Με 2 όμορφα γκολ στο πρώτο ημίχρονο  ο Λορέν Μορόν σφράγισε την ανωτερότητα του ΑΡΗ μας και μαζί άλλους 3 βαθμούς! Οι «παιδικές ασθένειες» κόντρα στην Λαμία δεν έκαναν την εμφάνιση τους αυτήν την φορά και ο ΑΡΗΣ παίζοντας με απόλυτη συγκέντρωση από το πρώτο σφύριγμα έκανε το αυτονόητο. Ενθουσιασμός για την εμφάνιση, τους 3 βαθμούς αλλά και την προοπτική που φαίνεται να έχει η φετινή ομάδα με την ποιότητα που διαθέτει.

ΗΘΕΛΕ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΗΚΕ

180΄΄ περίπου έπρεπε να περάσουν, ένα πολύ ωραίο χτύπημα φάουλ από τον Μόντσου και μια υπέροχη γυριστή κεφαλιά του Μορόν για να πάρουμε κεφάλι στο σκορ και να διώξουμε το άγχος. Ο ΑΡΗΣ πατούσε καλά από το ξεκίνημα και το επιβεβαίωσε με την πρώτη ευκαιρία!

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ, ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΤΟ 2^Ο ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ

Το γρήγορο γκολ έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση στην ομάδα για να πετύχει ακόμη πιο εύκολα αυτό που εξαρχής είχε στο μυαλό της. Είχε την μπάλα διαρκώς στην κατοχή της, όποτε την έχανε την ανακτούσε με συνοπτικές διαδικασίες και έψαχνε με υπομονή το 2^ο γκολ. Η Λαμία είχε καταστεί ακίνδυνη και έδειχνε περισσότερο να έχει στο μυαλό της να μην φάει 2^ο γκολ παρά να ισοφαρίσει. Η καλή κυκλοφορία της μπάλας στο χώρο του κέντρου καρποφόρησε στο 42΄με τον Σιφουέντες σε μια αντεπίθεση έδωσε στον Μορόν έξω από την περιοχή και ο Ισπανός με ένα ευθύβολο συρτό σουτ έγραψε το 2-0.  Στο Β ημίχρονο μπορεί η ομάδα να μην σκόραρε και να ήταν ελαφρώς πιο φλύαρη αλλά διαχειρίστηκε με μεγάλη ευκολία το παιχνίδι ενώ είχε και κάποιες καλές στιγμές.

ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

 4^η συνεχόμενη νίκη, με τους 3 βαθμούς να είναι η ουσία αλλά η εμφάνιση να είναι αυτή που μας φτιάχνει. Σήμερα ο ΑΡΗΣ έδειξε ότι έχει αποκτήσει σταθερές στο παιχνίδι του . Έβαλε από τα αποδυτήρια το γκολ που ήθελε, κράτησε την μπάλα, πίεσε σωστά, έψαξε και βρήκε το δεύτερο γκολ χωρίς να κουραστεί και χωρίς να αγχωθεί ούτε για μια στιγμή.  Το κέντρο με την 3αδα Σιφουέντες-Μόντσου-Γκαρθία ώρες ώρες την έκρυβε την μπάλα, ο Μορόν έδειξε για τα καλά ότι έχει επανέλθει στις περσινές εκπληκτικές του ρυθμίσεις και σκοράρει με κάθε τρόπο και ο Νταρίντα δείχνει άνετος στο ρόλο του ως αλλαγή παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους.  Ο Μάντζιος έχει βρει το σχήμα, έχει βρει τις αλλαγές και χωρίς κάποια πίεση σταδιακά προσπαθεί να μπολιάσει και άλλους παίκτες όπως τον Χουάνκαρ αλλά και τον Κουάισον που πήρε τα πρώτα λεπτά συμμετοχής του.  Πλέον η σκέψη του κόουτς(αλλά και όλων μας) είναι στο που μπορεί να φθάσει αυτή η ομάδα εφόσον είναι υγιής και της επιτρέψουν να παίξει το ποδόσφαιρο που μπορεί.

ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΚΥΛΟΥΝ ΑΡΜΟΝΙΚΑ

Σε απόλυτη αρμονία δείχνει να κινείται η ομάδα που από παιχνίδι σε παιχνίδι να σε πείθει ολοένα και περισσότερο ότι δεν παρακολουθούμε κάποιο πυροτέχνημα αλλά μια πραγματικά καλή ομάδα, με ποιοτικούς παίκτες που ακόμη είναι στην αρχή και έχουν να δώσουν πολλά περισσότερα. Αυτή την αίσθηση άφησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα που με τα 2 γκολ του Μορόν, την εξαιρετική πίεση που εγκλώβισε τον αντίπαλο και την καλή κυκλοφορία της μπάλας έκανε το «επικίνδυνο» παιχνίδι με την Λαμιά μια τυπική διαδικασία. 2 εβδομάδες ηρεμίας αλλά και δουλειάς για να αρχίσουμε να βλέπουμε ακόμη πιο σπουδαία πράγματα από τον Άκη Μάντζιο και τους παίκτες του. ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κάνει την έκπληξη(γιατί έκπληξη θα ήταν!) και η ΑΕΚ χάρη στο πιο ποιοτικό ρόστερ της πήρε τη νίκη χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα. Παιχνίδια που τα κερδίζει ο κόσμος ήταν το σημερινό αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός που ούτε και η ώθηση της κερκίδας μπόρεσε να τον βοηθήσει. Αίμα και ιδρώτας για να βάλουμε την μπάλα στο καλάθι, τρικυμία στην άμυνα με παίκτες να βολοδέρνουν πέρα δώθε χωρίς νόημα. Στον ίδιο ρυθμό και ο κόουτς που μάλλον έβλεπε διαφορετικό παιχνίδι από ότι βλέπαμε όλοι οι υπόλοιποι.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΟΜΟ ΣΤΟΠ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Το συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια και αυτό έκανε και σήμερα. Ντε Τζούλιους, Γούντμπερι και Μαντζούκας τράβηξαν την ομάδα στα πρώτα λεπτά και ο ΑΡΗΣ από το πρώτο δεκάλεπτο προσπάθησε να χτίσει προβάδισμα φθάνοντας στο +7. Και όπως σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που ξεκινάει δυνατά η ομάδα και σε αυτό ξαφνικά η ομάδα τράβηξε χειρόφρενο. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε και ο ΑΡΗΣ έριχνε σταδιακά την απόδοση του. Ότι καλό έχτιζε με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς το γκρέμιζε. Στην άμυνα, στην επίθεση σε όλα. Όσο κυλούσε ο χρόνος η ΑΕΚ έβρισκε ολοένα και περισσότερες λύσεις. Αδιαφορώντας που το βαρύ πυροβολικό της ο Χέιλ αν και αγωνίσθηκε για 30’ χάρη στην απίστευτη άμυνα του Γούντμπερι έμεινε στους 5 πόντους με 1 στα 9 σουτ. Έβαζε ολοένα και περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι ακόμη και από παίκτες που δεν φαινόντουσαν ικανοί να σου κάνουν ζημιά όπως οι 2 σέντερ της.

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣ

Πραγματικά από ένα σημείο και μετά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πηγαίνει στον αυτόματο πιλότο αποδεχόμενος ότι δεν μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που έβλεπε το παιχνίδι ο Καστρίτης. Ο κόουτς αν και έβλεπε ότι η ΑΕΚ ανέβαινε και εμείς πέφταμε επέμεινε στις ίδιες και στις ίδιες επιλογές. Ακόμη και αν κάποιος παίκτης δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου στο 2^ο δεκάλεπτο στο 1’ που τον έβαλες όταν βλέπεις ότι υπόλοιποι δεν τραβάνε του δίνεις ξανά την ευκαιρία μπας και… Όταν ο «κατεξοχήν σκόρερ» Νόλεϊ αγωνίζεται 28’ με 1/7 σουτ, ανύπαρκτη άμυνα(1^ο φάουλ στο 4^ο δεκάλεπτο!) και κάμποσα λάθη τότε μάλλον εκεί στον πάγκο δεν βλέπουν καθαρά. Πραγματικά ο τρόπος που μοιράστηκε ο χρόνος σήμερα στο β ημίχρονο όπου η ΑΕΚ φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να «κλειδώσει» τη νίκη, προκαλεί μπόλικα ερωτηματικά. Και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ επέμενε στο ίδιο μοτίβο η ΑΕΚ πήγε το παιχνίδι στην διψήφια διαφορά και χωρίς να ζοριστεί την διατήρησε μέχρι το τέλος.

