Με γκολ από τα αποδυτήρια ο ΑΡΗΣ μας πέρασε νικηφόρα από τη Λεωφόρο, εκτροχιάζοντας την προσπάθεια του Παναθηναϊκού για το πρωτάθλημα και οδηγώντας τον στην εσωστρέφεια του. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μια οργανωμένη επίθεση, μια μαγική ασίστ του Γκαρθία και μια τέλεια κεφαλιά από τον Σαμόρα. Έτσι απλά πήραμε το προβάδισμα και σχεδόν το ίδιο απλά το κρατήσαμε μέχρι το τέλος.  Νίκη ψυχολογίας, με καλή εμφάνιση κόντρα στην ομάδα που θα αντιμετωπίσουμε στον τελικό, σε ένα παιχνίδι που καιγόταν πολύ περισσότερο από όσο τον ενδιέφερε.

ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΜΕ ΓΚΑΡΘΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΣΑΜΟΡΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ

Το απόλυτο σοκ πρόσφερε ο ΑΡΗΣ μας στον Παναθηναϊκό μόλις στην πρώτη του επίθεση. Η ομάδα κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα, ο Γκαρθία βρήκε τον χώρο που χρειάστηκε για να βγάλει μια μαγική πάσα προς τον Σαμόρα που κινήθηκε ιδανικά  και με το κεφάλι έγραψε το 0-1! Σκορ που έμεινε μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΕΔΩΣΕ ΤΕΣΤ ΑΝΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕ ΜΕ ΑΡΙΣΤΑ

Η συνέχεια θύμιζε κάτι σαν τεστ αντοχών με τον ΑΡΗ μας χωρίς να νιώθει την παραμικρή πίεση για το αποτέλεσμα να θέλει απλά να τσεκάρει πόσο εύκολα μπορεί να διαχειριστεί την αναμενόμενη πίεση του Παναθηναϊκού. Πέρα από τις ελάχιστες καλές στιγμές στο πρώτο ημίχρονο  που είχε ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο και κάποιες χαμένες κεφαλιές στα στημένα ο ΑΡΗΣ αντέδρασε ιδανικά. Έκλεισε τους χώρους, κράτησε σωστά τις αποστάσεις, κυκλοφόρησε γρήγορα την μπάλα και στις λεπτομέρειες δεν βρήκε το δεύτερο γκολ. Ένα δεύτερο γκολ που μπορούσε πολύ εύκολα να βρει στο λάθος του Ντραγκόφσκι, στη σουτάρα του Σαμόρα που σταμάτησε στο δοκάρι αλλά και στο άστοχο σουτ του Γκαρθία στο ριμπάουντ. Ενώ όσο κυλούσε ο χρόνος η ομάδα έβρισκε ολοένα και περισσότερους χώρους αλλά έκανε στο τέλος κακές επιλογές.  Από την άλλη πλευρά μια απελπισμένη προσπάθεια του Παναθηναϊκού με γεμίσματα από μακριά αλλά και μερικές «οσκαρικές» βουτιές μπας και δώσουν την στον Αγκάγιεφ να ολοκληρώσει την αποστολή του. Μέχρι και στο κομμάτι της διαιτησίας οι παίκτες μας αντέδρασαν ψύχραιμα και δεν άφησαν τα απίθανα σφυρίγματα να τους αποσυντονίσουν. Η ομάδα είχε τόση αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι της που έμοιαζε ότι ακόμη και 2 ημίχρονα να υπήρχαν, πιο πιθανό θα ήταν να πετύχει και άλλα γκολ παρά να δεχθεί.

ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΡΥΘΜΟΥΣ ΜΕ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ

Αρκετοί από τους σημερινούς παίκτες στο αρχικό σχήμα πιθανόν να δούμε και στην ενδεκάδα του τελικού αλλά και μόνο που ξεκινάς χωρίς το βαρύ πυροβολικό σου Λορέν Μορόν είναι αρκετό για να καταλάβει και ο πλέον άσχετος ότι και σήμερα ο Μάντζιος προχώρησε σε διαχείριση δυνάμεων και ετοιμότητας.  Η αλλαγή του πολύ καλού Γκαρθία μόλις στο 59’ και η συμμετοχή μετά από κάτι περισσότερο από 2 μήνες του Ντουκουρέ όπως και ο νέος σχηματισμός που δοκιμάσθηκε για μεγάλο κομμάτι του αγώνα το επιβεβαιώνουν. Και όμως ο ΑΡΗΣ λειτούργησε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή με τον κάθε παίκτη να εξυπηρετεί με ακρίβεια έναν συγκεκριμένο σκοπό. Μέχρι και ο Ντουκουρέ έδειξε έτοιμος να βοηθήσει. Όπως και ο Σαμόρα που στον σημερινό του ρόλο πραγματοποίησε ίσως την καλύτερη του εμφάνιση με τα χρώματα του ΑΡΗ.  Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Ζουλ που σήμερα έτρεξε και έκοψε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Την ίδια στιγμή που το δίδυμο Φαμπιάνο και Μπράμπετς έχει «ξαναδέσει» την άμυνα και στο κέντρο Γκαρθία και Νταρίντα συνδυάζονται ολοένα και καλύτερα. Ευχής έργον να συνεχίσουμε στους ίδιους ρυθμούς.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ "ΑΜΑΥΡΩΝΕΙ" ΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ

Άλλος ένας wanna be πρωταθλητής κράσαρε πάνω στον ΑΡΗ μας που συνεχίζει να «αμαυρώνει» τα πλέιοφς παίζοντας στα ίσια… όλα τα παιχνίδια. Και ας έχει στο μυαλό του μόνο τον τελικό και όλα τα πλάνα του προπονητή να επικεντρώνονται μόνο σε αυτόν. Αδιάφοροι οι 3 βαθμοί, όχι όμως αδιάφορη αυτή η σπουδαία νίκη. Σπουδαία νίκη, γιατί συνοδεύτηκε με καλή εμφάνιση κόντρα σε έναν Παναθηναϊκό που έπαιζε τα ρέστα του για το πρωτάθλημα …και όπως και να το κάνουμε μας δίνει το καλύτερο ντοπάρισμα ενόψει τελικού. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Τώρα που έχασε ο Παναθηναϊκός, ο Αγκάγιεφ θα πληρωθεί ή όχι;

ΥΓ2. Από ΑΥΤΟΥΣ τους ξένους διαιτητές προτιμάμε τους Έλληνες, εννοούσε ο Κάρυ.

ΥΓ3. Και μετά σου λέει ο άλλος… τι γκρινιάζεις; ξένος δεν ήταν ο διαιτητής;

Ούτε την ισοπαλία δεν κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό σε ένα παιχνίδι όπου άξιζε τη νίκη. Κόντρα σε έναν αντίπαλο όπου καιγόταν για τη νίκη και έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τον μεγάλο τελικό, η ομάδα έπαιξε επιθετικά, δημιούργησε μπόλικες καλές φάσεις κυνηγώντας με μανία το γκολ αλλά 2 κακές στιγμές του Μπράμπετς διαμόρφωσαν αυτό το 0-2. Απογοήτευση για τον τρόπο που ήρθε αυτή η ήττα από την άλλη όμως υπάρχει ικανοποίηση για την απόδοση της ομάδας που με λίγη αποτελεσματικότητα(ή τύχη) παραπάνω θα μπορούσε να είχε κερδίσει σε ένα βαθμολογικά αδιάφορο παιχνίδι.

ΕΠΕΒΑΛΛΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ

Παθητικό με αντεπιθέσεις τον περιμέναμε τον ΑΡΗ ως συνήθως σε αυτά παιχνίδια αλλά ο Μάντζιος μάλλον ήθελε να μπερδέψει τον αντίπαλο του. Λίγοι θα περίμεναν ότι ο ΑΡΗΣ θα αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο τον Παναθηναϊκό και πιθανόν αυτό να ήταν και το στοιχείο που άλλαξε εξαρχής τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Η ομάδα με Γκαρθία και Νταρίντα στο κέντρο είχε πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας και μαζί με τον δραστήριο Μορόν τραβούσαν μπροστά και τους υπόλοιπους που σε κάθε ευκαιρία ανέβαιναν ψηλά. Ενώ στην άμυνα οι Φαμπιάνο και Μπράμπετς έμοιαζαν απροσπέλαστοι  παρά  τις δυνατές «μπούκες» του Ιωαννίδη προς την περιοχή μας.  Οι ευκαιρίες και τα σουτ δεν κατέληγαν σε γκολ και αυτό ήταν το μόνο ανησυχητικό αν και υπήρχε η πίστη ότι τελικά θα βρούμε δίχτυα.

