Με ένα ασύλληπτο γκολ από τον Μανού Γκαρθία ο ΑΡΗΣ μας εξαργύρωσε την ανωτερότητα του Β ημίχρονο, βάφοντας κίτρινο το ντέρμπι της πόλης και προσθέτοντας 3 πολύτιμους βαθμούς στην συγκομιδή του. Είχε τις ευκαιρίες η ομάδα να ανοίξει το σκορ νωρίτερα αλλά και να κλειδώσει τη νίκη με ένα 2ο γκολ, είχε όμως και την βοήθεια της τύχης εκεί που την χρειάστηκε. Σπουδαία νίκη που φτιάχνει για τα καλά ομάδα και κόσμο ενόψει της συνέχειας!
ΣΩΣΤΑ ΣΤΗΜΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΑΠΡΟΣΕΚΤΟΣ
Με μια 11αδα που πέρα από την αναγκαστική αλλαγή του Μάγιο με τον Μοντόγια δεν έκρυβε κάποια έκπληξη. Ο ΑΡΗΣ μπήκε με τις γραμμές του κοντά πιέζοντας σχετικά ψηλά μην δείχνοντας διάθεση να κλειστεί και να δώσει την ευκαιρία στον αντίπαλο του να κάνει το παιχνίδι. Όσο ιδανικά και αν έμοιαζε να αποδίδει η συγκεκριμένη τακτική τα ατομικά λάθη και οι χαμένες μπάλες στο κέντρο έδιναν την ευκαιρία στον αντίπαλο μας να απειλήσει στο τρανζίσιον μιας και με στημένη άμυνα αδυνατούσε να βγάλει οργανωμένες επιθέσεις. Στις φάσεις του ποακ ο Κουέστα και η τύχη ήταν αυτά που κράτησαν ανέπαφη την εστία μας. Οι εμπνεύσεις του Μορόν και οι προσπάθειες του Ντιαντί δεν ευδοκίμησαν και το 0-0 διατηρήθηκε μέχρι και το ημίχρονο.
ΚΑΘΑΡΙΣΕ Ο ΜΑΝΟΥ ΓΚΑΡΘΙΑ ΟΠΩΣ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ
Φέτος θα είναι η χρονιά του Μανού Γκαρθία και ο Ισπανός φροντίζει να το επιβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία. Η μόνιμη ανακατωσούρα που έκανε στην αμυντική συνοχή του ποακ δεν ήταν αρκετή… η πάσα διαβήτης στον επερχόμενο Ντιαντί δεν έγινε γκολ(ούτε πέναλτι όπως φάνηκε στο replay). Οπότε ο Μανού έπρεπε να το πάρει πάνω του και ένα απλά πλάγιο στην δεξιά πλευρά του συμπολίτη να το μετατρέψει σε ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς. Πήρε την μπάλα, χόρεψε την άμυνα και εκεί που όλοι περίμεναν να κάνει την πάσα με σπάνιο σουτ βολίδα στην κλειστή γωνία του Κοτάρσκι άφησε άπαντες άναυδους στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα. Αυτό το γκολ ήταν αρκετό για να λυγίσει ο συμπολίτης που όσο περνούσε ο χρόνος γινόταν ολοένα και πιο ακίνδυνος με εξαίρεση τα στημένα.
ΕΒΓΑΛΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ
Το ξαναείπε ο Άκης Μάντζιος με τη λήξη του αγώνα και δεν έχει άδικο που το τονίζει. Ο ΑΡΗΣ φέτος έχει ποιότητα και παίκτες με προσωπικότητα. Σήμερα οι παίκτες μας ακόμη και όταν ο ποακ είχε τα καλά του διαστήματα δεν έδειξαν να χάνουν την αυτοσυγκέντρωση τους. Ούτε πανικοβλήθηκαν, ούτε οπισθοχώρησαν. Αντιθέτως με περίσσια αυτοπεποίθηση(υπερβολική σε κάποιες φάσεις) κρατούσαν, κυκλοφορούσαν μπάλα και έψαχναν μέσα από μια ορθολογική ανάπτυξη το γκολ. Μάλιστα πέρα από αυτή τη σταθερή συμπεριφορά είχε και τον απρόβλεπτο παράγοντα στο παιχνίδι του που δεν είχε ο αντίπαλος. Γκαρθία και Ντιαντί προσπάθησαν να κάνουν την διαφορά όλο το διάστημα που αγωνίστηκαν με τον Ισπανό να το πετυχαίνει με εντυπωσιακό τρόπο. Ακόμη και οι Σίστο και Φρίντεκ μπήκαν κάποιοι στιγμή σε αυτή την εξίσωση και αυτό έχει την δική του ξεχωριστή σημασία. Η ομάδα έχει ποιότητα, έχει βάθος στο ρόστερ, έχει έναν Κουάσιον στην αναμονή ικανό να αλλάξει προς τα πάνω τις ισορροπίες και εφόσον είναι όλοι υγιείς μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα. Και αυτό είναι κάτι που το επιβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία …όταν και οι «συνθήκες» του επιτρέπουν.
ΜΕ 50-50 ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ
Φταίει ο άνεμος; Φταίει το 50-50; Φταίει η τύχη; Όχι… φταίει ο δαίμονας Μανού Γκαρθία! Ξανά και ξανά το βλέπουν σε επανάληψη εκεί στην Αγία Βαρβάρα μπας και καταλάβουν πως ο μάγος Μανού έστειλε την μπάλα στα δίχτυα! 2 στα 2 απέναντι στην νέα τάξη πραγμάτων των αδελφών σωματείων με 2 διαιτησίες άλλου επιπέδου σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια μας. Έτσι το πάνε το έργο από την αρχή της σεζόν, έτσι όπως σήμερα πρέπει να τους πάμε και εμείς μέχρι το τέλος της χρονιάς! ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙAΝΑΡΑ! ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΕΣ!
ΥΓ. Αυτές είναι οι ομαδάρες των big-πορδ. Βλέπουν 50-50 και τρέμουν… για αυτό και φροντίζουν στα υπόλοιπα παιχνίδια εκτός ντέρμπι να σου κόψουν την φόρα και να πάρουν αυτοί την απαιτούμενη ώθηση διαμορφώνοντας μια βαθμολογία σκέτη πλαστογραφία.
16-3 οι τελικές προσπάθειες αλλά όπως αποδείχθηκε τα 2 λάθη στην αμυντική λειτουργία της ομάδας μας ήταν αρκετά για να φθάσει ο αντίπαλος μας στη νίκη και να μας αναγκάσει σε μια πικρή ήττα. Πάλεψε η ομάδα, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της αλλά αυτά είναι ανούσιες λεπτομέρειες όταν δεν καταφέρνεις να πάρεις ούτε το Χ. Απογοήτευση για την σημερινή εξέλιξη αλλά το σύνθημα για την κατάκτηση του κυπέλλου με την λήξη της αναμέτρησης που ακούσθηκε στο κατάμεστο Κλ.Βικέλιδης όπως και η υποδειγματική συμπεριφορά του κόσμου είναι αυτά που θα πρέπει να κρατήσουμε.
ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Με τις 2 ομάδες να είναι αρκετά διστακτικές από το ξεκίνημα του αγώνα ήταν φανερό ότι τόσο εμείς όσο κυλούσε ο χρόνος υπέρ μας αλλά και οι αντίπαλοι μας όσο τους έπαιρνε χρονικά προσπαθούσαν να βρουν τη στιγμή τους για ένα γκολ. Παιχνίδι χωρίς ρυθμό, γεμίσματα στο πουθενά(κυρίως από τους αντιπάλους μας), χαζά νεύρα και ανούσιες εντάσεις και μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου που σε καμία περίπτωση δεν κατέληγε ούτε σε υποψία για ένα γκολ. Μια εικόνα που ως ένα βαθμό εμάς μας εξυπηρετούσε μιας και ο βασικός στόχος ήταν ο μπάογκ να μην φύγει νικητής από το Κλ.Βικελίδης. Ο ποακ δεν ήταν απειλητικός και φαινόταν να απέχει αρκετά από μια εμφάνιση που θα τον οδηγούσε στο πρωτάθλημα. Όλα αυτά αλλάξαν στο 29’ όταν ο πιο δραστήριος παίκτης μας ο Λορέν Μορόν σε μια προσπάθεια να κάνει το κάτι παραπάνω ώστε να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση έχασε εύκολα την μπάλα και έδωσε την ευκαιρία στον αντίπαλο μας να προηγηθεί και να πιστέψει από το πουθενά ότι μπορεί να φύγει με τη νίκη. Μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο τίποτα δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει.
