Κάτι μεταξύ θλίψης και απελπισίας προκαλεί η εικόνα του μπασκετικού ΑΡΗ από το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν και η σημερινή αναμέτρηση στην Σλοβενία δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Ανύπαρκτος στην άμυνα, επιπόλαιος στην επίθεση και εύκολο θύμα για την Τσεντεβίτα που επικράτησε χωρίς να ζοριστεί. Κανένα ίχνος βελτίωσης ή προσπάθειας για να δούμε κάτι το διαφορετικό και όλα αυτά λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν τα κρίσιμα παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα.

ΞΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μάλλον σε κάποια αποσκευή που ξέμεινε στη Θεσσαλονίκη ήταν χαντακωμένα τα αμυντικά πλάνα της ομάδας μας, μιας και πάνω στο παρκέ ο ΑΡΗΣ δεν αμύνθηκε ούτε για μια στιγμή. Χότζ, Κούπερ και Γούντμπερι προσπάθησαν να διατηρήσουν την επαφή με το σκορ αλλά χωρίς άμυνα και ριμπάουντ δεν υπήρχε ελπίδα. 2-3 άστοχα σούτ και 2-3 λάθη στη σειρά και οι Σλοβένοι ξέφυγαν και δεν ξανακοίταξαν πίσω τους. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Ο ΑΡΗΣ έπαιζε με τον ίδιο τρόπο από την αρχή μέχρι το τέλος και τίποτα δεν έμοιαζε ικανό να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα. Ο Καστρίτης μάλλον τα έβλεπε όλα καλά, δεν δοκίμασε κάτι διαφορετικό στον τρόπο που αμυνόταν η ομάδα και απλά άφησε την ομάδα έρμαιο των διαιτητών και των αντιπάλων. Τα τρίποντα  απελπισίας όποτε αυτά έμπαιναν ήταν αυτά που κράτησαν τη διαφορά στο σκορ στα πλαίσια της εύκολης ήττας. 

ΣΑΝ ΣΕ ΑΓΓΑΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Το πόσο αποφασισμένη μπαίνει μια ομάδα στο παιχνίδι για να διεκδικήσει τη νίκη φαίνεται από την προσπάθεια που καταβάλλει στην άμυνα. Κάτι που η ομάδα μας δεν το έκανε ούτε για μια στιγμή. Όσες λύσεις και αν βρήκε στην επίθεση χαλαρότητα στην άμυνα και η ευκολία με την οποία σκόραραν οι αντίπαλοι ή μάζευαν τα επιθετικά ριμπάουντ γκρέμιζε τα πάντα. Ακόμη και αν ο αγώνας είχε για μας τον χαρακτήρα προπόνησης δεν φάνηκε οι παίκτες μας να θέλουν να προπονηθούν. Ούτε καν ο ίδιος ο Καστρίτης δεν έδειξε τη διάθεση να δοκιμάσει κάτι. Για κάποιο λόγο ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να ζήσει και να πεθάνει πάνω στο παρκέ με αυτή την άμυνα που φαντάζεται ο Καστρίτης. Ακόμη και αν οι παίκτες του δεν μπορούν να ανταποκριθούν και οι διαιτητές βλέπουν την ευκαιρία να σε τσακίσουν. Ναι μεν οι διαιτητές σφύριζαν έδρα αλλά κάπου βάλαμε και εμείς το χεράκι μας. Αυτή η εμμονή για κλέψιμο σε κάθε στιγμή που αντίπαλος έχει την μπάλα στα χέρια του έχει καταντήσει με ανέκδοτο που μόνο ο ίδιος ο Καστρίτης το θεωρεί έξυπνο. Καθαρά ψυχρά αγωνιστικά σύμφωνα με ότι μας δείχνει ο ΑΡΗΣ εδώ και καιρό, με τον Καστρίτη στο τιμόνι δύσκολα να αλλάξει πορεία το καράβι. Μακάρι να μας διαψεύσει από το επόμενο κιόλας παιχνίδι …να μας φύγει και το άγχος.

ΣΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΑ ΘΕΙΑ

Χωρίς την παραμικρή διάθεση να παίξει άμυνα ο ΑΡΗΣ πρόσθεσε άλλη μια αρνητική παρουσία στην φετινή του ευρωπαϊκή περιπέτεια. Η Τσεντεβίτα δεν βρήκε καμία αντίσταση και εύκολα έφθασε στη νίκη. Να τονίσουμε τις 46 βολές που βάρεσαν οι αντίπαλοι μας αλλά και την εμμονή του Καστρίτη να επιμένει σε μια άμυνα που δεν πρόσφερε τίποτα ούτε και σε αυτό το παιχνίδι. Συνεχίζει να προβληματίζει έντονα η ομάδα παρά τις αλλαγές στο ρόστερ και την επιστροφή των τραυματιών. Μόνο ο Καστρίτης παραμένει ψύχραιμος και πιστός στο αφήγημα του… με όλους τους υπόλοιπους απλά να παρακολουθούν με απόγνωση.

Δύο διαφορετικά πρόσωπα παρουσίασε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στην Τσεντεβίτα, με αυτό της ολικής κατάρρευσης να επικρατεί στο 2^ο ημίχρονο και τελικά να οδηγεί στην ήττα με 75-82. Καλός ο ΑΡΗΣ όσο έμπαιναν τα τρίποντα, ανήμπορος να αντιδράσει όταν σταμάτησε να τα βάζει και οι Σλοβένοι διάβασαν το παιχνίδι μας. Κακή διαχείριση από τον κόουτς που χάθηκε στις εμμονές του και μαζί και μια σημαντική νίκη που η ομάδα έδειχνε ότι μπορούσε να πάρει.

ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑ

Με την ίδια ένταση και πνευματική συγκέντρωση που είχε ο ΑΡΗΣ απέναντι στους Πατρινούς το περασμένο Σάββατο μπήκε η ομάδα και αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να χτίσει ένα μικρό προβάδισμα. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές τοποθετήσεις και γρήγορα αντανακλαστικά την ίδια στιγμή που στην επίθεση  έβρισκε λύσεις. Είτε χάρη στον Νόλεϊ είτε από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο. Αυτό όμως που έκανε την διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες που έμπαιναν στο παρκέ έβαζαν ένα λιθαράκι στο σκοράρισμα.

Ο ΧΟΤΖ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΔΙΨΗΦΙΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Οι Σλοβένοι όσο κυλούσε ο χρόνος προσπάθησαν να ανεβάσουν την πίεση στην άμυνα και να παίξουν αρκετά πιο σκληρά ο ΑΡΗΣ όμως πυροβολούσε από μακριά κυρίως με τον Χοτζ που σήμερα θυμήθηκε το καλό του μακρινό σουτ. Και όσο τα τρίποντα έβρισκαν στόχο ο ΑΡΗΣ διατηρούσε σχετικά εύκολα μια διαφορά 10-12 πόντων.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

15’ πριν τελειώσει το παιχνίδι με τον ΑΡΗ μας στο +10 και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε. Ξαφνικά τα τρίποντα σταμάτησαν να βρίσκουν στόχο. Όποιος και αν βαρούσε, ακόμη και αν ήταν εντελώς αμαρκάριστος αστοχούσε. Μια εκνευριστική αστοχία που όπως φάνηκε βραχυκύκλωσε πνευματικά την ομάδα. Λες και το μυαλό όλων είχε κολλήσει στην επιθετική δυστοκία στην άμυνα δεν λειτουργούσε τίποτα. Ανενόχλητοι οι αντίπαλοι μας περνούσαν στη ρακέτα και σκόραραν με ευκολία ξανά και ξανά και ξανά... Το έβλεπες να συμβαίνει διαρκώς και έβλεπες παράλληλα έναν ΑΡΗ στα χαμένα ανήμπορο να αντιδράσει. Και πως να αντιδράσει όταν ο κόουτς στον πάγκο είχε χαθεί στις σκέψεις του και έμοιαζε να αδυνατεί να αφουγκραστεί αυτό που συνέβαινε στο παιχνίδι.  Δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα γιατί δεν είχε τους παίκτες που ήθελε ετοιμοπόλεμους στον πάγκο; Δεν ήθελε να αλλάξει τίποτα γιατί πίστευε ότι τα «παιδιά» στο τέλος θα τα καταφέρουν; Δεν ήθελε να δοκιμάσει τον Μπάνκς(αγωνίστηκε μόλις 5’)  γιατί οι άλλοι τα πήγαιναν εξαιρετικά; Δεν έδωσε οδηγία να κλείσει η άμυνα κοντά στο καλάθι και να αφήσει το τρίποντο γιατί φοβόταν μην οι Σλοβένοι τα βάλουν και χάσουμε; Η ουσία είναι ότι το +12 έγινε -8 λίγα λεπτά πριν τη λήξη με τίποτα να μην φαντάζει ικανό για να αλλάξει την κατάσταση. Ούτε καν μια βόμβα του Τολιόπουλου που μείωσε προσωρινά την διαφορά….

ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ – ΟΜΑΔΙΚΗ ΤΡΙΚΥΜΙΑ

Είδαμε τον Χότζ να βρίσκει το χέρι του, τον Νόλεϊ να ξεκινάει δυνατά, τον Ρόμπερτς να παλεύει, τον Γούντμπερι να σκοράρει από τα 6.75, τους Τολιόπουλο και ΝτεΤζούλιους να παίρνουν πρωτοβουλίες και τον Λαζέφσκι να μας συστήνεται. Θετικά όλα αυτά, σίγουρα καλύτερα τα πράγματα σε σχέση με 2-3 αγώνες πιο πίσω. Έλα όμως που την ώρα που στον ΑΡΗ περιμένουμε παίκτες να μάθουν τα βασικά του μπάσκετ, να βρουν ρυθμό και τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα ανταγωνιζόμαστε ομάδες που αυτά τα έκαναν το καλοκαίρι και πλέον ασχολούνται με πιο ουσιώδη πράγματα. Πράγματα όπως να διαβάσουν τον αντίπαλο, να χτυπήσουν εκεί που πονάει και να εφαρμόσουν ένα συγκεκριμένο πλάνο για να κερδίσουν όπως ακριβώς έκανε η Τσεντεβίτα σήμερα. Αντ αυτού υπάρχει η «διαδικασία» του Καστρίτη που απαιτεί να περιμένουμε τουλάχιστον 6-7 παίκτες να αντιληφθούν ποιοι είναι, που είναι και τι πρέπει να κάνουν. Ο ΑΡΗΣ σήμερα όσο έδειχνε μια στοιχειώδη εγρήγορση στην άμυνα και ήταν εύστοχος στα μακρινά σουτ έμοιαζε να πατάει καλά. Όταν όμως χάθηκε η συγκέντρωση δεν είχε από κάπου να πιαστεί. Ήλπιζε ότι κάποιος θα γινόταν ο ήρωας πάλι αλλά δεν…

Η «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ

Και αυτά όλα αυτά συμβαίνουν όταν μια ομάδα δεν έχει καμία σταθερά στο παιχνίδι της. Ακόμη και ο Τολιόπουλος που είναι κύριος εκφραστής της επίθεσης φαίνεται να δρα καθαρά ατομικά χωρίς την παραμικρή υποστήριξη από τους υπόλοιπους. Και αυτό ισχύει για όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού μας σε άμυνα και επίθεση. Στην άμυνα επιμένουμε σε κάτι που αρκετοί παίκτες μας δεν μπορούν να ακολουθήσουν, στην επίθεση ακόμη αναρωτιόμαστε ποιος κατεβάζει την μπάλα και ποιος θα πάρει τα πολλά σουτ. Ο Νόλεϊ; o ΝτεΤζούλιους; ο Τολιόπουλος; ο Μποχωρίδης; ή καλύτερα σε όποιον κάτσει η μπάλα στα τελευταία δεύτερα της επίθεσης; Τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στον προπονητή. Αυτός επέλεξε να κάνει προετοιμασία με τον Κλέι, να βάζει τον Νόλεϊ 35’ με 2 πόντους συγκομιδή, να αφήνει τον Μποχωρίδη να σουτάρει ξανά και ξανά, να δίνει 1’ 22’’ στον Άλκινς σε παιχνίδι που έφαγες ξεκούραστη τριαντάρα, να βάζει τον Μπάνκς 5’ όταν σε όλο το Β ημίχρονο σε έχουν τσακίσει κάτω από το καλάθι.  Ο Καστρίτης είναι αυτός που κρύβεται πίσω από δικαιολογίες σε τέτοιο βαθμό που συνεχίζει να δηλώνει αισιόδοξος και στα όρια της ικανοποίησης για τα «παιδιά» που κουράζονται και στεναχωριούνται.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΔΗΓΟ

Για σχεδόν 25’ ο ΑΡΗΣ σε έπειθε ότι μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Τελικά όμως ο Καστρίτης και οι παίκτες του κατάφεραν να μας διαψεύσουν και να μας υπενθυμίσουν ότι από τον ΑΡΗ που παρακολουθούμε μέχρι τον ΑΡΗ που ελπίζαμε να δούμε φέτος υπάρχει τεράστια απόσταση. Εκτός φυσικά και αν εμείς είμαστε τελικά οι μπερδεμένοι που περιμέναμε να δούμε το κάτι παραπάνω σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Δεν εξηγείται διαφορετικά η ηρεμία και η αισιοδοξία του κόουτς.

