Συνεχίζει να τρελαίνει κόσμο ο ΑΡΗΣ του Γ.Κάστριτη που  για 2^η φορά φέτος κατάφερε να επικρατήσει της ΑΕΚ με 74-64 σε ένα παιχνίδι που προτού το τζάμπολ έμοιαζε πολύ πιο δύσκολο σε σχέση με τον τρόπο που εξελίχθηκε. Στην πράξη όμως είδαμε ξανά τους παίκτες μας να παλεύουν σαν λιοντάρια για 40’, να παίρνουν το προβάδισμα από το ξεκίνημα και να μην το χάνουν ποτέ. Μάλιστα ο τρόπος που εξελίχθηκε το 4^ο δεκάλεπτο φανέρωσε την ανωτερότητα της ομάδας μας σήμερα και έδωσε το έναυσμα για το πάρτι στις κατάμεστες κερκίδες του Παλέ!

ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ένα από τα «κλισέ» που επαναλαμβάνουμε στο PlanetARIS.gr στον σχολιασμό των αγώνων μπάσκετ είναι η σημασία των πρώτων λεπτών της αναμέτρησης στα παιχνίδια. Η αυτοπεποίθηση που χτίζει μια ομάδα όταν μπαίνει δυνατά και ξεκινάει καλά είναι παρακαταθήκη για όλο το υπόλοιπο παιχνίδι. Και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε σήμερα με τον ΑΡΗ μας να ξεκινάει εκπληκτικά σε άμυνα και επίθεση, αναγκάζοντας την ΑΕΚ να ψάχνει τι από όλα πάει στραβά σε μια αναμέτρηση όπου ήταν το ξεκάθαρο φαβορί. Ο αποτελεσματικός Νετζήπογλου μαζί με τον πιο ώριμο από ποτέ Νότε έβαλαν τις βάσεις από την αρχή, με τον Γκούντουιν όσο κυλούσε ο χρόνος να ανεβάζει σημαντικά την απόδοση του.

Ο ΚΑΥΤΟΣ ΟΜΗΡΟΣ, Ο ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΓΚΟΥΝΤΟΥΙΝ ΚΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΧΑΚΓΙΝΣ

Ο Νετζήπογλου το έδειξε στο ΣΕΦ ότι αρχίζει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης τους και σήμερα κόντρα σε έναν πιο βατό αντίπαλο έβγαλε τον παίκτη που θέλουμε να βλέπουμε στο γήπεδο. Πέρα από την γνωστή καλή του άμυνα, αυτή τη φορά άφησε την διστακτικότητα του στην άκρη και φόρτωσε με 14 πόντους το αντίπαλο καλάθι στην πιο ολοκληρωμένη φετινή του εμφάνιση. Ο Γκούντουιν από την άλλη με την αστάθεια που τον χαρακτηρίζει ολόκληρη τη σεζόν σήμερα χωρίς να το πάρει σχεδόν κανείς χαμπάρι πραγματοποίησε μια διαστημική εμφάνιση με 16 πόντους, 19 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και μόλις 2 λάθη κόντρα στους θηριώδεις ψηλούς της ΑΕΚ! Ο Χάγκινς από την άλλη αν και στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν βγήκε μπροστά ιδιαίτερα στο σκοράρισμα όταν ο ΑΡΗΣ τον χρειαζόταν, στην 4^η περίοδο όπως και σε προηγούμενα παιχνίδια ήταν άλλος παίκτης. Κοντρόλαρε τον ρυθμό, σκόραρε όποτε χρειάστηκε και τροφοδότησε με μαεστρία τους συμπαίκτες του την κατάλληλη στιγμή. Όπως και κόντρα στον μπάογκ σε όλες τις τελευταίες επιθέσεις ζητούσε και κρατούσε την μπάλα μόνος του σκοτώνοντας κάθε σκέψη των αντιπάλων για αντίδραση.

Η ΑΤΣΑΛΕΝΙΑ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ

Σήμερα ιδίως στο ξεκίνημα μπήκαν κάμποσα μακρινά σουτ που έδωσαν μια ώθηση στην ομάδα. Αυτό όμως που έβαλε τον ΑΡΗ στη θέση του οδηγού και διέλυσε κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της ΑΕΚ ήταν η άμυνα μας. Ακόμη και το ρίσκο του Καστρίτη με 4 γκάρντ που μας τρέλανε στην κερκίδα… στην πράξη μας βγήκε και ο ΑΡΗΣ όσο αγωνίσθηκε με μόλις 1 ψηλό κατάφερε να ανεβάσει την διαφορά. Σίγουρα και ο Καστρίτης κάνει τα λάθη του σε πολλά σημεία του αγώνα και πιθανόν και στην προετοιμασία του αγώνα(βλέποντας τον λάθος τρόπο αντιμετώπισης του Ξανθόπουλου και του Φλιώνη) αλλά από την στιγμή που έχει καταφέρει τους παίκτες του να θυσιάζονται για την ομάδα μέσα στο παιχνίδι όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιες λεπτομέρειες.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΕΙ, ΤΑΒΑΝΙ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ

Ότι και να πει κανείς για τον μπασκετικό ΑΡΗ είναι λίγο! Για 2^η φορά φέτος οι παίκτες του Γ.Καστρίτη υπέταξαν την ΑΕΚ με εμφατικό τρόπο παραμερίζοντας τα προβλήματα τραυματισμών και αδιαφορώντας για τα μπάτζετ και άλλα θεωρητικά. Μέσα στο γήπεδο αλώνιζαν τα λιοντάρια του Γ.Καστρίτη και στις κερκίδες οι εκστασιασμένοι πιστοί της πιο μπασκετικής ομάδας στην Ευρώπη! Όσο για τις δυνατότητες και το που μπορεί να φθάσει αυτός ο ΑΡΗΣ, είναι ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Την ήττα με 3-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από την ΑΕΚ σε ένα ακόμη παιχνίδι τραγέλαφο της ελληνικής σουπερλίγδας. Σαφώς και η ομάδα μας υστερούσε ποσοτικά και ποιοτικά σε σχέση με την επίδοξη πρωταθλήτρια ΑΕΚ ωστόσο ο τρόπος που εξελίχθηκε το παιχνίδι απέδειξε ότι στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν η «σφυρίχτρα» κρίνει σχεδόν τα πάντα. Από το πέναλτι και την εις βάρος μας κόκκινη κάρτα ακολουθώντας πιστά το «γράμμα του νόμου» μέχρι και την κλωτσοπατινάδα της ΑΕΚ από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα με την ανοχή του διαιτητή και το γκρέμισμα του Φαμπιάνο στην «ηρωική έξοδο» που από την στιγμή που επέζησε ο παίκτης μας δεν υπήρχε λόγος να καταλογιστεί το πέναλτι…

ΗΘΕΛΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προφανώς και ο Πάρντιου με τόσες απουσίες στο μπλοκάκι του είχε ως πρώτο στόχο να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα και να προστατέψει κατά κύριο λόγο το μηδέν στην άμυνα. Άλλωστε με τα όπλα που είχε στην επίθεση η έτσι και αλλιώς δυστοκία στο γκολ ήταν εξαρχής τεράστιο πρόβλημα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό το πλάνο που είχε ο Πάρντιου δούλεψε ακόμη και αν ήρθε από νωρίς ένα γκολ από την άσπρη βούλα. Ακόμη και όταν έμεινε με 10 παίκτες η ομάδα δεν έχασε τη συνοχή και την συγκέντρωση της και σε καμία περίπτωση αυτό το τελικό 3-0 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα.  Φυσικά από όλο αυτό το πλάνο έλειπε εξαρχής το επιθετικό κομμάτι μιας και σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ότι παίκτες σαν τον Ματέο Γκαρσία και τον Ιτούρμπε δεν μπορούν να έχουν στην ομάδα κάποιο ρόλο διαφορετικό από κάποιες βοήθειες και ειδικές αποστολές. Ενώ και ο Γκρέι θέλει σίγουρα ένα πολύ πιο επιθετικό πλάνο για να αποδώσει.

ΤΗΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΕΥΚΟΛΟ

3 γκολ μας έβαλε η ΑΕΚ αλλά επί της ουσίας το μόνο που έκανε ήταν να εξαργυρώσει τα δωράκια της διαιτησίας. Γκολ από τα 11 βήματα με ένα πέναλτι που ναι μεν είναι αλλά η ευκολία με την οποία το κέρδισε δεν γίνεται να μην μας εκνευρίζει όταν στις αντίστοιχες περιπτώσεις σε εμάς όλοι οι διαιτητές κοιτάνε αδιάφορα. 2ο γκολ από ένα κλέψιμο όπου μπροστά στα μάτια του διαιτητή ο αμυντικός σπρώχνει με απλωμένο το χέρι τον Νταμπό και τον κάνει να χάσει τον έλεγχο της μπάλας και μια εκνευριστική ανοχή στις συνεχόμενες κλωτσιές-φάουλ της ΑΕΚ σε κάθε προσπάθεια να κρατήσουμε την μπάλα. Όχι μόνο δεν έδειξε κάρτες στα συνεχόμενα φάουλ των αντιπάλων μας αλλά το «γράμμα του νόμου» τηρήθηκε εις βάρος του Φαμπιάνο αλλά και του Ετέμπο 2 φορές…  Όσο για το πέναλτι πάνω στον Φαμπιάνο το βλέπει ο Κουλμπάκοφ και όλη η Τούμπα και χασκογελάνε…

ΣΩΣΤΑ ΣΤΗΜΕΝΟΣ ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Λίγα πράγματα μπορείς να πεις για τον σημερινό ΑΡΗ αν σταθείς στο τελικό αποτέλεσμα μιας και αυτό το 3-0 είναι αρκετά σκληρό. Ωστόσο η ομάδα του Πάρντιου παρά τις τεράστιες ποσοτικές και ποιοτικές ελλείψεις στην επίθεση πάλεψε όσο μπορούσε κόντρα σε έναν ανώτερο αντίπαλο αλλά και έναν «καμικάζι» διαιτητή. Στήριξη στην ομάδα, να επιστρέψουν οι τραυματίες και να δούμε αν αυτή η βελτίωση που υπάρχει τουλάχιστον σε τακτικό επίπεδο μπορεί να μεταφραστεί στη συνέχεια σε γκολ και νίκες.

ΥΓ.  Από την αρχή της χρονιάς έχουν γραφτεί κάμποσα άρθρα για τη διάθεση που υπάρχει να σταματήσουν οι ορισμοί των ξένων διαιτητών. Αυτές οι διαιτησίες απλά θέλουν να σου περάσουν το μήνυμα ότι τζάμπα ξοδεύονται οι ομάδες για να έρχονται οι ξένοι. Ότι και αν γίνει την σφαγή δεν την γλιτώνεις.  

ΥΓ2. Κουράζει αυτή η ιστορία με τους πιτσιρικάδες που δεν "αξιοποιούνται".... τους προπονητές που αρκετοί θέλουν να τους αλλάζουν σαν τα πουκάμισα... και τους προέδρους που κάνουν ουρές για να αναλάβουν την ομάδα και να τα χώσουν χοντρά... 

Απόλυτος κυρίαρχος ο ΑΡΗΣ στο κλειστό των Άνω Λιοσίων  μετέτρεψε το ντέρμπι με την ΑΕΚ σε παράσταση για έναν ρόλο! Συγκεντρωμένος από την αρχή, παθιασμένος για 40’ και τέρας ψυχραιμίας όποτε η ΑΕΚ σκέφθηκε  ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Οδοστρωτήρας ο Γκούντγουιν, εκρηκτικός ο Χόχλερ, «ηλεκτρονικός εγκέφαλος» ο Χάγκινς, ανέλπιστα καλοί οι Νετζήπογλου και Φίλιος σε μια εμφάνιση που σκόρπισε χαμόγελα και αισιοδοξία!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΕΜΠΟ

Διαβασμένος και απόλυτα προσηλωμένος στο πλάνο του παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας από το ξεκίνημα του αγώνα συνεχίζοντας με αυτόν τον ρυθμό μέχρι και τη λήξη του αγώνα. Σωστά στημένος, με καλές αλληλοκαλύψεις αλλά και πολλές λύσεις στην επίθεση ξάφνιασε την ΑΕΚ από νωρίς και την βύθισε στο άγχος μιας ήττας που πριν το τζάμπολ είχε κυκλώσει ως σίγουρη νίκη. Όσο κυλούσε ο χρόνος οι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν φθηνά λάθη και κακές επιλογές στην επίθεση την ίδια στιγμή που οι παίκτες του Γ.Καστρίτη παρέμεναν πιστοί στο πλάνο τους.  Η διαφορά έφθασε στο +17 για την αγαπημένη μας ομάδα και αν στο Β ημίχρονο οι διαιτητές δεν κατάπιναν την σφυρίχτρα τους σε μπόλικες περιπτώσεις φάουλ κάτω από το καλάθι θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει ακόμη πιο εύκολα.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΑΕΣΤΡΟ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Μπορεί ο Γκούντγουιν λογικά να κερδίσει το βραβείο του MVP της αναμέτρησης αλλά αν το δεις συνολικά το παιχνίδι δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις έναν παίκτη  σήμερα. Ο εκρηκτικός Χόχλερ και ο Νετζήπογλου έδειξαν στην αρχή τον δρόμο προς τη νίκη και στη συνέχεια οι υπόλοιποι ακλούθησαν. Η μυαλωμένη(αυτή τη φορά) άμυνα έκανε τη δουλειά τόσο με τα κλεψίματα όσο και με τα πολλά κλεψίματα.  Ο Χάγκινς οργανωτικά ήταν άψογος ενώ επιθετικά όποτε η ομάδα έδειχνε να κολλάει έδινε λύσεις. Ο Φίλιος ερχόμενος από τον πάγκο όχι μόνο απλά κάλυψε το κενό του απόντα Τολιόπουλο αλλά κοντρόλαρε τον ρυθμό του παιχνιδιού, έπαιξε σωστή άμυνα και έδωσε πολύτιμους πόντους στην ομάδα.  Ο Νετζήπογλου ιδίως στο Α’ ημίχρονο θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε φέτος δείχνοντας ότι τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν απλά «αναγνωριστικά».   Στον πάγκο ο Γιάννης Καστρίτης διαχειρίστηκε εξαιρετικά το ρόστερ του πηγαίνοντας σε ένα ροτέισον 7 παικτών χωρίς να ρισκάρει τη συνοχή της ομάδος με παίκτες που δεν ταίριαζαν στη σημερινή αναμέτρηση προσέχοντας ακόμη και τα φάουλ που λίγο έλειψε να γίνει μείζον πρόβλημα. Μοναδική παραφωνία ο Νότε που πέρα από την αστοχία του έχασε 2-3 εύκολες προσπάθειες και έκανε και μερικά «φθηνά» λάθη.

ΜΑΣ ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ

Μετά τις εμφανίσεις(και ήττες) από τον μπαογκ και τον Ολυμπιακό αντίστοιχα δεν είχαμε κρύψει τις αμφιβολίες μας για το τι μπορεί να πετύχει ο φετινός ΑΡΗΣ με τις δεδομένες συνθήκες. Δεν υπάρχει όμως πιο ωραίο συναίσθημα από το να σε διαψεύδει η ομάδα σου και την απαισιοδοξία των προηγούμενων ημερών να την μετατρέπει σε ένα τεράστιο χαμόγελο και περίσσια αισιοδοξία για τη συνέχεια! Αυτό ακριβώς πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας με την επιβλητική του εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ που δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να διεκδικήσει τη νίκη. Μας έφτιαξε για τα καλά ο ΑΡΗΣ μας, μας ζέστανε και για την αυριανή ημέρα για να «κλειδώσουμε» ένα υπέροχο κιτρινόμαυρο Σαββατοκύριακο! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σε παιχνίδια σαν το σημερινό καταλαβαίνεις ότι άλλο η  κακή διαιτησία και άλλο διαιτησία σε εντεταλμένη αποστολή.  Πολλά τα σφαλτσοσφυρίγματα  εκατέρωθεν.

Μόλις για 20’ εμφανίσθηκε ο ΑΡΗΣ μέσα στο γήπεδο μιας και στη συνέχεια είδαμε ένα συνονθύλευμα παικτών να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο. Ομάδα χωρίς κέντρο, χωρίς εμπνεύσεις στην επίθεση και με ατομικά λάθη βγαλμένα από χαμηλές ερασιτεχνικές κατηγορίες. Απογοήτευση και αγανάκτηση στην κερκίδα περισσότερο για την εμφάνιση παρά για την ήττα απέναντι σε μια σοβαρή ΑΕΚ που εύκολα θα μπορούσε να είχε πετύχει και άλλα γκολ.

20’ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ

Για 20’ περίπου ο ΑΡΗΣ πατούσε εξαιρετικά στο γήπεδο, είχε ένταση στο παιχνίδι του και έψαχνε και την παραμικρή ευκαιρία για να βγάλει φάση. Ξαφνικά αυτή η εικόνα άρχισε σταδιακά να ξεφτίζει με αποκορύφωμα το πρώτο στημένο της ΑΕΚ που αν και από μακρινή θέση έπιασε στον ύπνο της άμυνα μας και με κοντινή κεφαλιά έκανε το 0-1 κόντρα στην ροή του αγώνα. Από εκείνο το σημείο ξεκίνησε η ολική κατάρρευση κάθε σκέψης για αντίδραση. Παιδικά ατομικά λάθη ακόμη και στις πιο απλές φάσεις με τα «δώρα» προς την ΑΕΚ να διαδέχονται το ένα το άλλο. Το πώς αυτό το παιχνίδι κατέληξε στο 0-2 και όχι σε ένα πιο ντροπιαστικό σκορ είναι ένα μικρό θαύμα δεδομένου των ευκαιριών που χάθηκαν από τους αντιπάλους μας.

ΚΑΜΜΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΛΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Λύσεις σε όλες τις γραμμές αναζητούσε ο Πάρντιου για να διορθώσει τα κακώς κείμενα του Βόλου  και τελικά δεν μπόρεσε να βρει ούτε μια. Το πρώτο γκολ είναι ευθύνη της αμυντικής λειτουργίας της ομάδος ενώ και το κέντρο για ακόμη μια φορά ήταν κενό όταν αμυνόμασταν και σε τρικυμία όταν είχαμε την μπάλα στα πόδια. Ο Νταμπό έδωσε άλλο ένα ξεκάθαρο δείγμα ότι είναι ανέτοιμος πνευματικά για να βοηθήσει την ομάδα όπως ακριβώς και ο Ντιόπ παρόλο που μπήκε στο 65΄και έπρεπε να έχει μια φρεσκάδα παραπάνω. Μαζικού και Φαμπιάνο χωρίς τον Μπράμπετς μοιάζουν αρκετά ασταθείς ενώ και ο Εμπακατά αμυντικά χωλαίνει. Αλλά και οι υπόλοιποι κινήθηκαν στους ίδιους απογοητευτικούς ρυθμούς με το λάθος του Μαντσίνι από όπου προήλθε το 2^ο γκολ και τα ακίνδυνα στημένα να επιβεβαιώνουν την κακή βραδιά. Εξίσου αποκαρδιωτική εικόνα υπήρχε και στην επίθεση όπου η επικοινωνία μεταξύ των παικτών μας  αλλά και η κίνηση χωρίς τη μπάλα απουσίαζε εντελώς.

ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Μπήκε, έπαιξε 20’ μπάλα και μετά εξαφανίσθηκε ο ΑΡΗΣ μας από το γήπεδο αφήνοντας στη θέση του ένα συνονθύλευμα παικτών που δεν μπορούσαν να αλλάξουν 2 πάσες μεταξύ τους. Όαση φαντάζει αυτό το 0-2 βάσει της εικόνας του αγώνα με τον κόσμο στο φινάλε του να ξεσπάει αδυνατώντας  να κατανοήσει αυτό που παρακολούθησε σήμερα. Σε αγωνιστικό αδιέξοδο έχει περιέλθει πλέον η ομάδα με τις επιλογές του Πάρντιου μια μια να καίγονται…

ΥΓ. Με αυτούς τους παίκτες θα πορευτούμε οπότε οφείλουμε να τους στηρίξουμε. Από την άλλη η αγανάκτηση για το "θέαμα" απόλυτα δικαιολογημένη.

Έκλεισε οριστικά το ρόστερ με τον ερχομό του Ετέμπο και πλέον το βάρος όλο έχει πέσει πάνω στον Πάρντιου και στην προσπάθεια του να ενσωματώσει την φιλοσοφία του στους παίκτες ή αν προτιμάτε τους παίκτες στην φιλοσοφία του. Για να γίνει βέβαια αυτό θα πρέπει πρώτα οι ίδιοι παίκτες να φθάσουν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο ετοιμότητας σωματικά και πνευματικά. Και αυτό το τελευταίο μοιάζει για την ώρα να είναι το μεγάλο πρόβλημα του ΑΡΗ.

ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΛΕΝΕ ΤΗΝ ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Καμία μεταγραφή δεν μπορεί να σου εγγυηθεί την επιτυχία. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μεταγραφές σε ένα χαμηλού επιπέδου ελληνικό πρωτάθλημα με τα μπάτζετ και τα κίνητρα της συμμετοχής για οποιοδήποτε ποδοσφαιριστή να είναι περιορισμένα. Βάσει λοιπόν αυτού του σκεπτικού όλοι οι παίκτες που αποκτήθηκαν έχουν παραστάσεις που δικαιολογούν τον ερχομό τους στον ΑΡΗ. Ντιοπ και Ντάμπο αν είχαν αυτή την εικόνα τα προηγούμενα χρόνια ούτε μέχρι την Ελλάδα δεν θα έφθαναν… όπως και πολλοί άλλοι που ως τώρα δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα. Ναι σίγουρα σε εκνευρίζει όταν διαβάζεις τους διθυράμβους στα sites και νομίζεις ότι βρίσκεσαι μεταξύ Premier League και Primera Division και τελικά η εικόνα είναι διαφορετική αλλά δεν παύει να μιλάμε για του χαμηλού επιπέδου ελληνικό πρωτάθλημα. Μπορεί ο ΑΡΗΣ να μην έχει το πιο δυνατό και πλήρες ρόστερ στην ιστορία του όπως κάπως βιαστικά ειπώθηκε αλλά σίγουρα έχει ένα καλό ποιοτικά ρόστερ που μπορεί να πετύχει πολλά.

ΤΟ ΠΑΖΛ ΤΟΥ ΠΑΡΝΤΙΟΥ

Μετά το στραπάτσο του Βόλου τώρα είναι η στιγμή που θα φανούν τα αντανακλαστικά και η προσαρμοστικότητα του Πάρντιου. Θα δείξει εμμονές στις επιλογές της περασμένης εβδομάδος ή θα δοκιμάσει νέα πράγματα αναζητώντας ουσιαστικές λύσεις και όχι απλά την ελπίδα του κάτι διαφορετικού με την ίδια συνταγή; Το δίδυμο Ντιοπ – Νταμπό τρομάζει όπως και ένας πιθανός  παραγκωνισμός του Γκρέι μιας και τα ρεπορτάζ μιλάνε για Πάλμα και Ζερβίνιο στην κορυφή. Τα πάντα όμως κρίνονται μέσα στο γήπεδο όπως ακριβώς θα κριθεί ο Ενκολού κατά πόσο είναι έτοιμος αλλά και ο Ετεμπό που ήρθε πριν λίγα 24ωρα. Και όσο και αν θέλουμε να αποφύγουμε συγκρίσεις το μυαλό μας πάει και στον Μπούργος που δεν φοβόταν να ανακατέψει την τράπουλα. Και στις 3 γραμμές ο Πάρντιου έψαχνε λύσεις πριν τον Βόλο και το ίδιο ακριβώς κάνει και τώρα ενόψει ΑΕΚ. Λύσεις που ίσως δοθούν από τον Ματέο Γκαρσία που δείχνει μια συνέπεια στις ευκαιρίες που του δίνονται αλλά και από τον Ζερβίνιο που ανεβαίνει.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΤΟ «ΕΞΑΠΟΝΤΟ» ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΕΚ

7η αγωνιστική και ήδη η διαφορά από την κορυφή της βαθμολογίας είναι σημαντική.  Πλέον οι 3 βαθμοί απέναντι στην ΑΕΚ φαντάζουν σαν οξυγόνο επιβίωσης και θα πρέπει πάση θυσία να κατακτηθούν. Το παιχνίδι στο Βόλο το ξεχνάμε… και όπως ακριβώς κόντρα στον Ολυμπιακό όπου ο ΑΡΗΣ μας έβγαλε αντίδραση έτσι πρέπει και σήμερα. Κερδίζεις, σκαρφαλώνεις πιο ψηλά και επαναφέρεις την ΑΕΚ σε μια σκληρή πραγματικότητα όπου τα γήπεδα και τα πανηγύρια  δεν αρκούν για να πρωταγωνιστήσεις. ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

Απίστευτο, συγκλονιστικό, ανεπανάληπτο κοκτέιλ συναισθημάτων μας κέρασε ο ΑΡΗΣ μας σε μια βραδιά που θα την θυμόμαστε για πάρα πολλά χρονιά! Από τον εφιάλτη του 0-2 που φοβόμασταν εξαρχής και ξαναζούσαμε για πολλοστή φορά, στην λύτρωση του 3-2 μέσα σε 15’.   Το σύνθημα της αντεπίθεσης το έδωσε ο Πάλμα, ο Μαντσίνι το έφερε στα ίσια, ο Γκαρσία μας έστειλε στα ουράνια σφραγίζοντας το Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Δάκρυα χαράς στο Κλεάνθης Βικελίδης με τον κόσμο της ομάδος να βλέπει την κακοδαιμονία δεκαετιών να ξορκίζεται!

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ

Η αποφυγή εκπλήξεων στις ενδεκάδες και των 2 ομάδων και το διστακτικό ξεκίνημα επιβεβαίωσε όλους όσους έβλεπαν ότι το βάρος και η διαχείριση του «πρέπει» της νίκης θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο. Το παιχνίδι ήταν τελικός, η ΑΕΚ έπαιζε την τελευταία της ελπίδα για να σώσει ότι σώζεται ενώ και η ομάδα μας σχεδόν στην ίδια θέση με το βολικό 1Χ σε συνδυασμό με το καυτό Βικελίδης να την χρίζει αυτομάτως φαβορί για το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Το ότι η πρώτη τελική έγινε στο 21’ έδειχνε πόσο επηρεασμένες ψυχολογικά ήταν και οι 2 ομάδες από αυτή την κατάσταση.

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ Α’ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Η ΑΕΚ έφθασε πρώτη μια ανάσα από  το να ανοίξει το σκορ με το «άχαστο» του Λιβάι Γκαρσία αλλά βλέποντας συνολικά το παιχνίδι μάλλον το δοκάρι του Ιτούρμπε στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου ήταν πιο κομβική φάση. Ένα γκολ σε εκείνο το χρονικό σημείο πιθανόν να «άδειαζε» εντελώς τους αντιπάλους μας και να έκανε πιο εύκολο το έργο μας. 

ΜΑΤΣ ΡΟΝΤΕΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ(ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ)

Βασιλιάς των σπορ θεωρείται το ποδόσφαιρο και όχι άδικα όπως φάνηκε στο αποψινό παιχνίδι. 5’ αποτελεσματικότητας της ΑΕΚ ήταν αρκετά για να μας ισοπεδώσει και να μας κάνει να αντικρύσουμε την αποτυχία σε ένα ακόμη κομβικό must win παιχνίδι που προτού ξεκινήσει είχαμε όλες τις προϋποθέσεις  για να το κερδίσουμε.  Και εκεί που όλα είναι μαύρα ξαφνικά ο ΑΡΗΣ σαν πραγματικός  «Θεός του πολέμου»  αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη μάχη και μας χάρισε απλόχερα μιας μοναδική παράσταση. Στο 78’ ο ταλαντούχος και γεμάτο ποδοσφαιρικό εγωισμό Πάλμα με μια προσωπική ενέργεια έβαλε ξανά τον ΑΡΗ στο παιχνίδι που πλέον είχε τουλάχιστον 15’ για να πάρει το Χ. Με το Βικελίδης να έχει πάρει φωτιά και την σκέψη της αποτυχίας να τρομοκρατεί τα μυαλά των αντιπάλων μας το γήπεδο έγινε κατηφορικό για τους παίκτες μας που πλέον έδειχναν ατρόμητοι και αποφασισμένοι. Ο περιπετειώδης τρόπος που ήρθε η ισοφάριση μετά από αλλεπάλληλες χαμένες  χάρη στον Μαντσίνι που ήταν στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή έφερε τον ΑΡΗ αγκαλιά με το Χ που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε ιδανικό μετά το 0-2. Ούτε αυτό όμως ήταν αρκετό… Και ήρθε η φάση του 93’ που ο Καμαρά με τη γνωστή μαχητικότητα του και ταλέντο βγάζει από το πουθενά στον επερχόμενο Γκάμα μια τυφλή πάσα, αυτός πασάρει με ψυχραιμία στον Γκαρσία με τον τελευταίο να αποζημιώνει έστω με αυτόν τον  αγχωτικό τρόπο όλο τον οργανισμό ΑΡΗ που τον πίστεψε και τον στήριξε σε μια πολύ κακή χρονιά για τον ίδιο. Το γκολ του Ματέο Γκαρσία στις καθυστερήσεις «γκρέμισε» το Κλεάνθης Βικελίδης και έστειλε τους Αρειανούς στα ουράνια, σε μια παραδεισένια διάσταση!

