Ως έκπληξη παρουσιάστηκε η νίκη της πρεμιέρας απέναντι στον Παναθηναϊκό με την πλειοψηφία να ασχολείται περισσότερο με το πόσο κακός ήταν ο αντίπαλος μας παρά με την υπερπροσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Μέχρι και αυτή η απώλεια του Β.Καββαδά και η απουσία του 6^ου ξένου πέρασε στα ψιλά. Αυτή τη φορά όμως πιο πλήρης στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας θα μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι στον συμπολίτη και θα μας δείξει λίγο παραπάνω το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον φετινό ΑΡΗ.                                                                                                                     

ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΡΕΒΑΝΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και πέρσι ξεκινήσαμε εντυπωσιακά αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μάλιστα η ήττα κόντρα στον μπαογκ με κατεβασμένα χέρια είχε πληγώσει πολύ όλους μας και είχε βάλει ένα μεγάλο μαύρο στίγμα από νωρίς στην προσπάθεια του συνόλου του Γ.Καστρίτη. Και το χειρότερο από όλα εκείνης της δύσκολης βραδιάς ήταν ότι το πρόβλημα δεν ήταν αγωνιστικό αλλά πνευματικό. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στη συνέχεια της χρονιάς αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Και αν για κάτι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ο προπονητής αυτό είναι η πνευματική ετοιμότητα των παικτών του. Δεν κατάφερε να τους «προστατέψει» από την έντονη επιθυμία όλων μας για νίκη, δεν κατάφερε να τους προετοιμάσει για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούν ένα τέτοιο παιχνίδι. Για αυτό και η αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχει και μια μορφή άτυπης προσωπικής ρεβάνς του προπονητή μας.

ΠΑΘΟΣ, ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΑΜΥΝΑ

Σε αυτό το τρίπτυχο βασίστηκε ο περσινός ΑΡΗΣ που μας ενθουσίασε ύστερα από χρόνια, με την ίδια συνταγή φαίνεται να πορευόμαστε και φέτος. Σίγουρα απαιτείται βελτίωση, οπωσδήποτε ζητούμενο είναι και η σταθερότητα στην απόδοση. Για αυτό και η άμυνα θα πρέπει από την αρχή του αγώνα να αποτελέσει το εφαλτήριο της νίκης μας. Αν «κλειδώσουμε» τον αντίπαλο μετά στην επίθεση η λύση θα βρεθεί. Με προσωπικές ενέργειες των Νότε και Χάγκινς; Με αξιοποίηση των Καββαδά, Γκούντγουιν  και Σανόγκο κοντά στο καλάθι που ο αντίπαλος μας θεωρητικά μειονεκτεί; Θα την βρει την άκρη αρκεί να μην επιτρέψει στον αντίπαλο του να πιστέψει ότι για ακόμη μια χρονιά αυτό θα είναι το παιχνίδι που θα του χαρίσει άπλετη «πίστωση χρόνου».

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΓΕΡΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Την ευκαιρία να ξορκίσει το περσινό φιάσκο και να βάλει γερές βάσεις για τη συνέχεια του πρωταθλήματος θα έχει ο ΑΡΗΣ μας το απόγευμα του Σαββάτου στο κρατικό. Αυτή τη φορά ο Καστρίτης σε μια κατά κάποιο τρόπο προσωπική του ρεβάνς θα πρέπει να φανεί πιο έτοιμος. Και αν η ομάδα βγάλει αυτό το πάθος που είδαμε με τον Παναθηναϊκό τότε όλα θα γίνουν εύκολα. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Η εμφάνιση στο Λαύριο και όλα όσα επακολούθησαν απλά έβγαλαν στην επιφάνεια μια αρρωστημένη κατάσταση που υπάρχει εδώ και καιρό στις τάξεις της ομάδος.  Η οικονομική ασυνέπεια από την αρχή της χρονιάς ήρθε να προστεθεί στην προβληματική αγωνιστική εικόνα της ομάδος(που προς στιγμήν φάνηκε να διορθώνεται) την στιγμή που η ομάδα δίνει ένα σημαντικό παιχνίδι εκτός έδρας όπου η νίκη αγνοείται για σχεδόν 2 χρόνια…

