Μετά την αποχώρηση παικτών όπως ο Γκάμα, ο Σάσα, o Σούντγκρεν, ο Μπερτόγλιο, ο Σάκιτς, ο Γκάνεα και πιθανόν και ο Ματίγια αλλά και τον ερχομό 7 νέων παικτών ως τώρα δεν μπορούμε να μιλάμε για τίποτα παρά για ένα τέλος εποχής  και μια ριζική ανανέωση με στόχο φυσικά το βήμα παραπάνω. Δεν είναι κακό η καρδιά του κόσμου να παραμένει ρομαντική και να σκέφτεται «Γκάμα ψυχάρα για πάντα Αρειανάρα» αλλά πολλές φορές πέρα από τους ρομαντικούς υπάρχει και η ωμή πραγματικότητα που θέλει τον ΑΡΗ να μην μένει σε πρόσωπα και να κοιτάει πάντα μπροστά, στοχεύοντας πάντα ψηλότερα. Ψηλότερα από εκεί που αυτοί οι παίκτες (μαζί με άλλους που αγαπήθηκαν  τα τελευταία χρόνια) μας έφθασαν καταθέτοντας σώμα και ψυχή μέσα στα γήπεδα φορώντας τη φανέλα με το σήμα του Θεού του πολέμου!

Η ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΜΑΡΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

Αν και η προπαγάνδα κατά του Καρυπίδη και το αφήγημα του «αφεντικού» Ολυμπιακού εκ των συνθηκών φθίνει δεν παύει ακόμη πολλοί φίλοι της ομάδος να πέφτουν στην παγίδα αγνοώντας τα προφανή και στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ως οπαδός πάντα στην ιεραρχία του «καλού του συλλόγου» μέσα στο μυαλό μου έχω στην  κορυφή το αγωνιστικό μιας και η ομάδα που παρουσιάζουμε μέσα στο γήπεδο είναι σε μεγάλο βαθμό ο καθρέφτης του οικοδομήματος που λέγεται ΑΡΗΣ. Στον ΑΡΗ λοιπόν που παρακολουθήσαμε την τελευταία αγωνιστική σεζόν υπήρχε η τρανταχτή μεταγραφή του Καμαρά που από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή πάλευε να πείσει ότι άξιζε τον ντόρο που έγινε το περασμένο καλοκαίρι. Σίγουρα βοήθησε την ομάδα ο Καμαρά ωστόσο νομίζω ότι η απόσταση από τις προσδοκίες που υπήρχαν και την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν παίκτη που θα λύσει το πρόβλημα στο σκοράρισμα ήταν μεγάλη. Μάλιστα ο τρόπος που αγωνίζεται ο Καμαρά έκανε ξεκάθαρο ότι ο παίκτης δεν έχει το γκολ στο μυαλό του αλλά περισσότερο την δημιουργία για τους συμπαίκτες του κάτι που από μόνο του δείχνει ότι δεν κολλούσε στον ρόλο για τον οποίο προοριζόταν. Ακόμη και έτσι κατάφερε να έχει θετική επίδραση στο παιχνίδι μας αλλά και να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του με το ταλέντο και την μαχητικότητα του.

ΕΚΑΝΕ ΔΙΑΝΑ ΣΤΙΣ «ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΕΣ» ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ

Η  πρόταση από τον Ολυμπιακό σήμαινε αυτομάτως ότι ο ΑΡΗΣ στις συναλλαγές του στο χρηματιστήριο του ποδοσφαίρου έκανε διάνα! Απλά μαθηματικά που δεν χρειάζονται επεξήγηση.  Αν στα οικονομικά οφέλη προσθέσεις και τον αστερίσκο ότι ο παίκτης παρά την αξία του δεν ήταν αυτό που ταίριαζε στην ομάδα μας τότε μιλάμε για ένα εξαιρετικό deal. Και χωρίς φυσικά να ξεχνάμε τα αυτονόητα ότι το Ελληνικό πρωτάθλημα για έναν «μη ξοφλημένο» παίκτη είναι απλά ένα σκαλοπάτι για ένα πιο σοβαρό πρωτάθλημα και όσο και αν δεν μας αρέσει να το λέμε… σε αυτό το ξεπεσμένο τραγελαφικό ελληνικό ποδόσφαιρο, η καλύτερη «βιτρίνα» είναι αυτή του Ολυμπιακού. Οπότε πρέπει να επιλέξεις σαν ομάδα αν θα αποδεχθείς αυτόν τον ρόλο, ακολουθώντας τις τάσεις του σύγχρονου επαγγελματικού ποδοσφαίρου ή θα παραμείνεις με μια απαρχαιωμένη σκέψη με «καρφιτσωμένα δελτία» ή τεράστιες προσφορές σε παίκτες που δεν τις άξιζαν μόνο και μόνο για το πρεστίζ κάνοντας τεράστια οικονομική και «ηθική» ζημιά στο σύλλογο.   Γιατί όπως ωραία λέμε ότι ο ΑΡΗΣ άνοιξε πόρτες με κορυφαία γραφεία μάνατζερ παγκοσμίως και ψωνίζει από μια από τις καλύτερες αγορές όπως είναι η Αγγλία  έτσι εύκολα αν δεν είσαι συνεργάσιμος οι πόρτες κλείνουν. Συν φυσικά υπάρχουν και τα θέλω του παίκτη με τον άγραφο κανόνα του ποδοσφαίρου να λέει ότι ο παίκτης που δεν θέλει να μείνει δεν μπορείς να τον κρατήσεις.

ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΑ ΑΠΟΚΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΕΠΙΠΕΔΟ

7 νέα μεταγραφικά αποκτήματα ως τώρα και συνεχίζει το τεχνικό τιμ μαζί με τον πρόεδρο να ψάχνει για τους κατάλληλους που θα μπορούν να αποτυπώσουν την αγωνιστική φιλοσοφία του Μπούργος στο γήπεδο. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο πέρα από τα ατομικά στοιχεία ενός ποδοσφαιριστή εξίσου σημαντικό ρόλο και ίσως και σημαντικότερο παίζει η προσαρμογή του στο σύστημα της ομάδος και στη φιλοσοφία του προπονητή του. Και αυτό ακριβώς ευελπιστούμε φέτος να πετύχουμε. Το γήπεδο είναι ο απόλυτος κριτής για τους πάντες αλλά στα «χαρτιά» φαίνεται ότι έχουμε κάνει ταιριαστές επιλογές, με δυνατό βιογραφικό και εμπειρία από πρωταθλήματα πολύ πιο σοβαρά από το ελληνικό και αυτό κάνει τη διαφορά. Ακόμη και αν διαβάζοντας το βιογραφικό ενός παίκτη σταθείς στον σημαντικό τραυματισμό του και την πολύμηνη απουσία του από τους αγωνιστικούς χώρους, δεν είναι λογικό στη συνέχεια να προσπερνάς το γεγονός ότι αυτός ο παίκτες επέστρεψε και ενσωματώθηκε με ενεργό ρόλο σε μια ομάδα της Αγγλίας. Εκτός και αν πιστεύετε ότι οι αγγλικές ομάδες τουλάχιστον των πρώτων κατηγοριών επιλέγουν παίκτες με πολύ χαλαρά κριτήρια και τους επιτρέπουν να υπολειτουργούν μέσα στην καθημερινότητα της ομάδος  όπως για παράδειγμα γίνεται στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν. Ο Γκρέι ξεχωρίζει από τους νεοαποκτηθέντες μιας και μοιάζει ακριβώς αυτό που ψάχνουμε για την επίθεση και το γκολ. Ενώ και τα μπακ που έχουν αποκτηθεί φαίνεται να έχουν μια ποιότητα που έλειπε τα τελευταία χρόνια παρόλο τις φιλότιμες προσπάθειες παικτών όπως του Σάκιτς και του Σούντγκρεν.  Φυσικά και υπάρχουν ακόμη κενά και πρέπει να γίνουν κινήσεις αλλά για ακόμη μια φορά ο Καρυπίδης με πράξεις βουλώνει στόματα και κερδίζει την εμπιστοσύνη μας.

«ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ» ΣΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΚΑΜΑΡΑ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Από εκεί που αρχίσαμε εκεί και θα τελειώσουμε σε αυτό το μακροσκελές άρθρο με την πώληση Καμαρά ναι μεν να είναι ένα σπουδαίο deal αλλά να συμπεριλαμβάνει και μια δόση πικρίας. «Σκαλοπάτι» ο ΑΡΗΣ για τον Καμαρά όπως και «σκαλοπάτι» είναι ο Ολυμπιακός για το κάτι καλύτερο, εκτός και αν πιστεύετε ότι οι φιλοδοξίες ενός παίκτη σαν τον Καμαρά περιορίζονται στο Ελληνικό πρωτάθλημα… Αν λοιπόν ο ΑΡΗΣ σε αυτό το ελληνικό πρωτάθλημα θέλει να είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά «σκαλοπάτια» που θα προσελκύουν σπουδαίους παίκτες με φιλοδοξία αποφασισμένους να παλέψουν και να διακριθούν με τη φανέλα του ΑΡΗ ώστε να κερδίσουν και οι ίδιοι το κάτι παραπάνω τότε ο μοναδικός δρόμος για να το καταφέρουμε είναι αυτός της Ευρώπης. Τι και αν έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε συνεχόμενες εξόδους στα ευρωπαϊκά κύπελλα… μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας και φρενάρουμε την ομάδα μας.  Με μια σταθερά καλή ευρωπαϊκή πορεία τα δεδομένα αλλάζουν. Μια ματιά να ρίξουμε πόσο πιο εύκολο είναι για τον Ολυμπιακό ή τον συμπολίτη να πουλήσουν ή να  προσελκύσουν παίκτες έχοντας απλά μια μέτρια πορεία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αρκεί για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι απέναντι στην Γκόμελ να είμαστε έτοιμοι! Ξορκίσαμε την κακοδαιμονία στο ελληνικό πρωτάθλημα με τη νίκη-ανατροπή απέναντι στην ΑΕΚ, ώρα επιτέλους να κάνουμε και κάτι ανάλογο και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και να δούμε τον ΑΡΗ μας στους ομίλους του Europa Conference League. Έτσι μεγαλώνεις, έτσι προχωράς μπροστά, έτσι κάνεις το πολυπόθητο βήμα και αλλάζει ο τρόπος σκέψης σου και ανοίγει η όρεξη σου για το κάτι παραπάνω.

ΠΡΟΒΑ ΤΖΕΝΕΡΑΛΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα βιαστικά συμπεράσματα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια σειρά από φιλικά παιχνίδια στο αρχικό στάδιο προετοιμασίας με παίκτες να πηγαινοέρχονται, τους προπονητές να δοκιμάζουν ότι τους κατεβαίνει στο μυαλό και οι παίκτες να μαλώνουν με τους αντιπάλους τους σε «φιλικό» επίπεδο με κάθε ευκαιρία. Καμία σχέση με το πραγματικό ποδόσφαιρο και τις επίσημες υποχρεώσεις. Στα φιλικά όμως με τον Ολυμπιακό και τον Ιωνικό στο Κλεάνθης Βικελίδης ο ΑΡΗΣ οφείλει να είναι σοβαρός, συγκεντρωμένος, ψύχραιμος, ανταγωνιστικός και αποτελεσματικός. Όχι μόνο γιατί αυτά τα 2 παιχνίδια είναι ουσιαστικά τα αποκαλυπτήρια της ομάδος στον κόσμο του αλλά γιατί ο ΑΡΗΣ θα πρέπει απέναντι στην  Γκόμελ που έχει αγωνιστικό ρυθμό να παρουσιαστεί πανέτοιμος. Θα είναι έγκλημα ακόμη μια χρονιά να ξεκινήσει με μια τρανταχτή αποτυχία… Ζέσταμα θα είναι και για όλους εμάς που έχουμε πάθει στερητικό από ΑΡΗ και μετράμε τις ώρες για να βρεθούμε στο βράδυ της Δευτέρας στο δεύτερο σπίτι μας. Χρόνος για δεύτερες σκέψεις δεν υπάρχει… γινόμαστε ένα με την ομάδα και δίνουμε στους νεοαποκτηθέντες παίκτες να καταλάβουν σε ποια ομάδα ήρθαν και ποιον κόσμο θα εκπροσωπούν μέσα στο χορτάρι! ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Δεν ξέρω αν η «αυτοεξορία» στη Γ Εθνική έπαιξε τόσο πολύ τον ρόλο της ή τα «χαστούκια» στους big-πορδ με το που επιστρέψαμε έκαναν την διαφορά αλλά τα τελευταία χρόνια πολλοί ήταν οι παίκτες που κατάφεραν να με «αγγίξουν» και να τους δω πιο συναισθηματικά από έναν ακόμη περαστικό επαγγελματία ποδοσφαιριστή.  Ακόμη και αν έμειναν σχετικά λίγο στην ομάδα κατάφεραν να με «ψήσουν».  Σε αυτούς τους παίκτες ξεχωριστή θέση έχει ο Μπρούνο Γκάμα που είχε όλο το πακέτο που γουστάρω σε έναν παίκτη εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.  Μακάρι οι δρόμοι μας να ανταμώσουν ξανά!