Σε ένα μέτριο ποιοτικά παιχνίδι ο ΑΡΗΣ έδειξε μια στοιχειώδη σοβαρότητα κατά διαστήματα και αυτό ήταν αρκετό για να τον οδηγήσει σε μια εύκολη επικράτηση. Μια αυτονόητη νίκη που όμως με αυτόν τον φετινό ΑΡΗ περισσότερο σαν μια ευχάριστη παρένθεση μοιάζει και τίποτα παραπάνω. Άλλωστε σε αυτή τη διαδικασία των πλέι άουτ θα ήταν σχεδόν αδύνατο να βγει κάτι το θετικό.

ΑΠΛΑ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Σχεδόν μονόλογος του ΑΡΗ μας ήταν όλο το παιχνίδι παρόλο που στο πρώτο ημίχρονο το Λαύριο ήταν κοντά στο σκορ. Η εικόνα του αγώνα έδειχνε από νωρίς ότι 2-3 ξεσπάσματα θα ήταν αρκετά για να έρθει η νίκη όπως και έγινε. Μποχωρίδης και Φίλλιος ήταν οι παίκτες που έκαναν τη διαφορά και μαζί με τους Τζούστον, Γουίλις και Ρόμπερτς ήταν ουσιαστικά αυτοί που φώναξαν παρών στη σημερινή αγγαρεία… παιχνίδι. Το Λαύριο έμοιαζε πολύ αδύναμο να αντισταθεί και σε κανένα σημείο του παιχνίδιου δεν μπόρεσε να μας προβληματίσει.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Δύσκολα για αυτό το φετινό χάλι να ρίξεις ευθύνες στον Βετούλα αλλά η αλήθεια είναι ότι και αυτός με την σειρά του απέτυχε να διαχειριστεί στο βαθμό που μπορούσε αυτή την κατάσταση. Παρασυρόμενος και αυτός από την γενική μετριότητα έδειχνε να κολλάει σε πρόσωπα και καταστάσεις. Είτε επιμένοντας σε συγκεκριμένους παίκτες, είτε ξεχνώντας επιδεικτικά άλλους στον πάγκο ενώ οι υπόλοιποι δεν βλεπόντουσαν. Σήμερα παραδόξως μοίρασε περισσότερο τον χρόνο και πήρε πράγματα από παίκτες που στα προηγούμενα παιχνίδια δεν τους δόθηκε καν η ευκαιρία να βοηθήσουν την ομάδα. Ακόμη και τα 22΄ που πήρε ο Τολιόπουλος με μόλις 6 σουτ ήταν κάτι διαφορετικό(και θετικό) με ότι είχαμε δει στις τελευταίες αναμετρήσεις. Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία αλλά ώρες ώρες είναι να απορείς με τις επιλογές που βλέπουμε φέτος και το σημερινό παιχνίδι μας υπενθύμισε ότι και ο Βετούλας κάπου το έχασε.  

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΓΓΑΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Την έβγαλε την αγγαρεία ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στο Λαύριο, αυτή τη φορά με νίκη. Δεν μάγεψε με την απόδοση του… αλλά και μόνο το ότι κέρδισε εύκολα χωρίς το παραμικρό άγχος έχει την αξία του. Λιγοστός ο κόσμος στο Παλέ όπως ήταν αναμενόμενο,  με το μυαλό όλων να είναι ήδη στην επόμενη χρονιά. Πρώτα όμως πρέπει να τελειώσει το πρωτάθλημα όσο βασανιστικό και αν είναι. Τότε ίσως να δούμε και τι ξημερώνει για τον μπασκετικό ΑΡΗ την επόμενη ημέρα μιας και η πρόσφατη συνέντευξη τύπου έμοιαζε περισσότερο με ξαναζεσταμένο άνοστο φαγητό που μας άφησε νηστικούς…

ΥΓ. Το σπουδαιότερο της σημερινής αναμέτρησης μάλλον ήταν οι δηλώσεις του Μποχωρίδη που ακολούθησαν. Ακούσαμε και μια συγγνώμη ρε αδέρφε!

ΥΓ2. Το ταμείο στο τέλος… ήταν η μόνιμη ατάκα της διοίκησης όλα τα προηγούμενα χρόνια γιατί αυτό βόλευε το «αφήγημα» της. Φέτος το κάψαμε και αυτό το χαρτί. Και από την στιγμή που σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό δεν φάνηκε κανείς να έχει κατανοήσει το τι έχει συμβεί και τις ευθύνες του μάλλον θα πάμε σε νέα «αφηγήματα» για να δικαιολογήσουμε τις ίδιες επιλογές.  

Ακόμη μια «υπέρβαση» μας πρόσφερε ο μπασκετικός ΑΡΗΣ …καταφέρνοντας από το +16 με σχετική ευκολία να καταλήξει στο -23 απέναντι στο τελευταίο της βαθμολογίας Μαρούσι. Σε ένα αδιάφορο βαθμολογικά παιχνίδι όπου το πιο πιθανό αποτέλεσμα ήταν η ήττα, η ομάδα κατάφερε με την αγωνιστική της συμπεριφορά να σε εκνευρίσει ακόμη περισσότερο και να σε αφήσει με την απορία για το αν υπάρχει έστω και ένας στον μπασκετικό ΑΡΗ που ενοχλείται με αυτή την κατάσταση.

ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΝΙΘ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ 20’ ΔΡΟΜΟΣ

Σαν ευχάριστη έκπληξη έμοιαζε στα μάτια όλων μας η εικόνα του ΑΡΗ μας στο πρώτο δεκάλεπτο. Με ιδιαίτερο ζήλο και διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και αποφασιστικότητα στην επίθεση ο ΑΡΗΣ αιφνιδίασε το Μαρούσι και κατάφερε να προηγηθεί μέχρι και με +16 σχεδόν 6’ πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου.  Με το που άρχισαν όμως τα πρώτα άστοχα μακρινά σουτ άρχισε και η πνευματική κατάρρευση σε όλα τα επίπεδα. Χαμένα ριμπάουντ, άμυνα για γέλια και τρίποντα απελπισίας χωρίς καμία λογική. Μέσα σε 5’ η διαφορά έπεσε στους 2 πόντους με τον Τανούλη να δίνει μια μοναδική παράσταση με 8/9 δίποντα και 8 ριμπάουντ μπροστά στα μάτια των ψηλών μας που απλά παρακολουθούσαν.

ΒΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΛΕΥΚΗ ΠΕΤΣΕΤΑ

Το παιχνίδι έγινε ντέρμπι αλλά ο ΑΡΗΣ δεν έπειθε ότι όχι την διάθεση να το παλέψει. Κάτι που όσο κυλούσε το τρίτο δεκάλεπτο φαινόταν ολοένα και πιο έντονα.  Το Μαρούσι προσπέρασε, έχτισε διψήφια διαφορά και δεν ξανακοίταξε πίσω του. Αντιστρόφως ανάλογη η δική μας προσπάθεια με τους παίκτες να λειτουργούν σπασμωδικά κάνοντας ο καθένας του κεφαλιού και τον Βετούλα με τη σειρά του να εγκαταλείπει και αυτός κάθε προσπάθεια για να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα. Η παρουσία μας ιδιαίτερα στην 4^η περίοδο προκαλούσε θλίψη και προσβολή σε όποιον έχει ακόμη τις αντοχές και ασχολείται με αυτή την ομάδα.

ΣΑΝ ΟΜΑΔΑ ΥΠΟ ΔΙΑΛΥΣΗ

Από την στιγμή που αποφύγαμε τα χειρότερα(όπως και τα καλύτερα) η χρονιά κατά κάποιο τρόπο ολοκληρώθηκε. Έτσι λέμε όλοι μεταξύ μας και έτσι κάπως νιώθουμε εμείς οι ταλαίπωροι που ασχολούμαστε ακόμη με τον μπασκετικό ΑΡΗ. Το τι πιστεύει όμως ο κάθε φίλος της ομάδας δεν έχει καμία σχέση με την υποχρέωση που έχουν οι παίκτες, ο προπονητής και η διοίκηση απέναντι στον σύλλογο που υπηρετούν.  Αντί όμως για μια στοιχειώδη προσπάθεια έχουμε πλήρη εγκατάλειψη και ωχαδερφισμό σε μια «άτυχη» χρονιά που θυμίζει εποχές όπου ο μπασκετικός ΑΡΗΣ ήταν ακέφαλος και ψάχναμε κυριολεκτικά την επιβίωση.  Που ξέρεις... του χρόνου μπορεί να είμαστε τυχεροί, μπορεί και όχι. 

ΥΓ. Μόνο στον ΑΡΗ μας όλοι είναι καλοί εκτός από την ίδια την ομάδα!

Χωρίς διακοπές και ευχάριστες παρενθέσεις ο ΑΡΗΣ παρέμεινες πιστός στις κακές του συνήθειες και σήμερα και μοιραία γνώρισε μια ακόμη εντός έδρας ήττα από τον Κολοσσό. Μια ήττα που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί αν ο ΑΡΗΣ δεν έδειχνε αυτή την απίστευτη εμμονή στα τρίποντα που δεν του έβγαιναν(όπως και στο τελευταίο του Γούντμπερι) και έδειχνε περισσότερο ζήλο στα ριμπάουντ. Το χεράκι τους φυσικά έβαλαν και οι 3 διαιτητές που σε όλη την διάρκεια του αγώνα «έσπρωχναν» τον Κολοσσό με αποκορύφωμα το φάουλ στον Κολοβέρο λίγα δεύτερα πριν τη λήξη.

ΡΕΣΙΤΑΛ ΑΣΤΟΧΩΝ ΤΡΙΠΟΝΤΩΝ

Με τον ΑΡΗ να δείχνει ξεκάθαρη διάθεση να πάει ξεκούραστα στο παιχνίδι χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα παρουσίασε από την αρχή τα γνωστά του συμπτώματα. Χαλαρή άμυνα, χαμένα ριμπάουντ και μακρινά σουτ με κάθε ευκαιρία. Και από την στιγμή που τα μακρινά σουτ δεν έβρισκαν στόχο ο Κολοσσός χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο πήρε τα ηνία της αναμέτρησης και πάλευε να ξεφύγει στο σκορ. Ανά διαστήματα αντιδρούσαμε, μειώναμε τη διαφορά, προσπερνούσαμε προς στιγμή αλλά γρήγορα τα χαμένα ριμπάουντ, η αστοχία και τα λάθη έδιναν το προβάδισμα στον αντίπαλο μας. Προβάδισμα που συντηρούσε με ευκολία μιας και οι 3 διαιτητές σφύριζαν με διαφορετικά κριτήρια ιδιαίτερα τις φάσεις κάτω από το καλάθι. Εκεί όπου οι παίκτες της Ρόδου κέρδιζαν με ευκολία τα φάουλ και τις βολές σε αντίθεση με τους δικούς μας που έπεφταν σε «τοίχος».

ΤΟ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΣΟΥΤ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Κάπου εκεί στο 4^ο δεκάλεπτο και με τη διαφορά να έχει πάει στο +13 για την Ρόδο, οι παίκτες μας αποφάσισαν να βάλουν λίγη ένταση παραπάνω στο παιχνίδι τους.  Κάποιες καλές άμυνες, μερικά κρίσιμα ριμπάουντ και 2-3 συνεχόμενα τρίποντα έφεραν το παιχνίδι στο πόντο 48’’ πριν τη λήξη. Εκεί είχαμε τις ευκαιρίες να πάρουμε τη νίκη αλλά τόσο οι επιλογές του Τολιόπουλου όσο και η αστοχία του Γούντμπερι δεν μας επέτρεψαν να ολοκληρώσουμε την ανατροπή. Καθοριστικές και οι αποφάσεις των διαιτητών στα τελευταία δευτερόλεπτα με όλες να είναι υπέρ του Κολοσσού.

ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΝΟ, ΧΩΡΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ

Άχαρο εξαρχής το παιχνίδι, το έκαναν ακόμη πιο άχαρο και οι παίκτες μας με τον προπονητή με τον τρόπο που το διαχειριστήκαν. Παρακολουθώντας την ομάδα να σουτάρει 40 τρίποντα και να βελτιώνει το τραγικό ποσοστό της στο τέλος, να μην μαρκάρει κοντά στο καλάθι και να χάνει το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο είναι να αναρωτιέσαι ποιος τελικά είναι ο ρόλος του Βετούλα σε αυτό το χρονικό σημείο για την ομάδα μας. Περισσότερο απλά να καλύπτει τη θέση του προπονητή μοιάζει παρά να ασχολείται με την ουσία. Προφανώς και είναι άδικο να του χρεώνουμε αυτή την κατάσταση με ένα τσούρμο αδιάφορους παίκτες που ποτέ δεν μπόρεσαν να γίνουν ομάδα, όμως και αυτός με την σειρά του απέτυχε να βελτιώσει την εικόνα. Κάποιες εκλάμψεις που έφεραν καθοριστικές νίκες για να γλιτώσουμε την απόλυτη καταστροφή αλλά ως εκεί. Στενάχωρο πάντως που ούτε στα play out η ομάδα δεν νιώθει έστω και λίγο την ανάγκη να διασκευάσει ελαφρώς τις εντυπώσεις.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

Συνηθισμένοι στην πίκρα… οι ηρωικοί φίλοι που βρήκαν το κουράγιο να βρεθούν δίπλα στην ομάδα με την ελπίδα να πάρουν μια μικρή δόση χαράς σε αυτά τα μαρτυρικά play out. Συνηθισμένη όμως και η ομάδα να χάνει φέτος από τον οποιοδήποτε χωρίς καν να κάνει μια στοιχειώδη προσπάθεια. Προσπάθεια σαν και αυτή που είδαμε μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο που όμως δεν ήταν αρκετή για να μας χαρίσει τη νίκη. Το story ολόκληρης της χρονιάς σε ένα ακόμη παιχνίδι με τη σκέψη όλων μας στο τι μέλλει γενέσθαι...

ΥΓ. Είναι και το αδιάφορο της αναμέτρησης που δεν μας επιτρέπει να ασχοληθούμε παραπάνω με τους 3 απίστευτους διαιτητές. Το έκαναν το χρέος του πάντως.

ΥΓ2. Για να είμαστε ειλικρινείς και που το κοντράραμε ήταν επιτυχία με τα φετινά δεδομένα. Σαν να ακούω τον κόουτς Καστρίτη να αναλύει με την λήξη του αγώνα «Συγχαρητήρια στον αντίπαλο, τα παιδιά προσπάθησαν και στεναχωρήθηκαν  πολύ για την ήττα αλλά όλη την εβδομάδα είχαμε τραυματισμούς και δεν έγιναν σωστές προπονήσεις, ο Χατζηδάκης δεν μπορούσε να αγωνιστεί και η αποχώρηση του Κούπερ επηρέασε ψυχολογικά την ομάδα»

Γρήγορο τέλος όπως όφειλε να κάνει έδωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στα όποια απίθανα μαθηματικά σενάρια τον έμπλεκαν στα χειρότερα… σε αυτά τα play out. Κόντρα στο Λαύριο οι παίκτες έβγαλαν εγωισμό και μετά το νωθρό ξεκίνημα των πρώτων λεπτών πήρε σχετικά εύκολα τη νίκη. Μια νίκη που δεν μας κάνει να πετάμε τη σκούφια από την χαρά αλλά ήταν το ελάχιστο το οποίο έπρεπε να κάνει η ομάδα μας ώστε να αποφύγουμε καρδιακά επεισόδια.

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ

Με την ομάδα μας στα πρώτα λεπτά να θυμίζει κάτι από τις αναμετρήσεις με τον Πανιώνιο και το Περιστέρι και το Λαύριο να πετυχαίνει εύκολους πόντους το ξεκίνημα έδειχνε ότι θα παρακολουθούσαμε μια ακόμη ντροπιαστική εμφάνιση. Ο Τολιόπουλος και Χότζ που ξεκίνησαν βασικοί έμοιαζαν στα χαμένα ενώ και ο Ρόμπερτς κάτω από το καλάθι έμοιαζε ανήμπορος να έχει κάποιο επιδραστικό ρόλο στο παιχνίδι. Ευτυχώς ο Βετούλας αυτή τη φορά έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά, προχώρησε γρήγορα στις απαραίτητες αλλαγές και ξαφνικά η ομάδα άρχισε να βρίσκει ρυθμό. Γουίλις, Τζούστον, Γούντμπερι και Μποχωρίδης άλλαξαν την εικόνα και από εκεί που κυνηγούσαμε στο σκορ η ομάδα πάτησε γκάζι και τέλειωσε το πρώτο δεκάλεπτο με +9.

ΕΠΑΙΡΝΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΒΓΑΖΕ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Παρά την αρχική αστοχία στα μακρινά σουτ η ομάδα έβρισκε με διαφορετικούς πρωταγωνιστές τον τρόπο να φθάνει στο καλάθι. Οι εύκολοι πόντοι που βρήκαμε στους αιφνιδιασμούς έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στους παίκτες μας όπου πλέον είχαν ανεβάσει την ένταση τόσο στην άμυνα όσο και στα ριμπάουντ. Όσο περνούσε ο χρόνος σχεδόν όλοι όσοι ήταν στο παρκέ βελτίωναν το παιχνίδι τους και ο καθένας τους πρόσφερε με τον τρόπο του ώστε ο ΑΡΗΣ να επικρατήσει χωρίς άγχος.  Το Λαύριο έμοιαζε ανήμπορο να αντιδράσει με το +20 λίγα λεπτά πριν το φινάλε να αποτυπώνει ξεκάθαρα την εικόνα του αγώνα.

