Με όπλο την σκληρή του άμυνα προσπάθησε ο ΑΡΗΣ μας να καλύψει το κενό του ΝτεΤζούλιους, το πάλεψε, έφθασε κοντά στη νίκη, στο τέλος όμως η Βαλένθια βρήκε τις λύσεις και κατάφερε να φύγει με το διπλό. Το πάλεψαν όσο μπορούσαν οι παίκτες του Καστρίτη και παρά την δυστοκία στην επίθεση δεν εγκατέλειψαν ποτέ την μάχη. Ζεστό χειροκρότημα στο φινάλε παρά την ήττα, με τον κόσμο της ομάδας να αναγνωρίζει την προσπάθεια.
ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ
Με την απουσία του ΝτεΤζούλιους να είναι ορατή από το ξεκίνημα του αγώνα ο Γ.Καστρίτης έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην άμυνα με τους παίκτες του να ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την αποστολή. Στην επίθεση ο Τολιόπουλος παίζοντας αρκετά ώριμα, διάβαζε την αντίπαλη άμυνα και προτιμούσε να χτυπάει από κοντά παρά έξω από τα 6.75 . Τα χαμένα όμως ριμπάουντ και τα ελεύθερα μακρινά σουτ των Ισπανών ήταν αυτά που έδωσαν στην Βαλένθια το προβάδισμα. Ένα προβάδισμα που με κάθε ευκαιρία η ομάδα μας το αμφισβητούσε αν και ήταν φανερό ότι με το που άνοιγε η ψαλίδα στη διαφορά θα ήταν πολύ δύσκολο για να γίνει η ανατροπή. Και αυτή η δυσκολία είχε να κάνει κυρίως με την αδυναμία μας κοντά στο καλάθι όπου ο Μπάνκς και πάλι ήταν «εκτός» παιχνιδιού και ο Ρόμπερτς αν και πάλευε έμοιαζε λίγος.
ΜΕ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Το ημίχρονο έκλεισε στο -2 και αυτό από μόνο του ήταν αρκετό ώστε να κάνει όλους στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο να πιστέψουν ότι στο τέλος θα μπορούσαμε να πάρουμε τη νίκη. Τίποτα όμως δεν άλλαξε στο Β ημίχρονο με τους Ισπανούς να βρίσκουν λύσεις εκμεταλλευόμενοι τις δεύτερες ευκαιρίες χάρη στα πολλά επιθετικά ριμπάουντ που με ευκολία μάζευαν. Η αντίδραση του ΑΡΗ ήταν τα ηρωικά καλάθια του Τολιόπουλου αλλά και του Γούντμπερι που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, παίζοντας τρομερή άμυνα, παλεύοντας σε κάθε ριμπάουντ και σκοράροντας με προσωπικές ενέργειες. Το 44-54 στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου έγινε 57-57 περίπου 2’ με τις δύο ομάδες να ζορίζονται πάρα πολύ να σκοράρουν και να τα δίνουν όλα στην άμυνα.
ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΥΤ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
Όσο κοντά και αν έφθασε στη νίκη η ομάδα προσπερνώντας τα χαμένα ριμπάουντ, τα φθηνά λάθη και την έλλειψη λύσεων στην επίθεση στο τέλος όμως για να κερδίσει χρειαζόταν τα μεγάλα σουτ. Χότζ(2 φορές) και Τολιόπουλος(4 φορές) προσπάθησαν να σκοράρουν από μακριά για να αλλάξουν τα δεδομένα χωρίς όμως επιτυχία. Η Βαλένθια εκμεταλλεύτηκε τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ και το σπρώξιμο της διαιτησίας και πήρε τη νίκη που ήθελε.
ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ ΤΟΝ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ
Δεδομένων των συνθηκών και της δυναμικής του αντιπάλου ο ΑΡΗΣ σήμερα ήταν πάρα πολύ καλός. Ιδιαίτερα στην άμυνα όσο περνούσε ο χρόνος προσαρμοζόταν, διορθωνόταν και γινόταν ολοένα και πιο απροσπέλαστος. Οι Ισπανοί που είχαν έναν μ.ο. κοντά στους 100 πόντους σήμερα περιορίστηκαν στους 63 πόντους και αυτό λέει πολλά για την απόδοση μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο όμως. Όπως και κόντρα στο Περιστέρι όπου είχαμε την απουσία του Νόλεϊ αλλά και σήμερα όπου προστέθηκε αυτή του ΝτεΤζούλιους ο Καστρίτης αναγκάστηκε να περιορίσει το ροτέισον και να μοιράσει τον χρόνο διαφορετικά. Οι πολλές αλλαγές περιορίστηκαν, παίκτες που αγωνιζόντουσαν δεκάλεπτα σπασμένα σε δίλεπτα… πήραν πιο φυσιολογικές ευκαιρίες και αυτό φάνηκε πάνω στο παρκέ. Ο Γούντμπερι κάθε δευτερόλεπτο που έμενε στο παρκέ γέμιζε με αυτοπεποίθηση, παρόλο που ιδίως στην επίθεση δεν είχε ξεκινήσει καλά. Ενώ και Ρόμπερτς που έμεινε 25’ στο παρκέ αν και δεν εντυπωσίασε είχε όμως μια γεμάτη παρουσία με 12 ριμπάουντ και 10 πόντους. Παρά τα όποια προβλήματα τραυματισμών και την φυγή του ΝτεΤζούλιους ο ΑΡΗΣ στα τελευταία παιχνίδια δείχνει πιο ομάδα και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μακάρι να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο ο κόουτς γιατί πέρα από τα όποια λάθη στον σχεδιασμό και τους τραυματισμούς και στη κατανομή του χρόνου υπάρχει πρόβλημα από την αρχή της χρονιάς.
ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΑ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Το πάλεψε όσο μπορούσε ο ΑΡΗΣ απέναντι στη Βαλένθια με τους Ισπανούς όμως να έχουν πολλές περισσότερες λύσεις στην επίθεση αλλά και την απόλυτη κυριαρχία στα ριμπάουντ. Παρά την ήττα όμως η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα έδειξε αυτό το μαχητικό πρόσωπο που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια και αυτό οδήγησε στο αυθόρμητο χειροκρότημα του κόσμου με τη λήξη του αγώνα. Πλέον θα πρέπει με ψυχραιμία(αλλά και ταχύτητα) το τεχνικό τιμ και η διοίκηση να ζυγίσουν τις σκέψεις τους και να προχωρήσουν στις απαραίτητες κινήσεις ώστε ο ΑΡΗΣ να μην συνεχίσει να αγωνίζεται με μειονέκτημα κυνηγώντας την υπέρβαση σε κάθε παιχνίδι. Περιφερειακός θα είναι; ψηλός θα είναι; Ότι και αν είναι… η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση.
Με τον ΝτεΤζούλιους για ακόμη ένα παιχνίδι να βγάζει φωτιές, ο ΑΡΗΣ λύγισε την αντίσταση του μαχητικού Περιστερίου και προσπέρασε το απρόοπτο με τον σοβαρό τραυματισμό του Νόλεϊ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Σαν αφύπνιση λειτούργησε η προκλητική διαιτησία που κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο και να πεισμώσει την ομάδα μας ώστε να φθάσει στη νίκη, σε ένα χρονικό σημείο όπου το Περιστέρι έμοιαζε να ελέγχει το παιχνίδι. Χαμόγελα στις κερκίδες με τη λήξη και ζεστό χειροκρότημα για τον Καστρίτη και τους παίκτες του!
ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΑ ΠΑΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
Νωθρός παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο ξεκίνημα του παιχνιδιού με την ομάδα μας να ψάχνεται στην άμυνα και να προβληματίζεται έντονα από το passing game του Περιστερίου. Στην επίθεση οι επιλογές του ΝτεΤζούλιους δεν άρεσαν στον Καστρίτη και παρόλο που δεν φαινόταν άλλος να βγαίνει μπροστά στο σκοράρισμα τον τράβηξε στον πάγκο. Οι συνέπειες της συγκεκριμένης επιλογής δεν άργησαν να φανούν και ο ΑΡΗΣ κόλλησε επιθετικά για τα καλά επιτρέποντας στο Περιστέρι να προηγηθεί με +8.
ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ
Και από την στιγμή που ο κόουτς βλέποντας ότι υπήρχε έντονο πρόβλημα στο σκοράρισμα αποφάσισε να ξαναρίξει τον ΝτεΤζούλιους στο παιχνίδι τα πάντα άλλαξαν. Ο Αμερικάνος σε έναν δαιμονιώδη ρυθμό άρχιζε να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι με κάθε τρόπο με το κοντέρ να σταματάει λίγο πριν το ημίχρονο στους 19 πόντους και τον ΑΡΗ να προσπερνάει με 5!