Η ΓΚΟΛΑΡΑ ΤΟΥ ΜΟΡΟΝ ΕΦΕΡΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Σε αρκετά παιχνίδια ο ΑΡΗΣ παρουσιάζετε αλλαγμένος στο Β ημίχρονο και έτσι ακριβώς έγινε και σήμερα. Η ομάδα είχε αφουγκραστεί τα θέλω του κόσμου και το έδειξε με το που βγήκε από τα αποδυτήρια. Μόλις στο 47’ ο Οντουμπάτζιο έκανε την γλυκιά σέντρα και ο Μορόν με ένα εκπληκτικό σουτ στην κίνηση έφερε στα ίσια στο παιχνίδι. Ο ενθουσιασμός που προκάλεσε το υπέροχο γκολ του Μορόν έδωσε έξτρα ώθηση στην ομάδα όπου στα λεπτά που ακολουθήσαν συνέχισε να πιέζει κυνηγώντας και ένα δεύτερο γκολ.
ΝΕΟ ΦΘΗΝΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Και ενώ ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πατάει καλύτερα μετά την ισοφάριση ήταν η σειρά του Οντουμπάτζιο σε μια ανύποπτη φάση να χάσει το μαρκάρισμα του αντιπάλου του και να δώσει την ευκαιρία στον ποακ να κινηθεί γρήγορα και να φθάσει από το πουθενά και σε ένα δεύτερο γκολ. Η συνέχεια μέχρι τη λήξη ήταν βασανιστική… καθυστερήσεις που ο διαιτητής δεν είδε ποτέ και κάμποσες επιπόλαιες ενέργειες από τους παίκτες μας που ενώ είχαν τις ευκαιρίες έλειπε η αποφασιστικότητα στην τελική προσπάθεια. Αποκορύφωμα της αναποτελεσματικότητας μας ήταν η ευκαιρία του Ανσαριφάντ που πήρε ανενόχλητος την κεφαλιά σε εξαιρετικό σημείο και την έστειλε έξω…
ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ
Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μένει οπότε η πίκρα και η αγανάκτηση του κόσμου είναι δικαιολογημένη. Ωστόσο αν θέλουμε να κρίνουμε την εμφάνιση της ομάδας πέρα από το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ομάδα και ήθελε και πάλεψε για τη νίκη. Δεν της βγήκε το παιχνίδι; ήταν άτυχη; της έλειπε η ποιότητα για να τελειώσει τις φάσεις που είχε; Όπως και αν το βαφτίσεις σε ένα παιχνίδι όπου οι τελικές ευκαιρίες ήταν 16-3 δεν μπορείς να πεις ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν και το δικαιότερο βάσει της εικόνας των 2 ομάδων. Από την άλλη όμως αρκετοί σημαντικοί παίκτες μας που περιμένουμε να τραβήξουν και τους υπόλοιπους σήμερα κυμάνθηκαν σε μέτρια επίπεδα. Λίγες ημέρες μέχρι τον τελικό για να μιλάμε για βελτίωση και αλλαγές αλλά όπως και να έχει αυτή η ήττα θα πρέπει να προβληματίσει τον Μάντζιο και τους παίκτες του ενόψει του μεγάλου τελικού. Εκεί όπου θα κριθεί ένας τίτλος που μας λείπει πάρα πολύ και όχι απλά το γόητρο μας.
ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΛΙΚΟ
Η ομάδα πάλεψε, ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της, δεν είχε όμως την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα και το πλήρωσε με το χειρότερο τρόπο. Δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλο μας… πολύ άσχημη η σημερινή ήττα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να μας αποπροσανατολίσει από τον μεγάλο μας στόχο που είναι η κατάκτηση του κυπέλλου. Αυτή ήταν η προτροπή του κόσμου με τη λήξη του αγώνα, σε ένα κατάμεστο Κλ.Βικελίδης που περίμενε σήμερα πολλά περισσότερα από μια καλή προσπάθεια.
ΥΓ. Βάλε το ρε Ανσαριφάρντ να ξεμπερδεύουμε…
2 τελικούς μας επεφύλασσε η μοίρα, με τον έναν του κυπέλλου να είναι γνωστός εδώ και καιρό και τον δεύτερο του πρωταθλήματος να προκύπτει μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων αγωνιστικών. Ότι και αν κρίνεται όμως στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος για τους υπόλοιπους, για τον ΑΡΗ μας από την πρώτη ημέρα που είχε βγει το πρόγραμμα των πλέιοφς και ήθελε τον ποακ αντίπαλο μας στην τελευταία αγωνιστική τα πράγματα και ο στόχος της νίκης σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα ήταν εξαρχής γνωστά και τίποτα δεν αλλάζει. Αντιθέτως σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα μας και όλοι μας θα κατεβαίναμε με χαλαρή διάθεση… πλέον υπάρχει και ένα ιστορικό κίνητρο. Σπουδαία ευκαιρία για τον φετινό ΑΡΗ αυτό το 2 στα 2, που δεν πρέπει να χαθεί.
1914 ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ
Το συναίσθημα που νιώθει ο κάθε Αρειανός για την ομάδα του είναι κάτι προσωπικό, υποκειμενικό και δεν μπορεί να μπει σε καμία ζυγαριά. Αν ζεις και πεθαίνεις με τον ΑΡΗ στις χαρές και στις λύπες, ασχολείσαι επιδερμικά όποτε θυμάσαι ή όποτε η ομάδα είναι στα πάνω της δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αν όμως για την αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχεις δεύτερες σκέψεις πέρα από τη νίκη και πρέπει κάποιος να σου εξηγήσει κάποιος γιατί κόντρα σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχει άλλο στόχος πέρα από τη νίκη ανεξάρτητα από τις συνθήκες, τότε μάλλον δεν νιώθεις από ΑΡΗ. Από το ΠΟΚ4, το μπαράζ του Βόλου, τα αεροπλανάκια για τη Β Εθνική, το απροκάλυπτο εμετικό στήσιμο με την Καλαμαριά και άλλες ακόμη μυριάδες περιπτώσεις το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αντιπαλότητα από την πλευρά τους δεν έχει φραγμούς, δεν έχει μέτρο, δεν έχει λογική. Δεν έχει λογική όπως δεν είχε η "γκαστερική" δολοφονία του Τόσκο, η σφαγή του Άλκη και πόσα ακόμη μακάβρια σκηνικά που επειδή δεν θρηνήσαμε νεκρούς πέρασαν σε δεύτερη μοίρα... Οπότε το να τους αντιμετωπίζεις εσύ με λογικά κριτήρια είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις μια τρύπα στο νερό.
ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ
Ακόμη πιο αστείο από το να πρέπει να εξηγήσεις σε κάποιον Αρειανό γιατί στον «τελικό» του πρωταθλήματος δεν πρέπει να χάσουμε, είναι να εξηγήσεις σε κάποιον «ουδέτερο» ή «αλλόθρησκο» γιατί αυτό το παιχνίδι δεν έχει καμία σχέση με τη Θεσσαλονίκη αλλά αποκλειστικά με τα θέλω των 2 ομάδων. Η ιστορία έχει δώσει τις απαντήσεις της και σε αυτό. Ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού μπάσκετ ΑΡΗΣ ήταν κόσμημα και διαφήμιση για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Όχι μόνο δεν καπηλεύτηκε τα χρόνια της κυριαρχίας του για να εφαρμόσει το «μια πόλη, μια ομάδα» όταν ίσχυε κυριολεκτικά το «ένα Έθνος, μια ομάδα» για τον ΑΡΗ μας αλλά αντιθέτως παρέσυρε τον συμπολίτη μέσα από έναν υγιή ανταγωνισμό που κρινόταν μέσα στα γήπεδα να μεγαλουργήσει και αυτός με τον τρόπο του ακόμη και αν ήταν ο αιώνιος δεύτερος και πλέον το τμήμα μπάσκετ έχει διαγραφεί από τη μνήμη των κομπλεξικών οπαδών του. Στις μέρες μας… επί Σαββίδη όπου ο μπαογκ μεγαλουργεί και διεκδικεί και κατακτά τίτλους έχει αποκαλυφθεί και το πραγματικό του πρόσωπο. Μια πόλη μια ομάδα μια τζατζίκι που λένε και οι Ηρακληδείς που άργησαν όμως να καταλάβουν με ποιους έχουν να κάνουν και το πλήρωσαν. Οι συνομιλίες στο «Koriopolis» δεν αφήνουν αμφιβολίες για τον τρόπο σκέψης τους. Η δράση τους όμως που εμπλέκει την αστυνομία, δημοτικές αρχές και όχι μόνο είναι ένας ανελέητος πόλεμος προς όποιον δεν αφουγκράζεται τις ίδιες απόψεις με τις δικές τους. Μακάρι κάποια στιγμή να αλλάξει αυτή η κατάσταση και να μπορούμε να ζήσουμε σε αυτή την πόλη πιο φυσιολογικά σαν συμπολίτες αλλά ακόμη απέχουμε έτη φωτός από αυτή την ημέρα.
ΚΑΘΑΡΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ Ο ΑΡΗΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ
Πέρα από το γόητρο, το πρωτάθλημα και τα θέλω των οπαδών υπάρχει και το καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ εδώ και χρόνια έχει πάρει τον αέρα του πόακ μέσα έξω με ελάχιστες παρενθέσεις χάρη σε κάποια εγκληματικά σφυρίγματα. Όπως ακριβώς και ο Μάντζιος όποτε συναντάει τον Λουτσέσκου φεύγει χαμογελαστός. Μάλιστα στα τελευταία 3 νικηφόρα παιχνίδια ο συμπολίτης που τον έφθασαν να διεκδικεί το πρωτάθλημα ο Ρουμάνος άλλαξε την τακτική αντιγράφοντας σε μεγάλο βαθμό την «συνταγή Μάντζιου». Έλα όμως που στο αυριανό παιχνίδι που θέλει μόνο τη νίκη δεν μπορεί να παίξει. Ενώ και από άποψη δυνάμεων και ψυχολογίας ο ΑΡΗΣ είναι πιο φρέσκος λόγω της διαχείρισης και στο μυαλό του πέρα από τον τελικό του κυπέλλου του έχει και μια ευκαιρία για να πάει ακόμη «φτιαγμένος» για τον μεγάλο τελικό.
ΔΥΟ ΤΕΛΙΚΟΙ ΔΥΟ ΝΙΚΕΣ
Ψευτοδιλήμματα και δεύτερες σκέψεις σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν. Ο ΑΡΗΣ το μόνο που έχει να κάνει είναι να συνεχίσει την αγαπημένη του συνήθεια κόντρα στον wanna be πρωταθλητή ώστε να τελειώσει ιδανικά το πρωτάθλημα και να πάει με άλλον αέρα στον μεγάλο τελικό. Όλοι από νωρίς στο γήπεδο ντυμένοι στα κίτρινα να δώσουμε την ώθηση στην ομάδα για να κάνει το 2 στα 2 που θέλουμε όσο τίποτα άλλο. Δύο τελικοί, δύο νίκες, τίποτα λιγότερο! ΠΑΜΕ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑ!
Ηχηρή απάντηση από την 1η αγωνιστική των πλέιοφς στο ερώτημα «τι θα κάνει ο ΑΡΗΣ στα πλέιοφς;» έδωσε η ομάδα μας στην Τούμπα, κερδίζοντας τον μπαογκ με 0-1! Το αριστοτεχνικό γκολ του Μορόν που θύμισε Κάμπορα έγραψε το τελικό 0-1 σε ένα παιχνίδι όπου ολόκληρη η ομάδα λειτούργησε σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Έξαλλα πανηγύρια στα αποδυτήρια από τους θριαμβευτές που συνεχίζουν να διαψεύδουν όλους αυτούς που μας θέλουν αδιάφορους και χαμένους πριν τη σέντρα.
ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙ
Σε αυτό το σημείο του πρωταθλήματος οι ομάδες δεν έχουν πολλά να κρύψουν. Το παιχνίδι του ποακ στο Ζάγκρεμπ ήταν ένα ακόμη παράδειγμα για τις αδυναμίες του σημερινού αντιπάλου και εκεί ακριβώς προσάρμοσε ο Μάντζιος τα πλάνα του. Με μια ενδεκάδα με ελάχιστες διαφοροποιήσεις σε σχέση με τον ημιτελικό του κυπέλλου αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό. Ο ΑΡΗΣ παραχώρησε εξαρχής την κατοχή στον συμπολίτη, με του που πλησίαζε το κέντρο τον έκλεινε και έψαχνε το λάθος που θα του δώσει την ευκαιρία για να χτυπήσει. Όπως ακριβώς έγινε με το γκολ του Μορόν. Ο Σαβέριο εντόπισε μια ολιγωρία της άμυνας του ποακ, πέρασε από τα αριστερά, πάσαρε στον Μορόν που αν και με πλάτη γύρισε ωραία το κορμί του και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ένα γκολ στο 31΄ στην πρώτη μας κατεβασία χωρίς όμως ως εκείνο το σημείο να έχουμε απειληθεί.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Ο Σαβέριο που ξεκίνησε την φάση από όπου προήλθε το 0-1 λίγο έλειψε στο ξεκίνημα του Β ημιχρόνου να γίνει ο απόλυτος πρωταγωνιστής του ντέρμπι. Με εξαιρετικό διάβασμα της αντίπαλης άμυνας και κίνηση με την μπάλα, έφθασε φάτσα με την εστία ανενόχλητος αλλά το σουτ πέρασε πάνω από το δοκάρι. Και αφού δεν έγινε το 0-2 η ομάδα αρκέστηκε στη διαχείριση του σκορ. Κάτι που το πέτυχε εύκολα μιας και με εξαίρεση κάτι κραυγές απελπισίας μπας και παρασύρουν τον διαιτητή και 1-2 καλές τοποθετήσεις του Κουέστα η ομάδα δεν ένιωσε πίεση.
ΜΕ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΜΑΝΤΖΙΟ ΕΦΑΡΜΟΣΘΗΚΕ ΕΠΙΤΥΧΩΣ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
Το έχουμε ξαναδεί το έργο, δεν μας κάνει εντύπωση. Ο Μάντζιος ξέρει τον τρόπο να αντιμετωπίζει αυτά τα παιχνίδια και το απέδειξε και σήμερα. Το έχουν κατανοήσει και οι παίκτες του και για αυτό σήμερα όλοι τους ήταν απόλυτα συγκεντρωμένοι. Σωστές αποστάσεις, ελεγχόμενη πίεση την κατάλληλη στιγμή, αποφασιστικότητα στις μονομαχίες και ταχύτητα στο τρανσίσιον. Αυτά έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, όπως ακριβώς έχει ξανακάνει ακριβώς τα ίδια σε αυτό το γήπεδο με αυτόν τον αντίπαλο. Προφανώς και ο Λουτσέσκου συνεχίζει να υποτιμά τον Μάντζιο και τους παίκτες του μιας και δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Θεωρεί δεδομένο ότι η ομάδα του είναι καλύτερη και θα καταφέρει να επικρατήσει μην μπαίνοντας καν στην διαδικασία να σκεφτεί το πως θα αγωνισθούμε. Αυτή η υπεροψία είναι βούτυρο στο ψωμί του Μάντζιου και για αυτό του έχει πάρει την ταυτότητα του Ρουμάνου προπονητή.
ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ
Με τον Μορόν να ντύνεται Κάμπορα και να πετυχαίνει ένα εξαιρετικό σεντερφορίσιο γκολ ο ΑΡΗΣ πήρε το διπλό στην Τούμπα σε ένα παιχνίδι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του. Έτσι το είχε σχεδιάσει ο Μάντζιος και έτσι ακριβώς εξελίχθηκε. Απόλυτα συγκεντρωμένοι όλοι οι παίκτες, εκτέλεσαν ιδανικά το πλάνο του προπονητή και πήραν μια σπουδαία νίκη. Πλέον η απάντηση δόθηκε για το τι θα κάνει ο ΑΡΗΣ στα πλέιοφς και αν η σκέψη του είναι από τώρα καρφωμένη στον τελικό. Θα τους γλεντάει όπου τους βρει! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
ΥΓ. Αυτά παθαίνεις όταν υποτιμάς τον ΑΡΗ. Από πρωτοπόρος καταλήγεις δεύτερος και αγχωμένος. Από καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος καταλήγεις άσφαιρος και προβληματισμένος.
