Δεν κατάφερε ο ΑΡΗΣ για 2η φορά μέσα σε λίγες ημέρες να «σοκάρει» τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας μια λίγο πολύ αναμενόμενη ήττα. Η κούραση ήταν εμφανής στους παίκτες του Καστρίτη που αν και προσπάθησαν σε άμυνα και ριμπάουντ, στην επίθεση μετά τον Τολιόπουλο υπήρχε το χάος. Και αν η διαχείριση δυνάμεων αποτελούσε εξαρχής ένα ζήτημα, η διαχείριση των φάουλ λόγω της «πράσινης ευαισθησίας» των 3 διαιτητών έκανε την κατάσταση πολύ δύσκολη.
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ
Αποφασισμένος να παλέψει μπήκε ο ΑΡΗΣ από την πρώτη στιγμή βγάζοντας περίσσια ενέργεια σε κάθε φάση. Το +3 περίπου 2’ πριν την λήξη του πρώτου δεκαλέπτου χάρη στον «αφηνιασμένο» Τολιόπουλο έδειχνε ότι η ομάδα πατούσε καλά. Ωστόσο σε πολλές φάσεις φάνηκε οι παίκτες μας να μην έχουν καθαρό μυαλό και να πηγαίνουν πολύ άγαρμπα πάνω στους αντιπάλους τους. Κάτι που έδωσε την καλύτερη πάσα στους 3 διαιτητές να φορτώσουν από νωρίς τους παίκτες μας με φάουλ. Το εκμεταλλεύτηκε αυτό ο Παναθηναϊκός και κατάφερε να προσπεράσει και να ελέγξει το παιχνίδι.
ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΦΑΟΥΛ
Η άμυνα έκανε καλά την δουλειά της όποτε οι 3 διαιτητές δεν έστελναν τους αντιπάλους μας στις βολές αλλά στην επίθεση υπήρχε χοντρό θέμα. Ο Τολιόπουλος συνέχιζε να παλεύει αλλά έμοιαζε απελπιστικά μόνος στην επίθεση. Η αστοχία στα ελεύθερα μακρινά σουτ και η αδυναμία μας να απειλήσουμε κοντά στο καλάθι ήταν η «δικλείδα ασφαλείας» για τον Παναθηναϊκό που με ευκολία συντηρούσε μια διψήφια διαφορά. Και όποτε πηγαίναμε να βρούμε ρυθμό είχαμε και τους 3 διαιτητές να κάνουν τα δικά τους με σφυρίγματα που ξεπερνούσαν κάθε λογική.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΧΑΟΣ
Σε καμία περίπτωση ένα παιχνίδι σαν το σημερινό δεν μπορεί να αποτελέσει το κριτήριο για σχόλιο επί του αγωνιστικού. Επειδή όμως ο Γκάλινατ αργεί να επιστρέψει θα πρέπει ο Καστρίτης να πιέσει μερικούς από τους παίκτες του να βγουν μπροστά. Τρομερός και σήμερα ο Τολιόπουλος αλλά δεν γίνεται να τα περιμένεις όλα από αυτόν. Και το πρόβλημα δεν μοιάζει να είναι η έλλειψη επιθετικού ταλέντου αλλά η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Πρέπει ο Σταρκ, ο Χάρελ και ο Μπλούμπεργκς να γίνουν πιο επιθετικοί. Να αρχίσουν να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες χωρίς την πίεση του χρόνου. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει ανεξάρτητα από τον αντίπαλο.
ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ
Από όποια πλευρά και αν το δεις, με τις συνθήκες με τις οποίες διεξάγεται το Final 8 ο ΑΡΗΣ έψαχνε ένα θαύμα για να κατακτήσει το κύπελλο. Μέσα σε 4 ημέρες έπρεπε να δώσει 3 πολύ δυνατά παιχνίδια με τα 2 κόντρα σε ομάδες με πολύ πιο πλούσιο ρόστερ. Ακόμη και έτσι στάθηκε στο ύψος του και σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό και αν ήταν λίγο πιο εύστοχος θα μπορούσε να ξεμπροστιάσει ακόμη περισσότερο τον αντίπαλο μας και τους 3 διαιτητές του. Μπράβο σε όλη την ομάδα για την χαρά που μας έδωσε κόντρα στον συμπολίτη και την συνολική προσπάθεια. Πλησιάζει η στιγμή που αυτές οι περίεργες συνθήκες δεν θα μας αγγίζουν.
ΥΓ. Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να γκρινιάζουν όλες οι ομάδες που συμμετέχουν στο πανηγύρι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού όπου όλα είναι κομμένα ραμμένα στα μέτρα τους. Από την άλλη όμως το να έχεις μια ακόμη ευκαιρία να γλεντήσεις του δίπλα είναι κάτι το ανεκτίμητο!
Όπως ακριβώς με τον Ιωνικό έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας παίρνοντας ενέργεια από τον κόσμο του έδειξε το καλό του πρόσωπο και κέρδισε εύκολα τον Προμηθέα! Αποθεώθηκε ο Νίκος Γκάλης και η παρέα του στο τελετουργικό της απονομής του 22ου τίτλου της ομάδας. Μια αδικία 37 ετών που δείχνει πολλά για εκείνη την εποχή που ο ΑΡΗΣ μεγαλουργούσε μιας και ακόμη και τότε που είχε όλη την Ελλάδα στο πλευρό του υπήρχαν οι κομπλεξικοί που ότι μπορούσαν να του κλέψουν το κλέβανε.
ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ
Την διαφορετική νοοτροπία που δείχνει σχεδόν όλη την χρονιά στα εντός και στα εκτός έδρας επιβεβαίωσε ο ΑΡΗΣ μας και σήμερα απέναντι στον Προμηθέα. Από την αρχή μπήκε ορεξάτος, με δύναμη και αποφασιστικότητα ώστε να φθάσει στη νίκη. Με ηγέτη τον Τολιόπουλο και τους υπόλοιπους να προσφέρουν όλοι σημαντικές βοήθειες σε άμυνα και επίθεση δεν άφησε κανένα περιθώριο στον αντίπαλο του. Μοναδικό εμπόδιο ήταν η χαλάρωση όταν η διαφορά ξεπερνούσε το +15 αλλά και αυτό καταφέραμε στην πορεία του παιχνιδιού να διαχειριστούμε και να μην αγχωθούμε για τη νίκη.