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Το έχουμε ξαναζήσει το σενάριο της υπομονής. Έχει τύχει να πέσουμε έξω στις προβλέψεις μας και η ομάδα να μας διαψεύσει ευχάριστα. Αν όμως ξεκινάς κυνηγώντας την διάψευση τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να σπρώξουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Να πείσουμε ότι ο Νόλεϊ μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα απλά θέλει τον χρόνο του(για αυτό και του τον χαρίσαμε σήμερα), ο Ρόμπερτς είναι πολύτιμος για την ομάδα(έπαιξε καλά με την Τούρκ), ο Μπάνκς δεν «ταίριαζε» στο παιχνίδι, ούτε ο Χατζηδάκης «ταίριαζε», ο Μπόχω δεν ένιωθε καλά, ο Άλκινς ανέτοιμος, ο Μαντζούκας αγχωμένος από τον κόσμο, ο Γκιουζέλης πιεσμένος από το βάρος της φανέλας και ο Τολιόπουλος «σκασμένος»… Μια δικαιολογία και μια αιτιολογία για όλα! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που χτίστηκε το καλοκαίρι. Ναι θα βελτιωθεί, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να πάει χειρότερα. Ναι πιθανόν σε 3 μήνες να έχει γίνει και ανταγωνιστικός. Ε και; Αν δηλαδή αποκλειστείς στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα μείνεις πίσω, στα @@ θα τα δώσουμε όλα στα πλέιοφς; Κόουτς μάλλον η «διαδικασία» έχει και μερικές παραφωνίες. Ας μείνουν στην άκρη οι εγωισμοί και ας γίνουν οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Διαφορετικά η σχέση εμπιστοσύνης που έχτισε ο Καστρίτης  με τον κόσμο τα τελευταία χρόνια θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Αυτό δείχνει η εικόνα του Παλέ στα πρώτα 2 επίσημα παιχνίδια.

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΨΕΥΣΗ

Δυστυχώς… η ομάδα δεν μας διέψευσε απέναντι στην ΑΕΚ. Ανέδειξε για ακόμη μια φορά όλες τις αδυναμίες της και μοιραία γνώρισε εύκολα την ήττα με 59-70. Μπορεί οι Ντε Τζούλιους και Γούντμπερι να παρουσιάστηκαν αισθητά βελτιωμένοι, η συνολική όμως κακή εικόνα της ομάδας επισκίασε τα πάντα. Ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος.  Μπερδεμένοι παίκτες, μπερδεμένος προπονητής, ξενερωμένος κόσμος…

ΥΓ. Το ζήσαμε το έργο κόουτς πέρσι με τον Κάρ που μέχρι και στο τελευταίο παιχνίδι του τον έβαλες 30’ ενώ ήταν ήδη παρελθόν. Δεν σου βγήκε… Ευχόμαστε ολόψυχα φέτος να βγει γιατί δεν αντέχεται άλλο.

Τις ηρωικές ανατροπές των τελευταίων ετών θυμήθηκε προσπερνώντας στο σκορ τους Τούρκους από το -17 στο τέλος όμως η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες έκρινε και τον νικητή.  Η αδυναμία στα ριμπάουντ και η ασυνεννοησία στην επίθεση μας στοίχισε. Προσπάθησε η ομάδα, έβγαλε ένταση στην άμυνα αλλά της έλειπαν πάρα πολλά για να κερδίσει, ακόμη και αν ο αντίπαλος έκανε ένα τραγικό παιχνίδι. Απογοήτευση στον κόσμο κυρίως για την εικόνα που πονάει περισσότερο από την ήττα.

ΧΩΡΙΣ ΜΠΛΟΚ ΑΟΥΤ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ

Έχει αλλάξει το μπάσκετ άλλα κάποια στοιχεία στο τρόπο που αγωνίζεται μια ομάδα(ακόμη και παιδική) παραμένουν σταθερά. Ένα από αυτά είναι το μπλοκ άουτ, μια λέξη που μάλλον η πλειοψηφία των παικτών μας δεν την γνωρίζει. Αυτό φάνηκε από το ξεκίνημα του αγώνα μιας και οι αντίπαλοι μας έπαιρναν το ένα ριμπάουντ μετά από το άλλο. Οι δεύτερες ευκαιρίες γινόντουσαν εύκολοι πόντοι κάτω από το καλάθι μας ή με ελεύθερο τρίποντο που το πληρώναμε. Με αυτή την εικόνα το -17 ήταν αναπόφευκτο, ιδίως από την στιγμή που τα περισσότερα σουτ που πήραμε ήταν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

ΕΒΓΑΛΕ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΑΣΤΟΧΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Με την διαφορά στο -17 στο μυαλό όλων βλέποντας την κυριαρχία της Τούρκ Τέλεκομ ήταν που θα φθάσει ο δείκτης της διαφοράς μιας και τίποτα δεν έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να αντιδράσει. Όταν όμως το -17 με την λήξη του ημιχρόνου μαζεύτηκε στο -10 τότε λες γιατί όχι; Πόσο χειρότερα μπορούσε να παίξει η ομάδα; Και μάλλον με αυτή την λογική οι παίκτες του Γ.Καστρίτη βγήκαν πιο συγκεντρωμένοι στις κινήσεις τους, έβγαλαν ένταση στην άμυνα, βρήκαν λύσεις στην επίθεση καταφέρνοντας όχι μόνο να ισοφαρίσει αλλά να προσπεράσει κιόλας στο σκορ στο ξεκίνημα του 4^ου δεκαλέπτου. Σε αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η αστοχία των αντιπάλων μας που αν και σούταραν ανενόχλητοι έξω από τα 6.75 δεν έβρισκαν στόχο, αλλά και ο τραυματισμός του Χαραλαμπόπουλου που μέχρι να αποχωρήσει ήταν ο κορυφαίος παίκτης της αναμέτρησης.

ΑΣΥΝΕΝΝΟΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΗΤΤΑ

Ο ΑΡΗΣ το έφερε το παιχνίδι ακριβώς εκεί που ήθελε και το μόνο που χρειαζόταν ήταν 1-2 καλές επιθέσεις. Ένα μακρινό σουτ μετά από καλή κυκλοφορία της μπάλας; μια ασίστ κοντά στο καλάθι; μια σπουδαία ατομική ενέργεια; Όποιος και αν προσπάθησε, ότι και αν προσπάθησε πήγε στράφι. Ήταν φανερό ότι η ομάδα δεν ήξερε πως να επιτεθεί και απλά όποιος είχε την μπάλα στα χέρια με το που έληγε η επίθεση  έπαιρνε αναγκαστικά την προσπάθεια. Κάποια στιγμή ο Χάνλαν ή κάποιος από τους υπόλοιπους ικανούς σκόρερ θα έβρισκε το χέρι του και θα κλείδωνε τη νίκη όπως και έγινε.

ΠΑΛΕΨΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΧΑΣΕ

Δεν έγινε κάτι το περίεργο σήμερα. Η ομάδα παρουσίασε για ακόμη μια φορά τις τρανταχτές αδυναμίες της σε άμυνα, ριμπάουντ και επίθεση και φυσιολογικά έχασε από έναν καλύτερο αντίπαλο ακόμη και αν ήταν σε κακή βραδιά όπως ήταν σήμερα η Τούρκ Τέλεκομ. Ο ΑΡΗΣ είχε τις ευκαιρίες του να πάρει το παιχνίδι και τις σπατάλησε. Το ότι έφθασε μια ανάσα από την νίκη με τόσα αγωνιστικά προβλήματα είναι επιτυχία. Έλα όμως που αυτές οι «επιτυχίες» δεν σε οδηγούν πουθενά. Αυτό μάλλον αδυνατεί να κατανοήσει ο Γ.Καστρίτης και συνεχίζει να επιμένει στην «διαδικασία».  Μια «διαδικασία» που αντί να έχει στο επίκεντρο την συνοχή στην άμυνα και το μοίρασμα των ρόλων στην επίθεση όπου Τζούλιους και Γούντμπερι αδυνατούν να συνυπάρξουν με τον Τολιόπουλο. Έχει στο επίκεντρο να πείσει τον Νόλεϊ ότι δεν παίζει σε κάποιο γηπεδάκι της παραλίας, να μάθει στον Ρόμπερτς(που σήμερα ήταν θετικός) πως πρέπει να κινείται μέσα στο γήπεδο και να εξηγήσει στον Μπάνκς ότι συνήθως το hand check στην Ευρώπη σφυρίζεται φάουλ και άλλα τέτοια. Εκτός και αν μετά τον Μποχωρίδη επιρρίψουμε ευθύνες που δεν κερδίζει η ομάδα και στον Μαντζούκα, στον Γκιουζέλη αλλά ακόμη και στον Τολιόπουλο που δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ. Ο ρόλος των ξένων παικτών στις ομάδες εξαρχής ήταν(και παραμένει) να τις ανεβάζουν επίπεδο. Στον ΑΡΗ συνειδητά αδιαφορούμε και κάνουμε τα δίκα μας.

ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΡΗΣ ΠΟΥ «ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ»  ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

21 ολόκληρα επιθετικά ριμπάουντ μάζεψε η Τούρκ Τέλεκομ κάτι που μεταφράζεται σε 21 δεύτερες ευκαιρίες για να σκοράρει. Με αυτό το δεδομένο η ανατροπή του -17 και η ήττα στις λεπτομέρειες αποτελεί άθλο. Σε μια εποχή που όλες οι ομάδες ψάχνονται να βρουν την χημεία τους και αγωνιστικό ρυθμό, ο ΑΡΗΣ σπαταλάει το χρόνο του για να μάθει τα βασικά του Ευρωπαϊκού μπάσκετ ακόμη και σε παίκτες υπό δοκιμή που παραμένουν στο ρόστερ μέχρι να φύγουν. Δεν είναι κακή η ομάδα και παιχνίδι με παιχνίδι δείχνει βελτίωση τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Το γιατί όμως ο ΑΡΗΣ αποδέχεται να σπαταλήσει πιθανόν και έναν ολόκληρο γύρο μέχρι να στρώσει μάλλον είναι και η αιτία που βλέπουμε αυτό το νωθρό ξεκίνημα πάνω στο παρκέ.

ΥΓ.  Αφού διαβάσαμε τα βιογραφικά των ξένων παικτών που υπέγραψαν συμβόλαιο με την ομάδα μας, διαβάσαμε και το βιογραφικό του Άλεν Όμιτς που παρουσιάζεται ως υποψήφιος για να δώσει λύση κοντά στο καλάθι.  Υπάρχουν και τέτοιοι παίκτες που μπορούν και θέλουν να έρθουν στον ΑΡΗ μας;   Και έχει και η διοίκηση το μπάτζετ να τον φέρει; Βρε τι μας λες αρχές Οκτώβρη;

Πραγματοποιώντας μιας από τις καλύτερες εμφανίσεις του των τελευταίων χρόνων ο ΑΡΗΣ υπέταξε τον Ολυμπιακό με 2-1 και έστειλε το μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι φέτος, σε αυτό το πρωτάθλημα παρωδία… δεν θα είναι ο φτωχός συγγενής! Μαγική εικόνα το τελικό σκορ όπως αυτό διαμορφώθηκε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων. Το δοκάρι του Μορόν και άλλες 2-3 κραυγαλέες ευκαιρίες που σπαταλήθηκαν θα μπορούσαν να είχαν δώσει διαστάσεις θριάμβου στην αποψινή νίκη! Αποθέωση της ομάδας από τον κόσμο που είδε επιτέλους τον ΑΡΗ να αποδίδει σύμφωνα με την αξία του.

ΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Φέτος ο Μάντζιος έχει ξεκινήσει τη χρονιά με άλλη φιλοσοφία και αυτό το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Το ότι διατήρησε την τριάδα Μόντσου , Σιφουέντες και Γκαρθία κόντρα σε έναν αντίπαλο όπως είναι ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει ότι φέτος θα δούμε έναν πιο δημιουργικό ΑΡΗ που θα ψάχνει κανονικά το γκολ και όχι μέσα από «κλεφτοπόλεμο». Η επιστροφή του Βέλεθ και του Μάγιο  στο αρχικό σχήμα ήταν κάτι το αναμενόμενο μετά τον τραυματισμό του Φαμπιάνο και την εμφάνιση του Μοντόγια στην Κρήτη.

ΓΡΗΓΟΡΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ ΜΑΝΟΥ ΓΚΑΡΘΙΑ

Απόλυτα συγκεντρωμένοι μπήκαν οι παίκτες μας στο γήπεδο και αυτό φάνηκε από τα πρώτα λεπτά του αγώνα. Το τρανζίσιον δούλεψε άψογα. Ο Μάγιο προώθησε το παιχνίδι και έβγαλε στην κατάλληλη στιγμή την πάσα στον ταχύτατο Ντιαντί. Ο Σενεγαλέζος «χόρεψε» τον αντίπαλο του, γύρισε στο ύψος του πέναλτι που είχε πάρει θέση ο Μανού Γκαρθία και ο Ισπανός με ακρίβεια έστειλα την μπάλα στην δεξιά γωνία του Τζολάκη!

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ, ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ

Το γρήγορο γκολ τόνωσε την αυτοπεποίθηση των παικτών μας και αυτό ήταν φανερό σε κάθε τους κίνηση. Εξαιρετικές τοποθετήσεις και καλύψεις στους χώρους, κοντά οι γραμμές και αποτελεσματική πίεση σε σωστό χρόνο.  Με το κέντρο να λειτουργεί υποδειγματικά και τους Μόντσου και Σιφουέντες να κλέβουν και να μοιράζουν υποδειγματικά το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ ήταν η ομάδα που έψαχνε το δεύτερο γκολ με τις ευκαιρίες των Ντιαντί και Μόντσου και είχε κάποια ουσία στο παιχνίδι του. Ο Ολυμπιακός αρκέστηκε σε μια φλύαρη κατοχή που στην καλύτερη περίπτωση κατέληγαν σε κάποια απελπισμένη σέντρα. Οι καλές εκτελέσεις φάουλ στα στημένα που δόθηκαν στον Ολυμπιακό ήταν σχεδόν οι μοναδικές απειλές προς την εστία μας.

Ο ΜΟΡΟΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩΤΗΤΑ ΜΑΣ

Όχι μόνο δεν κλείστηκε όπως μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ αλλά αντιθέτως έδειχνε με απόλυτη ψυχραιμία και αποφασιστικότητα να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε στιγμή αδράνειας των αντιπάλων μας. Κάπως έτσι στο 41’ σε μια φάση μετά το κόρνερ όπου οι παίκτες μας έμειναν ψηλά, ο Μανού Γκαρθία βρήκε τον χώρο για να βγάλει μια μαγική πάσα στο κέντρο της περιοχής και να  δώσει την ευκαιρία στον επερχόμενο Μορόν να γράψει το 2-0 ξεσηκώνοντας για ακόμη μια φορά το Κλ.Βικελίδης!

ΕΧΑΣΕ ΤΑ ΑΧΑΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Τι και αν άπαντες αναμένανε την πίεση και την αντίδραση των Πειραιωτών, ο ΑΡΗΣ συνέχισε να χορεύει στο ρυθμό που είχε δώσει ο ίδιος. Με όλους τους παίκτες να λειτουργούν υποδειγματικά σε άμυνα και επίθεση δεν άφησαν κανένα περιθώριο στους αντιπάλους τους. Εξουδετέρωσαν με περίσσια ευκολία κάθε σκέψη επίθεσης του Ολυμπιακού και έψαξαν το 3^ο γκολ δημιουργώντας κλασσικές ευκαιρίες για να το πετύχουν. Το δοκάρι στο ωραίο σκάψιμο του Μορόν, οι 2 ευκαιρίες που ακολούθησαν και  χάθηκαν πάλι από τον Ισπανό αλλά και η φάση του Νταρίντα θα μπορούσαν εύκολα να είχαν αυξήσει τον δείκτη του σκορ. Το 3^ο γκολ δεν ήρθε, ο Ολυμπιακός μείωσε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, η νίκη όμως βάφτηκε κίτρινη! Μια πανάξια νίκη με μια ολοκληρωτική εμφάνιση!