Δύσκολο να επικεντρωθείς καθαρά στο αγωνιστικό όταν μετά την τραγική εμφάνιση στο Λαύριο είχαμε παραιτήσεις(για προσωπικούς πάντα λόγους), καρφιά προς τους παίκτες από τον προπονητή και λογικές αντιδράσεις των παικτών και του τεχνικού τιμ για το οικονομικό. Εύκολα ασκούμαι όλοι μας κριτική για αυτό που βλέπουμε πάνω στο παρκέ δύσκολα όμως να αντιληφθούμε το τι γίνεται όλο το υπόλοιπο διάστημα πέρα των αγώνων. Η πλειοψηφία των παικτών και ιδιαίτερα τα θεωρητικά δυνατά όπλα της ομάδος όπως και ο προπονητής της ομάδος ως τώρα έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων. Εκτός φυσικά και αν όταν στήθηκε αυτή η ομάδα είχε ως στόχο απλά την γρήγορη σωτηρία της ομάδος. Αν αυτός είναι εξαρχής ο στόχος με βάση τις 2 εμφατικές νίκες κόντρα σε Ηρακλή και Προμηθέα η ομάδα τα πάει καλά με δεδομένο όμως το μπάτζετ σε μια δύσκολη χρονιά από όλες τις πλευρές ο ΑΡΗΣ ακόμη δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ούτε στο ελάχιστο. Ο συμπολίτης δεν τρομάζει σε καμία περίπτωση. Αυτό όμως που τρομάζει είναι ο δικός μας κακός εαυτός. Αρχίζοντας από τον προπονητή θα πρέπει επιτέλους να δούμε να αρχίσει να υιοθετεί τα «κομμάτια» που ως τώρα δείχνουν να αποδίδουν. Ο φετινός ΑΡΗΣ δεν έχει την πολυτέλεια να «ακυρώνει» παίκτες που ακόμη δεν έχουν βρει τα πατήματα τους αλλά και να αγνοεί αυτούς που δείχνουν να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση. Αν δεν στηρίξεις τον σχεδιασμό που εσύ έκανες το καλοκαίρι τότε δεν υπάρχει περίπτωση αυτή η ομάδα να αντέξει. Μιλόσεβιτς και Κουζέλογλου ως τώρα είναι οι πιο σταθεροί παίκτες ενώ και ο «φευγάτος» Ντεκόζι έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει την διαφορά. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει το πλάνο νίκης του Σάββα Καμπερίδη δίνοντας επιτέλους προτεραιότητα σε ότι καλό έχει δείξει ως τώρα η ομάδα και όχι στα θεωρητικά θέλω του κόουτς. Όσο για τους παίκτες μας, το καλύτερο μήνυμα που μπορούν να στείλουν στην διοίκηση σχετικά με το οικονομικό είναι μια επιβλητική εμφάνιση μέσα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας κόντρα σε μια εξίσου προβληματική ομάδα.

Κόντρα στον εξίσου προβληματικό συμπολίτη που με την πρώτη εκτός προγράμματος ήττα(αλλά και νωρίτερα) προχώρησε σε σημαντικές διορθωτικές κινήσεις ο ΑΡΗΣ πρέπει να φανεί ανταγωνιστικός και να αποδείξει κάθε μέλος της ομάδος ότι δικαιολογημένα αποτελεί κομμάτι της φετινής προσπάθειας. Το αν είναι εύκολο όλα τα προβλήματα να μείνουν  στην άκρη για τις 2 ώρες του αγώνα θα φανεί στην πράξη. Για τον οπαδό ο καθρέφτης της ομάδος είναι η εικόνα μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου και εκεί περιμένουμε να δούμε έναν ΑΡΗ που θα παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να πάρει μια νίκη που την έχουμε τόσο ανάγκη. ΑΡΗ διπλό διπλό μέσα στο κρατικό!

ΥΓ. Τα κακώς κείμενα του φετινού ΑΡΗ τα έχουμε καυτηριάσει αρκετές φορές από το ξεκίνημα της σεζόν. Τα ξεχνάμε όμως για την ώρα όπως ευελπιστούμε να τα ξεχάσουν και όσοι θα εκπροσωπήσουν τον ΑΡΗ μας αύριο το μεσημέρι στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας.

Η γνωστή κακή περιφερειακή άμυνα σε συνδυασμό με την εκπληκτική βραδιά που βρέθηκαν τα δυνατά όπλα του μπαογκ οδήγησαν σε μια εύκολη ήττα σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη είχε ξεχωριστή βαθμολογική σημασία. Σε δυσμενή θέση η ομάδα που φωνάζει ότι για να ανατρέψει την κατάσταση απαιτούνται αλλαγές.