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΜΙΑ ΑΔΙΚΙΑ 37 ΕΤΩΝ
Συγκινητικές στιγμές εξελίχθηκαν στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, με τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη να σηκώνει τον 22ο τίτλο της ομάδας ψηλά και το λάβαρο του Super Cup του 1986 να παίρνει τη θέση του στην οροφή του Παλέ! Ζεστό το χειροκρότημα του κόσμου και ένα τεράστιο ευχαριστώ σε αυτή την ομάδα για τις στιγμές που μας χάρισε. Στιγμές που όσο και αν προσπάθησαν οι επόμενοι κανείς δεν κατάφερε ούτε την μυρωδιά της εποχής να πλησιάσει. Πέρα από την αποκατάσταση της αδικίας που είχε γίνει τότε και ο τίτλος δεν είχε αναγνωριστεί όπως θα έπρεπε υπάρχει και ένα ηχηρό χαστούκι σε όλους αυτούς τους «πονεμένους» της εποχής εκείνης που προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία. Μιλάνε για τον ΑΡΗ της Ελλάδος λες και ο ΑΡΗΣ ήταν κάποιο «κατεστήμενο» εκείνης της εποχής ανάλογο των «μεγάλων» της σημερινής. Άντε φανταστείτε τώρα να πάρει ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός έναν τίτλο μέσα στο γήπεδο και την ΕΟΚ ή οποιαδήποτε άλλη αθλητική αρχή να ανακαλύπτει κάποιον λόγο για να μην τον αναγνωρίσει. Γελάνε και οι πέτρες… Ο ΑΡΗΣ τότε, όπως πάντα ότι κέρδισε και ότι κερδίζει το κάνει με την αξία του κόντρα σε όλα και όλους!
ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΡΑ ΤΟΥ 1986
Όσο και αν απέχει η σημερινή ομάδα από εκείνες τις σπουδαίες στιγμές, οι χρυσές σελίδες που έχει γράψει ο Αυτοκράτορας παραμένουν ανεξίτηλες στις μνήμες και στις καρδιές μας και μοιάζουν ικανές να εμπνεύσουν τον σύλλογο ακόμη και σήμερα. Παρασυρόμενοι από το κλίμα ενθουσιασμού που υπήρχε στο κατάμεστο Παλέ οι παίκτες του Γ.Καστρίτη κέρδισαν με ευκολία τον Προμηθέα βάζοντας και αυτοί το λιθαράκι τους στην γιορτή που είχε στηθεί. Συγκίνηση και δέος για τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη και την παρέα του που σήκωσαν το super cup του 1986 με καθυστέρηση 37 ετών. Ευλογημένοι όσοι τα ζήσαμε!
Με άγνοια κινδύνου και μπόλικη τρέλα… όπως ακριβώς μας έχουν συνηθίσει ως τώρα ο Γιάννης Καστρίτης και οι παίκτες του, ο ΑΡΗΣ κατεβαίνει στο Final 8 ή αλλιώς κύπελλο Ελλάδος παρωδία νούμερο 48 για να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες πρόκρισης του αναλογούν! Απέναντι του ο διεκδικητής της φετινής Ευρωλίγκας Ολυμπιακός με τα προγνωστικά να είναι συντριπτικά υπέρ του …αλλά αν ρωτήσεις έναν Αρειανό θα σου πει ψιλά γράμματα που δεν μας αγγίζουν!
ΩΜΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ VS ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Ας μην κοροϊδευομάστε μεταξύ μας. Ο Ολυμπιακός φέτος εντυπωσιάζει με το μπάσκετ που παίζει, με την ποιότητα των παικτών του, με την ομαδικότητα και την αποτελεσματικότητα του πάνω στα παρκέ της Ευρώπης. Τα ελληνικά παρκέ είναι ανάξιας αναφοράς για τον φετινό Ολυμπιακό μιας και ο Παναθηναϊκός για ακόμη μια χρονιά δεν έχει καταφέρει να «αγοράσει» τίποτα που να θυμίζει μπάσκετ. Στην άλλη πλευρά όμως είναι μια παρέα που αποτελείται κυρίως από άπειρα παιδιά, που παρόλο που αποχαιρέτησε την Ευρώπη νωρίς και έχει κάνει και κάποιες πικρές ήττες στην Ελλάδα δεν χαμπαριάζει… Αυτό έχει δείξει ως τώρα το σύνολο του Γ.Καστρίτη που σε αυτό το Final 8 χωρίς οπαδούς θα διεκδικήσει το δικαίωμα του στο όνειρο.
ΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΝΑ ΤΑ ΔΩΣΕΙ ΟΛΑ
Τεράστια η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ του ΑΡΗ και του Ολυμπιακού και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Όπως ακριβώς κανείς δεν τολμάει να αμφισβητήσει την άγνοια κινδύνου, την μαχητικότητα και την πίστη για τη νίκη που δείχνει ο φετινός ΑΡΗ σε κάθε παιχνίδι. Όποιος τολμήσει να μας υποτιμήσει θα το πληρώσει… Τρέλανε μας ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ όπως ακριβώς κάνεις από την αρχή της χρονιάς!
ΥΓ. Άλλη μια εκδήλωση παρωδία από την ΕΟΚ με το κύπελλο παρωδία των 8 finalist να διεξάγεται μεταξύ αυλικών της ΕΟΚ, συγγενών και φίλων. Επόμενο πρότζεκτ τελικός κυπέλλου σε κάποιο νησί στην άλλη άκρη του πλανήτη!
