Την βελτίωση που θα οδηγήσει στη νίκη κόντρα στη Μανρέσα περιμέναμε να δούμε σήμερα, τελικά όμως ο ΑΡΗΣ παρουσίασε ακριβώς τις ίδιες παθογένειες με τα προηγούμενα παιχνίδια και μοιραία γνώρισε την 4^η συνεχόμενη ήττα. Σε πανικό ο Καράιτσιτς, δοκίμαζε σχήματα εκτός λογικής με την ελπίδα απλά να σταθεί τυχερός. Ούτε καν όταν η ομάδα χρειαζόταν πάση θυσία σκορ δεν έριξε μέσα τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και με ψηλά σχήματα έψαχνε κλεψίματα και μακρινά σουτ! Δικαιολογημένες οι γιούχες στο φινάλε, σε ένα σχεδόν κατάμεστο Παλέ παρά τα χάλια μας.

ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Τα πρώτα λεπτά μιας αναμέτρησης είναι αυτά που δείχνουν το πόσο πνευματικά έτοιμοι είναι οι παίκτες και αν η προετοιμασία ενόψει του αγώνα έπιασε τόπο. Σε αυτά τα πρώτα λεπτά λοιπόν ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος να μας πείσει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μαλθακός στην άμυνα, απελπιστικά άστοχος στην επίθεση και επιρρεπής στα λάθη. Το 18-27 που έληξε η πρώτη και η συνολική μας εικόνα δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας για τη συνέχεια.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΧΑΡΕΛ

Με τον Ρόνι Χάρελ να είναι αυτός που ύψωσε ανάστημα πρώτος από όλους στους Ισπανούς ο ΑΡΗΣ έβγαλε αντίδραση. Έγινε πιο επιθετικός στην άμυνα του και βρήκε πόντους στον αιφνιδιασμό. Ίνοχ και Μποχωρίδης έκαναν την διαφορά στην επίθεση και ο ΑΡΗΣ κατάφερε να ισορροπήσει το παιχνίδι και να προσπεράσει στο σκορ.  Ακόμη όμως και όταν το πέτυχε έμοιαζε να μην πατάει καλά και να αδυνατεί να επιβάλλει τον ρυθμό.

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ, ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 4 ΓΡΑΜΜΕΣ

Και όσο οι Ισπανοί απαντούσαν στα καλάθια μας τόσο ο Καράιτσιτς στον πάγκο θόλωνε και έψαχνε με ανορθόδοξα σχήματα να βρει τον δρόμο προς τη νίκη. Αφήνοντας στον πάγκο σε όλο το τελευταίο και καθοριστικό κομμάτι της αναμέτρησης τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα και εναποθέτοντας τις ελπίδες μας σε ανορθόδοξα σχήματα χωρίς λογική τζόγαρε μέχρι να χαθεί και η τελευταία ελπίδα. Ούτε και όταν η διαφορά πήγε στο -11 περίπου 5’ πριν το φινάλε όπου ήθελες μακρινό σουτ δεν έβαλε τους κατεξοχήν σουτέρ του. Ήθελες γρήγορους πόντους και τρίποντα και αυτός έκανε ροτέισον με Γκιουζέλη, Φόρεστερ, Ίνοχ, Μποχωρίδη,  Χάρελ και Μερκβιλάτζε. Οι Ισπανοί χωρίς ιδιαίτερο άγχος από την στιγμή που ανέκτησαν διψήφια διαφορά πήραν τη νίκη.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Η ομάδα χρειάζεται χρόνο συνήθως λένε όλοι οι προπονητές στο ξεκίνημα της χρονιάς όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά. Αυτό όμως συνεπάγεται ότι από παιχνίδι σε παιχνίδι κάτι θα βελτιώνεις, κάπου θα βρίσκεις λύσεις και κάτι θα αλλάζεις προς το καλύτερο. Σήμερα όμως μάλλον είδαμε μια ανάποδη διαδρομή. Είδαμε παίκτες όπως τον Τζόουνς, τον Φόρμπς και τον Κουλμπόκα να παραγκωνίζονται ακόμη και όταν η μόνη ελπίδα που σου είχε απομείνει για να γυρίσεις το παιχνίδι ήταν τα μακρινά τους σουτ. Όπως δηλαδή έκαναν στο Μαρούσι οι Τζόουνς και Κουλμπόκα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αντί δηλαδή να δεις τους 3 παραπάνω να πατάνε καλύτερα μέσα στο γήπεδο και να τους δίνονται οι ιδανικές προϋποθέσεις για να σκοράρουν, εμείς τους «κάψαμε». Και εναποθέσαμε τις ελπίδες μας σε αυτούς που επιλέχθηκαν για να πιέσουν στην άμυνα. Αν λοιπόν αυτή η κατάσταση δεν είναι η απόδειξη ότι ο κόουτς έχει χάσει τον έλεγχο και έχει στερέψει από ιδέες, τότε τι είναι ;

ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Παραδοχή της αποτυχίας και επιβεβαίωση της απουσίας σοβαρού αγωνιστικού σχεδιασμού ήταν η  σημερινή αναμέτρηση κόντρα στη Μανρέσα, με τους Ισπανούς να επικρατούν με 79-86. Ακόμη και αν κερδίζαμε με τον τρόπο που επέλεξε να διαχειριστεί το παιχνίδι ο Καράιτσιτς πάλι η ομάδα σε αδιέξοδο θα ήταν. Ούτε όταν έμεινες πίσω με διψήφια διαφορά και χρειαζόσουν τρίποντο δεν εμπιστεύτηκε τα «βαριά χαρτιά» που είχε στην διάθεση του. Εκτός και αν ο φετινός ΑΡΗΣ έχει χτιστεί έτσι ώστε να κερδίζει χωρίς να έχει ανάγκη τους Τζόουνς, Φόρμπς και Κουλμπόκα… Κάτι έχει γίνει εξαρχής πολύ λάθος . Είτε έμπαινε η μια βολή του Τζόουνς στο Μαρούσι και κερδίζαμε, είτε αυτά τα περίεργα σχήματα που είδαμε σήμερα έπιαναν τόπο, πάλι πρόβλημα θα υπήρχε. Πρόβλημα που πρέπει να διορθωθεί άμεσα.