Η ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ίσως να ήταν και το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς που ο ΑΡΗΣ σαν φυσιολογική ομάδα της Basket League βασίστηκε στους ξένους παίκτες. Αν αφήσουμε στην άκρη τον Χότζ που παρά την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Βετούλας στα 10’ που αγωνίστηκε ήταν αρνητικός, όλοι οι υπόλοιποι είχαν θετική παρουσία. Δύσκολα να βρούμε άλλο παιχνίδι φέτος όπου οι 5 από τους 6 ξένους είχαν διψήφιο αριθμό πόντων. Συνήθως περιμέναμε να βγάλει το φίδι από την τρύπα ο Τολιόπουλος, ο Μποχωρίδης, να δώσει κάποιες βοήθειες ο Χατζηδάκης ή ακόμη και ο Γκιουζέλης. Παρά τα σκαμπανεβάσματα τους κατά την διάρκεια του αγώνα Γουίλις, Τζούστον και Γούντμπερι βγήκαν σήμερα μπροστά και εκ του ασφαλούς οδήγησαν την ομάδα σε μια εύκολη νίκη.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ …ΜΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ

Για μπασκετικό εγωισμό(που δεν είδαμε στα προηγούμενα παιχνίδια)  μίλησε ο Νίκος Βετούλας αλλά μάλλον η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες ήταν αυτό που οδήγησε στην εύκολη νίκη. Μετά τα πρώτα λεπτά ανισορροπίας, ο ΑΡΗΣ σοβαρεύτηκε και εύκολα πήρε τη νίκη καθιστώντας και τυπικά τη συνέχεια των play out μια τυπική διαδικασία όπως θα έπρεπε να είναι. Η χρονιά ολοκληρώθηκε όπως ολοκληρώθηκε θα πρέπει όμως και στη εναπομείναντα παιχνίδια να δούμε ένα ανάλογο πρόσωπο. Είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνει αυτή η ομάδα σε μια χρονιά που μας γέμισε με στεναχώρια και θλίψη.

ΥΓ. Καλά τα συζητάμε εμείς διαδικτυακά και ραδιοφωνικά για την επόμενη ημέρα, θα πρέπει όμως από τη Δευτέρα να αρχίσουν να ακούγονται και αυτοί που αποφασίζουν. 

Νέες μαύρες σελίδες στην ένδοξη ιστορία του μπασκετικού ΑΡΗ πρόσθεσε η ομάδα μας σήμερα, καταφέρνοντας να χάσει από το Περιστέρι μέσα στο σπίτι και να σκορπίσει για ακόμη μια φορά απογοήτευση και θλίψη. Θλίψη σαν και αυτή που εκφράζει η αγωνιστική μας εικόνα πάνω στο παρκέ από την αρχή της χρονιάς. Δεν ξεφύγαμε από τον κανόνα σήμερα και μοιραία ήρθε η ήττα από μια μέτρια ομάδα όπως είναι το Περιστέρι που όμως ήταν ομάδα σε αντίθεση με εμάς.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΡΧΙΣΕ, Η ΟΜΑΔΑ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Με εξαίρεση το επιθετικό κρεσέντο του Γουίλις στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ έμοιαζε σαν να είχε παραμείνει στα αποδυτήρια. Χωρίς ενέργεια, χωρίς συγκέντρωση, χωρίς διάθεση, χωρίς μυαλό, χωρίς σχεδόν οτιδήποτε χαρακτηρίζει μια επαγγελματική ομάδα. Το 8-2 σχεδόν 2,5 λεπτά μετά το τζάμπολ μεταλλάχθηκε σε 16-25 με το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Η έλλειψη όμως στοιχειώδους πνευματικής συγκέντρωσης από παίκτες και προπονητή όχι μόνο δεν βοηθούσε ώστε να έρθει η βελτίωση αλλά αντιθέτως καταφέραμε να παρουσιαστούμε ακόμη πιο κακοί στο Β ημίχρονο. Οι παίκτες του Περιστερίου κυριολεκτικά έκαναν ότι ήθελαν μέσα στο γήπεδο. Και ας έλειπε ένα από τα βασικά τους γρανάζια που με την αθλητικότητα που διακρίνει τον Αβδάλα σίγουρα θα προβλημάτιζε αυτόν τον νωθρό ΑΡΗ.

ΕΒΓΑΛΕ ΝΕΥΡΟ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΑΠΟ ΤΟ -19

Με τον Κούπερ να βρίσκει ρυθμό και να δίνει λύσεις στην επίθεση και τον Μποχωρίδη να ξεσηκώνει τους συμπαίκτες του στην άμυνα ξαφνικά από εκεί που ο ΑΡΗΣ στο -19 στο έμοιαζε τελειωμένος ξαφνικά φάνηκε η ομάδα να έχει παλμό. Το παιχνίδι έγινε ροντέο, οι διαιτητές είχαν χάσει εντελώς τον έλεγχο του αγώνα και μέσα σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα με τον κόσμο έτοιμο να εκραγεί ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε την αντεπίθεση του καταφέρνοντας να ισοφαρίσει σχεδόν 2’ από το τέλος της αναμέτρησης.

ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΗΤΤΑ

Και εκεί που λες ότι έστω στο τέλος μπορείς σχεδόν από το πουθενά να κλέψεις τη νίκη σε ένα παιχνίδι που ήσουν τραγικός έρχονται οι ίδιοι οι παίκτες που έτρεξαν την ανατροπή του -19 να σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Κακές επιθετικές επιλογές από Τολιόπουλο, Μποχωρίδη και Κούπερ όταν η μπάλα έκαιγε. Ένα τρίποντο μαχαιριά από τον Χάρις και τα μαζεμένα φθηνά λάθη του Τζούστον χάρισαν τη νίκη στο Περιστέρι και έστειλαν τον ΑΡΗ μας στα play out.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ, ΑΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΜΑΖΙ

Τι να πρωτοσχολιάσουμε για το καθαρά αγωνιστικό σκέλος της αναμέτρησης; Ότι μετά το παιχνίδι με τον Πανιώνιο και σήμερα ο ΑΡΗΣ κατέβηκε ανέτοιμος πνευματικά και χωρίς κάποιο ουσιαστικό αγωνιστικό πλάνο; Ότι ο Βετούλας αδικαιολόγητα επέμενε επί 25’ σε παίκτες και σχήματα που δεν μας έβγαιναν; Που δεν τόλμησε να ρισκάρει ξανά με τον Ρόμπερτς παρόλο που άφησε και πάλι τον Χότζ εκτός; Που δεν έβλεπε τη ζημιά που προκαλούσε ο Χατζηδάκης και ο Φιγκερόα σε όλα τα επίπεδα; Το ότι κανένας παίκτες δεν φάνηκε να αντέχει στην πίεση καθώς πλησιάζαμε προς το τέλος του αγώνα; Εδώ ο προπονητής ήταν στα χαμένα, δεν θα ήταν οι παίκτες του; Όλα στραβά από το καλοκαίρι έως και σήμερα με τίποτα να μην διορθώνεται. Και πως να διορθωθεί όταν το σύνθημα που δόθηκε γρήγορα γρήγορα γιατί έτσι βόλευε το αφήγημα είναι να τελειώσει η "άτυχη" χρονιά να πάμε στην επόμενη; Τις πήραμε τις νίκες με την έλευση του Βετούλα. Η ομάδα κατά 99% δεν κινδυνεύει, οπότε γιατι να ζοριστούν οι παίκτες; Τον στόχο τον πέτυχαν...

ΛΙΓΟΨΥΧΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Είτε είσαι διοικητικός παράγοντας, είτε είσαι προπονητής, είτε είσαι παίκτης… για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ πρέπει να το λέει και η ψυχούλα σου. Δυστυχώς σε όλα τα επίπεδα φέτος αποδείχθηκε ότι ο ΑΡΗΣ αποτελείται από ανθρώπους πολύ λίγους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτής της ομάδας. Όπως ακριβώς δεν μπόρεσε ο  προπονητής και οι παίκτες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων σήμερα. Άλλοι τουρίστες που παίζουν για τα νούμερα τους, άλλοι ξενερωμένοι, άλλοι βαριούνται μονίμως, άλλοι λύνουν τις διαφορές τους κατά την ώρα του αγώνα και άλλοι απλά εξαφανισμένοι στα δύσκολα. Αυτός είναι όλος ο φετινός ΑΡΗ με τον Λευτέρη Μποχωρίδη ίσως να αποτελεί την μοναδική εξαίρεση. Όχι γιατί λάμπει αγωνιστικά αλλά γιατί σε πείθει ότι νιώθει και προσπαθεί. Και πάνω από όλα δεν κρύβεται σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους. Όποιος φοβάται λοιπόν ας πάει σπίτι του. Οι υπόλοιποι θα είμαστε στο Παλέ όσο και αν προσπαθείτε να μας κόψετε το γήπεδο. Κρίμα ο πιο μπασκετικός λαός της Ελλάδος να τραβάει αυτά τα ξεφτιλίκια… κρίμα…

ΥΓ. Play out λοιπόν σε μια ακόμη «διοικητική υπέρβαση» όπως αυτή αποτυπώθηκε μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου.

ΥΓ2. Ευτυχώς στη μάχη των play out μέχρι και το σενάριο των μηδέν νικών μπορεί να μας βολέψει.

ΥΓ3. Όταν την 8^η, την 7^η, την 4^η θέση με ένα απίθανο τρίποντο στη λήξη και την πιθανότητα της 6^ης θέσης(που χάθηκε σήμερα) τις βαφτίζει πετυχημένες σεζόν τότε νομοτελειακά αργά ή γρήγορα θα κατέληγες στα play out.

ΥΓ4. Αρέσει δεν αρέσει, μοναδική ρεαλιστική ελπίδα τη δεδομένη χρονική στιγμή για να δούμε κάτι διαφορετικό στον μπασκετικό ΑΡΗ την επόμενη χρονιά είναι η φήμη περί εμπλοκής του Καρυπίδη και του Πρασσά στην ΚΑΕ να πάρει σάρκα και οστά. Διαφορετικά όπως λέει και ο σοφός λαός… αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει.

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ απέναντι στον Πανιώνιο και πλέον θα διεκδικήσει τις πιθανότητες του για είσοδο στα πλέιοφς κόντρα στον νικητή του αγώνα του Περιστερίου με το Λαύριο. Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έκαναν εύκολα λάθη, ήταν άστοχοι και κόντρα στους αντιπάλους τους που βρέθηκαν σε καλή ημέρα επιθετικά δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν. Όπως δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν και στα ύπουλα σφυρίγματα των διαιτητών που «έλεγχαν» τον ρυθμό του αγώνα.

ΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Όπως ακριβώς και κόντρα στην Καρδίτσα έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ μπήκε χωρίς συγκέντρωση στο παιχνίδι. Ναι μεν ο Κούπερ οδηγούσε την ομάδα στην επίθεση μαζί με την πολύτιμη συνεισφορά του Γούντμπερι αλλά τα πολλά φθηνά λάθη έδωσαν την ευκαιρία στον Πανιώνιο να βρει τα πατήματα του και να πατήσει γκάζι. Το χειρότερο από όλα ήταν ότι η ομάδα αντί να βελτιώνεται κατά τη διάρκεια του αγώνα μάλλον γινόταν χειρότερη. 2 φορές χάθηκε η μπάλα από τα χέρια του Μποχωρίδη άλλες 2 φορές από τις απερισκεψίες του Φιγκερόα και μαζί με κάποια τραβηγμένα επιθετικά φάουλ και βήματα η ομάδα πήγε στο ημίχρονο με -14.