Παλικαρίσια εμφάνιση από τον αποδεκατισμένο ΑΡΗ στο Λαύριο χωρίς ωστόσο να καταφέρει να πάρει τη νίκη. Το ήθελε, έδειξε ότι μπορούσε αλλά οι 3 διαιτητές είχαν εντελώς διαφορετική άποψη. Με ένα ρεσιτάλ εξόφθαλμων ανάποδων σφυριγμάτων κατάφεραν να λυγίσουν τους μαχητικούς παίκτες του Γιάννη Καστρίτη και να μας οδηγήσουν σε μια άδικη ήττα.
ΜΥΑΛΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ
Εντυπωσίασε η ομάδα με την ωριμότητα που έδειξε σε αυτό το παιχνίδι δείχνοντας προσαρμοσμένος στις ιδιαίτερες συνθήκες του αγώνα λόγω των πολλών και σημαντικών απουσιών. Όχι μόνο στην επίθεση όπου παρά την απουσία του Χάνλαν έβρισκαν με υπομονή τον δρόμο προς το καλάθι αλλά και στην άμυνα με τα ανόητα και αχρείαστα φάουλ να μην κάνουν την εμφάνιση τους. Μια εικόνα κόντρα στα προγνωστικά απέναντι σε ένα Λαύριο που δεν είχε να επιδείξει απολύτως τίποτα πέρα από κάποια μακρινά σουτ.
ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΣΧΕΤΟΙ Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ
Αυτή η καλή εμφάνιση του ΑΡΗ αιφνιδίασε τους πάντες και από ότι φαίνεται και τους 3 διαιτητές. Από εκεί που πίστευαν ότι θα είχαν ένα εύκολο έργο όταν το Λαύριο ξέφυγε με +8 είδαν έναν ΑΡΗ να μην τα παρατάει και να καταφέρνει να έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Με ποια φάση να πρωτοασχοληθείς και ποιο σφύριγμα να πρωτοσχολιάσεις σε αυτήν την εμετική παράσταση των 3 διαιτητών. Τα 2 τελευταία φάουλ που κέρδισε ο Μουράτος σε αντιδιαστολή με το τελευταίο καλάθι και το φάουλ στον αέρα που δεν έδωσαν πάνω στον Νετζήπογλου αποτυπώνει τη σκέψη των 3 διαιτητών για τον νικητή της αναμέτρησης. Από την άλλη τα 5-6 «κοψίματα» αυτουνού του Ουίλιαμς (του Λαυρίου) που άρπαζε τα χέρια των αντιπάλων στον αέρα και του σφύριξαν μόλις 2 φάουλ μάλλον θα πρέπει να γίνουν highlights για κάποια εκπομπή με γκάφες διαιτητών.
ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ
Θύμα ακόμη μίας πλαστογραφίας από τους 3 διαιτητές έπεσε ο ΑΡΗΣ σήμερα που όπως φάνηκε έπρεπε πάση θυσία να χάσει. Οι εναπομείναντες παίκτες του Γιάννη Καστρίτη αιφνιδίασαν άπαντες με την απόδοση τους και έφθασαν μια ανάσα από τη νίκη. Εκεί η έλλειψη δυνάμεων και λύσεων έπαιξε το ρόλο της, όπως όμως έπαιξαν τον καθοριστικό τους ρόλο τα σφυρίγματα των 3 διαιτητών. Κρίμα που χάθηκε αυτό το παιχνίδι, μπράβο όμως για την προσπάθεια. Μακάρι η κακοδαιμονία με τους τραυματισμούς κάποια στιγμή να μας αφήσει…
ΥΓ. Ας το πάρουν κάποια στιγμή χαμπάρι όλες αυτές οι συνοικιακές ομαδούλες και οι «φίλοι» τους. Αν στο τέλος της ολικής κατάρρευσης του ελληνικού μπασκετικού οικοδομήματος κάτι μείνει όρθιο, αυτό θα είναι ο ΑΡΗΣ!
Σε συνέχεια της περσινής μαύρης σεζόν, χωρίς τίποτα να δείχνει ότι έχει αλλάξει αγωνιστικά η ομάδα μας γνώρισε την ήττα στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς. Ο Ιωνικός ακριβώς όπως και στο περσινό κρίσιμο παιχνίδι του Β γύρου παρουσιάστηκε καλύτερος και πήρε τη νίκη χωρίς άγχος. Απογοήτευση στον κόσμο που ήλπιζε η προσπάθεια της νέας διοίκησης να έχει αποτυπωθεί ανάλογα και στο παρκέ. Όταν όμως δεν κάνεις ούτε τα βασικά που απαιτούνται από μια επαγγελματική ομάδα μέσα στο γήπεδο όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα.
