Την τελευταία του ευρωπαϊκή αγγαρεία έβγαλε εις πέρας ο μπασκετικός ΑΡΗΣ, προσθέτοντας άλλη μια ήττα στη φετινή του συγκομιδή. Ελάχιστη προσπάθεια από την πλειοψηφία των παικτών, ακόμη πιο λίγη πνευματική συγκέντρωση σε ένα παιχνίδι που ούτε ως προπόνηση δεν αξιοποιήθηκε. Ελάχιστος ο κόσμος στο γήπεδο παρά το φθηνό εισιτήριο δείγμα της απογοήτευσης που έχει σκορπίσει ο φετινός ΑΡΗΣ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΧΑΛΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΑΠΩΝ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ
Στην επίθεση του βασίστηκε ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα της αναμέτρησης σε μια προσπάθεια να καλύψει τις αδυναμίες του στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Φιγκερόα, Κούπερ και Ρόμπερτς είχαν τον τρόπο τους στην επίθεση και το +7 λίγο πριν το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου σε έκανε να ελπίζεις ότι ίσως σήμερα να βλέπαμε κάτι το διαφορετικό. Όσο όμως περνούσε ο χρόνος η πληγή της άμυνας και των χαμένων ριμπάουντ αιμορραγούσε ολοένα και πιο έντονα. Η Κλουζ εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο τις δεύτερες ευκαιρίες και με συνοπτικές διαδικασίες άλλαξε την εικόνα του αγώνα.
ΕΙΚΟΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ
Οι Ρουμάνοι προσπέρασαν στο σκορ και φούλαραν ολοταχώς για να χτίσουν και μια διαφορά ασφαλείας. Ασφάλεια για την Κλούζ το 59-82 στο 34’, ένας ακόμη ευρωπαϊκός εφιάλτης για εμάς. Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι και η διαιτησία έβαλε το χεράκι της μιας και μέχρι να πάει η διαφορά στο +20 για τους Ρουμάνους, τα σφυρίγματα ήταν 100-0. Αυτό όμως που πονάει είναι η εικόνα που έδειξε η ομάδα από ένα σημείο και μετά. Ανόητα λάθη, αβίαστες επιλογές στην επίθεση, κουραστική αστοχία και καμία απολύτως διάθεση για να παλέψουν σε οποιαδήποτε φάση. Τα 2 συνεχόμενα εντυπωσιακά καρφώματα του Γούντμπερι και η μείωση της διαφοράς προς στιγμή ξύπνησε τους λίγους ηρωικούς φίλους που βρέθηκαν στο γήπεδο αλλά όλο αυτό ήταν μια παρένθεση που κράτησε λίγα δευτερόλεπτα.
Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ… ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ
Όταν από το ξεκίνημα της χρονιάς δικαιολογείς τα πάντα, εκλογικεύεις κάθε ήττα και χωρίς ίχνος ντροπής δηλώνεις ευθαρσώς ότι επιλέγεις παιχνίδια τότε κάπου στην πορεία εγκλωβίζεσαι σε ένα αρνητικό μοτίβο. Σε ένα μοτίβο σαν το σημερινό με μια ομάδα που είχε τόσο καρφωμένο στο μυαλό της ότι το παιχνίδι ήταν αδιάφορο που δεν μπήκε καν στην διαδικασία να το αξιοποιήσει ως προπόνηση. Ακόμη και σε ατομικό επίπεδο που η λογική θα έλεγε ότι χωρίς άγχος θα μπορούσαν κάποιοι παίκτες να μας δείξουν έστω σήμερα μια βελτίωση παραπάνω, δεν είδαμε τίποτα. Και γιατί άλλωστε να προσπαθήσει ο οποιοσδήποτε παίκτης να ιδρώσει παραπάνω όταν το παιχνίδι είναι αδιάφορο και η ήττα είναι ήττα ασχέτως της τελικής διαφοράς; Έτσι τους έμαθαν ότι τσουλάνε τα πράγματα στον φετινό ΑΡΗ και πάνω σε αυτό το σκεπτικό συνεχίζουν και πορεύονται σχεδόν όλοι οι παίκτες. Ίσως αυτή η αλλαγή νοοτροπίας να είναι και η πιο σημαντική πρόκληση για τον Νίκο Βετούλα. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε για το αν οι Γούντμπερι και Φίλλιος ξεχώρισαν. Αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία πως να αλλάξει ριζικά η κακή αγωνιστική μας κατάσταση;
ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ
Με μια «τιμητική» ήττα με μόλις 15 πόντους από την ρουμάνικη Κλούζ ο ΑΡΗΣ έριξε τίτλους τέλους στα ευρωπαϊκά του βάσανα. Όταν σου έχει γίνει συνήθεια η επιλογή παιχνιδιών, η αδιαφορία και οι εύκολες ήττες τότε κάπου μπορεί να παρασυρθείς και ακόμη και εκεί που οφείλεις να δείξεις ότι κάτι πάει καλύτερα, κάτι αλλάζει, κάτι βελτιώνεται …εσύ κάνεις πάλι τα δικά σου. Ευτυχώς που μας τελειώσανε τα αδιάφορα παιχνίδια(και οι δικαιολογίες) και ακολουθούν must win αναμετρήσεις όπως αυτή με τον Πανιώνιο. Εκεί που ελπίζουμε να γυρίσει ο διακόπτης και να μην παρασυρθούμε από τις κακές μας συνήθειες.
ΥΓ. Καλά ξηγήθηκε η ΚΑΕ με το «πακέτο» εισιτηρίων. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν οι τιμές των εισιτηρίων.
Σημαντική νίκη πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στο Μαρούσι σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα με τον ΑΡΗ μας αυτή τη φορά να κάνει την ανατροπή από το -11 και να καταφέρνει να φεύγει με το διπλό! Καθοριστικός ο Τολιόπουλος στο 4ο δεκάλεπτο, θύμισε κάτι από τον killer της περσινής περιόδου αν και δεν ξεκίνησε καθόλου καλά στο παιχνίδι. Περισσότερο ψύχραιμος και υπομονετικός ο ΑΡΗΣ υπό την καθοδήγηση του Βετούλα μοιάζει να βρίσκει την ηρεμία του και να χτίζει έστω και με αργούς ρυθμούς μια αγωνιστική ταυτότητα.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ
Δεν έχασε χρόνο ο ΑΡΗΣ μας και με το που πάτησε στο παρκέ ξεκίνησε να ξεδιπλώνει τις αδυναμίες του κοντά στο καλάθι. Ο Λαντζεβάιν έκανε πάρτι με την άμυνα του Ρόμπερτς αλλά και την απάθεια όλων στα ριμπάουντ. Οι αντίπαλοι μας όποτε ήθελαν έμπαιναν και σκόραραν χωρίς να βρίσκουν αντίσταση, με τα μακρινά σουτ και το επιθετικό κρεσέντο του Γουίλις να είναι αυτό που δεν επέτρεπε στο Μαρούσι να ξεφύγει στο σκορ.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
Όσο συνεχιζόταν η αδυναμία μας στην άμυνα και στα ριμπάουντ η επίθεση ήταν αυτή που μας κρατούσε. Μποχωρίδης, Γούντμπερι και Κούπερ πήραν την σκυτάλη από τον Γουίλις και κρατούσαν την ομάδα μέσα στο παιχνίδι. Όταν όμως ο Χάρελ πήρε μπρος και το τραγικό στα τρίποντα Μαρούσι βρήκε και 2-3 εύστοχα η διαφορά πήγε στο -11. ΄Ένα σημείο στο παιχνίδι περίπου 12’ πριν το τέλος με την εικόνα των 2 ομάδων να μοιάζει εκ διαμέτρου αντίθετη. Από την μια το Μαρούσι να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα και να βελτιώνεται και από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας να μοιάζει ανήμπορος να αντιδράσει.
ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Κούπερ, Γκιουζέλης και Τολιόπουλος με τη σειρά ήταν οι παίκτες που οδήγησαν στην ανατροπή του -11 όταν όλα έμοιαζαν χαμένα. Κάτι που όπως φάνηκε αιφνιδίασε τους αντιπάλους μας που πίστευαν ότι είχαν «κλειδώσει» τη νίκη με αποτέλεσμα στα τελευταία λεπτά με το που προσπεράσαμε να βγάζουν το χειρότερο πρόσωπο τους. Αντιθέτως η ομάδα μας πήρε τα πάνω της με πρώτο και καλύτερο τον Τολιόπουλο που θύμισε τον περσινό παίκτη που δεν αποδεχόταν ποτέ την ήττα. Με μεγάλα σουτ και ωραίες ασιστ στους συμπαίκτες του ήταν από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες αυτής της νίκης.
ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ
Δεν έχουμε κανά καημό να ασχολούμαστε με τον Καστρίτη τώρα που είναι παρελθόν αλλά ο κόουτς πέρα από τα όποια λάθη του, περνούσε και τον εκνευρισμό του στους παίκτες κατά την διάρκεια των αγώνων. Έναν εκνευρισμό που ιδιαίτερα όταν πηγαίναμε στα κρίσιμα η ομάδα έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο και έχανε τις νίκες μέσα από τα χέρια της. Σήμερα ο ΑΡΗΣ απέφυγε τα λάθη των προηγούμενων παιχνιδιών που κρίθηκαν στον πόντο, δεν πήγε σε βιαστικές επιλογές, έπαιξε με τον χρόνο, ήταν εύστοχος στις βολές και δεν επέτρεψε στους αντιπάλους μας να διεκδικήσουν την νίκη. Είδαμε τον Γκιουζέλη για 2ο συνεχόμενο παιχνίδι να είναι επιδραστικός και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Τον Κούπερ να τραβάει φρένο και να σκέφτεται περισσότερο τις επιλογές του. Τον Γουίλις να βάζει στοπ στα λάθη του και τον Τολιόπουλο από εκεί που έμοιαζε αδιάφορος να ξυπνάει το θηρίο μέσα του. Μαζί με τους Γούντμπερι, Μποχωρίδη και Χατζηδάκη να κάνουν πολύ βρώμικη δουλειά και να συνεισφέρουν ποικιλοτρόπως στο παιχνίδι. Ξεκάθαρα όλες αυτές οι μικρές αλλαγές σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο φέρνουν την υπογραφή του Βετούλα. Όχι γιατί πρόλαβε μέσα σε λίγες ημέρες να «χτίσει» κάτι καινούργιο αλλά μπόρεσε να «γκρεμίσει» αρκετές εμμονές του πρώην κόουτς που είχαν εγκλωβίσει την ομάδα όπως η άμυνα. Ναι και σήμερα ο ΑΡΗΣ ήταν στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα κακός στην άμυνα. Ήταν όμως απλά κακός… και όχι αυτοκαταστροφικός με πολλά αχρείαστα φάουλ, σπατάλη ενέργειας και βολές δώρο στον αντίπαλο. Ακόμη και στην επίθεση προσπαθεί η ομάδα να κυκλοφορήσει την μπάλα και όχι από την αρχή μέχρι το τέλος η μπάλα να είναι στα χέρια του Κούπερ ή του Τολιόπουλου που θα πάρουν τελικά και το σουτ. Μέχρι και τους ψηλούς προσπαθούμε να βάλουμε στο παιχνίδι παρόλο που ακόμη δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.
ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ
Αυτή τη φορά η ομάδα τα κατάφερε! Επέστρεψε από το -11 σε ένα χρονικό σημείο όπου έδειχναν όλα χαμένα, πήρε το προβάδισμα και στο τέλος έδειξε την απαραίτητη ψυχραιμία ώστε να αποφύγει το χαρακίρι όπως τις προηγούμενες φορές. Βελτιωμένη η ομάδα αν και έμοιαζε σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού να παλεύει κόντρα στον κακό της εαυτό. Πλέον με αυτή τη νίκη μπορεί ο ΑΡΗΣ να ανασάνει με ανακούφιση και να δει τη συνέχεια του πρωταθλήματος με λιγότερο άγχος. Και που ξέρεις; Αν κερδίσεις το Πανιώνιο και έρθουν και κάποια βολικά αποτελέσματα ίσως ξαφνικά να αποκτήσουμε και ένα ενδιαφέρον για τη συνέχεια πέρα από την αποφυγή των χειρότερων σεναρίων.
ΥΓ. ΑΛΚΗ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ
Ούτε κόντρα στον άλλο ουραγό του ομίλου τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ αν και σε μεγάλο βαθμό έδειξε βελτιωμένος και είχε πολλές ευκαιρίες για να πάρει τη νίκη. Στο τέλος όμως τόσο της κανονικής διάρκειας του αγώνα όσο και της παράτασης δεν κατάφερε να αποφύγει τις κακές του συνήθειες και γνώρισε μια ακόμη ήττα στις λεπτομέρειες. Ξεκάθαρη η διάθεση του νέου προπονητή να αλλάξει τα πράγματα, με τους παίκτες μας όμως στο τέλος να δείχνουν ότι είναι εθισμένοι στην ήττα.
ΥΠΟ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ
Κανείς δεν περίμενε με 1-2 προπονήσεις να δει άλλη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Όταν όμως παίζεις τόσο κακό και άναρχο μπάσκετ σαν και αυτό που παίζει ο ΑΡΗΣ φέτος ακόμη και 1-2 βασικές αλλαγές είναι αρκετές για να φανεί η διαφορά. Με αυτή τη λογική είδαμε έναν πιο ήρεμο ΑΡΗ, να μην αναλώνεται ανούσια στην άμυνα με φθηνά φάουλ και άσκοπη πίεση την ίδια στιγμή που οι περιστροφές στην επίθεση περιορίστηκαν και η μπάλα κυκλοφόρησε πιο ορθολογικά. Μια εικόνα που του επέτρεψε να είναι ανταγωνιστικός παρά τις χαμένες μάχες στα ριμπάουντ. Ο Γουίλις από το ξεκίνημα ήταν η αιχμή του δόρατος στην επίθεση με τους υπόλοιπους σιγά σιγά να δίνουν και αυτοί λύσεις.
ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ
Κόντρα σε ότι έχουμε δει ως τώρα όσο κυλούσε ο χρόνος η ομάδα βελτίωνε τις αδυναμίες της. Στα ριμπάουντ είδαμε περισσότερη αποφασιστικότητα και στην επίθεση ανακαλύψαμε ότι και άλλοι παίκτες εκτός των Γουίλις, Κούπερ και Τολιόπουλου μπορούν να σκοράρουν. Γκιούζελης και Φίλλιος τόλμησαν τα ελεύθερα σουτ που τους δόθηκαν και βρήκαν στόχο. Το ίδιο και ο Χότζ με 3 στα 5 τρίποντα. Προς στιγμή καταφέραμε να ξεφύγουμε με 8 πόντους αλλά φαινόταν ότι οι αντίπαλοι μας δεν θα τα παρατούσαν έτσι απλά.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ
Η εκνευριστική ευστοχία των Γερμανών έξω από τα 6.75 στο Β ημίχρονο, οι στιγμές χαλάρωσης σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και τα φαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών μετέτρεψαν το παιχνίδι σε ντέρμπι για γερά νεύρα με τις 2 ομάδες να πηγαίνουν πόντο. Όταν όμως ήρθε η ώρα για τα κρίσιμα η κούραση και η ηττοπάθεια που έχει περάσει στο πετσί των παικτών μας έκανε την εμφάνιση της. Τόσο στην κανονική διάρκεια όπου ισοφαριστήκαμε με φόλοου σε νεκρό χρόνο όσο και στο τέλος της παράτασης με τις πολλές χαμένες βολές και τα παιδαριώδη λάθη είδαμε μια επανάληψη όλης αυτής της αγωνιστικής τρικυμίας που μας έχει οδηγήσει στην τελευταία θέση του ομίλου, στην προτελευταία θέση του ελληνικού πρωταθλήματος και εκτός του final 8 του κυπέλλου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ
Λίγα 24ωρα μετρά ο Νίκος Βετούλας στον πάγκο και θα ήταν αδύνατο να μπορούσε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να επιδράσει σε μεγάλο βαθμό στο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας. Και όμως με μια πιο απλή άμυνα χωρίς την παράλογη πίεση παντού με τα πολλά φάουλ η ομάδα έδειχνε πιο στιβαρή. Στην επίθεση μέχρι να φθάσουμε στα κρίσιμα είχε περισσότερη ηρεμία και καλύτερες επιλογές με συμμετοχή σχεδόν όλων των παικτών. Όλοι προσπάθησαν και σχεδόν όλοι κάτι πρόσφεραν. Είδαμε τον Γκιούζελη και τον Φίλλιο να σκοράρουν, τον Γουίλις να μοχθεί περισσότερο σε άμυνα και ριμπάουντ μετά την αδιαφορία του 1ου δεκαλέπτου, τον Ρόμπερτς να βελτιώνεται αισθητά σε όλους τους τομείς μέσα στο παιχνίδι, είδαμε τον Χότζ επιτέλους να βρίσκει στόχο! Προφανώς και οι παίκτες ήθελαν να δείξουν κάτι παραπάνω αλλά και ο Βετούλας μοίρασε τον χρόνο σωστά. Όλα σωστά, όλα καλά μέχρι τα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Εκεί παίκτες και προπονητής έχασαν κυριολεκτικά την μπάλα. Η κούραση και η κακή ψυχολογία θόλωσε το μυαλό των παικτών και εκεί κάπου αδράνησε και ο πάγκος να ρισκάρει με μια αλλαγή. Σίγουρα πληγώνει ο τρόπος με τον οποίο ήρθε μια ακόμη μια ήττα αλλά αυτό που προέχει είναι να αλλάξει άμεσα το αγωνιστικό μας πρόσωπο. Σήμερα έγινε ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
ΝΕΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΝΕΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Προσπάθησε, πάλεψε αλλά στο τέλος τα κατάφερε και πάλι να χάσει …όπως ακριβώς μας έχει συνηθίσει από την αρχή της χρονιάς. Δεν κόβονται οι κακές συνήθειες έτσι εύκολα, ιδιαίτερα για μια ομάδα με τόσα πολλά προβλήματα που δεν κάνει σχεδόν τίποτα σωστά πάνω στο παρκέ. Σήμερα όμως είδαμε παίκτες «εξαφανισμένους» να εμφανίζονται και μια ομάδα να προσπαθεί να παίξει πιο ορθολογικά παρόλο που στα κρίσιμα τα έκανε όλα λάθος. Λάθη που θα πρέπει να διορθώσει ο νέος κόουτς με τους παίκτες του μιας και το Σάββατο στο Μαρούσι τα λάθη δεν επιτρέπονται.
ΥΓ. Αν κάτι αναγνωρίζω στον Καστρίτη και στην πορεία του στην ομάδα μας είναι ότι μας έκανε να νιώσουμε ύστερα από χρόνια έστω και σπασμωδικά ότι ΑΡΗΣ σημαίνει μαχητής! Αυτό το συναίσθημα μεταφράστηκε σε μια σχέση εμπιστοσύνης, με τον κόσμο να στηρίζει μαζίκα την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια παρά τις όποιες στραβές και ατυχίες. Το πως εξελίχθηκε αυτή η σχέση εμπιστοσύνης και αυτή η στήριξη φάνηκε σήμερα από την εικόνα του σχεδόν άδειου γηπέδου.
ΥΓ2. Καλοί οι συναισθηματισμοί, τα θετικά πρόσημα, οι άξιοι άνθρωποι και το οικογενειακό κλίμα που διέπει τον μπασκετικό ΑΡΗ αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να θυμηθούμε(και να αποδεχθούμε) ότι ο καθρέφτης της ομάδας είναι το γήπεδο …και η κερκίδα. Εκεί δηλαδή όπου η ομάδα κερδίζει και ο κόσμος στην κερκίδα γουστάρει.
Σημαντική ευκαιρία να ανακάμψει βαθμολογικά και να δώσει ένα ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα έχασε ο ΑΡΗΣ μας στο Περιστέρι όπου ηττήθηκε με 73-68. Μπορεί αυτή τη φορά η ομάδα να μην διασύρθηκε και να έφθασε πολύ κοντά στη νίκη αλλά όταν το χιλιοταλαιπωρημένο Περιστέρι που είχε και αυτό τις δικές του σημαντικές απουσίες σου κάνει ανατροπή από το -20 τότε η πίκρα και η ντροπή είναι ανάλογη της 40άρας… Ίδια αποτελέσματα και ίδιες δικαιολογίες από τον Καστρίτη που συνεχίζει απτόητος να ισοπεδώνει την καψούρα μας με τις «προπονητικές του ικανότητες» και την υπεροψία του.
ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ
10’ τρίβαμε τα μάτια μας με τον ΑΡΗ που βλέπαμε πάνω στο παρκέ. Συγκεντρωμένος σε άμυνα και ριμπάουντ, υπομονή και σωστή κυκλοφορίας στην επίθεση. Ο ΑΡΗΣ έκανε τα πάντα σωστά πάνω στο παρκέ, ήταν εύστοχος και κατάφερε να φθάσει στο +20 περίπου 2’ πριν το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Γουίλις, Κούπερ, Ρόμπερτς, Μποχωρίδης, Φιγκερόα και Τολιόπουλος έμοιαζαν αποφασισμένοι να καθαρίσουν από νωρίς την υπόθεση νίκη.
ΔΟΚΤΩΡ ΤΖΕΚΙΛ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΧΑΪΝΤ
Από το παιχνίδι με την Μπούργκ είχαμε να δούμε τον ΑΡΗ να παίζει τόσο καλά και προς στιγμή πιστέψαμε ότι ίσως μετά τη νίκη με τον Κολοσσό, τουλάχιστον στο ελληνικό πρωτάθλημα ίσως ήρθε η ώρα να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ. Έλα όμως που τελικά η ομάδα αποφάσισε να μιμηθεί τον γνωστό χαρακτήρα Δρ.Τζέκιλ και το alter ego του τον κ.Χάιντ. Άλλος ΑΡΗΣ σε όλη τη συνέχεια του παιχνιδιού. Όσο κυλούσε το παιχνίδι, τα πρώτα δέκα λεπτά έμοιαζαν με εικόνες που ξεθώριαζαν μέχρι στο σημείο που κανείς δεν μπορούσε να διακρίνει το τι απεικόνιζαν!
ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ
Ξαφνικά η άμυνα χαλάρωσε, τα ριμπάουντ χανόντουσαν, στην επίθεση έκανε ο καθένας του κεφαλιού και αν κατά τύχη έμπαινε κανα σουτ αντιστεκόμασταν στο μαχητικό Περιστέρι. Και όταν επιστρέφεις από το -20 λογικό είναι να έχεις την ψυχολογία με το μέρος σου και όλα τα μεγάλα σουτ να τα βάζεις όπως τα έβαλαν σήμερα οι αντίπαλοι μας. Σουτ στα οποία δεν είχαμε καμία απάντηση είτε βαρούσαμε από τα 8 μέτρα είτε βαρούσαμε εντελώς αμαρκάριστοι.