Είχαμε τονίσει πριν από το παιχνίδι ότι η περιφερειακή άμυνα πάνω στα ατού του συμπολίτη θα ήταν ένα από τα στοιχεία που θα έκριναν την αναμέτρηση αλλά όπως φάνηκε στο παρκέ παρουσιαστήκαμε τραγικοί σε αυτό το κομμάτι. Ο Σόρτερ εκμεταλλεύτηκε την κακή αμυντική μας λειτουργία, βρήκε τους χώρους που ήθελε και άρχισε να φορτώνει το καλάθι μας… δίνοντας τον αέρα και στους Σμιθ, Μπράουν και Μπεστ να κάνουν κάτι ανάλογο κυρίως βομβαρδίζοντας έξω από τα 6.75. Ο Καμπερίδης έδειξε σε κάποια φάση να έχει ένα planbμε τον Σιδηροηλία σε ειδική αποστολή αλλά τελικά και αυτό ήταν μια σπασμωδική κίνηση. Το ποσοστό του μπάογκ στα τρίποντα ήταν σχεδόν σε όλο το παιχνίδι πάνω από το 50% και αυτό ήταν αρκετό για να έρθει εύκολα η ήττα σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη θα ήταν καθοριστική για τη συνέχεια. Η καλή επιθετική λειτουργία μας σε μεγάλο κομμάτι του αγώνα μας επέτρεψε να μην χάσουμε από νωρίς την επαφή με το σκορ αλλά όταν δεν παίζεις καθόλου άμυνα και ο αντίπαλος  σου βρίσκεται σε εξαιρετική βραδιά τότε δεν έχεις καμία τύχη. Λίγος ο Μιλόσεβιτς, λίγος ο Φιτζπάτρικ που αδικαιολόγητα δεν πήρε χρόνο συμμετοχής, λίγος ο Μόρις που απλά απέδειξε ξανά ότι στα δύσκολα δεν μπορεί όπως και ο Φλιώνης… Μόνο κάποια ξεσπάσματα στην επίθεση από τον Γκετσεβίτσιους και τον Σλαφτσάκη που όμως στην άμυνα αποδείχθηκαν "τρύπες" για   την ομάδα. Προσπάθησε ο Μποχωρίδης όμως δεν πήρε τις πρωτοβουλίες που έπρεπε αν και του ταίριαζε το παιχνίδι. Ξεχώρισε ο Ντραγκίσεβιτς που στάθηκε στο ύψος του όπως και  ο Μπράουν που για κάποιο λόγο αν και μπήκε ζεστός έπαιξε μόλις 21' …  Εμφανώς κακή η προετοιμασία για αυτό το παιχνίδι από τον Καμπερίδη και τους παίκτες του όπως και η διαχείριση του ρόστερ κατά τη διάρκεια του αγώνα που φώναζε απόγνωση…

Κατώτερος των περιστάσεων παρουσιάστηκε και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και γνώρισε εύκολα την ήττα στο ντέρμπι. Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται η ομάδα με το επόμενο στραβοπάτημα να οδηγεί στον γκρεμό. Ξεκάθαρα απαιτούνται αλλαγές για να σωθεί η παρτίδα. Μονόδρομος το 2 στα 2 στα επόμενα παιχνίδια για να δούμε που βρισκόμαστε. Η προσπάθεια δεν τελειώνει εδώ και όλοι μαζί θα πρέπει να παλέψουμε μέχρι τέλους όπως αρμόζει στην ιστορία αυτού του συλλόγου και του κόσμου του.

ΥΓ. Απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε κίνηση είναι να υπάρχουν χρήματα. Ίσως  κάποια αποδέσμευση ενός μεγάλου συμβολαίου όπως αυτό του Μόρις να βοηθούσε την κατάσταση…

ΥΓ2. 4 γκολ ήταν αρκετά για να γεμίσει το κρατικό γήπεδο της Πυλαίας από περαστικούς μπαογκτζήδες που είπαν να θυμηθούν και άλλα αθλήματα. Άλλωστε ο γιατρός μετά το σαββατιάτικο κάζο συνέστησε από μπάσκετ μέχρι χάντμπολ και ποδηλασία τουλάχιστον για 72ώρες.

Τυφλός εναντίον μονόφθαλμου είναι περισσότερο το αυριανό παιχνίδι στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας( ή στο "πελατάκι" αν προτιμάτε) με τις 2 ομάδες να μην θυμίζουν τίποτα από το ένδοξο παρελθόν τους πέρα από τα σήματα και τις φανέλες. Ο μπάογκ σε μέτρια κατάσταση παρά τη μεγάλη νίκη στην Τενερίφη όπως και ο ΑΡΗΣ μας που πέρα από την αναζήτηση της αγωνιστικής του ταυτότητας έχει να αντιμετωπίσει και τα προβλήματα των τραυματισμών. Ακόμη και έτσι όμως οποιοδήποτε προγνωστικό θα είναι παρακινδυνευμένο…

Με ωμό ρεαλισμό(όπως θέλουν παράγοντες, προπονητές και παίκτες της ομάδος μας) αν προσεγγίσουμε το παιχνίδι υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί και αυτό δεν είναι ο ΑΡΗΣ. Όταν όμως απέναντι σου έχεις μια ομάδα σαν τον συμπολίτη που πέρα από την προβληματική του εικόνα πάνω στο παρκέ κουβαλάει και τα κόμπλεξ ολόκληρων δεκαετιών τα πάντα είναι ανοιχτά. Μάλιστα το ότι ο μπαογκ(ή ποακ αν προτιμάτε) είναι το φαβορί για τον φετινό ΑΡΗ μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά μιας και αυτό που μας έχει δείξει ως τώρα το σύνολο του Β.Αγγέλου είναι ότι το "πρέπει" στα παιχνίδια χαντακώνει τους παίκτες μας και τους κάνουν να βλέπουν το αντίπαλο καλάθι σαν κλειδαρότρυπα.  Οπότε αν ο Β.Αγγέλου προετοιμάζει τους παίκτες του για τη νίκη και όχι για ακόμη μια ήττα-μάθημα τότε ο απελευθερωμένος πνευματικά ΑΡΗΣ χωρίς φόβο μπορεί να πάρει μια σπουδαία νίκη κόντρα σε έναν ταλαίπωρο αντίπαλο, πολύ πιο εύκολα από όσο μπορούμε να φανταστούμε.

