο Κολοσσός  δεν αποτελεί ομάδα φόβητρο. Σίγουρα θέλει προσοχή και σοβαρότητα από όλους αλλά μέσα στην έδρα μας οφείλουν όλοι όσοι αγωνιστούν να δώσουν το κάτι παραπάνω. Παράλληλα θα πρέπει να γίνει και μια καλύτερη διαχείριση από τον Μαρκόπουλο που αν και λάτρης του περιορισμένου ροτέισον(και εκ των συνθηκών) θα πρέπει να μοιράσει τον χρόνο ώστε να μην ξεμείνουμε από ενέργεια όπως έγινε στα 3 τελευταία παιχνίδια.

 Με την ομάδα στο 1-4 και 3 ήττες από τους «νεοφώτιστους» τα πράγματα έχουν αρχίσει να ζορίζουν από νωρίς.  Τα περιθώρια έχουν στενέψει  και το πάθημα των προηγούμενων αγωνιστικών θα πρέπει να γίνει μάθημα ως προς τη διαχείριση του αγώνα.  Με τον Μόρις να επιστρέφει και  αξιοποιώντας αυτή την φορά το NickGalisHallη νίκη θα πρέπει να έρθει πάση θυσία. Ώρα για ανάκαμψη Αρειανάρα μου!

ΥΓ. Επιλεκτικά συνεπής στις υποχρεώσεις του ο Γουλιέλμος. Τι μου θυμίζει;

Τον Ιωνικό Νίκαιας θα αντιμετωπίσει ο ΑΡΗΣ μας το μεσημέρι του Σαββάτου στο πιο δύσκολο(θεωρητικά πάντα) παιχνίδι ως τώρα. Η ήττα της προηγούμενης αγωνιστικής επιβεβαίωσε τις χτυπητές αδυναμίες του φετινού ΑΡΗ και άπαντες στην ομάδα γνωρίζουν ότι θα πρέπει να άλλαξουν 100% την εικόνα τους ώστε να έρθει η νίκη. Έτοιμος και ο κόσμος για ακόμη ένα δυναμικό παρών παρά το κακό ξεκίνημα και το "όνομα" του αντιπάλου.

Με την απουσία του Μποχωρίδη δεδομένη, την παρουσία του Μόρις να κρίνεται κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και τους Ντάλτον και Γκάγκιτς να παίρνουν(;) άλλη μια ευκαιρία οι παίκτες του Σούλη Μαρκόπουλου θα πρέπει να δείξουν ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Ο Ιωνικός μπορεί να μην λέει στους περισσότερους κάτι σαν όνομα ωστόσο πρόκειται για μια δυνατή ομάδα που συνδυάζει εκρηκτικότητα, εμπειρία και μπασκετικό IQ. Μπορεί αρχικά να ήρθε η εντός έδρας ήττα σοκ από το Λαύριο αλλά στη συνέχεια τόσο κόντρα στον Προμηθέα εκτός όπου έχασε στα σημεία όσο και απέναντι στον συμπολίτη που κέρδισε εύκολα έδειξε ότι είναι μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα που μόνο περαστική δεν θα είναι από την κατηγορία. Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι όλοι οι παίκτες θα πρέπει να δείξουν το κάτι παραπάνω. Το κάτι παραπάνω στην άμυνα, στα ριμπάουντ, στην διεκδίκηση κάθε μπάλας. Αυτή η ενέργεια έλειψε από την ομάδα στα προηγούμενα παιχνίδια και το πληρώσαμε. Συν την έλλειψη λύσεων από τον πάγκο(και όχι μόνο) μιας και με μόλις 3 παίκτες(Γκετσεβίτσιους, Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβιτς) να παλεύουν ούτε τη Λάρισα δεν μπόρεσες να κερδίσεις. Κάτι που σημαίνει ότι επιβάλλεται να δούμε όλους τους παίκτες να συμμετέχουν. Από τους Τάλτον και Γκάγκιτς που φέρεται να είναι με το ένα πόδι εκτός ομάδος μέχρι και τους Φλιώνη, Σλαφτσάκη και Σακελλαρίου που θα πρέπει κάποια στιγμή να προσφέρουν σταθερά πράγματα στην ομάδα και όχι απλά κάποιες καλές εμφανίσεις-πυροτεχνήματα. Και γιατί όχι κάποια στιγμή και ο Μαρκόπουλος να πάρει την απόφαση να ρίξει και τους νεαρούς στο παιχνίδι έστω για κάποια δίλεπτα πιεστικής "παιδικής" άμυνας  με σκοπό να φθείρει τους αντιπάλους. Ιδίως αν δεν αγωνισθεί ο Μόρις ή δεν είναι σε θέση να βοηθήσει ουσιαστικά θα πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να βάλουν έστω ένα δικό τους λιθαράκι ώστε να έρθει η νίκη. Διαφορετικά με 2-3 παίκτες να προσπαθούν να σηκώσουν στις πλάτες τους την ομάδα δεν γίνεται…