ΥΓ. Μόνο σαν τρολάρισμα σε κάποιο χακεμένο μάτριξ θα μπορούσε να δικαιολογηθεί όλο αυτό που βιώνουμε. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

Σταθερός στις κακές εμφανίσεις και στις 40αρες ο ΑΡΗΣ μας… μετά την αγχωτική παρένθεση με τον Κολοσσό ήρθε η Βαλένθια να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα κερδίζοντας μας με το ευρύ 106-65. Στην πραγματικότητα όπου ο φετινός ΑΡΗΣ δεν θυμίζει σε τίποτα επαγγελματική ομάδα και συνεχίζει να μοιράζει απογοήτευση και θλίψη με κάθε ευκαιρία. Όαση στη μαύρη βραδιά οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που και στην Βαλένθια έδωσαν βροντερό παρών …αν και γνώριζαν τι θα παρακολουθήσουν.

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Παράσταση για έναν ρόλο ήταν η αποψινή αναμέτρηση, με τους Ισπανούς να κάνουν ότι γουστάρουν στο γήπεδο. Εφιάλτης χωρίς σταματημό για την ομάδα μας που δεν μπόρεσε να προβάλλει καμία αντίσταση και απλά παραδόθηκε στις διαθέσεις των αντιπάλων μας. Άμυνα για κλάματα, επίθεση για γέλια με κάποιες σκόρπιες δίλεπτες εξαιρέσεις. Μια κατακρεούργηση του αθλήματος και της ομάδας που αγαπάμε επί 40’ από τον Καστρίτη και τους παίκτες του.

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Ατυχία στις επιλογές, τραυματισμοί, έλλειψη προπονήσεων, κούραση από τα ταξίδια, φόβος για νέους τραυματισμούς, αδιάφορα παιχνίδια, αντίπαλοι με υψηλότερα μπάτζετ, πίεση και ένα ακόμη κάρο δικαιολογίες που συνοδεύουν την προσπάθεια του φετινού ΑΡΗ. Όταν αυτά ακούμε από τον κόουτς μετά από κάθε στραπάτσο στη συνέντευξη τύπου πως οι παίκτες θα αφυπνιστούν; Πως θα καταλάβουν ότι και οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος και επιβάλλεται να προσπαθήσουν περισσότερο; Και γιατί να προσπαθήσουν όταν υπάρχουν τόσες δικαιολογίες; Και άντε παίκτες και προπονητής έχουν κάτσει πάνω στις δικαιολογίες. Διοίκηση υπάρχει; Ή για ακόμη μια φορά περιμένουμε απλά το επόμενο παιχνίδι με την ελπίδα ότι θα δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μας έδειξε και σήμερα η ομάδα;

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Κανείς δεν περίμενε ο ΑΡΗΣ να πάει στην Ισπανία και να κερδίσει στη Βαλένθια ή να μην τσαλακωθεί άσχημα. Ούτε καν οι ηρωικοί φίλοι της ομάδας που βρέθηκαν σήμερα στο γήπεδο. Μια στοιχειώδη προσπάθεια όμως αντί για  αυτό το αποκρουστικό θέαμα θα ήταν καλό. Καταντήσαμε όμως στο σημείο να εκλογικεύουμε τις 40άρες, τις 30άρες και τις εύκολες 100άρες αναμένοντας την βελτίωση. Για όλα υπάρχει μια εξήγηση και μια δικαιολογία. Συνεχίζουμε έτσι… μέχρι να μας τελειώσουν και αυτές.

ΥΓ. Κόουτς, κάποιοι μ@κ@κες ρωτάνε (αν) πότε θα δούμε την ομάδα να βελτιώνεται;

Με όπλο την σκληρή του άμυνα προσπάθησε ο ΑΡΗΣ μας να καλύψει το κενό του ΝτεΤζούλιους, το πάλεψε, έφθασε κοντά στη νίκη, στο τέλος όμως η Βαλένθια βρήκε τις λύσεις και κατάφερε να φύγει με το διπλό. Το πάλεψαν όσο μπορούσαν οι παίκτες του Καστρίτη και παρά την δυστοκία στην επίθεση δεν εγκατέλειψαν ποτέ την μάχη. Ζεστό χειροκρότημα στο φινάλε παρά την ήττα, με τον κόσμο της ομάδας να αναγνωρίζει την προσπάθεια.

ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Με την απουσία του ΝτεΤζούλιους να είναι ορατή από το ξεκίνημα του αγώνα ο Γ.Καστρίτης έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην άμυνα με τους παίκτες του να ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την αποστολή. Στην επίθεση ο Τολιόπουλος παίζοντας αρκετά ώριμα, διάβαζε την αντίπαλη άμυνα και προτιμούσε να χτυπάει από κοντά παρά έξω από τα 6.75 . Τα χαμένα όμως ριμπάουντ και τα ελεύθερα μακρινά σουτ των Ισπανών ήταν αυτά που έδωσαν στην Βαλένθια το προβάδισμα. Ένα προβάδισμα που με κάθε ευκαιρία η ομάδα μας το αμφισβητούσε αν και ήταν φανερό ότι με το που άνοιγε η ψαλίδα στη διαφορά θα ήταν πολύ δύσκολο για να γίνει η ανατροπή. Και αυτή η δυσκολία είχε να κάνει κυρίως με την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι όπου ο Μπάνκς και πάλι ήταν «εκτός» παιχνιδιού και ο Ρόμπερτς αν και πάλευε έμοιαζε λίγος.

