Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας στη Λαμία που κατάφερε να κερδίσει τον κακό του δαίμονα με 2-0! Την παράσταση έκλεψε ο συνήθης ύποπτος Λορέν Μορόν με τα 2 γκολ αλλά και ο Μεντίλ που σέρβιρε το πρώτο γκολ αλλά και είχε μια συνολικά εξαιρετική παρουσία! Πιο απελευθερωμένη η ομάδα χωρίς το «πρέπει» να περάσει η μπάλα από τα πόδια του Μανού Γκαρθία ωστόσο δυσκολεύτηκε αρκετά στο να δημιουργήσει ευκαιρίες.

ΕΙΧΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ

Με στόχο να ελέγξει το παιχνίδι από το ξεκίνημα είχε ο ΑΡΗΣ μας και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε. Η Λαμία σε ένα μόνιμο παθητικό ρόλο απλά έψαχνε ένα λάθος μπας και καταφέρει να βγει μπροστά. Το πρόβλημα όμως για ακόμη μια φορά ήταν η αργή κυκλοφορία και η έλλειψη δημιουργίας όποτε φθάναμε έξω από την περιοχή του αντιπάλου. Ποτέ δεν προσπαθήσαμε να παίξουμε γρήγορα, πάντα κάποιος έπαιρνε την απόφαση να παγώσει το ρυθμό και να γυρίσει τη μπάλα πίσω ακόμη και αν είχε διάπλατο τον δρόμο μπροστά ή οι συμπαίκτες του ήδη είχαν κάνει τη σωστή κίνηση. Η καλά οργανωμένη άμυνα της Λαμίας έκανε εύκολα τη δουλειά της και κάπως έτσι έληξε το πρώτο ημίχρονο με τα σουτ των Νταρίντα, Μόντσου και Μορόν να μην βρίσκουν στόχο.

ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ!

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε πιο δυνατά με τον Φετφατζίδη από τη δεξιά πλευρά να συνεχίζει να ταλαιπωρεί την άμυνα της Λαμίας και τον Μεντίλ από την αριστερή πλευρά να τρέχει ασταμάτητα και να αποτελεί μια μόνιμη απειλή. Στο 66΄ ο Μόντσου που είχε διαβάσει το παιχνίδι του Μεντίλ του έβγαλε μια εξαιρετική κάθετη πάση και αυτός με απίστευτη ταχύτητα υποδέχθηκε τη μπάλα έβγαλε την τέλεια σέντρα στον Μορόν και ο Ισπανός με ιδανικό τρόπο κάρφωσε τη μπάλα στα δίχτυα! Η πλάστιγγα της νίκης έγερνε για τα καλά προς την πλευρά μας αλλά απέναντι στη Λαμία με το σκορ στο 1 γκολ δεν μπορείς να είσαι ήρεμος. Όταν όμως ο Μορόν έχει κέφια μπορείς! Αφού πρώτα Σαβέριο, Ζαμόρα και Νταρίντα έχασαν ξανά και ξανά τα άχαστα, ήρθε η σειρά του Ισπανού με μια μαγική προσωπική ενέργεια να χορέψει την άμυνα της Λαμίας και να πλασάρει ιδανικά για το 0-2! Στα τελευταία 15’ της αναμέτρησης χάθηκαν πολλές ευκαιρίες και για ένα τρίτο γκολ ενώ στο 88’ η Λαμία έμεινε και με 10 παίκτες μετά την αγκωνία του Φουρτάδο στον Βέλεθ.

ΠΙΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ

Δύσκολα να ξεχάσουμε πόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει τέτοια παιχνίδια όπου στην μια από τις 2 φορές που περνάει το κέντρο ο αντίπαλος να βρίσκει δίχτυα. Σήμερα ευτυχώς δεν έγινε αυτό. Δεν έγινε γιατί ο ΑΡΗΣ δεν επέτρεψε στη Λαμία να σκεφθεί ότι μπορεί να απειλήσει. Ήταν σωστά στημένος και κρατούσε με ευκολία την μπάλα ακόμη και όταν οι αντίπαλοι μας πίεζαν. Ο Γκαρθία απουσίαζε και δεν έψαχνε όλη η ομάδα τον τρόπο να τον βρει και να τον συνδυαστεί μαζί του. Είδαμε τις πτέρυγες επιτέλους να συμμετέχουν στο παιχνίδι με τον Φετφατζίδη να θυμίζει κάτι από τα παλιά. Ενώ και στα αριστερά αν και ο Σίστο ήταν από τους χειρότερους, ο Μεντίλ(που μπήκε από σπόντα λόγω τραυματισμού του Φρίντεκ στο 5’) ήταν ασταμάτητος και κάλυπτε όλη την πλευρά με τεράστια ευκολία. Φάσεις σαν και αυτή του 0-1 κάναμε άλλες 5 στο παιχνίδι. Δεν έγιναν όλες γκολ αλλά αυτές οι προσπάθειες έλειπαν στα προηγούμενα παιχνίδια γιατί τα πάντα έπρεπε να περάσουν από τον άξονα. Πέρα του Μορόν και τον Μεντίλ που ξεχωρίσαν κανείς δεν μπορείς να πεις ότι έκανε κάτι το σπουδαίο. Όλοι όμως μαζί είχαν έναν ενεργό ρόλο και συμμετοχή στο παιχνίδι. Και αυτό ίσως είναι η παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Για τη συνέχεια όπου περιμένουμε να δούμε και άλλους παίκτες σαν τον Μεντίλ να μπαίνουν και να κάνουν τη διαφορά.

ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Με τον Λορέν Μορόν να σκοράρει 2 φορές και τον Μεντίλ να οργώνει την αριστερή πλευρά και να δίνει την ασίστ για το πρώτο γκολ, ο ΑΡΗΣ επέστρεψε στις νίκες ύστερα από περίπου 1.5 μήνα! Κατάφερε να ξεπεράσει τις απουσίες του, το κακό φεγγάρι και επιτέλους να εξαργυρώσει τη βελτίωση του Β ημίχρονου με 2 γκολ.  Σημαντική νίκη για την ομάδα μας σε ένα χρονικό σημείο όπου όλα έμοιαζαν δυσοίωνα . Όχι ότι με αυτή τη νίκη ξαφνικά έστρωσαν όλα αλλά σίγουρα βοηθάει τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά. Μετά τις «δυνατές» αποχωρήσεις αναμένουμε και την ανάλογη ενίσχυση.

Σε ένα από τα πιο ήσυχα ντέρμπι των τελευταίων ετών παρακολουθήσαμε σήμερα με τις 2 ομάδες να μοιράζονται τις εντυπώσεις και να αρκούνται στον βαθμό της ισοπαλίας. Λίγες ευκαιρίες και για τις 2 πλευρές που περισσότερο είχαν στο μυαλό τους το μηδέν στην άμυνα παρά να βρουν το γκολ. Κάτι όμως που βόλευε εξαρχής τους αντιπάλους μας που πλέον έχουν ένα ξεκάθαρο προβάδισμα για την μάχη της τετράδας. Παρόλα αυτά σημασία έχει η ομάδα να επιστρέψει άμεσα στις νίκες που αγνοεί εδώ και κάμποσες αγωνιστικές.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Δεκαπέντε λεπτά περίπου κράτησε η κυριαρχία του ΑΡΗ μας στο παιχνίδι με ένα ξεκίνημα που σε έπειθε ότι αν συνεχίζαμε σε αυτό το ρυθμό, αργά ή γρήγορα το γκολ θα ερχόταν. Πνευματικά έτοιμοι, με καλές τοποθετήσεις, πίεση ψηλά και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας προς την επίθεση. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά ψάχνοντας την ευκαιρία να ανοίξει το σκορ και αναγκάζοντας τον ποακ σε παθητικό ρόλο. Παρά την υπεροχή του στο ξεκίνημα η πρώτη και σημαντικότερη ευκαιρία για να βάλουμε το γκολ ήρθε στο 25’ από λάθος του αντιπάλου με τον Νταρίντα αρχικά αν και σε πλεονεκτική θέση να αιφνιδιάζετε και το σουτ του Σουλεϊμάνοφ στη συνέχεια να το μπλοκάρει ο Κοτάρσκι.

