Μετά τον μεγάλο χαμένο τελικό και την "θριαμβευτική" πρόκριση επί της Γαλλικής Στρασμπούργκ στην Ευρώπη, η ομάδα μας συνεχίζει την προσπάθεια της στο πρωτάθλημα. Εκεί που θα επιδιώξει να πάρει όσο πιο εύκολα μπορεί τη νίκη απέναντι στον Κόροιβο Αμαλιάδας  και σε συνδυασμό με τα δύσκολα παιχνίδια που έχουν οι "συγκάτοικοι" του στην βαθμολογία να μείνει μόνος 4ος... αν αυτό έχει κάποια σημασία για τον ΑΡΗ όπως τον μάθαμε από μικροί...

Ο Κόροιβος μπορεί εκτός έδρας να αποτελεί τον εφιάλτη των τελευταίων χρόνων και ακόμη και φέτος να έπρεπε να γίνουν τα αδύνατα δυνατά για να κερδίσουμε στην Αμαλιάδα αλλά μέσα στην έδρα μας δεν έχει καμία τύχη. Το ζητούμενο όμως σήμερα όπως και σε κάθε εύκολο παιχνίδι είναι να δούμε έστω και ένα διστακτικό βήμα βελτίωσης. Βήμα βελτίωσης που δεν θα έχει να κάνει με το πόσα τρίποντα θα βρουν σήμερα τον στόχο αλλά με το αν αυτή η ομάδα θα αρχίσει έστω και τέλη Φεβρουαρίου να θυμίζει επαγγελματική ομάδα. Η απουσία του Γκόρνον περιπλέκει για ακόμη μια φορά τα πράγματα αλλά το ιατρικό ιστορικό ενός αθλητή είναι κάτι που θα έπρεπε μετά από όσα βιώνουμε την φετινή χρονιά να το λαμβάνει υπόψιν του ο Δ.Πρίφτης αλλά και όλοι όσοι βοηθάνε στην επιλογή παικτών. Πέρα όμως από τον Γκόρντον θα πρέπει επιτέλους να δούμε και τον κόουτς αυτά τα "πρέπει" και την "δουλειά"  που αναφέρει στις συνεντεύξεις τύπου να τα δούμε να εφαρμόζονται. Διαφορετικά απλά θα περιμένουμε μοιρολατρικά να ολοκληρωθεί η χρονιά βλέποντας έναν τους όποιους στόχους είχαμε(και φοβόμασταν να κατονομάσουμε) να χάνονται με τον πιο άσχημο τρόπο.

Ο σημερινός αγώνας στο Παλέ έχει ακόμη μια ιδιαιτερότητα μιας και είναι το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι μετά τον τελικό όπου η απογοήτευση για την εικόνα της ομάδος αλλά και τον τρόπο που χειρίστηκε η ΚΑΕ το θέμα με τα εισιτήρια δεν έχει ξεχαστεί. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον στατιστικό να δούμε μετά το σημερινό παιχνίδι πόσοι από τους τυχερούς που βρέθηκαν το περασμένο Σάββατο στο Παλέ ως πιο  "εκλεκτοί" οπαδοί από αυτούς που αποδεδειγμένα στηρίζουν τον μπασκετικό ΑΡΗ θα κάνουν τον κόπο να έρθουν και σε αυτό το αδιάφορο παιχνίδι για να στηρίξουν τον Αυτοκράτορα. Η ανακοίνωση για δωρεάν είσοδο στον αγώνα με τη Βιλερμπάν στους κατόχους διαρκείας που δεν πήγαν στον τελικό είναι  το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η ΚΑΕ για να μειώσει το χάσμα που έχει δημιουργηθεί με αυτούς που εμπράκτως στηρίζουν. Ιδίως μετά την ανακοίνωση της τιμωρίας της έδρας μας για 2 αγωνιστικές. Πάμε για τη νίκη σήμερα και #synexizoymemazi και όπου μας βγάλει...

