Σε λίγες ώρες(19.00) από τώρα ο μπασκετικός ΑΡΗΣ θα σφραγίσει και τυπικά το εισιτήριο του για την επόμενη φάση των προκριματικών του BasketballChampionsLeague. HΝτιναμό Τιφλίδας παραδόθηκε από το πρώτο παιχνίδι με αποτέλεσμα ο αγώνας στο NickGalisHallνα αποτελεί την ιδανική ευκαιρία για μια καλή προπόνηση.

Όπως στο πρώτο παιχνίδι έτσι και στο σημερινό, η κούραση από το πήγαινε έλα στην Τιφλίδα είναι ο μοναδικός μας αντίπαλος σε αυτή την φάση.  Μάλιστα οι κοντινές ημερομηνίες όλων των προκριματικών κάνουν τον παράγοντα κούραση ακόμη πιο σημαντικό. Για αυτό άλλωστε και ο Β.Αγγέλου μοίρασε αρκετά τον χρόνο στους παίκτες του στο πρώτο παιχνίδι, κάτι που αναμένεται να γίνει και σήμερα. Κατά τα άλλα όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές αυτά τα παιχνίδια είναι η ιδανική ευκαιρία για να βρει η ομάδα αγωνιστικό ρυθμό και να βελτιωθεί ενόψει της πολύ δύσκολης συνέχεια σε Ευρώπη και Ελλάδα.

Πρεμιέρα στις εντός έδρας επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις για την ομάδα με την παρουσία του κόσμου αυτή τη δύσκολη χρονιά να αποτελεί ερωτηματικό για πολλούς και διάφορους λόγους. Καλό είναι πέρα από τους αγωνιστικούς στόχους ο Β.Αγγέλου και οι παίκτες του να θέσουν ως βασικό στόχο να φέρουν τον κόσμο στο γήπεδο με την εικόνα τους στο παρκέ. Ευκαιρία το σημερινό παιχνίδι για να αρχίσει να ανεβαίνει το ηθικό και στο μπάσκετ. Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Ανάμεικτες εντυπώσεις άφησε ο ΑΡΗΣ μας σε αυτό το πρώτο παιχνίδι μπροστά στον κόσμο του. Έστω και αρκετά αγχωτικά μιας και χρειάστηκε το έξτρα πεντάλεπτο της παράτασης τελικά η ομάδα κατάφερε να πάρει τη νίκη  με 73-68 κόντρα στην τούρκικη Μπουγιουκσεχίρ δείχνοντας όμως ότι χρειάζεται ακόμη αρκετή δουλειά μέχρι να φθάσει στα επιθυμητά επίπεδα.

Όπως όλα τα φιλικά παιχνίδια έτσι και αυτό οποιοδήποτε βιαστικό συμπέρασμα μάλλον θα είναι λάθος μιας και παίκτες και τεχνικό τιμ ψάχνουν ακόμη τον κώδικα επικοινωνίας τους. Κάπως έτσι και σήμερα είδαμε τον Β.Αγγέλου να δοκιμάζει πάρα πολλά σχήματα και να μοιράζει αρκετά τον χρόνο στους παίκτες του. Σε γενικές γραμμές είδαμε και τα καλά και τα αρνητικά στοιχεία που θεωρητικά περιμένουμε να δούμε από τον φετινό ΑΡΗ αλλά προτιμότερο είναι την τεχνική ανάλυση να την αφήσουμε για τα επόμενα παιχνίδια ώστε να μην αδικήσουμε κανένα. Ας μείνουμε λοιπόν στα θετικά και να κρατήσουμε την παρουσία του Γκάρι Μπέλ. Ενός παίκτη που πέρσι δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αλλά φέτος μέσα σε ένα πιο φυσιολογικό περιβάλλον ο ΑΡΗΣ περιμένει πολλά περισσότερα από αυτόν. Ο Αμερικάνος σε γενικές γραμμές ήταν αυτός που έπρεπε για όσο χρόνο αγωνίσθηκε. Είχε καλές επιλογές στην επίθεση και έδωσε λύσεις στο σκοράρισμα σε κρίσιμα σημεία του αγώνα. Η ευχάριστη έκπληξη όμως ήταν ο Γιώργος Αγγέλου που αν και κουβαλάει την ταμπέλα του "γιού του προπονητή" έδειξε εξαιρετικά στοιχεία σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, ταχύτητα και γρήγορο καλό σουτ είδαμε σήμερα από τον Αγγέλου τζούνιορ  ευελπιστώντας αυτή η εικόνα του να είναι κάτι το φυσιολογικό και να μην μας προκαλεί έκπληξη. Σχετικά καλός και ο Λάκι Τζόουνς που είχε όμως μεγάλα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του. Γενικά πάντως ο ΑΡΗΣ είχε διάθεση, πάλεψε σε κάθε φάση αλλά έδειξε και πολλές αδυναμίες σε όλες τις γραμμές του γηπέδου κάτι πάνω στο οποίο θα πρέπει να δουλέψει το τεχνικό τιμ.

