Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη η κλήρωση για το νέο πρωτάθλημα και με μια πρώτη ανάλυση σε θεωρητικό πάντα επίπεδο ο ΑΡΗΣ μας φάνηκε αρκετά τυχερός μιας και αποφεύγει το επικίνδυνο εκτός έδρας της πρεμιέρας αλλά και  τα γρήγορα ντέρμπι. Παράλληλα θα έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρίας να κερδίσει τους 2 "μεγάλους" της Αθήνας μιας και τους αντιμετωπίζει στον πρώτο γύρο μέσα στην έδρα του σε ένα χρονικό σημείο που δύσκολα θα έχουν φορμαριστεί και μια ήττα δεν θα κρίνει απολύτως τίποτα. Ενώ ακόμη και με το σκεπτικό ότι ο ΑΡΗΣ έχει στόχο/ταβάνι την 3η θέση(ούτε κάν αυτό δεν έχει ειπωθεί επισήμως) το ότι την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος υποδεχόμαστε την ΑΕΚ είναι κάτι το θετικό.

Φυσικά τα πάντα θα κριθούν μέσα στο γήπεδο, εκεί όπου θα φανούν οι δυνατότητες των παικτών που επέλεξε  ο Δ.Πρίφτης. Η ανοιχτή προπόνηση της Τετάρτης και τα φιλικά με την Λουκόιλ Ακαντέμικ και τον Απόλλων Πατρών αποτέλεσαν ουσιαστικά μια πρώτη γεύση  για το τεχνικό τιμ. Ενώ και το αυριανό δυνατό φιλικό με την πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ είναι σχετικά νωρίς για να βγουν κάποια συμπεράσματα. Ιδίως όταν δεν θα αγωνιστουν 2 από τους 5 βασικούς όπως είναι ο Σανικίντζε που αγωνίζεται με την Εθνική Γεωργίας αλλά και ο Μάρμπλ που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα τραυματισμού. Ακόμη και έτσι όμως θα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι που δεν πρόκειται να χάσουμε. Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο στοίχημα φέτος είναι το βάθος πάγκου μιας και πέρσι ήταν ίσως το αδύναμο μας σημείο. Ροτέισον με 7 παίκτες δεν γίνεται για αυτό ακόμη και όταν υπάρχουν απουσίες θα πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες λύσεις. Ήδη όσοι παρακολουθούν από κοντά την ομάδα μιλάνε για έναν εντελώς διαφορετικό Τσαϊρέλη από αυτόν που θυμόμαστε από το προηγούμενο πέρασμα του από τον ΑΡΗ. Ενώ και μόνο η ύπαρξη του Καββαδά αποτελεί μια "αναβάθμιση" σε σχέση με τον περσινό πάγκο. Ερωτηματικό για φέτος αποτελεί το αν ο Ζάρας θα καταφέρει να αποδώσει καλύτερα, όπως και ο Μούρτος που πιθανόν να έχει διαφορετικό ρόλο από αυτόν που είχε την προηγούμενη χρονιά. Όσο για τους "μικρούς" από ότι φαίνεται η φιλοσοφία παραμένει η ίδια. Μακάρι φέτος ο Δ.Πρίφτης να δώσει ευκαιρίες σε αυτούς που θα μείνουν... Το καλό είναι ότι μέχρι να αρχίσουν οι επίσημες υποχρεώσεις έχουν κανονιστεί αρκετά δυνατά φιλικά με ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, η Μπεσίκτας, η Βενέτσια, η Στεάουα κ.α. και εκεί σίγουρα θα φανούν κάποια πράγματα.

Την ίδια στιγμή που ο ΑΡΗΣ κάνει  σοβαρά και προσεγμένα βήματα για να ανέβει επίπεδο και να διεκδικήσει την κορυφή, η διοργανώτρια συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα και με άλματα προς τα πίσω προσπαθεί να κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να αβαντάρει τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Πλέιοφς με 6 ομάδες και με τους 2 πρώτους να ξεκουράζονται και να περιμένουν κατευθείαν στα ημιτελικά. Αφού δεν έκαναν και τους ημιτελικούς στην μια νίκη μάλλον θα πρέπει να λέμε και ευχαριστώ. Κάπου εδώ κολλάει η προσμονή μας για την στιγμή που ο Νίκος Λάσκαρης θα αποφασίσει στα σοβαρά να μπει ανάμεσα τους και να τους χαλάσει όλο αυτό το θεατράκι που έχουν στήσει εις βάρος όλων των υπολοίπων ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός σε συνεργασία με τον ΕΣΑΚΕ και την ΕΟΚ. Όπως φάνηκε από αυτή την απόφαση αλλά και την πανηγυρική επανεκλογή του "αειθαλή"  Βασιλακόπουλου το καλό του αθλήματος είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός να βολεύονται, εκεί στην Κρήτη να δίνουν καμιά "εργολαβία" και όλα καλά... Άντε ρε Αρεινάρα πάρε το απόφαση και τρέλανε τους!

ΥΓ. Αρκετά και ενδιαφέροντα είπε ο Νίκος Λάσκαρης στη ζωντανή συνέντευξη του στο Yellow Radio. Άλλα ακούσθηκαν ωραία και άλλα χωράνε πολύ συζήτηση... Αυτό πάντως που κρατάμε είναι ότι στα λόγια του πάντα αναφέρεται στο μέλλον δείχνοντας ότι η οικογένεια Λάσκαρη δεν θα είναι περαστική από τον ΑΡΗ όπως αρκετοί θέλουν να πιστεύουν. Και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό που βγήκε από αυτή τη συνέντευξη.

ΥΓ2. 3 χρόνια συμβόλαιο ο διεθνής Δίπλαρος, με τον πρώτο χρόνο να παρακολουθεί από τον πάγκο και την κερκίδα τα παιχνίδια της ανδρικής ομάδος, τον δεύτερο να δίνεται δανεικός στους Μαχητές Πεύκων... την ίδια στιγμή που άλλος ένας διεθνής που πέρασε και δεν ακούμπησε από τον ΑΡΗ διαπρέπει στα έως τώρα φιλικά παιχνίδια της ΑΕΚ.

Στις 20 & 21 Μαρτίου είναι προγραμματισμένη να γίνει η επίσημη παρουσίαση του νέου μπασκετικού Champions League της FIBA με τις περισσότερες ομοσπονδίες να έχουν ήδη ταχθεί ανοιχτά υπέρ της νέας διοργάνωσης την ίδια στιγμή που η Ευρωλίγκα έχοντας ήδη στο τσεπάκι τις υπογραφές 10 δυνατών ομάδων υπόσχεται αλλαγές που θα αναδείξουν ακόμη περισσότερο την διοργάνωση της. Υποσχέσεις, προσδοκίες και πλάνα πολλά και από τις δυο πλευρές. Χωρίς όμως ουσιαστικές οικονομικές εγγυήσεις ή οποιαδήποτε άλλη εξασφάλιση σχετικά με το μέλλον. Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο καλείται η ΚΑΕ ΑΡΗΣ να κάνει την σωστή επιλογή. Μια επιλογή μπορεί να παίξει καθοριστικό για την ολική επαναφορά του Αυτοκράτορα στο Ευρωπαϊκό στερέωμα και την εκ νέου καθιέρωση του στις κορυφαίες συλλογικές διοργανώσεις. Εμείς μέσα από το PlanetARIS.gr θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τις δύο αυτές επιλογές και να δούμε από την πλευρά του Αρειανού οπαδού ποια είναι η καλύτερη επιλογή.

ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ. Δύο είναι τα βασικά προτερήματα αυτής της διοργάνωσης. Πρώτο και σημαντικότερο είναι οι ομάδες που ήδη έχουν συμφωνήσει. Όπως και να το κάνουμε πρόκειται για τους πρωταθλητές στα σημαντικότερα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα οπότε η ειρωνεία προς τη FIBA από την πλευρά των ανθρώπων της Ευρωλίγκας "Θα κάνετε κύπελλο πρωταθλητριών χωρίς πρωταθλητές" έχει και παραέχει βάση. Πόσο αξία μπορεί να έχει ο κορυφαίος ευρωπαϊκός τίτλος αν απέχουν από τη διοργάνωση ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης, η ΤΣΣΚΑ, η Μακάμπι, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, κτλ κτλ... Από την άλλη όμως η Ευρωλίγκα με την εμμονή της στα κλειστά συμβόλαια και την αδιαφορία που δείχνει για τα εθνικά πρωταθλήματα και τις εθνικές ομάδες μάλλον περισσότερο κακό έχει κάνει στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ παρά το βοηθάει να ανέβει. Συν ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια επιχειρηματική κίνηση με βάση το Ευρωπαϊκό μπάσκετ και όχι για την ίδια ομοσπονδία του μπάσκετ με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα χρήματα που μοιράζει στις ομάδες είναι ψίχουλα ενώ και το Eurocup φαίνεται ξεκάθαρα στην πράξη ότι πρόκειται για έναν υποβαθμισμένο θεσμό για τον οποίο οι διοργανωτές αδιαφορούν. Ο τρόπος που γίνεται από την αρχή η κλήρωση με τις ομάδες χωρισμένες σε ζώνες, το πως μπορούν να επιλέξουν ομίλους οι ομάδες που έρχονται από την Ευρωλίγκα αλλά και οι υπόλοιπες ομάδες, το ότι δεν γίνονται αγώνες που κρίνουν την πρόκριση την ίδια ώρα αλλά και μερικές περίεργες διαιτησίες υπέρ των "χορηγών" που παρακολουθούμε φέτος από το ξεκίνημα της σεζόν είναι η απόδειξη της αδιαφορίας των ανθρώπων της Ευρωλίγκας για το Eurocup.

FIBA: Και μόνο που η FIBA είναι η παγκόσμια ομοσπονδία του μπάσκετ θα έπρεπε να είναι αρκετό για να αφήσει στο περιθώριο την Ευρωλίγκα. Το ότι όμως εδώ και χρόνια συμβαίνει το αντίθετο λέει πάρα πολλά για τις δυνατότητες και τις υποσχέσεις της FIBA. Και αυτός ίσως και να είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα στην προσπάθεια που κάνει μιας και η αξιοπιστία είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Σίγουρα το ότι θα απουσιάζουν τα κορυφαία ονόματα της Ευρωλίγκας είναι ένα ακόμη μειονέκτημα αλλά όχι αξεπέραστο. Όποιος το πιστεύει αυτό είναι σαν λέει ότι λαοφιλής ομάδες σαν τον ΑΡΗ, την ΑΕΚ ή τον μπάογκ θα είναι μια ζωή σε ρόλο κομπάρσου και ποτέ δεν θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Και αντίστοιχα ομάδες σε άλλες χώρες όπως η Ντιναμό Μόσχας, η Φενερμπαχτσέ, η Βαλένθια, η Παρτιζάν, ο Ερυθρός Αστέρας, η Ρέτζιο Εμίλια, η Λοκομοτιβ Κουμπαν, η Ολύμπια Λιουμπλιάνας και άλλες πολλές ομάδες θα πρέπει να είναι μονίμως στο περιθώριο. Στο Champions League της FIBA οι ομάδες θα συμμετέχουν αποκλειστικά βάσει βαθμολογίας(συν κάποιες wild card αν δεν κάνω λάθος) και όχι με κλειστά συμβόλαια όπως γίνεται στην Ευρωλίγκα. Κάτι που σημαίνει ότι τα εθνικά πρωταθλήματα των χωρών αυτομάτως θα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Κάτι άλλωστε που φαίνεται και από την δέσμευση της FIBA ότι οι αγώνες θα διεξάγονται Τετάρτη και Πέμπτη και όχι όποτε βολεύει την Ευρωλίγκα που αναγκάζει όλα τα εθνικά πρωταθλήματα να προσαρμόζονται γύρω από τον δικό της προγραμματισμό. Ενώ εξίσου σημαντικό για κάθε φίλαθλο που γουστάρει το μπάσκετ είναι η αλλαγή της διοργάνωσης του Ευρωμπάσκετ με αγώνες των εθνικών ομάδων μέσα στη σεζόν όπως συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Κάτι που μπορεί να ανεβάσει το άθλημα σε μεγάλο βαθμό. Γενικά η FIBA δείχνει να σέβεται περισσότερο τις ομοσπονδίες των χωρών, τις εθνικές ομάδες και το ίδιο το άθλημα και για αυτό για την ώρα φαίνεται να απολαμβάνει την στήριξη σχεδόν όλων των ομοσπονδιών που θα στέλνουν τις κορυφαίες τους ομάδες βάσει κατάταξης εκτός φυσικά από τις ομάδες που θα συμμετέχουν στην Ευρωλίγκα.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΑΡΗ. Με μια πρώτη σκέψη αν υπάρχει κλειστό κλαμπ με τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης ο ΑΡΗΣ πρέπει να ανήκει σε αυτό. Μπορώ να παίξω σε ευρωπαϊκό final four με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό; Θα το γουστάρουμε σαν τρέλοι! Στο κλάμπ όμως των κορυφαίων και όχι σε κάποιο αστείο Eurocup με τα πειράματα των ανθρώπων της Ευρωλίγκας. Από την άλλη ο ΑΡΗΣ έχει τη δική του ιστορία στο μπάσκετ και όπως έβαλε το μπάσκετ στα σπίτια και την καρδιά όλων των Ελλήνων έτσι οφείλει και τώρα να στηρίξει μια πιο αγνή προσπάθεια όπως  φαίνεται να είναι αυτή της FIBA

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. .Καλά όλα τα παραπάνω αλλά όταν μιλάμε για την αγαπημένη μας ομάδα το μόνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι το συμφέρον της και τίποτα άλλο. Και από την στιγμή που στην ομάδα υπάρχει ένας μεγαλοεπενδυτής όπως είναι ο Νίκος Λάσκαρης  το βασικό κριτήριο όλων μας θα πρέπει να είναι το ιδανικό οικονομικό περιβάλλον ώστε η επένδυση του κ.Λάσκαρη να πιάσει τόπο. Εκεί που θα υπάρξουν τα περισσότερα εξασφαλισμένα έσοδα εκεί θα πρέπει να πάει ο ΑΡΗΣ. Διαφορετικά στο ασταθές οικονομικό περιβάλλον που ζούμε στην Ελλάδα μια επιλογή με όχι καθαρά οικονομικά κριτήρια μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες και να δώσει την ευκαιρία σε ανταγωνιστές μας μεγάλο πλεονέκτημα. Όπως κάποτε επί Δαμιανίδη η συμφωνία με τη NOVA είχε λειτουργήσει ευεργετικά γιατί η πλειοψηφία των ομάδων είχε πάρει ψίχουλα από τη κρατική τηλεόραση έτσι και τώρα η ΚΑΕ θα πρέπει να κυνηγήσει το οικονομικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών της.  Τώρα το αν θα είναι η σωστή επιλογή κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Όπως κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι αυτό το κλειστό κλαμπ της Ευρωλίγκας θα συνεχίσει να τραβάει το ενδιαφέρον του κόσμου ή το εγχείρημα της FIBA θα αντέξει στον χρόνο και δεν θα εξελιχθεί σε μια νέα φούσκα. Ο χρόνος θα δείξει!

