Με ένα απίστευτο buzzer beater του Τολιόπουλου ο ΑΡΗΣ προκρίθηκε στους 4 της Basket League, στέλνοντας για πρόωρες διακοπές την ομάδα του Λιόλιου και αφήνοντας τους 3 διαιτητές με ανοιχτό το στόμα να αναρωτιούνται πως τους γλίστρησε η νίκη μέσα από τα χέρια τους! Επική νίκη για τον ΑΡΗ κόντρα σε μια εμετική διαιτησία που ιδιαίτερα στο τρίτο δεκάλεπτο έκανε ότι μπορούσε για να βάλει τον Προμηθέα μέσα στο παιχνίδι. Ορισμός της ψυχωμένης εμφάνισης από τους παίκτες του Καστρίτη που δεν εγκατέλειψαν την μάχη παρά τα διαιτητικά όργια και στο τέλος πήραν αυτό που αξίζαν έστω και με αυτόν τον περιπετειώδη τρόπο!

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΛΑΣΟΥΝ ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Σε αυτό το παιχνίδι δεν χωράει πολύ αγωνιστική ανάλυση… Ο ΑΡΗΣ ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος από το τζάμπολ. Παρουσιάστηκε απόλυτα συγκεντρωμένος και αποφασισμένος για να πάρει την πρόκριση πραγματοποιώντας μια από τις πιο ολοκληρωτικές του εμφανίσεις σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Υπό φυσιολογικές συνθήκες το παιχνίδι θα τελείωνε με +20 πόντους χωρίς κανένα απόλυτο άγχος.

Δυστυχώς όμως για ακόμη μια φορά οι «κακές γλώσσες» που θέλουν την ομάδα του προέδρου της ΕΟΚ (παρά την όποια καλή προσπάθεια κάνει όλα αυτά τα χρόνια σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο)  όποτε ζορίζεται να έχει την βοήθεια της διαιτησίας, επιβεβαιώθηκαν. Έλειψε η εμπειρία της Τσαρούχα για να «καθαρίσει» το παιχνίδι διακριτικά και αναγκάστηκαν οι 3 διαιτητές στο 3^ο δεκάλεπτο να προσθέσουν άλλο ένα μνημείο εγκληματικής διαιτησίας στο δύσμοιρο Ελληνικό μπάσκετ. Μάλλον αιφνιδιάστηκαν από την απόλυτη επικράτηση του ΑΡΗ πάνω στο παρκέ με την διαφορά να φθάνει στο +20 και βλέποντας τον Προμηθέα ανήμπορο να αντιδράσει, αντέδρασαν αυτοί.

Είναι δεκάδες τα εμετικά σφυρίγματα και δύσκολα μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιο. Έτσι χάθηκε το +20 και αμφιβάλλω αν υπήρχε τρόπος σε αυτό το παιχνίδι(σε αντίθεση με το πρόσφατο στο Παλέ) ο Καστρίτης και οι παίκτες του να μπορούσαν να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν. Όταν κατάφεραν να μας προσπεράσουν οι Πατρινοί στην 4^η περίοδο οι 3 διαιτητές μέσα σε 2’ έδωσαν 4 φάουλ υπέρ μας εκτός φάσης… λες και έχουν να κάνουν με χαζούς που δεν είχαν καταλάβει τι ακριβώς έγινε στο 3^ο δεκάλεπτο.

ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΣ

Μπορεί ο Τολιόπουλος να έκλεψε την παράσταση με το σουτ που έκρινε την αναμέτρηση αλλά σήμερα όλοι τους ήταν πρωταγωνιστές. Και πρώτος από όλους ο κόουτς Καστρίτης αλλά και το υπόλοιπο τεχνικό τιμ. Όταν βλέπεις όλη την ομάδα να παίζει με τέτοια προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο και αποφασιστικότητα από την πρώτη στιγμή που πατάει στο παρκέ, σημαίνει ότι έχει γίνει σπουδαία δουλειά τόσο στο διάβασμα του αντιπάλου όσο και στο ψυχολογικό κομμάτι των παικτών.  Όποιος και αν έμπαινε στο παρκέ είχε το ίδιο τσιπάκι. Δεν είχε καλούς και κακούς σήμερα. Όλοι φώναξαν παρών με τον τρόπο τους μέσα στο παιχνίδι. Τα έλεγε ο κόουτς… αλλά η εικόνα των τελευταίων μηνών ήταν απογοητευτική. Στο τελικό όμως κρίσιμο ραντεβού είδαμε ότι ακριβώς μας περιέγραφε ο Καστρίτης όλο αυτό το διάστημα και αυτό θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Μπράβο και πάλι μπράβο σε όλους!

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΤΟ ΚΕΡΔΙΖΕ

Ο μόνος τρόπος που μπορούσε να κερδίσει ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν αυτός. Το εκπληκτικό τρίποντο του Τολιόπουλου με τη λήξη δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στους 3 διαιτητές που τώρα θα πρέπει να απολογηθούν στα «αφεντικά» τους. 3΄΄ να υπήρχαν θα τον έβρισκαν τον τρόπο για να δώσουν τη νίκη στον Προμηθέα. Χίλια μπράβο σε όλη την ομάδα που βγήκε αλώβητη από το σημερινό σφαγείο, κόντρα σε μια από τις πιο αηδιαστικές διαιτησίες που έχουμε βιώσει. Άιντε ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μας έφτιαξες πάλι!

ΥΓ. Έλειψε η εμπειρία της Τσαρούχας σήμερα...

ΥΓ2. Και όμως απέναντι στον Προμηθέα υπήρχαν στιγμές που το «πάρε την ομάδα και φύγε» έμοιαζε λογικό.

ΥΓ3. Α ρε κατακαημένο μπασκετάκι που σε κατάντησαν οι περαστικοί και συμφεροντολόγοι τυχοδιώκτες… ρε τον Προμηθέα των συγγενών των παικτών και των υπαλλήλων του Λιόλιου σπρώχνετε ποδοπατώντας τον ΑΡΗ; Λίγο τσίπα ρε λιγόψυχοι.

ΥΓ4. Μήπως θα πρέπει επιτέλους η ΚΑΕ να φωνάξει για την διαιτησία;

ΥΓ5. Και εκεί στον Προμηθέα όπως φάνηκε στο φινάλε έχουν «οικογενειαρχίδες». Άραγε ο νέος(και παράλογος) αθλητικός νόμος ισχύει και για αυτούς ή ισχύει μόνο για τα αυθεντικά οπαδάκια της κερκίδας;

ΥΓ6. Όλα τα λεφτά η φάτσα του Παπαθεοδώρου στις σύντομες δηλώσεις της ΕΡΤ και η ατάκα «Καλό Καλοκαίρι» από την ρεπόρτερ!

ΥΓ7. Θεία Δίκη σήμερα, Θεία Δίκη και το Σάββατο στον Βόλο!