Η νίκη ακόμη και σε φιλικό επίπεδο πάντα λειτουργεί ευεργετικά και σε βοηθάει να βελτιώνεσαι μέσα από τα παιχνίδια σε ένα πολύ καλύτερο κλίμα. Ακριβώς αυτό θα πρέπει να κάνει η ομάδα μας και στα επόμενα φιλικά προτού αρχίσουν τα δύσκολα. Τα δύσκολα που θα ακολουθήσουν μετά τη Δυναμό Τιφλίδας που δεν θα αποτελέσει πρόβλημα ανεξάρτητα από το επίπεδο ετοιμότητας. Όσο γρηγορότερα η προσπάθεια που κάνει ο Δ.Γουλιέλμος και οι συνεργάτες τους φέτος αποτυπωθεί και πάνω στο παρκέ τόσο καλύτερα θα είναι για όλο τον μπασκετικό ΑΡΗ. Άλλωστε όπως φάνηκε και σήμερα από την προσέλευση στο γήπεδο,  μετά την περσινή παγωμάρα και την φετινή ποδοσφαιρική φρενίτιδα θα πρέπει η ομάδα με την εικόνα της να φέρει τον κόσμο στο γήπεδο.

ΥΓ. Όπως στα προηγούμενα ποστ αναφερθήκαμε σε κάποιες μικρές πινελιές που δείχνουν την σοβαρότητα που χαρακτηρίζει τη διοίκηση του Δ.Γουλιέλμου έτσι επισημάνουμε και τα κακώς κείμενα που δείχνουν ότι ακόμη οργανωτικά υπάρχουν πολλά προβλήματα. Όποιος σήμερα αποφάσισε να πάει στο Παλέ καταλαβαίνει…

Μια από τις ελάχιστες ξεκούραστες νίκες στην μίζερη φετινή σεζόν πέτυχε σήμερα η ομάδα μας με αντίπαλο το Ρέθυμνο.  Με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο ο ΑΡΗΣ μας παρουσιάστηκε σοβαρός παίζοντας κατά διαστήματα και καλό μπάσκετ με αποτέλεσμα να κερδίσει πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε. Ο κόσμος όπως  και οι παίκτες μας το χάρηκαν ύστερα από καιρό κάτι που ήταν ξεκάθαρο στα πρόσωπα όλων με τη λήξη του αγώνα.

Με αλχημείες ξεκίνησε ο Αγγέλου το παιχνίδι κάτι που αποτυπώθηκε απόλυτα πάνω στο παρκέ. Η ομάδα μας αδυνατούσε τόσο να περιορίσει τα ατού του Ρεθύμνου όσο και να βρει λύσεις στην επίθεση με αποτέλεσμα οι αντίπαλοι μας να χτίσουν μια διαφορά 8 πόντων. Όσο όμως περνούσε ο χρόνος ο κόουτς άρχισε να εμπιστεύεται ολοένα και πιο ορθολογικά σχήματα με αποτέλεσμα η ομάδα από το δεύτερο δεκάλεπτο να δείξει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο παίρνοντας τον πλήρη έλεγχο του αγώνα. Βρίσκοντας λύσεις σχεδόν από όλους τους παίκτες στην επίθεση αλλά και ανεβάζοντας την πίεση στην άμυνα το Ρέθυμνο δεν κατάφερε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού να αντιδράσει με τελικό +18 να αποτυπώνει σωστά την εικόνα της αναμέτρησης.  Παρά τα όποια λάθη ανά διαστήματα όλοι οι παίκτες είχαν συνεισφορά στο παιχνίδι. Πολυτιμότερος του αγώνα μπορεί να αναδείχθηκε ο Ιβαν Μάρας αλλά η παρουσία του Μποχωρίδη είναι το σημείο αναφοράς μιας και σήμερα φάνηκε να ξεμπλοκάρει και να βρίσκει ως ένα σημείο τον καλό του εαυτό. Ενώ θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Αγγέλου έδωσε και χρόνο συμμετοχής σε όλους τους παίκτες με όλους εκτός του Πουλιανίτη να σκοράρουν.

Υπο φυσιολογικές συνθήκες το να υπάρχει ιδιαίτερη ικανοποίηση και έντονα χαμόγελα για μια αυτονόητη νίκη όπως αυτή κόντρα στο Ρέθυμνο μέσα στην έδρα μας θα ήταν από υπερβολικό ως κατακριτέο. Μετά όμως από όσα περάσαμε φέτος  δικαιολογούνται τόσο τα πολύ χαρούμενα πρόσωπα των ανθρώπων της ομάδος αλλά και του κόσμου που είδε μια εύκολη νίκη ύστερα από καιρό… χωρίς καν το άγχος και την αμφιβολία για τη συνέχεια.  Το θετικό είναι ότι φάνηκε να υπάρχει διάθεση στην ομάδα να διεκδικήσει την είσοδο της στα  πλέιοφς. Όσο ξενέρωτη διαδικασία και αν είναι να παλεύουμε για τα πλέιοφς όπου θα πέσουμε πάνω στο ανυπέρβλητο εμπόδιο που λέγεται Παναθηναϊκός το οφείλουμε στην ιστορία μας,  γιατί στον ΑΡΗ οι πρόωρες διακοπές δεν ταιριάζουν…

ΥΓ. Επιστροφή Γ.Ιωαννίδη στο Παλέ αλλά και σχεδόν σύσσωμη η διοίκηση της ΚΑΕ μαζί με τον μεγαλομέτοχο στην πρώτη σειρά στα επίσημα. Ας ελπίσουμε όλη αυτή η εικόνα και η ομοψυχία που βγήκε προς τα έξω να είναι και οιωνός για τη συνέχεια.