Όσο δυνατός αν είναι ο Ιωνικός δεν παύει να μιλάμε για ένα παιχνίδι μέσα στην έδρα μας με τον κόσμο να δίνει το κάτι παραπάνω στην ομάδα όπως φάνηκε στην πρεμιέρα με τον συμπολίτη. Τα προβλήματα τραυματισμών και αλλαγών παραμένουν στάσιμα και αυτό σημαίνει ότι μέσα από αυτές τις συνθήκες θα πρέπει ο Μαρκόπουλος και οι παίκτες του να βρουν την άκρη ώστε να πάρουν τη νίκη. Όσο για εμάς… όπως σε κάθε παιχνίδι θα είμαστε εκεί να σπρώξουμε την ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ στη νίκη!

ΥΓ. Με μεγάλη ευκολία σπεύσανε αρκετοί να "λυτρώσουν" τον Δ.Γουλιέλμο λόγω της άρσης των μπαν, χωρίς για μια στιγμή να αναλογιστούν τη συνέχεια. Ο χρόνος θα δείξει… συνηθίζουμε να αναφέρουμε… και όσο κολλάνε οι διορθωτικές κινήσεις και παραμένει το μπαν του Γουίβερ ενεργό κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος ότι όλα βαίνουν καλώς.

Έτοιμος για το πρώτο τζάμπολ της χρονιάς ο ΑΡΗΣ μας με ένα σπουδαίο παιχνίδι όπου η νίκη θα σημάνει και την επιστροφή στην κανονικότητα. Μια κανονικότητα όπου θέλει τον ΑΡΗ να παρουσιάζεται και πάλι ανταγωνιστικός και τους "πελάτες" να τους φέρετε σαν "πελάτες".   Η εμπιστοσύνη που εμπνέει ο Σούλης Μαρκόπουλος, οι επιλογές ποιοτικών παικτών και η δύναμη της έδρας είναι αρκετά για να μας κάνουν αισιόδοξους ότι  ο συμπολίτης δεν θα γλιτώσει!

Από την αβεβαιότητα και τα αδιέξοδα περάσαμε στην συγκρατημένη αισιοδοξία και στην ανυπομονησία για το πρώτο τζάμπολ. Αυτό είναι το κοντράστ των συναισθημάτων όλων των Αρειανών που πλέον βλέπουν τον μπασκετικό ΑΡΗ με άλλο μάτι. Μπορεί να μην την έχουμε δει την ομάδα αλλά με εξαίρεση τον Μόρις οι υπόλοιποι παίκτες είναι γνωστοί σε όποιον ασχολείται με την σπυριάρα μπάλα. Παίκτες με εμπειρία και  προσωπικότητα που το γνωρίζουν το άθλημα. Παίκτες που δεν αγχώνονται για το αν θα παίξουν μπροστά σε ένα απαιτητικό κοινό που θέλει τη νίκη και μόνο τη νίκη απέναντι σε αυτή την ομάδα που εκφράζει όλα όσα μας αποτροπιάζουν. Υπό την καθοδήγηση ενός προπονητή που τα ντέρμπι τα έχει φάει με το κουτάλι και τα γνωρίζει από όλες τις πλευρές. Και αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσεις και την ώθηση της κερκίδας τότε καταλαβαίνεις ότι ο μπάογκ δεν έχει καμία τύχη. Ένας μπάογκ που όπως κάθε καλοκαίρι διαφημίζεται σαν κάτι το εξαιρετικό με ευρεία στήριξη του κόσμου του και τελικά καταλήγει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας να κάνει αγγαρεία μεταξύ συγγενών και φίλων. Εκεί ακριβώς θα τον βοηθήσουμε να καταλήξει μια ώρα νωρίτερα.

