Στο ίδιο έργο θεατές για ακόμη ένα παιχνίδι, με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ένα κάκιστο αγωνιστικό πρόσωπο, να τα δίνει όλα για την ολική ανατροπή από το -20 και τελικά να αρκείται στην προσπάθεια της αντεπίθεσης… Ίδια εικόνα και με τους διαιτητές όπου με τις 40 βολές που πρόσφεραν απλόχερα στους αντιπάλους μας να έχουν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη και την έκβαση της αναμέτρησης. Καμία διάθεση βελτίωσης από τον ΑΡΗ…  με τις 5 ήττες σερί να μην ακουμπάνε κανένα εκ των «πρωταγωνιστούν» και απλά να απογοητεύουν τον κόσμο.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ… ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Όταν παρακολουθείς μια ομάδα συστηματικά δεν χρειάζονται και πολλά λεπτά για να καταλάβεις αν έχει προετοιμαστεί σωστά, αν έχει διορθώσει κάποιες από τις αδυναμίες της και αν έχει κατέβει στο παιχνίδι με καθαρή σκέψη για να εφαρμόσει όλα αυτά που θέλει μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Από την απουσία παίκτη με ξεκάθαρο ρόλο την οργάνωση του παιχνιδιού, τα συστήματα που θα δίνουν καλύτερες συνθήκες για σουτ σε αυτούς που έχουν μια ευχέρεια στο σκοράρισμα, μέχρι και το παιχνίδι με τους ψηλούς που μοιάζει καθαρά συμπτωματικό όποτε συμβαίνει. Και όταν στην άμυνα ένας απλά σοβαρός αντίπαλος που κάνει τα βασικά σε προβληματίζει τότε λογικό είναι να εναποθέτεις όλες τις ελπίδες σου στην αυτοθυσία σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και στο προσωπικό επιθετικό ταλέντο όποιου παίκτη το λέει η ψυχούλα του… Γιατί σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και το να σηκωθείς για ένα ελεύθερο σουτ με όλες τις συνθήκες υπέρ σου είναι ζήτημα. Το 22-19 διαμορφώθηκε κυρίως λόγω των πόντων που πέτυχε ο Μπάξτον και έκρυψε προς στιγμή την κακή αμυντική μας λειτουργία.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Το ότι δεν πατούσες καλά σήμερα φάνηκε με το που ξεκίνησε το πιο έντονο ροτέισον από τον Καστρίτη.  Το παιχνίδι με τους ψηλούς ξεχάστηκε, οι κακές επιθετικές επιλογές έδιναν τη σειρά τους η μία στην άλλη και στην άμυνα καμία απολύτως αντίδραση.  Ο Προμηθέας έπαιζε το ίδιο παιχνίδι όλη την ώρα και η άμυνα μας δεν έλεγε να προσαρμοστεί με τίποτα σε αυτό. Κόνιαρης, Κάουαν και Χέιλ μονοπωλούσαν τον χρόνο της επίθεσης, έκαναν την κίνηση προς τα μέσα και έβρισκαν με ευκολία τον δρόμο προς το καλάθι. Και όποτε δεν τον έβρισκαν ήταν εκεί οι 3 διαιτητές να χρεώσουν και την ανάσα μας φάουλ στέλνοντας τους στις βολές. Χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο ο Προμηθέας, κυκλοφορόντας με υπομονή την μπάλα διαβάζοντας την κακή άμυνα μας και αξιοποιώντας  τα δώρα των διαιτητών κατάφερε να χτίσει διαφορά 20 πόντων  χωρίς καν να ιδρώσει.

Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ

Και όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι τόσο κακός όπου επέτρεψες στον Προμηθέα να σε κερδίζει με 20 πόντους διαφορά μπροστά στον κόσμο σου, το μόνο που σε μένει είναι να σκυλιάσεις για να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Αυτό έκανε ο ΑΡΗΣ ανεβάζοντας την ένταση στην άμυνα αλλά και πετυχαίνοντας και κάποια σουτ. 20 πόντοι μέσα σε 9’ δύσκολα καλύπτονται και η ομάδα μας μοιραία γνώρισε την ήττα παρόλο που κατάφερε να μειώσει στους 4 πόντους. 

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ

Την μια τα μπάτζετ, την άλλη οι τραυματισμοί και τα ταξίδια στην Ευρώπη, κάπου ξεπετάγεται και η διαιτησία και ο ΑΡΗΣ συνεχίζει να πορεύεται αρνούμενος να κοιταχτεί στον καθρέπτη.  Αρνείται να αναγνωρίσει τα προβλήματα του ώστε να μπει στην διαδικασία να τα διορθώσει. Και για αυτή την κατάσταση μοναδικός υπεύθυνος είναι ο Καστρίτης. Περισσότερο δείχνει να προσπαθεί να πείσει για τις επιλογές του παρά να κάνει αυτά που πρέπει για να κερδίσει η ομάδα. Δεν είναι έγκλημα να έχεις κάνει λάθος επιλογές παικτών. Ούτε τόσο κακό το να μην έχει η διοίκηση τη δυνατότητα να αντικαταστήσει κάποιον από αυτούς. Κακό είναι όμως με το ζόρι να προσπαθείς να βαφτίσεις τον Κάρ play maker, να επιλέγεις διαρκώς σχήματα χωρίς ψηλούς γιατί δεν εξυπηρετούν το πλάνο σου, να ξεχνάς παίκτες ολόκληρες αγωνιστικές στον πάγκο και ξαφνικά να τους βάζεις στο ροτέισον και μετά πάλι να τους ξεχνάς στον πάγκο. Όπως κακό είναι να μην έχεις ένα επιθετικό πλάνο για τους ψηλούς αλλά και για να στηρίξεις τους πιο χαρισματικούς σκόρερ σου. Ναι ο ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών έχει την υπογραφή του Καστρίτη, δείχνει μια αξιοθαύμαστη μαχητικότητα αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει οι απαιτήσεις να ανέβουν ώστε η «καλή προσπάθεια» να μην απαιτεί άλλοθι για κανέναν.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Με μια κάκιστη εμφάνιση στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά και μια αξιοθαύμαστη αντεπίθεση στα τελευταία λεπτά ο ΑΡΗΣ κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να γνωρίσει μια αξιοπρεπής ήττα. Κόντρα σε έναν  Προμηθέα Πατρών που δεν έκανε τίποτα το εξεζητημένο πέρα από το να είναι πιο σοβαρός και στις 2 πλευρές του γηπέδου αλλά και να σουτάρει βολές… Ωστόσο μετά από 5 συνεχόμενες ήττες η συζήτηση για την διαιτησία δεν θα πρέπει να αποπροσανατολίσει κανέναν, μπας και επιτέλους κάποια στιγμή πρώτα ο κόουτς και ύστερα όλοι όσοι κινούνται γύρω του αναγνωρίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Όσο το αρνούμαστε η εικόνα θα παραμένει ακριβώς η ίδια.

ΥΓ. Η προσαρμοστικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική στο μπάσκετ. Και αν δεν μπορούν οι παίκτες να προσαρμοστούν στα θέλω του προπονητή, ίσως θα πρέπει ο κόουτς να αναπροσαρμόσει τα δικά του πλάνα σύμφωνα με το υλικό που έχει στη διάθεση σου του για το καλό της ομάδας. Και ας είναι κόντρα σε αυτά που είχε εξαρχής στο μυαλό του.

ΥΓ2. 21 βολές εκτέλεσε ο Κάουαν… το ζήσαμε και αυτό!

Την ήττα στην παράταση με 88-99 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας από την Ούλμ, σε ένα παιχνίδι όπου αξίζαμε τη νίκη αλλά οι διαιτητές είχαν διαφορετική άποψη.  Οι Γερμανοί ήταν δυνατοί, ο ΑΡΗΣ όμως δεν μάσησε, πάλεψε μέχρι το τέλος αλλά οι 3 διαιτητές από το ξεκίνημα του 4^ου δεκαλέπτου φρόντισαν να μας φράξουν τον δρόμο προς τη νίκη. Πολλά νεύρα στο Παλέ από τα σφυρίγματα των γκρι, ωστόσο στο τέλος ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια της ομάδας παρά την ήττα.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΠΙΟ ΕΤΟΙΜΟΣ

Το πρώτο ζητούμενο της αναμέτρησης ήταν το πως θα μπει η ομάδα στο παιχνίδι, το δεύτερο ζητούμενο ήταν το πως θα καλυφθεί το κενό του Σανόγκο σε άμυνα και ριμπάουντ. Και στα 2 ο ΑΡΗΣ ήταν συνεπής και οι Γερμανοί κατάλαβαν από νωρίς ότι δεν θα περνούσαν εύκολα από το Παλέ. Καρ και Σόουζα ήταν οι πρωταγωνιστές του πρώτου δεκαλέπτου και μαζί με τον Περσίδη που πήρε χρόνο ο ΑΡΗΣ έκλεισε το δεκάλεπτο με 19-17.

ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΑΝ

Ο Κάρ συνέχισε ζεστά στο σκοράρισμα, βρήκε και βοήθειες από τον Τολιόπουλο και τον Μποχωρίδη και ο ΑΡΗΣ πάλευε να χτίσει μια διαφορά ασφαλείας και να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα. Οι Γερμανοί όμως είχαν σχεδόν πάντα την απάντηση καλύπτοντας με ευκολία τις διαφορές 5-6 πόντων που παίρναμε. Αποκορύφωμα της «αντίδρασης» των αντιπάλων μας όποτε πηγαίναμε να  ξεφύγουμε ήταν η φάση περίπου 6’ πριν την λήξη του 3^ου δεκαλέπτου, όπου αν και προηγούμασταν με +6 πόντους κυριολεκτικά σε μια κατεβασία τους πέτυχαν 8 πόντους και προσπέρασαν στο σκορ! Ναι… 8 πόντους! Εύστοχο τρίποντο όπου μετά το σουτ χρεώνεται αντιαθλητικό φάουλ, 2 βολές και από την επαναφορά νέο τρίποντο. Αν και είχε μπόλικο χρόνο ακόμη ίσως και το συγκεκριμένο σημείο να ήταν αυτό που δεν μας επέτρεψε να πάμε στο φινάλε της αναμέτρησης με πλεονέκτημα.

ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΛΛΟΙΩΣΑΝ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Με τις 2 ομάδες να εναλλάσσονται στο προβάδισμα και η παραμικρή λεπτομέρεια ήταν ικανή για να αναδείξει τον νικητή. Πόσο μάλλον μια σειρά από σφυρίγματα που ξεκίνησαν από τις αρχές του 4^ου δεκαλέπτου, κορυφώθηκαν στα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής διάρκειας και συνεχίστηκαν και στην παράταση. Γρήγορα φάουλ εις βάρος μας και μπόνους βολών από νωρίς για τους Γερμανούς, ανοχή στα μαρκαρίσματα πάνω στους παίκτες και βήματα που δεν δόθηκαν και οδήγησαν στο τελευταίο καλάθι της Ούλμ στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Ξεκάθαρα βήματα που αν τα σφύριζαν, ο ΑΡΗΣ θα διεκδικούσε τη νίκη σε αυτή την τελευταία φάση που σκόραρε ο Τολίοπουλος και δεν θα έστελνε απλά το παιχνίδι στην παράταση. Το μένος των διαιτητών εξαντλήθηκε… όταν χρέωσαν με τεχνική ποινή τα πανηγύρια του πάγκου στην ισοφάριση με τη λήξη της κανονικής διάρκειας αλλά και στο τζάμπολ της παράτασης όπου έδωσαν αδικαιολόγητα την μπάλα στην Ούλμ. Οι αντίπαλοι μας εκμεταλλεύτηκαν τα δώρα της διαιτησίας, σούταραν εξαιρετικά στην παράταση και έφθασαν στη νίκη χωρίς να αγχωθούν παραπάνω.

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ

Μετά από 3 συνεχόμενες ήττες και κάποια αδικαιολόγητα αγωνιστικά κενά στα τελευταία παιχνίδια ο ΑΡΗΣ έπρεπε να αντιδράσει και σε μεγάλο βαθμό το έκανε σήμερα. Έδειξε το πνεύμα του μαχητή που τον χαρακτηρίζει, κάλυψε το σημαντικό κενό του Σανόγκο και διεκδίκησε στα ίσια τη νίκη από την Ούλμ που πέρα από τη δυναμική της είχε και την βοήθεια των διαιτητών. Κυρίως ο Κάρ αλλά και ο Μποχωρίδης με τον Σόουζα ήταν οι παίκτες που είχαν τεθεί υπό έντονη αμφισβήτηση τον τελευταίο καιρό και σήμερα μπορούμε να πούμε ότι αντέδρασαν και αυτοί. Ωστόσο θα μου επιτρέψει ο αγαπητός Καστρίτης να διακρίνω ότι ιδιαίτερα στην παράταση φάνηκε ότι αυτός ο ζήλος να δείξουν στον κόσμο ότι μπορούν να προσφέρουν, μάλλον λειτούργησε αρνητικά. Κακές επιλογές από Κάρ και Σόουζα που μονοπώλησαν τις επιθέσεις μέχρι το παιχνίδι να χαθεί οριστικά. Στα θετικά ότι μπήκε επιτέλους και ο Περσίδης στο ροτέισον εκθέτοντας στα πρώτα λεπτά τον προπονητή του. Στα αρνητικά η μη συμμετοχή του  Φίλλιου για να παίξει 35’ ο Καρ των 7 στα 17 σουτ… αλλά και η κακή διαχείριση στα κρίσιμα λεπτά. Διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά το πρόβλημα της άμυνας μας κάτω από το καλάθι με πολλούς εύκολους πόντους αλλά και με έναν Μπάξτον που όταν αμύνεται δεν ξέρει πως να κινηθεί. Παρόλα αυτά ας κρατήσουμε την βελτιωμένη εικόνα των Κάρ, Μποχωρίδη και Σόουζα ελπίζοντας αυτή να είναι η αρχή για ακόμη καλύτερες εμφανίσεις.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ

Καιρό είχαμε να δούμε τόσο προκλητική διαιτησία… πόσο μάλλον σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι! Ο ΑΡΗΣ έκανε τα λάθη του, είχε και σήμερα τις αδυναμίες του αλλά πάλεψε και άξιζε τη νίκη ή τουλάχιστον την ευκαιρία να παλέψει στα ίσια για τη νίκη. Δεν μας την έδωσαν και η ομάδα γνώρισε την 4^η συνεχόμενη ήττα στις λεπτομέρειες. Κρατάμε την μαχητικότητα που έδειξε για ακόμη μια φορά αυτή η ομάδα και ευελπιστούμε η βελτίωση που είδαμε σήμερα από τους Κάρ, Μποχωρίδη και Σόουζα να έχει και ανάλογη συνέχεια. Το αν θα μας στοιχίσει ή όχι αυτή η ήττα θα φανεί στην πορεία. 

ΥΓ. Ανεξάρτητα πάντως από το σημερινό παιχνίδι θα πρέπει κάποια στιγμή να γίνουν ξεκάθαροι οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΙ στόχοι του φετινού ΑΡΗ. Όσο δεν ξεκαθαρίζουν… σε πρώτο πλάνο θα παραμένει η «προσωπική δικαίωση»  και η «ερμηνεία» του καθενός.

Ούτε φέτος κατάφερε ο ΑΡΗΣ να δώσει τέλος στην κακή συνήθεια των τελευταίων χρόνων στο κρατικό, γνωρίζοντας την ήττα με 82-76. Σε ένα παιχνίδι όπου ουσιαστικά παρουσιαστήκαμε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, επιστρέφοντας από το -20 και φθάνοντας μια ανάσα από την ολική ανατροπή. Αποχώρησε τραυματίας ο Σανόγκο που ήταν με διαφορά ο κορυφαίος για τον ΑΡΗ μας και ένας από τους ελάχιστους που ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Εκνευριστικά ανύπαρκτοι οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον…

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Ότι γράφαμε τα προηγούμενα χρόνια για την «πνευματική προετοιμασία» της ομάδας για αυτό το παιχνίδι ισχύει και φέτος. Σε μια ομάδα όπου αποφεύγονται να ορίζονται στόχοι και η «καλή προσπάθεια» παρουσιάζεται ως το βασικό ζητούμενο, όταν δημιουργούνται απαιτήσεις υπάρχει πρόβλημα. Απαιτήσεις όπως το να κερδίσεις αυτό το παιχνίδι μιας και έχεις αποδείξει ότι μπορείς να το κάνεις μετά από 13 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βραχυκυκλωμένος πνευματικά ξεχνώντας στα αποδυτήρια κάθε θετικό στοιχείο που έχει αυτή η ομάδα. Στοιχεία όπως η πολυδιαφημισμένη άμυνα που ανέδειξε  σε ήρωα τον Τσαϊρέλη και επέτρεψε στον συμπολίτη να τελειώσει το ημίχρονο με 80% ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα και 17 ριμπάουντ περισσότερα.

ΣΤΟ 2ο ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΑΡΗ

Προφανώς και η ανάπαυλα του ημιχρόνου λειτούργησε ευεργετικά για τους παίκτες μας. Οι αρνητικές σκέψεις που προϋπήρχαν της αναμέτρησης πλέον ήταν πραγματικότητα και η μοναδική επιλογή που είχαν οι παίκτες του Καστρίτη ήταν να αντιδράσουν δυναμικά. Και αυτό ακριβώς έκαναν!

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΟΓΚΟ

Με τον Σανόγκο να ξεκινάει ζεστά το 2ο ημίχρονο ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Σλαφτσάκης και Χάρελ ανέβασαν την πίεση στην άμυνα και ο ΑΡΗΣ με σκορ από Γκάλινατ και Τολιόπουλο ξεκίνησε να ροκανίζει την διαφορά. Ο μπάοκ είχε εγκλωβιστεί από την άμυνα μας και οι παίκτες του Καστρίτη έδειχναν ολοένα και περισσότερο αποφασισμένοι σε αυτή την μάχη.

ΕΦΘΑΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΧΑΛΙΑ

Από το 54-34 του πρώτου ημιχρόνου φθάσαμε 7’ 30’’ πριν το τέλος του αγώνα στο -2! Με την ομάδα μας να έχει βρει ρυθμό και την ψυχολογία να είναι με το μέρος μας. Από αυτό το σημείο και μετά φάνηκε ξανά το πόσο ανέτοιμος πνευματικά ήταν. Σπατάλησε 3-4 ευκαιρίες για να ισοφαρίσει ή να προσπαθήσει και έδωσε και πάλι το δικαίωμα στον αντίπαλο να πάρει ένα προβάδισμα 6 πόντων. Μείωνε, έφθανε μια ανάσα από την ισοφάριση και ξανά τα ίδια λάθη και οι ίδιες κακές επιθετικές επιλογές. Και αν τα 4 φάουλ του Γκάλινατ με κάμποσο χρόνο να απομένει ήταν η πρώτη ζημιά, ο τραυματισμός του Σανόγκο ήταν το αποτελειωτικό χτύπημα. Ο Τολιόπουλος δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ, οι αντίπαλοι τα έβαλαν και κάπου εκεί η αντεπίθεση μας έλαβε τέλος.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Πολύ ντόρος γίνεται για την άμυνα μας και η στατιστική είναι η επιβεβαίωση. Όταν όμως συστηματικά κάτω από το καλάθι σου είσαι αδύναμος σε σημείο που μπορεί ο κάθε Τσαϊρέλης να σου κάνει την ζημιά τότε κάτι δεν πάει καλά. Όπως κάτι δεν πάει καλά όταν οι 3 από τους 6 ξένους σου έπαιξαν συνολικά 28’, πέτυχαν 3 πόντους, μάζεψαν 3 ριμπάουντ,  έδωσαν 2 ασίστ και 3 λάθη... Και αυτά τα προβλήματα δεν έτυχαν απλά σήμερα αλλά μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Και αν για τους ψηλούς υπάρχει το άλλοθι ότι δεν τους τροφοδοτούν σωστά, για τον Κάρ αυτή η εικόνα μετά από 14 επίσημα παιχνίδια είναι αποκαρδιωτική. Όχι μόνο γιατί δεν σκοράρει αλλά γιατί δεν πασάρει σωστά, δεν κατεβάζει σωστά και δεν μαρκάρει σωστά. Και κάπως έτσι αναγκαστικά ο Καστρίτης έχει περιορίσει τον χρόνο του για το καλό της ομάδας και …αναγκάζεται να δώσει ξανά μπόλικο χρόνο σε έναν Μποχωρίδη που δεν βλέπεται.  Σε μια αγωνιστική χρονιά όπου ο Τολιόπουλος είναι εντυπωσιακά καλύτερος από αυτά που υπολόγιζες και ο άτυχος της βραδιάς Σανόγκο άρχισε να έχει ενεργό ρόλο και στην επίθεση. Πάλι καλά να λέμε που αυτοί οι 2 παίκτες είναι ανεβασμένοι φέτος και ας προσευχηθούμε όλοι μας να μην είναι σημαντικός ο τραυματισμός του Σανόγκο. Όλα τα παραπάνω μοιάζουν να έχουν την υπογραφή του Καστρίτη αλλά επειδή στον ΑΡΗ των τελευταίων ετών η διοίκηση αρκετές φορές έχει κάνει σημαία της την μη αντικατάσταση παικτών εις το όνομα του οικογενειακού κλίματος… ίσως ο κόουτς να μην έχει και άλλες επιλογές. Επιλογές που θα πρέπει να του δώσει η διοίκηση αν δεν θέλουμε η φετινή χρονιά να πάει στράφι.

ΚΑΚΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΨΕΙ

40’ διαρκεί το παιχνίδι, μόλις 20’ αποφάσισε ο ΑΡΗΣ να αγωνισθεί σήμερα. Επέστρεψε από το -20 και στο τέλος τα έκανε όλα χάλια συνεχίζοντας μια αρνητική παράδοση που δεν λέει να την κόψει. Σε κακή βραδιά ο κόουτς, όπως και οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον που παρακολούθησαν το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα από τον πάγκο. Συγκινητικός ο Σανόγκο, στην καλύτερη του εμφάνιση που όμως αποχώρησε τραυματίας σε ένα καθοριστικό σημείο της αναμέτρησης. Πλέον ο λόγος στην διοίκηση και στον προπονητή που με τις αποφάσεις τους σχετικά με τους ξένους θα δείξουν αν ο ΑΡΗΣ φέτος έχει αγωνιστικούς στόχους ή όχι.

ΥΓ. Μέρος της «κανονικότητας» μιας ομάδας είναι και η αντικατάσταση παικτών όταν αυτοί δεν αποδίδουν σύμφωνα με τα αναμενόμενα.

Την ήττα από τον Παναθηναϊκό γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στο κατάμεστο Παλέ σε ένα παιχνίδι όπου οι παίκτες του Καστρίτη τα έδωσαν όλα για ακόμη φορά αλλά στο τέλος δεν άντεξαν… Δεν αντέξανε στο ρυθμό του Παναθηναϊκού που στο Β ημίχρονο ανέβασε απόδοση, δεν αντέξανε και στα σφυρίγματα των διαιτητών που μετά την από την ανάπαυλα του ημιχρόνου έβγαζαν πράσινες φωτιές… Χειροκροτήθηκε στο φινάλε η ομάδα για την προσπάθεια σε ένα ακόμη μοναδικό πάρτι που στήθηκε στο Nick Galis Hall.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ

Αν κάτι έχει διαφορετικό ο ΑΡΗΣ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι μπαίνει πολύ πιο δυνατά στα παιχνίδια. Ακόμη και όταν η επίθεση αργεί να πάρει μπρος, στην άμυνα όλοι παίκτες σκυλιάζουν από το πρώτο δευτερόλεπτο. Έτσι και σήμερα απέναντι στον δυνατό Παναθηναϊκό του έδειξαν από την αρχή ότι σήμερα τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Μπορεί να βρήκε εύκολους πόντους με τον Αντετοκούμπο κάτω από το καλάθι αλλά γρήγορα η άμυνα μας προσαρμόστηκε. Και από την στιγμή που βρήκε τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι το παιχνίδι πήρε ακριβώς την μορφή του ντέρμπι που περιμέναμε με τις 2 ομάδες να έχουν εναλλάξ το προβάδισμα.

ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ ΑΡΗΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΡΟΠΟ

Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν το καλύτερο μας. Όχι μόνο δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να ξεφύγει αλλά κατάφερε με την ολοκλήρωση του να πάρει και κεφάλι στο σκορ. Το εντυπωσιακό buzzer beater κάρφωμα του Μπάξτον με την λήξη του ημιχρόνου ήταν το κερασάκι της μεγάλης προσπάθειας στα πρώτα 20’. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι προς έκπληξη όλων μας σε αυτά τα 2 δεκάλεπτα τα σφυρίγματα των διαιτητών είχαν μια ισορροπία, αντιμετωπίζοντας τις 2 ομάδες ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

ΠΗΡΑΝ ΜΠΡΟΣ ΤΑ «ΓΚΡΙ ΟΠΛΑ» ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Ότι ελπίδες και αν μας επέτρεψαν στα πρώτα 20’ οι διαιτητές να έχουμε για μια δίκαια αναμέτρηση μέχρι το τέλος, με το που μπήκανε από τα αποδυτήρια για το 2^ο ημίχρονο τις έκαναν κομματάκια με συνοπτικές διαδικασίες. Τα  φάουλ με το παραμικρό σε κάθε προσπάθεια του Παναθηναϊκού προς το καλάθι και ένα συνεχόμενο μπόνους βολών άλλαξαν σημαντικά τα δεδομένα του αγώνα. Μέχρι ο Παναθηναϊκός να «χτίσει» μια διαφορά ήταν σχεδόν αδύνατον να τους μαρκάρουμε μιας και κάθε επαφή χρεωνόταν με φάουλ και οδηγούσε στις βολές. Όσο για τα σφυρίγματα υπέρ μας… έπρεπε να φθάσει η διαφορά στο +13 2’30’’ πριν το τέλος και να νιώσουν ασφάλεια ότι μπορούν πλέον να το κάνουν ελεύθερα. Χωρίς το άγχος της ήττας για τους αγαπημένους τους πράσινους.

ΕΔΕΙΞΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΌΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Έχει αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα η ομάδα και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και σήμερα κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο. Η γρήγορη προσαρμογή της άμυνας στα κενά κάτω από το καλάθι αλλά και η ένταση με την οποία έπαιξαν σχεδόν όλοι σήμερα αποτελεί «σταθερά» του φετινού ΑΡΗ. Από εκεί και πέρα όλοι προσπάθησαν αν και ο Μποχωρίδης με τον Σόουζα ήταν σε πολύ κακή ημέρα. Όπως ίσως και ο Χάρελ που εξακολουθεί να είναι φοβικός στις επιθετικές επιλογές του.  Ο Κατσίβελης μοιάζει να έχει βρει ρυθμό την ίδια στιγμή που ο Τολιόπουλος επέστρεψε δυναμικά στο σκοράρισμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό σε αυτή την χρονική περίοδο που ακόμη ψαχνόμαστε. Όπως ψάχνεται και ο Γκάλινατ που δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο. Βελτιωμένος  ο Κάρ ως έναν βαθμό αλλά σίγουρα ο Καστρίτης όπως και όλοι μας περιμένουμε πολλά περισσότερα από αυτόν τον παίκτη. Συνολικά πάντως η ομάδα δείχνει ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Και αν με την επιστροφή του Μπλούμπεργκ αποκτήσουμε και μια λύση ουσίας παραπάνω τότε ίσως να μπορούμε να κερδίζουμε και παιχνίδια σαν το σημερινό.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ

Στις δηλώσεις του ο Καστρίτης όπως συνηθίζει ήταν απόλυτα εύστοχος. Όχι μόνο για το σημερινό παιχνίδι αλλά και για την συνολική εικόνα της ομάδας. Είπε ο ΑΡΗΣ θα παλεύει σε όλα τα παιχνίδια αδιαφορώντας για τον αντίπαλο και ότι στο τέλος θα κερδίσουμε περισσότερα από όσα μας αναλογούν. Αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε και το ταβάνι που έχει αυτή η ομάδα. Αυτό ακριβώς είδαμε και σήμερα, έναν ΑΡΗ να παλεύει αδιαφορώντας για τον αντίπαλο που έχει απέναντι του. Ένας αντίπαλος πολύ δυνατός όπως είναι ο Παναθηναϊκός που όταν έχει και τα σφυρίγματα μαζί του είναι πολύ δύσκολο να τον κερδίσεις. Και ναι ο ΑΡΗΣ ακόμη δεν είναι σε επίπεδο να κερδίζει τον Παναθηναϊκό και τα ανθρωπάκια με τα γκρι που παριστάνουν τους διαιτητές. Μπράβο στον κόσμο για την απίστευτη κερκίδα, μπράβο στην ομάδα για την προσπάθεια! Συνεχίζουμε δυνατά.

ΥΓ. Πόσο αστείοι αυτοί οι διαιτητές… με το που «κλείδωσε» η νίκη για τον Παναθηναϊκό έδωσαν και 2-3 σφυρίγματα υπέρ μας.

ΥΓ2. Από τα καλύτερα καρφώματα ever το buzzer beater του Μπάξτον, παρέα με εκείνο του Κεϊρούς πάλι στη λήξη του ημιχρόνου κόντρα στον Ολυμπιακό!

Πικρή ήττα με 3-1 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στο Κλ.Βικελίδης από τον Ατρόμητο  σπάζοντας το νικηφόρο σερί των προηγούμενων και χάνοντας την ευκαιρία να σουλουπώσει το κακό του ξεκίνημα. Μέτρια εικόνα στα πρώτα 45’, τραγική στο δεύτερο μισό. Ασταθής άμυνα, ανύπαρκτο κέντρο και πραγματικές ευκαιρίες με το σταγονόμετρο. Δικαιολογημένη η αγανάκτηση του κόσμου που βλέπει ο ΑΡΗΣ να συνεχίζει να βαδίζει στον δρόμο της αγωνιστικής αβεβαιότητας, όπως δηλαδή ακριβώς ξεκίνησε από το καλοκαίρι.

ΙΔΙΟ ΣΧΗΜΑ, ΙΔΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

Κάτι από Γιάννενα θύμισε ο ΑΡΗΣ του πρώτου ημιχρόνου με την ομάδα ναι μεν να έχει τον έλεγχο αλλά να δυσκολεύεται να απειλήσει ουσιαστικά τον Ατρόμητο. Σε αντίθεση όμως με τα Γιάννενα που ήταν σε ένα μόνιμο παθητικό ρόλο, ο Ατρόμητος από το ξεκίνημα έμοιαζε σωστά στημένος, διαβασμένος και με ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό. Ενώ είχε και κάποιους ποιοτικούς, ικανούς να σου κάνουν τη ζημιά.

ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΚΟΡ ΑΛΛΑ ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Η πρώτη απόπειρα αντεπίθεσης του Ατρομήτου δεν είχε αποτέλεσμα αλλά επιβεβαίωσε ότι αμυντικά ήμασταν ασταθείς. Μια προβληματική άμυνα που ξεκινούσε από τον χώρο του κέντρου όπου τα κενά ήταν μεγάλα. Στο 25’ σε μια ακόμη αντεπίθεση, όπου ο Φεράρι αλλά και η υπόλοιπη άμυνα δεν μπόρεσε να επιστρέψει εγκαίρως ο Ατρόμητος έκανε το 0-1 ανεβάζοντας τον βαθμό δυσκολίας της αναμέτρησης. Από εκείνο το χρονικό σημείο και μέχρι την λήξη του ημιχρόνου η ομάδα έβγαλε την αντίδραση που έπρεπε, ανέβασε την ένταση και έγινε πιο απειλητική. Το κερδισμένο πέναλτι από τον Παναγίδη που έκανε γκολ(σε δεύτερο χρόνο) ο Φαμπιάνο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της πίεσης. Μάλιστα μετά την ισοφάριση ο ΑΡΗΣ άρχισε να πιέζει ακόμη πιο ψηλά και να δείχνει αποφασισμένος να πάρει τη νίκη.

ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΑ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Ότι αίσθηση και αν μας άφησαν τα πρώτα 45’ με το που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο ξεχάστηκαν όλα… Η ομάδα έμοιαζε να κινείται στα χαμένα, να μην ξέρει πως να επιτεθεί και να διακατέχεται από έναν φόβο όποτε χανόταν η μπάλα. Αντιθέτως ο Ατρόμητος έμοιαζε να έχει αντιληφθεί ότι μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα στο γήπεδο από το να περιμένει κάποιες αντεπιθέσεις και απλά το έκανε. Το γκολ για τον Ατρόμητο δεν ήρθε στα πρώτα λεπτά από την κοντινή κεφαλιά αλλά ήρθε με το πέναλτι δώρο από τον Βεστράτε στο 55’. Το 1-2 , όχι μόνο δεν αφύπνισε την ομάδα μας αλλά την αποσυντόνισε εντελώς. Στα λεπτά που ακολούθησαν μέχρι τη λήξη, μόλις 2 φορές πλησίασε στο γκολ χωρίς επιτυχία σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας που βρήκαν και τρίτο γκολ στο 76’.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΟΥ

Προς στιγμή μπορεί οι 3 νίκες σερί να μας έκαναν να πιστέψουμε ότι η ομάδα μπορεί να βρει τον δρόμο της αλλά αν απομονώσουμε το τελικό αποτέλεσμα σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια ο ΑΡΗΣ δεν είχε μια πειστική εμφάνιση. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα(μαζί και η διακοπή) η ομάδα μπορεί να σοβαρεύτηκε σε σχέση με το ξεκίνημα αλλά πάλι τα κακώς κείμενα ήταν και συνεχίζουν να είναι πολλά. Το πρόβλημα στον άξονα αντί να βελτιώνεται, γιγαντώνεται και όσο συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν οι τραυματισμοί δεν διαφαίνεται και κάποια λύση. Ο Μάντζιος προσπαθεί αλλά και αυτός προσπαθώντας να διορθώσει κάποια πράγματα χαλάει κάποια άλλα. Όταν ο Νταρίντα μένει πίσω ο ΑΡΗΣ χάνει έναν δημιουργικό παίκτη από την επίθεση σε μια χρονιά όπου η ποιότητα μεσοεπιθετικά απουσιάζει. Δεν είναι τυχαίο το ότι όλοι ψάχνουν τον Σουλεϊμάνοφ. Ναι ο Ρώσος είναι ένας πολύ καλός παίκτης αλλά τις περισσότερες φορές μοιάζει να παλεύει μόνος του. Ακόμη και αυτή η μαχητικότητα που έδειξε ο Παναγίδης μοιάζει φέτος με πολυτέλεια. Αντιθέτως οι αρκετοί παίκτες χωρίς ρόλο και ουσία στο παιχνίδι τους μοιάζει με άλυτο γρίφο για τον Μάντζιο.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΣΑΙ ΑΥΤΑ ΠΑΘΑΙΝΕΙΣ

Ήττα – πισωγύρισμα για τον ΑΡΗ η σημερινή απέναντι στον Ατρόμητο σε ένα παιχνίδι που δεν αξίζαμε το κάτι παραπάνω και αυτό είναι ακόμη πιο λυπηρό από τους χαμένους βαθμούς. Η ομάδα δεν βγήκε ποτέ από τα αποδυτήρια για το Β ημίχρονο  και ο Ατρόμητος δείχνοντας στοιχειώδη σοβαρότητα και ακολουθώντας το πλάνο του πήρε τη νίκη. Απογοήτευση και απαισιοδοξία για τη συνέχεια μιας και με αυτή την εικόνα δεν πας πουθενά… πόσο μάλλον όταν έχεις και τους τραυματισμούς που δεν σε αφήνουν να σηκώσεις κεφάλι.