ΥΓ2. Σε κεκλεισμένων των θυρών και οι ελάχιστοι «εκλεκτοί» μαζεύτηκαν πίσω από τον πάγκο μας για να δημιουργήσουν κλίμα… Μα πόσο κόμπλεξ ακόμη;
64-49 έγραφε το σκορ στο 35΄ με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει μια αξιολύπητη εικόνα, κάνοντας τις σπουδαίες εμφανίσεις του τελευταίου μήνα να μοιάζουν με μακρινή ανάμνηση που ξεθώριαζε. Αυτή ήταν η εικόνα, έτσι νιώθαμε όλοι μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Ο μόνος που έβλεπε διαφορετικά το παιχνίδι ήταν ο Τολιόπουλος! Δεν εγκατέλειψε, το πίστεψε και το κατάφερε σχεδόν μόνος του. 17 πόντοι στην 4η περίοδο με κάμποσα αρχ@@άτα καλάθια όπως και αυτό που έγραψε το τελικό 74-76! Τα λόγια είναι περιττά και πολύ αδύναμα για να αποτυπώσουμε αυτό που έγινε.
ΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΗ
Γεμάτος αυτοπεποίθηση κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας στην Κρήτη με πρώτο στόχο απλά να επαναλάβει ότι έκανε την περασμένη Κυριακή με τον συμπολίτη. Εκεί που ο μέτριος ΑΡΗΣ κέρδισε χωρίς να αγχωθεί καθόλου. Στην σκέψη μας, αυτή ήταν η βάση της απόδοσης και μόνο καλύτερα θα μπορούσαμε να παίξουμε. Στο παρκέ όμως όταν μπήκαν οι 2 ομάδες είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό και στις 2 πλευρές. Και αν από τον μπάογκ περιμέναμε να δούμε αντίδραση από την ομάδα μας όμως δεν περιμέναμε να δούμε αυτό το χάλι. Αστοχία από όλα τα σημεία του γηπέδου, λάθη επί λαθών, άμυνα για γέλια και χαμένες βολές με το τσουβάλι. Μοναδική παρηγοριά η ελπίδα κάποιου ξεσπάσματος όσο μας το επέτρεπε ο χρόνος.
ΦΑΝΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
Ας μην είμαστε άδικοι. Οι συμπολίτες έμοιαζαν να το θέλουν περισσότερο και να είναι πιο προετοιμασμένοι και συγκεντρωμένοι σε όλα τα επίπεδα. Από την μαχητικότητα που έβγαζαν στα ριμπάουντ, το εύκολο διάβασμα της αδυναμίας μας να αμυνθούμε κάτω από το καλάθι μέχρι και τις προσαρμογές στην άμυνα πάνω στα γκάρντ μας. Η διψήφια διαφορά(+16) που είχαν σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιου τρίποντου βομβαρδισμού ή επιθετικού κρεσέντου ενός ή 2 παικτών. Ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας μιας «διαβασμένης» ομάδας που έπαιζε παθιασμένα, συγκεντρωμένα και λειτουργούσε καλύτερα από εμάς σε κάθε γραμμή του γηπέδου. Και όταν στην υπερπροσπάθεια μας του τρίτου δεκαλέπτου που ρίχνουμε την διαφορά από τους 16 στους 5 πόντους καταφέρνουν να αντέξουν και να φέρουν το παιχνίδι στο +15 υπέρ τους μόλις 5’ πριν το τέλος, τότε είναι που το κιτρινόμαυρο καράβι αρχίζει να βυθίζεται και το ναυάγιο να μοιάζει αναπόφευκτο.
Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ
Όταν όμως έχεις καπετάνιο Τολιόπουλο κανείς δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένο τίποτα. Τόσο εμείς από τις οθόνες μας που δικαιολογημένα κάπου στην πορεία πιστέψαμε ότι το παιχνίδι τελείωσε, όσο και ακόμη περισσότερο οι αντίπαλοι μας που νόμιζαν ότι το είχαν καθαρίσει. Όταν όλα έμοιαζαν να έχουν κριθεί ο Τολιόπουλος βροντοφώναξε παρών. Ξεκίνησε με βομβαρδισμό ροκανίζοντας την διαφορά και στην τελευταία επίθεση μας έκανε χαζό τον Τσαϊρέλη γράφοντας το τελικό 74-76! Στην τελευταία επίθεση του μπαογκ η άμυνα έκανε τη δουλειά της. Αναμενόμενο μιας και οι αντίπαλοι μας έμοιαζαν να έχουν καταρρεύσει με την τροπή που πήρε το παιχνίδι. Την άλλη φορά ας ρωτήσουν πρώτα τον Τολιόπουλο και μετά ας ξεκινήσουν να πανηγυρίζουν.
ΟΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΕΣ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Δεκαετίες ολόκληρες παρακολουθώ αυτό το άθλημα αλλά αυτό που έγινε σήμερα δεν μπορώ να το κατανοήσω με λογικά κριτήρια. Δεν βλεπόταν η ομάδα. Όταν αδυνατείς να σταματήσεις τον Τσαϊρέλη και τον Μαργαρίτη και ο Σχίζας σε καρφώνει στα μούτρα δικαιολογίες δεν χωράνε. Ούτε για τις 10 χαμένες βολές και τα 18 ριμπάουντ λιγότερα χωράνε δικαιολογίες. Πως αυτή η ομάδα με την τραγική εικόνα που είχε στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν εγκατέλειψε; Πως συνέχιζε ο Καστρίτης να δίνει οδηγίες στους παίκτες του βλέποντας να τα κάνουν όλα χάλια χωρίς να παθαίνει εγκεφαλικό; Πως ο Τολιόπουλος όταν όλα δείχνουν χαμένα(όπως και ο ίδιος), ξαφνικά πετάει φωτιές και φέρνει τα πάνω κάτω; Δεν μπορώ να το εξηγήσω λογικά, ούτε κατά διάνοια μπασκετικά. Μόνο μια λέξη μου έρχεται στο μυαλό που μπορεί να το εξηγήσει. Η λέξη ΑΡΗΣ! Γιατί στον μπασκετικό ΑΡΗ τα όρια και η λογική καταργούνται και τα πάντα μπορούν συμβούν. Αυτό έγινε σήμερα και μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί. Ο Τολιόπουλος έκανε την διαφορά αλλά δεν έπαιζε μόνος του. Δεν χρειάζεται να μας εξηγήσει ο Καστρίτης και οι παίκτες του τι μαγικά έκαναν στο τάιμ άουτ για να γίνει όλο αυτό. Αρκεί που έγινε!
ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ
Τίποτα δεν είναι αδύνατο… πόσταρε λίγο μετά το φινάλε της αναμέτρησης η ΚΑΕ και μάλλον έχει δίκιο. Με αυτόν τον ΑΡΗ τίποτα δεν είναι αδύνατο! Επική εμφάνιση από τον Τολιόπουλο, πήρε από το χεράκι τον «τελειωμένο» ΑΡΗ όταν όλα έδειχναν χαμένα και τον οδήγησε σε μια ιστορική πρόκριση! Δεν ξέρουμε τι μας κρύβει η συνέχεια και αν θα κάνουμε ένα ακόμη «ηχηρό μπαμ» κόντρα στον Παναθηναϊκό αλλά σήμερα ο ΑΡΗΣ με τον Τολιόπουλο μπροστάρη πρόσθεσε μια ακόμη σελίδα στην πλούσια ιστορία του Αυτοκράτορα. Ανυπομονούμε να διαβάσουμε την επόμενη σελίδα που θα γραφεί από αυτήν την ομάδα. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ, μας έφτιαξες πάλι!
ΥΓ. Δάκρυσε ο Τολιόπουλος στο φινάλε με την συγκινητική υπερπροσπάθεια του συμπολίτη που έπεσε στο κενό.
ΥΓ2. Με το «μαχαίρι στα δόντια» κατέβηκαν, με μπρατσάκια κολυμπώντας τους βλέπω να επιστρέφουν.