Όσο και αν δεν μας αρέσει…  ο ΑΡΗΣ που χάνει από τον διαλυμένο Πανιώνιο, αποκλείεται από κάποιους Φινλανδούς και ηττάται από το φαβορί Περιστέρι μέσα στην έδρα του δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από αυτό το παιχνίδι τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά. Μόνο να κερδίσει μπορεί. Και αυτό ακριβώς θα πρέπει να κάνει. ΑΡΗ διπλό διπλό μεσά στο κρατικό!

ΥΓ. Την παράσταση πριν το παιχνίδι  την έκλεψε ο Μπάνε που πέρα από την ύστατη προσπάθεια να φέρει τον κόσμο στο γήπεδο είπε αρκετά και ενδιαφέροντα πράγματα σε μια συνέντευξη που πολύ θα θέλαμε όλα αυτά τα χρόνια της ταλαιπωρίας να ακούγαμε κάτι ανάλογο και από τους δικούς μας παράγοντες… Ακόμη και αν η σχέση τους με το μπάσκετ περιορίζεται στην παρακολούθηση της επικράτησης της  παρέας του Γκάλη και του Γιαννάκη επί της παρέας του Πρέλεβιτς και του Φασούλα… Ποτέ δεν είδαμε μπασκετανθρώπους στην ομάδα μας και ποτέ κανείς μα κανείς δεν μίλησε με αυτόν τον τρόπο προς τον κόσμο του ΑΡΗ. Πιθανόν γιατί κανείς τους δεν είχε ούτε έχει την γνώση του χώρου που έχει ο Πρέλεβιτς και ο κάθε Πρέλεβιτς που μεγάλωσε πάνω στα παρκέ. Ελπίζουμε κάποια στιγμή ο ΑΡΗΣ να βρει στη διοίκηση τον δικό του Πρέλεβιτς που θα μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας όσο άσχημη και αν ακούγεται.

ΥΓ2. Με κάθε επισημότητα μέσω του Α.Σ. αλλά και του προέδρου της ΚΑΕ μπάογκ ο συμπολίτης ψάχνει για επενδυτή… όπως ακριβώς έκανε και ο ΑΡΗΣ πολλές φορές τα τελευταία δέκα χρόνια που ταλαιπωρείται… για ένα λέπτο… έχει γίνει? το κάναμε? ποιος? πότε? μισό… μπερδεύτηκα…

Κακός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας  στο σημερινό παιχνίδι απέναντι στον ανύπαρκτο συμπολίτη που είχε όμως στο πλευρό του την διαιτητική τριάδα… 3 διαιτητές που σφύριζαν με εντελώς διαφορετικά κριτήρια για τις 2 ομάδες, επέτρεψαν στον αντίπαλο μας να παίξει σκληρή επιθετική άμυνα και να φύγει εύκολα στον αιφνιδιασμό με αποτέλεσμα να έρθει η  ήττα.

Νωθρά ξεκίνησε η ομάδα μας το παιχνίδι με τους 3 διαιτητές από τα πρώτα δευτερόλεπτα να δείξουν ξεκάθαρα την πρόθεση τους να υποστηρίξουν τον αντίπαλο μας. Φάουλ με τα μάτια και την ανάσα στην μια πλευρά, φάουλ που δεν δινόντουσαν στην άλλη πλευρά και  κατέληγαν σε "ανόητα λάθη" των παικτών μας. Φάσεις όπως το ανύπαρκτο φάουλ του Πέτγουεϊ που συνοδεύτηκε με τεχνική ποινή, οι 3 φορές που δεν πέρασαν εγκαίρως στο κέντρο, η "άμυνα" του Παπαθεοδώρου πάνω στον Μπέλ, το πιάσιμο ποδιού του παίκτη μας από τον πεσμένο παίκτη του μπάογκ, το επιθετικό ή βήματα του Τζόουνς πάνω στον Αθηναίου, το τετραπλό φάουλ πάνω στον Τσαϊρέλη, η κλωτσιά της μπάλας που οδήγησε σε κλέψιμο και το γεγονός ότι με το που μειώσαμε στον πόντο έκαναν 3 λεπτά για να σφυρίξουν υπέρ μας ήταν πολλά από αυτά που έκριναν την αναμέτρηση μας. Φυσικά το ότι συνέβησαν όλα τα παραπάνω(και ακόμη περισσότερα) δεν διαγραφεί την τραγική εικόνα της δικής μας ομάδος. Κανένα επιθετικό πλάνο με όλους τους παίκτες μας να μην ξέρουν τι να κάνουν την μπάλα. Ενώ και στην άμυνα αρκετά συχνά είδαμε το φαινόμενο να είναι ανοιχτοί όλοι οι διάδρομοι προς το καλάθι μας και ταυτόχρονα να μένει ελεύθερο και το τρίποντο. Ανεξήγητο το σημερινό κοουτσάρισμα του Γιαννάκη. Δεν έδωσε πιο ουσιαστικό ρόλο στον Μπέλ και τον Γουίβερ σε έναν αγώνα που απουσίαζε ο Βον, άφησε ξανά τον Μπένσον παρόλο που έδειχνε να υπερέχει κοντά στο καλάθι ενώ μέχρι και τον Μόραντ που έδωσε ενέργεια στην ομάδα τον ξέχασε στον πάγκο.