ΟΛΟΙ ΕΒΑΛΑΝ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ

Από τον Μπούργος που απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν «κολλάει» στις αποφάσεις τους και έχει την ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι καθώς εξελίσσεται μέχρι και τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε και απέδειξε ότι έχει κάκαλα! Αν δεν υπήρχαν όλα τα παραπάνω στο 0-2 θα είχε τελειώσει το παιχνίδι και θα ξεκινούσαμε να μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Και όμως ο ΑΡΗΣ απέδειξε ότι πέρα από τη στόφα μαχητή έχει πλέον και αυτή του νικητή.  Ένα μεγάλο αρνητικό σερί με τόσα χαμένα κρίσιμα παιχνίδια με εμφανίσεις κατώτερες των προσδοκιών απόψε έλαβαν τέλος με έναν εντυπωσιακό τρόπο. Με έναν εμφατικό μοναδικό τρόπο ανάλογο του κόσμου και της ψυχοσύνθεσης αυτής της ομάδος. Μιας ομάδος που έχει μάθε να πορεύεται με τα λάθη της, να παλεύει με θεούς και δαίμονες και ανεξαρτήτου αποτελέσματος πάντα να παραμένει όρθια. Όρθια, πανέτοιμη να δώσει την επόμενη μάχη της με τον κόσμο της εκεί στο πλευρό της αποφασισμένο να την στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του. Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ! Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που γουστάρουμε!

ΝΙΚΗ ΟΡΟΣΗΜΟ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη με αυτόν τον περιπετειώδη και μνημειώδη τρόπο κόντρα σε έναν ολόκληρο μηχανισμό που από το καλοκαίρι και πιο πριν φρόντισε να βάλει εμπόδια(Ντουρμισάι, Λάσκοφ) μέχρι και τα πλέιοφς με τα «φιλικά» και τους Έλληνες διαιτητές σε ειδικές αποστολές. Ακόμη και ο εξαίρετος σκωτσέζος διαιτητής δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος του, χωρίς όμως να χαλάσει την γιορτή μας. Τα δάκρυα χαράς από παίκτες και κόσμο φανερώνουν πόσο ανάγκη είχαμε όλοι μας μια τόσο σπουδαία νίκη! Σφραγίσαμε το ευρωπαϊκό εισιτήριο, ξορκίσαμε την κατάρα δεκαετιών και τώρα πάμε για άλλα! Συγχαρητήρια σε όλους  που βοήθησαν για να ζήσουμε αυτόν τον ανεπανάληπτο θρίαμβο!

ΥΓ. Όποιος δεν βλέπει ότι ο ΑΡΗΣ από την στιγμή που επέστρεψε στην σουπερλίγκα προοδεύει μάλλον είναι τυφλός. Και φυσικά αυτή η αξιόλογη πορεία των ρεκορ έχουν την υπογραφή του Καρυπίδη. Πρόεδρε σε ευχαριστούμε!

ΥΓ2. Δεν είναι τυχαίο το ότι η άνοδος του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια έχει συνδυαστεί με ξένους διαιτητές και το VAR. Πόσα χαρούμενες στιγμές μας έχουν κλέψει άραγε;

ΥΓ3. Κρίμα πάντως για τον σκωτσέζο διαιτητή που απέτυχε να παραμείνει ανεπηρέαστος από την κρισιμότητα του αγώνα. Για το VAR λίγο πολύ τα περιμέναμε.

ΥΓ4. Το ευρωπαϊκό εισιτήριο το κερδίσαμε, την Τρίτη όμως υπάρχει και άλλος στόχος  που πρέπει να κατακτηθεί.

ΥΓ5. Για τον Άλκη, τον Τόσκο, για όλους όσους έφυγαν νωρίς αλλά και για όσους έμειναν πιστοί και ακλόνητοι στο πλευρό του κιτρινόμαυρου Θεού!

ΥΓ6. Μοναδική παραφωνία ο "ανεγκέφαλος" που πέταξε το μπουκάλι. Ναι... ζοριστήκαμε, υπήρχε ένταση, νεύρα, απόγνωση σε κάποια σημεία του αγώνα αλλά τέτοια σκηνικά δεν έχουν σχέση με τον ΑΡΗ που αγαπάμε. Αν δεν αντέχεις  κάτσε σπίτι σου ή πήγαινε σε κανά άλλο γήπεδο που μπορεί να σου πουν και μπράβο.

Σπουδαία νίκη πήρε ο ΑΡΗΣ μας στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ παίρνοντας σημαντικό προβάδισμα στη βαθμολογία(και την ψυχολογία) για την κατάληψη της 3^ης θέσης!  Άσσος στο μανίκι του Μπούργος αποδείχθηκε ο Πάλμας που ξεκίνησε βασικός και άνοιξε το σκορ στο παιχνίδι.  Ζορίστηκε η ΑΕΚ με το 50-50 του σκωτσέζου διαιτητή που σίγουρα θα προτιμούσε κάποιο «ελληνόπουλο» στη θέση του.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΑΝΑΚΑΤΕΜΑ ΤΗΣ ΤΡΑΠΟΥΛΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΟΥΡΓΟΣ

Από την πρώτη ημέρα που ήρθε ο Μπούργος στην ομάδα και παρά το κρίσιμο σημείο του πρωταθλήματος έδειξε ξεκάθαρα τη διάθεση να αλλάξει κάποια πράγματα. Πράγματα πέρα από την ψυχολογία των παικτών και αυτό ακριβώς έκανε και σήμερα. Επιστροφή στο 4-4-2, Λουίς Πάλμα στην ενδεκάδα και Εντιαγέ στον πάγκο οι 2 κινήσεις που είχαν το στοιχείο της έκπληξης. Ένα σχήμα με ταχύτητα αλλά και ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΣΤΗΜΕΝΑ

Σε ένα παιχνίδι με ξέφρενο ρυθμό ο ΑΡΗΣ ήταν η ομάδα που είχε καλύτερη κυκλοφορία, γρήγορες μεταβιβάσεις και παίκτες που έτρεχαν στους κενούς  χώρους. Τα 2 γκολ μπορεί να ήρθαν από κόρνερ αλλά η συνολική παρουσία της ομάδος απόπνεε αυτοπεποίθηση και θέληση για τη νίκη. Παρόλο που και η ΑΕΚ πίεσε και κυνήγησε λυσσαλέα τη νίκη οι παίκτες μας δεν παρασύρθηκαν, δεν οπισθοχώρησαν και μόνο όταν μπήκαμε στο τελευταία 15’ ξεκίνησε να «παίζει» και με τον χρόνο.