ΕΔΕΙΞΕ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ

Ας μην κοροϊδευόμαστε, ξεκάθαρο προβάδισμα το 2-0 στο ημίχρονο αλλά από τον ΑΡΗ μας έχουμε δει πολλά απίστευτα πράγματα… Σήμερα όμως η ομάδα έπειθε ότι τη νίκη δεν την έχανε ακόμη και αν είχε άλλα 10 ημίχρονα. Η προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο που είχε καταστρώσει ο Άκης Μάντζιος και η ψυχραιμία που έδειχναν όλοι οι παίκτες ανεξαιρέτως σε έπειθε ότι τίποτα δεν θα στράβωνε σήμερα. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, κανείς δεν υστέρησε σήμερα. Ναι υπήρχαν κάποιοι που ξεχώρισαν περισσότερο από τους υπόλοιπους όπως ο Μανού Γκαρθία που πρόσθεσε άλλη μια γεμάτη εμφάνιση με 1 γκολ και 1 ασίστ αλλά δεν γίνεται να προσπεράσεις κανέναν. Σπουδαίος ο Φρίντεκ, θωρηκτό ο Βέλεθ,  κυρίαρχοι στο κέντρο οι Μόντσου και Σιφουέντες, αποτελεσματικός ο Μορόν, δαίμονας ο Ντιαντί, ουσιαστικός ο Μάγιο, ανεβασμένος ο Σίστο, συνεπής ο Μπράμπετς και σχεδόν θεατής ο Κουέστα. Ήταν όλοι τους υπέροχοι! Από τις καλύτερες εμφανίσεις των τελευταίων ετών και σίγουρα από τις πιο εύκολες νίκες απέναντι στον Ολυμπιακό. Δεν χωράνε πολλά σχόλια για το σημερινό. Η ομάδα έδειξε τις δυνατότητες της σήμερα και πάνω σε αυτή την εμφάνιση θα πρέπει να πατήσει για τη συνέχεια.

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ

Περιμέναμε την ομάδα να αντιδράσει μετά το αρνητικό αποτέλεσμα στην Κρήτη αλλά η σημερινή εμφάνιση-νίκη ήταν πολλά περισσότερα από μια αντίδραση. Ο ΑΡΗΣ έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος, εξουδετέρωσε με ευκολία τον Ολυμπιακό και χάρη στα γκολ των Γκαρθία και Μορόν κατάφερε να φθάσει σε μια σπουδαία νίκη! Απέφυγε να δώσει διαστάσεις θριάμβου σπαταλώντας σημαντικές ευκαιρίες αλλά… αυτός ο ΑΡΗΣ μόνο αισιοδοξία μας γέμισε για τη συνέχεια! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μα καλά αυτοί που τον έφεραν τον διαιτητή δεν τον ενημέρωσαν ότι το 55-45 υπέρ του Ολυμπιακού ισοδυναμεί με σφαγή του;

ΥΓ2. Και όμως σε «έγκυρο» site υπάρχει άρθρο και video(?!?!?!) με τίτλο «Σοβαρά παράπονα του Ολυμπιακού για τη διαιτησία»

Τρίτωσε το κακό με την διαιτησία σήμερα, με τον Παπαδόπουλο και το VAR να μας κλέβει τους 2 βαθμούς. Προσπάθησαν με τη σέντρα να βρουν πέναλτι, είδαν χέρι στο γκολ του Σαμόρα, δεν είδαν πέναλτι πάνω στον Μορόν νωρίτερα ενώ ο επόπτης με ιδιαίτερη βιασύνη ανακάλυπτε το ένα οφσάιντ μετά το άλλο. Σε ένα παιχνίδι που ο ΑΡΗΣ είχε προβλήματα στην ανάπτυξη, δεν διαχειρίστηκε σωστά το προβάδισμα του αλλά και με αυτά πάλι θα έπαιρνε τη νίκη αν δεν υπήρχε αυτή η διαιτησία.

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΡΥΘΜΟ

Με την επανεμφάνιση του Φαμπιάνο στο αρχικό σχήμα λόγω της έκτακτης απουσίας του Βέλεθ ο Άκης Μάντζιος ακολούθησε την ίδια συνταγή με τις Σέρρες προσπαθώντας από νωρίς να σταθεροποιήσει ένα σχήμα. Όπως ακριβώς και στις Σέρρες ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να ελέγξει το παιχνίδι και ως ένα βαθμό το κατάφερε. Απέναντι του όμως είχε έναν καλοστημένο Αστέρα Τρίπολης που έπαιζε το παιχνίδι της αντεπίθεσης πολύ καλά. Αποτέλεσμα να έχουμε την κατοχή αλλά να δυσκολευόμαστε να δημιουργήσουμε φάσεις. Οι προσωπικές ενέργειες και τα σουτ του Γκαρθία ήταν ότι καλύτερο είχαμε να παρουσιάσουμε στα πρώτα 45’

ΑΝΟΙΞΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ Ο ΜΟΡΟΝ

Ο Αστέρας ήταν επικίνδυνος στις αντεπιθέσεις του και μπήκε δυνατά στο Β ημίχρονο αλλά ο ΑΡΗΣ μας ήταν αυτός που βρήκε το γκολ στο 62’. Ο Μοντόγια που πέρασε ως αλλαγή, έδωσε περισσότερη ζωντάνια στην δεξιά πλευρά σε σχέση με τον Μάγιο και ήταν αυτός που έβγαλε την ασίστ στον Μορόν για να επιστρέψει στο σκοράρισμα. Ο Ισπανός ήταν εκεί που έπρεπε, πρόλαβε τους αντίπαλους αμυντικούς και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Μάλιστα μέσα στα λεπτά που ακολούθησαν ο ΑΡΗΣ είχε την ευκαιρία να διπλασιάσει τα γκολ και να κλειδώσει τη νίκη αλλά η μπάλα δεν μας έκανε τη χάρη.

ΚΑΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ

 Και ενώ το παιχνίδι φαινόταν να είναι ακριβώς εκεί που το θέλουμε ξαφνικά η ομάδα έδειξε να χάνει την συγκέντρωση της. Κάτι που φαινόταν κυρίως στις τοποθετήσεις μας στην άμυνα όπου σε αρκετές φάσεις μας έπιασαν στον ύπνο και γίνανε επικίνδυνοι. Αποκορύφωμα της αμυντικής αδράνειας ήταν η φάση του 81’ όπου ο Παλάσιος ξεφεύγει με ευκολία του Σαμόρα και στην εξέλιξη της φάσης γίνεται το 1-1. Η ολιγωρία στην άμυνα συνεχίστηκε και στα επόμενα λεπτά με τους αντιπάλους μας να φθάνουν κοντά και στην ολική ανατροπή.

Ο ΣΑΜΟΡΑ ΣΚΟΡΑΡΕ, Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ VAR ΕΙΔΑΝ ΧΕΡΙ

Όσο και αν την κοιτάς την φάση… χέρι που δεν είναι κολλημένο στο σώμα δεν μπορείς να διακρίνεις. Οι λεβέντες όμως της εξυγίανσης είχαν συγκεκριμένη αποστολή και έπρεπε να την φέρουν εις πέρας. Με συνοπτικές διαδικασίες ένα γκολ που μοιάζει πεντακάθαρο ο Παπαδόπουλος με τις ευλογίες του VAR το ακύρωσαν. Άλλο ένα «λάθος», άλλοι 2 χαμένοι βαθμοί.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙΣ

Δεν έθελξε ο ΑΡΗΣ με την απόδοση του σήμερα και στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν είχε τις εμπνεύσεις για να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός. Ενώ και στην άμυνα που έμοιαζε δυνατός είχε κάποιες στιγμές αδράνειας που μπορούσε να είχαν οδηγήσει σε πανωλεθρία. Λογικό ως ένα σημείο να υπάρχουν αυτές οι αδυναμίες σε αυτό το χρονικό σημείο και θα πρέπει ο Μάντζιος με τους παίκτες του να δουλέψουν. Η ομάδα έχει πολύ καλά στοιχεία αλλά θέλει τον χρόνο της. Την προσπάθεια όμως την κάνει και αυτή η προσπάθεια αν δεν είχε εμπόδια τους διαιτητές και το VAR θα είχε «γράψει» 3 στα 3 και 9 βαθμούς. Ναι θα πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας, θα πρέπει η ομάδα να ενισχυθεί, να βελτιωθεί και να γίνει πιο αποτελεσματική. Άλλο αυτό και άλλο οι 4 κλεμμένοι βαθμοί σε 3 παιχνίδια.