ΥΓ. Κουρασμένα, απογοητευμένα και στεναχωρημένα τα «παιδιά» λέει ο κόουτς.  Και εμείς μια από τα ίδια κόουτς.

ΥΓ2. Λίγο ακόμη υπομονή και στο Παλέ θα μείνουμε εμείς και εμείς κόουτς. Τουλάχιστον τότε μπορεί να μην αγχώνονται τα «παιδιά».

ΥΓ3. Τα μπάτζετ, οι τραυματίες,  μια προπόνηση δεν κάναμε όλοι μαζί, τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά, και να κερδίζαμε σήμερα δεν θα κατακτούσαμε το Eurocup.

Αν και η ομάδα μας πήρε αυτό που ήθελε σήμερα απέναντι στην Τσεντεβίτα οι μόνοι που μπορούν να χαμογελάνε με όλη τους την καρδιά για το αποψινό ματς είναι όλοι αυτοί που δεν ήρθαν σήμερα στο Παλέ και αρκέστηκαν στο άκουσμα του τελικού σκορ ή στην ραδιοφωνική μετάδοση (αν και μου φαίνεται λίγο παράδοξο κάποιος που αδιαφορεί για το παιχνίδι σε τέτοιο σημείο που να μην έρχεται στο γήπεδο να "σπαταλήσει" 2 ώρες για να ακούσει την ραδιοφωνική μετάδοση του αγώνα). Εμείς που βρεθήκαμε για να απολαύσουμε μια νίκη στο πλευρό του Αυτοκράτορα δυστυχώς οι περισσότεροι φύγαμε εκνευρισμένοι ή καλύτερα αγανακτισμένοι με αυτά που είδαν και πάλι τα ματάκια μας. Κάποια μικρά  ξεσπάσματα ήταν αρκετά για να πάρουμε αυτό που θέλαμε σήμερα αλλά αν εμείς οι 3000 μόνιμοι κάτοικοι του Παλέ υιοθετήσουμε το "αποτέλεσμα μετράει" και στο μπάσκετ στην προσπάθεια μας για την 3η θέση στην Ελλάδα και την πρόκριση στην επόμενη φάση του Eurocup τότε είναι κάτι παραπάνω απο σίγουρο οτι αυτοί οι 3000 θα καταλήξουν 1500... Ο ΑΡΗΣ απέναντι στην αποδεκατισμένη Τσεντεβίτα που ήρθε χωρίς 4 βασικούς παίκτες και γνώρισε απίστευτη ταλαιπωρία για να έρθει Θεσσαλονίκη λόγο κακοκαιρίας έπρεπε να παρακαλάει στο τέλος τα πίβοτ που κάνανε οι ψηλοί των αντιπάλων μας να μην καταλήξουν στο καλάθι για να αποφύγουμε την αυτοκτονία. Χαλαρή άμυνα, κανένα ουσιαστικό πλάνο στην επίθεση και τρικλοποδιές απο τον πάγκο μας σε μια προσπάθεια για να επαναληφθεί ο άθλος του Αντρέα Ματζόν πριν 2 χρόνια και ο ΑΡΗΣ απο φαβορί για την 1η θέση να μείνει εκτός της συνέχειας του θεσμού... Λυπάμαι που το λέω αλλά υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στην ομάδα και το γεγονός οτι αντί να βλέπεις το φυσιολογικό απο παιχνίδι σε παιχνίδι