ΔΕΝ ΤΗΝ «ΤΕΛΕΙΩΣΕ» ΑΛΛΑ ΑΝΤΕΞΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Μπορεί η ομάδα να πατούσε καλά σε όλες σχεδόν τις γραμμές αλλά όταν το σκορ είναι στο 1 γκολ διαφορά και εσύ χάνεις την μια ευκαιρία μετά την άλλη και δεν τελειώνεις με απλότητα τις ευκαιρίες που αντίπαλοι απλόχερα τότε λογικό είναι να ανησυχείς. Μαντσίνι, Μπερόγλιο και Καμαρά είχαν τις ευκαιρίες να κάνουν το 1-3 αλλά δεν το κατάφεραν. Ευτυχώς ο Φαμπιάνο ήταν «βράχος» στην άμυνα όπως και οι υπόλοιποι που έδειξαν μια σταθερότητα.  Λειτούργησε άψογα το πλάνο νίκης του Μπούργος όπως και οι αλλαγές του μέσα στο παιχνίδι. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε όλη την ομάδα για αυτή την προσπάθεια.

ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΣΤΑ «ΔΥΣΚΟΛΑ» ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ

Σε ένα εξαιρετικό παιχνίδι ανάμεσα σε 2 ομάδες που πάλεψαν στα ίσια για τη νίκη χάρη στον «πενηνταρήσιο» σκωτσέζο διαιτητή ο ΑΡΗΣ έβγαλε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που έχει σαν ομάδα και πήρε ένα σημαντικό διπλό.  Οι παίκτες του Μπούργος βρήκαν τους χώρους που ήθελαν, έκαναν το παιχνίδι που ξέρουν να κάνουν και κατάφεραν  να πάρουν το πολύτιμο «εξάποντο». Υπάρχουν ακόμη πολλά παιχνίδια αλλά σήμερα ο ΑΡΗΣ απέδειξε ότι στα κρίσιμα παιχνίδια είναι ικανός να τα καταφέρει! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μας έφτιαξες!

ΥΓ. Καθυστερήσεις στις καθυστερήσεις… το ζήσαμε και αυτό!

Με τα περιθώρια για βαθμολογικές απώλειες να αρχίζουν να στενεύουν απειλητικά, ο ΑΡΗΣ μας με την αγωνιστική του παρουσία στα 2 συνεχόμενα εντός έδρας επέλεξε τον δύσκολο δρόμο προς την Ευρώπη. Αυτόν δηλαδή που επιβάλλει να φύγει αλώβητος από ΟΑΚΑ και Λεωφόρο αλλά και να διεκδικήσει βαθμούς σε όλα τα εναπομείναντα παιχνίδια. Σίγουρα πιο δύσκολα τα πράγματα σε σχέση με το αν είχαμε πάρει τα 2 τρίποντα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΠΡΑΜΠΕΤΣ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ

Αν κάπου ξεχωρίζαμε σε αυτά τα τελευταία ανεπιτυχή παιχνίδια αυτό ήταν η άμυνα με το δίδυμο Μπράμπετς – Φαμπιάνο να τα πηγαίνει εξαιρετικά. Η απουσία όμως του Μπράμπετς λόγω ίωσης περιπλέκει τα πράγματα. Ευτυχώς ο Μπούργος είχε αποφασίσει εγκαίρως την ενεργοποίηση του Μπεναλουάν και έτσι υπάρχει μια εναλλακτική με έναν παίκτη που δεν απουσιάζει μήνες από την δράση. Λογικά Σούντγκρεν και Γκάνεα θα είναι στα άκρα της άμυνας και κάπως έτσι θα διατηρηθεί σε μεγάλο βαθμό η ομοιογένεια στην άμυνα.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας… ναι στην άμυνα αν και οι επιλογές είναι περιορισμένες υπάρχουν λύσεις, μεσοεπιθετικά όμως η αστάθεια της πλειοψηφίας των παικτών και η έλλειψη σέντερ φορ τρομάζει. Όπως και ένα ακόμη ενδεχόμενο πείραμα από τον προπονητή μας τρομάζει μιας και το τελευταίο δεν εξελίχθηκε και τόσο καλά. Η λογική λέει ότι θα επιλεχθούν παίκτες δραστήριοι, με ταχύτητα που ακόμη και αν δεν είναι αποτελεσματικοί στην επίθεση θα καταφέρουν να ανοίξουν με την κίνηση τους αλλά και να χτυπήσουν στην αντεπίθεση. Ο Μαντσίνι θα πρέπει να θεωρείται σίγουρος στο αρχικό σχήμα ενώ και ο Γκαρσία παρόλο που δεν τα πήγε πολύ καλά λογικά θα ξεκινήσει αντί για τον Ιτούρμπε. Όσο για την τριάδα Εντιαγέ, Ματίγια και Σάσα αυτή τη φορά είναι πολύ πιθανό να «σπάσει».

ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ

Όσο δύσκολο και αν φαντάζει ο ΑΡΗΣ να πάρει αυτό που θέλει μακριά από την έδρα έχει αποδείξει ότι έχει τον τρόπο για να το πετύχει. Τα εκτός έδρας μας ταιριάζουν καλύτερα και αυτό έχει φανεί κάμποσες φορές τα τελευταία χρόνια όταν αγωνίζεται στην Αθήνα. Αρκεί οι παίκτες μας να σταματήσουν να αδικούν τους εαυτούς και να δείξουν το καλό τους πρόσωπο αρχίζοντας από σήμερα στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ. ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΠΛΟ!

ΥΓ. Τα γενέθλια του θα είχε προχθες ο Άλκης Καμπανός αν τα "αδέρφια" αυτής της εγκληματκής οργάνωσης δεν είχαν αποφασίσει τόσο άνανδρα και άδικα να του κόψουν το νήμα της ζωής. Αναμένουμε την απόδοση της δικαιοσύνης. Άλκης ζωντανός για πάντα Αρειανός!

Κατάθεση ψυχής είδαμε σήμερα από τους παίκτες του ΑΡΗ που με μια παθιασμένη εμφάνιση τσαλαπάτησε την ΑΕΚ. Τι και αν έλειπαν κάμποσοι παίκτες του και διαιτητές έσπρωχνα τον αντίπαλο… οι παίκτες του Καστρίτη τον χαβά τους, με το πόδι καρφωμένο στο γκάζι! Σημαντική νίκη που εξασφαλίζει την ηρεμία στην ομάδα για να δει πιο καθαρά τη συνέχεια του πρωταθλήματος.