ΤΟ ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΧΑΡΗ ΣΤΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ
Με τον ίδιο άσχημο τρόπο που μπήκε στο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ μας, με τον ίδιο ακριβώς ξεκίνησε και στην 3η περίοδο. Δεν έβρισκε το αντίπαλο καλάθι με τίποτα ενώ στην άμυνα ο Κόφεϊ και οι πιτσιρικάδες έκαναν ότι ήθελαν. Το +7 του Περιστερίου λίγα δεύτερα πριν τη λήξη της 3ης περιόδου και η εικόνα των 2 ομάδων δεν απέπνεε αισιοδοξία ενόψει της 4ης περιόδου. Όταν μάλιστα σε αυτή την κακή 3η περίοδο είχες και τους 3 διαιτητές να σφυρίζουν με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά τις 2 ομάδες αρνούμενοι σε πολλές φάσεις να καταλογίσουν τα φάουλ που γινόντουσαν, ήλπιζες σε ένα ηλεκτροσοκ που θα άλλαζε τα δεδομένα του αγώνα. Αυτό το ηλεκτροσόκ ήρθε κατά κάποιο τρόπο από 3 διαιτητές. Με τα σφυρίγματα τους εξόργισαν πέρα από τον κόσμο στο Παλέ, τους παίκτες μας και τον Γ.Καστρίτη που αν και τον έχουμε συνηθίσει να ξεσπάει στην άκρη του πάγκου… σήμερα τον έβγαλαν εντελώς εκτός εαυτού. Σε εκείνο το σημείο ο διακόπτης γύρισε και είδαμε έναν άλλον ΑΡΗ μέχρι το τέλος του αγώνα.
Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ
Ο συνήθης ύποπτος ΝτεΤζούλιους άρχισε πάλι να σκοράρει δίνοντας το σύνθημα της αντεπίθεσης. Και όταν ο Αμερικανός λύγισε από την κούραση(ζήτησε μόνος του αλλαγή) τη σκυτάλη την πήρε ο Τολιόπουλος που μέχρι την 4η περίοδο ήταν σκιά του εαυτού του. Στα κρίσιμα όμως ο Τολιόπουλος φώναξε για άλλη μια φορά παρών αλλάζοντας τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Μάλιστα ο Τολιόπουλος βρήκε και βοήθειες από τους συμπαίκτες του με του Γούντμπερι, Μποχωρίδη, Λαζέσφσκι και Χατζηδάκη να πετυχαίνουν κρίσιμους πόντους και το -7 μέσα σε περίπου 5’ να γίνεται +12. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό την κατάλληλη στιγμή και η νίκη κλείδωσε χωρίς άγχος.
ΨΑΧΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ… ΑΛΛΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ
Τα κατάφερε η ομάδα, πήρε τη νίκη μένοντας ανεπηρέαστη από τον τραυματισμό του Νόλεϊ και την παραφιλολογία γύρω από τον ΝτεΤζούλιους. Πλέον βλέπουμε όσους αγωνίζονται να βγάζουν περισσότερη ένταση στο παιχνίδι τους, να προσπαθούν να βοηθήσουν σε όλους τους τομείς και όχι να κοιτάει ο καθένας το κομμάτι του. Αν εξαιρέσεις την ηγετική φυσιογνωμία που έχει βγάλει από το πουθενά ο ΝτεΤζούλιους και τα σκαμπανεβάσματα του Τολιόπουλου σιγά σιγά και οι υπόλοιποι αρχίζουν να προσφέρουν ποικιλοτρόπως. Στα ριμπάουντ, στις άμυνες, στο σκοράρισμα η ομάδα πήρε πράγματα από παίκτες που δεν μας είχαν συνηθίσει σε κάτι τέτοιο. Ναι την διαφορά την έκαναν 2 παίκτες στην επίθεση αλλά όταν ζόρισαν τα πράγματα όλοι φώναξαν παρών. Παρόλα αυτά η κατάσταση παραμένει δύσκολη και δεν είναι λύση να βασιστείς στο κρεσέντο ενός ή 2 παικτών, ιδιαίτερα όταν ο ένας από τους 2 είναι υπ ατμόν. Πολύ μεγάλο βάρος έχει πέσει στις πλάτες του Καστρίτη που σύντομα θα πρέπει να πάρει τις σωστές αποφάσεις.
ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΝΙΚΕΣ
Ο αφηνιασμένος ΝτεΤζούλιους συνέχισε να σκοράρει με κάθε τρόπο, ο Τολιόπουλος εμφανίσθηκε στο παιχνίδι την κατάλληλη στιγμή και όλοι οι υπόλοιποι φρόντιζαν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι για να έρθει αυτή η πολύτιμή νίκη! 3η συνεχόμενη νίκη για την ομάδα σε ένα χρονικό σημείο όπου η βελτίωση της ομάδας είναι απαραίτητο να έρθει μέσα από θετικά αποτελέσματα. Το τι μας κρύβει η συνέχεια με αυτούς τους τραυματισμούς και την ενδεχόμενη αποχώρηση του Ντε Τζούλιους κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Ότι και αν γίνει ας γίνει γρήγορα γιατί η ομάδα δείχνει να βρίσκει τα πατήματα της και να ξανακερδίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου σιγά σιγά. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
Σημαντική νίκη(που δεν την περιμέναμε) πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στη Γαλλία όπου επικράτησε της περσινής φιναλίστ του θεσμού Μπούργκ με 88-91 σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα και σχεδόν 2.5 ωρών… λόγω των 3 διαιτητών και της γραμματείας που τα έκαναν όλα μπάχαλο. Οι 21 πόντοι του Τολιόπουλου έκαναν την διαφορά αλλά η πολυφωνία στην επίθεση και οι μάχες στην άμυνα έβαλαν τις βάσεις της νίκης. Μια νίκη που δίνει νέο ενδιαφέρον στη βαθμολογία του ομίλου και ελπίδες για πρόκριση.
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΝΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ
Δεν ήταν το γρήγορο προβάδισμα των 5 πόντων που διατηρήθηκε σχεδόν μέχρι το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Ο ΑΡΗΣ έδειχνε από νωρίς να πατάει γερά στα πόδια του και να βάζει δύσκολα στους Γάλλους. Έπαιζε δυνατή άμυνα και έβρισκε λύσεις στην επίθεση σχεδόν από όποιον πατούσε παρκέ. Γούντμπερι, Ντετζούλιους και Μπάνκς έκαναν την καλή αρχή με τους Μποχωρίδη και Χατζηδάκη να έρχονται από τον πάγκο και να τη συνεχίζουν. Και όταν πέρασε και ο Τολιόπουλος και άρχισε να πυροβολεί έξω από τα 6.75 η ομάδα άρχισε να σε πείθει ότι δεν πήγε στη Γαλλία για τουρισμό αλλά για να πάρει μια πολύτιμη νίκη.
ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΑΝΤΕΞΕ
Οι Γάλλοι αν και έβρισκαν εύκολους πόντους κοντά στο καλάθι μας, στο μακρινό σουτ είχαν θέμα και αυτό έδειχνε να τους επηρεάζει συνολικά. Μάλιστα όταν άρχισε να προσαρμόζεται η άμυνα μας στο παιχνίδι τους κοντά στο καλάθι άρχισαν να αστοχούν ακόμη και στα άχαστα από κάτω. Κάποια στιγμή όπως ήταν λογικό οι Γάλλοι βρήκαν κάποια μακρινά σουτ, προσπέρασαν στο σκορ αλλά πάντα ο ΑΡΗΣ είτε με τον Τολιόπουλο, είτε με τον Χότζ, είτε με τον Ντετζούλιους είχε τις απαντήσεις. Στο τέλος χρειάστηκαν τα μεγάλα σουτ του Τολιόπουλου και του Γούντμπερι αλλά και η ψυχραιμία στις βολές για να έρθει άλλη μια νίκη στις λεπτομέρειες όπως ακριβώς έγινε πριν λίγες ημέρες στη Ρόδο.
ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτό το διπλό μιας και πριν το τζάμπολ λίγοι πίστευαν ότι θα μπορούσαμε να κερδίσουμε την Μπουργκ. Η ομάδα δεν έπειθε και δεν έδειχνε να διορθώνει τις χτυπητές της αδυναμίες. Αδυναμίες όπως η άμυνα κάτω από το καλάθι όπου και σήμερα ήταν η πληγή μας. Πως ήρθε λοιπόν η νίκη; Μα γιατί σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού βελτιωθήκαμε αισθητά! Τα ποσοστά στα μακρινά σουτ, τα ριμπάουντ και η μεγαλύτερη ένταση στην άμυνα περιορίζοντας τα αχρείαστα φάουλ. Και όλα αυτά όχι από έναν ή δύο παίκτες αλλά από όλους όσους αγωνίσθηκαν. Πολυφωνία στην επίθεση με 5 διψήφιους και σχεδόν άλλους τόσους να σκοράρουν. Πέρα του Τολιόπουλου είδαμε στα τελευταία κρίσιμα λεπτά τους Γούντμπερι, Νόλεϊ αλλά και τον Χότζ να φωνάζουν παρών. Συμπέρασμα; Η βελτίωση σε ατομικό επίπεδο που δείχνουν οι περισσότεροι παίκτες από παιχνίδι σε παιχνίδι αρχίζει να αλλάζει την εικόνα ολόκληρης της ομάδας και να φέρνει νίκες. Νίκες που θα ερχόντουσαν πολύ πιο εύκολα αν στις θέσεις 4-5 υπήρχε ένας πραγματικά καλός παίκτης για να δώσει λύσεις και όχι όλα αυτά τα ημίμετρα που διαχειρίζεται ο Καστρίτης. Εξακολουθεί πάντως να φαντάζει δύσκολο να βελτιωθεί η άμυνα μας κοντά στο καλάθι με το υπάρχον ρόστερ.
ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ
Με τον Τολιόπουλο να πυροβολεί έξω από τα 6.75 και τον Γούντμπερι να πραγματοποιεί την καλύτερη του εμφάνιση, ο ΑΡΗΣ μας πήρε μια σπουδαία νίκη απέναντι στην Μπούργκ ισοπεδώνοντας όλα τα προγνωστικά! Πέρα από τα καλά ποσοστά στα μακρινά σουτ, οι παίκτες του Γ.Καστρίτη ήταν πραγματικοί μαχητές στην άμυνα και στα ριμπάουντ και αυτό έκανε τη διαφορά όταν δεν μας έβγαιναν τα σουτ. 2η σερί νίκη μετά τη Ρόδο, κόντρα όμως σε έναν πολύ πιο δυνατό αντίπαλο και αυτό λέει πολλά. Αναμένουμε να δούμε ανάλογη εικόνα και το Σάββατο κόντρα στο Περιστέρι. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!
ΥΓ. Σχεδόν 2.5 ώρες κράτησε το παιχνίδι με τους 3 διαιτητές και τη γραμματεία κάπου χαμένους στην μετάφραση να προσπαθούν να ξενερώσουν όσους παρακολουθούσαν το πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι.
Κάτι από τον ΑΡΗ της περσινής χρονιάς θύμισε σήμερα η ομάδα που από την απογοητευτική εικόνα του Α’ ημιχρόνου και το -19, επέστρεψε και έφθασε σε μια σημαντική νίκη! Τίποτα δεν έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να αντιδράσει όταν ο Κολοσσός με περίσσια ευκολία έφθασε στο +19. Ο Ντετζούλιους όμως είχε διαφορετική γνώμη, πήρε φωτιά, παρέσυρε τους συμπαίκτες του και με το buzzer beater του Γούντμπερι πήρε κάτι στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα φαινόταν αδύνατο! Μια νίκη που την είχαμε όλοι πολύ μεγάλη ανάγκη με όλα αυτά που συμβαίνουν από το ξεκίνημα της χρονιάς!
5’ ΑΝΤΕΞΕ ΠΡΟΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΣΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ
Με τον Μπανκς και τον Γκιουζέλη να μένουν εκτός παιχνιδιού και τον Λαζέφσκι ανέτοιμο ήταν δεδομένο ότι θα βλέπαμε πολλά χαμηλά σχήματα με τους Νόλεϊ και Μποχωρίδη στο 4. Με τέτοιο σχήμα μπήκε ο ΑΡΗΣ και για 5’ φαινόταν ότι ίσως και να του έβγαινε σε καλό. Η αδυναμία μας όμως στην άμυνα και στα ριμπάουντ άρχιζε να έχει τις επιπτώσεις της και ο Κολοσσός έβρισκε τον δρόμο προς το καλάθι μας ολοένα και πιο εύκολα. Εμείς από την άλλη μόνιμα μπερδεμένοι στην επίθεση, με κακές επιλογές και πολλά φθηνά λάθη. Η διαφορά με χαρακτηριστική ευκολία σταθεροποιήθηκε πάνω από τους 15 πόντους και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να αλλάξει αυτή την εικόνα.
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΗ ΑΜΥΝΑ
Περίπου στα μισά της 3ης περιόδου με τη διαφορά στο +19 και άπαντες έμοιαζαν να έχουν αποδεχθεί την κατάσταση και η μόνη απορία να είναι για το τελικό σκορ της αναμέτρησης. Όλοι το είχαν αποδεχθεί εκτός από τον απίστευτο Ντετζούλιους. Με ένα κρεσέντο προσωπικών ενεργειών επανάφερέ την επαφή του ΑΡΗ με τον καλάθι και μαζί την πίστη σε όλη την ομάδα ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Με ένα χαμηλό σχήμα και τον Χατζηδάκη να ανταποκρίνεται ιδιαίτερα καλά στα αμυντικά του καθήκοντα και στις μάχες κάτω από το καλάθι ο ΑΡΗΣ έγινε πιο σκληρός, πιο αποφασιστικός και πιο αποτελεσματικός σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Ο Καστρίτης έβαλε από μόνος του… το στοπ στον Ντετζούλιους πετώντας τον στον πάγκο αλλά σε εκείνο το σημείο οι υπόλοιποι κατάφεραν να αναπληρώσουν το κενό του. Ο Τολιόπουλος, Λαζέσφκι και Νόλεϊ διατήρησαν την αντεπίθεση ζωντανή και η διαφορά έπεσε στο -6!
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΚΑΙ BUZZER BEATER ΓΟΥΝΤΜΠΕΡΙ
Πιθανόν το 4ο φάουλ που οδήγησε σε τεχνική ποινή και το 5ο φάουλ του Τολιόπουλου 6’ πριν το φινάλε με το σκορ στο 72-66 να ήταν και η καθοριστική φάση που τελικά μας βγήκε σε καλό. Ο ξεχασμένος Ντετζούλιους επανήλθε στο παρκέ ακριβώς όπως το είχε αφήσει, συνέχισε να σκοράρει και έβαλε τον ΑΡΗ μας μπροστά με +4. Εκεί το παιχνίδι έγινε ντέρμπι για γερά νεύρα με μεγάλα σουτ αλλά και τυχερά σαν και αυτό του Σλαφτσάκη που παραλίγο θα ήταν και το νικητήριο… Ευτυχώς στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που απέμειναν η ομάδα έφθασε με σωστό τρόπο στα χέρια του Γούντμπερι και ο Αμερικανός με ωραία κίνηση κοντά στο καλάθι έγραψε το τελικό 84-85! Από σχεδόν μοιραίος όταν αστόχησε σε 2 συνεχόμενα ελεύθερα τρίποντα που θα κλείδωναν τη νίκη, στον παίκτη που έβαλε την υπογραφή του σε αυτήν την σπουδαία ανατροπή!
ΑΛΛΟ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Το +19 του Κολοσσού που διατηρήθηκε μέχρι τα πρώτα του 3ου δεκαλέπτου, απλά επιβεβαίωσε ότι όλα αυτά για τα οποία γκρινιάζει ο κόσμος και ο προπονητής δεν θέλει να δει δεν έχουν καμία σχέση με το ποιος είναι ο αντίπαλος. Γιατί μπορεί να βολεύει να λέμε ότι έχει μεγαλύτερο μπάτζετ η Τουρκ Τέλεκομ, η Χάποελ, η ΑΕΚ, η Τσεντεβίτα και άλλα τέτοια όταν απέναντι μας πραγματοποίησαν κάκιστες εμφανίσεις αλλά κάποια στιγμή θα αντιμετώπιζες και αντίπαλο όπου η δικαιολογία των μπάτζετ δεν θα περνούσε. Και αυτό έγινε σήμερα. Κόντρα σε μια προβληματική ομάδα με χαμηλό μπάτζετ και σημαντικά προβλήματα τραυματισμών επί 25’ ήσουν στα χαμένα. Χωρίς καν να χρειαστεί να κάνει κάτι το σπουδαίο ο αντίπαλος σου. Αυτή τη φορά όμως είδαμε κάτι από την αγωνιστική ταυτότητα ή καλύτερα νοοτροπία των ομάδων του Καστρίτη, δεν εγκαταλείψαμε και καταφέραμε να κερδίσουμε. Τρομερός ο Ντετζούλιους με 25 πόντους, αρκετά καλός ο Μποχωρίδης(11 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα, 2 ασίστ) που αγωνίσθηκε 38’, θετικοί οι Χατζηδάκης, Λαζέφσκι και Γούντμπερι που πέτυχε και το νικητήριο καλάθι.
ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΚΟΟΥΤΣ
Αν τώρα αυτή νίκη καθησυχάζει τον κόουτς τότε μάλλον έχουμε ακόμη πολύ δρόμο για να βρούμε την αγωνιστική μας ηρεμία. Δεν γίνεται σήμερα ο βασικός σου σέντερ να είναι εκτός αποστολής, ο αναπληρωματικός σου σέντερ να παίζει 9’ και ο αντι-Γκάλινατ ηγέτης σκόρερ σου Χότζ να «τιμωρείται» με 4’ χρόνο συμμετοχής. Η ομάδα τιμωρείται έτσι κόουτς, όχι οι παίκτες… Επιτέλους ας ξεκαθαρίσουν οι ρόλοι στην ομάδα και ας στηρίξει ο Καστρίτης(όπως και ο ίδιος θέλει) τις επιλογές του με έναν ορθολογικό τρόπο και όχι με υψηλού μπασκετικού IQ mind games που μόνο ο ίδιος καταλαβαίνει. Γιατί έτσι εύκολα όπως μιλάμε για τα μπάτζετ των άλλων έτσι θα πρέπει να δούμε και το πως διαχειρίζεται και το δικό μας μπάτζετ. Μπάτζετ που από την αρχή της χρονιάς είναι μεταξύ κερκίδας και της άκρης του πάγκου. Και αυτά δεν είναι ατυχία ή κάποια «διαδικασία» αλλά κακή διαχείριση μιας δύσκολης κατάστασης.
ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ Ο ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ
Αυτή τη φορά η εκπληκτική εμφάνιση του Ντετζούλιους δεν πήγε στράφι και ο ΑΡΗΣ ολοκλήρωσε μια επική ανατροπή από το -19! Μια νίκη που ήρθε στις λεπτομέρειες σε ένα απίστευτο κοντράστ συναισθημάτων από το τρελό τρίποντο του Σλαφτσάκη μέχρι το λυτρωτικό buzzer beater του Γούντμπερι! Πολύ κακή η ομάδα στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης, έβγαλε όμως εγωισμό, πείσμα και στο τέλος τα κατάφερε! Ας κρατήσουμε λοιπόν το τελικό αποτέλεσμα με την ελπίδα να βοηθήσει όλους αυτούς που αποφασίζουν… να κάνουν αυτά που πρέπει για να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ στη συνέχεια.
