Ούτε φέτος κατάφερε ο ΑΡΗΣ να δώσει τέλος στην κακή συνήθεια των τελευταίων χρόνων στο κρατικό, γνωρίζοντας την ήττα με 82-76. Σε ένα παιχνίδι όπου ουσιαστικά παρουσιαστήκαμε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, επιστρέφοντας από το -20 και φθάνοντας μια ανάσα από την ολική ανατροπή. Αποχώρησε τραυματίας ο Σανόγκο που ήταν με διαφορά ο κορυφαίος για τον ΑΡΗ μας και ένας από τους ελάχιστους που ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Εκνευριστικά ανύπαρκτοι οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον…

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Ότι γράφαμε τα προηγούμενα χρόνια για την «πνευματική προετοιμασία» της ομάδας για αυτό το παιχνίδι ισχύει και φέτος. Σε μια ομάδα όπου αποφεύγονται να ορίζονται στόχοι και η «καλή προσπάθεια» παρουσιάζεται ως το βασικό ζητούμενο, όταν δημιουργούνται απαιτήσεις υπάρχει πρόβλημα. Απαιτήσεις όπως το να κερδίσεις αυτό το παιχνίδι μιας και έχεις αποδείξει ότι μπορείς να το κάνεις μετά από 13 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βραχυκυκλωμένος πνευματικά ξεχνώντας στα αποδυτήρια κάθε θετικό στοιχείο που έχει αυτή η ομάδα. Στοιχεία όπως η πολυδιαφημισμένη άμυνα που ανέδειξε  σε ήρωα τον Τσαϊρέλη και επέτρεψε στον συμπολίτη να τελειώσει το ημίχρονο με 80% ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα και 17 ριμπάουντ περισσότερα.

ΣΤΟ 2ο ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΑΡΗ

Προφανώς και η ανάπαυλα του ημιχρόνου λειτούργησε ευεργετικά για τους παίκτες μας. Οι αρνητικές σκέψεις που προϋπήρχαν της αναμέτρησης πλέον ήταν πραγματικότητα και η μοναδική επιλογή που είχαν οι παίκτες του Καστρίτη ήταν να αντιδράσουν δυναμικά. Και αυτό ακριβώς έκαναν!

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΟΓΚΟ

Με τον Σανόγκο να ξεκινάει ζεστά το 2ο ημίχρονο ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Σλαφτσάκης και Χάρελ ανέβασαν την πίεση στην άμυνα και ο ΑΡΗΣ με σκορ από Γκάλινατ και Τολιόπουλο ξεκίνησε να ροκανίζει την διαφορά. Ο μπάοκ είχε εγκλωβιστεί από την άμυνα μας και οι παίκτες του Καστρίτη έδειχναν ολοένα και περισσότερο αποφασισμένοι σε αυτή την μάχη.

ΕΦΘΑΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΧΑΛΙΑ

Από το 54-34 του πρώτου ημιχρόνου φθάσαμε 7’ 30’’ πριν το τέλος του αγώνα στο -2! Με την ομάδα μας να έχει βρει ρυθμό και την ψυχολογία να είναι με το μέρος μας. Από αυτό το σημείο και μετά φάνηκε ξανά το πόσο ανέτοιμος πνευματικά ήταν. Σπατάλησε 3-4 ευκαιρίες για να ισοφαρίσει ή να προσπαθήσει και έδωσε και πάλι το δικαίωμα στον αντίπαλο να πάρει ένα προβάδισμα 6 πόντων. Μείωνε, έφθανε μια ανάσα από την ισοφάριση και ξανά τα ίδια λάθη και οι ίδιες κακές επιθετικές επιλογές. Και αν τα 4 φάουλ του Γκάλινατ με κάμποσο χρόνο να απομένει ήταν η πρώτη ζημιά, ο τραυματισμός του Σανόγκο ήταν το αποτελειωτικό χτύπημα. Ο Τολιόπουλος δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ, οι αντίπαλοι τα έβαλαν και κάπου εκεί η αντεπίθεση μας έλαβε τέλος.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Πολύ ντόρος γίνεται για την άμυνα μας και η στατιστική είναι η επιβεβαίωση. Όταν όμως συστηματικά κάτω από το καλάθι σου είσαι αδύναμος σε σημείο που μπορεί ο κάθε Τσαϊρέλης να σου κάνει την ζημιά τότε κάτι δεν πάει καλά. Όπως κάτι δεν πάει καλά όταν οι 3 από τους 6 ξένους σου έπαιξαν συνολικά 28’, πέτυχαν 3 πόντους, μάζεψαν 3 ριμπάουντ,  έδωσαν 2 ασίστ και 3 λάθη... Και αυτά τα προβλήματα δεν έτυχαν απλά σήμερα αλλά μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Και αν για τους ψηλούς υπάρχει το άλλοθι ότι δεν τους τροφοδοτούν σωστά, για τον Κάρ αυτή η εικόνα μετά από 14 επίσημα παιχνίδια είναι αποκαρδιωτική. Όχι μόνο γιατί δεν σκοράρει αλλά γιατί δεν πασάρει σωστά, δεν κατεβάζει σωστά και δεν μαρκάρει σωστά. Και κάπως έτσι αναγκαστικά ο Καστρίτης έχει περιορίσει τον χρόνο του για το καλό της ομάδας και …αναγκάζεται να δώσει ξανά μπόλικο χρόνο σε έναν Μποχωρίδη που δεν βλέπεται.  Σε μια αγωνιστική χρονιά όπου ο Τολιόπουλος είναι εντυπωσιακά καλύτερος από αυτά που υπολόγιζες και ο άτυχος της βραδιάς Σανόγκο άρχισε να έχει ενεργό ρόλο και στην επίθεση. Πάλι καλά να λέμε που αυτοί οι 2 παίκτες είναι ανεβασμένοι φέτος και ας προσευχηθούμε όλοι μας να μην είναι σημαντικός ο τραυματισμός του Σανόγκο. Όλα τα παραπάνω μοιάζουν να έχουν την υπογραφή του Καστρίτη αλλά επειδή στον ΑΡΗ των τελευταίων ετών η διοίκηση αρκετές φορές έχει κάνει σημαία της την μη αντικατάσταση παικτών εις το όνομα του οικογενειακού κλίματος… ίσως ο κόουτς να μην έχει και άλλες επιλογές. Επιλογές που θα πρέπει να του δώσει η διοίκηση αν δεν θέλουμε η φετινή χρονιά να πάει στράφι.

ΚΑΚΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΨΕΙ

40’ διαρκεί το παιχνίδι, μόλις 20’ αποφάσισε ο ΑΡΗΣ να αγωνισθεί σήμερα. Επέστρεψε από το -20 και στο τέλος τα έκανε όλα χάλια συνεχίζοντας μια αρνητική παράδοση που δεν λέει να την κόψει. Σε κακή βραδιά ο κόουτς, όπως και οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον που παρακολούθησαν το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα από τον πάγκο. Συγκινητικός ο Σανόγκο, στην καλύτερη του εμφάνιση που όμως αποχώρησε τραυματίας σε ένα καθοριστικό σημείο της αναμέτρησης. Πλέον ο λόγος στην διοίκηση και στον προπονητή που με τις αποφάσεις τους σχετικά με τους ξένους θα δείξουν αν ο ΑΡΗΣ φέτος έχει αγωνιστικούς στόχους ή όχι.

