Όσο μπορούσε το πάλεψε ο ΑΡΗΣ μας το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό χωρίς όπως ήταν αναμενόμενο να αποφύγει την ήττα. Με δεδομένες όμως τις σημαντικές απουσίες του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη, ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός σε αρκετά σημεία του αγώνα και έδειξε θα μπορούσαμε να πούμε ένα θετικό πρόσωπο. Αρκετός ο κόσμος στο Παλέ με την παρουσία του πρωταθλητή Ευρώπης να είναι στο επίκεντρο παρά το ενδιαφέρον για το ίδιο το παιχνίδι.

ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Άσχημα ήταν τα πρώτα λεπτά για την ομάδα μας όπου γρήγορα γρήγορα μπήκε στη διαδικασία να κυνηγάει στο σκορ με την αστοχία και την πνευματική απουσία του Κούπερ να χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας. Εκεί ο Βετούλας έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά έβαλε τον Φίλλιο στον άσσο και μαζί με το κρεσέντο του Χότζ το 2-11 μετατράπηκε στο 20-17 στο τέλος του Α’ δεκαλέπτου.

ΤΟΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ

Αν και με περιορισμένο ρόστερ οι παίκτες του Βετούλα έδειχναν ιδιαίτερη διάθεση και αυτό ισορροπούσε την έλλειψη ποιότητας σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Αυτή η διάθεση όμως είχε τα σκαμπανεβάσματα της ως προς την αποτελεσματικότητα πάνω στο παρκέ. Από εκεί που βγάζαμε καλές άμυνες, μαζεύαμε τα ριμπάουντ και σκοράραμε στον αιφνιδιασμό ξαφνικά ξεχνούσαμε να επιστρέψουμε στην άμυνα και κάναμε το ένα φθηνό λάθος μετά το άλλο. Και όταν κόντρα σε μια εχθρική διαιτησία σαν τη σημερινή τις βολές που κερδίζεις τις πετάς στα σκουπίδια τότε δεν ελπίζεις σε τίποτα παραπάνω πέρα από μια αξιοπρεπής ήττα. Όπως ακριβώς ήταν η σημερινή,  με τον ΑΡΗ να παλεύει να μειώσει και τον Παναθηναϊκό με ξεσπάσματα στο παιχνίδι του να καταφέρνει να κλειδώσει τη νίκη χωρίς άγχος.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προετοιμασμένοι για μια βαριά εκνευριστική ήττα πήγαμε στο γήπεδο με την ομάδα μας ως ένα βαθμό να μας εκπλήσσει ευχάριστα με την ανταγωνιστικότητα της. Παρά τα σκαμπανεβάσματα του Κούπερ, το πολύ κακό παιχνίδι(στην επίθεση) του Τζούστον και την αστοχία του Γούντμπερι έξω από τα 6.75 ο ΑΡΗΣ πάλεψε και κόντραρε τον Παναθηναϊκό που μόνο στην 4^η περίοδο ξεκίνησε να νιώθει άνετα. Όλες τις προηγούμενες φορές που προσπάθησαν οι αντίπαλοι μας να τελειώσουν το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ αντέδρασε και αυτή την αντίδραση αλλά και τη μαχητικότητα που έδειξαν οι παίκτες μας σήμερα θα πρέπει να τα κρατήσουμε και για τη συνέχεια. Όπως και την πολύ καλή εμφάνιση του Φιγκερόα και του Γουίλις αλλά και τα 4 τρίποντα του Χότζ.

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Και μόνο υπολογίζοντας τη δυναμική του αντιπάλου συν τις σημαντικές απουσίες καταλαβαίνεις ότι σήμερα τα πράγματα ήταν εξαρχής δύσκολα. Με αυτό το δεδομένο ο ΑΡΗΣ τα πήγε αρκετά καλά στο παιχνίδι. Σίγουρα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα για να αγχώσει λίγο τον Άταμαν και τους παίκτες του αλλά για αυτόν τον προβληματικό ΑΡΗ αυτά τα επίπεδα απόδοσης είναι υψηλά. Επειδή όμως με τις «θετικές εντυπώσεις» δεν κερδίζεις τίποτα, περιμένουμε να δούμε έναν εξίσου μαχητικό ΑΡΗ να φεύγει νικητής από την Καρδίτσα την επόμενη αγωνιστική. Για να σώσουμε ότι σώζεται…

ΥΓ. Καλό το κοουτσάρισμα του Βετούλα σήμερα, κρίμα που δεν είχε ανάλογα αντανακλαστικά και στο ματς της Πυλαίας.

ΥΓ2. Για τα οικονομικά δεδομένα του ΑΡΗ των τελευταίων ετών η τελική κατάταξη και το χρηματικό ποσό που θα πάρει βάσει τελικής θέσης την επόμενη χρονιά έχει μεγάλη σημασία. Ιδιαίτερα μετά τη «ζημιά» του Καστρίτη που θα ήταν καλό κάποια στιγμή να την μάθουμε και εμείς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ξέρουμε(από περιέργεια) αυτά τα χρόνια της οικονομικής εξυγίανσης πόσο κοστίζει το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια και στα γραφεία.  

ΥΓ3. Πόσο θλιβερό να αναλώνεσαι στο ντέρμπι των πρώην προπονητών και να νιώθεις δικαιωμένος για τα επόμενα συμβόλαια στην καριέρα τους; Η αποθέωση της μετριότητας μάλλον μας έχει γίνει κακή συνήθεια που δεν λέει να κοπεί.

ΥΓ4. Για να δούμε εκεί στη Βαρέζε πόσο μ@κ@κες είναι;

Πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ ξεπέρασε τις σημαντικές απουσίες των Γουίλις και Μποχωρίδη και επικράτησε του Λαυρίου με 82-65! Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση σε όλη την διάρκεια του αγώνα, δεν επέτρεψαν στο Λαύριο να πιστέψει ότι μπορεί να αντιδράσει και με το που διόρθωσαν τα ποσοστά ευστοχίας στο Β ημίχρονο κλείδωσαν τη νίκη και μαζί με τη διαφορά που μας δίνει το πλεονέκτημα σε αυτή την μίζερη κούρσα στις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Πνευματικά έτοιμη παρουσιάστηκε η ομάδα στο σημερινό παιχνίδι, με σχεδόν όλους τους παίκτες να μπαίνουν από νωρίς αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους σε ένα «πονηρό» παιχνίδι. Με αρκετά τρεξίματα, γρήγορες επιστροφές, σωστή άμυνα στον παίκτη που είχε τη μπάλα και αρκετή ένταση στα ριμπάουντ και στην άμυνα κάτω από το καλάθι κατάφεραν από σχετικά νωρίς να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Η αστοχία στα μακρινά σουτ και η παραφωνία που άκουγε στο όνομα Σαρίφ Κούπερ ήταν αυτά που για περίπου 15’ κρατούσαν το Λαύριο κοντά στο παιχνίδι. Η άνοδος του Τολιόπουλου, η εκρηκτικότητα του Τζούστον και τα εύστοχα σουτ του Γούντμπερι έφεραν τη διαφορά στο +15.

ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΣ

Με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου η μισή δουλειά είχε γίνει. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό, είχε πολυφωνία στην επίθεση και σε άμυνα και ριμπάουντ έβλεπες μια μαχητικότητα από όλους τους παίκτες που ήταν πάνω στο παρκέ που συνεχώς κλιμακωνόταν. Το Λαύριο είχε εγκλωβιστεί στο παιχνίδι μας και το μόνο που πάλευε ήταν να ρίξει τη διαφορά από τους 18 πόντους που είχε καρφωθεί για πολύ ωραία. Ακόμη και όταν ο Βετούλας αποφάσισε να ανοίξει το ροτέισον και να μοιράσει περισσότερο το χρόνο η ομάδα κατάφερε να παραμένει ανταγωνιστική και να διατηρεί σχετικά εύκολα το προβάδισμα της μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Ικανοποιημένος δήλωσε ο Νίκος Βετούλας στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε της αναμέτρησης, και πως να μην είναι; Είδε τον Χατζηδάκη να εκμεταλλεύεται την υπεροχή του κάτω από το καλάθι με 11 πόντους και 11 ριμπάουντ και παρέα με τον δυναμικό Τζούστον(10 πόντοι, 12 ριμπάουντ) να κερδίζουν με ευκολία την μάχη των ψηλών. Είδε τον Τολιόπουλο να βρίσκει ρυθμό και να αλλάζει τη ροή της αναμέτρησης αλλά και τον Γούντμπερι να μην πτοείται από τα πρώτα άστοχα σουτ και τελικά να γίνεται ο καταλύτης αυτής της νίκης.  Είδε και όλους τους υπόλοιπους να προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή τη νίκη. Υπήρχε φυσικά και ο Κούπερ που ήταν σε άλλο γήπεδο, υπήρχαν και κάποια παιδαριώδη λάθη. Για τον φετινό όμως ΑΡΗ να κερδίζει από το 13’ με διψήφια διαφορά και να το κρατάει με ευκολία μέχρι το τέλος είναι επίτευγμα.  Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάνει με 2 σημαντικότατες απουσίες όπως αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΒΡΑΔΙΑ

Έπρεπε να φθάσουμε στην 20ή αγωνιστική για να απολαύσουμε ένα παιχνίδι χαλαρά χωρίς να αγχωνόμαστε και να εκνευριζόμαστε μέχρι να έρθει η νίκη. Σήμερα η ομάδα τα είχε σχεδόν όλα! Έβγαλε ένταση σε άμυνα και ριμπάουντ επί 40’, έτρεξε όποτε της δόθηκε η ευκαιρία, προσπέρασε την αστοχία του πρώτου ημιχρόνου και κλείδωσε με τα μακρινά σουτ τη νίκη και την διαφορά που χρειαζόμασταν. Κρατάμε το ευχάριστο δίωρο που μας χάρισε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και συνεχίζουμε στην βασανιστική πορεία που έχουμε χαράξει από την αρχή της χρονιάς.

ΥΓ. Έχει χαθεί κάθε μέτρο στο ελληνικό μπάσκετ… διαμαρτυρόμενο και αδικημένο το Λαύριο. Το Λαύριο που είχε χρονιές που πήγαινε χέρι χέρι με την  Τσαρούχα.

ΥΓ2. Τελικά στην 20^η αγωνιστική πέρα από την εύκολη νίκη,  μάθαμε ότι ακόμη και με 2 σημαντικές απουσίες σαν και αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη μπορείς να κερδίσεις!

Σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι με λίγες σημαντικές στιγμές ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στο Χ και στους 0 βαθμούς(!!!) παρόλο που για περίπου 35΄ έπαιξε με παίκτη παραπάνω. Ανεξήγητα διστακτική η ομάδα, σε κακή βραδιά οι περισσότεροι παίκτες, απογοητευτική η διαχείριση από τον Ουζουνίδη. Προσπάθησε ο κόσμος να αφυπνίσει την ομάδα και να την «πιέσει» να παλέψει για τη νίκη, στο τέλος όμως έφυγε σκασμένος και με μια τεράστια απορία για όλο αυτό που παρακολούθησε.

ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ

Με όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους, την ΑΕΚ με τσακισμένη ψυχολογία και την ισοπαλία να μην έχει κανένα νόημα η λογική έλεγε ότι ο ΑΡΗΣ θα έπρεπε να έχει μοναδικό στόχο τη νίκη. Έλα όμως που στην πράξη είδαμε ένα άλλο έργο. Κόντρα σε μια ΑΕΚ που ήθελε αλλά δεν μπορούσε ο ΑΡΗΣ προτίμησε να αναλωθεί σε μια ανούσια κυκλοφορία στα μετόπισθεν έχοντας μονίμως το μυαλό του στην άμυνα. Τόσο κολλημένος στο να προσέξει τα νώτα του που ακόμη και όταν του δινόταν η ευκαιρία να φύγει γρήγορα στην αντεπίθεση ή να πιέσει σε καταστάσεις όπου ήταν ολοφάνερο ότι η άμυνα της ΑΕΚ φλέρταρε με το λάθος πάντα δίσταζε σπαταλώντας κάθε υποψία απειλής προς την αντίπαλη εστία. Ένα ολόκληρο ημίχρονο σπαταλήθηκε με τον ΑΡΗ να αμύνεται και να καθυστερεί δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι κυλάει ιδανικά προς την πλευρά μας.

ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ

Μπορεί η ΑΕΚ να μην μας άγχωνε με την εικόνα της αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ήταν η ομάδα που προσπαθούσε να κερδίσει. Και ίσως στο τέλος να τα κατάφερνε αν δεν γινόταν η φάση του 58’ όπου ο Μορόν χόρεψε τους αντιπάλους του, ο Μήτογλου θίχτηκε που τον έκανε χαζό ο Ισπανός και απάντησε με ένα εσκεμμένο τάκλιν από πίσω. Κίνηση που ο Γερμανός ρέφερι ενστικτωδώς τιμώρησε ορθώς με απευθείας κόκκινη κάρτα παρά τις αντιδράσεις των ανθρώπων της ΑΕΚ και την σκανδαλώδη  παρέμβαση του VAR.  Με παίκτη παραπάνω λες δεν γίνεται… θα βγούμε μπροστά, θα το ψάξουμε το γκολ και ίσως το βρούμε. Και όμως όχι! Ουζουνίδης και παίκτες είχαν άλλη άποψη και προτίμησαν να διαχειριστούν το αριθμητικό πλεονέκτημα χωρίς να ρισκάρουν καθόλου. Μάλιστα το έκαναν σε τέτοιο βαθμό που επέτρεψαν την ΑΕΚ των 10 παικτών να φαίνεται ακόμη πιο απειλητική από ότι όταν έπαιζε με 11. Και κάπως έτσι αποφύγαμε την ήττα από την ΑΕΚ χωρίς όμως να κερδίσουμε βαθμό.

Η ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ

Τι must win games, τι προκρίσεις, τι τελικοί ο ΑΡΗΣ μας δυστυχώς στα κρίσιμα συνήθως μας κερνάει πίκρα… Σήμερα όμως ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του σε αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία πρόσθεσαν και κάτι το ανεξήγητο. Ανεξήγητο όπως η επιλογή να παίξεις για το Χ σε ένα παιχνίδι όπου ήξερες ότι το Χ δεν σου δίνει βαθμό. Το ήξερες από την αρχή, το ήξερες και όταν έμειναν οι αντίπαλοι με 10 παίκτες. Αποφάσισες όμως να κρατήσεις τους μηδέν βαθμούς και να παλέψεις επικοινωνιακά με το χαρτί του «δεν μας κέρδισαν». Ακόμη και ένα ευρύ ροτέισον ώστε να δοθούν ευκαιρίες και να προστατευτούν συγκεκριμένοι παίκτες ενόψει πλέιοφς θα ήταν πιο τίμιο από αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Τι είδαμε σήμερα; Μια ομάδα αποφασισμένη για το Χ και έναν προπονητή να δείχνει ικανοποιημένος με ότι έβλεπε μέσα στο γήπεδο.  Και άντε στο κέντρο δεν είχαν και τόσες επιλογές αν και μπορούσε να ρίξει τον Φετφατζίδη, στα πλάγια με τον Σαβέριο που έβγαλε σχεδόν όλο τον αγώνα όλα λειτουργούσαν μια χαρά; Κρίμα πάντως για τον Ουζουνίδη που για λίγο έδειξε ότι ίσως να μπορούσε να αλλάξει κάποια πράγματα στην ομάδα. Τελικά δεν μπορεί να ξεφύγει από τον γενικό κανόνα της μιζέριας που διέπει τους Έλληνες προπονητές και σίγουρα δεν μοιάζει ικανός να βοηθήσει να αλλάξει αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία της ομάδας μας που τόσο πληγώνει.

 ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ …ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙ

Τι και αν άπαντες γνώριζαν εξαρχής ότι λόγω του παράλογου συστήματος διεξαγωγής των φετινών πλέιοφς η ισοπαλία δεν μας έδινε βαθμό, ο ΑΡΗΣ τον χαβά του. Πόσο μάλλον όταν έμεινε με 10 παίκτες η ΑΕΚ όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ομάδα μας στο πλάνο της ξέχασε να συμπεριλάβει τη λέξη νίκη. Γεμίζουμε με υπερηφάνεια… που δεν χάσαμε από αυτήν την μέτρια ΑΕΚ και ευελπιστούμε αυτή τη φορά μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος και την μίνι προετοιμασία, στην έναρξη των πλέιοφς να παρουσιαστεί η ομάδα βελτιωμένη και να κερδίσει τα αυτονόητα.

ΥΓ. Δεν είναι απαραίτητο για να κερδίσεις να παίξεις μπαλάρα και να μαγέψεις με την παρουσία σου μέσα στο γήπεδο. Είναι απαραίτητο όμως να θέλεις να κερδίσεις και να το δείχνεις.

ΥΓ2. Είτε 5-4-1 παίξεις, είτε 4-4-2 επιλέξεις είτε το «total football» με 2-3-5, αν παγώνεις πάντα το ρυθμό, γυρίζεις την μπάλα πίσω και κάνεις καθυστερήσεις μέχρι και στην αλλαγή ενώ παίζεις με παίκτη παραπάνω τα ίδια αποτελέσματα θα έχεις.

Την ευκαιρία να διασκευάσει τις εντυπώσεις μιας τραγικής χρονιάς είχε σήμερα ο ΑΡΗΣ στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας και αντί να την εκμεταλλευτεί… προτίμησε να προσθέσει μια ακόμη προβληματική εμφάνιση ψαλιδίζοντας τις όποιες ελπίδες του για είσοδο στην πρώτη εξάδα. Αδικαιολόγητα ανέτοιμο το σύνολο του Νίκου Βετούλα. Μπήκε σε ένα κρίσιμο παιχνίδι χωρίς πλάνο, χωρίς συγκέντρωση και απλά επειδή δεν του βγήκαν τα μακρινά σουτ γνώρισε μια εύκολη ήττα. Έτσι απλά με συνοπτικές διαδικασίες κάνοντας σχεδόν ότι κάνει από την αρχή της χρονιάς.

ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΖΟΡΙΖΟΤΑΝ

Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να καταλάβει ο καθένας το έργο που θα βλέπαμε σήμερα. Από την μια υπήρχε μια ομάδα που προσπαθούσε να εφαρμόσει μια συγκεκριμένη στρατηγική και να χτυπήσει στα αδύναμα μας σημεία περιορίζοντας τα βασικά μας ατού και από την άλλη υπήρχε ο ΑΡΗΣ μας που είχε εναποθέσει όλες τις ελπίδες του στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών. Ο πόακ παίζοντας με ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού από την αρχή μέχρι το τέλος προσπαθούσε να ξεφύγει στο σκορ(31-21 στο 12’) και η ομάδα μας απλά ήλπιζε ότι κάποιο από τα δυνατά μας χαρτιά θα σήκωνε την ομάδα στις πλάτες του.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΓΙΑ 5’ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΕΛΟΣ

Και εκεί που τίποτα δεν σε έπειθε ότι θα μπορούσε να αλλάξει, 2-3 μακρινά σουτ, κάποια ξεσπάσματα του Τζούστον και ξαφνικά από το -10 φθάνουμε στο +3. Ένα προβάδισμα(43-46) που κράτησε μόλις για 1-2 λεπτά μιας και καταφέραμε να κλείσουμε την 3^η περίοδο στο -6. Ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε ίχνος συγκέντρωσης από τους παίκτες αλλά και από τον προπονητή ώστε να αλλάξει η ροή της αναμέτρησης. Ο πόακ έβρισκε έστω και με δυσκολία τον δρόμο προς το καλάθι την ίδια στιγμή που οι παίκτες μας έπαιρναν την μια κακή επιλογή στην επίθεση μετά την άλλη. Με το που ξέφυγε ξανά ο συμπολίτης ήταν φανερό ότι δεν υπήρχαν τα ψυχικά αποθέματα να αντιδράσουμε και μοιραία στο τέλος η ήττα ήρθε εύκολα.

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΛΑΝΟ

Ένας ΑΡΗΣ χωρίς πλάνο, με ατομικές ενέργειες, μακρινά σουτ απελπισίας, φθηνά λάθη και καμία ουσιαστική καθοδήγηση από τον πάγκο. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τους 3 διαιτητές που δεν μας έδιναν σχεδόν ποτέ φάουλ  όταν μπουκάραμε μέσα σε αντίθεση με τα φάουλ που χάριζαν κάτω από το καλάθι μας στον ποακ, ο ΑΡΗΣ επέλεξε να κάνει το εύκολο και να σουτάρει από μακριά με όποιον τρόπο μπορεί. Από τα 8 μέτρα, μαρκαρισμένοι, υπό την πίεση του χρόνου.  Ακόμη και στο κατέβασμα της μπάλας είχε πρόβλημα σε όλο το παιχνίδι την ίδια στιγμή που εσύ δεν προσπάθησες καν να εκμεταλλευτείς τον τραυματισμό του Κατσίβελη στην 4^η περίοδο. Ρόμπερτς και Τζούστον ήταν οι μοναδικοί διασωθέντες ανάμεσα σε ένα σύνολο παικτών οπου ο καθένας έμοιαζε να έχει κατέβει για να κάνει απλά το κομμάτι του. Απογοητευτικό το κοουτσάρισμα του Βετούλα, ακόμη πιο απογοητευτικός ο τρόπος που προετοίμασε την ομάδα για το σημερινό παιχνίδι μετά από 3 εβδομάδες διακοπής.

ΤΗΝ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ

Κατώτερος των περιστάσεων παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο αποψινό ντέρμπι, σε ένα χρονικό σημείο όπου με την έλευση του Βετούλα αλλά και την απόκτηση του Τζούστον είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει. Δυστυχώς η ομάδα δεν ξέφυγε από τον κανόνα της μετριότητας που την χαρακτηρίζει από το ξεκίνημα της χρονιάς και μοιραία γνώρισε μια ακόμη πικρή ήττα. Δύσκολα σώζεται κάτι στα εναπομείναντα παιχνίδια και σύντομα θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για την επόμενη χρονιά με μοναδική παρακαταθήκη τη σωρεία λαθών προς αποφυγή που έγιναν από το καλοκαίρι έως και σήμερα.