ΥΓ3. Ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ - Επεισόδιο #118
Εύκολα και χωρίς να χρειαστεί να πιάσει κάποια σπουδαία απόδοση ο ΑΡΗΣ μας έκανε το αυτονόητο κερδίζοντας το συνονθύλευμα του μπαογκ με 77-63! Με τον Χάρελ να «φτιάχνει» τον κόσμο ο αγώνας εξελίχθηκε στο πάρτι που αναμέναμε ακόμη και αν η διαφορά δεν έφθασε εκεί που μπορούσε. Κουρασμένος, αγχωμένος, νευρικός αλλά σαφώς ανώτερος από τον αντίπαλο του για όλη την διάρκεια του αγώνα.
Ο ΧΑΡΕΛ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ
Εμφανώς κουρασμένος ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα, με την νευρικότητα και την έλλειψη συγκέντρωσης να αποτυπώνεται κυρίως στην κακή μας άμυνα κοντά στο καλάθι. Ο ποακ βρήκε κάποιους εύκολους και μερικά μακρινά σουτ αλλά ο Χάρελ, ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης είχαν τις απαντήσεις. Ο Καστρίτης διέκρινε το πρόβλημα στην άμυνα, ξεκίνησε τις αλλαγές με τον Ντε Σόουζα να παίρνει τον Μπάξτον και ο ΑΡΗΣ άρχισε σιγά σιγά να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα.
ΟΣΟ ΚΥΛΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ
Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες γινόταν ολοένα και πιο εμφανής. Ο Καστρίτης ανακατεύοντας διαρκώς την τράπουλα έβρισκε κάποιες λύσεις, την ίδια στιγμή που ο Τακιανός στην άλλη πλευρά έμοιαζε σε απόγνωση. Όπως και οι παίκτες του ποακ με το βάρος να πέφτει σε 2-3 και η κούραση πάνω τους να αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της. Κούραση που οφειλόταν στην εξαιρετική μας άμυνα που στο Β ημίχρονο εξουδετέρωσε κάθε «ατού» του συμπολίτη. Ο Χάρελ συνέχιζε να κάνει τα μαγικά και στις 2 πλευρές του γηπέδου, ο Τολιόπουλος ανέβασε την απόδοση του και ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να φορτσάρει πήρε μια σημαντική νίκη.
ΗΤΑΝ ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΧΑΜΗΛΗ ΠΤΗΣΗ
Κάτι από τον ΑΡΗ επί ημερών του Κάρ θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα με την άμυνα να αργεί σχεδόν ένα δεκάλεπτο να προσαρμοστεί και την επίθεση να την χαρακτηρίζει η νευρικότητα και οι κακές επιλογές. Νευρικότητα που μας στοίχισε 11(!!!) χαμένες βολές. Ενδεικτικό της μέτριας απόδοσης μας σήμερα ήταν το πρώτο ημίχρονο. Εκεί όπου αν και έληξε στο +4 είχαμε καταφέρει ως εκείνο το σημείο να καταστρέψουμε 5 αιφνιδιασμούς και να πετάξουμε στα σκουπίδια 7 ελεύθερες βολές. Ακόμη και έτσι η ομάδα έπειθε ότι θα φθάσει εύκολα στη νίκη όπως και έγινε. Δεν ξέρω αν ήταν θέμα κούρασης ή πνευματικής ετοιμότητας αλλά αυτό που έχει αξία είναι ότι ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε χωρίς καν να αγχωθεί. Και αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα είναι που επιβεβαιώνει το πλάνο του Γ.Καστρίτη και την δουλειά που κάνει με τους συμπαίκτες του. Ακόμη και αν υπάρχουν στιγμές που δεν λειτουργεί σωστά η ομάδα, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ότι στο τέλος θα τα καταφέρει. Και αυτό είναι η «υπόσχεση» της ομάδας μας ενόψει της αναμέτρησης για το κύπελλο Ελλάδος ξανά με τον ποακ.
ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΕΛ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΟ SHOW
Τι και αν ο ΑΡΗΣ μας δεν ήταν σήμερα στα καλύτερα του; αυτόν τον πόακ τον έχει για πλάκα και το απέδειξε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Χάρελ μας πρόσφερε άλλη μια σπουδαία παράσταση, ο Τολιόπουλος συνέχισε τα δικά του και η ατσαλένια άμυνα του ΑΡΗ μας έκανε όλη την υπόλοιπη βρώμικη δουλειά ώστε να φθάσουμε σε μια εύκολη νίκη. Μοναδική ατμόσφαιρα στο Παλέ με την βροχή από χαρτάκια στο τζάμπολ και τους φίλους της ομάδας εκστασιασμένους να απολαμβάνουν μια ακόμη παράσταση των παικτών του Γ.Καστρίτη! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
ΥΓ. 63 πόντους από αυτούς; Τους 35 με το ζόρι τους περνάνε. Σφίξε την άμυνα Καστρίτη!
ΥΓ2. Αυτά είναι πανό! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!
Τέλος στο αρνητικό σερί των πεταμένων βαθμών έδωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα κερδίζοντας τον συμπολίτη με 2-1! Εντυπωσίασε ο Σαβέριο στην επανεμφάνιση του με μια μαγική ασίστ στον Σουλεϊμάνοφ για το 1-0 και ένα απίθανο πλασέ για το 2-0! Έχασε τις ευκαιρίες και για ένα τρίτο γκολ αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν «αυτοκτόνησε». Ποδαρικό με καθυστέρηση για την ομάδα και τον κόσμο που είχε ανάγκη την σημερινή νίκη!
ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΡΑΔΟΚΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ
Ξεκάθαρο το πλάνο του Μάντζιου για αυτό το παιχνίδι, με τους παίκτες μας από το ξεκίνημα να παραχωρούν την κατοχή της μπάλας στον αντίπαλο και να καραδοκούν για τη στιγμή που θα τους δοθεί η ευκαιρία να ψάξουν το γκολ. Μια εικόνα που δεν άρεσε μιας και ο ΑΡΗΣ φαινόταν σε παθητικό ρόλο αλλά τα νούμερα στο τέλος του χωρίς γκολ πρώτου ημιχρόνου έδειχναν ότι η ομάδα μας είχε σαφώς περισσότερες ευκαιρίες από του ποακ παρόλο που δεν είχαμε την μπάλα στα πόδια μας.
Η ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΑΒΕΡΙΟ
Και στο πρώτο ημίχρονο ο Σαβέριο ήταν από τους πιο δραστήριους παίκτες μας χωρίς όμως οι ενέργειες του να έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Και εκεί κάπου που λες αυτή είναι η έλλειψη ποιότητας που χαρακτηρίζει το ρόστερ μας έρχεται ο Σαβέριο να σου δώσει την απάντηση του. Μόλις λίγα δευτερόλεπτα από τη σέντρα του Β ημιχρόνου και ο ποδοσφαιριστής από το Εκουαδόρ βγάζει μια εκπληκτική σέντρα στην καρδία της άμυνας του μπαοκ και δίνει την ευκαιρία στον Σουλεϊμάνοφ να τρυπώσει και να κάνει το 1-0! Έλα όμως που ο Σαβέριο δεν αρκέστηκε στην ασίστ που έδωσε και ήθελε το κάτι παραπάνω. Έτσι λίγα λεπτά αργότερα κινήθηκε ωραία στα πλάγια της αντίπαλης περιοχής και με ένα υπέροχο πλασέ έγραψε το 2-0 δίνοντας μας ξεκάθαρο προβάδισμα νίκης!
ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ
Μετά το κάζο της Τρίπολης και με το σκορ στο 2-0 στο 59’ μόνο άνετοι δεν ήμασταν απέναντι σε μια ομάδα σαν τον μπάογκ που παραδοσιακά πιέζει ασφυκτικά όταν δεν του βγαίνει το ματς. Ο Λουτσέσκου ανακάτεψε την τράπουλα, έριξε μέσα φρέσκους παίκτες και προσπάθησε να κυνηγήσει τις ελπίδες του για ισοφάριση. Η κακή αντίδραση του Ζουλ και το πόδι του Οντουμπάτζιο που άλλαξε την πορεία της μπάλας οδήγησαν στο 2-1 και γέμισαν με άγχος την πλευρά μας. Στη συνέχεια όμως ο ΑΡΗΣ ανέκτησε την χαμένη του συγκέντρωση και κατάφερε χωρίς ιδιαίτερο άγχος να αντικρούει τα ανεβάσματα του συμπολίτη με εξαίρεση τα τελευταία λεπτά όπου σε 2 φάσεις οριακά αποφύγαμε την ισοφάριση. Παρόλα αυτά δεν δείξαμε τον ίδιο βαθμό αφέλειας που δείξαμε κόντρα σε Τρίπολη και Λαμία και είχαμε την απαιτούμενη αποφασιστικότητα για να κρατήσουμε τη νίκη.
ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΣ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ
Δεν έθελξε ο ΑΡΗΣ με την απόδοση του αλλά ξεκάθαρα ήταν η ομάδα μέσα στο γήπεδο που είχε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο που το υπηρετούσε με συνέπεια από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα. Έπαιξε δυνατά, είχε σωστά τρεξίματα και κατάφερε να βρει στο πρόσωπο του Σαβέριο την «ποιότητα» που χρειαζόταν για να κάνει τα γκολ και να πάρει τη νίκη. Και όλα αυτά απέναντι στον μέχρι πριν λίγες ώρες πρωτοπόρο της βαθμολογίας και αήττητο για κάμποσα παιχνίδια συμπολίτη. Μάλιστα οι τελευταίες εμφατικές του νίκες έδειξαν ότι δεν βρέθηκε τυχαία στην κορυφή της βαθμολογίας. Και όμως ο ΑΡΗΣ σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για αυτόν αντέδρασε όπως έπρεπε και πήρε μια σπουδαία νίκη. Μια νίκη που επιβεβαιώνει ότι παρά τις αδυναμίες της αυτή η ομάδα αδικεί τον εαυτό της. Μακάρι στο πρόσωπο του Σαβέριο ο ΑΡΗΣ να έχει βρει ένα σημείο αναφοράς στο αριστερό άκρο γιατί το χρειάζεται. Και αν ο Μανού Γκαρθία μαζί με τους νεοφερμένους Φετφατζίδη και Ρόουζ βρουν ρυθμό ίσως να δούμε έναν πολύ καλύτερο ΑΡΗ στη συνέχεια.
ΕΚΑΝΕ ΤΟ «ΠΟΔΑΡΙΚΟ» ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ
Τα ντέρμπι του ταιριάζουν περισσότερο και αυτό φάνηκε και σήμερα. Ο Μάντζιος έστησε το πλάνο νίκης, οι παίκτες το υπηρέτησαν με συνέπεια από την αρχή μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης και ο ΑΡΗΣ έβγαλε την αντίδραση που θέλαμε μέσα στο γήπεδο! Έλαμψε στην επιστροφή του στην ενδεκάδα ο Σαβέριο βάζοντας την υπογραφή του στη νίκη με μια ασίστ και ένα γκολ! Έλειπε ο κόσμος από τη σημερινή γιορτή στο Κλ.Βικελίδης αλλά ακόμη και τηλεοπτικά… αυτά τα «ρεβεγιόν» είναι σκέτη απόλαυση! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
ΥΓ. Άντε και καμιά μεταγραφή ακόμη πρόεδρε να πάρουμε τα πάνω μας!
ΥΓ2. Από τα 3-4 γκολ που θα μας έριχναν κατέληξαν στην υπερπροσπάθεια για την ισοφάριση που έμεινε στην μέση.
Ούτε φέτος κατάφερε ο ΑΡΗΣ να δώσει τέλος στην κακή συνήθεια των τελευταίων χρόνων στο κρατικό, γνωρίζοντας την ήττα με 82-76. Σε ένα παιχνίδι όπου ουσιαστικά παρουσιαστήκαμε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, επιστρέφοντας από το -20 και φθάνοντας μια ανάσα από την ολική ανατροπή. Αποχώρησε τραυματίας ο Σανόγκο που ήταν με διαφορά ο κορυφαίος για τον ΑΡΗ μας και ένας από τους ελάχιστους που ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Εκνευριστικά ανύπαρκτοι οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον…
ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
Ότι γράφαμε τα προηγούμενα χρόνια για την «πνευματική προετοιμασία» της ομάδας για αυτό το παιχνίδι ισχύει και φέτος. Σε μια ομάδα όπου αποφεύγονται να ορίζονται στόχοι και η «καλή προσπάθεια» παρουσιάζεται ως το βασικό ζητούμενο, όταν δημιουργούνται απαιτήσεις υπάρχει πρόβλημα. Απαιτήσεις όπως το να κερδίσεις αυτό το παιχνίδι μιας και έχεις αποδείξει ότι μπορείς να το κάνεις μετά από 13 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βραχυκυκλωμένος πνευματικά ξεχνώντας στα αποδυτήρια κάθε θετικό στοιχείο που έχει αυτή η ομάδα. Στοιχεία όπως η πολυδιαφημισμένη άμυνα που ανέδειξε σε ήρωα τον Τσαϊρέλη και επέτρεψε στον συμπολίτη να τελειώσει το ημίχρονο με 80% ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα και 17 ριμπάουντ περισσότερα.
ΣΤΟ 2ο ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΑΡΗ
Προφανώς και η ανάπαυλα του ημιχρόνου λειτούργησε ευεργετικά για τους παίκτες μας. Οι αρνητικές σκέψεις που προϋπήρχαν της αναμέτρησης πλέον ήταν πραγματικότητα και η μοναδική επιλογή που είχαν οι παίκτες του Καστρίτη ήταν να αντιδράσουν δυναμικά. Και αυτό ακριβώς έκαναν!
ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΟΓΚΟ
Με τον Σανόγκο να ξεκινάει ζεστά το 2ο ημίχρονο ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Σλαφτσάκης και Χάρελ ανέβασαν την πίεση στην άμυνα και ο ΑΡΗΣ με σκορ από Γκάλινατ και Τολιόπουλο ξεκίνησε να ροκανίζει την διαφορά. Ο μπάοκ είχε εγκλωβιστεί από την άμυνα μας και οι παίκτες του Καστρίτη έδειχναν ολοένα και περισσότερο αποφασισμένοι σε αυτή την μάχη.
ΕΦΘΑΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΧΑΛΙΑ
Από το 54-34 του πρώτου ημιχρόνου φθάσαμε 7’ 30’’ πριν το τέλος του αγώνα στο -2! Με την ομάδα μας να έχει βρει ρυθμό και την ψυχολογία να είναι με το μέρος μας. Από αυτό το σημείο και μετά φάνηκε ξανά το πόσο ανέτοιμος πνευματικά ήταν. Σπατάλησε 3-4 ευκαιρίες για να ισοφαρίσει ή να προσπαθήσει και έδωσε και πάλι το δικαίωμα στον αντίπαλο να πάρει ένα προβάδισμα 6 πόντων. Μείωνε, έφθανε μια ανάσα από την ισοφάριση και ξανά τα ίδια λάθη και οι ίδιες κακές επιθετικές επιλογές. Και αν τα 4 φάουλ του Γκάλινατ με κάμποσο χρόνο να απομένει ήταν η πρώτη ζημιά, ο τραυματισμός του Σανόγκο ήταν το αποτελειωτικό χτύπημα. Ο Τολιόπουλος δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ, οι αντίπαλοι τα έβαλαν και κάπου εκεί η αντεπίθεση μας έλαβε τέλος.
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
Πολύ ντόρος γίνεται για την άμυνα μας και η στατιστική είναι η επιβεβαίωση. Όταν όμως συστηματικά κάτω από το καλάθι σου είσαι αδύναμος σε σημείο που μπορεί ο κάθε Τσαϊρέλης να σου κάνει την ζημιά τότε κάτι δεν πάει καλά. Όπως κάτι δεν πάει καλά όταν οι 3 από τους 6 ξένους σου έπαιξαν συνολικά 28’, πέτυχαν 3 πόντους, μάζεψαν 3 ριμπάουντ, έδωσαν 2 ασίστ και 3 λάθη... Και αυτά τα προβλήματα δεν έτυχαν απλά σήμερα αλλά μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Και αν για τους ψηλούς υπάρχει το άλλοθι ότι δεν τους τροφοδοτούν σωστά, για τον Κάρ αυτή η εικόνα μετά από 14 επίσημα παιχνίδια είναι αποκαρδιωτική. Όχι μόνο γιατί δεν σκοράρει αλλά γιατί δεν πασάρει σωστά, δεν κατεβάζει σωστά και δεν μαρκάρει σωστά. Και κάπως έτσι αναγκαστικά ο Καστρίτης έχει περιορίσει τον χρόνο του για το καλό της ομάδας και …αναγκάζεται να δώσει ξανά μπόλικο χρόνο σε έναν Μποχωρίδη που δεν βλέπεται. Σε μια αγωνιστική χρονιά όπου ο Τολιόπουλος είναι εντυπωσιακά καλύτερος από αυτά που υπολόγιζες και ο άτυχος της βραδιάς Σανόγκο άρχισε να έχει ενεργό ρόλο και στην επίθεση. Πάλι καλά να λέμε που αυτοί οι 2 παίκτες είναι ανεβασμένοι φέτος και ας προσευχηθούμε όλοι μας να μην είναι σημαντικός ο τραυματισμός του Σανόγκο. Όλα τα παραπάνω μοιάζουν να έχουν την υπογραφή του Καστρίτη αλλά επειδή στον ΑΡΗ των τελευταίων ετών η διοίκηση αρκετές φορές έχει κάνει σημαία της την μη αντικατάσταση παικτών εις το όνομα του οικογενειακού κλίματος… ίσως ο κόουτς να μην έχει και άλλες επιλογές. Επιλογές που θα πρέπει να του δώσει η διοίκηση αν δεν θέλουμε η φετινή χρονιά να πάει στράφι.
ΚΑΚΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΨΕΙ
40’ διαρκεί το παιχνίδι, μόλις 20’ αποφάσισε ο ΑΡΗΣ να αγωνισθεί σήμερα. Επέστρεψε από το -20 και στο τέλος τα έκανε όλα χάλια συνεχίζοντας μια αρνητική παράδοση που δεν λέει να την κόψει. Σε κακή βραδιά ο κόουτς, όπως και οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον που παρακολούθησαν το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα από τον πάγκο. Συγκινητικός ο Σανόγκο, στην καλύτερη του εμφάνιση που όμως αποχώρησε τραυματίας σε ένα καθοριστικό σημείο της αναμέτρησης. Πλέον ο λόγος στην διοίκηση και στον προπονητή που με τις αποφάσεις τους σχετικά με τους ξένους θα δείξουν αν ο ΑΡΗΣ φέτος έχει αγωνιστικούς στόχους ή όχι.
ΥΓ. Μέρος της «κανονικότητας» μιας ομάδας είναι και η αντικατάσταση παικτών όταν αυτοί δεν αποδίδουν σύμφωνα με τα αναμενόμενα.
Αποστολή εξετελέσθη για το “διαιτητικό team” του Μπένετ όπου με τις αποφάσεις τους πλαστογράφησαν ένα ακόμη αποτέλεσμα στο γήπεδο της Τούμπας. Ο μη καταλογισμός πέναλτι στο 30’ και η αποβολή του Κουλιεράκη ήταν το σφύριγμα μεταξύ άλλων που σημάδεψε την αναμέτρηση… όπως ακριβώς σημάδεψαν το κεφάλι του βοηθού με το μπουκάλι αλλά δεν βαριέσαι… οι Αζερμπαϊτζανοί συνέχισαν το έργο τους απτόητοι. Δεν διαχειρίστηκε σωστά το 0-1 ο ΑΡΗΣ μας, που όμως υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε να είχε φύγει με το διπλό.
ΤΟ ΝΩΘΡΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΜΗΝΥΜΑ» ΤΟΥ ΑΓΚΑΓΙΕΦ
Με εξαίρεση την αντικατάσταση του Ντουκουρέ με τον Ετέμπο ο ΑΡΗΣ ήθελε να ελέγξει τον χώρο του κέντρου και να παρουσιαστεί πιο συμπαγής μεσοαμυντικά. Κάτι που πέτυχε εν μέρει μιας και ο συμπολίτης πίεζε και αναπτυσσόταν από τα πλάγια. Στις φάσεις που δημιούργησαν οι αντίπαλοι μας τα τελειώματα ήταν τραγικά και αυτό έδινε χρόνο στην ομάδα μας για να προσαρμοστεί στις ανάγκες του παιχνιδιού. Με το που ήρθε όμως η αντίδραση του ΑΡΗ που κέρδισε μέτρα και ξεκίνησε να απειλεί ήρθε η «απάντηση» του διαιτητή Αγκάγιεφ όπου δεν είδε πέναλτι στην ανατροπή του Ματέο Γκαρσία σε προφανή θέση για γκολ μέσα στην μεγάλη περιοχή. Όταν λοιπόν διαιτητής και VAR δεν βλέπουν αυτό το πέναλτι τότε για να κερδίσεις θα πρέπει να είσαι κατά πολύ καλύτερος από τον αντίπαλο σου. Όχι απλά καλύτερος αλλά κατά πολύ καλύτερος.
ΠΗΡΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ
Από εκείνο το σημείο και μετά μάλλον οι παίκτες μας κατάλαβαν ότι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τους αντιπάλους τους, ήλεγξαν το παιχνίδι κυκλοφορόντας σωστά την μπάλα και με σωστή πίεση άρχιζαν να γίνονται ολοένα και πιο απειλητικοί. Από αυτή την πίεση και την κακή αντίδραση του αντίπαλου αμυντικού, ο Γκαρσία έκανε το κλέψιμο, ο Καμαρά πήρε την μπάλα και από κοντά τράνταξε τα γήπεδα γράφοντας το 0-1 λίγο πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου. Στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ άρχισε το ίδιο άσχημα με το πρώτο δίνοντας την ευκαιρία στον μπαογκ όχι απλά να ισοφαρίσει αλλά και να κάνει την ανατροπή. Το ασύλληπτο σουτ Νταρίντα που έκανε το 2-2 λίγα λεπτά αργότερα έφερε νέα δεδομένα στο παιχνίδι. Ωστόσο η τύχη όπως και στο γκολ της ισοφάρισης του ποακ έτσι και στο 3-2 μας γύρισε την πλάτη και ένα σουτ που φαινόταν να το ελέγχει ο Κουέστα με την παρέμβαση του κεφαλιού του Πίρσμαν κατέληξε στα δίχτυα. Οι τραγελαφικές καθυστερήσεις, οι ψευτοτσαμπουκάδες, η «συστημένη» αποβολή του Καμαρά και ο έξτρα χρόνος που εξαφανίσθηκε ήταν ένα έργο που το αναμέναμε και το είχαμε ξαναδεί.
ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΤΥΦΛΟΥΣ» ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ
Για να κρίνεις αυτό το παιχνίδι αγωνιστικά θα πρέπει την φάση του 30’ να την διαγράψεις. Μια και το πιθανό σενάριο του 0-1 από το 30’ με τον μπαογκ να συνεχίζει με 10 παίκτες θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Στο παιχνίδι όμως που είδαμε ο ΑΡΗΣ για ακόμη μια φορά πλήρωσε την αστάθεια του και την έλλειψη ψύχραιμης αντίδρασης όποτε ο αντίπαλος πιέζει. Ήξερε ότι ο συμπολίτης πιέζει από την αρχή και μέχρι στο 20’ με 25’ από σύμπτωση δεν δέχθηκε γκολ. Ισορροπείς το παιχνίδι, παίρνεις τον έλεγχο, σκοράρεις και πας αποδυτήρια με 0-1. Δεν ήταν αναμενόμενο ότι οι αντίπαλοι θα πίεζαν λυσσαλέα για την ισοφάριση; Τι έκανες; Κλείστηκες πίσω, δέχθηκες 2 γκολ και μετά ψάχτηκες να δεις αν μπορείς να αντιδράσεις. Δεν ξέρω αν ο Τερζής θα έπρεπε να προχωρήσει νωρίτερα σε αλλαγές αλλά αυτή η κακή διαχείριση του 0-1 είναι κάτι που το έχουμε ξαναδεί. Όπως και τις κακές αντιδράσεις του Καμαρά με την κόκκινη πλέον να φράζεται στο στοίχημα. Δεν φαινόταν; δεν το περιμέναμε; δεν το έβλεπε ο Τερζής; κανείς δεν ξέρει.
ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ
Με το άκουσμα του ορισμού της συγκεκριμένη διαιτητικής ομάδας, ανάλογου επιπέδου με αυτή του Α γύρου δεν περιμέναμε κάτι το διαφορετικό. Οι Αζερμπαϊτζανοί την έκαναν την δουλειά τους και οι «εξυγιαντές» πήραν μια ακόμη «υπερήφανη» πλαστή νίκη με τον τρόπο που τους χαρακτηρίζει. Με τους τυφλούς διαιτητές, με τα χαλασμένα VAR, με τα μπουκάλια στα κεφάλια των διαιτητών, με τις καθυστερήσεις τους και τους ψευτοτσαμπουκάδες τους. Ναι, υπήρχε και η κακή διαχείριση του 0-1 από τον ΑΡΗ μας, ναι υπήρχε και η ατυχία στα 2 γκολ του μπαογκ. Ναι υπήρχε και το πέναλτι και η αποβολή που θα άλλαζαν τις συνθήκες του αγώνα από το 30’ πολύ πριν γίνουν όλα τα παραπάνω...