ΜΕ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Το ημίχρονο έκλεισε στο -2 και  αυτό από μόνο του ήταν αρκετό ώστε να κάνει όλους στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να πιστέψουν ότι στο τέλος θα μπορούσαμε να πάρουμε τη νίκη. Τίποτα όμως δεν άλλαξε στο Β ημίχρονο με τους Ισπανούς να βρίσκουν λύσεις εκμεταλλευόμενοι τις δεύτερες ευκαιρίες χάρη στα πολλά επιθετικά ριμπάουντ που με ευκολία μάζευαν.  Η αντίδραση του ΑΡΗ ήταν τα ηρωικά καλάθια του Τολιόπουλου αλλά και του Γούντμπερι που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, παίζοντας τρομερή άμυνα, παλεύοντας σε κάθε ριμπάουντ και σκοράροντας με προσωπικές ενέργειες. Το 44-54 στο ξεκίνημα της 4^ης περιόδου έγινε 57-57 περίπου 2’ με τις δύο ομάδες να ζορίζονται πάρα πολύ να σκοράρουν και να τα δίνουν όλα στην άμυνα.

ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΥΤ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Όσο κοντά και αν έφθασε στη νίκη η ομάδα προσπερνώντας τα χαμένα ριμπάουντ, τα φθηνά λάθη και την έλλειψη λύσεων στην επίθεση στο τέλος όμως για να κερδίσει χρειαζόταν τα μεγάλα σουτ. Χότζ(2 φορές) και Τολιόπουλος(4 φορές) προσπάθησαν να σκοράρουν από μακριά  για να αλλάξουν τα δεδομένα χωρίς όμως επιτυχία. Η Βαλένθια εκμεταλλεύτηκε τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ και το σπρώξιμο της διαιτησίας και πήρε τη νίκη που ήθελε.

ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

Δεδομένων των συνθηκών και της δυναμικής του αντιπάλου ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν πάρα πολύ καλός. Ιδιαίτερα στην άμυνα όσο περνούσε ο χρόνος προσαρμοζόταν, διορθωνόταν και γινόταν ολοένα και πιο απροσπέλαστος. Οι Ισπανοί που είχαν έναν μ.ο. κοντά στους 100 πόντους σήμερα περιορίστηκαν στους 63 πόντους και αυτό λέει πολλά για την απόδοση μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο όμως. Όπως και κόντρα στο Περιστέρι όπου είχαμε την απουσία του Νόλεϊ αλλά και σήμερα όπου προστέθηκε αυτή του ΝτεΤζούλιους ο Καστρίτης αναγκάστηκε να περιορίσει το ροτέισον και να μοιράσει τον χρόνο διαφορετικά. Οι πολλές αλλαγές περιορίστηκαν,  παίκτες που αγωνιζόντουσαν δεκάλεπτα σπασμένα σε δίλεπτα… πήραν πιο φυσιολογικές ευκαιρίες και αυτό φάνηκε πάνω στο παρκέ. Ο Γούντμπερι κάθε δευτερόλεπτο που έμενε στο παρκέ γέμιζε με αυτοπεποίθηση, παρόλο που ιδίως στην επίθεση δεν είχε ξεκινήσει καλά. Ενώ και Ρόμπερτς που έμεινε 25’ στο παρκέ αν και δεν εντυπωσίασε είχε όμως μια γεμάτη παρουσία με 12 ριμπάουντ και 10 πόντους. Παρά τα όποια προβλήματα τραυματισμών και την φυγή του ΝτεΤζούλιους ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια δείχνει πιο ομάδα και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μακάρι να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο ο κόουτς γιατί πέρα από τα όποια λάθη στον σχεδιασμό και τους τραυματισμούς και στη κατανομή του χρόνου υπάρχει πρόβλημα από την αρχή της χρονιάς.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΑ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Το πάλεψε όσο μπορούσε ο ΑΡΗΣ απέναντι στη Βαλένθια με τους Ισπανούς όμως να έχουν πολλές περισσότερες λύσεις στην επίθεση αλλά και την απόλυτη κυριαρχία στα ριμπάουντ. Παρά την ήττα όμως η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα έδειξε αυτό το μαχητικό πρόσωπο που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια και αυτό οδήγησε στο αυθόρμητο χειροκρότημα του κόσμου με τη λήξη του αγώνα. Πλέον θα πρέπει με ψυχραιμία(αλλά και ταχύτητα) το τεχνικό τιμ και η διοίκηση να ζυγίσουν τις σκέψεις τους και να προχωρήσουν στις απαραίτητες κινήσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να μην συνεχίσει να αγωνίζεται με μειονέκτημα κυνηγώντας την υπέρβαση σε κάθε παιχνίδι. Περιφερειακός θα είναι; ψηλός θα είναι; Ότι και αν είναι… η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση.

Βαριά ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Ισπανία όπου παρουσιάστηκε πολύ αδύναμος για να κοντράρει την Γκράν Κανάρια. Οι αντίπαλοι μας έστησαν το δικό τους πάρτι έχοντας απέναντι τους ίσως τον χειρότερο ΑΡΗ που έχουμε δει φέτος. Ανήμποροι οι παίκτες μας να αντιδράσουν ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο όπου έμοιαζαν να τα έχουν χαμένα.  Πιστός στα πλάνα του ο Καστρίτης ανεξαρτήτως της εξέλιξης του αγώνα.

ΑΝΤΕΞΕ ΜΟΛΙΣ ΓΙΑ 5’

Με τον Σλότερ αφηνιασμένο ξεκίνησε το παιχνίδι και την Γκράν Κανάρια από την αρχή να παίρνει κεφάλι. Ο ΑΡΗΣ όμως είχε την απάντηση του και με συνεχόμενους πόντους από τον Τολιόπουλο και τον Σόουζα η ομάδα μας προηγήθηκε με 13-11. Και κάπου εκεί άρχισαν όλες οι αδυναμίες μας να ξεπροβάλλουν στο παρκέ. Στα χαμένα η άμυνα είτε έδινε το μακρινό ελεύθερο σουτ είτε άνοιγε διάπλατα τον δρόμο προς το καλάθι. Μπλοκ άουτ ούτε για πλάκα με αποτέλεσμα οι Ισπανοί να πηγαίνουν σε δεύτερες και τρίτες επιθέσεις. Και στην επίθεση με το που ξεκίνησε το ροτέισον ο κόουτς έπεσε ο διακόπτης. Η Γκραν Κανάρια είναι μια ομάδα με ποιότητα και υψηλό μπασκετικό IQ και κάτι τέτοια δεν τα συγχωράει.  Πάτησε γκάζι, μας ισοπέδωσε και μας ανάγκασε να ξανασκεφτούμε όλα αυτά περί ατσαλένιας άμυνας και τα σχετικά…