ΥΓ. Μέρος της «κανονικότητας» μιας ομάδας είναι και η αντικατάσταση παικτών όταν αυτοί δεν αποδίδουν σύμφωνα με τα αναμενόμενα.

Αποστολή εξετελέσθη για το “διαιτητικό team” του Μπένετ όπου με τις αποφάσεις τους πλαστογράφησαν ένα ακόμη αποτέλεσμα στο γήπεδο της Τούμπας. Ο μη καταλογισμός πέναλτι στο 30’ και η αποβολή του Κουλιεράκη ήταν το σφύριγμα μεταξύ άλλων που σημάδεψε την αναμέτρηση… όπως ακριβώς σημάδεψαν το κεφάλι του βοηθού με το μπουκάλι αλλά δεν βαριέσαι… οι Αζερμπαϊτζανοί συνέχισαν το έργο τους απτόητοι. Δεν διαχειρίστηκε σωστά το 0-1 ο ΑΡΗΣ μας, που όμως υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε να είχε φύγει με το διπλό.

ΤΟ ΝΩΘΡΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΜΗΝΥΜΑ» ΤΟΥ ΑΓΚΑΓΙΕΦ

Με εξαίρεση την αντικατάσταση του Ντουκουρέ με τον Ετέμπο ο ΑΡΗΣ ήθελε να ελέγξει τον χώρο του κέντρου και να παρουσιαστεί πιο συμπαγής μεσοαμυντικά. Κάτι που πέτυχε εν μέρει μιας και ο συμπολίτης πίεζε και αναπτυσσόταν από τα πλάγια. Στις φάσεις που δημιούργησαν οι αντίπαλοι μας τα τελειώματα ήταν τραγικά και αυτό έδινε χρόνο στην ομάδα μας για να προσαρμοστεί στις ανάγκες του παιχνιδιού. Με το που ήρθε όμως η αντίδραση του ΑΡΗ που κέρδισε μέτρα και ξεκίνησε να απειλεί ήρθε η «απάντηση» του διαιτητή Αγκάγιεφ όπου δεν είδε πέναλτι στην ανατροπή του Ματέο Γκαρσία σε προφανή θέση για γκολ μέσα στην μεγάλη περιοχή. Όταν λοιπόν διαιτητής και VAR δεν βλέπουν αυτό το πέναλτι τότε για να κερδίσεις θα πρέπει να είσαι κατά πολύ καλύτερος από τον αντίπαλο σου. Όχι απλά καλύτερος αλλά κατά πολύ καλύτερος.

ΠΗΡΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ

Από εκείνο το σημείο και μετά μάλλον οι παίκτες μας κατάλαβαν ότι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τους αντιπάλους τους, ήλεγξαν το παιχνίδι κυκλοφορόντας σωστά την μπάλα και με σωστή πίεση άρχιζαν να γίνονται ολοένα και πιο απειλητικοί.  Από αυτή την πίεση και την κακή αντίδραση του αντίπαλου αμυντικού, ο Γκαρσία έκανε το κλέψιμο, ο Καμαρά πήρε την μπάλα και από κοντά τράνταξε τα γήπεδα γράφοντας το 0-1 λίγο πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου. Στο Β ημίχρονο ο ΑΡΗΣ άρχισε το ίδιο άσχημα με το πρώτο δίνοντας την ευκαιρία στον μπαογκ όχι απλά να ισοφαρίσει αλλά και να κάνει την ανατροπή. Το ασύλληπτο σουτ Νταρίντα που έκανε το 2-2 λίγα λεπτά αργότερα έφερε νέα δεδομένα στο παιχνίδι. Ωστόσο η τύχη όπως και στο γκολ της ισοφάρισης του ποακ έτσι και στο 3-2 μας γύρισε την πλάτη και ένα σουτ που φαινόταν να το ελέγχει ο Κουέστα με την παρέμβαση του κεφαλιού του Πίρσμαν κατέληξε στα δίχτυα. Οι τραγελαφικές καθυστερήσεις, οι ψευτοτσαμπουκάδες, η «συστημένη» αποβολή του Καμαρά και ο έξτρα χρόνος που εξαφανίσθηκε ήταν ένα έργο που το αναμέναμε και το είχαμε ξαναδεί.

ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ «ΤΥΦΛΟΥΣ» ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Για να κρίνεις αυτό το παιχνίδι αγωνιστικά θα πρέπει την φάση του 30’ να την διαγράψεις. Μια και το πιθανό σενάριο του 0-1 από το 30’ με τον μπαογκ να συνεχίζει με 10 παίκτες θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Στο παιχνίδι όμως που είδαμε ο ΑΡΗΣ για ακόμη μια φορά πλήρωσε την αστάθεια του και την έλλειψη ψύχραιμης αντίδρασης όποτε ο αντίπαλος πιέζει. Ήξερε ότι ο συμπολίτης πιέζει από την αρχή και μέχρι στο 20’ με 25’ από σύμπτωση δεν δέχθηκε γκολ. Ισορροπείς το παιχνίδι, παίρνεις τον έλεγχο, σκοράρεις και πας αποδυτήρια με 0-1. Δεν ήταν αναμενόμενο ότι οι αντίπαλοι θα πίεζαν λυσσαλέα για την ισοφάριση; Τι έκανες; Κλείστηκες πίσω, δέχθηκες 2 γκολ και μετά ψάχτηκες να δεις αν μπορείς να αντιδράσεις. Δεν ξέρω αν ο Τερζής θα έπρεπε να προχωρήσει νωρίτερα σε αλλαγές αλλά αυτή η κακή διαχείριση του 0-1 είναι κάτι που το έχουμε ξαναδεί. Όπως και τις κακές αντιδράσεις του Καμαρά με την κόκκινη πλέον να φράζεται στο στοίχημα. Δεν φαινόταν; δεν το περιμέναμε; δεν το έβλεπε ο Τερζής; κανείς δεν ξέρει.

ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ

Με το άκουσμα του ορισμού της συγκεκριμένη διαιτητικής ομάδας, ανάλογου επιπέδου με αυτή του Α γύρου δεν περιμέναμε κάτι το διαφορετικό. Οι Αζερμπαϊτζανοί την έκαναν την δουλειά τους και οι «εξυγιαντές» πήραν μια ακόμη «υπερήφανη» πλαστή νίκη με τον τρόπο που τους χαρακτηρίζει. Με τους τυφλούς διαιτητές, με τα χαλασμένα VAR, με τα μπουκάλια στα κεφάλια των διαιτητών, με τις καθυστερήσεις τους και τους ψευτοτσαμπουκάδες τους. Ναι, υπήρχε και η κακή διαχείριση του 0-1 από τον ΑΡΗ μας, ναι υπήρχε και η ατυχία στα 2 γκολ του μπαογκ. Ναι υπήρχε και το πέναλτι και η αποβολή που θα άλλαζαν τις συνθήκες του αγώνα από το 30’ πολύ πριν γίνουν όλα τα παραπάνω...