Τι και αν έχουν περάσει λίγα εικοσιτετράωρα από τότε που μαζεύτηκε όλη η ομάδα μαζί. Τι και αν όλο το καλοκαίρι αναρωτιόμασταν αν θα κατεβάσουμε ανδρικό ή εφηβικό… Το μπαν λύθηκε, μεταγραφές καλές έγιναν, έμπειρο κόουτς έχουμε, το ντου στα διαρκείας  ξεκίνησε και συνεχίζεται αδιάκοπα και όλα φαντάζουν ιδανικά για ακόμη ένα κιτρινόμαυρο πάρτι με  καλεσμένο τον συμπολίτη για το γνωστό ξεπουπούλιασμα. Το επιβάλλει η κανονικότητα!

ΥΓ. Αγωνιστική ανάλυση για αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί να γίνει μιας και δεν έχουμε δει ούτε ένα δεκάλεπτο από τον ΑΡΗ μας. Ωστόσο αν επιβεβαιωθεί η θεωρία βάσει των βιογραφικών των παικτών που αποκτήθηκαν τότε θα έχουμε ύστερα από χρόνια μια πολύ καλή χρονιά!

ΥΓ2. Εδώ δεν έχει ούτε καθυστερήσεις ούτε Σιδηρόπουλο για να τους σώσει.

ΥΓ3. Θα παίξει και ο Βιερίνια; κάτι τέτοια έδειχνε το μπαογκΤΒ της Β.Κορέας.

Δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον κανόνα της μετριότητας που τον ακολουθεί από την αρχή της χρονιάς ούτε σε αυτό το τελευταίο παιχνίδι γνωρίζοντας ακόμη μια εντός έδρας ήττα, αυτή τη φορά από το Ρέθυμνο. Ένα Ρέθυμνο που είχε δηλώσει ότι θα έρθει για τη νίκη και αυτό ακριβώς έκανε σώζοντας με αυτόν τον πικρό τρόπο για εμάς την κατηγορία κόντρα στην τραγελαφική απόφαση του Παναθηναϊκού να μην κατέβει  και να σώσει ουσιαστικά την Κύμη.

Με τους Τολιόπουλο, Σλαφτσάκη και Φλιώνη να είναι οι μοναδικοί τρεις παίκτες που κατέβηκαν ψυχή και σώματι να αγωνισθούν ο ΑΡΗΣ μας δεν είχε και πολλές ελπίδες να κερδίσει σήμερα. Ο Καστρίτης περισσότερο συμβολικά δεν ξεκίνησε κανέναν από τους "απεργούντες" ωστόσο σε όλη την διάρκεια του αγώνα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την κατάσταση μη βρίσκοντας λύσεις στο μαρκάρισμα των Μπάρτ και Χίκι που μας "σκότωσαν".  Ενώ χρεώνεται για ακόμη μια φορά την αδυναμία να προετοιμάσει πνευματικά την ομάδα ενόψει της τελευταίας αναμέτρησης που είχε έναν χαρακτήρα γοήτρου. Οι 5 Αμερικάνοι και ο απίθανος Νταλό έμοιαζαν περισσότερο με τουρίστες μέσα στο γήπεδο και δεν μπόρεσαν να προσφέρουν σχεδόν τίποτα στην ομάδα πέρα από το 8 στις 12 βολές του ΜακΓκι που αποτελεί για τον συγκεκριμένο σπουδαία επίδοση…  Παρόλα αυτά η πολύ ωραία εκδήλωση της ΚΑΕ με την βράβευση των τριταθλητών εφήβων και κάποιων φίλων του ΑΡΗ που κυριολεκτικά υπερβάλλουν των δυνάμεων τους για να βρεθούν δίπλα στην ομάδα ακόμη και σε αυτή την τραγική κατάσταση μετρίασε λίγο την πίκρα για το συνονθύλευμα με τις κιτρινόμαυρες φανέλες.

