Πραγματοποιώντας μιας από τις καλύτερες εμφανίσεις του των τελευταίων χρόνων ο ΑΡΗΣ υπέταξε τον Ολυμπιακό με 2-1 και έστειλε το μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι φέτος, σε αυτό το πρωτάθλημα παρωδία… δεν θα είναι ο φτωχός συγγενής! Μαγική εικόνα το τελικό σκορ όπως αυτό διαμορφώθηκε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων. Το δοκάρι του Μορόν και άλλες 2-3 κραυγαλέες ευκαιρίες που σπαταλήθηκαν θα μπορούσαν να είχαν δώσει διαστάσεις θριάμβου στην αποψινή νίκη! Αποθέωση της ομάδας από τον κόσμο που είδε επιτέλους τον ΑΡΗ να αποδίδει σύμφωνα με την αξία του.

ΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Φέτος ο Μάντζιος έχει ξεκινήσει τη χρονιά με άλλη φιλοσοφία και αυτό το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Το ότι διατήρησε την τριάδα Μόντσου , Σιφουέντες και Γκαρθία κόντρα σε έναν αντίπαλο όπως είναι ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει ότι φέτος θα δούμε έναν πιο δημιουργικό ΑΡΗ που θα ψάχνει κανονικά το γκολ και όχι μέσα από «κλεφτοπόλεμο». Η επιστροφή του Βέλεθ και του Μάγιο  στο αρχικό σχήμα ήταν κάτι το αναμενόμενο μετά τον τραυματισμό του Φαμπιάνο και την εμφάνιση του Μοντόγια στην Κρήτη.

ΓΡΗΓΟΡΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ ΜΑΝΟΥ ΓΚΑΡΘΙΑ

Απόλυτα συγκεντρωμένοι μπήκαν οι παίκτες μας στο γήπεδο και αυτό φάνηκε από τα πρώτα λεπτά του αγώνα. Το τρανζίσιον δούλεψε άψογα. Ο Μάγιο προώθησε το παιχνίδι και έβγαλε στην κατάλληλη στιγμή την πάσα στον ταχύτατο Ντιαντί. Ο Σενεγαλέζος «χόρεψε» τον αντίπαλο του, γύρισε στο ύψος του πέναλτι που είχε πάρει θέση ο Μανού Γκαρθία και ο Ισπανός με ακρίβεια έστειλα την μπάλα στην δεξιά γωνία του Τζολάκη!

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ, ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ

Το γρήγορο γκολ τόνωσε την αυτοπεποίθηση των παικτών μας και αυτό ήταν φανερό σε κάθε τους κίνηση. Εξαιρετικές τοποθετήσεις και καλύψεις στους χώρους, κοντά οι γραμμές και αποτελεσματική πίεση σε σωστό χρόνο.  Με το κέντρο να λειτουργεί υποδειγματικά και τους Μόντσου και Σιφουέντες να κλέβουν και να μοιράζουν υποδειγματικά το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ ήταν η ομάδα που έψαχνε το δεύτερο γκολ με τις ευκαιρίες των Ντιαντί και Μόντσου και είχε κάποια ουσία στο παιχνίδι του. Ο Ολυμπιακός αρκέστηκε σε μια φλύαρη κατοχή που στην καλύτερη περίπτωση κατέληγαν σε κάποια απελπισμένη σέντρα. Οι καλές εκτελέσεις φάουλ στα στημένα που δόθηκαν στον Ολυμπιακό ήταν σχεδόν οι μοναδικές απειλές προς την εστία μας.

Ο ΜΟΡΟΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩΤΗΤΑ ΜΑΣ

Όχι μόνο δεν κλείστηκε όπως μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ αλλά αντιθέτως έδειχνε με απόλυτη ψυχραιμία και αποφασιστικότητα να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε στιγμή αδράνειας των αντιπάλων μας. Κάπως έτσι στο 41’ σε μια φάση μετά το κόρνερ όπου οι παίκτες μας έμειναν ψηλά, ο Μανού Γκαρθία βρήκε τον χώρο για να βγάλει μια μαγική πάσα στο κέντρο της περιοχής και να  δώσει την ευκαιρία στον επερχόμενο Μορόν να γράψει το 2-0 ξεσηκώνοντας για ακόμη μια φορά το Κλ.Βικελίδης!

ΕΧΑΣΕ ΤΑ ΑΧΑΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Τι και αν άπαντες αναμένανε την πίεση και την αντίδραση των Πειραιωτών, ο ΑΡΗΣ συνέχισε να χορεύει στο ρυθμό που είχε δώσει ο ίδιος. Με όλους τους παίκτες να λειτουργούν υποδειγματικά σε άμυνα και επίθεση δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους αντιπάλους τους. Εξουδετέρωσαν με περίσσια ευκολία κάθε σκέψη επίθεσης του Ολυμπιακού και έψαξαν το 3^ο γκολ δημιουργώντας κλασσικές ευκαιρίες για να το πετύχουν. Το δοκάρι στο ωραίο σκάψιμο του Μορόν, οι 2 ευκαιρίες που ακολούθησαν και  χάθηκαν πάλι από τον Ισπανό αλλά και η φάση του Νταρίντα θα μπορούσαν εύκολα να είχαν αυξήσει τον δείκτη του σκορ. Το 3^ο γκολ δεν ήρθε, ο Ολυμπιακός μείωσε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, η νίκη όμως βάφτηκε κίτρινη! Μια πανάξια νίκη με μια ολοκληρωτική εμφάνιση!

ΕΔΕΙΞΕ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ

Ας μην κοροϊδευόμαστε, ξεκάθαρο προβάδισμα το 2-0 στο ημίχρονο αλλά από τον ΑΡΗ μας έχουμε δει πολλά απίστευτα πράγματα… Σήμερα όμως η ομάδα έπειθε ότι τη νίκη δεν την έχανε ακόμη και αν είχε άλλα 10 ημίχρονα. Η προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο που είχε καταστρώσει ο Άκης Μάντζιος και η ψυχραιμία που έδειχναν όλοι οι παίκτες ανεξαιρέτως σε έπειθε ότι τίποτα δεν θα στράβωνε σήμερα. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, κανείς δεν υστέρησε σήμερα. Ναι υπήρχαν κάποιοι που ξεχώρισαν περισσότερο από τους υπόλοιπους όπως ο Μανού Γκαρθία που πρόσθεσε άλλη μια γεμάτη εμφάνιση με 1 γκολ και 1 ασίστ αλλά δεν γίνεται να προσπεράσεις κανέναν. Σπουδαίος ο Φρίντεκ, θωρηκτό ο Βέλεθ,  κυρίαρχοι στο κέντρο οι Μόντσου και Σιφουέντες, αποτελεσματικός ο Μορόν, δαίμονας ο Ντιαντί, ουσιαστικός ο Μάγιο, ανεβασμένος ο Σίστο, συνεπής ο Μπράμπετς και σχεδόν θεατής ο Κουέστα. Ήταν όλοι τους υπέροχοι! Από τις καλύτερες εμφανίσεις των τελευταίων ετών και σίγουρα από τις πιο εύκολες νίκες απέναντι στον Ολυμπιακό. Δεν χωράνε πολλά σχόλια για το σημερινό. Η ομάδα έδειξε τις δυνατότητες της σήμερα και πάνω σε αυτή την εμφάνιση θα πρέπει να πατήσει για τη συνέχεια.

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ

Περιμέναμε την ομάδα να αντιδράσει μετά το αρνητικό αποτέλεσμα στην Κρήτη αλλά η σημερινή εμφάνιση-νίκη ήταν πολλά περισσότερα από μια αντίδραση. Ο ΑΡΗΣ έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος, εξουδετέρωσε με ευκολία τον Ολυμπιακό και χάρη στα γκολ των Γκαρθία και Μορόν κατάφερε να φθάσει σε μια σπουδαία νίκη! Απέφυγε να δώσει διαστάσεις θριάμβου σπαταλώντας σημαντικές ευκαιρίες αλλά… αυτός ο ΑΡΗΣ μόνο αισιοδοξία μας γέμισε για τη συνέχεια! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μα καλά αυτοί που τον έφεραν τον διαιτητή δεν τον ενημέρωσαν ότι το 55-45 υπέρ του Ολυμπιακού ισοδυναμεί με σφαγή του;

ΥΓ2. Και όμως σε «έγκυρο» site υπάρχει άρθρο και video(?!?!?!) με τίτλο «Σοβαρά παράπονα του Ολυμπιακού για τη διαιτησία»

Ένα ημίχρονο απών όπου ο ΟΦΗ κυριάρχησε και πήρε το προβάδισμα και ένα ημίχρονο όπου έπαιξες σαν ΑΡΗΣ… αλλά κατάφερες σε 2 φάσεις να δεχθείς 2 γκολ. Μοντόγια και Μπράμπετς οι «πρωταγωνιστές» της συνολικής κακής αμυντικής λειτουργίας της ομάδας από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της αναμέτρησης. Απογοήτευση στον κόσμο που περίμενε να δει την ομάδα με περισσότερες προπονήσεις στα πόδια της να έχει μια βελτιωμένη εικόνα και όχι να προβληματίζει σε τέτοιο βαθμό.