Ύστερα από πάρα μα πάρα πολύ καιρό έφθασε η στιγμή να παρακολουθήσουμε ένα παιχνίδι του ΑΡΗ μας χωρίς άγχος και  χωρίς να πηγαίνει ο νους μας σε αρνητικά σενάρια σε περίπτωση στραβής. Σε αυτό το σημείο βρισκόταν μέχρι πριν λίγες ημέρες η αγαπημένη μας ομάδα και ότι καταφέραμε να ξεφύγουμε από αυτό είναι μια μικρή επιτυχία με δεδομένες τις συνθήκες της φετινής σεζόν. Πλέον ο Β.Αγγέλου και οι παίκτες του θα παλέψουν για την τιμή των όπλων ώστε η ομάδα να εξασφαλίσει την συμμετοχή της στα πλέιοφς, κάτι που για να γίνει είναι απαραίτητο το 2 στα 2 στις εναπομείναντες αγωνιστικές.

Με την νίκη επί του Πανιωνίου όλοι νιώσαμε ανακούφιση μιας και ένα τεράστιο βάρος έφυγε από πάνω μας. Ένας ψυχολογικό βάρος που ιδίως για τους παίκτες μας ήταν ασήκωτο και φαινόταν σε κάθε τους κίνηση. Πλέον έστω και για 2 παιχνίδια περιμένουμε να δούμε έναν ΑΡΗ με πιο καθαρό μυαλό όπου χωρίς φόβο θα παίξει το παιχνίδι που μπορεί να παίξει.  Γιατί η εικόνα των περισσότερων παικτών μας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά είναι το  αποτέλεσμα της τσαλαπατημένης αυτοπεποίθησης τους που δεν τους επιτρέπει να βάλουν τα πιο εύκολα σουτ ή έστω να κυκλοφορήσουν την μπάλα με πιο καθαρό μυαλό. Σήμερα το απόγευμα με όλους τους παίκτες μας να δηλώνουν ετοιμοπόλεμοι και με έναν εξίσου αδύναμο και αδιάφορο αντίπαλο όπως είναι το Ρέθυμνο η ομάδα θα έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι όλα όσα είδαμε  φέτος  ήταν 100% αποτέλεσμα της τραγικής διοικητικής κατάστασης και της μόνιμης ανασφάλειας που ακολουθούσε τον ΑΡΗ από το ξεκίνημα της  χρονιάς.

Η είσοδος στα πλέιοφς  σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί στόχο για τον Αρειανό. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να σταματήσουμε να υποτιμάμε τα πάντα και να συμβιβαζόμαστε με τα λιγότερα. Εφόσον υπάρχει ένα σκαλί πιο ψηλά που η ομάδα μπορεί να το ανέβει τότε οφείλουμε να το διεκδικήσουμε. Αυτά τα  τι τρίτος τι τέταρτος, τι πέμπτος τι έκτος  τσαλάκωσαν την νοοτροπία μας  και μας οδήγησαν συστηματικά να διεκδικούμε ολοένα και πιο χαμηλούς στόχους. ΑΡΗΣ είσαι και πάντα πρέπει να κοιτάς και να στοχεύεις ψηλά. Ακόμη και αν δεν μπορείς να φθάσεις εκεί που κοιτάς… Νίκη και μόνο νίκη Αρειανάρα μου!

ΥΓ. Το παιχνίδι με το Ρέθυμνο στον πρώτο γύρο ήταν η αρχή του κακού. Με μια εγκληματική  διαιτησία κλάπηκε μια νίκη μέσα από τα χέρια μας όπου θα μπορούσε να αλλάξει όλη την πορεία μας  φέτος. Η απογοήτευση έφερε την αποχώρηση του Βασιλόπουλου  που ως τότε ήταν ο πολυτιμότερος για την ομάδα μας και ακολούθησε το χάος…

Σε ένα παιχνίδι κακοποίηση του αθλήματος ΑΡΗΣ και Πανιώνιος δικαιολόγησαν τη θέση τους στο πρωτάθλημα με την αγαπημένη μας ομάδα όμως να είναι αυτή που κατάφερε να φθάσει στην πολύτιμη νίκη δίνοντας τέλος στον εφιάλτη που ζούσαμε εδώ και καιρό.  Οι παίκτες του Β.Αγγέλου παίρνοντας  δύναμη από τον κόσμο δεν άφησαν κανένα περιθώριο στον Πανιώνιο να διεκδικήσει τη νίκη κάνοντας  στο απόλυτο  το καθήκον τους!