ΥΓ. Από την στιγμή που στην Ευρώπη είμαστε πετυχημένοι ήδη και στην Ελλάδα είμαστε μια ανάσα από την επιτυχία όλοι αύριο με διάθεση φιέστας κόντρα στο Λαύριο! Είναι να μην πανηγυρίζεις...;

Από την Κυριακή το βράδυ και επίσημα ο ΑΡΗΣ μας κάθησε στην 3η θέση του πρωταθλήματος. Μια θέση που ναι μεν για τον Αυτοκράτορα του Ελληνικού μπάσκετ δεν λέει και πολλά αλλά για τον ΑΡΗ της οικονομικής εξυγίανσης και της μετά-Δαμιανίδη εποχή σημαίνει πάρα μα πάρα πολλά. Φυσικά επειδή δεν μας αρέσει να ονειροβατούμε δεν θα θεωρήσουμε τίποτα δεδομένο μιας και γνωρίζουμε ότι βάσει προγράμματος ο ΑΡΗΣ υστερεί σε σχέση με την ΑΕΚ και τον μπαογκ που είναι οι 2 ομάδες που ακολουθούν. Παρόλα αυτά η ίδια η ομάδα μας έχει κάνει να αισθανόμαστε αισιόδοξοι και να πιστεύουμε αυτό που πρόσφατα δήλωσε ο Πάσαλιτς ότι ο καλός ΑΡΗΣ μπορεί να κερδίσει όλους, ακόμη και τους 2 "μεγάλους" της Αθήνας.

Το σίγουρο είναι ότι ο ΑΡΗΣ θα τερματίσει μέσα στην πρώτη 5αδα και αυτό από μόνο του εξασφαλίζει το μπόνους βελτίωσης που σε γενικές γραμμές ήταν ο αρχικός στόχος της διοίκησης και του Δ.Πρίφτη. Πέρα όμως από αυτό αν υπολογίσουμε τις οικονομικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει το πλασάρισμα στην 3η θέση σε συνδυασμό με τα παιχνίδια στα πλέιοφς που μετά την πρώτη φάση λογικά θα καταλήξουν σε μονομαχία με Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας και  ύστερα στον "μικρό τελικό" με πλεονέκτημα έδρας απέναντι σε έναν εκ των μπαογκ και ΑΕΚ τότε μιλάμε για τουλάχιστον 3 με 4 εμπορικά εντός έδρας παιχνίδια. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ έχει τη δυνατότητα να "βγάλει" περίπου το 1/3 του αγωνιστικού του μπάτζετ μέσα από τα πλέιοφς. Για όσους λοιπόν δεν ψήνονται καθαρά αγωνιστικά με την κατάκτηση της 3ης θέσης ας το δουν λίγο τεχνοκρατικά το θέμα ώστε να καταλάβουν πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει για την προσπάθεια της οικονομικής εξυγίανσης της ομάδος.

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στο πρόγραμμα του ΑΡΗ και των ανταγωνιστών του για να δούμε κατά πόσο κρατάμε την τύχη μας στα δικά μας χέρια και αν πραγματικά μπορούμε να διατηρηθούμε στην προνομιακή θέση. που είμαστε.

Βάσει βαθμολογίας και ισοβαθμίας με τον μπαογκ ο ΑΡΗΣ έχει ένα σημαντικό προβάδισμα το οποίο όμως θα πρέπει να υπερασπιστεί με εμφανίσεις ανάλογες των τελευταίων 2 αγωνιστικών. Ο μπαογκ θα πρέπει να προσπαθήσει πάρα πολύ για να μην κάνει 3 ήττες. Και αν με τον φορμαρισμένο Ολυμπιακό και την ενισχυμένη ΑΕΚ η ήττα θεωρείται σχεδόν σίγουρη με τις εμφανίσεις των τελευταίων αγωνιστικών αμφιβάλλω αν θα καταφέρει να πέρασει και από έδρες όπως αυτή της Ελευσίνας που καίγεται για βαθμούς αλλά και της Κηφισιάς που παρά την πτωτική της πορεία είναι πολύ επικίνδυνη.  Η ΑΕΚ από την άλλη λόγω του πρώτου γύρου βρίσκεται στο -3 αλλά έχοντας ξεμπερδέψει με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και έχοντας εντός έδρας ΑΡΗ και μπαογκ αυτή η διαφορά των 3 βαθμών είναι αρκετά εύθραστη. Ενώ το εντυπωσιακό πέρασμα από την Πάτρα δείχνει ότι μάλλον δύσκολα να αγχωθεί σε έδρες όπως αυτές της Ρόδου, του Ρεθύμνου και της Δράμας.  Στον ΑΡΗ μας τώρα που μπορεί να έχει το χειρότερο πρόγραμμα υπάρχει η πεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Παιχνίδι κλειδί μοιάζει τόσο αυτό με τον Κολοσσό της ερχόμενης αγωνιστικής όσο και τα 2 εντός με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό σε μια χρονική περίοδο όπου οι αντίπαλοι μας θα έχουν περισσότερο το μυαλό τους στην Ευρωλίγκα παρά στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Πέρσι ο Ολυμπιακός μας είχε προσφέρει απλόχερα τη νίκη αλλά ο Μίνιτς και οι παίκτες του την είχαν πετάξει στα σκουπίδια. Φέτος είναι ευκαιρία να σπάσει μια αρνητική παράδοση που μας πληγώνει.Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και το παιχνίδι με την ΑΕΚ όπου ο ΑΡΗΣ θα πρέπει εκτός από τη νίκη να έχει στο μυαλό και το +11 που κέρδισε στο Παλέ. Μέχρι και τελευταία αγωνιστική θα υπάρχει αγωνία με τον ΑΡΗ να ταξιδεύει στην Κρήτη σε ένα καθοριστικό παιχνίδι που μπορεί να κρίνει τα πάντα. Σε καμιά περίπτωση ο ΑΡΗΣ δεν θέλει στην πρώτη φάση των πλέιοφς να διασταυρωθεί με την ΑΕΚ. Ιδίως με μειονέκτημα έδρας...

Όλα τα παραπάνω δείχνουν πόσο σημαντικό αλλά και παράλληλα δύσκολο είναι να παραμείνουμε στην 3η θέση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι εφικτό. Ναι μεν η διοίκηση αποφεύγει να βάλει τον πήχη ψηλά και ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του βλέπουν κάθε παιχνίδι ξεχωριστά αλλά δεν είναι κακό κάποια στιγμή να βγεις σαν ΑΡΗΣ και να πεις ότι διεκδικώ την 3η θέση γιατί την αξίζω. Καλοί οι χαμηλοί τόνοι και η ταπεινοφροσύνη  αλλά δεν ταιριάζουν στον μπασκετικό ΑΡΗ που κάποια στιγμή θα πρέπει να υψώσει το ανάστημα του και πάλι. Κρατώντας μικρό καλάθι... ποτέ δεν πρόκειται να κερδίσεις παραπάνω από όσα χωράει το καλάθι σου... Για αυτό γουστάρουμε που πιάσαμε την 3η θέση ύστερα από καιρό και πρέπει ομάδα και κόσμος μαζί να παλέψει για να παραμείνει εκεί! Γεμίζουμε το Παλέ σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι και πατάμε όποια ομάδα θα βρούμε μπροστά!

Πολλά "καλούδια" περιλαμβάνει ο νέος αθλητικός νόμος που μετά από περίπου ένα χρόνο προεργασίας βρίσκεται πλέον στο στάδιο της δημόσιας διαβούλευσης(!?!?) και πολύ κοντά στην ψήφιση του. Ένα από αυτά που μας τράβηξε την προσοχή είναι αυτό που αφορά τις αθλητικές ομοσπονδίες και τα διοικητικά τους συμβούλια . Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται το παρακάτω: "Το διοικητικό συμβούλιο (∆. Σ.) της αθλητικής ομοσπονδίας εκλέγεται για τετραετή θητεία. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι στο Δ.Σ έχουν δικαίωμα μιας (1) μόνο ανανέωσης της θητείας τους" . Τι σημαίνει αυτό; Με απλά λόγια οι αιωνόβιοι καρκεκλοκένταυροι παράγοντες της ΕΟΚ έχουν αρχίσει να ιδρώνουν μιας και η στιγμή που θα χάσουν την αγαπημένη τους καρέκλα πλησιάζει!