Πικρή ήττα στο φινάλε γνώρισε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας στο Παλέ από την ρουμάνικη Κλουζ, σε ένα παιχνίδι όπου όπως φάνηκε μπορούσε να είχε κερδίσει! Η επιθετική μας ανυπαρξία σε συνδυασμό με τις απουσίες του Τολιόπουλου και του Σλαφτσάκη στέρησαν την ευκαιρία από μια νίκη «εντός προγράμματος».  Μπαράζ χαμένων ευκαιριών για να κλειδώσουμε τη νίκη ωστόσο σήμερα οι παίκτες μας δεν μπορούσαν να βρουν στόχο με τίποτα.

ΜΕ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ «ΖΕΣΤΟ» ΑΠΌ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΓΚΑΛΙΝΑΤ

Σε ωραία συνήθεια έχει εξελιχθεί το ξεκίνημα του Γκάλινατ στα τελευταία παιχνίδια, με τον Αμερικάνο να σκοράρει με κάθε ευκαιρία. Το 13-2 στα πρώτα λεπτά ήταν η απάντηση στην παγωμάρα που προκάλεσε στον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο η είδηση της τελευταίας στιγμής για τον Τολιόπουλο. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει ορεξάτος και στην άμυνα δείχνοντας ικανός να παραμερίσει τις απουσίες 2 σημαντικών παικτών και να φθάσει στη νίκη.

«ΣΤΟΠ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΣΤΟΝ ΓΚΑΛΙΝΑΤ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ

Η αρχή έγινε με την «έμπνευση» του κόουτς να τραβήξει από νωρίς στον πάγκο τον Γκάλινατ παρόλο που είχε πετύχει τους 10 από τους 19 πόντους της ομάδας. Η συνέχεια έγινε με την αντικατάσταση του εξαιρετικού οργανωτή Κατσίβελη με τον Κάρ. Ξαφνικά η επίθεση έμοιαζε με Γολγοθά, η μπάλα δεν έμπαινε στο καλάθι και αυτό όπως φάνηκε στη συνέχεια κλόνισε συνολικά την συγκέντρωση των παικτών μας. Όχι μόνο οι κακές επιλογές και η αστοχία συνεχιζόταν χωρίς σταματημό, αλλά αυτός ο εκνευρισμός και η επιπολαιότητα στην επίθεση επηρέασε και την αμυντική μας λειτουργία. Τουλάχιστον 7-8 φορές τρύπωσε ή καλύτερα ξεχάστηκε αντίπαλος κάτω από το καλάθι βάζοντας εύκολους πόντους. Όσο ένταση και αν έβγαζε ο ΑΡΗΣ στην άμυνα δεν ήταν όσο συγκεντρωμένος επέτρεψε στην Κλουζ να χτίσει μια διαφορά 8 πόντων και να πάρει το προβάδισμα για τη νίκη.

ΑΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Η Κλουζ αν και είχε βρει μπόλικους εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι έδειχνε να μην αντέχει στην πίεση μας. Ο ΑΡΗΣ άρχισε να βγάζει τις άμυνες που ήθελε χάρη στους πολύ καλούς Χάρελ και Σανόγκο  που πάλεψαν και για τον Σλαφτσάκη που έλειπε αλλά ο γρίφος της επίθεσης έμοιαζε άλυτος. Και πως να λυθεί… όταν για λόγους που -  ως θεατές – αδυνατούμε να καταλάβουμε, ο Καστρίτης έδειχνε μια ακατανόητη εμπιστοσύνη στον Κάρ, στον Μποχωρίδη αλλά και στον Ντε Σόουζα. Σε αντίθεση με τον Σόουζα που έβγαλε κάποιες καλές άμυνες και μάζεψε και μερικά ριμπάουντ, ο Καρ ήταν μια μόνιμη «μαύρη τρύπα» σε άμυνα και επίθεση ενώ και ο Μποχωρίδης ήταν εκτός κλίματος του αγώνα.

ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΕΦΘΑΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΙΚΗ

Και όμως μέσα από την σκυλίσια άμυνα και ότι έβγαινε από το επιθετικό μπάχαλο η ομάδα όχι μόνο κάλυψε τη διαφορά άλλα έφθασε στο τέλος να έχει και τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Επί 3’ όλο το γήπεδο περίμενε αυτό το ένα καλάθι που πιθανόν να μας χάριζε τη νίκη …αλλά δεν ήρθε ποτέ. Σόουζα, Καρ, Μποχωρίδης, Γκάλινατ, δοκίμασαν ξανά και ξανά αλλά αυτό το καλάθι δεν μπόρεσαν να το βρουν. Σε αντίθεση με τους Ρουμάνος που βρήκαν 2 καλάθια στα τελευταία λεπτά του αγώνα και πήραν το παιχνίδι.

ΟΙ ΠΟΝΤΟΙ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Η ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΣΛΑΦΤΣΑΚΗ

Πολύ κακός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα, κυρίως στην επίθεση που εκτός από τα ξεσπάσματα του Γκάλινατ και του Χάρελ αλλά και τον πολύ καλό Κατσίβελη δεν είχε τίποτα το αξιόλογο να παρουσιάσει και οι 59 πόντοι είναι η απόδειξη. Ενώ στην άμυνα αν και κρατήσαμε τους αντιπάλους μας μόλις στους 61 πόντους, υπήρχαν πολλές κακές στιγμές αδράνειας και ασυνεννοησίας που οδήγησαν σε ξεκούραστους πόντους για την Κλουζ. Τι έλειπε δηλαδή; Ένα Τολιόπουλος να «ξεκολλήσει» την ομάδα στο σκοράρισμα και ένας Σλαφτσάκης με τα τρεξίματα και την μαχητικότητα του, να κλείνει τις «τρύπες» που υπήρχαν σήμερα στην άμυνα.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΟ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Δεν θα κρεμάσουμε κανέναν επειδή σήμερα χάσαμε από μια ομάδα που μπορούσαμε παρά τα προβλήματα τραυματισμών να κερδίσουμε…  αλλά αν ψάξουμε για δικαιολογίες μάλλον θα αποπροσανατολιστούμε εντελώς. Όσο ο Καστρίτης επιμένει να εμπιστεύεται τον Κάρ σε τέτοιο βαθμό αδιαφορώντας για τα προφανή, τόσο η ομάδα θα μένει στάσιμη αντί να βελτιώνεται. Εκτός και αν το πρόβλημα είναι πιο βαθύ και ενώ ο Αρειανός οπαδός αποζητά να δει την ομάδα του να κερδίζει και να προχωράει σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετέχει, η σκέψη του κόουτς είναι σε μερικούς μήνες να παίξουμε καλό μπασκέτ και να βοηθήσουμε και κάποια παιδιά να κάνουν καριέρα. Δεν είναι σε φόρμα ο Καστρίτης και αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Όπως και οι ατυχίες με τους τραυματισμούς φαίνονται έτσι ακριβώς φαίνονται και τα λάθη του Καστρίτη κατά την διάρκεια του αγώνα. Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν ο ΑΡΗΣ δεν είχε αυτές τις απουσίες αλλά οι επιλογές του σε πολλά σημεία του αγώνα ξενίζουν. Καλή η προσπάθεια κόουτς, όλοι την αναγνωρίζουμε αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο στόχος είναι η νίκη και όχι οι εντυπώσεις.

ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΝΟΗΣΕΙ

Το πάλεψε, άγγιξε τη νίκη αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερε. Έλειψαν οι πόντοι του Τολιόπουλου αλλά και οι καλές άμυνες του Σλαφτσάκη. Περισσότερο όμως έλειψε η συγκέντρωση και η αποφασιστικότητα από όλη την ομάδα σήμερα. Οι παίκτες διστακτικοί, ο κόουτς μπερδεμένος και ο ΑΡΗΣ έχασε ένα παιχνίδι που ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες μπορούσε να το κερδίσει. Φαινόταν ότι σύντομα θα ερχόταν μια τέτοια εμφάνιση και μια τέτοια κακή ήττα. Τα σημάδια τα είχαμε δει… ας ελπίσουμε αυτή τη φορά να μην τα αγνοήσουμε.

Κανένα περιθώριο δεν άφησε ο ΑΡΗΣ μας στην ΑΕΚ και από το πρώτο τζάμπολ πήρε το προβάδισμα και δεν το έχασε ποτέ, μετατρέποντας ένα θεωρητικά αγχωτικό παιχνίδι σε μια κιτρινόμαυρη γιορτή! Εγκλωβισμένη η ΑΕΚ από την άμυνα μας δεν μπόρεσε να πάρει ανάσα ούτε για μια στιγμή. Κορυφαίος ο Τολιόπουλος που με 19 πόντους «σκότωσε» την ΑΕΚ. Γεμάτη εμφάνιση και από τον Μπάκστον που πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής και δικαίωσε τον προπονητή του.