Τι να τις κάνεις τις μεταγραφές αν δεν υπάρχει πλάνο με ρεαλισμό και ορθολογικό σχεδιασμό; Τίποτα… όπως τίποτα δεν πέτυχε ο Καμπερίδης με τους παίκτες που επέλεξε μιας και στο μυαλό για κάποιο λόγο υπάρχει ακόμη το περσινό πλάνος της χρονιάς που μέχρι να πάρει ενεργό ρόλο ο Μπράουν δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς. Συχνό και περιορισμένο Ροτέισον χωρίς λόγο και ουσία, πλήρη απουσία επιθετικού προσανατολισμού και ανύπαρκτοι ρόλοι μέσα στην ομάδα. Παράλληλα με μια αδικαιολόγητη εμμονή στον Φλιώνη και στον Σλαφτσάκη(τη στιγμή που ο Μιλόσεβιτς ήταν εξαιρετικός) και οι Αμερικάνοι παίκτες του ΑΡΗ έστω και σπασμωδικά έδειχναν ότι αν έβρισκαν ρυθμό ήταν ικανοί να δώσουν το κάτι παραπάνω. Όλα αυτά από το ξεκίνημα του αγώνα έδειχναν ότι με το που κάνει το ξεπέταγμα του ο Σμιθ, τα πάντα θα τελειώσουν όπως και έγινε. Όπως και την περασμένη σεζόν όταν στην αντίπαλη ομάδα υπήρχαν παίκτες ικανοί στο ένας με ένας η περιφερειακή μας άμυνα ήταν μια τεράστια τρύπα έτσι και σήμερα ο Σμιθ και ο Τολιόπουλος έκαναν πλάκα με μια προσποίηση ή ένα απλό σπριντ. Εμμονή στον Ντραγκίσεβτις που έδειχνε εμφανώς ανέτοιμος όταν έχεις στον πάγκο έστω αυτόν τον Κουζέλογου που έχει μια δύναμη και ταχύτητα παραπάνω. Όταν ο Χουγκάζ σε ξεφτιλίζει δεν σου φταίνε τα μπάτζετ και τα προβλήματα με τα μπαν. Ενώ θα πρέπει να σταθούμε και στην όλη συμπεριφορά του πάγκου όπου θύμιζαν κάτι από βαθειά θρησκευόμενους σε εκκλησία όταν στην αντίπαλη πλευρά είχε στηθεί μια μικρή κερκίδα και ένας προπονητής από άλλες εποχές που με την μόνιμη γκρίνια του προς τους διαιτητές κατάφερε να πάρει μπόλικα σφυρίγματα για την ομάδα του. Κατά τα άλλα αν ο Καμπερίδης δεν αποφασίσει να δώσει ξεκάθαρα τον ρόλο του ηγέτη στον Τσάλμερς, να επιμείνει στην χρησιμοποίηση των 3 αμερικανών και να ανοίξει το ροτέισον βάζοντας πιτσιρικάδες μέσα απαιτώντας περισσότερη ενέργεια από όλους, δύσκολα θα αποφύγουμε τις περσινές περιπέτειες.
Μακάρι ο χρόνος να είναι αυτό που έλειπε από τον ΑΡΗ σήμερα και σε λίγες εβδομάδες να δούμε μια ομάδα πάνω στα παρκέ που θα μας κάνει να ξεφυσήσουμε με ανακούφιση. Διαφορετικά με αυτή την μίζερη νοοτροπία και την έλλειψη τσαγανού στον πάγκο και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου τα πράγματα θα είναι δύσκολα…
ΥΓ. Για όποιον δεν το κατάλαβε το σημερινό, ο ΑΡΗΣ αντιμετώπισε μια από τις 4 πιο αδύναμες ομάδες του πρωταθλήματος που έχει 5 ξένους στη διάθεση της και μαζεύτηκε όλη μαζί πριν λίγες ημέρες. Και χάσαμε εύκολα…
ΥΓ2. Την πτώση του μπάσκετ γενικότερα και ειδικότερα στην Ελλάδα το καταλαβαίνεις από πολλές καταστάσεις… όπως για παράδειγμα όταν ακούς ειδικούς μπασκετικούς της νέας γενιάς να απορούν γιατί δεν δίνεται η ευκαιρία στον Γεωργάκη…
ΥΓ3. Ακόμη και αυτός ο Σταμάτης με την εκρηκτικότητα του και τις πρωτοβουλίες που τολμάει να πάρει, πιο χρήσιμος φαίνεται από τον αγαπημένο του κόουτς.
ΥΓ4. Η μεγάλη ελληνική σχολή των κόουτς διδάσκει ότι στη πεντάδα που ξεκινάς τον αγώνα δεν βάζεις τον καλύτερο σου παίκτη και πιο ακριβή μεταγραφή κατευθείαν μέσα! Ρουά ματ αλα Ελληνικά και άντε γειά…
ΥΓ5. Τουλάχιστον ο Κουφός πέρα από το «ψηστήρι» στους διαιτητές εμπιστεύθηκε και τον καλύτερο του παίκτη, τον Σμίθ ακόμη και όταν δεν ήταν καλός στο ξεκίνημα του και τον δικαίωσε. Αυτό σημαίνει δίνω ρόλο ηγέτη και τον στηρίζω.
ΥΓ6. Διαιτησία ανάλογη με το όλο θέαμα.
ΥΓ7. Α ρε παλιοχαρακτήρα Μπράουν πόσο λείπεις…
Με την ΕΟΚ να επιβεβαιώνει έστω την ύστατη στιγμή τις φήμες περί αγώνα κυπέλλου ο ΑΡΗΣ μας κατεβαίνει το Σάββατο στην Αθήνα για το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς! Ένα παιχνίδι ξεχωριστής σημασίας μιας και θα σημάνει την «επανεκκίνηση» του μπασκετικού ΑΡΗ. Γιατί μόνο ως «επανεκκίνηση» μπορεί να χαρακτηριστεί η προσπάθεια του Α.Σ. να κρατήσει τον ΑΡΗ ζωντανό και για την ώρα φαίνεται να τα πηγαίνει περίφημα!
Αναστολή των νέων δεδομένων για τις ομάδες που έχουν τιμωρηθεί με μπαν, κάλυψη εγγυητικής, ασφαλιστική ενημερότητα, παλιοί διακανονισμοί και φυσικά νέοι διακανονισμοί για το ρόστερ της νέα σεζόν! Αυτά είναι τα κατορθώματα της νέας διοίκησης που αν και αυτονόητα… για την κατάσταση στην οποία άφησε ο Γουλιέλμος τον ΑΡΗ είναι ένα πρώτο κερδισμένο στοίχημα που δίνει ανάσα στην ομάδα μας! Όταν μιλάμε όμως για έναν ζωντανό οργανισμό όπως είναι ένα αθλητικό σωματείο τότε σε μεγάλο βαθμό ο καθρέφτης της όποιας προσπάθειας είναι το γήπεδο. Για αυτό και ο Σ.Καμπερίδης μαζί με τους παίκτες του οφείλουν να δικαιώσουν αυτόν τον αγώνα δείχνοντας από το πρώτο κιόλας παιχνίδι απέναντι στον Ιωνικό(ή Διαγόρα Δρυόπ.) ότι μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ειδικών συνθηκών ΑΡΗ. Οι μεταγραφές σε σχέση με τα δεδομένα και ότι έχουμε ζήσει σε ανάλογες περιπτώσεις μοιάζουν εξαιρετικές. Ακόμη και αυτό το τρανταχτό κενό στη θέση σέντερ σε αυτό το δύσμοιρο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να καλυφθεί. Η πεντάδα Τσάλμερς, Σούλερ, Ντεκοζί, Μιλόσεβιτς και Ντραγκίσεβτις είναι πολλά υποσχόμενη. Ενώ από πίσω υπάρχει και το Ελληνικό στοιχείο με παίκτες που έχουν αποδείξει ότι σε βοηθητικούς ρόλους αποδίδουν καλύτερα. Το πώς όμως θα κολλήσουν όλα αυτά τα υλικά είναι δουλειά του Σάββα Καμπερίδη που καλείται και αυτός με τη σειρά του αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει.