Νευρικοί παρουσιάστηκαν οι παίκτες στο ξεκίνημα του αγώνα με το άγχος να είναι εμφανής σε κάθε τους κίνηση. Ακόμη και έτσι όμως όσο περνούσε ο χρόνος  άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι απέναντι τους είχαν μια από τις χειρότερες ομάδες της BasketLeague  και ότι δεν υπήρχε λόγος για φόβο. Έτσι μετά από το πρώτο δεκάλεπτο που οι 2 ομάδες ήταν κοντά οι παίκτες του Β.Αγγέλου πάτησαν γκάζι χτίζοντας μια διαφορά που έφθασε μέχρι το +18. Και αν η αστοχία στα μακρινά σουτ μας είχε σπάσει  τα νεύρα η καλή άμυνα αλλά και η μαχητικότητα στα ριμπάουντ ήταν η σταθερά του σημερινού ΑΡΗ και όπως αποδείχθηκε ήταν υπεραρκετά για να φθάσουμε στη νίκη. Ο Πανιώνιος χωρίς τις διαιτητικές πλάτες(σήμερα σφύριξαν εξαιρετικά) φάνηκε πολύ λίγος για να μας αγχώσει, παρουσιάζοντας μια εικόνα αποσύνθεσης. Μάλιστα κατάφεραν να μας ξεπεράσουν σε αστοχία έξω από τα 6.75 αλλά και κοντά στο καλάθι υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσαν να πετύχουν ακόμη και τα πιο εύκολα. Κάτι φυσικά που δεν άφησε ατιμώρητο ο ΑΡΗΣ μας που αν και δεν έπιασε κάποια καλή απόδοση όντας απλά πιο σοβαρός και αποφασισμένος πήρε την πολυπόθητη νίκη. Σπουδαία εμφάνιση από τον Φλιώνη που έδειξε ότι το λέει η ψυχούλα του αν και τον ακολουθεί η φήμη του soft. Τσαϊρέλης και Μάρας σήκωσαν την ομάδα επιθετικά σε κρίσιμα σημεία ενώ και ο Μούρτος με την μαχητικότητα του ήταν μέσα στους διακριθέντες.

Λίγη σημασία έχει η εικόνα  που δείξαμε σήμερα από την στιγμή που ο στόχος επετεύχθη.  Κυρίαρχο συναίσθημα σε όλους μας είναι η ανακούφιση μιας  και  το αρνητικό αποτέλεσμα θα μας έμπλεκε σε "τελικούς-ντροπής".  Ένα μπράβο σε όλους όσους βοήθησαν ώστε να σωθεί η παρτίδα αλλά θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι το φετινό δεν γίνεται να αποτελέσει βάση ή σημείο έναρξης για οποιαδήποτε προσπάθεια. Ήταν μια κακή παρένθεση που έκλεισε ή καλύτερα ένας εφιάλτης από όπου μόλις ξυπνήσαμε.  Ποτέ ξανά ο Αυτοκράτορας  σε τέτοιες περιπέτειες και αυτό θα πρέπει να είναι η αδιαπραγμάτευτη δέσμευση για τους μπροστάρηδες της επόμενης ημέρας. Ποτέ ξανά…

ΥΓ. Το αναφέραμε πριν το παιχνίδι ότι η επιλογή του Αλεξανδρή να αναλάβει τον Πανιώνιο στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο ήταν unfairπρος τον κόσμο του ΑΡΗ. Παρόλα αυτά θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι σήμερα δεν είχε καμία σχέση με τον Αλεξανδρή που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στους πάγκους.

ΥΓ2. Και θα το ξαναπούμε μπας και κάποια στιγμή το κατανοήσουν μερικοί συνΑρειανοί μας… άλλο καλός άνθρωπος και άλλο καλός μπασκετμπολίστας, ποδοσφαιριστής, προπονητής, κλπ. Στον ΑΡΗ δυστυχώς έχουμε καταντήσει την σεμνότητα και το ήθος  ενός ανθρώπου να υπερισχύει των ικανοτήτων του μέσα στο γήπεδο.

Με όλους τους παίκτες στη διάθεση του Β.Αγγέλου ο  ΑΡΗΣ μας θα αγωνισθεί  για τη νίκη στο παιχνίδι της χρονιάς όπως έχει εξελιχθεί αυτή η μάχη της παραμονής με αντίπαλο τον Πανιώνιο. Σε κανέναν δεν μας αρέσει αλλά ο ΑΡΗΣ οφείλει να κερδίσει και να δώσει ένα οριστικό τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη.

Με την αποθεραπεία των παικτών που ταλαιπωριόντουσαν από τραυματισμούς τις  τελευταίες εβδομάδες να είναι το σημείο αναφοράς αυτής της προετοιμασίας λόγω της διακοπής  ο ΑΡΗΣ κατεβαίνει για τη νίκη πλήρης. Όπως και το καλοκαίρι έτσι και τώρα που υπήρχε η πολυτέλεια του χρόνου τα εμπόδια για να προετοιμαστεί σωστά η ομάδα ήταν πάρα πολλά. Έστω και έτσι ευελπιστούμε  ο Β.Αγγέλου να κατάφερε να διορθώσει κάποια από τα κακώς κείμενα της ομάδος αλλά και να πρόσθεσε κάποια στοιχεία που έλειπαν από το παιχνίδι μας. Τα 3 φιλικά που δώσαμε σε αυτή την μεγάλη διακοπή σίγουρα θα βοήθησαν ώστε να βγουν κάποια συμπεράσματα. Αυτό όμως που προέχει είναι οι παίκτες να παρουσιαστούν ψυχολογικά έτοιμοι για αυτό το παιχνίδι. Εικόνα σαν και αυτήκόντρα στην Κύμη δεν θα πρέπει να δούμε ούτε για 5' μέσα στο παιχνίδι. Ενώ το πάθος και η ενέργεια που έβγαλαν οι παίκτες  μας κόντρα σε αντιπάλους όπως το Λαύριο και ο Προμηθέας θα πρέπει να είναι οδηγός. Ο Πανιώνιος μπορεί με το "σπρώξιμο" που έχει από την ΕΟΚ και την ΚΕΔ να φαντάζει στην θεωρία ικανός να πάρει το διπλό αλλά στην πράξη θα αποδειχθεί πολύ λίγος για ακόμη μια φορά.