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΟΨΟΥΝ ΒΑΘΜΟΥΣ

Ναι, ο ΑΡΗΣ ήταν μέτριος σήμερα αλλά αυτή δεν σημαίνει ότι δεν άξιζε τη νίκη. Και την άξιζε και τα γκολ για να την πάρει τα έβαλε. Όταν όμως απέναντι σου έχεις αυτούς τους καμικάζι διαιτητές και Varistes το μόνο που σου απομένει να κάνεις είναι να αναρωτιέσαι αν θα πρέπει να πιστεύεις στα μάτια σου ή όχι… Περιμέναμε μια δύσκολη «εξυγιαντική» χρονιά αλλά αυτό το 3 στα 3 δεν έχει προηγούμενο… Μοναδική απάντηση πρέπει να είναι η μεταγραφική ενίσχυση,  η αγωνιστική βελτίωση και η μαζική στήριξη από όλους μας.

ΥΓ. Έλειψε ο κόσμος από το σημερινό παιχνίδι. Όχι ότι χαμπαριάζουν οι «εντολοδόχοι» από τέτοια… αντιθέτως μπορεί να μας περίμεναν στην γωνία παρέα με τα φιλαράκια τους από τη ΔΕΑΒ.

Μπορεί η ομάδα μας να ηττήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον Παναθηναϊκό και τους 3 διαιτητές που στο πρώτο ημίχρονο στήριξαν τον αντίπαλο μας που ζοριζόταν… αλλά ο «αχάμπαρος» κόσμος του ΑΡΗ και το ζεστό χειροκρότημα που πρόσφεραν απλόχερα στον Γ.Καστρίτη και τους παίκτες του με τη λήξη του αγώνα έκλεψαν την παράσταση. Σε ένα παιχνίδι πραγματική γιορτή που ούτε η εύκολη επικράτηση του Παναθηναϊκού και οι προκλητικοί διαιτητές ήταν ικανοί να χαλάσουν.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ

Δεν μας απογοήτευσαν οι 3 διαιτητές, επιβεβαιώνοντας με το «καλημέρα» ότι στην ατζέντα των πράσινων και των κόκκινων ήταν το “sweep” και αυτοί ήταν εκεί για να το διασφαλίσουν. Κατάφεραν από νωρίς να μοιράσουν εκνευρισμό και να περιορίσουν τον ενθουσιασμό των παικτών μας. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά και αποφασισμένα ώστε να δώσει χαρά στον κόσμο και αυτό το έδειχναν οι παίκτες μας σε κάθε τους κίνηση. Το ελαφρύ προβάδισμα στα πρώτα 15’ μπορεί να μην έλεγε πολλά αλλά τα «νευράκια» των παικτών του Παναθηναϊκού και του Άταμαν που πίεζαν τους διαιτητές για να ανεβάσουν απόδοση έδειχνε ότι οι αντίπαλοι μας μάλλον δεν περίμεναν την αντίσταση μας.

Η ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Σε αντίθεση με το καλό του επιθετικό ξεκίνημα στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα μας με το που πάτησε το παρκέ στο Β ημίχρονο άρχισε να «τρομοκρατεί» τα στεφάνια με την αστοχία του.  Το 14% στα μακρινά σουτ δεν άφηνε περιθώρια για πολλά, μιας και αργά ή γρήγορα ο Παναθηναϊκός θα άρχισε να βρίσκει τον στόχο και θα ξέφευγε όπως και έκανε. Όταν μάλιστα σου λείπουν και 2 από τα βασικά γρανάζια της άμυνας όπως είναι ο Χάρελ και ο Σανόγκο, πόσο να αντέξεις να κρατάς χαμηλά με την άμυνα τον «επτασφύριχτο»; Ωστόσο οι παίκτες του Γ.Καστρίτη πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις και αυτό ήταν κάτι που το αναγνώρισε ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο. Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε λεπτομερώς για το ποιος ξεχώρισε και ποιος όχι. Δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από ότι βλέπουμε σχεδόν όλη την χρονιά. Μόνο ο Σόουζα ίσως να ξεχωρίζει σε σχέση με ότι πρόσφερε κατά την διάρκεια της σεζόν. Οι ίδιοι πρωταγωνιστές, οι ίδιοι που θέλουν αλλά δεν μπορούν, οι ίδιοι εξαφανισμένοι. Όπως και να έχει όμως, όλοι πάλεψαν και αυτό είναι που μετράει σε ένα παιχνίδι όπως το σημερινό.

ΤΟ ΖΕΣΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΕΣΙΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Μόνο αν είσαι Αρειανός μπορείς να καταλάβεις αυτήν την αγάπη και το δέσιμο με την ομάδα είτε μιλάμε για το μπάσκετ είτε μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Απλά στο μπάσκετ η σχέση της ομάδας με τον κόσμο δεν είναι τόσο μονόπλευρη και για αυτό οι έντονες εκδηλώσεις αγάπης με κάθε ευκαιρία και το «συγχωροχάρτι» στις στραβές δίνονται πιο εύκολα εκεί. Και αυτό σήμερα που ζήσαμε στο Παλέ ήταν άλλη μια επιβεβαίωση. Αυτή η ζεστή οικογένεια του ΑΡΗ αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή μέχρι και το τελευταίο σημερινό παιχνίδι στο Παλέ τον Καστρίτη,  το υπόλοιπο τεχνικό τιμ και τους παίκτες αναγνωρίζοντας την τίμια προσπάθεια που έκαναν φέτος. Μια προσπάθεια που μπορεί στο ταμείο στο φινάλε της χρονιάς να μην εξιτάρει κανένα Αρειανό αλλά η εικόνα πάνω στο παρκέ σε πολλά παιχνίδια φέτος μας έκανε να ξεχειλίσουμε από υπερηφάνεια. Μας έκανε να θυμηθούμε συναισθήματα που κάπου στο βάθος τα είχαμε στριμώξει και αυτό είναι αρκετό ώστε να μπει ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στη φετινή σεζόν. Μπράβο ρε μάγκες, άντε με το καλό και το διπλό στο Περιστέρι!

ΥΓ. Κούρασαν και σήμερα οι διαιτητές με τα σφυρίγματα τους… ευτυχώς τόσο ο κόσμος όπως και όλη η ομάδα μας ήταν σε ένα χαλαρό mood, προετοιμασμένοι άπαντες για τις προκλήσεις, και οι αντιδράσεις όλων που βρέθηκαν στο Παλέ σήμερα είχαν το χαβαλέ τους. Όπως και του Άταμαν που του ευχόμαστε ολόψυχα να βρει ανάλογες διαιτησίες στους τελικούς αλλά με κόκκινη χροιά. 

ΥΓ2. Κάτι πρέπει να παίζει με τα instant replay… μάλλον κάποιο μοντάζ γίνεται πριν το δουν οι διαιτητές. Δεν εξηγείται αλλιώς. Τζάμπα τα κράζουμε τα παιδιά.