Αξιοσημείωτη η προσπάθεια της νέας διοίκησης της ΚΑΕ με τον ΑΡΗ μας να καταφέρνει να παραταχθεί στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς με μια αρκετά ανταγωνιστική ομάδα. Σίγουρα πρόκειται περί κατάντιας για τον Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ αλλά δεν παύει να είναι η σκληρή πραγματικότητα. Τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται πλέον αυτονόητο και δεδομένο και όπως ακριβώς η διοίκηση με τις πράξεις της καταφέρνει και πετυχαίνει εκτός γηπέδου έτσι πρέπει και ο Σάββας Καμπερίδης με τους παίκτες του να δικαιώσουν με την παρουσία τους πάνω στο παρκέ αυτή την προσπάθεια! Μόνο έτσι ο ΑΡΗΣ μπορεί να βρει την ηρεμία και τον δρόμο του. Καλή αρχή με πρόκριση ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!
ΥΓ. Με όλα αυτά που συμβαίνουν στο Ελληνικό μπάσκετ και γενικότερα όλες οι ομάδες είναι ανέτοιμες. Και όταν μια ομάδα είναι ανέτοιμη αυτό που καθορίζει τον νικητή είναι οι ηγέτες που έχεις στην φαρέτρα σου. Ο ΑΡΗΣ στα «χαρτιά» φαίνεται να έχει τις προσωπικότητες που χρειάζεται για να φθάσει στη νίκη απέναντι σε μια από τις ομάδες που εκπροσωπούν ξεκάθαρα όχι μόνο ένα μεγάλο κομμάτι από τα προβλήματα του Ελληνικού μπάσκετ αλλά και την άρνηση των ανθρώπων που είναι μέσα σε αυτό για αλλαγή.
ΥΓ2. Τα αρειανόμετρα δεν αρέσουν σε κανέναν... ωστόσο το να υπάρχει υποκρισία μεταξύ των Αρειανών είναι τραγικό... όπως τραγικό ήταν το "άδειασμα" των κατόχων διαρκείας σε εκείνον τον τελικό στο Παλέ... ευτυχώς υπάρχει και η πανδημία που δικαιολογεί τα πάντα.
Άλλη μια ήττα ντροπής για την ομάδα μας, αυτή την φορά από το Περίστερι που κατάφερε να αναδείξει την "γύμνια" μας σε όλα τα επίπεδα. Ομάδα μπάχαλο που με άναρχα ξεσπάσματα προσπαθούσε να γυρίσει το παιχνίδι, διοίκηση απλός παρατηρητής που αδυνατεί να κάνει τα βασικά για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ με κόσμο πιστό που ακόμη και στις πιο μίζερες στιγμές δίνει βροντερό παρών όπως έκανε σήμερα.
Το 10-0 με το οποίο μπήκε δυνατά ο ΑΡΗΣ μας στο πρώτο δίλεπτο ήταν πολύ καλό για να είναι "αληθινό" …και να έχει ανάλογη συνέχεια. Η απάντηση του Περιστερίου με ένα επιμέρους σκορ 16-2 έστειλε το μήνυμα ότι σήμερα δύσκολα θα κερδίζαμε. Για να γίνει όμως αυτό έπρεπε ο Αγγέλου να αλλάξει όλη την πεντάδα μαζικά(όπως έκαναν και οι προπονητές με τα παιδάκια στο ημίχρονο), οι διαιτητές να μας χρεώσουν με ανύπαρκτα φάουλ και φυσικά να μην πάρουμε εγκαίρως ένα τάιμ άουτ ώστε να κόψουμε τον ρυθμό του αντιπάλου. Από εκείνο το σημείο και μέχρι την λήξη του αγώνα η ομάδα με μπροστάρη τον κόουτς έδειχνε να έχει περισσότερο το νου της στους διαιτητές παρά στο ίδιο το παιχνίδι. Η επιλογή του Αγγέλου να βάλει από τον πάγκο τον Τζόουνς με 2 φάουλ στα τελευταία 16'' για να παίξει άμυνα ήταν η πιο τρανταχτή απόδειξη. Στο Β ημίχρονο η εικόνα τόσο εντός παρκέ όσο και στον πάγκο ήταν τουλάχιστον ντροπιαστική… Με μια ηρεμία και απάθεια που τρόμαζε καταφέραμε να κάνουμε το Περιστέρι να φαίνεται Λέικερς και να τελειώσουμε το δεκάλεπτο αν και στο -15 με μόλις 2 φάουλ! Δείγμα της γενικότερης τρικυμίας που επικρατούσε στην ομάδα. Στο τέταρτο δεκάλεπτο η απελπισία και ο συμβιβασμός με την ήττα όπως έχει συμβεί και σε άλλα παιχνίδια απελευθέρωσε πνευματικά τους παίκτες μας που βρήκαν κάποια καλά σουτ, πήραν δύναμη από την κερκίδα και πάλεψαν για την ανατροπή μέχρι το τέλος. Ή καλύτερα μέχρι που ο Πιτσίλκας τζούνιορ να αποφασίσει να στερήσει την ευκαιρία από τον ΑΡΗ να διεκδικήσει τη νίκη και να την χαρίσει απλόχερα στους Περιστεριώτες. Αντί για καλάθι και φάουλ ο Πιτσίλκας ανακάλυψε επιθετικό και τέλειωσε ουσιαστικά εκεί το παιχνίδι. Κάτι που και πάλι είναι ντροπιαστικό με 1' και 40'' πριν το τέλος για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ που παραδοσιακά κυνηγούσε πάντα τα παιχνίδια μέχρι το τέλος σε αντίθεση με τα "νέα δεδομένα" όπου με το που στραβώσουν τα πράγματα με την πρώτη ευκαιρία πετάμε λευκή πετσέτα. Από εκεί και πέρα δεν έλειψαν οι γνωστές εμμονές με Μποχωρίδη και Νταλό και τα αργά αντανακλαστικά σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Αν δεν το πάρει απόφαση ο Αγγέλου να αναθεωρήσει το πλάνο που είχε στο μυαλό του από το καλοκαίρι και να δει πιο ψύχραιμα τους παίκτες που έχει στη διάθεση και να μοιράσει εκ νέου τους ρόλους στην ομάδα τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα. Και την άνοιξη που θα είναι(;) έτοιμη η ομάδα θα επικρατεί καύσωνας…