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΗ

Με τον Τολιόπουλο να αφήνει το νωθρό ξεκίνημα πίσω και να μπαίνει ξανά στα παπούτσια του ηγέτη αυτής της ομάδας ο ΑΡΗΣ έδειξε σημάδια ζωής. Ωστόσο οι παίκτες του Πανιωνίου με μπροστάρη τον Τσαλμπούρη είχαν βρει για τα καλά ρυθμό στην επίθεση, οι παίκτες που έριχνε ο Τσαλδάρης από τον πάγκο ο ένας έπαιζε καλύτερα από τον άλλο με αποτέλεσμα να κλειδώσουν τη νίκη χωρίς να αγχωθούν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

Έκανε το «διάβασμα» του αντιπάλου ο Βετούλας όπως φάνηκε από την άμυνα που παίζαμε στο πρώτο δεκάλεπτο, στο σύνολο όμως της αναμέτρησης κάπου το έχασε. Δεν κατάφερε να εμπνεύσει τους παίκτες του να παίξουν πιο σκληρή άμυνα, δεν ρίσκαρε να παίξει σε πιο γρήγορο ρυθμό μπας και εκμεταλλευτεί το αργό transition του Τσαλμπούρη και επέμεινε πάρα πολύ σε σχήματα που δεν του έβγαιναν. Το πρόβλημα όμως της χημείας και της σταθερότητας μας ακολουθεί από την αρχή της χρονιάς και με τους περισσότερους παίκτες όμως και καιρό να φαίνεται στο μυαλό τους να έχουν κατά κύριο λόγο το επόμενο τους συμβόλαιο, δύσκολα να αποφεύγαμε την ήττα.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ 2^Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Ήθελε ο ΑΡΗΣ να πάρει το διπλό και να διασκευάσει ως ένα βαθμό τις εντυπώσεις αυτής της ταλαίπωρης χρονιάς αλλά δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τις κακές του συνήθειες. Τα επιπόλαια λάθη, η χαλαρή άμυνα και η αστοχία από τα 6.75 δεν του το επέτρεψαν. Επόμενος στόχος… η πρόκριση στα πλέιοφς εντός έδρας αναμένοντας τον νικητή της 2^ης αναμέτρησης της ημέρας.

ΥΓ. Γρήγορα απαντήθηκε το ερώτημα για το αν η «διαφορετική διαχείριση» των εκλογών του ΕΣΑΚΕ και της επικοινωνίας με την ΕΟΚ θα αλλάξει την κατάσταση με την διαιτησία. Όταν ο Γκίκας 2 φορές μπροστά σου κάνει επιδεικτικά το φάουλ και σηκώνει το χέρι και δεν το σφυρίζεις και όταν πας στο replay και δεν βλέπεις το πέταγμα της μπάλας προς τον Μποχωρίδη προφανώς και σημαίνει ότι κατέβηκες στο γήπεδο για να σφυρίξεις συγκεκριμένα πράγματα και όχι αυτά που θα δεις. Άλλοι διαιτητές στο Β ημίχρονο αφού όμως πρώτα ο Πανιώνιος πήρε μια διαφορά ασφαλείας.

Την άτυπη ρεβάνς για την ήττα ντροπής του πρώτου γύρου πήρε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Καρδίτσα επικρατώντας με 76-82! Η ομάδα κέρδισε κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ, περιόρισε τα λάθη της στο Β ημίχρονο και πυροβολώντας από τα 6.75 έφθασε στη νίκη. Αποφύγαμε το μαρτύριο των play out και πλέον στόχος είναι ένα καλύτερο πλασάρισμα με φόντο κάποια οικονομικά οφέλη βάσει τελικής  κατάταξης.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Με τον Τολιόπουλο τελικά να παραμένει εκτός μάχης ο ΑΡΗΣ μπήκε ορεξάτος και προσπάθησε από νωρίς να δείξει τις διαθέσεις του χτυπώντας κυρίως με τον Κούπερ και τον Γούντμπερι. Το μεγάλο πρόβλημα όμως που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν τα επιπόλαια λάθη ανά πάσα στιγμή. Κάτι που επέτρεψε στους αντιπάλους να φθάσουν μέχρι και το +6. Η ομάδα είχε διάθεση, πάλευε σε άμυνα και ριμπάουντ, έβρισκε λύσεις στην επίθεση αλλά τα φθηνά λάθη(ίσως και να σημειώθηκε ρεκόρ ημιχρόνου)  ήταν αυτά που την κρατούσαν πίσω στο σκορ.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ

Ένα πράγμα χρειαζόταν να κάνει ο ΑΡΗΣ για να διεκδικήσει το παιχνίδι και αυτό ήταν να σταματήσει να χαρίζει την μπάλα στον αντίπαλο με τόση ευκολία. Με το που ξεκίνησε να το κάνει με την έναρξη του 2^ου δεκαλέπτου τα πάντα άλλαξαν! Η ομάδα χάρη στους Κούπερ, Γούντμπερ και Χατζηδάκη έβρισκε λύσεις στην επίθεση, τα ριμπάουντ τα είχε καπαρωμένα και στην άμυνα οδηγούσε τους αντιπάλους του από την μια κακή επιλογή στην άλλη. Παρά την αντίσταση της Καρδίτσα από τα μέσα της 3^ης περιόδου ο ΑΡΗΣ έδειχνε ότι είχε βρει ρυθμό σε όλες τις πλευρές του γηπέδου και ήταν απλά θέμα χρόνου να κλειδώσει τη νίκη. Η διαφορά πήγε στο +11 και παρά τις προσπάθειες της Καρδίτσας, οι παίκτες μας χωρίς ιδιαίτερο άγχος στα τελευταία λεπτά κράτησαν τη νίκη.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ

Αυτά τα μόνιμα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μας μέσα στο παιχνίδι είχε να αντιμετωπίσει ο ΑΡΗΣ μας κατά κύριο λόγο και όταν τα κατάφερε πήρε αυτό που δικαιούταν. Χωρίς να κάνει κάτι το μαγικό ο Βετούλας απλά με μια πιο ώριμη διαχείριση κατάφερε να τιθασεύει τον Κούπερ που σήμερα από μοιραίος όπως θα μπορούσε να ήταν με τα λάθη του τελικά έγινε ο κορυφαίος με τους πόντους του. Έδωσε περισσότερες πρωτοβουλίες στον Γούντμπερι και έβαλε και μέσα στο ροτέισον της περιφέρειας και τον Φίλλιο με τον Χότζ. Ακόμη και αυτός ο Χότζ παρά τα μόνιμα προβλήματα του στην άμυνα επί Βετούλα έχει καταφέρει να δείξει ένα πιο θετικό πρόσωπο. Όπως και ο Χατζηδάκης αλλά και ο Γκιουζέλης. Εξακολουθούν να υποφέρουν τα μάτια μας και να πονάει η ψυχή μας βλέποντας τη φετινή ομάδα αλλά σίγουρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα μετά την αλλαγή προπονητή.

