Αλύγιστη παρουσιάστηκε η Τσαρούχα και η παρέα της σήμερα στο Σ.Ε.Φ. όπου παρά την σπουδαία προσπάθεια του ΑΡΗ μας κατάφεραν να παραδώσουν τη νίκη στον αγαπημένο τους Ολυμπιακό. Απίστευτο χειρουργείο κυρίως στο Α΄ημίχρονο,  με τους 3 διαιτητές να βάζουν τα θεμέλια της νίκης του Ολυμπιακού από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Θλιβερός ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του που διαμαρτυρόντουσαν σε κάθε σφύριγμα υπέρ του ΑΡΗ.

ΣΤΥΓΝΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με φόρα μπήκαν οι 3 διαιτητές στο παιχνίδι φροντίζοντας να κάνουν ξεκάθαρο στους παίκτες του Ολυμπιακού να μην αγχωθούν όσο καλά και αν αγωνισθεί ο ΑΡΗΣ σήμερα. Κάθε ανάσα μας στην άμυνα και ένα φάουλ, κλεψίματα με τα πόδια, επιθετικά φάουλ σε κανονικά σκριν και «no foul» σε ότι και αν έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Παρά την φιλότιμη προσπάθεια των παικτών μας με 31-13 φάουλ εις βάρος μας και 39-9 βολές για τον Ολυμπιακό μόνο σε θαύμα ελπίζαμε. Το σε ποια επίθεση κρίθηκε το τελικό αποτέλεσμα και τι μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά ελάχιστη σημασία έχει με τη διαιτησία που είχαμε σήμερα.

ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΑ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ

Πέρα από τον εκνευρισμό που μας πρόσφερε το σημερινό παιχνίδι, μας γέμισε και με ικανοποίηση για την προσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Ο ΑΡΗΣ υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες έπαιξε όπως μπορούσε άμυνα, πάλεψε σαν σκυλί για τα ριμπάουντ και κυκλοφόρησε εξαιρετικά την μπάλα στην επίθεση με αποτέλεσμα να τελειώσει την αναμέτρηση με 50% στα τρίποντα. Ναι κάποια ήταν τυχερά αλλά και αρκετά από αυτά που χάθηκαν ήταν ελεύθερα. Είδαμε παίκτες σαν τον Χάρελ και τον Μπλούμπεργκς να παίρνουν τις πρωτοβουλίες που πρέπει και να είναι αποτελεσματικοί.  Είδαμε παίκτες που ερχόντουσαν από τον πάγκο σαν τον Περσίδη και τον Κατσίβελη να βάζουν και αυτοί το λιθαράκι τους στο παιχνίδι. Είδαμε και τον Τολιόπουλο ορθώς παρά την αστοχία του να μην εγκαταλείπει. Μέχρι και τον Ρίντ είδαμε να βοηθάει. Όλα αυτά βάζουν ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στο σημερινό παιχνίδι και μια παρακαταθήκη για τα επόμενα.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΖΕΙ

Μόλις 5’ κανονικής διάρκειας αγώνα ήταν αρκετά για να καταλάβεις το τι ακριβώς μας περίμενε σήμερα. Με σφυρίγματα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη όποιου γνωρίζει τα βασικά του αθλήματος έδωσαν τη χείρα βοηθείας στον Ολυμπιακό να πάρει μια νίκη που υπό διαφορετικές συνθήκες μάλλον δεν θα είχε κατακτήσει. Χίλια μπράβο στην ομάδα για την μαχητικότητα και την βελτιωμένη εικόνα συνολικά σε ένα παιχνίδι «ιδιαίτερων συνθηκών» όπως αυτό εξελίχθηκε. Η νίκη δεν ήρθε όπως θα θέλαμε... θα αρκεστούμε στο ξεμπρόστιασμα του Ολυμπιακού και της ελληνικής διαιτησίας. 

ΥΓ. Πάτημα στο πόδι του επιτιθέμενου μέχρι και στο ποδόσφαιρο θα δινόταν κίτρινη κάρτα. Στον μπασκετικό Ολυμπιακό ούτε καν φάουλ!

ΥΓ2. Σεβαστή η διάθεση του κόουτς να θέλει να κρατάει άπαντες στην ομάδα επικεντρωμένους στο αγωνιστικό πλάνο χωρίς να ασχολούνται με τη διαιτησία. Εσύ όμως κόουτς οφείλεις έστω στη συνέντευξη τύπου να πεις δημόσια αυτό που όλοι μας νιώθουμε μετά από τέτοιες διαιτησίες.

ΥΓ3. Άγνωστο αν το να μην διαμαρτυρόμαστε για την διαιτησία είναι επιλογή της διοίκησης ή αυθόρμητη αντίδραση του τεχνικού τιμ και των παικτών. Σίγουρα όμως αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια φαίνεται να βρίσκει σιγά σιγά την αγωνιστική του αξιοπρέπεια, καιρός πλέον να βρει και την φωνή του. Εδώ φωνάζουν ακόμη και όταν ευνοούνται οι "κορυφαίοι" της Ευρωλίγκας.