Μπορεί η ΕΟΚ και η ΚΕΔ να έχουν στείλει τους "καμικάζι" τους ώστε να διασφαλίσουν ότι ο Πανιώνιος θα έχει τα γνωστά στηρίγματα στην προσπάθεια που κάνει αλλά όλοι εμείς στην κερκίδα θα είμαστε εκεί ώστε να αποτρέψουμε να διαπράξουν το έγκλημα.  Γεμίζουμε από νωρίς το Παλέ και για 40' με ηχητική βία σπρώχνουμε την ομάδα στη νίκη και διαλύουμε το πανιωνάκι που θα πρέπει από τώρα να ψάξει τις νίκες που χρειάζεται σε άλλα παιχνίδια. Όλοι στο Παλέ!

ΥΓ. Ένας από τους αγαπημένους μου προπονητές κυρίως λόγω της ιδιοσυγκρασίας του είναι ο  Β.Αλεξανδρής. Ποτέ δεν ήταν των δημοσίων σχέσεων και πάντα έλεγε αυτό που ένιωθε και σκεφτόταν  και αυτός ήταν ίσως ο βασικότερος λόγος που σαν προπονητής δεν είχε την καριέρα που θα μπορούσε. Όταν όμως δηλώνεις Αρειανός και μέλος της οικογένειας του ΑΡΗ…  το να συστρατεύεσαι στην προσπάθεια καταγραφής της πιο μαύρης σελίδας της ιστορίας του συλλόγου είναι αντιαθλητικό φάουλ, τεχνική ποινή και ντισκουαλιφιέ μαζί… Είπαμε ρε Βαγγέλη είσαι επαγγελματίας αλλά  στην προκειμένη περίπτωση το τερμάτισες…

ΥΓ2. Και όπως σωστά μας υπενθύμισε θαμώνας του PlanetARIS.gr, ο Αλκέτας Παναγούλιας σε αντίστοιχη περίπτωση ως προπονητής του Ηρακλή προτίμησε να θυσιάσει τον επαγγελματισμό του και παραιτήθηκε πριν από το κρίσιμο παιχνίδι με τον ΑΡΗ.

Κατώτερος του αναμενομένου παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα γνωρίζοντας εύκολα την ήττα από την Κύμη. Πνιγμένοι στο άγχος οι παίκτες μας πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι χωρίς κουράγιο να παλέψουν  για τη νίκη σε ένα σημαντικό παιχνίδι που εξαρχής ήταν δύσκολο λόγω της απουσίας των Αθηναίου και Μπέλ.  Μόνος ο κόσμος ήταν συνεπής στο σημερινό ραντεβού που  για άλλη μια φορά έφυγε απογοητευμένος.

Δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλά λεπτά από το τζάμπολ ώστε να καταλάβουμε όσοι βρισκόμασταν στο γήπεδο ότι η υπόθεση νίκη θα ήταν μια σχεδόν ακατόρθωτη υπόθεση… 2 εβδομάδες προετοιμασίας για αυτό το παιχνίδι με την απουσία των Αθηναίου και Μπέλ να είναι εδώ και κάμποσες ημέρες γνωστή αλλά όπως φάνηκε κανείς στην ομάδα δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει ώστε να καλυφθεί το κενό τους.  Και φυσικά θα ήταν αδύνατο να βαφτίσουμε ξαφνικά κάποιους ρολίστες σε πρωταγωνιστές αλλά το να αντιληφθούν ότι θα πάρουν παραπάνω χρόνο συμμετοχής και μαζί και παραπάνω προσπάθειες ήταν το λογικό και το αυτονόητο. Αντιθέτως είδαμε έναν Μποχωρίδη να είναι ο μοναδικός που έπαιρνε πρωτοβουλίες στο ξεκίνημα του αγώνα, οι ψηλοί  Τσαϊρέλης και Μάρας  δεν έπαιρναν την μπάλα κοντά στο καλάθι ούτε για πλακά ενώ στις περισσότερες επιθέσεις η μπάλα μας έμενε στα χέρια ή κατέληγε στο σουτ της απελπισίας. Και αν όλο το παραπάνω έχει κάποια λογική βάση, η αμυντική μας ανυπαρξία και η έλλειψη ενέργειας στις μάχες για τα ριμπάουντ ήταν αδικαιολόγητα  και αυτό που απογοήτευσε τον περισσότερο κόσμο που βρέθηκε στο Παλέ.  Όπως απογοήτευσε και ο Β.Αγγέλου που περιμέναμε όχι να κάνει κάποιο μαγικό ώστε παίκτες μετρίου επιπέδου να μεταμορφωθούν σε παικταράδες αλλά τουλάχιστον μετά από 2 εβδομάδες προετοιμασίας να τους είχε πείσει τουλάχιστον ότι σήμερα θα έπρεπε να μπουν ψυχωμένα και να τα δώσουν όλα σε κάθε φάση του αγώνα.