ΜΕ ΝΤΑΡΙΝΤΑ – ΜΟΝΤΟΓΙΑ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Με τους Νταρίντα και Μοντόγια να αντικαθιστούν τους ανέτοιμους Μόντσου και Μάγιο στο αρχικό σχήμα ο Άκης Μάντζιος προσπάθησε να διατηρήσει στο μέγιστο βαθμό την όποια χημεία είχε δημιουργηθεί από τα προηγούμενα παιχνίδια. Αναμενόμενες κινήσεις μιας και οι επιλογές για τις συγκεκριμένες θέσεις ήταν περιορισμένες. 

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙ 45’

Μόνο ορεξάτος και αποφασισμένος για το διπλό δεν παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Κρήτη στα πρώτα 45’ της αναμέτρησης. Με εξαίρεση μια παραλίγο μαγική ενέργεια του Σίστο στο ξεκίνημα που κατέληξε στο δοκάρι από εκεί και πέρα ο ΑΡΗΣ μας παραδόθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων του. Πίεζε, έτρεχε, πάλευε ο ΟΦΗ και εμείς απλά οπισθοχωρούσαμε, μπερδευόμασταν και αγχωνόμασταν ακόμη και όταν δεν υπήρχε λόγος. Με έναν αφηνιασμένο Νους και ένα εκρηκτικό ανά διαστήματα Φούντα  ο ΟΦΗ κατάφερε σε αρκετές φάσεις να εκθέσει την άμυνα μας και παρόλο που το 1-0 προέκυψε από ένα επιπόλαιο πέναλτι που έκανε ο Μοντόγια, θα μπορούσαν να είχαν πετύχει και άλλα γκολ. Ευτυχώς ο Κουέστα ήταν εκεί και ο ΑΡΗΣ παρέμεινε ζωντανός στο παιχνίδι.

Η ΟΛΙΚΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ

Με κάποιο μαγικό τρόπο στο Β ημίχρονο μπήκε ένας άλλος ΑΡΗΣ μέσα. Η γρήγορη αλλαγή του Ντιαντί με τον Σαβέριο και Η μετατόπιση του Σίστο άλλαξε ως ένα σημείο τις ισορροπίες και η ομάδα παρουσιάστηκε πιο επιθετική, έβγαλε περισσότερη ενέργεια στις κινήσεις της και είχε την αποφασιστικότητα που έλειπε στα πρώτα 45’. Μορόν, Σαβέριο και Γκαρθία έψαξαν το γκολ της ισοφάρισης χωρίς όμως επιτυχία. Και εκεί που έδειχνε ότι η ισοφάριση ήταν θέμα χρόνου ήρθε μια στατική φάση από τα πλάγια και μια αδικαιολόγητη αδράνεια του Μπράμπετς στο κέντρο της άμυνας που απλά παρακολούθησε με αγωνία τον παίκτη που μάρκαρε να σηκώνεται και να καρφώνει με το κεφάλι την μπάλα στα δίχτυα. Ένα 2^ο γκολ στο 57’ από έναν ακίνδυνο ΟΦΗ στο σημείο που έχεις αρχίσει να επιβάλλεις το παιχνίδι σου… Το  ανόητο χέρι του Χατζηχριστίδη έδωσε την ευκαιρία στον Μορόν να μειώσει σε 2-1 από τα 11 βήματα και να ξαναφέρει τον ενθουσιασμό στην ομάδα για την ισοφάριση. Οι ευκαιρίες του Σαβέριο και του Σαμόρα ήταν οι πιο σημαντικές για να γίνει το 2-2. Για ακόμη μια φορά όμως η άμυνα μας έδειξε θολωμένη, δεν λειτούργησε σωστά και στο 83’ επέτρεψε στον ΟΦΗ να κλειδώσει την νίκη.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ

Πολλοί οι προβληματισμοί που μας αφήνει το σημερινό παιχνίδι.  Πρώτα από όλα ένα μεγάλο γιατί… Γιατί δεν παίξαμε από την αρχή όπως παίξαμε στο Β ημίχρονο; Γιατί επιμένουμε να παίζουμε στο ίδιο μοτίβο όταν ο αντίπαλος αποφασίζει να πιέζει ψηλά και αυτό μας δημιουργεί προβλήματα; Γιατί η ομάδα δείχνει τόσο ασύνδετη στο τρανζίσιον είτε όταν επιστρέφει στην άμυνα είτε όταν αποφασίζει να βγει γρήγορα στην επίθεση. Ώρες ώρες ο εξαιρετικός(και σήμερα) Μάνου Γκαρθία δείχνει να είναι στον κόσμο του… εκεί όπου με το που θα ξεφύγει από τους αντιπάλους του και θα κοιτάξει προς την αντίπαλη εστία ήδη οι συμπαίκτες του θα έχουν κάνει αντίστοιχες κινήσεις στον χώρο. Μάταια όμως. Στατικοί στις περισσότερες φάσεις, εγκλωβισμένοι στις σκέψεις τους ακόμη και όταν είχαμε κλείσει τον ΟΦΗ στην περιοχή του. Γιατί τόσο διστακτικοί στις πρωτοβουλίες που παίρνουν οι επιθετικοί; Μόνο ο Μάντζιος μπορεί να ψάξει και να βρει τις απαντήσεις για όλα τα παραπάνω. Αφού όμως πρώτα βρει και τους παίκτες που στην παρούσα φάση είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα. Αρκετοί παίκτες σήμερα ήταν μέτριοι σε ατομικό επίπεδο και αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε μετά από μια διακοπή 2 εβδομάδων που αναμέναμε μια πιο δουλεμένη ομάδα και παίκτες με περισσότερες ανάσες και πιο ξεκάθαρους ρόλους. Σίγουρα θέλει χρόνο η ομάδα, οφείλει όμως να δείχνει παιχνίδι με παιχνίδι βελτίωση. Και αυτό δεν το είδαμε καθόλου σήμερα.

2 ΦΑΣΕΙΣ, 2 ΓΚΟΛ, 3 ΧΑΜΕΝΟΙ ΒΑΘΜΟΙ

Όταν στο καλό σου ημίχρονο που έχεις πάρει για τα καλά τον έλεγχο και παλεύεις για την ισοφάριση επιτρέπεις στον αντίπαλο σου σε μόλις 2 ευκαιρίες να βρει 2 γκολ… τότε δύσκολα ότι και αν κάνεις να αποφύγεις την ήττα. Έλειψε η συγκέντρωση στην άμυνα, έλειψε η αποτελεσματικότητα στην επίθεση, έλειψε η ένταση και η αποφασιστικότητα στις προσωπικές μονομαχίες. Πολλά τα κακώς κείμενα σε ένα χρονικό σημείο όπου περιμέναμε την ομάδα να αρχίζει να ανεβάζει στροφές αντί να χαμηλώνει ταχύτητα. Θέλει χρόνο... θέλει όμως και άμεση αντίδραση.

Ένα λάθος από κάθε πλευρά ήταν αρκετό για να διαμορφώσει το ισόπαλο 1-1 και να οδηγήσει στην πρώτη απώλεια βαθμών για τον ΑΡΗ μας. Σε ένα παιχνίδι όπου παρά τις απουσίες και τους ανέτοιμους παίκτες που αναγκαστικά αγωνίσθηκαν μπορούσαμε εύκολα να εκμεταλλευτούμε το «δώρο» του Ατρομήτου και να κλειδώσουμε τη νίκη. Καλά στοιχεία από τους νεοαποκτηθέντες, με την ομάδα όμως να δείχνει ότι θέλει ακόμη αρκετή δουλειά για να βρει τα πατήματα της, ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι. Με το «δεξί» η κιτρινόμαυρη κερκίδα στο γήπεδο του Ατρομήτου, έδωσε το σύνθημα της στήριξης και προς όλους τους υπόλοιπους.

