Σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ με -12, είδε στην πορεία να χάνει από τραυματισμό τον Τολιόπουλο και τον Μποχωριδή, τελικά βρήκε νέους πρωταγωνιστές στα πρόσωπα των Χότζ, Νόλεϊ, Κούπερ και Ρόμπερτς και τελικά έφθασε στη νίκη. Μια νίκη που ήρθε πολύ πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ και δικαιολογημένα πανηγυρίστηκε από τους περίπου 5500 φίλους της ομάδας που εξάντλησαν τα εισιτήρια και γέμισαν κάθε άκρη του γηπέδου.
ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΣΚΟΡ
Με τέτοια χαλαρή άμυνα και τόσο κακές επιλογές στην επίθεση ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα της αναμέτρησης έβαλε τον αντίπαλο του στη θέση του οδηγού. Η πολύ κακή μας παρουσία σε όλες τις πλευρές του γηπέδου έδωσε το δικαίωμα στους παίκτες του ποακ να βρουν ρυθμό και να φθάσουν στο +12. Η αδυναμία του Μπάνκς στα αμυντικά του καθήκοντα και στη μάχη των ριμπάουντ έμοιαζε με πληγή που αιμορραγούσε από τα αποδυτήρια. Ενώ στην επίθεση μπορεί ο Νόλεϊ και ο Τολιόπουλος να έκαναν όλη την δουλειά αλλά φαινόταν ότι κανείς από τους 2 δεν ήταν σε τόσο καλή ημέρα.
ΔΕΝ ΜΑΣΗΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΤΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΗΚΕ ΣΕ ΦΡΕΝΗΡΗ ΡΥΘΜΟ
Η αποχώρηση του Τολιόπουλου λόγω τραυματισμού με τον ΑΡΗ να παλεύει να ξαναμπεί στο παιχνίδι έφερε μια παγωμάρα. Πόσο μάλλον όταν τα πράγματα στην άμυνα και στα ριμπάουντ βελτιώθηκαν με την είσοδο των Χατζηδάκη και Ρόμπερτς αλλά στην επίθεση ζοριζόμασταν. Αυτό το σοκ του τραυματισμού του Τολιόπουλου ίσως και να ήταν το έναυσμα για τους υπόλοιπους ώστε να βγουν μπροστά, να πάρουν τις πρωτοβουλίες που απέφευγαν και να γυρίσουν το παιχνίδι. Πρώτος και καλύτερος ο Χότζ που στα προηγούμενα παιχνίδια τα είχε σπάσει. Σήμερα όχι μόνο σκόραρε με καλά ποσοστά έξω από τα 6.75 αλλά κατάφερε με τα ριμπάουντ που μάζεψε και τα κλεψίματα που έκανε να δώσει την ευκαιρία στην ομάδα μας να τρέξει, να πετύχει εύκολους πόντους και να φθάσει με εντυπωσιακό τρόπο στο +18 λίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα. Στο τέλος αυτός ο φρενήρης ρυθμός που συνέχισε να έχει η ομάδα μας έκανε ζημιά αλλά έπρεπε να αυτοκτονήσουμε για να χαθεί αυτή η νίκη.
ΒΡΗΚΕ ΛΥΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΑΛΛΑ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ
Ενστικτώδες αντίδραση μάλλον ήταν η σημερινή της ομάδας, ιδιαίτερα από το χρονικό σημείο που τραυματίστηκε ο Τολιόπουλος. Πρώτος και καλύτερος ο Μποχωρίδης (μέχρι να αποχωρήσει και αυτός τραυματίας) έβγαλε ένα πείσμα στο δεύτερο δεκάλεπτο που παρέσυρε ολόκληρη την ομάδα. Από την ένταση στην άμυνα μέχρι την οργάνωση των επιθέσεων ήταν από τους πιο κομβικούς παίκτες της αναμέτρησης παρόλο που τα στατιστικά του δείχνουν κάτι διαφορετικό. Αυτός όμως που έκανε την διαφορά ήταν ο Χότζ. Μήνες περιμέναμε μια τέτοια εμφάνιση και επιτέλους σήμερα είδαμε αυτόν τον Χότζ που μας παρουσιάστηκε ως δεινός σουτέρ και σκόρερ. Μακάρι να μην είναι μια εμφάνιση πυροτέχνημα και να υπάρχει ανάλογη συνέχεια. Ιδιαίτερα τώρα που οι Τολιόπουλος και Μποχωρίδης αναμένεται να λείψουν καιρό. Κούπερ και Νόλεϊ με την ενέργεια που έβγαλαν πάνω στο παρκέ και τους πόντους που πέτυχαν παρά την αστοχία τους ήταν και αυτοί στους διακριθέντες. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνουμε και στον Ρόμπερτς μιας και από τη στιγμή που μπήκε(με αρκετή καθυστέρηση) στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ απέκτησε οντότητα κάτω από το καλάθι. Μέχρι να μπει ο Ρόμπερτς η ρακέτα ήταν άδεια και όποιος ήθελε έμπαινε και πετύχαινε καλάθι με ευκολία. Αυτά ήταν τα θετικά στοιχεία της σημερινής νίκης που θα πρέπει να κρατήσουμε για τη συνέχεια. Πλέον ο Καστρίτης με τους Τολιόπουλο και Μποχωρίδη εκτός θα πρέπει να ουσιαστικά να στήσει ένα πολύ διαφορετικό πλάνο για τη συνέχεια. Και σίγουρα θα χρειαστεί τον Χότζ και τον Ρόμπερτς που είδαμε σήμερα.
Η ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΙΚΗ ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ
Νοκ άουτ από νωρίς ο Τολιόπουλος… λίγο αργότερα αποχώρησε και ο Μποχωρίδης… αλλά ο ΆΡΗΣ τον χαβά του! Η ομάδα δεν μάσησε από το κακό της ξεκίνημα και τις ατυχίες με τους τραυματισμούς. Έβγαλε πάθος, είχε τεράστια θέληση για τη νίκη και είχε και έναν εκπληκτικό Χότζ με μια εμφάνιση που μας χρωστούσε εδώ και καιρό! Πήρε αυτό που ήθελε ο ΑΡΗΣ μας, κερδίζοντας πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ. Σημαντική νίκη που δίνει αυτοπεποίθηση και ηρεμία στην ομάδα κόντρα στα προβλήματα τραυματισμών που δεν λένε να μας αφήσουν σε ησυχία. Δεν μασάμε όμως, το δείξαμε σήμερα και έτσι θα πρέπει να συνεχίσουμε! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
Βαριά ήττα με 4-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στην Opap Arena σε ένα παιχνίδι όπου δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να κοντράρει την ΑΕΚ. Σε παθητικό ρόλο, χωρίς σκοπό και πλάνο από την αρχή μέχρι το τέλος. Χωρίς διάθεση οι παίκτες, έχασαν όλες τις μονομαχίες και έμοιαζαν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Απογοήτευση και μούδιασμα στον κόσμο του ΑΡΗ ενόψει και της ρεβάνς του κυπέλλου.
ΣΕ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ
Μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ να μπαίνει χαλαρά στα παιχνίδια αλλά σήμερα ξεπέρασε κάθε όριο. Η ΑΕΚ πίεζε, έπαιρνε τα μέτρα που της δίναμε, έψαχνε με κάθε τρόπο να φτιάξει φάση για γκολ και οι παίκτες μας απλά παρακολουθούσαν. Όπως ακριβώς παρακολουθούσαν και το Μουκουντί με κοντινή κεφαλιά να ανοίγει το σκορ στο 17. Η ίδια απάθεια έδωσε την ευκαιρία στη ΑΕΚ λίγο πριν το ημίχρονο σε μια από τις μπούκες της στην περιοχή μας να κερδίσει το πέναλτι με τη βοήθεια του VAR και να πετύχει και ένα δεύτερο γκολ.
Η ΚΑΘΙΣΙΖΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ
Το πιο λυπηρό στον σημερινό ΑΡΗ ήταν η αδυναμία του να αντιδράσει. Η ΑΕΚ έκανε ότι ήθελε μέσα στο γήπεδο και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να αλλάξει την εικόνα της αναμέτρησης. Το κέντρο μας απουσίαζε επιδεικτικά, η ομάδα έμοιαζε κομμένη στα 2 και οι αντίπαλοι μας σκύλιαζαν να το εκμεταλλευτούν. Γκαρθία, Μόντσου, Σιφουέντες και αλλαγή Νταρίντα. Αυτό το κέντρο έκρυβε την μπάλα και έφτιαχνε το παιχνίδι για όλη την ομάδα. Πλέον με το ζόρι αλλάζουν 2 μπαλιές. Το τελικό 4-0 όσο και αν δεν μας αρέσει είναι ένα «τίμιο» σκορ έτσι όπως παίξαμε.