Με το ελληνικό μπάσκετ κυριολεκτικά να ψυχορραγεί ο ΑΡΗΣ αναγκάζεται να αρκείται σε ρόλο παρατηρητή μιας και τα δικά του τεράστια προβλήματα επισκιάζουν τα πάντα. Η απογοητευτική εικόνα πάνω στο παρκέ από την αρχή μέχρι το τέλος  της φετινής μαρτυρικής χρονιάς είναι κάτι που θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να ξεχαστεί. Πλέον τον λόγο πρέπει να έχει ο ερασιτέχνης που οφείλει να δραστηριοποιηθεί ώστε να δούμε που οδηγείται αυτό το χιλιοταλαιπωρημένο τμήμα του συλλόγου με τις τόσες επιτυχίες.  

ΥΓ. Να ξεχαστεί πρέπει η φετινή χρονιά για αυτό και θα πρέπει την επόμενη χρονιά να παραμείνουν όσο λιγότερα υλικά γίνεται από αυτό το άνοστο πιάτο που φάγαμε φέτος στην μάπα.

ΥΓ2. Πλάνο Καστρίτη με νεαρούς και 3-4 καλύτερους ξένους από τους φετινούς λέει μια φήμη… Καστρίτης που κατάφερε να αφυπνίσει την ομάδα για 3-4 παιχνίδια ώστε να κάνει τις απαραίτητες νίκες και μετά έχασε τα αυγά και τα πασχάλια…

ΥΓ3. Πάντως δεν θα πρέπει να ανησυχεί ο Καστρίτης για το αν θα βρίσκει δουλειά στο μπάσκετ. Όταν αυτοί οι παίκτες και προπονητές  και μερικοί άλλοι που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια καταφέρνουν να βρίσκουν δουλειά σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ τότε σίγουρα κάπου θα βρουν να φάνε ψωμάκι και ας μην κάνουν ούτε τα βασικά του επαγγέλματος που υπηρετούν.

ΥΓ4. Νεκροθάφτες του ελληνικού μπάσκετ οι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός με το φέρετρο το του να το κουβαλάνε όλοι αυτοί οι υποτακτικοί και εντολοδόχοι της ΕΟΚ, της ΚΕΔ, του ΕΣΑΚΕ και φυσικά τα ανθρωπάκια με τα γκρι.

ΥΓ5. Ελπίζω πλέον με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και ο πιο αδαής να καταλαβαίνει την διαφορά της χρυσής Αυτοκρατορίας του ΑΡΗ μας με την πράσινη και κόκκινη κυριαρχία.

Με αντίπαλο το Ρέθυμνο στο Παλέ πέφτουν οι τίτλοι τέλους για την φετινή μαρτυρική χρονιά. Η αποχή των Αμερικανών εδώ και λίγες ημέρες έχει λάβει τέλος μετά τις νέες πληρωμές της ΚΑΕ και σε συνδυασμό με την απουσία του Μποχωρίδη ο ΑΡΗΣ δεν φαίνεται να είναι και στην καλύτερη του κατάσταση για αυτό το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς όπου η υπόθεση νίκη είναι θέμα γοήτρου.