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΘΙΖΗΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Πλησιάζοντας προς το ημίχρονο η όλη εικόνα του αγώνα είχε αλλάξει. Ξαφνικά η πίεση ψηλά σταμάτησε, οι παίκτες μας έδειχναν πιο φοβισμένοι και από εκεί που με 2-3 κινήσεις βγαίναμε μπροστά ξεκίνησε μια ταλαιπωρία της μπάλας στο δικό μας μισό και φθηνά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να ανέβουν και να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν ακόμη και να πάρουν τη νίκη. Τα προβλήματα στην αμυντική μας λειτουργία γινόταν ολοένα και πιο έντονα, τα λάθη πιο συχνά και η μόνιμη διστακτικότητα στην επίθεση μπλόκαρε τη δημιουργία κάθε ουσιαστικής ευκαιρίας. Ο Κουέστα και ο Φαμπιάνο στα κρίσιμα προστάτεψαν την εστία, στην επίθεση όμως τα σουτ των Μόντσου, Σιφουέντες και Γκαρθία που έγιναν υπό σχετικά καλές προϋποθέσεις δεν βρήκαν στόχο. Στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και οι 2 ομάδες έμοιαζαν να κάθονται στο Χ χωρίς να έχουν τη διάθεση να ρισκάρουν.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Με τον Φρίντεκ να αγωνίζεται τελικά κανονικά αν και ανέτοιμος, τον Γκαρθία να μετατοπίζεται στις πτέρυγες(αν και σύγκλινε διαρκώς στο κέντρο), τον Νταρίντα στο κέντρο ως αντι-Γκαρθία, τον Φαμπιάνο τελικά να καλύπτει τη θέση του δεξί μπακ και τον Βέλεθ να τον αναπληρώνει στο κέντρο της άμυνας ο ΑΡΗΣ κατέβηκε με ένα σχήμα ανάγκης με τους πιο ετοιμοπόλεμους παίκτες που πιθανόν να είχε ο Ουζουνίδης. Ως ένα βαθμό όλες αυτές οι επιλογές απέδωσαν μιας και τα προβλήματα που έπρεπε να διαχειριστεί ο κόουτς ήταν πολλά. Επί της ουσίας όμως ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να είναι όσο αποτελεσματικός ήθελε και έπρεπε να είναι ώστε να πάρει τη νίκη. Ναι μεν ο συμπολίτης πουλάει ακόμη το παραμύθι της διεκδίκησης του πρωταθλήματος αλλά εμείς ούτε σαν παραμύθι πλέον δεν μπορούμε να αναφέρουμε την 4η θέση. Το παιχνίδι ήταν ανοιχτό από την αρχή ως το τέλος και στα 3 αποτελέσματα αλλά ο ΑΡΗΣ όφειλε να ρισκάρει.  Το αν ήταν ανεβασμένος ο Σιφουέντες, αν ανταποκρίθηκε ο Φαμπιάνο και ο ανέτοιμος Φρίντεκ από την στιγμή που δεν ήρθε  η νίκη δεν έχει καμία σημασία.

ΕΚΑΨΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Την τελευταία του ρεαλιστική ελπίδα για είσοδο στην τετράδα σπατάλησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα μένοντας στο Χ με τον συμπολίτη. Προσπάθησε ο Ουζουνίδης να ανακατέψει την τράπουλα για να καλύψει τα προβλήματα στα μπακ και στις πτέρυγες ωστόσο όμως φοβήθηκε να ρισκάρει περισσότερο και να αποδεχθεί ότι  η νίκη ήταν το ζητούμενο και τίποτα λιγότερο από τους 3 βαθμούς. Δεν τα καταφέραμε και πλέον πάμε για νέους στόχους. Είτε μιλάμε όμως ακόμη για 4η θέση είτε μιλάμε για την 5η κοινός παρονομαστής είναι η νίκη και οι 3 βαθμοί. Νίκη σαν και αυτή που έπρεπε να πάρουμε σήμερα για να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον η συνέχεια του πρωταθλήματος για τον Αρειανό και περισσότερο άγχος για τον συμπολίτη. Την είχαμε την ευκαιρία, την κάψαμε και αυτή.

Με μια αδικαιολόγητη κακή παρουσία στο Β ημίχρονο  ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες πέταξε ότι έχτισε στα πρώτα 45’  και το προβάδισμα με 0-1 και γνώρισε την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης. Όσο και αν άρεσε η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο, η εικόνα της στην επανάληψη και ο τρόπος που διαχειρίστηκε το παιχνίδι διέγραψε τα πάντα. Προσπάθησε ο Ουζουνίδης να αλλάξει τα πράγματα αλλά οι παίκτες του είχαν διαφορετική γνώμη.

ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ

Λίγα λεπτά χρειάστηκαν οι παίκτες και των 2 ομάδων για να «ζυγίσουν» το βρεγμένο γήπεδο και να αρχίσουν να ψάχνουν το γκολ. Τα κόλπα της μπάλας και το ολισθηρό χορτάρι επέτρεπε στις 2 ομάδες έστω και με άναρχο τρόπο να βγαίνουν μπροστά και να ψάχνουν το γκολ. Ο Σίστο μόλις στο τρίτο λεπτό πρόσθεσε στο παλμαρέ του άλλη μια διπλή ευκαιρία από αυτές που δεν χάνονται. Λίγα λεπτά αργότερα ευτυχώς και ο Καλτσάς τον μιμήθηκε χάνοντας και αυτός με τη σειρά του το άχαστο. Στη συνέχεια οι παίκτες μας ανέβασαν αισθητά την απόδοση τους, έμοιαζαν να είχαν αντιληφθεί στο απόλυτο τις ιδιαιτερότητες του γηπέδου και με σωστή πίεση και εξαιρετικό passing game πήραν τον έλεγχο του αγώνα. Ο Σαβέριο πέταξε άλλη μια καλή ευκαιρία στο 27΄ αλλά λίγα λεπτά αργότερα ο Σίστο έβγαλε την ασίστ και ο Ζαμόρα με μια εξαιρετική γυριστή κεφαλιά έγραψε το 0-1! Το εντυπωσιακό πέρα από το προβάδισμα ήταν ότι ο ΑΡΗΣ μετά το γκολ όχι μόνο δεν οπισθοχώρησε αλλά συνέχισε να κυριαρχεί μέσα στο γήπεδο.

ΜΟΥΣΚΕΨΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ

Με την αίσθηση ότι ο ΑΡΗΣ θα βρει αργά ή γρήγορα και 2^ο γκολ μπήκαμε στα αποδυτήρια, με έναν εντελώς διαφορετικό ΑΡΗ βγήκαμε. Ότι εντυπωσιακό είχαμε δει στα πρώτα 45’ όσο κυλούσε ο χρόνος έμοιαζε με μακρινή ανάμνηση. Αδικαιολόγητη οπισθοχώρηση, λάθη επί λαθών και ο απόλυτος αποσυντονισμός στα μετόπισθεν. Χαρακτηριστική η φάση της ισοφάρισης του Αστέρα στο 59’ με την άμυνα σχεδόν παραταγμένη να περιμένει την παράλληλη σέντρα και τελικά όταν γίνεται αυτή να παραμένει αδρανής. Ο Μανού Γκαρθία έχασε μοναδική ευκαιρία για να μας βάλει ξανά μπροστά και από εκείνο το σημείο και μετά… είδαμε κόπωση μόνο στους δικούς μας παίκτες και ένα ακόμη πιο καταπονημένο γήπεδο που αποτελούσε πρόβλημα μόνο για εμάς! Ο Αστέρας πατούσε ολοένα καλύτερα και χωρίς να χρειαστεί να πιέσει ή να δημιουργήσει αρκετές ευκαιρίες βρήκε με ένα μακρινό γέμισμα και μια απίθανη κεφαλιά του Μακέντα και το 2^ο γκολ στο 76’ . Η έλλειψη αντίδρασης στα εναπομείναντα λεπτά ήταν το κερασάκι μιας άνοστης τούρτας.

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ;

Πόσο εύκολο είναι να διαχωρίσεις το παιχνίδι σε Ά και Β ημίχρονο όταν το έχεις χάσει για να μοιραστείς τον ενθουσιασμό σου για τον ΑΡΗ των πρώτων 45’; Τους έψησε ο Ουζουνίδης, είναι η διαφορετική φιλοσοφία με τον Μάντζιο; Η ομάδα πάντως είχε ότι χρειαζόταν ένα παιχνίδι στην βροχή. Δύναμη, μυαλό και πλάνο! Με 0-1 πήγε στο ημίχρονο και με μια παρουσία που δεν χωρούσε αμφισβήτηση. Τι έγινε στο Β ημίχρονο μόνο οι ίδιοι οι παίκτες μπορούν να μας το πουν. Υπήρξε κάποια οδηγία διαφορετική από το πρώτο που άλλαξε τα πάντα ή υπήρξε κάτι άλλο; Τι να σου κάνει ο Ουζουνίδης; Ναι η είσοδος του Σιφουέντες δυσκόλεψε τα πράγματα μιας και μέχρι να συνηθίσει το γήπεδο χάθηκε το παιχνίδι… Ωστόσο δεν ήταν μόνο ο Σιφουέντες το πρόβλημα μιας και όλοι είτε λίγο είτε πολύ ο καθένας ξεχωριστά έμοιαζε αγνώριστος σε σχέση με τα πρώτα 45’. Φταίνε οι παίκτες; Φταίει ο προπονητής; Φταίει η έλλειψη εσωτερικού ανταγωνισμού; Ευθύνη του Ουζουνίδη πάντως είναι να βρει τι φταίει και να το διορθώσει.

ΑΓΝΩΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ, ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΚΕΡΑΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Αποφασισμένος να γκρεμίσει ότι έχτισε στα πρώτα 45’ μπήκε στο Β ημίχρονο και για κακή μας τύχη το κατάφερε μια χαρά… Κυρίαρχος στο γήπεδο και με 0-1 προβάδισμα μπήκε στα αποδυτήρια, δεν βγήκε όμως ποτέ στο Β ημίχρονο και στο τέλος δεν έμεινε ούτε ο βαθμός της ισοπαλίας. Από τα μπράβο του πρώτου ημιχρόνου, στο «τι βλέπουμε πάλι Θεέ μου» του Β ημιχρόνου. Κρίμα μιας και αυτοί οι 3 βαθμοί ήταν ιδιαίτερα σημαντικοί και θα επέτρεπαν στην ομάδα να παραμείνει πολύ κοντά στην κορυφή, στον νέο μας προπονητή να δουλέψει με λιγότερη πίεση αλλά και σε όλους μας να κάνουμε πιο ευχάριστες γιορτές.

ΥΓ. Από την μια οι μεταπτώσεις στην απόδοση που  σε τρελαίνουν, από την άλλη η έλλειψη αντίδρασης όταν βρίσκεσαι με την πλάτη στο σκορ που σε ισοπεδώνει.

Με τον ήρωα να αναδεικνύεται στο πρόσωπο της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη απέναντι σε έναν πολύ καλό Πανσερραϊκό σε ένα παιχνίδι ανοιχτό προς όλα τα αποτελέσματα όπως εξελίχθηκε. Ευτυχώς ο Κοσταρικανός λίγα δευτερόλεπτα αφού μπήκε στον αγώνα, ήταν σε εγρήγορση εκμεταλλεύτηκε την πορεία της μπάλας και με ψύχραιμη κίνηση έστειλε την μπάλα στα δίχτυα! Νίκη και 3 βαθμοί που δίνουν χρόνο και ηρεμία στον Ουζουνίδη να δουλέψει με τους παίκτες του.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Περιμέναμε να δούμε κάτι το διαφορετικό από τον Ουζουνίδη σήμερα και και η ενδεκάδα δεν έκρυβε σημαντικές εκπλήξεις φάνηκε ότι υπήρχε μια άλλη προσέγγιση ως προς τον τρόπο που αμυνόταν η ομάδα. Οι γραμμές ήταν πιο ψηλά και η πίεση ξεκινούσε νωρίτερα κάτι που πολύ σπάνια βλέπαμε στα πρώτα ημίχρονα στην εποχή του Μάντζιου. Παρόλα αυτά υπήρχαν τα γνωστά προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας αλλά και αναποτελεσματικότητα όταν βρισκόμασταν γύρω από την μεγάλη περιοχή του αντιπάλου. Στην άμυνα αν και φαινόταν συγκεντρωμένη, ώρες ώρες οι παίκτες του Πανσερραϊκού έμοιαζαν ασταμάτητοι στον τρόπο που έβγαιναν μπροστά.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΖΑΜΟΡΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ

Οι λεπτομέρειες ήταν αυτές που δεν επέτρεπαν στον ΑΡΗ να κάνει το κάτι παραπάνω στο Α’ ημίχρονο και αυτές τις λεπτομέρειες τις διόρθωσε σε μεγάλο βαθμό στο Β ημίχρονο. Και από την στιγμή που γλίτωσε από το δοκάρι στα πρώτα δευτερόλεπτα του Β ημιχρόνου έμοιαζε πιο αποφασισμένος. Ο παθιασμένος Πανσερραϊκός συνέχιζε να αμύνεται με μεγάλη ένταση και να ψάχνει την αντεπίθεση σε κάθε ευκαιρία αλλά πλέον οι παίκτες μας είχαν πιο γρήγορη σκέψη, σωστές μεταβιβάσεις και έδειχναν ξεκάθαρη διάθεση να ψάξουν το γκολ. Γκολ που δεν το βρήκε με τον Νταρίντα που από πλεονεκτική θέση έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Στο 85’ ο Σίστο και ο Ζαμόρα ήταν αυτοί που πρωταγωνίστησαν στην φάση του γκολ! Ο δραστήριος και επίμονος Σίστο μπέρδεψε την αντίπαλη άμυνα, η μπάλα κατέληξε στα πόδια του Ζαμόρα και αυτός έστειλε απλά και όμορφα την μπάλα στα δίχτυα. Στον χρόνο που απέμεινε χάθηκε η συγκέντρωση, ομάδα δεν αμυνόταν σωστά και ο Πανσερραϊκός έφθασε κοντά στην ισοφάριση. Ευτυχώς εκεί ήταν ο Κουέστα για ακόμη μια φορά να σώσει την κατάσταση και να διατηρήσει το προβάδισμα μέχρι το τέλος!

