Όσο μπορούσε το πάλεψε ο ΑΡΗΣ μας το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό χωρίς όπως ήταν αναμενόμενο να αποφύγει την ήττα. Με δεδομένες όμως τις σημαντικές απουσίες του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη, ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός σε αρκετά σημεία του αγώνα και έδειξε θα μπορούσαμε να πούμε ένα θετικό πρόσωπο. Αρκετός ο κόσμος στο Παλέ με την παρουσία του πρωταθλητή Ευρώπης να είναι στο επίκεντρο παρά το ενδιαφέρον για το ίδιο το παιχνίδι.

ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Άσχημα ήταν τα πρώτα λεπτά για την ομάδα μας όπου γρήγορα γρήγορα μπήκε στη διαδικασία να κυνηγάει στο σκορ με την αστοχία και την πνευματική απουσία του Κούπερ να χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας. Εκεί ο Βετούλας έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά έβαλε τον Φίλλιο στον άσσο και μαζί με το κρεσέντο του Χότζ το 2-11 μετατράπηκε στο 20-17 στο τέλος του Α’ δεκαλέπτου.

ΤΟΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ

Αν και με περιορισμένο ρόστερ οι παίκτες του Βετούλα έδειχναν ιδιαίτερη διάθεση και αυτό ισορροπούσε την έλλειψη ποιότητας σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Αυτή η διάθεση όμως είχε τα σκαμπανεβάσματα της ως προς την αποτελεσματικότητα πάνω στο παρκέ. Από εκεί που βγάζαμε καλές άμυνες, μαζεύαμε τα ριμπάουντ και σκοράραμε στον αιφνιδιασμό ξαφνικά ξεχνούσαμε να επιστρέψουμε στην άμυνα και κάναμε το ένα φθηνό λάθος μετά το άλλο. Και όταν κόντρα σε μια εχθρική διαιτησία σαν τη σημερινή τις βολές που κερδίζεις τις πετάς στα σκουπίδια τότε δεν ελπίζεις σε τίποτα παραπάνω πέρα από μια αξιοπρεπής ήττα. Όπως ακριβώς ήταν η σημερινή,  με τον ΑΡΗ να παλεύει να μειώσει και τον Παναθηναϊκό με ξεσπάσματα στο παιχνίδι του να καταφέρνει να κλειδώσει τη νίκη χωρίς άγχος.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προετοιμασμένοι για μια βαριά εκνευριστική ήττα πήγαμε στο γήπεδο με την ομάδα μας ως ένα βαθμό να μας εκπλήσσει ευχάριστα με την ανταγωνιστικότητα της. Παρά τα σκαμπανεβάσματα του Κούπερ, το πολύ κακό παιχνίδι(στην επίθεση) του Τζούστον και την αστοχία του Γούντμπερι έξω από τα 6.75 ο ΑΡΗΣ πάλεψε και κόντραρε τον Παναθηναϊκό που μόνο στην 4^η περίοδο ξεκίνησε να νιώθει άνετα. Όλες τις προηγούμενες φορές που προσπάθησαν οι αντίπαλοι μας να τελειώσουν το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ αντέδρασε και αυτή την αντίδραση αλλά και τη μαχητικότητα που έδειξαν οι παίκτες μας σήμερα θα πρέπει να τα κρατήσουμε και για τη συνέχεια. Όπως και την πολύ καλή εμφάνιση του Φιγκερόα και του Γουίλις αλλά και τα 4 τρίποντα του Χότζ.

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Και μόνο υπολογίζοντας τη δυναμική του αντιπάλου συν τις σημαντικές απουσίες καταλαβαίνεις ότι σήμερα τα πράγματα ήταν εξαρχής δύσκολα. Με αυτό το δεδομένο ο ΑΡΗΣ τα πήγε αρκετά καλά στο παιχνίδι. Σίγουρα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα για να αγχώσει λίγο τον Άταμαν και τους παίκτες του αλλά για αυτόν τον προβληματικό ΑΡΗ αυτά τα επίπεδα απόδοσης είναι υψηλά. Επειδή όμως με τις «θετικές εντυπώσεις» δεν κερδίζεις τίποτα, περιμένουμε να δούμε έναν εξίσου μαχητικό ΑΡΗ να φεύγει νικητής από την Καρδίτσα την επόμενη αγωνιστική. Για να σώσουμε ότι σώζεται…

ΥΓ. Καλό το κοουτσάρισμα του Βετούλα σήμερα, κρίμα που δεν είχε ανάλογα αντανακλαστικά και στο ματς της Πυλαίας.

ΥΓ2. Για τα οικονομικά δεδομένα του ΑΡΗ των τελευταίων ετών η τελική κατάταξη και το χρηματικό ποσό που θα πάρει βάσει τελικής θέσης την επόμενη χρονιά έχει μεγάλη σημασία. Ιδιαίτερα μετά τη «ζημιά» του Καστρίτη που θα ήταν καλό κάποια στιγμή να την μάθουμε και εμείς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ξέρουμε(από περιέργεια) αυτά τα χρόνια της οικονομικής εξυγίανσης πόσο κοστίζει το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια και στα γραφεία.  

ΥΓ3. Πόσο θλιβερό να αναλώνεσαι στο ντέρμπι των πρώην προπονητών και να νιώθεις δικαιωμένος για τα επόμενα συμβόλαια στην καριέρα τους; Η αποθέωση της μετριότητας μάλλον μας έχει γίνει κακή συνήθεια που δεν λέει να κοπεί.

ΥΓ4. Για να δούμε εκεί στη Βαρέζε πόσο μ@κ@κες είναι;

Πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ ξεπέρασε τις σημαντικές απουσίες των Γουίλις και Μποχωρίδη και επικράτησε του Λαυρίου με 82-65! Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση σε όλη την διάρκεια του αγώνα, δεν επέτρεψαν στο Λαύριο να πιστέψει ότι μπορεί να αντιδράσει και με το που διόρθωσαν τα ποσοστά ευστοχίας στο Β ημίχρονο κλείδωσαν τη νίκη και μαζί με τη διαφορά που μας δίνει το πλεονέκτημα σε αυτή την μίζερη κούρσα στις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Πνευματικά έτοιμη παρουσιάστηκε η ομάδα στο σημερινό παιχνίδι, με σχεδόν όλους τους παίκτες να μπαίνουν από νωρίς αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους σε ένα «πονηρό» παιχνίδι. Με αρκετά τρεξίματα, γρήγορες επιστροφές, σωστή άμυνα στον παίκτη που είχε τη μπάλα και αρκετή ένταση στα ριμπάουντ και στην άμυνα κάτω από το καλάθι κατάφεραν από σχετικά νωρίς να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Η αστοχία στα μακρινά σουτ και η παραφωνία που άκουγε στο όνομα Σαρίφ Κούπερ ήταν αυτά που για περίπου 15’ κρατούσαν το Λαύριο κοντά στο παιχνίδι. Η άνοδος του Τολιόπουλου, η εκρηκτικότητα του Τζούστον και τα εύστοχα σουτ του Γούντμπερι έφεραν τη διαφορά στο +15.

ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΣ

Με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου η μισή δουλειά είχε γίνει. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό, είχε πολυφωνία στην επίθεση και σε άμυνα και ριμπάουντ έβλεπες μια μαχητικότητα από όλους τους παίκτες που ήταν πάνω στο παρκέ που συνεχώς κλιμακωνόταν. Το Λαύριο είχε εγκλωβιστεί στο παιχνίδι μας και το μόνο που πάλευε ήταν να ρίξει τη διαφορά από τους 18 πόντους που είχε καρφωθεί για πολύ ωραία. Ακόμη και όταν ο Βετούλας αποφάσισε να ανοίξει το ροτέισον και να μοιράσει περισσότερο το χρόνο η ομάδα κατάφερε να παραμένει ανταγωνιστική και να διατηρεί σχετικά εύκολα το προβάδισμα της μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Ικανοποιημένος δήλωσε ο Νίκος Βετούλας στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε της αναμέτρησης, και πως να μην είναι; Είδε τον Χατζηδάκη να εκμεταλλεύεται την υπεροχή του κάτω από το καλάθι με 11 πόντους και 11 ριμπάουντ και παρέα με τον δυναμικό Τζούστον(10 πόντοι, 12 ριμπάουντ) να κερδίζουν με ευκολία την μάχη των ψηλών. Είδε τον Τολιόπουλο να βρίσκει ρυθμό και να αλλάζει τη ροή της αναμέτρησης αλλά και τον Γούντμπερι να μην πτοείται από τα πρώτα άστοχα σουτ και τελικά να γίνεται ο καταλύτης αυτής της νίκης.  Είδε και όλους τους υπόλοιπους να προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή τη νίκη. Υπήρχε φυσικά και ο Κούπερ που ήταν σε άλλο γήπεδο, υπήρχαν και κάποια παιδαριώδη λάθη. Για τον φετινό όμως ΑΡΗ να κερδίζει από το 13’ με διψήφια διαφορά και να το κρατάει με ευκολία μέχρι το τέλος είναι επίτευγμα.  Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάνει με 2 σημαντικότατες απουσίες όπως αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΒΡΑΔΙΑ

Έπρεπε να φθάσουμε στην 20ή αγωνιστική για να απολαύσουμε ένα παιχνίδι χαλαρά χωρίς να αγχωνόμαστε και να εκνευριζόμαστε μέχρι να έρθει η νίκη. Σήμερα η ομάδα τα είχε σχεδόν όλα! Έβγαλε ένταση σε άμυνα και ριμπάουντ επί 40’, έτρεξε όποτε της δόθηκε η ευκαιρία, προσπέρασε την αστοχία του πρώτου ημιχρόνου και κλείδωσε με τα μακρινά σουτ τη νίκη και την διαφορά που χρειαζόμασταν. Κρατάμε το ευχάριστο δίωρο που μας χάρισε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και συνεχίζουμε στην βασανιστική πορεία που έχουμε χαράξει από την αρχή της χρονιάς.

ΥΓ. Έχει χαθεί κάθε μέτρο στο ελληνικό μπάσκετ… διαμαρτυρόμενο και αδικημένο το Λαύριο. Το Λαύριο που είχε χρονιές που πήγαινε χέρι χέρι με την  Τσαρούχα.

ΥΓ2. Τελικά στην 20^η αγωνιστική πέρα από την εύκολη νίκη,  μάθαμε ότι ακόμη και με 2 σημαντικές απουσίες σαν και αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη μπορείς να κερδίσεις!

Το αυτονόητο έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κερδίζοντας τον Κολοσσό Ρόδου αν και για 3 δεκάλεπτα φρόντισε να μας τρομοκρατήσει με την απόδοση του. Στη 4^η περίοδο ομάδα και κόσμος πείσμωσαν, τα έδωσαν όλα και δικαιώθηκαν! Σπουδαίος Λευτέρης Μποχωρίδης που ήταν ίσως ο μοναδικός παίκτης που μπήκε και πάλεψε όπως έπρεπε να παλέψει από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα όταν οι υπόλοιποι έμοιαζαν ανήμποροι να σηκώσουν το βάρος της αναμέτρησης. Νερόβραστη αγωνία… για το μέλλον του Καστρίτη στον πάγκο της ομάδας.

ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΜΑΣ

Σε ένα οριακό(όπως μας κατάντησαν) παιχνίδι μετά από όσα είχαν προηγηθεί και τον ορισμό της Τσαρούχας το πως θα έμπαινε η ομάδα στον αγώνα θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της αναμέτρησης. Κόντρα στις προσδοκίες για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ μας αιφνιδίασε αρνητικά και δεχόμενος 27 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο επιβεβαίωσε ότι η κατάσταση ήταν οριακή. Με μόνιμο προβάδισμα ο Κολοσσός σχεδόν για 3 ολόκληρα δεκάλεπτα κυνηγούσαμε στο σκορ τους αντιπάλους μας που προηγήθηκαν 2 φορές  με + 9 πόντους γεμίζοντας άπαντες με ακόμη περισσότερο άγχος και εκνευρισμό. Σε όλο αυτό το διάστημα ένας Μποχωρίδης ήταν συνεπής, ένας Γούντμπερι προσπαθούσε και όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάποιες εκλάμψεις και μπόλικες κακές στιγμές.

ΠΕΙΣΜΩΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΞΕΣΠΑΣΕ Η ΟΜΑΔΑ

Θα άντεχε η ομάδα την πίεση όσο κυλούσε ο χρόνος; Θα άντεχε ο κόσμος να βλέπει αυτό το ξεφτιλίκι; Σκεπτόμενος λογικά θα έλεγες μάλλον όχι, βιώνοντας το όμως στο φλογισμένο Παλέ θα έλεγες σίγουρα ναι! Το 45-54 στο 27’ έγινε 58-58 μέσα σε 3’! Η κερκίδα είχε πάρει φωτιά και οι παίκτες μας άρχισαν επιτέλους να αντλούν ενέργεια από αυτή.  Ο κόουτς Καστρίτης θυμήθηκε ότι υπάρχει και άλλη άμυνα πέρα από αυτή που μας συνηθίζει και ξαφνικά με άμυνα ζώνης είδαμε τον ΑΡΗ να προβληματίζει τον αντίπαλο. Στην εξίσωση του αγώνα μπήκε πιο δυνατά ο Κούπερ μαζί με τον Τολιόπουλο και κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Το 4^ο δεκάλεπτο ήταν ένα συνεχόμενο ξέσπασμα μιας χιλιοταλαιπωρημένης ομάδας που πήρε μια ανάσα.

Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Σε παιχνίδια σαν το σημερινό τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στο τελικό αποτέλεσμα. Ο ΑΡΗΣ κέρδισε άρα όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε 2^η μοίρα. Ο Μποχωρίδης ήταν συγκινητικός μιας και αυτός ήταν αυτός που παρέσυρε και τους υπόλοιπους στην ανατροπή.  Όλοι οι υπόλοιποι ήθελαν, προσπαθούσαν χωρίς όμως συνέπεια και ψυχραιμία. Με το που ανέτρεψε το σκορ η ομάδα  οι παίκτες απελευθερώθηκαν και το τέλειωσαν εύκολα. Μέχρι όμως να έρθει η ανατροπή είδαμε έναν ΑΡΗ να ζορίζεται κόντρα στον ουραγό της βαθμολογίας, την ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ και ένα ρόστερ με φανερή έλλειψη ποιότητας. Έπρεπε ο Καστρίτης πάνω στην απελπισία του να παραμερίσει τις εμμονές του και να επιστρατεύσει για σχεδόν 10 ολόκληρα λεπτά την άμυνα ζώνης και να δούμε τον ΑΡΗ επιτέλους να αμύνεται πιο αποτελεσματικά. Καθοριστική η κίνηση του κόουτς που ελπίζω να αποτελέσει μάθημα για το μέλλον. Αν υπάρχει κοινό μέλλον…

ΠΗΡΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΝΕΥΣΕ

Έκανε το αυτονόητο ο ΑΡΗΣ μας, πήρε την νίκη κόντρα στον Κολοσσό και απέφυγε τα ακόμη πιο εφιαλτικά σενάρια από αυτό που ήδη βιώνουμε. Άργησε σχεδόν 3 δεκάλεπτα… αλλά κάπου εκεί στο 28’ ήταν σχεδόν αδύνατο να αγνοήσεις τον παλμό και την ενέργεια της κερκίδας. Απίστευτη παράσταση από τον κόσμο του ΑΡΗ σε ένα παιχνίδι που δεν αρμόζει την ιστορία του. Παραμέρισε την πίκρα του, έπνιξε τον εγωισμό του, πείσμωσε όταν έβλεπε την ομάδα του να μην μπορεί να κερδίσει τον Κολοσσό επί περίπου 30’ και στο τέλος δικαιώθηκε. Μπράβο στον Μποχωρίδη για την παλικαρίσια στάση του τόσο την Τετάρτη όσο και σήμερα. Μπράβο στον κόουτς που θυμήθηκε την άμυνα ζώνης, μπράβο και στους υπόλοιπους που έστω και με καθυστέρηση ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Καιρός να ασχοληθούμε και με την επόμενη ημέρα. Εκτός και αν θεωρούμε όλα αυτά που βιώνουμε φυσιολογικά.