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΣΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ
Μετά και το σημερινό παιχνίδι και την ήττα πλέον επιβεβαιώθηκαν οι φοβίες μας. Οι φοβίες μας που θέλουν τον κόουτς Καστρίτη να τα έχει χαμένα σε τέτοιο βαθμό που να αποτελεί κίνδυνο για την ομάδα. Όταν προηγείσαι με 20 πόντους η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι η λέξη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Διαχείριση σαν και αυτή που έπρεπε να κάνει πρώτα ο Καστρίτης από τον πάγκο και να ακολουθήσουν και οι παίκτες εντός των 4 γραμμών. Όταν όμως ο κόουτς διακατέχεται από μια μόνιμη σύγχυση πως να κουμαντάρει τους παίκτες του; Έψαχνες σκορ και τον Γουίλις τον είχες στον πάγκο. Προτίμησε να δώσει 5’ παραπάνω στον Λαζέφσκι που σε 21’ 33’’ είχε 5 βολές, 2 ριμπάουντ και 2 ασίστ! Τουλάχιστον οι υπόλοιποι τολμάνε και σουτάρουν. Λαζέφσκι και Χότζ ούτε το σθένος να σουτάρουν δεν έχουν. Βέβαια και οι υπόλοιποι που σκόραραν ήταν άστοχοι αλλά πως να μην είναι όταν η ομάδα δεν έχεις ίχνος επιθετικού πλάνου. Το 90% των σουτ γίνονται από τραγικές συνθήκες ιδίως όταν αρχίζει να υπάρχει πίεση. Αυτή είναι η βελτίωση και τα αποτελέσματα της δουλειάς του Καστρίτη που θέλει το ταμείο να το κάνουμε στο τέλος.
ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΟΝΟ ΘΛΙΨΗ
Τίτλοι τέλους έπεσαν στις όποιες κρυφές ελπίδες διατηρούσαμε στο να αλλάξει η ομάδα πρόσωπο και να σκαρφαλώσει στη βαθμολογία. Μετά και την εντυπωσιακή ανατροπή …του «λαβωμένου» Περιστερίου από το -20 και την ήττα η συνέχεια του πρωταθλήματος αποκτάει διαδικαστικό χαρακτήρα. Πιο πριν περιμέναμε τους τραυματίες, μετά τις αλλαγές των ξένων, μετά να προπονηθούν όλοι μαζί και τώρα που έγιναν όλα καταλήξαμε ότι τα παιδιά είναι κουρασμένα. Στόχος πλέον να αποφύγουμε απλά τα χειρότερα. Άραγε θα καταφέρουμε;
ΥΓ. Στις λεπτομέρειες χάθηκε το παιχνίδι την Πάτρα, στις λεπτομέρειες κρίθηκε και σήμερα στο Περιστέρι. Και τα 2 θα μπορούσαμε να τα είχαμε κερδίσει. Συμβαίνουν αυτά… οι νίκες θα έρθουν. Σε αυτή την αγωνιστική περίοδο; Στην επόμενη; Τι σημασία έχει; Αφού διοίκηση και προπονητής τα βλέπουν όλα καλά, όλα καλά θα είναι. Τι όχι;
ΥΓ2. Μετά τους μακάκες της κερκίδας έχουμε και τους μακάκες τους δημοσιογράφους που τολμάνε να κάνουν ερωτήσεις και μετά πηγαίνουν και γράφουν ότι θέλουν. Συνεχίζει να μοιράζει πόνο ο κόουτς…
ΥΓ3. Θα το ξαναγράψουμε για ακόμη μια φορά. Ανήθικη η στάση του Καστρίτη που συνεχίζει και παραμένει στον πάγκο. Κρίμα για τους συνΑρειανούς στη διοίκηση που στηρίζουν και συντηρούν αυτή την κατάσταση.
Σταθερός στις κακές εμφανίσεις και στις 40αρες ο ΑΡΗΣ μας… μετά την αγχωτική παρένθεση με τον Κολοσσό ήρθε η Βαλένθια να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα κερδίζοντας μας με το ευρύ 106-65. Στην πραγματικότητα όπου ο φετινός ΑΡΗΣ δεν θυμίζει σε τίποτα επαγγελματική ομάδα και συνεχίζει να μοιράζει απογοήτευση και θλίψη με κάθε ευκαιρία. Όαση στη μαύρη βραδιά οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που και στην Βαλένθια έδωσαν βροντερό παρών …αν και γνώριζαν τι θα παρακολουθήσουν.
ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Παράσταση για έναν ρόλο ήταν η αποψινή αναμέτρηση, με τους Ισπανούς να κάνουν ότι γουστάρουν στο γήπεδο. Εφιάλτης χωρίς σταματημό για την ομάδα μας που δεν μπόρεσε να προβάλλει καμία αντίσταση και απλά παραδόθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων μας. Άμυνα για κλάματα, επίθεση για γέλια με κάποιες σκόρπιες δίλεπτες εξαιρέσεις. Μια κατακρεούργηση του αθλήματος και της ομάδας που αγαπάμε επί 40’ από τον Καστρίτη και τους παίκτες του.
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ
Ατυχία στις επιλογές, τραυματισμοί, έλλειψη προπονήσεων, κούραση από τα ταξίδια, φόβος για νέους τραυματισμούς, αδιάφορα παιχνίδια, αντίπαλοι με υψηλότερα μπάτζετ, πίεση και ένα ακόμη κάρο δικαιολογίες που συνοδεύουν την προσπάθεια του φετινού ΑΡΗ. Όταν αυτά ακούμε από τον κόουτς μετά από κάθε στραπάτσο στη συνέντευξη τύπου πως οι παίκτες θα αφυπνιστούν; Πως θα καταλάβουν ότι και οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος και επιβάλλεται να προσπαθήσουν περισσότερο; Και γιατί να προσπαθήσουν όταν υπάρχουν τόσες δικαιολογίες; Και άντε παίκτες και προπονητής έχουν κάτσει πάνω στις δικαιολογίες. Διοίκηση υπάρχει; Ή για ακόμη μια φορά περιμένουμε απλά το επόμενο παιχνίδι με την ελπίδα ότι θα δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μας έδειξε και σήμερα η ομάδα;
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Κανείς δεν περίμενε ο ΑΡΗΣ να πάει στην Ισπανία και να κερδίσει στη Βαλένθια ή να μην τσαλακωθεί άσχημα. Ούτε καν οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που βρέθηκαν σήμερα στο γήπεδο. Μια στοιχειώδη προσπάθεια όμως αντί για αυτό το αποκρουστικό θέαμα θα ήταν καλό. Καταντήσαμε όμως στο σημείο να εκλογικεύουμε τις 40άρες, τις 30άρες και τις εύκολες 100άρες αναμένοντας την βελτίωση. Για όλα υπάρχει μια εξήγηση και μια δικαιολογία. Συνεχίζουμε έτσι… μέχρι να μας τελειώσουν και αυτές.
ΥΓ. Κόουτς, κάποιοι μ@κ@κες ρωτάνε (αν) πότε θα δούμε την ομάδα να βελτιώνεται;
Το αυτονόητο έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κερδίζοντας τον Κολοσσό Ρόδου αν και για 3 δεκάλεπτα φρόντισε να μας τρομοκρατήσει με την απόδοση του. Στη 4η περίοδο ομάδα και κόσμος πείσμωσαν, τα έδωσαν όλα και δικαιώθηκαν! Σπουδαίος Λευτέρης Μποχωρίδης που ήταν ίσως ο μοναδικός παίκτης που μπήκε και πάλεψε όπως έπρεπε να παλέψει από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα όταν οι υπόλοιποι έμοιαζαν ανήμποροι να σηκώσουν το βάρος της αναμέτρησης. Νερόβραστη αγωνία… για το μέλλον του Καστρίτη στον πάγκο της ομάδας.
ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΜΑΣ
Σε ένα οριακό(όπως μας κατάντησαν) παιχνίδι μετά από όσα είχαν προηγηθεί και τον ορισμό της Τσαρούχας το πως θα έμπαινε η ομάδα στον αγώνα θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της αναμέτρησης. Κόντρα στις προσδοκίες για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ μας αιφνιδίασε αρνητικά και δεχόμενος 27 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο επιβεβαίωσε ότι η κατάσταση ήταν οριακή. Με μόνιμο προβάδισμα ο Κολοσσός σχεδόν για 3 ολόκληρα δεκάλεπτα κυνηγούσαμε στο σκορ τους αντιπάλους μας που προηγήθηκαν 2 φορές με + 9 πόντους γεμίζοντας άπαντες με ακόμη περισσότερο άγχος και εκνευρισμό. Σε όλο αυτό το διάστημα ένας Μποχωρίδης ήταν συνεπής, ένας Γούντμπερι προσπαθούσε και όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάποιες εκλάμψεις και μπόλικες κακές στιγμές.
ΠΕΙΣΜΩΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΞΕΣΠΑΣΕ Η ΟΜΑΔΑ
Θα άντεχε η ομάδα την πίεση όσο κυλούσε ο χρόνος; Θα άντεχε ο κόσμος να βλέπει αυτό το ξεφτιλίκι; Σκεπτόμενος λογικά θα έλεγες μάλλον όχι, βιώνοντας το όμως στο φλογισμένο Παλέ θα έλεγες σίγουρα ναι! Το 45-54 στο 27’ έγινε 58-58 μέσα σε 3’! Η κερκίδα είχε πάρει φωτιά και οι παίκτες μας άρχισαν επιτέλους να αντλούν ενέργεια από αυτή. Ο κόουτς Καστρίτης θυμήθηκε ότι υπάρχει και άλλη άμυνα πέρα από αυτή που μας συνηθίζει και ξαφνικά με άμυνα ζώνης είδαμε τον ΑΡΗ να προβληματίζει τον αντίπαλο. Στην εξίσωση του αγώνα μπήκε πιο δυνατά ο Κούπερ μαζί με τον Τολιόπουλο και κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Το 4ο δεκάλεπτο ήταν ένα συνεχόμενο ξέσπασμα μιας χιλιοταλαιπωρημένης ομάδας που πήρε μια ανάσα.
Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
Σε παιχνίδια σαν το σημερινό τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στο τελικό αποτέλεσμα. Ο ΑΡΗΣ κέρδισε άρα όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε 2η μοίρα. Ο Μποχωρίδης ήταν συγκινητικός μιας και αυτός ήταν αυτός που παρέσυρε και τους υπόλοιπους στην ανατροπή. Όλοι οι υπόλοιποι ήθελαν, προσπαθούσαν χωρίς όμως συνέπεια και ψυχραιμία. Με το που ανέτρεψε το σκορ η ομάδα οι παίκτες απελευθερώθηκαν και το τέλειωσαν εύκολα. Μέχρι όμως να έρθει η ανατροπή είδαμε έναν ΑΡΗ να ζορίζεται κόντρα στον ουραγό της βαθμολογίας, την ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ και ένα ρόστερ με φανερή έλλειψη ποιότητας. Έπρεπε ο Καστρίτης πάνω στην απελπισία του να παραμερίσει τις εμμονές του και να επιστρατεύσει για σχεδόν 10 ολόκληρα λεπτά την άμυνα ζώνης και να δούμε τον ΑΡΗ επιτέλους να αμύνεται πιο αποτελεσματικά. Καθοριστική η κίνηση του κόουτς που ελπίζω να αποτελέσει μάθημα για το μέλλον. Αν υπάρχει κοινό μέλλον…
ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΝΕΥΣΕ
Έκανε το αυτονόητο ο ΑΡΗΣ μας, πήρε την νίκη κόντρα στον Κολοσσό και απέφυγε τα ακόμη πιο εφιαλτικά σενάρια από αυτό που ήδη βιώνουμε. Άργησε σχεδόν 3 δεκάλεπτα… αλλά κάπου εκεί στο 28’ ήταν σχεδόν αδύνατο να αγνοήσεις τον παλμό και την ενέργεια της κερκίδας. Απίστευτη παράσταση από τον κόσμο του ΑΡΗ σε ένα παιχνίδι που δεν αρμόζει την ιστορία του. Παραμέρισε την πίκρα του, έπνιξε τον εγωισμό του, πείσμωσε όταν έβλεπε την ομάδα του να μην μπορεί να κερδίσει τον Κολοσσό επί περίπου 30’ και στο τέλος δικαιώθηκε. Μπράβο στον Μποχωρίδη για την παλικαρίσια στάση του τόσο την Τετάρτη όσο και σήμερα. Μπράβο στον κόουτς που θυμήθηκε την άμυνα ζώνης, μπράβο και στους υπόλοιπους που έστω και με καθυστέρηση ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Καιρός να ασχοληθούμε και με την επόμενη ημέρα. Εκτός και αν θεωρούμε όλα αυτά που βιώνουμε φυσιολογικά.
ΥΓ. Όλο πρόβλημα νοοτροπίας βλέπουμε και όλο στεναχωριόμαστε με παίκτες και προπονητές σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ που δεν νιώθουν από ΑΡΗ, δεν νιώθουν πίεση για να πετύχουν το κάτι παραπάνω και δεν αφουγκράζονται την απογοήτευση μας στα αρνητικά αποτελέσματα και στις ιστορικές αποτυχίες. Την άλλη φορά που θα αναρωτηθείς γιατί συμβαίνει αυτό να θυμηθείς την φετινή μπασκετική χρονιά. Την χρονιά του step up, με τις 11 μεταγραφές ξένων, με τις ιστορικές ήττες, με τους μ@κ@κες και την νίκη στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Κολοσσό. Όλα φυσιολογικά, όλοι καλοί στη δουλειά τους απλά ήμασταν άτυχοι…
ΥΓ2. ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΑ κάθε λογής υβριστικά και bullying προς οποιοδήποτε άνθρωπο πόσο μάλλον προς τον προπονητή της ομάδας μας και το οικογενειακό περιβάλλον του. Είναι λυπηρό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και δεν πρέπει να συμβαίνουν. Κόουτς όμως θα μου επιτρέψεις να πω αν και δεν νομίζω ότι θα το καταλάβεις όπως και δεν έχεις καταλάβει και όλα τα υπόλοιπα της φετινής χρονιάς… πραγματικά είναι επίτευγμα στον μπασκετικό ΑΡΗ να έχεις φέρει μερίδα του κόσμου στο σημείο να μην πηγαίνει στο γήπεδο ενώ έχει διαρκείας, να έρχεται κόσμος και να αποχωρεί από το 3ο δεκάλεπτο ανήμπορος να παρακολουθήσει το «θέαμα», να γιουχάρει παίκτες και προπονητή εν ώρα αγώνα και να υπάρχουν ακόμη περισσότερα ευτράπελα που δεν συνάδουν με την ποιότητα και το ήθος του κόσμου του ΑΡΗ.
Εκεί λοιπόν φίλε του ΑΡΗ που τα έχεις καταπιεί όλα και δικαιολογείς ξανά και ξανά την μια ντροπή μετά την άλλη και περιμένεις να ζήσεις τον Νοέμβρη, που έγινε ο Δεκέμβρης και μετά ο Γενάρης που μας υποσχέθηκε ο Καστρίτης… έρχεσαι στο γήπεδο να στηρίξεις σε ένα ματς που γνώριζες ότι θα έχανες και μάλλον εύκολα και βλέπεις αυτό. ΑΥΤΟ! Αυτόν τον προπονητή να ουρλιάζει ασταμάτητα από το τζάμπολ και ένα μάτσο παίκτες στην κοσμάρα τους. Δεν έχει να κάνει με τους 41 πόντους διαφορά, έχει να κάνει ξεκάθαρα με την έλλειψη μιας στοιχειώδης προσπάθειας μιας επαγγελματικής ομάδας που παίζει μέσα στην έδρα της μπροστά έστω σε αυτό το λιγοστό κοινό.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ(?) ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ
Και όλα αυτά λίγες ημέρες πριν το κρίσιμο(όπως μας κατάντησαν) παιχνίδι με τον Κολοσσό. Κόντρα σε μια ομάδα που έχει αυτή την ασυνήθιστη παράδοση υπέρ της και έρχεται να παίξει χωρίς άγχος. Αντιθέτως αν η γκρίνια και οι γιούχες της κερκίδας σήμερα επηρέασαν σε τέτοιο βαθμό τον προπονητή και τους παίκτες μας, τότε και μόνο η σκέψη να μην μπούμε δυνατά στο παιχνίδι με τη Ρόδο είναι τρομακτική. Εκεί τα πράγματα πολύ εύκολα μπορεί να ξεφύγουν όσο και αν σφυρίζει αδιάφορα ο κόουτς.
ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ
Τα πάντα είναι ευθύνη της διοίκησης και αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλες τις ομάδες. Επί του καθαρά αγωνιστικού όμως υπεύθυνος είναι ο προπονητής. Όταν λοιπόν ο κόουτς θεωρεί ότι εμφανίσεις σαν τις σημερινές ανταποκρίνονται σε αυτά που έχει στο μυαλό του τότε μιλάμε για μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση. Αν δεν καταλαβαίνει ο καπετάνιος ότι το καράβι πηγαίνει με φόρα στα βράχια και δεν προλαβαίνει να στρίψει, τότε πως θα αποφύγουμε το ναυάγιο; Και αυτή τη στιγμή αυτό ακριβώς συμβαίνει. Δυστυχώς αγωνιστικά δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να δείχνει ότι η καθημερινή προσπάθεια του Καστρίτη και το όλο του πλάνο οδηγούν σε κάτι καλό. Εμείς το βλέπουμε, ο Καστρίτης δεν το βλέπει, η διοίκηση άραγε το βλέπει;
ΠΑΙΚΤΕΣ ΞΕΝΕΡΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΝ
Τίποτα δεν λειτουργεί σωστά πάνω στο παρκέ για την ομάδα μας. Οι παίκτες φαίνεται να μην ανταποκρίνονται ούτε στα βασικά, μοιάζουν άδειοι από ενέργεια και αδιαφορούν επιδεικτικά για τις συνεχόμενες ήττες. Είναι τόσο κακοί; Ακόμη και αυτοί που ήταν καλοί τώρα έγιναν κακοί; Μήπως τελικά υπάρχει θέμα στα αποδυτήρια που δεν έχει να κάνει με 1-2 παίκτες που αποχώρησαν; Μήπως τελικά οι παίκτες ΔΕΝ παίζουν για τον προπονητή τους και αυτές οι εμφανίσεις είναι η κραυγή απελπισίας τους; Σίγουρα πάντως δεν μιλάμε για ένα σύνολο με ομοψυχία και παίκτες που ματώνουν για τον προπονητή τους.
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Συνεχίζει να γράφει αρνητική ιστορία ο μπασκετικός ΑΡΗΣ υπό την καθοδήγηση του Καστρίτη με κάθε παιχνίδι να μοιάζει με ελεύθερη πτώση σε βαρέλι χωρίς πάτο. Οι 41 πόντοι διαφοράς ρεκόρ δεν μπορούν να περιγράψουν επαρκώς τον βαθμό της αδιαφορίας και της απαξίωσης που έβγαλε η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Αδιαφορία σε ένα χρονικό σημείο που υποτίθεται θα ερχόταν η αγωνιστική ανάκαμψη, απαξίωση προς όλο τον κόσμο που συνεχίζει και ασχολείται με αυτή την ομάδα αντί να πέσει για ύπνο μέχρι το καλοκαίρι. Όχι δεν θα μας κόψετε το γήπεδο… και το Σάββατο εκεί θα είμαστε! Φροντίστε να είστε και εσείς...
ΥΓ. Ένα μπράβο μου βγαίνει να πω μετά το σημερινό υπερθέαμα και την «εκδήλωση αγάπης» του κόουτς προς τους φίλους της ομάδας και αυτό ανήκει στον Λευτέρη Μποχωρίδη. Εξαφανισμένοι όλοι οι υπόλοιποι. Προπονητές, β.προπονητές, διοικούντες, παρατρεχάμενοι όλοι εξαφανισμένοι. Μόνο ο Μποχωρίδης ένιωσε και είχε τα @@ να βγει και να μιλήσει.
ΥΓ2. Μετά και τα σημερινά θα την ξανακάνω την ερώτηση. Τι άλλο πρέπει να κάνει ένας προπονητής για να απολυθεί από τον ΑΡΗ; Ποιο είναι το μέτρο; Ποιο είναι το όριο; Υπάρχει κάποια κόκκινη γραμμή;
ΥΓ3. Στα όρια του ανήθικου είναι η μη παραίτηση του κόουτς.
Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ στην Πάτρα και παρά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε ύστερα από 2 παρατάσεις λύγισε. Η ομάδα έπαιξε άμυνα, βρήκε λύσεις στην επίθεση, έβγαλε αντίδραση κατά τη διάρκεια του αγώνα αλλά τα νεκρά διαστήματα πνευματικής συγκέντρωσης ήταν αυτά που του στοίχισαν. Πλέον ο ΑΡΗΣ έχει αποκτήσει στόχο να αποφύγει τα χειρότερα κάτι όμως που δεν πτοεί καθόλου τον Καστρίτη που συνεχίζει να ζει στον κόσμο του αλλά και την διοίκηση που τον στηρίζει άνευ λογικής.
ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ
Από τις σπάνιες φορές που ο ΑΡΗΣ ξεκινάει το παιχνίδι βγάζοντας ενέργεια σε άμυνα και ριμπάουντ. Η ομάδα με το που πάτησε στο παρκέ φαινόταν ετοιμοπόλεμη και έτοιμη να πάρει το πολύτιμο διπλό. Ο Μποχωρίδης, Γουίλις, Τολιόπουλος και Κούπερ ήταν ζεστή στην επίθεση ενώ στην άμυνα έδινε ρυθμό ο Γούντμπερι. Οι παίκτες του Προμηθέα ζοριζόντουσαν και στις 2 πλευρές του γηπέδου με αποτέλεσμα λίγα λεπτά πριν το ημίχρονο να προηγηθούμε με +7.
ΕΧΑΝΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Και ενώ η ομάδα σε έπειθε ότι το έχει σήμερα ξαφνικά λίγο πριν το ημίχρονο έπαθε το πρώτο μπλακ άουτ. Το +7 με συνοπτικές διαδικασίες μέσα σε ελάχιστο χρόνο έγινε -7 και έδωσε ένα τεράστιο ψυχολογικό ντοπάρισμα στους αντιπάλους μας. Δεν τα παράτησε η ομάδα με τον Τολιόπουλο να γίνεται πιο επιθετικός και τον Γουίλις να παρεμβαίνει με κάθε τρόπο στο παιχνίδι. Κάθε φορά όμως που πλησιάζαμε στο σκορ στο τέλος η μια κακή επιλογή διαδεχόταν την άλλη με αποτέλεσμα να κυνηγάμε διαρκώς στο σκορ. Προφανώς και υπήρχε εκνευρισμός για αρκετές αποφάσεις των 3 διαιτητών αλλά κάπου έπρεπε να επικρατήσει και ψυχραιμία. Τόσο πάνω στο παρκέ όσο και στον πάγκο.
ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΤΤΑ
Το +8 του Προμηθέα 3’ 26’’ πριν το τέλος έδειχνε ότι δύσκολα θα το γυρνούσαμε. Ωστόσο οι παίκτες του Καστρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Με τον Γούντμπερι να παραμένει βράχος στην άμυνα, τον Κούπερ να σκοράρει με κάθε τρόπο και τον Τολιόπουλο να προσθέτει μια τρίποντη βόμβα σχεδόν από το πουθενά πήγαμε στην παράταση. Μάλιστα στην παράταση είχαμε 3 ευκαιρίες να πάρουμε τη νίκη αλλά το τυχερό τρίποντο του Λούντζη στην λήξη της 1ης παράτασης. Στη 2η παράταση ο Προμηθέας βρήκε κάμποσα μεγάλα σουτ και αυτά ουσιαστικά οδήγησαν στην ήττα.
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
Ξεκάθαρα ότι παρακολουθούμε από το καλοκαίρι έως και σήμερα φέρει απόλυτα την υπογραφή του Καστρίτη. Ακόμη και σήμερα όπου οι Χότζ και Λαζέφσκι αγωνίσθηκαν με τον Νόλεϊ(που ξαφνικά έγινε κωλόπαιδο και αυτός) να είναι ήδη στην πατρίδα του και τον Ρόμπερτς εκτός αποστολής. Και τι έγινε αν δεν έχεις σέντερ ή λίγη αθλητικότητα στο παιχνίδι σου; Μάλλον τίποτα θα σου πει ο Καστρίτης όπου συνεχίζει να βλέπει στο πρόσωπο του Λαζέφσκι τον Ντίρκ Νοβίτσκι…. Όπως και το να μην κάνεις φάουλ και να επιτρέψεις το τρίποντο στην τελευταία επίθεση είναι μια επιλογή. Μετά Χριστόν προφήτες θα πει κανείς αλλά δεν παύει να είναι και αυτό μια επιλογή που πήρε ο κόουτς. Αποτέλεσμα όλων αυτών των επιλογών ο ΑΡΗΣ να παλεύει στις τελευταίες θέσεις και να αρκείται σε μια ομολογουμένως καλή προσπάθεια που έγινε σήμερα και κρίθηκε στις λεπτομέρειες.
ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΤΟΧΟ
Έπεσε μαχόμενος… ο ΑΡΗΣ μας στην Πάτρα μετά από 2 παρατάσεις και παραμένοντας μαλωμένος με τη νίκη. Ούτε στα «κρίσιμα» ανταποκρίθηκε η ομάδα που συνεχίζει να πληρώνει τις κουραστικά επαναλαμβανόμενες λανθασμένες επιλογές του κόουτς Καστρίτη που μας έχουν οδηγήσει στον πάτο της βαθμολογίας. Πλέον αποκτήσαμε «στόχους» και ετοιμαζόμαστε για «τελικούς» και αυτό πραγματικά ήθελε μεγάλη προσπάθεια για να το πετύχετε. Κρίμα…
ΥΓ. Ούτε το κουράγιο να αναφερθούμε στη διαιτησία όπως μας έχει καταντήσει ο μπασκετικός ΑΡΗΣ φέτος. Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τους 3 διαιτητές αλλά δεν βλέπεις συχνά σε ένα παιχνίδι 4 με 5 φορές να γίνονται εσκεμμένα φάουλ, ο παίκτης που το έκανε να σηκώνει το χέρι και οι διαιτητές να μην σφυρίζουν τίποτα.
ΥΓ2. Νολεϊ out - Χοτζ in , Ρόμπερτς out – Λαζέφσκι in . Κάθε επιλογή και ένα ακόμη λάθος!
ΥΓ3. Μην ξαναμιλήσει κανείς για «κινδύνους» και «τελικούς» γιατί θα τον μαλώσει ο κόουτς που δεν ασπάζεται την αισιοδοξία. Το ταμείο στο τέλος…
Κάτι μεταξύ θλίψης και απελπισίας προκαλεί η εικόνα του μπασκετικού ΑΡΗ από το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν και η σημερινή αναμέτρηση στην Σλοβενία δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Ανύπαρκτος στην άμυνα, επιπόλαιος στην επίθεση και εύκολο θύμα για την Τσεντεβίτα που επικράτησε χωρίς να ζοριστεί. Κανένα ίχνος βελτίωσης ή προσπάθειας για να δούμε κάτι το διαφορετικό και όλα αυτά λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν τα κρίσιμα παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα.
ΞΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Μάλλον σε κάποια αποσκευή που ξέμεινε στη Θεσσαλονίκη ήταν χαντακωμένα τα αμυντικά πλάνα της ομάδας μας, μιας και πάνω στο παρκέ ο ΑΡΗΣ δεν αμύνθηκε ούτε για μια στιγμή. Χότζ, Κούπερ και Γούντμπερι προσπάθησαν να διατηρήσουν την επαφή με το σκορ αλλά χωρίς άμυνα και ριμπάουντ δεν υπήρχε ελπίδα. 2-3 άστοχα σούτ και 2-3 λάθη στη σειρά και οι Σλοβένοι ξέφυγαν και δεν ξανακοίταξαν πίσω τους. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Ο ΑΡΗΣ έπαιζε με τον ίδιο τρόπο από την αρχή μέχρι το τέλος και τίποτα δεν έμοιαζε ικανό να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα. Ο Καστρίτης μάλλον τα έβλεπε όλα καλά, δεν δοκίμασε κάτι διαφορετικό στον τρόπο που αμυνόταν η ομάδα και απλά άφησε την ομάδα έρμαιο των διαιτητών και των αντιπάλων. Τα τρίποντα απελπισίας όποτε αυτά έμπαιναν ήταν αυτά που κράτησαν τη διαφορά στο σκορ στα πλαίσια της εύκολης ήττας.
ΣΑΝ ΣΕ ΑΓΓΑΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Το πόσο αποφασισμένη μπαίνει μια ομάδα στο παιχνίδι για να διεκδικήσει τη νίκη φαίνεται από την προσπάθεια που καταβάλλει στην άμυνα. Κάτι που η ομάδα μας δεν το έκανε ούτε για μια στιγμή. Όσες λύσεις και αν βρήκε στην επίθεση χαλαρότητα στην άμυνα και η ευκολία με την οποία σκόραραν οι αντίπαλοι ή μάζευαν τα επιθετικά ριμπάουντ γκρέμιζε τα πάντα. Ακόμη και αν ο αγώνας είχε για μας τον χαρακτήρα προπόνησης δεν φάνηκε οι παίκτες μας να θέλουν να προπονηθούν. Ούτε καν ο ίδιος ο Καστρίτης δεν έδειξε τη διάθεση να δοκιμάσει κάτι. Για κάποιο λόγο ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να ζήσει και να πεθάνει πάνω στο παρκέ με αυτή την άμυνα που φαντάζεται ο Καστρίτης. Ακόμη και αν οι παίκτες του δεν μπορούν να ανταποκριθούν και οι διαιτητές βλέπουν την ευκαιρία να σε τσακίσουν. Ναι μεν οι διαιτητές σφύριζαν έδρα αλλά κάπου βάλαμε και εμείς το χεράκι μας. Αυτή η εμμονή για κλέψιμο σε κάθε στιγμή που αντίπαλος έχει την μπάλα στα χέρια του έχει καταντήσει με ανέκδοτο που μόνο ο ίδιος ο Καστρίτης το θεωρεί έξυπνο. Καθαρά ψυχρά αγωνιστικά σύμφωνα με ότι μας δείχνει ο ΑΡΗΣ εδώ και καιρό, με τον Καστρίτη στο τιμόνι δύσκολα να αλλάξει πορεία το καράβι. Μακάρι να μας διαψεύσει από το επόμενο κιόλας παιχνίδι …να μας φύγει και το άγχος.
ΣΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΑ ΘΕΙΑ
Χωρίς την παραμικρή διάθεση να παίξει άμυνα ο ΑΡΗΣ πρόσθεσε άλλη μια αρνητική παρουσία στην φετινή του ευρωπαϊκή περιπέτεια. Η Τσεντεβίτα δεν βρήκε καμία αντίσταση και εύκολα έφθασε στη νίκη. Να τονίσουμε τις 46 βολές που βάρεσαν οι αντίπαλοι μας αλλά και την εμμονή του Καστρίτη να επιμένει σε μια άμυνα που δεν πρόσφερε τίποτα ούτε και σε αυτό το παιχνίδι. Συνεχίζει να προβληματίζει έντονα η ομάδα παρά τις αλλαγές στο ρόστερ και την επιστροφή των τραυματιών. Μόνο ο Καστρίτης παραμένει ψύχραιμος και πιστός στο αφήγημα του… με όλους τους υπόλοιπους απλά να παρακολουθούν με απόγνωση.
Αισθητά σημάδια βελτίωσης έδειξε ο ΑΡΗΣ μας σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι όπως ήταν αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό. Ωστόσο αυτή η βελτίωση όπως ήταν αναμενόμενο… δεν ήταν αρκετή για να πετύχει κάτι περισσότερο από μια «τιμητική» ήττα. Αρκετός κόσμος στο γήπεδο κόντρα στο κλίμα απογοήτευσης για την συνολική πορεία της ομάδας αλλά και τις επαναλαμβανόμενες εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις του Καστρίτη που αυτή τη φορά μας μάλωσε που αγχώνουμε την ομάδα με τα «πρέπει»…
ΜΕ ΤΟΝ ΧΟΤΖ «ΚΑΥΤΟ» ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Με τον Χότζ να επανεμφανίζεται στο γήπεδο μετά από εκείνο το παιχνίδι με τον ποακ ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά και για τη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές αντιδράσεις, στα ριμπάουντ οι Γουίλις, Γούντμπερι και Ρόμπερτς έλεγχαν την κατάσταση και στην επίθεση υπήρχαν σωστές επιλογές και αποτελεσματικότητα με κύριο εκφραστή τον Χότζ που ξεκίνησε με 4 στα 4 τρίποντα. Το 38-32 περίπου στα μέσα του 2ου δεκαλέπτου ήταν κυρίως αποτέλεσμα της συνολικής καλής μας παρουσίας. Το κακό όμως τελείωμα στα τελευταία δεύτερα του ημιχρόνου που επέτρεψε στον αντίπαλο μας να προσπεράσει έδειχνε ότι χρειαζόμασταν πολλά περισσότερα για να διεκδικήσουμε τη νίκη.
ΦΡΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΓΚΡΙ», ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΗΤΤΑ
Όταν απέναντι σου έχεις μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό κάθε λάθος στοιχίζει. Είτε μιλάμε για λάθος δικό σου, είτε μιλάμε για λάθη των διαιτητών. Άλλοι διαιτητές βγήκαν στο 3ο δεκάλεπτο καταπίνοντας την σφυρίχτρα τους όποτε έπαιζε άμυνα ο Ολυμπιακός και επιτρέποντας του να βρει ρυθμό σε άμυνα και επίθεση. Ο ΑΡΗΣ σε αυτό το ερυθρόλευκο ξέσπασμα απάντησε με αστοχία και ακόμη περισσότερα φθηνά λάθη με αποτέλεσμα γρήγορα το παιχνίδι να αποτελέσει τυπική διαδικασία με τον νικητή γνωστό από νωρίς. Η βιασύνη του Καστρίτη να πετάξει «λευκή πετσέτα»
ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΔΡΟΜΟ
Αυτά τα 15’ του πρώτου ημιχρόνου ήταν ότι το πιο ελπιδοφόρο είδαμε σήμερα ενόψει της συνέχειας. Φυσικά σε αυτή την καλή εικόνα καταλυτικό ρόλο έπαιξε η ευστοχία του Χότζ που πιθανόν να ήταν και κάτι τυχαίο. Η ουσία όμως είναι ότι για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα ο ΑΡΗΣ έμοιαζε με ομάδα. Είχε συγκέντρωση στην άμυνα, δύναμη στις διεκδικήσεις, υπομονή και αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Όλα αυτά όμως κάπου έλαβαν τέλος κάπως άκομψα, βιαστικά και με χαρακτηριστική ευκολία. Δεν βρήκε κάποια λύση ο Καστρίτης, δεν το ζόρισε και πολύ και έτσι απλά αποδεχθήκαμε την ήττα όπως ακριβώς την είχαμε «κυκλώσει» από την αρχή της χρονιάς… Ανεβασμένος ο Τολιόπουλος σε σχέση με το προηγούμενο κακό παιχνίδι του, θετικός ο Ρόμπερτς όπως και οι Γούντμπερι και Κούπερ αν και μπορούσαν να δώσουν περισσότερα. Εκτός ρυθμού ο Φιγκερόα, μέτριος και ο Γουίλις αλλά είχαν απέναντι τους αρκετά καλούς αμυντικούς.
ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΝΙΚΕΣ
Πάλεψε όσο μπορούσε, είχε κάποια καλά διαστήματα, έδειξε ότι βελτιώνεται αλλά ως εκεί. Ξεχώρισε ο Χότζ με 23 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας αλλά και 5 κλεψίματα στην 2η ουσιαστική του εμφάνιση από το ξεκίνημα της χρονιάς. Παραμένει το πρόβλημα στην άμυνα αλλά και τα φθηνά λάθη στην επίθεση από την στιγμή που η κούραση κάνει την εμφάνιση της. Παρόλα αυτά ακολουθούν παιχνίδια όπου εκεί δεν γίνεται να αρκεστούμε στην βελτίωση και την προσπάθεια. Η ομάδα χρειάζεται νίκες και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι.
ΥΓ. Στενάχωρες αλλά ρεαλιστικές οι δηλώσεις του Μπαρτζώκα. Από την άλλη αυτές του Καστρίτη ήταν μόνο στενάχωρες… μιας και ΑΡΗΣ χωρίς «πρέπει» δεν γίνεται να υπάρχει. Είτε βολεύει τον εκάστοτε προπονητή, παίκτη, διοικητικό παράγοντα είτε όχι, στον ΑΡΗ υπάρχει και το «πρέπει» της νίκης αλλά και πίεση για να πετύχεις τους όποιους στόχους. Και όταν οι στόχοι σου περιορίζονται σε ένα καλό πλασάρισμα στην βαθμολογία ακόμη και το πως το πετυχαίνεις έχει τη σημασία του. Αν δεν το καταλαβαίνεις όλο αυτό υπάρχει πρόβλημα.
ΥΓ2. Σχεδόν γεμάτο το Παλέ παρά την τραγική πορεία της ομάδας. Καλό είναι να τα θυμόμαστε και αυτά προτού μιλήσουμε για γκρινιάρηδες, ανθρωποφάγους οπαδούς χωρίς ενσυναίσθηση της κατάστασης.
Συμφωνώ φίλε Πλάνετ,αν και ο Σουλειμάνωφ είναι από τους παίχτες που μπορούν να αναπληρωθούν σχετικά εύκολα, κυρίως ανασταλτικά βοηθούσε εδώ[…]
Νομίζω ότι τόσο ο Μάντζιος όσο και ο Ουζουνίδης αντιλαμβανόντουσαν ότι δεν αξιοποιούσαν όσο θα μπορούσαν τον Μανού Γκαρθία και[…]
Συμφωνώ με αυτό που γράφεις ότι η ομάδα ήταν πιο απελευθερωμένη παίζοντας λιγότερο με το δεκάρι και περισσότερο με τα[…]
Όταν παίζεις φοβικά, υπερβολικά αμυντικά όπως στον περσινό τελικό, δεν περιμένεις προφανώς να φανεί το δεκάρι, φίλε Πλάνετ.Εκείνο το παιχνίδι[…]
Επίσης δεν καταλαβαίνω φίλε Πλάνετ γιατί, εφόσον λέμε ότι έχουμε πρόβλημα στα εξτρέμ,δεν έμεινε ο Παναγίδης.Ηταν τόσο κακός;Με αυτόν βασικό[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!