Η «ΚΟΙΛΙΑ» ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
Δύσκολα να αποκρυπτογραφηθεί το πλάνο και το όλο σκεπτικό με το οποίο κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Από που να το πιάσεις αυτό το παιχνίδι και τι να πρωτοσχολιάσεις; Δεν μπορούσαμε να μαρκάρουμε, δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε μπάλα, δεν μπορούσαμε έστω να κάνουμε 1-2 μακρινές μπαλιές να ιδρώσουμε λίγο τον Μορόν και τα εξτρέμ, δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε μια μονομαχία. Ακίνδυνος σε μόνιμο παθητικό ρόλο χωρίς να ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο. Είναι οι διαιτητικές σφαγές που έχουν χαλάσει το μυαλό των παικτών; Είναι οι υψηλές προσδοκίες που γεννήθηκαν και ξαφνικά δημιουργήθηκε άγχος; Είναι μια λογική(?) αγωνιστική κοιλιά που όλες οι ομάδες περνάνε; Σίγουρα πάντως δεν είναι ο ΑΡΗΣ που κατάφερε να γεμίσει το Κλ.Βικελίδης με το Βόλο. Δεν είναι ώρα να επιρρίψουμε ευθύνες για αυτή την παρατεταμένη κακή εικόνα. Είναι όμως η στιγμή που ο Μάντζιος θα πρέπει να βρει τον τρόπο για να γυρίσει ο διακόπτης στο μυαλό των παικτών και να επιστρέψει ο ΑΡΗΣ στον δρόμο προς την κορυφή που ο ίδιος χάραξε. Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη. Αντιθέτως υπάρχει μια σημαντική ευκαιρία ξανά κόντρα στην ΑΕΚ για να μας δείξει αυτή η ομάδα ότι έχει ποδοσφαιρικό εγωισμό και μπορεί να βγάλει αντίδραση. Αντίδραση σαν και αυτή που δεν είδαμε κόντρα στην ΑΕΚ αλλά ούτε και κόντρα στον αδύναμο Βόλο.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
Με σβηστές μηχανές μπήκε ο ΑΡΗΣ μέσα στο γήπεδο και έτσι το πήγε μέχρι τέλος. Παίκτες χωρίς τσαγανό, ομάδα χωρίς σκοπό. Η «κοιλιά» σήμερα ξεπέρασε και αυτήν με το Βόλο. Σίγουρα και το «κυνήγι» που τρώμε έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό το μυαλό της ομάδας. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να αντιδράσουμε και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Την ξαναέχεις την ΑΕΚ, αυτή τη φορά για το κύπελλο, στο σπίτι σου μπροστά στον κόσμο σου. Εδώ θα φανεί αν βιαστήκαμε να χαμογελάσουμε ή όχι.
Χωρίς τη συγκέντρωση και την ένταση που θα έπρεπε να έχει παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και το πλήρωσε με το χειρότερο τρόπο γνωρίζοντας την ήττα από τον ΝΠΣ Βόλο. Έδωσε δικαιώματα η ομάδα με την παρουσία της και οι αντίπαλοι μαζί με τον Τσαγκαράκη και τους Varistes άρπαξαν την ευκαιρία. Από φάουλ ξεκινάει το γκολ του Βόλου, «διόρθωσε» το καθαρό χέρι-πέναλτι το VAR, δεν είδε κανείς τους τίποτα στις 2 περιπτώσεις πέναλτι πάνω στον Μορόν. Δικαιολογημένη η απογοήτευση του κόσμου που πείσμωσε μετά τη σφαγή του Αγρινίου και γέμισε το γήπεδο αλλά τόσο το τελικό αποτέλεσμα όσο και η εικόνα δεν ήταν αυτή που περίμενε.
ΝΩΘΡΟΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Αδικαιολόγητα νωθρός και νευρικός μπήκε από το ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ μας δείχνοντας τεράστια δυσκολία στην επιθετική του ανάπτυξη. Εκεί όπου ήταν αρκετά στατικός και χωρίς δημιουργικότητα εγκλωβίστηκε με ευκολία στο αμυντικό παιχνίδι του διαβασμένου Βόλου. Οι αντίπαλοι είχαν φορτώσει το κέντρο εξουδετερώνοντας τον Μανού και οδηγώντας το παιχνίδι στα εξτρέμ που για ακόμη ένα παιχνίδι ήταν αναποτελεσματικά. Πιο σημαντικό από όλα τα παραπάνω ίσως και να ήταν η έλλειψη μαχητικότητας που έδειξαν οι παίκτες μιας και με ελάχιστες εξαιρέσεις στις περισσότερες διεκδικήσεις έβγαιναν χαμένοι. Το πρόβλημα στο τρανζίσιον μπορεί να φάνηκε ξεκάθαρα στη φάση του γκολ του Βόλου αλλά ίσως να ήταν ακόμη πιο έντονο όταν επιχειρούσαμε να βγούμε μπροστά. Ακόμη και όταν καταφέρναμε να ξανακερδίσουμε την κατοχή κάθε απόπειρα προσπάθειας να βγούμε γρήγορα στην επίθεση τελείωνε άδοξα κυρίως λόγω της δικής μας διστακτικότητας και έλλειψης συγκέντρωσης. Το χειρότερο από όλα είναι ότι όσο κυλούσε ο χρόνος όχι μόνο δεν προσαρμοζόμασταν στις απαιτήσεις του αγώνα αλλά δίναμε το δικαίωμα στον αντίπαλο να κρατάει και να κυκλοφορεί εύκολα την μπάλα χωρίς να νιώθει ιδιαίτερη πίεση.
ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΚΑΙ VAR ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥΣ
Όσο κακή και αν ήταν η ομάδα μας σήμερα σε καμία περίπτωση δεν άξιζε την ήττα απέναντι σε αυτόν τον Βόλο που πέρασε 2 φορές το κέντρο για να επιτεθεί. Όταν όμως απέναντι σου έχεις έναν Τσαγκαράκη που τις κάρτες τις είχε μόνο για εσένα, που δεν είδε το φάουλ του Γκαρθία, που είδε(?) το κάτι διαφορετικό στο χέρι-πέναλτι που τον φώναξε το VAR και τη φάση του Μορόν όλοι τους μαζί την προσπέρασαν με ευκολία τότε τα πράγματα γίνονται τόσο δύσκολα που ούτε το βαθμό της ισοπαλίας δεν μπορείς να πάρεις. Όπως και στο Αγρίνιο θα μιλούσαμε για ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι αν ο διαιτητής και οι βοηθοί του στο VAR έκαναν σωστά τη δουλειά τους στις 3-4 φάσεις που οδήγησαν στο τελικό αποτέλεσμα.
ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΑΣΙΜΟΣ ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ
Πέρα από την έως τώρα καλή πορεία της ομάδας και τις σημαντικές νίκες κόντρα σε Ολυμπιακό και ποακ το πιο αισιόδοξο στοιχείο για τη συνέχεια είναι ότι αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα. Πέρα από τους παίκτες που ήδη παίρνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής που η λογική λέει ότι πέρα από τον αγωνιστικό ρυθμό θα βρίσκονται και μεταξύ τους καλύτερα υπάρχουν και αυτοί που περιμένουν την ευκαιρία στην άκρη του πάγκου για να δείξουν ότι αξίζουν. Αυτή όμως η προοπτική εδώ και μερικά παιχνίδια έχει πάει περίπατο. Την ίδια στιγμή που ανταγωνιστές μας στην κορυφή και οι αντίπαλοι μας βελτιώνονται και μας διαβάζουν καλύτερα, εμείς παραμένουμε στάσιμοι. Ναι δεν γίνεται τα όποια αγωνιστικά προβλήματα να διορθωθούν έτσι απλά με 2-3 προπονήσεις αλλά δεν γίνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι τα προβλήματα να παραμένουν αμετακίνητα. Από τις αδράνειες της άμυνας, την αναποτελεσματικότητα των εξτρέμ, τα μπλάκ άουτ στο κέντρο μέχρι το πεταμένο πρώτο ημίχρονο, έχουμε φτιάξει ένα αρνητικό μοτίβο που ζοριζόμαστε να διορθώσουμε. Ναι, υπάρχουν οι παίκτες που με μια κίνηση μπορούν να αλλάξουν τη ροή του αγώνα αλλά αυτό δεν γίνεται να αποτελεί τον τρόπο λειτουργίας μας. Δουλειά του Άκη Μάντζιου και των παικτών του είναι αυτά, να βρουν τι φταίει και να το διορθώσουν. Υπάρχει υλικό, η ομάδα είναι στον σωστό δρόμο αλλά θα πρέπει να συνεχίσει να βαδίζει σε αυτόν.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΟΛΟΥΣ
Σε ένα φυσιολογικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον όπου τα παιχνίδια παίζονται 50-50, για να έρθει η νίκη όταν έχεις απέναντι σου έναν υποδεέστερο(αν και διαβασμένο) αντίπαλο δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση να βγάζεις φωτιές και να τον ισοπεδώσεις για να πάρεις τους 3 βαθμούς. Στον μαγικό κόσμο όμως της ελληνικής σουπερλίγδ όταν είσαι ο ΑΡΗΣ, είσαι υποχρεωμένος να προετοιμάζεσαι ώστε να κερδίσεις και τους διαιτητές. Γιατί αν μπεις χαλαρός, χωρίς την απαραίτητη συγκέντρωση και ένταση θα σε τιμωρήσουν. Θα σε τιμωρήσει ο ΝΠΣ Βόλος τη μια φορά που θα περάσει το κέντρο, θα σε τιμωρήσει ο Τσαγκαράκης, θα σε τιμωρήσει και το VAR. Και επειδή το τι βλέπουν και τι σφυρίζουν οι άλλοι εμείς δεν μπορούμε να το διορθώσουμε, οφείλουμε να γίνουμε καλύτεροι και να παρουσιαστούμε στη συνέχεια πιο δυνατοί. Μόνο έτσι θα γίνει η δουλειά… Δεν θέλει απογοήτευση. Επιμονή και πείσμα θέλει από όλους μας. Ο κόσμος το έδειξε σήμερα, θα πρέπει να το δείξει και η ομάδα στη συνέχεια.
ΥΓ. Για πες μας ρε Λαουάν που ήσουν και στο γήπεδο… στην φάση του Γκαρθία πριν το 0-1 και στη φάση του 77’ πάνω στο Μορόν υπάρχει «touch» ή όχι;
ΥΓ2. Και άλλοι κλεμμένοι βαθμοί στο σακούλι της ντροπής.
Το υποψιαζόμασταν, μετά το παιχνίδι στο Αμβούργο το αναμέναμε και τελικά το παρακολουθήσαμε. Έτσι απλά διαδικαστικά ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση με τον Πανιώνιο με την ομάδα μας να επιβεβαιώνει το αναμενόμενο και να χάνει εύκολα. Με τους απόντες(συν τον Ντε Τζούλιους) στριμωγμένους στην περιφέρεια και την πλειοψηφία των παρόντων στα χαμένα η βαριά ήττα ήταν αναπόφευκτη όσο και αν πάλευε ο Τολιόπουλος. Υπεραμύνθηκε των παικτών του ο Καστρίτης για ακόμη μια φορά.
ΕΝΑ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ
Με τον Λαζέφσκι και τον Τολιόπουλο να μπαίνουν φουριόζοι στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ άντεξε στην αρχική πίεση του Πανιωνίου και κατάφερε να μείνει κοντά στο σκορ στο πρώτο δεκάλεπτο. Τα προβλήματα στα ριμπάουντ και στην άμυνα ήταν εμφανείς από την αρχή αλλά η άμυνα ζώνης ως ένα σημείο λειτούργησε ευεργετικά.
ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ
Παραδόξως χωρίς ο ΑΡΗΣ να κάνει κάτι το ιδιαίτερο κατάφερνε να μένει κοντά στο σκορ. Με το που άρχισε όμως ο Πανιώνιος να προσαρμόζει καλύτερα την άμυνα του πάνω στον Τολιόπουλο και να ευστοχεί και σε κάποια μακρινά σουτ η εικόνα άλλαξε. Το +18 λίγο πριν το ημίχρονο ήταν αρκετό όπως φάνηκε και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του συγκινητικού και σήμερα Τολιόπουλου που προς στιγμή έριξε τη διαφορά στο -9 το τελικό 79-62 αντικατοπτρίζει τον αγώνα που παρακολουθήσαμε.
ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ
Κανείς δεν εξεπλάγη από το πρόσωπο που έδειξε ο ΑΡΗΣ και σήμερα. Σίγουρα κάποιος αφελής αμπάσκετος θα περίμενε η ομάδα έστω σε έναν ελάχιστο βαθμό να έχει μάθει να ζει με αυτές τις απουσίες αλλά όχι… Ότι είδαμε στη Γερμανία είδαμε και κόντρα στον Πανιώνιο. Έναν Τολιόπουλο να παλεύει με όλες τις δυνάμεις του, κάποιες εκλάμψεις του Λαζέφσκι αντίστοιχες του Χότζ στο Αμβούργο και μετά το απόλυτο χάος. Θα μπορούσε ο ΑΡΗΣ να δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο που να θυμίζει επαγγελματική ομάδα; Ναι, κάποιος «κακοπροαίρετος» θα μπορούσε να πει ότι οι ψηλοί και ο Χότζ θα έπρεπε να είχαν δώσει κάτι παραπάνω. Αν όμως δεν είσαι πολέμιος της διοίκησης και του Γ.Καστρίτη τότε θα πρέπει απλά να αποδεχθείς ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά. Όπως φυσιολογικό είναι να αναρωτιέσαι γιατί ο Καζαμίας δεν αποτελεί μέρος του ροτέισον του φετινού ΑΡΗ από την στιγμή που αποχώρησε ο Φίλιος. Τι όχι;
ΕΙΚΟΝΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ
Όχι δεν είναι ότι η ομάδα δεν πήρε φορολογική ενημερότητα και δεν μπόρεσε να εκδώσει δελτία. Όχι δεν σκάσανε καμιά δεκαριά προσφυγές και οι μισοί παίκτες έχουν ήδη αποχωρήσει. Όχι δεν είναι μια ακέφαλη διοικητικά ομάδα που «τρέχει» από κάποιους οργανωμένους(και μη) οπαδούς που βγήκαν μπροστά ηρωικά για να σώσουν ότι σώζεται από τη χρονιά. Είναι ο ΑΡΗΣ που πέρσι έβαλε τις βάσεις και φέτος πάει για τα καλύτερα σύμφωνα με το σκλογκαν των διαρκείας. Είναι ο ΑΡΗΣ της «ατυχίας» και της «διαδικασίας» και όσο συνεχίζει ο Καστρίτης(και η διοίκηση) να αρνείται την πραγματικότητα τόσο θα συνεχίζεται και η αγωνιστική κατρακύλα. Εκτός φυσικά και αν ο στόχος είναι να πιάσουμε πάτο για να αποθεώσουμε στη συνέχεια την προσπάθεια της επανόδου. Συνέλθετε!
ΥΓ. Υπομονή, ο Δεκέμβρης πλησιάζει, το ταμείο στο τέλος και τέτοια.
ΥΓ2. Επειδή πολύ κουβέντα για το νοικοκυριό στα οικονομικά και την προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης που συνεχίζεται καλό είναι οι «σοφοί» να βάλουν κάτω τα νούμερα και να δουν πόσα σπαταλούνται σε «εξυπηρετήσεις» μανατζερικών γραφείων και πόσο στοιχίζουν αυτές στην μείωση προσέλευσης του κόσμου και των εισιτηρίων «πόρτας». Και αυτά λεφτά είναι…
ΥΓ3. Για τους ποδοσφαιρικούς που δεν νιώθουν μπασκετικά θα προσπαθήσω να το μεταφράσω. Είναι σαν στην ίδια καλοκαιρινή περίοδο που αποχωρούν Γκάμα, Σάσα, Ματίγια, Πάλμα, Λάρσον, Ντιγκινί. Γιουνές να έρχονται για αντικαταστάτες τους ως καλύτεροι με υψηλότερα συμβόλαια οι Μήτρογλου, Ντουάρτε, Ζερβίνιο, Αηδόνης, Ντιόπ, Κάρλσον, Χριστοδουλόπουλος και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου ο Παναγίδης, ο Αγοραστός και ο Δεληζήσης να φαίνονται πιο αξιόπιστες επιλογές! Να χάνεις από ομάδες όπως ο Πανσερραϊκός και ο Λεβαδαδειακός όμως και να έχεις και τον Μορόν στην ομάδα πρώτο σκόρερ στην σούπερλιγδα! Και να σου κουνάνε το δάχτυλο που έχεις απογοητευτεί και δεν αποθεώνεις την προσπάθεια και όλους όσους έχουν συμμετοχή σε αυτή!