Ο ΜΠΡΑΜΠΕΤΣ ΞΕΛΑΣΠΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Και ενώ το γήπεδο έμοιαζε ανηφορικό για τον Παναθηναϊκό ήρθε η τραγική λάθος πάσα του Μπράμπετς στο 59΄ για να τον βάλει μπροστά στο σκορ κόντρα στη ροή της αναμέτρησης. Στη συνέχεια οι παίκτες μας προσπάθησαν να το φέρουν στα ίσα αλλά λίγο ο Ντρακόφσκι με τις καλές τοποθετήσεις του, λίγο η τύχη και η ισοφάριση δεν ήρθε ποτέ. Μάλιστα στις καθυστερήσεις ήρθε και το 2^ο δώρο από τον Μπράμπετς όπου μετά από δύσκολη απόκρουση του Κουέστα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα μας ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια ημέρα που σίγουρα ο Τσέχος θα θέλει να ξεχάσει. Και μαζί και όλοι εμείς.

ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟ ΓΚΟΛ

Ο ΑΡΗΣ είχε φέρει το παιχνίδι σχεδόν εκεί που ήθελε. Ο Παναθηναϊκός από «φαβορί» είχε μετατραπεί σε «αουτσάιντερ» και το μόνο που έλειπε ήταν το γκολ που θα επιβεβαίωνε την ανωτερότητα μας. Ένα γκολ που δεν ήρθε σε αντίθεση με 2 ατομικά λάθη που διαμόρφωσαν το τελικό σκορ. Ένα σκορ καθόλου αντιπροσωπευτικό της εικόνας των 2 ομάδων. Πέτυχε σε μεγάλο βαθμό το τέχνασμα του Μάντζιου να αιφνιδιάσει επιτρέποντας στην ομάδα να παίξει πιο ανοιχτά. Έλειψε η συγκέντρωση στην τελική φάση όπως έλειψε και η τύχη. 2 είναι όμως τα στοιχεία που θα πρέπει να κρατήσουμε από το παιχνίδι. Ένα ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να παίξει στα ίσια(και όχι με κλεφτοπόλεμο) τον Παναθηναϊκό. Δύο ότι θα πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός ενόψει τελικού. Τίποτα άλλο. Αδιάφορο παιχνίδι, παίξαμε καλά, αξίζαμε τη νίκη …χάσαμε, συνεχίζουμε.

ΜΟΝΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣ

Το πόσο μπορείς να διαχωρίσεις την εμφάνιση της ομάδας από το τελικό αποτέλεσμα είναι μεγάλη κουβέντα. Ο ΑΡΗΣ ήθελε τη νίκη και το απέδειξε με τον τρόπο που αγωνίσθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος. Άξιζε τη νίκη, τελικά όμως δεν πήραμε ούτε το Χ. Καλή η προσπάθεια σήμερα σε ένα παιχνίδι όπου δεν υπήρχε άλλο κίνητρο πέρα από την αξιοπρέπεια μας. Στον τελικό όμως η προσπάθεια από μόνη της αν δεν έρθει η νίκη δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία. Άλλο όμως παιχνίδι ο τελικός και άλλο το σημερινό.

Μόλις 2’ άντεξε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό με το γκολ του Μπακασέτα να μας βάζει από τα αποδυτήρια πίσω στο σκορ. Συνήλθε στη συνέχεια, είχε τις στιγμές του αλλά είχε και τον Αλ Χακίμ απέναντι του να μην του επιτρέπει να μπει στο παιχνίδι. Παρόλα αυτά η ομάδα δεν ήταν αυτή που έπρεπε και μόνο ως «διδακτική» θα πρέπει να την δούμε την σημερινή ήττα.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗ ΧΑΛΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΕ ΧΟΡΤΑΡΙ

Αρκετές φορές τονίζουμε ότι είναι σημαντικό η ομάδα να μπαίνει στα παιχνίδια δυνατά ώστε να προβληματίζει από νωρίς τον αντίπαλο. Αντ αυτού είδαμε τον απόλυτο αιφνιδιασμό με το 1-0 μόλις στο 3’ και το μπάχαλο που ακολούθησε στην αμυντική μας λειτουργία να είναι οι συνέπειες της χαλαρότητας που δείξαμε με το που πατήσαμε στο χορτάρι.

ΣΥΝΗΛΘΕ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΤΗΝ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ

Αφού ξεπεράσαμε τον πανικό του πρώτου εικοσαλέπτου αρχίσαμε να δείχνουμε τι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε σαν ομάδα. Με σωστές τοποθετήσεις και καλή κυκλοφορία της μπάλας ο ΑΡΗΣ μας πήρε την κατοχή, ανέβηκε πιο ψηλά και έψαξε το γκολ της ισοφάρισης. Η κεφαλιά του Ρόουζ, τα σουτ του Νταρίντα, το γύρισμα του Μορόν, η προσπάθεια του Σαμόρα ήταν μερικές από τις στιγμές που ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε με λίγη τύχη παραπάνω να είχε ισοφαρίσει.

ΕΙΧΕ ΠΡΟΘΕΣΗ Ο ΑΛ ΧΑΚΙΜ ΝΑ «ΣΤΗΡΙΞΕΙ» ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Μπορεί το παιχνίδι να ξεκίνησε ιδανικά για τον Παναθηναϊκό και να μην φαίνεται να κινδυνεύει με την απόδοση που είχαμε αλλά στην πορεία άλλαξαν τα πράγματα. Εκεί άρχισε να διακρίνεται ολοένα και πιο έντονα η διάθεση του διαιτητή να φρενάρει την προσπάθεια μας. Ξεκάθαρα φάουλ και κίτρινες κάρτες που «πνιγόντουσαν» με τεράστια ευκολία σε αντίθεση με το ανύπαρκτο φάουλ από όπου προέκυψε το 2-0. Και όταν τα σκληρά και εσκεμμένα φάουλ σου δεν τιμωρούνται με κίτρινες κάρτες τότε μπορείς ανενόχλητος να παίζεις την «επιθετική» σου άμυνα και να κόβεις με ευκολία κάθε προσπάθεια αιφνιδιασμού του αντιπάλου. Γιατί αυτό ακριβώς έκανε ο Παναθηναϊκός υπό την ανοχή του Αλ Χακίμ. Σε διαφορετική περίπτωση, δύσκολα να είχε τελειώσει το παιχνίδι με 10 παίκτες.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

Δεν είναι μυστικό ότι ο Μάντζιος(όπως και όλος ο σύλλογος ΑΡΗΣ) έχει ως προτεραιότητα το κύπελλο και ο τρόπος που διαχειρίζεται τα παιχνίδια του πρωταθλήματος έχουν αυτόν τον στόχο. Έτσι και σήμερα επέλεξε μια περίεργη ενδεκάδα θέλοντας να δώσει χρόνο σε παίκτες που απουσίαζαν και χρειάζονται αγωνιστικό ρυθμό.  Αν αυτός ο αγώνας ήταν ο τελικός κυπέλλου, αυτή την 11αδα θα κατέβαζε ο Μάντζιος; Όχι! Και αυτό δικαιολογεί πολλά από αυτά που είδαμε σήμερα. Ωστόσο θα πρέπει να μας προβληματίσει η εικόνα της άμυνας μας σε αρκετά σημεία του αγώνα. Και οι 4 της άμυνας έδειχναν ώρες ώρες να τα έχουν χαμένα και να μην ξέρουν πως να κινηθούν μέσα στο γήπεδο. Κατά τα άλλα… διδακτική ήττα και συνεχίζουμε.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΚ ΤΟΥ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ ΣΤΟ «ΤΕΙΧΟΣ» ΑΛ ΧΑΚΙΜ

Μπήκε νωθρός στο παιχνίδι και το πλήρωσε με γκολ από τα αποδυτήρια. Όταν αφυπνίστηκε όμως και άρχισαν οι «πράσινοι» να αγχώνονται βγήκε μπροστά ο Σουηδοϊρακινός διαιτητής και «καθάρισε» το παιχνίδι. Πολλά τα φαλτσοσφυρίγματα από τον διαιτητή όπως και πολλά τα λάθη από την ομάδα μας κυρίως στον τρόπο που αμυνόταν. Συνέχισε το πλάνο διαχείρισης ο Μάντζιος ξεκαθαρίζοντας όμως μετά τη λήξη της αναμέτρησης, ότι μετά την πρόκριση θα δούμε έναν κανονικό ΑΡΗ που θα διεκδικεί τη νίκη με όλες τις δυνάμεις του. Μέχρι τότε, προέχει το κύπελλο.