ΥΓ. Και κάπου εκεί θυμάσαι ένα πλαστικό μπουκάλι που έπεσε στο μπούτι της Κουρουμπίλιας και έχασες την έξοδο στην Ευρώπη.

Με τον εκστασιασμένο κόσμο να δίνει φτερά στα πόδια των παικτών μας και να λυγίζει την αντίσταση των αντιπάλων μας, η ομάδα πήρε μια σπουδαία νίκη με ξεχωριστή βαθμολογική και ψυχολογική σημασία! Τα μακρινά σουτ των παικτών του μπάογκ και το «σπρώξιμο» από τη διαιτησία δεν ήταν αρκετό όπως αποδείχθηκε. Ο Σανόγκο έγραψε την εισαγωγή, ο Νότε πρόσθεσε μπόλικα κεφάλαια και ο Χάγκινς τον νικηφόρο επίλογο μιας δύσκολης αναμέτρησης που είχε όμως αίσιο τέλος. Ξέφρενο πάρτι στο κατάμεστο Παλέ που με τον παλμό του  κόσμου αλλά και το τελετουργικό με τα χαρτάκια στο τζάμπολ θύμισε κάτι από τα παλιά.

ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ

Φουριόζος μπήκε ο ΑΡΗΣ στο πρώτο δεκάλεπτο με τον Νότε να οδηγεί στο σκοράρισμα και τον Σανόγκο να αξιοποιεί ιδανικά τις ασίστ των συμπαικτών του. Νωρίτερα βέβαια φρόντισαν οι διαιτητές να μας δείξουν τα δόντια τους στέλνοντας ουσιαστικά τον Γκούντουιν από νωρίς στον πάγκο με 3 φάουλ …τουλάχιστον τα 2 ανύπαρκτα. Μπόλικα φάουλ από την μια πλευρά, ανοχή στην άμυνα από την αντίπαλη πλευρά, βολές και κάποια μακρινά σουτ ήταν όλο το παιχνίδι του συμπολίτη. Ναι μεν προσπαθούσε ο ΑΡΗΣ να χτίσει μια διαφορά ασφαλείας αλλά κάθε φορά οι διαιτητές ήταν εκεί να τον σταματήσουν με συνεχόμενα σφαλτσοσφυρίγματα.

ΑΝΤΕΞΕ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΧΑΓΚΙΝΣ «ΚΛΕΙΔΩΣΕ» ΤΗ ΝΙΚΗ

Με τους διαιτητές και τα τρίποντα του μπαογκ να συνεχίζουν να προβληματίζουν όλα έδειχναν ότι θα πηγαίναμε σε ένα οριακό και αγχωτικό φινάλε με την πίεση να λειτουργεί εις βάρος μας λόγω έδρας. Έλα όμως που λίγα λεπτά πριν τη λήξη ο Χάγκινς αποφάσισε να αφήσει την χειρότερη εμφάνιση του στην άκρη και να δικαιώσει όλους αυτούς που τον θεωρούν το κορυφαίο γρανάζι της φετινής μηχανής του ΑΡΗ. Όταν η διαφορά έγινε οριακή(+1) και  η μπάλα έκαιγε, βγήκε μπροστά, πήρε όλες τις επιθέσεις με απόλυτη ψυχραιμία και κατάφερε με τη βοήθεια των συμπαικτών του στην άμυνα και στα ριμπάουντ να το μετατρέψει σε μαξιλαράκι νίκης!

ΕΠΑΙΞΕ ΑΝΑΡΧΑ, ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΕΙΧΕ “BALLS”

Χίλιες δύο διακυμάνσεις είχε ο ΑΡΗΣ στην απόδοση του παρόλο που δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα στο σκορ. Από το ψυχωμένο ξεκίνημα και το καλό μοίρασμα της μπάλας, πήγαμε σε ένα άναρχο στυλ με αψυχολόγητες επιθέσεις και αμυντικά κενά μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο όπου είδαμε μια άμυνα να βγάζει φωτιές και έναν Χάγκινς στο ρόλο του ηγέτη.  Περισσότερο έμοιαζε ο ΑΡΗΣ να ανταγωνίζεται τον κακό του εαυτό και τα σφαλτσοσφυρίγματα παρά να προβληματίζεται με την ευστοχία των αντιπάλων.  Μπορεί ο Νότε να έκανε ίσως την καλύτερη εμφάνιση του σκοράροντας 26, κλέβοντας κάμποσες μπάλες και κερδίζοντας σημαντικά ριμπάουντ στο τέλος αλλά από την εξίσωση των κορυφαίων δεν γίνεται να λείψουν οι Σανόγκο και Χάγκινς. Ο Σανόγκο πέρα από το εκρηκτικό του ξεκίνημα έδωσε σπουδαίες μάχες κάτω από το καλάθι και έπαιξε καταπληκτικές άμυνες στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού. Ενώ ο Χάγκινς όπως γράψαμε και πιο πριν ξαφνικά εμφανίσθηκε στο γήπεδο όταν ζόρισαν τα πράγματα και απλά «τελείωσε» τον μπάογκ. Δεν απέφυγε τα λάθη ο Καστρίτης ωστόσο από την στιγμή που το τελικό αποτέλεσμα τον δικαιώνει όλα είναι ανούσιες λεπτομέρειες.

ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΗΘΕΛΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Θέληση, πείσμα, δίψα για τη νίκη εντός και εκτός παρκέ που το διέκρινες με ευκολία ρίχνοντας μια ματιά στις κερκίδες αλλά και στα μάτια των παικτών μας.  Ο κόσμος ήθελε τη νίκη σαν τρελός και το απέδειξε εξαντλώντας τα εισιτήρια της αναμέτρησης με γοργούς ρυθμούς. Αντίστοιχα και η ομάδα ήθελε να σπάσει το αρνητικό σερί των 3 ηττών αλλά και να αποδείξει ότι η εμφάνιση στο παιχνίδι του Α’ γύρου ήταν μια κακή συγκυρία. Οι 3 διαιτητές αποδείχθηκαν λίγοι για να σταματήσουν τον Νότε, τον Σανόγκο, τον Χάγκινς και τα άλλα παιδιά… και το ντέρμπι βάφτηκε κίτρινο! Σπουδαία νίκη σε μια ημέρα όπου το Παλέ θύμισε κάτι από το ένδοξο παρελθόν και όλη η φίλαθλη Ελλάδα κατάλαβε ότι με τους τρελούς οπαδούς του Θεού του Πολέμου δεν τα βάζεις! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ, συνέχισε να τους πονάς!

ΥΓ. Με 50-50 διαιτησία από το ημίχρονο θα είχε τελειώσει το παιχνίδι με 20+ διαφορά.

ΥΓ2. Έγινε η αρχή στις οργανωμένες αντιδράσεις, αναμένουμε ανάλογη και ακόμη πιο δυνατή συνέχεια!