 Η  ομάδα ακόμη παλεύει για να κάνει τα βασικά και αυτό όταν συνεχίζει να συμβαίνει μετά από τόσα παιχνίδια δείχνει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Σήμερα μπορεί να έβαλαν τις χερούκλες τους οι γκρί για να χάσουμε από αυτή την αστεία ομάδα αλλά αυτό δεν αναιρεί τα δικά μας λάθη και αδυναμίες. Η ομάδα πρέπει επιτέλους να αρχίσει να παίζει ουσιαστικό μπάσκετ και όχι να είναι η χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος. Αν για να γίνει αυτό θα πρέπει να αντικατασταθούν κάποιοι από τους ξένους μας τότε ο Δράκος θα πρέπει να είναι ο πρώτος που θα το απαιτήσει γιατί αυτή η εικόνα δεν τιμάει ούτε τον ΑΡΗ αλλά ούτε και τον ίδιο…

ΥΓ. Μετά από τόσα που έχει περάσει αυτός  ο σύλλογος και ο κόσμος του θα ήλπιζες να γινόμασταν ολίγον τι σοφότεροι και να μην επαναλαμβάναμε τα ίδια λάθη. Αντιθέτως βλέπεις ένα "παρεάκι" να έχει παρασύρει μερίδα του κόσμου και να βρίσκει το κουράγιο να "χαρεί που δικαιώνεται" μετά από τέτοιες ήττες. Όποιος έχει τα @@ να αναλάβει την ομάδα ας παρουσιαστεί στον κόσμο και θα τον στηρίξουμε. Μέχρι όμως να φανεί φως στον ορίζοντα, το να "πριονίζετε" η προσπάθεια του Δράκου είναι έγκλημα.

ΥΓ2. Και ας το ξαναγράψουμε συνοπτικά… το ότι η ομάδα ήταν κακή σήμερα δεν αναιρεί το χειρουργείο  που έγινε.

Την δυνατότητα να δώσει τέλος στο αρνητικό σερί με τις 4 συνεχόμενες ήττες θα έχει αύριο ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον εξίσου προβληματικό συμπολίτη. Μπορεί η ομάδα μας να μη βρίσκεται ακόμη σε καλή κατάσταση αλλά σίγουρα αν κάνει έστω τα βασικά που μας έχει δείξει ότι μπορεί θα καταφέρει να φύγει με μια σπουδαία νίκη ψυχολογίας!

Η αισιοδοξία που εκπέμπει ο Π.Γιαννάκης και η πεποίθηση του ότι η ομάδα σύντομα θα βρει το δρόμο της και θα αρχίσει να αποδίδει σύμφωνα με τις πραγματικές δυνατότητες της είναι αυτό που μας κάνει ακόμη και μετά από ήττες να κρατάμε τα θετικά. Γιατί ανεξάρτητα από τις  συνεχόμενες ήττες και στα 4 τελευταία παιχνίδια η ομάδα έδειξε κάποια καλά στοιχεία αλλά δεν είχε την απαραίτητη σταθερότητα και διάρκεια στο παιχνίδι της. Ιδίως στα τελευταία 2 με Ολυμπιακό και Μπάνβιτ έδειξε ένα πιο σκληρό πρόσωπο στην άμυνα. Στην Τουρκία μάλιστα είδαμε τον Αθηναίου να ανεβάζει στροφές και τον Μπένσον να δίνει λύσεις χωρίς ωστόσο να υπάρχει συνέπεια και συγκέντρωση για 40'. Ο μπαογκ όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι Μπάνβιτ ή Ολυμπιακός. Έχει τα δικά του προβλήματα, με την αποχώρηση του Ντίλαρντ αλλά και τη δυσαρέσκεια του ανερχόμενου γκουρού Παπαθεοδώρου που είναι με το ένα πόδι εκτός της ομάδος. Ενώ και ο Κρούμπαλι μέχρι χθες ήταν εκτός προπονήσεων. Άλλωστε τους είδαμε και στο παιχνίδι του κυπέλλου όπου στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα κάναμε πλάκα και μόνο όταν χαλαρώσαμε κατάφεραν απλά να μειώσουν το τελικό σκορ.  Αν λοιπόν σε εκείνο το παιχνίδι ο Μπένσον και ο Μπελ που μόλις είχαν κατέβει από το αεροδρόμιο τους έκαναν τη ζημιά πόσο τώρα που η ομάδα έχει και κάμποσα παιχνίδια στην πλάτη της. 

Ευκαιρία είναι να πάρουμε μια νίκη ψυχολογίας και παράλληλα να τους βυθίσουμε ακόμη περισσότερο στα προβλήματα τους. Ο Γιαννάκης γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι αυτό το παιχνίδι για όλους μας και είναι βέβαιο ότι θα προετοιμάσει την ομάδα κατάλληλα. Συγκέντρωση, μαχητικότητα και η νίκη εύκολα ή δύσκολα θα έρθει. Με Δράκο στον πάγκο, από αυτούς τουλάχιστον δεν χάνεις γιατί ξυπνάει τους εφιάλτες τους! ΑΡΗ ΔΙΠΛΟ ΔΙΠΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ!