να γινόμαστε καλύτεροι βλέπουμε τα σενάρια των τελευταίων ετών να επαναλαμβάνονται και τον ΑΡΗ μας κάθε φορά που πάει να κάνει ένα βήμα εμπρός να κάνει 2 βήματα πίσω. Και πως να μην κάνει βήματα πίσω όταν ο Σαρόν Ντρούκερ εκεί στην άκρη του πάγκου ή τα έχει εντελώς χαμένα ή προσπαθεί να στείλει ένα μήνυμα δυσαρέσκειας προς τους διοικούντες. Πραγματικά το κοουτσάρισμα του Ντρούκερ δεν έχει καμιά απολύτως λογική. Παίκτες  φορμαρισμένοι ξεχνιούνται στον πάγκο όπως έγινε με τους Χαραλαμπίδη, Μπορόβνιακ και Σκορδίλη σήμερα, παίκτες μπαίνουν απλά για να μπούνε στην αρχή του παιχνιδιού και δεν τους ξαναβλέπουμε λες και τους χρωστούσε χρόνο συμμετοχής απο το προηγούμενο παιχνίδι όπως έγινε για ακόμη μια φορά με τους  Ντάστον,Τσαϊρέλη και Χρυσικόπουλο. Ξαφνικά ο Κουμπούρας έχει πάρει την θέση του Σκορδίλη στον ρόλο του παίκτη που δεν υπολογίζεται απο τον προπονητή και πολλά άλλα κουλά που ξεφεύγουν απο την σφαίρα της λογικής. Και αν τα παραπάνω είναι απλές προσωπικές εκτιμήσεις το γεγονός οτι για ακόμη μια φορά προτίμησε στο κρίσιμο σημείο του αγώνα να παίξει με ενα απίστευτο χαμηλό σχήμα είναι κάτι που σε σεμινάρια προπονητικής θα σήκωνε πολλές κάσες με ντομάτες  και δεν χρειάζεται να είσαι επαγγελματίας προπονητής για να το διαπιστώσεις. Ειλικρινά δυσκολεύομαι να πιστέψω οτι όλα τα παραπάνω είναι απλές αποφάσεις του Ντρούκερ και το μυαλό μου κάνει διάφορα σενάρια. Ναι ο ΑΡΗΣ κέρδισε σήμερα, δεν το ξεχνάμε αλλά δεν πρέπει να παραβλέψουμε ούτε την κακή εμφάνιση ούτε και τα επαναλαμβανόμενα λάθη απο τον πάγκο. Ο καλός ο προπονητής ξέρει να αξιοποιεί τους παίκτες που έχει στην διάθεση του. Όταν λοιπόν στην ομάδα έχεις 2 παίκτες που παίζουν στην θέση 5 όπως είναι ο Σκορδίλης και ο Μπορόβνιακ που δεν είναι και τόσο κλασσικοί βραδυκίνητοι ψηλοί και προτιμάς να παίξεις με τον Ταπούτο 5άρι και τον Τάκερ 4άρι είναι σαν να γυρνάς να λές σε αυτούς τους 2 κατάμουτρα οτι είστε άχρηστοι και δεν σας υπολογίζω. Όχι κύριε Ντρούκερ ο Ταπούτος δεν είναι πεντάρι και ο Τάκερ δεν είναι τεσσάρι και στις βασικές αρχές του μπάσκετ υπάρχουν συγκεκριμένες θέσεις σε μια ομάδα που μάλλον τις αγνοείτε... Περαστικά μας...