Το πάλεψε… ο ΑΡΗΣ μας να κερδίσει το Μαρούσι που ήταν καλύτερο στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά στο φινάλε δεν του βγήκαν τα σουτ και γνώρισε την ήττα. Σχεδόν μόνος πάλευε ο Τολιόπουλος στην επίθεση την ίδια στιγμή που ο Ραντούλιτσα και οι υπόλοιποι του Αμαρουσίου έσπαγαν πλάκα κάτω από το καλάθι μας σκοράροντας με ευκολία και μαζεύοντας και 17 επιθετικά ριμπάουντ. Σε απόγνωση ο κόσμος που αδυνατεί να κατανοήσει τον τρόπο διαχείρισης των θεμάτων της ομάδας από τον προπονητή και την διοίκηση.
ΜΠΗΚΕ ΜΕ ΟΡΜΗ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΡΑΚΑΡΕ
Ενθαρρυντικό ήταν το ξεκίνημα για τον ΑΡΗ μας με τον Μπάνκς να αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη δείχνοντας ορεξάτος και προσφέροντας λύσεις στην επίθεση. Στην άμυνα όμως τα προβλήματα δεν κρυβόντουσαν και πέρα από την αδυναμία στο μαρκάρισμα του Ραντούλιτσα είχαμε και το γνωστό θέμα με τα ριμπάουντ. Και όταν ξεχνάς άμυνα και ριμπάουντ και ελπίζεις μόνο στην επίθεση εκεί όπου ο ένας εκ των 2 βασικών σου σκόρερ έχει αποχωρήσει και ο τρίτος κατά σειρά είναι τραυματίας τότε όταν θα ζορίσουν τα πράγματα στην επίθεση το πρόβλημα θα είναι τεράστιο. Μόλις 5΄ είχε ο ΑΡΗΣ ρυθμό και ξαφνικά σαν να έπεσε ο διακόπτης και η ομάδα έχασε κάθε επαφή με το αντίπαλο καλάθι. Το 8-8 έγινε 10-24 και όλα έδειχναν δυσοίωνα.
ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ ΠΑΛΕΨΑΝ ΑΛΛΑ ΩΣ ΕΚΕΙ
Ο χρόνος περνούσε, η εικόνα δεν άλλαζε. Ο ΑΡΗΣ με αίμα και ιδρώτα πετύχαινε πόντους ώστε να μην χάνει την επαφή με το σκορ, το Μαρούσι όμως είχε ολοένα και περισσότερες απαντήσεις. Ακόμη και όταν αποφασίσαμε να παίξουμε πιο σκληρή άμυνα, κλέψαμε μπάλες και φέραμε το παιχνίδι στα ίσια χάρη στο πείσμα του Τολιόπουλου και τις βοήθειες του Γούντμπερι και του Μποχωρίδη πάλι η ομάδα δεν σε έπειθε ότι θα τα καταφέρει. Ακόμη και αν είχες προσπεράσει στο σκορ στα τελευταία λεπτά. Φαινόταν ότι για να κερδίσεις η μοναδική σου επιλογή θα ήταν και σήμερα κάποια τρελά σουτ του Τολιόπουλου που δυστυχώς όπως και με τη Βαλένθια δεν βρήκαν στόχο.
ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΙΣ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ
Το Μαρούσι δεν ήταν καλύτερο λόγω κάποιων τυχερών μακρινών σουτ ή χάρη στις ατομικές επιδόσεις ενός ή δύο παικτών αλλά γιατί σαν σύνολο έπαιζε πιο ορθολογικά και είχε περισσότερες λύσεις. Ακόμη και όταν έπαιζε με τους νεαρούς Καρακώστα, Τανούλη και τον γερασμένο όπως μας έλεγαν Ραντούλιτσα έδειχνε να πατάει πολύ καλύτερα από εμάς που όταν δεν έπαιζε ο Τολιόπουλος υπήρχε πρόβλημα. Και πως να μην υπάρχει πρόβλημα όταν ακόμη και σήμερα περιμένεις τον Χότζ και τον Λαζέφσκι να ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν; Κάτι ανάλογο ισχύει και με τον Μπάνκς. Το βλέπουμε, το γνωρίζουμε, το έχει(?) παραδεχθεί και ο Καστρίτης και όμως δεν βλέπουμε την παραμικρή αλλαγή. Ούτε στην αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών, ούτε στον τρόπο διαχείρισης τους από τον Καστρίτη. Και από την στιγμή που ο κόουτς και η διοίκηση λειτουργούν σαν να μην τρέχει τίποτα, δεν έχουν προβεί σε καμία ουσιαστική κίνηση ενίσχυσης και δηλώνουν με κάθε ευκαιρία ικανοποιημένοι τότε πως να περιμένουμε άραγε κάτι διαφορετικό από τους παίκτες μας; Κρίμα πάντως γιατί θα μπορούσε αυτή την προβληματική περίοδο να τη διαχειριζόταν πιο εύκολα μέσα από νίκες παρά με πικρές εντός έδρας σαν την σημερινή.
ΗΤΤΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ …ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
Ήττα πισωγύρισμα για τον ΑΡΗ μας απέναντι στο Μαρούσι που παρουσιάστηκε διαβασμένο και ετοιμοπόλεμο σε αντίθεση με εμάς που παραμείναμε σταθεροί στα προβλήματα μας. Προσπάθησαν τα παιδιά… στο τέλος όμως όπως και με τη Βαλένθια τα μεγάλα σουτ δεν μπήκαν και ήρθε η ήττα στις λεπτομέρειες. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αποχώρησε ο ΝτεΤζούλιους, έλειπε ο Νόλεϊ, ο Χότζ και ο Λαζέσφκι προέρχονται από τραυματισμό, οι Μπάνκ και Ρόμπερτς θέλουν τον χρόνο τους για να μάθουν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και φυσικά πάνω από όλα ας μην ξεχνάμε ότι τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά.
ΥΓ. Πριν 2 εβδομάδες περίπου αποκτήθηκε ο Άνταμς που έκρινε την αναμέτρηση. Τελικά υπάρχουν παίκτες στον πλανήτη Γη; Γιατί από αυτά που ακούμε και διαβάζουμε στο τέλος θα πεισθούμε ότι όλο και όλο 4-5 γκαρντ είναι διαθέσιμα στην αγορά τα οποία δεν είναι για το δικό μας πορτοφόλι.
ΥΓ2. Και πέρσι χάσαμε από το Μαρούσι μέσα στην έδρα μας, σε εκείνες τις 2 «κολλητές» εντός έδρας ήττες παρέα με τον Κολοσσό. Ε και; Ούτε τότε συγκινήθηκε κανείς, ούτε και τώρα.
ΥΓ3. Είναι μέρος της διαδικασίας. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Από τον Σιδηρόπουλο και την «καρατιά» του Μπρινιόλι, στους Τσιμεντερίδη και Ζαμπαλά που είδαν φάουλ του Σιφουέντες ακυρώνοντας το υπέροχο γκολ του Μανού και στη συνέχεια δεν είδαν τίποτα στη φάση του τραυματισμού του Χουάνκαρ αναγκάζοντας μας να παίξουμε με 9 παίκτες και να δεχθούμε και το 2ο γκολ. Το περιμέναμε με το που ορίστηκε ο Τσιμεντερίδης και δυστυχώς οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ
Και αν θα πρέπει να ασχοληθούμε και με το αγωνιστικό τότε ναι θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι αναγκαστικές αλλαγές στην άμυνα και η απουσία του Κουέστα στοίχισαν στην ομάδα. Φαινόταν ότι δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στα μετόπισθεν και αυτό επηρέασε συνολικά την αγωνιστική μας συμπεριφορά και οδήγησε σε ένα άνευρο πρώτο ημίχρονο και ένα φθηνό γκολ από αδράνεια της άμυνα μας. Στην επανάληψη όμως είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ που έψαξε το γκολ και κατάφερε μάλιστα να βρει 2 και να ανατρέψει εντελώς την εις βάρος του κατάσταση χάρη στην ποιότητα του Μανού Γκαρθία. Το ότι ακυρώθηκε το προβάδισμα του ΑΡΗ και αναγκάστηκε η ομάδα μας να παίξει με 9 παίκτες στη φάση που δέχθηκε το 2ο γκολ ήταν μια ιδιαίτερη συνθήκη που διαμορφώθηκε από τον διαιτητή και το VAR. Ας κρατήσει η ομάδα ότι στο επόμενο θα πρέπει να παίξει πολύ καλύτερα ώστε να μην δώσει σε κανέναν την ευκαιρία να μας κλέψει τους βαθμούς όπως έγινε σήμερα. Δεν είναι εύκολο, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει.
ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ VAR
Σε παιχνίδια σαν το σημερινό το να μένεις στα κακώς κείμενα της ομάδας σου μόνο σε λάθος μονοπάτια θα οδηγηθείς. Ο ΑΡΗΣ μπήκε αισθητά βελτιωμένος στο Β ημίχρονο, ο Μανού πέτυχε 2 πανέμορφα γκολ και η ομάδα ήταν μπροστά με 1-2 στο 64΄. Αυτός ήταν ο αγώνας που παρακολουθήσαμε μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο. Το παιχνίδι που ακολούθησε ήταν αυτό που αποφάσισαν με το ζόρι να δούμε ο Τσιμεντερίδης με τον Ζαμπαλά. Αν νομίζουν όμως ότι έτσι εύκολα θα ξεμπερδέψουν με τον ΑΡΗ στο τέλος θα εκπλαγούν. Δεν μασάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου.
ΥΓ. Και 10 γκολ αν έβαζε ο Παναιτωλικός, αν ήταν οφσάιντ θα έπρεπε να ακυρωθούν! Τι όχι;
ΥΓ2. «Μήνυμα στήριξης» από Τσιμεντερίδη και Ζαμπαλά στον Σιδηρόπουλο… για να μην νιώθει μόνος.
Δεν παρεκκλίνει ούτε σπιθαμή ο ΑΡΗΣ μας από την πορεία που έχει χαράξει και σκοράροντας 3 φορές κατάφερε να ξεπεράσει και το εμπόδιο του μαχητικού Λεβαδειακού. Ένα αποτέλεσμα που μας διατηρεί στην κορυφή και μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε! Σουλεϊμάνοφ, Μόντσου και Μορόν τα 3 γκολ, ισοφάρισε προσωρινά ο πολύ καλός Ζίνι που ταλαιπώρησε αρκετά την άμυνα μας. Βροντερό παρών από τον κόσμο που από παιχνίδι σε παιχνίδι αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερο τη φετινή προσπάθεια.
ΜΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Η διαχείριση δυνάμεων ήταν το πρώτο ζητούμενο για τον Μάντζιο σε αυτή την τριάδα αγώνων και αυτό ακριβώς έκανε με 6 αλλαγές σε σχέση με την ενδεκάδα που αγωνίσθηκε απέναντι την ΑΕΚ, με το δίδυμο των στόπερ Φαμπιάνο-Βέλεθ να αγωνίζεται για πρώτη φορά μαζί. Πιο ορεξάτος φάνηκε να μπαίνει στο παιχνίδι ο Λεβαδειακός, με τον ΑΡΗ μας όμως να παρουσιάζεται συγκεντρωμένος από τη σέντρα. 9’ παιχνιδιού και ο Μάγιο με μια πολύ καλή σέντρα στο πρώτο δοκάρι έδωσε την ευκαιρία στον Σουλεϊμάνοφ με ωραία κεφαλιά να ανοίξει από νωρίς το σκορ! Το γρήγορο προβάδισμα οδήγησε τον Λεβαδειακό από νωρίς να βγει μπροστά και να ψάξει την ισοφάριση. Τα ανεβάσματα των αντιπάλων μας προσπάθησε να εκμεταλλευτεί ο Μανού Γκαρθία που έβγαλε σε περίοπτη θέση τον Σιφουέντες για να κάνει το 2-0 χωρίς όμως να καταφέρει να τελειώσει την φάση. Και όταν δεν εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες σου ακολουθεί συνήθως η τιμωρία… με τον Ζίνι αυτή τη φορά στην κατάλληλη θέση για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα από την παράλληλη σέντρα του Τσάπρα.
Η ΒΟΛΙΔΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΣΟΥ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ
Μόλις 4’ πέρασαν από το γκολ της ισοφάρισης και ο Μόντσου μετά από ένα «καυγαδάκι» με τον Σουλεϊμάνοφ για το ποιος θα εκτελέσει το φάουλ έδειξε γιατί είχε πεισμώσει να το σουτάρει ο ίδιος. Με ένα άπιαστο σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα και έδωσε ξανά το προβάδισμα στην ομάδα μας. Μάλιστα τα πειράγματα μεταξύ Σουλεϊμάνοφ και Μόντσου μετά το γκολ έδειξαν και το ωραίο κλίμα που υπάρχει μεταξύ των παικτών μας.
ΕΨΑΞΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΡΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ
Παρά το 3-1 ο Λεβαδειακός συνέχισε να ανεβαίνει ψηλά και να ψάχνει το γκολ χωρίς όμως να δημιουργεί ουσιαστικές φάσεις. Αντιθέτως η ομάδα που είχε οπισθοχωρήσει με το που έπαιρνε την μπάλα ξεκινούσε άμεσα την αντεπίθεση με τις περισσότερες φορές παρά τις καλές προϋποθέσεις η τελευταία πάσα ήταν πάντα λάθος. Τελικά μια από τις κούρσες του αρκετά καλού σήμερα Σίστο κατέληξε σε πάσα προς τον Μόντσου στο ύψος του πέναλτι με τον αμυντικό του Λεβαδειακού να τον κατεδαφίζει προτού προλάβει να σουτάρει. Ο Τζήλος έδειξε την παράβαση και ο Μορόν με ψυχραιμία έγραψε στο 63’ το τελικό 3-1! Λίγο έλειψε να πετύχουμε και 4ο γκολ αλλά οι ευκαιρίες των Σίστο και Μορόν δεν είχαν ευτυχή κατάληξη και το γκολ του Νταρίντα ξεκίνησε από χέρι του Σίστο.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΣΟ ΚΑΛΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ήταν πολύ καλή η εμφάνιση του Λεβαδειακού που μας έδινε την αίσθηση ότι δεν ήμασταν όσο καλοί έπρεπε ή όντως και σήμερα παίξαμε μια ταχύτητα κάτω από τα στάνταρ μας. Αν όμως δεν μείνουμε στο όνομα και την βαθμολογική θέση του αντιπάλου τότε μάλλον θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με την εικόνα της ομάδας μας. Η άμυνα παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε στο μαρκάρισμα του Ζίνι κατάφερε να βρει λύσεις, καλύπτοντας μάλιστα και τους τραυματισμούς των 2 στόπερ που ξεκίνησαν στο αρχικό σχήμα. Και στην επίθεση παρά τις πολλές λάθος πάσες και άσχημα τελειώματα καταφέραμε να βρούμε 3 γκολ και να δημιουργήσουμε τουλάχιστον άλλες 3 κλασσικές ευκαιρίες. Και όταν χωρίς άγχος καταφέρνεις να παίρνεις αυτό που θέλεις με τη συμβολή παικτών που περιμένεις να ανεβάσουν την απόδοση τους όπως οι Σουλεϊμάνοφ, Μάγιο, Σίστο και Μόντσου, τότε το πρόσημο είναι με βεβαιότητα θετικό. Ο Άκης Μάντζιος τόσο στο κοουτσάρισμα του όσο και στις δηλώσεις του μοιάζει πέρα από προσγειωμένος και απόλυτα σίγουρος για τις επιλογές του και τον τρόπο που διαχειρίζεται το ρόστερ. Η ομάδα όχι μόνο παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει αλλά σιγά σιγά «φορμάρει» ολοένα και περισσότερους παίκτες. Και σε αυτή τη χρονιά όπως εξελίσσεται θα τους χρειαστείς όλους!
ΕΜΠΝΕΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΑΓΕΥΕΙ
Όταν σε παιχνίδια σαν το σημερινό όπου φεύγεις με την απορία αν ήμασταν καλοί ή όχι κόντρα στον αξιόμαχο Λεβαδειακό, έχεις πετύχει 3 γκολ, έχεις δημιουργήσει κάμποσες ευκαιρίες, δεν έχεις πτοηθεί από τους τραυματισμούς των 2 βασικών σου στόπερ και έχεις πάρει ένα ακόμη τρίποντο χωρίς άγχος τα λόγια είναι περιττά. Ο Μάντζιος και οι παίκτες του έχουν χτίσει αυτοπεποίθηση και ακόμη και όταν δεν κάνουν τα μαγικά τους, παίρνουν αυτό που θέλουν! Το γεμάτο Κλ.Βικελίδης και η χαρά του κόσμου που ξεχειλίζει είναι ένα ακόμη επίτευγμα αυτής της ομάδας που απολαμβάνει την μοναξιά της κορυφής για ακόμη μια αγωνιστική. ΕΤΣΙ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
Με τον ΝτεΤζούλιους για ακόμη ένα παιχνίδι να βγάζει φωτιές, ο ΑΡΗΣ λύγισε την αντίσταση του μαχητικού Περιστερίου και προσπέρασε το απρόοπτο με τον σοβαρό τραυματισμό του Νόλεϊ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Σαν αφύπνιση λειτούργησε η προκλητική διαιτησία που κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο και να πεισμώσει την ομάδα μας ώστε να φθάσει στη νίκη, σε ένα χρονικό σημείο όπου το Περιστέρι έμοιαζε να ελέγχει το παιχνίδι. Χαμόγελα στις κερκίδες με τη λήξη και ζεστό χειροκρότημα για τον Καστρίτη και τους παίκτες του!
ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΑ ΠΑΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
Νωθρός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο ξεκίνημα του παιχνιδιού με την ομάδα μας να ψάχνεται στην άμυνα και να προβληματίζεται έντονα από το passing game του Περιστερίου. Στην επίθεση οι επιλογές του ΝτεΤζούλιους δεν άρεσαν στον Καστρίτη και παρόλο που δεν φαινόταν άλλος να βγαίνει μπροστά στο σκοράρισμα τον τράβηξε στον πάγκο. Οι συνέπειες της συγκεκριμένης επιλογής δεν άργησαν να φανούν και ο ΑΡΗΣ κόλλησε επιθετικά για τα καλά επιτρέποντας στο Περιστέρι να προηγηθεί με +8.
ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ
Και από την στιγμή που ο κόουτς βλέποντας ότι υπήρχε έντονο πρόβλημα στο σκοράρισμα αποφάσισε να ξαναρίξει τον ΝτεΤζούλιους στο παιχνίδι τα πάντα άλλαξαν. Ο Αμερικάνος σε έναν δαιμονιώδη ρυθμό άρχιζε να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι με κάθε τρόπο με το κοντέρ να σταματάει λίγο πριν το ημίχρονο στους 19 πόντους και τον ΑΡΗ να προσπερνάει με 5!
ΤΟ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΧΑΡΗ ΣΤΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ
Με τον ίδιο άσχημο τρόπο που μπήκε στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας, με τον ίδιο ακριβώς ξεκίνησε και στην 3η περίοδο. Δεν έβρισκε το αντίπαλο καλάθι με τίποτα ενώ στην άμυνα ο Κόφεϊ και οι πιτσιρικάδες έκαναν ότι ήθελαν. Το +7 του Περιστερίου λίγα δεύτερα πριν τη λήξη της 3ης περιόδου και η εικόνα των 2 ομάδων δεν απέπνεε αισιοδοξία ενόψει της 4ης περιόδου. Όταν μάλιστα σε αυτή την κακή 3η περίοδο είχες και τους 3 διαιτητές να σφυρίζουν με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά τις 2 ομάδες αρνούμενοι σε πολλές φάσεις να καταλογίσουν τα φάουλ που γινόντουσαν, ήλπιζες σε ένα ηλεκτροσοκ που θα άλλαζε τα δεδομένα του αγώνα. Αυτό το ηλεκτροσόκ ήρθε κατά κάποιο τρόπο από 3 διαιτητές. Με τα σφυρίγματα τους εξόργισαν πέρα από τον κόσμο στο Παλέ, τους παίκτες μας και τον Γ.Καστρίτη που αν και τον έχουμε συνηθίσει να ξεσπάει στην άκρη του πάγκου… σήμερα τον έβγαλαν εντελώς εκτός εαυτού. Σε εκείνο το σημείο ο διακόπτης γύρισε και είδαμε έναν άλλον ΑΡΗ μέχρι το τέλος του αγώνα.
Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ
Ο συνήθης ύποπτος ΝτεΤζούλιους άρχισε πάλι να σκοράρει δίνοντας το σύνθημα της αντεπίθεσης. Και όταν ο Αμερικανός λύγισε από την κούραση(ζήτησε μόνος του αλλαγή) τη σκυτάλη την πήρε ο Τολιόπουλος που μέχρι την 4η περίοδο ήταν σκιά του εαυτού του. Στα κρίσιμα όμως ο Τολιόπουλος φώναξε για άλλη μια φορά παρών αλλάζοντας τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Μάλιστα ο Τολιόπουλος βρήκε και βοήθειες από τους συμπαίκτες του με του Γούντμπερι, Μποχωρίδη, Λαζέσφσκι και Χατζηδάκη να πετυχαίνουν κρίσιμους πόντους και το -7 μέσα σε περίπου 5’ να γίνεται +12. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό την κατάλληλη στιγμή και η νίκη κλείδωσε χωρίς άγχος.
ΨΑΧΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ… ΑΛΛΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ
Τα κατάφερε η ομάδα, πήρε τη νίκη μένοντας ανεπηρέαστη από τον τραυματισμό του Νόλεϊ και την παραφιλολογία γύρω από τον ΝτεΤζούλιους. Πλέον βλέπουμε όσους αγωνίζονται να βγάζουν περισσότερη ένταση στο παιχνίδι τους, να προσπαθούν να βοηθήσουν σε όλους τους τομείς και όχι να κοιτάει ο καθένας το κομμάτι του. Αν εξαιρέσεις την ηγετική φυσιογνωμία που έχει βγάλει από το πουθενά ο ΝτεΤζούλιους και τα σκαμπανεβάσματα του Τολιόπουλου σιγά σιγά και οι υπόλοιποι αρχίζουν να προσφέρουν ποικιλοτρόπως. Στα ριμπάουντ, στις άμυνες, στο σκοράρισμα η ομάδα πήρε πράγματα από παίκτες που δεν μας είχαν συνηθίσει σε κάτι τέτοιο. Ναι την διαφορά την έκαναν 2 παίκτες στην επίθεση αλλά όταν ζόρισαν τα πράγματα όλοι φώναξαν παρών. Παρόλα αυτά η κατάσταση παραμένει δύσκολη και δεν είναι λύση να βασιστείς στο κρεσέντο ενός ή 2 παικτών, ιδιαίτερα όταν ο ένας από τους 2 είναι υπ ατμόν. Πολύ μεγάλο βάρος έχει πέσει στις πλάτες του Καστρίτη που σύντομα θα πρέπει να πάρει τις σωστές αποφάσεις.
ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΝΙΚΕΣ
Ο αφηνιασμένος ΝτεΤζούλιους συνέχισε να σκοράρει με κάθε τρόπο, ο Τολιόπουλος εμφανίσθηκε στο παιχνίδι την κατάλληλη στιγμή και όλοι οι υπόλοιποι φρόντιζαν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι για να έρθει αυτή η πολύτιμή νίκη! 3η συνεχόμενη νίκη για την ομάδα σε ένα χρονικό σημείο όπου η βελτίωση της ομάδας είναι απαραίτητο να έρθει μέσα από θετικά αποτελέσματα. Το τι μας κρύβει η συνέχεια με αυτούς τους τραυματισμούς και την ενδεχόμενη αποχώρηση του Ντε Τζούλιους κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Ότι και αν γίνει ας γίνει γρήγορα γιατί η ομάδα δείχνει να βρίσκει τα πατήματα της και να ξανακερδίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου σιγά σιγά. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
Με τον Λορέν Μορόν να ξεδιπλώνει τις αρετές του στο γήπεδο και να σκοράρει για άλλο ένα παιχνίδι ο ΑΡΗΣ πήρε τον βαθμό της ισοπαλίας στο ΟΑΚΑ. Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που είχε στοχεύσει το συγκεκριμένο παιχνίδι αλλά στην πράξη δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο. Όπως και ο ΑΡΗΣ μας που όμως εξαρχής έπαιζε για 2 αποτελέσματα και κατάφερε χωρίς να εντυπωσιάσει τελικά να πάρει το Χ.