ΥΓ. Όλο πρόβλημα νοοτροπίας βλέπουμε και όλο στεναχωριόμαστε με παίκτες και προπονητές σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ που δεν νιώθουν από ΑΡΗ, δεν νιώθουν πίεση για να πετύχουν το κάτι παραπάνω και δεν αφουγκράζονται την απογοήτευση μας στα αρνητικά αποτελέσματα και στις ιστορικές αποτυχίες. Την άλλη φορά που θα αναρωτηθείς γιατί συμβαίνει αυτό να θυμηθείς την φετινή μπασκετική χρονιά. Την χρονιά του step up, με τις 11 μεταγραφές ξένων, με τις ιστορικές ήττες, με τους μ@κ@κες και την νίκη στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Κολοσσό. Όλα φυσιολογικά, όλοι καλοί στη δουλειά τους απλά ήμασταν άτυχοι…

ΥΓ2. ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΑ κάθε λογής υβριστικά και bullying προς οποιοδήποτε άνθρωπο πόσο μάλλον προς τον προπονητή της ομάδας μας και το οικογενειακό περιβάλλον του. Είναι λυπηρό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και δεν πρέπει να συμβαίνουν. Κόουτς όμως θα μου επιτρέψεις να πω αν και δεν νομίζω ότι θα το καταλάβεις όπως και δεν έχεις καταλάβει και όλα τα υπόλοιπα της φετινής χρονιάς… πραγματικά είναι επίτευγμα στον μπασκετικό ΑΡΗ να έχεις φέρει μερίδα του κόσμου στο σημείο να μην πηγαίνει στο γήπεδο ενώ έχει διαρκείας, να έρχεται κόσμος και να αποχωρεί από το 3^ο δεκάλεπτο ανήμπορος να παρακολουθήσει το «θέαμα», να γιουχάρει παίκτες και προπονητή εν ώρα αγώνα και να υπάρχουν ακόμη περισσότερα ευτράπελα που δεν συνάδουν με την ποιότητα και το ήθος του κόσμου του ΑΡΗ.

Αισθητά σημάδια βελτίωσης έδειξε ο ΑΡΗΣ μας σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι όπως ήταν αυτό κόντρα στον Ολυμπιακό. Ωστόσο αυτή η βελτίωση όπως ήταν αναμενόμενο… δεν ήταν αρκετή για να πετύχει κάτι περισσότερο από μια «τιμητική» ήττα. Αρκετός κόσμος στο γήπεδο κόντρα στο κλίμα απογοήτευσης για την συνολική πορεία της ομάδας αλλά και τις επαναλαμβανόμενες εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις του Καστρίτη που αυτή τη φορά μας μάλωσε που αγχώνουμε την ομάδα με τα «πρέπει»…

ΜΕ ΤΟΝ ΧΟΤΖ «ΚΑΥΤΟ» ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Με τον Χότζ να επανεμφανίζεται στο γήπεδο μετά από εκείνο το παιχνίδι με τον ποακ ο ΑΡΗΣ μπήκε δυνατά και για τη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές αντιδράσεις, στα ριμπάουντ οι Γουίλις, Γούντμπερι και Ρόμπερτς έλεγχαν την κατάσταση και στην επίθεση υπήρχαν σωστές επιλογές και αποτελεσματικότητα με κύριο εκφραστή τον Χότζ που ξεκίνησε με 4 στα 4 τρίποντα. Το 38-32 περίπου στα μέσα του 2^ου δεκαλέπτου ήταν κυρίως αποτέλεσμα της συνολικής καλής μας παρουσίας. Το κακό όμως τελείωμα στα τελευταία δεύτερα του ημιχρόνου που επέτρεψε στον αντίπαλο μας να προσπεράσει έδειχνε ότι χρειαζόμασταν πολλά περισσότερα για να διεκδικήσουμε τη νίκη.

ΦΡΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΓΚΡΙ», ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΗΤΤΑ

Όταν απέναντι σου έχεις μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό κάθε λάθος στοιχίζει. Είτε μιλάμε για λάθος δικό σου, είτε μιλάμε για λάθη των διαιτητών. Άλλοι διαιτητές βγήκαν στο 3^ο δεκάλεπτο καταπίνοντας την σφυρίχτρα τους όποτε έπαιζε άμυνα ο Ολυμπιακός και επιτρέποντας του να βρει ρυθμό σε άμυνα και επίθεση. Ο ΑΡΗΣ σε αυτό το ερυθρόλευκο ξέσπασμα απάντησε με αστοχία και ακόμη περισσότερα φθηνά λάθη με αποτέλεσμα γρήγορα το παιχνίδι να αποτελέσει τυπική διαδικασία με τον νικητή γνωστό από νωρίς. Η βιασύνη του Καστρίτη να πετάξει «λευκή πετσέτα»

ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΔΡΟΜΟ

Αυτά τα 15’ του πρώτου ημιχρόνου ήταν ότι το πιο ελπιδοφόρο είδαμε σήμερα ενόψει της συνέχειας. Φυσικά σε αυτή την καλή εικόνα καταλυτικό ρόλο έπαιξε η ευστοχία του Χότζ που πιθανόν να ήταν και κάτι τυχαίο. Η ουσία όμως είναι ότι για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα ο ΑΡΗΣ έμοιαζε με ομάδα. Είχε συγκέντρωση στην άμυνα, δύναμη στις διεκδικήσεις, υπομονή και αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Όλα αυτά όμως κάπου έλαβαν τέλος κάπως άκομψα, βιαστικά και με χαρακτηριστική ευκολία. Δεν βρήκε κάποια λύση ο Καστρίτης, δεν το ζόρισε και πολύ και έτσι απλά αποδεχθήκαμε την ήττα όπως ακριβώς την είχαμε «κυκλώσει» από την αρχή της χρονιάς… Ανεβασμένος ο Τολιόπουλος σε σχέση με το προηγούμενο κακό παιχνίδι του, θετικός ο Ρόμπερτς όπως και οι Γούντμπερι και Κούπερ αν και μπορούσαν να δώσουν περισσότερα. Εκτός ρυθμού ο Φιγκερόα, μέτριος και ο Γουίλις αλλά είχαν απέναντι τους αρκετά καλούς αμυντικούς.

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΝΙΚΕΣ

Πάλεψε όσο μπορούσε, είχε κάποια καλά διαστήματα, έδειξε ότι βελτιώνεται αλλά ως εκεί. Ξεχώρισε ο Χότζ με 23 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας αλλά και 5 κλεψίματα στην 2^η ουσιαστική του εμφάνιση από το ξεκίνημα της χρονιάς. Παραμένει το πρόβλημα στην άμυνα αλλά και τα φθηνά λάθη στην επίθεση από την στιγμή που η κούραση κάνει την εμφάνιση της. Παρόλα αυτά ακολουθούν παιχνίδια όπου εκεί δεν γίνεται να αρκεστούμε στην βελτίωση και την προσπάθεια. Η ομάδα χρειάζεται νίκες και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι.

ΥΓ. Στενάχωρες αλλά ρεαλιστικές οι δηλώσεις του Μπαρτζώκα. Από την άλλη αυτές του Καστρίτη ήταν μόνο στενάχωρες… μιας και ΑΡΗΣ χωρίς «πρέπει» δεν γίνεται να υπάρχει. Είτε βολεύει τον εκάστοτε προπονητή, παίκτη, διοικητικό παράγοντα είτε όχι, στον ΑΡΗ υπάρχει και το «πρέπει» της νίκης αλλά και πίεση για να πετύχεις τους όποιους στόχους. Και όταν οι στόχοι σου περιορίζονται σε ένα καλό πλασάρισμα στην βαθμολογία ακόμη και το πως το πετυχαίνεις έχει τη σημασία του. Αν δεν το καταλαβαίνεις όλο αυτό  υπάρχει πρόβλημα.