Με τον Ντραγκίσεβιτς να κάνει όργια στο πρώτο ημίχρονο, τον Κάμινγκς να παίρνει την σκυτάλη στο δεύτερο ημίχρονο στο σκοράρισμα, τον Γιάνκοβιτς να βγάζει την ποιότητα του και τον Ξανθόπουλο να παίζει σαν παθιασμένος εικοσάρης ο ΑΡΗΣ μας "σκούπισε" τον συμπολίτη μέσα στην έδρα του στέλνοντας τους για πρόωρες διακοπές. Μια νίκη που αποτελεί τόνωση ηθικού τόσο για όλη την ομάδα όσο και για όλους εμάς και αποκαθιστά κατά κάποιο τρόπο την τάξη μιας και μετά τις 2 ήττες στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος αλλά και την μετριότατη εικόνα μας όλη την χρονιά οι "ανύπαρκτοι" συμπολίτες είχαν βγάλει γλώσσα...

Όπως το περιμέναμε εξελίχθηκε σε μεγάλο βαθμό το σημερινό παιχνίδι με τον ΑΡΗ απελευθερωμένο ψυχολογικά να σουτάρει με εκπληκτικά ποσοστά. Ο Ντραγκίσεβιτς βρήκε τους χώρους, πήρε τις πρωτοβουλίες και για 20' πραγματοποίησε μια ονειρική εμφάνιση υπενθυμίζοντας σε όλους μας ότι ήρθε με τον "τίτλο" του πρώτου σκόρερ της αδριατικής λίγκας. Ο Ξανθόπουλος καθοδηγούσε μαεστρικά την ομάδα, ο Ζάρας στα λίγα λεπτά που αγωνίσθηκε έδωσε λύσεις στην επίθεση ενώ στην άμυνα φανήκαμε σαφώς πιο διαβασμένοι από τον αγώνα του Σαββάτου. Στο τρίτο δεκάλεπτο η πίεση του μπάογκ έγινε έντονη και σε συνδυασμό με την εμετική διαιτησία που πάλευε να γυρίσει το παιχνίδι κατάφερε να μειώσει την διαφορά που είχε φθάσει και στο +13. Εκεί η ομάδα έδειξε χαρακτήρα, έπαιξε καλές άμυνες, βρήκε πόντους από τον Κάμινγκς και τον Γιάνκοβιτς αλλά και βοήθειες από άλλους παίκτες όπως τον Τζάκσον και τον Τσαϊρέλη και διατήρησε το προβάδισμα μέχρι το τέλος. Ένα προβάδισμα που πήρε από την αρχή του αγώνα και δεν τον έχασε ούτε για μια στιγμή!

Μπράβο σε όλους για την σημερινή νίκη μιας και ήταν κάτι που το θέλαμε όλοι πάρα πολύ. Θα πρέπει όμως αυτή την νίκη να μην της δώσουμε παραπάνω αξία από όσο της αναλογεί γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο φετινός ΑΡΗΣ το περασμένο καλοκαίρι "χτίστηκε" για πολλά παραπάνω πράγματα. Το ελάχιστο που θα έπρεπε να είχε κάνει ο φετινός ΑΡΗΣ στο πρωτάθλημα θα έπρεπε να είναι μια πορεία ανάλογη της αποτυχημένης ΑΕΚ όπου θα τον διαχώριζε αγωνιστικά από ομάδες όπως ο μπάογκ, το Ρέθυμνο και ο Κολοσσός. Πλέον θα πρέπει η ομάδα να μην χαλαρώσει αλλά αντιθέτως να πιστέψει ότι μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω. Και αν με τον Ολυμπιακό το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός με την ΑΕΚ οφείλει να τα δώσει όλα για να κατακτήσει την 3η θέση. Έτσι μπας και τελειώσει η χρονιά με ένα αμυδρό χαμόγελο. Όσο για τους ανύπαρκτους απλά φάνηκε η γύμνια τους και το πόσο τυχαίες ήταν οι νίκες στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. 

ΥΓ. Δεν θα γκρινιάξουμε σήμερα αν και υπήρχαν σημεία στον αγώνα άξια σχολιασμού... όπως άξιο σχολιασμού είναι η επιλογή των σπίκερ για MVP του αγώνα! Στην Ελλάδα είμαστε και κάπως έτσι χτίζονται καριέρες...

ΥΓ2. Για την Ελληνική διαιτησία τα λόγια είναι περιττά. Παιχνίδι για σεμινάριο διαιτησίας για το πως δεν θα πρέπει να σφυρίζουν.