60’’ στην 4^η περίοδο ήταν αρκετά για να καταλάβει ο καθένας ότι τον Ολυμπιακό μπορείς να το κερδίσεις ακόμη και μέσα στο σπίτι του, αλλά τους διαιτητές τους όμως όχι… Μέσα σε αυτά τα 60’’ ο ΑΡΗΣ χρεώθηκε με 5 φάουλ και μια αποβολή όπου ζήτημα από όλα αυτά να ίσχυε το ένα. Βλέπετε οι παίκτες του Γ.Καστρίτη παρά την μέτρια εμφάνιση τους είχαν καταφέρει να φθάσουν το παιχνίδι από το -17 στο -3 και έδειχναν διψασμένοι για να το πάνε μέχρι τέλος. Παρόλα αυτά στο ελληνικό μπάσκετ για να κερδίσεις ομάδες σαν τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό χρειάζονται πολλά παραπάνω από μια ανταγωνιστική εμφάνιση μέσα στο παρκέ.

ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ «ΜΕΓΆΛΑ» ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Η πνευματική ετοιμότητα του ΑΡΗ στα δύσκολα παιχνίδια είναι ένα ζήτημα εδώ και χρόνια και αυτό επιβεβαιώθηκε και σήμερα με το σερί 15-0 που επιτρέψαμε να τρέξει ο Ολυμπιακός στο πρώτο δεκάλεπτο. Ένα πρώτο δεκάλεπτο όπου ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν έπαιξε σωστή άμυνα αλλά ήταν και εκνευριστικά άστοχος στις προσπάθειες που πήρε.

Η ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΗ ΠΛΗΓΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Η άμυνα ξεκίνησε να βελτιώνεται, οι επιλογές στην επίθεση άρχισαν να γίνονται πιο ορθολογικές αλλά η πληγή των χαμένων ριμπάουντ δεν έλεγε να κλείσει με τίποτα. Φάλ και Μιλουτίνοφ έπαιζαν βόλεϊ κάτω από το καλάθι μας και μαζί με τον Λαρεντζάκη κατάφεραν να βάλουν τον Ολυμπιακό μπροστά με 16 πόντους σε ένα δεύτερο δεκάλεπτο που τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά για τον ΑΡΗ μας.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ

Με τον Στάρκ να βρίσκει ρυθμό, την αφύπνιση του Γκάλινατ και τις λύσεις σε άμυνα και επίθεση από τον Μπλούμπεργκς ο ΑΡΗΣ επέστρεψε για τα καλά στο παιχνίδι μειώνοντας στους 3. Σε ένα χρονικό διάστημα όπου η άμυνα μας είχε σφίξει, τα λάθη των αντιπάλων μας διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι τα σφυρίγματα των διαιτητών λόγω της διαφοράς είχαν χαλαρώσει. Μάλιστα η εικόνα του αγώνα ήταν τέτοια όπου ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να πατάει γερά στα πόδια του και το μόνο ζήτημα που δεν είχε ακόμη λύσει ήταν τα επιθετικά ριμπάουντ.

ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Μπαίνοντας στην 4^η περίοδο με τη νίκη να μην έχει κριθεί μεγάλο ρόλο πέρα από την απόδοση των 2 ομάδων θα έπαιζαν και οι αποφάσεις των διαιτητών. Μόλις σε 60’’ είδαμε μια καλή άμυνα του Γκάλινατ να χρεώνεται με φάουλ, να εκβιάζεται με αστείο τρόπο ένα φάουλ στο τρίποντο και να χαρίζονται 3 βολές στον Ολυμπιακό και οι συνεχόμενες προκλήσεις του Λαρεντζάκη να καταλήγουν στην αποβολή του Σόουζα που είχε μπει και αυτός για τα καλά στο πνεύμα της αναμέτρησης. Το -3 έγινε -12 και ο ΑΡΗΣ παρά την καλή του εμφάνιση δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει στο παιχνίδι και να διεκδικήσει τη νίκη.

ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ

Διπρόσωπος εμφανίσθηκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό με τους παίκτες του Καστρίτη αρχικά να δείχνουν ανέτοιμοι  και ανεπαρκείς αλλά στη συνέχεια να υπενθυμίζουν ότι αυτή την ομάδα δεν μπορείς να την υποτιμήσεις ούτε για μια στιγμή. Ο Στάρκ πρόσθεσε άλλη μια εξαιρετική εμφάνιση επιβεβαιώνοντας ότι ο ΑΡΗΣ στο πρόσωπο του βρήκε ένα σημαντικό σημείο αναφοράς. Τόσο σημαντικό σημείο αναφοράς που ακόμη και σε κακές βραδιές σαν την σημερινή του Τολιόπουλου μπορεί να κοιτάει στα μάτια ομάδες σαν τον Ολυμπιακό. Ο Μπλούμπεργκς και αυτός φαίνεται να έχει βρει ρυθμό μετά τον τραυματισμό του ενώ και ο Γκάλινατ δείχνει πλέον πιο απελευθερωμένος. Το πρόβλημα στους ψηλούς παραμένει με τους Σόουζα και Μπάξτον να δυσκολεύονται κυρίως να έχουν σωστές τοποθετήσεις σε καταστάσεις άμυνας και στις μάχες των ριμπάουντ. Θετικό πάντως το πρόσημο παρά την ήττα δεδομένων των απουσιών αλλά και των συνθηκών που διαμόρφωσαν οι διαιτητές κυρίως στην τελευταία περίοδο.

ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Ούτε για μια στιγμή δεν σκέφθηκε ο ΑΡΗΣ να εγκαταλείψει την προσπάθεια για τη νίκη και αυτό είναι που κρατάμε από το σημερινό παιχνίδι κόντρα σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο. Τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση, η άνιση μάχη κάτω από τα καλάθια αλλά και το ξέσπασμα των διαιτητών στην 4^η περίοδο δεν μας επέτρεψαν το κάτι παραπάνω. Με τον Στάρκ όμως να έχει βρει τα πατήματα του και τους τραυματίες σιγά σιγά να επιστρέφουν ο ΑΡΗΣ μοιάζει με μια καινούργια ομάδα ικανή για σπουδαία πράγματα που αναμένουμε να δούμε τη νέα χρονιά!

ΥΓ. Δεν χρειάστηκαν τα πρώτα 60’’ της 4^ης περιόδου για να καταλάβουμε το τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν οι 3 διαιτητές. Όταν στις πρώτες γκρίνιες του Μπαρτζώκα που ζητάει “challenge” αλλάζουν την αρχική σωστή απόφαση τους χωρίς καν να πάνε στο replay για να μην τον στεναχωρήσουν, καταλαβαίνεις το τι θα ακολουθήσει μετά αν ο Ολυμπιακός ζοριστεί …όπως ζορίστηκε.

Λαβωμένος εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ προετοιμαζόταν για αυτό το έτσι και αλλιώς δύσκολο παιχνίδι και λαβωμένος πάλεψε όσο μπορούσε. Η βαριά ήττα δεν αποφεύχθηκε κάτι που λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο ακόμη και αν η ομάδα δεν κατέβαινε με αποστολή ανάγκης.

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ, ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Με τους Σανόγκο, Χρηστίδη να είναι εξαρχής εκτός αγώνα και τον Χόχλερ να χάνεται στην πορεία η αδυναμία του ΑΡΗ μας κάτω από το καλάθι ήταν εμφανής. Και όταν πέρα από τα καρφώματα του Χάλ οι υπόλοιποι μπορούν να σουτάρουν άνετα γιατί το επιθετικό ριμπάουντ είναι πολύ πιθανό τότε λογικό είναι να μην μπορούμε να κοιτάξουμε τον αντίπαλο στα μάτια.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Εξαρχής ήταν άνιση η μάχη, οι τραυματισμοί την έκαναν αδύνατη. Παρόλα αυτά οι παίκτες του Γ.Καστρίτη πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις δείχνοντας κατά διαστήματα ένα καλό πρόσωπο. Αυτό το καλό πρόσωπο που δείξαμε σε πολλά παιχνίδια, σε μια χρονιά που με λίγη περισσότερη προσοχή θα μπορούσε να τελειώνει καλύτερα.

ΥΓ. Ραντεβού το Σάββατο στο Παλέ!

Σε μια εξαρχής δύσκολη αποστολή στο ΣΕΦ ο ΑΡΗΣ μας γνώρισε την ήττα από τον Ολυμπιακό με 89-75 με το σύνολο του Γ.Καστρίτη να κερδίζει σε αρκετά σημεία του αγώνα τις εντυπώσεις. Θετικός στην επιστροφή του στα κιτρινόμαυρα ο Βασίλης Χρηστίδης έδειξε ότι σε αυτόν τον ΑΡΗ με τα γνωστά προβλήματα στη θέση των ψηλών μπορεί να δώσει λύσεις. Ξεχώρισε ο Χόχλερ με μια πληθωρική παρουσία, «επέστρεψε» ο Τολιόπουλος στο σκοράρισμα.

ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ

Τι και αν απέναντι μας είχαμε μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας ο ΑΡΗΣ μας εκτέλεσε το πλάνο του χωρίς να υπολογίζει την δυναμική του αντιπάλου. Υψηλή πίεση στην άμυνα, μαχητικότητα στα ριμπάουντ και «χτύπημα» στην επίθεση με κάθε ευκαιρία. Αξιοσημείωτο στοιχείο ήταν οι μάχες κοντά στο καλάθι όπου αν και δεχθήκαμε αρκετά κοψίματα καταφέραμε να βάλουμε κάμποσα καλάθια μέσα από το ζωγραφιστό. Ωστόσο με την ποιότητα που έχει ο Ολυμπιακός και την «ασυλία» από την διαιτησία είναι δύσκολο να διατηρηθείς μέσα στο παιχνίδι. Κρατάμε την καλύτερη εμφάνιση του Χόχλερ από τότε που ήρθε αλλά και  την συνολική προσπάθεια της ομάδας παρά την αστοχία της.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙ-ΣΑΝΟΓΚΟ