ΥΓ. Ωραία τα λόγια και τα μηνύματα στα social περί στήριξης στην όλη προσπάθεια. Ακόμη καλύτερο από τα λόγια όμως είναι η ίδια η παρουσία μας στο γήπεδο. Εκεί φαίνεται εμπράκτως ποιος στηρίζει και ποιος όχι. Είτε χαμογελάει, είτε είναι μουτρωμένος, είτε χειροκροτεί, είτε όχι.
ΥΓ2. Και σήμερα η ομάδα στην Ρόδο δεν ήταν μόνη της. Είχε τον κόσμο της όπως τον έχει σε κάθε παιχνίδι, είτε παίζει καλά είτε όχι. Καλό είναι να μην το ξεχνάμε όταν με περίσσια ευκολία για ότι στραβό συμβαίνει στην ομάδα εμείς κατηγορούμε ο ένας τον άλλον.
Δύο διαφορετικά πρόσωπα παρουσίασε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στην Τσεντεβίτα, με αυτό της ολικής κατάρρευσης να επικρατεί στο 2ο ημίχρονο και τελικά να οδηγεί στην ήττα με 75-82. Καλός ο ΑΡΗΣ όσο έμπαιναν τα τρίποντα, ανήμπορος να αντιδράσει όταν σταμάτησε να τα βάζει και οι Σλοβένοι διάβασαν το παιχνίδι μας. Κακή διαχείριση από τον κόουτς που χάθηκε στις εμμονές του και μαζί και μια σημαντική νίκη που η ομάδα έδειχνε ότι μπορούσε να πάρει.
ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑ
Με την ίδια ένταση και πνευματική συγκέντρωση που είχε ο ΑΡΗΣ απέναντι στους Πατρινούς το περασμένο Σάββατο μπήκε η ομάδα και αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να χτίσει ένα μικρό προβάδισμα. Στην άμυνα υπήρχαν σωστές τοποθετήσεις και γρήγορα αντανακλαστικά την ίδια στιγμή που στην επίθεση έβρισκε λύσεις. Είτε χάρη στον Νόλεϊ είτε από τον συνήθη ύποπτο Τολιόπουλο. Αυτό όμως που έκανε την διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες που έμπαιναν στο παρκέ έβαζαν ένα λιθαράκι στο σκοράρισμα.
Ο ΧΟΤΖ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ ΔΙΨΗΦΙΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ
Οι Σλοβένοι όσο κυλούσε ο χρόνος προσπάθησαν να ανεβάσουν την πίεση στην άμυνα και να παίξουν αρκετά πιο σκληρά ο ΑΡΗΣ όμως πυροβολούσε από μακριά κυρίως με τον Χοτζ που σήμερα θυμήθηκε το καλό του μακρινό σουτ. Και όσο τα τρίποντα έβρισκαν στόχο ο ΑΡΗΣ διατηρούσε σχετικά εύκολα μια διαφορά 10-12 πόντων.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ
15’ πριν τελειώσει το παιχνίδι με τον ΑΡΗ μας στο +10 και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε. Ξαφνικά τα τρίποντα σταμάτησαν να βρίσκουν στόχο. Όποιος και αν βαρούσε, ακόμη και αν ήταν εντελώς αμαρκάριστος αστοχούσε. Μια εκνευριστική αστοχία που όπως φάνηκε βραχυκύκλωσε πνευματικά την ομάδα. Λες και το μυαλό όλων είχε κολλήσει στην επιθετική δυστοκία στην άμυνα δεν λειτουργούσε τίποτα. Ανενόχλητοι οι αντίπαλοι μας περνούσαν στη ρακέτα και σκόραραν με ευκολία ξανά και ξανά και ξανά... Το έβλεπες να συμβαίνει διαρκώς και έβλεπες παράλληλα έναν ΑΡΗ στα χαμένα ανήμπορο να αντιδράσει. Και πως να αντιδράσει όταν ο κόουτς στον πάγκο είχε χαθεί στις σκέψεις του και έμοιαζε να αδυνατεί να αφουγκραστεί αυτό που συνέβαινε στο παιχνίδι. Δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα γιατί δεν είχε τους παίκτες που ήθελε ετοιμοπόλεμους στον πάγκο; Δεν ήθελε να αλλάξει τίποτα γιατί πίστευε ότι τα «παιδιά» στο τέλος θα τα καταφέρουν; Δεν ήθελε να δοκιμάσει τον Μπάνκς(αγωνίστηκε μόλις 5’) γιατί οι άλλοι τα πήγαιναν εξαιρετικά; Δεν έδωσε οδηγία να κλείσει η άμυνα κοντά στο καλάθι και να αφήσει το τρίποντο γιατί φοβόταν μην οι Σλοβένοι τα βάλουν και χάσουμε; Η ουσία είναι ότι το +12 έγινε -8 λίγα λεπτά πριν τη λήξη με τίποτα να μην φαντάζει ικανό για να αλλάξει την κατάσταση. Ούτε καν μια βόμβα του Τολιόπουλου που μείωσε προσωρινά την διαφορά….
ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ – ΟΜΑΔΙΚΗ ΤΡΙΚΥΜΙΑ
Είδαμε τον Χότζ να βρίσκει το χέρι του, τον Νόλεϊ να ξεκινάει δυνατά, τον Ρόμπερτς να παλεύει, τον Γούντμπερι να σκοράρει από τα 6.75, τους Τολιόπουλο και ΝτεΤζούλιους να παίρνουν πρωτοβουλίες και τον Λαζέφσκι να μας συστήνεται. Θετικά όλα αυτά, σίγουρα καλύτερα τα πράγματα σε σχέση με 2-3 αγώνες πιο πίσω. Έλα όμως που την ώρα που στον ΑΡΗ περιμένουμε παίκτες να μάθουν τα βασικά του μπάσκετ, να βρουν ρυθμό και τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα ανταγωνιζόμαστε ομάδες που αυτά τα έκαναν το καλοκαίρι και πλέον ασχολούνται με πιο ουσιώδη πράγματα. Πράγματα όπως να διαβάσουν τον αντίπαλο, να χτυπήσουν εκεί που πονάει και να εφαρμόσουν ένα συγκεκριμένο πλάνο για να κερδίσουν όπως ακριβώς έκανε η Τσεντεβίτα σήμερα. Αντ αυτού υπάρχει η «διαδικασία» του Καστρίτη που απαιτεί να περιμένουμε τουλάχιστον 6-7 παίκτες να αντιληφθούν ποιοι είναι, που είναι και τι πρέπει να κάνουν. Ο ΑΡΗΣ σήμερα όσο έδειχνε μια στοιχειώδη εγρήγορση στην άμυνα και ήταν εύστοχος στα μακρινά σουτ έμοιαζε να πατάει καλά. Όταν όμως χάθηκε η συγκέντρωση δεν είχε από κάπου να πιαστεί. Ήλπιζε ότι κάποιος θα γινόταν ο ήρωας πάλι αλλά δεν…
Η «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΣΤΟΙΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ
Και αυτά όλα αυτά συμβαίνουν όταν μια ομάδα δεν έχει καμία σταθερά στο παιχνίδι της. Ακόμη και ο Τολιόπουλος που είναι κύριος εκφραστής της επίθεσης φαίνεται να δρα καθαρά ατομικά χωρίς την παραμικρή υποστήριξη από τους υπόλοιπους. Και αυτό ισχύει για όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού μας σε άμυνα και επίθεση. Στην άμυνα επιμένουμε σε κάτι που αρκετοί παίκτες μας δεν μπορούν να ακολουθήσουν, στην επίθεση ακόμη αναρωτιόμαστε ποιος κατεβάζει την μπάλα και ποιος θα πάρει τα πολλά σουτ. Ο Νόλεϊ; o ΝτεΤζούλιους; ο Τολιόπουλος; ο Μποχωρίδης; ή καλύτερα σε όποιον κάτσει η μπάλα στα τελευταία δεύτερα της επίθεσης; Τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στον προπονητή. Αυτός επέλεξε να κάνει προετοιμασία με τον Κλέι, να βάζει τον Νόλεϊ 35’ με 2 πόντους συγκομιδή, να αφήνει τον Μποχωρίδη να σουτάρει ξανά και ξανά, να δίνει 1’ 22’’ στον Άλκινς σε παιχνίδι που έφαγες ξεκούραστη τριαντάρα, να βάζει τον Μπάνκς 5’ όταν σε όλο το Β ημίχρονο σε έχουν τσακίσει κάτω από το καλάθι. Ο Καστρίτης είναι αυτός που κρύβεται πίσω από δικαιολογίες σε τέτοιο βαθμό που συνεχίζει να δηλώνει αισιόδοξος και στα όρια της ικανοποίησης για τα «παιδιά» που κουράζονται και στεναχωριούνται.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΣΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΔΗΓΟ
Για σχεδόν 25’ ο ΑΡΗΣ σε έπειθε ότι μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Τελικά όμως ο Καστρίτης και οι παίκτες του κατάφεραν να μας διαψεύσουν και να μας υπενθυμίσουν ότι από τον ΑΡΗ που παρακολουθούμε μέχρι τον ΑΡΗ που ελπίζαμε να δούμε φέτος υπάρχει τεράστια απόσταση. Εκτός φυσικά και αν εμείς είμαστε τελικά οι μπερδεμένοι που περιμέναμε να δούμε το κάτι παραπάνω σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Δεν εξηγείται διαφορετικά η ηρεμία και η αισιοδοξία του κόουτς.