Ολοκληρώθηκε το παιχνίδι στο ΣΕΦ πριν από λίγο και μαζί το σημερινό φαρμάκι για τον Αρειανό οπαδό... Μπορεί σε μεγάλο βαθμό η ήττα να ήταν αναμενόμενη και δικαιολογημένα άπαντες εντός και εκτός ομάδος να είχαν το μυαλό τους στον μεγάλο τελικό του Σαββάτου αλλά αυτή η εικόνα σίγουρα δεν τιμάει την ομάδα μας. Το βέβαιο είναι ότι αν ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του είχαν σήμερα ως στόχο να μην ξοδέψουν ενέργεια και να "μπερδέψουν" τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού τότε θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι η αποστολή ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι με τον ΑΡΗ μας να είναι εμφανώς αδιάφορος και χαλαρός λίγα πράγματα μπορούμε να πούμε.   Η κακή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση και τα πολλά λάθη επισκίασαν την όποια προσπάθεια των παικτών μας για να μείνουν κοντά στο σκορ. Πέρα από κάποια καλά αμυντικά  δίλεπτα, την διάθεση που έδειξε και πάλι ο Τζάκσον αλλά  και την καλή παρουσία στην επίθεση του Καββαδά δύσκολα να μπορέσουμε να κρατήσουμε κάτι παραπάνω. Θετικό το ότι πήρε χρόνο συμμετοχής ο Λούκας αλλά και ότι δεν είχαμε κανένα απρόοπτο πρόβλημα τραυματισμού ενόψει του τελικού.

Λογικό ως ένα σημείο να μην είναι συγκεντρωμένοι οι παίκτες μας αλλά όσο περνάνε τα χρόνια ολοένα και πιο συχνά βιώνουμε αδιάφορα παιχνίδια που δεν μας ενδιαφέρει το τελικό αποτέλεσμα. Δύσκολα να το χαρακτηρίσεις καν σαν προπόνηση αυτό που είδαμε. Πάντως αν η σημερινή εμφάνιση σχετίζεται τεχνικά με κάποιον τρόπο με το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό τότε σίγουρα μάθαμε όλα αυτά που ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε το απόγευμα του Σαββάτου...

ΥΓ. Το πόσο διαφορετικός θα μπορούσε να παρουσιαστεί ο ΑΡΗΣ σήμερα στο ΣΕΦ είναι κάτι που ποτέ δεν θα το μάθουμε και πιθανόν να βολεύει πολλούς έτσι...

ΥΓ2. Ένας ονειροπόλος τρελός οπάδος θα έλεγε ότι ίσως να ήταν προτιμότερο ο ΑΡΗΣ να χτυπούσε σήμερα το παιχνίδι προσπαθώντας να εφαρμόσει με επιτυχία αυτά που θέλει να κάνει πάνω στο παρκέ σαν όντως να έκανε μια δυνατή προπόνηση. Μπορεί πάλι να έχανε γιατί παίζεις μέσα στην έδρα μιας από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη τη δεδομένη χρονική στιγμή αλλά ίσως αν τους κόντραρες να κέρδιζες μπόλικους πόντους αυτοπεποίθησης.

Σε αγώνα που θύμιζε περισσότερο γυναικείο μπάσκετ ο ΑΡΗΣ επιδόθηκε σε έναν άνευ λογικής διαγωνισμό τρίποντων καταφέρνοντας να χάσει για 2η φορά από έναν κωμικοτραγικό μπαογκ που τέλειωσε το παιχνίδι με 0/22 τρίποντα. Σκορποχώρι η ομάδα, παίκτες χωρίς ρόλους, ομάδα χωρίς σύστημα, πάγκος χωρίς προπονητή... Μετά τις 2 ήττες από τους Γερμανούς του Χέρμπερτ, τον διασυρμό από τα Τρίκαλα(που ηττήθηκε σήμερα εντός έδρας από το Λαύριο) ζήσαμε και αυτόν τον μπάογκ να μας κερδίζει 2 φορές και μάλιστα χωρίς να σκοράρει έξω από τα 6.75.

Εντυπωσιακά ξεκίνησε η ομάδα έχοντας εξαιρετικά ποσοστά στα τρίποντα και δείχνοντας τη διάθεση να τρέξει με κάθε ευκαιρία. Με τον ΑΡΗ μας όμως να επιμένει στα τρίποντα και να μην ψάχνει εναλλακτικούς δρόμους προς το αντίπαλο καλάθι όλα έδειχναν ότι τα μακρινά σουτ σταμάτησαν να μπαίνουν θα είχαμε πρόβλημα. Ο συμπολίτης μπορεί να μην μπορούσε με τίποτα να σκοράρει έξω από τα 6.75, να έχανε τα άχαστα κάτω από το καλάθι αλλά με την επιμονή του να φέρνει την μπάλα κοντά στο καλάθι μας έβρισκε τους τρόπους για να σκοράρει. Σε αυτή την εικόνα βοήθησε σημαντικά η εμμονή του Δ.Πρίφτη να δώσει με χαμηλά σχήματα(ούτε καν τον Μούρτο δεν έβαλε να παίξει άμυνα)  από το ξεκίνημα ένα πλεονέκτημα στον Πέινερς που συνεχώς βρισκόταν στην επίθεση με πιο κοντό παίκτη αλλά και να παίξει για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον Σίμτσακ όπου στην άμυνα κάτω από το καλάθι υστερεί σημαντικά. Ο συμπολίτης έμεινε κοντά στο σκορ, τα ποσοστά μας έξω από τα 6.75 συνεχώς μειωνόταν, σύστημα ή έστω σκέψη για να περάσει η μπάλα κοντά στο καλάθι δεν υπήρχε και έτσι απλά χάθηκε το παιχνίδι. Χωρίς ενέργεια οι περισσότεροι παίκτες μας, έδειχναν να μην πιστεύουν στη νίκη ακόμη και όταν πήραν σημαντική διαφορά στο πρώτο ημίχρονο. Ακατανόητο το γιατί ένας παίκτης σαν τον Γιάνκοβιτς δεν μπορεί να έχει ενεργό ρόλο σε αυτόν τον ΑΡΗ  όπως εξίσου ακατανόητο το γιατί δίνονται χρήματα για να έρθουν παίκτες σαν τον Καββαδά και τον Τζάκσον όταν ο κόουτς "βολεύεται" περισσότερο με αυτά που μπορεί να του δώσει ένας παίκτης σαν τον 37χρονο Σίμτσακ... 