ΜΕ ΣΧΗΜΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ

Με τις μεταγραφές να αργούν να ενσωματωθούν, τον Σίστο που πρόλαβε την προετοιμασία να είναι τραυματίας και τους Νταρίντα, Σουλεϊμάνωφ και Ζούλ τιμωρημένους οι επιλογές ήταν μετρημένες. Αναγκαστικά παίκτες με ελάχιστες προπονήσεις μπήκαν στο βασικό σχήμα. Κάπως έτσι ο Μάντζιος κατάφερε να παρατάξει ένα σύνολο που αμυντικά έδειχνε συμπαγής αλλά στην επίθεση είχε τα θέματα της. Κάτι ως έναν βαθμό φυσιολογικό μιας και οι Σίστο, Νταρίντα και Σουλεϊμάνωφ πιθανόν να ξεκινούσαν και βασικοί εφόσον ήταν διαθέσιμοι.

ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ

Από τον τρόπο που πίεζαν οι 2 ομάδες στο ξεκίνημα οι αντίπαλοι μας ήταν αυτοί που έδειχναν να έχουν περισσότερο το μυαλό τους στη νίκη. Η διάθεση όμως που έδειχναν δεν μετουσιωνόταν σε φάσεις και ο ΑΡΗΣ μας εύκολα έπαιρνε την κατοχή και προσπαθούσε να βγει ψηλά. Με εξαίρεση όμως τον Μανού Γκαρθία και μερικές πρωτοβουλίες του Φετφατζίδη όλος ο ΑΡΗΣ έδειχνε να έχει μια αργή σκέψη, γεμάτη αμφιβολίες για το αν θα πρέπει να ανέβει πιο ψηλά ή με υπομονή να ψάξει το γκολ. Υπομονή που την δείξαμε σε μεγάλο βαθμό αλλά με τον Μορόν να μην δείχνει συγκεντρωμένος οι καλές ευκαιρίες που του δόθηκαν, σπαταλήθηκαν με ευκολία.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Με τις 2 ομάδες να κινούνται σχεδόν στα ίδια επίπεδα όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα κρινόταν στο ένα γκολ. Και από την στιγμή που αυτό δεν μπορούσαμε να το βάλουμε εμείς… το έβαλε από μόνος του ο Ατρόμητος. Με την τύχη να μας χαμογελάει με το αυτογκολ στο 66’ και τον ΑΡΗ μας να ελέγχει το παιχνίδι η νίκη έμοιαζε να πλησιάζει. Λίγα λεπτά όμως αργότερα, το κακό διάβασμα της φάσης από τον Κουέστα και η «ευαισθησία» του διαιτητή πάτσισε τα λάθη και το πέναλτι που εκτέλεσε ο Γουάρντα έφεραν το παιχνίδι στα ίσια. Στα λεπτά που απέμειναν μέχρι τη λήξη και μετά την είσοδο του Σιφουέντες και του Ντιαντί η ομάδα μας έγινε πιο απειλητική και κυνήγησε το 2^ο γκολ. Σε αντίθεση με τον Ατρόμητο που αρκέστηκε σε καθυστερήσεις για να διατηρήσεις την ισοπαλία.

ΑΡΕΣΑΝ ΟΙ «ΝΕΟΙ», ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Κάτι από την περσινή σεζόν θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα παρουσιάζοντας μια σοβαρή εικόνα κυρίως μεσοαμυντικά που όμως όταν περνάει το κέντρο δυσκολεύεται. Ακόμη και αν ο Μανού Γκαρθία ύστερα από καιρό μας υπενθύμισε γιατί περιμένουμε από αυτόν να κάνει την διαφορά, η ομάδα δυσκολευόταν πάρα πολύ να γίνει απειλητική. Κάτι που ίσως να έχει να κάνει και με την γενικότερη προσέγγιση του αγώνα από τον προπονητή μας μιας και η πίεση που ασκούσαμε όταν ο Ατρόμητος είχε την μπάλα περιείχε μπόλικο δισταγμό. Έλειψαν οι πρωτοβουλίες και η ποιότητα στην τελική πάσα στοιχεία που σίγουρα θα μπορούσαν να προσφέρουν οι Νταρίντα, Σίστο και Σουλεϊμάνωφ. Συνυπολογίζοντας όμως τα δεδομένα της αναμέτρησης το πρόσημο είναι θετικό. Και αυτό έχει να κάνει κυρίως με τα 5 νέα πρόσωπα που έκαναν το ντεμπούτο τους σήμερα. Φρίντεκ, Ντιαντί, Μάγιο, Μοντσού, Σιφουέντες άφησαν καλές εντυπώσεις.  Παίκτες που δεν ακολούθησαν την προετοιμασία, δεν αγωνίσθηκαν στα φιλικά, δεν έχουν μάθει καν τα ονόματα των συμπαικτών τους. Όταν μπολιαστούν με τους υπόλοιπους και δούμε τον ΑΡΗ πλήρη τότε θα μπορούμε να κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Για πρεμιέρα όμως τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο τα πρώτα μηνύματα είναι θετικά.

ΠΕΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Σαν 2 πεταμένοι βαθμοί στα σκουπίδια μοιάζουν οι σημερινοί έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι,  με το δώρο του Ατρομήτου να επιστρέφεται πίσω …από μια κακή αντίδραση του Κουέστα. Είχαμε το προβάδισμα, είχαμε τον έλεγχο δεν είχαμε όμως την αποφασιστικότητα για να το τελειώσουμε. Σίγουρα θέλει δουλειά και ενίσχυση η ομάδα όμως φαίνεται ότι υπάρχουν καλά υλικά ώστε ο ΑΡΗΣ να πορευτεί στο πρωτάθλημα χωρίς να έχει την σκέψη του στις ομάδες που θα τον ακολουθούν στην βαθμολογία. Τα βιαστικά συμπεράσματα ποτέ δεν οδηγούν σε κάτι καλό… αλλά μια γεύση αισιοδοξίας μας την άφησε η σημερινή αναμέτρηση.

ΥΓ. Πολύ κουβέντα σηκώνει το σημερινό πέναλτι. Και μόνο η κίνηση που κάνει ο παίκτης του Ατρομήτου να εκμαιεύσει την σύγκρουση με τον Κουέστα λέει πολλά. Είναι και αυτό ένα δείγμα της νέας εποχής της εξυγίανσης που ξεκίνησε χθες σε μια γειτονιά λίγο πιο πάνω.

16-3 οι τελικές προσπάθειες αλλά όπως αποδείχθηκε τα 2 λάθη στην αμυντική λειτουργία της ομάδας μας ήταν αρκετά για να φθάσει ο αντίπαλος μας στη νίκη και να μας αναγκάσει σε μια πικρή ήττα. Πάλεψε η ομάδα, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της αλλά αυτά είναι ανούσιες λεπτομέρειες όταν δεν καταφέρνεις να πάρεις ούτε το Χ. Απογοήτευση για την σημερινή εξέλιξη αλλά το σύνθημα για την κατάκτηση του κυπέλλου με την λήξη της αναμέτρησης που ακούσθηκε στο κατάμεστο Κλ.Βικέλιδης όπως και η υποδειγματική συμπεριφορά του κόσμου είναι αυτά που θα πρέπει να κρατήσουμε.

ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Με τις 2 ομάδες να είναι αρκετά διστακτικές από το ξεκίνημα του αγώνα ήταν φανερό ότι τόσο εμείς όσο κυλούσε ο χρόνος υπέρ μας αλλά και οι αντίπαλοι μας όσο τους έπαιρνε χρονικά προσπαθούσαν να βρουν τη στιγμή τους για ένα γκολ.  Παιχνίδι χωρίς ρυθμό, γεμίσματα στο πουθενά(κυρίως από τους αντιπάλους μας), χαζά νεύρα και ανούσιες εντάσεις και μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου που σε καμία περίπτωση δεν κατέληγε ούτε σε υποψία για ένα γκολ. Μια εικόνα που ως ένα βαθμό εμάς μας εξυπηρετούσε μιας και ο βασικός στόχος ήταν ο μπάογκ να μην φύγει νικητής από το Κλ.Βικελίδης. Ο ποακ δεν ήταν απειλητικός και φαινόταν να απέχει αρκετά από μια εμφάνιση που θα τον οδηγούσε στο πρωτάθλημα. Όλα αυτά αλλάξαν στο 29’ όταν ο πιο δραστήριος παίκτης μας ο Λορέν Μορόν σε μια προσπάθεια να κάνει το κάτι παραπάνω ώστε να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση έχασε εύκολα την μπάλα και έδωσε την ευκαιρία στον αντίπαλο μας να προηγηθεί και να πιστέψει από το πουθενά ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη. Μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο τίποτα δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει.