ΑΤΥΠΗ ΡΕΒΑΝΣ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Χωρίς Τολιόπουλο αλλά με περίσσια διάθεση και πάθος ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κερδίσει την Καρδίτσα και να πάρει την άτυπη ρεβάνς για την βαριά ήττα του πρώτου γύρου. Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα ήταν ιδιαίτερα μαχητικοί σε όλη την διάρκεια του αγώνα και όταν αποφάσισαν να σοβαρευτούν σταματώντας τα φθηνά λάθη πήραν τα ηνία της αναμέτρησης και έφθασαν στη νίκη. Αποφύγαμε τον  εφιάλτη των πλεϊ άουτ και πλέον από την όγδοη θέση... κοιτάμε ως προς το επόμενο χαμηλό ταβάνι αυτής της μαρτυρικής χρονιάς. Με το μυαλό μας πάντα σε όλα αυτά που θα πρέπει να δρομολογηθούν για να μην ξαναζήσουμε τέτοια χρονιά.

Όσο μπορούσε το πάλεψε ο ΑΡΗΣ μας το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό χωρίς όπως ήταν αναμενόμενο να αποφύγει την ήττα. Με δεδομένες όμως τις σημαντικές απουσίες του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη, ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός σε αρκετά σημεία του αγώνα και έδειξε θα μπορούσαμε να πούμε ένα θετικό πρόσωπο. Αρκετός ο κόσμος στο Παλέ με την παρουσία του πρωταθλητή Ευρώπης να είναι στο επίκεντρο παρά το ενδιαφέρον για το ίδιο το παιχνίδι.

ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Άσχημα ήταν τα πρώτα λεπτά για την ομάδα μας όπου γρήγορα γρήγορα μπήκε στη διαδικασία να κυνηγάει στο σκορ με την αστοχία και την πνευματική απουσία του Κούπερ να χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας. Εκεί ο Βετούλας έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά έβαλε τον Φίλλιο στον άσσο και μαζί με το κρεσέντο του Χότζ το 2-11 μετατράπηκε στο 20-17 στο τέλος του Α’ δεκαλέπτου.

ΤΟΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ

Αν και με περιορισμένο ρόστερ οι παίκτες του Βετούλα έδειχναν ιδιαίτερη διάθεση και αυτό ισορροπούσε την έλλειψη ποιότητας σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Αυτή η διάθεση όμως είχε τα σκαμπανεβάσματα της ως προς την αποτελεσματικότητα πάνω στο παρκέ. Από εκεί που βγάζαμε καλές άμυνες, μαζεύαμε τα ριμπάουντ και σκοράραμε στον αιφνιδιασμό ξαφνικά ξεχνούσαμε να επιστρέψουμε στην άμυνα και κάναμε το ένα φθηνό λάθος μετά το άλλο. Και όταν κόντρα σε μια εχθρική διαιτησία σαν τη σημερινή τις βολές που κερδίζεις τις πετάς στα σκουπίδια τότε δεν ελπίζεις σε τίποτα παραπάνω πέρα από μια αξιοπρεπής ήττα. Όπως ακριβώς ήταν η σημερινή,  με τον ΑΡΗ να παλεύει να μειώσει και τον Παναθηναϊκό με ξεσπάσματα στο παιχνίδι του να καταφέρνει να κλειδώσει τη νίκη χωρίς άγχος.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προετοιμασμένοι για μια βαριά εκνευριστική ήττα πήγαμε στο γήπεδο με την ομάδα μας ως ένα βαθμό να μας εκπλήσσει ευχάριστα με την ανταγωνιστικότητα της. Παρά τα σκαμπανεβάσματα του Κούπερ, το πολύ κακό παιχνίδι(στην επίθεση) του Τζούστον και την αστοχία του Γούντμπερι έξω από τα 6.75 ο ΑΡΗΣ πάλεψε και κόντραρε τον Παναθηναϊκό που μόνο στην 4^η περίοδο ξεκίνησε να νιώθει άνετα. Όλες τις προηγούμενες φορές που προσπάθησαν οι αντίπαλοι μας να τελειώσουν το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ αντέδρασε και αυτή την αντίδραση αλλά και τη μαχητικότητα που έδειξαν οι παίκτες μας σήμερα θα πρέπει να τα κρατήσουμε και για τη συνέχεια. Όπως και την πολύ καλή εμφάνιση του Φιγκερόα και του Γουίλις αλλά και τα 4 τρίποντα του Χότζ.

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Και μόνο υπολογίζοντας τη δυναμική του αντιπάλου συν τις σημαντικές απουσίες καταλαβαίνεις ότι σήμερα τα πράγματα ήταν εξαρχής δύσκολα. Με αυτό το δεδομένο ο ΑΡΗΣ τα πήγε αρκετά καλά στο παιχνίδι. Σίγουρα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα για να αγχώσει λίγο τον Άταμαν και τους παίκτες του αλλά για αυτόν τον προβληματικό ΑΡΗ αυτά τα επίπεδα απόδοσης είναι υψηλά. Επειδή όμως με τις «θετικές εντυπώσεις» δεν κερδίζεις τίποτα, περιμένουμε να δούμε έναν εξίσου μαχητικό ΑΡΗ να φεύγει νικητής από την Καρδίτσα την επόμενη αγωνιστική. Για να σώσουμε ότι σώζεται…

ΥΓ. Καλό το κοουτσάρισμα του Βετούλα σήμερα, κρίμα που δεν είχε ανάλογα αντανακλαστικά και στο ματς της Πυλαίας.