 Σε μια χρονική περίοδο όπου ο ΑΡΗΣ καλείται να ξεπεράσει το κενό στους ψηλούς κατάφερε να «μπολιάσει» γρήγορα τον Χρηστίδη και να δείξει ικανός να διαχειριστεί τα προβλήματα του σε μια κομβική περίοδο για την τελική κατάταξη του πρωταθλήματος παρά την ήττα. Απαραίτητη η απόκτηση ενός έμπειρου ψηλού τουλάχιστον μέχρι ο Σανόγκο να είναι απόλυτα έτοιμος.

ΥΓ. Σε κάτι τέτοια παιχνίδια καταλαβαίνεις ακόμη πιο καθαρά πόσο άρρωστη είναι η ελληνική διαιτησία. Μέχρι και η «διαφορά πόντων» προβληματίζει τους διαιτητές αλλά και τους προπονητές …των μόνιμα ευνοημένων.

Ακόμη και η συγκινητική προσπάθεια αυτής της αξιόμαχης αλλά αποδεκατισμένης ομάδας δεν είναι αρκετή για να μετριάσει την θλίψη από παιχνίδια σαν το σημερινό. Όχι γιατί ο ΑΡΗΣ έχασε με μια μεγάλη διαφορά από μια πολύ καλύτερη ομάδα αλλά γιατί ο ΑΡΗΣ κατέβηκε με την βαριά ήττα «εγγυημένη».

Το πώς έφθασε ο ΑΡΗΣ να είναι εγκλωβισμένος μεταξύ τραυματισμών, παικτών τουριστών, μισθοφόρων του χιλιάρικου και μεταγραφικού μπαν είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία που δεν είναι της στιγμής να αναλυθεί(ξανά).

Το σημαντικά πάντως ερωτήματα που είναι της στιγμής… είναι το πώς και το πότε. Πως και πότε θα ξεφύγει ο Αυτοκράτορας από αυτήν την κατάσταση;

ΥΓ. Ευτυχώς η δικαστική μάχη κερδήθηκε και η βαθμολογία έμεινε σταθερή! Μπράβο σε όλους όσους πέτυχαν αυτήν την σημαντική νίκη. Σε διαφορετική περίπτωση θα βγάζαμε τα κομπιουτεράκια.

Σε καλή αγωνιστική κατάσταση και άκρως ανταγωνιστικός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας στο ΣΕΦ μετά από αγωνιστική απραξία ενός μηνός. Ανώτερος ο Ολυμπιακός όταν το παιχνίδι άρχισε να "σφίγγει" ωστόσο από το τζάμπολ απολάμβανε την ευνοϊκή μεταχείριση των διαιτητών με πρώτο και καλύτερο τον Σχοινά που μάλλον ήθελε να περάσει το μήνυμα στους ερυθρόλευκους ότι δεν πρέπει να έχουν παράπονο από τη διαιτησία γενικότερα…

Σαν να μην πέρασε μια μέρα κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο ΣΕΦ δείχνοντας ακριβώς αυτά τα στοιχεία που κατάφεραν να αντιστρέψουν το κλίμα ψυχολογικά και βαθμολογικά. Με διάθεση στην άμυνα και αστείρευτη ενέργεια σε κάθε φάση συνέχιζαν να παλεύουν αδιαφορώντας για το διψήφιο προβάδισμα του Ολυμπιακού αλλά και την προκλητική διαιτησία που κυρίως στο Α' ημίχρονο ήταν στυλοβάτης των αντιπάλων μας. Αυτή η προσήλωση των παικτών μας έφερε αποτέλεσμα στο Β ημίχρονο όπου η ομάδα κατάφερε να ξαναμπεί στο παιχνίδι μειώνοντας στους 4 πόντους λίγα λεπτά πριν το τέλος. Εκεί ο Ολυμπιακός ήταν πιο εύστοχος σε αντίθεση με τους παίκτες που σήμερα στα μακρινά σουτ ήταν απελπιστικά άστοχοι. Συνολικά πάντως η ομάδα έδειξε να μην έχει χάσει το ρυθμό που είχε πριν τη διακοπή και να βρίσκετε σε καλή κατάσταση. Και αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος από το σημερινό παιχνίδι.

Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση ο μπασκετικός ΑΡΗΣ και παρά την ήττα η εμφάνιση του ήταν ικανοποιητική. Ο Καστρίτης φαίνεται να έχει καταφέρει να κρατήσει την ομάδα σε εγρήγορση και οι παίκτες να συνεχίζουν να έχουν τη διάθεση που είχαν και πριν τη διακοπή. Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος από το σημερινό παιχνίδι μιας και την επόμενη αγωνιστική κόντρα στον Κολοσσό το στραβοπάτημα απαγορεύεται.  