Ο ΑΡΗΣ ήταν τραγικός και σήμερα όπως τραγικός είναι σχεδόν στα περισσότερα παιχνίδια από το ξεκίνημα της χρονιάς. Το παιχνίδι κρίθηκε στις λεπτομέρειες και μπορεί με ένα εύστοχο ή χαμένο σουτ ή και ένα ανάποδο σφύριγμα να παίρναμε τη νίκη. Νίκες σαν πολλές από αυτές που έχουμε πάρει χωρίς όμως η ομάδα να πείθει κανέναν. Το χειρότερο από όλα είναι ότι για να φθάσουμε στο σημείο να παραδεχθούμε τα οφθαλμοφανή πρέπει να ντροπιαστούμε από τους Φράπορτ, τα Τρίκαλα και τον συμπολίτη. Ναι η ομάδα έχει άλλα 3 πολύ σημαντικά παιχνίδια σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ναι η ομάδα πρέπει να συνεχίσει να παλεύει και δεν μπορεί να τα παρατήσει. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και το τι παρακολουθούμε φέτος.... την προσπάθεια του ΑΡΗ να επιστρέψει στην κορυφή ή την μεγάλη ευκαιρία στην καριέρα ενός επαγγελματία προπονητή για να ξεφύγει από την μετριότητα; 

ΥΓ. "Ότι σου δίνει ο αντίπαλος προπονητής πρέπει να το παίρνεις" Τα ακούσαμε στο Ρέθυμνο, το ακούσαμε στο πρώτο παιχνίδι στο Παλέ το ακούσαμε και σήμερα... Μήπως ρε κόουτς δεν πρέπει να παίρνεις ότι σου δίνει ο αντίπαλος προπονητής και να κάνεις κάτι δικό σου;

ΥΓ2. Προφανώς για άλλους παίκτες είναι αρκετό και θετικό το ότι καταφέρνουν και αναπνέουν πάνω στο παρκέ ενώ για άλλους αν σε αυτά τα δίλεπτα διαλλείματα από τον πάγκο δεν καταφέρουν να σηκώσουν την ομάδα στην πλάτη τους είναι άχρηστοι και δεν κάνουν...

ΥΓ3. Ντροπή στον Μαρκόπουλο που ρίχνει ένα αμούστακο παιδάκι σαν τον Κόνιαρη στα βαθειά... θα το καταστρέψει το παιδί....

ΥΓ4. Φταίνε οι διαιτητές... μας χάλασε τη χημεία ο Γκόρντον...  έλειπε ο Σανικίντζε... στα @@ μας το σημερινό, αδιάφορο παιχνίδι ήταν... το Στρασβούργο να κερδίσουμε την Τρίτη και όλα καλά.

ΥΓ5. Ησυχία, μην γκρινιάζει κανείς. Θετική ενέργεια όλοι γιατί διαφορετικά θα αγχωθούν τα παιδιά και ο κόουτς και δεν θα παίζουν καλά...

Να "κλειδώσει" κατά μεγάλο ποσοστό την 4η θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος θα προσπαθήσει να πετύχει σήμερα το βράδυ στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας η αγαπημένη μας ομάδα αλλά και να πάρει τη ρεβάνς από την εντός έδρας ήττα του πρώτου γύρου. Μια ήττα που μας πλήγωσε πάρα πολύ αλλά παράλληλα χτύπησε από πολύ νωρίς τον κώδωνα του κινδύνου ότι κάτι δεν πάει καλά...Αυτό που απομένει είναι να φανεί έστω και μήνα Φεβρουάριο και αφού έχουν γίνει μια σειρά από αλλαγές στο ρόστερ ότι η ομάδα τώρα που αρχίζουν τα σημαντικά παιχνίδια θα ανεβάσει στροφές και θα παρουσιαστεί πανέτοιμη για να κάνει το αυτονόητο!