ΑΜΥΝΑ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΜΥΝΑ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι φέτος ο Καστρίτης από το ξεκίνημα της σεζόν έχει καταφέρει να πείσει τους παίκτες του ότι μέσα από την άμυνα μπορούν να καλύψουν κάθε αδυναμία τους και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε και σήμερα. Ατσαλένια άμυνα, μαχητικότητα σε κάθε φάση, ατελείωτο τρέξιμο με κάθε ευκαιρία και μια ΑΕΚ να παλεύει να ακολουθήσει τον ρυθμό μας χωρίς επιτυχία. Ακόμη και όταν επιθετικά ήμασταν άστοχοι ή είχαμε κακές επιλογές καταφέρναμε σιγά σιγά να χτίζουμε μια διψήφια διαφορά. Μια διψήφια διαφορά που όμως με την εικόνα των 2 ομάδων πάνω στο παρκέ έμοιαζε με σημαντικό προβάδισμα μιας και οι αντίπαλοι μας ήταν απελπιστικά άστοχοι.

Ο ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Μπορεί στο αμυντικό κομμάτι όλα να λειτουργούσαν ιδανικά αλλά στην επίθεση υπήρχε πρόβλημα. Αστοχία, αδράνεια και κακές επιλογές μας εμπόδιζαν να τελειώσουμε το παιχνίδι από νωρίς. Ο Τολιόπουλος όμως φέτος είναι πιο «καυτός» από ποτέ και οδηγώντας στο σκοράρισμα μας οδήγησε με ασφάλεια στη νίκη. Σημαντική συνεισφορά στη νίκη είχε και ο Μπάξτον που σήμερα έδειξε αρκετά από τα στοιχεία για τα οποία αποκτήθηκε. 12 πόντοι, 6 ριμπάουντ και 1 κόψιμο ήταν η συνεισφορά του στην πρώτη ουσιαστικά γεμάτη εμφάνιση του.

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΑ

Πέρα από την συγκλονιστική άμυνα που δείχνει να είναι μόνιμα καρφωμένη στο μυαλό των παικτών μας, σήμερα ο Καστρίτης μπορεί να είναι ικανοποιημένος και για ακόμη περισσότερα. Μπάξτον, Κατσίβελης και Χάρελ έδωσαν σημαντικές λύσεις σε πολλά σημεία του αγώνα, ο καθένας με τον τρόπο του. Στα 20’ που αγωνίστηκε ο Μπάξτον ο ΑΡΗΣ επιτέλους έμοιαζε να έχει κανονικό σέντερ και μπόρεσε να βρει και εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι. Ενώ ο Κατσίβελης με το «εγκεφαλικό» του παιχνίδι ίσως για πρώτη φορά φέτος δικαιολόγησε την παρουσία του στον ΑΡΗ. Ο Χάρελ από την άλλη αρχίζει και παίρνει και κάποιες πρωτοβουλίες στην επίθεση σε αντίθεση με τα τελευταία παιχνίδια που ήταν αρκετά διστακτικός.  Αν και ακόμη υπάρχουν αρκετά στοιχεία που πρέπει να βελτιώσουμε στο παιχνίδι μας,  η ομάδα δείχνει να έχει τον τρόπο της για να πετυχαίνει αυτό που θέλει και αυτό είναι η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.

ΧΤΙΖΕΙ ΣΕΡΙ, ΜΑΖΕΥΕΙ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΓΕΜΙΖΕΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Γερές βάσεις για την τετράδα έβαλε ο ΑΡΗΣ μας με τη σημερινή του νίκη στο κατάμεστο Παλέ, σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε πολύ πιο χαλαρά από όσο περιμέναμε. Η άμυνα έβγαζε φωτιές από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και στην επίθεση είχε Τολιόπουλο! Μετά από 5 σερί νίκες σε Ελλάδα και Ευρώπη ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δείχνει να ανταποκρίνεται στις υψηλότερες απαιτήσεις που υπάρχουν φέτος άλλα πείθει ότι έχει και πολλά ακόμη να δώσει! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!  

Εντελώς διαφορετικό παιχνίδι από αυτό που αναμέναμε παρακολουθήσαμε στο Nick Galis Hall, με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει ένα τραγικό αγωνιστικό πρόσωπο αλλά στο τέλος να φθάνει στη νίκη. Πνευματικά βραχυκυκλωμένοι παίκτες και ένας προπονητής χαμένος στα θέλω του κατάφεραν ένα φαινομενικά εύκολο παιχνίδι να το κάνουν ντέρμπι για γερά νευρά. Ευτυχώς ο Τολιόπουλος ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις και μαζί με την ώθηση από τον κόσμο όπου κατάλαβε ότι έπρεπε και σήμερα να μπει στην εξίσωση του αγώνα η νίκη ήρθε έστω και με αυτόν τον αγωνιστικό τρόπο. Το σφύριγμα της λήξης έφερε ανακούφιση αλλά και προβληματισμό για αυτά που παρακολουθήσαμε σήμερα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΦΑΝΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Μπορεί από τα πρώτα σουτ των παικτών μας να μην φάνηκε η δυστοκία που ακολούθησε στη συνέχεια, η έλλειψη όμως συγκέντρωσης στην άμυνα έκανε νωρίς νωρίς την εμφάνιση της. Οι παίκτες της Καρδίτσας κάνοντας απλά τα βασικά μιας επαγγελματικής ομάδας που κυκλοφορεί σωστά την μπάλα ψάχνοντας τις αδυναμίες του αντιπάλου έστησε πάρτι κάτω από το καλάθι μας χωρίς να βρει την παραμικρή αντίσταση. Ο Ντε Σόουζα χανόταν στις αλλαγές παικτών, ο Σανόγκο ξεχνιόταν μακριά από το καλάθι και ο φιλότιμος Σλαφτσάκης ώρες ώρες έμοιαζε πολύ λίγος για να σταθεί απέναντι στα ψηλά και δυνατά κορμιά των αντιπάλων.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΘΑΝΕ Η ΑΜΥΝΑ, ΚΟΛΛΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Και αν στην αρχή νομίζαμε ότι το πρόβλημα περιοριζόταν μόνο στην άμυνα και στα ριμπάουντ, καθώς κυλούσε το παιχνίδι φάνηκε ότι ο ΑΡΗΣ ήταν προβληματικός σε όλους τους τομείς του αγώνα. Με εξαίρεση τον Τολιόπουλο που συνέχισε τις υψηλές πτήσεις και κάποια ξεσπάσματα του Χάρελ και του Γκάλινατ η ομάδα έμοιαζε ανήμπορη να βρει τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι. Και πως να βρεις λύσεις στην επίθεση όταν για ακόμη ένα παιχνίδι δεν γίνεται καμία απολύτως προσπάθεια στο να βρεθεί το ελεύθερο σουτ ή να κόψει κάποιος παίκτης κοντά στο καλάθι για να δεχθεί την ασίστ; Ένα μονότονο ένας ένας με τις περισσότερες φορές η προσπάθεια να εκδηλώνεται στα όρια της λήξης του χρόνου της επίθεσης.

ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Πέρα από την συνολική παρουσία του Τολιόπουλου ίσως το πιο κομβικό σημείο της αναμέτρησης να ήταν αυτό που η Τσαρούχα χαρακτήρισε φλόπινγκ ένα καθαρό επιθετικό φάουλ ξεσηκώνοντας άπαντες το γήπεδο. Ξαφνικά ο κόσμος στην κερκίδα που αποχαυνωμένος παρακολουθούσε πόσο κακή ήταν η ομάδα του σήμερα, αφυπνίστηκε, ξεσηκώθηκε και μαζί του παρέσυρε και τους παίκτες μας έξω από το λήθαργο τους. Η άμυνα μας έσφιξε, τα χαμένα ριμπάουντ περιορίστηκαν και δια χειρός Τολιόπουλου ο ΑΡΗΣ κατάφερε να φθάσει στη νίκη.  

ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Ο Γιάννης Καστρίτης ίσως να είναι και ο κορυφαίος της νέας γενιάς των Ελλήνων προπονητών και πιθανόν ο μοναδικός που έχει μια ξεχωριστή φιλοσοφία που περνάει στην ομάδα του. Μπορεί βαθμολογικά ο ΑΡΗΣ τις προηγούμενες 2 χρονιές να μην εξαργύρωσε την πορεία του αλλά όλοι μας(όπως και ολόκληρη η μπασκετική κοινότητα)  αναγνωρίσαμε το έργο του προπονητή μας.  Φέτος ο κόουτς δείχνει να βρίσκεται σε ένα οριακό σημείο στην προσπάθεια να πείσει για το έργο του και την φιλοσοφία του σε βαθμό που υπερβαίνει συχνά πυκνά κάθε λογική που διέπει αυτό το άθλημα που λέγεται μπάσκετ. Ψηλοί που θεωρούνται(από τον ίδιο) ακατάλληλοι για να μαζέψουν ριμπάουντ, να παίξουν άμυνα ή έστω λίγο «ξύλο» κάτω από το καλάθι αν και αποκτήθηκαν ακριβώς για αυτόν τον ρόλο. Πόιντ γκάρντ που τους πήρες για να σου οργανώνουν το παιχνίδι και δεν τους αφήνεις να κατεβάζουν καν την μπάλα. Ανύπαρκτα επιθετικά συστήματα και επιλογές βγαλμένες από τον «μαγικό κόσμο του ΝΒΑ» χωρίς όμως να έχεις τους ανάλογους ποιοτικούς παίκτες. Ψηλοί που δεν μπορούν να ακολουθήσουν την υψηλή πίεση μακριά από το καλάθι και επιμένεις να τους τρέχεις χωρίς λόγο. Παράλογα χαμηλά σχήματα που δίνουν ξεκάθαρο πλεονέκτημα στον αντίπαλο. Και εμπιστοσύνη σε παίκτες που ναι μεν θέλουν τον χρόνο τους για να προσαρμοστούν αλλά όταν η μπάλα καίει και το παιχνίδι είναι στο πόντο είναι αμαρτία να τους «δοκιμάζεις» έτσι εις βάρος του στόχου της νίκης. Ναι, κάποια στιγμή πολύ πιθανόν να βρουν τον ρόλο τους στην ομάδα αλλά μέχρι τότε θα πρέπει να διασφαλισθεί ότι η ομάδα δεν θα έχει εκτροχιαστεί από οποιοδήποτε στόχο έχει θέσει φέτος. Κάπως έτσι την πάτησε τα 2 προηγούμενα χρόνια και κατέληξε έβδομη και όγδοη. Για αυτό κόουτς φρόντισε το πάθημα να γίνει μάθημα και κράτα χαμηλά την μπάλα.

Ο ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΣ ΓΛΙΤΩΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΖΟ

Απογοήτευσε η ομάδα με την παρουσία της αλλά το ότι πήρε τη νίκη σε μια τόσο κακή βραδιά έχει και αυτό την αξία του. Μια νίκη που ορθώς θεωρούσαμε δεδομένη. Γιατί αν μέσα στο Παλέ δεν μπορείς να θεωρείς δεδομένη τη νίκη με την Καρδίτσα τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Ας είναι γερός και φορμαρισμένος ο Τολιόπουλος που ήταν ίσως ο μοναδικός παίκτης που στάθηκε στο ύψος του. Συνεχίζουμε… ελπίζοντας ότι η σημερινή εικόνα ήταν μια κακή παρένθεση που έκλεισε με τη νίκη μας.

ΥΓ. Σίγουρα οι τραυματισμοί παίζουν τον ρόλο τους αλλά σε κάποια πράγματα δικαιολογίες δεν χωράνε και ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν αδικαιολόγητα κακός. Ευτυχώς με 2 παιχνίδια την εβδομάδα έχεις την ευκαιρία να αντιδράσεις και να διορθώσεις στην πράξη τα κακώς κείμενα. Αρκεί φυσικά να έχεις το σθένος να αναγνωρίσεις τα σφάλματα σου και να μην συνεχίσεις να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου.

Ψυχοβγάλτης… αλλά νικητής βγήκε από τη σημερινή αναμέτρηση ο ΑΡΗΣ μας χάρη στο λυτρωτικό γκολ του Φαμπιάνο στην τελευταία φάση του αγώνα! Από τον μέτριο ΑΡΗ του πρώτου ημιχρόνου και την ομάδα που ξέχασε να βγει από τα αποδυτήρια στο Β ημίχρονο φθάσαμε στην ολική μεταμόρφωση των τελευταίων 18’ και το buzzer beater του Φαμπιάνο! Ξέσπασμα χαράς και ανακούφισης με τη λήξη του αγώνα και έντονος όμως προβληματισμός για την εικόνα που παρουσιάσαμε για περίπου 80’.

ΝΩΘΡΟΣ, ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟΣ

Την δουλειά της μίνι προετοιμασίας περιμέναμε να δούμε μέσα στο γήπεδο αλλά σαν να μην πέρασε μια ημέρα από τη διακοπή λόγω εθνικών ομάδων ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε στο Χ με την Κηφισιά. Αργές μεταβιβάσεις, στατικοί σχεδόν όλοι οι παίκτες εκτός των Σουλεϊμάνοφ και Μορόν και ένας μονότονος κουραστικός τρόπος ανάπτυξης που δεν οδηγούσε πουθενά. Μάλιστα και ο Πανσερραϊκός όπως και οι προηγούμενοι αντίπαλοι μας. έχοντας διαβάσει την εμμονή μας με το ανούσιο build up από πίσω πίεζε ψηλά και μας ανάγκαζε σε αυτό το κουραστικό πισωγύρισμα και φλύαρη κατοχή. Έστω όμως και με αυτή την εικόνα ο ΑΡΗΣ μπόρεσε να δημιουργήσει 2-3 καλές ευκαιρίες και μπορούσε ίσως με λίγη τύχη παραπάνω να βρει το γκολ. Παρόλα αυτά, η ομάδα δεν έπειθε ότι μπορούσε να φθάσει τη νίκη.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Τι και αν όλοι μας περιμέναμε να δούμε να βγαίνει ένας διαφορετικός ΑΡΗΣ από τα αποδυτήρια που με περισσότερη ένταση και αποφασιστικότητα θα διεκδικούσε τη νίκη… Τελικά ήταν σαν η ομάδα να μην βγήκε ποτέ από τα αποδυτήρια και ο χρόνος κυλούσε χωρίς την παραμικρή υποψία για το πολυπόθητο γκολ.  Επί περίπου 35’ στο Β ημίχρονο είδαμε μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου και έναν ΑΡΗ που δεν ήξερε τι ήθελε μέσα στο γήπεδο. Δεν απειληθήκαμε σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα αλλά το ζητούμενο εξαρχής ήταν η νίκη και όχι απλά να διατηρήσουμε το μηδέν.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΑΜΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Και εκεί γύρω στο 78’ που έκανε και μια ανούσια απόπειρα επίθεσης ο Πανσερραϊκός και η απελπισία έμοιαζε να πνίγει άπαντες στο Κλ.Βικελίδης γύρισε ο διακόπτης. Λίγο οι αλλαγές του Μάντζιου με τους Νταρίντα, Παναγίδη και Οντουμπάτζιο να δίνουν μια ζωντάνια η ομάδα, λίγο το ένστικτο επιβίωσης και ξαφνικά ο ΑΡΗΣ από γατάκι μεταμορφώθηκε σε λιοντάρι αποφασισμένο να κατασπαράξει τον αντίπαλο.  Μπαράζ σπουδαίων χαμένων ευκαιριών με Σουλεϊμάνοφ, Σαμόρα, Μορόν, Παναγίδη, Φαμπιάνο. Δοκάρι, οριακές αποκρούσεις από τον MVP τερματοφύλακα του Πανσερραϊκού και την τύχη να φαίνεται να μας γυρίζει την πλάτη για ακόμη μια φορά. Ο ΑΡΗΣ όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και στο 97’, κυριολεκτικά στην τελευταία φάση του αγώνα ο Φαμπιάνο με ωραία κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα μας.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟΥΣ 3 ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΠΤΑ

Όσο χαρούμενος και αν είναι ο Άκης Μάντζιος ανήμερα των γενεθλίων του για το δώρο του Φαμπιάνο αλλά τόσο στεναχωρημένος και απογοητευμένος πρέπει να νιώθει για αυτό που παρουσίασε η ομάδα του στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.  Αυτή η μαλθακότητα και η αργή σκέψη που χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας ήταν τα βασικά που έπρεπε να διορθωθούν από την πρώτη ημέρα που ήρθε. Ωστόσο και σήμερα η ομάδα έμοιαζε να βρίσκεται μέχρι το 80’ σε αγωνιστικό αδιέξοδο. Σε ένα αγωνιστικό αδιέξοδο που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν το πρόβλημα ήταν συγκεκριμένοι παίκτες σαν τους Μενέντες, Πάρντο, Φεράρι, Μοντόγια ή αν το αγωνιστικό πλάνο και οι εντολές που έχουν δοθεί απλά δεν κολλάνε… Αποκαρδιωτική εμφάνιση στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα απέναντι σε έναν αντίπαλο με μικρό μπάτζετ, μέτριους παίκτες και χωρίς αγωνιστική ταυτότητα.  Αυτά όμως τα τελευταία 17’ όπου ο ΑΡΗΣ έπνιξε τον αντίπαλο ήταν η αντίδραση που δεν είδαμε σε κανένα από τα προηγούμενα παιχνίδια σε τέτοιο βαθμό και θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την αγωνιστική ανάκαμψη που προσδοκούμε. Ο Μάντζιος θα πρέπει να ξεψαχνίσει το ρόστερ και να καταλήξει στους παίκτες που μπορεί  να βασίσει τη φετινή μας προσπάθεια. Ευτυχώς ο Σουλεϊμάνοφ δείχνει ικανός να βγει μπροστά και μαζί με τους Νταρίντα, Μορόν(αν και άστοχος ήταν πολύ καλός)  και Βεστράτε να γίνουν σημείο αναφοράς σε κάθε αναμέτρηση. Θετική παρουσία είχε και ο Παναγίδης που επιτέλους πήρε την ευκαιρία που άξιζε. Στον πάγκο έμεινε ο Κάρλσον που θα πρέπει όμως το συντομότερο δυνατό να μπολιαστεί με τους υπόλοιπους μιας και είναι και αυτός από τους παίκτες που μπορούν φέτος να κάνουν την διαφορά.