ΥΓ. 0-5 τα φάουλ στο ξεκίνημα με τον Ολυμπιακό να έχει περισσότερα κερδισμένα φάουλ από ότι πόντους. Ενώ και σε όλη τη διάρκεια υπήρχαν σφυρίγματα-αβάντες για σεμινάριο αλητείας! Που να μην ήταν και ο Σχοινάς που θεωρείται εκ των κορυφαίων της Ελληνικής διαιτησίας…

ΥΓ2. Όχι ότι είναι κακό ο ΑΡΗΣ στην κατάσταση που βρίσκεται να παίρνει δανεικούς από τον Ολυμπιακό αλλά το να παρουσιάζεται διαφορετικά στην Αθήνα και διαφορετικά στη Θεσσαλονίκη κάτι τέτοιο προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Καλό θα ήταν η ΚΑΕ να διορθώσει τον σπίκερ της ΕΡΤ που ανέλυσε τον δανεισμό του παίκτη ή να διορθώσει τους Αρειανούς ρεπόρτερ που μας παρουσίασαν τον παίκτη ως ελεύθερη μεταγραφή.

Την αναμενόμενη εξέλιξη είχε η σημερινή αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό με την αγαπημένη μας ομάδα να μην μπορεί να κοντράρει την ομάδα του Πειραιά. Η αδυναμία μας κάτω από τα καλάθια, η αστοχία έξω από τα 6.75 και το επιθετικό κρεσέντο του Μάντζαρη στο τελευταίο δεκάλεπτο διαμόρφωσαν το τελικό σκορ.

Με τον ΑΡΗ φέτος να είναι σχεδόν από το καλοκαίρι μια ομάδα ειδικών συνθηκών η σημερινή αναμέτρηση έμοιαζε για τους παίκτες του Π.Γιαννάκη μια καλή ευκαιρία για να μπουν όλοι μαζί σε αγωνιστικούς ρυθμούς μετά από τη διακοπή λόγω των εθνικών ομάδων.  Μια διακοπή που όπως φάνηκε επηρέασε αρνητικά σχεδόν όλες τις ομάδες είτε είχαν διεθνείς είτε όχι. Όσο και αν προσπάθησαν οι παίκτες μας να μείνουν προσηλωμένοι στο αμυντικό πλάνο όταν ήταν μέσα ο Μιλουντίνοφ ο Ολυμπιακός είχε ένα ξεκάθαρο προβάδισμα σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Οι διάδρομοι προς το καλάθι έκλειναν, τα ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση γινόταν πολύ δύσκολη υπόθεση ενώ όταν τον τροφοδοτούσαν κοντά στο καλάθι ήταν σχεδόν αδύνατο να τον σταματήσουμε. Όπως επίσης και τους περισσότερους παίκτες του Ολυμπιακού όταν πλησίαζαν στο καλάθι. Για αυτό άλλωστε και ο κόουτς επέλεξε για μεγάλο χρονικό διάστημα την ζώνη που τελικά οδήγησε ένα φεστιβάλ τριπόντων στην τελευταία περίοδο. Μοίρασε τον χρόνο ο Π.Γιαννάκης στους παίκτες  του  όπου πέρα από κάποια καλά δίλεπτα δεν έδειξαν κάτι το ιδιαίτερο.

Ελάχιστη σημασία είχε το σημερινό παιχνίδι ως προς το αποτέλεσμα με το μυαλό όλων να βρίσκεται εδώ και καιρό στην επόμενη αναμέτρηση με τον συμπολίτη. Είτε με κόσμο είτε χωρίς λόγω της απίστευτης τιμωρίας για το τίποτα η ομάδα οφείλει να κερδίσει. Παρά την ήττα με 20 πόντους το ότι υπήρχε παιχνίδι σήμερα με τον Ολυμπιακό ήταν κάτι το θετικό. Αρκεί φυσικά στο επόμενο παιχνίδι όπου ο αντίπαλος είναι στα μέτρα μας ο ΑΡΗΣ να είναι αυτός που πρέπει να είναι!

ΥΓ. Κάτι τέτοιες στιγμές αναρωτιέσαι που είναι όλη εκείνη  η δυναμική αντίδραση που άλλαξε τη διοικητική κατάσταση στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ ώστε να οδηγηθεί στην Γ Εθνική… προφανώς τότε το πρόβλημα ήταν τα πρόσωπα και όχι η κατάσταση της ομάδος.

Το 3-0 όπως αναμενόταν έκανε ο Ολυμπιακός σήμερα κερδίζοντας εύκολα τον ΑΡΗ και αυτή τη φορά που τελικά παρά τις ενδείξεις δεν κατέβηκε για τουρισμό και προσπάθησε όσο μπορούσε να μείνει κοντά στο σκορ. Ο Δ.Πρίφτης μοίρασε τον χρόνο στους παίκτες του ενώ έδωσε και αρκετά λεπτά συμμετοχής τόσο στον Φλιώνη όσο και στον Χρηστίδη με τους 2 νεαρούς να δείχνουν για ακόμη μια φορά ότι ίσως να άξιζαν μια πραγματική ευκαιρία την φετινή περίεργη χρονιά.