ΥΓ2. Σχεδόν γεμάτο το Παλέ παρά την τραγική πορεία της ομάδας. Καλό είναι να τα θυμόμαστε και αυτά προτού μιλήσουμε για γκρινιάρηδες, ανθρωποφάγους οπαδούς χωρίς ενσυναίσθηση της κατάστασης.

Με τις γιούχες στο παιχνίδι με την Καρδίτσα μάλλον να πιάνουν τόπο… οι παίκτες του Καστρίτη έδειξαν διάθεση, έπαιξαν πιο συγκεντρωμένα και κατάφεραν να κερδίσουν την Λιετκαμπέλις με 81-66. Αναμφίβολα MVP της αναμέτρησης ο Γούντμπερι που όχι μόνο έδειξε ότι έχει επιστρέψει για τα καλά από τον τραυματισμό του αλλά ότι αξίζει γενικότερα σε αυτόν τον ΑΡΗ έναν πιο ενεργό ρόλο στο παιχνίδι. Νίκη χωρίς αντίκρισμα βαθμολογικά αλλά σίγουρα με ευεργετικές επιπτώσεις στην αυτοπεποίθηση της ομάδας που μετά τις τελευταίες εμφανίσεις είχε πιάσει πάτο.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Με τον Γούντμπερι να είναι η αιχμή του δόρατος στην επίθεση και όλους τους υπόλοιπους να δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση στα καθήκοντα τους ο ΑΡΗΣ άντεξε στο καλό ξεκίνημα των Λιθουανών. Όχι μόνο δεν τους επέτρεψε να χτίσουν διαφορά αλλά κατάφερε και να προσπεράσει λίγα δεύτερα πριν τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τα γνωστά όμως προβλήματα στην άμυνα κοντά στο καλάθι και η μοναξιά του Γούντμπερι στην επίθεση δεν μας επέτρεπαν να χτίσουμε διαφορά και έτσι το παιχνίδι πήγαινε πόντο πόντο.

Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ 4^Ης ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Κούπερ και Γουίλις δεν ήταν σε καλή βραδιά,  ο Νόλεϊ μετά τις παρεμβάσεις του Καστρίτη έμοιαζε με το πόδι κολλημένο στο φρένο και οι Χότζ και Λαζέφσκι είχαν απλά κάποιες εκλάμψεις που δεν ήταν αρκετές. Η άμυνα όμως ήταν αυτή που οδήγησε την έτσι και αλλιώς προβληματική Λιετκαμπέλις σε μια σειρά κακών επιλογών, άστοχων σουτ και αρκετών εύκολων λαθών. Νόλεϊ, Χότζ και Γούντμπερι έβγαλαν καλές άμυνες και έδωσαν την ευκαιρία στην ομάδα να τρέξει και να βρει γρήγορους πόντους. Και όταν και ο Κούπερ βρήκε ρυθμό στην επίθεση η πλάστιγγα έγειρε για την καλά προς την πλευρά μας. Ωστόσο και στο τέλος ο Γούντμπερι ήταν αυτός που με τα καλάθια του κλείδωσε τη νίκη για την ομάδα μας δίνοντας ιδανικό επίλογο σε μια καταπληκτική για τον ίδιο βραδιά.  

ΜΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ

Εμφανώς αλλαγμένος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο παρκέ, δείχνοντας από νωρίς μια διάθεση εντελώς διαφορετική από αυτήν του περασμένου Σαββάτου. Διαφορετική διάθεση έδειξε και ο Καστρίτης που από το τζάμπολ προσπάθησε να ταράξει τα νερά αφήνοντας τον Νόλεϊ στον πάγκο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δούμε μια ομάδα που παρά τις όποιες λάθος επιλογές της σε άμυνα και επίθεση έδειχνε πιο σοβαρή. Ακόμη και όταν πέρασε ο Νόλεϊ στο παιχνίδι έμοιαζε με διαφορετικό παίκτη σε σχέση με αυτόν που βλέπουμε στους τελευταίους αγώνες που νομίζει ότι βρίσκεται στην αλάνα της γειτονιάς του με τους φίλους του. Είχε διάθεση σε άμυνα και ριμπάουντ, κίνηση και υπομονή στην επίθεση. Μάλιστα έψαξε και τις συνεργασίες με κάποιες από αυτές να καταλήγουν σε ωραία καλάθια. Είχε όμως και έναν Γούντμπερι που τα έκανε σχεδόν όλα και στις 2 πλευρές του γηπέδου.  Το σημαντικότερο όμως από όλα έχει να κάνει με τον διαφορετικό τρόπο σκέψης του Καστρίτη σε σχέση με το παρελθόν. Επιτέλους αποφάσισε να δοκιμάσει και κάτι διαφορετικό και σε μεγάλο βαθμό του βγήκε.  Ας ευχηθούμε να μην ήταν μια αναλαμπή και να δούμε στη συνέχεια περισσότερο Γούντμπερι και λίγοτερο Νόλεϊ σε ρόλο one man team show γειτονιάς.  Όσο για τα προβλήματα στο 5, αυτά σίγουρα δεν λύνονται έτσι απλά με το δίδυμο ψηλών Μπάνκς – Ρόμπερτς. Ακόμη και όταν ο Ρόμπερτς είναι θετικός όπως ήταν σήμερα, δεν είναι αρκετό. Εκεί αναμένουμε τις αλλαγές στο ρόστερ.

ΟΙ ΓΙΟΥΧΕΣ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ

Στον απόηχο της κατακραυγής μετά την ιστορική ήττα ντροπής από την Καρδίτσα οι παίκτες του ΑΡΗ και το τεχνικό τιμ δεν είχε άλλη επιλογή από το να δείξει έστω ότι προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση. Πρώτος ο Καστρίτης προσπάθησε να ξεφύγει από τα τετριμμένα και οι παίκτες του σε μεγάλο βαθμό τον ακολούθησαν. Είχαν ένταση και συγκέντρωση στην άμυνα, υπομονή και κίνηση στην επίθεση αλλά και έναν Γούντμπερι απόλυτο πρωταγωνιστή στην καλύτερη του εμφάνιση με τη φανέλα του ΑΡΗ μας! Σχεδόν απίθανο να οδηγήσει κάπου παραπέρα αυτή η νίκη, σίγουρα όμως αποτελεί ένα πρώτο ελαφρύ παυσίπονο για όλους.

ΥΓ. Σήμερα φάνηκε ότι δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα που έχουν ή δεν έχουν κάποιοι παίκτες αλλά έχει να κάνει και με τον τρόπο που αξιοποιούνται μέσα από το «πλάνο» και την «διαδικασία» Καστρίτη.

ΥΓ2. Έστω οδεύοντας προς το τέλος του έτους είδαμε και μια προσπάθεια για κάτι διαφορετικό από τον κόουτς. Ας ελπίσουμε να υπάρχει συνέχεια και να μην ξεχαστεί μέσα στην γενικότερη θολούρα.

Αρνητική ιστορία έγραψε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας στο Nick Galis Hall γνωρίζοντας βαριά ήττα από την Καρδίτσα με 27 πόντους διαφορά… κάτι που όσο και αν ψάξουμε στη μνήμη μας δύσκολα θα θυμηθούμε κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Ένα απόλυτο μπάχαλο επί 40’ που δεν θύμιζε σε τίποτα ομάδα μπάσκετ. Ούτε καν ερασιτεχνική. Αδιάφοροι παίκτες, θολωμένος προπονητής και μια εικόνα που πρόσβαλλε τον σύλλογο και όσους βρεθήκανε σήμερα στο γήπεδο.  Στο ίδιο μήκος και οι δηλώσεις του Καστρίτη που αντί για μια έστω προσχηματική συγγνώμη προτίμησε να αναφερθεί στην έλλειψη ενσυναίσθησης από όσους χαλιούνται και την τάση ανθρωποφαγίας που δείχνουν.

ΣΚΟΡΠΟΧΩΡΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ

Ούτε για μια στιγμή η ομάδα δεν έδειξε ικανή να διεκδικήσει τη νίκη από την Καρδίτσα. Από την στιγμή που οι παίκτες μας πάτησαν στο παρκέ, υστερούσαν στα πάντα σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Η Καρδίτσα έμοιαζε μπροστά μας με ομάδα από το NBA που ήρθε για να προπονηθεί κόντρα στον ΑΡΗ. Δεν συνάντησε καμία αντίσταση και με συνοπτικές διαδικασίες ανέβαζε τον δείκτη της διαφοράς. Οι φωνές και τα νεύρα του Καστρίτη ήταν η μόνη προσπάθεια αντίδρασης από την πλευρά μας μιας και καθαρά αγωνιστικά για άλλο ένα παιχνίδι  ο κόουτς μοιρολατρικά αποδέχθηκε ότι συνέβαινε πάνω στο παρκέ χωρίς να προσπαθεί να το αλλάξει.

ΑΝ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΕΙΣ;

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Κάτι τέτοιο θυμίζει ο φετινός ΑΡΗΣ που παραμένει αδιόρθωτος και αρνείται πεισματικά να κάνει ένα βήμα προόδου. Και πως να το κάνει όταν ο «ιθύνων νους» αυτής της ομάδας επιμένει στα αρχικά του πλάνα και σκέψεις, αδιαφορώντας ότι η ομάδα πάει από το κακό προς το χειρότερο. Τίποτα δεν προσπαθεί να αλλάξει ο Καστρίτης. Ακόμη και αν μπαίνουν νέα πρόσωπα στην ομάδα τα πάντα παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα. Οι ίδιες ανούσιες άμυνες, τα ίδια ανόητα λάθη, οι ίδιες κακές επιλογές. Μονίμως με την δικαιολογία οδηγό με αποτέλεσμα κανείς στην ομάδα να μην νιώθει την παραμικρή ευθύνη για ότι συμβαίνει. Πως περιμένουμε από παίκτες σαν τον Χότζ, τον Λαζέφσκι και τον Μπάνκς να βγουν μπροστά όταν δεν υπάρχει η πίεση από τον κόουτς για να γίνει κάτι τέτοιο. Ο ίδιος μετά από κάθε ήττα τους δίνει άλλοθι. Ο ίδιος τους στηρίζει με νύχια και με δόντια από το καλοκαίρι ενώ θα έπρεπε νωρίς νωρίς να έχει αποδεχθεί τις λανθασμένες επιλογές του και να έχει προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις. Όταν όμως το καλό της ομάδας και οι νίκες δεν είναι προτεραιότητα αλλά να εξυπηρετηθεί ένα συγκεκριμένο πλάνο που βολεύει τον κόουτς αυτά είναι τα αποτελέσματα. Αποτελέσματα που θα έπρεπε να έχουν εξοργίσει τη διοίκηση. Το αφήγημα του κόουτς όμως βολεύει τη διοίκηση, όπως τη βολεύει και όλη την ευθύνη της αγωνιστικής ξεφτίλας να την έχει ο Καστρίτης. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Όταν αποφασίσει η διοίκηση να ζητήσει ευθύνες τότε ίσως και να αρχίσουμε να βλέπουμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ.

ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΕΙΩΜΟ

Καμία έκπληξη για ότι έγινε σήμερα. Άλλωστε τα είπε όλα ο κόουτς στη συνέντευξη τύπου. Μα αφού υπάρχουν προβλήματα… τι περιμένατε; Να αλλάξουν 1-2 σωστές πάσες και να βγάλουν κάποιο σύστημα στην επίθεση; Να παίξουν άμυνα και να παλέψουν για κάθε μπάλα;  Για ποιο λόγο να προσπαθήσουν παραπάνω; Μα από την στιγμή που λείπει ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης και όσο θα λείπουν είναι αποδεκτό οι υπόλοιποι παίκτες και όλη η ομάδα σαν σύνολο να έχει αυτή την εικόνα. Είναι φυσιολογικό δηλαδή να χάνεις με αυτόν τον τρόπο από την Καρδίτσα. Τι δεν καταλαβαίνεις; Οπότε όλα καλά συνεχίζουμε έτσι…

ΥΓ. Για έλλειψη ενσυναίσθησης ακούσαμε, για ανθρωποφαγία ακούσαμε… ένα συγγνώμη δεν ακούσαμε.

ΥΓ2. Από την ήττα από την Καρδίτσα μέσα στο Παλέ στο φιλικό προετοιμασίας έως και τον σημερινό διασυρμό απέναντι στην ίδια ομάδα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Ή τουλάχιστον δεν έχει αλλάξει κάτι προς την θετική κατεύθυνση. Και για αυτό δεν φταίει κανένας τραυματισμός.

ΥΓ3. Όσο και αν σκαλίζω τη μνήμη μου δεν μπορώ να θυμηθώ ανάλογη κακή βραδιά μέσα στην έδρα μας με έναν αντίπαλο σαν την Καρδίτσα. Όπως και δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη φορά που ο κόσμος άρχισε να φεύγει από το γήπεδο από το ξεκίνημα της 4^ης περιόδου.

ΥΓ4. Είναι να αναρωτιέσαι τι άλλο πρέπει να κάνει ένας προπονητής στον ΑΡΗ για να ξεκινήσει έστω αμυδρά να συζητιέται το ενδεχόμενο αντικατάστασης του. Όχι γιατί δεν τον συμπαθούμε... Αλλά για το καλό της ομάδας που εδώ και καιρό έχει περάσει σε 2^η μοίρα μιας και προέχουν τα «παιδιά» και το «οικογενειακό κλίμα» στα αποδυτήρια και στα γραφεία.

Πιστός στις συνήθειες του και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας, τα έδωσε όλα κόντρα στη Βενέτσια, κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να διεκδικήσει στα ίσια τη νίκη αλλά στο τέλος δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει τη νίκη. Ο εκπληκτικός Γουίλις προσπάθησε να το κερδίσει μόνος του αλλά στο τέλος και αυτός δεν είχε το καθαρό μυαλό όπως και οι Κούπερ και Νόλεϊ παρά την καλή τους εμφάνιση. Χειροκροτήματα και νεύρα στο φινάλε. Από την μια όλοι αναγνωρίζουν την προσπάθεια παρά τα προβλήματα με τους τραυματισμούς από την άλλη όμως η συνολική εικόνα της ομάδας αρχές Δεκεμβρίου είναι απογοητευτική.

ΘΟΛΩΜΕΝΑ ΜΥΑΛΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ

Βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο μπήκε η ομάδα στο αποψινό παιχνίδι είναι να απορείς με την προετοιμασία που έγινε. Παίκτες μπερδεμένοι σε όλο το μήκος και πλάτος του παρκέ! Δεν ήξεραν που να κινηθούν, έπεφτε ο ένας πάνω στον άλλον και στην άμυνα έμοιαζαν με παιδάκια που προσπαθούσαν να σταματήσουν κάποιους σταρ του NBA. Στο ίδιο τέμπο και ο κόουτς που όσα νεύρα και αν έβγαζε εκεί στον πάγκο οι κινήσεις του έδειχναν κάτι εντελώς διαφορετικό και αρκετά παθητικό. Το 21-41 στα μισά του 2^ου δεκαλέπτου ήταν η αποτύπωση της εικόνας ενός αγώνα όπου ο ΑΡΗΣ απουσίαζε εκτός του Νόλεϊ που έμοιαζε εξαρχής ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος από όλους.