Και φυσικά μέσα στο γενικότερο μπάχαλο που επικρατεί περίοπτη θέση έχει η διοίκηση με την ανυπαρξία της σε όλα τα επίπεδα. To "onemanshow" είναι ολοφάνερο ότι δεν μας βγαίνει… Αν δεν στελεχωθεί η διοίκηση και το τεχνικό τιμ με ενεργά μέλη που θα προασπίζονται τα συμφέροντα της ομάδος εντός και εκτός παρκέ τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν γίνεται το Περιστέρι να έρχεται με πολυμελής αποστολή και ο ΑΡΗΣ μέσα στην έδρα του να έχει έναν Αγγέλου να τρέχει για τα πάντα και 1-2 παρατηρητές στην πρώτη σειρά των επισήμων… Δεν γίνεται να μην υπάρχει ένας άνθρωπος να φωνάξει στην γραμματεία όταν γίνεται η παράβαση των 8''… Δεν γίνεται ο Πεδουλάκης και οι παίκτες του να ανοίγουν διάλογο με την κερκίδα και να προκαλούν με κίνδυνο την τιμωρία και να μην υπάρχει αντίδραση από τους ανθρώπους του ΑΡΗ… Δεν γίνεται ο ΕΣΑΚΕ να σου μεταθέτει τα παιχνίδια για να βολεύει άλλους και εσύ να μην βγάζεις έστω μια επίσημη ανακοίνωση για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει… Δεν γίνεται ο ΑΡΗΣ να είναι η μοναδική ομάδα στην BasketLeagueχωρίς χορηγό στην φανέλα την ώρα που το χρήμα είναι το ζητούμενο… Απλά δεν γίνεται…
ΥΓ. Και επίσημα μετά από αυτή την ήττα θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι φέτος η ομάδα ανήκει στο γκρουπ των ομάδων που θα παλέψουν για την παραμονή. Ας ελπίσουμε να μην χρειαστεί να φθάσουμε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος όπως πέρσι για να αποφασίσουμε αν η ομάδα χρειάζεται ηλεκτροσοκ ή όχι.
ΥΓ2. Αυτά τα "καλά παιδιά" που θέλουμε στον ΑΡΗ μας έχουν φάει. Το καλά και ευαίσθητα που κατά την διάρκεια των αγώνων καταρρέουν από το βάρος των συναισθημάτων… Όποιος φοβάται ή δεν αντέχει ας κάτσει σπίτι του να ηρεμήσει, να σκεφτεί, να συνέλθει και μετά να επιστρέψει… Όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ένας φίλος "2 εβδομάδες άδεια".
ΥΓ3. Και σαν να μην φθάνουν αυτά που ζήσαμε στο Παλέ γυρίζουμε σπίτι μας για να δούμε την νέα "προεδρική εμφάνιση" Καρυπίδη στο ΟΑΚΑ… Πώς να μην αναπολούμε τα 80sκαι τα 90sόπου τέτοιες συμπεριφορές όπως και πολλές άλλες που έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια από παραγοντάρες μας θα σήμαιναν αυτόματα και "εξορία" από τη Θεσσαλονίκη.
Άνευ βαθμολογικής σημασίας το σημερινό παιχνίδι κόντρα στην ουκρανική Ντνίπρο για το FIBAEuropeCup. Μια διοργάνωση που μας κούρασε και μας απογοήτευσε σε μεγάλο βαθμό. Κάτι που όπως φαίνεται αντιλαμβάνονται εκεί στην ΚΑΕ και για αυτό και ορίστηκε το εισιτήριο στα 5€.
Ελάχιστη σημασία έχει να ασχοληθούμε με το αγωνιστικό μιας και όταν δεν υπάρχει η πίεση του αποτελέσματος τα πάντα λειτουργούν διαφορετικά. Ιδιαίτερα για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ που στα περισσότερα παιχνίδια δείχνει να πνίγεται στο άγχος του. Το ότι θα δοθούν ευκαιρίες και χρόνο συμμετοχής σε όλους τους παίκτες από τον Αγγέλου είναι βέβαιο. Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να αρχίσουν να βγαίνουν κάποια συστήματα από την ομάδα και όχι απλά να μοιραστεί ο χρόνος σε παίκτες που δεν έχουν πάρει λεπτά και έτσι και αλλιώς δεν υπολογίζονται από τον Αγγέλου.
Μπορεί να αισθανόμαστε ξαλαφρωμένοι μετά τη νίκη στη Ρόδο χωρίς ωστόσο να σημαίνει ότι τα πάντα είναι καλά στην ομάδα και αυτό ακριβώς βγαίνει από τις χθεσινές δηλώσεις του Β.Αγγέλου αλλά και τον πόλεμο που δέχεται συστηματικά ο ΑΡΗΣ από ΕΟΚ και ΕΣΑΚΕ. Όσο γρηγορότερα ξεμπερδέψουμε από την ευρωπαϊκή περιπέτεια αλλά και το άγχος της παραμονής τόσο γρηγορότερα θα μπορέσουν οι ιθύνοντες να ασχοληθούν με τα πιο σημαντικά προβλήματα και το μέλλον αυτής της ομάδος.