Η ΓΚΟΛΑΡΑ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ ΕΦΕΡΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Σε αρκετά παιχνίδια ο ΑΡΗΣ παρουσιάζετε αλλαγμένος στο Β ημίχρονο και έτσι ακριβώς έγινε και σήμερα. Η ομάδα είχε αφουγκραστεί τα θέλω του κόσμου και το έδειξε με το που βγήκε από τα  αποδυτήρια. Μόλις στο 47’ ο Οντουμπάτζιο έκανε την γλυκιά σέντρα και ο Μορόν με ένα εκπληκτικό σουτ στην κίνηση έφερε στα ίσια στο παιχνίδι. Ο ενθουσιασμός που προκάλεσε το υπέροχο γκολ του Μορόν έδωσε έξτρα ώθηση στην ομάδα όπου στα λεπτά που ακολουθήσαν συνέχισε να πιέζει κυνηγώντας και ένα δεύτερο γκολ.

ΝΕΟ ΦΘΗΝΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Και ενώ ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πατάει καλύτερα μετά την ισοφάριση ήταν η σειρά του Οντουμπάτζιο σε μια ανύποπτη φάση να χάσει το μαρκάρισμα του αντιπάλου του και να δώσει την ευκαιρία στον ποακ να κινηθεί γρήγορα και να φθάσει από το πουθενά και σε ένα δεύτερο γκολ. Η συνέχεια μέχρι τη λήξη ήταν βασανιστική… καθυστερήσεις που ο διαιτητής δεν είδε ποτέ και κάμποσες επιπόλαιες ενέργειες από τους παίκτες μας που ενώ είχαν τις ευκαιρίες έλειπε η αποφασιστικότητα στην τελική προσπάθεια. Αποκορύφωμα της αναποτελεσματικότητας μας ήταν η ευκαιρία του Ανσαριφάντ που πήρε ανενόχλητος την κεφαλιά σε εξαιρετικό σημείο και την έστειλε έξω…

ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ

Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μένει οπότε η πίκρα και η αγανάκτηση του κόσμου είναι δικαιολογημένη. Ωστόσο αν θέλουμε να κρίνουμε την εμφάνιση της ομάδας πέρα από το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ομάδα και ήθελε και πάλεψε για τη νίκη. Δεν της βγήκε το παιχνίδι; ήταν άτυχη; της έλειπε η ποιότητα για να τελειώσει τις φάσεις που είχε; Όπως και αν το βαφτίσεις σε ένα παιχνίδι όπου οι τελικές ευκαιρίες ήταν 16-3 δεν μπορείς να πεις ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν και το δικαιότερο βάσει της εικόνας των 2 ομάδων. Από την άλλη όμως αρκετοί σημαντικοί παίκτες μας που περιμένουμε να τραβήξουν και τους υπόλοιπους σήμερα κυμάνθηκαν σε μέτρια επίπεδα. Λίγες ημέρες μέχρι τον τελικό για να μιλάμε για βελτίωση και αλλαγές αλλά όπως και να έχει  αυτή η ήττα θα πρέπει να προβληματίσει τον Μάντζιο και τους παίκτες του ενόψει του μεγάλου τελικού. Εκεί όπου θα κριθεί ένας τίτλος που μας λείπει πάρα πολύ και όχι απλά το γόητρο μας.

ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΛΙΚΟ

Η ομάδα πάλεψε, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της, δεν είχε όμως την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα και το πλήρωσε με το χειρότερο τρόπο.   Δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας… πολύ άσχημη η σημερινή ήττα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να μας αποπροσανατολίσει από τον μεγάλο μας στόχο που είναι η κατάκτηση του κυπέλλου.  Αυτή ήταν η προτροπή του κόσμου με τη λήξη του αγώνα, σε ένα κατάμεστο Κλ.Βικελίδης που περίμενε σήμερα πολλά περισσότερα από μια καλή προσπάθεια.

ΥΓ. Βάλε το ρε Ανσαριφάρντ να ξεμπερδεύουμε…

2 τελικούς μας επεφύλασσε η μοίρα, με τον έναν του κυπέλλου να είναι γνωστός εδώ και καιρό και τον δεύτερο του πρωταθλήματος να προκύπτει μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων αγωνιστικών. Ότι και αν κρίνεται όμως στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος για τους υπόλοιπους, για τον ΑΡΗ μας από την πρώτη ημέρα που είχε βγει το πρόγραμμα των πλέιοφς και ήθελε τον ποακ αντίπαλο μας στην τελευταία αγωνιστική τα πράγματα και ο στόχος της νίκης σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα ήταν εξαρχής γνωστά και τίποτα δεν αλλάζει. Αντιθέτως σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας και όλοι μας θα κατεβαίναμε με χαλαρή διάθεση… πλέον υπάρχει και ένα ιστορικό κίνητρο.  Σπουδαία ευκαιρία για τον φετινό ΑΡΗ αυτό το 2 στα 2, που δεν πρέπει να χαθεί.

1914 ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το συναίσθημα που νιώθει ο κάθε Αρειανός για την ομάδα του είναι κάτι προσωπικό, υποκειμενικό και δεν μπορεί να μπει σε καμία ζυγαριά. Αν ζεις και πεθαίνεις με τον ΑΡΗ στις χαρές και στις λύπες, ασχολείσαι επιδερμικά όποτε θυμάσαι ή όποτε η ομάδα είναι στα πάνω της δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αν όμως για την αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχεις δεύτερες σκέψεις πέρα από τη νίκη και πρέπει κάποιος να σου εξηγήσει κάποιος γιατί κόντρα σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχει άλλο στόχος πέρα από τη νίκη ανεξάρτητα από τις συνθήκες, τότε μάλλον δεν νιώθεις από ΑΡΗ. Από το ΠΟΚ4, το μπαράζ του Βόλου, τα αεροπλανάκια για τη Β Εθνική, το απροκάλυπτο εμετικό στήσιμο με την Καλαμαριά και άλλες ακόμη μυριάδες περιπτώσεις το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αντιπαλότητα από την πλευρά τους δεν έχει φραγμούς, δεν έχει μέτρο, δεν έχει λογική. Δεν έχει λογική όπως δεν είχε η "γκαστερική" δολοφονία του Τόσκο, η σφαγή του Άλκη και πόσα ακόμη μακάβρια σκηνικά που επειδή δεν θρηνήσαμε νεκρούς πέρασαν σε δεύτερη μοίρα... Οπότε το να τους αντιμετωπίζεις εσύ με λογικά κριτήρια είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις μια τρύπα στο νερό.

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ

Ακόμη πιο αστείο από το να πρέπει να εξηγήσεις σε κάποιον Αρειανό γιατί στον «τελικό» του πρωταθλήματος δεν πρέπει να χάσουμε, είναι να εξηγήσεις σε κάποιον «ουδέτερο» ή «αλλόθρησκο» γιατί αυτό το παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη αλλά αποκλειστικά με τα θέλω των 2 ομάδων. Η ιστορία έχει δώσει τις απαντήσεις της και σε αυτό. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ ΑΡΗΣ ήταν κόσμημα και διαφήμιση για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Όχι μόνο δεν καπηλεύτηκε τα χρόνια της κυριαρχίας του για να εφαρμόσει το «μια πόλη, μια ομάδα» όταν ίσχυε κυριολεκτικά το «ένα Έθνος, μια ομάδα» για τον ΑΡΗ μας αλλά αντιθέτως παρέσυρε τον συμπολίτη μέσα από έναν υγιή ανταγωνισμό που κρινόταν μέσα στα γήπεδα να μεγαλουργήσει και αυτός με τον τρόπο του ακόμη και αν ήταν ο αιώνιος δεύτερος και πλέον το τμήμα μπάσκετ έχει διαγραφεί από τη μνήμη των κομπλεξικών οπαδών του. Στις μέρες μας…  επί Σαββίδη όπου ο μπαογκ μεγαλουργεί και διεκδικεί και κατακτά τίτλους έχει αποκαλυφθεί και το πραγματικό του πρόσωπο. Μια πόλη μια ομάδα μια τζατζίκι που λένε και οι Ηρακληδείς που άργησαν όμως να καταλάβουν με ποιους έχουν να κάνουν και το πλήρωσαν. Οι συνομιλίες στο «Koriopolis» δεν αφήνουν αμφιβολίες για τον τρόπο σκέψης τους. Η δράση τους όμως που εμπλέκει την αστυνομία, δημοτικές αρχές και όχι μόνο είναι ένας ανελέητος πόλεμος προς όποιον δεν αφουγκράζεται τις ίδιες απόψεις με τις δικές τους. Μακάρι κάποια στιγμή να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να μπορούμε να ζήσουμε σε αυτή την πόλη πιο φυσιολογικά σαν συμπολίτες αλλά ακόμη απέχουμε έτη φωτός από αυτή την ημέρα.

ΚΑΘΑΡΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ Ο ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ

Πέρα από το γόητρο, το πρωτάθλημα και τα θέλω των οπαδών υπάρχει και το καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια έχει πάρει τον αέρα του πόακ μέσα έξω με ελάχιστες παρενθέσεις χάρη σε κάποια εγκληματικά σφυρίγματα. Όπως ακριβώς και ο Μάντζιος όποτε συναντάει τον Λουτσέσκου φεύγει χαμογελαστός. Μάλιστα στα τελευταία 3 νικηφόρα παιχνίδια ο συμπολίτης που τον έφθασαν να διεκδικεί το πρωτάθλημα ο Ρουμάνος άλλαξε την τακτική αντιγράφοντας σε μεγάλο βαθμό την «συνταγή Μάντζιου». Έλα όμως που στο αυριανό παιχνίδι που θέλει μόνο τη νίκη δεν μπορεί να παίξει. Ενώ και από άποψη δυνάμεων και ψυχολογίας ο ΑΡΗΣ είναι πιο φρέσκος λόγω της διαχείρισης και στο μυαλό του πέρα από τον τελικό του κυπέλλου του έχει και μια ευκαιρία για να πάει ακόμη «φτιαγμένος» για τον μεγάλο τελικό.

ΔΥΟ ΤΕΛΙΚΟΙ ΔΥΟ ΝΙΚΕΣ

Ψευτοδιλήμματα και δεύτερες σκέψεις σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν. Ο ΑΡΗΣ το μόνο που έχει να κάνει είναι να συνεχίσει την αγαπημένη του συνήθεια κόντρα στον wanna be πρωταθλητή ώστε να τελειώσει ιδανικά το πρωτάθλημα και να πάει με άλλον αέρα στον μεγάλο τελικό. Όλοι από νωρίς στο γήπεδο ντυμένοι στα κίτρινα να δώσουμε την ώθηση στην ομάδα για να κάνει το 2 στα 2 που θέλουμε όσο τίποτα άλλο. Δύο τελικοί, δύο νίκες, τίποτα λιγότερο! ΠΑΜΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Με γκολ από τα αποδυτήρια ο ΑΡΗΣ μας πέρασε νικηφόρα από τη Λεωφόρο, εκτροχιάζοντας την προσπάθεια του Παναθηναϊκού για το πρωτάθλημα και οδηγώντας τον στην εσωστρέφεια του. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μια οργανωμένη επίθεση, μια μαγική ασίστ του Γκαρθία και μια τέλεια κεφαλιά από τον Σαμόρα. Έτσι απλά πήραμε το προβάδισμα και σχεδόν το ίδιο απλά το κρατήσαμε μέχρι το τέλος.  Νίκη ψυχολογίας, με καλή εμφάνιση κόντρα στην ομάδα που θα αντιμετωπίσουμε στον τελικό, σε ένα παιχνίδι που καιγόταν πολύ περισσότερο από όσο τον ενδιέφερε.

ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΜΕ ΓΚΑΡΘΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΣΑΜΟΡΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ

Το απόλυτο σοκ πρόσφερε ο ΑΡΗΣ μας στον Παναθηναϊκό μόλις στην πρώτη του επίθεση. Η ομάδα κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα, ο Γκαρθία βρήκε τον χώρο που χρειάστηκε για να βγάλει μια μαγική πάσα προς τον Σαμόρα που κινήθηκε ιδανικά  και με το κεφάλι έγραψε το 0-1! Σκορ που έμεινε μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΕΔΩΣΕ ΤΕΣΤ ΑΝΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕ ΜΕ ΑΡΙΣΤΑ

Η συνέχεια θύμιζε κάτι σαν τεστ αντοχών με τον ΑΡΗ μας χωρίς να νιώθει την παραμικρή πίεση για το αποτέλεσμα να θέλει απλά να τσεκάρει πόσο εύκολα μπορεί να διαχειριστεί την αναμενόμενη πίεση του Παναθηναϊκού. Πέρα από τις ελάχιστες καλές στιγμές στο πρώτο ημίχρονο  που είχε ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο και κάποιες χαμένες κεφαλιές στα στημένα ο ΑΡΗΣ αντέδρασε ιδανικά. Έκλεισε τους χώρους, κράτησε σωστά τις αποστάσεις, κυκλοφόρησε γρήγορα την μπάλα και στις λεπτομέρειες δεν βρήκε το δεύτερο γκολ. Ένα δεύτερο γκολ που μπορούσε πολύ εύκολα να βρει στο λάθος του Ντραγκόφσκι, στη σουτάρα του Σαμόρα που σταμάτησε στο δοκάρι αλλά και στο άστοχο σουτ του Γκαρθία στο ριμπάουντ. Ενώ όσο κυλούσε ο χρόνος η ομάδα έβρισκε ολοένα και περισσότερους χώρους αλλά έκανε στο τέλος κακές επιλογές.  Από την άλλη πλευρά μια απελπισμένη προσπάθεια του Παναθηναϊκού με γεμίσματα από μακριά αλλά και μερικές «οσκαρικές» βουτιές μπας και δώσουν την στον Αγκάγιεφ να ολοκληρώσει την αποστολή του. Μέχρι και στο κομμάτι της διαιτησίας οι παίκτες μας αντέδρασαν ψύχραιμα και δεν άφησαν τα απίθανα σφυρίγματα να τους αποσυντονίσουν. Η ομάδα είχε τόση αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι της που έμοιαζε ότι ακόμη και 2 ημίχρονα να υπήρχαν, πιο πιθανό θα ήταν να πετύχει και άλλα γκολ παρά να δεχθεί.

ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΡΥΘΜΟΥΣ ΜΕ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ

Αρκετοί από τους σημερινούς παίκτες στο αρχικό σχήμα πιθανόν να δούμε και στην ενδεκάδα του τελικού αλλά και μόνο που ξεκινάς χωρίς το βαρύ πυροβολικό σου Λορέν Μορόν είναι αρκετό για να καταλάβει και ο πλέον άσχετος ότι και σήμερα ο Μάντζιος προχώρησε σε διαχείριση δυνάμεων και ετοιμότητας.  Η αλλαγή του πολύ καλού Γκαρθία μόλις στο 59’ και η συμμετοχή μετά από κάτι περισσότερο από 2 μήνες του Ντουκουρέ όπως και ο νέος σχηματισμός που δοκιμάσθηκε για μεγάλο κομμάτι του αγώνα το επιβεβαιώνουν. Και όμως ο ΑΡΗΣ λειτούργησε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή με τον κάθε παίκτη να εξυπηρετεί με ακρίβεια έναν συγκεκριμένο σκοπό. Μέχρι και ο Ντουκουρέ έδειξε έτοιμος να βοηθήσει. Όπως και ο Σαμόρα που στον σημερινό του ρόλο πραγματοποίησε ίσως την καλύτερη του εμφάνιση με τα χρώματα του ΑΡΗ.  Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Ζουλ που σήμερα έτρεξε και έκοψε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Την ίδια στιγμή που το δίδυμο Φαμπιάνο και Μπράμπετς έχει «ξαναδέσει» την άμυνα και στο κέντρο Γκαρθία και Νταρίντα συνδυάζονται ολοένα και καλύτερα. Ευχής έργον να συνεχίσουμε στους ίδιους ρυθμούς.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ "ΑΜΑΥΡΩΝΕΙ" ΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ

Άλλος ένας wanna be πρωταθλητής κράσαρε πάνω στον ΑΡΗ μας που συνεχίζει να «αμαυρώνει» τα πλέιοφς παίζοντας στα ίσια… όλα τα παιχνίδια. Και ας έχει στο μυαλό του μόνο τον τελικό και όλα τα πλάνα του προπονητή να επικεντρώνονται μόνο σε αυτόν. Αδιάφοροι οι 3 βαθμοί, όχι όμως αδιάφορη αυτή η σπουδαία νίκη. Σπουδαία νίκη, γιατί συνοδεύτηκε με καλή εμφάνιση κόντρα σε έναν Παναθηναϊκό που έπαιζε τα ρέστα του για το πρωτάθλημα …και όπως και να το κάνουμε μας δίνει το καλύτερο ντοπάρισμα ενόψει τελικού. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Τώρα που έχασε ο Παναθηναϊκός, ο Αγκάγιεφ θα πληρωθεί ή όχι;

ΥΓ2. Από ΑΥΤΟΥΣ τους ξένους διαιτητές προτιμάμε τους Έλληνες, εννοούσε ο Κάρυ.