ΚΟΥΠΕΡ, ΝΟΛΕΪ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ …ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Με ένα προσωπικό κρεσέντο 11 συνεχόμενων πόντων, ο Κούπερ φώναξε βροντερό παρών στο παιχνίδι και μαζί ο ΑΡΗΣ έδειξε τα πρώτα σημάδια ζωής. Από εκεί που η διαφορά είχε κάτσει στο -20 αρχίσαμε να την ροκανίζουμε. Οι πόντοι του Κούπερ και του Νόλεϊ αφύπνισαν και τους υπόλοιπους που με αρκετή καθυστέρηση ανέβασαν την ένταση στην άμυνα. Η αντεπίθεση του ΑΡΗ γιγαντώθηκε όταν ο Γουίλις αποφάσισε να βγει μπροστά. Ο Αμερικάνος έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο με όποιο τρόπο ήθελε. Άλλες φορές με λογική, άλλες φορές με τρέλα, τις περισσότερες όμως φορές την έβαζε την μπάλα στο καλάθι. Όλα αυτά όμως μέχρι τα μισά της 4^ης περιόδου όπου η κούραση έκανε την εμφάνιση της και το προσπέρασμα για πρώτη φορά στο παιχνίδι με 70-69 δεν είχε συνέχεια. Και πως να έχει όταν στα τελευταία λεπτά η ομάδα θυμήθηκε όλα τα στραβά της και είπε να τα στριμώξει στα 3-4 λεπτά που απέμεναν. Μπλοκ άουτ ούτε για πλάκα, πολλά χαμένα ριμπάουντ, μαλθακότητα στην άμυνα και κακές επιλογές στην επίθεση.

ΚΟΥΠΕΡ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΙΣ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και τι δεν έχουμε ακούσει και δει φέτος με την «ειδική διαχείριση» των παικτών από τον Καστρίτη. Όλοι οι παίκτες θέλουν τον χρόνο τους, όλοι θέλουν τον τρόπο τους, όλα πρέπει να γίνουν σιγά σιγά ώστε να κατανοήσει ο καθένας την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, 2 εβδομάδες θέλει ο ένας για να βρει αγωνιστικό ρυθμό, 1 μήνα θέλουν οι άλλοι για να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και τον Δεκέμβρη θα είμαστε. Αυτά ακούμε μαζί με ύμνους για τα μεγαθήρια αντιπάλους μας που πάνω στο παρκέ όμως  με το ζόρι κερδίζουν αυτόν τον προβληματικό γεμάτο απουσίες ΑΡΗ. Και ξαφνικά σκάνε μύτη 2 νέοι Αμερικάνοι και με συνοπτικές διαδικασίες επιβεβαιώνουν τα αυτονόητα. Έτοιμοι παίκτες με τσαγανό που δεν χρειάζονται κανά μήνα για να μας δείξουν αν ξέρουν ή δεν ξέρουν μπάσκετ. Έτσι απλά ο Γουίλις και ο Κούπερ στην δεύτερη εμφάνιση τους έκλεψαν την παράσταση. Μέχρι και ο Φίλλιος στην επιστροφή του έκλεισε το μάτι στον Καστρίτη που δεν τον ήθελε το καλοκαίρι. Και τελικά σήμερα ίσως και να είδαμε τον 2^ο καλύτερο πόιντ γκαρντ που έχει το ρόστερ. Γιατί σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και να μπορείς να κατεβάσεις την μπάλα και να περάσεις το κέντρο εγκαίρως έχει την αξία του. Μόνο ο Νόλεϊ δείχνει να βελτιώνεται. Οι υπόλοιποι στάσιμοι, στην καλύτερη περίπτωση με κάποιες αναλαμπές. Φταίει η διαδικασία,  φταίει που τους επέλεξαν. Καλό θα είναι για την ομάδα κάποια στιγμή να ειπωθεί το τι φταίει. Εκτός και αν βολεύει να λέμε ότι φταίνε οι τραυματισμοί.

ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ

Η κακή άμυνα σε μεγάλα κομμάτια του παιχνιδιού και τα πολλά χαμένα ριμπάουντ για ακόμη ένα παιχνίδι που παλέψαμε ήταν η πληγή που έφερε την ήττα. Σπουδαία εμφάνιση από τον Γουίλις που λίγο έλειψε να το κερδίσει μόνος του. Αρκετά καλοί και ο Κούπερ με τον Νόλεϊ.  Όταν όμως από τους 74 πόντους που πέτυχες τους 61 τους πέτυχαν μόλις 3 παίκτες τότε το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι να επιστρέψουν οι τραυματίες μπας και οι 3 γίνουν 5-6. Για βελτίωση σε άμυνα, ριμπάουντ, κλπ. ούτε λόγος.   

ΥΓ. 2-3 μπλοκ άουτ να μπορούσε να κάνει η ομάδα στο τέλος και θα είχαμε νικήσει. Υπομονή του χρόνου αν αυξηθεί το μπάτζετ μπορεί να δούμε και κανά μπλοκ άουτ...

Το πάλεψε…  ο ΑΡΗΣ μας να κερδίσει το Μαρούσι που ήταν καλύτερο στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά στο φινάλε δεν του βγήκαν τα σουτ και γνώρισε την ήττα. Σχεδόν μόνος πάλευε ο Τολιόπουλος στην επίθεση την ίδια στιγμή που ο Ραντούλιτσα και οι υπόλοιποι του Αμαρουσίου έσπαγαν πλάκα κάτω από το καλάθι μας σκοράροντας με ευκολία και μαζεύοντας και 17 επιθετικά ριμπάουντ. Σε απόγνωση ο κόσμος που αδυνατεί να κατανοήσει τον τρόπο διαχείρισης των θεμάτων της ομάδας από τον προπονητή και την διοίκηση.

ΜΠΗΚΕ ΜΕ ΟΡΜΗ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΡΑΚΑΡΕ

Ενθαρρυντικό ήταν το ξεκίνημα για τον ΑΡΗ μας με τον Μπάνκς να αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη δείχνοντας ορεξάτος και προσφέροντας λύσεις στην επίθεση. Στην άμυνα όμως τα προβλήματα δεν κρυβόντουσαν και πέρα από την αδυναμία στο μαρκάρισμα του Ραντούλιτσα είχαμε και το γνωστό θέμα με τα ριμπάουντ. Και όταν ξεχνάς άμυνα και ριμπάουντ και ελπίζεις μόνο στην επίθεση εκεί όπου ο ένας εκ των 2 βασικών σου σκόρερ έχει αποχωρήσει και ο τρίτος κατά σειρά είναι τραυματίας τότε όταν θα ζορίσουν τα πράγματα στην επίθεση το πρόβλημα θα είναι τεράστιο. Μόλις 5΄ είχε ο ΑΡΗΣ ρυθμό και ξαφνικά σαν να έπεσε ο διακόπτης και η ομάδα έχασε κάθε επαφή με το αντίπαλο καλάθι. Το 8-8 έγινε 10-24 και όλα έδειχναν δυσοίωνα.

ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ ΠΑΛΕΨΑΝ ΑΛΛΑ ΩΣ ΕΚΕΙ

Ο χρόνος περνούσε, η εικόνα δεν άλλαζε. Ο ΑΡΗΣ με αίμα και ιδρώτα πετύχαινε πόντους ώστε να μην χάνει την επαφή με το σκορ, το Μαρούσι όμως είχε ολοένα και περισσότερες απαντήσεις. Ακόμη και όταν αποφασίσαμε να παίξουμε πιο σκληρή άμυνα, κλέψαμε μπάλες και φέραμε το παιχνίδι στα ίσια χάρη στο πείσμα του Τολιόπουλου και τις βοήθειες του Γούντμπερι και του Μποχωρίδη πάλι η ομάδα δεν σε έπειθε ότι θα τα καταφέρει. Ακόμη και αν είχες προσπεράσει στο σκορ στα τελευταία λεπτά.  Φαινόταν ότι για να κερδίσεις η μοναδική σου επιλογή θα ήταν και σήμερα κάποια τρελά σουτ του Τολιόπουλου που δυστυχώς όπως και με τη Βαλένθια δεν βρήκαν στόχο.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ  ΣΤΙΣ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ

Το Μαρούσι δεν ήταν καλύτερο λόγω κάποιων τυχερών μακρινών σουτ ή χάρη στις ατομικές επιδόσεις ενός ή δύο παικτών αλλά γιατί σαν σύνολο έπαιζε πιο ορθολογικά και είχε περισσότερες λύσεις. Ακόμη και όταν έπαιζε με τους νεαρούς Καρακώστα, Τανούλη και τον γερασμένο όπως μας έλεγαν Ραντούλιτσα έδειχνε να πατάει πολύ καλύτερα από εμάς που όταν δεν έπαιζε ο Τολιόπουλος υπήρχε πρόβλημα. Και πως να μην υπάρχει πρόβλημα όταν ακόμη και σήμερα περιμένεις τον Χότζ και τον Λαζέφσκι να ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν; Κάτι ανάλογο ισχύει και με τον Μπάνκς. Το βλέπουμε, το γνωρίζουμε, το έχει(?) παραδεχθεί και ο Καστρίτης και όμως δεν βλέπουμε την παραμικρή αλλαγή. Ούτε στην αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών, ούτε στον τρόπο διαχείρισης τους από τον Καστρίτη. Και από την στιγμή που ο κόουτς και η διοίκηση λειτουργούν σαν να μην τρέχει τίποτα, δεν έχουν προβεί σε καμία ουσιαστική κίνηση ενίσχυσης και δηλώνουν με κάθε ευκαιρία ικανοποιημένοι τότε πως να περιμένουμε άραγε κάτι διαφορετικό από τους παίκτες μας; Κρίμα πάντως γιατί θα μπορούσε αυτή την προβληματική περίοδο να τη διαχειριζόταν πιο εύκολα μέσα από νίκες παρά με πικρές εντός έδρας σαν την σημερινή.

ΗΤΤΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ …ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

Ήττα πισωγύρισμα για τον ΑΡΗ μας απέναντι στο Μαρούσι που παρουσιάστηκε διαβασμένο και ετοιμοπόλεμο σε αντίθεση με εμάς που παραμείναμε σταθεροί στα προβλήματα μας. Προσπάθησαν τα παιδιά…  στο τέλος όμως όπως και με τη Βαλένθια τα μεγάλα σουτ δεν μπήκαν και ήρθε η ήττα στις λεπτομέρειες. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αποχώρησε ο ΝτεΤζούλιους, έλειπε ο Νόλεϊ, ο Χότζ και ο Λαζέσφκι προέρχονται από τραυματισμό, οι Μπάνκ και Ρόμπερτς θέλουν τον χρόνο τους για να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και φυσικά πάνω από όλα ας μην ξεχνάμε ότι τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά.  

ΥΓ. Πριν 2 εβδομάδες περίπου αποκτήθηκε ο Άνταμς που έκρινε την αναμέτρηση. Τελικά υπάρχουν παίκτες στον πλανήτη Γη; Γιατί από αυτά που ακούμε και διαβάζουμε στο τέλος θα πεισθούμε ότι όλο και όλο 4-5 γκαρντ είναι διαθέσιμα στην αγορά τα οποία δεν είναι για το δικό μας πορτοφόλι.

ΥΓ2. Και πέρσι χάσαμε από το Μαρούσι μέσα στην έδρα μας, σε εκείνες τις 2 «κολλητές» εντός έδρας ήττες παρέα με τον Κολοσσό. Ε και; Ούτε τότε συγκινήθηκε κανείς, ούτε και τώρα.

ΥΓ3. Είναι μέρος της διαδικασίας. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κάνει την έκπληξη(γιατί έκπληξη θα ήταν!) και η ΑΕΚ χάρη στο πιο ποιοτικό ρόστερ της πήρε τη νίκη χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα. Παιχνίδια που τα κερδίζει ο κόσμος ήταν το σημερινό αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός που ούτε και η ώθηση της κερκίδας μπόρεσε να τον βοηθήσει. Αίμα και ιδρώτας για να βάλουμε την μπάλα στο καλάθι, τρικυμία στην άμυνα με παίκτες να βολοδέρνουν πέρα δώθε χωρίς νόημα. Στον ίδιο ρυθμό και ο κόουτς που μάλλον έβλεπε διαφορετικό παιχνίδι από ότι βλέπαμε όλοι οι υπόλοιποι.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΟΜΟ ΣΤΟΠ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Το συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια και αυτό έκανε και σήμερα. Ντε Τζούλιους, Γούντμπερι και Μαντζούκας τράβηξαν την ομάδα στα πρώτα λεπτά και ο ΑΡΗΣ από το πρώτο δεκάλεπτο προσπάθησε να χτίσει προβάδισμα φθάνοντας στο +7. Και όπως σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που ξεκινάει δυνατά η ομάδα και σε αυτό ξαφνικά η ομάδα τράβηξε χειρόφρενο. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε και ο ΑΡΗΣ έριχνε σταδιακά την απόδοση του. Ότι καλό έχτιζε με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς το γκρέμιζε. Στην άμυνα, στην επίθεση σε όλα. Όσο κυλούσε ο χρόνος η ΑΕΚ έβρισκε ολοένα και περισσότερες λύσεις. Αδιαφορώντας που το βαρύ πυροβολικό της ο Χέιλ αν και αγωνίσθηκε για 30’ χάρη στην απίστευτη άμυνα του Γούντμπερι έμεινε στους 5 πόντους με 1 στα 9 σουτ. Έβαζε ολοένα και περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι ακόμη και από παίκτες που δεν φαινόντουσαν ικανοί να σου κάνουν ζημιά όπως οι 2 σέντερ της.

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣ

Πραγματικά από ένα σημείο και μετά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πηγαίνει στον αυτόματο πιλότο αποδεχόμενος ότι δεν μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που έβλεπε το παιχνίδι ο Καστρίτης. Ο κόουτς αν και έβλεπε ότι η ΑΕΚ ανέβαινε και εμείς πέφταμε επέμεινε στις ίδιες και στις ίδιες επιλογές. Ακόμη και αν κάποιος παίκτης δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου στο 2^ο δεκάλεπτο στο 1’ που τον έβαλες όταν βλέπεις ότι υπόλοιποι δεν τραβάνε του δίνεις ξανά την ευκαιρία μπας και… Όταν ο «κατεξοχήν σκόρερ» Νόλεϊ αγωνίζεται 28’ με 1/7 σουτ, ανύπαρκτη άμυνα(1^ο φάουλ στο 4^ο δεκάλεπτο!) και κάμποσα λάθη τότε μάλλον εκεί στον πάγκο δεν βλέπουν καθαρά. Πραγματικά ο τρόπος που μοιράστηκε ο χρόνος σήμερα στο β ημίχρονο όπου η ΑΕΚ φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να «κλειδώσει» τη νίκη, προκαλεί μπόλικα ερωτηματικά. Και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ επέμενε στο ίδιο μοτίβο η ΑΕΚ πήγε το παιχνίδι στην διψήφια διαφορά και χωρίς να ζοριστεί την διατήρησε μέχρι το τέλος.