Η ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΟΝ ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΟΙΧΙΣΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ

Ναι μεν η ομάδα έχει σημαντικές απουσίες αλλά το πώς διαχειρίζεται τους εναπομείναντες παίκτες ο προπονητής είναι άλλο θέμα. Κάπως έτσι για ακόμη ένα παιχνίδι ο Γ.Καστρίτης έδειξε υπερβολική εμπιστοσύνη σε έναν παίκτη που χωρίς ίχνος λογικής βρέθηκε στον ΑΡΗ(και την basket league) με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ απέναντι στην φρέσκια στο ξεκίνημα ΑΕΚ να μοιάζει αργός και ανήμπορος να παίξει μια άμυνα ζώνης. Σε καμία περίπτωση δεν φταίει ο κάθε Καμαράς(που προσπαθεί όσο μπορεί) αν πέφτει τέτοιο βάρος πάνω του αλλά αν ο προπονητής δεν μπορεί να διακρίνει έστω την διαφορά στα αθλητικά προσόντα που έχει με τον Λόκετ και πως καθυστερεί ολόκληρη την αμυντική λειτουργία τότε υπάρχει πρόβλημα. Οι 30 πόντοι που δεχθήκαμε από τα πολλά αμαρκάριστα μακρινά σουτ ήταν το αποτέλεσμα αυτής της εμμονής.

ΛΟΚΕΤ, ΤΖΟΥΣΤΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΤΙ ΑΠΟ ΝΕΤΖΗΠΟΓΛΟΥ!

Και κάπου εκεί στο 2^ο δεκάλεπτο με το +8 υπέρ της ΑΕΚ να μοιάζει με θηλιά στο λαιμό μας τα πάντα άλλαξαν με την είσοδο του Λόκετ! Ναι ο Λόκετ σήμερα ήταν ο παίκτης που γύρισε τον διακόπτη της ομάδος και παρέσυρε τους συμπαίκτες του σε έναν φρενήρη ρυθμό. Σκυλίσια άμυνα, κλεψίματα, αιφνιδιασμοί, ασίστ μέχρι και τρίποντο! Τη σκυτάλη πήρε ο Νετζήπογλου που ουσιαστικά «τελείωσε» την ΑΕΚ με τα συνεχόμενα κλεψίματα και πόντους του. Σε όλο αυτό πάρτι που στήθηκε μέχρι το τέλος του αγώνα σημαντική παρουσία είχε ο Τζούστον που έκλεισε την παρένθεση των κακών εμφανίσεων αλλά και ο Κάουαν που κράτησε όρθια την ομάδα όταν η μπάλα έκαιγε. Σε μέτρια ημέρα ο Χάνλαν αλλά ακόμη και έτσι καταφέρνει πάντα να είναι σημαντικός.

ΕΧΕΙ Ο ΚΑΣΤΡΙΤΗΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Όσο και αν διαφωνούμε για κάποιες επιλογές του προπονητή φέτος δεν παύει να αναγνωρίζουμε το έργο του. Ο Γιάννης Καστρίτης παρά το πενιχρό μπάτζετ, τους σημαντικούς τραυματισμούς, την ξαφνική αποχώρηση του Κέλι και την αδυναμία ενίσχυσης έχει τον τρόπο του να παίρνει το κάτι παραπάνω από όποιους παίκτες έχει τη διάθεση του. Για βαθμολογίες ή οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με τον ΑΡΗ και τους «στόχους» του δεν μπορούμε να πούμε και πολλά… αλλά για το ότι έχει καταφέρει να παρουσιάσει ένα θελκτικό σύνολο που σε κερδίζει με την μαχητικότητα του, πρέπει να του πούμε ένα μεγάλο μπράβο! Μακάρι να μας αφήσουν τα προβλήματα στην άκρη και να δούμε έναν ακόμη καλύτερο ΑΡΗ στη συνέχεια.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΟΥ

Σαρωτικός ο ΑΡΗΣ σήμερα απέναντι στην ΑΕΚ δεν την άφησε ούτε για μια στιγμή να πιστέψει ότι μπορεί να φύγει από το Παλέ με τη νίκη! Με ένα αστείρευτο πάθος για νίκη, έπνιξε την ΑΕΚ με την άμυνα και την ανάγκασε στο τέλος να τα παρατήσει αποδεχόμενη την ανωτερότητα μας. Τρελό πάρτι στο Παλέ με τον κόσμο να επιστρέφει στο γήπεδο πιο μαζικά και να το απολαμβάνει!

Με γκολ του Σάκιτς στις καθυστερήσεις ο ΑΡΗΣ κέρδισε με 2-1 την ΑΕΚ στο Κλεάνθης Βικελίδης στη σκιά της δολοφονίας του Άλκη Καμπανού από την εγκληματική οργάνωση των οπαδών του παοκ.

Στο πρώτο ημίχρονο ο Εντιαγέ με ένα εντυπωσιακό τακουνάκι είχε ανοίξει το σκορ, μέχρι το

Και όλα αυτά σε ένα παιχνίδι λίγα μέτρα από το σημείο που δολοφονήθηκε ο Άλκης και έπρεπε να αναβληθεί. Όπως θα έπρεπε να αναβληθεί ολόκληρο το πρωτάθλημα μέχρι να σπάσει ο κύκλος της βίας. Προφανώς η Πολιτεία αλλά και ιθύνοντες του ποδοσφαίρου με την κυνικότητα τους μας δείχνουν την ευαισθησία και τις προθέσεις τους για αυτό το τραγικό γεγονός…

Εμείς από την άλλη στο Planet ARIS όπως ήταν λογικό μιας και δεν είμαστε επαγγελματίες δημοσιογράφοι  αλλά απλοί φίλαθλοι, συνοπαδοί και συμπολίτες του Άλκη δεν θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με την ανάλυση ενός  αγώνα που δεν θα έπρεπε να γίνει…