ΥΓ. Το «όπιο του λαού» λένε είναι το ποδόσφαιρο… κάτι ημέρες όμως σαν την σημερινή όπου η θλίψη για τις 57 χαμένες ψυχές και η οργή για το «έγκλημα των Τεμπών» ξεχειλίζει καλό είναι να γίνεται μια παύση. Μπας και βγαίνοντας για λίγο από τον μικρόκοσμο μας προβληματιστούμε και αφυπνιστούμε.

Δεν κατάφερε ο ΑΡΗΣ για 2^η φορά μέσα σε λίγες ημέρες να «σοκάρει» τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας μια λίγο πολύ αναμενόμενη ήττα. Η κούραση ήταν εμφανής στους παίκτες του Καστρίτη που αν και προσπάθησαν σε άμυνα και ριμπάουντ, στην επίθεση μετά τον Τολιόπουλο υπήρχε το χάος. Και αν η διαχείριση δυνάμεων αποτελούσε εξαρχής ένα ζήτημα, η διαχείριση των φάουλ λόγω της «πράσινης ευαισθησίας» των 3 διαιτητών έκανε την κατάσταση πολύ δύσκολη.

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ

Αποφασισμένος να παλέψει μπήκε ο ΑΡΗΣ από την πρώτη στιγμή βγάζοντας περίσσια ενέργεια σε κάθε φάση. Το +3 περίπου 2’ πριν την λήξη του πρώτου δεκαλέπτου χάρη στον «αφηνιασμένο» Τολιόπουλο  έδειχνε ότι η ομάδα πατούσε καλά. Ωστόσο σε πολλές φάσεις φάνηκε οι παίκτες μας να μην έχουν καθαρό μυαλό και να πηγαίνουν πολύ άγαρμπα πάνω στους αντιπάλους τους. Κάτι που έδωσε την καλύτερη πάσα στους 3 διαιτητές να φορτώσουν από νωρίς τους παίκτες μας με φάουλ.  Το εκμεταλλεύτηκε αυτό ο Παναθηναϊκός και κατάφερε να προσπεράσει και να ελέγξει το παιχνίδι.

ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΦΑΟΥΛ

Η άμυνα έκανε καλά την δουλειά της όποτε οι 3 διαιτητές δεν έστελναν τους αντιπάλους μας στις βολές αλλά στην επίθεση υπήρχε χοντρό θέμα.  Ο Τολιόπουλος συνέχιζε να παλεύει αλλά έμοιαζε απελπιστικά μόνος στην επίθεση. Η αστοχία στα ελεύθερα μακρινά σουτ και η αδυναμία μας να απειλήσουμε κοντά στο καλάθι ήταν η «δικλείδα ασφαλείας» για τον Παναθηναϊκό που με ευκολία συντηρούσε μια διψήφια διαφορά. Και όποτε πηγαίναμε να βρούμε ρυθμό είχαμε και τους 3 διαιτητές να κάνουν τα δικά τους με σφυρίγματα που ξεπερνούσαν κάθε λογική.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΧΑΟΣ

Σε καμία περίπτωση ένα παιχνίδι σαν το σημερινό δεν μπορεί να αποτελέσει το κριτήριο για σχόλιο επί του αγωνιστικού. Επειδή όμως ο Γκάλινατ αργεί να επιστρέψει θα πρέπει ο Καστρίτης να πιέσει μερικούς από τους παίκτες του να βγουν μπροστά. Τρομερός και σήμερα ο Τολιόπουλος αλλά δεν γίνεται να τα περιμένεις όλα από αυτόν. Και το πρόβλημα δεν μοιάζει να είναι η έλλειψη επιθετικού ταλέντου αλλά η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Πρέπει ο Σταρκ, ο Χάρελ και ο Μπλούμπεργκς να γίνουν πιο επιθετικοί. Να αρχίσουν να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες χωρίς την πίεση του χρόνου. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει ανεξάρτητα από τον αντίπαλο.

ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ

Από όποια πλευρά και αν το δεις, με τις συνθήκες με τις οποίες διεξάγεται το Final 8 ο ΑΡΗΣ έψαχνε ένα θαύμα για να κατακτήσει το κύπελλο. Μέσα σε 4 ημέρες έπρεπε να δώσει 3 πολύ δυνατά παιχνίδια με τα 2 κόντρα σε ομάδες με πολύ πιο πλούσιο ρόστερ. Ακόμη και έτσι στάθηκε στο ύψος του και σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό και αν ήταν λίγο πιο εύστοχος θα μπορούσε να ξεμπροστιάσει ακόμη περισσότερο τον αντίπαλο μας και τους 3 διαιτητές του. Μπράβο σε όλη την ομάδα για την χαρά που μας έδωσε κόντρα στον συμπολίτη και την συνολική προσπάθεια. Πλησιάζει η στιγμή που αυτές οι περίεργες συνθήκες δεν θα μας αγγίζουν.

ΥΓ. Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να γκρινιάζουν όλες οι ομάδες που συμμετέχουν στο πανηγύρι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού όπου όλα είναι κομμένα ραμμένα στα μέτρα τους. Από την άλλη όμως το να έχεις μια ακόμη ευκαιρία να γλεντήσεις του δίπλα είναι κάτι το ανεκτίμητο!

Απίστευτος ΑΡΗΣ, χωρίς Γκάλινατ και κάνοντας οικονομία δυνάμενων ενόψει Eurocup πάτησε τον Παναθηναϊκό μέσα στο ΟΑΚΑ αφήνοντας περίλυπους τους 3 διαιτητές που έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να αποτρέψουν το πράσινο ναυάγιο! Με τον κόουτς και τους παίκτες μας να καταθέτουν ψυχή και μπόλικα κιλά αρ@@δια πάνω στο παρκέ, ο ΑΡΗΣ πήρε μια ξεχωριστή νίκη. Δεν του χαρίζει τίτλο αλλά αυτό το χαστούκι στην «πράσινη μαφία» του μπάσκετ ήταν απολαυστικό!

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΤΡΕΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΠΑΡΚΕ

Ο τρελο-Χάρελ έκανε την αρχή και οι υπόλοιποι ακολούθησαν.  Μπλούμπεργκ, Περσίδης, Σόουζα, Μπάξτον, Κατσίβελης, Σανόγκο, Μποχωρίδης. Όποιος έμπαινε έβαζε το δικό του λιθαράκι είτε σκοράροντας είτε παίζοντας εξαιρετική άμυνα και μαζεύοντας ριμπάουντ.  Η ομάδα μπήκε δυνατά και έδωσε από νωρίς στον Παναθηναϊκό να καταλάβει ότι αυτόν τον ΑΡΗ δεν τον υποτιμάς. Το 10-25 του πρώτου δεκαλέπτου ήταν αποτέλεσμα εκπληκτικής άμυνας και σωστών επιθετικών επιλογών. Το +19 που ακολούθησε επιβεβαίωσε ότι το σκορ δεν ήταν απλά αποτέλεσμα ενός νωθρού ξεκινήματος των αντιπάλων μας αλλά μιας ολοκληρωτικής εμφάνισης των παικτών του Καστρίτη!

«ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ» ΤΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΞΑΣΦΥΡΙΧΤΟ

Όπως ακριβώς ο προκλητικός σπίκερ έτσι και ολόκληρος ο Παναθηναϊκός το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ το  αντιμετώπισαν με ένα μπλαζέ ύφος σαν κάτι πρόσκαιρο που χαθεί με συνοπτικές διαδικασίες. Με την διαφορά όμως να παραμένει πάνω από τους 15 πόντους με άνεση, έπρεπε να λάβουν άμεση δράση οι 3 διαιτητές. Οι πρασινοφρουροί ανέλαβαν να κάνουν την βρώμικη δουλειά για του παίκτες του Παναθηναϊκού. Φάουλ με το κοίταγμα από την μια πλευρά, ανοχή σε μπουνιές και τραβήγματα από την άλλη πλευρά σε φάσεις που δεν χωρούσαν αμφισβήτηση. Όταν μάλιστα κατάφεραν να φέρουν τον Παναθηναϊκό από το -19 στο +8 νόμιζαν οι αφελείς ότι η αποστολή τους είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία. Δεν ρώτησαν όμως τον Καστρίτη και τους παίκτες του.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Σε ρυθμούς ροτέισον και με όλους τους παίκτες να συνεχίζουν να είναι θετικοί και απόλυτα προσηλωμένοι στο αγωνιστικό πλάνο, ο ΑΡΗΣ μετέτρεψε το εις βάρος του 57-51 σε 62-71! Μεγάλος πρωταγωνιστής αυτής της ανατροπής η τεράστια αρχηγάρα μας, ο Τολιόπουλος! Ήσυχος σε όλο το παιχνίδι, στα τελευταία όμως λεπτά εμφανίσθηκε και με τις τρίποντες βόμβες του αποτελείωσε τον Παναθηναϊκό. Η ταυτόχρονα εμετική και συγκινητική προσπάθεια των διαιτητών να φέρουν τα πάνω κάτω στα τελευταία δευτερόλεπτα  έπεσε στο κενό και ο ΑΡΗΣ έφθασε σε μια σπουδαία νίκη!

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ ΚΟΣΜΟ

Ο ΑΡΗΣ κατέβηκε να παίξει χωρίς άγχος και να κάνει διαχείριση δυνάμεων, σε ένα παιχνίδι όπου η ήττα θεωρητικά πάντα ήταν εντός προγράμματος. Ακόμη και αν γνωρίζαμε βαριά ήττα, κανείς δεν θα έλεγε κουβέντα γιατί προέχει ο αγώνας της Τετάρτης στην Ευρώπη. Και όμως ο ΑΡΗΣ χωρίς να ξεφύγει από το πλάνο της διαχείρισης έπαιξε το μπάσκετ που μας έχει δείξει ότι μπορεί αντιμετωπίζοντας τον Παναθηναϊκό σαν οποιοδήποτε άλλο αντίπαλο. Το αποτέλεσμα; Εντυπωσιακό! Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και τους 3 διαιτητές που πέρα από τις 23 περισσότερες βολές που χάρισαν στον Παναθηναϊκό, έκλεισαν τα μάτια και σε αμέτρητες κραυγαλέες φάσεις. Τότε μιλάμε για κάτι το εξωπραγματικό. Στο πρώτο παιχνίδι χωρίς τον πρώτο σου σκόρερ και με το  ροτέισον του Καστρίτη να ανοίγει σε τέτοιο βαθμό που μέχρι και ο Καλόγηρος έπαιξε σχεδόν 10’!  Ο Περσίδης σχεδόν 20’! Και οι 2 τους όπως και όλοι που αγωνίσθηκαν ήταν υπέροχοι! Σπουδαίος Στάρκ, killer ο Τολιόπουλος που μίλησε στο τέλος. Αυτή η νίκη όμως και αυτή η ομάδα φέρνει την υπογραφή του Γιάννη Καστρίτη! Τι και αν ώρες ώρες μας μπριζώνει με τις επιλογές του… φέτος κάνει μαγικά. Μετά την παράσταση στο Ούλμ, ανυπομονούσαμε για μια νέα παρόμοια παράσταση. Αυτό όμως το σημερινό δεν το περιμέναμε.

ΗΧΗΡΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ

Μόνο σαν άθλος μπορεί να χαρακτηριστεί η σημερινή νίκη του ΑΡΗ μας στο ΟΑΚΑ με τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε η αναμέτρηση. Χωρίς τον πρώτο σκόρερ του, κάνοντας ξεκάθαρα ροτέισον και διαχείριση δυνάμεων ενόψει του αγώνα με την Τρέντο για να διευκολυνθεί ο Παναθηναϊκός… με μια εμετική διαιτησία που πάλευε να σταματήσει το κιτρινόμαυρο φρενοκομείο.  Γιατί η τρέλα που πούλησε ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν έχει προηγούμενο. Χίλια μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιάννη Καστρίτη, τους παίκτες του και όσους έβαλαν έστω και ένα μικρό λιθαράκι για το σημερινό. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Ωραίος ο Γιαννακόπουλος μιας και πρώτη φορά στην Ελλάδα ακούς πρόεδρο ομάδας να τοποθετείται έτσι για διαιτητικό σκάνδαλο υπέρ της ομάδας του. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως θα είχε αν με αυτή την ήττα ο Παναθηναϊκός έχανε την πρώτη θέση.

ΥΓ2. Ρε λιγόψυχοι Έλληνες διαιτητές… αφήστε το μπάσκετ να αναπνεύσει.

Βροντερό «παρών» φώναξε ο ΑΡΗΣ σήμερα στο πρωτάθλημα παίρνοντας μια σημαντική νίκη με 2-0 απέναντι στον πρωτοπόρο της βαθμολογίας Παναθηναϊκό! Έπαιξε έξυπνα η ομάδα, είχε υπομονή στο παιχνίδι της αλλά είχε και τις εντάσεις σε άμυνα και επίθεση που έλειπαν από προηγούμενα παιχνίδια. Πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ο Μορόν που εκτός του γκολ ήταν απίστευτα δραστήριος και παρέσυρε σε αυτή την λογική και τους συμπαίκτες του. «Ζέσταθηκε»  με την εμφάνιση της ομάδας  ο κόσμος στο Κλ.Βικελίδης σε μια βραδιά με πολύ κρύο.

ΕΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ

Να εξουδετερώσει τον αντίπαλο και στη συνέχεια να εκμεταλλευτεί τα λάθη  του περιλάμβανε εξαρχής το πλάνο του Άκη Μάντζιου και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε μετά τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά της αναμέτρησης. Η χρησιμοποίηση του Μοντόγια στο αριστερό άκρο της άμυνας αλλά και η εμπιστοσύνη στον Παναγίδη εκεί ακριβώς αποσκοπούσε. Αν και ο Παναθηναϊκός κυκλοφορούσε καλύτερα την μπάλα και πλησίαζε συχνά στην περιοχή μας, οι ευκαιρίες που έβρισκε δεν γινόταν κάτω από τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Όσες φορές βρέθηκαν σε πλεονεκτική θέση Μπράμπετς και Φαμπιάνο ήταν εκεί παρέα με τον Κουέστα που ήταν πάντα σε ετοιμότητα. Όλο αυτό έδειχνε να εξαντλεί πνευματικά τον Παναθηναϊκό σε αντίθετα με τον ΑΡΗ μας που σε κάθε ευκαιρία χτυπούσε στην αντεπίθεση. Και αν ο Σουλεϊμάνοφ ήταν πιο ουσιαστικός στις επιλογές του ίσως θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει το γκολ νωρίτερα.