Η άφιξη του Γκόρντον και ο ορισμός του τελικού στο Παλέ έχουν αλλάξει σημαντικά το κλίμα στην ομάδα. Η έντονη αμφισβήτηση στο πρόσωπο του προπονητή και σε αρκετούς παίκτες έχει δώσει την θέση στο πείσμα για να πετύχουμε κάτι καλό σε μια περίεργη χρονιά. Το -16 στα Τρίκαλα με το +48 απέναντι στο Ρέθυμνο δείχνει ότι η ομάδα ακόμη ψάχνεται αλλά και ότι έχει τεράστιες δυνατότητες. Κάτι όμως της λείπει για να αποκτήσει τη σταθερότητα και την αυτοπεποίθηση που απαιτείται για να πετύχει τους όποιους στόχους έχει. Αυτό το κάτι φαίνεται να είναι ο Γκόρντον που επέλεξε ο Δημήτρης Πρίφτης για να βελτιώσει σημαντικά κομμάτια στο παιχνίδι μας όπως είναι η οργάνωση στην επίθεση, το μακρινό σουτ και η συγκέντρωση στα κρίσιμα λεπτά ενός αγώνα. Η λογική λέει ότι ο Αμερικάνος τα έχει και τα παρέχει αυτά τα στοιχεία και ότι πολύ εύκολα με το που θα προσαρμοστεί θα μπορέσει να βοηθήσει ολόκληρη την ομάδα για να βελτιωθεί αλλά και κάθε έναν παίκτη ατομικά. Γιάνκοβιτς, Ντραγκίσεβιτς και Τζένκινς είναι 3 παίκτες που για να αποδώσουν χρειάζονται χώρους, σκριν, συστήματα, βοήθειες που ως τώρα δεν υπάρχουν. Ενώ ο Κάμινγκς ίσως και να κάνει κακό στον εαυτό του(και σε ολόκληρη την ομάδα) όταν κρατάει τόσο πολύ την μπάλα στα χέρια του, οπότε αν την μοιράζεται με τον Γκόρντον τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα. Όλα τα παραπάνω δεν ξέρω πόσο ρόλο μπορούν να παίξουν στο σημερινό παιχνίδι για τον απλό λόγο ότι γνωρίζουμε τη φιλοσοφία του κόουτς και μάλλον δύσκολα να τον δούμε τον Γκόρντον να παίρνει σημαντικό χρόνο συμμετοχής. Λογικά μόνο αν τα πράγματα αρχίσουν να στραβώνουν θα τον δούμε πάνω στο παρκέ. Μακάρι πάντως η ομάδα να κάνει έναν υγιεινό περίπατο και ο Γκόρντον να αρκεστεί σε κάποια αναγνωριστικά λεπτά. Άλλωστε αν ο ΑΡΗΣ πιάσει μια μέτρια απόδοση ακόμη και από αυτόν τον βελτιωμένο σχετικά μπάογκ δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Αρκεί φυσικά να η ομάδα να μην μπει φοβισμένα, να παίξει δυνατά από την αρχή και να μεταφέρει όλο το άγχος στους γηπεδούχους όπου σήμερα θα προσπαθήσουν να ολοκληρώσουν με επιτυχία την χρονιά μιας και τα τελευταία χρόνια ο μοναδικός τους στόχος είναι να μας κερδίζουν... Ας μην τους δώσουμε ξανά αυτή τη χαρά...

Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Η ήττα του πρώτου γύρου μας πείραξε πολύ. Όχι μόνο γιατί χάσαμε από τον συμπολίτη αλλά γιατί χάσαμε από έναν μπάογκ για γέλια και για κλάματα, ίσως και τον χειρότερο που έχουμε δει ποτέ... Η νίκη σήμερα επιβάλλεται τόσο για βαθμολογικούς όσο και για λόγους γοήτρου. Το ελάχιστο που είχε να πετύχει φέτος  ο ΑΡΗΣ ήταν να αποδείξει ότι σε σχέση με τις μικρομεσαίες ομάδες της Ελλάδος που έχουν το 1/4 του μπάτζετ του είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο πάνω. Αν και μπήκαμε στον Φεβρουάριο ποτέ δεν είναι αργά για να αρχίσει να ανταποκρίνεται στις καλοκαιρινές μας προσδοκίες. Πατάμε το κοτόπουλο και συνεχίζουμε στα ακόμη πιο σημαντικά παιχνίδια!