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ μας στην Τούμπα γνωρίζοντας την ήττα με 1-0 από τον συμπολίτη σε ένα παιχνίδι που σημαδεύτηκε από τη διαιτησία του Μπόγκναρ και τις «αποφάσεις» των βοηθών του στο  VAR. Από το ανύπαρκτο πέναλτι που απέκρουσε ο Κουέστα, το εξόφθαλμο επιθετικό φάουλ στη φάση του γκολ που έκρινε την αναμέτρηση μέχρι και τα «επιλεγμένα» φάουλ σε κάμποσες φάσεις. Η ομάδα σίγουρα δεν ήταν αυτή που έπρεπε στο ντέρμπι αλλά δεν παύει το τελικό αποτέλεσμα να έχει διαμορφωθεί ξεκάθαρα από τις διαιτητικές αποφάσεις.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΑ ΦΘΗΝΑ ΛΑΘΗ

Και οι 2 ομάδες μπήκαν με στόχο να κρατήσουν και να κυκλοφορήσουν την μπάλα με τον αντίπαλο μας να ανεβαίνει πιο συχνά προς την περιοχή μας. Και αν στο ξεκίνημα φάνηκε ο ΑΡΗΣ να έχει τον έλεγχο και να μην αγχώνεται από την πίεση των αντιπάλων κάπου μετά το 25’ χάθηκε η συγκέντρωση και οδηγηθήκαμε σε μια  σχεδόν αδικαιολόγητη οπισθοχώρηση μιας και τα λάθη στον χώρο του κέντρου και η ευκολία που «πουλούσαμε» την μπάλα έσπαγαν νεύρα. Μια οπισθοχώρηση που έδωσε την ευκαιρία στον συμπολίτη να μένει ψηλά και να ψάχνει πιο έντονα το γκολ. Ωστόσο το γκολ στη λήξη του Α ημιχρόνου προήλθε μετά από ένα επιθετικό φάουλ πάνω στον Πίρσμαν σε μια καθαρή φάση όπου o διαιτητής και το VAR δεν είδαν απολύτως τίποτα!

ΧΑΛΑΡΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΕ ΦΛΥΑΡΗ ΚΑΤΟΧΗ

Στο Β ημίχρονο περιμέναμε να δούμε  έναν διαφορετικό ΑΡΗ που θα κυνηγήσει με πείσμα το γκολ αλλά αντί για αυτό είδαμε μια ομάδα να έχει την μπάλα στα πόδια της και να μην ξέρει πως να επιτεθεί. Παράλληλα είδαμε και πόσο μέτριος ήταν και ο αντίπαλος μας που αρκέστηκε στο «κάλπικο» γκολ και κλείστηκε στο καβούκι του σαν μια μικρή ομαδούλα με άναρχα διωξίματα και μπόλικες καθυστερήσεις. Είχαμε κάποιες στιγμές όπου θα μπορούσαμε να ισοφαρίσουμε αλλά βάσει της εικόνας του αγώνα στην επανάληψη θα έπρεπε να είχαμε δημιουργήσει πολλαπλάσιες ευκαιρίες.

ΝΤΕΡΜΠΙ ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΗ ΤΡΑΠΟΥΛΑ

Μπορεί να ήταν αυτή η μια φάση του γκολ που διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα αλλά ο διαιτητής από το ξεκίνημα μας έστελνε τα μηνύματα. Από ανάποδα κόρνερ μέχρι, παίζεται σε κάθε πτώση παίκτη μας, παρατηρήσεις αντί για κίτρινες σε ξεκάθαρες παραβάσεις και μια κόντρα διαιτησία που μας έκοβε με κάθε ευκαιρία τα «φτερά». Ούτε καν τα προσχήματα δεν κρατήθηκαν,  καταλογίζοντας από το πουθενά πέναλτι σε μια φάση για χέρι με το VAR να κάνει τα «μαγικά» του και τον διαιτητή να συμφωνεί. Το ότι μετά το 65’ ξαφνικά ξεκίνησε να σφυρίζει και κάποιο φάουλ υπέρ μας απλά επιβεβαιώνει τον τρόπο σκέψης του Ούγγρου διαιτητή.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ

Ανέτοιμος πνευματικά παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα, δίνοντας χώρους στον συμπολίτη και επιτρέποντας του να μοιάζει απειλητικός παρόλο που αδυνατούσε να χτίσει μια ουσιαστική ευκαιρία. Τα λάθη σε απλές μεταβιβάσεις στο κέντρο και οι ανούσιες τρίπλες στα μετόπισθεν που χάριζαν την μπάλα στον αντίπαλο κόντρα σε μια πιο ικανή ομάδα θα κατέληγαν σε Βατερλό. Πέρα του Οντουμπάτζιο που έβγαλε μια ένταση παραπάνω και τον Κουέστα που σχεδόν όποτε χρειάστηκε ήταν εκεί,  οι υπόλοιποι κινήθηκαν σε μέτρια επίπεδα. Δεν βρήκε λύσεις μέσα στο παιχνίδι ο Πάρντιου όπου και στο κομμάτι της ψυχολογικής προετοιμασίας δεν μπόρεσε να εμπνεύσει τους παίκτες του για να δώσουν το κάτι παραπάνω. Συμπαθητικό το ντεμπούτο του Νταρίντα που φαίνεται ικανός να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια στην ομάδα.

ΣΤΗΝ ΚΑΚΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΤΟΝ  ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ

Έναν εντελώς διαφορετικό ΑΡΗ περιμέναμε να δούμε σήμερα στο ντέρμπι και αυτό ίσως να πληγώνει ακόμη περισσότερο από την ήττα. Άλλωστε μια ήττα σαν τη σημερινή με ένα γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει και έναν διαιτητή σε εντεταλμένη αποστολή δεν μας αγγίζει. Στην κακή σου μέρα  όμως τον διαιτητή δεν μπορείς να τον κερδίσεις… και σήμερα ο ΑΡΗΣ δεν ήταν αυτός που έπρεπε. Έλειψε ο Πάλμα αλλά πιο πολύ έλειψε η πίστη για το διπλό. Συνεχίζουμε…

ΥΓ. Αργά ή γρήγορα και το χαρτί των ξένων διαιτητών θα καιγόταν οριστικά στην Ελλάδα.

ΥΓ2. Όσο κακός και αν ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν παύει το αποτέλεσμα να διαμορφώθηκε από τη διαιτησία.

Ως έκπληξη παρουσιάστηκε η νίκη της πρεμιέρας απέναντι στον Παναθηναϊκό με την πλειοψηφία να ασχολείται περισσότερο με το πόσο κακός ήταν ο αντίπαλος μας παρά με την υπερπροσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Μέχρι και αυτή η απώλεια του Β.Καββαδά και η απουσία του 6^ου ξένου πέρασε στα ψιλά. Αυτή τη φορά όμως πιο πλήρης στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας θα μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι στον συμπολίτη και θα μας δείξει λίγο παραπάνω το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον φετινό ΑΡΗ.                                                                                                                     

ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΡΕΒΑΝΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ

Και πέρσι ξεκινήσαμε εντυπωσιακά αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μάλιστα η ήττα κόντρα στον μπαογκ με κατεβασμένα χέρια είχε πληγώσει πολύ όλους μας και είχε βάλει ένα μεγάλο μαύρο στίγμα από νωρίς στην προσπάθεια του συνόλου του Γ.Καστρίτη. Και το χειρότερο από όλα εκείνης της δύσκολης βραδιάς ήταν ότι το πρόβλημα δεν ήταν αγωνιστικό αλλά πνευματικό. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στη συνέχεια της χρονιάς αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Και αν για κάτι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ο προπονητής αυτό είναι η πνευματική ετοιμότητα των παικτών του. Δεν κατάφερε να τους «προστατέψει» από την έντονη επιθυμία όλων μας για νίκη, δεν κατάφερε να τους προετοιμάσει για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούν ένα τέτοιο παιχνίδι. Για αυτό και η αναμέτρηση με τον συμπολίτη έχει και μια μορφή άτυπης προσωπικής ρεβάνς του προπονητή μας.