Μούσκεμα τα έκανε για ακόμη μια φορά μέσα στη βροχή ο ΑΡΗΣ μας καταφέρνοντας να δεχθεί 4 γκολ από τον Λεβαδειακό και να χάσει τις όποιες ελπίδες είχε για την είσοδο στην τετράδα. Και μόνο ότι δέχθηκε 3 γκολ στην αντεπίθεση και 1 από κόρνερ καταδεικνύει το πόσο κακή ήταν η ομάδα μας. Τόσο κακή που δεν μπόρεσε ούτε καν να εκμεταλλευτεί την τύχη του με το αυτογκολ της ισοφάρισης. Έντονος ο εκνευρισμός του Ουζουνίδη με όσα είδε μέσα στο γήπεδο που έφυγε σκασμένος για τα αποδυτήρια. Ακόμη πιο έντονος ο εκνευρισμός του κόσμου που έδωσε δυναμικό παρών στη Λειβαδιά χωρίς όμως να καταφέρει να συγκινήσει τους παίκτες μας…

ΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΛΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Τους ίδιους 11 με τον Παναθηναϊκό όπως ήταν αναμενόμενο επέλεξε ο Ουζουνίδης, ελπίζοντας σε μια ανάλογη εμφάνιση. Στην πράξη όμως είδαμε σχεδόν άλλη ομάδα. Με εξαίρεση τους Νταρίντα και Σιφουέντες που στα πρώτα 45’ είχαν μια συνέπεια και έντονη συμμετοχή στο παιχνίδι όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Ο Λεβαδειακός όποτε έτρεχε στους χώρους κατάφερνε να μας προκαλεί προβλήματα με τις αντιδράσεις της άμυνας μας να φαίνονται από νωρίς προβληματικές. Το 1-0 ήρθε από μια τέτοια φάση όπου η άμυνα μας πιάστηκε στον ύπνο και επέτρεψε εύκολα στους αντιπάλους μας να τρέξουν από τα πλάγια και να βγάλουν ανενόχλητοι μια παράλληλη με την εστία μας σέντρα για να καταλήξει τελικά στα δίχτυα στο 20’.  Σε ένα χρονικό σημείο όπου ο ΑΡΗΣ είχε αρχίσει να συμμαζεύει την εικόνα του και να διεκδικεί τα ηνία της αναμέτρησης. Κάτι που συνεχίστηκε και μετά το 1-0 με αποτέλεσμα έστω και με αυτογκολ να έρθει η ισοφάριση στο 29’. Στο χρόνο που απέμεινε μέχρι το ημίχρονο η ομάδα μας σε έπειθε ότι είχε βρει ρυθμό και θα έμπαινε στο Β ημίχρονο για να καθαρίσει γρήγορα γρήγορα τη νίκη.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ, ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΜΕ

Και ενώ μετά την ισοφάριση μπήκαμε στο Β μέρος με την ψυχολογία υπέρ μας μέσα σε λίγα λεπτά γκρεμίστηκαν τα πάντα. Μια εκτέλεση κόρνερ με τον παίκτη της Τρίπολης να σηκώνεται ανενόχλητος και να παίρνει την κεφαλιά στο κέντρο της άμυνας ήταν αρκετό για να μας υπενθυμίσει όλα τα κακώς κείμενα που μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Η απογοήτευση από αυτό το γρήγορο και εύκολο 2-1 είχε και τις προεκτάσεις του. Μόλις 2’ αργότερα άλλη μια αντεπίθεση του Λεβαδειακού, άλλη μια κακή επιστροφή και αντίδραση του ΑΡΗ μας και άλλο ένα εύκολο γκολ για τους γηπεδούχους. Εκεί όσο και αν φώναζε ο Ουζουνίδης και προσπαθούσε να αλλάξει τα πράγματα στο μυαλό των παικτών μας είχε «κλειδώσει» η ήττα.  Μια ήττα που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Φετφατζίδη δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Το 4^ο γκολ του Λεβαδειακού με μια ακόμη αντεπίθεση επισφράγισε το σημερινό ναυάγιο.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ, 7 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ…

‘Ανευρα τρεξίματα, κακές τοποθετήσεις ακόμη πιο κακές αντιδράσεις από όλη την μεσοαμυντική μας γραμμή. Η ευκολία με την οποία επιτρέπαμε στους αντιπάλους μας να γίνονται απειλητικοί είχε να κάνει 100% με την έλλειψη συγκέντρωσης. Πάντα η άμυνα μας έμοιαζε ανοργάνωτη, πάντα ο παίκτης που έπρεπε να τρέξει ξεκινούσε με χαρακτηριστική καθυστέρηση. Ενώ στην επίθεση είχαμε τις φάσεις που μπορούσαμε να σουτάρουμε για το γκολ αλλά έλειπε αυτός που θα το τολμούσε. Δεν γίνεται να φθάνεις 2-3 φορές σε πλεονεκτική θέση στη μεγάλη περιοχή, να αλλάζεις πασούλες και κανείς να μην σουτάρει. Ναι είναι σημαντικό το σουτ να γίνει υπό καλές προϋποθέσεις αλλά αν δεν σουτάρεις δεν θα σκοράρεις. Προφανώς και ο προπονητής έχει μερίδιο ευθύνης και για την πνευματική ετοιμότητα των 11 που επέλεξε αλλά πως μπορείς να χρεώσεις στον προπονητή την σημερινή ήττα μόλις 7 ημέρες μετά τον θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού; Σε αυτόν όμως σίγουρα «χρεώνεται» η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Καλά τα λέει, δείχνει να αντιλαμβάνεται το τι ακριβώς συμβαίνει. Το ζητούμενο είναι αν μπορεί να το αλλάξει.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ 5^ης ΘΕΣΗΣ

Ψυχρολουσία, πισωγύρισμα, απογοήτευση….  Η ίδια ενδεκάδα που πάτησε τον φορμαρισμένο Παναθηναϊκό, κόντρα σε έναν πιο αδύναμο αντίπαλο τα έκανε όλα λάθος και διασύρθηκε. Δεν μπορούσε να τρέξει, δεν μπορούσε να σκεφθεί, δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως σύνολο σχεδόν σε κανένα σημείο του αγώνα. Ούτε καν η βροντερή παρουσία του κόσμου της ομάδας που χόρευε στη βροχή δεν ήταν ικανή για να τους αφυπνίσει. Η μάχη για την τετράδα κάπου εδώ χάθηκε. Υπάρχει όμως και ο στόχος της Ευρώπης. Αφήνουμε την απογοήτευση στην άκρη και συνεχίζουμε.

ΥΓ. Αν με τα πριμ δεν γίνεται δουλειά ας δοκιμάσει ο Κάρυ και τα πρόστιμα.

ΥΓ2. Δεν μας πάει το παιχνίδι με βροχή... τραγελαφικό αλλά αληθινό. 

Την 3^η συνεχόμενη νίκη του πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό παραμένοντας ζωντανός για την μάχη της τετράδας! Πειστική εμφάνιση από το σύνολο του Ουζουνίδη. Σωστά στημένη η ομάδα, με ξεκάθαρη διάθεση να πιέσει, να ψάξει το γκολ και να πάρει τη νίκη όπως ακριβώς και έκανε! Μια νίκη που θα μπορούσε εύκολα να είχε πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Απαίτηση για διπλό στη Λειβαδιά η ιαχή του κόσμου στο φινάλε μιας μοναδικής κιτρινόμαυρης!

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ

Ένα δεκάλεπτο χρειάστηκαν περίπου οι παίκτες μας για να βρουν τα πατήματα τους και να κόψουν τον αέρα στον Παναθηναϊκό που είχε μπει πιο ορεξάτος και πιο επιθετικός στην αναμέτρηση. Όσο περνούσε ο χρόνος η ομάδα ανέβαζε την απόδοση της, οι παίκτες μας έμπαιναν πιο δυνατά στις φάσεις κερδίζοντας τις περισσότερες μονομαχίες. Οι επελάσεις του Μεντίλ οδήγησαν στην πρώτη ουσιαστική ευκαιρία με την προβολή του Μορόν να κόβεται την τελευταία στιγμή από τον Ίνγκασον. Λίγα λεπτά αργότερα η διαγώνια σουτάρα του Σιφουέντες με τροχιά προς τα δίχτυα ανάγκασε τον Λοντίγκιν σε μια εντυπωσιακή απόκρουση. Ένας Λοντίγκιν που ήταν σε καταπληκτική ημέρα μιας και στη συνέχεια για 2^η φορά καταφέρνει να σταματήσει τον Σαβέριο σε μια δύσκολη φάση. Εκεί που ο ΑΡΗΣ είχε το μομέντουμ ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να χτυπήσει στην αντεπίθεση αλλά Βέλεθ και Κουέστα ήταν σε ετοιμότητα.