Η ΦΛΥΑΡΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ ΑΡΗΣ
Έναν παθιασμένο Παναθηναϊκό που σε υψηλή ένταση θα διεκδικήσει τη νίκη-ανάσα κόντρα στην ομάδα μας περιμέναμε αλλά στην πράξη είδαμε μια ομάδα με ψυχραιμία, υπομονή και ιδιαίτερη προσοχή να προσπαθεί να γίνει απειλητική. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που οι παίκτες του Άκη Μάντζιου δεν άσκησαν υψηλή πίεση και περίμεναν υπομονετικά το λάθος του αντιπάλου για να χτυπήσουν στην αντεπίθεση. Το τέμπο όμως που είχαν δώσει οι γηπεδούχοι και η δική μας διστακτικότητα διαμόρφωσαν ένα κάκιστο πρώτο ημίχρονο όπου καμία ομάδα δεν έδειχνε ικανή να σκοράρει. Κόντρα όμως σε αυτή την εικόνα ο Τετέ βρέθηκε συγκυριακά σε θέση βολής και έκανε το 1-0. Σημαντικό προβάδισμα κόντρα στη ροή του αγώνα μιας και το 0-0 θα ήταν και το πιο δίκαιο αποτέλεσμα για τα πρώτα 45’.
ΤΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΛΟΡΕΝ ΜΟΡΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ
Το ξεκίνημα του Β ημιχρόνου δεν καλό και ήταν φανερό ότι ο ΑΡΗΣ θα έπρεπε να αλλάξει αρκετά στοιχεία στον τρόπο που αγωνιζόταν ώστε να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Η είσοδος του Σαβέριο και του Χουάνκαρ στη θέση του Σίστο και του Φρίντεκ άλλαξαν την εικόνα μας. Ξαφνικά ο ΑΡΗΣ έγινε πιο δραστήριος, είχε καλύτερες επιλογές και γινόταν ολοένα και πιο επικίνδυνος θυσιάζοντας κατά κάποιο τρόπο την συγκέντρωση του στην άμυνα και δίνοντας την ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να φθάσει κοντά και σε ένα δεύτερο γκολ. Με το σκορ στο 1-0 δεν υπήρχαν δεύτερες σκέψεις για το αν έπρεπε να βγούμε ή όχι στην επίθεση. Η ομάδα πήρε τα ρίσκα της, χτύπησε κυρίως από την αριστερή πλευρά και βρήκε το γκολ της ισοφάρισης από τον Λορέν Μορόν στο 72’! Ο Σιφουέντες πήρε την μπάλα στο κέντρο, έβγαλε ωραία στον Σαβέριο που έστρωσε την μπάλα στον Μορόν για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα με ένα ωραίο σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής. Στα λεπτά μέχρι τη λήξη ο Παναθηναϊκός έφθασε κοντά στο γκολ αλλά ο Κουέστα και ο Φαμπιάνο καθάρισαν τις επικίνδυνες φάσεις και κράτησαν το 1-1 μέχρι το τέλος.
ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΕ
Ότι και αν ειπώθηκε πριν ή και μετά τον αγώνα η εικόνα της ομάδας από την πρώτη σέντρα έδειχνε ότι το μυαλό της ήταν στο να μην χάσει. Κάτι που όπως φάνηκε επηρέασε όλη την λειτουργία της ομάδας και ιδιαίτερα τους παίκτες του κέντρου που σε αντίθεση με προηγούμενα παιχνίδια απέφευγαν να προωθούν το παιχνίδι μπροστά. Ίσως και η προσέγγιση του Παναθηναϊκού που ήταν ιδιαίτερα υπομονετικός και προσεκτικός στο παιχνίδι του να μας αιφνιδίασε. Το «ρεπορτάζ» από την Αθήνα έλεγε ότι ο Παναθηναϊκός θα τα έδινε όλα για όλα οπότε μάλλον και ο Μάντζιος περίμενε περισσότερη πίεση και πιο πολλά ανεβάσματα από τους αντιπάλους μας, κάτι που ίσως να μας έδινε την ευκαιρία μέσω του καλού μας τρανζίσιον να χτυπήσουμε. Όταν αυτό όμως δεν βγήκε στην πράξη ο Μάντζιος προχώρησε γρήγορα σε διορθωτικές κινήσεις και οι αλλαγές του ήταν αυτές που έσωσαν την παρτίδα και πήραμε το Χ. Σήμερα φάνηκε πιο έντονα από κάθε άλλο παιχνίδι πόσο σημαντικό είναι να έχεις γεμάτο ρόστερ. Χουάνκαρ, Σαβέριο, Φαμπιάνο και Νταρίντα ερχόμενοι από τον πάγκο έδωσαν στοιχεία που έλειπαν. Ενώ και ο Βέλεθ που αρχικά κάλυψε το κενό του Φαμπιάνο ήταν πολύ καλός. Πέρα από τον κορυφαίο της αναμέτρησης τον Μορόν και ο Κουέστα είχε καθοριστικές αποκρούσεις που κράτησαν το σκορ στο 1-1. Και όλα αυτά χωρίς να πιάσουμε υψηλή απόδοση κόντρα σε έναν αντίπαλο που καιγόταν για τη νίκη.
ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ
Μέτριος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ σήμερα στο ΟΑΚΑ, βρέθηκε πίσω στο σκορ από μια συγκυριακή φάση αλλά στο Β ημίχρονο έδειξε αντανακλαστικά. Κυνήγησε την ισοφάριση και την βρήκε χάρη στην ποιότητα του Μορόν! Μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα στο γήπεδο η ομάδα αλλά αυτό το Χ κόντρα σε έναν εκ των ανταγωνιστών σου είναι σημαντικό. Παραμένει στην κορυφή η ομάδα που ακόμη και στις χαμηλές πτήσεις της, δείχνει ικανή να παίρνει αποτέλεσμα και αυτό έχει την αξία του.
Κάτι από τον ΑΡΗ της περσινής χρονιάς θύμισε σήμερα η ομάδα που από την απογοητευτική εικόνα του Α’ ημιχρόνου και το -19, επέστρεψε και έφθασε σε μια σημαντική νίκη! Τίποτα δεν έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να αντιδράσει όταν ο Κολοσσός με περίσσια ευκολία έφθασε στο +19. Ο Ντετζούλιους όμως είχε διαφορετική γνώμη, πήρε φωτιά, παρέσυρε τους συμπαίκτες του και με το buzzer beater του Γούντμπερι πήρε κάτι στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα φαινόταν αδύνατο! Μια νίκη που την είχαμε όλοι πολύ μεγάλη ανάγκη με όλα αυτά που συμβαίνουν από το ξεκίνημα της χρονιάς!
5’ ΑΝΤΕΞΕ ΠΡΟΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΣΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ
Με τον Μπανκς και τον Γκιουζέλη να μένουν εκτός παιχνιδιού και τον Λαζέφσκι ανέτοιμο ήταν δεδομένο ότι θα βλέπαμε πολλά χαμηλά σχήματα με τους Νόλεϊ και Μποχωρίδη στο 4. Με τέτοιο σχήμα μπήκε ο ΑΡΗΣ και για 5’ φαινόταν ότι ίσως και να του έβγαινε σε καλό. Η αδυναμία μας όμως στην άμυνα και στα ριμπάουντ άρχιζε να έχει τις επιπτώσεις της και ο Κολοσσός έβρισκε τον δρόμο προς το καλάθι μας ολοένα και πιο εύκολα. Εμείς από την άλλη μόνιμα μπερδεμένοι στην επίθεση, με κακές επιλογές και πολλά φθηνά λάθη. Η διαφορά με χαρακτηριστική ευκολία σταθεροποιήθηκε πάνω από τους 15 πόντους και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να αλλάξει αυτή την εικόνα.