Ο ΜΟΡΟΝ ΕΜΟΙΑΖΕ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ

Ο Ισπανός επιθετικός στον φετινό ΑΡΗ μοιάζει να είναι σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Έτσι και σήμερα ακόμη και όταν η ομάδα έδειχνε προσκολλημένη στα αμυντικά της καθήκοντα αυτός ήταν που πίεζε ψηλά, ταλαιπωρούσε με κάθε ευκαιρία τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού και έσπρωχνε όλη την ομάδα μας να ανέβει.  Αυτό το πείσμα του Μορόν ήταν που οδήγησε τον Μπρινιόλι στο λάθος και στο 1-0 στο 43’ ! Ενώ και στο δεύτερο ημίχρονο πάλι ήταν αυτός που έδινε το σύνθημα της επίθεσης για να κλειδώσει τη νίκη.

ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ

Εκεί που φάνηκε ξεκάθαρα ότι το πλάνο του Άκη Μάντζιου λειτουργούσε άψογα ήταν το δεύτερο ημίχρονο. Εκεί που θα περιμέναμε τον Παναθηναϊκό να ανεβάσει την πίεση και την ομάδα μας να κλειστεί στα μετόπισθεν, είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Ναι μεν ο Παναθηναϊκός συνέχισε να ψάχνει την ισοφάριση αλλά ο ΑΡΗΣ όχι μόνο ήταν ψύχραιμος στον τρόπο που αμυνόταν αλλά παράλληλα έβρισκε και τους τρόπους με σωστές μεταβιβάσεις να βγει μπροστά με αξιώσεις για ένα δεύτερο γκολ. Κάτι που έγινε στο 71’ όπου πάλι απο κλέψιμο του Μορόν ο ΑΡΗΣ ξεχύθηκε στην αντεπίθεση, ο Ισπανός σε πρώτο χρόνο δεν κατάφερε να σκοράρει αλλά ο Μενέντεθ βρήκε στη συνέχεια της φάσης την ευκαιρία με ένα άπιαστο σουτ μέσα από την περιοχή να γράψει το τελικό 2-0. Από εκείνο το σημείο και μετά οι αντίπαλοι μας κατέρρευσαν και με λίγη προσοχή παραπάνω εύκολα θα είχαμε πετύχει και ένα τρίτο γκολ.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Σε γενικές γραμμές ο ΑΡΗΣ αγωνίσθηκε όπως λίγο πολύ τον έχουμε συνηθίσει. Προσπάθησε να πάει το παιχνίδι σε χαμηλό τέμπο, να διαβάσει τον αντίπαλο και να εκμεταλλευτεί με υπομονή τα κενά του.  3 σημαντικές λεπτομέρειες όμως έκαναν την διαφορά. 1) Η πίεση στην άμυνα αυτή τη φορά ήταν πιο ουσιαστική. Όχι μόνο ανέβαιναν οι γραμμές σωστά αλλά ακόμη και τα τρεξίματα των παικτών μας είχαν καλύτερο timing από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι. Για αυτό και κλέψαμε πολλές μπάλες στο κέντρο, για αυτό και ο Μπρινιόλι αναγκάστηκε στο λάθος από όπου προέκυψε το 1-0. 2) Αυτή τη φορά δεν «ντράπηκε»  να απομακρύνει την μπάλα από την άμυνα του με κάθε ευκαιρία. Ναι δεν είναι το καλύτερο ποδόσφαιρο το να διώχνεις όπως όπως την μπάλα αλλά από το να επιμένεις να κάνεις build up από πίσω ρισκάροντας διαρκώς το λάθος είναι πιο αποτελεσματικό. 3) Κουβάλησε την μπάλα μπροστά όταν του δινόταν οι χώροι περιορίζοντας τα ανούσια γυρίσματα προς τα πίσω. 4) Δοκίμασε επιτέλους να επιτεθεί και με μακρινές μπαλιές αξιοποιώντας την μαχητικότητα του Μορόν αλλά και τα τρεξίματα του Σουλεϊμάνοφ. Όλα τα παραπάνω ήταν αυτά που μας έδωσαν το πλεονέκτημα και έδωσαν τέλος στο νικηφόρο σερί του πρωτοπόρου της βαθμολογίας Παναθηναϊκού. Σίγουρα ο Μορόν ξεχώρισε αλλά αυτή η νίκη ήταν αποτέλεσμα της σωστής ομαδικής λειτουργίας σε όλα τα επίπεδα. 

ΤΙΜΩΡΗΣΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΨΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ

Ηχηρή απάντηση έδωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα σε όλους όσους τον είχαν «ξεγραμμένο» και ιδιαίτερα στον Παναθηναϊκό που πίστευε ότι θα είχε ένα εύκολο πέρασμα από την Θεσσαλονίκη. Οι παίκτες του Άκη Μάντζιου όμως είχαν διαφορετική άποψη και φιλοδώρησαν με 2 γκολ τους πρωτοπόρους της βαθμολογίας δίνοντας τέλος στο νικηφόρο τους σερί.  Μια σημαντική νίκη που μας κρατάει «ζεστούς» στην βαθμολογία και δείχνει ότι αυτή η ομάδα παρά τις όποιες αστοχίες και προβλήματα μπορεί να ανταποκριθεί και στα δύσκολα. Ας ελπίσουμε να υπάρχει και ανάλογη συνέχεια. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Την ήττα από τον Παναθηναϊκό γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στο κατάμεστο Παλέ σε ένα παιχνίδι όπου οι παίκτες του Καστρίτη τα έδωσαν όλα για ακόμη φορά αλλά στο τέλος δεν άντεξαν… Δεν αντέξανε στο ρυθμό του Παναθηναϊκού που στο Β ημίχρονο ανέβασε απόδοση, δεν αντέξανε και στα σφυρίγματα των διαιτητών που μετά την από την ανάπαυλα του ημιχρόνου έβγαζαν πράσινες φωτιές… Χειροκροτήθηκε στο φινάλε η ομάδα για την προσπάθεια σε ένα ακόμη μοναδικό πάρτι που στήθηκε στο Nick Galis Hall.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ

Αν κάτι έχει διαφορετικό ο ΑΡΗΣ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι μπαίνει πολύ πιο δυνατά στα παιχνίδια. Ακόμη και όταν η επίθεση αργεί να πάρει μπρος, στην άμυνα όλοι παίκτες σκυλιάζουν από το πρώτο δευτερόλεπτο. Έτσι και σήμερα απέναντι στον δυνατό Παναθηναϊκό του έδειξαν από την αρχή ότι σήμερα τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Μπορεί να βρήκε εύκολους πόντους με τον Αντετοκούμπο κάτω από το καλάθι αλλά γρήγορα η άμυνα μας προσαρμόστηκε. Και από την στιγμή που βρήκε τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι το παιχνίδι πήρε ακριβώς την μορφή του ντέρμπι που περιμέναμε με τις 2 ομάδες να έχουν εναλλάξ το προβάδισμα.

ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ ΑΡΗΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΡΟΠΟ

Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν το καλύτερο μας. Όχι μόνο δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να ξεφύγει αλλά κατάφερε με την ολοκλήρωση του να πάρει και κεφάλι στο σκορ. Το εντυπωσιακό buzzer beater κάρφωμα του Μπάξτον με την λήξη του ημιχρόνου ήταν το κερασάκι της μεγάλης προσπάθειας στα πρώτα 20’. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι προς έκπληξη όλων μας σε αυτά τα 2 δεκάλεπτα τα σφυρίγματα των διαιτητών είχαν μια ισορροπία, αντιμετωπίζοντας τις 2 ομάδες ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

ΠΗΡΑΝ ΜΠΡΟΣ ΤΑ «ΓΚΡΙ ΟΠΛΑ» ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Ότι ελπίδες και αν μας επέτρεψαν στα πρώτα 20’ οι διαιτητές να έχουμε για μια δίκαια αναμέτρηση μέχρι το τέλος, με το που μπήκανε από τα αποδυτήρια για το 2^ο ημίχρονο τις έκαναν κομματάκια με συνοπτικές διαδικασίες. Τα  φάουλ με το παραμικρό σε κάθε προσπάθεια του Παναθηναϊκού προς το καλάθι και ένα συνεχόμενο μπόνους βολών άλλαξαν σημαντικά τα δεδομένα του αγώνα. Μέχρι ο Παναθηναϊκός να «χτίσει» μια διαφορά ήταν σχεδόν αδύνατον να τους μαρκάρουμε μιας και κάθε επαφή χρεωνόταν με φάουλ και οδηγούσε στις βολές. Όσο για τα σφυρίγματα υπέρ μας… έπρεπε να φθάσει η διαφορά στο +13 2’30’’ πριν το τέλος και να νιώσουν ασφάλεια ότι μπορούν πλέον να το κάνουν ελεύθερα. Χωρίς το άγχος της ήττας για τους αγαπημένους τους πράσινους.

ΕΔΕΙΞΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΌΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Έχει αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα η ομάδα και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και σήμερα κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο. Η γρήγορη προσαρμογή της άμυνας στα κενά κάτω από το καλάθι αλλά και η ένταση με την οποία έπαιξαν σχεδόν όλοι σήμερα αποτελεί «σταθερά» του φετινού ΑΡΗ. Από εκεί και πέρα όλοι προσπάθησαν αν και ο Μποχωρίδης με τον Σόουζα ήταν σε πολύ κακή ημέρα. Όπως ίσως και ο Χάρελ που εξακολουθεί να είναι φοβικός στις επιθετικές επιλογές του.  Ο Κατσίβελης μοιάζει να έχει βρει ρυθμό την ίδια στιγμή που ο Τολιόπουλος επέστρεψε δυναμικά στο σκοράρισμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό σε αυτή την χρονική περίοδο που ακόμη ψαχνόμαστε. Όπως ψάχνεται και ο Γκάλινατ που δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο. Βελτιωμένος  ο Κάρ ως έναν βαθμό αλλά σίγουρα ο Καστρίτης όπως και όλοι μας περιμένουμε πολλά περισσότερα από αυτόν τον παίκτη. Συνολικά πάντως η ομάδα δείχνει ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Και αν με την επιστροφή του Μπλούμπεργκ αποκτήσουμε και μια λύση ουσίας παραπάνω τότε ίσως να μπορούμε να κερδίζουμε και παιχνίδια σαν το σημερινό.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ

Στις δηλώσεις του ο Καστρίτης όπως συνηθίζει ήταν απόλυτα εύστοχος. Όχι μόνο για το σημερινό παιχνίδι αλλά και για την συνολική εικόνα της ομάδας. Είπε ο ΑΡΗΣ θα παλεύει σε όλα τα παιχνίδια αδιαφορώντας για τον αντίπαλο και ότι στο τέλος θα κερδίσουμε περισσότερα από όσα μας αναλογούν. Αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε και το ταβάνι που έχει αυτή η ομάδα. Αυτό ακριβώς είδαμε και σήμερα, έναν ΑΡΗ να παλεύει αδιαφορώντας για τον αντίπαλο που έχει απέναντι του. Ένας αντίπαλος πολύ δυνατός όπως είναι ο Παναθηναϊκός που όταν έχει και τα σφυρίγματα μαζί του είναι πολύ δύσκολο να τον κερδίσεις. Και ναι ο ΑΡΗΣ ακόμη δεν είναι σε επίπεδο να κερδίζει τον Παναθηναϊκό και τα ανθρωπάκια με τα γκρι που παριστάνουν τους διαιτητές. Μπράβο στον κόσμο για την απίστευτη κερκίδα, μπράβο στην ομάδα για την προσπάθεια! Συνεχίζουμε δυνατά.

ΥΓ. Πόσο αστείοι αυτοί οι διαιτητές… με το που «κλείδωσε» η νίκη για τον Παναθηναϊκό έδωσαν και 2-3 σφυρίγματα υπέρ μας.

ΥΓ2. Από τα καλύτερα καρφώματα ever το buzzer beater του Μπάξτον, παρέα με εκείνο του Κεϊρούς πάλι στη λήξη του ημιχρόνου κόντρα στον Ολυμπιακό!

Ισόπαλος αναδείχθηκε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Παναθηναϊκό στο φινάλε της σουπερλίγκας. Μπορούσε τη νίκη ο ΑΡΗΣ αλλά το χαμένο πέναλτι του Καμαρά, η έλλειψη καθαρού μυαλού στην επίθεση και η συνολικά καλή παρουσία του Λοντίγκιν κράτησαν το 1-1 του πρώτου ημιχρόνου. Καλές εντυπώσεις άφησε η ομάδα στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς αλλά ο τρόπος που χάθηκε η σημερινή νίκη μας υπενθύμισε τις παθογένειες του φετινού ΑΡΗ που μας οδήγησαν ως εδώ.

ΝΩΘΡΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ

Δευτερόλεπτα μετά τη σέντρα και γινόταν ολοένα και πιο ορατό η χαλαρότητα των παικτών μας και η αποφασιστικότητα των αντιπάλων μας. Ο Παναθηναϊκός ήταν απειλητικός, βρήκε ένα καλό στημένο και με μια ανάποδη τυφλή τυχερή κεφαλιά τιμώρησε την αδράνεια της άμυνας μας.  Ο ΑΡΗΣ είχε πρόβλημα στο να ανακόψει τα ανεβάσματα του Παναθηναϊκού αλλά και να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα. Παρόλα αυτά όσο κυλούσαν τα λεπτά η ομάδα άρχισε να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα του αγώνα ανεβάζοντας σταδιακά την απόδοση της. Η γκολάρα του Ιτούρμπε κόντρα στην προσπάθεια του Τζήλου να το ακυρώσει επιβεβαίωσε ότι η ομάδα και σήμερα κατέβηκε για την νίκη και μόνο για την νίκη ανεξαρτήτως της σημασίας του αγώνα.

ΟΙ «ΑΛΛΑΓΕΣ» ΤΟΥ ΤΕΡΖΗ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΊΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ

Ο ΑΡΗΣ είχε ήδη αρχίσει να βρίσκει τα πατήματα του και από την στιγμή που ο Τερζής πήρε την απόφαση με την σέντρα του Β ημιχρόνου να ρίξει μέσα τους «βασικούς» Πάλμα, Καμαρά και Ρούπ στην θέση του Χριστοδουλόπουλου, του Σγούρου και του Γκρέι οι ισορροπίες της αναμέτρησης άλλαξαν! Μπορεί και ο Παναθηναϊκός να είχε τις καλές στιγμές του με το δοκάρι και τις καίριες επεμβάσεις του Σιαμπάνη αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν αυτός ήλεγξε το παιχνίδι και είχε τις σημαντικότερες φάσεις για να κάνει το γκολ. Το σήριαλ μεταξύ Πάλμα και Καμαρά για το ποιος θα χτυπήσει το πέναλτι οδήγησε στην μεγαλειώδη απόκρουση του Λοντίγκιν που εξελίχθηκε εκ των πρωταγωνιστών της αναμέτρησης. Άγγιξε το γκολ ο Νταρίντα με άλλη μια εκπληκτική σουτάρα που τράνταξε το δοκάρι ενώ υπήρχαν κάμποσες φάσεις όπου θα μπορούσε να γίνει το γκολ όπου ο Καμαρά κυρίως αλλά και ο Πάλμα δεν είχαν την καθαρή  σκέψη για να κάνουν την σωστή επιλογή.

ΑΡΕΣΕ Η ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Καλός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Και πάλι όμως φάνηκε ότι κάτι έλειπε ώστε η ομάδα να εξαργυρώσει την καλή εμφάνιση της. Κάτι που το είδαμε κάμποσες φορές τη φετινή σεζόν. Οι αλλαγές του Τερζή στο τελευταίο(και αδιάφορο) παιχνίδι της χρονιάς είχαν μια λογική αλλά οι κινήσεις του μέσα στον αγώνα και ο τρόπος που αγωνίσθηκε η ομάδα απέδειξε ότι ο ΑΡΗΣ μας μόνο αδιάφορος δεν ήταν. Ξεχώρισαν κάποιοι παίκτες όπως ο Ιτούρμπε που στα πλέιοφς είναι άλλος παίκτης από αυτόν που ξέραμε. Εξαιρετικός ο Νταρίντα όπως και ο Ρουπ, παίκτες που ευελπιστούμε να τους διατηρήσουμε στο ρόστερ ενόψει της νέας χρονιάς. «Ψήφο εμπιστοσύνης» πήρε και ο Σιαμπάνης που ήταν πολύ καλός σήμερα και ίσως θα πρέπει να διατηρηθεί στην τριπλέτα των γκολκιπερ. Ουσιαστικός και ο Πίρσμαν που και αυτός στα πλέιοφς έχει δείξει έναν εντελώς διαφορετικό πρόσωπο δίνοντας μάλιστα λύσεις και ως στόπερ. Δεν έλειψαν όμως και τα τραγελαφικά με την διαφωνία Καμαρά – Πάλμα για το ποιος θα χτυπήσει το πέναλτι να μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν «δομικά» προβλήματα στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ.

ΑΔΙΚΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Ούτε σήμερα ξέφυγε ο ΑΡΗΣ μας από τον «κανόνα» ολόκληρης της χρονιάς και αδικώντας τον εαυτό του σε ένα παιχνίδι όπου μπορούσε να φύγει με τη νίκη, τελικά αρκέστηκε στο Χ. Η γκολάρα του Ιτούρμπε, το χαμένο πέναλτι του Καμαρά μαζί με πολλές λάθος επιλογές και η σουτάρα του Νταρίντα που τράνταξε το δοκάρι ήταν οι στιγμές που διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα. Ανάμεικτα τα συναισθήματα για μια χρονιά όπου η ομάδα μας ναι μεν εξασφάλισε το ευρωπαϊκό εισιτήριο αλλά η όλη της πορεία χαρακτηρίστηκε από τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της και μια γενικότερη μετριότητα. Απαραίτητη η αλλαγή σε πολλά επίπεδα για να δούμε το κάτι διαφορετικό την επόμενη χρονιά.

ΥΓ. Και μόνο που σε αυτό το σουτ του Νταρίντα δεν μας δείχνει ένα replay να δούμε που χτύπησε η μπάλα προκαλεί …καχυποψία.

Ένα ημίχρονο αποφάσισε να αγωνισθεί ο ΑΡΗΣ μας και σήμερα, με την ελπιδοφόρα εμφάνιση των πρώτων 45’ να δίνει τη θέση της στην ανυπαρξία του Β ημιχρόνου που οδήγησε μοιραία στην ήττα. Χωρίς να απειλήσει ιδιαίτερα ο Παναθηναϊκός ανεβάζοντας απλά την πίεση του μετά την ανάπαυλα πήρε αυτό που ήθελε για ακόμη μια φορά. Ανύπαρκτα τα αντανακλαστικά από τον πάγκο με αλλαγές στον «αυτόματο πιλότο» χωρίς νόημα και ουσία.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΓΚΟΛ

Με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει διστακτικά στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας από την αρχή πήρε τον έλεγχο του αγώνα, κυκλοφόρησε σε πολλές φάσεις σωστά την μπάλα και ήταν απειλητικός. Ωστόσο δεν μπόρεσε πέρα από κάποια σουτ  του Πάλμα να δημιουργήσει κλασσικές ευκαιρίες και να σκοράρει ώστε να εξαργυρώσει την υπεροχή του στα πρώτα 45’.

ΑΝΕΒΑΣΕ ΣΤΡΟΦΕΣ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΕΣΒΗΣΕ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ Ο ΑΡΗΣ

Αν μέναμε μόνο στην εικόνα του πρώτου ημιχρόνου θα μπορούσαμε να πούμε ότι τίποτα δεν έδειχνε το τι θα ακολουθήσει στην επανάληψη. Επειδή όμως ο φετινός ΑΡΗΣ μας έχει συνηθίσει σε αυτά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του ακόμη και μέσα στο ίδιο παιχνίδι μάλλον αυτό που συνέβη στο Β ημίχρονο δεν ήταν και τόσο έκπληξη. Ο Παναθηναϊκός όπως κάθε φυσιολογική ομάδα που θέλει να κερδίσει ανέβασε την πίεση και την ένταση στο παιχνίδι του. Από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας δεν είχε καμία απάντηση σε όλο αυτό και κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο παραχώρησε το «τιμόνι» στον αντίπαλο του. Ακόμη και αν ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να δημιουργήσει ουσιαστικές ευκαιρίες πέρα από 1-2 περιπτώσεις οι παίκτες μας φρόντιζαν με τα λάθη τους και τις κακές αντιδράσεις τους να τον σπρώχνουν προς την εστία μας. Το γκολ που έκρινε την αναμέτρηση είναι ένα ακόμη ένα μνημείο αδράνειας και δώρο προς τον αντίπαλο.

ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ Ο ΤΕΡΖΗΣ

Δύσκολα να πεις με σιγουριά πόση επίδραση μπορεί να έχει ένας υπηρεσιακός προπονητής στην ομάδα και αν με τις κινήσεις του μπορεί να αλλάξει τη ροή μιας αναμέτρησης. Αν πάντως δόθηκαν κάποιες οδηγίες στο ημίχρονο σίγουρα αυτές δεν έπιασαν τόπο. Ενώ υπήρχαν κάμποσες κραυγαλέες περιπτώσεις παικτών που δεν είχαν την απαιτούμενη συγκέντρωση και έπρεπε νωρίς νωρίς να αντικατασταθούν. Ετέμπο, Φαμπιάνο και Οντουμπάτζιο ήταν ασταθείς σε όλο το παιχνίδι ενώ και οι Γκαρσία και Μαζικού δεν έδιναν τις βοήθειες που χρειαζόταν η ομάδα.  Ξεχωριστή μνεία θα πρέπει να κάνουμε για τον Καμαρά μιας και το τι θα δεχθεί κόκκινη κάρτα στο παιχνίδι μάλλον στο live στοίχημα θα είχε φραγή… Είναι απορίας άξιο τι άλλο θα πρέπει να κάνει ένας παίκτης για να πεισθεί ο προπονητής να τον τραβήξει στον πάγκο ώστε να μην μείνει η ομάδα με 10 παίκτες. Το συμπέρασμα πάντως που βγαίνει είναι ότι έστω και σαν υπηρεσιακός προπονητής ο Τερζής αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Ακόμη και αυτή η εμμονή στο build up από πίσω και η εξήγηση για τον παραγκωνισμό του Κουέστα δεν πείθει κανέναν.

ΕΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΝΕΟ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ

Νέο πισωγύρισμα για την ομάδα μας που μετά και την σημερινή εμφάνιση έπεισε και τον πιο αισιόδοξο φίλο της ομάδας ότι σε ότι  έχει να κάνει με το ευρωπαϊκό εισιτήριο τα πάντα θα κριθούν στα μεταξύ μας παιχνίδια με τον Βόλο. Ο βαθμός στο Καραϊσκάκη και το πρώτο ημίχρονο με τον συμπολίτη μας μπέρδεψε ότι η ομάδα ίσως έχει σφυγμό…  αλλά σήμερα χάνοντας από έναν μετριότατο και σχεδόν ακίνδυνο Παναθηναϊκό έδειξε ότι απλά δεν μπορεί.  Πληγώνει η μηδαμινή αντίδραση(για ακόμη μια φορά) μετά το 0-1. Κακή ανάγνωση και διαχείριση του παιχνιδιού από τον Τερζή που φαίνεται να αδυνατεί να κρατήσει συγκεντρωμένους τους παίκτες του, έστω για την κατάκτηση του στόχου που μας απέμεινε. Συνέλθετε, γιατί κουράσατε…

ΥΓ. Και πως να μπορέσει η ομάδα να δείξει κάτι το διαφορετικό όταν ο προπονητής σου βλέπει τα πλέιοφς ως ευκαιρία να μοιράσει χρόνο σε παίκτες που ήταν όλη την χρονιά θεατές;