Όσο και αν δεν θέλαμε οι περισσότεροι να πιάσουμε στο στόμα την λέξη "παραμονή" ως στόχο δυστυχώς η ομάδα μας κατάφερε σήμερα να μας πείσει ότι το σενάριο του υποβιβασμού είναι κάτι περισσότερο από απλή θεωρία και αφορμή για καζούρα.  Πλέον οδηγούμαστε σε μια σειρά "τελικών" όπου και το παραμικρό στραβοπάτημα μπορεί να αποβεί μοιραίο. Και για να αποβεί το μοιραίο θα πρέπει άπαντες στην ομάδα να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Καλό είναι να αντιληφθούν διοίκηση, προπονητής και παίκτες ότι δεν είναι άμοιροι ευθυνών επειδή οι συγκυρίες στον μπασκετικό ΑΡΗ είναι δύσκολες. Ο καθένας από την πλευρά του οφείλει να δώσει τον καλύτερο του εαυτό σε αυτή την δύσκολη μάχη. Όπως ακριβώς έκανε και σήμερα ο κόσμος της ομάδος γεμίζοντας το γήπεδο Τετάρτη 18.00 και δείχνοντας απίστευτη ψυχραιμία παρά τη νέα απογοήτευση. Ψυχραιμία, σοβαρότητα και αποφασιστικότητα για να δοθεί ένα τέλος σε αυτόν τον κατήφορο…

ΥΓ. Μακάρι στα εναπομείναντα παιχνίδια να μην ξαναδούμε τέτοιον ΑΡΗ ούτε για 5' αλλά τελικά ίσως και να μην έφταιγε ο Π.Γιαννάκης για το χάλι που με τεράστια ευκολία και ζήλο του το χρέωσαν. Και ας είχε  παίκτες τραυματίες, απλήρωτους να ταξιδεύουν οδικώς...

ΥΓ2. "Είναι μια καλή μέρα για μας. Περιμέναμε ότι θα έχουμε και τέτοιες καταστάσεις. Υπάρχουν πολλές αιτίες. Αισθανόμαστε ήρεμοι, κάναμε αυτή τη προσπάθεια με τον τρόπο που επιλέξαμε και πήραμε ένα αρνητικό αποτέλεσμα, αλλά είναι καλοδεχούμενο γιατί θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι." 

ΥΓ3. Την συγκεκριμένη στιγμή αυτό που προέχει είναι 100% το αγωνιστικό. Αλλά ήττες σαν τη σημερινή είναι λογικό να φέρνουν γκρίνια και οργή που παρασέρνει τα πάντα και τους πάντες. Και στις καλές ημέρες του Λάσκαρη υπήρχαν θολά σημεία και μέλη της Αρειανής οικογένειας κοντά του όπως και στις κακές. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και σήμερα με τη "νέα" διοικητική κατάσταση.

Βαθειά βαθμολογική ανάσα πήρε η ομάδα μας πετυχαίνοντας σπουδαία νίκη απέναντι στον πολύ μαχητικό Προμηθέα Πατρών! Οι παίκτες αντιλαμβανόμενοι ότι οι δικαιολογίες έχουν στερέψει μπήκαν αποφασισμένοι και πήραν τη νίκη επαναφέροντας την ηρεμία στην ομάδα. Θετικό το ντεμπούτο του Β.Αγγέλου που από το καλημέρα έδειξε τη διάθεση να ανακατέψει την τράπουλα και να δώσει την ευκαιρία στον παραγκωνισμένο Ντουβιέρ.

Κάτι από το παιχνίδι της Τετάρτης θύμισε η σημερινή αναμέτρηση με τον ΑΡΗ να μην μπορεί να ξεκολλήσει στο σκορ από τον Προμηθέα που από την αρχή μέχρι το τέλος έδειξε ένα αξιόμαχο πρόσωπο.  Σε όλο το παιχνίδι οι 2 ομάδες πήγαιναν αγκαλιά στο σκορ και το αγχωτικό φινάλε ήταν εξαρχής αναμενόμενο. Αυτή τη φορά όμως οι παίκτες μας ήταν πιο συγκεντρωμένοι στα τελευταία λεπτά, πήγαν σε σωστές επιλογές στην επίθεση και έβαλαν τις κρίσιμες βολές! Σε τεχνικό επίπεδο πέρα από τον χρόνο συμμετοχής που πήρε ο Ντουβιέρ δεν είδαμε κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια όσο αφορά τα σχήματα ή τον προσανατολισμό μας στην επίθεση. Εκεί όμως που σίγουρα έπαιξε το ρόλο της η αλλαγή στον πάγκο ήταν στην διάθεση που έδειξαν οι παίκτες μας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είδαμε τους παίκτες μας να βουτάνε στο παρκέ και να παλεύουν σαν σκυλιά για ένα ριμπάουντ. Πάθος που δυστυχώς δεν είδαμε σε άλλες αναμετρήσεις. Εκφραστής όλης αυτής της ενέργειας ήταν ο Σπ.Μούρτος που αν και στην επίθεση πολλές φορές μας έβγαλε έξω από τα ρούχα μας σε όλα τα υπόλοιπα ήταν εξαιρετικός! Ενώ στην επίθεση ο Γ.Αθηναίου όπου με τις ασίστ ,  τα τρίποντα και την ψυχραιμία που έδειξε στις βολές έκανε τη διαφορά. Καλός  και ο Ντουβιέρ που πήρε επιτέλους χρόνο συμμετοχής όπως και ο Μπέλ που πέτυχε κάποια δύσκολα καλάθια όταν η ομάδα είχε κολλήσει. Δεν αγωνίσθηκε ο Προύιτ επιβεβαιώνοντας τις φήμες περί κακής ψυχολογικής κατάστασης του παίκτη λόγω της "εξωαγωνιστικής" ταλαιπωρίας.