Εάν δεν γίνει το μπαμ με νέα αποχώρηση του Ολυμπιακού ώστε να έρθουν τα πάνω κάτω στη βαθμολογία το παιχνίδι με το Ρέθυμνο θα είναι το τελευταίο της χρονιάς. Μιας χρονιάς γεμάτο πίκρες και πόνο για όλους εμάς που αντέξαμε να παρακολουθήσουμε την πορεία του ΑΡΗ σαν ναρκομανείς που θέλουν απεγνωσμένα την θανατηφόρα δόση τους… Αυτή η τελευταία αναμέτρηση δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα και αντί για μια φυσιολογική προετοιμασία ώστε να κλείσει η χρονιά ήρεμα ξαφνικά προέκυψε αποχή κάτι που δείχνει ότι μάλλον κανείς δεν έχει το μυαλό στο Ρέθυμνο. Ένα Ρέθυμνο που βλέποντας αυτό το μπάχαλο έρχεται ξεκάθαρα για να πάρει τη νίκη σωτηρίας κάτι που επιβεβαιώνει το άθλιο σημείο που έχει φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ. Ο Λευτέρης Μποχωρίδης αν και θα συμμετέχει στην αποστολή δύσκολα να αγωνιστεί ενώ ερωτηματικό αποτελεί η κατάσταση στην οποία θα παρουσιαστούν οι Αμερικάνοι που έλειπαν από τις προπονήσεις και το πώς θα αποφασίσει ο Καστρίτης να διαχειριστεί την όλη κατάσταση.

Μια 100% αποτυχημένη χρονιά από την αρχή έως το τέλος που όμοια της δεν είχαμε ξαναζήσει. Το χειρότερο από όλα είναι ότι για την ώρα δεν υπάρχει οποιοδήποτε αισιόδοξο στοιχείο για την επόμενη σεζόν. Μονόδρομος η αντίδραση της οικογένειας του ΑΡΗ που θα πρέπει να απαιτήσει εξηγήσεις από τον Δ.Γουλιέλμο και να δράσει αναλόγως. Η ομάδα δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη της… Όσο για το παιχνίδι με το Ρέθυμνο είναι 100% θέμα γοήτρου και θα πρέπει να κερδηθεί.

ΥΓ. Απελπισία και ασχετομπασκετοσύνη εκφράζουν οι επικίνδυνες απόψεις φιλάθλων που μιλάνε για πλαισίωση ομάδος από νεαρούς και άπειρους με την ελπίδα όχι μόνο να καταφέρουν να σηκώσουν το βάρος της ανδρικής ομάδος αλλά να αναδειχθούν και σε σπουδαίους αστέρες.

ΥΓ2. Σαν ανέκδοτο ακούγεται η φήμη για πλάνο Καστρίτη για ακόμη μια χρονιά με μπαν βασισμένη σε Έλληνες παίκτες κατά πλείστον νεαρούς. Η ομάδα δεν πρόκειται να αντέξει δεύτερη χρονιά έτσι.

ΥΓ3. Σκέψεις για παραιτήσεις από το Δ.Σ. της ΚΑΕ από όλα τα μέλη ώστε να απομονωθεί ο Δ.Γουλιέλμος και να αναγκαστεί να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Ας ελπίσουμε ότι με τη λήξη του αγώνα να ανακοινωθούν και επισήμως μιας και η ασυλία που χαίρει ο "αλεξιπτωτιστής" δεν έχει προηγούμενο.

ΥΓ4. Ψυχορραγεί ο ΑΡΗΣ μας και συμπτωματικά μαζί του ολόκληρο το Ελληνικό μπασκετ. Η μεγάλη διαφορά της εποχής που ο ΑΡΗΣ μονοπωλούσε την κορυφή σε σχέση με την εποχή που οι 2 "αιώνιοι" κάνουν τα δικά τους. Όσο λεφτά και αν ρίξει ο κάθε Γιαννακόπουλος κάποια πράγματα δεν αγοράζονται.