Ανισόρροπος  και ψυχοβγάλτης…  παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Προμηθέα Πατρών, καταφέρνοντας σε ένα παιχνίδι που χάρη στην απόδοση του να στοχεύει στην τριαντάρα εκδίκηση προς τους Πατρινούς, να το οδηγήσει στην παράταση και να το κερδίσει όμως στο φινάλε. Περισσότερο τρολάρισμα παρά κοουτσάρισμα είδαμε σήμερα από τον Καστριτή που χαμένος στις εμμονές μας πρόσφερε αυτό το απίστευτο θέαμα που ευτυχώς κατέληξε σε νίκη… Όπως και να έχει η σειρά οδηγείται σε τρίτο παιχνίδι με τον ΑΡΗ να δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο.

ΜΕ ΜΠΟΧΩΡΙΔΗ ΚΑΙ ΧΑΡΕΛ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Αποφασισμένος να κόψει το σερί του Προμηθέα μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι παρά το καλό ξεκίνημα των Πατρινών στα πρώτα λεπτά. Με τον Μποχωρίδη ύστερα από πάρα πολύ καιρό να επιστρέφει στις καλές εμφανίσεις όπως και ο Χάρελ ο ΑΡΗΣ κατάφερε να τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο με 21-16. Σε ένα δεκάλεπτο όπου παρόλο που μόλις 4 παίκτες είχαν καταφέρει να σκοράρουν και υπήρχαν κάποια αμυντικά προβλήματα δείχναμε ικανοί να φθάσουμε στη νίκη.

ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Όσο κυλούσε ο χρόνος ολοένα και περισσότεροι παίκτες άρχισαν να εμφανίζονται στο παρκέ και να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μετατραπεί σε παράσταση για έναν ρόλο. Σόουζα,  Γκάλινατ και ο αφηνιασμένος Χάρελ ήταν οι βασικοί λόγοι που φθάσαμε στο εντυπωσιακό +25 περίπου 11’  πριν τη λήξη του αγώνα με τον κόσμο να απολαμβάνει την αντίδραση της ομάδας μετά τα συνεχόμενα στραπάτσα κόντρα στους Πατρινούς.

ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ

Ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που παρακολουθήσαμε στο 4^ο δεκάλεπτο. Παίκτες να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο, ένας προπονητής να διεξάγει κάποιου είδους «μπασκετικό πείραμα» και 3 διαιτητές που σφύριζαν ότι τους κατέβαινε… προφανώς ενθουσιασμένοι από την αντίδραση των Πατρινών που αντί να εγκαταλείψουν το παιχνίδι έκαναν τα πάντα για να το ανατρέψουν. Οι 25 πόντοι έγιναν μια μακρινή ανάμνηση και ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί ευτυχώς ο κόουτς θυμήθηκε τους παίκτες που είχε ξεχάσει και η νίκη μετά κόπως και βασάνων βάφτηκε στα κιτρινόμαυρα.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ FEELING ΛΕΕΙ ΗΤΤΑ

Η νίκη είναι αυτό που μετράει και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ την πήρε όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ναι αν απλά άκουσες το αποτέλεσμα, σίγουρα όχι αν παρακολούθησες το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που κατήργησε κάθε μπασκετική λογική και επιβεβαίωσε την ανεξήγητη εικόνα αποσύνθεσης που διέπει την ομάδα μας. Και δυστυχώς αυτή η αποσύνθεση έχει την υπογραφή ενός προπονητή που πιστέψαμε όχι γιατί ήταν απλά «καλός άνθρωπος» αλλά γιατί με την δουλειά του έπεισε και τον τελευταίο φίλο της ομάδας. Δυστυχώς εδώ και καιρό ο κόουτς το έχει χάσει… Μποχωρίδης, Σόουζα, και Γκάλινατ ξεχάστηκαν στον πάγκο για να παίξει 30’ ο αόρατος Μπλούμπεργκς, 22’ ο σε άλλο γήπεδο Σανόγκο και 24’ ο βραχυκυκλωμένος Στάρκ! Όταν ο παίκτης δεν είναι σε καλή μέρα ή απλά δεν του βγαίνει το παιχνίδι δεν φταίει αυτός που παραμένει μέσα και κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Όπως και το ανάποδο. Αν βλέπεις ότι ο Μποχωρίδης έχει πάρει φόρα και ο Σόουζα υπερέχει κάτω από το καλάθι και εσύ τους αφήνεις στον πάγκο δεν σου φταίει κανείς άλλος. Τραγικό κοουτσάρισμα για ακόμη ένα παιχνίδι από έναν προπονητή που πιστέψαμε ότι μπορούσε να κάνει τη διαφορά.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Στα ίσια έφερε τη σειρά με τον Προμηθέα Πατρών ο ΑΡΗΣ μας, κερδίζοντας στην παράταση με 89-85 και στέλνοντας τις 2 ομάδες σε έναν «τελικό» στην Πάτρα. Προτού όμως φθάσει στη νίκη κατάφερε όσους άφησαν στην άκρη την «αμηχανία» του ποδοσφαιρικού ντέρμπι και βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ να τους προσφέρει και αυτός ένα δυνατό ψυχολογικό τεστ αντοχών... Πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την απίστευτη προσπάθεια αυτοχειρίας που παρακολουθήσαμε σήμερα και την απώλεια του +25 μέσα σε περίπου 10’; Το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι πάντα αυτό που μετράει και σήμερα η ομάδα τα κατάφερε! Ας ελπίσουμε να κάνει το ίδιο και στην Πάτρα ανεξαρτήτως απόδοσης.   

ΥΓ. Μια ντουζίνα υστερόγραφα θα πρέπει να γραφούν σήμερα για τον Μποχωρίδη που έπαιξε μόλις 15΄, τον Σόουζα που ξαφνικά είναι χρήσιμος παίκτης, τον Στάρκ  και άλλα πολλά. Η ουσία όμως είναι ότι όταν θέτεις ως στόχο τα ελάχιστα αυτονόητα και δηλώνεις πετυχημένος 3 μήνες πριν τελειώσει η χρόνια τότε κινδυνεύεις να καταντήσεις πεδίο για μπασκετικά πειράματα σαν και αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα.

Παρόλο που ύστερα από καιρό παρουσιάστηκε έστω σε κάποια σημεία του αγώνα ανταγωνιστικός, ο ΑΡΗΣ μας δεν  κατάφερε να κάνει το μπρέικ στην Πάτρα και στρέφει πλέον το βλέμμα του στον «τελικό» της Δευτέρας. Οι παίκτες του Γ.Καστρίτη μπήκαν πολύ νευρικοί στο παιχνίδι, κατάφεραν με κόπο και βάσανο να ισορροπήσουν την αναμέτρηση αλλά τελικά βυθίστηκαν στις παθογένειες τους.  

ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ

Σε ευχολόγια είχαμε αρκεστεί τον τελευταίο καιρό μπας και δούμε την ομάδα μας να αλλάζει αγωνιστικό πρόσωπο αλλά όπως φάνηκε από το ξεκίνημα δεν έπιασαν τόπο. Απόλυτο μπάχαλο στην άμυνα, νωθρότητα σε κάθε κίνηση και απελπισία στην επίθεση. Η ομάδα ψαχνόταν σε όλες τις γραμμές του γηπέδου και ο Προμηθέας άρπαξε την ευκαιρία να χτίσει διψήφια διαφορά από νωρίς, αναγκάζοντας μας να κυνηγάμε διαρκώς το σκορ.

ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Σε αντίθεση με ότι μας είχε συνηθίσει η ομάδα τους τελευταίους μήνες μετά το κακό ξεκίνημα έβγαλε αντίδραση. Σοβαρευτήκαμε στην άμυνα ενώ στην επίθεση κυρίως χάρη στον ορεξάτο Γκάλινατ βρίσκαμε τον στόχο. Τον στόχο… μιας και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ είχε επιδοθεί σε ένα ρεσιτάλ μακρινών σουτ με αποτέλεσμα λίγο πριν το ημίχρονο να ισοφαρίσουμε 35-35. 

ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Λίγο η ανάπαυλα του ημιχρόνου, λίγο τα πονηρά σφυρίγματα των διαιτητών και το καλό μομέντουμ του 2^ου δεκαλέπτου χάθηκε.  Μαζί και τα τρίποντα που ήταν ο βασικός λόγος της αντεπίθεσης. Ο Προμηθέας από εκεί που αστοχούσε βρήκε κάμποσα μαζεμένα τρίποντα και ο ΑΡΗΣ επανήλθε στις αρχικές προβληματικές του ρυθμίσεις. Κακός στην άμυνα, άτολμος, επιπόλαιος και άστοχος στην επίθεση.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ

Μποχωρίδης τραγικός, Τολιόπουλος διστακτικός, Χάρελ αλλού, Σταρκ στα χαμένα, Μπλούμπεργκς αόρατος, Γκάλινατ, Σόουζα και Σανόγκο με σκαμπανεβάσματα και ένα σύνολο με την «χημεία» και την «ομοιογένεια» να απουσιάζουν επιδεικτικά.  Σήμερα που οι δικαιολογίες περί αδιάφορων παιχνιδιών στερέψαν ο ΑΡΗΣ έβγαλε σχεδόν το ίδιο προβληματικό πρόσωπο που βλέπουμε εδώ και καιρό. Δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Ωστόσο η επιστροφή από το -13 αλλά και η αγωνιστική μας συμπεριφορά στο 2^ο δεκάλεπτο θύμισε κάτι από την αγωνιστική ταυτότητα του ΑΡΗ προτού καταρρεύσει.  Ο ΑΡΗΣ δεν τα έχει παρατήσει εντελώς και αυτό είναι σίγουρα θετικό μιας και τα μηνύματα που μας έστελνε αυτό έδειχνε. Ίσως λοιπόν με την πλάτη στον τοίχο να δούμε και μια ολοκληρωμένη αντίδραση τόσο από τους παίκτες όσο και από τον κόουτς που παραμένει στα χαμένα αναζητώντας νέες δικαιολογίες.  

ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΠΙΘΑ

Μόνο έκπληξη δεν προκαλεί το τελικό σκορ και η μέτρια εικόνα μας για ακόμη ένα παιχνίδι τους τελευταίους μήνες. Με τον «τελικό» της Δευτέρας όμως να ακολουθεί, προτιμότερο είναι να κρατήσουμε την σπίθα που έδειξαν οι παίκτες μας σε κάποια διαστήματα του αγώνα… με την ελπίδα να γίνει φωτιά. Καιρό είχαμε να δούμε την ομάδα να αντιδράει. Την Δευτέρα όμως στο ραντεβού μας στο Παλέ, περιμένουμε πολλά παραπάνω από κάποια ψήγματα αντίδρασης.

ΥΓ. Τα αδιάφορα παιχνίδια δεν τα θέλουμε. Αλλά και τα παιχνίδια με βαθμολογικό ενδιαφέρον μας αγχώνουν. Για να δούμε λοιπόν τι ισχύει και για αυτά χωρίς αύριο «με την πλάτη στον τοίχο».

ΥΓ2. Πονηροί διαιτητές… σφυρίγματα ανάλογα με την διακύμανση του σκορ.

Κάτι από κακόγουστο επαναλαμβανόμενο ανέκδοτο έμοιαζε το σημερινό παιχνίδι για τον ΑΡΗ μας που παραδόθηκε άνευ αντίστασης στις διαθέσεις των παικτών του Προμηθέα αλλά και των προκλητικών 3 διαιτητών. Σίγουρα όμως δεν είναι αυτό το παιχνίδι στο οποίο θα πρέπει να μας απασχολεί η διαιτησία μιας και η τραγική εικόνα μας και το απόλυτο μπάχαλο που επικρατούσε στις επιθέσεις μας τα επισκίασε όλα!

Ο ΕΝΑΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ

Σε έναν ανταγωνισμό κακοποίησης του μπάσκετ ΑΡΗΣ και Προμηθέας ξεκίνησαν το παιχνίδι χέρι χέρι με το προβάδισμα να εναλλάσσεται ανάμεσα στις 2 ομάδες. Η αδυναμία μας στην επίθεση ήταν φανερή και το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο. Στην άμυνα όμως υπήρχε διάθεση με αποτέλεσμα και οι αντίπαλοι να δυσκολεύονται να πετύχουν καλάθια. Βέβαια είχαν τους προκλητικούς διαιτητές στο πλευρό τους που με ανύπαρκτα φάουλ φόρτωναν τους παίκτες μας από νωρίς και δώριζαν βολές στον Προμηθέα.

ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ ΛΕΥΚΗ ΠΕΤΣΕΤΑ

Παρά τα όποια προβλήματα ο ΑΡΗΣ ήταν κοντά στο σκορ και όλοι πιστεύαμε ότι στο Β ημίχρονο θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε την εικόνα μας. Και όμως τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Λάθη επί λαθών και μια ευθυνοφοβία στην επίθεση που έσπαγε νεύρα. Ο Προμηθέας ξεκίνησε να ευστοχεί και ο ΑΡΗΣ πέταξε λευκή πετσέτα… τουλάχιστον αυτό δείχνει η διαφορά των 34 πόντων.

ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ

Να ήταν η πρώτη φορά θα το καταλαβαίναμε. Όταν όμως το βλέπεις ολοένα και πιο συχνά τότε γίνεται ξεκάθαρο ότι κάτι δεν πάει καλά. Οπωσδήποτε η επιστροφή του Γκάλινατ να πάρει λίγο βάρος από τον Τολιόπουλο και τα πράγματα να γίνουν καλύτερα. Είναι δυνατόν όμως να παρουσιάζεται ο ΑΡΗΣ τόσο κακός επειδή του λείπει ένας παίκτης; Δυστυχώς παιχνίδια σαν και αυτό φανερώνει τις αδυναμίες που υπάρχουν στην ομάδα από την αρχή της χρονιάς και δεν διορθώθηκαν ποτέ. Χωρίς ψηλούς(όπως κρίνει ο κόουτς βάσει του ροτέισον), χωρίς επιθετικό πλάνο και με ένα μάτσο άτολμους παίκτες που θέλουν απλά να διώξουν την μπάλα από πάνω τους. Αν δεν πάρει την προσπάθεια ο Τολιόπουλος ή ο Χάρελ, θα αναγκαστεί να το κάνει ο Μποχωρίδης και ο Κατσίβελης μιας και όλοι οι υπόλοιποι κρύβονται… Και αυτή η έλλειψη αυτοπεποίθησης είναι που πληρώνει ο ΑΡΗΣ. Μια έλλειψη αυτοπεποίθησης που αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο πρόσωπο του Στάρκ που έκανε ότι μπορούσε για να καταστρέψει το παιχνίδι μας. Το πρόβλημα όμως είναι συνολικό και όχι ενός ή 2 παικτών.

ΑΠΛΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΣ

Ο χειρότερος φετινός ΑΡΗΣ έκανε την εμφάνιση του στην Πάτρα γνωρίζοντας ντροπιαστική ήττα από τον Προμηθέα. Έβαλαν το χεράκι τους οι διαιτητές αλλά με την εικόνα που παρουσιάσαμε στο Β ημίχρονο ίσως το μόνο που δικαιούμασταν να ήταν μια πιο τιμητική ήττα. Μπορεί σήμερα η ομάδα να έπιασε τον πάτο της απόδοσης της αλλά εδώ και αρκετά παιχνίδια η ομάδα αδικεί την φετινή προσπάθεια με την εικόνα που παρουσιάζει. Ναι μεν ο Γκάλινατ είναι σοβαρή απουσία αλλά αυτή η εικόνα Γιάννη Καστρίτη και παίκτες του ΑΡΗ δεν δικαιολογείται.

ΥΓ. Υπονοούμενα και γρίφοι στη συνέντευξη τύπου.

Μακριά από το καλό πρόσωπο των τελευταίων παιχνιδιών έμεινε ο ΑΡΗΣ μας στην Πάτρα, γνωρίζοντας την ήττα από τον Προμηθέα με 70-57. Επηρεασμένος από την διακοπή, είχε αργή σκέψη και κακές αντιδράσεις σε πολλά σημεία του αγώνα αφήνοντας τους αντιπάλους μας να κάνουν το παιχνίδι τους. Ανεπηρέαστοι οι 3 διαιτητές συνέχισαν εκ του ασφαλούς να οδηγούν τον Προμηθέα προς τους όποιος στόχους έχει θέσει…

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΡΥΘΜΟ

Λάθη, αστοχία και κακή άμυνα παρουσίασε ο ΑΡΗΣ στα πρώτα λεπτά του αγώνα παραχωρώντας στον Προμηθέα πέρα από το προβάδισμα στο σκορ και ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα. Ο ΑΡΗΣ από νωρίς ξεκίνησε να κυνηγάει το σκορ και να παλεύει απλά για να μην ξεφύγει η διαφορά και αυτό ήταν κάτι που έκανε τα πράγματα ολοένα και δυσκολότερα. Οι αντίπαλοι μας διάβαζαν καλύτερα το παιχνίδι και όποτε πηγαίναμε να ανακάμψουμε έβρισκαν τους τρόπους να μας κόψουν τον ρυθμό.

ΑΡΓΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

Είχε τα ξεσπάσματα του ο ΑΡΗΣ και τουλάχιστον σε 2 σημεία της αναμέτρησης στο Β ημίχρονο φάνηκε να έχουμε συνέλθει και να φαντάζουμε ικανοί να ανατρέψουμε την διαφορά και να επικρατήσουμε. Σε εκείνα όμως τα καλά μας σημεία φάνηκε πόσο πνευματικά ανέτοιμοι ήμασταν σήμερα. Χαμένα σουτ κάτω από το καλάθι, φθηνά λάθη και ένα τσουβάλι δεύτερες ευκαιρίες στους παίκτες του Προμηθέα που ήταν έκαναν πόντους. Και εκεί κρίθηκε η νίκη μιας και οι αντίπαλοι μας εκτός από τις βολές-δώρα των 3 διαιτητών κατάφερναν να βρίσκουν καλάθια εκεί που η μπάλα έμοιαζε δική μας.

ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΑΚΑΘΕΚΤΟΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ

Τι και αν οι φωνές για την αβάντα της ομάδας του Λιούλιου από την διαιτησία τα τελευταία χρόνια ολοένα και πληθαίνουν; Οι 3 διαιτητές το βιολί τους. Υπερευαισθησία στις άμυνες των παικτών μας και 26 βολές ο Προμηθέας, «παίζεται» από την άλλη στις σκληρές άμυνες πάνω στον Τολιόπουλο και στα «κοψίματα» των ψηλών μας κάτω από το καλάθι.  Αποκορύφωμα της διαιτητικής αβάντας ήταν η ταφόπλακα που έβαλαν στην αντεπίθεση μας όταν με την διαφορά στους 5 πόντους δεν σφυρίζεται καθαρό επιθετικό φάουλ πάνω στον Τολιόπουλο, τρώμε τρίποντο, απαντάει ο Τολιόπουλος και στο ξέσπασμα του δέχεται τεχνική ποινή. Και όλα αυτά 3’ 50’’ πριν το φινάλε με τον ΑΡΗ σε εκείνο το σημείο να δείχνει αποφασισμένος για να γυρίσει το παιχνίδι. Αυτό μάλλον έβλεπαν και οι 3 διαιτητές και αποφάσισαν να «κλειδώσουν» τη νίκη.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ

Προσπάθησε η ομάδα όπως κάνει σε όλα τα παιχνίδια και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ωστόσο ήταν φανερό ότι πνευματικά δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε. Χάναμε εύκολα καλάθια, αποφασίζαμε λάθος στους αιφνιδιασμούς και το σημαντικότερο σχεδόν σε όλες τις διεκδικήσιμες  μπάλες είτε ήμασταν σε λάθος θέση είτε αποφασίζαμε να πάμε στην μπάλα την λάθος στιγμή. Όλα αυτά έδωσαν την ευκαιρία στον Προμηθέα να πετύχει μπόλικους ανέλπιστους πόντους. Σίγουρα ως ένα βαθμό φταίει η διακοπή και η κούραση του Τολιόπουλου αλλά πέρα από αυτό το πρόβλημα στο σκοράρισμα είναι μεγάλο. Δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος πέρα από τον Τολιόπουλο μπορεί να σκοράρει. Έχει να κάνει με ποιος άλλος εκτός του Τολιόπουλου είναι έτοιμος και αποφασισμένος να πάρει πρωτοβουλίες για να σκοράρει. Σχεδόν όλοι μοιάζουν διστακτικοί και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το δουλέψει ο Καστρίτης με τους παίκτες του. Είτε ο Ρίντ μπορεί να βοηθήσει άμεσα είτε όχι, θα πρέπει να βγουν και άλλοι παίκτες μπροστά.