ΥΓ. Κουρασμένα, απογοητευμένα και στεναχωρημένα τα «παιδιά» λέει ο κόουτς. Και εμείς μια από τα ίδια κόουτς.
ΥΓ2. Λίγο ακόμη υπομονή και στο Παλέ θα μείνουμε εμείς και εμείς κόουτς. Τουλάχιστον τότε μπορεί να μην αγχώνονται τα «παιδιά».
ΥΓ3. Τα μπάτζετ, οι τραυματίες, μια προπόνηση δεν κάναμε όλοι μαζί, τον Δεκέμβρη θα είμαστε καλά, και να κερδίζαμε σήμερα δεν θα κατακτούσαμε το Eurocup.
Την καλύτερη του έως τώρα εμφάνιση πραγματοποίησε ο ΑΡΗΣ μας στην σημαντική αναμέτρηση με τον Προμηθέα Πατρών κερδίζοντας χωρίς άγχος με 86-75! Οι παίκτες του Γιάννη Καστρίτη παρουσιάστηκαν αποφασισμένοι πάνω στο παρκέ και αυτό βγήκε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα. Βρήκε την επαφή του με το καλάθι ο Νόλεϊ, σήκωσαν την ομάδα στις πλάτες τους οι ΝτεΤζούλιους και Τολιόπουλος όταν ο Νόλεϊ σίγησε. Ξέσπασμα από τον κόσμο στην κερκίδα που έδειξε πόσο ανάγκη είχε αυτή την νίκη.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ
Μπορεί ως τώρα το καλό ξεκίνημα στα περισσότερα παιχνίδια να βασιζόταν κυρίως στην ευστοχία μας στην επίθεση, σήμερα η ομάδα έδειχνε να πατάει καλά σε όλες τις πλευρές του γηπέδου. Οι παίκτες μας έβρισκαν καλές επιλογές στην επίθεση και στην άμυνα την ίδια στιγμή έδειχναν να διαβάζουν τον αντίπαλο και να έχουν σε γενικές γραμμές καλές αντιδράσεις.
ΕΧΤΙΣΕ ΤΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΛΕΪ
Μπορεί και σήμερα στην άμυνα να κινούταν στα χαμένα και στην επίθεση να έκανε φθηνά λάθη αλλά η επαφή που είχε με το καλάθι στο πρώτα 20’ ήταν αυτό που όχι απλά μας είχε μπροστά στο σκορ, αλλά βοηθούσε ώστε ο ΑΡΗΣ να φαίνεται η ομάδα που ξεκάθαρα έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Θέλει σίγουρα να βελτιώσει πολλά στοιχεία στο παιχνίδι του αλλά τουλάχιστον μέχρι να το καταφέρει είναι απαραίτητο να σκοράρει όπως έκανε σήμερα.
ΔΕΝ ΜΑΣΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΝΩΝ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ
Κάποια στιγμή οι παίκτες του Παπαθεοδώρου βλέποντας τον ΑΡΗ μας να διατηρεί με ευκολία μια διαφορά 8-10 πόντων αποφάσισε να ανεβάσει την πίεση στην άμυνα. Εκεί ακριβώς κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό και η νίκη μιας και η μείωση της διαφοράς ήταν κάτι το προσωρινό. Δεν χάθηκε η συγκέντρωση στην άμυνα, δεν θόλωσε το μυαλό στην επίθεση. Και πως να θολώσει το μυαλό στην επίθεση όταν έχεις παίκτες σαν τον Τολιόπουλο που πέτυχε 6 μάγκικα καλάθια δεχόμενος μπόλικο ξύλο από την άμυνα των Πατρινών. Παρέα με τον Τολιόπουλο και ο ΝτεΤζούλιους που αρχίζει να σταθεροποιείται σε υψηλή απόδοση. Όταν ο Νόλεϊ σταμάτησε να σκοράρει, οι 2 παίκτες πήραν τον ΑΡΗ από το χεράκι και τον οδήγησαν στην νίκη.
Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΛΛΑΞΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
Αν θα διαλέγαμε ένα στοιχείο του σημερινού ΑΡΗ για να χρεώσουμε τη νίκη αυτό είναι η νοοτροπία που έδειξαν όλοι οι παίκτες μας σήμερα. Φαινόταν ότι μπήκαν από τα αποδυτήρια αποφασισμένοι να αλλάξουν την εικόνα τους και το πέτυχαν. Δεν έλλειψαν τα κενά στην άμυνα, η αδυναμία κάτω από το καλάθι και τα παιδικά λάθη στην επίθεση. Είδαμε όμως ένταση, είδαμε συγκέντρωση στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά και σχήματα με πιο ξεκάθαρους ρόλους από τον Γ.Καστρίτη. Νόλεϊ, Τολιόπουλος και ΝτεΤζούλιους δεν φοβήθηκαν να πάρουν τις προσπάθειες που τους αναλογούσαν και δικαιώθηκαν. Όλοι έδειξαν ένα κλικ καλύτεροι και αυτό ήταν αρκετό ώστε ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βελτιωμένος και να φθάσει σε μια πολύτιμη νίκη. Αρκεί να μην επαναπαυτούμε σε αυτήν και πιστέψουμε ότι όλα είναι καλά στην ομάδα μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.
ΠΕΙΣΜΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΕΙΞΕ
Για στεναχώρια των παιδιών ακούγαμε από το ξεκίνημα μετά τις κακές εμφανίσεις αλλά αντίδραση πάνω στο παρκέ δεν βλέπαμε. Σήμερα είδαμε από το τζάμπολ του αγώνα ένα σύνολο παικτών «νευριασμένο» και αποφασισμένο να αλλάξει την έως τώρα του εικόνα και να πάρει τη νίκη. Και αυτό ακριβώς έκανε χωρίς να αφήσει κανένα περιθώριο στον Προμηθέα(και τους 3 διαιτητές) να κάνουν κάτι άλλο από το να αποδεχθούν την ήττα. Δεν διορθώθηκαν όλα τα προβλήματα της ομάδας σήμερα επειδή κερδίσαμε… αλλά αυτή η νίκη έχει ξεχωριστή σημασία. Και για ψυχολογικούς και για βαθμολογικούς λόγους. Κρατάμε την αντίδραση και συνεχίζουμε!
ΥΓ. Πολύ συζήτηση γίνεται για τις αντιδράσεις του κόσμου. Πόσοι χειροκρότησαν, πόσοι γιούχαρα κλπ. Ο καθένας έχει την άποψη του και είναι σεβαστό. Μην ξεχνάμε όμως ότι αυτοί που πηγαίνουν στο Παλέ ή στο Κλ.Βικελίδης, όπως και αν αντιδρούν… είναι αυτοί που εμπράκτως στηρίζουν την ομάδα με την παρουσία τους.
Μια ακόμη απογοητευτική εμφάνιση πρόσθεσε στο φετινό του κακό ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ γνωρίζοντας την ήττα από την Χάποελ Τελ Αβίβ με 68-78. Η εκπληκτική εμφάνιση του ΝτεΤζούλιους, οι βοήθειες του Τολίοπουλου και οι 46 από τους 68 πόντους της ομάδας που πέτυχαν και οι 2 μαζί δεν ήταν αρκετοί για να αποφύγουμε την ήττα. Οι Ισραηλινοί παρά την μνημειώδη αστοχία τους με το που συμμάζεψαν τα ποσοστά τους δεν βρήκαν την παραμικρή αντίδραση από τον ΑΡΗ μας. Γιουχαρίσματα στο φινάλε από τον κόσμο που φέτος περίμενε πολλά περισσότερα από φθηνές δικαιολογίες για αυτή την εικόνα.
ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΕΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΟΔΗΓΟ
Σε αντίθεση με ότι μας έχει συνηθίσει η ομάδα, σήμερα δεν μπήκε καλά στο παιχνίδι επιτρέποντας στην Χάποελ να έχει το προβάδισμα και να παλεύει να αυξήσει από νωρίς την διαφορά. Ο ΝτεΤζούλιους όμως είχε διαφορετική άποψη και με ένα προσωπικό κρεσέντο πήρε τον ΑΡΗ από το χεράκι και προσπάθησε να τον οδηγήσει στη νίκη. Όταν μάλιστα στο πλευρό του παρουσιάστηκε και ο Τολιόπουλος ο ΑΡΗΣ κατάφερε να αφήσει πίσω του το κακό ξεκίνημα και να πάρει κεφάλι στο σκορ. Το 43-32 στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου ήταν το αποτέλεσμα της ονειρεμένης εμφάνισης του ΝτεΤζούλιους, του ξεσπάσματος του Τολιόπουλου και της απίστευτης αστοχίας των Ισραηλινών από τις βολές αλλά και στα αμαρκάριστα μακρινά σουτ.
ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ
Με την άμυνα της Χάποελ να επικεντρώνεται στον ΝτεΤζούλιους και στον Τολιόπουλο η κατάσταση άρχισε να ζορίζει. Κανένας άλλος παίκτης δεν έδειχνε ικανός να σκοράρει, το ένα άστοχο σουτ διαδεχόταν το άλλο και όσο κυλούσε ο χρόνος η υπόθεση νίκη γινόταν πολύπλοκη. Χωρίς βοήθειες και ανάσες, ΝτεΤζούλιους και Τολιόπουλος «έπεφταν» καθώς πλησιάζαμε προς τη λήξη και μαζί και ολόκληρος ο ΑΡΗΣ. Όλοι οι υπόλοιποι ανύπαρκτοι. Και όταν η άμυνα σου με μια 2η πάσα ή ένα σκριν γίνεται άνω κάτω τότε κάπου εδώ οι ελπίδες σου για νίκη εξανεμίζονται.