Βασιλακόπουλος και Τσαγκρώνης, τα 2 μεγάλα κεφάλια της ΕΟΚ που εδώ και χρόνια καταστρέφουν το άθλημα που λατρεύουμε και με κάθε ευκαιρία δείχνουν τον κομπλεξισμό τους απέναντι στον ΑΡΗ χάρη στον οποίον βγήκαν από την αφάνεια, απέκτησαν υπόσταση και έκαναν μια κρατικοδίαιτη καριέρα που πολλοί θα ζήλευαν σε αυτή την χώρα. Δεν πρόκειται για εμπάθεια προς τους 2 συγκεκριμένους κυρίους αλλά ένα ξέσπασμα κάθε μπασκετικού που τόσα χρόνια τρώει στην μάπα τους "φωστήρες" της ΕΟΚ και τα καμώματα τους. Από τον έλεγχο της διαιτησίας(η οποία με τον νέο νόμο ανεξαρτητοποιείτε από την ΕΟΚ), τις πάντα κόντρα αποφάσεις στον ΑΡΗ, τις μυστήριες κληρώσεις του κυπέλλου και την ιδιαίτερη αγάπη προς την Κρήτη στην οποία η ΕΟΚ "προωθεί" όλες τις διοργανώσεις μέχρι την κοροϊδία με τα δελτία των Αμερικάνων πρόπερσι και το απίστευτο αβαντάρισμα του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού με κάθε ευκαιρία εις βάρος όλων των υπολοίπων ομάδων. Ενώ αν φέρουμε στην μνήμη μας τους ορισμούς έδρας, την διανομή εισιτηρίων και τις προκλητικές δηλώσεις των ανθρώπων της ΕΟΚ κάθε φορά που ο ΑΡΗΣ συμμετέχει σε έναν τελικό τότε πραγματικά με την ψήφιση των συγκεκριμένων άρθρων του νέου αθλητικού νόμου θα πρέπει να οργανωθεί ένα μεγάλο πάρτι στο Nick Galis Hall!

Η Εθνική Ελλάδος όπως και στο ποδόσφαιρο μπορεί να είναι το χαλάκι κάτω από το οποίο προσπαθούν να κρύψουν τις δύσμοιρες εγχώριες διοργανώσεις και την κατρακύλα της Ελληνικής  καλαθοσφαίρισης  αλλά εδώ και χρόνια τα προβλήματα έχουν γίνει βουνό και το χαλάκι έχει μείνει σαν σημαία στην κορυφή... Τα πράγματα είναι απλά και όσοι έζησαν το μπάσκετ τις προηγούμενες δεκαετίες μπορούν να κατανοήσουν το τι είχαμε τότε και το τι έχουμε τώρα. Το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης κατάφερε η ΕΟΚ με την αδιαφορία, τον αναχρονισμό και την διαπλοκή που την χαρακτηρίζει να το καταντήσει σε ένα από τα πιο αδιάφορα πρωταθλήματα της Ευρώπης.  Γήπεδα που γέμιζαν ασφυκτικά από κόσμο, sold out που γινόντουσαν μέσα σε λίγες ώρες, μετακινήσεις ανά χιλιάδες για έναν αγώνα μπάσκετ για τους παλαιότερους φαντάζουν μια μακρινή ανάμνηση ενώ για τους νεότερους κάτι μεταξύ υπερβολής και φαντασίας... Και όλα αυτά υπό την εποπτεία των αιωνόβιων παραγόντων της ΕΟΚ που και αύριο να ερωτηθούν σε συνέντευξη για την Ελληνική καλαθοσφαίριση θα σου πουν ότι όλα είναι υπέροχα... Άντε σιγά σιγά να ετοιμάζεστε για κάνα ψάρεμα μπας και το Ελληνικό μπάσκετ ξαναζήσει ένδοξες στιγμές όπως παλιά!

ΥΓ. Όταν ο κ.Βασιλακόπουλος και κ.Τσαγκρώνης αδυνατούν(ή δεν θέλουν) να καταλάβουν γιατί είναι άδικο να οριστεί ένας τελικός μεταξύ του Παναθηναϊκού και του ΑΡΗ στην Κρήτη και τα εισιτήρια να διανεμηθούν αποκλειστικά στην "τοπική κοινωνία" και τα βλέπουν όλα όμορφα, δίκαια και αγνά τότε μάλλον είναι λογικό που το μπάσκετ στην Ελλάδα έχει πιάσει πάτο.

ΥΓ2. Εκτός από αυτό το ευχάριστο σε σχέση με την ΕΟΚ ο νέος αθλητικός συμπεριλαμβάνει και μερικά ανησυχητικά άρθρα για εμάς τους Αρειανούς που αρχίζουν να δίνουν πραγματική οντότητα στα πιο εφιαλτικά σενάρια για τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ. Θα επανέλθουμε...

Όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι της ΚΑΕ ΑΡΗΣ που οργανώνουν αυτό το τουρνουά ομολογούν ότι δεν περίμεναν να υπάρχει τέτοια απήχηση από την διεθνή μπασκετική κοινότητα(και όχι μόνο) τότε είναι υποχρέωση όλων μας να βρεθούμε σήμερα και αύριο το απόγευμα στο Αλεξάνδρειο, να στηρίξουμε αυτή την διοργάνωση και να τιμήσουμε για ακόμη μια φορά τον έναν και μοναδικό Νίκο Γκάλη! Κινήσεις σαν και αυτές από τους ανθρώπους της ΚΑΕ  είναι άξιες θαυμασμού και στήριξης. Το συγκεκριμένο τουρνουά θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια(όπως και η βράβευση του αθλητή) να είχε γίνει και σήμερα να μιλάμε για έναν αναγνωρισμένο θεσμό παγκοσμίως που κλείνει τα 15 χρόνια(περίπου) ζωής.  "Κάλλιο αργά παρά ποτέ" συνηθίζουμε να λέμε και στην συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι.

Άλλες εποχές θα ήταν ιεροσυλία να γράφαμε κάτι τέτοιο αλλά τα ονόματα των ομάδων και των αθλητών που συμμετέχουν στο πρώτο  Nick Galis Cup αποτελούν τιμή για τον Νίκο Γκάλη και τον ΑΡΗ γενικότερα και οφείλουμε όσοι βρεθούμε σήμερα στο Παλέ να σεβαστούμε τους αντιπάλους μας. Είτε μιλάμε για τον Διαμαντίδη(ή Διαμαρτυρίδη αν προτιμάτε)  είτε για τον Δ.Γιαννακόπουλο που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ θα είναι στο γήπεδο σήμερα για να τιμήσει εκ μέρους του Παναθηναϊκού τον Νίκο Γκάλη. Και αν και ο μπασκετικός Θεός  σε πρόσφατη συνέντευξη του στην "Πράσινη" αναφέρθηκε στον άδοξο τρόπο που τερματίστηκε η καριέρα του και στην  συμμετοχή που είχαν σε αυτό οι Γιαννακόπουλοι με λόγια συγκαταβατικά και συμπάθειας άπαντες στην Θεσσαλονίκη γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν είχε την δυνατότητα ο Νίκος Γκάλης θα είχε διαγράψει εντελώς από την μνήμη του το πέρασμα του από τον Παναθηναϊκό... Η ουσία πάντως είναι ότι σήμερα στο Παλέ θα δούμε τον ΑΡΗ, την ΤΣΣΚΑ και  τον Παναθηναϊκό που και οι 3 ομάδες μαζί έχουν συνολικά 137 τίτλους αλλά και την τούρκικη Μπάνβιτ που είναι μια ανερχόμενη δύναμη στην Τουρκία και φέτος θα αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα. Ένα τουρνουά που κατευθείαν τράβηξε την προσοχή των ανθρώπων της Ευρωλίγκα που θα δώσουν βροντερό παρών και μάλιστα υπάρχουν και σκέψεις ώστε να μπει το συγκεκριμένο τουρνουά στο επίσημο καλεντάρι(ετήσιο πρόγραμμα  διοργανώσεων) της FIBA!