ΥΓ. Και κάπου εκεί θυμάσαι ένα πλαστικό μπουκάλι που έπεσε στο μπούτι της Κουρουμπίλιας και έχασες την έξοδο στην Ευρώπη.
Με τον εκστασιασμένο κόσμο να δίνει φτερά στα πόδια των παικτών μας και να λυγίζει την αντίσταση των αντιπάλων μας, η ομάδα πήρε μια σπουδαία νίκη με ξεχωριστή βαθμολογική και ψυχολογική σημασία! Τα μακρινά σουτ των παικτών του μπάογκ και το «σπρώξιμο» από τη διαιτησία δεν ήταν αρκετό όπως αποδείχθηκε. Ο Σανόγκο έγραψε την εισαγωγή, ο Νότε πρόσθεσε μπόλικα κεφάλαια και ο Χάγκινς τον νικηφόρο επίλογο μιας δύσκολης αναμέτρησης που είχε όμως αίσιο τέλος. Ξέφρενο πάρτι στο κατάμεστο Παλέ που με τον παλμό του κόσμου αλλά και το τελετουργικό με τα χαρτάκια στο τζάμπολ θύμισε κάτι από τα παλιά.
ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ
Φουριόζος μπήκε ο ΑΡΗΣ στο πρώτο δεκάλεπτο με τον Νότε να οδηγεί στο σκοράρισμα και τον Σανόγκο να αξιοποιεί ιδανικά τις ασίστ των συμπαικτών του. Νωρίτερα βέβαια φρόντισαν οι διαιτητές να μας δείξουν τα δόντια τους στέλνοντας ουσιαστικά τον Γκούντουιν από νωρίς στον πάγκο με 3 φάουλ …τουλάχιστον τα 2 ανύπαρκτα. Μπόλικα φάουλ από την μια πλευρά, ανοχή στην άμυνα από την αντίπαλη πλευρά, βολές και κάποια μακρινά σουτ ήταν όλο το παιχνίδι του συμπολίτη. Ναι μεν προσπαθούσε ο ΑΡΗΣ να χτίσει μια διαφορά ασφαλείας αλλά κάθε φορά οι διαιτητές ήταν εκεί να τον σταματήσουν με συνεχόμενα σφαλτσοσφυρίγματα.
ΑΝΤΕΞΕ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΧΑΓΚΙΝΣ «ΚΛΕΙΔΩΣΕ» ΤΗ ΝΙΚΗ
Με τους διαιτητές και τα τρίποντα του μπαογκ να συνεχίζουν να προβληματίζουν όλα έδειχναν ότι θα πηγαίναμε σε ένα οριακό και αγχωτικό φινάλε με την πίεση να λειτουργεί εις βάρος μας λόγω έδρας. Έλα όμως που λίγα λεπτά πριν τη λήξη ο Χάγκινς αποφάσισε να αφήσει την χειρότερη εμφάνιση του στην άκρη και να δικαιώσει όλους αυτούς που τον θεωρούν το κορυφαίο γρανάζι της φετινής μηχανής του ΑΡΗ. Όταν η διαφορά έγινε οριακή(+1) και η μπάλα έκαιγε, βγήκε μπροστά, πήρε όλες τις επιθέσεις με απόλυτη ψυχραιμία και κατάφερε με τη βοήθεια των συμπαικτών του στην άμυνα και στα ριμπάουντ να το μετατρέψει σε μαξιλαράκι νίκης!
ΕΠΑΙΞΕ ΑΝΑΡΧΑ, ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΕΙΧΕ “BALLS”
Χίλιες δύο διακυμάνσεις είχε ο ΑΡΗΣ στην απόδοση του παρόλο που δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα στο σκορ. Από το ψυχωμένο ξεκίνημα και το καλό μοίρασμα της μπάλας, πήγαμε σε ένα άναρχο στυλ με αψυχολόγητες επιθέσεις και αμυντικά κενά μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο όπου είδαμε μια άμυνα να βγάζει φωτιές και έναν Χάγκινς στο ρόλο του ηγέτη. Περισσότερο έμοιαζε ο ΑΡΗΣ να ανταγωνίζεται τον κακό του εαυτό και τα σφαλτσοσφυρίγματα παρά να προβληματίζεται με την ευστοχία των αντιπάλων. Μπορεί ο Νότε να έκανε ίσως την καλύτερη εμφάνιση του σκοράροντας 26, κλέβοντας κάμποσες μπάλες και κερδίζοντας σημαντικά ριμπάουντ στο τέλος αλλά από την εξίσωση των κορυφαίων δεν γίνεται να λείψουν οι Σανόγκο και Χάγκινς. Ο Σανόγκο πέρα από το εκρηκτικό του ξεκίνημα έδωσε σπουδαίες μάχες κάτω από το καλάθι και έπαιξε καταπληκτικές άμυνες στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού. Ενώ ο Χάγκινς όπως γράψαμε και πιο πριν ξαφνικά εμφανίσθηκε στο γήπεδο όταν ζόρισαν τα πράγματα και απλά «τελείωσε» τον μπάογκ. Δεν απέφυγε τα λάθη ο Καστρίτης ωστόσο από την στιγμή που το τελικό αποτέλεσμα τον δικαιώνει όλα είναι ανούσιες λεπτομέρειες.
ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΗΘΕΛΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
Θέληση, πείσμα, δίψα για τη νίκη εντός και εκτός παρκέ που το διέκρινες με ευκολία ρίχνοντας μια ματιά στις κερκίδες αλλά και στα μάτια των παικτών μας. Ο κόσμος ήθελε τη νίκη σαν τρελός και το απέδειξε εξαντλώντας τα εισιτήρια της αναμέτρησης με γοργούς ρυθμούς. Αντίστοιχα και η ομάδα ήθελε να σπάσει το αρνητικό σερί των 3 ηττών αλλά και να αποδείξει ότι η εμφάνιση στο παιχνίδι του Α’ γύρου ήταν μια κακή συγκυρία. Οι 3 διαιτητές αποδείχθηκαν λίγοι για να σταματήσουν τον Νότε, τον Σανόγκο, τον Χάγκινς και τα άλλα παιδιά… και το ντέρμπι βάφτηκε κίτρινο! Σπουδαία νίκη σε μια ημέρα όπου το Παλέ θύμισε κάτι από το ένδοξο παρελθόν και όλη η φίλαθλη Ελλάδα κατάλαβε ότι με τους τρελούς οπαδούς του Θεού του Πολέμου δεν τα βάζεις! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ, συνέχισε να τους πονάς!
ΥΓ. Με 50-50 διαιτησία από το ημίχρονο θα είχε τελειώσει το παιχνίδι με 20+ διαφορά.
ΥΓ2. Έγινε η αρχή στις οργανωμένες αντιδράσεις, αναμένουμε ανάλογη και ακόμη πιο δυνατή συνέχεια!
Φίλε Σπύρο, στα περισσότερα που γράφεις εν μέρει συμφωνώ αλλά το όλο πνεύμα της "παραίτησης" ή της "απαξίωσης" δεν μπορώ[…]
Καλησπέρα! Το μόνο site που δεν λογοκρίνει και μπορούμε να πούμε τον πόνο μας . Μετά τη σκόνη τι παρατηρούμε[…]
Κατανοώ την απογοήτευση για την εικόνα αλλά πιστεύω ότι είναι 100% λάθος και παγίδα στην οποία έχουν πέσει αρκετοί συνΑρειανοί[…]
Θα μπορούσε να αλλάξει φίλε Πλάνετ,αν έγραφαν και έλεγαν κι άλλοι, όχι μόνο εγώ σαν την καλαμιά στον κάμπο, ότι[…]
Δεν διαφωνώ πέρα ότι αυτό που αναφέρεις είναι διαχρονικό πρόβλημα σε ότι αφορά το ποδόσφαιρο και όχι σημερινό. Το θέμα[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!