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ

Έστω και δύσκολα η ομάδα πήρε αυτό που ήθελε και κατάφερε να κρατηθεί κοντά στις υψηλές θέσεις.  Και αυτό είναι το πιο σημαντικό στο ντεμπούτο του Ουζουνίδη στον πάγκο της ομάδας μας. Σε μεγάλο βαθμό είδαμε τον ΑΡΗ του Μάντζιου και αυτό είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό μιας και ο νέος κόουτς μετράει μόλις λίγες ημέρες. Και μόνο το ότι το γκολ προήλθε από 2 αλλαγές του Ουζουνίδη είναι κάτι το ενθαρρυντικό. Όπως και το ότι υπήρξε περισσότερη διάθεση στο πρώτο ημίχρονο από ότι συνήθως. Η επανεμφάνιση του Νταρίντα σε υψηλά στάνταρ απόδοσης, ο μαχητικός Σίστο, ο αποτελεσματικός Ζαμόρα και ο πιο «κεφάτος» Ζουλ είναι μερικά ακόμη από τα κέρδη του σημερινού αγώνα. Τα προβλήματα στο κέντρο και η αναποτελεσματικότητα από τις πτέρυγες παραμένουν και εκεί θα περιμένουμε να δούμε τις παρεμβάσεις του νέου προπονητή.  

ΖΟΡΙΣΤΗΚΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Στο ντεμπούτο του Ουζουνίδη ο ΑΡΗΣ μας πήρε αυτό που ήθελε και κέρδισε πέρα από τους 3 βαθμούς και την ηρεμία του σε μια κρίσιμη στιγμή για την ομάδα. Ζοριστήκαμε αλλά στο τέλος τα καταφέραμε. Ο Ζαμόρα ήταν σε εγρήγορση, λειτούργησε σωστά και έβαλε το χρυσό γκολ της νίκης κόντρα σε έναν Πανσερραϊκό που πάλευε λυσσαλέα από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα …όπως δεν μας έχει συνηθίσει. Παραμένουμε σε τροχιά τετράδας και πλέον αναμένουμε με τον νέο προπονητή να αρχίσουμε να βλέπουμε την ομάδα να ανεβάζει την απόδοση της. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Το παρθενικό γκολ του Μάγιο στο 14’ και το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Μορόν στο 36’ ήταν αρκετά για να μας χαρίσουν τους 3 βαθμούς. Προσπάθησε να αντιδράσει ο Ατρόμητος, μείωσε το σκορ με πέναλτι αλλά στη συνέχεια δεν απείλησε ούτε μια φορά. Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας μετά τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα σε ένα σημείο του πρωταθλήματος που έψαχνε τους 3 βαθμούς σαν οξυγόνο.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Ο Ατρόμητος θέλησε να αιφνιδιάσει ο ΑΡΗΣ όμως έδειχνε να πατάει καλά στο ξεκίνημα. Το κέντρο παρά την απουσία του Σιφουέντες λειτουργούσε καλά και ο ΑΡΗΣ χάρη στην σωστή κυκλοφορία της μπάλας ήταν η ομάδα που είχε τον έλεγχο του αγώνα. Σε μια από τις πρώτες φάσεις που η ομάδα είχε ανέβει ψηλά ο Μάγιο μάζεψε το διώξιμο της άμυνας του Ατρομήτο, πήρε τον χώρο που του έδωσαν και με ένα μακρινό συρτό σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ένα γκολ που απελευθέρωσε την ομάδα και της έδωσε την ψυχολογική ώθηση που έψαχνε στην αποψινή αναμέτρηση.

ΕΠΑΙΞΕ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΒΡΗΚΕ 2^Ο ΓΚΟΛ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΛΕΙΔΩΣΕ

Έχοντας περισσότερη αυτοπεποίθηση οι παίκτες μας μετά το 1-0 προσπάθησαν δίνοντας χώρο στους αντιπάλους μας να χτυπήσουν στην αντεπίθεση. Σε μια τέτοια κατάσταση ο Μανού, Μορόν και Νταρίντα συνδυάστηκαν ωραία και ο Τσέχος ανατράπηκε λίγο πριν στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ο Μορόν ψύχραιμος από τα 11 βήματα έκανε το 2-0 και κάπου εκεί η νίκη άρχισε να γέρνει για τα καλά προς την πλευρά μας. Στο 44΄ήταν η μεγάλη στιγμή του Σαβέριο για να κλειδώσει τη νίκη το τελείωμα του όμως δεν ήταν ανάλογο της όλης εξαιρετικής προσπάθειας και η μπάλα κατέληξε έξω.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ

Από την μεγάλη ευκαιρία του Σαβέριο στο τέλος του Ά ημιχρόνου μέχρι και το ενθουσιώδες ξεκίνημα του Β ημιχρόνου ο ΑΡΗΣ έδειχνε άνετος και ωραίος να καλπάζει προς τη νίκη. Μια ανύποπτη φάση και ένα χέρι-πέναλτι από τον Βέλεθ μόλις στο 52’ ήταν αρκετό για να του χαλάσει το μυαλό. Ο Ατρόμητος μείωσε και παράλληλα γέμισε με άγχος το σύνολο του Άκη Μάντζιου. Για περίπου 40’ μέχρι τη λήξη του αγώνα ο ΑΡΗΣ αρκέστηκε στη διαχείριση του σκορ. Χωρίς διάθεση να βγει μπροστά και με μπόλικο φόβο για τα μετόπισθεν παρόλο που ο Ατρόμητος αδυνατούσε να γίνει απειλητικός. Δεν υπήρξε δύσκολη στιγμή μέχρι το τελικό σφύριγμα και έστω και με αυτόν τον αγχωτικό τρόπο ήρθε η νίκη.

ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ

Αποτελεσματικός ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε χωρίς να αγχωθεί. Ο Άκης Μάντζιος στις δηλώσεις του δεν έκρυψε ότι άπαντες στην ομάδα ένιωθαν απίστευτη πίεση και ήθελαν διακαώς αυτή την νίκη. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα μέσα στο γήπεδο. Ο ΑΡΗΣ ήταν η καλύτερη ομάδα, δεν πανικοβλήθηκε ούτε για μια στιγμή όσες φορές δέχθηκε πίεση, είχε πιο ουσιαστικές ευκαιρίες και όταν αποφάσιζε να βγει μπροστά έφθανε στην αντίπαλη περιοχή με ευκολία. Ξαφνικά όμως όλα τα παραπάνω τα έδωσε μια κλωτσιά και τα πέταξε στην άκρη. Έτσι απλά ξαφνικά η ομάδα αποφάσισε να κρατήσει αυτό το σκορ  αποκλειστικά παίζοντας άμυνα. Όχι κακή άμυνα, όχι διωξίματα πανικού αλλά άμυνα. Ούτε έτσι μπόρεσε να κάνει κάτι ο Ατρόμητος αλλά αυτή η συμπεριφορά της ομάδας μας είναι και το μεγάλο πρόβλημα με τις μικρομεσαίες ομάδες. Προφανώς το βάρος για αυτή την συμπεριφορά πέφτει στον Μάντζιο. Όταν όμως έρχονται οι βαθμοί ακολουθούν και τα υπόλοιπα. Στα θετικά πέρα της νίκης και η χρησιμοποίηση κάποιων παικτών που ήταν παραγκωνισμένοι. Όχι ότι πρόλαβαν να δείξουν κάτι αλλά ήταν μια αρχή.

ΧΤΙΖΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ

Σε ένα άδειο Κλ.Βικελίδης ο ΑΡΗΣ μας χάρη στο ωραίο σουτ του Μάγιο και το εύστοχο πέναλτι του Μορόν κέρδισε τον Ατρόμητο με 2-1 και επέστρεψε στις νίκες! Συγκεντρωμένος και αποτελεσματικός ο ΑΡΗΣ …μέχρι να τον πνίξει το άγχος και να μπει σε μια βασανιστική διαδικασία από μόνος του για περίπου 40’. Ευτυχώς δεν το πλήρωσε και πήρε τους 3 βαθμούς που είχαμε τόσο ανάγκη. Τέλος καλό όλα καλά αλλά μπορούμε και καλύτερα! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Βαριά ήττα με 4-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στην Opap Arena σε ένα παιχνίδι όπου δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να κοντράρει την ΑΕΚ. Σε παθητικό ρόλο, χωρίς σκοπό και πλάνο από την αρχή μέχρι το τέλος. Χωρίς διάθεση οι παίκτες, έχασαν όλες τις μονομαχίες και έμοιαζαν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Απογοήτευση και μούδιασμα στον κόσμο του ΑΡΗ ενόψει και της ρεβάνς του κυπέλλου.

ΣΕ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ

Μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ να μπαίνει χαλαρά στα παιχνίδια αλλά σήμερα ξεπέρασε κάθε όριο.  Η ΑΕΚ πίεζε, έπαιρνε τα μέτρα που της δίναμε,  έψαχνε με κάθε τρόπο να φτιάξει φάση για γκολ και οι παίκτες μας απλά παρακολουθούσαν. Όπως ακριβώς παρακολουθούσαν και το Μουκουντί με κοντινή κεφαλιά να ανοίγει το σκορ στο 17. Η ίδια απάθεια έδωσε την ευκαιρία στη ΑΕΚ λίγο πριν το ημίχρονο σε μια από τις μπούκες της στην περιοχή μας να κερδίσει το πέναλτι με τη βοήθεια του VAR και να πετύχει και ένα δεύτερο γκολ.

Η ΚΑΘΙΣΙΖΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Το πιο λυπηρό στον σημερινό ΑΡΗ ήταν η αδυναμία του να αντιδράσει. Η ΑΕΚ έκανε ότι ήθελε μέσα στο γήπεδο και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να αλλάξει την εικόνα της αναμέτρησης. Το κέντρο μας απουσίαζε επιδεικτικά, η ομάδα έμοιαζε κομμένη στα 2 και οι αντίπαλοι μας σκύλιαζαν να το εκμεταλλευτούν.  Γκαρθία, Μόντσου, Σιφουέντες και αλλαγή Νταρίντα. Αυτό το κέντρο έκρυβε την μπάλα και έφτιαχνε το παιχνίδι για όλη την ομάδα. Πλέον με το ζόρι αλλάζουν 2 μπαλιές. Το τελικό 4-0 όσο και αν δεν μας αρέσει είναι ένα «τίμιο» σκορ έτσι όπως παίξαμε.

Η «ΚΟΙΛΙΑ» ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Δύσκολα να αποκρυπτογραφηθεί το πλάνο και το όλο σκεπτικό με το οποίο κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Από που να το πιάσεις αυτό το παιχνίδι και τι να πρωτοσχολιάσεις;  Δεν μπορούσαμε να μαρκάρουμε, δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε μπάλα, δεν μπορούσαμε έστω να κάνουμε 1-2 μακρινές μπαλιές να ιδρώσουμε λίγο τον Μορόν και τα εξτρέμ, δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε μια μονομαχία. Ακίνδυνος σε μόνιμο παθητικό ρόλο χωρίς να ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο. Είναι οι διαιτητικές σφαγές που έχουν χαλάσει το μυαλό των παικτών; Είναι οι υψηλές προσδοκίες που γεννήθηκαν και ξαφνικά δημιουργήθηκε άγχος; Είναι μια λογική(?) αγωνιστική κοιλιά που όλες οι ομάδες περνάνε; Σίγουρα πάντως δεν είναι ο ΑΡΗΣ που κατάφερε να γεμίσει το Κλ.Βικελίδης με το Βόλο. Δεν είναι ώρα να επιρρίψουμε ευθύνες για αυτή την παρατεταμένη κακή εικόνα. Είναι όμως η στιγμή που ο Μάντζιος θα πρέπει να βρει τον τρόπο για να γυρίσει ο διακόπτης στο μυαλό των παικτών και να επιστρέψει ο ΑΡΗΣ στον δρόμο προς την κορυφή που ο ίδιος χάραξε. Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη. Αντιθέτως υπάρχει μια σημαντική ευκαιρία ξανά κόντρα στην ΑΕΚ για να μας δείξει αυτή η ομάδα ότι έχει ποδοσφαιρικό εγωισμό και μπορεί να βγάλει αντίδραση. Αντίδραση σαν και αυτή που δεν είδαμε κόντρα στην ΑΕΚ αλλά ούτε και κόντρα στον αδύναμο Βόλο.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Με σβηστές μηχανές μπήκε ο ΑΡΗΣ μέσα στο γήπεδο και έτσι το πήγε μέχρι τέλος. Παίκτες χωρίς τσαγανό, ομάδα χωρίς σκοπό. Η «κοιλιά» σήμερα ξεπέρασε και αυτήν με το Βόλο. Σίγουρα και το «κυνήγι» που τρώμε έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό το μυαλό της ομάδας. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να αντιδράσουμε και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Την ξαναέχεις την ΑΕΚ, αυτή τη φορά για το κύπελλο, στο σπίτι σου μπροστά στον κόσμο σου. Εδώ θα φανεί αν βιαστήκαμε να χαμογελάσουμε ή όχι.

Χωρίς τη συγκέντρωση και την ένταση που θα έπρεπε να έχει παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα και το πλήρωσε με το χειρότερο τρόπο γνωρίζοντας την ήττα από τον ΝΠΣ Βόλο. Έδωσε δικαιώματα η ομάδα με την παρουσία της και οι αντίπαλοι μαζί με τον Τσαγκαράκη και τους Varistes άρπαξαν την ευκαιρία. Από φάουλ ξεκινάει το γκολ του Βόλου, «διόρθωσε» το καθαρό χέρι-πέναλτι το VAR, δεν είδε κανείς τους τίποτα στις 2 περιπτώσεις πέναλτι πάνω στον Μορόν. Δικαιολογημένη η απογοήτευση του κόσμου που πείσμωσε μετά τη σφαγή του Αγρινίου και γέμισε το γήπεδο αλλά τόσο το τελικό αποτέλεσμα όσο και η εικόνα δεν ήταν αυτή που περίμενε.

ΝΩΘΡΟΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Αδικαιολόγητα νωθρός και νευρικός μπήκε από το ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ μας δείχνοντας τεράστια δυσκολία στην επιθετική του ανάπτυξη. Εκεί όπου ήταν αρκετά στατικός και χωρίς δημιουργικότητα εγκλωβίστηκε με ευκολία στο αμυντικό παιχνίδι του διαβασμένου Βόλου. Οι αντίπαλοι είχαν φορτώσει το κέντρο εξουδετερώνοντας τον Μανού και οδηγώντας το παιχνίδι στα εξτρέμ που για ακόμη ένα παιχνίδι ήταν αναποτελεσματικά. Πιο σημαντικό από όλα τα παραπάνω ίσως και να ήταν η έλλειψη μαχητικότητας που έδειξαν οι παίκτες μιας και με ελάχιστες εξαιρέσεις στις περισσότερες διεκδικήσεις έβγαιναν χαμένοι. Το πρόβλημα στο τρανζίσιον μπορεί να φάνηκε ξεκάθαρα στη φάση του γκολ του Βόλου αλλά ίσως να ήταν ακόμη πιο έντονο όταν επιχειρούσαμε να βγούμε μπροστά. Ακόμη και όταν καταφέρναμε να ξανακερδίσουμε την κατοχή κάθε απόπειρα προσπάθειας να βγούμε γρήγορα στην επίθεση τελείωνε άδοξα κυρίως λόγω της δικής μας διστακτικότητας και έλλειψης συγκέντρωσης. Το χειρότερο από όλα είναι ότι όσο κυλούσε ο χρόνος όχι μόνο δεν προσαρμοζόμασταν στις απαιτήσεις του αγώνα αλλά δίναμε το δικαίωμα στον αντίπαλο να κρατάει και να κυκλοφορεί εύκολα την μπάλα χωρίς να νιώθει ιδιαίτερη πίεση.

ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΚΑΙ VAR ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥΣ

Όσο κακή και αν ήταν η ομάδα μας σήμερα σε καμία περίπτωση δεν άξιζε την ήττα απέναντι σε αυτόν τον Βόλο που πέρασε 2 φορές το κέντρο για να επιτεθεί. Όταν όμως απέναντι σου έχεις έναν Τσαγκαράκη που τις κάρτες τις είχε μόνο για εσένα, που δεν είδε το φάουλ του Γκαρθία, που είδε(?) το κάτι διαφορετικό στο χέρι-πέναλτι που τον φώναξε το VAR και τη φάση του Μορόν όλοι τους μαζί την προσπέρασαν με ευκολία τότε τα πράγματα γίνονται τόσο δύσκολα που ούτε το βαθμό της ισοπαλίας δεν μπορείς να πάρεις. Όπως και στο Αγρίνιο θα μιλούσαμε για ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι αν ο διαιτητής και οι βοηθοί του στο VAR έκαναν σωστά τη δουλειά τους στις 3-4 φάσεις που οδήγησαν στο τελικό αποτέλεσμα.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΑΣΙΜΟΣ ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΡΟΦΕΣ

Πέρα από την έως τώρα καλή πορεία της ομάδας και τις σημαντικές νίκες κόντρα σε Ολυμπιακό και ποακ το πιο αισιόδοξο στοιχείο για τη συνέχεια είναι ότι αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα. Πέρα από τους παίκτες που ήδη παίρνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής που η λογική λέει ότι πέρα από τον αγωνιστικό ρυθμό θα βρίσκονται και μεταξύ τους καλύτερα υπάρχουν και αυτοί που περιμένουν την ευκαιρία στην άκρη του πάγκου για να δείξουν ότι αξίζουν. Αυτή όμως η προοπτική εδώ και μερικά παιχνίδια έχει πάει περίπατο. Την ίδια στιγμή που ανταγωνιστές μας στην κορυφή και οι αντίπαλοι μας βελτιώνονται και μας διαβάζουν καλύτερα, εμείς παραμένουμε στάσιμοι. Ναι δεν γίνεται τα όποια αγωνιστικά προβλήματα να διορθωθούν έτσι απλά με 2-3 προπονήσεις αλλά δεν γίνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι τα προβλήματα να παραμένουν αμετακίνητα. Από τις αδράνειες της άμυνας, την αναποτελεσματικότητα των εξτρέμ, τα μπλάκ άουτ στο κέντρο μέχρι το πεταμένο πρώτο ημίχρονο, έχουμε φτιάξει ένα αρνητικό μοτίβο που ζοριζόμαστε να διορθώσουμε. Ναι, υπάρχουν οι παίκτες που με μια κίνηση μπορούν να αλλάξουν τη ροή του αγώνα αλλά αυτό δεν γίνεται να αποτελεί τον τρόπο λειτουργίας μας. Δουλειά του Άκη Μάντζιου και των παικτών του είναι αυτά, να βρουν τι φταίει και να το διορθώσουν. Υπάρχει υλικό, η ομάδα είναι στον σωστό δρόμο αλλά θα πρέπει να συνεχίσει να βαδίζει σε αυτόν.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΟΛΟΥΣ

Σε ένα φυσιολογικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον όπου τα παιχνίδια παίζονται 50-50,  για να έρθει η νίκη όταν έχεις απέναντι σου έναν υποδεέστερο(αν και διαβασμένο) αντίπαλο δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση να βγάζεις φωτιές και να τον ισοπεδώσεις για να πάρεις τους 3 βαθμούς. Στον μαγικό κόσμο όμως της ελληνικής σουπερλίγδ όταν είσαι ο ΑΡΗΣ, είσαι υποχρεωμένος να προετοιμάζεσαι ώστε να κερδίσεις και τους διαιτητές. Γιατί αν μπεις χαλαρός, χωρίς την απαραίτητη συγκέντρωση και ένταση θα σε τιμωρήσουν. Θα σε τιμωρήσει ο ΝΠΣ Βόλος τη μια φορά που θα περάσει το κέντρο, θα σε τιμωρήσει ο Τσαγκαράκης, θα σε τιμωρήσει και το VAR. Και επειδή το τι βλέπουν και τι σφυρίζουν οι άλλοι εμείς δεν μπορούμε να το διορθώσουμε, οφείλουμε να γίνουμε καλύτεροι και να παρουσιαστούμε στη συνέχεια πιο δυνατοί. Μόνο έτσι θα γίνει η δουλειά… Δεν θέλει απογοήτευση. Επιμονή και πείσμα θέλει από όλους μας. Ο κόσμος το έδειξε σήμερα, θα πρέπει να το δείξει και η ομάδα στη συνέχεια.  

ΥΓ. Για πες μας ρε Λαουάν που ήσουν και στο γήπεδο… στην φάση του Γκαρθία πριν το 0-1 και στη φάση του 77’ πάνω στο Μορόν υπάρχει «touch» ή όχι;

ΥΓ2. Και άλλοι κλεμμένοι βαθμοί στο σακούλι της ντροπής.

Από τον Σιδηρόπουλο και την «καρατιά» του Μπρινιόλι, στους Τσιμεντερίδη και Ζαμπαλά που είδαν φάουλ του Σιφουέντες ακυρώνοντας το υπέροχο γκολ του Μανού και στη συνέχεια δεν είδαν τίποτα στη φάση του τραυματισμού του Χουάνκαρ αναγκάζοντας μας να παίξουμε με 9 παίκτες και να δεχθούμε και το 2^ο γκολ. Το περιμέναμε με το που ορίστηκε ο Τσιμεντερίδης και δυστυχώς οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

Και αν θα πρέπει να ασχοληθούμε και με το αγωνιστικό τότε ναι θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι αναγκαστικές αλλαγές στην άμυνα και η απουσία του Κουέστα στοίχισαν στην ομάδα. Φαινόταν ότι δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στα μετόπισθεν και αυτό επηρέασε συνολικά την αγωνιστική μας συμπεριφορά και οδήγησε σε ένα άνευρο πρώτο ημίχρονο και ένα φθηνό γκολ από αδράνεια της άμυνα μας. Στην επανάληψη όμως είδαμε έναν διαφορετικό ΑΡΗ που έψαξε το γκολ και κατάφερε μάλιστα να βρει 2 και να ανατρέψει εντελώς την εις βάρος του κατάσταση χάρη στην ποιότητα του Μανού Γκαρθία. Το ότι ακυρώθηκε το προβάδισμα του ΑΡΗ και αναγκάστηκε η ομάδα μας να παίξει με 9 παίκτες στη φάση που δέχθηκε το 2^ο γκολ ήταν μια ιδιαίτερη συνθήκη που διαμορφώθηκε από τον διαιτητή και το VAR. Ας κρατήσει η ομάδα ότι στο επόμενο θα πρέπει να παίξει πολύ καλύτερα ώστε να μην δώσει σε κανέναν την ευκαιρία να μας κλέψει τους βαθμούς όπως έγινε σήμερα. Δεν είναι εύκολο, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ VAR

Σε παιχνίδια σαν το σημερινό το να μένεις στα κακώς κείμενα της ομάδας σου μόνο σε λάθος μονοπάτια θα οδηγηθείς. Ο ΑΡΗΣ μπήκε αισθητά βελτιωμένος στο Β ημίχρονο, ο Μανού πέτυχε 2 πανέμορφα γκολ και η ομάδα ήταν μπροστά με 1-2 στο 64΄. Αυτός ήταν ο αγώνας που παρακολουθήσαμε μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο. Το παιχνίδι που ακολούθησε ήταν αυτό που αποφάσισαν με το ζόρι να δούμε ο Τσιμεντερίδης με τον Ζαμπαλά. Αν νομίζουν όμως ότι έτσι εύκολα θα ξεμπερδέψουν με τον ΑΡΗ στο τέλος θα εκπλαγούν. Δεν μασάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου.