Νίκη χρυσάφι ήταν η σημερινή μιας και σε διαφορετική περίπτωση θα έμοιαζε σαν να δηλώναμε από μόνοι μας υποψηφιότητα για τις θέσεις που οδηγούν στην Α2 ακόμη και αν το χειρότερο σενάριο έφθανε μέχρι την τελευταία αγωνιστική.  Ότι έγινε από το καλοκαίρι μέχρι την Τετάρτη το βράδυ ανήκει στο παρελθόν και πλέον πρέπει να κοιτάμε αποκλειστικά το μέλλον. Αγωνιστικά το πρόγραμμα και η διακοπή λόγω Πάσχα θα δώσει την ευκαιρία στον Β.Αγγέλου να δουλέψει με τους παίκτες του. Εξωαγωνιστικά θα περιμένουμε με αγωνία να ενημερωθούμε για θετικές εξελίξεις σε όλα τα  ανοιχτά μέτωπα.  Άλλωστε ο κόσμος και σήμερα απέδειξε ότι αξίζει πολλά παραπάνω από όσα βιώνει εδώ και πολλά χρόνια.  Σχεδόν γεμάτο το γήπεδο όταν άλλοι στις φιέστες τους μαζεύουν 1000 άτομα. Δεν μασάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

ΥΓ. Παραδόξως σήμερα στο φινάλε δεν είχαμε ούτε ένα "προκλητικό" σφύριγμα. Βρε συμπτώσεις μετά την αποχώρηση του Δράκου.

ΥΓ2. Για να τα λέμε όλα… 8 πόντους  δεχθήκαμε  συνολικά στο τέλος των δεκαλέπτων  λόγω της αδυναμίας μας να κάνουμε φάουλ. Είπαμε ρε παιδιά το επίπεδο του μπάσκετ έχει πέσει, η ομάδα δεν είναι καλή, οι συνθήκες από το καλοκαίρι τραγικές …αλλά ούτε ένα φάουλ να μην μπορείς να κάνεις?!?!?

Μέσα από τα χέρια του κατάφερε και έχασε ο ΑΡΗΣ μας τη νίκη σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη για ψυχολογικούς  και βαθμολογικούς λόγους ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Οι πολλές  χαμένες βολές και η ατυχία στις τελευταίες επιθέσεις που έδωσαν την ανέλπιστη ευκαιρία στον συμπολίτη να βάλει 3 συνεχόμενα τρίποντα και να κερδίσει από το πουθενά…

Μόλις το πρώτο δεκάλεπτο ήταν αρκετό για να επιβεβαιώσει τη δυσκολία τ ου αγώνα και το αναμενόμενο για πολλούς ότι η νίκη θα κρινόταν οριακά. Η ομάδα δεν είχε καμία σταθερά στο παιχνίδι της σε καμία πλευρά του γηπέδου και αυτό επέτρεψε τον μπάογκ από νωρίς να πιστέψει ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη. Η μετριότατη εικόνα του αντιπάλου και η ώθηση που έδινε  η κερκίδα στους παίκτες μας βοήθησε στο να βελτιωθεί αισθητά η άμυνα μας  αλλά και να βρούμε κάποιους πόντους στην επίθεση ακόμη και αν αυτοί προερχόταν με ανορθόδοξους τρόπους. Στο φινάλε με τον μπάογκ να  έχει εγκλωβιστεί στην άμυνα μας φθάσαμε στο +7 και αγκαλιά με τη νίκη. Σε εκείνο όμως το σημείο φάνηκε για ακόμη μια φορά ότι ο φετινός ΑΡΗΣ έχει "μπολιαστεί" στην ήττα και ενώ 1-2 βολές ή ένα ριμπάουντ ήταν αρκετά για να σε οδηγήσουν στη νίκη όλα πήγαν στραβά και αυτοκτονήσαμε… Κακό και σήμερα το κοουτσάρισμα του Γιαννάκη που δεν έδειξε τα απαραίτητα αντανακλαστικά και συνέχισε για ακόμη μια φορά να περιορίζει το ρόστερ από μόνος  του σε ένα χρονικό σημείο όπου κανένας δεν περισσεύει… Πόσο μάλλον 2 παίκτες σαν τον Προύιτ και τον Ντουβιέρ που ξαφνικά(ιδιαίτερα ο πρώτος) έχουν αχρηστευτεί χωρίς καν να τους δοθεί η ευκαιρία να αποδείξουν αν μπορούν να βοηθήσουν ή όχι. Και όλα αυτά σε μια ομάδα που αγωνίζεται με 4 ξένους και 3 άπειρους παίκτες. Ενώ παραμένει ερωτηματικό το γιατί ακόμη και οι εναπομείναντες έμπειροι παίκτες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά αντί να είναι βασικοί και αναντικατάστατοι συμμετέχουν σε ανούσιο ροτέισον με κάποιους φιλότιμους αλλά άπειρους παίκτες που δεν μπορούν να σου δώσουν το κάτι παραπάνω.