ΜΕΤΡΙΟΣ Ο ΑΡΗΣ, ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Δεν ήταν αυτός που έπρεπε ο ΑΡΗΣ στην Πάτρα και αναπόφευκτα γνώρισε την ήττα από τον Προμηθέα που είχε τις απαντήσεις σε κάθε προσπάθεια ανατροπής του σκορ. Και όταν οι αντίπαλοι μας δεν είχαν τις απαντήσεις, τις είχαν οι 3 διαιτητές που για ακόμη μια αναμέτρηση επιβεβαίωσαν την «ειδική μεταχείριση» που χαίρει η ομάδα του κ.Λιόλιου. Η τεχνική ποινή πάνω στον Τολιόπουλο που ακολούθησε τον μη καταλογισμό του καθαρού επιθετικού φάουλ λίγα λεπτά πριν την λήξη ήταν η φάση που έκρινε την αναμέτρηση και μπλόκαρε την προσπάθεια μας. Τα αφήνουμε πίσω μας και κοιτάμε το επόμενο και καθοριστικό παιχνίδι με την Προμετέι. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ για την πρόκριση!

ΥΓ. Καινούργιο φρούτο και αυτός ο Χατζημπαλίδης... έχουν  καλό "φυτώριο" εκεί στην ΚΕΔ

Στο ίδιο έργο θεατές για ακόμη ένα παιχνίδι, με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ένα κάκιστο αγωνιστικό πρόσωπο, να τα δίνει όλα για την ολική ανατροπή από το -20 και τελικά να αρκείται στην προσπάθεια της αντεπίθεσης… Ίδια εικόνα και με τους διαιτητές όπου με τις 40 βολές που πρόσφεραν απλόχερα στους αντιπάλους μας να έχουν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη και την έκβαση της αναμέτρησης. Καμία διάθεση βελτίωσης από τον ΑΡΗ…  με τις 5 ήττες σερί να μην ακουμπάνε κανένα εκ των «πρωταγωνιστούν» και απλά να απογοητεύουν τον κόσμο.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ… ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Όταν παρακολουθείς μια ομάδα συστηματικά δεν χρειάζονται και πολλά λεπτά για να καταλάβεις αν έχει προετοιμαστεί σωστά, αν έχει διορθώσει κάποιες από τις αδυναμίες της και αν έχει κατέβει στο παιχνίδι με καθαρή σκέψη για να εφαρμόσει όλα αυτά που θέλει μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Από την απουσία παίκτη με ξεκάθαρο ρόλο την οργάνωση του παιχνιδιού, τα συστήματα που θα δίνουν καλύτερες συνθήκες για σουτ σε αυτούς που έχουν μια ευχέρεια στο σκοράρισμα, μέχρι και το παιχνίδι με τους ψηλούς που μοιάζει καθαρά συμπτωματικό όποτε συμβαίνει. Και όταν στην άμυνα ένας απλά σοβαρός αντίπαλος που κάνει τα βασικά σε προβληματίζει τότε λογικό είναι να εναποθέτεις όλες τις ελπίδες σου στην αυτοθυσία σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και στο προσωπικό επιθετικό ταλέντο όποιου παίκτη το λέει η ψυχούλα του… Γιατί σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και το να σηκωθείς για ένα ελεύθερο σουτ με όλες τις συνθήκες υπέρ σου είναι ζήτημα. Το 22-19 διαμορφώθηκε κυρίως λόγω των πόντων που πέτυχε ο Μπάξτον και έκρυψε προς στιγμή την κακή αμυντική μας λειτουργία.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Το ότι δεν πατούσες καλά σήμερα φάνηκε με το που ξεκίνησε το πιο έντονο ροτέισον από τον Καστρίτη.  Το παιχνίδι με τους ψηλούς ξεχάστηκε, οι κακές επιθετικές επιλογές έδιναν τη σειρά τους η μία στην άλλη και στην άμυνα καμία απολύτως αντίδραση.  Ο Προμηθέας έπαιζε το ίδιο παιχνίδι όλη την ώρα και η άμυνα μας δεν έλεγε να προσαρμοστεί με τίποτα σε αυτό. Κόνιαρης, Κάουαν και Χέιλ μονοπωλούσαν τον χρόνο της επίθεσης, έκαναν την κίνηση προς τα μέσα και έβρισκαν με ευκολία τον δρόμο προς το καλάθι. Και όποτε δεν τον έβρισκαν ήταν εκεί οι 3 διαιτητές να χρεώσουν και την ανάσα μας φάουλ στέλνοντας τους στις βολές. Χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο ο Προμηθέας, κυκλοφορόντας με υπομονή την μπάλα διαβάζοντας την κακή άμυνα μας και αξιοποιώντας  τα δώρα των διαιτητών κατάφερε να χτίσει διαφορά 20 πόντων  χωρίς καν να ιδρώσει.

Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ

Και όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι τόσο κακός όπου επέτρεψες στον Προμηθέα να σε κερδίζει με 20 πόντους διαφορά μπροστά στον κόσμο σου, το μόνο που σε μένει είναι να σκυλιάσεις για να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Αυτό έκανε ο ΑΡΗΣ ανεβάζοντας την ένταση στην άμυνα αλλά και πετυχαίνοντας και κάποια σουτ. 20 πόντοι μέσα σε 9’ δύσκολα καλύπτονται και η ομάδα μας μοιραία γνώρισε την ήττα παρόλο που κατάφερε να μειώσει στους 4 πόντους. 

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ

Την μια τα μπάτζετ, την άλλη οι τραυματισμοί και τα ταξίδια στην Ευρώπη, κάπου ξεπετάγεται και η διαιτησία και ο ΑΡΗΣ συνεχίζει να πορεύεται αρνούμενος να κοιταχτεί στον καθρέπτη.  Αρνείται να αναγνωρίσει τα προβλήματα του ώστε να μπει στην διαδικασία να τα διορθώσει. Και για αυτή την κατάσταση μοναδικός υπεύθυνος είναι ο Καστρίτης. Περισσότερο δείχνει να προσπαθεί να πείσει για τις επιλογές του παρά να κάνει αυτά που πρέπει για να κερδίσει η ομάδα. Δεν είναι έγκλημα να έχεις κάνει λάθος επιλογές παικτών. Ούτε τόσο κακό το να μην έχει η διοίκηση τη δυνατότητα να αντικαταστήσει κάποιον από αυτούς. Κακό είναι όμως με το ζόρι να προσπαθείς να βαφτίσεις τον Κάρ play maker, να επιλέγεις διαρκώς σχήματα χωρίς ψηλούς γιατί δεν εξυπηρετούν το πλάνο σου, να ξεχνάς παίκτες ολόκληρες αγωνιστικές στον πάγκο και ξαφνικά να τους βάζεις στο ροτέισον και μετά πάλι να τους ξεχνάς στον πάγκο. Όπως κακό είναι να μην έχεις ένα επιθετικό πλάνο για τους ψηλούς αλλά και για να στηρίξεις τους πιο χαρισματικούς σκόρερ σου. Ναι ο ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών έχει την υπογραφή του Καστρίτη, δείχνει μια αξιοθαύμαστη μαχητικότητα αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει οι απαιτήσεις να ανέβουν ώστε η «καλή προσπάθεια» να μην απαιτεί άλλοθι για κανέναν.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Με μια κάκιστη εμφάνιση στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά και μια αξιοθαύμαστη αντεπίθεση στα τελευταία λεπτά ο ΑΡΗΣ κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να γνωρίσει μια αξιοπρεπής ήττα. Κόντρα σε έναν  Προμηθέα Πατρών που δεν έκανε τίποτα το εξεζητημένο πέρα από το να είναι πιο σοβαρός και στις 2 πλευρές του γηπέδου αλλά και να σουτάρει βολές… Ωστόσο μετά από 5 συνεχόμενες ήττες η συζήτηση για την διαιτησία δεν θα πρέπει να αποπροσανατολίσει κανέναν, μπας και επιτέλους κάποια στιγμή πρώτα ο κόουτς και ύστερα όλοι όσοι κινούνται γύρω του αναγνωρίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Όσο το αρνούμαστε η εικόνα θα παραμένει ακριβώς η ίδια.