Ένας εξίσου σημαντικός λόγος εκτός όλων των παραπάνω για να βρεθούμε σήμερα στο Παλέ είναι και τα αποκαλυπτήρια του νέου ΑΡΗ. Ενός ΑΡΗ απαλλαγμένου από περιορισμούς στις μεταγραφές, με 3 Αμερικάνους που σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες φαίνεται να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των ανθρώπων που τους επέλεξαν, με τον Πάσαλιτς να επιστρέφει για να αποδείξει ότι το "χαλινάρι" του Αγγέλου ήταν αυτό που τον περιόριζε αλλά και ένα Βεζένκοφ πιο έτοιμο από ποτέ για να κάνει το αστέρι του να λάμψει! Υπο τις οδηγίες του Δ.Πρίφτη στην μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του! Για όλα αυτά λοιπόν σήμερα κιτρινίζουμε το Παλέ, τιμούμε για ακόμη μια φορά τον μπασκετικό Θεό και δείχνουμε σε όλη την μπασκετική Ευρώπη ότι ο ΑΡΗΣ είναι εδώ αποφασισμένος να επιστρέψει εκεί που αξίζει!

ΥΓ. Μελανό σημείο της διημέρου θα είναι η παρουσία του Λευτέρη Μποχωρίδη με την πράσινη φανέλα. Αναγκαία θυσία που ελπίζουμε να μην πάει χαμένη. Εμείς πάντως θα πρέπει να τον υποδεχτούμε θερμά γιατί ανεξάρτητα από την φανέλα που φοράει δεν παύει να είναι ένας από εμάς!

"Ηρωική έξοδο" έκανε ο Β.Αγγέλου από τον ΑΡΗ με την πρόκριση επί του Πανιωνίου να είναι ουσιαστικά η πρώτη και η τελευταία αξιοσημείωτη επιτυχία του Χαλκιδαίου προπονητή αυτούς τους 15 μήνες(περίπου) που βρέθηκε στον πάγκο της ομάδος μας. Τα λεφτά της Εφές ήταν πάρα πολλά για να επιμείνει στο βαθυστόχαστο πλάνο και τις εξαιρετικές προσωπικές σχέσεις με τους ανθρώπους της ΚΑΕ και του ARIS Golden Club. Eίτε σαν πρώτος προπονητής είτε σαν βοηθός προπονητή o Β.Αγγέλου θα γεμίσει τις τσέπες του, θα κάτσει σε μια ομάδα Ευρωλίγκας σαν βασικός προπονητής ενώ και το διαχρονικά τεράστιο brand name του ΑΡΗ κοσμεί έτσι και αλλιώς το βιογραφικό του που προτού να έρθει στην ομάδα δεν θα μπορούσε με τίποτα να δικαιολογήσει την παρουσία του σε έναν μεγάλο σύλλογο σαν τον ΑΡΗ. 

Για πολλούς από εμάς που παρακολουθούμε τον μπασκετικό ΑΡΗ από κοντά και μένουμε στην ουσία, δηλαδή σε αυτά που βλέπουμε εντός των 4 γραμμών του γηπέδου η συγκεκριμένη εξέλιξη με τη φυγή του Β.Αγγέλου ήταν κυριολεκτικά ονειρική. Ενώ το γεγονός ότι συνοδεύτηκε με μια σημαντική επιτυχία (άμεσα μετρήσιμη και όχι με πιθανή μελλοντική εξαργύρωση) ήταν ακόμη καλύτερη μιας και ο Αγγέλου δεν αφήνει πίσω του καμένη γη, ούτε "φαινομενικά" προδομένους και ονειροπόλους παράγοντες. Μια πιθανή ήττα το βράδυ της Κυριακής θα ξεμπρόστιαζε για ακόμη μια φορά τις προπονητικές αδυναμίες του πρώην προπονητή μας, θα ξεσήκωνε ακόμη περισσότερο τον κόσμο που έτσι και αλλιώς με την περιορισμένη παρουσία του στο γήπεδο δείχνει πόσο αναγνωρίζει και είναι συμπαραστάτης σε αυτό το "πλάνο" διοίκησης και Αγγέλου και φυσικά θα άφηνε επικίνδυνα  εκτεθειμένους όλους αυτούς τους παράγοντες που θέλανε να μας πείσουν ότι ο Β.Αγγέλου ανήκει στους κορυφαίους προπονητές(και όχι βοηθούς) της Ευρώπης σπάνιας "πάστας" που έχει συγκινηθεί από την προσπάθεια των παραγόντων του ΑΡΗ. Προφανώς η απόφαση του να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων το 3ετες συμβόλαιο και τα "κλειδιά της ομάδος" που του πρόσφερε απλόχερα η διοίκηση Αρβανίτη είναι η απόδειξη ότι όλα αυτά τα λόγια για μελλοντικά πλάνα εκ των συνθηκών μπορούν να παραμείνουν απλά όμορφα λόγια και τίποτα παραπάνω. Χθες ήταν οι Βεργίνης και Πάσαλιτς που δεν πείσθηκαν να μείνουν, σήμερα είναι ο Αγγέλου που προτίμησε τα χρήματα της Εφές, αύριο μπορεί να είναι ο Βεζένκοφ ή  ο Μποχωρίδης. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και με βάση αυτή την πραγματικότητα θα πρέπει η διοίκηση να δει τι καλύτερο μπορεί να κάνει. Το να καλύπτει όμως έναν προπονητή με μια άνευ προηγουμένου ασυλία σε όλα τα επίπεδα και να παλεύει να πείσει τον οπαδό του ΑΡΗ να αισθάνεται χαρούμενος που έχει γίνει "πελάτης" του Πανιωνίου, του Ρεθύμνου, του μπαογκ και ο σάκος του μποξ των 2 της Αθήνας είναι κάτι που δεν περπατάει... Για αυτό λοιπόν, ευκαιρία με τη φυγή του Αγγέλου να γίνουμε περισσότερο ρεαλιστές. Να δούμε και να παραδεχθούμε αν τελικά σε αυτό το αστείο Ελληνικό πρωτάθλημα ΜΟΝΟ ο ΑΡΗΣ έχει οικονομικά προβλήματα και αν τελικά αυτό το ρόστερ που έχουμε είναι άξιο ή δεν είναι. Εκτός και αν θεωρούμε πλέον ότι το να είσαι Αμερικάνος είναι προσόν για να παίξεις καλό μπάσκετ... Μπόλικοι είναι οι αστείοι Αμερικάνοι που παίζουν στο Ελληνικό πρωτάθλημα και σίγουρα ο ΑΡΗΣ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτούς. Ενώ η εμμονή σε άπειρους παίκτες ήταν καθαρά θέμα επιλογής προπονητή και όχι μονόδρομος. Φυσικά δεν θα ισοπεδώσουμε τα πάντα. Ο Β.Αγγέλου πρόσφερε έργο στον ΑΡΗ και αυτό έχει να κάνει με την παραμονή του Σ.Βεζένκοφ, ενός παίκτη που πραγματικά έτσι όπως εξελίσσεται μπορεί να δώσει νέα πνοή στην ομάδα μας. Ενώ και το ρόστερ που έχει αφήσει φεύγοντας έχει εξαιρετικές δυνατότητες που μπορεί να ξεδιπλωθούν ακόμη περισσότερο με σαφώς πιο ορθολογική διαχείριση και όχι όλους αυτούς τους μπασκετικούς παραλογισμούς που παρακολουθούμε από τότε που ήρθε στον ΑΡΗ.