Τεράστια ευκαιρία χάθηκε σήμερα για να πάρουμε τα πάνω μας και να διώξουμε τα μαύρα σύννεφα πάνω από  το Παλέ. Αντί για αυτό η αγωνία και η δικαιολογημένη γκρίνια παρατείνεται. Κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν και επειδή η ομάδα μέχρι το τέλος θα είναι αυτή που είναι κάποια πράγματα στην εσωτερική της λειτουργία θα πρέπει να αρχίζουν να γίνονται διαφορετικά. Όσο για τον κόσμο ότι και να πούμε είναι λίγο. Παρέδωσε μαθήματα οπαδισμού και σήμερα. Δεν ξενερώνουμε, πεισμώνουμε και στηρίζουμε την ομάδα ώστε να βγει για να μην στραβώσει ακόμη περισσότερο αυτή η καταραμένη χρονιά...

ΥΓ. Δεν ξέρω αν στο πρώτο ημίχρονο οι διαιτητές μας "σεβάστηκαν" υπερβολικά αλλά στην επανάληψη όχι μόνο ισορρόπησαν τα πράγματα, στο καθοριστικό σημείο όταν το κάθε σφύριγμα μπορεί και να έκρινε το παιχνίδι έκλεισαν τα μάτια σε οφθαλμοφανέστατες  παραβάσεις.

Μπορεί ομάδα να μην είναι στην καλύτερη αγωνιστική της κατάσταση, το κυνήγι από τη διαιτησία ανελέητο και το διοικητικό τοπίο να παραμένει θολό παρά την ελπίδα που έχει διαφανεί με την παρουσία του κ.Γουλιέλμου και το γκρουπ επιχειρηματιών(?) που εκπροσωπεί αλλά ο ΑΡΗΣ με τον κόσμο στο πλευρό του δεν φοβάται κανέναν. Πόσο μάλλον αυτόν τον δύσμοιρο συμπολίτη που με τα ψέματα και τα δεκανίκια προσπαθεί να πείσει ότι κάνει φέτος καλύτερα από τις προηγούμενες αδιάφορες χρονιές.

Στο παιχνίδι με τον Φάρο η έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού ήταν εμφανής στο ξεκίνημα του αγώνα και αυτή ήταν η μεγαλύτερη αδυναμία μας που τελικά μας οδήγησε στην ήττα. Αύριο τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Όπως φάνηκε κόντρα στο Λαύριο αλλά και σε άλλα παιχνίδια μέσα στο Παλέ, η δυναμική του αντιπάλου δεν τρομάζει. Και όταν κερδίζεις με σχετική ευκολία το πολύ δυνατό Λαύριο τότε με την ίδια σοβαρότητα και αποφασιστικότητα μπορείς να κερδίσεις ακόμη πιο εύκολα τον συμπολίτη. Ο μπαογκ φέτος εντός και εκτός γηπέδου έχει παρουσιάσει μια πιο σοβαρή εικόνα από εμάς σαν ομάδα αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Ο Π.Γιαννάκης και οι παίκτες του έχουν περάσει πολλά φέτος και ψάχνουν εναγωνίως  την νίκη που θα του δώσει την ώθηση για τη συνέχεια. Η νίκη αυτή ήρθε κόντρα στο Λαύριο αλλά τα 2 μεγάλα κενά που ακολούθησαν όπως φάνηκε το περασμένο Σάββατο μας έβγαλαν και πάλι εκτός ρυθμό. Έναν ρυθμό που θα πρέπει να πάρουν οι παίκτες από την κερκίδα που και αύριο θα έχει τον δικό της ξεχωριστό παλμό. Τα κακώς κείμενα που πρέπει να διορθωθούν σε σχέση με αυτά που βλέπουμε φέτος είναι πολλά.  Τόσο το τεχνικό τιμ με τις επιλογές του όσο και οι περισσότεροι παίκτες μας σε ατομικό επίπεδο αδικούν τους εαυτούς με την εικόνα που μας δείχνουν στα περισσότερα παιχνίδια. Το ντέρμπι με τον συμπολίτη αποτελεί την ιδανική ευκαιρία για όλους ώστε να διώξουν τα μαύρα σύννεφα που έχουν μαζευτεί πάνω από το Παλέ με τον καλύτερο τρόπο.

Άπαντες εντός και εκτός ομάδος γνωρίζουν πολύ καλά πόσο απαραίτητη είναι η νίκη σε αυτό το παιχνίδι όπως εξίσου καλά γνωρίζουν τις παγίδες που κρύβει. Φέτος το κυνήγι από την ΕΟΚ και τους εντολοδόχους της έχει ξεπεράσει κάθε όριο και όταν απέναντι μας έχουμε ένα από τα αγαπημένα της παιδιά τότε αυτομάτως σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι και να μην απαντήσουμε στις προκλήσεις. Το ξέρουμε ότι θα έρθουν δασκαλεμένοι για να προκαλέσουν τον κόσμο. Όπως επίσης ξέρουμε ότι οι διαιτητές θα περιμένουν στην γωνία για το παραμικρό ώστε να τιμωρήσουν την ομάδα μας. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη… Όλοι δίπλα στην ομάδα, στήριξη και φωνή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα. Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ δυνατά!

ΥΓ. Γραπτή επίπληξη στον Π.Γιαννάκη η τιμωρία… Για τις διαιτητικές σφαγές φέτος θα έχουμε καμιά επίπληξη προς τους διαιτητές; Για τα φανταστικά γεγονότα που ανακάλυψαν οι διαιτητές στο παιχνίδι με το Λαύριο και οδήγησαν στην άδικη τιμωρία θα υπάρξει καμία "επίπληξη";