ΥΓ. Η προσαρμοστικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική στο μπάσκετ. Και αν δεν μπορούν οι παίκτες να προσαρμοστούν στα θέλω του προπονητή, ίσως θα πρέπει ο κόουτς να αναπροσαρμόσει τα δικά του πλάνα σύμφωνα με το υλικό που έχει στη διάθεση σου του για το καλό της ομάδας. Και ας είναι κόντρα σε αυτά που είχε εξαρχής στο μυαλό του.

ΥΓ2. 21 βολές εκτέλεσε ο Κάουαν… το ζήσαμε και αυτό!

Όπως ακριβώς με τον Ιωνικό έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας παίρνοντας ενέργεια από τον κόσμο του έδειξε το καλό του πρόσωπο και κέρδισε εύκολα τον Προμηθέα! Αποθεώθηκε ο Νίκος Γκάλης και η παρέα του στο τελετουργικό της απονομής του 22^ου τίτλου της ομάδας. Μια αδικία 37 ετών που δείχνει πολλά για εκείνη την εποχή που ο ΑΡΗΣ μεγαλουργούσε μιας και ακόμη και τότε που είχε όλη την Ελλάδα στο πλευρό του υπήρχαν οι κομπλεξικοί που ότι μπορούσαν να του κλέψουν το κλέβανε.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ

Την διαφορετική νοοτροπία που δείχνει σχεδόν όλη την χρονιά στα εντός και στα εκτός έδρας επιβεβαίωσε ο ΑΡΗΣ μας και σήμερα απέναντι στον Προμηθέα. Από την αρχή μπήκε ορεξάτος, με δύναμη και αποφασιστικότητα ώστε να φθάσει στη νίκη. Με ηγέτη τον Τολιόπουλο και τους υπόλοιπους να προσφέρουν όλοι σημαντικές βοήθειες σε άμυνα και επίθεση δεν άφησε κανένα περιθώριο στον αντίπαλο του. Μοναδικό εμπόδιο ήταν η χαλάρωση όταν η διαφορά ξεπερνούσε το +15 αλλά και αυτό καταφέραμε στην πορεία του παιχνιδιού να διαχειριστούμε και να μην αγχωθούμε για τη νίκη.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΜΙΑ ΑΔΙΚΙΑ 37 ΕΤΩΝ

Συγκινητικές στιγμές εξελίχθηκαν στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, με τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη να σηκώνει τον 22^ο τίτλο της ομάδας ψηλά και το λάβαρο του Super Cup του 1986 να παίρνει τη θέση του στην οροφή του Παλέ! Ζεστό το χειροκρότημα του κόσμου και ένα τεράστιο ευχαριστώ σε αυτή την ομάδα για τις στιγμές που μας χάρισε. Στιγμές που όσο και αν προσπάθησαν οι επόμενοι κανείς δεν κατάφερε ούτε την μυρωδιά της εποχής να πλησιάσει. Πέρα από την αποκατάσταση της αδικίας που είχε γίνει τότε και ο τίτλος δεν είχε αναγνωριστεί όπως θα έπρεπε υπάρχει και ένα ηχηρό χαστούκι σε όλους αυτούς τους «πονεμένους» της εποχής εκείνης που προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία. Μιλάνε για τον ΑΡΗ της Ελλάδος λες και ο ΑΡΗΣ ήταν κάποιο «κατεστήμενο» εκείνης της εποχής ανάλογο των «μεγάλων» της σημερινής. Άντε φανταστείτε τώρα να πάρει ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός έναν τίτλο μέσα στο γήπεδο και την ΕΟΚ ή οποιαδήποτε άλλη αθλητική αρχή να ανακαλύπτει κάποιον λόγο για να μην τον αναγνωρίσει. Γελάνε και οι πέτρες… Ο ΑΡΗΣ τότε, όπως πάντα ότι κέρδισε και ότι κερδίζει το κάνει με την αξία του κόντρα σε όλα και όλους!

ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΡΑ ΤΟΥ 1986

Όσο και αν απέχει η σημερινή ομάδα από εκείνες τις σπουδαίες στιγμές, οι χρυσές σελίδες που έχει γράψει ο Αυτοκράτορας παραμένουν ανεξίτηλες στις μνήμες και στις καρδιές μας και μοιάζουν ικανές να εμπνεύσουν τον σύλλογο ακόμη και σήμερα. Παρασυρόμενοι από το κλίμα ενθουσιασμού που υπήρχε στο κατάμεστο Παλέ οι παίκτες του Γ.Καστρίτη κέρδισαν με ευκολία τον Προμηθέα βάζοντας και αυτοί το λιθαράκι τους στην γιορτή που είχε στηθεί. Συγκίνηση και δέος για τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη και την παρέα του που σήκωσαν το super cup του 1986 με καθυστέρηση 37 ετών.  Ευλογημένοι όσοι τα ζήσαμε!

Μια ανάσα από τη νίκη έφθασε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Πάτρα αλλά τελικά δεν τα κατάφερε και γνώρισε την ήττα χάρη σε ένα τρίποντο 2΄΄ πριν το φινάλε. Προβληματική η εικόνα της ομάδας που ιδίως στην επίθεση δεν ήξερε τι έκανε όπως και στα αμυντικά ριμπάουντ όπου έχαναν το ένα μετά το άλλο. Ωστόσο η μέτρια παρουσία του ΑΡΗ μας δεν ήταν η αιτία της ήττας μιας και οι 3 διαιτητές της αναμέτρησης που φρόντισαν να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον.  Ίσως να καταγράφηκε και ένα μπασκετικό ρεκόρ σήμερα στην Πάτρα με τους πόντους από βολές του Προμηθέα να πλησιάζουν το 50% των πόντων που πέτυχε!

ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΟΝ ΧΑΓΚΙΝΣ

Από το ξεκίνημα της σεζόν έχουμε τονίσει αρκετές φορές ότι ο Χάγκινς είναι ο πιο κομβικός παίκτης του φετινού ΑΡΗ. Όταν έχει την μπάλα ο Χάγκινς στα χέρια του τότε τα πάντα ρολάρουν πιο σωστά. Από το κατέβασμα της μπάλας μέχρι και την τελική προσπάθεια που θα πάρει και τις ασίστ που μοιράζει. Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ μπήκε καλά στο παιχνίδι και έδειξε στον Προμηθέα ότι είχε στο μυαλό του μόνο την νίκη.

ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΚΑΜΙΚΑΖΙ ΣΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΡΩΔΙΑ

Όποια και αν ήταν η εικόνα του ΑΡΗ ελάχιστη σημασία είχε μιας και οι 3 διαιτητές είχαν σήμερα ξεκάθαρη αποστολή. Να κερδίσει πάση θυσία ο Προμηθέας. Κάθε ανάσα των παικτών μας και από ένα φάουλ… ενώ ας μην ξεχνάμε τα εκτός φάσης φάουλ, την υπερβολική ανοχή στο ξύλο που έτρωγαν οι παίκτες μας κάτω από το καλάθι και φυσικά τις 2 τεχνικές εφεύρεση με αποκορύφωμα την 2^ή  λίγα δευτερόλεπτα πριν την λήξη. Μια τεχνική ποινή την οποία δεν κατάλαβε κανείς γιατί δόθηκε και ουσιαστικά έδωσε με αυτόν τον τρόπο τον πρώτο λόγο στον αντίπαλο μας για να πάρει τη νίκη. Οι 18 βολές που βάρεσαν περισσότερες και τα 5 παραπάνω φάουλ που χρεωθήκαμε δεν αποτυπώνουν ούτε στο ελάχιστο τον εμετικό τρόπο με τον οποίο σφύριζαν οι 3 διαιτητές.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ

Όπως φάνηκε και σήμερα, ότι έχτισε ο Γ.Καστρίτης και οι παίκτες του στο ξεκίνημα της χρονιάς μετά τον τραυματισμό του Χάγκινς και τον ερχομό του Μήτρου-Λόνγκ έχει γκρεμιστεί οριστικά. Η ομάδα έχει χάσει κάθε ίχνος συνοχής σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού της ενώ όταν απουσιάζει ο Χάγκινς από το παρκέ κάθε επίθεση μας μοιάζει με λαχνό λαχείου. Όταν μάλιστα στα τελευταία παιχνίδια χάνεις και την μάχη των ριμπάουντ τόσο εντυπωσιακά τότε κάτι έχει στραβώσει για τα καλά. Δεν γνωρίζω τις δυνατότητες και τις σκέψεις της διοίκησης σε σχέση με το ενδεχόμενο αντικατάστασης κάποιου ή κάποιων ξένων παικτών αλλά αν υπάρχει αυτή η προοπτική τότε τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να προχωρήσει. Το παλεύει ο Καστρίτης αλλά ίσως και να μην χωράνε αυτοί οι παίκτες μαζί λόγω του προσωπικού αγωνιστικού στυλ. Μήτρου Λόνγκ και Τολιόπουλος είναι σχεδόν ίδιου στυλ παίκτες και όταν παίζουν ταυτόχρονα μπερδεύονται. Ενώ και ο Νότε που απαλλάχθηκε(ορθώς) από το κατέβασμα της μπάλας εξακολουθεί να μην ξέρει πως να διαχειριστεί τις δυνατότητες τους. Στους ψηλούς τα πράγματα είναι οριακά και απλά ανεχόμαστε μετριότατες εμφανίσεις με κάποιες εκλάμψεις. Ή το ξαναπαίρνεις από την αρχή το πλάνο Καστρίτη ή ξεκινάς τις αλλαγές προσώπων. Διαφορετικά δύσκολα αυτοί οι παίκτες να μπολιάσουν ξανά όλοι μαζί όπως στην αρχή.

ΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΣΦΑΓΗ

Δεν ήταν καλός ο ΑΡΗΣ σήμερα στην Πάτρα και αυτό είναι κάτι που δεν κουκουλώνεται. Η ομάδα του Γ.Καστρίτη εδώ και καιρό έχει χάσει τη συνοχή της και συνεχίζει να προβληματίζει…  Ψιλά γράμματα όμως όλα τα παραπάνω μιας και ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ ήταν καλύτερος του αντιπάλου του και αν δεν υπήρχε η «μαφία της διαιτησίας» θα πανηγυρίζαμε ακόμη μια νίκη. Με αυτούς τους διαιτητές όμως ο ΑΡΗΣ μόνο με θαύμα σαν και αυτό που λίγο έλειψε να γίνει θα έφευγε με τη νίκη. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η διαιτησία όσο θα σε βρίσκει αδύναμο αγωνιστικά θα σε πατάει. Ας ασχοληθούν λοιπόν οι «υπεύθυνοι» εντός και εκτός γηπέδου για το πως αυτός ο ΑΡΗΣ θα δυναμώσει ώστε να κερδίζει και τη διαιτησία. Γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς…

ΥΓ. Παιχνίδι παρωδία σε ένα πρωτάθλημα παρωδία όπου το 90% των παιχνιδιών κρίνονται από τη διαιτησία.

ΥΓ2. Στο σύγχρονο μπάσκετ και η αντικατάσταση ξένων παικτών είναι κομμάτι του παιχνιδιού.

Με άμυνα που έτρωγε σίδερα και αστείρευτη ενέργεια για 40’ ο ΑΡΗΣ κόντρα στα προγνωστικά διέλυσε τον Προμηθέα μέσα στο σπίτι του! Τι και αν αγωνίσθηκε με έναν ουσιαστικά πόιντ γκαρντ και έχασε τον Χάνλαν στο 4^ο δεκάλεπτο, οι παίκτες του Καστρίτη τα έδωσαν όλα πάνω στο παρκέ και έφθασαν σε μια πολύτιμη νίκη! Κιτρινόμαυρο πάρτι στην κερκίδα από τον κόσμο του ΑΡΗ που μοιάζει με όαση στο δύσμοιρο ελληνικό μπασκετάκι όπως το κατάντησαν.

ΜΠΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Με μόλις 10 παίκτες στη σύνθεση του, έναν πόιντ γκαρντ, έναν Λόκετ με το ένα πόδι εκτός ομάδος και το 1-4 στην πλάτη να βαραίνει ο ΑΡΗΣ μπήκε αποφασισμένος να τα δώσει όλα μέσα στο γήπεδο και όπου βγει. Αυτή η αποφασιστικότητα μετατράπηκε σε μια ατσαλένια άμυνα και ένα αστείρευτο πάθος στη διεκδίκηση κάθε μπάλας. Κάτι που από νωρίς αποσυντόνισε τον Προμηθέα που πιθανόν να  μην περίμενε να βρει αντίσταση από τον προβληματικό έως τώρα ΑΡΗ.

ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Η δυνατή αλλά και μυαλωμένη άμυνα κυρίως στο Β ημίχρονο ανάγκασε τους αντιπάλους μας σε ένα ρεσιτάλ χαμένων τριπόντων και τους έφθασε στο σημείο να μην μπορούν να βάλουν ούτε βολή. Ακόμη και όταν ο Χάνλαν αποχώρησε περίπου 8’ πριν το τέλος με τη διαφορά στο +11 η συνέπεια στην άμυνα, η μαχητικότητα στα ριμπάουντ και η συγκέντρωση στην επίθεση έδωσαν χαρακτήρα θριάμβου στη νίκη μας.