Το οτι ο ΑΡΗΣ έχει τον πρώτο λόγο για την πρόκριση και την πρώτη θέση στον όμιλο είναι κάτι το δεδομένο, αυτό όμως που μένει και είναι άκρως σημαντικό είναι οι παίκτες μας την Τρίτη το βράδυ να το επιβεβαιώσουν και όχι μόνο να πάρουν την νίκη απέναντι στην Τσεντεβίτα αλλά να υπερκαλύψουν και την διαφορά των 5 πόντων που χάσαμε πριν 1 εβδομάδα στην Κροατία. Όχι οτι ο ΑΡΗΣ εαν τα πράγματα κυλήσουν ομαλά θα ισοβαθμήσει με τους Κροάτες αλλά για κάθε ενδεχόμενο καλό είναι να καλύψουμε και αυτό το σενάριο. Αν και η Τσεντεβίτα στους αγώνες του ομίλου έχει παρουσιαστεί πολύ πιο δυνατή απο όσο περιμέναμε μέσα στην Κροατία ο ΑΡΗΣ έδειξε οτι την έχει του χεριού του. Εαν σκεφτεί κανείς οτι στον πρώτο αγώνα δεν αγωνίστηκαν οι Ταπούτος, Μπράουν και ο Σκορδίλης μόλις για 2 λεπτά τότε όλοι καταλαβαίνουμε οτι με την προσθήκη αυτών των τριών παικτών ο Ντρούκερ αποκτά ακόμη περισσότερες επιλογές και όπλα στην διάθεση του. Επίσης πλέον οι 2 ομάδες γνωρίζονται καλύτερα και αυτό θέλω να πιστεύω οτι είναι υπέρ μας μιας και εμείς έχουμε πλήρη εικόνα των αντιπάλων σε αντίθεση με αυτούς που θα πρέπει να προετοιμαστούν να αντιμετωπίσουν και 2 παίκτες που δεν τους είδαν καθόλου και λογικά θα πάρουν αρκετό χρόνο συμμετοχής. Με την Καβάλα ο ΑΡΗΣ μας δεν έκανε το μεγάλο παιχνίδι αλλά είδαμε κάποια πράγματα να βελτιώνονται όπως είναι η παρουσία του Σκορδίλη αλλά και η πολυαναμενόμενη αντικατάσταση του Πιρς με τον Μπράουν με τον Αμερικάνο στην πρώτη του παρουσία να δείχνει πολύ καλά στοιχεία. Κάπως έτσι ελπίζω να είναι και η συνέχεια. Ο Ντρούκερ να απελευθερώνεται απο τις εμμονές του, η ομάδα να βελτιώνεται και η διοίκηση να κάνει το καθήκον της και να φέρει έναν ψηλό(σαν τον Σίμονς της Καβάλας) ώστε ο ΑΡΗΣ να προχωρήσει όπως πρέπει προς την κατάκτηση των στόχων του σε Ελλάδα και Ευρώπη. Φυσικά δίπλα σε αυτήν την προσπάθεια θα έπρεπε να είναι και ο κόσμος της ομάδος που δυστυχώς εως τώρα δεν είναι. Παρόλα αυτά ελπίζω η διοίκηση να εκτιμήσει την παρουσία των πιστών στο γήπεδο, να ενισχύσει και άλλο την ομάδα ώστε να αναγκάσει και τους υπόλοιπους να σηκωθούν απο τον καναπέ και να αγκαλιάσουν και πάλι τον Αυτοκράτορα! Εμείς οι "άρρωστοι" με το μπάσκετ του ΑΡΗ ότι και αν γίνει θα είμαστε εκεί και θα περιμένουμε με αγωνία να πλησιάσει 21.00 η ώρα για να κατηφορίσουμε προς το Παλέ και να νιώσουμε την ανατριχίλα που νιώθουμε κάθε φορά που μπαίνουμε σε αυτόν τον μπασκετικό ναό!