Το ηλεκτροσοκ της απόλυσης του προπονητή ήταν αυτό ευελπιστούσαμε να αφυπνίσει τους παίκτες μας η εικόνα όμως ήρθε για να μας διαψεύσει πανηγυρικά. Τι και αν βρήκαμε το γκολ μόλις στο 10’ και ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ακίνδυνος, τελικά ο ΑΡΗΣ μας βρήκε ξανά τον τρόπο να χάσει και να κεράσει για ακόμη μια φορά απογοήτευση όλους αυτούς που αψήφησαν το κρύο… τις πίκρες… και τις «κακές συγκυρίες» και βρέθηκαν σήμερα στο Κλ.Βικελίδης. Αποκαρδιωτική η εμφάνιση που γέμισε άπαντες με απαισιοδοξία ενόψει της συνέχειας και της μάχης που θα γίνει για το ευρωπαϊκό εισιτήριο.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΠΑΡΝΤΙΟΥ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΤΕΡΖΗ

Η αντικατάσταση του Πάρντιου με τον Τερζή, οι επιστροφές παικτών, οι νέες μεταγραφές, ο καλύτερος βαθμός ετοιμότητας(θεωρητικά) κάποιων παικτών και η ξαφνική απουσία του Μπράμπετς είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα αλλαγής που αναμέναμε να αποτυπωθεί μέσα στο γήπεδο. Τελικά όπως φάνηκε από την ενδεκάδα το όλο επιθετικό πρόβλημα επικεντρώθηκε στο πρόσωπο του Γκρέι όπου έμεινε στον πάγκο. Οι χαμηλές πτήσεις των Ιτούρμπε και Ματέο Γκαρσία δεν πτόησαν κανέναν και ο ΑΡΗΣ κατέβηκε χωρίς ουσιαστικές αλλαγές σε ένα παιχνίδι όπου ήθελε τη νίκη πάση θυσία για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους.

ΑΔΡΑΝΗΣ, ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που φαινόταν να ήθελε αλλά να μην μπορούσε ο ΑΡΗΣ μας είχε να παρατάξει ελάχιστα πράγματα. Σωστές τοποθετήσεις στο κέντρο, έναν μαχητικό Καμαρά που προβλημάτιζε τους αντιπάλους του όποτε η μπάλα ήταν στον αέρα και έναν Οντουμπάτζιο αφηνιασμένο να τρέχει παντού και να προσπαθεί να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Από εκεί και πέρα όμως το απόλυτο χάος. Παίκτες διστακτικοί, στατικοί χωρίς την μπάλα που απλά την γυρόφερναν προς τα πίσω με κάθε ευκαιρία χωρίς κανένα πλάνο.

ΤΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ Η ΤΥΧΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ …ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΝΕΙΣ

Σε ένα παιχνίδι λαθών όπως είναι το ποδόσφαιρο η τύχη παίζει καθοριστικό ρόλο και στο 1-0 η τύχη ήταν με το μέρος μας. Ο πολύ καλός Οντουμπάτζιο κινήθηκε εξαιρετικά μέσα στην μεγάλη περιοχή του Παναθηναϊκού βρήκε το σουτ και η κόντρα στο πόδι του αμυντικού την έστειλε στα δίχτυα.  Ούτε στο δοκάρι, ούτε λίγο έξω, ούτε στην αγκαλιά κάποιου σουπερ-τερματοφύλακα όπως έχουμε δει σε τόσα παιχνίδια φέτος. Έλα όμως που δεν γίνεται να τα περιμένεις όλα από την τύχη… θέλει και ικανότητα. Ικανότητα σαν και αυτή που δεν έχει ο Καμαρά στο σκοράρισμα όπου μετά την ιδανική ασίστ του Οντουμπάτζιο μπορούσε εύκολα να κάνει το 2-0 ή έστω να προσπαθήσει με ένα πλασέ να βρει εστία μπας και κάποια κόντρα μας ευνοήσει ξανά! Και σαν να μην έφθανε αυτό ήρθε και η ισοφάριση στο 40’ από το πουθενά με μια μακρινή μπαλιά με την άμυνα μας να παρακολουθεί και να αντιδρά σπασμωδικά. Ο Μαντσίνι που ήταν ίσως ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού μας πλήγωσε και δεν σπατάλησε την ασίστ του συμπαίκτη του. Ούτε όμως το 1-1 ήταν αρκετό για τον φετινό ΑΡΗ που ψάχνει πάντα έναν ξεχωριστό τρόπο για να απογοητεύσει τους φίλους του. Μια εκτέλεση κόρνερ λίγα λεπτά πριν το 90’ από τον ανύπαρκτο Παναθηναϊκό ήταν αρκετή για να πάρει μια περίεργη πορεία η μπάλα να αναπηδήσει εκνευριστικά ανάμεσα σε 2-3 παίκτες μας και να καταλήξει τελικά στα δίχτυα ολοκληρώνοντας την πικρή ανατροπή.

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Κυριολεκτικά ο ΑΡΗΣ δεν ήξερε τι ήθελε σήμερα. Ήθελε να κερδίσει με 1-0 από την μια φάση που θα του έβγαινε; ήθελε να μην χάσει κυκλοφορόντας ανούσια την μπάλα στα μετόπισθεν; Πάντως να επιβληθεί του αντιπάλου και να πιέσει ψηλά ως γηπεδούχος που έχει ανάγκη τη νίκη βάλσαμο σίγουρα δεν ήθελε. Αλλιώς δεν υπάρχει εξήγηση για την διαφορετική(?) προσέγγιση του Τερζή. Κράτησε τον Γκρέι στον πάγκο, έβαλε τον ανέτοιμο Πάλμα μέσα, διατήρησε τους αναποτελεσματικούς Γκαρσία και Ιτούρμπε στο παιχνίδι και είχε και έναν Καμαρά να παλεύει στην κορυφή έχοντας στο μυαλό του την πάσα σε κάποιον επερχόμενο συμπαίκτη που θα κινούταν προς την αντίπαλη περιοχή.  Κάτι που δεν έγινε ούτε μια φορά σε όλο το παιχνίδι. Οπότε έχουμε τον Καμαρά που θέλει στηρίγματα και δεν τα βρίσκει, έχουμε τον Γκρέι  που πρέπει να τροφοδοτείται σωστά και δεν τροφοδοτείται και έχουμε πλέον και τον Λάζαρο σε έναν ρόλο που δεν κατάλαβε κανείς. Πάντως για να γεμίσει λίγο παραπάνω την περιοχή δεν μπήκε. Όσο για τα στημένα και την ευκολία με την οποία τα σπαταλάμε είναι να τραβάς τα μαλλιά σου. Τουλάχιστον επί Πάρντιου τακτικά η ομάδα ήταν σωστή και αυτό που της έλειπε ήταν η αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια. Πλέον και αυτό το κομμάτι φαίνεται να έχει χαθεί οριστικά και να βρισκόμαστε στο απόλυτο μηδέν.

Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΟ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ

Ο κατήφορος συνεχίστηκε για τον ΑΡΗ μας και σήμερα καταφέρνοντας να χάσει από έναν μέτριο Παναθηναϊκό που όμως ήθελε περισσότερο τη νίκη από εμάς όπως φάνηκε στο γήπεδο. Τι και αν για λίγο η τύχη μας χαμογέλασε στο σουτ του Οντουμπάτζιο και πήραμε το προβάδισμα κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν τρόμαζε… τελικά με 2 γκολ τεράστιας ποδοσφαιρικής αφέλειας έγινε η ανατροπή και η επιβεβαιώθηκε ότι η ομάδα είναι αγωνιστικά άρρωστη. Όπως φυσικά επιβεβαιώθηκε και ότι με «παυσίπονα» υπό την πίεση  μερίδας του κόσμου η γιατρειά δεν έρχεται. Και για όσους έσπευσαν να πουν ότι ο χρονιά τελείωσε με τον αποκλεισμό του κυπέλλου, πλέον υπάρχει ο στόχος της Ευρώπης που για να τον πετύχουμε θα πρέπει αυτή η εικόνα που είδαμε σήμερα να αλλάξει ριζικά.

ΥΓ. Δεν βλεπόταν η ομάδα μας σήμερα ...όπως μάλλον δεν βλεπόταν ούτε από το VAR το χέρι του Παλάσιος στην εκτέλεση φάουλ του Χριστοδουλόπουλου πριν το κόρνερ του 2ου γκολ.