ΤΟ BUZZER BEATER ΤΟΥ ΦΑΜΠΙΑΝΟ ΙΣΩΣ ΜΑΣ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ

ΑΡΗΣ χωρίς δράμα δεν γίνεται δήλωσε πριν λίγες ημέρες ο Σανόγκο και έσπευσε ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ να τον επιβεβαιώσει! Από την απόγνωση, απογοήτευση και απελπισία μέχρι το 80’ καταλήξαμε στο σφυροκόπημα των τελευταίων 17’ λεπτών και το λυτρωτικό γκολ του Φαμπιάνο! Πολύτιμοι βαθμοί, πολύτιμη νίκη ψυχολογίας με τον τρόπο που ήρθε!  Γκολ αφύπνιση  για όλη την ομάδα που θα πρέπει επιτέλους να απαιτεί τη νίκη από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο σφύριγμα της λήξης. Όσο για τον «επαναστάτη»… πόνος είναι θα περάσει!

ΥΓ. Και όμως για το σημερινό παιχνίδι ο Πάμπλο και ο επίσημος Πανσερραϊκός διαμαρτύρεται για τη διαιτησία! Πόσο πιο αστείοι μπορείτε να γίνετε;

Μετά την πρώτη νίκη στο ελληνικό πρωτάθλημα ο ΑΡΗΣ συνέχισε νικηφόρα και στην Ευρώπη, λυγίζοντας την Τούρκ Τέλεκομ σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα! Το φλογισμένο Παλέ έδωσε την απαραίτητη ώθηση στους παίκτες του Γιάννη Καστρίτη, με τον «καυτό» Τολιόπουλο να παίζει και για τον απόντα Μποχωρίδη! Σημαντική νίκη που εκτός από πόντους ψυχολογίας έχει ιδιαίτερη αξία και στην προσπάθεια για πρόκριση στην επόμενη φάση.

ΝΤΕΡΜΠΙ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Ορεξάτες μπήκαν και οι 2 ομάδες στο παρκέ, με τον ΑΡΗ να βλέπει σαν βαρέλι το αντίπαλο καλάθι στο ξεκίνημα αλλά και την Τούρκ Τέλεκομ να απαντάει και να φέρνει το παιχνίδι στα ίσια. Όσο καλοί ήμασταν στην επίθεση τόσο κακοί ήμασταν στην άμυνα. Οι αργές αλληλοκαλύψεις και τα μαρκαρίσματα που δεν έβγαιναν σε πολλές περιπτώσεις επέτρεπαν στους Τούρκους να βρίσκουν εύκολους πόντους και να διατηρούν ένα ισχνό προβάδισμα στη μεγαλύτερη διάρκεια του Α΄ ημιχρόνου. Ωστόσο με τον Σανόγκο να εντυπωσιάζει και τον Τολιόπουλο να γυαλίζει το μάτι του ο ΑΡΗΣ κόντραρε στα ίσια την φιναλίστ του περσινού Eurocup.

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ

Και ενώ όπως κυλούσε ο αγώνας οι αντίπαλοι μας έμοιαζαν να έχουν βρει τα κουμπιά μας και σιγά σιγά να επιβάλλουν τον ρυθμό τους, ήρθε η αφύπνιση από τον Τολιόπουλο με συνεχόμενους σημαντικούς πόντους. Η απόλυτη εκμετάλλευση του μομέντουμ και το προβάδισμα με 9 πόντους έμοιαζε ικανό για να «κλειδώσουμε» τη νίκη αλλά μάλλον δεν τα είχαμε υπολογίσει καλά… Κακές επιθετικές επιλογές, φθηνά λάθη και κάποια μεγάλα σουτ των αντιπάλων μας έφεραν τα πάνω κάτω.

ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΠΑΛΕ, ΠΑΘΙΑΣΜΈΝΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ

Ένα καλάθι, έστω σπασμένο σε 2 βολές χρειαζόταν ο ΑΡΗΣ για να νιώσει άνετα στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης. Ένα καλάθι που όσο και αν προσπαθούσαμε δεν ερχόταν! Σε αυτό όμως το σημείο ο ΑΡΗΣ κόλλησε στα μούτρα των Τούρκων την αγωνιστική του ταυτότητα με τη λέξη ΑΜΥΝΑ να αναγράφεται με τεράστια γράμματα. Μέσα σε μια απίστευτη ατμόσφαιρα από τον εκστασιασμένο κόσμο στις κερκίδες, οι αντίπαλοι μας  δεν κατάφεραν να πετύχουν καλάθι και αρκέστηκαν μέχρι στο τέλος σε μια ανούσια προσπάθεια. Και πως να το πετύχουν όταν όλοι όσοι πατούσαν πάνω στο παρκέ με τη φανέλα του Αυτοκράτορα τα έδιναν όλα σε κάθε άμυνα, σε κάθε ριμπάουντ, σε κάθε διεκδικίσημη μπάλα! Μπορεί να κολλήσαμε επιθετικά αλλά στην άμυνα υψώσαμε τείχος που έκανε μια χαρά τη δουλειά του.

Η ΑΜΥΝΑ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ, Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕ

Όσο χαρούμενοι και αν είμαστε μετά από τη σημερινή νίκη δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση ο Καστρίτης και οι παίκτες του να αποπροσανατολιστούν και να αμελήσουν τα σημεία του παιχνιδιού όπου ο ΑΡΗΣ προβλημάτισε με την εικόνα του. Ναι ο ΑΡΗΣ έπαιξε δυνατά, πείσμωσε, πάλεψε, απαίτησε και πήρε τη νίκη αλλά αν ήταν λίγο πιο συγκεντρωμένος και σοβαρός όλα θα είχαν γίνει πιο εύκολα. Δεν γίνεται η ομάδα επιθετικά να ψάχνει μόνο τον Τολιόπουλο και η μόνιμη επιλογή μας να είναι το μακρινό σουτ. Ζήτημα να δόθηκαν σε όλο το παιχνίδι 3 ασίστ κοντά στο καλάθι. Υπάρχει σύγχυση ρόλων  στη θέση του πόιντ γκαρντ με αποτέλεσμα τα συστήματα να πηγαίνουν περίπατο… Δεν είναι όλοι οι παίκτες σαν τον Τολιόπουλο ή τον Γκάλινατ να πάνε με ευκολία στο ένας με ένας. Υπάρχουν παίκτες σαν τον Σόουζα που πρέπει να τροφοδοτηθούν σωστά αλλά και παίκτες σαν τον Χάρελ που για να εξαπολύσουν το φαρμακερό τους μακρινό σουτ θα πρέπει να δημιουργήσεις τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Ενώ και στους ψηλούς το δίδυμο Σλαφτσάκη – Περσίδη ήταν μια ατυχής επιλογή στην οποία εμμέναμε χωρίς λόγο. Βέβαια όλα αυτά ίσως στην πορεία να έχουν μικρή σημασία μιας και ο ερχομός του Μπάνκστον και η επιστροφή του Μποχωρίδη θα αλλάξουν σημαντικά το μοίρασμα του χρόνου. Ενώ και η άνοδος παικτών όπως ο Κάρ που σήμερα ήταν και πάλι βελτιωμένος θα παίξει σημαντικό ρόλο στην συνολική εικόνα της ομάδας μας.

ΧΤΙΖΕΙ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΣΕΡΙ, ΜΑΖΕΥΕΙ ΒΑΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Ευρωπαϊκές βραδιές σαν την σημερινή μας είχανε λείψει. Ο κόσμος να χοροπηδάει και να τραγουδάει σαν τρελός στην κερκίδα, οι παίκτες να αφουγκράζονται τον παλμό του κόσμου και να ματώνουν πάνω στο παρκέ και ο ΑΡΗΣ μας με την λήξη της αναμέτρησης να επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά το προσωνύμιο «τουρκοφάγος»! Μας άγχωσαν στο φινάλε… αλλά τέλος καλό όλα καλά! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μπόλικα αγωνιστικά «κενά» είχε ο ΑΡΗΣ σήμερα. Αυτό όμως το απύθμενο πάθος και η αυτοθυσία των παικτών μας μοιάζουν ικανά να καλύψουν κάθε λάθος. Αν μας αφήσουν και οι τραυματισμοί ήσυχους… θα δούμε σπουδαία πράγματα φέτος!