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΗ ΑΜΥΝΑ
Περίπου στα μισά της 3ης περιόδου με τη διαφορά στο +19 και άπαντες έμοιαζαν να έχουν αποδεχθεί την κατάσταση και η μόνη απορία να είναι για το τελικό σκορ της αναμέτρησης. Όλοι το είχαν αποδεχθεί εκτός από τον απίστευτο Ντετζούλιους. Με ένα κρεσέντο προσωπικών ενεργειών επανάφερέ την επαφή του ΑΡΗ με τον καλάθι και μαζί την πίστη σε όλη την ομάδα ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Με ένα χαμηλό σχήμα και τον Χατζηδάκη να ανταποκρίνεται ιδιαίτερα καλά στα αμυντικά του καθήκοντα και στις μάχες κάτω από το καλάθι ο ΑΡΗΣ έγινε πιο σκληρός, πιο αποφασιστικός και πιο αποτελεσματικός σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Ο Καστρίτης έβαλε από μόνος του… το στοπ στον Ντετζούλιους πετώντας τον στον πάγκο αλλά σε εκείνο το σημείο οι υπόλοιποι κατάφεραν να αναπληρώσουν το κενό του. Ο Τολιόπουλος, Λαζέσφκι και Νόλεϊ διατήρησαν την αντεπίθεση ζωντανή και η διαφορά έπεσε στο -6!
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΚΑΙ BUZZER BEATER ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ
Πιθανόν το 4ο φάουλ που οδήγησε σε τεχνική ποινή και το 5ο φάουλ του Τολιόπουλου 6’ πριν το φινάλε με το σκορ στο 72-66 να ήταν και η καθοριστική φάση που τελικά μας βγήκε σε καλό. Ο ξεχασμένος Ντετζούλιους επανήλθε στο παρκέ ακριβώς όπως το είχε αφήσει, συνέχισε να σκοράρει και έβαλε τον ΑΡΗ μας μπροστά με +4. Εκεί το παιχνίδι έγινε ντέρμπι για γερά νεύρα με μεγάλα σουτ αλλά και τυχερά σαν και αυτό του Σλαφτσάκη που παραλίγο θα ήταν και το νικητήριο… Ευτυχώς στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που απέμειναν η ομάδα έφθασε με σωστό τρόπο στα χέρια του Γούντμπερι και ο Αμερικανός με ωραία κίνηση κοντά στο καλάθι έγραψε το τελικό 84-85! Από σχεδόν μοιραίος όταν αστόχησε σε 2 συνεχόμενα ελεύθερα τρίποντα που θα κλείδωναν τη νίκη, στον παίκτη που έβαλε την υπογραφή του σε αυτήν την σπουδαία ανατροπή!
ΑΛΛΟ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Το +19 του Κολοσσού που διατηρήθηκε μέχρι τα πρώτα του 3ου δεκαλέπτου, απλά επιβεβαίωσε ότι όλα αυτά για τα οποία γκρινιάζει ο κόσμος και ο προπονητής δεν θέλει να δει δεν έχουν καμία σχέση με το ποιος είναι ο αντίπαλος. Γιατί μπορεί να βολεύει να λέμε ότι έχει μεγαλύτερο μπάτζετ η Τουρκ Τέλεκομ, η Χάποελ, η ΑΕΚ, η Τσεντεβίτα και άλλα τέτοια όταν απέναντι μας πραγματοποίησαν κάκιστες εμφανίσεις αλλά κάποια στιγμή θα αντιμετώπιζες και αντίπαλο όπου η δικαιολογία των μπάτζετ δεν θα περνούσε. Και αυτό έγινε σήμερα. Κόντρα σε μια προβληματική ομάδα με χαμηλό μπάτζετ και σημαντικά προβλήματα τραυματισμών επί 25’ ήσουν στα χαμένα. Χωρίς καν να χρειαστεί να κάνει κάτι το σπουδαίο ο αντίπαλος σου. Αυτή τη φορά όμως είδαμε κάτι από την αγωνιστική ταυτότητα ή καλύτερα νοοτροπία των ομάδων του Καστρίτη, δεν εγκαταλείψαμε και καταφέραμε να κερδίσουμε. Τρομερός ο Ντετζούλιους με 25 πόντους, αρκετά καλός ο Μποχωρίδης(11 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα, 2 ασίστ) που αγωνίσθηκε 38’, θετικοί οι Χατζηδάκης, Λαζέφσκι και Γούντμπερι που πέτυχε και το νικητήριο καλάθι.
ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΚΟΟΥΤΣ
Αν τώρα αυτή νίκη καθησυχάζει τον κόουτς τότε μάλλον έχουμε ακόμη πολύ δρόμο για να βρούμε την αγωνιστική μας ηρεμία. Δεν γίνεται σήμερα ο βασικός σου σέντερ να είναι εκτός αποστολής, ο αναπληρωματικός σου σέντερ να παίζει 9’ και ο αντι-Γκάλινατ ηγέτης σκόρερ σου Χότζ να «τιμωρείται» με 4’ χρόνο συμμετοχής. Η ομάδα τιμωρείται έτσι κόουτς, όχι οι παίκτες… Επιτέλους ας ξεκαθαρίσουν οι ρόλοι στην ομάδα και ας στηρίξει ο Καστρίτης(όπως και ο ίδιος θέλει) τις επιλογές του με έναν ορθολογικό τρόπο και όχι με υψηλού μπασκετικού IQ mind games που μόνο ο ίδιος καταλαβαίνει. Γιατί έτσι εύκολα όπως μιλάμε για τα μπάτζετ των άλλων έτσι θα πρέπει να δούμε και το πως διαχειρίζεται και το δικό μας μπάτζετ. Μπάτζετ που από την αρχή της χρονιάς είναι μεταξύ κερκίδας και της άκρης του πάγκου. Και αυτά δεν είναι ατυχία ή κάποια «διαδικασία» αλλά κακή διαχείριση μιας δύσκολης κατάστασης.
ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ Ο ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ
Αυτή τη φορά η εκπληκτική εμφάνιση του Ντετζούλιους δεν πήγε στράφι και ο ΑΡΗΣ ολοκλήρωσε μια επική ανατροπή από το -19! Μια νίκη που ήρθε στις λεπτομέρειες σε ένα απίστευτο κοντράστ συναισθημάτων από το τρελό τρίποντο του Σλαφτσάκη μέχρι το λυτρωτικό buzzer beater του Γούντμπερι! Πολύ κακή η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης, έβγαλε όμως εγωισμό, πείσμα και στο τέλος τα κατάφερε! Ας κρατήσουμε λοιπόν το τελικό αποτέλεσμα με την ελπίδα να βοηθήσει όλους αυτούς που αποφασίζουν… να κάνουν αυτά που πρέπει για να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ στη συνέχεια.
ΥΓ. Ωραία τα λόγια και τα μηνύματα στα social περί στήριξης στην όλη προσπάθεια. Ακόμη καλύτερο από τα λόγια όμως είναι η ίδια η παρουσία μας στο γήπεδο. Εκεί φαίνεται εμπράκτως ποιος στηρίζει και ποιος όχι. Είτε χαμογελάει, είτε είναι μουτρωμένος, είτε χειροκροτεί, είτε όχι.
ΥΓ2. Και σήμερα η ομάδα στην Ρόδο δεν ήταν μόνη της. Είχε τον κόσμο της όπως τον έχει σε κάθε παιχνίδι, είτε παίζει καλά είτε όχι. Καλό είναι να μην το ξεχνάμε όταν με περίσσια ευκολία για ότι στραβό συμβαίνει στην ομάδα εμείς κατηγορούμε ο ένας τον άλλον.
Τι έριξε στο παιχνίδι ο Αλμέιδα, τι επιλογές είχε ο Μάντζιος όμως...
Ναι ίσως να μπορούσε να βάλει τον Φέτφα νωρίτερα αλλά δεν φταίει ο Μάντζιος που ο Φωτιάς δεν επέτρεψε να[…]
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν είσαι ενθουσιασμένος με τον Ντιαντί. Από τους παίκτες που έχουν έρθει σε νεαρή ηλικία[…]
Ωραία τα λες αλλά τα παιχνίδια διαρκούν 90'+ και κόντρα στον "επιθετικογενή" μπήκαμε στο δεύτερο ημίχρονο τους πετάξαμε 2 γκολ[…]
Για να τελειώνουμε φίλε Πλάνετ, είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που ο προπονητής δεν πιστεύει στην ομάδα.Και επιπλέον ομάδες όπως[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!