ΟΤΑΝ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΑΜΕ
Στα χαρτιά η Χάποελ ήταν η ομάδα με το μεγαλύτερο μπάτζετ και το φαβορί(?) της αναμέτρησης. Στην πράξη όμως για περίπου 30’ είδαμε μια απελπιστικά άστοχη ομάδα που πάλευε να καταρρίψει κάποιο αρνητικό ρεκορ σε βολές και τρίποντα. Ήταν τόσο κακοί που ακόμη και αυτός ο ΑΡΗΣ που έπαιζε άμυνα με τα μάτια και στην επίθεση μόλις 2 παίκτες πετύχαιναν πόντους κατάφερε να προηγηθεί μέχρι και με +11. Όταν όμως η Χάποελ σοβαρεύτηκε το μόνο που είχε να επιδείξει η ομάδα μας ήταν αστοχία, λάθη και άμυνα για γέλια και για κλάματα. Προσπάθησε ο Καστρίτης να ανακατέψει την τράπουλα με αρκετές αλλαγές και διάφορα σχήματα, αλλά έτσι όπως τα έχει καταφέρει όποιο χαρτί και αν τραβήξει από τον πάγκο δύσκολα να αλλάξει τα δεδομένα του παιχνιδιού.
Η «ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΤΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ
Ολοένα και πιο δύσκολη φαντάζει η κατάσταση στην ομάδα. Ο κόουτς αν και μίλησε για ψυχραιμία μόνο ψύχραιμος δεν μοιάζει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κρυμμένος πίσω από τους τραυματισμούς μας είπε κατά κάποιο τρόπο ότι αν σε μια ομάδα απουσιάζουν παίκτες από τις προπονήσεις οι υπόλοιποι μάλλον παίρνουν ρεπό. Ή προπονούνται σε κάτι διαφορετικό από αυτά που πρέπει να κάνουν πάνω στο παρκέ. Ενώ επικαλέστηκε και την στήριξη που απαιτείται προς τους παίκτες του και ο ίδιος είναι διατεθειμένος να τους δώσει …όταν τις τελευταίες ημέρες έδειξε την πόρτα της εξόδου στον Μαντζούκα και στον Άλκινς με τον τελευταίο μάλιστα να μην παίρνει ούτε καν την ευκαιρία για να μας δείξει τι μπορεί να κάνει σε μια ομάδα που βρίσκεται σε τόσο κακή κατάσταση όπως είναι αυτή τη στιγμή ο ΑΡΗΣ μας. Πέρα από αυτά, δεν παρέλειψε να τονίσει την δυναμική των ομάδων που αντιμετωπίσαμε, ξεχνώντας «τυχαία» το παιχνίδι με τα πιτσιρίκια του Περιστερίου. Λες και πρέπει να χάσουμε εντός έδρας όπως πέρσι από κάποιον Κολοσσό ή το Μαρούσι για να τολμήσουμε να πούμε ότι η ομάδα μας δεν ήταν καλή και φταίγαμε εμείς. Όσο για το πότε θα είναι η ομάδα έτοιμη; Τον Δεκέμβριο θα είμαστε έτοιμοι είπε ο κόουτς. Δεν είπε όμως για τι ακριβώς θα είναι έτοιμη η ομάδα. Για να τελειώσει με αξιοπρέπεια την παρουσία της στην Ευρώπη; Για να κάνει το μπρέικ σε κάποια έδρα στα πλέοφς; Αυτός ήταν ο στόχος εξαρχής και είναι τόσο ήρεμος; Ας μας το απαντήσει αυτό η διοίκηση με την οποία έχει άριστη συνεργασία.
ΟΣΟ ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ
Νέα ήττα, νέα απογοητευτική εμφάνιση και νέα αδιέξοδα …μέχρι τον Δεκέμβρη όπου η ομάδα θα είναι έτοιμη σύμφωνα με τον κόουτς. Μέχρι τότε θα ελπίζουμε να κάνει κάποιος παίκτης το θαύμα του όπως το έκανε ο Τολιόπουλος στην Λιθουανία και ο εκπληκτικός ΝτεΤζούλιους που σήμερα το πάλεψε σχεδόν μόνος του. Γιατί αν περιμένουμε από παίκτες που δεν έχουν ιδέα από άμυνα, μπλοκ άουτ, δυσκολεύονται στα σκριν και φοβούνται να σουτάρουν ξαφνικά να μάθουν όλα τα παραπάνω μάλλον θα καλοκαιριάσουμε.
ΥΓ. Καλή η στήριξη στους παίκτες κόουτς αλλά μην ξεχνάς ότι πάνω από τους παίκτες(και εσένα) είναι το καλό της ομάδας και ο κόσμος της .
ΥΓ2. Κόουτς μάλλον κάτι δεν έχεις καταλάβει σωστά. Την προσπάθεια εκτίμησε και στήριξε τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος του ΑΡΗ. Εκτός και αν πιστεύεις ότι πηγαίναμε στο γήπεδο για την 7η, 8η θέση ή την 4η που κατακτήσαμε πέρσι με το επικό τρίποντο του Τολιόπουλου στην Πάτρα.
ΥΓ3. Όσο κουραστική είναι η συζήτηση-απαίτηση για αλλαγές άλλο τόσο κουραστική είναι αυτή η εμμονή με κάτι που δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά.
Έσπασε το αρνητικό σερί και ανάσανε ο ΑΡΗΣ μας στη Λιθουανία όπου επικράτησε της Λιετκαμπέλις με 74-92. Ο Τολιόπουλος θυμήθηκε τις περσινές επιδόσεις του στο Eurocup και φρόντισε να τις ξεπεράσει πετυχαίνοντας ατομικό ρεκόρ πόντων(26) και εύστοχων τρίποντων(6/8)! Ολοκληρωτική εμφάνιση και από τον Μποχωρίδη που έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο, μαζεύοντας ριμπάουντ, μοιράζοντας ασίστ, κλέβοντας μπάλες και σκοράροντας! Ικανοποίηση για τη νίκη και την εμφάνιση ως ένα βαθμό… μιας και οι παραφωνίες δεν έλειψαν.
ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ
Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση και προφανώς το καλό ξεκίνημα του ΑΡΗ σχεδόν σε όλα τα επίσημα παιχνίδια παύει να μας προκαλεί έκπληξη. Ο Μπάνκς τροφοδοτήθηκε, πέτυχε πόντους κοντά στο καλάθι, ο Μαντζούκας μπήκε δυνατά και ο Τολιόπουλος με το που πέρασε στο παιχνίδι έκανε ξεκάθαρο ότι σήμερα θα είναι η βραδιά του. Ο ΑΡΗΣ πήρε κεφάλι στο σκορ και έδειχνε ικανός να το διατηρεί.
ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
Μπορεί να υπήρχαν κάποια νεκρά διαστήματα σε άμυνα και ριμπάουντ όπου σε συνδυασμό με τους τραγελαφικούς διαιτητές έδιναν την ευκαιρία στους Λιθουανούς να μένουν κοντά στο σκορ αλλά σε κανένα σημείο της αναμέτρησης δεν έδειχνε ο ΑΡΗΣ να φοβάται. Με τον Τολιόπουλο να σκοράρει ακατάπαυστα, τον Μποχωρίδη να βρίσκεται παντού στην άμυνα και στην επίθεση αλλά τον Χατζηδάκη να ανταποκρίνεται ιδανικά στο κομμάτι του σέντερ όπου πονούσαμε όλα έγιναν εύκολα. Η διαφορά έφθασε στο +22 τη στιγμή που η Λιετκαμπέλις με 0% στο τρίποντο δεν έδειχνε ικανή να απειλήσει και τα σφυρίγματα των διαιτητών απλά προκαλούσαν γέλιο. Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το παιχνίδι με τον ΑΡΗ να κατακτά την πρώτη του νίκη.
ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ
Σπουδαία η σημερινή εμφάνιση του Τολιόπουλου, επανήλθε για τα καλά στις περσινές του ρυθμίσεις. Και όταν ο Τολιόπουλος είναι on fire συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους. Όπως ακριβώς συνέβη με τον Μποχωρίδη που με 13 πόντους, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 3 κλεψίματα διεκδίκησε με σθένος τον τίτλο του MVP. Πολύ καλός και ο Χατζηδάκης που με 12 πόντους έχοντας απόλυτη ευστοχία αλλά και τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο κάλυψε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα κοντά στο καλάθι.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΡΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΑΒΑΝΕ…
Ο ελληνικός κορμός έχει αναβαθμιστεί φέτος και σήμερα ήρθε η πρώτη επιβεβαίωση. Ακόμη και οι Μαντζούκας και Γκιουζέλης είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην πορεία θα ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν. Από την άλλη όταν έχεις 6-7 Αμερικάνους και άλλους 2 στην αναμονή λόγω τραυματισμών περιμένεις να δεις περισσότερα πράγματα και όχι να χρειάζεσαι μια διαστημική εμφάνιση του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη για να κερδίσεις μια ομάδα σαν την Λιετκαμπέλις. Ο Ντε Τζούλιους ήταν πολύ καλός όπως και ο Γούντμπερι που ήταν θετικός. Ο Άλκινς μόλις ήρθε και φαίνεται ότι με το που προσαρμοστεί θα δώσει λύσεις αλλά η τριάδα Νόλεϊ, Μπάνκς και Ρόμπερτς συνεχίζει να προβληματίζει έντονα. Ο Μπάνκς προσπάθησε αλλά μάλλον η αδράνεια του σε κάποιες άμυνες και ριμπάουντ ή τα άχαρα σκριν του στην επίθεση εκνεύρισαν τον Καστρίτη που τον πέταξε επιδεικτικά στον πάγκο. Ο Ρόμπερτς έκανε ότι μπορούσε να για να βοηθήσει τους Λιθουανούς να ανακάμψουν όπως και ο Νόλεϊ που πρόσθεσε άλλη μια τραγική παρουσία με 16’ γεμάτα λάθη, κακή άμυνα και κακές αποφάσεις. Και αν για τον Νόλεϊ στην θέση 3 υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις να καλύψουν την ανυπαρξία του για τους Μπάνκς και Ρόμπερτς δεν ισχύει το ίδιο. Ιδιαίτερα από την στιγμή που ο Λαζέφσκι είναι σε φάση αποθεραπείας και ο Γκιουζέλης εντελώς εκτός ρυθμού το πρόβλημα στους ψηλούς είναι τεράστιο. Θα είναι μεγάλο λάθος ο κόουτς να επαναπαυτεί στην καλή παρουσία του Χατζηδάκη και να δώσει χρόνο στους ψηλούς. Είναι καίρια η θέση του σέντερ για να πάμε για 2η σερί χρονιά με αλχημείες.
Η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ
Η γεμάτη εμφάνιση του Μποχωρίδη και τα ατομικά ρεκόρ του εκστασιασμένου Τολιόπουλου που βομβάρδισε το καλάθι των Λιθουανών ήταν αρκετά για να σπάσει το αρνητικό σερί και ο ΑΡΗΣ μας να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη! Έπρεπε να αντιδράσει η ομάδα σε αυτό το κακό ξεκίνημα και κόντρα στην αδύναμη Λιετκαμπέλις άρπαξε την ευκαιρία και το έκανε παίζοντας κατά διαστήματα και καλό μπάσκετ. Καλό όμως θα είναι αυτή η νίκη να μην μας παρασύρει και κρύψουμε τις τρανταχτές αδυναμίες μας κάτω από το χαλάκι. Υπάρχουν σημαντικά λάθη που πρέπει να διορθωθούν ώστε αυτή η αγωνιστική σεζόν να αποκτήσει νόημα.
ΥΓ. Το μπάσκετ περνάει κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο και οι διαιτητές δυστυχώς είναι μεγάλο κομμάτι αυτού του προβλήματος. Το χειρότερο από όλα είναι ότι με κάθε ευκαιρία μας το υπενθυμίζουν. Ακόμη και σε παιχνίδι όπου η διαφορά είναι στο +20 και η νίκη έχει «κλειδώσει».
ΥΓ2. Μπάσκετ είχε σήμερα, «γκολ» από τον ΛΟΡΕΝ ΜΟΡΟΝ απολαύσαμε!
Δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κάνει την έκπληξη(γιατί έκπληξη θα ήταν!) και η ΑΕΚ χάρη στο πιο ποιοτικό ρόστερ της πήρε τη νίκη χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα. Παιχνίδια που τα κερδίζει ο κόσμος ήταν το σημερινό αλλά ο ΑΡΗΣ ήταν τόσο κακός που ούτε και η ώθηση της κερκίδας μπόρεσε να τον βοηθήσει. Αίμα και ιδρώτας για να βάλουμε την μπάλα στο καλάθι, τρικυμία στην άμυνα με παίκτες να βολοδέρνουν πέρα δώθε χωρίς νόημα. Στον ίδιο ρυθμό και ο κόουτς που μάλλον έβλεπε διαφορετικό παιχνίδι από ότι βλέπαμε όλοι οι υπόλοιποι.
ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΟΜΟ ΣΤΟΠ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ
Το συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια και αυτό έκανε και σήμερα. Ντε Τζούλιους, Γούντμπερι και Μαντζούκας τράβηξαν την ομάδα στα πρώτα λεπτά και ο ΑΡΗΣ από το πρώτο δεκάλεπτο προσπάθησε να χτίσει προβάδισμα φθάνοντας στο +7. Και όπως σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που ξεκινάει δυνατά η ομάδα και σε αυτό ξαφνικά η ομάδα τράβηξε χειρόφρενο. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε και ο ΑΡΗΣ έριχνε σταδιακά την απόδοση του. Ότι καλό έχτιζε με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς το γκρέμιζε. Στην άμυνα, στην επίθεση σε όλα. Όσο κυλούσε ο χρόνος η ΑΕΚ έβρισκε ολοένα και περισσότερες λύσεις. Αδιαφορώντας που το βαρύ πυροβολικό της ο Χέιλ αν και αγωνίσθηκε για 30’ χάρη στην απίστευτη άμυνα του Γούντμπερι έμεινε στους 5 πόντους με 1 στα 9 σουτ. Έβαζε ολοένα και περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι ακόμη και από παίκτες που δεν φαινόντουσαν ικανοί να σου κάνουν ζημιά όπως οι 2 σέντερ της.
ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣ
Πραγματικά από ένα σημείο και μετά ο ΑΡΗΣ έδειχνε να πηγαίνει στον αυτόματο πιλότο αποδεχόμενος ότι δεν μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τρόπο που έβλεπε το παιχνίδι ο Καστρίτης. Ο κόουτς αν και έβλεπε ότι η ΑΕΚ ανέβαινε και εμείς πέφταμε επέμεινε στις ίδιες και στις ίδιες επιλογές. Ακόμη και αν κάποιος παίκτης δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου στο 2ο δεκάλεπτο στο 1’ που τον έβαλες όταν βλέπεις ότι υπόλοιποι δεν τραβάνε του δίνεις ξανά την ευκαιρία μπας και… Όταν ο «κατεξοχήν σκόρερ» Νόλεϊ αγωνίζεται 28’ με 1/7 σουτ, ανύπαρκτη άμυνα(1ο φάουλ στο 4ο δεκάλεπτο!) και κάμποσα λάθη τότε μάλλον εκεί στον πάγκο δεν βλέπουν καθαρά. Πραγματικά ο τρόπος που μοιράστηκε ο χρόνος σήμερα στο β ημίχρονο όπου η ΑΕΚ φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να «κλειδώσει» τη νίκη, προκαλεί μπόλικα ερωτηματικά. Και από την στιγμή που ο ΑΡΗΣ επέμενε στο ίδιο μοτίβο η ΑΕΚ πήγε το παιχνίδι στην διψήφια διαφορά και χωρίς να ζοριστεί την διατήρησε μέχρι το τέλος.
ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ
Το έχουμε ξαναζήσει το σενάριο της υπομονής. Έχει τύχει να πέσουμε έξω στις προβλέψεις μας και η ομάδα να μας διαψεύσει ευχάριστα. Αν όμως ξεκινάς κυνηγώντας την διάψευση τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να σπρώξουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Να πείσουμε ότι ο Νόλεϊ μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα απλά θέλει τον χρόνο του(για αυτό και του τον χαρίσαμε σήμερα), ο Ρόμπερτς είναι πολύτιμος για την ομάδα(έπαιξε καλά με την Τούρκ), ο Μπάνκς δεν «ταίριαζε» στο παιχνίδι, ούτε ο Χατζηδάκης «ταίριαζε», ο Μπόχω δεν ένιωθε καλά, ο Άλκινς ανέτοιμος, ο Μαντζούκας αγχωμένος από τον κόσμο, ο Γκιουζέλης πιεσμένος από το βάρος της φανέλας και ο Τολιόπουλος «σκασμένος»… Μια δικαιολογία και μια αιτιολογία για όλα! Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ σήμερα, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που χτίστηκε το καλοκαίρι. Ναι θα βελτιωθεί, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να πάει χειρότερα. Ναι πιθανόν σε 3 μήνες να έχει γίνει και ανταγωνιστικός. Ε και; Αν δηλαδή αποκλειστείς στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα μείνεις πίσω, στα @@ θα τα δώσουμε όλα στα πλέιοφς; Κόουτς μάλλον η «διαδικασία» έχει και μερικές παραφωνίες. Ας μείνουν στην άκρη οι εγωισμοί και ας γίνουν οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Διαφορετικά η σχέση εμπιστοσύνης που έχτισε ο Καστρίτης με τον κόσμο τα τελευταία χρόνια θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Αυτό δείχνει η εικόνα του Παλέ στα πρώτα 2 επίσημα παιχνίδια.
ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΨΕΥΣΗ
Δυστυχώς… η ομάδα δεν μας διέψευσε απέναντι στην ΑΕΚ. Ανέδειξε για ακόμη μια φορά όλες τις αδυναμίες της και μοιραία γνώρισε εύκολα την ήττα με 59-70. Μπορεί οι Ντε Τζούλιους και Γούντμπερι να παρουσιάστηκαν αισθητά βελτιωμένοι, η συνολική όμως κακή εικόνα της ομάδας επισκίασε τα πάντα. Ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος. Μπερδεμένοι παίκτες, μπερδεμένος προπονητής, ξενερωμένος κόσμος…
ΥΓ. Το ζήσαμε το έργο κόουτς πέρσι με τον Κάρ που μέχρι και στο τελευταίο παιχνίδι του τον έβαλες 30’ ενώ ήταν ήδη παρελθόν. Δεν σου βγήκε… Ευχόμαστε ολόψυχα φέτος να βγει γιατί δεν αντέχεται άλλο.