Ο ΣΑΒΕΡΙΟ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, Ο ΜΟΡΟΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Ότι δεν κατάφερε να κάνει ο Σαβέριο στην πρώτη του ουσιαστική προσπάθεια το κατάφερε με την δεύτερη. Στο 43΄ σε μια από τις γνωστές «εφόδους» του από τα πλάγια, κατάφερε να φέρει την μπάλα στο καλό του πόδι και με ένα άπιαστο σουτ να ανοίξει το σκορ ξεσηκώνοντας το σχεδόν κατάμεστο Κλ.Βικελίδης! Όπως ιδανικά τελείωσε το Α ημίχρονο έτσι όμορφα ξεκίνησε και το δεύτερο. Μόλις στο 49’ ο Μορόν υποδέχθηκε ωραία την μπάλα μέσα στην μεγάλη περιοχή με το αμυντικό του Παναθηναϊκού να τον ρίχνει στο έδαφος και τον Γερμανό διαιτητή να δίνει το πέναλτι. Ψύχραιμος ο Μορόν πρόσθεσε άλλο ένα γκολ στην συγκομιδή του και έβαλε γερές βάσεις για να έρθει η νίκη.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΑΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΚΟΛ

2-0 από το 50’ και όλοι αναμέναμε σύμφωνα με ότι μας έχει συνηθίσει η ομάδα ως τώρα αναμέναμε οπισθοχώρηση, νευρικότητα και άγχος μέχρι το τέλος. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν είχε την παραμικρή διάθεση να γκρεμίσει ότι έχτισε. Και αφού πέρασε ένα δεκάλεπτο ανασυγκρότησης με βιαστικά διωξίματα και προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας πήρε ξανά τον έλεγχο. Με καλές τοποθετήσεις, σωστή πίεση, γρήγορες μεταβιβάσεις έκανε τον Παναθηναϊκό να μοιάζει εντελώς ακίνδυνος και ανήμπορος να αντιδράσει. Μάλιστα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί θα μπορούσαμε εύκολα να σκοράρουμε και ένα τρίτο γκολ στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΧΟΙ

Αν και από τους υποστηρικτές του Άκη Μάντζιου που δεν έβλεπε κάποιο νόημα στην αντικατάσταση του με τον Μαρίνο Ουζουνίδη σήμερα είδαμε έναν ΑΡΗ να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και να έχει ουσία στο παιχνίδι του. Είδαμε παίκτες ψυχωμένους να βγαίνουν μπροστά στην μπάλα, να μην φοβούνται και να αντέχουν μέχρι το τέλος κάνοντας τους αντιπάλους τους να μοιάζουν κουρασμένοι. Όλοι όσοι πήραν ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής εκτός του Σίστο ήταν εξαιρετικοί. Ώρες ώρες η κυκλοφορία της μπάλας και ο τρόπος που αναπτυσσόταν η ομάδα έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Μηχανή με γρανάζια σαν τον Σαβέριο που βρήκε δίχτυα αλλά και τους Μεντίλ και Σπίκιτς που από τις πρώτες παρουσίες τους δείχνουν ότι ο ΑΡΗΣ από τις μεταγραφές του Ιανουαρίου βγαίνει κερδισμένος! Ξαφνικά οι πτέρυγες απέκτησαν ζωντάνια και ο ΑΡΗΣ μοιάζει πιο απρόβλεπτος πιο απειλητικός. Όλα όμως τα παραπάνω θα έχουν αξία αν αυτή η εμφάνιση αποδειχθεί στην πορεία ότι είναι αποτέλεσμα δουλειάς και όχι μια ευτυχή συγκυρία. Αυτό όμως που σίγουρα συμβαίνει είναι ότι η ομάδα δείχνει να βγαίνει από το αγωνιστικό αδιέξοδο που βρισκόταν παρά τα τελευταία θετικά αποτελέσματα και μοιάζει ικανή να παλέψει κόντρα στα προγνωστικά και τα «μαγειρέματα»...

ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είχαμε να δούμε μια τόσο καλή εμφάνιση και δεδομένων των συνθηκών ίσως η σημερινή να ήταν ακόμη καλύτερη. Διαβασμένη η ομάδα, αποφασισμένοι οι παίκτες με τις εντάσεις και τα τρεξίματα που απαιτούνται σε τέτοια παιχνίδια. Δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Παναθηναϊκό πέρα από του να παραδοθεί στην ανωτερότητα μας! Αυτός ο ΑΡΗΣ που παρακολουθήσαμε σήμερα δεν φοβάται τίποτα και θα διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες έχει μέχρι το τέλος. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ένα δίκιο το έχουν. Στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν όταν είσαι του big-πορδ και δεν ευνοείσαι σκανδαλωδώς είναι αδικία!

Σημαντική νίκη κόντρα στον Πανιώνιο που του επιτρέπει να κοιτάει ψηλότερα πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στο «καμίνι» του Παλέ,  επιβεβαιώνοντας ότι η ομάδα έχει αλλάξει σελίδα!  Με 5 παίκτες διψήφιους και τον Κούπερ να μένει στους 6 αλλά να μοιράζει 6 ασίστ ο ΑΡΗΣ σήμερα έδειξε ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο. Είναι φανερό ότι ο νέος προπονητής έχει βάλει τη σφραγίδα του, η ομάδα κερδίζει και ο κόσμος ύστερα από καιρό ξαναγουστάρει όπως έκανε με τόση θέρμη σήμερα!

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ

Αρκετά ορεξάτος μπήκε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι με τους Γουίλις και τον Φιγκερόα να σκοράρουν με κάθε ευκαιρία και τον Κούπερ να τροφοδοτεί αποτελεσματικά τον Ρόμπερτς. Το 24-17 ναι μεν αποτύπωνε το πόσο δυνατά είχε μπει η ομάδα αλλά από την άλλη υπήρχαν κάμποσα θεματάκια που δεν έβρισκαν λύση όσο κυλούσε ο χρόνος. Από την μια ο Μπράουν που έμοιαζε ασταμάτητος από την άλλη τα πολλά χαμένα ριμπάουντ που επέτρεπε στους παίκτες του Πανιωνίου να σκοράρουν με δεύτερες ευκαιρίες από το πουθενά. Αρωγός στην αντίσταση του Πανιωνίου ήταν και οι 3 διαιτητές με προκλητικά σφυρίγματα που επέτρεψαν τους αντιπάλους μας να προσπεράσουν στο σκορ.

ΑΝΤΛΗΣΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ

Το ξεκίνημα του Β ημιχρόνου βρήκε τις 2 ομάδες να πηγαίνουν πόντο πόντο. Φαινόταν όμως ότι ψάχναμε το ξέσπασμα για να ξεφύγουμε στο σκορ. Ξέσπασμα που το βρήκε βελτιώνοντας την άμυνα και τα ριμπάουντ και προσθέτοντας και άλλους παίκτες στην εξίσωση της επίθεσης. Ο Ρόμπερτς βελτιώθηκε αισθητά μέσα στο παιχνίδι, ο Γουίλις έγινε πιο απλός και ουσιαστικός και ο Γούντμπερι παρέδιδε μαθήματα σε άμυνα και επίθεση με κάθε ευκαιρία.  Όλα αυτά έδωσαν την ευκαιρία και στον Τολιόπουλο να βρει ρυθμό και να σκοτώσει με τα σουτ του τον Πανιώνιο!  Το +14 επτά λεπτά πριν το τέλος σε συνδυασμό με τον ρυθμό που είχαν βρει οι παίκτες σε έπειθαν ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε και την διαφορά. Οι πολλές κακές επιλογές όμως στην επίθεση στα τελευταία λεπτά επέτρεψαν τον Πανιώνιο να μειώσει και να πιστέψει ότι μπορεί να ισοφαρίσει. Ευτυχώς έστω και στο τέλος υπήρξε η ελάχιστη ψυχραιμία που χρειαζόταν και φθάσαμε στη νίκη.

ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΤΕΥΧΘΗ

Μέσα σε ελάχιστα λεπτά είχε εξηγήσει καθαρά μπασκετικά με τον πλέον απλοϊκό τρόπο ο Λάζαρος Παπαδόπουλος τα λάθη του Καστρίτη που είχαν χαντακώσει την ομάδα. Ήρθε και ο νέος προπονητής για να σου δείξει ότι απλά έπρεπε να «ξηλωθούν» οι εμμονές και τα επαναλαμβανόμενα λάθη ώστε ο ΑΡΗΣ να βρει τον δρόμο του. Ακόμη και όταν δεν παίζεις άμυνα μπορείς να είσαι λιγότερο κακός από το να κάνεις αχρείαστο φάουλ στον αντίπαλο ψηλό στο κέντρο. Μπορείς απλά περιορίζοντας το ροτέισον να μοιράσεις επί της ουσίας ρόλους στην ομάδα. Μπορείς να περιορίσεις τον χρόνο που παίζουν μαζί Κούπερ και Τολιόπουλος και να δώσεις περισσότερες αρμοδιότητες στον Γούντμπερι και στον Μποχωρίδη. Μπορείς να αξιοποιήσεις καλύτερα τον Ρόμπερτς και να βάλεις στο παιχνίδι και τον Φιγκερόα. Μπορείς να κυκλοφορήσεις καλύτερα την μπάλα και να βρεις πολλά περισσότερα ελεύθερα σουτ όπως έκανες σήμερα. Μπορείς  να μην βάλεις καθόλου τον Χότζ αν απλά παραδεχθείς ότι είναι «τρύπα» σε άμυνα και επίθεση. Με λίγα λόγια μπορείς ξεκινώντας από τα απλά βασικά να φθάσεις σε ένα ικανοποιητικό σημείο όπως έδειξε ότι έχει φθάσει ο ΑΡΗΣ σήμερα.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΡΗ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Είχε πλάνο, είχε πάθος, είχε ουσία σε κάθε κίνηση του μέσα στο γήπεδο είτε του έβγαινε η φάση είτε όχι. Η ομάδα υπό την καθοδήγηση του Βετούλα δείχνει να αποκτά αγωνιστική ταυτότητα και μπορεί πλέον να ελπίζει στη διάσωση μιας εντελώς αποτυχημένης σεζόν. Ο κόσμος επέστρεψε μαζικά στο γήπεδο, έγινε ένα με την ομάδα και θυμηθήκαμε όλοι μαζί πόσο γουστάρουμε να βλέπουμε τον ΑΡΗ να παίζει μπάσκετ και να κερδίζει! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Το είχαμε τονίσει την Τετάρτη ότι το πρόβλημα δεν είναι οι τιμές του εισιτηρίου και σήμερα αυτό φάνηκε ξεκάθαρα. Μακάρι να συνεχίσει να μας «ζεσταίνει» η ομάδα και το Παλέ από εδώ και πέρα να είναι ξανά μόνιμα σε τέτοιους ρυθμούς.

ΥΓ2. 3 εβδομάδες είναι αρκετός χρόνος για να βρεις έναν παίκτη που να σου κάνει, ικανό να βοηθήσει την ομάδα.

Σημαντική νίκη πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στο Μαρούσι σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα με τον ΑΡΗ μας αυτή τη φορά να κάνει την ανατροπή από το -11 και να καταφέρνει να φεύγει με το διπλό!  Καθοριστικός ο Τολιόπουλος στο 4ο δεκάλεπτο, θύμισε κάτι από τον killer της περσινής περιόδου αν και δεν ξεκίνησε καθόλου καλά στο παιχνίδι. Περισσότερο ψύχραιμος και υπομονετικός ο ΑΡΗΣ υπό την καθοδήγηση του Βετούλα μοιάζει να βρίσκει την ηρεμία του και να χτίζει έστω και με αργούς ρυθμούς μια αγωνιστική ταυτότητα.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Δεν έχασε χρόνο ο ΑΡΗΣ μας και με το που πάτησε στο παρκέ ξεκίνησε να ξεδιπλώνει τις αδυναμίες του κοντά στο καλάθι. Ο Λαντζεβάιν έκανε πάρτι με την άμυνα του Ρόμπερτς αλλά και την απάθεια όλων στα ριμπάουντ. Οι αντίπαλοι μας όποτε ήθελαν έμπαιναν και σκόραραν χωρίς να βρίσκουν αντίσταση, με τα μακρινά σουτ και το επιθετικό κρεσέντο του Γουίλις να είναι αυτό που δεν επέτρεπε στο Μαρούσι να ξεφύγει στο σκορ.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Όσο συνεχιζόταν η αδυναμία μας στην άμυνα και στα ριμπάουντ η επίθεση ήταν αυτή που μας κρατούσε. Μποχωρίδης, Γούντμπερι και Κούπερ πήραν την σκυτάλη από τον Γουίλις και κρατούσαν την ομάδα μέσα στο παιχνίδι. Όταν όμως ο Χάρελ πήρε μπρος και το τραγικό στα τρίποντα Μαρούσι βρήκε και 2-3 εύστοχα η διαφορά πήγε στο -11. ΄Ένα σημείο στο παιχνίδι περίπου 12’ πριν το τέλος με την εικόνα των 2 ομάδων να μοιάζει εκ διαμέτρου αντίθετη. Από την μια το Μαρούσι να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα και να βελτιώνεται και από την άλλη ο ΑΡΗΣ μας να μοιάζει ανήμπορος να αντιδράσει.

ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Κούπερ, Γκιουζέλης και Τολιόπουλος με τη σειρά ήταν οι παίκτες που οδήγησαν στην ανατροπή του -11 όταν όλα έμοιαζαν χαμένα. Κάτι που όπως φάνηκε αιφνιδίασε τους αντιπάλους μας που πίστευαν ότι είχαν «κλειδώσει» τη νίκη με αποτέλεσμα στα τελευταία λεπτά με το που προσπεράσαμε να βγάζουν το χειρότερο πρόσωπο τους. Αντιθέτως η ομάδα μας πήρε τα πάνω της με πρώτο και καλύτερο τον Τολιόπουλο που θύμισε τον περσινό παίκτη που δεν αποδεχόταν ποτέ την ήττα. Με μεγάλα σουτ και ωραίες ασιστ στους συμπαίκτες του ήταν από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες αυτής της νίκης.

ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ

Δεν έχουμε κανά καημό να ασχολούμαστε με τον Καστρίτη τώρα που είναι παρελθόν αλλά ο κόουτς πέρα από τα όποια λάθη του, περνούσε και τον εκνευρισμό του στους παίκτες κατά την διάρκεια των αγώνων. Έναν εκνευρισμό που ιδιαίτερα όταν πηγαίναμε στα κρίσιμα η ομάδα έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο και έχανε τις νίκες μέσα από τα χέρια της. Σήμερα ο ΑΡΗΣ απέφυγε τα λάθη των προηγούμενων παιχνιδιών που κρίθηκαν στον πόντο, δεν πήγε σε βιαστικές επιλογές, έπαιξε με τον χρόνο, ήταν εύστοχος στις βολές και δεν επέτρεψε στους αντιπάλους μας να διεκδικήσουν την νίκη. Είδαμε τον Γκιουζέλη για 2^ο συνεχόμενο παιχνίδι να είναι επιδραστικός και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Τον Κούπερ να τραβάει φρένο και να σκέφτεται περισσότερο τις επιλογές του. Τον Γουίλις να βάζει στοπ στα λάθη του και τον Τολιόπουλο από εκεί που έμοιαζε αδιάφορος να ξυπνάει το θηρίο μέσα του. Μαζί με τους Γούντμπερι, Μποχωρίδη  και Χατζηδάκη να κάνουν πολύ βρώμικη δουλειά και να συνεισφέρουν ποικιλοτρόπως στο παιχνίδι. Ξεκάθαρα όλες αυτές οι μικρές αλλαγές σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο φέρνουν την υπογραφή του Βετούλα. Όχι γιατί πρόλαβε μέσα σε λίγες ημέρες να «χτίσει» κάτι καινούργιο αλλά μπόρεσε να «γκρεμίσει» αρκετές εμμονές του πρώην κόουτς που είχαν εγκλωβίσει την ομάδα όπως η άμυνα. Ναι και σήμερα ο ΑΡΗΣ ήταν στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα κακός στην άμυνα. Ήταν όμως απλά κακός… και όχι αυτοκαταστροφικός με πολλά αχρείαστα φάουλ, σπατάλη ενέργειας και βολές δώρο στον αντίπαλο. Ακόμη και στην επίθεση προσπαθεί η ομάδα να κυκλοφορήσει την μπάλα και όχι από την αρχή μέχρι το τέλος η μπάλα να είναι στα χέρια του Κούπερ ή του Τολιόπουλου που θα πάρουν τελικά και το σουτ. Μέχρι και τους ψηλούς προσπαθούμε να βάλουμε στο παιχνίδι παρόλο που ακόμη δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.  