ΥΓ3. Ας παραδειγματιστούμε όλοι από όσους βρέθηκαν στο γήπεδο σήμερα σε ένα παιχνίδι υπό ιδιαίτερες συνθήκες με τη νίκη εξαρχής να μοιάζει σχεδόν αδύνατη. Με την κερκίδα δυναμική από την αρχή μέχρι το τέλος, το ένα σύνθημα να δίνει πάσα στο άλλο και στο τέλος ένας τεράστιος ενθουσιασμός και ένα μοναδικό συναίσθημα γεμάτο ΑΡΗ! Μπορεί η αποτυχία στο ποδόσφαιρο να μας πλήγωσε όλους αλλά ας μην ξεχνιόμαστε ποιος είναι ο ΑΡΗΣ και ο κόσμος του. Αυτά που έχει περάσει ο Αρειανός οι άλλοι «μεγάλοι» δεν θα τα άντεχαν ούτε για μια ημέρα. Ναι χάθηκε μια μάχη, αλλά όσο είμαστε όρθιοι ο πόλεμος συνεχίζεται! Μέχρι τα όνειρα μας να πάρουν εκδίκηση!

Ανισόρροπος  και ψυχοβγάλτης…  παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Προμηθέα Πατρών, καταφέρνοντας σε ένα παιχνίδι που χάρη στην απόδοση του να στοχεύει στην τριαντάρα εκδίκηση προς τους Πατρινούς, να το οδηγήσει στην παράταση και να το κερδίσει όμως στο φινάλε. Περισσότερο τρολάρισμα παρά κοουτσάρισμα είδαμε σήμερα από τον Καστριτή που χαμένος στις εμμονές μας πρόσφερε αυτό το απίστευτο θέαμα που ευτυχώς κατέληξε σε νίκη… Όπως και να έχει η σειρά οδηγείται σε τρίτο παιχνίδι με τον ΑΡΗ να δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο.

ΜΕ ΜΠΟΧΩΡΙΔΗ ΚΑΙ ΧΑΡΕΛ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Αποφασισμένος να κόψει το σερί του Προμηθέα μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι παρά το καλό ξεκίνημα των Πατρινών στα πρώτα λεπτά. Με τον Μποχωρίδη ύστερα από πάρα πολύ καιρό να επιστρέφει στις καλές εμφανίσεις όπως και ο Χάρελ ο ΑΡΗΣ κατάφερε να τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο με 21-16. Σε ένα δεκάλεπτο όπου παρόλο που μόλις 4 παίκτες είχαν καταφέρει να σκοράρουν και υπήρχαν κάποια αμυντικά προβλήματα δείχναμε ικανοί να φθάσουμε στη νίκη.

ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Όσο κυλούσε ο χρόνος ολοένα και περισσότεροι παίκτες άρχισαν να εμφανίζονται στο παρκέ και να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μετατραπεί σε παράσταση για έναν ρόλο. Σόουζα,  Γκάλινατ και ο αφηνιασμένος Χάρελ ήταν οι βασικοί λόγοι που φθάσαμε στο εντυπωσιακό +25 περίπου 11’  πριν τη λήξη του αγώνα με τον κόσμο να απολαμβάνει την αντίδραση της ομάδας μετά τα συνεχόμενα στραπάτσα κόντρα στους Πατρινούς.

ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που παρακολουθήσαμε στο 4^ο δεκάλεπτο. Παίκτες να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο, ένας προπονητής να διεξάγει κάποιου είδους «μπασκετικό πείραμα» και 3 διαιτητές που σφύριζαν ότι τους κατέβαινε… προφανώς ενθουσιασμένοι από την αντίδραση των Πατρινών που αντί να εγκαταλείψουν το παιχνίδι έκαναν τα πάντα για να το ανατρέψουν. Οι 25 πόντοι έγιναν μια μακρινή ανάμνηση και ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί ευτυχώς ο κόουτς θυμήθηκε τους παίκτες που είχε ξεχάσει και η νίκη μετά κόπως και βασάνων βάφτηκε στα κιτρινόμαυρα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ FEELING ΛΕΕΙ ΗΤΤΑ

Η νίκη είναι αυτό που μετράει και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ την πήρε όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ναι αν απλά άκουσες το αποτέλεσμα, σίγουρα όχι αν παρακολούθησες το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που κατήργησε κάθε μπασκετική λογική και επιβεβαίωσε την ανεξήγητη εικόνα αποσύνθεσης που διέπει την ομάδα μας. Και δυστυχώς αυτή η αποσύνθεση έχει την υπογραφή ενός προπονητή που πιστέψαμε όχι γιατί ήταν απλά «καλός άνθρωπος» αλλά γιατί με την δουλειά του έπεισε και τον τελευταίο φίλο της ομάδας. Δυστυχώς εδώ και καιρό ο κόουτς το έχει χάσει… Μποχωρίδης, Σόουζα, και Γκάλινατ ξεχάστηκαν στον πάγκο για να παίξει 30’ ο αόρατος Μπλούμπεργκς, 22’ ο σε άλλο γήπεδο Σανόγκο και 24’ ο βραχυκυκλωμένος Στάρκ! Όταν ο παίκτης δεν είναι σε καλή μέρα ή απλά δεν του βγαίνει το παιχνίδι δεν φταίει αυτός που παραμένει μέσα και κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Όπως και το ανάποδο. Αν βλέπεις ότι ο Μποχωρίδης έχει πάρει φόρα και ο Σόουζα υπερέχει κάτω από το καλάθι και εσύ τους αφήνεις στον πάγκο δεν σου φταίει κανείς άλλος. Τραγικό κοουτσάρισμα για ακόμη ένα παιχνίδι από έναν προπονητή που πιστέψαμε ότι μπορούσε να κάνει τη διαφορά.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Στα ίσια έφερε τη σειρά με τον Προμηθέα Πατρών ο ΑΡΗΣ μας, κερδίζοντας στην παράταση με 89-85 και στέλνοντας τις 2 ομάδες σε έναν «τελικό» στην Πάτρα. Προτού όμως φθάσει στη νίκη κατάφερε όσους άφησαν στην άκρη την «αμηχανία» του ποδοσφαιρικού ντέρμπι και βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ να τους προσφέρει και αυτός ένα δυνατό ψυχολογικό τεστ αντοχών... Πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την απίστευτη προσπάθεια αυτοχειρίας που παρακολουθήσαμε σήμερα και την απώλεια του +25 μέσα σε περίπου 10’; Το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι πάντα αυτό που μετράει και σήμερα η ομάδα τα κατάφερε! Ας ελπίσουμε να κάνει το ίδιο και στην Πάτρα ανεξαρτήτως απόδοσης.   

ΥΓ. Μια ντουζίνα υστερόγραφα θα πρέπει να γραφούν σήμερα για τον Μποχωρίδη που έπαιξε μόλις 15΄, τον Σόουζα που ξαφνικά είναι χρήσιμος παίκτης, τον Στάρκ  και άλλα πολλά. Η ουσία όμως είναι ότι όταν θέτεις ως στόχο τα ελάχιστα αυτονόητα και δηλώνεις πετυχημένος 3 μήνες πριν τελειώσει η χρόνια τότε κινδυνεύεις να καταντήσεις πεδίο για μπασκετικά πειράματα σαν και αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα.

16-3 οι τελικές προσπάθειες αλλά όπως αποδείχθηκε τα 2 λάθη στην αμυντική λειτουργία της ομάδας μας ήταν αρκετά για να φθάσει ο αντίπαλος μας στη νίκη και να μας αναγκάσει σε μια πικρή ήττα. Πάλεψε η ομάδα, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της αλλά αυτά είναι ανούσιες λεπτομέρειες όταν δεν καταφέρνεις να πάρεις ούτε το Χ. Απογοήτευση για την σημερινή εξέλιξη αλλά το σύνθημα για την κατάκτηση του κυπέλλου με την λήξη της αναμέτρησης που ακούσθηκε στο κατάμεστο Κλ.Βικέλιδης όπως και η υποδειγματική συμπεριφορά του κόσμου είναι αυτά που θα πρέπει να κρατήσουμε.

ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Με τις 2 ομάδες να είναι αρκετά διστακτικές από το ξεκίνημα του αγώνα ήταν φανερό ότι τόσο εμείς όσο κυλούσε ο χρόνος υπέρ μας αλλά και οι αντίπαλοι μας όσο τους έπαιρνε χρονικά προσπαθούσαν να βρουν τη στιγμή τους για ένα γκολ.  Παιχνίδι χωρίς ρυθμό, γεμίσματα στο πουθενά(κυρίως από τους αντιπάλους μας), χαζά νεύρα και ανούσιες εντάσεις και μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου που σε καμία περίπτωση δεν κατέληγε ούτε σε υποψία για ένα γκολ. Μια εικόνα που ως ένα βαθμό εμάς μας εξυπηρετούσε μιας και ο βασικός στόχος ήταν ο μπάογκ να μην φύγει νικητής από το Κλ.Βικελίδης. Ο ποακ δεν ήταν απειλητικός και φαινόταν να απέχει αρκετά από μια εμφάνιση που θα τον οδηγούσε στο πρωτάθλημα. Όλα αυτά αλλάξαν στο 29’ όταν ο πιο δραστήριος παίκτης μας ο Λορέν Μορόν σε μια προσπάθεια να κάνει το κάτι παραπάνω ώστε να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση έχασε εύκολα την μπάλα και έδωσε την ευκαιρία στον αντίπαλο μας να προηγηθεί και να πιστέψει από το πουθενά ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη. Μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο τίποτα δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει.

Η ΓΚΟΛΑΡΑ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ ΕΦΕΡΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Σε αρκετά παιχνίδια ο ΑΡΗΣ παρουσιάζετε αλλαγμένος στο Β ημίχρονο και έτσι ακριβώς έγινε και σήμερα. Η ομάδα είχε αφουγκραστεί τα θέλω του κόσμου και το έδειξε με το που βγήκε από τα  αποδυτήρια. Μόλις στο 47’ ο Οντουμπάτζιο έκανε την γλυκιά σέντρα και ο Μορόν με ένα εκπληκτικό σουτ στην κίνηση έφερε στα ίσια στο παιχνίδι. Ο ενθουσιασμός που προκάλεσε το υπέροχο γκολ του Μορόν έδωσε έξτρα ώθηση στην ομάδα όπου στα λεπτά που ακολουθήσαν συνέχισε να πιέζει κυνηγώντας και ένα δεύτερο γκολ.

ΝΕΟ ΦΘΗΝΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Και ενώ ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πατάει καλύτερα μετά την ισοφάριση ήταν η σειρά του Οντουμπάτζιο σε μια ανύποπτη φάση να χάσει το μαρκάρισμα του αντιπάλου του και να δώσει την ευκαιρία στον ποακ να κινηθεί γρήγορα και να φθάσει από το πουθενά και σε ένα δεύτερο γκολ. Η συνέχεια μέχρι τη λήξη ήταν βασανιστική… καθυστερήσεις που ο διαιτητής δεν είδε ποτέ και κάμποσες επιπόλαιες ενέργειες από τους παίκτες μας που ενώ είχαν τις ευκαιρίες έλειπε η αποφασιστικότητα στην τελική προσπάθεια. Αποκορύφωμα της αναποτελεσματικότητας μας ήταν η ευκαιρία του Ανσαριφάντ που πήρε ανενόχλητος την κεφαλιά σε εξαιρετικό σημείο και την έστειλε έξω…

ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ

Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μένει οπότε η πίκρα και η αγανάκτηση του κόσμου είναι δικαιολογημένη. Ωστόσο αν θέλουμε να κρίνουμε την εμφάνιση της ομάδας πέρα από το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ομάδα και ήθελε και πάλεψε για τη νίκη. Δεν της βγήκε το παιχνίδι; ήταν άτυχη; της έλειπε η ποιότητα για να τελειώσει τις φάσεις που είχε; Όπως και αν το βαφτίσεις σε ένα παιχνίδι όπου οι τελικές ευκαιρίες ήταν 16-3 δεν μπορείς να πεις ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν και το δικαιότερο βάσει της εικόνας των 2 ομάδων. Από την άλλη όμως αρκετοί σημαντικοί παίκτες μας που περιμένουμε να τραβήξουν και τους υπόλοιπους σήμερα κυμάνθηκαν σε μέτρια επίπεδα. Λίγες ημέρες μέχρι τον τελικό για να μιλάμε για βελτίωση και αλλαγές αλλά όπως και να έχει  αυτή η ήττα θα πρέπει να προβληματίσει τον Μάντζιο και τους παίκτες του ενόψει του μεγάλου τελικού. Εκεί όπου θα κριθεί ένας τίτλος που μας λείπει πάρα πολύ και όχι απλά το γόητρο μας.

ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΛΙΚΟ

Η ομάδα πάλεψε, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της, δεν είχε όμως την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα και το πλήρωσε με το χειρότερο τρόπο.   Δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας… πολύ άσχημη η σημερινή ήττα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να μας αποπροσανατολίσει από τον μεγάλο μας στόχο που είναι η κατάκτηση του κυπέλλου.  Αυτή ήταν η προτροπή του κόσμου με τη λήξη του αγώνα, σε ένα κατάμεστο Κλ.Βικελίδης που περίμενε σήμερα πολλά περισσότερα από μια καλή προσπάθεια.

ΥΓ. Βάλε το ρε Ανσαριφάρντ να ξεμπερδεύουμε…

2 τελικούς μας επεφύλασσε η μοίρα, με τον έναν του κυπέλλου να είναι γνωστός εδώ και καιρό και τον δεύτερο του πρωταθλήματος να προκύπτει μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων αγωνιστικών. Ότι και αν κρίνεται όμως στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος για τους υπόλοιπους, για τον ΑΡΗ μας από την πρώτη ημέρα που είχε βγει το πρόγραμμα των πλέιοφς και ήθελε τον ποακ αντίπαλο μας στην τελευταία αγωνιστική τα πράγματα και ο στόχος της νίκης σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα ήταν εξαρχής γνωστά και τίποτα δεν αλλάζει. Αντιθέτως σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας και όλοι μας θα κατεβαίναμε με χαλαρή διάθεση… πλέον υπάρχει και ένα ιστορικό κίνητρο.  Σπουδαία ευκαιρία για τον φετινό ΑΡΗ αυτό το 2 στα 2, που δεν πρέπει να χαθεί.

1914 ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το συναίσθημα που νιώθει ο κάθε Αρειανός για την ομάδα του είναι κάτι προσωπικό, υποκειμενικό και δεν μπορεί να μπει σε καμία ζυγαριά. Αν ζεις και πεθαίνεις με τον ΑΡΗ στις χαρές και στις λύπες, ασχολείσαι επιδερμικά όποτε θυμάσαι ή όποτε η ομάδα είναι στα πάνω της δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αν όμως για την αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχεις δεύτερες σκέψεις πέρα από τη νίκη και πρέπει κάποιος να σου εξηγήσει κάποιος γιατί κόντρα σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχει άλλο στόχος πέρα από τη νίκη ανεξάρτητα από τις συνθήκες, τότε μάλλον δεν νιώθεις από ΑΡΗ. Από το ΠΟΚ4, το μπαράζ του Βόλου, τα αεροπλανάκια για τη Β Εθνική, το απροκάλυπτο εμετικό στήσιμο με την Καλαμαριά και άλλες ακόμη μυριάδες περιπτώσεις το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αντιπαλότητα από την πλευρά τους δεν έχει φραγμούς, δεν έχει μέτρο, δεν έχει λογική. Δεν έχει λογική όπως δεν είχε η "γκαστερική" δολοφονία του Τόσκο, η σφαγή του Άλκη και πόσα ακόμη μακάβρια σκηνικά που επειδή δεν θρηνήσαμε νεκρούς πέρασαν σε δεύτερη μοίρα... Οπότε το να τους αντιμετωπίζεις εσύ με λογικά κριτήρια είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις μια τρύπα στο νερό.