ΥΓ3. Και μετά σου λέει ο άλλος… τι γκρινιάζεις; ξένος δεν ήταν ο διαιτητής;

Φρένο στον ξέφρενο ρυθμό του Ολυμπιακού έβαλε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Κλ.Βικελίδης, αναγκάζοντας να αρκεστεί στον βαθμό της ισοπαλίας και ψαλιδίζοντας του τις όποιες ελπίδες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το προσωπικό γκολ του Μορόν στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα μας, ωστόσο ο Ισπανός στις καθυστερήσεις του αγώνα μάλλον θολωμένος από την κούραση σπατάλησε σπουδαία ευκαιρία για το 2-1. Έστω όμως με αυτό το Χ και την συνολική καλή του παρουσία, ο ΑΡΗΣ μας απάντησε με τον καλύτερο τρόπο στον ασταμάτητο επικοινωνιακό πόλεμο που δέχεται από όλους τους wannabe πρωταθλητές.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Αδιαφορώντας ο Άκης Μάντζιος για την συστηματική επίθεση που δέχεται από όλες τις πλευρές συνέχισε και σήμερα το πλάνο προετοιμασίας ενόψει του μεγάλου τελικού. Ο Χουτσεσιώτης παρά την εκπληκτική του εμφάνιση με την ΑΕΚ έδωσε τη θέση του στον ρέκορντμαν Κουέστα όπου μαζί με τους Μορόν(αναγκαστικά λόγω της τιμωρίας του Ανσαριφάρντ), Ζουλ, Σουλεϊμάνοφ,  Σαβέριο, Οντουμπάτζιο και Φαμπιάνο(ύστερα από καιρό) ήταν οι σημαντικές επιστροφές για το σημερινό παιχνίδι. Η επιλογή όμως του Φετφατζίδη στο αρχικό σχήμα αντί του Μάνου Γκαρθία έδειχνε ξεκάθαρα ότι ο Μάντζιος δεν είδε το παιχνίδι σαν «πρόβα τελικού» αλλά σαν το επόμενο βήμα αυτής της άτυπης προετοιμασίας.

ΑΝΤΕΞΕ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΤΟ ΓΚΟΛ

Μπορεί ο φορμαρισμένος Ολυμπιακός με σχεδόν πλήρη σύνθεση να μπήκε ορεξάτος στο παιχνίδι αλλά ο ΑΡΗΣ είχε τις απαντήσεις του στην πίεση των Πειραιωτών. Φαμπιάνο και Μπράμπετς επιβεβαίωσαν την εξαιρετική χημεία που έχουν ενώ και οι Οντουμπάτζιο, Μοντόγια και Ζούλ έδειχναν συγκεντρωμένοι και αποφασιστικοί στις επεμβάσεις τους. Όλο ο ΑΡΗΣ είχε σωστές τοποθετήσεις και αντιδράσεις και παρά τον γρήγορο ρυθμό των αντιπάλων μας η ομάδα στεκόταν καλά. Και όταν η μπάλα χανόταν… ο Κουέστα ήταν εκεί για να αποσβέσει κάθε κίνδυνο προς την εστία μας. Πέρα όμως από την αμυντική λειτουργία, υπήρχε ψυχραιμία και σωστές αποφάσεις όταν είχαμε την μπάλα με αποτέλεσμα να υπάρξουν κάποιες καλές στιγμές όπου θα μπορούσαμε να είχαμε ανοίξει το σκορ από το πρώτο ημίχρονο αλλά ο Τζολάκης είχε τις απαντήσεις.

Ο ΜΟΡΟΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε το Β ημίχρονο με τον συνήθη ύποπτο Λορέν Μορόν να κλέβει με μαεστρικό τρόπο την μπάλα στο κέντρο, να ξεχύνεται προς την εστία του Ολυμπιακού και να τελειώνει ιδανικά τη φάση κάνοντας το 1-0 στο 46’. Στη συνέχεια όμως οι παίκτες μας δεν κατάφεραν να παγώσουν τον ρυθμό και σε μια φάση που ξεκινάει από ένα επιπόλαιο λάθος του Ζουλ στο κέντρο έδωσε την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να ισοφαρίσει. Μια ισοφάριση που σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια δεν μας αποσυντόνισε και μπορέσαμε να περιορίσουμε την επιθετικότητα του Ολυμπιακού σχετικά εύκολα. Μάλιστα με την είσοδο του Μανού Γκαρθία στο γήπεδο αλλά και του δραστήριου Σαμόρα διατηρήσαμε την καλή κυκλοφορία της μπάλας ψάχνοντας την στιγμή μας για το 2-1. Μια στιγμή που ήρθε στις καθυστερήσεις αλλά εκεί ο Μορόν αντί να βγάλει την ασίστ στην άλλη πλευρά της περιοχής με 2 παίκτες μας αμαρκάριστους έτοιμους να κάνουν το γκολ επέλεξε να γίνει ο ήρωας της αναμέτρησης αλλά ο Τζολάκης του είπε όχι.

ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ, ΕΚΛΕΙΣΕ ΣΤΟΜΑΤΑ

Ολοένα και περισσότερο δικαιώνεται ο Άκης Μάντζιος για τις επιλογές του όσο και αν χαλιούνται οι αντίπαλοι μας(και όχι μόνο).  Με ένα προσεκτικό ροτέισον που σκοπό έχει να δώσει σε όλους τους παίκτες που υπολογίζει την ευκαιρία να βρουν ρυθμό και δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα εντός έδρας παιχνίδια(εκτός του ενός στο εξοχικό) αντιμετωπίσαμε όλους τους αντιπάλους ως τώρα. Με Λαμία κερδίσαμε, με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό χάσαμε οριακά. Έτσι ακριβώς κάναμε και με τον Ολυμπιακό  σήμερα με αποτέλεσμα να φθάσουμε μια ανάσα από τη νίκη. Πόσο μάλλον όταν βλέπεις τον Φαμπιάνο με τον Μπράμπετς παρέα σαν να μην πέρασε μια ημέρα. Τον Μορόν να γυαλίζει το ματί του, Μανού Γκαρθία να ανεβάζει διαρκώς στροφές και την αρχηγάρα τον Κουέστα να θέλει να βάλει την υπογραφή του σε κάτι πραγματικά σπουδαίο. Οι παίκτες μας φαίνεται να ανταποκρίνονται σε αυτό το πλάνο προετοιμασίας και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος από το σημερινό παιχνίδι.

ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ

Όταν κόντρα στον φορμαρισμένο και σχεδόν πλήρη Ολυμπιακό που πριν λίγες ημέρες με 8 αλλαγές στο βασικό του σχήμα κέρδισε με ευκολία τον μπάογκ εσύ έχεις αυτή την εικόνα τότε μόνο ικανοποίηση θα πρέπει να νιώθουμε. Και ας σκούζουν με τον τρόπο τους οι αντίπαλοι μας. Άλλος γιατί ήθελε να κάτσουμε να χάσουμε και άλλος γιατί δεν καταφέραμε να κερδίσουμε. Η ομάδα στο σύνολο της δείχνει απόλυτα επικεντρωμένη στο πλάνο προετοιμασίας για τον τελικό κυπέλλου και αυτό δεν θα αλλάξει όσα επικοινωνιακά τεχνάσματα και αν χρησιμοποιήσουν.  Δεν ταιριάζει στον ΑΡΗ ο ρόλος του «ρυθμιστή του πρωταθλήματος» αλλά από την στιγμή που τα λάθη του καλοκαιριού μας οδήγησαν εδώ, ας το απολαύσουμε.

ΥΓ. Το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Τόσο συναρπαστικό που κάποια παιχνίδια όπως αυτό στην Λαμία οδηγούνται στην παράταση!

ΥΓ2. «Στημένος» ο Παναθηναϊκός στην Opap Arena. Αμαυρώνει με την εικόνα του τα πλέιοφς.

ΥΓ3. Βλέποντας λίγο MEGA και ακούγοντας τα σχόλια περί διαιτησίας(!!!) μάλλον ο ΑΡΗΣ μας είναι πλέον το νέο αφεντικό της παράγκας και ας απέχουμε 20+ βαθμούς από την κορυφή.