Στους ρυθμούς του Ολυμπιακού χορεύαμε από το ξεκίνημα του αγώνα με τους αντιπάλους ανά διαστήματα να ανεβάζουν στροφές και να αυξάνουν την διαφορά χωρίς να συναντούν δυσκολία. Έτσι ξεκίνησε το παιχνίδι και έτσι τελείωσε χωρίς το παραμικρό σασπένς. Παρόλα αυτά όσο και στενάχωρο και αν ακούγεται το ότι η ομάδα μας σε κανένα σημείο του αγώνα δεν πέταξε λευκή πετσέτα όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια ήταν κάτι το θετικό. Χωρίς να πιάσουμε κάποια σπουδαία απόδοση καταφέραμε να γλιτώσουμε τον διασυρμό μόνο και μόνο επειδή οι παίκτες μας ήταν συγκεντρωμένοι και δεν αφέθηκαν όπως άλλες φορές στις ορέξεις του αντιπάλου. Και το ότι αυτό αναφέρεται ξεχωριστά δείχνει και την ποιότητα και την νοοτροπία που δυστυχώς έχει ο ΑΡΗΣ μας τα τελευταία χρόνια... Μεγάλος άτυχος ο Ντραγκίσεβιτς που σε μια φάση όπου του έγιναν 2 οφθαλμοφανέστατα φάουλ και δεν δόθηκε κανένα αποχώρησε τραυματίας. Ας ελπίσουμε να μην είναι σοβαρό γιατί θα τον χρειαστούμε.

Αυτό που πραγματικά αξίζει να κρατήσουμε είναι η ωριμότητα του Φλιώνη και η μαχητικότητα του Χρηστίδη που δείχνει εξαιρετικά στοιχεία. Είναι κρίμα τόσο για τα παιδιά που δεν στηρίχθηκαν καθόλου φέτος από τον προπονητή τους όσο και για την ίδια την ομάδα που δεν κατάφερε να αξιοποιήσει αυτούς τους 2 παίκτες σε μια χρονιά όπου η ομάδα δεν έπαιξε σχεδόν ποτέ μπάσκετ και ο κάθε απίθανος παίκτης πήρε τις ευκαιρίες του... Άλλο ένα έργο του Δ.Πρίφτη που όταν με το καλό αποχωρήσει ξαφνικά θα αρχίσει να συζητιέται... Τουλάχιστον κατά το παρελθόν σε χρονιές που ήσουν τουρίστας χωρίς στόχους έβγαινε και κανένας παίκτης για την επόμενη χρονιά...

ΥΓ. Έδωσε το σύνθημα της νίκης ο coach of the year για τα παιχνίδι με την ΑΕΚ τονίζοντας για ακόμη μια φορά πόσο αδιάφορα είναι αυτά τα παιχνίδια... ας ελπίσουμε στους παίκτες στα αποδυτήρια και στις προπονήσεις να λέει άλλα πράγματα μπας και τουλάχιστον η χρονιά τελειώσει με ένα αμυδρό χαμόγελο...

ΥΓ2. Μάθημα η φετινή χρονιά για πολλούς και ιδιαίτερα για τον μεγαλομέτοχο... του έδωσες το μεγαλύτερο μπάτζετ των τελευταίων χρόνων, τον στήριξες με όλες τις δυνάμεις ακόμη και όταν ξεφτιλιζόμασταν κόντρα στην κάθε απίθανη και τελικά έτσι όπως το δουλεύουν το θέμα οι "διάφοροι κύκλοι" τελικά εσύ θα βγεις ο απόλυτος φταίχτης και το παιδί-θαύμα το θύμα ...

Δεν λέει να αφήσει τις κακές του συνήθειες ο ΑΡΗΣ μας και για ακόμη ένα παιχνίδι στην Αθήνα γνωρίζει μια βαρειά ήττα. Ένα παιχνίδι όπου εξαρχής ο ΑΡΗΣ μας αντιμετώπισε αδιάφορα με τους 30 πόντους διαφορά να είναι το φυσικό επακόλουθο. Το ότι ο Φλιώνης και ο Χρηστίδης αγωνίσθηκαν στο σημερινό παιχνίδι αγωνίσθηκαν 13' και 12' αντίστοιχα ενώ οι Αμερικάνοι Σκότ και Τζάκσον 11' και 7' κάτι δείχνει...

Δεν υπάρχουν λόγια να σχολιάσεις έναν τέτοιο αγώνα και την προσπάθεια της ομάδος σου που ήταν μόλις για 10'... Το τι είχαν στο μυαλό τους ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του που μόλις από το δεύτερο δεκάλεπτο αφέθηκαν σαν σάκος του μποξ στις διαθέσεις του αντιπάλου είναι κάτι που δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Σίγουρα όμως δεν νιώθουν ντροπή για το σημερινό αποτέλεσμα όπως νιώθουμε εμείς γιατί αν ένιωθαν σίγουρα θα έδιναν το κάτι παραπάνω ώστε να σώσουν τουλάχιστον την αξιοπρέπεια τους. Τώρα αν η αγγαρεία που παρακολουθήσαμε  στο μυαλό κάποιων ήταν μια καλή προπόνηση όπου η ομάδα μας αποκόμισε κάτι το θετικό μάλλον θα πρέπει να ασχοληθεί με κάποιο άλλο σπορ και όχι το μπάσκετ. 