Το πάθημα Αγγέλου, θα πρέπει να γίνει μάθημα στη διοίκηση Αρβανίτη. Ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο νέος προπονητής θα πρέπει να του τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι  με βάση τα σημερινά δεδομένα αλλά και να συμβαδίζουν με την ιστορία του συλλόγου. Όχι είσοδο στα πλέιοφς και είμαστε χαρούμενοι... Όχι μια χρονιά πίκρα με την καραμέλα ότι στο τέλος θα δείξουμε τι αξίζουμε... Όχι ότι θέλουμε να διατηρήσουμε ένα κορμό και όλη η περιφέρεια σου να αλλάζει... Όχι να μην σου κάνει κανένας έμπειρος παίκτης και μετά να χρησιμοποιείς την δικαιολογία της απειρίας. Όχι να δίνουμε ευκαιρία στον πιτσιρικά για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα κόντρα στον Ολυμπιακό αδιαφορώντας ότι ο ΑΡΗΣ εξευτελίζεται. Η ομάδα θα πρέπει να έχει στόχους, να παίζει καλό μπάσκετ και μέσα από μια καλή πορεία με νίκες να προσπαθεί να αναδείξει κάποια ταλέντα. Όχι όλα να ισοπεδώνονται στην προοπτική ότι κάποια στιγμή αυτά τα παιδιά θα φέρουν χρήματα στην ομάδα. Κάθε προπονητής θα πρέπει να αισθάνεται υπόλογος στη διοίκηση της ομάδος αλλά και στον κόσμο του ΑΡΗ. Όχι άλλοι προπονητές υπεράνω όλων.  Τα ονόματα που ακούγονται είναι πολλά και καλύπτουν όλα τα γούστα. Σίγουρα οι περισσότεροι θα συμφωνήσουμε στο όνομα του Π.Γιαννάκη. Όχι γιατί έχουμε πάθει αμνησία αλλά είναι πολυτέλεια για τον ΑΡΗ, ιδίως στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα να κλείνει την πόρτα σε μια προσωπικότητα σαν τον Γιαννάκη. Άσε που τα διδάγματα των χρόνων που ακολούθησαν την φυγή του Γιαννάκη απέδειξαν ότι το χρήμα είναι πάνω από όλα.  Πέρα όμως από αυτό το γεγονός που ανήκει στο παρελθόν ο Π.Γιαννάκης είναι ένας έμπειρος προπονητής με υψηλές παραστάσεις όπου αυτά τα νεαρά παιδιά που έχουμε σήμερα στην ομάδα μας τον σέβονται και έχουν πανηγυρίσει τις επιτυχίες του με την Εθνική Ελλάδος. Αυτό και μόνο αρκεί για να είναι πρώτος στη λίστα. Ονόματα σαν και αυτά του Αλεξανδρή ή του Σούμποτις μπορεί να έχουν αρκετούς υποστηρικτές αλλά ίσως να είναι και ένα πισωγύρισμα. Αντιθέτως το δεύτερο φαβορί που ακούει στο όνομα Μάρκοβιτς αν και πρόκειται για εξαιρετικό προπονητή ίσως το τάιμινγκ να μην είναι το κατάλληλο μιας και ο ΑΡΗΣ τη δεδομένη χρονική στιγμή στο ρόστερ του έχει μόνο Έλληνες και τους Βεζένκοφ, Χάντ, με τον Σάσα "ανδρωμένος" στην Ελλάδα να θεωρείται Έλληνας. Από τις επιλογές με ρίσκο σίγουρα αυτή που ξεχωρίζει είναι αυτή του Πρίφτη αλλά όπως ήδη έχει ακουστεί δύσκολα να σπάσει το συμβόλαιο του. Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη είναι ότι δεν έχει ακουστεί καθόλου το όνομα του Ηλία Ζούρου ενός έμπειρου προπονητή που στο πέρασμα του από τον ΑΡΗ ίσως να φαγώθηκε γρήγορα μιας και η ομάδα που είχε στήσει όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια ήταν αρκετά καλή. Ενώ τρέμω και μόνο στην ιδέα της επιστροφής του Μίνιτς. Του προπονητή που έβαλε την υπογραφή σε μια από τις μελανές σελίδες του συλλόγου όταν ο ΑΡΗΣ "έχασε" από τον Ιωνικό Ν.Φ. μέσα στο Παλέ(αδιανόητο για εκείνη την εποχή) ώστε να σωθεί η ομάδα της Αθήνας και να υποβιβαστεί ο ΚΑΟΔ. Ένα παιχνίδι όπου όσοι ήμασταν στο γήπεδο το θυμόμαστε πάρα πολυ καλά. Όλοι ξεφωνίζαμε τον Κίνγκ όπου έκανε το ένα κραυγαλέο λάθος μετά το  άλλο. Ο μόνος που δεν το έβλεπε ήταν ο Μίνιτς. Όταν ο Κινγκ ολοκλήρωσε την αποστολή ο Μίνιτς τον απέσυρε μέσα σε απίστευτες γιούχες που ανάγκασαν τον Αμερικανό να πάρει μια σκούπα και να επιτεθεί σε οπαδούς στην Θ6. Ακολούθησε "ντου" στα αποδυτήρια όπου ο "νοικοκύρης" μας είπε ότι θα το κανονίσει το θέμα. Τελικά μόνο ο Κινγκ είδε την πόρτα της εξόδου ενώ ο Μίνιτς που περιέργως τον κράτησε μέσα στο παιχνίδι την έβγαλε καθαρή... Επίσης μετά τη λήξη του αγώνα για όσους θυμούνται υπήρχε και ένα πεσιματάκι στον Κίνγκ από 5-6 άτομα που δεν υπολόγισαν καλά τις δυνάμεις του Αμερικανού(ήταν ζωάκι) που "ξέφυγε" ατσαλάκωτος.

Όποιος και αν είναι ο προπονητής αυτό που μετράει είναι η συνεργασία να χτιστεί πάνω σε σωστές βάσεις. Να ξεκαθαρίσει η διοίκηση στον προπονητή τι θέλει από αυτόν και ποιοι είναι οι ρεαλιστικοί στόχοι της ομάδος. Σε αυτό το πρωτάθλημα με αυτούς τους αντιπάλους είναι ντροπή ο ΑΡΗΣ να παλεύει για την είσοδο στα πλέιοφς ή να θεωρείται επιτυχία η 6η θέση. Ναι μεν οι 2 της Αθήνας έχουν ξεφύγει και ο Πανιώνιος έχει καλό ρόστερ και δυνατή διοίκηση αλλά ως εκεί. Από εκεί και πέρα κάθε προσπάθεια άλλης ομάδος όσο φιλότιμη και αν είναι απέχει έτη φωτός από τον ΑΡΗ μας. Αν δηλαδή η διοίκηση Αρβανίτη αδυνατεί να συναγωνιστεί ομάδες σαν τον Πανελευσινιακό, τον Ίκαρο Χαλκίδας ή τον ΚΑΟΔ ας το ξεκαθαρίσει και ας μείνει με το τεχνικό δίδυμο Μουρατίδη - Καμπερίδη. Τι να τον κάνεις τον Γιαννάκη αν εσύ ο ίδιος πιστεύεις ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή είσαι 6η δύναμη στην Ελλάδα? Για αυτό λοιπόν σοβαρότητα, ρεαλισμός και προσπάθεια ώστε ο Αυτοκράτορας να επιστρέψει στον θρόνο του. Και φυσικά ο δρόμος προς το θρόνο δεν είναι στρωμένος με ελπιδοφόρες εμφανίσεις, επικοινωνιακά τρικ και υποσχέσεις για το μέλλον αλλά με νίκες και επιτυχίες σαν αυτή της περασμένης Κυριακής!