ΥΓ4. Κάρυ γλέντα τους!

Με την ΑΕΚ να πιέζει ασφυκτικά στο Β ημίχρονο και τον διαιτητή Βεργέτη να σπρώχνει… από πίσω ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να διατηρήσει το 1-0 των πρώτων 45’ και γνώρισε την ήττα. Η εμφάνιση του Χουτσεσιώτη και το επιθετικό τρανζίσιον(του πρώτου ημιχρόνου) είναι αυτά που κρατάμε από το σημερινό παιχνίδι. Σε αντίθεση με την αμυντική μας λειτουργία και την αδυναμία μας να κρατήσουμε και να κυκλοφορήσουμε την μπάλα όταν ο αντίπαλος αποφάσισε να ανεβάσει την πίεση του.

ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ

Φατόρε, Παναγίδης, Σαμόρα , Βεστράτε  και ο Χουτσεσιώτης ήταν τα «νέα» πρόσωπα στην ενδεκάδα που έδωσαν επί της ουσίας στον αγώνα τον χαρακτήρα «προετοιμασίας» ξενερώνοντας πριν την σέντρα αρκετούς. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι ο ΑΡΗΣ κατέβηκε αδιάφορος και αυτό φάνηκε από την αρχή. Η ΑΕΚ ήθελε να πιέσει και να βρει γρήγορα το γκολ αλλά ο ΑΡΗΣ είχε τις απαντήσεις και με το παραπάνω. Ο Μανού Γκαρθία άρπαζε κάθε ευκαιρία που του δινόταν για να προωθήσει το παιχνίδι μας και όταν έβρισκε συμπαράσταση από τον Νταρίντα και τον Μορόν η μπάλα χανόταν. Σε μια από αυτές τις εκρηκτικές αντεπιθέσεις μας και αφού είχαμε αναγκάσει τον Αθανασιάδη σε κάμποσες εντυπωσιακές αποκρούσεις ήρθε η ώρα του Μορόν να επιστρέψει στα γκολ και με μια πολύ ωραία κίνηση και ένα σουτ να κάνει το 1-0 στο 35’! Ένα δίκαιο προβάδισμα μιας και ο ΑΡΗΣ ήταν πολύ πιο ουσιαστικός στις κινήσεις του και στις ευκαιρίες που δημιουργούσε σε αντίθεση με την ΑΕΚ που παρά την υπεροχή που είχε οι τελικές προσπάθειες που έκανε ήταν επιπόλαιες.

ΔΙΣΤΑΣΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Μεταξύ σοβαρού και αστείου μάλλον με αυτά που έδειξε ο ΑΡΗΣ μας στο Β ημίχρονο είχε τους λόγους του που δεν ήθελε να βγει από τα αποδυτήρια… Η ΑΕΚ με τη σέντρα του 2^ου σαραπενταλέπτου έκανε το αναμενόμενο. Έπαιξε φουλ επίθεση, ανεβάζοντας ψηλά τις γραμμές και πιέζοντας τους παίκτες μας με κάθε ευκαιρία. Και εκεί φάνηκε ακριβώς η γύμνια μας σαν ομάδα μιας και με 6 αλλαγές στο βασικό σου σχήμα δεν υπάρχει η δυνατότητα να αντιδράσεις. Πόσο μάλλον όταν πέρα από την ΑΕΚ υπήρχε ένας διαιτητής που πάλευε να σου κόψει τον ρυθμό, να σε γεμίσει με κάρτες και να βοηθήσει την ΑΕΚ με κάθε τρόπο ώστε να πετύχει αυτό που θέλει. Αυτή η πίεση της ΑΕΚ(και του Βεργέτη) αποσυντόνισε εντελώς τους παίκτες μας και τους έκαναν να μοιάζουν με ξέφραγο αμπέλι. Ο Χουτσεσιώτης ήταν ο μόνος που παρέμεινε σε υψηλά στάνταρ και στο Β ημίχρονο και αυτός που κράτησε το 1-1 μέχρι το 86’. Και πολύ αντέξαμε με αυτήν την εικόνα μιας και ούτε οι αλλαγές που έκανε ο Μάντζιος έπιασαν τόπο.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΤΡΑΝΖΙΣΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΟΥΤΣΕΣΙΩΤΗ

Ποτέ δεν έκρυψε ο Μάντζιος ότι σε αυτά τα παιχνίδια προέχει η «διαχείριση» του ρόστερ και η σκοπιμότητα για ένα θετικό αποτέλεσμα περνάει σε δεύτερη μοίρα. Έτσι και σήμερα παρέταξε μια ενδεκάδα με κάποιες αναγκαστικές αλλαγές και κάποιες για λόγους διαχείρισης. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την ομάδα στα πρώτα 45’ όχι μόνο να αντέξει στην πίεση της ΑΕΚ αλλά να βγει με αξιώσεις στην αντεπίθεση δημιουργώντας κάμποσες καλές στιγμές και πετυχαίνοντας και ένα γκολ με τον Μορόν. Ο Μανού Γκαρθία είχε κέφια όπως και ο Μορόν που μαζί με τον Νταρίντα ώρες ώρες κυκλοφορούσαν εξαιρετικά την μπάλα. Παρόλα αυτά με την κακή κατάσταση που βρίσκεται το αμυντικό κεντρικό δίδυμο Μπράμπετς - Ρόουζ, τις ανάσες που έπρεπε να πάρει ο Οντουμπάτζιο και ο Σαβέριο, τις αναγκαστικές απουσίες παικτών όπως οι Σουλεϊμάνοφ, Φαμπιάνο, Βέλεθ και Φεράρι ο ΑΡΗΣ έστω για 45’ να σταθεί καλά στο γήπεδο και να προηγηθεί στο σκορ. Στάθηκε καλά για ένα ημίχρονο απέναντι σε μια δυνατή ΑΕΚ με έναν Βεργέτη στο πλευρό της αποφασισμένο να τις δώσει όση ώθηση θα χρειαζόταν για να φθάσει στη νίκη.  Σίγουρα οι «ρεζέρβες» που πήραν χρόνο σήμερα με εξαίρεση τον εκπληκτικό Χουτσεσιώτη θα έπρεπε να δώσουν το κάτι παραπάνω αλλά ας μην αψηφάμε και τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα 2 ρόστερ.

ΤΟΥ ΕΛΕΙΨΕ Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ

Για να τα κερδίσεις αυτά τα παιχνίδια θα πρέπει να παρατάξεις τα καλύτερα όπλα σου και να κυνηγήσεις τη νίκη λυσσαλέα… όπως έκανε η ΑΕΚ. Υπήρχαν όμως οι αναγκαστικές απουσίες, υπήρχε όμως και η διαχείριση που γίνεται σε όλα τα παιχνίδια. Υπήρχε και ένας απίθανος Βεργέτης που περνάει στα ψιλά επειδή εμείς δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε στο Β ημίχρονο. Ανώδυνη ήττα που δεν παύει όμως να μας πληγώνει και να μας προβληματίζει ενόψει του τελικού. Καλό είναι όμως να μην ξεχνάμε πως ξεκίνησε αυτή η χρονιά και γιατί καταλήξαμε σε αυτά πλέιοφς να είμαστε εξαρχής αδιάφοροι.

ΥΓ. Για να θεωρούν οι υπόλοιπες ομάδες κάθε ήττα του ΑΡΗ «ύποπτη» μάλλον κάτι βλέπουν που δεν βλέπουμε εμείς και θεωρούν φυσιολογικό όποια ομάδα συναντάμε να την κερνάμε με ευκολία 2-3 γκολάκια. Μέσα έξω. Το γιατί είμαστε τόσους βαθμούς διαφορά από την κορυφή μάλλον δεν ενδιαφέρει κανέναν.