Κερασάκι στην σημερινή άνοστη τούρτα ήταν οι δηλώσεις του Ν.Λάσκαρη όπου έδωσε το στίγμα της νοοτροπίας με την οποία αντιμετωπίζει αυτά τα παιχνίδια της ομάδος μας και άφησε ορθάνοιχτο το παράθυρο για την συνέχιση της συνεργασίας με τον Δ.Πρίφτη ακόμη και αν τελικά είναι ο νέος προπονητής της Εθνικής Ελλάδος!!! . Προφάνως όπως και αρκετοί συνοπαδοί μας ο μεγαλομέτοχος είναι ικανοποιημένος από την πορεία της ομάδος. Που θα πάει... κάποια στιγμή θα το νιώσουμε και εμείς το "θαύμα"...

ΥΓ1. Σχήματα και παίκτες που δεν έπαιξαν όλη την χρονιά και δεν πρόκειται να παίξουν σε κανένα σημαντικό παιχνίδι... Ούτε καν καλή προπόνηση δεν μπορείς να το βαφτίσεις.

ΥΓ2. 2 φορές προσπάθησε να στείλει ο Δ.Πρίφτης τον Τζάκσον στα αποδυτήρια χωρίς όμως επιτυχία... Πειθαρχία λέμε!

ΥΓ3. Ας σταυρώσουμε όλοι τα δάχτυλα μας μπας και ο Ολυμπιακός κατέβει το Σάββατο με μισή ομάδα και το μισό μυαλό στο Final Four και πάρουμε τη νίκη για να γεμίσουμε με υπερηφάνεια...

ΥΓ4. Και για αυτούς που δεν θέλουν να καταλάβουν ας ξαναποστάρουμε το κομμάτι από το pre-game του αγώνα "Και για αυτό δεν φταίει κανένα μπάτζετ... μιας και η επιθυμία, η θέληση, η προσπάθεια και το πλάνο νίκης δεν έχει να κάνει με την δυναμική της ομάδος αλλά με την νοοτροπία ...Μια νοοτροπία που μοιάζει να είναι η αχίλλειος πτέρνα αυτής της ομάδος εδώ και πολλά χρονιά." 

ΥΓ5. Το σημειώνουμε το σημερινό στα ρεκόρ του κόουτς οφ δε γίαρ ή η στατιστική από τους προσωπολάτρες δεν περιλαμβάνει τα εκτός έδρας παιχνίδια;

ΥΓ6. Και όμως παρά τις σφαλιάρες που έχουμε φάει τα τελευταία χρόνια σε εκτός έδρας αναμετρήσεις με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ κάποιοι βρίσκουν το κουράγιο και χλευάζουν τον συμπολίτη όταν τρώει σαραντάρες στο ΟΑΚΑ...

Με τις 4 καλύτερες ομάδες της Basket League να έχουν ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους κομπάρσους όπως ακριβώς ήταν αναμενόμενο από το ξεκίνημα της χρονιάς, ήρθε η στιγμή για τα πραγματικά πλέιοφς. Γιατί αυτά είναι τα παιχνίδια που οδηγούν σε πραγματικές επιτυχίες όπως είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτά είναι τα παιχνίδια απέναντι σε αξιόλογους αντιπάλους(και όχι σε θιάσους σαν του συμπολίτη που αυτοαποκαλούνται ομάδες) που πρέπει κάποια στιγμή να θυμηθείς ότι έχεις το δικαίωμα και μπορείς να τους κοιτάς τα μάτια.