ΥΓ3. Να κερδίζεις και να μην σε αφήνουν να το χαρείς... αναμενόμενο ότι οι διάφοροι δημοσιογραφίσκοι θα χρησιμοποιούσαν αυτή την νίκη για να συνεχίσουν το έργο τους και να βοηθήσουν την καριέρα του MVP. Καλό θα ήταν όπως ζητάνε από τον κόσμο να μην "πιέζει" τον Λάσκαρη να το κάνουν και ίδιοι. Μας κουράσατε με το αγαπημένο σας παιδί... 

ΥΓ4. Πλέον ούτε με τον ΑΡΗ δεν γεμίζουν οι ανύπαρκτοι το γήπεδο. Σίγουρα η αγάπη του κόσμου του ΑΡΗ για το μπασκετικό τμήμα δεν συγκρίνεται με αυτή των οπαδών του συμπολίτη για την ομάδα τους αλλά καλό είναι να αναγνωρίσουμε ότι όσο "νοικοκύρεμα" και αν κάνεις η έλλειψη οράματος και η αγωνιστική μετριότητα μαθηματικά οδηγεί σε άδειο γήπεδο...

Την μεγάλη ευκαιρία για να πάρει την νίκη πρόκριση θα έχει η αγαπημένη μας ομάδα στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας το απόγευμα της Τετάρτης. Εκεί όπου ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του απελευθερωμένοι ψυχολογικά μετά την αγχωτική νίκη στο Nick Galis Hall θα πρέπει να τελειώσουν την σειρά αν δεν θέλουν να οδηγηθούν σε τρίτο παιχνίδι με την πλάτη στον τοίχο. Ένα ακόμη ντέρμπι όπου στο χέρι μας είναι να το κάνουμε εύκολο και να πάρουμε τη νίκη αδιαφορώντας για την εκ των έσω προσπάθεια μεγαλοποίησης του ανύπαρκτου αντιπάλου μας.

Αγωνιστικά δύσκολα να περιμένουμε πολύ διαφορετικά πράγματα σε σχέση με τον αγώνα του Σαββάτου αν και ο ΑΡΗΣ σε μεγάλο βαθμό λόγω των συγκυριών έχει τη δυνατότητα να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο του. Η φυσιολογική απόδοση του Κάμινγκς αλλά και η αξιοποίηση του Σκότ από τον Δ.Πρίφτη είναι τα 2 στοιχεία που μπορεί να αλλάξουν την εικόνα του αγώνα. Αν μάλιστα ο τραυματισμός του Σόμπι δεν είναι ακόμη ένα μπαοκτσίδικο τέχνασμα και αποδειχθεί αληθινός τότε πολύ δύσκολα ο συμπολίτης να μπορέσει να βελτιώσει την εικόνα του σε σχέση με την τελευταία μας αναμέτρηση. Η άμυνα θα παίξει σημαντικό ρόλο αλλά η ευστοχία στα μακρινά σουτ είνα αυτή που θα κάνει τη διαφορά και θα κρίνει τον νικητή. Ενώ και λόγω της κατάντιας και των 2 ομάδων ακόμη και οι βολές θα είναι ένας παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει στη νίκη μιας και δύσκολα το διαιτητικό τρίο να ξεφύγει από τον κανόνα των πολλών φάουλ. Πάντως αν ο ΑΡΗΣ πάρει αυτά που πήρε το Σάββατο από τον "ελληνικό κορμό" του δύσκολα να χάσει το παιχνίδι. Ενώ ο Κάμινγκς αν έχει κέφια ίσως να καταφέρει να το τελειώσει και μόνος του!

Και μόνο ότι μιλάμε για έναν αντίπαλο που τον κερδίσαμε  με τους 2 από τους 4 ξένους μας να είναι θεατές, τον καλύτερο μας παίκτη να κάνει μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του, την ομάδα να αστοχεί σε 13 βολές και στο τέλος να μην μπορούμε να κάνουμε ούτε το φάουλ που θα μας χάριζε στην κανονική διάρκεια τη νίκη λέει πολλά. Περι κατορθώματος πρόκειται που χάσαμε 2 φορές από αυτούς... Πάντως παρακολουθώντας πως λειτουργεί ο φετινός ΑΡΗΣ από την αρχή της χρονιάς και ιδιαίτερα στα σημαντικά παιχνίδια θα πρέπει να τα δώσουν όλα αύριο για τη νίκη. Διαφορετικά το γεμάτο Παλέ μάλλον σαν βαρίδιο θα λειτουργήσει για αυτήν την ομάδα παρά για πανοπλία... Για αυτό διπλό στο κρατικό για να τελειώνουμε με τους ανύπαρκτους!

ΥΓ. Το οτι εξακολουθείτε ακόμη και σήμερα να μεγαλώνετε έναν αντίπαλο σαν τον μπάογκ και να αναδεικνύετε την συγκεκριμένη σειρά σε παιχνίδια της χρονιάς τα οποία περιμέναμε πως και πως, απλά επιβεβαιώνετε όλους όσους σας θεωρούν λίγους για τον ΑΡΗ μας...