Μια ακόμη «άγευστη» εμφάνιση πρόσθεσε ο ΑΡΗΣ μας σε αυτή την σειρά των πλέιοφς γνωρίζοντας εύκολα την ήττα από την ΑΕΚ με 2-0. Οι πολλές αλλαγές του Μάντζιου και η χαλαρότητα με την οποία αντιμετώπισαν το παιχνίδι οι παίκτες μας δεν άφησαν περιθώριο για κανένα άλλο αποτέλεσμα. Προφανώς και η ομάδα επιλέγει παιχνίδια με τα εκτός έδρας να τα αφήνει σε δεύτερη μοίρα και όλο το βάρος να πέφτει στα εντός(εκτός του μπάογκ). Στενάχωρο αλλά και λογικό…

ΑΠΟ ΧΑΛΑΡΟΣ ΕΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ

Μόλις 15’ λεπτά χρειάστηκαν για να επιβληθεί η ΑΕΚ και ο ΑΡΗΣ να μας πείσει ότι κατέβηκε σε ρυθμούς προπόνησης στο αποψινό παιχνίδι. Σε μόνιμη οπισθοχώρηση από τη σέντρα. Χωρίς εντάσεις και γρήγορη σκέψη. Χωρίς τη διάθεση να πιέσουμε, να κλείσουμε χώρους ή να γίνουμε κατά κάποιο τρόπο απειλητικοί. Μια ενδεκάδα γεμάτο «αλλαγές» από παίκτες που θεωρητικά ψάχνουν την ευκαιρία τους για να δείξουν την αξία τους. Περισσότερο όμως έμοιαζαν να βγάζουν την αγγαρεία αντί για τους «βασικούς» που όταν μπήκαν ήταν αργά. Η ΑΕΚ είχε κυριαρχήσει και ο εκνευρισμός από την απάθεια της ομάδας ήταν εμφανής σε όλους. Το ωραίο σουτ του Σαβέριο που ανάγκασε σε μια πολύ ωραία επέμβαση τον Αθανασιάδη ήταν όλη η επίθεση του ΑΡΗ σήμερα και αυτό λέει πολλά. Όπως και τα γκολ που δεχθήκαμε δείχνουν πολλά για την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Κακή εμφάνιση, πάλι καλά να λέμε που φύγαμε με 2 γκολ…

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΗΘΕΛΕ, ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΚΑΝΕ

Τα πολλά νέα πρόσωπα στην βασική ενδεκάδα έδωσαν εξαρχής το στίγμα της παρουσίας του ΑΡΗ σε αυτό το παιχνίδι. Όπως και στα προηγούμενα πρωταρχικός στόχος ήταν η «διαχείριση» ενόψει τελικού και όλα τα υπόλοιπα πήγαν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό είχε εξαρχής στο μυαλό του ο Μάντζιος και αυτό ακριβώς εφάρμοσε. Το ότι δεν ανταποκρίθηκαν οι παίκτες που επέλεξε είναι άλλο θέμα που θα πρέπει να το δουν. Σίγουρα με αυτές τις πειραματικές ενδεκάδες η ομοιογένεια χάνεται αλλά η μαχητικότητα και η συγκέντρωση που πρέπει να δείξει ο κάθε παίκτης που παίρνει φανέλα βασικού θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη. Δεν το έδειξαν οι αρχικοί 11 και όταν μπήκαν οι «βασικοί» ήταν αργά.

ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Με το τελικό σκορ να έχει διαμορφωθεί πριν καν συμπληρωθούν 15’ και την ομάδα μας μετά βίας να πλησιάζει προς την αντίπαλη περιοχή η ομάδα δεν δικαιούταν τίποτα περισσότερο και μοιραία γνώρισε την ήττα. Μια εικόνα που δεν τιμάει το σύνολο του Άκη Μάντζιου αλλά ας ελπίσουμε το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στο τέλος να επιβεβαιωθεί. Καλή η διαχείριση αλλά θα πρέπει και η 11αδα του τελικού να δοκιμασθεί, να ανεβάσει απόδοση και να πιστέψει στις δυνάμεις της. Αναμένουμε τη συνέχεια.

Ούτε την ισοπαλία δεν κατάφερε να πάρει ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Παναθηναϊκό σε ένα παιχνίδι όπου άξιζε τη νίκη. Κόντρα σε έναν αντίπαλο όπου καιγόταν για τη νίκη και έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τον μεγάλο τελικό, η ομάδα έπαιξε επιθετικά, δημιούργησε μπόλικες καλές φάσεις κυνηγώντας με μανία το γκολ αλλά 2 κακές στιγμές του Μπράμπετς διαμόρφωσαν αυτό το 0-2. Απογοήτευση για τον τρόπο που ήρθε αυτή η ήττα από την άλλη όμως υπάρχει ικανοποίηση για την απόδοση της ομάδας που με λίγη αποτελεσματικότητα(ή τύχη) παραπάνω θα μπορούσε να είχε κερδίσει σε ένα βαθμολογικά αδιάφορο παιχνίδι.

ΕΠΕΒΑΛΛΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ

Παθητικό με αντεπιθέσεις τον περιμέναμε τον ΑΡΗ ως συνήθως σε αυτά παιχνίδια αλλά ο Μάντζιος μάλλον ήθελε να μπερδέψει τον αντίπαλο του. Λίγοι θα περίμεναν ότι ο ΑΡΗΣ θα αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο τον Παναθηναϊκό και πιθανόν αυτό να ήταν και το στοιχείο που άλλαξε εξαρχής τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Η ομάδα με Γκαρθία και Νταρίντα στο κέντρο είχε πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας και μαζί με τον δραστήριο Μορόν τραβούσαν μπροστά και τους υπόλοιπους που σε κάθε ευκαιρία ανέβαιναν ψηλά. Ενώ στην άμυνα οι Φαμπιάνο και Μπράμπετς έμοιαζαν απροσπέλαστοι  παρά  τις δυνατές «μπούκες» του Ιωαννίδη προς την περιοχή μας.  Οι ευκαιρίες και τα σουτ δεν κατέληγαν σε γκολ και αυτό ήταν το μόνο ανησυχητικό αν και υπήρχε η πίστη ότι τελικά θα βρούμε δίχτυα.

Ο ΜΠΡΑΜΠΕΤΣ ΞΕΛΑΣΠΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Και ενώ το γήπεδο έμοιαζε ανηφορικό για τον Παναθηναϊκό ήρθε η τραγική λάθος πάσα του Μπράμπετς στο 59΄ για να τον βάλει μπροστά στο σκορ κόντρα στη ροή της αναμέτρησης. Στη συνέχεια οι παίκτες μας προσπάθησαν να το φέρουν στα ίσα αλλά λίγο ο Ντρακόφσκι με τις καλές τοποθετήσεις του, λίγο η τύχη και η ισοφάριση δεν ήρθε ποτέ. Μάλιστα στις καθυστερήσεις ήρθε και το 2^ο δώρο από τον Μπράμπετς όπου μετά από δύσκολη απόκρουση του Κουέστα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα μας ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια ημέρα που σίγουρα ο Τσέχος θα θέλει να ξεχάσει. Και μαζί και όλοι εμείς.

ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΦΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟ ΓΚΟΛ

Ο ΑΡΗΣ είχε φέρει το παιχνίδι σχεδόν εκεί που ήθελε. Ο Παναθηναϊκός από «φαβορί» είχε μετατραπεί σε «αουτσάιντερ» και το μόνο που έλειπε ήταν το γκολ που θα επιβεβαίωνε την ανωτερότητα μας. Ένα γκολ που δεν ήρθε σε αντίθεση με 2 ατομικά λάθη που διαμόρφωσαν το τελικό σκορ. Ένα σκορ καθόλου αντιπροσωπευτικό της εικόνας των 2 ομάδων. Πέτυχε σε μεγάλο βαθμό το τέχνασμα του Μάντζιου να αιφνιδιάσει επιτρέποντας στην ομάδα να παίξει πιο ανοιχτά. Έλειψε η συγκέντρωση στην τελική φάση όπως έλειψε και η τύχη. 2 είναι όμως τα στοιχεία που θα πρέπει να κρατήσουμε από το παιχνίδι. Ένα ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να παίξει στα ίσια(και όχι με κλεφτοπόλεμο) τον Παναθηναϊκό. Δύο ότι θα πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός ενόψει τελικού. Τίποτα άλλο. Αδιάφορο παιχνίδι, παίξαμε καλά, αξίζαμε τη νίκη …χάσαμε, συνεχίζουμε.

ΜΟΝΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣ

Το πόσο μπορείς να διαχωρίσεις την εμφάνιση της ομάδας από το τελικό αποτέλεσμα είναι μεγάλη κουβέντα. Ο ΑΡΗΣ ήθελε τη νίκη και το απέδειξε με τον τρόπο που αγωνίσθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος. Άξιζε τη νίκη, τελικά όμως δεν πήραμε ούτε το Χ. Καλή η προσπάθεια σήμερα σε ένα παιχνίδι όπου δεν υπήρχε άλλο κίνητρο πέρα από την αξιοπρέπεια μας. Στον τελικό όμως η προσπάθεια από μόνη της αν δεν έρθει η νίκη δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία. Άλλο όμως παιχνίδι ο τελικός και άλλο το σημερινό.