ΥΓ2. Για τα οικονομικά δεδομένα του ΑΡΗ των τελευταίων ετών η τελική κατάταξη και το χρηματικό ποσό που θα πάρει βάσει τελικής θέσης την επόμενη χρονιά έχει μεγάλη σημασία. Ιδιαίτερα μετά τη «ζημιά» του Καστρίτη που θα ήταν καλό κάποια στιγμή να την μάθουμε και εμείς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ξέρουμε(από περιέργεια) αυτά τα χρόνια της οικονομικής εξυγίανσης πόσο κοστίζει το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια και στα γραφεία.  

ΥΓ3. Πόσο θλιβερό να αναλώνεσαι στο ντέρμπι των πρώην προπονητών και να νιώθεις δικαιωμένος για τα επόμενα συμβόλαια στην καριέρα τους; Η αποθέωση της μετριότητας μάλλον μας έχει γίνει κακή συνήθεια που δεν λέει να κοπεί.

ΥΓ4. Για να δούμε εκεί στη Βαρέζε πόσο μ@κ@κες είναι;

Πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ ξεπέρασε τις σημαντικές απουσίες των Γουίλις και Μποχωρίδη και επικράτησε του Λαυρίου με 82-65! Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση σε όλη την διάρκεια του αγώνα, δεν επέτρεψαν στο Λαύριο να πιστέψει ότι μπορεί να αντιδράσει και με το που διόρθωσαν τα ποσοστά ευστοχίας στο Β ημίχρονο κλείδωσαν τη νίκη και μαζί με τη διαφορά που μας δίνει το πλεονέκτημα σε αυτή την μίζερη κούρσα στις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Πνευματικά έτοιμη παρουσιάστηκε η ομάδα στο σημερινό παιχνίδι, με σχεδόν όλους τους παίκτες να μπαίνουν από νωρίς αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους σε ένα «πονηρό» παιχνίδι. Με αρκετά τρεξίματα, γρήγορες επιστροφές, σωστή άμυνα στον παίκτη που είχε τη μπάλα και αρκετή ένταση στα ριμπάουντ και στην άμυνα κάτω από το καλάθι κατάφεραν από σχετικά νωρίς να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Η αστοχία στα μακρινά σουτ και η παραφωνία που άκουγε στο όνομα Σαρίφ Κούπερ ήταν αυτά που για περίπου 15’ κρατούσαν το Λαύριο κοντά στο παιχνίδι. Η άνοδος του Τολιόπουλου, η εκρηκτικότητα του Τζούστον και τα εύστοχα σουτ του Γούντμπερι έφεραν τη διαφορά στο +15.

ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΣ

Με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου η μισή δουλειά είχε γίνει. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό, είχε πολυφωνία στην επίθεση και σε άμυνα και ριμπάουντ έβλεπες μια μαχητικότητα από όλους τους παίκτες που ήταν πάνω στο παρκέ που συνεχώς κλιμακωνόταν. Το Λαύριο είχε εγκλωβιστεί στο παιχνίδι μας και το μόνο που πάλευε ήταν να ρίξει τη διαφορά από τους 18 πόντους που είχε καρφωθεί για πολύ ωραία. Ακόμη και όταν ο Βετούλας αποφάσισε να ανοίξει το ροτέισον και να μοιράσει περισσότερο το χρόνο η ομάδα κατάφερε να παραμένει ανταγωνιστική και να διατηρεί σχετικά εύκολα το προβάδισμα της μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Ικανοποιημένος δήλωσε ο Νίκος Βετούλας στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε της αναμέτρησης, και πως να μην είναι; Είδε τον Χατζηδάκη να εκμεταλλεύεται την υπεροχή του κάτω από το καλάθι με 11 πόντους και 11 ριμπάουντ και παρέα με τον δυναμικό Τζούστον(10 πόντοι, 12 ριμπάουντ) να κερδίζουν με ευκολία την μάχη των ψηλών. Είδε τον Τολιόπουλο να βρίσκει ρυθμό και να αλλάζει τη ροή της αναμέτρησης αλλά και τον Γούντμπερι να μην πτοείται από τα πρώτα άστοχα σουτ και τελικά να γίνεται ο καταλύτης αυτής της νίκης.  Είδε και όλους τους υπόλοιπους να προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή τη νίκη. Υπήρχε φυσικά και ο Κούπερ που ήταν σε άλλο γήπεδο, υπήρχαν και κάποια παιδαριώδη λάθη. Για τον φετινό όμως ΑΡΗ να κερδίζει από το 13’ με διψήφια διαφορά και να το κρατάει με ευκολία μέχρι το τέλος είναι επίτευγμα.  Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάνει με 2 σημαντικότατες απουσίες όπως αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΒΡΑΔΙΑ

Έπρεπε να φθάσουμε στην 20ή αγωνιστική για να απολαύσουμε ένα παιχνίδι χαλαρά χωρίς να αγχωνόμαστε και να εκνευριζόμαστε μέχρι να έρθει η νίκη. Σήμερα η ομάδα τα είχε σχεδόν όλα! Έβγαλε ένταση σε άμυνα και ριμπάουντ επί 40’, έτρεξε όποτε της δόθηκε η ευκαιρία, προσπέρασε την αστοχία του πρώτου ημιχρόνου και κλείδωσε με τα μακρινά σουτ τη νίκη και την διαφορά που χρειαζόμασταν. Κρατάμε το ευχάριστο δίωρο που μας χάρισε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και συνεχίζουμε στην βασανιστική πορεία που έχουμε χαράξει από την αρχή της χρονιάς.

ΥΓ. Έχει χαθεί κάθε μέτρο στο ελληνικό μπάσκετ… διαμαρτυρόμενο και αδικημένο το Λαύριο. Το Λαύριο που είχε χρονιές που πήγαινε χέρι χέρι με την  Τσαρούχα.

ΥΓ2. Τελικά στην 20^η αγωνιστική πέρα από την εύκολη νίκη,  μάθαμε ότι ακόμη και με 2 σημαντικές απουσίες σαν και αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη μπορείς να κερδίσεις!