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ στην Κροατία να πάρει την νίκη που θα εξασφάλιζε την πρόκριση και την πρώτη θέση σε μεγάλο βαθμό και πλέον μετά την απρόσμενη εκτός έδρας νίκη της Αζόβμας στο Ισραήλ η κατάσταση έχει γίνει αρκετά περίπλοκη και θα πρέπει πάση θυσία να κάνουμε το απόλυτο στην έδρα μας. Δυστυχώς λόγο της μη τηλεοπτικής μετάδοσης αλλά και της απεργίας των δημοσιογράφων αρκεστήκαμε στην live περιγραφή  Play by Play του site του Eurocup και στην αναλυτική στατιστική του αγώνα. Έτσι είναι λιγάκι δύσκολο να γνωρίζουμε για τους λόγους για τους οποίους ο Χρήστος Ταπούτος δεν αγωνίστηκε καθόλου σήμερα αλλά και κάποιες λεπτομέρειες που σε ένα παιχνίδι σαν και αυτό κάνουν την διαφορά. Η ομάδα μας μπήκε δυνατά είχε κεφάλι στο σκορ αλλά όσο περνούσε η ώρα οι Κροάτες ισορρόπησαν το παιχνίδι και παρά τις προσπάθειες τους να ξεφύγουν όλα έδειχναν οτι οι 2 ομάδες θα πηγαίνουν πόντο πόντο ως το φινάλε. Εκεί που αν και φάνηκε να το χάνουμε χάρη στην παρουσία του Χαραλαμπίδη τα τελευταία λεπτά αλλά και σε τρίποντη βόμβα του Χατζηβρέττα η αναμέτρηση οδηγήθηκε στην παράταση(70 - 70). Εκεί όπου τα πράγματα φαινόταν πιο εύκολα για την ομάδα μιας και είχε αποβληθεί ο καλύτερος παίκτης των αντιπάλων με 5 φάουλ αποδειχθήκαμε ιδανικοί αυτόχειρες μιας και μέσα σε 1 λεπτό χάρη σε προσωπικά λάθη των Σλούκα και Χαραλαμπίδη το 70-72 έγινε 78-73 και πλέον η πλάστιγγα έγειρε προς την Τσεντεβίτα. Με τον Χατζηβρέττα εκτός με 5 φάουλ, τον Τάκερ σε μέτρια επιθετικά μέρα, τον Μπορόβνιακ να έχει σιωπήσει και τον Ταπούτο εκτός παρκέ τα πράγματα γίνανε πολύ δύσκολα και το 81-76 έμελλε να είναι το τελικό σκορ. Όσο δύσκολο και αν είναι να κάνεις κρίσεις για ένα παιχνίδι ακούγοντας(ή διαβάζοντας στην προκειμένη περίπτωση) την περιγραφή ενός αγώνα που κρίθηκε στον πόντο θα τολμήσω να πω οτι για ακόμη μια φορά ο ΑΡΗΣ έπεσε θύμα των εμμονών του Ντρούκερ. Ξεχάστηκε ο Τσαϊρέλης παρόλο που είχε πολύ καλή παρουσία στο Α ημίχρονο όπου και αγωνίστηκε κυρίως, όπως στα τελευταία παιχνίδια έτσι και σε αυτό ο Ντάστον πήρε λίγο χρόνο συμμετοχής και στην συνέχεια έμεινε στον πάγκο χωρίς να αγωνιστεί ούτε λεπτό. Επαναλαμβανόμενα φαινόμενα όπως αυτό με τον Σλούκα όπου νομίζω οτι όλοι έχουν καταλάβει την ιδιαίτερη αδυναμία που του έχει ο Ντρούκερ και παρά το νεαρό της ηλικίας του τον προτιμάει απο τον πολύ πιο έμπειρο Κουμπούρα ακόμη και όταν η μπάλα καίει όπως σήμερα. Τα 5 λάθη που έκανε ο Σλούκας με τα 3 απο αυτά να είναι στην παράταση προφανώς και δεν μετράνε για τον Ντρούκερ. Ως κακόγουστο αστείο μπορώ να δω για ακόμη μια φορά (μετά και τον αγώνα με το Περιστέρι που έκανε ακριβώς το ίδιο) τον Χρυσικόπουλο που αγωνίστηκε μόλις 6 λέπτα σήμερα να είναι μέσα στα τελευταία καθοριστικά λεπτά της παράτασης. Το πως γίνεται έναν παίκτη να μην τον εμπιστεύεσαι για  τα  40΄λεπτά αλλά να πιστεύεις οτι μπορεί να σου δώσει την νίκη στην παράταση είναι κάτι που υπερβαίνει τις όποιες μπασκετικές γνώσεις έχω... Το κακόγουστο αστείο σήμερα ήταν ακόμη μεγαλύτερο μιας και στο δεύτερο δεκάλεπτο για 2,5'  έβαλε μέσα τον Σκορδίλη, λες και ήθελε να ειρωνευτεί(ναι τον έβαλε και πάλι χάσαμε, μούγκα όλοι...) όλους αυτούς που έχουν αγανακτήσει με το συγκεκριμένο θέμα. Κρίμα  γιατί σήμερα μπορούσαμε να πάρουμε την νίκη και να απλοποιήσουμε τα πράγματα. Ελπίζω πάντως να μην κάνουμε κανα χαρακίρι όπως είχε γίνει πριν 2 χρόνια με τον Ματζόν όπου απο φαβορί για την πρώτη θέση του ομίλου καταφέραμε να αποκλειστούμε...