ΥΓ. Κακοπροαίρετος όποιος λέει ότι το banλειτουργεί σαν δικαιολογία για την μη ενίσχυση της ομάδος. Σε αυτόν τον ΑΡΗ που «μαγεύει» πάνω στο παρκέ υπάρχει Έλληνας από μικρομεσαία ομάδα που θα βοηθούσε αγωνιστικά και παράλληλα να είναι και καλός χαρακτήρας για να μην χαλάσει τη χημεία; Δεν νομίζω…
ΥΓ2. Ας «ενισχυθούμε» με τον Βεργίνη κόουτς που έχει παίξει και καλό μπάσκετ στη ζωή του… Προτιμότερο από το να περιμένουμε τα κοκόρια να γεννήσουν αυγά.
ΥΓ3. Εννοείται ότι η κατάσταση με τον ΕΣΑΚΕ και την ΕΟΚ θα έφθανε στο σημείο όπου ο ΑΡΗΣ θα είχε μεταχείριση ισάξια και χειρότερη από ομάδες των 100 εισιτηρίων. Εσύ σαν ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια παλεύεις να πείσεις εχθρούς και φίλους ότι σε εκείνο γκρουπ ανήκεις… για αυτό και η σύμπνοια σε ψήφους, τηλεοπτικά και λοιπά θέματα. Όχι φέτος, χρόνια τώρα.
Μπορεί ομάδα να μην είναι στην καλύτερη αγωνιστική της κατάσταση, το κυνήγι από τη διαιτησία ανελέητο και το διοικητικό τοπίο να παραμένει θολό παρά την ελπίδα που έχει διαφανεί με την παρουσία του κ.Γουλιέλμου και το γκρουπ επιχειρηματιών(?) που εκπροσωπεί αλλά ο ΑΡΗΣ με τον κόσμο στο πλευρό του δεν φοβάται κανέναν. Πόσο μάλλον αυτόν τον δύσμοιρο συμπολίτη που με τα ψέματα και τα δεκανίκια προσπαθεί να πείσει ότι κάνει φέτος καλύτερα από τις προηγούμενες αδιάφορες χρονιές.
Στο παιχνίδι με τον Φάρο η έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού ήταν εμφανής στο ξεκίνημα του αγώνα και αυτή ήταν η μεγαλύτερη αδυναμία μας που τελικά μας οδήγησε στην ήττα. Αύριο τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Όπως φάνηκε κόντρα στο Λαύριο αλλά και σε άλλα παιχνίδια μέσα στο Παλέ, η δυναμική του αντιπάλου δεν τρομάζει. Και όταν κερδίζεις με σχετική ευκολία το πολύ δυνατό Λαύριο τότε με την ίδια σοβαρότητα και αποφασιστικότητα μπορείς να κερδίσεις ακόμη πιο εύκολα τον συμπολίτη. Ο μπαογκ φέτος εντός και εκτός γηπέδου έχει παρουσιάσει μια πιο σοβαρή εικόνα από εμάς σαν ομάδα αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Ο Π.Γιαννάκης και οι παίκτες του έχουν περάσει πολλά φέτος και ψάχνουν εναγωνίως την νίκη που θα του δώσει την ώθηση για τη συνέχεια. Η νίκη αυτή ήρθε κόντρα στο Λαύριο αλλά τα 2 μεγάλα κενά που ακολούθησαν όπως φάνηκε το περασμένο Σάββατο μας έβγαλαν και πάλι εκτός ρυθμό. Έναν ρυθμό που θα πρέπει να πάρουν οι παίκτες από την κερκίδα που και αύριο θα έχει τον δικό της ξεχωριστό παλμό. Τα κακώς κείμενα που πρέπει να διορθωθούν σε σχέση με αυτά που βλέπουμε φέτος είναι πολλά. Τόσο το τεχνικό τιμ με τις επιλογές του όσο και οι περισσότεροι παίκτες μας σε ατομικό επίπεδο αδικούν τους εαυτούς με την εικόνα που μας δείχνουν στα περισσότερα παιχνίδια. Το ντέρμπι με τον συμπολίτη αποτελεί την ιδανική ευκαιρία για όλους ώστε να διώξουν τα μαύρα σύννεφα που έχουν μαζευτεί πάνω από το Παλέ με τον καλύτερο τρόπο.
Άπαντες εντός και εκτός ομάδος γνωρίζουν πολύ καλά πόσο απαραίτητη είναι η νίκη σε αυτό το παιχνίδι όπως εξίσου καλά γνωρίζουν τις παγίδες που κρύβει. Φέτος το κυνήγι από την ΕΟΚ και τους εντολοδόχους της έχει ξεπεράσει κάθε όριο και όταν απέναντι μας έχουμε ένα από τα αγαπημένα της παιδιά τότε αυτομάτως σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι και να μην απαντήσουμε στις προκλήσεις. Το ξέρουμε ότι θα έρθουν δασκαλεμένοι για να προκαλέσουν τον κόσμο. Όπως επίσης ξέρουμε ότι οι διαιτητές θα περιμένουν στην γωνία για το παραμικρό ώστε να τιμωρήσουν την ομάδα μας. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη… Όλοι δίπλα στην ομάδα, στήριξη και φωνή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα. Πάμε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ δυνατά!
ΥΓ. Γραπτή επίπληξη στον Π.Γιαννάκη η τιμωρία… Για τις διαιτητικές σφαγές φέτος θα έχουμε καμιά επίπληξη προς τους διαιτητές; Για τα φανταστικά γεγονότα που ανακάλυψαν οι διαιτητές στο παιχνίδι με το Λαύριο και οδήγησαν στην άδικη τιμωρία θα υπάρξει καμία "επίπληξη";
Από το -18 στο -3 έφθασε ο ΑΡΗΣ μας στην Λάρισα αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την μεγάλη ανατροπή. Η ομάδα παρουσιάστηκε επηρεασμένη από την αγωνιστική απραξία, συνάντησε απέναντι του έναν εξαιρετικό Μπάρτ που δεν μπόρεσε να περιορίσει αλλά και μια άκρως εχθρική διαιτησία που από το πρώτο δευτερόλεπτο προσπάθησε να αλλοιώσει τις ισορροπίες της αναμέτρησης.