ΥΓ. Και 10 γκολ αν έβαζε ο Παναιτωλικός, αν ήταν οφσάιντ θα έπρεπε να ακυρωθούν! Τι όχι;

ΥΓ2. «Μήνυμα στήριξης» από Τσιμεντερίδη και Ζαμπαλά στον Σιδηρόπουλο… για να μην νιώθει μόνος.

Δεν παρεκκλίνει ούτε σπιθαμή ο ΑΡΗΣ μας από την πορεία που έχει χαράξει και σκοράροντας 3 φορές κατάφερε να ξεπεράσει και το εμπόδιο του μαχητικού Λεβαδειακού. Ένα αποτέλεσμα που μας διατηρεί στην κορυφή και μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε! Σουλεϊμάνοφ, Μόντσου και Μορόν τα 3 γκολ, ισοφάρισε προσωρινά ο πολύ καλός Ζίνι που ταλαιπώρησε αρκετά την άμυνα μας. Βροντερό παρών από τον κόσμο που από παιχνίδι σε παιχνίδι αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερο τη φετινή προσπάθεια.

ΜΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η διαχείριση δυνάμεων ήταν το πρώτο ζητούμενο για τον Μάντζιο σε αυτή την τριάδα αγώνων και αυτό ακριβώς έκανε με 6 αλλαγές σε σχέση με την ενδεκάδα που αγωνίσθηκε απέναντι την ΑΕΚ, με το δίδυμο των στόπερ Φαμπιάνο-Βέλεθ να αγωνίζεται για πρώτη φορά μαζί. Πιο ορεξάτος φάνηκε να μπαίνει στο παιχνίδι ο Λεβαδειακός, με τον ΑΡΗ μας όμως να παρουσιάζεται συγκεντρωμένος από τη σέντρα. 9’ παιχνιδιού και ο Μάγιο με μια πολύ καλή σέντρα στο πρώτο δοκάρι έδωσε την ευκαιρία στον Σουλεϊμάνοφ με ωραία κεφαλιά να ανοίξει από νωρίς το σκορ! Το γρήγορο προβάδισμα οδήγησε τον Λεβαδειακό από νωρίς να βγει μπροστά και να ψάξει την ισοφάριση. Τα ανεβάσματα των αντιπάλων μας προσπάθησε να εκμεταλλευτεί ο Μανού Γκαρθία που έβγαλε σε περίοπτη θέση τον Σιφουέντες για να κάνει το 2-0 χωρίς όμως να καταφέρει να τελειώσει την φάση. Και όταν δεν εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες σου ακολουθεί συνήθως η τιμωρία… με τον Ζίνι αυτή τη φορά στην κατάλληλη θέση για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα από την παράλληλη σέντρα του Τσάπρα.

Η ΒΟΛΙΔΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΣΟΥ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Μόλις 4’ πέρασαν από το γκολ της ισοφάρισης και ο Μόντσου μετά από ένα «καυγαδάκι» με τον Σουλεϊμάνοφ για το ποιος θα εκτελέσει το φάουλ έδειξε γιατί είχε πεισμώσει να το σουτάρει ο ίδιος. Με ένα άπιαστο σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα και έδωσε ξανά το προβάδισμα στην ομάδα μας. Μάλιστα τα πειράγματα μεταξύ Σουλεϊμάνοφ και Μόντσου μετά το γκολ έδειξαν και το ωραίο κλίμα που υπάρχει μεταξύ των παικτών μας.

ΕΨΑΞΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΡΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ

Παρά το 3-1 ο Λεβαδειακός συνέχισε να ανεβαίνει ψηλά και να ψάχνει το γκολ χωρίς όμως να δημιουργεί ουσιαστικές φάσεις. Αντιθέτως η ομάδα που είχε οπισθοχωρήσει με το που έπαιρνε την μπάλα ξεκινούσε άμεσα την αντεπίθεση με τις περισσότερες φορές παρά τις καλές προϋποθέσεις η τελευταία πάσα ήταν πάντα λάθος. Τελικά μια από τις κούρσες του αρκετά καλού σήμερα Σίστο κατέληξε σε πάσα προς τον Μόντσου στο ύψος του πέναλτι με τον αμυντικό του Λεβαδειακού να τον κατεδαφίζει προτού προλάβει να σουτάρει. Ο Τζήλος έδειξε την παράβαση και ο Μορόν με ψυχραιμία έγραψε στο 63’ το τελικό 3-1! Λίγο έλειψε να πετύχουμε και 4^ο γκολ αλλά οι ευκαιρίες των Σίστο και Μορόν δεν είχαν ευτυχή κατάληξη και το γκολ του Νταρίντα ξεκίνησε από χέρι του Σίστο.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΣΟ ΚΑΛΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ήταν πολύ καλή η εμφάνιση του Λεβαδειακού που μας έδινε την αίσθηση ότι δεν ήμασταν όσο καλοί έπρεπε ή όντως και σήμερα παίξαμε μια ταχύτητα κάτω από τα στάνταρ μας. Αν όμως δεν μείνουμε στο όνομα και την βαθμολογική θέση του αντιπάλου τότε μάλλον θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με την εικόνα της ομάδας μας. Η άμυνα παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε στο μαρκάρισμα του Ζίνι κατάφερε να βρει λύσεις, καλύπτοντας μάλιστα και τους τραυματισμούς των 2 στόπερ που ξεκίνησαν στο αρχικό σχήμα. Και στην επίθεση παρά τις πολλές λάθος πάσες και άσχημα τελειώματα καταφέραμε να βρούμε 3 γκολ και να δημιουργήσουμε τουλάχιστον άλλες 3 κλασσικές ευκαιρίες. Και όταν χωρίς άγχος καταφέρνεις να παίρνεις αυτό που θέλεις με τη συμβολή παικτών που περιμένεις να ανεβάσουν την απόδοση τους όπως οι Σουλεϊμάνοφ, Μάγιο, Σίστο και Μόντσου,  τότε το πρόσημο είναι με βεβαιότητα θετικό. Ο Άκης Μάντζιος τόσο στο κοουτσάρισμα του όσο και στις δηλώσεις του μοιάζει πέρα από προσγειωμένος και απόλυτα σίγουρος για τις επιλογές του και τον τρόπο που διαχειρίζεται το ρόστερ. Η ομάδα όχι μόνο παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει αλλά σιγά σιγά «φορμάρει» ολοένα και περισσότερους παίκτες. Και σε αυτή τη χρονιά όπως εξελίσσεται θα τους χρειαστείς όλους!

ΕΜΠΝΕΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΑΓΕΥΕΙ

Όταν σε παιχνίδια σαν το σημερινό όπου φεύγεις με την απορία αν ήμασταν καλοί ή όχι κόντρα στον αξιόμαχο Λεβαδειακό, έχεις πετύχει 3 γκολ, έχεις δημιουργήσει κάμποσες ευκαιρίες, δεν έχεις πτοηθεί από τους τραυματισμούς των 2 βασικών σου στόπερ και έχεις πάρει ένα ακόμη τρίποντο χωρίς άγχος τα λόγια είναι περιττά. Ο Μάντζιος και οι παίκτες του έχουν χτίσει αυτοπεποίθηση και ακόμη και όταν δεν κάνουν τα μαγικά τους, παίρνουν αυτό που θέλουν! Το γεμάτο Κλ.Βικελίδης και η χαρά του κόσμου που ξεχειλίζει είναι ένα ακόμη επίτευγμα αυτής της ομάδας που απολαμβάνει την μοναξιά της κορυφής για ακόμη μια αγωνιστική. ΕΤΣΙ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Με τον Λορέν Μορόν να ξεδιπλώνει τις αρετές του στο γήπεδο και να σκοράρει για άλλο ένα παιχνίδι ο ΑΡΗΣ πήρε τον βαθμό της ισοπαλίας στο ΟΑΚΑ. Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που είχε στοχεύσει το συγκεκριμένο παιχνίδι αλλά στην πράξη δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο. Όπως και ο ΑΡΗΣ μας που όμως εξαρχής έπαιζε για 2 αποτελέσματα και κατάφερε χωρίς να εντυπωσιάσει τελικά να πάρει το Χ.

Η ΦΛΥΑΡΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΣ ΑΡΗΣ

Έναν παθιασμένο Παναθηναϊκό που σε υψηλή ένταση θα διεκδικήσει τη νίκη-ανάσα κόντρα στην ομάδα μας περιμέναμε αλλά στην πράξη είδαμε μια ομάδα με ψυχραιμία, υπομονή και ιδιαίτερη προσοχή να προσπαθεί να γίνει απειλητική. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που οι παίκτες του Άκη Μάντζιου δεν άσκησαν υψηλή πίεση και περίμεναν υπομονετικά το λάθος του αντιπάλου για να χτυπήσουν στην αντεπίθεση. Το τέμπο όμως που είχαν δώσει οι γηπεδούχοι και η δική μας διστακτικότητα διαμόρφωσαν ένα κάκιστο πρώτο ημίχρονο όπου καμία ομάδα δεν έδειχνε ικανή να σκοράρει. Κόντρα όμως σε αυτή την εικόνα ο Τετέ βρέθηκε συγκυριακά σε θέση βολής και έκανε το 1-0. Σημαντικό προβάδισμα κόντρα στη ροή του αγώνα μιας και το 0-0 θα ήταν και το πιο δίκαιο αποτέλεσμα για τα πρώτα 45’.

ΤΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΛΟΡΕΝ ΜΟΡΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ

Το ξεκίνημα του Β ημιχρόνου δεν καλό και ήταν φανερό ότι ο ΑΡΗΣ θα έπρεπε να αλλάξει αρκετά στοιχεία στον τρόπο που αγωνιζόταν ώστε να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Η είσοδος του Σαβέριο και του Χουάνκαρ στη θέση του Σίστο και του Φρίντεκ άλλαξαν την εικόνα μας. Ξαφνικά ο ΑΡΗΣ έγινε πιο δραστήριος, είχε καλύτερες επιλογές και γινόταν ολοένα και πιο επικίνδυνος θυσιάζοντας κατά κάποιο τρόπο την συγκέντρωση του στην άμυνα και δίνοντας την ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να φθάσει κοντά και σε ένα δεύτερο γκολ. Με το σκορ στο 1-0 δεν υπήρχαν δεύτερες σκέψεις για το αν έπρεπε να βγούμε ή όχι στην επίθεση. Η ομάδα πήρε τα ρίσκα της, χτύπησε κυρίως από την αριστερή πλευρά και βρήκε το γκολ της ισοφάρισης από τον Λορέν Μορόν στο 72’! Ο Σιφουέντες πήρε την μπάλα στο κέντρο, έβγαλε ωραία στον Σαβέριο που έστρωσε την μπάλα στον Μορόν για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα με ένα ωραίο σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής. Στα λεπτά μέχρι τη λήξη ο Παναθηναϊκός έφθασε κοντά στο γκολ αλλά ο Κουέστα και ο Φαμπιάνο καθάρισαν τις επικίνδυνες φάσεις και κράτησαν το 1-1 μέχρι το τέλος.

ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΕ

Ότι και αν ειπώθηκε πριν ή και μετά τον αγώνα η εικόνα της ομάδας από την πρώτη σέντρα έδειχνε ότι το μυαλό της ήταν στο να μην χάσει. Κάτι που όπως φάνηκε επηρέασε όλη την λειτουργία της ομάδας και ιδιαίτερα τους παίκτες του κέντρου που σε αντίθεση με προηγούμενα παιχνίδια απέφευγαν να προωθούν το παιχνίδι μπροστά. Ίσως και η προσέγγιση του Παναθηναϊκού που ήταν ιδιαίτερα υπομονετικός και προσεκτικός στο παιχνίδι του να μας αιφνιδίασε. Το «ρεπορτάζ» από την Αθήνα έλεγε ότι ο Παναθηναϊκός θα τα έδινε όλα για όλα οπότε μάλλον και ο Μάντζιος περίμενε περισσότερη πίεση και πιο πολλά ανεβάσματα από τους αντιπάλους μας, κάτι που ίσως να μας έδινε την ευκαιρία μέσω του καλού μας τρανζίσιον να χτυπήσουμε.  Όταν αυτό όμως δεν βγήκε στην πράξη ο Μάντζιος προχώρησε γρήγορα σε διορθωτικές κινήσεις και οι αλλαγές του ήταν αυτές που έσωσαν την παρτίδα και πήραμε το Χ. Σήμερα φάνηκε πιο έντονα από κάθε άλλο παιχνίδι πόσο σημαντικό είναι να έχεις γεμάτο ρόστερ. Χουάνκαρ, Σαβέριο, Φαμπιάνο και Νταρίντα ερχόμενοι από τον πάγκο έδωσαν στοιχεία που έλειπαν. Ενώ και ο Βέλεθ που αρχικά κάλυψε το κενό του Φαμπιάνο ήταν πολύ καλός. Πέρα από τον κορυφαίο της αναμέτρησης τον Μορόν και ο Κουέστα είχε καθοριστικές αποκρούσεις που κράτησαν το σκορ στο 1-1. Και όλα αυτά χωρίς να πιάσουμε υψηλή απόδοση κόντρα σε έναν αντίπαλο που καιγόταν για τη νίκη.

ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ

Μέτριος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ σήμερα στο ΟΑΚΑ, βρέθηκε πίσω στο σκορ από μια συγκυριακή φάση αλλά στο Β ημίχρονο έδειξε αντανακλαστικά. Κυνήγησε την ισοφάριση και την βρήκε χάρη στην ποιότητα του Μορόν! Μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα στο γήπεδο η ομάδα αλλά αυτό το Χ κόντρα σε έναν εκ των ανταγωνιστών σου είναι σημαντικό. Παραμένει στην κορυφή η ομάδα που ακόμη και στις χαμηλές πτήσεις της, δείχνει ικανή να παίρνει αποτέλεσμα και αυτό έχει την αξία του.