Ρεπό στην Α1, αργεί η αναμέτρηση με τον Κίμκι, δεν έχει πρωτάθλημα το σ/κ. Υπό φυσιολογικές συνθήκες και με όλα τα προβλήματα τραυματισμών(Τσαλδάρης - Ταπούτος) και ντεφορμαρίσματος της ομάδος μετά την αποχώρηση του Τζέιμς θα έλεγε κανείς ότι οι συγκυρίες είναι ιδανικές για να ορθοποδήσει και πάλι η ομάδα μας και να επιστρέψει στο δρόμο των επιτυχιών. Υπό φυσιολογικέ συνθήκες τονίζουμε γιατί αν υπήρχαν φέτος στον ΑΡΗ τώρα θα έπρεπε να αναφερόμασταν ήδη στον αντικαταστάτη του Τζέιμς, του μοναδικού αξιόλογου ξένου παίκτη που είχαμε στο ρόστερ μας. Εδώ βέβαια για όσους αρέσκονται να κρύβονται πίσω από την οικονομική κρίση και κάπως έτσι να δικαιολογούν τα πάντα θα πρέπει να τονίσουμε ότι εκτός από το υπό διάλυση Μαρούσι μόνο ο ΑΡΗΣ δεν έχει καταφέρει να αντικαταστήσει τους  παίκτες που αποχώρησαν. Μέχρι και ο μπάογκ των 100 εισιτηρίων και το Περιστέρι έφεραν άλλους παίκτες στην θέση αυτών που έφυγαν και εμείς περιμένουμε την Γ.Σ. της ΛΦΑ με την ελπίδα ότι θα βρεθεί χρόνος να συζητηθεί το θέμα της ΚΑΕ και ότι οι εισηγήσεις των μελών της ΛΦΑ θα εισακουστούν από αυτούς που έχουν το μαχαίρι και το καρπούζι στα χέρια τους. Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Οι μέτοχοι και ο Γ.Δαμιανίδης είναι αυτοί που μπορούν να κινήσουν τα νήματα και φυσικά το να "λογοδοτήσουν" στην Γ.Σ. της ΛΦΑ είναι κάτι που γίνεται καλή τη πίστη άρα σε περίπτωση που αυτά που ειπωθούν ή "αποφασισθούν" στην Γ.Σ. δεν τους εκφράζουν πολύ απλά θα τα αγνοήσουν.  Και μιας που αναφερθήκαμε στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας τον Γ.Δαμιανίδη μπορεί οι φήμες να οργιάζουν σχετικά με την αποχώρηση του αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που αυτή καθυστερεί και πρέπει να περάσει από την Γ.Σ. της ΛΦΑ. Όπως δεν μπορώ να καταλάβω πως αλλάζει τις τοποθετήσεις του διαρκώς και από εκεί που ζητάει το θέμα της ΚΑΕ να συζητηθεί στην ΛΦΑ ξαφνικά μας υπενθυμίζει ότι την λύση μπορούν να την δώσουν και πρέπει να την δώσουν οι μέτοχοι, δηλαδή τα μέλη της ΓΕΝΕΣΙΣ, ο Θ.Τζεβελέκης και ο Α.Σ. που από τον νόμο κατέχει το 10%. Άραγε όλες αυτές τις κινήσεις και τοποθετήσεις του με ποια ιδιότητα τις κάνει? Με αυτή του "στρατιώτη"  στις υπηρεσίες του ΑΡΗ που θέλει να απεμπλακεί, με αυτήν του έμμισθου προέδρου της ΚΑΕ, με αυτήν του διαχειριστή της ΚΑΕ ή με αυτήν του προέδρου της ΓΕΝΕΣΙΣ που είναι και ο μεγαλομέτοχος της ομάδος? Καλό είναι κάποια στιγμή να μας το ξεκαθαρίσει και αυτό για να ξέρουμε και πως να τον αντιμετωπίζουμε. Και μέσα σε όλα αυτά κάποιοι βρήκαν αφορμή να εκμεταλλευτούν το αγωνιστικό ξεφούσκωμα της ομάδος λόγω της αποχώρησης του Τζέιμς και των συχνών τραυματισμών του Τσαλδάρη και του Ταπούτου για να "στήσουν στον τοίχο" τον Β.Αλεξανδρή. Μιλάνε για ντροπιαστικές ήττες που φυσικά και είναι ντροπιαστικές ήττες σαν και αυτές κόντρα στην Βιλερμπάν και τον Ίκαρο αλλά τις παραμέτρους που οδήγησαν σε αυτές τις ήττες δεν τις αγγίζουν. Κάνουν αναλύσεις του ποδαριού αναφερόμενοι στα ρόστερ των ομάδων και κατά πόσο πχ ο Ίκαρος έχει καλύτερο ρόστερ από τον ΑΡΗ αδιαφορώντας ότι ο Ίκαρος έχει 3 ξένους με διψήφιο μ.ο. πόντων στο πρωτάθλημα και 3 Έλληνες και 1 κοινοτικό με μεγάλη εμπειρία στην Α1. Σε αντίθεση με εμάς όπου ουσιαστικά είχαμε έναν ξένο τον Ντέιβις και 2 έμπειρους Έλληνες παίκτες στην Α1 τον Ταπούτο και τον Βεργίνη με τον πρώτο να προέρχεται από τραυματισμό... Όσο για τους ρούκις που το επαναλαμβάνει συχνά ο Β.Αλεξανδρής θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτά τα παιδιά(Μόλντροου, Κεϊρούς και Μαυραϊδης) πέρσι τέτοια εποχή ήταν φοιτητές σε πανεπιστήμια που παράλληλα με το μπάσκετ μελετούσαν, δίνανε εξετάσεις και ζούσαν μια ζωή που διαφέρει πάρα πολύ από αυτήν ενός επαγγελματία καλαθοσφαιριστή... Για αυτό λοιπόν καλό είναι να μην τα ισοπεδώνουμε όλα προκειμένου να αβαντάρουμε τα φιλαράκια μας. Ο Β.Αλεξανδρής με τις συνθήκες που επικρατούν στον φετινό ΑΡΗ κάνει υπερπροσπάθεια και αν βγήκε και έκανε μερικές δηλώσεις που πείραξε τον υπέρ πρόεδρο Γ.Δαμιανίδη αυτό έγινε μπας και φιλοτιμηθούν κάποιοι και θυμηθούν ότι μιλάμε για τον Αυροκράτορα του Ελληνικού αθλητισμού, για την ομάδα του προηγούμενου αιώνα που έβαλε το μπάσκετ στα σπίτια όλων των Ελλήνων. Ελπίζω πάντως ο Αλεξανδρής να κάνει το θαύμα του και όταν επιστρέψει η ομάδα στις αγωνιστικές υποχρεώσεις να δούμε έναν πολύ καλύτερο ΑΡΗ που θα παλέψει με ότι όπλα έχει όλα τα παιχνίδια που απομένουν σε Ελλάδα και Ευρώπη.  Εμείς θα είμαστε εκεί στο Παλέ να τους στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ!

