Με νίκη αποχαιρέτησε ο ΑΡΗΣ αυτή την μαρτυρική αγωνιστική σεζόν που όλοι εδώ και καιρό ευχόμασταν να τελειώσει το συντομότερο δυνατό. Σε ένα αδιάφορο παιχνίδι σε χαλαρούς ρυθμούς, κατάφερε η ομάδα(όπως και οι διαιτητές) να μας εκνευρίσουν στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση… στο τέλος όμως ήρθε η νίκη. Νίκη που μάλλον εξαρχής είχε περάσει σε 2^η μοίρα μιας και η μεγαλειώδη εμφάνιση του Τολιόπουλου στο τελευταίο του παιχνίδι με την φανέλα του ΑΡΗ μας είχε την τιμητική της.

ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Σαν καρδιογράφημα έμοιαζε η απόδοση του ΑΡΗ μας από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα. Από την μια οι βόμβες του Τολιόπουλου, οι λύσεις από τον Γκιουζέλη, τα καρφώματα του Φιγκερόα και οι βοήθειες από τον Χότζ από την άλλη οι κακές επιστροφές και τοποθετήσεις στην άμυνα, τα χαμένα ριμπάουντ και η παράλογη εμμονή στο τρίποντο.

Ο ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Με τον ΑΡΗ να φαίνεται να έχει καθαρίσει το παιχνίδι περίπου 90’’ πριν το τέλος ο Βετούλας βιάστηκε να προσφέρει το standing ovation στον Τολιόπουλο που με 35 πόντους, 6 ασίστ, 5 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα φρόντισε να μας αποχαιρετήσει δείχνοντας το καλύτερο του πρόσωπο. Ωστόσο το παιχνίδι δεν είχε κριθεί… Το Μαρούσι κατάφερε να πάει το παιχνίδι στην παράταση και ο Βετούλας αποφάσισε να μην ξαναβάλει τον Τολιόπουλο μέσα και έτσι ο Χότζ, ο Γούντμπερι και ο Φιγκερόα ήταν αυτοί που τράβηξαν κουπί στην παράταση και οδήγησαν την ομάδα στη νίκη.

ΑΥΤΗ Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ… ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΣΕ 2^η ΜΟΙΡΑ

Όχι ότι έθελξαν οι 2 ομάδες με την απόδοση τους αλλά για ένα τόσο αδιάφορο παιχνίδι μάλλον οι παίκτες και των 2 ομάδων μας εξέπληξαν με την διάθεση που έδειξαν. Ωστόσο για ακόμη μια φορά είδαμε την ευκολία με την οποία στον ΑΡΗ θυσιάζεται η νίκη για διάφορους λόγους. Αυτή τη φορά ο λόγος ήταν ότι ο Τολιόπουλος αποθεώθηκε και αποχαιρέτησε και θα ήταν κάπως περίεργο μετά από αυτό να τον ξαναέβαζε μέσα ο Βετούλας στα εναπομείναντα 6΄ που κρίθηκε η αναμέτρηση. Όντως θα ήταν περίεργο σε αντίθεση με το αν χάναμε σήμερα που δεν θα ήταν καθόλου περίεργο. Και το πιο πιθανό δεν θα ενοχλούσε και κανέναν πέρα από μερικούς περίεργους και γκρινιάρηδες σαν τον γραφών. Κάπου όμως σε τέτοιες λογικές έχει χαθεί η σπίθα αυτής της ομάδας και αυτό είναι κάτι που δεν χωνεύεται εύκολα.

ΤΟ STANDING OVATION ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΤΕΛΟΣ

Δικαιολογημένη η αποθέωση του Τολιόπουλου από τον κόσμο της ομάδας παρά την πικρή εξέλιξη της χρονιάς. Πέρσι η ομάδα κατάφερε να μας κάνει κάποιες στιγμές να θυμηθούμε τι εστί ΑΡΗΣ και ο Τολιόπουλος ήταν ο βασικός λόγος που το νιώσαμε έστω και για λίγο. Από την άλλη θα πρέπει να προβληματιστούν οι υπεύθυνοι της ΚΑΕ για το πως το «κάψαμε το χαρτί» Τολιόπουλου με τόση ευκολία και πως με συνοπτικές διαδικασίες οι περσινές φιλοδοξίες κατέληξαν στον φετινό εφιάλτη. Για κάποιες εμμονές, για κάποιες «δημόσιες σχέσεις», για κάποιους προσωπικούς εγωισμούς που για ακόμη μια φορά έβαλαν τον ΑΡΗ σε 2^η μοίρα. Τι πρέπει να αλλάξει; Πολλά πρέπει να αλλάξουν! Το μόνο παρήγορο είναι… ότι χειρότερα δεν γίνεται.

Τη νίκη γοήτρου πήρε ο ΑΡΗΣ μας στην άνευ βαθμολογικής σημασίας αναμέτρηση στη Ρόδο παίρνοντας την άτυπη ρεβάνς από την ήττα του πρώτου γύρου των play out. Διαστημικός Τολιόπουλος, θύμισε τον παίκτη που θαύμασε την περσινή σεζόν ολόκληρη η Ελλάδα(και όχι μόνο) και ήταν αναμφίβολα ο MVP του σημερινού αγώνα.

ΧΩΡΙΣ ΠΙΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

Με τις 2 ομάδες να μην δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο στην άμυνα, οι επιθέσεις ήταν αυτές που είχαν τον πρώτο λόγο και για τις 2 ομάδες. Αν και δεν ξεκινήσαμε καλά στα πρώτα λεπτά αλλά όσο κυλούσε ο χρόνος ο ΑΡΗΣ έβρισκε τα πατήματα του και με τους Χότζ και Τολιόπουλο να τραβάνε την ομάδα επιθετικά έκλεισαν το πρώτο δεκάλεπτο στο +3(16-19). Με την ομάδα να έχει βρει ρυθμό στην επίθεση, να έχει κερδίσει κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ και να κυνηγάει κάθε ευκαιρία για να χτυπήσει στον αιφνιδιασμό ο ΑΡΗΣ στο 2^ο δεκάλεπτο πάτησε γκάζι φθάνοντας και στο +13. Στο ξεκίνημα όμως του Β ημιχρόνου φρόντισε να μας υπενθυμίσει πως καταλήξαμε σε αυτή τη σειρά αγώνων. Μέσα σε 4’ περίπου κατάφερε να απωλέσει την διψήφια διαφορά που είχε και να βρεθεί πίσω στο σκορ.

ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΖΑΚΣΟΝ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ ΑΣΣΟ

Ο Τζάκσον ήταν αυτός από πλευράς Κολοσσού που αδυνατούσαμε να περιορίσουμε με αποτέλεσμα να φορτώσει το καλάθι μας με 30 πόντους, μετατρέποντας το παιχνίδι σε ντέρμπι. Απέναντι του όμως είχε τον Βασίλη Τολίοπουλο σε μια από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις στην καριέρα του και αυτός ήταν που έκρινε τον νικητή της αναμέτρησης. Όταν μάλιστα βρήκε και τις βοήθειες που ήθελε από τον Μποχωρίδη και τους υπόλοιπους ο ΑΡΗΣ συνήλθε, πήρε μια διαφορά 8 πόντων και κατάφερε να την προφυλάξει έως και το τέλος.

Ο ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

Προφανώς και οι χαλαρές άμυνες έπαιξαν τον ρόλο τους αλλά μάλλον περισσότερο έχει να κάνει με την ψυχολογία του ίδιου του παίκτη. Αυτόν τον Τολιόπουλο περιμέναμε να δούμε φέτος και δυστυχώς με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν τον είδαμε ποτέ. Σίγουρα σε μια χρονιά όλο λάθη κανείς δεν μένει ανεπηρέαστος αλλά από τον Τολιόπουλο περιμέναμε κάτι το διαφορετικό. Βιάστηκε και ο ίδιος να πετάξει λευκή πετσέτα όπως δυστυχώς έκανε ολόκληρος ο μπασκετικός ΑΡΗΣ. Δεν τον διαχειριστήκαμε σωστά; Δεν ήταν αυτός που νομίζαμε; Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει με βεβαιότητα. Σίγουρα όμως θα θυμόμαστε εμφανίσεις σαν τις σημερινές.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Στην προτελευταία(?) του παράσταση με την φανέλα του ΑΡΗ μας, ο Βασίλης Τολιόπουλος μας υπενθύμισε γιατί έγινε τόσος ντόρος γύρω από το όνομα του και με 35 πόντους οδήγησε τον ΑΡΗ σε μια νίκη άνευ ουσίας στη Ρόδο. Κάτι τέτοιες εμφανίσεις αναμέναμε από το περασμένο καλοκαίρι να δούμε από τον Βασίλη φλετις, η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ διαφορετική και σκληρή. Όπως σκληρό είναι να βλέπουμε τον ΑΡΗ στα play out ανεξαρτήτως αποτελέσματος. 

Σημαντική νίκη κόντρα στον Πανιώνιο που του επιτρέπει να κοιτάει ψηλότερα πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στο «καμίνι» του Παλέ,  επιβεβαιώνοντας ότι η ομάδα έχει αλλάξει σελίδα!  Με 5 παίκτες διψήφιους και τον Κούπερ να μένει στους 6 αλλά να μοιράζει 6 ασίστ ο ΑΡΗΣ σήμερα έδειξε ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο. Είναι φανερό ότι ο νέος προπονητής έχει βάλει τη σφραγίδα του, η ομάδα κερδίζει και ο κόσμος ύστερα από καιρό ξαναγουστάρει όπως έκανε με τόση θέρμη σήμερα!

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ

Αρκετά ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι με τους Γουίλις και τον Φιγκερόα να σκοράρουν με κάθε ευκαιρία και τον Κούπερ να τροφοδοτεί αποτελεσματικά τον Ρόμπερτς. Το 24-17 ναι μεν αποτύπωνε το πόσο δυνατά είχε μπει η ομάδα αλλά από την άλλη υπήρχαν κάμποσα θεματάκια που δεν έβρισκαν λύση όσο κυλούσε ο χρόνος. Από την μια ο Μπράουν που έμοιαζε ασταμάτητος από την άλλη τα πολλά χαμένα ριμπάουντ που επέτρεπε στους παίκτες του Πανιωνίου να σκοράρουν με δεύτερες ευκαιρίες από το πουθενά. Αρωγός στην αντίσταση του Πανιωνίου ήταν και οι 3 διαιτητές με προκλητικά σφυρίγματα που επέτρεψαν τους αντιπάλους μας να προσπεράσουν στο σκορ.

ΑΝΤΛΗΣΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ

Το ξεκίνημα του Β ημιχρόνου βρήκε τις 2 ομάδες να πηγαίνουν πόντο πόντο. Φαινόταν όμως ότι ψάχναμε το ξέσπασμα για να ξεφύγουμε στο σκορ. Ξέσπασμα που το βρήκε βελτιώνοντας την άμυνα και τα ριμπάουντ και προσθέτοντας και άλλους παίκτες στην εξίσωση της επίθεσης. Ο Ρόμπερτς βελτιώθηκε αισθητά μέσα στο παιχνίδι, ο Γουίλις έγινε πιο απλός και ουσιαστικός και ο Γούντμπερι παρέδιδε μαθήματα σε άμυνα και επίθεση με κάθε ευκαιρία.  Όλα αυτά έδωσαν την ευκαιρία και στον Τολιόπουλο να βρει ρυθμό και να σκοτώσει με τα σουτ του τον Πανιώνιο!  Το +14 επτά λεπτά πριν το τέλος σε συνδυασμό με τον ρυθμό που είχαν βρει οι παίκτες σε έπειθαν ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε και την διαφορά. Οι πολλές κακές επιλογές όμως στην επίθεση στα τελευταία λεπτά επέτρεψαν τον Πανιώνιο να μειώσει και να πιστέψει ότι μπορεί να ισοφαρίσει. Ευτυχώς έστω και στο τέλος υπήρξε η ελάχιστη ψυχραιμία που χρειαζόταν και φθάσαμε στη νίκη.

ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΤΕΥΧΘΗ

Μέσα σε ελάχιστα λεπτά είχε εξηγήσει καθαρά μπασκετικά με τον πλέον απλοϊκό τρόπο ο Λάζαρος Παπαδόπουλος τα λάθη του Καστρίτη που είχαν χαντακώσει την ομάδα. Ήρθε και ο νέος προπονητής για να σου δείξει ότι απλά έπρεπε να «ξηλωθούν» οι εμμονές και τα επαναλαμβανόμενα λάθη ώστε ο ΑΡΗΣ να βρει τον δρόμο του. Ακόμη και όταν δεν παίζεις άμυνα μπορείς να είσαι λιγότερο κακός από το να κάνεις αχρείαστο φάουλ στον αντίπαλο ψηλό στο κέντρο. Μπορείς απλά περιορίζοντας το ροτέισον να μοιράσεις επί της ουσίας ρόλους στην ομάδα. Μπορείς να περιορίσεις τον χρόνο που παίζουν μαζί Κούπερ και Τολιόπουλος και να δώσεις περισσότερες αρμοδιότητες στον Γούντμπερι και στον Μποχωρίδη. Μπορείς να αξιοποιήσεις καλύτερα τον Ρόμπερτς και να βάλεις στο παιχνίδι και τον Φιγκερόα. Μπορείς να κυκλοφορήσεις καλύτερα την μπάλα και να βρεις πολλά περισσότερα ελεύθερα σουτ όπως έκανες σήμερα. Μπορείς  να μην βάλεις καθόλου τον Χότζ αν απλά παραδεχθείς ότι είναι «τρύπα» σε άμυνα και επίθεση. Με λίγα λόγια μπορείς ξεκινώντας από τα απλά βασικά να φθάσεις σε ένα ικανοποιητικό σημείο όπως έδειξε ότι έχει φθάσει ο ΑΡΗΣ σήμερα.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΡΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Είχε πλάνο, είχε πάθος, είχε ουσία σε κάθε κίνηση του μέσα στο γήπεδο είτε του έβγαινε η φάση είτε όχι. Η ομάδα υπό την καθοδήγηση του Βετούλα δείχνει να αποκτά αγωνιστική ταυτότητα και μπορεί πλέον να ελπίζει στη διάσωση μιας εντελώς αποτυχημένης σεζόν. Ο κόσμος επέστρεψε μαζικά στο γήπεδο, έγινε ένα με την ομάδα και θυμηθήκαμε όλοι μαζί πόσο γουστάρουμε να βλέπουμε τον ΑΡΗ να παίζει μπάσκετ και να κερδίζει! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Το είχαμε τονίσει την Τετάρτη ότι το πρόβλημα δεν είναι οι τιμές του εισιτηρίου και σήμερα αυτό φάνηκε ξεκάθαρα. Μακάρι να συνεχίσει να μας «ζεσταίνει» η ομάδα και το Παλέ από εδώ και πέρα να είναι ξανά μόνιμα σε τέτοιους ρυθμούς.

ΥΓ2. 3 εβδομάδες είναι αρκετός χρόνος για να βρεις έναν παίκτη που να σου κάνει, ικανό να βοηθήσει την ομάδα.

Σημαντική νίκη πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στο Μαρούσι σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα με τον ΑΡΗ μας αυτή τη φορά να κάνει την ανατροπή από το -11 και να καταφέρνει να φεύγει με το διπλό!  Καθοριστικός ο Τολιόπουλος στο 4ο δεκάλεπτο, θύμισε κάτι από τον killer της περσινής περιόδου αν και δεν ξεκίνησε καθόλου καλά στο παιχνίδι. Περισσότερο ψύχραιμος και υπομονετικός ο ΑΡΗΣ υπό την καθοδήγηση του Βετούλα μοιάζει να βρίσκει την ηρεμία του και να χτίζει έστω και με αργούς ρυθμούς μια αγωνιστική ταυτότητα.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Δεν έχασε χρόνο ο ΑΡΗΣ μας και με το που πάτησε στο παρκέ ξεκίνησε να ξεδιπλώνει τις αδυναμίες του κοντά στο καλάθι. Ο Λαντζεβάιν έκανε πάρτι με την άμυνα του Ρόμπερτς αλλά και την απάθεια όλων στα ριμπάουντ. Οι αντίπαλοι μας όποτε ήθελαν έμπαιναν και σκόραραν χωρίς να βρίσκουν αντίσταση, με τα μακρινά σουτ και το επιθετικό κρεσέντο του Γουίλις να είναι αυτό που δεν επέτρεπε στο Μαρούσι να ξεφύγει στο σκορ.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Όσο συνεχιζόταν η αδυναμία μας στην άμυνα και στα ριμπάουντ η επίθεση ήταν αυτή που μας κρατούσε. Μποχωρίδης, Γούντμπερι και Κούπερ πήραν την σκυτάλη από τον Γουίλις και κρατούσαν την ομάδα μέσα στο παιχνίδι. Όταν όμως ο Χάρελ πήρε μπρος και το τραγικό στα τρίποντα Μαρούσι βρήκε και 2-3 εύστοχα η διαφορά πήγε στο -11. ΄Ένα σημείο στο παιχνίδι περίπου 12’ πριν το τέλος με την εικόνα των 2 ομάδων να μοιάζει εκ διαμέτρου αντίθετη. Από την μια το Μαρούσι να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα και να βελτιώνεται και από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας να μοιάζει ανήμπορος να αντιδράσει.

ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Κούπερ, Γκιουζέλης και Τολιόπουλος με τη σειρά ήταν οι παίκτες που οδήγησαν στην ανατροπή του -11 όταν όλα έμοιαζαν χαμένα. Κάτι που όπως φάνηκε αιφνιδίασε τους αντιπάλους μας που πίστευαν ότι είχαν «κλειδώσει» τη νίκη με αποτέλεσμα στα τελευταία λεπτά με το που προσπεράσαμε να βγάζουν το χειρότερο πρόσωπο τους. Αντιθέτως η ομάδα μας πήρε τα πάνω της με πρώτο και καλύτερο τον Τολιόπουλο που θύμισε τον περσινό παίκτη που δεν αποδεχόταν ποτέ την ήττα. Με μεγάλα σουτ και ωραίες ασιστ στους συμπαίκτες του ήταν από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες αυτής της νίκης.

ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ

Δεν έχουμε κανά καημό να ασχολούμαστε με τον Καστρίτη τώρα που είναι παρελθόν αλλά ο κόουτς πέρα από τα όποια λάθη του, περνούσε και τον εκνευρισμό του στους παίκτες κατά την διάρκεια των αγώνων. Έναν εκνευρισμό που ιδιαίτερα όταν πηγαίναμε στα κρίσιμα η ομάδα έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο και έχανε τις νίκες μέσα από τα χέρια της. Σήμερα ο ΑΡΗΣ απέφυγε τα λάθη των προηγούμενων παιχνιδιών που κρίθηκαν στον πόντο, δεν πήγε σε βιαστικές επιλογές, έπαιξε με τον χρόνο, ήταν εύστοχος στις βολές και δεν επέτρεψε στους αντιπάλους μας να διεκδικήσουν την νίκη. Είδαμε τον Γκιουζέλη για 2^ο συνεχόμενο παιχνίδι να είναι επιδραστικός και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Τον Κούπερ να τραβάει φρένο και να σκέφτεται περισσότερο τις επιλογές του. Τον Γουίλις να βάζει στοπ στα λάθη του και τον Τολιόπουλο από εκεί που έμοιαζε αδιάφορος να ξυπνάει το θηρίο μέσα του. Μαζί με τους Γούντμπερι, Μποχωρίδη  και Χατζηδάκη να κάνουν πολύ βρώμικη δουλειά και να συνεισφέρουν ποικιλοτρόπως στο παιχνίδι. Ξεκάθαρα όλες αυτές οι μικρές αλλαγές σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο φέρνουν την υπογραφή του Βετούλα. Όχι γιατί πρόλαβε μέσα σε λίγες ημέρες να «χτίσει» κάτι καινούργιο αλλά μπόρεσε να «γκρεμίσει» αρκετές εμμονές του πρώην κόουτς που είχαν εγκλωβίσει την ομάδα όπως η άμυνα. Ναι και σήμερα ο ΑΡΗΣ ήταν στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα κακός στην άμυνα. Ήταν όμως απλά κακός… και όχι αυτοκαταστροφικός με πολλά αχρείαστα φάουλ, σπατάλη ενέργειας και βολές δώρο στον αντίπαλο. Ακόμη και στην επίθεση προσπαθεί η ομάδα να κυκλοφορήσει την μπάλα και όχι από την αρχή μέχρι το τέλος η μπάλα να είναι στα χέρια του Κούπερ ή του Τολιόπουλου που θα πάρουν τελικά και το σουτ. Μέχρι και τους ψηλούς προσπαθούμε να βάλουμε στο παιχνίδι παρόλο που ακόμη δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.  

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Αυτή τη φορά η ομάδα τα κατάφερε! Επέστρεψε από το -11 σε ένα χρονικό σημείο όπου έδειχναν όλα χαμένα, πήρε το προβάδισμα και στο τέλος έδειξε την απαραίτητη ψυχραιμία ώστε να αποφύγει το χαρακίρι όπως τις προηγούμενες φορές. Βελτιωμένη η ομάδα αν και έμοιαζε σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού να παλεύει κόντρα στον κακό της εαυτό.  Πλέον με αυτή τη νίκη μπορεί ο ΑΡΗΣ να ανασάνει με ανακούφιση και να δει τη συνέχεια του πρωταθλήματος με λιγότερο άγχος. Και που ξέρεις; Αν κερδίσεις το Πανιώνιο και έρθουν και κάποια βολικά  αποτελέσματα ίσως ξαφνικά να αποκτήσουμε και ένα ενδιαφέρον για τη συνέχεια πέρα από την αποφυγή των χειρότερων σεναρίων.

ΥΓ. ΑΛΚΗ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ

Το υποψιαζόμασταν, μετά το παιχνίδι στο Αμβούργο το αναμέναμε και τελικά το παρακολουθήσαμε. Έτσι απλά διαδικαστικά ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση με τον Πανιώνιο με την ομάδα μας να επιβεβαιώνει το αναμενόμενο και να χάνει εύκολα. Με τους απόντες(συν τον Ντε Τζούλιους) στριμωγμένους στην περιφέρεια και την πλειοψηφία των παρόντων στα χαμένα η βαριά ήττα ήταν αναπόφευκτη όσο και αν πάλευε ο Τολιόπουλος. Υπεραμύνθηκε των παικτών του ο Καστρίτης για ακόμη μια φορά.

ΕΝΑ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ

Με τον Λαζέφσκι και τον Τολιόπουλο να μπαίνουν φουριόζοι στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ άντεξε στην αρχική πίεση του Πανιωνίου και κατάφερε να μείνει κοντά στο σκορ στο πρώτο δεκάλεπτο. Τα προβλήματα στα ριμπάουντ και στην άμυνα ήταν εμφανείς από την αρχή αλλά η άμυνα ζώνης ως ένα σημείο λειτούργησε ευεργετικά.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Παραδόξως χωρίς ο ΑΡΗΣ να κάνει κάτι το ιδιαίτερο κατάφερνε να μένει κοντά στο σκορ. Με το που άρχισε όμως ο Πανιώνιος να προσαρμόζει καλύτερα την άμυνα του πάνω στον Τολιόπουλο και να ευστοχεί και σε κάποια μακρινά σουτ η εικόνα άλλαξε. Το +18 λίγο πριν το ημίχρονο ήταν αρκετό όπως φάνηκε και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του συγκινητικού και σήμερα Τολιόπουλου που προς στιγμή έριξε τη διαφορά στο -9 το τελικό 79-62 αντικατοπτρίζει τον αγώνα που παρακολουθήσαμε.

ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

Κανείς δεν εξεπλάγη από το πρόσωπο που έδειξε ο ΑΡΗΣ και σήμερα. Σίγουρα κάποιος αφελής αμπάσκετος θα περίμενε η ομάδα έστω σε έναν ελάχιστο βαθμό να έχει μάθει να ζει με αυτές τις απουσίες αλλά όχι… Ότι είδαμε στη Γερμανία είδαμε και κόντρα στον Πανιώνιο. Έναν Τολιόπουλο να παλεύει με όλες τις δυνάμεις του, κάποιες εκλάμψεις του Λαζέφσκι αντίστοιχες του Χότζ στο Αμβούργο και μετά το απόλυτο χάος. Θα μπορούσε ο ΑΡΗΣ να δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο που να θυμίζει επαγγελματική ομάδα; Ναι, κάποιος «κακοπροαίρετος» θα μπορούσε να πει ότι οι ψηλοί και ο Χότζ θα έπρεπε να είχαν δώσει κάτι παραπάνω. Αν όμως δεν είσαι πολέμιος της διοίκησης και του Γ.Καστρίτη τότε θα πρέπει απλά να αποδεχθείς ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά. Όπως φυσιολογικό είναι να αναρωτιέσαι γιατί ο Καζαμίας δεν αποτελεί μέρος του ροτέισον του φετινού ΑΡΗ από την στιγμή που αποχώρησε ο Φίλιος. Τι όχι;

ΕΙΚΟΝΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

Όχι δεν είναι ότι η ομάδα δεν πήρε φορολογική ενημερότητα και δεν μπόρεσε να εκδώσει δελτία. Όχι δεν σκάσανε καμιά δεκαριά προσφυγές και οι μισοί παίκτες έχουν ήδη αποχωρήσει. Όχι δεν είναι μια ακέφαλη διοικητικά ομάδα που «τρέχει» από κάποιους οργανωμένους(και μη) οπαδούς που βγήκαν μπροστά ηρωικά για να σώσουν ότι σώζεται από τη χρονιά. Είναι ο ΑΡΗΣ που πέρσι έβαλε τις βάσεις και φέτος πάει για τα καλύτερα σύμφωνα με το σκλογκαν των διαρκείας.  Είναι ο ΑΡΗΣ της «ατυχίας» και της «διαδικασίας» και όσο συνεχίζει ο Καστρίτης(και η διοίκηση) να αρνείται την πραγματικότητα τόσο θα συνεχίζεται και η αγωνιστική κατρακύλα. Εκτός φυσικά και αν ο στόχος είναι να πιάσουμε πάτο για να αποθεώσουμε  στη συνέχεια την προσπάθεια της επανόδου. Συνέλθετε!

ΥΓ. Υπομονή, ο Δεκέμβρης πλησιάζει, το ταμείο στο τέλος και τέτοια.

ΥΓ2. Επειδή πολύ κουβέντα για το νοικοκυριό στα οικονομικά και την προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης που συνεχίζεται καλό είναι οι «σοφοί» να βάλουν κάτω τα νούμερα και να δουν πόσα σπαταλούνται σε «εξυπηρετήσεις» μανατζερικών γραφείων και πόσο στοιχίζουν αυτές στην μείωση προσέλευσης του κόσμου και των εισιτηρίων «πόρτας». Και αυτά λεφτά είναι…

ΥΓ3. Για τους ποδοσφαιρικούς που δεν νιώθουν μπασκετικά θα προσπαθήσω να το μεταφράσω. Είναι σαν στην ίδια καλοκαιρινή περίοδο που αποχωρούν Γκάμα, Σάσα, Ματίγια, Πάλμα, Λάρσον, Ντιγκινί. Γιουνές να έρχονται για αντικαταστάτες τους ως καλύτεροι με υψηλότερα συμβόλαια οι Μήτρογλου, Ντουάρτε, Ζερβίνιο, Αηδόνης, Ντιόπ, Κάρλσον, Χριστοδουλόπουλος και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου ο Παναγίδης,  ο Αγοραστός και ο Δεληζήσης να φαίνονται πιο αξιόπιστες επιλογές! Να χάνεις από ομάδες όπως ο Πανσερραϊκός και ο Λεβαδαδειακός όμως και να έχεις και τον Μορόν στην ομάδα πρώτο σκόρερ στην σούπερλιγδα! Και να σου κουνάνε το δάχτυλο που έχεις απογοητευτεί και δεν αποθεώνεις την προσπάθεια και όλους όσους έχουν συμμετοχή σε αυτή!

Το πάλεψε…  ο ΑΡΗΣ μας να κερδίσει το Μαρούσι που ήταν καλύτερο στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά στο φινάλε δεν του βγήκαν τα σουτ και γνώρισε την ήττα. Σχεδόν μόνος πάλευε ο Τολιόπουλος στην επίθεση την ίδια στιγμή που ο Ραντούλιτσα και οι υπόλοιποι του Αμαρουσίου έσπαγαν πλάκα κάτω από το καλάθι μας σκοράροντας με ευκολία και μαζεύοντας και 17 επιθετικά ριμπάουντ. Σε απόγνωση ο κόσμος που αδυνατεί να κατανοήσει τον τρόπο διαχείρισης των θεμάτων της ομάδας από τον προπονητή και την διοίκηση.

ΜΠΗΚΕ ΜΕ ΟΡΜΗ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΡΑΚΑΡΕ

Ενθαρρυντικό ήταν το ξεκίνημα για τον ΑΡΗ μας με τον Μπάνκς να αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη δείχνοντας ορεξάτος και προσφέροντας λύσεις στην επίθεση. Στην άμυνα όμως τα προβλήματα δεν κρυβόντουσαν και πέρα από την αδυναμία στο μαρκάρισμα του Ραντούλιτσα είχαμε και το γνωστό θέμα με τα ριμπάουντ. Και όταν ξεχνάς άμυνα και ριμπάουντ και ελπίζεις μόνο στην επίθεση εκεί όπου ο ένας εκ των 2 βασικών σου σκόρερ έχει αποχωρήσει και ο τρίτος κατά σειρά είναι τραυματίας τότε όταν θα ζορίσουν τα πράγματα στην επίθεση το πρόβλημα θα είναι τεράστιο. Μόλις 5΄ είχε ο ΑΡΗΣ ρυθμό και ξαφνικά σαν να έπεσε ο διακόπτης και η ομάδα έχασε κάθε επαφή με το αντίπαλο καλάθι. Το 8-8 έγινε 10-24 και όλα έδειχναν δυσοίωνα.

ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ ΠΑΛΕΨΑΝ ΑΛΛΑ ΩΣ ΕΚΕΙ

Ο χρόνος περνούσε, η εικόνα δεν άλλαζε. Ο ΑΡΗΣ με αίμα και ιδρώτα πετύχαινε πόντους ώστε να μην χάνει την επαφή με το σκορ, το Μαρούσι όμως είχε ολοένα και περισσότερες απαντήσεις. Ακόμη και όταν αποφασίσαμε να παίξουμε πιο σκληρή άμυνα, κλέψαμε μπάλες και φέραμε το παιχνίδι στα ίσια χάρη στο πείσμα του Τολιόπουλου και τις βοήθειες του Γούντμπερι και του Μποχωρίδη πάλι η ομάδα δεν σε έπειθε ότι θα τα καταφέρει. Ακόμη και αν είχες προσπεράσει στο σκορ στα τελευταία λεπτά.  Φαινόταν ότι για να κερδίσεις η μοναδική σου επιλογή θα ήταν και σήμερα κάποια τρελά σουτ του Τολιόπουλου που δυστυχώς όπως και με τη Βαλένθια δεν βρήκαν στόχο.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ  ΣΤΙΣ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ

Το Μαρούσι δεν ήταν καλύτερο λόγω κάποιων τυχερών μακρινών σουτ ή χάρη στις ατομικές επιδόσεις ενός ή δύο παικτών αλλά γιατί σαν σύνολο έπαιζε πιο ορθολογικά και είχε περισσότερες λύσεις. Ακόμη και όταν έπαιζε με τους νεαρούς Καρακώστα, Τανούλη και τον γερασμένο όπως μας έλεγαν Ραντούλιτσα έδειχνε να πατάει πολύ καλύτερα από εμάς που όταν δεν έπαιζε ο Τολιόπουλος υπήρχε πρόβλημα. Και πως να μην υπάρχει πρόβλημα όταν ακόμη και σήμερα περιμένεις τον Χότζ και τον Λαζέφσκι να ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν; Κάτι ανάλογο ισχύει και με τον Μπάνκς. Το βλέπουμε, το γνωρίζουμε, το έχει(?) παραδεχθεί και ο Καστρίτης και όμως δεν βλέπουμε την παραμικρή αλλαγή. Ούτε στην αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών, ούτε στον τρόπο διαχείρισης τους από τον Καστρίτη. Και από την στιγμή που ο κόουτς και η διοίκηση λειτουργούν σαν να μην τρέχει τίποτα, δεν έχουν προβεί σε καμία ουσιαστική κίνηση ενίσχυσης και δηλώνουν με κάθε ευκαιρία ικανοποιημένοι τότε πως να περιμένουμε άραγε κάτι διαφορετικό από τους παίκτες μας; Κρίμα πάντως γιατί θα μπορούσε αυτή την προβληματική περίοδο να τη διαχειριζόταν πιο εύκολα μέσα από νίκες παρά με πικρές εντός έδρας σαν την σημερινή.

ΗΤΤΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ …ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

Ήττα πισωγύρισμα για τον ΑΡΗ μας απέναντι στο Μαρούσι που παρουσιάστηκε διαβασμένο και ετοιμοπόλεμο σε αντίθεση με εμάς που παραμείναμε σταθεροί στα προβλήματα μας. Προσπάθησαν τα παιδιά…  στο τέλος όμως όπως και με τη Βαλένθια τα μεγάλα σουτ δεν μπήκαν και ήρθε η ήττα στις λεπτομέρειες. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αποχώρησε ο ΝτεΤζούλιους, έλειπε ο Νόλεϊ, ο Χότζ και ο Λαζέσφκι προέρχονται από τραυματισμό, οι Μπάνκ και Ρόμπερτς θέλουν τον χρόνο τους για να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και φυσικά πάνω από όλα ας μην ξεχνάμε ότι τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά.  

ΥΓ. Πριν 2 εβδομάδες περίπου αποκτήθηκε ο Άνταμς που έκρινε την αναμέτρηση. Τελικά υπάρχουν παίκτες στον πλανήτη Γη; Γιατί από αυτά που ακούμε και διαβάζουμε στο τέλος θα πεισθούμε ότι όλο και όλο 4-5 γκαρντ είναι διαθέσιμα στην αγορά τα οποία δεν είναι για το δικό μας πορτοφόλι.

ΥΓ2. Και πέρσι χάσαμε από το Μαρούσι μέσα στην έδρα μας, σε εκείνες τις 2 «κολλητές» εντός έδρας ήττες παρέα με τον Κολοσσό. Ε και; Ούτε τότε συγκινήθηκε κανείς, ούτε και τώρα.

ΥΓ3. Είναι μέρος της διαδικασίας. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Με όπλο την σκληρή του άμυνα προσπάθησε ο ΑΡΗΣ μας να καλύψει το κενό του ΝτεΤζούλιους, το πάλεψε, έφθασε κοντά στη νίκη, στο τέλος όμως η Βαλένθια βρήκε τις λύσεις και κατάφερε να φύγει με το διπλό. Το πάλεψαν όσο μπορούσαν οι παίκτες του Καστρίτη και παρά την δυστοκία στην επίθεση δεν εγκατέλειψαν ποτέ την μάχη. Ζεστό χειροκρότημα στο φινάλε παρά την ήττα, με τον κόσμο της ομάδας να αναγνωρίζει την προσπάθεια.

ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Με την απουσία του ΝτεΤζούλιους να είναι ορατή από το ξεκίνημα του αγώνα ο Γ.Καστρίτης έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην άμυνα με τους παίκτες του να ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την αποστολή. Στην επίθεση ο Τολιόπουλος παίζοντας αρκετά ώριμα, διάβαζε την αντίπαλη άμυνα και προτιμούσε να χτυπάει από κοντά παρά έξω από τα 6.75 . Τα χαμένα όμως ριμπάουντ και τα ελεύθερα μακρινά σουτ των Ισπανών ήταν αυτά που έδωσαν στην Βαλένθια το προβάδισμα. Ένα προβάδισμα που με κάθε ευκαιρία η ομάδα μας το αμφισβητούσε αν και ήταν φανερό ότι με το που άνοιγε η ψαλίδα στη διαφορά θα ήταν πολύ δύσκολο για να γίνει η ανατροπή. Και αυτή η δυσκολία είχε να κάνει κυρίως με την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι όπου ο Μπάνκς και πάλι ήταν «εκτός» παιχνιδιού και ο Ρόμπερτς αν και πάλευε έμοιαζε λίγος.

ΜΕ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Το ημίχρονο έκλεισε στο -2 και  αυτό από μόνο του ήταν αρκετό ώστε να κάνει όλους στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να πιστέψουν ότι στο τέλος θα μπορούσαμε να πάρουμε τη νίκη. Τίποτα όμως δεν άλλαξε στο Β ημίχρονο με τους Ισπανούς να βρίσκουν λύσεις εκμεταλλευόμενοι τις δεύτερες ευκαιρίες χάρη στα πολλά επιθετικά ριμπάουντ που με ευκολία μάζευαν.  Η αντίδραση του ΑΡΗ ήταν τα ηρωικά καλάθια του Τολιόπουλου αλλά και του Γούντμπερι που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, παίζοντας τρομερή άμυνα, παλεύοντας σε κάθε ριμπάουντ και σκοράροντας με προσωπικές ενέργειες. Το 44-54 στο ξεκίνημα της 4^ης περιόδου έγινε 57-57 περίπου 2’ με τις δύο ομάδες να ζορίζονται πάρα πολύ να σκοράρουν και να τα δίνουν όλα στην άμυνα.

ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΥΤ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Όσο κοντά και αν έφθασε στη νίκη η ομάδα προσπερνώντας τα χαμένα ριμπάουντ, τα φθηνά λάθη και την έλλειψη λύσεων στην επίθεση στο τέλος όμως για να κερδίσει χρειαζόταν τα μεγάλα σουτ. Χότζ(2 φορές) και Τολιόπουλος(4 φορές) προσπάθησαν να σκοράρουν από μακριά  για να αλλάξουν τα δεδομένα χωρίς όμως επιτυχία. Η Βαλένθια εκμεταλλεύτηκε τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ και το σπρώξιμο της διαιτησίας και πήρε τη νίκη που ήθελε.

ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

Δεδομένων των συνθηκών και της δυναμικής του αντιπάλου ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν πάρα πολύ καλός. Ιδιαίτερα στην άμυνα όσο περνούσε ο χρόνος προσαρμοζόταν, διορθωνόταν και γινόταν ολοένα και πιο απροσπέλαστος. Οι Ισπανοί που είχαν έναν μ.ο. κοντά στους 100 πόντους σήμερα περιορίστηκαν στους 63 πόντους και αυτό λέει πολλά για την απόδοση μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο όμως. Όπως και κόντρα στο Περιστέρι όπου είχαμε την απουσία του Νόλεϊ αλλά και σήμερα όπου προστέθηκε αυτή του ΝτεΤζούλιους ο Καστρίτης αναγκάστηκε να περιορίσει το ροτέισον και να μοιράσει τον χρόνο διαφορετικά. Οι πολλές αλλαγές περιορίστηκαν,  παίκτες που αγωνιζόντουσαν δεκάλεπτα σπασμένα σε δίλεπτα… πήραν πιο φυσιολογικές ευκαιρίες και αυτό φάνηκε πάνω στο παρκέ. Ο Γούντμπερι κάθε δευτερόλεπτο που έμενε στο παρκέ γέμιζε με αυτοπεποίθηση, παρόλο που ιδίως στην επίθεση δεν είχε ξεκινήσει καλά. Ενώ και Ρόμπερτς που έμεινε 25’ στο παρκέ αν και δεν εντυπωσίασε είχε όμως μια γεμάτη παρουσία με 12 ριμπάουντ και 10 πόντους. Παρά τα όποια προβλήματα τραυματισμών και την φυγή του ΝτεΤζούλιους ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια δείχνει πιο ομάδα και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μακάρι να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο ο κόουτς γιατί πέρα από τα όποια λάθη στον σχεδιασμό και τους τραυματισμούς και στη κατανομή του χρόνου υπάρχει πρόβλημα από την αρχή της χρονιάς.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΑ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Το πάλεψε όσο μπορούσε ο ΑΡΗΣ απέναντι στη Βαλένθια με τους Ισπανούς όμως να έχουν πολλές περισσότερες λύσεις στην επίθεση αλλά και την απόλυτη κυριαρχία στα ριμπάουντ. Παρά την ήττα όμως η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα έδειξε αυτό το μαχητικό πρόσωπο που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια και αυτό οδήγησε στο αυθόρμητο χειροκρότημα του κόσμου με τη λήξη του αγώνα. Πλέον θα πρέπει με ψυχραιμία(αλλά και ταχύτητα) το τεχνικό τιμ και η διοίκηση να ζυγίσουν τις σκέψεις τους και να προχωρήσουν στις απαραίτητες κινήσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να μην συνεχίσει να αγωνίζεται με μειονέκτημα κυνηγώντας την υπέρβαση σε κάθε παιχνίδι. Περιφερειακός θα είναι; ψηλός θα είναι; Ότι και αν είναι… η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση.

Σημαντική νίκη(που δεν την περιμέναμε) πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στη Γαλλία όπου επικράτησε της περσινής φιναλίστ του θεσμού Μπούργκ με 88-91 σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα και σχεδόν 2.5 ωρών… λόγω των 3 διαιτητών και της γραμματείας που τα έκαναν όλα μπάχαλο. Οι 21 πόντοι του Τολιόπουλου έκαναν την διαφορά αλλά η πολυφωνία στην επίθεση και οι μάχες στην άμυνα έβαλαν τις βάσεις της νίκης. Μια νίκη που δίνει νέο ενδιαφέρον στη βαθμολογία του ομίλου και ελπίδες για πρόκριση.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ

Δεν ήταν το γρήγορο προβάδισμα των 5 πόντων που διατηρήθηκε σχεδόν μέχρι το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Ο ΑΡΗΣ έδειχνε από νωρίς να πατάει γερά στα πόδια του και να βάζει δύσκολα στους Γάλλους. Έπαιζε δυνατή άμυνα και έβρισκε λύσεις στην επίθεση σχεδόν από όποιον πατούσε παρκέ.  Γούντμπερι, Ντετζούλιους και Μπάνκς έκαναν την καλή αρχή με τους Μποχωρίδη και Χατζηδάκη να έρχονται από τον πάγκο και να τη συνεχίζουν.  Και όταν πέρασε και ο Τολιόπουλος και άρχισε να πυροβολεί έξω από τα 6.75 η ομάδα άρχισε να σε πείθει ότι δεν πήγε στη Γαλλία για τουρισμό αλλά για να πάρει μια πολύτιμη νίκη.

ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΑΝΤΕΞΕ

Οι Γάλλοι αν και έβρισκαν εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι μας, στο μακρινό σουτ είχαν θέμα και αυτό έδειχνε να τους επηρεάζει συνολικά. Μάλιστα όταν άρχισε να προσαρμόζεται η άμυνα μας στο παιχνίδι τους κοντά στο καλάθι άρχισαν να αστοχούν ακόμη και στα άχαστα από κάτω. Κάποια στιγμή όπως ήταν λογικό οι Γάλλοι βρήκαν κάποια μακρινά σουτ, προσπέρασαν στο σκορ αλλά πάντα ο ΑΡΗΣ είτε με τον Τολιόπουλο, είτε με τον Χότζ, είτε με τον Ντετζούλιους είχε τις απαντήσεις. Στο τέλος χρειάστηκαν τα μεγάλα σουτ του Τολιόπουλου και του Γούντμπερι αλλά και η ψυχραιμία στις βολές για να έρθει άλλη μια νίκη στις λεπτομέρειες όπως ακριβώς έγινε πριν λίγες ημέρες στη Ρόδο.

ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτό το διπλό μιας και πριν το τζάμπολ λίγοι πίστευαν ότι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε την Μπουργκ. Η ομάδα δεν έπειθε και δεν έδειχνε να διορθώνει τις χτυπητές της αδυναμίες. Αδυναμίες όπως η άμυνα κάτω από το καλάθι όπου και σήμερα ήταν η πληγή μας. Πως ήρθε λοιπόν η νίκη;  Μα γιατί σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού βελτιωθήκαμε αισθητά! Τα ποσοστά στα μακρινά σουτ, τα ριμπάουντ και η μεγαλύτερη ένταση στην άμυνα περιορίζοντας τα αχρείαστα φάουλ. Και όλα αυτά όχι από έναν ή δύο παίκτες αλλά από όλους όσους αγωνίσθηκαν. Πολυφωνία στην επίθεση με 5 διψήφιους και σχεδόν άλλους τόσους να σκοράρουν. Πέρα του Τολιόπουλου είδαμε στα τελευταία κρίσιμα λεπτά τους Γούντμπερι, Νόλεϊ αλλά και τον Χότζ να φωνάζουν παρών. Συμπέρασμα; Η βελτίωση σε ατομικό επίπεδο που δείχνουν οι περισσότεροι παίκτες από παιχνίδι σε παιχνίδι αρχίζει να αλλάζει την εικόνα ολόκληρης της ομάδας και να φέρνει νίκες. Νίκες που θα ερχόντουσαν πολύ πιο εύκολα αν στις θέσεις 4-5 υπήρχε ένας πραγματικά καλός παίκτης για να δώσει λύσεις και όχι όλα αυτά τα ημίμετρα που διαχειρίζεται ο Καστρίτης. Εξακολουθεί πάντως να φαντάζει δύσκολο να βελτιωθεί η άμυνα μας κοντά στο καλάθι με το υπάρχον ρόστερ.

ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ

Με τον Τολιόπουλο να πυροβολεί έξω από τα 6.75 και τον Γούντμπερι να πραγματοποιεί την καλύτερη του εμφάνιση, ο ΑΡΗΣ μας πήρε μια σπουδαία νίκη απέναντι στην Μπούργκ ισοπεδώνοντας όλα τα προγνωστικά!  Πέρα από τα καλά ποσοστά στα μακρινά σουτ, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη ήταν πραγματικοί μαχητές στην άμυνα και στα ριμπάουντ και αυτό έκανε τη διαφορά όταν δεν μας έβγαιναν τα σουτ. 2^η σερί νίκη μετά τη Ρόδο, κόντρα όμως σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο και αυτό λέει πολλά. Αναμένουμε να δούμε ανάλογη εικόνα και το Σάββατο κόντρα στο Περιστέρι. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Σχεδόν 2.5 ώρες κράτησε το παιχνίδι με τους 3 διαιτητές και τη γραμματεία κάπου χαμένους στην μετάφραση να προσπαθούν να ξενερώσουν όσους παρακολουθούσαν το πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι. 

Έσπασε το αρνητικό σερί και ανάσανε  ο ΑΡΗΣ μας στη Λιθουανία όπου επικράτησε της Λιετκαμπέλις με 74-92. Ο Τολιόπουλος θυμήθηκε τις περσινές επιδόσεις του στο Eurocup και φρόντισε να τις ξεπεράσει πετυχαίνοντας ατομικό ρεκόρ πόντων(26) και εύστοχων τρίποντων(6/8)! Ολοκληρωτική εμφάνιση και από τον Μποχωρίδη που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, μαζεύοντας ριμπάουντ, μοιράζοντας ασίστ, κλέβοντας μπάλες και σκοράροντας! Ικανοποίηση για τη νίκη και την εμφάνιση ως ένα βαθμό… μιας και οι παραφωνίες δεν έλειψαν.

ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση και προφανώς το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ σχεδόν σε όλα τα επίσημα παιχνίδια παύει να μας προκαλεί έκπληξη. Ο Μπάνκς τροφοδοτήθηκε, πέτυχε πόντους κοντά στο καλάθι, ο Μαντζούκας μπήκε δυνατά και ο Τολιόπουλος με το που πέρασε στο παιχνίδι έκανε ξεκάθαρο ότι σήμερα θα είναι η βραδιά του. Ο ΑΡΗΣ πήρε κεφάλι στο σκορ και έδειχνε ικανός να το διατηρεί.

ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Μπορεί να υπήρχαν κάποια νεκρά διαστήματα σε άμυνα και ριμπάουντ όπου σε συνδυασμό με τους τραγελαφικούς διαιτητές έδιναν την ευκαιρία στους Λιθουανούς να μένουν κοντά στο σκορ αλλά σε κανένα σημείο της αναμέτρησης δεν έδειχνε ο ΑΡΗΣ να φοβάται. Με τον Τολιόπουλο να σκοράρει ακατάπαυστα, τον Μποχωρίδη να βρίσκεται παντού στην άμυνα και στην επίθεση αλλά  τον Χατζηδάκη να ανταποκρίνεται ιδανικά στο κομμάτι του σέντερ όπου πονούσαμε όλα έγιναν εύκολα. Η διαφορά έφθασε στο +22 τη στιγμή που η Λιετκαμπέλις με 0% στο τρίποντο δεν έδειχνε ικανή να απειλήσει και τα σφυρίγματα των διαιτητών απλά προκαλούσαν γέλιο. Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το παιχνίδι με τον ΑΡΗ να κατακτά την πρώτη του νίκη.

ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ

Σπουδαία η σημερινή εμφάνιση του Τολιόπουλου, επανήλθε για τα καλά στις περσινές του ρυθμίσεις. Και όταν ο Τολιόπουλος είναι on fire συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους. Όπως ακριβώς συνέβη με τον Μποχωρίδη που με 13 πόντους, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 3 κλεψίματα διεκδίκησε με σθένος τον τίτλο του MVP. Πολύ καλός και ο Χατζηδάκης που με 12 πόντους έχοντας απόλυτη ευστοχία αλλά και τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο κάλυψε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα κοντά στο καλάθι.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΝΕ…

Ο ελληνικός κορμός έχει αναβαθμιστεί φέτος και σήμερα ήρθε η πρώτη επιβεβαίωση. Ακόμη και οι Μαντζούκας και Γκιουζέλης είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην πορεία θα ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν. Από την άλλη όταν έχεις 6-7 Αμερικάνους και άλλους 2 στην αναμονή λόγω τραυματισμών περιμένεις να δεις περισσότερα πράγματα και όχι να χρειάζεσαι μια διαστημική εμφάνιση του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη για να κερδίσεις μια ομάδα σαν την Λιετκαμπέλις. Ο Ντε Τζούλιους ήταν πολύ καλός όπως και ο Γούντμπερι που ήταν θετικός. Ο Άλκινς μόλις ήρθε και φαίνεται ότι με το που προσαρμοστεί θα δώσει λύσεις αλλά η τριάδα Νόλεϊ, Μπάνκς και Ρόμπερτς συνεχίζει να προβληματίζει έντονα.  Ο Μπάνκς προσπάθησε αλλά μάλλον η αδράνεια του σε κάποιες άμυνες και ριμπάουντ ή τα άχαρα σκριν του στην επίθεση εκνεύρισαν τον Καστρίτη που τον πέταξε επιδεικτικά στον πάγκο. Ο Ρόμπερτς έκανε ότι μπορούσε να για να βοηθήσει τους Λιθουανούς να ανακάμψουν όπως και ο Νόλεϊ που πρόσθεσε άλλη μια τραγική παρουσία με 16’ γεμάτα λάθη, κακή άμυνα και κακές αποφάσεις. Και αν για τον Νόλεϊ στην θέση 3 υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις να καλύψουν την ανυπαρξία του  για τους Μπάνκς και Ρόμπερτς δεν ισχύει το ίδιο. Ιδιαίτερα από την στιγμή που ο Λαζέφσκι είναι σε φάση αποθεραπείας και ο Γκιουζέλης εντελώς εκτός ρυθμού το πρόβλημα στους ψηλούς είναι τεράστιο. Θα είναι μεγάλο λάθος ο κόουτς να επαναπαυτεί στην καλή παρουσία του Χατζηδάκη και να δώσει χρόνο στους ψηλούς. Είναι καίρια η θέση του σέντερ για να πάμε για 2^η σερί χρονιά με αλχημείες.

Η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ

Η γεμάτη εμφάνιση του Μποχωρίδη και τα ατομικά ρεκόρ του εκστασιασμένου Τολιόπουλου που βομβάρδισε το καλάθι των Λιθουανών ήταν αρκετά για να σπάσει το αρνητικό σερί και ο ΑΡΗΣ μας να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη! Έπρεπε να αντιδράσει η ομάδα σε αυτό το κακό ξεκίνημα και κόντρα στην αδύναμη Λιετκαμπέλις άρπαξε την ευκαιρία και το έκανε παίζοντας κατά διαστήματα και καλό μπάσκετ. Καλό όμως θα είναι αυτή η νίκη να μην μας παρασύρει και κρύψουμε τις τρανταχτές αδυναμίες μας κάτω από το χαλάκι. Υπάρχουν σημαντικά λάθη που πρέπει να διορθωθούν ώστε αυτή η αγωνιστική σεζόν να αποκτήσει νόημα. 

ΥΓ. Το μπάσκετ περνάει κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο και οι διαιτητές δυστυχώς είναι μεγάλο κομμάτι αυτού του προβλήματος. Το χειρότερο από όλα είναι ότι με κάθε ευκαιρία μας το υπενθυμίζουν. Ακόμη και σε παιχνίδι όπου η διαφορά είναι στο +20 και η νίκη έχει «κλειδώσει».

ΥΓ2. Μπάσκετ είχε σήμερα, «γκολ» από τον ΛΟΡΕΝ ΜΟΡΟΝ απολαύσαμε!

Με 2 ήττες ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στο super cup ο ΑΡΗΣ μας, εκεί όπου ούτε στον μικρό τελικό κατάφερε να γευτεί την χαρά της νίκης με αντίπαλο το Περιστέρι. Προβληματική εμφάνιση για την ομάδα μας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, με τον Τολιόπουλο να παλεύει μόνος του για τη νίκη σχεδόν σε όλο το Β ημίχρονο. Έκλεψε την παράσταση το Περιστέρι μοιράζοντας τον χρόνο σε νεαρούς Έλληνες ταλαντούχους αθλητές και όχι σε κάποιο λαχείο από κολέγιο των ΗΠΑ.

ΜΠΗΚΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Αρκετά συγκεντρωμένοι παρουσιάστηκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι. Καλή άμυνα, έλεγχος των ριμπάουντ και ευστοχία έξω από τα 6.75. Το +12 υπέρ μας επιβεβαίωνε την καλή μας παρουσία με το ζητούμενο να είναι η διάρκεια μέσα από το ροτέισον του Γ.Καστρίτη μιας και η πρόθεση να μοιραστεί ο χρόνος σε όλους.

ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ

Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια έτσι και στο σημερινό ξαφνικά τα μακρινά σουτ σταμάτησαν να βρίσκουν τον στόχο τους. Νόλεϊ, Μαντζούκας, Μποχωρίδης, Γούντμπερι έχαναν το ένα σουτ μετά το άλλο. Κάτι που κλόνισε σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθηση της ομάδας σε όλα τα επίπεδα. Διστακτικότητα στην επίθεση, κακή αμυντική λειτουργία και φανερή έλλειψη ενέργειας κόντρα στους πιτσιρικάδες του Περιστερίου. Το Περιστέρι κάλυψε την διαφορά, πήρε κεφάλι στο σκορ και ο ΑΡΗΣ μπήκε στην γνώριμη διαδικασία ανατροπής του εις βάρους του σκορ.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αν και ο Ντε Τζούλιους έδωσε κάποιες λύσεις, ο Τολιόπουλος έδειχνε ο μοναδικός παίκτης να ανατρέψει την εις βάρος μας κατάσταση θυμίζοντας κάτι από την περσινή σεζόν. Ο Μποχωρίδης επανήλθε στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις, ο Μαντζούκας τα «έσπασε», ο Γούντμπερι δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο ενώ ο Νόλεϊ με τον τρόπο που αγωνιζόταν σε άμυνα και επίθεση σε έκανε να απορείς πως κατάφερε να πείσει αυτούς που έπεισε για να έρθει σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ. Στην άμυνα χωρίς τον Μπάνκς μέσα ελέω ροτέισον και τους Γκιουζέλη και Ρόμπερτς ανήμπορους να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του αγώνα και να κοντράρουν τα πιτσιρίκια του Περιστερίου δεν υπήρχε ιδιαίτερος βαθμός δυσκολίας και η ήττα ήρθε φυσιολογικά βάσει της εικόνας των 2 ομάδων.

ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ

2 βήματα εμπρός και άλλα 2 βήματα πίσω ήταν η συνολική εικόνα του ΑΡΗ σε αυτό το super cup των 4 ομάδων. Σε σχέση με τα φιλικά και τον αγώνα με την Βενέτσια η ομάδα έδειξε περισσότερη ομοιογένεια. Σε αυτό συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό ο Μπάνκς που άρχισε να θυμίζει φυσιολογικό σέντερ ικανό να κάνει τα βασικά. Είδαμε τον Τολιόπουλο να ανεβάζει στροφές, είδαμε τους Ντε Τζούλιους, Μποχωρίδη, Μαντζούκα και Χατζηδάκη να προσφέρουν κάποιες λύσεις. Και αυτά είναι τα θετικά. Στον αντίποδα όμως βασικά γρανάζια όπως ο Νόλεϊ, ο Ρόμπερτς και ως ένα βαθμό και ο Γούντμπερι δείχνουν να παραμένουν στα χαμένα. Και αν για τον Γούντμπερι που μπορεί επιθετικά να μην τα πηγαίνει καλά υπάρχει το ελαφρυντικό της προσφοράς του στα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού για τους άλλους 2 ξένους παίκτες η κατάσταση μοιάζει αποκαρδιωτική. Όταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις απέναντι στους Αβδάλα, Ζούγγρη και Σταυρακόπουλο πως να ανταποκριθείς απέναντι σε πιο ικανούς αντιπάλους. Αν σε αυτούς τους 2 προσθέσουμε και το φάντασμα του Γκιουζέλη τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει την γύμνια του ΑΡΗ όταν δεν μπαίνουν τα μακρινά σουτ. Εκτός και αν σε μια εποχή όπου οι ομάδες μπορούν να έχουν 6-7 ξένους παίκτες ο ΑΡΗΣ στήθηκε για να έχει τον Τολιόπουλο και τους υπόλοιπους  Έλληνες πρωταγωνιστές και τους ξένους να γεμίζουν το ρόστερ.  Δεν είδαμε Χότζ και Λαζέφσκι και αυτό είναι το παρήγορο για τη συνέχεια.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ 2 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΡΟΜΟΣ

Παιχνίδι προετοιμασίας ήταν και το σημερινό και κόντρα σε μια ισοδύναμη ομάδα όπως το Περιστέρι τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν έχουν σαφώς μεγαλύτερη αξία σε σχέση με το χθεσινό απέναντι στον Παναθηναϊκό. Συμπεράσματα για έναν ΑΡΗ που δεν μπόρεσε να κερδίσει το Περιστέρι που αγωνίσθηκε με 3 ξένους και πρωταγωνιστές 4 πιτσιρικάδες. Παραμένει «ήρεμο» το τεχνικό τιμ και η διοίκηση σχετικά με την πορεία της ομάδας, τα 2 παιχνίδια όμως με Τούρκ Τέλεκομ και ΑΕΚ θα δείξουν αν θα ηρεμήσουμε και εμείς.

ΥΓ. Βλέποντας την ομάδα του Περιστερίου και την καλή εμφάνιση των πιτσιρικάδων του αναρωτιέμαι αν τελικά είναι θέμα μπάτζετ ή τρόπου διαχείρισης του όπου μπάτζετ;