Την 3η συνεχόμενη νίκη θα προσπαθήσει να πάρει σήμερα το βράδυ(21.30) στο Ζάγκρεμπ η ομάδα μας στην προσπάθεια να κάνει την υπόθεση πρόκριση τυπική διαδικασία αλλά και ταυτόχρονα να βάλει γερά τις βάσεις για την πρώτη θέση του ομίλου. Αντίπαλος μας η Τσεντεβίτα που αν και σε θεωρητικό επίπεδο έμοιαζε η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου τελικά δείχνει σαφώς δυνατότερη απο οτι περιμέναμε και σίγουρα τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα για εμάς.  Η Τσεντεβίτα βασίζεται κυρίως σε Κροάτες και έχει μόλις 3 ξένους, Αμερικάνους που αγωνίζονται στις θέσεις 1, 4 και 5 και σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα ψηλά κορμιά που έχει νομίζω οτι κάτω απο το καλάθι θα έχουμε τεράστιο πρόβλημα. Μπορεί στα ριμπάουντ όπως και άλλες φορές να καταφέρουμε να έχουμε κάποια ισορροπία αλλά στην άμυνα κάτω απο το καλάθι θα έχουμε τεράστιο πρόβλημα. Όπως οι περισσότερες Κροατικές ομάδες έτσι και η Τσεντεβίτα δεν βασίζεται αποκλειστικά σε έναν ή δύο παίκτες αλλά έχει πολλούς και καλούς. Αν και στην πρεμιέρα έχασε εντός έδρας απο την Χάποελ Γκιλμπόα στην συνέχεια πήρε την νίκη εκτός έδρας κόντρα στην Αζόβμας και σε περίπτωση νίκης σήμερα μπαίνει γερά και πάλι στο παιχνίδι της πρόκρισης. Στο δικό μας στρατόπεδο δυστυχώς και φέτος φαίνεται να υπάρχει το φαινόμενο της αστάθειας στην απόδοση και κανείς δεν ξέρει τι πρόσωπο θα δείξει ο ΑΡΗΣ σήμερα. Εαν λοιπόν ο ΑΡΗΣ παρουσιαστεί καταιγιστικός όπως πριν μια εβδομάδα μέσα στο Ισραήλ τότε εύκολα ή δύσκολα η νίκη θα έρθει. Εαν όμως αποφασίσει να παίξει όπως στην Ρόδο όπου διασύρθηκε απο τους Τσάμη, Χαρίση, Καλάθη και Ασημακόπουλο τότε μάλλον η ήττα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη... Αν και το χαστούκι του περασμένου Σαββάτου ήταν μεγάλο λόγο των αγωνιστικών υποχρεώσεων που τρέχουν όλα κυλάνε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα μη φυσιολογικό και αυτό λέει πολλά. Παρόλα αυτά ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες μιλάνε για έκτακτο άτυπο συμβούλιο μελών της διοίκησης της ΚΑΕ μέσα στο σαββατοκύριακο όπου αποφασίσθηκε η ολοκλήρωση της αλλαγής των ξένων την εβδομάδα που διανύουμε αλλά εκφράστηκε παράλληλα και η έντονη δυσαρέσκεια προς το πρόσωπο του Ντρούκερ για τον τρόπο διαχείρισης του υλικού της ομάδος και σκέψεις για πίεση προς στον Ισραηλινό για δραστικές αλλαγές. Μια ανάσα φαίνεται να είναι ο Χάσμπρουκ που απο τις πληροφορίες που έχω συλλέξει πρόκειται για ακόμη ένα τεράστιο ρίσκο αλλά διαθέτει τα στοιχεία που έλειπαν εξαρχής απο τον Πίρς όπως είναι το μακρινό σουτ και τα καλύτερα τελειώματα στις κινήσεις του προς το καλάθι. Πάντως το οτι προτεραιότητα έχει η απόκτηση του γκαρντ την ίδια στιγμή που ο Ντρούκερ τον ανεπαρκή Ντάστον τον χρησιμοποιεί ολοένα και λιγότερο, τον Μπορόβνιακ που κατα ανάγκη τον βάζει στην θέση 5 το ξεχνάει αρκετά στον πάγκο και τον Σκορδίλη που είναι καθαρό 5άρι δεν θέλει ούτε να τον βλέπει δείχνει οτι η διοίκηση της ΚΑΕ και όσοι ασχολούνται άμεσα με το κομμάτι των μεταγραφών και του σχεδιασμού της ομάδος συνεχίζουν ακριβώς με την ίδια προχειρότητα που λειτουργούν όλα τα τελευταία χρόνια ρίχνοντας φυσικά το μπαλάκι των ευθυνών στον εκάστοτε περαστικό προπονητή της ομάδος... Τηλεοπτική μετάδοση δεν φαίνεται να υπάρχει για το παιχνίδι και αν ήδη πολλά link "υπόσχονται" live tv stream του αγώνα θα περιμένουμε να δούμε ποια απο αυτά λειτουργούν ώστε να τα ποστάρουμε στα σχόλια του συγκεκριμένου άρθρου. Με εικόνα ή χωρίς και με όση βαριά καρδιά και αν έχουμε απο τις 2 απίστευτες ήττες στο Ελληνικό πρωτάθλημα ελπίζουμε ο σημερινός αγώνας να αποτελέσει μια νέα αρχή.