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ

Ακόμη πιο αστείο από το να πρέπει να εξηγήσεις σε κάποιον Αρειανό γιατί στον «τελικό» του πρωταθλήματος δεν πρέπει να χάσουμε, είναι να εξηγήσεις σε κάποιον «ουδέτερο» ή «αλλόθρησκο» γιατί αυτό το παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη αλλά αποκλειστικά με τα θέλω των 2 ομάδων. Η ιστορία έχει δώσει τις απαντήσεις της και σε αυτό. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ ΑΡΗΣ ήταν κόσμημα και διαφήμιση για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Όχι μόνο δεν καπηλεύτηκε τα χρόνια της κυριαρχίας του για να εφαρμόσει το «μια πόλη, μια ομάδα» όταν ίσχυε κυριολεκτικά το «ένα Έθνος, μια ομάδα» για τον ΑΡΗ μας αλλά αντιθέτως παρέσυρε τον συμπολίτη μέσα από έναν υγιή ανταγωνισμό που κρινόταν μέσα στα γήπεδα να μεγαλουργήσει και αυτός με τον τρόπο του ακόμη και αν ήταν ο αιώνιος δεύτερος και πλέον το τμήμα μπάσκετ έχει διαγραφεί από τη μνήμη των κομπλεξικών οπαδών του. Στις μέρες μας…  επί Σαββίδη όπου ο μπαογκ μεγαλουργεί και διεκδικεί και κατακτά τίτλους έχει αποκαλυφθεί και το πραγματικό του πρόσωπο. Μια πόλη μια ομάδα μια τζατζίκι που λένε και οι Ηρακληδείς που άργησαν όμως να καταλάβουν με ποιους έχουν να κάνουν και το πλήρωσαν. Οι συνομιλίες στο «Koriopolis» δεν αφήνουν αμφιβολίες για τον τρόπο σκέψης τους. Η δράση τους όμως που εμπλέκει την αστυνομία, δημοτικές αρχές και όχι μόνο είναι ένας ανελέητος πόλεμος προς όποιον δεν αφουγκράζεται τις ίδιες απόψεις με τις δικές τους. Μακάρι κάποια στιγμή να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να μπορούμε να ζήσουμε σε αυτή την πόλη πιο φυσιολογικά σαν συμπολίτες αλλά ακόμη απέχουμε έτη φωτός από αυτή την ημέρα.

ΚΑΘΑΡΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ Ο ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ

Πέρα από το γόητρο, το πρωτάθλημα και τα θέλω των οπαδών υπάρχει και το καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια έχει πάρει τον αέρα του πόακ μέσα έξω με ελάχιστες παρενθέσεις χάρη σε κάποια εγκληματικά σφυρίγματα. Όπως ακριβώς και ο Μάντζιος όποτε συναντάει τον Λουτσέσκου φεύγει χαμογελαστός. Μάλιστα στα τελευταία 3 νικηφόρα παιχνίδια ο συμπολίτης που τον έφθασαν να διεκδικεί το πρωτάθλημα ο Ρουμάνος άλλαξε την τακτική αντιγράφοντας σε μεγάλο βαθμό την «συνταγή Μάντζιου». Έλα όμως που στο αυριανό παιχνίδι που θέλει μόνο τη νίκη δεν μπορεί να παίξει. Ενώ και από άποψη δυνάμεων και ψυχολογίας ο ΑΡΗΣ είναι πιο φρέσκος λόγω της διαχείρισης και στο μυαλό του πέρα από τον τελικό του κυπέλλου του έχει και μια ευκαιρία για να πάει ακόμη «φτιαγμένος» για τον μεγάλο τελικό.

ΔΥΟ ΤΕΛΙΚΟΙ ΔΥΟ ΝΙΚΕΣ

Ψευτοδιλήμματα και δεύτερες σκέψεις σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν. Ο ΑΡΗΣ το μόνο που έχει να κάνει είναι να συνεχίσει την αγαπημένη του συνήθεια κόντρα στον wanna be πρωταθλητή ώστε να τελειώσει ιδανικά το πρωτάθλημα και να πάει με άλλον αέρα στον μεγάλο τελικό. Όλοι από νωρίς στο γήπεδο ντυμένοι στα κίτρινα να δώσουμε την ώθηση στην ομάδα για να κάνει το 2 στα 2 που θέλουμε όσο τίποτα άλλο. Δύο τελικοί, δύο νίκες, τίποτα λιγότερο! ΠΑΜΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Με τις μηχανές να παραμένουν σβηστές και στο φινάλε των play in κόντρα στον αδιάφορο και υπερόπτη Παναθηναϊκό ο ΑΡΗΣ πρόσθεσε άλλη μια κακή εμφάνιση αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τον προβληματισμό ενόψει των πλέιοφς που ξεκινάνε την Παρασκευή. Αν μάλιστα προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε και τις δηλώσεις του Καστρίτη που ακολούθησαν την αναμέτρηση μάλλον δύσκολα να περιμένουμε κάτι διαφορετικό στη συνέχεια.

ΥΠΕΡΟΠΤΗΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ ΑΡΗΣ

Με το «αδιάφορο» να είναι το σήμα κατατεθέν του σημερινού αγώνα και τον Παναθηναϊκό να είναι καβάλα στο άλογο στον δρόμο για το Final 4 της Ευρωλίγκας οι αντίπαλοι μας κατέβηκαν ξεκάθαρα χωρίς την διάθεση να ζοριστούν. Με τον Σαμοντούροφ να παίρνει 33’ και τον Μπαρτσελόφσκι 28’ ο Άταμαν αντιμετώπισε με μια υποτιμητική διάθεση τον ΑΡΗ μας …αλλά η εξέλιξη του αγώνα τον δικαίωσε. Ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός σήμερα που σου έδινε μια αίσθηση ότι όποιον και αν  είχε απέναντι του θα έχανε.  Άστοχος, επιπόλαιος, τσαπατσούλης και χωρίς ίχνος συγκέντρωσης από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν αγχώσαμε ούτε για μια στιγμή τους αντιπάλους μας μιας και από μόνοι μας σκοντάφταμε στην προσπάθεια να μπούμε μέσα στην διεκδίκηση της νίκης.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ

Είναι πραγματικά λυπηρό αυτό που συμβαίνει με τον φετινό ΑΡΗ αλλά και πρωτόγνωρο. Στο χρονικό σημείο που όλες οι ομάδες στοχεύουν να φθάσουν στην κορυφή της απόδοσης τους, ο ΑΡΗΣ καταφέρνει και παρουσιάζεται σε κάθε παιχνίδι και χειρότερος. Ή τουλάχιστον εξίσου κακός όπως κόντρα στο Μαρούσι και στον Κολοσσό. Και όπως τονίσαμε και τότε δεν έχει να κάνει με το τελικό αποτέλεσμα αλλά με μια συνολική εικόνα που ουρλιάζει ότι υπάρχει σοβαρό αγωνιστικό πρόβλημα. Ούτε ένα στοιχείο στο παιχνίδι του δεν έχει βελτιώσει η ομάδα τους τελευταίους μήνες. Είτε είχε παιχνίδια είτε έκανε απλά προπονήσεις το αποτέλεσμα αποκαρδιωτικό. Και τώρα προσευχόμαστε ο διακόπτης να γυρίσει …αν και ο κόουτς άρχισε να εκφράζει τις αμφιβολίες για το αν τελικά θα συμβεί αυτό.

ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ

Σε μόνιμη αγωνιστική πτώση παραμένει ο ΑΡΗΣ μας που ούτε κόντρα στον αδιάφορο και υπερόπτη Παναθηναϊκό κατάφερε να πείσει ότι τον ενδιαφέρει η συνέχεια του πρωταθλήματος. Ακόμη και αν ο κόουτς δηλώνει ικανοποιημένος από τους παίκτες του για την προσπάθεια και την συγκέντρωση σε αυτά τα παιχνίδια, η εικόνα δείχνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι που ελπίζουμε να αλλάξει στα πλέιοφς αν δεν θέλουμε να τελειώσει η σεζόν με αυτόν τον απογοητευτικό τρόπο. Όχι γιατί θα χάσουμε κάποιον τίτλο ή κάποια έξοδο στην Ευρώπη αλλά γιατί εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ που θαυμάσαμε και αποθεώσαμε κατά τη διάρκεια της σεζόν, απλά αγνοείται.

ΥΓ. Δικαιολογημένο το ξέσπασμα του Καστρίτη προς τους παίκτες του. Με αυτά που έβλεπε προς να κρατηθεί; Εμείς να δούμε πόσο ακόμη θα κρατιόμαστε…

ΥΓ2. Ο Παπαθεοδώρου καλά έκανε και είπε τα αυτονόητα. Εμείς πότε θα αρχίσουμε να μιλάμε;