ΠΑΘΟΣ, ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΑΜΥΝΑ

Σε αυτό το τρίπτυχο βασίστηκε ο περσινός ΑΡΗΣ που μας ενθουσίασε ύστερα από χρόνια, με την ίδια συνταγή φαίνεται να πορευόμαστε και φέτος. Σίγουρα απαιτείται βελτίωση, οπωσδήποτε ζητούμενο είναι και η σταθερότητα στην απόδοση. Για αυτό και η άμυνα θα πρέπει από την αρχή του αγώνα να αποτελέσει το εφαλτήριο της νίκης μας. Αν «κλειδώσουμε» τον αντίπαλο μετά στην επίθεση η λύση θα βρεθεί. Με προσωπικές ενέργειες των Νότε και Χάγκινς; Με αξιοποίηση των Καββαδά, Γκούντγουιν  και Σανόγκο κοντά στο καλάθι που ο αντίπαλος μας θεωρητικά μειονεκτεί; Θα την βρει την άκρη αρκεί να μην επιτρέψει στον αντίπαλο του να πιστέψει ότι για ακόμη μια χρονιά αυτό θα είναι το παιχνίδι που θα του χαρίσει άπλετη «πίστωση χρόνου».

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΓΕΡΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Την ευκαιρία να ξορκίσει το περσινό φιάσκο και να βάλει γερές βάσεις για τη συνέχεια του πρωταθλήματος θα έχει ο ΑΡΗΣ μας το απόγευμα του Σαββάτου στο κρατικό. Αυτή τη φορά ο Καστρίτης σε μια κατά κάποιο τρόπο προσωπική του ρεβάνς θα πρέπει να φανεί πιο έτοιμος. Και αν η ομάδα βγάλει αυτό το πάθος που είδαμε με τον Παναθηναϊκό τότε όλα θα γίνουν εύκολα. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Εβδομάδα βγαλμένη από τα παλιά μίζερα καλοκαίρια του Αρειανού οπαδού ήταν αυτή που ακολούθησε της ήττας από τον Παναιτωλικό με τον προπονητή «μάγο» (όπως αρκετοί τον αναδείξαμε) να απολύεται και το όνομα του διαδόχου του να εξελίσσεται σε δραματικό σήριαλ. Με την «πώληση» Μαντσίνι να είναι το κερασάκι μιας άγευστης τούρτας που μας προσφέρθηκε κυρίως λόγω της επικοινωνιακής τρικυμίας της ΠΑΕ. Και όλα αυτά ενώ οδηγούμαστε σε ένα πολύ σημαντικό ντέρμπι με τον Τόλη Τερζή να είναι αυτός που καλείται για ακόμη μια φορά να σώσει την κατάσταση.

ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΝΙΘ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ

Δεν είναι «προνόμιο» μόνο του Αρειανού αλλά όλων των Ελλήνων φιλάθλων αυτές οι απίστευτες μεταπτώσεις στη διάθεση, στην πίστη, στην στήριξη, στον ενθουσιασμό και στα νεύρα γύρω από την ομάδα που αγαπάμε. Η προσπάθεια που κατέβαλε η ομάδα φέτος στην Ευρώπη σε συνδυασμό με την τριάρα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος αλλά και τους υψηλούς στόχους που έθεσε ο Καρυπίδης μας είχε οδηγήσει σε ένα mood αισιοδοξίας και υψηλών προσδοκιών. Κάτι που φυσικά πήγαζε από το γεγονός(;) ότι ο ΑΡΗΣ μας φέτος έχει ένα πολύ δυνατό σύνολο και έναν προπονητή ικανό να το εμπνεύσει και να το κουμαντάρει. Μετά την ήττα στο Αγρίνιο όλα αυτά χάθηκαν σαν πύργος από άμμο… και τα μόνα που μας έμειναν ήταν τα κενά στο ρόστερ, η κακή αγωνιστική κατάσταση κάποιων παικτών και η απουσία ενός προπονητή με βαρύ βιογραφικό ικανό να παρασύρει όλο τον σύλλογο προς την κορυφή. Που μυαλό για ντέρμπι;

ΝΤΕΡΜΠΙ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΗΘΕΙ

Με τον Λουτσέσκο στον πάγκο και μετά από τόσες αγωνιστικές σφαλιάρες που έχει φάει ο συμπολίτης τα τελευταία χρόνια θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι πλέον έχουν βάλει μυαλό. Κάτι που φαίνεται από τα περιορισμένα επικοινωνιακά παιχνίδια των αντιπάλων μας όπου άλλες εποχές το 90% της ενέργειας τους το αφιέρωναν εκεί παρά στην ετοιμότητα της ομάδος τους. Για αυτό το λόγο περιμένω έναν μπάογκ διστακτικό και φλύαρο που ως βασικό στόχο θα έχει την κατοχή ώστε να μην κινδυνέψει. Από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας με βάση την εικόνα των προηγούμενων ετών αρέσκεται στο να αφήνει την μπάλα στα πόδια των αντιπάλων και να χτυπήσει στην αντεπίθεση αλλά τη φετινή σεζόν στο κομμάτι της υψηλής πίεσης και στο τρανζίσιον υστερεί. Οπότε το τι θα αποφασίσει τακτικά ο Τερζής είναι αυτό που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό το τι θα δούμε στο ντέρμπι της Κυριακής. Ακόμη και η επιλογή της ενδεκάδας περνάει σε δεύτερη μοίρα μιας και η τακτική προσέγγιση είναι αυτή που θα σπρώξει την ομάδα ψηλά κυνηγώντας το γκολ ή θα την κρατήσει με δισταγμό πίσω περιμένοντας το λάθος του αντιπάλου. Ένας αντίπαλος που ναι μεν θέλει προσοχή αλλά σε καμία περίπτωση δεν φοβίζει.

ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ

Πρώτο ντέρμπι της χρονιάς μετά από μια «περιπετειώδη» εβδομάδα όπου ακόμη κανείς δεν έχει καταλάβει τι έχει γίνει και γιατί. Το βέβαιο είναι ότι ο ΑΡΗΣ μας έχει περισσότερο ανάγκη τη νίκη από τον αντίπαλο του και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να καταλάβει τόσο ο Τερζής όσο και οι παίκτες του. Αφήνουμε την προπονητολογία και τις μεταγραφές στην άκρη και επικεντρωνόμαστε μόνο στο πως θα καταθέσουμε τα πνευμόνια μας για να σπρώξουμε την ομάδα στην νίκη. Άλλωστε οι καλές συνήθειες δεν πρέπει να κόβονται ποτέ όπως και αυτές οι χαρούμενες Κυριακές απέναντι στον συμπολίτη. ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Μέσα σε λίγες ημέρες τακτικά ελάχιστα μπορούν να αλλάξουν. Ας ελπίσουμε οι "πινελιές" του Τόλη Τερζή να κάνουν την διαφορά!

Την  αντίδραση που αναμέναμε έβγαλε σήμερα η ομάδα μας στην Τούμπα κερδίζοντας για ακόμη μια φορά την «μεγάλη» ομάδα του ποακ που παρέμεινε χωρίς νίκη στα 10 τελευταία παιχνίδια …που συμπτωματικά δεν κέρδισε και πέναλτι! Ο Μπούργος περιόρισε τους πειραματισμούς του, οι παίκτες παρουσιάστηκαν συγκεντρωμένοι και η ομάδα χωρίς καν να πιάσει κάποια σπουδαία εμφάνιση εξαργύρωσε έστω με αυτό το 1-0 την ανωτερότητα του μέσα στο γήπεδο. Έλειψε η «μπούκα» στο φινάλε, δεν έλειψαν όμως τα «λαϊκά δικαστήρια» από τους φίλους της ομάδος «φαινόμενο».

ΟΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΟΜΑΔΑ

Αρκετός λόγος έγινε τις προηγούμενες ημέρες για τα πειράματα του Μπούργος και από ότι φαίνεται η «γκρίνια» του κόσμου συμβάδισε με τη σκέψη του προπονητή μας.  Επιστρέφοντας σε έναν πιο γνώριμο σχηματισμό με τον Καμαρά στην κορυφή, τον Μπερτόγλιο μετά από καιρό από πίσω του και τους Ιτούρμπε και Μαντσίνι στα άκρα η ομάδα έδειχνε πολύ πιο στιβαρή και δεμένη στο γήπεδο από το σφύριγμα στη σέντρα. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εικόνα είχε ο Σούντγκρεν που ύστερα από καιρό θύμισε τον παίκτη που θαυμάσαμε και διακαώς ζητούσαμε την ανανέωση του συμβολαίου  του.  Ο Σουηδός έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο και έφθασε και 2 φορές μερικά εκατοστά μακριά από το γκολ.  Ενώ και η μαχητικότητα του Καμαρά επέτρεπε στους Μαντσίνι και Ιτούρμπε να κάνουν τις γνωστές μπούκες του.

ΤΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΡΙΝΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΜΑΡΑ

Εξαρχής ήταν σχεδόν βέβαιο ότι οι 2 ομάδες θα πήγαιναν περισσότερο σε ένα παιχνίδι τακτικής παρά σε ένα ροντέο που θα εξαντλούσε και πιθανόν θα αποδεκάτιζε και τις 2 ομάδες. Λίγες οι καλές στιγμές με τον ΑΡΗ μας να έχει τον πρώτο λόγο και τους αντιπάλους μας να προσπαθούν κυρίως να χτυπήσουν από αντεπιθέσεις και στημένα. Το χαμένο τετ α τετ του Καμαρά στο πρώτο ημίχρονο δικαιολογημένα προκάλεσε την αγανάκτηση όλων μας αλλά το να «δικάζεις» τους παίκτες και την ομάδα σου πριν τελειώσει το παιχνίδι είναι έγκλημα και αυτό φάνηκε σήμερα. Ο Μπούργος από την πρώτη στιγμή στάθηκε δίπλα του και προσπάθησε να τον ανεβάσει κάτι που το πέτυχε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου. Ο Καμαρά άφησε την κακή στιγμή πίσω του, συνέχισε να παλεύει με όλες του τις δυνάμεις και δικαιώθηκε πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ. Λίγο έλειψε να πετύχει και το 2^ο λίγα λεπτά πριν το τέλος σε μια εντυπωσιακή κούρσα που πέρασε σχεδόν όλη την άμυνα του συμπολίτη.  Σίγουρα ήταν ο κορυφαίος της αναμέτρησης μαζί με τον Σούντγκρεν αλλά και τον Κουέστα όπου τις ελάχιστες φορές που χρειάστηκε ήταν αυτός που έπρεπε!

ΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΑ

Διδακτικά τα τελευταία 2 παιχνίδια για αυτούς που αρνούνται να δουν καθαρά και ρεαλιστικά τα πράγματα. Ο ΑΡΗΣ όλη την χρονιά πορεύεται με τις λάθος επιλογές του, την ατυχία του με τους τραυματισμούς και τα «εμπόδια» που του βάζουν οι ανταγωνιστές του. Σε  αυτή την πορεία έχει τις καλές στιγμές που σε πείθει ότι είναι ικανός να τα σαρώσει όλα  αλλά και τις στιγμές που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν μπορεί να κερδίσει γενικότερα... Απογοήτευση  κόντρα στα «δεύτερα»  του  Ολυμπιακού, αντίδραση και γούστα για ακόμη μια φορά μέσα στην Τούμπα.  2 παιχνίδια απέμειναν, το ένα τελικός. Γεμίζουμε το Κλ.Βικελίδης και στηρίζουμε με όλες τις δυνάμεις μας αυτή την ομάδα! Έτσι ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου, συνέχισε να μοιράζεις πονο!

ΥΓ. Καλός ο διαιτητής, τραγικός όμως ο VARistas που έπνιξε το πέναλτι για το 0-2.

ΥΓ2. Νο penalty, no goal, no party, επεισόδιο 10 και συνεχίζεται… ας είναι καλά οι Έλληνες διαιτητές που στην κανονική διάρκεια του έδωσαν μπόλικα δωράκια για να το παίζει άνετος στα πλέιοφς.

ΥΓ3. Βλέποντας  την προσπάθεια να εκβιάσουν πέναλτι και τις διαμαρτυρίες των παικτών του συμπολίτη σε κάθε ανύπαρκτη φάση καταλαβαίνεις πως «προετοιμάζεται»  και πως είναι «μαθημένη» αυτή η ομάδα. Τζάμπα τόσοι πρώην διαιτητές  για «ειδικά σεμινάρια»;

Κατάθεση ψυχής είδαμε από τους παίκτες του ΑΡΗ σήμερα του Παλέ επικρατώντας επί του ποακ στο φινάλε μιας αναμέτρησης που όπως εξελίχθηκε φαινόταν χαμένη. Το πείσμα του Νετζήπογλου, η σκυλίσια άμυνα στο τελευταίο δεκάλεπτο, τα μεγάλα σουτ των Γουίλιαμς και Πουλιανίτη και η ψυχραιμία του Κάουαν κατάφεραν το δυσοίωνο 55-66 να το εξαφανίσουν και να οδηγήσουν τον ΑΡΗ σε μια ακόμη σπουδαία νίκη με ανατροπή! Ξέφρενο πάρτι στο Παλέ και αποθέωση των πρωταγωνιστών!

ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Αγχωμένος και νωθρός μπήκε ο ΑΡΗΣ στο παιχνίδι κάτι που αποτυπωνόταν κυρίως από την έλλειψη συγκέντρωσης σε άμυνα και επίθεση. Σαν να μην είχαν «διαβάσει» καθόλου τους αντιπάλους τους, οι παίκτες μας μάρκαραν ανούσια ψηλά, με δυσκολία άλλαζαν μαρκαρίσματα  και επέτρεπαν στους αντιπάλους μας να βρουν αμαρκάριστα σουτ και να μας πληγώσουν. Παρά το γεγονός ότι καταφέραμε με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου να προσπεράσουμε στο σκορ ήδη είχαμε δώσει στον συμπολίτη το περιθώριο να πιστέψει ότι μπορούσε να φύγει με τη νίκη.

ΟΛΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΑ

Σαν να μην έφθανε η έτσι και αλλιώς κακή άμυνα μας είχαμε και τους διαιτητές να δείχνουν μια μονόπλευρη υπερευαισθησία στις επαφές και να φορτώνουν με γρήγορα φάουλ τους παίκτες μας. Κάτι που έφερε ακόμη περισσότερη στην αμυντική μας συγκέντρωση με αποτέλεσμα συχνά πυκνά οι περιφερειακοί του συμπολίτη να βρίσκουν εύκολους διαδρόμους προς το καλάθι μας.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΚΑΙ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Και εκεί που όλα έδειχναν μαύρα… μίλησε η καρδιά! Αυτό δηλαδή το πάθος και πείσμα που χαρακτηρίζει τον φετινό ΑΡΗ και τον έχει κάνει ίσως την πιο ανθεκτική ομάδα του πρωταθλήματος παρά τα μύρια προβλήματα και τις έτσι και αλλιώς περιορισμένες δυνατότητες της. Άμυνα για όσκαρ, μεγάλα σουτ και ένα επιμέρους σκορ 22-12 στο τέταρτο δεκάλεπτο που έβαλε φωτιά στο Παλέ!

ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ

Όπως και στο πρώτο παιχνίδι έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ αγχώθηκε πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε. Ναι αυτοί οι αγώνες έχουν την ξεχωριστή τους σημασία αλλά δεν γίνεται αυτό να επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό την ομάδα. Λείπει η εμπειρία, λείπουν οι λύσεις από τον πάγκο αλλά όταν όλη την χρονιά έχεις δείξει 4-5 καλά πράγματα και μια συνέπεια στην άμυνα δεν γίνεται ξαφνικά να τα ξεχνάς. Για αυτό άλλωστε όταν το παιχνίδι φάνηκε να χάνεται οι παίκτες απελευθερωμένοι κατά κάποιο τρόπο βρήκαν και τις άμυνες και τα σουτ. Αναμφίβολα ο Καστρίτης έχει κάνει εξαιρετική και δεδομένων των συνθηκών η ομάδα έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες αλλά δεν γίνεται για να πιάσεις απόδοση να πρέπει να είσαι πάντα το αουτσάιντερ.  Μπράβο πάντως σε όλη την ομάδα και τον Καστρίτη που σε μια τόσο μέτρια βραδιά κατάφεραν και βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα για να το γυρίσουν!

ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Λίγο έλειψε ο ΑΡΗΣ να αδικήσει για ακόμη μια φορά τον εαυτό και ένα παιχνίδι που είχε όλες τις προϋποθέσεις για να το κερδίσει τελικά λόγω των δικών του λαθών να το χαρίσει στον αντίπαλο. Στο τέλος όμως μίλησε η καρδιά των παικτών που παρασυρόμενοι από το φλογισμένο Παλέ ολοκλήρωσαν την ανατροπή και πήραν μια σπουδαία νίκη ξεχωριστής βαθμολογικής σημασίας και γοήτρου. Όπως στην μπάλα έτσι και στο μπάσκετ, όσα λεφτά και αν δώσεις …κιτρινόμαυρη ψυχή και balls δεν αγοράζεις!  

ΥΓ. Άλλη μια κακή διαιτησία με εκατέρωθεν φαλτσοσφυρίγματα.  Ευτυχώς που έβαλε τις βολές ο Κάουαν …στο φάουλ που μάλλον ο διαιτητής είχε αφήσει «πλεονέκτημα» μέχρι να διαπιστώσει ότι πήραμε το ριμπάουντ και βάλαμε το καλάθι;

ΥΓ2. Αρκετά με το κοτόπουλο, επιτέλους λίγο νηστεία! Ντροπή!

Απόλυτος κυρίαρχος στο τοπικό ντέρμπι ήταν για ακόμη ένα παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας όπου χωρίς να αντιμετωπίσει ιδιαίτερη αντίσταση επικράτησε με 1-0 χάρη στην πολύ ωραία κεφαλιά του Ντουκουρέ. Αδικεί το τελικό αποτέλεσμα την ομάδα που βάσει απόδοσης και ευκαιριών θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να είχε πετύχει περισσότερα γκολ. Στα γνωστά επικοινωνιακά παιχνίδια αρκέστηκε ο «θίασος» του συμπολίτη με τον μπάογκ για ακόμη έναν αγώνα στο Κλ.Βικελίδης να ασχολείται περισσότερο με τις «εντυπώσεις» παρά με το ίδιο το παιχνίδι.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ, ΣΤΑΘΕΡΟΣ

5’ παιχνιδιού ήταν αρκετά για να καταλάβεις ότι ο ΑΡΗΣ είχε μπει απόλυτα συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Οι γραμμές έπαιζαν κοντά, η πίεση όταν ο αντίπαλος είχε την μπάλα ήταν υποδειγματική ενώ η κυκλοφορίας της μπάλας σε γρήγορο τέμπο δημιουργούσε διαρκώς προϋποθέσεις για γκολ. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας που κανείς δεν μπορούσε να διακρίνει τακτικά τι αποζητούσαν στην σημερινή αναμέτρηση.

Ο ΝΤΟΥΚΟΥΡΕ ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΝ «ΑΝΙΚΗΤΟ» ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ

Η υπεροχή του ΑΡΗ μετουσιώθηκε σε γκολ από την εξαιρετική κεφαλιά του Ντουκουρέ μετά από εκτέλεση κόρνερ σε μια φάση όπου ο Πασχαλάκης ήταν ανήμπορος να αντιδράσει. Εν αντιθέσει ο Πασχαλάκης ήταν αναμφίβολα ο MVP του συμπολιτή και ο βασικός λόγος που το σκορ παρέμεινε στο φτωχό 1-0. Αποκρούσεις όπως αυτές στα σουτ του Μαντσίνι και ιδιαίτερα του Γκάμα «χρεώνονται» περισσότερο στον Έλληνα γκολκιπερ παρά στην αναποτελεσματικότητα των παικτών μας.

Ο ΜΠΟΥΡΓΟΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Δεν φοβάται να ρισκάρει σε αλλαγές προσώπων και συστημάτων και αυτό είναι κάτι που έχει κερδίσει άπαντες είτε μιλάμε για τους παίκτες του είτε για τον κόσμο της ομάδος. Ακόμη και αν ο Πάλμα δεν κατάφερε να έχει μια ανάλογη παρουσία με αυτή στο ΟΑΚΑ είδαμε χάρη σε αυτή την τακτική τον Καμαρά απελευθερωμένο να κάνει άνω κάτω την αντίπαλη άμυνα και να είναι βασικό γρανάζι στην επιθετική λειτουργία της ομάδος. Ενώ και η ενσωμάτωση των Ντουκουρέ και Εμπακατά στην ομάδα μαζί με την ενεργοποίηση του Μπεναλουάν έχουν ανεβάσει την ομάδα επίπεδο, δίνοντας της ένα βάθος πάγκο που κάπου στην πορεία είχε χαθεί. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να φαντάζει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή που το μόνο που φοβάται είναι η αναποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια.

ΕΞΑΡΓΥΡΩΣΕ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΣΤΟ ΟΑΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΑΠΤΟΗΤΟΣ

Το ήθελε περισσότερο και το απέδειξε μέσα στο γήπεδο όπου επικράτησε εύκολα απέναντι σε έναν αντίπαλο που και σε αυτή την αναμέτρηση κατέβηκε περισσότερο για «επικοινωνιακό παιχνίδι» παρά για να παίξει ποδόσφαιρο. Η τρομερή κεφαλιά του Ντουκουρέ ήταν αρκετή για να μας οδηγήσει στη νίκη απέναντι στον Πασχαλάκη που ήταν και ο μοναδικός από τους αντιπάλους μας που παρουσιάστηκε στο γήπεδο.  Με το που κοπάζουν οι πανηγυρισμοί… συνειδητοποιείς ότι έπαιζες μόνος σου και το μόνο που έχει αξία είναι οι 3 βαθμοί της νίκης! Έτσι ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου, συνέχισε να τους πονάς!

ΥΓ. Το θετικό όταν τους κερδίζεις με ένα λιτό 1-0 είναι ότι τους αφήνεις να συνεχίζουν τον ύπνο τους αδιάκοπα και όταν αλλάζουν πλευρό να μασάνε και λίγο από τον σανό που απλόχερα τους προσφέρουν.

Γουστάρει τα δύσκολα ο ΑΡΗΣ μας όπως φάνηκε μετά τις 2 συνεχόμενες εντός  έδρας ισοπαλίες και τη νίκη στο ΟΑΚΑ και έτσι ακριβώς αναμένεται να πορευτεί και στη συνέχεια. Οι εμπνεύσεις του Μπούργος απέδωσαν στο πιο κρίσιμο έως τώρα παιχνίδι, η αισιοδοξία έχει επιστρέψει και πλέον ο ΑΡΗΣ καλείται να αποδείξει ότι θέλει και μπορεί σε αυτή την κούρσα μέχρι το φινάλε τον πλέιοφς να παραμείνει στη θέση του οδηγού για την κατάκτηση της 3^ης θέσης. 

ΕΠΕΜΕΙΝΕ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΟΛΩΝ

Αρκετή συζήτηση είχε γίνει γύρω από τις επιλογές του Μπούργος κόντρα στα Γιάννενα. Το αποτέλεσμα αρνητικό, η εικόνα απογοητευτική, η κριτική όπως αναμενόταν έντονη. Όταν όμως βλέπεις έναν προπονητή να επιμένει στο κάτι διαφορετικό, να μην φοβάται να ρισκάρει ξανά και ξανά και στο τέλος να δικαιώνεται τότε σωπαίνεις και χειροκροτείς με ικανοποίηση. Βέβαια στη δική μας περίπτωση έγινε ένα σημαντικό πρώτο βήμα. Η συνέχεια είναι αυτή που θα δικαιώσει την προσπάθεια του Μπούργος και των παικτών του και το ταμείο θα γίνει στο τέλος.

ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΣΤΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΝΑ «ΑΝΟΙΧΤΟΥΝ»

Μπορεί στην περίπτωση του σημερινού τοπικού ντέρμπι να μην ισχύει μιας και ο συμπολίτης για την ώρα έχει ένα προβάδισμα ασφαλείας αλλά όσο βρίσκεσαι ψηλότερα από ΑΕΚ και Παναθηναϊκό  τους αναγκάζεις σε κάθε ματς να παλέψουν για τη νίκη με ότι αυτό συνεπάγεται.   Άλλο να παλεύεις για το Χ και άλλο να επιβάλλεται να κερδίσεις και ο ΑΡΗΣ μετά το διπλό στο ΟΑΚΑ έχει μεταφέρει αυτό το βάρος στους συνδιεκδικητές  της 3^ης θέσης.  Κάτι που συμφέρει την ομάδα μας μιας και τους κάνει πιο «ευάλωτους» αγωνιστικά αλλά και  αναγκάζει τη «συμμαχία» να σπάσει.

ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ ΣΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Στην εποχή Σαββίδη κάθε παιχνίδι με τον συμπολίτη είναι περισσότερο για αυτούς μια επικοινωνιακή αναμέτρηση παρά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Πόσο μάλλον όταν ο μπαογκ έρχεται στο Κλ.Βικελίδης μετά από μια πετυχημένη(;) ευρωπαϊκή πορεία εξαντλημένος και λαβωμένος.  Είναι βέβαιο ότι ο Λουτσέσκου δεν θα ρισκάρει για τη νίκη αλλά θα προτιμήσει ένα πλάνο ανάλογο με αυτό των Ιωαννίνων ελπίζοντας σε κάποια αντεπίθεση ή στημένο για να πάρει κάτι το θετικό. Έτσι λειτουργούν και σε πιο κομβικά παιχνίδια άρα στο σημερινό είναι βέβαιο ότι δεν θα τολμήσει κάτι το διαφορετικό. Για αυτό και όλο το βάρος πέφτει στη δική μας απόδοση, στις εμπνεύσεις του Μπούργος και στους τρόπους που θα διασπάσουμε την αμυντική λειτουργία του συμπολίτη ώστε να φθάσουμε στο γκολ. Αν ανοίξουμε το γκολ και ο ποακ αναγκαστεί να παίξει ποδόσφαιρο στο κατάμεστο Κλ.Βικελίδης με ξένο διαιτητή και 50-50 διαιτησία δεν θα έχει καμία τύχη.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

Η νίκη επί της ΑΕΚ και ο τρόπος με τον οποίο ήρθε επιβεβαίωσε ότι με 50-50  διαιτησία και κόντρα σε ομάδες που δεν παίζουν κλεφτοπόλεμο ο ΑΡΗΣ δεν φοβάται κανέναν.  Πλέον η συνέχεια στα πλέιοφς όπως και η κατάληψη της 3^ης θέσης είναι αποκλειστικά στο χέρι μας και αυτό θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε.  Γεμίζεις το γήπεδο, «πνίγεις» τον συμπολίτη στην έπαρση και την οφθαλμαπάτη που ζει και συνεχίζεις ακάθεκτος για την εξασφάλιση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου αφήνοντας την «συμμαχία της εξυγίανσης» να βράσει για ακόμη μια χρονιά στο ζουμί της. ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!!