ΣΕ ΜΟΝΙΜΟ ΝΤΕΦΟΡΜΑΡΙΣΜΑ

Ο Τολιόπουλος πάλευε μόνος του, ο Σόουζα πήγε να βοηθήσει, κάπου ξεπετάχτηκε και ο Μπλούμπεργκ με τον Γκάλινατ αλλά ως εκεί… Τι να περιμένεις με μόλις 4 παίκτες να δηλώνουν παρών; Οι υπόλοιποι μάλλον κάπου μπέρδεψαν τους ρόλους τους και χάθηκαν στην πορεία. Ποιος κατεβάζει; Ποιος σκοράρει; Ποιος πασάρει; Ποιος μαρκάρει ψηλα; Ποιος μαρκάρει χαμηλά; και ποιος κάνει το μπλοκ άουτ; Όλοι τους και κανείς! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα με μια εικόνα που προσβάλλει την φετινή του προσπάθεια και αν αποτελεί δείγμα γραφής της «ετοιμότητας» της ομάδας θα πρέπει και να μας προβληματίσει έντονα. Και φυσικά οι άτολμοι παίκτες που δεν ξέρουν τι να κάνουν πάνω στο παρκέ είναι το ένα κομμάτι του πάζλ. Το άλλο είναι ο κόουτς που περνάει βαθύ ντεφορμάρισμα τον τελευταίο καιρό και δεν λέει να αλλάξει ρότα. Ας ελπίσουμε να ολοκληρωθεί η αντικατάσταση του Κάρ μπας και φυσήξει και αέρας αλλαγής και στα μυαλά του κόουτς.

ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΠΟΤΕ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Δύσκολα θα αποφεύγαμε την ήττα σε αυτό το εξαρχής δύσκολο παιχνίδι αλλά δεν παύει αυτή η εικόνα που είδαμε να μας πληγώνει… Ο ΑΡΗΣ δεν προσαρμόστηκε ποτέ στις απαιτήσεις του αγώνα ούτε πριν ούτε κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Σε αντίθεση με τους Ισπανούς που με το που μας πήραν χαμπάρι στην άμυνα έκαναν πάρτι. Ίσως μετά και από αυτήν την βαριά ήττα να καταλάβουμε ότι δεν παίζουμε μόνοι μας. Και ότι όλοι οι αντίπαλοι δεν είναι ίδιοι για να τους αντιμετωπίζεις ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

ΥΓ. Ακόμη και ο αντικειμενικός official speaker του Eurocup απόρησε σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού για την άμυνα μας κάτω από το καλάθι, τους ψηλούς που πιέζουν στο τρίποντο, τα μπλοκ άουτ που δεν γίνονται ποτέ , τα πολλά ανόητα φάουλ και τις ανύπαρκτες ασίστ.

ΥΓ2. Την Κυριακή όλοι στο Παλέ!

Με ήττα ξεκίνησε το ευρωπαϊκό ταξίδι του ο ΑΡΗΣ μας, μπροστά σε ένα εκστασιασμένο κοινό αλλά και απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα που το επιβεβαίωσε και μέσα στο γήπεδο. Η Γκραν Κανάρια όσο κυλούσε ο χρόνος προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις της αναμέτρησης σε αντίθεση με εμάς που στο τέλος ξεμείναμε από δυνάμεις και λύσεις.  Πανελλήνια συγκίνηση για την απώλεια του Γιάννη Ιωαννίδη με τη χρυσή ιστορία που έγραψε και τη νοοτροπία νικητή που τον χαρακτήριζε να είναι η παρακαταθήκη του για όλους εμάς αλλά και για τις επόμενες γενιές.

ΜΕ ΩΘΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΠΑΛΕ

Με τους παίκτες του Γιάννη Καστρίτη να παίρνουν δύναμη από την εκστασιασμένη κερκίδα ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε ιδανικά δείχνοντας να αδιαφορεί για τη δυναμική του αντιπάλου παίρνοντας προβάδισμα +9 πόντων. Τα τρίποντα των Ισπανών ήταν το πρώτο μήνυμα αλλά και πάλι ο ΑΡΗΣ πατούσε γερά και στις 2 πλευρές του γηπέδου.  Ο Γκάλινατ με το καλημέρα επιβεβαίωσε τον ηγετικό του ρόλο στο σκοράρισμα πετυχαίνοντας 13 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά στην 1^η περίοδο.

ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Δεν έχει να κάνει με κραυγαλέα λάθη ή με κάποιες καθοριστικές φάσεις που οι διαιτητές οργίασαν εις βάρος μας αλλά η διαφορετική «ευαισθησία» που έδειχναν στις άμυνες έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Σε όλο το πρώτο ημίχρονο οι επαφές στην άμυνα μας χρεωνόταν φάουλ με αποτέλεσμα πέρα από τις βολές να έχουν φορτωθεί από νωρίς με 2-3 φάουλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Καρ που αγωνίσθηκε μετά βίας 11’ σπασμένο σε κομμάτια… προσπαθώντας να μην κάνει άλλο φάουλ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΓΚΡΑΝ ΚΑΝΑΡΙΑ

Μέχρι και τη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου ο ΑΡΗΣ όχι απλά ήταν ανταγωνιστικός αλλά διεκδικούσε στα ίσια τη νίκη. Μέχρι εκεί όμως μιας και στη συνέχεια η κούραση έκανε την εμφάνιση της, οι παίκτες μας έχασαν τη συγκέντρωση τους και ο Καστρίτης από τον πάγκο όσο και αν το προσπάθησε δεν μπόρεσε να βρει λύσεις. Κάτι που το εκμεταλλεύτηκαν οι Ισπανοί και μετέτρεψαν ένα αγχωτικό όπως εξελισσόταν παιχνίδι σε μια εύκολη για αυτούς νίκη. Η υπεροχή τους στα ριμπάουντ και το εντυπωσιακό ποσοστό στο τρίποντο που άγγιξε σχεδόν το 50% έκαναν τη διαφορά.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ανάμεικτα συναισθήματα μας άφησε η ομάδα σήμερα με την εικόνα της. Μια ομάδα για φίλημα στο πρώτο δεκάλεπτο αλλά και σε άλλα διαστήματα του αγώνα που σε κάνει να αισιοδοξείς για τη συνέχεια .  Και μια ομάδα με κάμποσους παίκτες ακόμη να ψάχνουν στα χαμένα τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα. Στο ξεκίνημα είμαστε οπότε λογικό είναι για τους παίκτες να ψάχνονται ακόμη όπως λογικό είναι και ο Καστρίτης να πειραματίζεται ακόμη σε αρκετά βασικά στοιχεία της ομάδας. Δοκίμασε πράγματα σήμερα αλλά στο τέταρτο δεκάλεπτο και αυτός έκανε τα λαθάκια του «χαλώντας» την πεντάδα που ανέτρεψε την εις βάρος μας διαφοράς και αφήνοντας τον Τολιόπουλο στο πάγκο στο σημείο που έδειχνε να έχει βρει το χέρι του. Με εξαίρεση πάντως τον Καρ που εγκλωβίστηκε με τα γρήγορα φάουλ και τον Μπλούμπεργκ που ήταν «αόρατος» στα λεπτά που αγωνίσθηκε η ομάδα έδειξε να έχει καλά στοιχεία και παίκτες με υψηλό μπασκετικό IQ.  Πολύ νωρίς για οποιαδήποτε κρίση αλλά τόσο το σημερινό παιχνίδι όσο και αυτό με τον Ολυμπιακό δεν γίνεται να αποτελέσουν κριτήριο της φετινής προσπάθειας.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Το ήθελε, το πάλεψε αλλά στην 4^η περίοδο όπως φάνηκε η ομάδα δεν ήταν έτοιμη για ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι. Παρόλα αυτά ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια των παικτών του Γ.Κάστριτη και ανανέωσε το ραντεβού του για ένα ακόμη δυσκολότερο παιχνίδι την ερχόμενη Κυριακή απέναντι στον Ολυμπιακό.

Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τα επιτεύγματα και το μεγαλείο του Γιάννη Ιωαννίδη. Δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει… ευλογημένοι όσοι τον απολαύσαμε στις χρυσές στιγμές του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Οριστικό τέλος για τον Ερέρα από τον πάγκο της ομάδος που φαίνεται να χρεώνεται την μέτρια πορεία της ομάδος και κυρίως την αδυναμία του να βρει λύσεις και να βελτιώσει την συνολική εικόνα. Η πίεση για το αποτέλεσμα και η ανάγκη για αλλαγή τελικά υπερίσχυσε του δρόμου της υπομονής και έτσι ο ΑΡΗΣ αναγκάζεται να στρέψει το βλέμμα του αλλού και να ψάξει να βρει νέο καπετάνιο σε αυτή την περίεργη χρονιά της επανόδου στην σουπερλίγκα.

5 ήττες και 4 νίκες ο απολογισμός του Ισπανού προπονητή με τις 3 από αυτές τις ήττες να έρχονται απέναντι στις 3 πιο δυνατές ομάδες της σουπερλίγκας. Αποτελέσματα που αν τα δεις έστω και με λίγο συναίσθημα κρίνονται απογοητευτικά για τον ΑΡΗ που θέλουμε αλλά με μια πιο καθαρή και απόμακρη ματιά ίσως και να είναι φυσιολογικά για μια ομάδα που 4 χρόνια απουσίαζε από την πρώτη κατηγορία. Όχι ότι οι μαύρες χρονιές που ζήσαμε ορίζουν και το γενικότερο στάτους του ΑΡΗ μας και η σκιά των μαρτυρικών χρόνων θα πρέπει να κουκουλώνει τα πάντα όμως θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όταν δεν υπάρχει το χρήμα για να κάνεις άλματα προόδου το μόνο που μπορείς να κάνει είναι μικρά βήματα προόδου με μεγάλη προσοχή. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την εικόνα των αγώνων και τον "κρύο" τρόπο με τον οποίο ήρθαν οι 4 από τις 5 ήττες τότε είναι που χάνεται κυριολεκτικά η μπάλα… Μικρές λεπτομέρειες ήταν αυτές που έκαναν τη διαφορά και το αποτέλεσμα στράβωσε αλλά με τα αν και τις υποθετικές πραγματικότητες δεν γίνεται καμία ομάδα να προχωρήσει μπροστά. Και αυτή ακριβώς η ανάγκη η ομάδα να προχωρήσει μπροστά ήταν που οδήγησε στην απόφαση της αλλαγής προπονητή. Δεν είναι υπερβολικό να παραδεχτούμε ότι από την έναρξη του πρωταθλήματος η ομάδα όχι μόνο δεν βελτιώθηκε αλλά έκανε και βήματα πίσω. Η αδιαπέραστη άμυνα έδωσε τη θέση της στην απόλυτη ποδοσφαιρική αφέλεια την ίδια στιγμή που η φλυαρία στην επίθεση και η έλλειψη δημιουργικότητας παρέμεινε ίδια και απαράλλαχτη.  Και αυτή η εικόνα στασιμότητας(αν όχι χειρότερη) δεν έχει να κάνει με το αν ήμασταν τυχεροί ή άτυχοι ή αν αδικηθήκαμε από κάποιο "κοράκι". Αυτή η εικόνα έχει να κάνει με την καθημερινή δουλειά που γίνεται στην προπόνηση και την καθαρή σκέψη του προπονητή που προσπαθεί να λύσει ένα ένα τα προβλήματα. Το γιατί δεν μπόρεσε ο Ερέρα να βρει τις λύσεις είναι άλλο θέμα που χωράει πολύ συζήτηση…

Το αν ο Καρυπίδης βιάστηκε να "χρεώσει" τα πάντα στον Ερέρα είναι κάτι που θα φανεί στην πορεία του χρόνου. Στο παρελθόν με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις η αλλαγή προπονητή έφερνε σχεδόν πάντα θετικά αποτελέσματα. Το ενδιαφέρον όλων πλέον στρέφεται στην επιλογή του νέου προπονητή. Επιλογή που θα δείξει τι ΑΡΗ θέλει ο Καρυπίδης όπως έδειξε και το καλοκαίρι με την επιλογή Ερέρα παρά τη δυσάρεστη κατάληξη.

ΥΓ. Όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ένας φίλος στην ιστοσελίδα μας… είναι από τις περιπτώσεις που έχουν όλοι τα δίκια τους. Και αυτοί που βλέπουν ότι η ομάδα έχει δυναμική και οφείλει να παίρνει αποτελέσματα μέσα στο γήπεδο και αυτοί που προτιμούν τον δρόμο της "υπομονής" και της στήριξης στο πρόσωπο ενός προπονητή που θα τον αφήσουν να δουλέψει απερίσπαστο.

ΥΓ2. Και αυτό το ότι πρέπει πάντα κάτι να κρύβεται από πίσω κάπου κουράζει… Την μια η ομάδα στήνεται, την άλλη ο παίκτης παίζει γιατί έχει όρο στο συμβόλαιο του, την άλλη έχουμε "φάγωμα" του προπονητή… Δηλαδή το σενάριο να έχουμε έναν προπονητή με εμμονές όπως σχεδόν όλοι προπονητές που απολύθηκε επειδή δεν έχει βελτιώσει καθόλου την ομάδα και έχει 5 ήττες σε 9 αγωνιστικές είναι τόσο ακραίο;

Εδώ και καιρό ήταν γνωστό ότι ο Θ.Καρυπίδης με τον Πάκο Ερέρα είχαν έρθει σε συμφωνία και το μόνο που είχε απομείνει ήταν να μπουν οι τελικές υπογραφές όπως και έγινε. Πλέον ο ΑΡΗΣ επίσημα αφήνει πίσω του τα 4 χρόνια ταλαιπωρίας και σχεδιάζει το μέλλον του πάνω σε Ισπανικές βάσεις!

Όσο βάση και αν έχει το επιχείρημα περί γνώσης του Ελληνικού πρωταθλήματος και των προσεγμένων κινήσεων το Ισπανικό ποδόσφαιρο εδώ και πολλά χρόνια είναι στην κορυφή. Και αν το γενικεύσουμε λίγο παραπάνω βάζοντας οτιδήποτε λάτιν μέσα, τότε μιλάμε για μια τεράστια ποδοσφαιρική δεξαμενή που με τις κατάλληλες διασυνδέσεις και σκάουτινγκ   μπορεί να αποδειχθεί φλέβα χρυσού. Και εδώ ακριβώς κολλάει ο πολύπειρος Πάκο Ερέρα, στο πρόσωπο του οποίου ευελπιστούμε να βρούμε τον άνθρωπο που θα οδηγήσει την αγαπημένη μας ομάδα προς την κορυφή! Μπορεί το να μιλάς για κορυφή και Ευρώπη να έρχεται σε κοντράστ με τις εικόνες των τελευταίων χρόνων και τους αγώνες που δώσαμε  στα διάφορα χωριά της Ελλάδος αλλά όταν μιλάμε για Ελληνικό πρωτάθλημα και ΑΡΗ τα πάντα είναι δυνατά. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ομάδα μας το έχει ξανακάνει και μάλιστα σε περιόδους όπου το πρωτάθλημα ήταν πιο δυνατό.  Και τότε η συνταγή ήταν λάτιν!

Με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην σουπερλίγκα (εφόσον μείνει με την μορφή που την ξέρουμε) το να μπει οποιοσδήποτε άλλος στόχος πέρα από την έξοδο στην Ευρώπη θα είναι λάθος. Ο κόσμος του ΑΡΗ διψάει για καλό ποδόσφαιρο και διακρίσεις και αυτό είναι κάτι που φαίνεται να το αντιλαμβάνεται ο Θ.Καρυπίδης. Αυτό που απομένει είναι να δούμε η έλευση του Π.Ερέρα να συνδυαστεί και με τον ερχομό καλών παικτών που θα κάνουν την διαφορά!  4 χρόνια ήταν αρκετά…

ΥΓ. 31 Μαΐου και ο ΑΡΗΣ έχει νέο προπονητή όταν πέρσι η πρόσληψη προπονητή είχε εξελιχθεί σε σήριαλ! Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Θόδωρα ότι βελτιώνεται!

ΥΓ2. Άπαντες κρίνονται στο γήπεδο. Παρόλα αυτά η συγκεκριμένη κίνηση δείχνει να είναι προς την σωστή κατεύθυνση!

ΥΓ3. Αδιάφορο αν θα είναι ή δεν θα είναι ο Ρ.Μπράβο στο πλευρό του Π.Ερέρα.

4 χρόνια μας πήρε το ταξίδι (θα το αναλύσουμε τις επόμενες ημέρες) με την Καρδίτσα να είναι η τελευταία στάση του ΑΡΗ μας πριν την επιστροφή στην σουπερλίγκα. Ένα ταξίδι πικρό και οδυνηρό που ευελπιστούμε τα επόμενα χρόνια η αγαπημένη μας ομάδα να μας κάνει να το ξεχάσουμε.  Ναι μεν υπάρχει παιχνίδι την Κυριακή απόγευμα για την τυπική ολοκλήρωση της ανόδου αλλά η σκέψη όλων μας είναι στις κινήσεις που αφορούν τον ΑΡΗ της επόμενης σεζόν.

Με του Π.Μυροφορίδη και Δ.Σπανό να μην συμπεριλαμβάνονται όπως όλα δείχνουν στο πλάνο της επόμενης ημέρας είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι πλέον οδηγούμαστε σε μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μότο του περασμένου καλοκαιριού που θεωρήθηκε πετυχημένο ήταν ότι στήθηκε μια πολύ καλή ομάδα σύμφωνα με τις ιδιαίτερες απαιτήσεις της FootballLeague. Οπότε από μόνη της αυτή η προσέγγιση δεν έχει θέση στον ΑΡΗ της σουπερλίγκας. Σίγουρα στην φετινή πετυχημένη χρονιά τόσο ο Μυροφορίδης όσο ο Σπανός και πολλοί από τους ποδοσφαιριστές είχαν καθοριστική συμβολή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο πρωταγωνιστής ΑΡΗΣ(όπως δηλαδή τον θέλουμε) οφείλει να δώσει την ευκαιρία σε αυτούς που δικαιωματικά την αξίζουν ρισκάροντας μια ολόκληρη χρονιά. Συν φυσικά αν θέλουμε να τα λέμε τα πράγματα με το όνομα τους Μυροφορίδης και Σπανός λειτούργησαν εντελώς τεχνοκρατικά στοχεύοντας 100% στο αποτέλεσμα χωρίς να έχουν στην άκρη του μυαλού της τη συνέχεια του ΑΡΗ. Μια ματιά να ρίξεις στο ρόστερ του ΑΡΗ ζήτημα πέρα από 2-3 παίκτες θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει "ασφαλείς επιλογές" για ομάδα της σουπερλίγκας. Ούτε καν σαν ρεζέρβες δεν μπορεί να είσαι σίγουρος ότι θα μπορούν να ανταποκριθούν. Και αυτό είναι κάτι που φαίνεται από το βιογραφικό του κάθε παίκτη. Άλλωστε το αν αυτοί οι παίκτες διέπρεψαν σε τέτοιο βαθμό φέτος που αξίζουν μια θέση στην σουπερλίγκα ανεξάρτητα από το αν θα το αναγνωρίσουν στην ομάδα μας υπάρχουν και άλλες ομάδες της σουπερλίγκας που μπορούν να το κάνουν.

Η προφορική συμφωνία με τον Πάκο Ερέρα μας φέρνει στο μυαλό τις καλές στιγμές που ζήσαμε στην "λάτιν εποχή" του ΑΡΗ μας. Ελπίδα όλων να δούμε κάτι ανάλογο και ακόμη καλύτερο αλλά με τα χοντρά λάθη εκείνη της περιόδου να μην επαναληφθούν. Φυσικά για οτιδήποτε όμως καλό θα πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη δυναμική σε οικονομικό και διοικητικό επίπεδο και όσο το ραντεβού με τους "συμπαίκτες" εξ Αμερικής καθυστερεί δύσκολα μπορούμε να ελπίζουμε για σπουδαία πράγματα.  Θα αναμένουμε με αγωνία τις επόμενες κινήσεις του Θ.Καρυπίδη…

ΥΓ. Η μεταγραφολογία τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι ανούσια. Θέματα όπως το τηλεοπτικό, οι  συνεργασίες και οι εμπορικές συμφωνίες φαντάζουν πιο σημαντικά.

ΥΓ2. Και μια που λέμε για το τηλεοπτικό… όσο πιο γρήγορα ο ΑΡΗΣ απεμπλακεί από τα μίζερα γκρουπ των "άστεγων" και κλείσει μόνος του συμφωνία τόσο το καλύτερο.

ΥΓ3. Και για να μην ξεχνιόμαστε… υπάρχει και ένα γήπεδο που θα πρέπει επιτέλους υστέρα από τόσα χρόνια να αρχίζει να θυμίζει το στολίδι που πραγματικά άξιζε και αξίζει σε αυτή την ομάδα και τον κόσμο της!

ΥΓ4. Πρώτο φιλικό με την πρωταθλήτρια ΑΕΚ στο Κλ.Βικελίδης για να μπαίνουμε σιγά σιγά σε φυσιολογικούς ρυθμούς σουπερλίγκας… Μα καλά έχουμε εδώ πιο πάνω τους νταμπλούχους και εσύ ρε Θόδωρα φέρνεις τους πρωταθλητές

Κίνηση ματ από την  ΚΑΕ ΑΡΗΣ που πριν λίγο ανακοίνωσε επίσημα την απόκτηση του Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς! Μια κίνηση που αλλάζει σημαντικά το αγωνιστικό προφίλ της ομάδος και δίνει απάντηση στον προβληματισμό που αρκετός κόσμος είχε εκφράσει(και εμείς μέσα από αυτή την ιστοσελίδα) τις π[προηγούμενες ημέρες για το αν αυτή η διοίκηση ενδιαφέρεται για την επιτυχία και πάνω στο παρκέ ή οι αξιοθαύμαστες κινήσεις εκτός παρκέ σε συνδυασμό με την αγωνιστική μετριότητα την καλύπτουν. Μάλιστα το ότι αυτή η κίνηση γίνεται 2 ημέρες μετά τη νίκη ψυχολογίας στην Πάτρα που επανέφερε ελαφρώς την ηρεμία στην ομάδα δείχνει ξεκάθαρα ότι η διοίκηση δεν έψαχνε για πίστωση χρόνου και αφορμές για να μην ενισχύσει την ομάδα αλλά αντιθέτως παραδέχθηκε τα λάθη που έγιναν σε συνεργασία με τον προπονητή, αφουγκράστηκε τη δίψα του κόσμου για διάκριση και έφερε αυτόν τον σπουδαίο παίκτη σε μια θέση όπου ο ΑΡΗΣ πονάει.

Από τα πρώτα παιχνίδια της φετινής σεζόν έχει φανεί ξεκάθαρα ότι ο ΑΡΗΣ έχει σημαντικό πρόβλημα σε 3(!!!) θέσεις. Ο Κάμινγκς δεν έχει τα χαρακτηριστικά ενός Ευρωπαίου πόιντ γκάρντ και δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της συγκεκριμένης θέσης, ο Μπάκνερ προσπαθεί κάτω από το καλάθι αλλά ακόμη δεν έχει ουσία στο παιχνίδι του ενώ ο Μάρμπλ ακόμη και σε παιχνίδι που πετυχαίνει 21 πόντους δεν εντυπωσιάζει... Και αν στη θέση 1 και 5 υπάρχουν οι εναλλακτικές λύσεις ώστε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος προσαρμογής, στη θέση 3 ο Μάρμπλ δεν έχει αντικαταστάτη. Ο φορμαρισμένος Ζάρας και ο ντεφορμέ Μούρτος παίζουν κατ ανάγκη στη συγκεκριμένη θέση και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν από μόνοι τους να δώσουν στην ομάδα αυτά που περίμενε από τον Μάρμπλ που ήρθε με περγαμηνές από το NBA. Ο Γιάνκοβιτς ταιριάζει γάντι στον φετινό ΑΡΗ μιας και διαθέτει όλα τα στοιχεία που χρειάζεται η ομάδα. Μπορεί να χτυπήσει τόσο μακριά όσο και κοντά στο καλάθι, παίζει καλή άμυνα και παλεύει και στα ριμπάουντ. Είναι παίκτης ομάδος, σε μια καλή ηλικία που ψάχνει να αρπάξει την ευκαιρία του για να δείξει ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε μια ομάδα. Μπορεί στον Παναθηναϊκό να μην τα κατάφερε αλλά ο ΑΡΗΣ ακόμη απέχει αρκετά από τον Παναθηναϊκό και έχει τη δυνατότητα να δώσει στον Γιάνκοβιτς τον χρόνο και την εμπιστοσύνη για να παίξει το μπάσκετ που μπορεί.

Αν και δανεικός ο Γιάνκοβιτς από τη Βαλένθια επι της ουσίας δεν λέει και τίποτα. Ναι μεν τα συμβόλαια σε δεσμεύουν αλλά όπως φάνηκε και με τη συγκεκριμένη μεταγραφή που πραγματοποιήθηκε με 3 μήνες καθυστέρηση αν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες τα πάντα μπορούν να συμβούν. Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να δικαιώσει ο παίκτης της προσδοκίες μας και να βγάλει το καλό του πρόσωπο πάνω στο παρκέ. Αν όλα εξελιχθούν καλά στο αγωνιστικό κομμάτι τότε είναι πολύ πιθανό και ο παίκτης να θέλει και να πιέσει για να μείνει αλλά και η διοίκηση να κάνει την οικονομική υπέρβαση για να σπάσει το συμβόλαιο του παίκτη. Η ουσία είναι πάντως ότι ο ΑΡΗΣ ενισχύεται σημαντικά σε μια θέση που ήταν σχεδόν ορφανή... Οι πληροφορίες λένε ότι θα αγωνιστεί κανονικά με τον Ολυμπιακό και όλοι αναμένουμε με αγωνία να δούμε την Αρειανάρα σε αυτό το σημαντικό παιχνίδι με τον Βλάντο Γιάνκοβιτς ντυμένο στα κιτρινόμαυρα!

ΥΓ. Καββαδάς και Γιάνκοβιτς, εν ενεργεία παίκτες της Εθνικής Ελλάδος! Τέτοιον ΑΡΗ γουστάρουμε και ακόμη καλύτερο!

Σπάνια προχωράμε σε αναδημοσιεύσεις μέσα από το PlanetARIS.gr χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κυκλοφορούν στο διαδίκτυο πολλά κείμενα/απόψεις συνΑρειανών μας που αξίζουν πραγματικά να αναδημοσιευθούν. Ένα τέτοιο κείμενο είναι αυτό που δημοσιεύθηκε στο arisiempr.blogspot.gr με αφορμή την άρνηση των παικτών της Ρασινγκ Σανταντερ  να αγωνιστούν μετά το εναρκτήριο σφύριγμα της σέντρας του προημιτελικού του κυπέλλου Ισπανίας ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την τραγική οικονομική κατάσταση της ομάδος τους που τους έχει απλήρωτους εδώ και πάρα πολύ καιρό. Μια κίνηση που έγινε αποδεκτή από τους φίλους της ομάδος που είχαν και πανό συμπαράστασης με το μήνυμα "SOS Ρασιγνκ, έξω οι απατεώνες"(στα Ισπανικά φυσικά). Και που κολλάει ο ΑΡΗΣ σε όλα αυτά; Όπως μας θυμίζει πολύ εύστοχα το arisiempr.blogspot.gr  πριν μερικά χρόνια ο Γ.Κόντης μαζί με τους Αραβοϊσπανούς επενδυτές προσπάθησαν να μεταφέρουν "το μοντέλο Σαντατέρ" στον ΑΡΗ. Ενώ υπήρξε στη συνέχεια και ακόμη μια προσπάθεια που πήγε να επισημοποιηθεί με την δημιουργία της εταιρίας ONCE αλλά έμεινε στα χαρτιά και οδήγησε στην οριστική ρήξη. Έτσι απλά για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας και να αντιλαμβανόμαστε τι συμφέροντα εξυπηρετούν όσοι σε κάθε δύσκολη στιγμή  σπεύδουν να πάρουν συνέντευξη από τον Γ.Κόντη και εκείνος με τη σειρά του έχει μια σειρά από "πανέξυπνες" προτάσεις για το "καλό" του ΑΡΗ...

Αναλυτικά το κείμενο όπως δημοσιεύθηκε στο arisiempr.blogspot.gr

Δικαιώνεται ο Γιάννης ο Κόντης!

"ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΑΝΤΑΝΤΕΡ ΣΤΟΝ ΑΡΗ"

Ο Άραβας "κροίσος" με τα πιτόγυρα...

Mέτα από μία δεκαετία και πλέον η Ρασίνγκ Σανταντέρ έπεσε δύο κατηγορίες (αγωνίζεται στη Γ' Εθνική κατηγορία της Ισπανίας), οι ποδοσφαιριστές της είναι απλήρωτοι και αρνούνται να αγωνιστούν ενώ η ομάδα βρίσκεται σε καθεστώς πτώχευσης...