Χωρίς διάθεση για άμυνα μπήκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι επιτρέποντας με ευκολία στους αντιπάλους μας να φθάνουν στο καλάθι και να ξεφύγουν από νωρίς στο σκορ. Σε όλο αυτό το κακό διάστημα του ΑΡΗ οι διαιτητές σφυρίζοντας με άλλα μέτρα και σταθμά για τις 2 ομάδες(1-6 στο ξεκίνημα τα φάουλ) έδωσαν άλλον αέρα στην ομάδα της Λάρισας. Οι μάσκες έπεσαν όταν με τεράστια ευκολία ο ι εντολοδόχοι της ΕΟΚ με μπροστάρη τον Πηλοϊδη απέβαλαν με δεύτερη τεχνική ποινή τον Π.Γιαννάκη χωρίς να υπάρξει καν η αφορμή μιας και ο κόουτς δεν έκανε κάτι διαφορετικό πέρα από ότι κάνουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όλοι οι προπονητές σε όλες τις ομάδες. Προφανώς η αυστηρότητα των διαιτητών εξαντλείται όταν βλέπουν τον Π.Γιαννάκη στον πάγκο του ΑΡΗ… Μια διαιτησία που με πολύ επιστημονικό τρόπο όποτε ο ΑΡΗΣ προσπαθούσε να μειώσει έκαναν το ένα "λάθος" μετά το άλλο εις βάρος της ομάδος μας και μόνο όταν η διαφορά πήγαινε σε διψήφια επίπεδα επιχειρούσαν να επαναφέρουν την ισορροπία στα σφυρίγματα τους. Παρόλα αυτά ο ΑΡΗΣ μας εκμεταλλευόμενος τα προβλήματα τραυματισμών που προέκυψαν μέσα στο παιχνίδι για τον Φάρο μείωσε στο -3 περίπου 2΄πριν το τέλος, είχε την ευκαιρία να ισοφαρίσει αλλά τα τραγικά λάθη στα τελευταία δευτερόλεπτα μας οδήγησαν στη νίκη. Κακό το διάβασμα του αντιπάλου και η προετοιμασία της ομάδος από το τεχνικό τιμ κάτι που φάνηκε από το γεγονός ότι ο Μάρας που δεν ήταν στο αρχικό πλάνο και άργησε να μπει ήταν ο καλύτερος για την ομάδα μας. Ενώ όλοι οι υπόλοιποι ήταν κάτω του μετρίου πέρα από κάποια ξεσπάσματα του Μπέλ, του Τσαϊρέλη και του Αθηναίου.
Το είδαμε με την Κύμη με τον Μακφάντεν, το είδαμε και σήμερα με το ντεμπούτο του Μπάρτ ότι ένας παίκτης μπορεί να κάνει τη διαφορά. Δυστυχώς όμως στον φετινό ΑΡΗ ακόμη και αυτός ο ένας παίκτης είναι πολυτέλεια. Το χειρότερο βέβαια είναι από την στιγμή της αποχώρησης του Βασιλόπουλου η ομάδα έχει μείνει στάσιμη αντί για να βελτιωθεί. Και φυσικά όταν ακόμη ψάχνεσαι αγωνιστικά λογικό είναι να μην μπορείς να κερδίσεις και τα ανθρωπάκια με τα γκρι που φέτος έχουν βρει την ευκαιρία να σε χτυπάνε με κάθε ευκαιρία. Σε λίγες ημέρες πλησιάζει ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι και όπως περιμένουμε από την νέα διοίκηση να προχωρήσει πιο δυναμικά έτσι περιμένουμε και από τον Π.Γιαννάκη και τους παίκτες του να δείξουν ένα πολύ καλύτερο πρόσωπο στη συνέχεια.
ΥΓ. Καταχειροκροτούμενος αποχώρησε από τον κόσμο της Λάρισας ο Π.Γιαννάκης που σε αντίθεση με τους ιθύνοντες της ΕΟΚ, της ΚΕΔ και τους εντολοδόχους ξέρουν να σέβονται . Και όταν δεν σέβεσαι έναν άνθρωπο σαν τον Π.Γιαννάκη που είναι και από τους βασικούς λόγους που βρίσκεσαι εκεί και σφυρίζεις και γενικότερα υπάρχει όλο αυτό το πανηγύρι που λέγεται ελληνικό μπάσκετ τότε μοιραία το μπάσκετ στην Ελλάδα σήμερα βρίσκεται εκεί χαμηλά που βρίσκεται…
Συμφωνώ φίλε Πλάνετ,αν και ο Σουλειμάνωφ είναι από τους παίχτες που μπορούν να αναπληρωθούν σχετικά εύκολα, κυρίως ανασταλτικά βοηθούσε εδώ[…]
Νομίζω ότι τόσο ο Μάντζιος όσο και ο Ουζουνίδης αντιλαμβανόντουσαν ότι δεν αξιοποιούσαν όσο θα μπορούσαν τον Μανού Γκαρθία και[…]
Συμφωνώ με αυτό που γράφεις ότι η ομάδα ήταν πιο απελευθερωμένη παίζοντας λιγότερο με το δεκάρι και περισσότερο με τα[…]
Όταν παίζεις φοβικά, υπερβολικά αμυντικά όπως στον περσινό τελικό, δεν περιμένεις προφανώς να φανεί το δεκάρι, φίλε Πλάνετ.Εκείνο το παιχνίδι[…]
Επίσης δεν καταλαβαίνω φίλε Πλάνετ γιατί, εφόσον λέμε ότι έχουμε πρόβλημα στα εξτρέμ,δεν έμεινε ο Παναγίδης.Ηταν τόσο κακός;Με αυτόν βασικό[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!