Ο ΚΕΛΙ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ  ΔΙΑΦΟΡΑ

Μπορεί να μην είναι ο ψηλός που περιμέναμε αλλά σίγουρα όπως έδειξε είναι ένας έμπειρος και καλός παίκτης που ξέρει τι να κάνει μέσα στο γήπεδο. Ο Κέλι σήμερα έδωσε αυτό που έλειπε στον ΑΡΗ όχι μόνο με τους 18 πόντους και τα 15 ριμπάουντ αλλά και με τις κινήσεις του πάνω στο παρκέ ανοίγοντας χώρους για τους συμπαίκτες του. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Χάνλαν επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις και το ότι η ομάδα έβγαλε πιο πολλούς αιφνιδιασμούς από κάθε άλλη φορά. Ο ΑΡΗΣ σήμερα είχε ακόμη έναν πόλο στην επίθεση, ένα πιο βαρύ κορμί στην άμυνα και αυτό έκανε τα πράγματα πιο εύκολα και για όλους τους υπόλοιπους και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Πέρα από τον εντυπωσιακό Κέλι και τον Χάνλαν, οι Κάουαν και Νετζήπογλου κέρδισαν πόντους αυτοπεποίθησης με την καλή τους παρουσία που θα τους δώσει ώθηση για τη συνέχεια. Κάτι παραπάνω από σωστός επαγγελματίας αποδείχθηκε ο Λόκετ που αν και είναι μια ανάσα από την αποχώρηση του έδωσε απίστευτες μάχες και βόηθησε σημαντικά ώστε να έρθει η νίκη.

ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΕΙ

Τη νίκη «εκτός» προγράμματος που έψαχνε απελπισμένα ο ΑΡΗΣ μας την βρήκε στην Πάτρα και μάλιστα με το εντυπωσιακό 62-82! Πιστή στην υπόσχεση της η ομάδα ότι θα τα δίνει όλα μέσα στο γήπεδο, σήμερα το έκανε και με το παραπάνω. Έκανε την διαφορά ο Κέλι που αν είχε έρθει νωρίτερα τώρα η κατάσταση πιθανόν να ήταν λιγότερο αγχωτική. Συγχαρητήρια σε όλους για αυτή την σπουδαία νίκη αλλά ακόμη χρειάζεται δουλειά, ενίσχυση και στήριξη από όλους μας. Ενίσχυση από την διοίκηση όπως έγινε με τον Κέλι και στήριξη από όλους μας όπως παρανοϊκά το έκαναν σήμερα τα αδέρφια μας στην Πάτρα! Τρέλανε μας ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Μεγάλο λάθος που δεν αποκτήθηκε έστω ο Σταμάτης. Ακόμη και η σκέψη ότι ο Χάνλαν μπορεί να λείψει από κάποια παιχνίδια τρομάζει. Είπαμε να είμαστε αισιόδοξοι αλλά το να πιστεύεις ότι θα την βγάλεις την χρονιά με ενάμιση πόιντ γκαρντ είναι ουτοπικό.

Την ήττα γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στην Πάτρα από τον Προμηθέα, με την διαφορά των 21 πόντων να μην αντικατοπτρίζει ούτε στο ελάχιστον την προσπάθεια μας σήμερα. Η εμετική διαιτησία ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο αλλά και η εμφάνιση της κούρασης στην 4^η περίοδο έκριναν την αναμέτρηση. Ξεχώρισε ο «παλαίμαχος» Ντραγκίσεβιτς που παρά τα χρονάκια του συνεχίζει να μας θυμίζει τι εστί μπάσκετ.

ΗΘΕΛΕ Ο ΑΡΗΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Όπως θέλει μπορεί να το δει κανείς… είτε ο Προμηθέας χτυπημένος από την πανδημία σε κακή ημέρα, είτε ο ΑΡΗΣ με την εξαιρετική του άμυνα και τις λύσεις στην επίθεση η εικόνα έδειχνε μια ομάδα αποφασισμένη να διαψεύσει τα προγνωστικά. Ντεκόζι και Ντραγκίσεβιτς έσερναν τον χορό και ο ΑΡΗΣ από νωρίς έπειθε ότι δεν είχε έρθει για αγγαρεία. Σε όλη αυτή όμως την προσπάθεια του Ά ημιχρόνου είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια αηδιαστική διαιτησία όπου κάθε επαφή  των παικτών μας χρεωνόταν με φάουλ την στιγμή που του Προμηθέα μπορούσαν να πιέσουν όσο ήθελαν ανενόχλητοι. Τα πολλά φάουλ και οι 20 βολές των πατρινών στο ημίχρονο μάλλον ήταν το παιχνιδιάρικο κλείσιμο του ματιού των 3 διαιτητών προς τον πρόεδρο του Προμηθέα που παρουσιάζεται ως η «κεφαλή της αλλαγής» στην επόμενη ημέρα του δύσμοιρου Ελληνικού μπάσκετ.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΡΘΕ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Και όταν ο φετινός ΑΡΗΣ που δεν βλέπεται απέναντι στον Προμηθέα έχει και τη διαιτησία κόντρα τότε λογικό είναι η επαφή με το σκορ να αποτελεί απλά θέμα χρόνου για να χαθεί.  Τα φάουλ με τα μάτια, τα συνεχόμενα επιθετικά, τα αυστηρά βήματα έδωσαν τη θέση τους στην χαλαρή άμυνα και τις κακές επιθετικές επιλογές με αποτέλεσμα η 4^η περίοδο να εξελιχθεί με τον πιο δυσάρεστο τρόπο.  Μια εξέλιξη που ως συνήθως δεν βρέθηκε τρόπος να εμποδιστεί είτε με τις πρωτοβουλίες κάποιου παίκτη, είτε με τις εμπνεύσεις του κόουτς Σάββα στον πάγκο.

ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Από δύσκολο ως χαμένο παιχνίδι εξαρχής ήταν το σημερινό αλλά οι διαιτητές δεν μας άφησαν να δούμε πως θα μπορούσε να εξελιχθεί υπό φυσιολογικές συνθήκες.  Όσο για την ομάδα μας, με το πρόσωπο που έδειξε σήμερα σίγουρα θα μπορούσε να είχε κερδίσει εύκολα ένα από τα 2 τελευταία παιχνίδια στο Παλέ. Μακάρι στη Ρόδο να δούμε ανάλογο και γιατί όχι καλύτερο πρόσωπο.  Άλλωστε το χρήμα άρχισε να ρέει στην ΚΑΕ…

ΥΓ. Με το καλό να αλλάξουν τα κόζια στην ΕΟΚ μιας και η αλλαγή είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Η αρχή σίγουρα θα πρέπει να γίνει από την διαιτησία, με τους Έλληνες διαιτητές σε κάθε παιχνίδι να παλεύουν να πείσουν και τον τελευταίο υποστηρικτή τους για το πόσο άσχετοι ή κομπλεξικοί είναι.