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Αυτή τη φορά η ομάδα τα κατάφερε! Επέστρεψε από το -11 σε ένα χρονικό σημείο όπου έδειχναν όλα χαμένα, πήρε το προβάδισμα και στο τέλος έδειξε την απαραίτητη ψυχραιμία ώστε να αποφύγει το χαρακίρι όπως τις προηγούμενες φορές. Βελτιωμένη η ομάδα αν και έμοιαζε σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού να παλεύει κόντρα στον κακό της εαυτό.  Πλέον με αυτή τη νίκη μπορεί ο ΑΡΗΣ να ανασάνει με ανακούφιση και να δει τη συνέχεια του πρωταθλήματος με λιγότερο άγχος. Και που ξέρεις; Αν κερδίσεις το Πανιώνιο και έρθουν και κάποια βολικά  αποτελέσματα ίσως ξαφνικά να αποκτήσουμε και ένα ενδιαφέρον για τη συνέχεια πέρα από την αποφυγή των χειρότερων σεναρίων.

ΥΓ. ΑΛΚΗ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ

Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας στη Λαμία που κατάφερε να κερδίσει τον κακό του δαίμονα με 2-0! Την παράσταση έκλεψε ο συνήθης ύποπτος Λορέν Μορόν με τα 2 γκολ αλλά και ο Μεντίλ που σέρβιρε το πρώτο γκολ αλλά και είχε μια συνολικά εξαιρετική παρουσία! Πιο απελευθερωμένη η ομάδα χωρίς το «πρέπει» να περάσει η μπάλα από τα πόδια του Μανού Γκαρθία ωστόσο δυσκολεύτηκε αρκετά στο να δημιουργήσει ευκαιρίες.

ΕΙΧΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ

Με στόχο να ελέγξει το παιχνίδι από το ξεκίνημα είχε ο ΑΡΗΣ μας και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε. Η Λαμία σε ένα μόνιμο παθητικό ρόλο απλά έψαχνε ένα λάθος μπας και καταφέρει να βγει μπροστά. Το πρόβλημα όμως για ακόμη μια φορά ήταν η αργή κυκλοφορία και η έλλειψη δημιουργίας όποτε φθάναμε έξω από την περιοχή του αντιπάλου. Ποτέ δεν προσπαθήσαμε να παίξουμε γρήγορα, πάντα κάποιος έπαιρνε την απόφαση να παγώσει το ρυθμό και να γυρίσει τη μπάλα πίσω ακόμη και αν είχε διάπλατο τον δρόμο μπροστά ή οι συμπαίκτες του ήδη είχαν κάνει τη σωστή κίνηση. Η καλά οργανωμένη άμυνα της Λαμίας έκανε εύκολα τη δουλειά της και κάπως έτσι έληξε το πρώτο ημίχρονο με τα σουτ των Νταρίντα, Μόντσου και Μορόν να μην βρίσκουν στόχο.

ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ!

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε πιο δυνατά με τον Φετφατζίδη από τη δεξιά πλευρά να συνεχίζει να ταλαιπωρεί την άμυνα της Λαμίας και τον Μεντίλ από την αριστερή πλευρά να τρέχει ασταμάτητα και να αποτελεί μια μόνιμη απειλή. Στο 66΄ ο Μόντσου που είχε διαβάσει το παιχνίδι του Μεντίλ του έβγαλε μια εξαιρετική κάθετη πάση και αυτός με απίστευτη ταχύτητα υποδέχθηκε τη μπάλα έβγαλε την τέλεια σέντρα στον Μορόν και ο Ισπανός με ιδανικό τρόπο κάρφωσε τη μπάλα στα δίχτυα! Η πλάστιγγα της νίκης έγερνε για τα καλά προς την πλευρά μας αλλά απέναντι στη Λαμία με το σκορ στο 1 γκολ δεν μπορείς να είσαι ήρεμος. Όταν όμως ο Μορόν έχει κέφια μπορείς! Αφού πρώτα Σαβέριο, Ζαμόρα και Νταρίντα έχασαν ξανά και ξανά τα άχαστα, ήρθε η σειρά του Ισπανού με μια μαγική προσωπική ενέργεια να χορέψει την άμυνα της Λαμίας και να πλασάρει ιδανικά για το 0-2! Στα τελευταία 15’ της αναμέτρησης χάθηκαν πολλές ευκαιρίες και για ένα τρίτο γκολ ενώ στο 88’ η Λαμία έμεινε και με 10 παίκτες μετά την αγκωνία του Φουρτάδο στον Βέλεθ.

ΠΙΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ

Δύσκολα να ξεχάσουμε πόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει τέτοια παιχνίδια όπου στην μια από τις 2 φορές που περνάει το κέντρο ο αντίπαλος να βρίσκει δίχτυα. Σήμερα ευτυχώς δεν έγινε αυτό. Δεν έγινε γιατί ο ΑΡΗΣ δεν επέτρεψε στη Λαμία να σκεφθεί ότι μπορεί να απειλήσει. Ήταν σωστά στημένος και κρατούσε με ευκολία την μπάλα ακόμη και όταν οι αντίπαλοι μας πίεζαν. Ο Γκαρθία απουσίαζε και δεν έψαχνε όλη η ομάδα τον τρόπο να τον βρει και να τον συνδυαστεί μαζί του. Είδαμε τις πτέρυγες επιτέλους να συμμετέχουν στο παιχνίδι με τον Φετφατζίδη να θυμίζει κάτι από τα παλιά. Ενώ και στα αριστερά αν και ο Σίστο ήταν από τους χειρότερους, ο Μεντίλ(που μπήκε από σπόντα λόγω τραυματισμού του Φρίντεκ στο 5’) ήταν ασταμάτητος και κάλυπτε όλη την πλευρά με τεράστια ευκολία. Φάσεις σαν και αυτή του 0-1 κάναμε άλλες 5 στο παιχνίδι. Δεν έγιναν όλες γκολ αλλά αυτές οι προσπάθειες έλειπαν στα προηγούμενα παιχνίδια γιατί τα πάντα έπρεπε να περάσουν από τον άξονα. Πέρα του Μορόν και τον Μεντίλ που ξεχωρίσαν κανείς δεν μπορείς να πεις ότι έκανε κάτι το σπουδαίο. Όλοι όμως μαζί είχαν έναν ενεργό ρόλο και συμμετοχή στο παιχνίδι. Και αυτό ίσως είναι η παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Για τη συνέχεια όπου περιμένουμε να δούμε και άλλους παίκτες σαν τον Μεντίλ να μπαίνουν και να κάνουν τη διαφορά.

ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Με τον Λορέν Μορόν να σκοράρει 2 φορές και τον Μεντίλ να οργώνει την αριστερή πλευρά και να δίνει την ασίστ για το πρώτο γκολ, ο ΑΡΗΣ επέστρεψε στις νίκες ύστερα από περίπου 1.5 μήνα! Κατάφερε να ξεπεράσει τις απουσίες του, το κακό φεγγάρι και επιτέλους να εξαργυρώσει τη βελτίωση του Β ημίχρονου με 2 γκολ.  Σημαντική νίκη για την ομάδα μας σε ένα χρονικό σημείο όπου όλα έμοιαζαν δυσοίωνα . Όχι ότι με αυτή τη νίκη ξαφνικά έστρωσαν όλα αλλά σίγουρα βοηθάει τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά. Μετά τις «δυνατές» αποχωρήσεις αναμένουμε και την ανάλογη ενίσχυση.

Σημαντική ευκαιρία να ανακάμψει βαθμολογικά και να δώσει ένα ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα έχασε ο ΑΡΗΣ μας στο Περιστέρι όπου ηττήθηκε με 73-68. Μπορεί αυτή τη φορά η ομάδα να μην διασύρθηκε και να έφθασε πολύ κοντά στη νίκη αλλά όταν το χιλιοταλαιπωρημένο Περιστέρι που είχε και αυτό τις δικές του σημαντικές απουσίες σου κάνει ανατροπή από το -20 τότε η πίκρα και η ντροπή είναι ανάλογη της 40άρας… Ίδια αποτελέσματα και ίδιες δικαιολογίες από τον Καστρίτη που συνεχίζει απτόητος να ισοπεδώνει την καψούρα μας με τις «προπονητικές του ικανότητες» και την υπεροψία του.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ

10’ τρίβαμε τα μάτια μας με τον ΑΡΗ που βλέπαμε πάνω στο παρκέ. Συγκεντρωμένος σε άμυνα και ριμπάουντ, υπομονή και σωστή κυκλοφορίας στην επίθεση. Ο ΑΡΗΣ έκανε τα πάντα σωστά πάνω στο παρκέ, ήταν εύστοχος και κατάφερε να φθάσει στο +20 περίπου 2’ πριν το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Γουίλις, Κούπερ, Ρόμπερτς, Μποχωρίδης, Φιγκερόα και Τολιόπουλος έμοιαζαν αποφασισμένοι να καθαρίσουν από νωρίς την υπόθεση νίκη.  

ΔΟΚΤΩΡ ΤΖΕΚΙΛ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΧΑΪΝΤ

Από το παιχνίδι με την Μπούργκ είχαμε να δούμε τον ΑΡΗ να παίζει τόσο καλά και προς στιγμή πιστέψαμε ότι ίσως μετά τη νίκη με τον Κολοσσό, τουλάχιστον στο ελληνικό πρωτάθλημα ίσως ήρθε η ώρα να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ. Έλα όμως που τελικά η ομάδα αποφάσισε να μιμηθεί τον γνωστό χαρακτήρα Δρ.Τζέκιλ και το alter ego του τον κ.Χάιντ. Άλλος ΑΡΗΣ σε όλη τη συνέχεια του παιχνιδιού. Όσο κυλούσε το παιχνίδι, τα πρώτα δέκα λεπτά έμοιαζαν με εικόνες που ξεθώριαζαν μέχρι στο σημείο που κανείς δεν μπορούσε να διακρίνει το τι απεικόνιζαν!

ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ

Ξαφνικά η άμυνα χαλάρωσε, τα ριμπάουντ χανόντουσαν, στην επίθεση έκανε ο καθένας του κεφαλιού και αν κατά τύχη έμπαινε κανα σουτ αντιστεκόμασταν στο μαχητικό Περιστέρι. Και όταν επιστρέφεις από το -20 λογικό είναι να έχεις την ψυχολογία με το μέρος σου και όλα τα μεγάλα σουτ να τα βάζεις όπως τα έβαλαν σήμερα οι αντίπαλοι μας. Σουτ στα οποία δεν είχαμε καμία απάντηση είτε βαρούσαμε από τα 8 μέτρα είτε βαρούσαμε εντελώς αμαρκάριστοι.

ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΣΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ

Μετά και το σημερινό παιχνίδι και την ήττα πλέον επιβεβαιώθηκαν οι φοβίες μας. Οι φοβίες μας που θέλουν τον κόουτς Καστρίτη να τα έχει χαμένα σε τέτοιο βαθμό που να αποτελεί κίνδυνο για την ομάδα. Όταν προηγείσαι με 20 πόντους η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι η λέξη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Διαχείριση σαν και αυτή που έπρεπε να κάνει πρώτα ο Καστρίτης από τον πάγκο και να ακολουθήσουν και οι παίκτες εντός των 4 γραμμών. Όταν όμως ο κόουτς διακατέχεται από μια μόνιμη σύγχυση πως να κουμαντάρει τους παίκτες του; Έψαχνες σκορ και τον Γουίλις τον είχες στον πάγκο. Προτίμησε να δώσει 5’ παραπάνω στον Λαζέφσκι που σε 21’ 33’’ είχε 5 βολές, 2 ριμπάουντ και 2 ασίστ! Τουλάχιστον οι υπόλοιποι τολμάνε και σουτάρουν. Λαζέφσκι και Χότζ ούτε το σθένος να σουτάρουν δεν έχουν.  Βέβαια και οι υπόλοιποι που σκόραραν ήταν άστοχοι αλλά πως να μην είναι όταν η ομάδα δεν έχεις ίχνος επιθετικού πλάνου. Το 90% των σουτ γίνονται από τραγικές συνθήκες ιδίως όταν αρχίζει να υπάρχει πίεση. Αυτή είναι η βελτίωση και τα αποτελέσματα της δουλειάς του Καστρίτη που θέλει το ταμείο να το κάνουμε στο τέλος.

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΟΝΟ ΘΛΙΨΗ

Τίτλοι τέλους έπεσαν στις όποιες κρυφές ελπίδες διατηρούσαμε στο να αλλάξει η ομάδα πρόσωπο και να σκαρφαλώσει στη βαθμολογία. Μετά και την εντυπωσιακή ανατροπή …του «λαβωμένου» Περιστερίου από το -20 και την ήττα η συνέχεια του πρωταθλήματος αποκτάει διαδικαστικό χαρακτήρα. Πιο πριν περιμέναμε τους τραυματίες, μετά τις αλλαγές των ξένων, μετά να προπονηθούν όλοι μαζί και τώρα που έγιναν όλα καταλήξαμε ότι τα παιδιά είναι κουρασμένα. Στόχος πλέον να αποφύγουμε απλά τα χειρότερα. Άραγε θα καταφέρουμε;

ΥΓ. Στις λεπτομέρειες χάθηκε το παιχνίδι την Πάτρα, στις λεπτομέρειες κρίθηκε και σήμερα στο Περιστέρι. Και τα 2 θα μπορούσαμε να τα είχαμε κερδίσει. Συμβαίνουν αυτά… οι νίκες θα έρθουν. Σε αυτή την αγωνιστική περίοδο; Στην επόμενη; Τι σημασία έχει; Αφού διοίκηση και προπονητής τα βλέπουν όλα καλά, όλα καλά θα είναι. Τι όχι;

ΥΓ2. Μετά τους μακάκες της κερκίδας έχουμε και τους μακάκες τους δημοσιογράφους που τολμάνε να κάνουν ερωτήσεις και μετά πηγαίνουν και γράφουν ότι θέλουν. Συνεχίζει να μοιράζει πόνο ο κόουτς…

ΥΓ3. Θα το ξαναγράψουμε για ακόμη μια φορά. Ανήθικη η στάση του Καστρίτη που συνεχίζει και παραμένει στον πάγκο. Κρίμα για τους συνΑρειανούς στη διοίκηση που στηρίζουν και συντηρούν αυτή την κατάσταση.