Κάπως έτσι θα έπρεπε να υποδεχόμασταν τα ημιτελικά της Basket League ανάμεσα στον ΑΡΗ μας και τον πρωταθλητή Ελλάδος Ολυμπιακό αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα διαφέρει πάρα πολύ από τις πρώτες σειρές αυτού του κειμένου. Και για αυτό δεν φταίει κανένα μπάτζετ... μιας και η επιθυμία, η θέληση, η προσπάθεια και το πλάνο νίκης δεν έχει να κάνει με την δυναμική της ομάδος αλλά με την νοοτροπία ...Μια νοοτροπία που μοιάζει να είναι η αχίλλειος πτέρνα αυτής της ομάδος εδώ και πολλά χρονιά. Η απόφαση να ξεκουραστεί ένα από τα βασικά όπλα της ομάδος(σύμφωνα με το πως τον χρησιμοποιεί ο κόουτς) όπως είναι ο Σίμτσακ και να δοθεί επιτέλους χρόνος στον Χρηστίδη είναι ακόμη ένα λιθαράκι στον τοίχο ανάμεσα στον ΑΡΗ που βολεύει μερικούς εντός ΑΡΗ και στον ΑΡΗ που ανυπομονεί η πλειοψηφία του κόσμου να ξαναδεί. Και όταν μάλιστα τέτοιες κινήσεις δεν είναι αυθόρμητες αλλά μελετημένες λίγο πολύ μπορεί ο καθένας να καταλάβει και με τι νοοτροπία και "πλάνο νίκης" κατεβαίνει η ομάδα μας την Τετάρτη το απόγευμα στο Σ.Ε.Φ. Τιμητική ήττα και εξοικονόμηση δυνάμεων μπας και το Σάββατο ο Ολυμπιακός ενόψει του Final Four της Ευρωλίγκας έρθει στο Nick Galis Hall με μισή ομάδα και καταφέρουμε να κερδίσουμε. Τι και αν στα πλέιοφς η σημαντικότερη ευκαιρία για να σπάσεις την έδρα είναι το πρώτο παιχνίδι της σειράς των αγώνων. Ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν μπορεί να σπάσει την έδρα του Ολυμπιακού αλλά το έχει πάει σε άλλο επίπεδο και δεν ενδιαφέρεται καν... Οπότε οι αγωνιστικές αναλύσεις για το παιχνίδι της Τετάρτης είναι περιττές. 

Επειδή μόνο τα ευχολόγια μας έχουν απομείνει με τον φετινό ΑΡΗ ας ελπίσουμε ο ΑΡΗΣ να σταθεί με αξιοπρέπεια απέναντι στον Ολυμπιακό σε αυτή την σειρά των αγώνων γιατί με όλα αυτά που βιώνουμε φέτος δεν υπάρχουν περιθώριο για "ιστορικές ήττες" σαν και αυτές των τελευταίων χρόνων σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ.  Όσο για την "δίψα" που στα λόγια έχουμε ας την κρατήσουμε λίγο ακόμη μέσα μας μπας και βγει στα παιχνίδια με την ΑΕΚ... αν η ΑΕΚ δεν κάνει την έκπληξη... 

ΥΓ1. Πρυτάνευσε λέει η λογική και τελικά η ομάδα θα επιστρέψει με αεροπλάνο από τον Πειραιά. Μα καλά με όλες αυτές τις μετακινήσεις από το αεροδρόμιο και το φόρτωμα-ξεφόρτωμα κτλ δεν είπαμε ότι με το πούλμαν είναι πιο γρήγορα και πιο ξεκούραστα? 

ΥΓ2. Πέσαμε από τα σύννεφα με την διακοπή της συνεργασίας με τον Σανικίντζε... Ποιος να το περίμενε ότι μετά από τέτοιον τραυματισμό και σε αυτή την ηλικία όχι μόνο δεν θα μπορούσε να αγωνισθεί φέτος αλλά ίσως και του χρόνου ...στο επίπεδο που θα θέλαμε. Πάντως θα πρέπει η φανέλα του παίκτη να μπει στο μουσείο  γιατί με τόσα που ακούσαμε για τον Γεωργιανό ίσως και να πρόκειται και για τον σπουδαιότερο ξένο αθλητή που φόρεσε την φανέλα του ΑΡΗ μετά τον αείμνηστο Ρόι Τάρπλεϊ. Τι και αν τον είδαμε σε μόλις 2 παιχνίδια...

ΥΓ3. Με τον ΑΡΗ να "σκουπίζει" τον συμπολίτη όπως όφειλε γίναμε μάρτυρες σε ένα απίστευτο ξέσπασμα και ξεκατίνιασμα με τους "χαρούμενους" και τους "γκρινιάρηδες"(μαζί τους και εμείς) να μαλώνουν για το αν η χρονιά είναι ή δεν είναι πετυχημένη και φυσικά αν ο κόουτς είναι κορυφαίος ή δεν είναι... Και όσο και αν μας ξενερώνει η συγκεκριμένη φάση κατά κάποιο τρόπο είναι φυσιολογικό γιατί πολύ απλά ούτε γίνεται και ούτε είναι απαραίτητο να συμφωνούμε σε όλα. Το να κουνάνε όμως το δάχτυλο επικριτικά άνθρωποι που αποκομίζουν οφέλη από την ενασχόληση τους με τον ΑΡΗ προς ανθρώπους που πληρώνουν από το υστέρημα τους την τρέλα τους με τον ΑΡΗ είναι τουλάχιστον απαράδεκτο...

ΥΓ4. Ας μας πουν λοιπόν οι ειδήμονες που μετράνε στατιστικά σαν τους αλλόθρησκους από το 91-92 και μετά. Οι νίκες των τελευταίων χρόνων του ΑΡΗ απέναντι στους 2 της Αθήνας τι ακριβώς έδωσαν στον ΑΡΗ; Πρόκριση στην επόμενη φάση του κυπέλλου; Πρόκριση στην επόμενη φάση των πλέιοφς του πρωταθλήματος; Σημαντικούς βαθμούς στο πρωτάθλημα;