Τις ηρωικές ανατροπές των τελευταίων ετών θυμήθηκε προσπερνώντας στο σκορ τους Τούρκους από το -17 στο τέλος όμως η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες έκρινε και τον νικητή. Η αδυναμία στα ριμπάουντ και η ασυνεννοησία στην επίθεση μας στοίχισε. Προσπάθησε η ομάδα, έβγαλε ένταση στην άμυνα αλλά της έλειπαν πάρα πολλά για να κερδίσει, ακόμη και αν ο αντίπαλος έκανε ένα τραγικό παιχνίδι. Απογοήτευση στον κόσμο κυρίως για την εικόνα που πονάει περισσότερο από την ήττα.
ΧΩΡΙΣ ΜΠΛΟΚ ΑΟΥΤ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ
Έχει αλλάξει το μπάσκετ άλλα κάποια στοιχεία στο τρόπο που αγωνίζεται μια ομάδα(ακόμη και παιδική) παραμένουν σταθερά. Ένα από αυτά είναι το μπλοκ άουτ, μια λέξη που μάλλον η πλειοψηφία των παικτών μας δεν την γνωρίζει. Αυτό φάνηκε από το ξεκίνημα του αγώνα μιας και οι αντίπαλοι μας έπαιρναν το ένα ριμπάουντ μετά από το άλλο. Οι δεύτερες ευκαιρίες γινόντουσαν εύκολοι πόντοι κάτω από το καλάθι μας ή με ελεύθερο τρίποντο που το πληρώναμε. Με αυτή την εικόνα το -17 ήταν αναπόφευκτο, ιδίως από την στιγμή που τα περισσότερα σουτ που πήραμε ήταν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
ΕΒΓΑΛΕ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΑΣΤΟΧΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ
Με την διαφορά στο -17 στο μυαλό όλων βλέποντας την κυριαρχία της Τούρκ Τέλεκομ ήταν που θα φθάσει ο δείκτης της διαφοράς μιας και τίποτα δεν έπειθε ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να αντιδράσει. Όταν όμως το -17 με την λήξη του ημιχρόνου μαζεύτηκε στο -10 τότε λες γιατί όχι; Πόσο χειρότερα μπορούσε να παίξει η ομάδα; Και μάλλον με αυτή την λογική οι παίκτες του Γ.Καστρίτη βγήκαν πιο συγκεντρωμένοι στις κινήσεις τους, έβγαλαν ένταση στην άμυνα, βρήκαν λύσεις στην επίθεση καταφέρνοντας όχι μόνο να ισοφαρίσει αλλά να προσπεράσει κιόλας στο σκορ στο ξεκίνημα του 4ου δεκαλέπτου. Σε αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η αστοχία των αντιπάλων μας που αν και σούταραν ανενόχλητοι έξω από τα 6.75 δεν έβρισκαν στόχο, αλλά και ο τραυματισμός του Χαραλαμπόπουλου που μέχρι να αποχωρήσει ήταν ο κορυφαίος παίκτης της αναμέτρησης.
ΑΣΥΝΕΝΝΟΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΗΤΤΑ
Ο ΑΡΗΣ το έφερε το παιχνίδι ακριβώς εκεί που ήθελε και το μόνο που χρειαζόταν ήταν 1-2 καλές επιθέσεις. Ένα μακρινό σουτ μετά από καλή κυκλοφορία της μπάλας; μια ασίστ κοντά στο καλάθι; μια σπουδαία ατομική ενέργεια; Όποιος και αν προσπάθησε, ότι και αν προσπάθησε πήγε στράφι. Ήταν φανερό ότι η ομάδα δεν ήξερε πως να επιτεθεί και απλά όποιος είχε την μπάλα στα χέρια με το που έληγε η επίθεση έπαιρνε αναγκαστικά την προσπάθεια. Κάποια στιγμή ο Χάνλαν ή κάποιος από τους υπόλοιπους ικανούς σκόρερ θα έβρισκε το χέρι του και θα κλείδωνε τη νίκη όπως και έγινε.
ΠΑΛΕΨΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΧΑΣΕ
Δεν έγινε κάτι το περίεργο σήμερα. Η ομάδα παρουσίασε για ακόμη μια φορά τις τρανταχτές αδυναμίες της σε άμυνα, ριμπάουντ και επίθεση και φυσιολογικά έχασε από έναν καλύτερο αντίπαλο ακόμη και αν ήταν σε κακή βραδιά όπως ήταν σήμερα η Τούρκ Τέλεκομ. Ο ΑΡΗΣ είχε τις ευκαιρίες του να πάρει το παιχνίδι και τις σπατάλησε. Το ότι έφθασε μια ανάσα από την νίκη με τόσα αγωνιστικά προβλήματα είναι επιτυχία. Έλα όμως που αυτές οι «επιτυχίες» δεν σε οδηγούν πουθενά. Αυτό μάλλον αδυνατεί να κατανοήσει ο Γ.Καστρίτης και συνεχίζει να επιμένει στην «διαδικασία». Μια «διαδικασία» που αντί να έχει στο επίκεντρο την συνοχή στην άμυνα και το μοίρασμα των ρόλων στην επίθεση όπου Τζούλιους και Γούντμπερι αδυνατούν να συνυπάρξουν με τον Τολιόπουλο. Έχει στο επίκεντρο να πείσει τον Νόλεϊ ότι δεν παίζει σε κάποιο γηπεδάκι της παραλίας, να μάθει στον Ρόμπερτς(που σήμερα ήταν θετικός) πως πρέπει να κινείται μέσα στο γήπεδο και να εξηγήσει στον Μπάνκς ότι συνήθως το hand check στην Ευρώπη σφυρίζεται φάουλ και άλλα τέτοια. Εκτός και αν μετά τον Μποχωρίδη επιρρίψουμε ευθύνες που δεν κερδίζει η ομάδα και στον Μαντζούκα, στον Γκιουζέλη αλλά ακόμη και στον Τολιόπουλο που δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ. Ο ρόλος των ξένων παικτών στις ομάδες εξαρχής ήταν(και παραμένει) να τις ανεβάζουν επίπεδο. Στον ΑΡΗ συνειδητά αδιαφορούμε και κάνουμε τα δίκα μας.
ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΡΗΣ ΠΟΥ «ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ» ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
21 ολόκληρα επιθετικά ριμπάουντ μάζεψε η Τούρκ Τέλεκομ κάτι που μεταφράζεται σε 21 δεύτερες ευκαιρίες για να σκοράρει. Με αυτό το δεδομένο η ανατροπή του -17 και η ήττα στις λεπτομέρειες αποτελεί άθλο. Σε μια εποχή που όλες οι ομάδες ψάχνονται να βρουν την χημεία τους και αγωνιστικό ρυθμό, ο ΑΡΗΣ σπαταλάει το χρόνο του για να μάθει τα βασικά του Ευρωπαϊκού μπάσκετ ακόμη και σε παίκτες υπό δοκιμή που παραμένουν στο ρόστερ μέχρι να φύγουν. Δεν είναι κακή η ομάδα και παιχνίδι με παιχνίδι δείχνει βελτίωση τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Το γιατί όμως ο ΑΡΗΣ αποδέχεται να σπαταλήσει πιθανόν και έναν ολόκληρο γύρο μέχρι να στρώσει μάλλον είναι και η αιτία που βλέπουμε αυτό το νωθρό ξεκίνημα πάνω στο παρκέ.
ΥΓ. Αφού διαβάσαμε τα βιογραφικά των ξένων παικτών που υπέγραψαν συμβόλαιο με την ομάδα μας, διαβάσαμε και το βιογραφικό του Άλεν Όμιτς που παρουσιάζεται ως υποψήφιος για να δώσει λύση κοντά στο καλάθι. Υπάρχουν και τέτοιοι παίκτες που μπορούν και θέλουν να έρθουν στον ΑΡΗ μας; Και έχει και η διοίκηση το μπάτζετ να τον φέρει; Βρε τι μας λες αρχές Οκτώβρη;
Στη θεωρία ο ΑΡΗΣ έχει να περιμένει πολλά περισσότερα πάνω στο χορτάρι τόσο από τους βασικούς όσο και από αυτούς[…]
Το γεγονός ότι φορμάροναι όλο και περισσότεροι παίχτες είναι πολύ θετικό, φίλε Πλάνετ.Χθες δεν είχαμε την κατοχή μπάλας επειδή ο[…]
Φίλε Σπύρο, στα περισσότερα που γράφεις εν μέρει συμφωνώ αλλά το όλο πνεύμα της "παραίτησης" ή της "απαξίωσης" δεν μπορώ[…]
Καλησπέρα! Το μόνο site που δεν λογοκρίνει και μπορούμε να πούμε τον πόνο μας . Μετά τη σκόνη τι παρατηρούμε[…]
Κατανοώ την απογοήτευση για την εικόνα αλλά πιστεύω ότι είναι 100% λάθος και παγίδα στην οποία έχουν πέσει αρκετοί συνΑρειανοί[…]
Είμαστε μια παρέα οπαδών που ακολουθούμε την ομάδα πιστά σχεδόν παντού και το PlanetARIS.gr είναι ο τρόπος έκφρασης της αγάπης μας για την ομάδα εκτός γηπέδου. Σκοπός μας η διάδοση της ιδέας του ΑΡΗ μας μέσω του διαδικτύου!