Να "κλειδώσει" κατά μεγάλο ποσοστό την 4η θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος θα προσπαθήσει να πετύχει σήμερα το βράδυ στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας η αγαπημένη μας ομάδα αλλά και να πάρει τη ρεβάνς από την εντός έδρας ήττα του πρώτου γύρου. Μια ήττα που μας πλήγωσε πάρα πολύ αλλά παράλληλα χτύπησε από πολύ νωρίς τον κώδωνα του κινδύνου ότι κάτι δεν πάει καλά...Αυτό που απομένει είναι να φανεί έστω και μήνα Φεβρουάριο και αφού έχουν γίνει μια σειρά από αλλαγές στο ρόστερ ότι η ομάδα τώρα που αρχίζουν τα σημαντικά παιχνίδια θα ανεβάσει στροφές και θα παρουσιαστεί πανέτοιμη για να κάνει το αυτονόητο!

Η άφιξη του Γκόρντον και ο ορισμός του τελικού στο Παλέ έχουν αλλάξει σημαντικά το κλίμα στην ομάδα. Η έντονη αμφισβήτηση στο πρόσωπο του προπονητή και σε αρκετούς παίκτες έχει δώσει την θέση στο πείσμα για να πετύχουμε κάτι καλό σε μια περίεργη χρονιά. Το -16 στα Τρίκαλα με το +48 απέναντι στο Ρέθυμνο δείχνει ότι η ομάδα ακόμη ψάχνεται αλλά και ότι έχει τεράστιες δυνατότητες. Κάτι όμως της λείπει για να αποκτήσει τη σταθερότητα και την αυτοπεποίθηση που απαιτείται για να πετύχει τους όποιους στόχους έχει. Αυτό το κάτι φαίνεται να είναι ο Γκόρντον που επέλεξε ο Δημήτρης Πρίφτης για να βελτιώσει σημαντικά κομμάτια στο παιχνίδι μας όπως είναι η οργάνωση στην επίθεση, το μακρινό σουτ και η συγκέντρωση στα κρίσιμα λεπτά ενός αγώνα. Η λογική λέει ότι ο Αμερικάνος τα έχει και τα παρέχει αυτά τα στοιχεία και ότι πολύ εύκολα με το που θα προσαρμοστεί θα μπορέσει να βοηθήσει ολόκληρη την ομάδα για να βελτιωθεί αλλά και κάθε έναν παίκτη ατομικά. Γιάνκοβιτς, Ντραγκίσεβιτς και Τζένκινς είναι 3 παίκτες που για να αποδώσουν χρειάζονται χώρους, σκριν, συστήματα, βοήθειες που ως τώρα δεν υπάρχουν. Ενώ ο Κάμινγκς ίσως και να κάνει κακό στον εαυτό του(και σε ολόκληρη την ομάδα) όταν κρατάει τόσο πολύ την μπάλα στα χέρια του, οπότε αν την μοιράζεται με τον Γκόρντον τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα. Όλα τα παραπάνω δεν ξέρω πόσο ρόλο μπορούν να παίξουν στο σημερινό παιχνίδι για τον απλό λόγο ότι γνωρίζουμε τη φιλοσοφία του κόουτς και μάλλον δύσκολα να τον δούμε τον Γκόρντον να παίρνει σημαντικό χρόνο συμμετοχής. Λογικά μόνο αν τα πράγματα αρχίσουν να στραβώνουν θα τον δούμε πάνω στο παρκέ. Μακάρι πάντως η ομάδα να κάνει έναν υγιεινό περίπατο και ο Γκόρντον να αρκεστεί σε κάποια αναγνωριστικά λεπτά. Άλλωστε αν ο ΑΡΗΣ πιάσει μια μέτρια απόδοση ακόμη και από αυτόν τον βελτιωμένο σχετικά μπάογκ δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Αρκεί φυσικά να η ομάδα να μην μπει φοβισμένα, να παίξει δυνατά από την αρχή και να μεταφέρει όλο το άγχος στους γηπεδούχους όπου σήμερα θα προσπαθήσουν να ολοκληρώσουν με επιτυχία την χρονιά μιας και τα τελευταία χρόνια ο μοναδικός τους στόχος είναι να μας κερδίζουν... Ας μην τους δώσουμε ξανά αυτή τη χαρά...

Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Η ήττα του πρώτου γύρου μας πείραξε πολύ. Όχι μόνο γιατί χάσαμε από τον συμπολίτη αλλά γιατί χάσαμε από έναν μπάογκ για γέλια και για κλάματα, ίσως και τον χειρότερο που έχουμε δει ποτέ... Η νίκη σήμερα επιβάλλεται τόσο για βαθμολογικούς όσο και για λόγους γοήτρου. Το ελάχιστο που είχε να πετύχει φέτος  ο ΑΡΗΣ ήταν να αποδείξει ότι σε σχέση με τις μικρομεσαίες ομάδες της Ελλάδος που έχουν το 1/4 του μπάτζετ του είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο πάνω. Αν και μπήκαμε στον Φεβρουάριο ποτέ δεν είναι αργά για να αρχίσει να ανταποκρίνεται στις καλοκαιρινές μας προσδοκίες. Πατάμε το κοτόπουλο και συνεχίζουμε στα ακόμη πιο σημαντικά παιχνίδια!