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Το έχουμε ξαναζήσει το σενάριο της υπομονής. Έχει τύχει να πέσουμε έξω στις προβλέψεις μας και η ομάδα να μας διαψεύσει ευχάριστα. Αν όμως ξεκινάς κυνηγώντας την διάψευση τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να σπρώξουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Να πείσουμε ότι ο Νόλεϊ μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα απλά θέλει τον χρόνο του(για αυτό και του τον χαρίσαμε σήμερα), ο Ρόμπερτς είναι πολύτιμος για την ομάδα(έπαιξε καλά με την Τούρκ), ο Μπάνκς δεν «ταίριαζε» στο παιχνίδι, ούτε ο Χατζηδάκης «ταίριαζε», ο Μπόχω δεν ένιωθε καλά, ο Άλκινς ανέτοιμος, ο Μαντζούκας αγχωμένος από τον κόσμο, ο Γκιουζέλης πιεσμένος από το βάρος της φανέλας και ο Τολιόπουλος «σκασμένος»… Μια δικαιολογία και μια αιτιολογία για όλα! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που χτίστηκε το καλοκαίρι. Ναι θα βελτιωθεί, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να πάει χειρότερα. Ναι πιθανόν σε 3 μήνες να έχει γίνει και ανταγωνιστικός. Ε και; Αν δηλαδή αποκλειστείς στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα μείνεις πίσω, στα @@ θα τα δώσουμε όλα στα πλέιοφς; Κόουτς μάλλον η «διαδικασία» έχει και μερικές παραφωνίες. Ας μείνουν στην άκρη οι εγωισμοί και ας γίνουν οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Διαφορετικά η σχέση εμπιστοσύνης που έχτισε ο Καστρίτης  με τον κόσμο τα τελευταία χρόνια θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Αυτό δείχνει η εικόνα του Παλέ στα πρώτα 2 επίσημα παιχνίδια.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΨΕΥΣΗ

Δυστυχώς… η ομάδα δεν μας διέψευσε απέναντι στην ΑΕΚ. Ανέδειξε για ακόμη μια φορά όλες τις αδυναμίες της και μοιραία γνώρισε εύκολα την ήττα με 59-70. Μπορεί οι Ντε Τζούλιους και Γούντμπερι να παρουσιάστηκαν αισθητά βελτιωμένοι, η συνολική όμως κακή εικόνα της ομάδας επισκίασε τα πάντα. Ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος.  Μπερδεμένοι παίκτες, μπερδεμένος προπονητής, ξενερωμένος κόσμος…

ΥΓ. Το ζήσαμε το έργο κόουτς πέρσι με τον Κάρ που μέχρι και στο τελευταίο παιχνίδι του τον έβαλες 30’ ενώ ήταν ήδη παρελθόν. Δεν σου βγήκε… Ευχόμαστε ολόψυχα φέτος να βγει γιατί δεν αντέχεται άλλο.

Ανισόρροπος  και ψυχοβγάλτης…  παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Προμηθέα Πατρών, καταφέρνοντας σε ένα παιχνίδι που χάρη στην απόδοση του να στοχεύει στην τριαντάρα εκδίκηση προς τους Πατρινούς, να το οδηγήσει στην παράταση και να το κερδίσει όμως στο φινάλε. Περισσότερο τρολάρισμα παρά κοουτσάρισμα είδαμε σήμερα από τον Καστριτή που χαμένος στις εμμονές μας πρόσφερε αυτό το απίστευτο θέαμα που ευτυχώς κατέληξε σε νίκη… Όπως και να έχει η σειρά οδηγείται σε τρίτο παιχνίδι με τον ΑΡΗ να δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο.

ΜΕ ΜΠΟΧΩΡΙΔΗ ΚΑΙ ΧΑΡΕΛ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Αποφασισμένος να κόψει το σερί του Προμηθέα μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι παρά το καλό ξεκίνημα των Πατρινών στα πρώτα λεπτά. Με τον Μποχωρίδη ύστερα από πάρα πολύ καιρό να επιστρέφει στις καλές εμφανίσεις όπως και ο Χάρελ ο ΑΡΗΣ κατάφερε να τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο με 21-16. Σε ένα δεκάλεπτο όπου παρόλο που μόλις 4 παίκτες είχαν καταφέρει να σκοράρουν και υπήρχαν κάποια αμυντικά προβλήματα δείχναμε ικανοί να φθάσουμε στη νίκη.

ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Όσο κυλούσε ο χρόνος ολοένα και περισσότεροι παίκτες άρχισαν να εμφανίζονται στο παρκέ και να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μετατραπεί σε παράσταση για έναν ρόλο. Σόουζα,  Γκάλινατ και ο αφηνιασμένος Χάρελ ήταν οι βασικοί λόγοι που φθάσαμε στο εντυπωσιακό +25 περίπου 11’  πριν τη λήξη του αγώνα με τον κόσμο να απολαμβάνει την αντίδραση της ομάδας μετά τα συνεχόμενα στραπάτσα κόντρα στους Πατρινούς.

ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που παρακολουθήσαμε στο 4^ο δεκάλεπτο. Παίκτες να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο, ένας προπονητής να διεξάγει κάποιου είδους «μπασκετικό πείραμα» και 3 διαιτητές που σφύριζαν ότι τους κατέβαινε… προφανώς ενθουσιασμένοι από την αντίδραση των Πατρινών που αντί να εγκαταλείψουν το παιχνίδι έκαναν τα πάντα για να το ανατρέψουν. Οι 25 πόντοι έγιναν μια μακρινή ανάμνηση και ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί ευτυχώς ο κόουτς θυμήθηκε τους παίκτες που είχε ξεχάσει και η νίκη μετά κόπως και βασάνων βάφτηκε στα κιτρινόμαυρα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ FEELING ΛΕΕΙ ΗΤΤΑ

Η νίκη είναι αυτό που μετράει και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ την πήρε όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ναι αν απλά άκουσες το αποτέλεσμα, σίγουρα όχι αν παρακολούθησες το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που κατήργησε κάθε μπασκετική λογική και επιβεβαίωσε την ανεξήγητη εικόνα αποσύνθεσης που διέπει την ομάδα μας. Και δυστυχώς αυτή η αποσύνθεση έχει την υπογραφή ενός προπονητή που πιστέψαμε όχι γιατί ήταν απλά «καλός άνθρωπος» αλλά γιατί με την δουλειά του έπεισε και τον τελευταίο φίλο της ομάδας. Δυστυχώς εδώ και καιρό ο κόουτς το έχει χάσει… Μποχωρίδης, Σόουζα, και Γκάλινατ ξεχάστηκαν στον πάγκο για να παίξει 30’ ο αόρατος Μπλούμπεργκς, 22’ ο σε άλλο γήπεδο Σανόγκο και 24’ ο βραχυκυκλωμένος Στάρκ! Όταν ο παίκτης δεν είναι σε καλή μέρα ή απλά δεν του βγαίνει το παιχνίδι δεν φταίει αυτός που παραμένει μέσα και κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Όπως και το ανάποδο. Αν βλέπεις ότι ο Μποχωρίδης έχει πάρει φόρα και ο Σόουζα υπερέχει κάτω από το καλάθι και εσύ τους αφήνεις στον πάγκο δεν σου φταίει κανείς άλλος. Τραγικό κοουτσάρισμα για ακόμη ένα παιχνίδι από έναν προπονητή που πιστέψαμε ότι μπορούσε να κάνει τη διαφορά.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Στα ίσια έφερε τη σειρά με τον Προμηθέα Πατρών ο ΑΡΗΣ μας, κερδίζοντας στην παράταση με 89-85 και στέλνοντας τις 2 ομάδες σε έναν «τελικό» στην Πάτρα. Προτού όμως φθάσει στη νίκη κατάφερε όσους άφησαν στην άκρη την «αμηχανία» του ποδοσφαιρικού ντέρμπι και βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ να τους προσφέρει και αυτός ένα δυνατό ψυχολογικό τεστ αντοχών... Πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την απίστευτη προσπάθεια αυτοχειρίας που παρακολουθήσαμε σήμερα και την απώλεια του +25 μέσα σε περίπου 10’; Το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι πάντα αυτό που μετράει και σήμερα η ομάδα τα κατάφερε! Ας ελπίσουμε να κάνει το ίδιο και στην Πάτρα ανεξαρτήτως απόδοσης.   

ΥΓ. Μια ντουζίνα υστερόγραφα θα πρέπει να γραφούν σήμερα για τον Μποχωρίδη που έπαιξε μόλις 15΄, τον Σόουζα που ξαφνικά είναι χρήσιμος παίκτης, τον Στάρκ  και άλλα πολλά. Η ουσία όμως είναι ότι όταν θέτεις ως στόχο τα ελάχιστα αυτονόητα και δηλώνεις πετυχημένος 3 μήνες πριν τελειώσει η χρόνια τότε κινδυνεύεις να καταντήσεις πεδίο για μπασκετικά πειράματα σαν και αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα.