Αν είναι δύσκολο ένας θρήσκος, πιστός να εξηγήσει τη θρησκεία και την πίστη του σε έναν άθεο το να εξηγήσουμε εμείς οι Αρειανοί σε οποιοδήποτε φίλαθλο άλλης ομάδας τι σημαίνει να είσαι ΑΡΗΣ είναι αδύνατο.
Η υπερηφάνεια, η πίστη, η αφοσίωση, η αγνή αγάπη, το καθαρό βλέμμα, το απαράμιλλο θάρρος μπροστά στα δύσκολα και η επιμονή κόντρα σε Θεούς και δαίμονες είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τον ψυχικό κόσμο του Αρειανού.Αν δεν είσαι κάτοικος του πλανήτη ΑΡΗ δεν μπορείς να καταλάβεις!
Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!
ΑΡΗΣ 108 ετών! Ημέρα υπερηφάνειας, ημέρα νοσταλγίας για τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος, ημέρα προβληματισμού για το σήμερα και το αύριο της αθλητικοκοινωνικοπολιτισμικής ιδέας που ακούει στο όνομα ΑΡΗΣ!
Αυτή τη φορά δεν θα απαριθμήσουμε τους τίτλους, ούτε θα υπενθυμίσουμε πόσες φορές ο ΑΡΗΣ ήταν ο πρώτος των πρώτων εντός και εκτός γηπέδου. Θα επικεντρωθούμε στην πηγή της δύναμης του που δεν είναι άλλη από τον υπέροχο κόσμο του!
Μια παθιασμένη ερωτική σχέση, μια αγάπη άνευ όρων, ένα δέσιμο πέρα από κάθε λογική που λίγοι εκτός ΑΡΗ μπορούν να καταλάβουν. Μια αυτοτροφοδοτούμενη πηγή ενέργειας που δεν στερεύει ποτέ. Και αυτό περί αστείρευτης ενέργειας έχει αποδειχθεί περίτρανα την τελευταία δεκαετία. Αυτά που έχει περάσει ο κόσμος του ΑΡΗ λίγοι οπαδοί άλλων ομάδων τα έχουν βιώσει. Εξορία στο ποδόσφαιρο, πέτρινα χρόνια στο μπάσκετ και ένα σάπιο σύστημα να σε κυνηγάει ακόμη μέσα στην ίδια σου την πόλη. Και όμως από αυτή τη μάχη έχουμε βγει νικητές και η δυναμική παρουσία μας 108 χρόνια μετά είναι η απόδειξη του θριάμβου μας. Αυτό το πάθος, αυτή η αφοσίωση, αυτή η πίστη όλων μας τροφοδοτεί και γιγαντώνει την αγαπημένη μας ομάδα!
Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε το Project108, σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε η εκδήλωση του επίσημου ΑΡΗ. Όχι γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει μια επετειακή γιορτή πανηγύρι αναπολώντας ένδοξες στιγμές από το παρελθόν αλλά γιατί το σήμερα απαιτεί την συμμετοχή και την εγρήγορση όλων μας. Ο Άλκης Καμπανός είναι το σημείο αναφοράς στο σήμερα του ΑΡΗ και από αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει ο ΑΡΗΣ να αναπροσαρμόσει την πορεία του. Μια πορεία που όχι μόνο δεν θα πρέπει να περιοριστεί σε αθλητικούς χώρους αλλά αντιθέτως να αγκαλιάσει κάθε σπιθαμή και πτυχή της Θεσσαλονίκης αλλά και γιατί άλλωστε να μην παρασύρει σε αυτόν τον καθαρό και αγνό δρόμο και ολόκληρη την υπόλοιπη χώρα. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο ΑΡΗΣ θα παρασέρνει από πίσω του ένα ολόκληρο Έθνος.
Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!
Ανάμεικτα συναισθήματα άφησε η εκδήλωση για τα 101 χρόνια από την ίδρυση του ΑΡΗ μας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στην αίθουσα Βεργίνα του καζίνο. Από την μια πλευρά οι μεγάλες προσωπικότητες από το ένδοξο παρελθόν του συλλόγου μας, τα ιστορικά βιντεάκια στην μεγάλη οθόνη, τα μαγνητοσκοπημένα μηνύματα από επώνυμους(και όχι μόνο) Αρειανούς και άλλα παρόμοια μας έκαναν να νιώσουμε το μεγαλείο του ΑΡΗ μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος για να τα τινάξουμε όλα στον αέρα για 2-3 κακές χρονιές. Από την άλλη η έλλειψη πιτσιρικάδων, το τσουχτερό εισιτήριο που παρέπεμπε σε φιλανθρωπική εκδήλωση, κάποιες "περίεργες" και ταυτόχρονα προκλητικές βραβεύσεις αλλά και οι γνωστοί "λεζανταδόροι" μας έκαναν να προβληματιστούμε για το ποιο τελικά μπορεί να είναι το μέλλον αυτού του συλλόγου όταν εξακολουθεί να μην τραβάει μια διαχωριστική γραμμή με τις παθογένειες χρόνων που μας έφεραν ως εδώ.
Ανεξάρτητα από το όλο ύφος και σκεπτικό της εκδήλωσης που μας βρίσκει αντίθετους θα πρέπει να τονίσουμε ότι ως ένα σημείο οι διοργανωτές τα πήγαν περίφημα. Δεν είδαμε την προχειρότητα που περιμέναμε και παρά την μεγάλη καθυστέρηση στην έναρξη η εκδήλωση κύλησε όπως έπρεπε αγγίζοντας τόσο αυτούς που βρέθηκαν στην αίθουσα Βεργίνα όσο και όλους τους υπόλοιπους που αρκέστηκαν στο Live Streaming. Τα ιερά τέρατα της Αυτοκρατορίας Μιχαϊλίδης, Ιωαννίδης, Γιαννάκης(ο Γκάλης απουσίαζε), οι μεγάλες δόξες του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ, ο μεγαλύτερος σε ηλικία εν ζωή πρόεδρος του ΑΡΗ μας, ο "άγνωστος οπαδός" που παρά τα προβλήματα υγείας του βρίσκεται διαρκώς δίπλα στην ομάδα κατάφεραν να μας ταξιδέψουν στον χρόνο, να μας συγκινήσουν και να μας δώσουν δύναμη για το μέλλον. Δύναμη και ελπίδα ότι ίσως αυτή η γιορτή σε 1-2 χρόνια θα πραγματοποιηθεί όπως πραγματικά αξίζει στον ΑΡΗ και τον κόσμο του. Με τα τμήματα του συλλόγου να είναι εκεί που πραγματικά ανήκουν και όλους εμάς να χαμογελάμε υπερήφανα αγκαλιασμένοι και όχι προβληματισμένοι και απογοητευμένοι να κοιτάμε ο ένας τον άλλο με στραβό μάτι....
Μπορεί να συγκινηθήκαμε και να αισθανθήκαμε ακόμη πιο Αρειανά υπερήφανοι παράλληλα δεν θα μπορούσαμε να αισθανθούμε το ίδιο για ένα κομμάτι της εκδήλωσης που είχε να κάνει κυρίως με βραβεύσεις παραγόντων... Δεν υπάρχει λόγος να χαλάσουμε τη διάθεση κάποιων αναφέροντας συγκεκριμένα ονόματα. Όταν όμως στο πέρασμα σου από διοικητικά πόστα υπάρχουν μελανές σελίδες και θολά σημεία που έχουν πληγώσει τον ΑΡΗ είναι τουλάχιστον ντροπή τόσο για αυτούς που παίρνουν αυτή την ανόητη πρωτοβουλία όσο και για αυτούς που το αποδέχονται γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την κοινή λογική και το λαϊκό συναίσθημα. Άραγε τι μηνύματα είναι αυτά που περνάμε με τέτοιες κινήσεις στους νεότερους; Έτσι τον θέλουμε τον Αρειανό; υποτελή, λεζανταδόρο, δημοσιοσχεσίτη και υποτακτικό σε οποιοδήποτε του κουνάει μερικά η ευρώ ή απλά του τα υπόσχεται; Σίγουρα ο ΑΡΗΣ τη δεδομένη χρονική στιγμή χρειάζεται όλες τις δυνάμεις του ενωμένες και δεν περισσεύει κανείς... σίγουρα πολλές φορές ο χρόνος επουλώνει τις πληγές και οι αποκλεισμοί δεν μας προσφέρουν απολύτως τίποτα... από το συγχωροχάρτι, τη δεύτερη ευκαιρία, την μεγάλη Αρειανή αγκαλιά που είναι έτοιμη να δεχθεί τους πάντες... μέχρι τη βράβευση, υπάρχει πάρα μα πάρα πολύ μεγάλη απόσταση...
ΥΓ. Εκδήλωση-απάντηση για όλους τους κακοπροαίρετους που κατηγορούν τους ανθρώπους του ΑΣ και της ΚΜΑ ότι δεν εργάζονται για να βρουν τρόπους να φέρουν έσοδα στο σύλλογο...
Ημέρα εθνικής υπερηφάνειας για όλους τους Έλληνες η 25η Μαρτίου, ημέρα διπλής υπερηφάνειας για κάθε Αρειανό! Σαν σήμερα πριν 101 χρόνια, στο Βότση ιδρύθηκε ο ΑΡΗΣ μας, ο μεγαλύτερος σύλλογος της Μακεδονίας και ένας από τους μεγαλύτερους σε ολόκληρη την Ελλάδα. Έναν αιώνα και ένα χρόνο μετά τα κατορθώματα, οι επιτυχίες, οι αναμνήσεις είναι ανεξίτηλα και παρά τις δύσκολες τελευταίες χρονιές υπάρχει η κληρονομιά και η αύρα που μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Με τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ να αγωνιά για την άνοδο, το μπάσκετ σε καλύτερη μοίρα να αγκομαχεί για την 3η θέση, το βόλεϊ να παλεύει να σωθεί και τα περισσότερα τμήματα του Ερασιτέχνη να φυτοζωούν μόνο εποχή για γλέντια και γιορτές δεν φαίνεται να είναι. Παρόλα αυτά ακόμη και στις χειρότερες περιόδους της ιστορίας ενός συλλόγου όπως είναι ο ΑΡΗΣ μπορείς εύκολα να διακρίνεις μια αχτίδα φωτός, μια ελπίδα για το μέλλον. Και μόνο η ίδρυση 2 νέων δυνατών συνδέσμων όπως είναι το Yellow Club και το Club 1914(που χθες κιτρίνισε για τα καλά το κέντρο της πόλης) αλλά και η δημιουργία του ιντερνετικού Yellow Radio(μαζί με το Yellow News) που σύντομα θα βγει στα FM δείχνουν ότι ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν θα διαλυθεί ποτέ αλλά μπροστά σε κάθε δυσκολία ο Αρειανός σηκώνει το κεφάλι ψηλά και επανέρχεται ακόμη πιο δυνατός. Και αυτό ακριβώς πρέπει κάθε Αρειανός να κρατήσει μέσα του από αυτές τις δύσκολες χρονιές που περνάμε.
Όταν υπάρχουν Αρειανοί που στα δύσκολα βγαίνουν μπροστά και την "καμένη γη" την κάνουν να ανθίζει τότε όχι μόνο δεν πρέπει να ανησυχούμε για το μέλλον του συλλόγου αλλά θα πρέπει να αισθανόμαστε βέβαιοι ότι ο ΑΡΗΣ μας είναι καταδικασμένος να μεγαλουργήσει. Κόντρα στα θέλω του κάθε αλλόθρησκου που θέλει να μας δει να διαλυόμαστε εμείς και στα 101 χρόνια του συλλόγου είμαστε εδώ και θα συνεχίζουμε να είμαστε εδώ διασφαλίζοντας ότι ο ΑΡΗΣ θα υπάρχει ως την αιωνιότητα! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!
ΥΓ. Το ότι δεν θέλουμε μαζί με τα Χρόνια Πολλά να μπλέξουμε, τις γιορτές-εράνους και τις υπόλοιπες αστειότητες των τελευταίων ημερών δεν σημαίνει ότι κοιμόμαστε όρθιοι και τα βλέπουμε όλα ρόδινα.
Δεν είναι μυστικό ότι όσοι βρεθήκαμε χθες στα γενέθλια της αγαπημένης μας ομάδος για τα 100 χρόνια ζωής ήμασταν επηρεασμένοι από την κατρακύλα του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ(και όχι μόνο) και είχαμε έναν δισταγμό μέσα μας για το αν θα έπρεπε να συμμετέχουμε ή όχι σε αυτή τη γιορτή. Όταν όμως πλησίαζες στο θρυλικό Παλέ και έβλεπες από παντού να ξεπετάγονται αδέρφια κάθε ηλικίας ντυμένοι στα κιτρινόμαυρα τότε αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε όλοι το αυτονόητο, ο ΑΡΗΣ δεν σταματάει εδώ και θα έχει συνέχεια! Το κατάμεστο Παλέ, τα αφιερώματα που έπαιζαν στις οθόνες, οι μεγάλες δόξες που τίμησαν τα χρώματα του συλλόγου, τα συνθήματα από την κερκίδα συνέθεσαν μια μαγική εικόνα που μας έκανε πολύ γρήγορα να ξεχάσουμε την μεγάλη μας πίκρα. Κορυφαία στιγμή της εκδήλωσης χωρίς αμφιβολία ήταν όταν το μικρόφωνο από τον Γ.Δασκάλου πέρασε στο κοινό. Η παρέα των πιτσιρικάδων που με απίστευτο ενθουσιασμό ξεσήκωσαν όλο το Παλέ στους ρυθμούς του "Χρόνια πολλά, αγάπη μου γλυκιά..." αλλά και ο συγκινημένος πατέρας με το μόλις 90 ημερών Αρειανάκι στην αγκαλιά του ήταν το πιο ξεκάθαρο μήνυμα-υπόσχεση προς κάθε Αρειανό σε αυτόν τον πλανήτη. Ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν πεθαίνει αλλά όλοι εμείς οι πιστοί ακόλουθοι του κιτρινόμαυρου Θεού είμαστε η εγγύηση ότι ο ΑΡΗΣ θα παραμείνει ζωντανός, θα συνεχίσει να ομορφαίνει τις ζωές μας και να στοιχειώνει σαν εφιάλτης κάθε αλλόθρησκο που πιστεύει ότι αγωνιστικές αποτυχίες σαν τις φετινές μπορούν να μας λυγίσουν! Η πορεία προς τον Λευκό Πύργο και η φλογισμένη παραλία είναι άλλη μια εντυπωσιακή εικόνα από τη χθεσινή βραδιά που θα την θυμόμαστε όλη μας τη ζωή!
Θα ήταν υποκριτικό το να μην αναφερθώ και στα δυσάρεστα της βραδιάς μιας και προσωπικά πιστεύω ότι οι ύβρεις, οι γιούχες και τα αντικείμενα που πετάχτηκαν προς τους κ.Μπουτάρη, Τζιτζικώστα αλλά και στους εκπροσώπους της ΠΑΕ που αποφάσισαν να δώσουν το παρών δεν ταίριαζαν στη χθεσινή γιορτή αλλά ούτε και στο ήθος που χαρακτηρίζει τον Αρειανό. Σίγουρα ως ένα σημείο ο κόσμος έχει τα δίκια του αλλά η δυσαρέσκεια του κόσμου θα πρέπει να εκφράζετε από την "κορυφή" ώστε να αποφεύγονται τέτοιου είδους καταστάσεις. Ήταν δεδομένο ότι η παρουσία του κ.Μπουτάρη(που δεν έδωσε καν εντολή να φωταγωγηθεί ο Λευκός Πύργος), του κ.Τζιτζικώστα αλλά και αυτή των ανθρώπων της ΠΑΕ θα προκαλούσαν αντιδράσεις και θα έπρεπε οι υπεύθυνοι της εκδήλωσης να τους το έκαναν ξεκάθαρο από την αρχή. Η περίπτωση του κ.Κούγια που ήταν παρέα με τον κ.Παπαϊωάννου και άλλους "επώνυμους" Αρειανούς ήταν διαφορετική. Όχι ότι συμφωνώ με την πιθανή εμπλοκή του κ.Κούγια στα διοικητικά της ομάδος αλλά το να αποφασίζει μια "παρέα" ποιος θα είναι κομμάτι της επόμενης ημέρας του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ πριν καν ακούσει την πρόταση και το πλάνο του κάθε ενδιαφερόμενου είναι και ο βασικός λόγος που ο ΑΡΗΣ βρίσκεται στην τελευταία θέση της βαθμολογίας και έχει περίπου 25 εκ. ευρώ χρέη... Επίσης παρακολουθώντας τις αντιδράσεις από το "πεταλάκι" των οργανωμένων και βλέποντας στα επίσημα παλαιούς παράγοντες της ομάδος σαν τον κυρίους Τσαρούχα, Δασυγένη και Χατζόπουλο πραγματικά προβληματίζομαι αν πριν 20 χρόνια περίπου και εγώ όταν με ανάλογη ευκολία συμμετείχα σε ανάλογες αντιδράσεις η μόνη διαφορά ήταν ότι τότε άλλοι ήταν οι "οπαδάρχες" και εμείς ήμασταν αυτοί που τους πιστεύαμε και τους ακολουθούσαμε τυφλά....
Μετά λοιπόν από αυτή τη δυσάρεστη αλλά απαραίτητη παρένθεση θα κλείσω με την πιο σωστή ατάκα που άκουσα στη χθεσινή εκδήλωση, αναφέροντας κάποιες από τις κουβέντες του Παναγιώτη Γιαννάκη που και αυτός κατά το παρελθόν είχε βρεθεί στο "στόχαστρο" του κόσμου του ΑΡΗ "Ας αφήσουμε στην άκρη όλα αυτά που μας χωρίζουν και ας ψάξουμε να βρούμε όλα αυτά που μας ενώνουν".
Μπορείτε να δείτε όλη την εκδήλωση μέσα από το site της LiveMedia εδώ
Και για τους πολύ βιαστικούς στο παρακάτω βίντεο στο 23' 35''(παρέα πιτσιρικάδων) και στο 25' 45'' (ο συγκινημένος μπαμπάς με το 90 ημερών Αρειανάκι), 2 από τις πιο συγκινητικές στιγμές της γιορτής
{source}
<object width="560" height="315"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/Gx4C1fDFmdI?version=3&hl=el_GR&rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/Gx4C1fDFmdI?version=3&hl=el_GR&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="560" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>
{/source}
ΥΓ. Κρίμα για την τραγική συγκυρία γιατί αν υπήρχε τέτοια συμμετοχή και ενθουσιασμός στη χθεσινή γιορτή, φανταστείτε τι θα γινόταν αν ο ΑΡΗΣ μας ήταν τουλάχιστον σωμένος...
ΥΓ2. Πάντως είμαι βέβαιος ότι βλέποντας όλες αυτές τις εικόνες πολλοί συνΑρειανοί μετάνιωσαν που δεν έδωσαν το παρών στην μοναδική ευκαιρία ζωής να παραβρεθούν στον εορτασμό των 100 χρόνων του συλλόγου.
ΥΓ3. Ακόμη γελάω με την ανακοίνωση της Θ4... Τελικά ο λόγος ύπαρξης τους είναι ο ΑΡΗΣ!
100 χρόνια ζωής συμπληρώνει η αγαπημένη μας ομάδα σήμερα και παρά τα αμέτρητα αφιερώματα στα διάφορα ΜΜΕ δύσκολα μπορεί κανείς να εκφράσει το μεγαλείο, την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια και τον δυναμισμό που εκπέμπει αυτός ο σύλλογος. Σίγουρα οι δεκάδες τίτλοι σε μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ και στα άλλα τμήματα του συλλόγου είναι σημεία αναφοράς και ανεξίτηλες χρυσές σελίδες στην ιστορία του συλλόγου αλλά τις περισσότερες φορές οι μικρές προσωπικές ιστορίες του καθενός με φόντο τον ΑΡΗ είναι αυτές που φανερώνουν το μέγεθος αυτής της ομάδος. Από τις πρώτες εκδρομές εκτός συνόρων με τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ σε μια εποχή όπου κάθε ευρωπαϊκό βήμα είχε τη δική του αξία, από τις αλησμόνητες Πέμπτες όταν ερήμωναν οι δρόμοι και η Ελληνική οικογένεια μαζευόταν μπροστά από τις τηλεοράσεις περιμένοντας να δει τον επόμενο άθλο του Γκάλη, του Γιαννάκη και των άλλων παιδιών, και από αμέτρητες μικρές στιγμές δίπλα στον ΑΡΗ παρέα με αγαπημένα πρόσωπα που σήμερα δεν είναι μαζί μας... Πολλές μικρές ξεχωριστές ιστορίες με κοινό παρανομαστή 2 λέξεις, ΑΡΗΣ και ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ!
Οι συγκυρίες ήρθαν όσο πιο άσχημα γινόταν και αντί όλοι μας να έχουμε το μυαλό μας αποκλειστικά στους εορτασμούς των 100 χρόνων η σκέψη πηγαίνει από μόνη της στην επόμενη ημέρα και στα δεκάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ιστορικός μας σύλλογος σε όλα του σχεδόν τα τμήματα. Σίγουρα αυτή η γιορτή θα μπορούσε να είχε οργανωθεί σαφώς καλύτερα, ίσως κάποια άλλη στιγμή μέσα στο επετειακό έτος 2014 ώστε ο σύλλογος να είχε πολλαπλά οφέλη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σήμερα στο Παλέ θα κάνουμε "κηδεία". Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Αλεξάνδρειο εκεί όπου η αγαπημένη μας ομάδα μεγαλούργησε και ανάγκασε ολόκληρη την Ελλάδα και την Ευρώπη να υποκλιθεί στο μεγαλείο του ΑΡΗ και του κόσμου του. Θα πάμε να θυμηθούμε τα τεράστια επιτεύγματα μας στα 100 χρόνια ιστορίας και με οδηγό το ένδοξο παρελθόν θα κοιτάξουμε στο μέλλον και στην επόμενη ημέρα του συλλόγου!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!
ΥΓ. Για όλους τους συνΑρειανούς που ξεχνάνε μερικές φορές ποια ομάδα υποστηρίζουνε και το ηθικό τους πέφτει από πίκρες σαν τις φετινές ή από την καζούρα αλλόθρησκων οπαδών σας παραθέτουμε το εξαιρετικό μίνι αφιέρωμα της κρατικής τηλεόρασης για τα 100 χρόνια ζωής του ΑΡΗ μας!
{/source}
Μέσω ενός δελτίου τύπου και ενός video με πρωταγωνιστή τον Χ.Παπαγεωργίου ο οποίος είναι και μέλος της οργανωτικής επιτροπής, ανακοινώθηκαν οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 100 χρόνων ιστορίας της αγαπημένης μας ομάδος. Μια εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο Αλεξάνδρειο, στη σάλα "Nick Galis Hall" εκεί δηλαδή όπου δοξάστηκε όσο πουθενά αλλού το μεγαλείο του ΑΡΗ μας και εκεί από όπου η ιδέα που λέγεται ΑΡΗΣ διαδόθηκε για τα καλά εκτός συνόρων. Όχι ότι οι μεγάλες ποδοσφαιρικές επιτυχίες στα Ευρωπαϊκά κύπελλα δεν ήταν σημαντικές, αλλά η παρέα του Γκάλη, του Γιαννάκη και των άλλων παιδιών ήταν αυτή που ένωσε ολόκληρη την Ελλάδα κάτω από τα κιτρινόμαυρα χρώματα και έκανε την Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ με εκείνες τις αξέχαστε Πέμπτες να έχουν σημαδέψει γενιές και γενιές Ελλήνων. Από αυτούς που ήταν πιτσιρίκια τότε, μέχρι και τους μεγαλύτερους που μπορεί σήμερα να μην βρίσκονται ανάμεσα μας. Εκεί θα τιμηθούν μεγάλες δόξες από το ένδοξο παρελθόν από όλα τα τμήματα του συλλόγου και στη συνέχεια θα κατευθυνθούμε στο σύμβολο της πόλης, στον Λευκό Πύργο εκεί όπου χιλιάδες φίλοι της ομάδος μας έχουν πανηγυρίσει τους ένδοξους τίτλους της ομάδος μας.
Μια γιορτή σε μια πραγματικά στενάχωρη περίοδο μιας και η μοίρα μας τα έφερε έτσι όπου στα 100 χρόνια διανύουμε τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας μας σχεδόν σε όλα τα τμήματα του συλλόγου. Λογικό είναι όταν ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ, καταστρέφεται, ο μπασκετικός βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, το βόλεϊ παλεύει να σωθεί αλλά και τα υπόλοιπα τμήματα περνάνε τον δικό τους Γολγοθά να μην υπάρχει διάθεση για γλέντια και γιορτές. Εδώ όμως όλοι πέσαμε στην παγίδα, παρασυρόμενοι από τους πιο παρορμητικούς δημιουργώντας ένα κλίμα το οποίο εγκλώβισε ακόμη και την οργανωτική επιτροπή. Από τότε που κολλήσαμε στην τελευταία θέση της βαθμολογίας πολλοί ήταν αυτοί έσπευσαν να βροντοφωνάξουν "ποια γιορτή, ποια 100 χρόνια..." και ακόμη και σήμερα να εκφράζουν την αντίθεση τους με την γιορτή και να προχωράνε παραπέρα λέγοντας ότι η πιθανή πτώση του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ θα παρασύρει και τον υπόλοιπο σύλλογο. Μια εντελώς λάθος νοοτροπία που "πέρασε" σε πολύ κόσμο και σε μεγάλο βαθμό και στην οργανωτική επιτροπή. Με μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία αυτή η γιορτή αν είχε οργανωθεί ακόμη καλύτερα θα μπορούσε να ήταν η αφετηρία της επιβίωσης του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ με κάθε τρόπο ή στην χειρότερη περίπτωση το σύνθημα της αναγέννησης ολόκληρου του συλλόγου. Όχι κηδεία όπως πολλοί συνΑρειανοί πιστεύανε ή εξακολουθούν να πιστεύουν ότι θα είναι αλλά μια στιγμή υπερηφάνειας που θα πείσει εχθρούς και φίλους ότι ο ΑΡΗΣ δεν θα πεθάνει ποτέ και πάντα θα αποτελεί το καμάρι της Θεσσαλονίκης εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Ο ΑΡΗΣ δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο και φυσικά 100 χρόνια ιστορίας δεν γίνεται να "σβηστούν" για 3-4 μαύρες αγωνιστικές χρονιές. Ο ΑΡΗΣ έτσι όπως τον μάθαμε είναι πολλά παραπάνω από κάποια εφήμερα αποτελέσματα μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Ναι μεν είναι αθλητικό σωματείο και κάθε επιτυχία μας γεμίζει με υπερηφάνεια αλλά ο ΑΡΗΣ από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε ήταν ένα πρωτοποριακό σωματείο που εκπροσωπούσε πολλά παραπάνω από την αγωνιστική του παρουσία μέσα στα γήπεδα. Διέδιδε πολιτισμό, ήθος, αξιοπρέπεια και είναι δική μας ευθύνη να διασφαλίσουμε τη συνέχιση του. Για τους άλλους μπορεί να είναι ένας αντίπαλος στο γήπεδο, για εμένα προσωπικά όπως θέλω να πιστεύω και για όλους τους Αρειανούς είναι ένα αθλητικόκοινωνικοπολιτισμικό φαινόμενο που επηρεάζει καθημερινά τις ζωές μας και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιοριστεί στις 4 γραμμές του γηπέδου και στους πίνακες κατάταξης κάποιας αθλητικής διοργάνωσης! Όλα τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα, για αυτό την Τρίτη 25 Μάρτιου στις 18.00, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο "Nick Galis Hall"!
Και έτσι για να φτιαχτούμε λίγο ας θυμηθούμε το πολύ ωραίο βιντεάκι που ετοιμάστηκε από το Novasports και προβλήθηκε στο περίπτερο μας στην έκθεση.
<object width="560" height="315"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/qdR3yUuXjRc?version=3&hl=el_GR&rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/qdR3yUuXjRc?version=3&hl=el_GR&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="560" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>
{/source}
Σχεδόν 48 ώρες μετά το φινάλε της λαμπρής τελετής και ακόμη ο "θόρυβος" να κοπάσει. Βλέπετε πέρα από την ουσία της προχθεσινής εκδήλωσης που ήταν η τίμηση του Νίκου Γκάλη υπήρχαν πολλά παράπλευρα ηχηρά μηνύματα που στάθηκαν σε πολλές κατευθύνσεις και θα πρέπει να προβληματίσουν τους παραλήπτες. Μια άνευ προηγούμενου μπασκετική γιορτή στήθηκε από την ΚΑΕ ΑΡΗΣ και την επιτροπή που ανέλαβε την οργάνωση αυτού του εγχειρήματος, αντίπαλοι επί δεκαετίες μέσα στο γήπεδο έγιναν μια αγκαλιά και ένας κόσμος που διψάει για μπάσκετ αναγνώρισε και αποθέωσε ακόμη και παίκτες-σύμβολα του αιώνιου αντιπάλου του διδάσκοντας άλλα ήθη και έθιμα.
Λογικό είναι να αναρωτιόμαστε όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να βρεθούμε το βράδυ της Τρίτης στο Παλέ τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η γιορτή που συμμετείχαμε με ανάλογες προσπάθειες από τους "ειδήμονες" του αθλήματος που τόσο αγαπάμε, είτε μιλάμε για τους "καρεκλοκένταυρους" της ΕΟΚ είτε για τους "αόρατους" του ΕΣΑΚΕ... Μπορεί τα χρόνια να έχουν περάσει αλλά ακόμη θυμόμαστε ότι κάποτε ο τελικός του κυπέλλου, τα πλέιοφς, το all-star game, ακόμη και η πρεμιέρα του πρωταθλήματος αποτελούσαν μια ξεχωριστή γιορτή με τα βλέμματα όλων των φιλάθλων καρφωμένα στα παρκέ ολόκληρης της Ελλάδος. Και αντί για αυτά τι έχουμε? Εθνική Ελλάδος λες και είναι ξενοδοχείο, όποιος θέλει έρχεται, όποιος θέλει φεύγει, all-star game με λαμπερές απουσίες και οργάνωση για γέλια, πρωτάθλημα και πλέιοφς αδιάφορα από την αρχή μέχρι το τέλος και τελικός κυπέλλου μπροστά σε 1000 άτομα. Το να τα ρίξουμε όλα στην οικονομική κρίση, στην αλλαγή του ενδιαφέροντος του κόσμου που ξαφνικά έγινε και πάλι ποδοσφαιρόφιλος και στην ανυπαρξία της πολιτείας είναι μια όψη του νομίσματος που δυστυχώς τους περισσότερους βολεύει να κοιτάνε. Το λυπηρό είναι ότι αυτοί που προτιμάνε να κοιτάνε αυτή την όψη του νομίσματος είναι όλοι αυτοί που έχουν καπαρώσει τις θέσεις και παίρνουν τις κρίσιμες αποφάσεις την ίδια στιγμή που όλοι οι μπασκετόφιλοι βλέπουν το άθλημα που λατρεύουν να έχει πιάσει πάτο και το μόνο που ενδιαφέρει τους ανευθυνουπεύθυνους είναι το πως θα εξυπηρετήσουν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. 2 ομάδες που για να φτάσουν στην κορυφή έπρεπε να ισοπεδώσουν τα πάντα γύρω τους και να αφήσουν καμένη γη ώστε να είναι σίγουροι ότι θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να ξαναφυτρώσει κάτι... Και καλά αυτοί νομίζουν ότι αδιαφορώντας για το Ελληνικό πρωτάθλημα και διαχωρίζοντας την θέση τους από τις υπόλοιπες ομάδες εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους χωρίς να καταλάβουν ότι η απαξίωση που έχουν φέρει στο αγαπημένο μας άθλημα έχει κουκουλώσει ακόμη και τις Ευρωπαϊκές τους επιτυχίες αλλά όλοι οι υπόλοιποι τι κάνουν για αυτό? Είναι αστείο να θεωρούν ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ, ΚΕΔ δεδομένο ότι μια ζωή θα πληρώνονται, μια ζωή θα διαιωνίζεται το πρόβλημα χωρίς να τους αγγίξει. Το μπασκετ φυτοζωεί, αργοπεθαίνει και υπεύθυνοι είναι όλοι τους. Ας παραδειγματιστούν επιτέλους από την προσπάθεια της ΚΑΕ ΑΡΗΣ και ας δουν ότι με αγάπη και οργάνωση μπορείς να πετύχεις πολλά. Ακόμη και στις πιο δύσκολες εποχές.
Σίγουρα αξίζουν τα συγχαρητήρια όλοι στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ και στην οργανωτική επιτροπή που συντέλεσαν σε αυτή τη μεγάλη γιορτή αλλά ακόμη και αυτοί θέλω να πιστεύω ότι έλαβαν το μήνυμα που έστειλε ο κόσμος του ΑΡΗ. Ελπίζω να προβληματίστηκαν βλέποντας το κατάμεστο Παλέ και τον κόσμο να βγάζει τόσο πάθος σε μια εκδήλωση σαν τη προχθεσινή. Η καρδιά του μπάσκετ χτυπάει δυνατά στο Παλέ και ο κόσμος του ΑΡΗ διψάει να ξαναδει τον Αυτοκράτορα στο θρόνο του. Τον έχει κουράσει η απαξίωση και το γύρισμα της πλάτης σε αυτή την πλούσια κληρονομιά που έχει αφήσει ο Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο Χάρης Παπαγεωεργίου και τα υπόλοιπα "ιερά τέρατα" του ΑΡΗ μας. Είναι ντροπή να μην υπάρχει ούτε ένα μικρό κομματάκι της ένδοξης ιστορίας των προηγούμενων δεκαετιών στον σημερινό ΑΡΗ. Είναι κρίμα να ψάχνουμε από εδώ και από εκεί να βρούμε προπονητές, βοηθούς, τεχνικούς διευθυντές, συμβούλους κτλ όταν η μπασκετική οικογένεια του ΑΡΗ είναι τόσο μεγάλη. Μάλιστα ο Αρειανός έχει αποδείξει πόσο μεγαλόψυχος είναι που μπορεί να αφήσει πίσω του πολλά και αν δει κάποιον ντόμπρο, σωστό που τον πιστεύει να τον αγκαλιάσει. Τρανταχτό παράδειγμα ο Γιώργος Σιγάλας που δεν είχε σχέση με τη Θεσσαλονίκη, έκανε μεγάλη καριέρα στον Ολυμπιακό, αγωνίστηκε στον συμπολίτη και όμως ο κόσμος του ΑΡΗ τον έχει αγκαλιάσει ζεστά.
Ας σταματήσουν επιτέλους τα πειράματα, ας σταματήσουμε να κοιτάμε παραπέρα και να δίνουμε απλόχερα ευκαιρίες σε τυχάρπαστους ανθρώπους και ας ψάξουμε στην πλούσια μπασκετική οικογένεια του ΑΡΗ να δούμε τι έχει να μας προσφέρει! Έτσι θα επιστρέψει η χαμένη μας φλόγα, έτσι θα γουστάρει ο κόσμος, έτσι θα αρχίσουμε να βαδίζουμε παρέα με τον Αυτοκράτορα ξανά προς την κορυφή! Εύχομαι από εδώ και πέρα όποιος αποτελεί κομμάτι του μπασκετικού ΑΡΗ είτε σε αγωνιστικό είτε σε διοικητικό πόστο, όταν θα κοιτάει ψηλά και θα βλέπει τη φανέλα με το νούμερο 6 ανάμεσα στα λάβαρα να καταλαβαίνει που βρίσκεται και πως πρέπει να συμπεριφέρεται μέσα και έξω από το παρκέ.
Η ημερομηνία ανακοινώθηκε και όπως όλα δείχνουν ότι στις 7 Μαϊου θα έχουμε την ευκαιρία να τιμήσουμε τον ένα και μοναδικό Νίκο Γκάλη όπως πραγματικά αξίζει σε αυτό τον μπασκετικό Θεό! Η ευκαιρία του μπασκετικού ΑΡΗ, όλων των φίλων της ομάδος αλλά και ολόκληρης της φίλαθλης Ελλάδας να ζητήσει συγνώμη αποκαθιστώντας ένα ιστορικό λάθος που έγινε από πολλές πλευρές και να αποθεώσει τον ζωντανό θρύλο του Ελληνικού αθλητισμού. Όσους παραλληλισμούς και αν θέλουν πολλοί να κάνουν στον βωμό του φθηνού οπαδισμού οι άθλοι του Νίκου Γκάλη και η επιρροή που είχε αυτός ο άνθρωπος σε μια ολόκληρη χώρα έχουν γραφτεί για πάντα με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα στην ιστορία.
Ας προσπαθήσουμε να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για αυτό το γεγονός από τώρα γιατί πραγματικά και μόνο η σκέψη ότι η κορυφαία στιγμή εκείνης της βραδυάς θα είναι η στιγμή που θα ανεβαίνει η κιτρινόμαυρη φανέλα με το νούμερο 6 στο ταβάνι του Παλέ ανάμεσα στα λάβαρα του Αυτοκράτορα είναι να σε πιάνει ρίγος. Όλα τα υπόλοιπα πραγματικά περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Καλά τα φιλικά, οι τιμητικές πλακέτες, οι μεγάλες προσωπικότητες που θα βρεθούν στο Παλέ αλλά αυτό που μετράει είναι η ευκαιρία που θα έχουμε όλοι μας να αποθεώσουμε τον Νίκο Γκάλη και να του πούμε όλοι μαζί ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλα όσα μας πρόσφερε. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να ξαναδούν τον Νίκο Γκάλη με κιτρινόμαυρη αθλητική ενδυμασία να κάνει τα κόλπα του αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα 55 του ίσως να είναι και λίγο άχαρο να τον πιέσουμε να το κάνει όταν είναι ξεκάθαρη η επιθυμία του να τον θυμάται ο κόσμος όπως τότε που μάγευε πάνω στο παρκέ. Άλλωστε υπάρχουν αμέτρητες μαγικές στιγμές που μπορούμε ανά πάσα στιγμή να θαυμάσουμε το αστείρευτο ταλέντο αυτού του μεγάλου αθλητή. Ένας άνθρωπος που πέρα από τα κατορθώματα του πάνω στο παρκέ έχει εντυπωσιάσει με το ήθος του όπου εδώ και χρόνια προτίμησε από το να εκμεταλλευτεί την δυναμική που υπάρχει γύρω από το πρόσωπο του να παραμείνει 100% άφθαρτος μακριά από κακοτοπιές. Πολλές φορές εκφράσαμε ανοιχτά την επιθυμία μας να ασχοληθεί ενεργά ο Νίκος Γκάλης με τον ΑΡΗ αλλά θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε αν υπήρχε το κατάλληλο περιβάλλον για να δεχθεί μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα.
Μεγάλο το στοίχημα και για την ΚΑΕ όπως και για την επιτροπή της διοργάνωσης του φιλικού μιας και πρόκειται για ένα τεράστιο γεγονός το οποίο θα πρέπει να προετοιμαστεί με ιδιαίτερη προσοχή. Προσκλήσεις όπως ακούσαμε από το μέλος της επιτροπής κ.Σαμαρά δεν θα υπάρχουν άρα πάμε για περίπου 5500 μαγικά χαρτάκια που μοιάζουν ελάχιστα για αυτό το γεγονός. Τηλέφωνα θα πέσουν, οι πιέσεις θα είναι ασταμάτητες αλλά θα πρέπει η ΚΑΕ να προβλέψει τον πανικό και να φροντίσει να δώσει σωστές κατευθύνσεις και εξηγήσεις στον κόσμο για το πως θα μοιραστούν τα εισιτήρια. Όχι επειδή είμαι μόνιμος κάτοικος του Παλε(κάτοχος διαρκείας) αλλά εδώ η ΚΑΕ έχει μια ιδανική ευκαιρία για να επιβραβεύσει αυτούς που την στηρίζουν και να τους δώσει προτεραιότητα στο να αγοράσουν από ένα εισιτήριο. Μιλάμε για 1000 περίπου εισιτήρια όπου θα είναι έγκλημα αν δεν θεωρηθούν "προνομιούχοι" τη δεδομένη χρονική στιγμή. Διαφορετικά θα ξαναζήσουμε εκείνες τις εποχές με τις ζώνες ασφαλείας περιμετρικά του γηπέδου, τα τσαλαπατήματα στις εισόδους του Παλέ όπου ελπίζαμε να γίνει μπλακ άουτ για να μπουκάρουμε μέσα στο Παλέ, να κρεμαστούμε από κανα κάγκελο και να θαυμάσουμε έστω και για λίγο τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά!
Έστω και με 17-18 χρόνια καθυστέρηση ο μπασκετικός ΑΡΗΣ έκανε την αρχή για να διορθώσει ίσως το μεγαλύτερο λάθος στην ιστορία του και να βραβεύσει τον μεγαλύτερο αθλητή που έχει φορέσει τη φανέλα με τον Θεό στήθος αλλά και τον μεγαλύτερο που έχει περάσει από αυτή την χώρα με χαώδης διαφορά από τον δεύτερο. Το "Είσαι Θεός μοναδικός!" που ακουγόταν για τον τεράστιο Νίκο Γκάλη ίσως και να μην ήταν υπερβολή μιας και όσοι είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε τα κατορθώματα του πάνω στο παρκέ και τον αντίκτυπο των επιτυχιών του σε μια ολόκληρη χώρα νιώθουμε πραγματικά ευλογημένοι για όσα ζήσαμε! Δεν υπάρχει Αρειανός που με το που μπαίνει στο Παλέ και κοιτάει στο ταβάνι το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό να είναι άλλο από την φανέλα με την ιστορική φανέλα με το νούμερο 6 να είναι κρεμασμένη στην θέση της διαφημιστικής φανέλας που υπάρχει ανάμεσα στα λάβαρα του Αυτοκράτορα. Σίγουρα τα προβλήματα και οι κραδασμοί που έφερε το κλείσιμο εκείνης της τεράστιας ομάδος που είχε στο πλευρό της όχι μόνο τους Αρειανούς αλλά όλους τους Έλληνες μπορεί να έπαιξαν τον ρόλο τους σε αυτό το ιστορικό λάθος που έχει γίνει αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι όσοι διοίκησαν τον ΑΡΗ μας όλα αυτά τα χρόνια με ελάχιστες εξαιρέσεις αποδείχθηκαν πολύ λίγοι για να σηκώσουν το βάρος αυτού του ιστορικού συλλόγου και φυσικά δεν είχαν το σθένος να πλησιάσουν αυτόν τον ζωντανό θρύλο.
Ο κ.Αρβανίτης και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο του ΑΡΗ ότι ήρθαν για να επαναφέρουν τον Αυτοκράτορα στον θρόνο του! Όχι με μεγάλα λόγια και σπασμωδικές κινήσεις εντυπώσεων αλλά με μικρά και σταθερά βήματα προς την κορυφή ξεκινώντας από τα βασικά όπως είναι η χαμένη αξιοπιστία της ομάδος εντός και εκτός παρκέ. Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι ότι δείχνουν αποφασισμένοι να αλλάξουν την γενικότερη φιλοσοφία που υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια στον σύλλογο και τον έχει οδηγήσει στην "συρρίκνωση" του. Κάπως έτσι πήραν την απόφαση να τιμήσουν επιτέλους τον Νίκο Γκάλη όπως πραγματικά του αξίζει κάτι που επιζητούσε επί χρόνια όλος ο κόσμος του ΑΡΗ και εξαιτίας της μικροπρέπειας κάποιων ανθρώπων εντός και εκτός του συλλόγου εδώ και 18 χρόνια περίπου δεν έχει συμβεί. Με ανακοίνωση της η ΚΑΕ ΑΡΗΣ ενημέρωσε τον κόσμο της ομάδος ότι έγινε συνάντηση με τον Νίκο Γκάλη και συμφωνήθηκε να πραγματοποιηθεί εκδήλωση για να τιμηθεί όπως του αξίζει από το σωματείο με το οποίο συνέδεσε την ιστορία του στον Ελληνικό αθλητισμό όπως κανείς άλλος ως τώρα. Μάλιστα αποφασίσθηκε η δημιουργία μιας 3μελής επιτροπής που θα αναλάβει όλες τις λεπτομέρειες αυτής της εκδήλωσης που αναμένεται να είναι φαντασμαγορική.
Τουρνουά με το όνομα Νίκος Γκάλης, μεικτή Ευρώπης, καλεσμένοι αστέρες εκείνης της εποχής που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον Νικόλα όπως ο Ντίβατς, ο Τζάμσι, ο Ντακουρί και άλλοι πολλοί, άγαλμα στο Παλέ και πολλά ακόμη είναι οι πρώτες σκέψεις της επιτροπής χωρίς τίποτα να έχει ξεκαθαρίσει. Ακόμη και η ημερομηνία που αρχικά ακούστηκε για την περίοδο των Χριστουγέννων είναι αμφίβολη. Και μόνο ότι η είδηση έγινε πρώτο θέμα παντού και κατάφερε να επισκιάσει τα πάντα στον μπασκετικό ΑΡΗ φανερώνει το μεγαλείο του συγκεκριμένου αθλητή. Πάντως ότι εκδηλώσεις και αν γίνουν και μόνο η σκέψη ότι η κορυφαία στιγμή της βράβευσης θα είναι η στιγμή που η θρυλική φανέλα με το νούμερο 6 θα ανεβαίνει στην οροφή του Παλέ με πιάνει ρίγος! Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός - Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός? Την γυρνάει την γυρνάει και τον μπαογκ τον @#%%! Τι την έκανε την μπάλα ο Θεός?
Στη θεωρία ο ΑΡΗΣ έχει να περιμένει πολλά περισσότερα πάνω στο χορτάρι τόσο από τους βασικούς όσο και από αυτούς[…]
Το γεγονός ότι φορμάροναι όλο και περισσότεροι παίχτες είναι πολύ θετικό, φίλε Πλάνετ.Χθες δεν είχαμε την κατοχή μπάλας επειδή ο[…]
Φίλε Σπύρο, στα περισσότερα που γράφεις εν μέρει συμφωνώ αλλά το όλο πνεύμα της "παραίτησης" ή της "απαξίωσης" δεν μπορώ[…]
Καλησπέρα! Το μόνο site που δεν λογοκρίνει και μπορούμε να πούμε τον πόνο μας . Μετά τη σκόνη τι παρατηρούμε[…]
Κατανοώ την απογοήτευση για την εικόνα αλλά πιστεύω ότι είναι 100% λάθος και παγίδα στην οποία έχουν πέσει αρκετοί συνΑρειανοί[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!