"Έχουμε μείνει λίγοι" ξαναεπανέλαβε ο Β.Αλεξανδρής και όσοι δεν είχαμε δώσει ιδιαίτερη σημασία την πρώτη φορά σήμερα καταλάβαμε ακριβώς το τι εννοούσε. Μπορεί να θέλαμε να πιστέψουμε ότι ο φετινός ΑΡΗΣ θα μπορούσε να αναστηθεί μέσα από τις στάχτες του, να αφήσει στην άκρη τα οικονομικά προβλήματα, να προσπεράσει αποχωρήσεις και τραυματισμούς αλλά νομίζω ότι το στραπάτσο από την Βιλερμπάν και τον Ίκαρο μας επανέφεραν για τα καλά στην σκληρή πραγματικότητα που βιώνει η πιο ιστορική ομάδα μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο κόουτς δεν κρύφθηκε πίσω από το δάχτυλο του παραδέχθηκε τόσο την δίκαιη νίκη των αντιπάλων μας όσο και την πολύ κακή παρουσία της ομάδος μας. Σίγουρα σε άμυνα και ριμπάουντ θα μπορούσαν οι παίκτες μας να δείξουν περισσότερη διάθεση και πάθος αλλά σε ότι έχει να κάνει με το επιθετικό κομμάτι της ομάδος νομίζω ότι το πρόβλημα είναι τεράστιο. Όταν λοιπόν η προτελευταία ομάδα του βαθμολογικού πίνακα καταφέρνει να σε περιορίσει με σχετική ευκολία στους 54 πόντους τότε δύσκολα να υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης σε αυτόν τον τομέα. Μόλις 2 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων και συνολικά ποσοστά ευστοχίας για κλάματα. Ταπούτος, Μόλντροου και Βεργίνης προσπάθησαν να κάνουν κάτι αλλά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πραγματικά η εικόνα της ομάδος μας είναι απελπιστική.  Και εδώ θέλοντας και μη θα αναφερθώ στους συμπολίτες(μιας που είναι πολύ της μόδας να ασχολούμαστε μαζί τους) όπου και αυτοί είναι για κλάματα κάτι που φάνηκε στο παιχνίδι με το Μαρούσι όπου ένας Νέστορας Κόμματος τους έκανε άνω κάτω και χρειάστηκαν πολλά ευνοϊκά σφυρίγματα για να τον κερδίσουν. Αυτό όμως που θέλω να σχολιάσω είναι ότι αυτή η ομάδα με τα εξίσου τεράστια οικονομικά προβλήματα από την οποία αποχώρησαν 3 από τους καλύτερους παίκτες τους(Γκόρι, Ράιτ, Γκίτενς) πήρε σήμερα 30 καθοριστικούς πόντους από 4 παίκτες(Άλεξιτς, Ντούβνιακ, Πέτγουεϊ, Παππάς) που πριν λίγο καιρό δεν υπήρχαν στο ροστερ τους. Με λίγα λόγια και χωρίς να ξέρω τις λεπτομέρειες η διοίκηση τους δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια και ενίσχυσε την ομάδα με ότι μπορούσε όπου σίγουρα είναι παραπάνω σε σχέση με την μηδέν ενίσχυση της δικής μας ομάδας. Και όμως ακόμη και τώρα υπάρχουν συνΑρειανοί μας που εξυμνούν τον κ.Δαμιανίδη, τον παρουσιάζουν ως "κούκο" που προσπαθεί μόνος του να φέρει την άνοιξη και σαν στρατιώτη που παλεύει μόνος του για το καλό του ΑΡΗ μας. Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά για να κρίνουμε το έργο του κ.Δαμιανίδη. Μόνο από το καλοκαίρι αν το πιάσουμε το θέμα ξεκινάμε με τα διαχειρίσιμα χρέη, συνεχίζουμε με την ασόβαρη  πρόταση  του κ.Πάλμα, προχωράμε στην εξίσου ασόβαρη πρόταση του κ.Γεωργούλη και καταλήγουμε στο "πλάνο" του Γ.Δαμιανίδη όπου μας έχει οδηγήσει εκτός στόχων(αν υπήρχαν στόχοι) ,όλη την ομάδα απλήρωτη,παίκτες να φεύγουν, η FIBA να μας απαγορεύει τις μεταγραφές  και λύση στα οικονομικά προβλήματα να εξακολουθεί να μην διαφαίνεται... Ας υπενθυμίσει κάποιος στον κ.Δαμιανίδη και τους υποστηρικτές του ότι στην ΚΑΕ βρέθηκε ως ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ και όχι ως μεγαλομέτοχος άρα από την στιγμή που αδυνατεί να ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ την κατάσταση ας παραιτηθεί επιτέλους να αναλάβουν οι μεγαλομέτοχοι τις ευθύνες τους ή ο Α.Σ. να κάνει αυτά που πρέπει να κάνει είτε μιλάμε για λύση πρωτοδικείου ή όχι. Στις 22 Φεβρουαρίου υπάρχει η Γ.Σ. στην ΛΦΑ με το θέμα των επενδυτών στην ΠΑΕ να καίει όλους μας παρόλα αυτά δεν πρέπει να ξεχάσουμε το τεράστιο έγκλημα που έχει γίνει στην ΚΑΕ από ανθρώπους που εμπιστευτήκαμε. Αυτή η ομάδα ήταν πεντακάθαρη από χρέη και τώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από την οριστική διάλυση. Μην γυρνάτε την πλάτη στον Αυτοκράτορα, ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ Γ.Σ. ΤΗΣ ΛΦΑ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ!

Λίγο πριν εκπνεύσει το "τελεσίγραφο" του κ.Γεωργούλη  προς τους κ. Τζεβελέκη και Δαμιανίδη και ενώ λόγω της απεργίας δεν έχουμε κάποια νεότερη ενημέρωση σχετικά με αυτό το τόσο σημαντικό θέμα που θα κρίνει το παρόν και το μέλλον του μπασκετικού ΑΡΗ θα αναφερθώ στην μεγαλύτερη προδοσία που έχει βιώσει ομάδα από τους ίδιους τους "ευεργέτες" της. Δεν ξέρω πως αισθάνεστε εσείς αλλά εγώ ως ένας από τους χιλιάδες Αρειανούς που κατέκλυσαν την πλατεία της ΧΑΝΘ σε μια προσπάθεια που έκανε ΟΛΟΣ ο κόσμος του ΑΡΗ μαζικά για  να ασκηθεί πίεση στους πολιτικούς ώστε να γίνει η περιβόητη ρύθμιση των χρεών από τον Ε.Βενιζέλο και ο ΑΡΗΣ να γυρίσει σελίδα απαλλαγμένος από δυσβάσταχτα χρέη που μας είχαν οδηγήσει στην απόλυτη αγωνιστική απαξίωση αισθάνομαι προδομένους από τους "δικούς" μου ανθρώπους με όλη αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Προδομένος μιας και όταν ο ΑΡΗΣ κατέληξε "καθαρός" στα χέρια της Αρειανής οικογένειας δεν μπορούσα να πιστέψω ούτε κατά διάνοια ότι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ο ΑΡΗΣ θα ήταν και πάλι αγωνιστικά απαξιωμένος, βουτηγμένος στα χρέη και την ίδια στιγμή αντί να προσπαθούν τα μέλη της Αρειανής οικογένειας να σώσουν τον ΑΡΗ παίζουν παιχνίδια εξουσίας, γαντζώνονται σε καρέκλες και κάνουν παζάρια στην πλάτη του Αυτοκράτορα! Βασικοί υπεύθυνοι οι γνωστοί νοικοκύρηδες Τζεβελέκης και Δαμιανίδης όπου εκμεταλλευόμενοι στο απόλυτο το νέο στάτους που υπάρχει στον ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια χαίρουν της στήριξης του Α.Σ., της ΛΦΑ, της ΠΑΕ, της κεφαλής του S3 και των "συνεργαζόμενων" δημοσιογράφων. Είναι πραγματικά εκπληκτικές αυτές οι δηλώσεις που ακούμε πολύ συχνά τώρα τελευταία όπου ζητάνε να μην υποστεί την παραμικρή συνέπεια παράγοντας του ΑΡΗ σε προσωπικό επίπεδο αφήνοντας τον ΑΡΗ σε δεύτερη μοίρα. Και φυσικά για να μην μας νομίζουν και χαζούς κατανοούμε ότι αυτές οι δηλώσεις προέρχονται από άτομα που πολύ πιθανόν να είναι εξίσου "νοικοκύρηδες" με τους παραπάνω 2 κυρίους. Για τον κ.Δαμιανίδη δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε πολλά μας και ως  υπάλληλος ή μεσάζοντας  των μετόχων φαντάζει λογικό να θέλει να κρατήσει την έμμισθη θέση του προέδρου της ΚΑΕ  μιας και σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να ψάξει για νέα "καριέρα" αρά  για την δράση του η βασική ευθύνη βαραίνει αυτούς που τον τοποθέτησαν εκεί και του έδωσαν το δικαίωμα να απαιτεί χρηματική αποζημίωση και να θέτει όρους ώστε να κάνει πέρα και να αφήσει τον ΑΡΗ απαλλαγμένο από την παρουσία του να προχωρήσει μπροστά. Αυτός όμως που μας παραμύθιασε όσο κανένας άλλος είναι ο Θανάσης Τζεβελέκης όπου με την ταμπέλα του μεγάλου Αρειανού επιχειρηματία που θέλει να κάνει τον ΑΡΗ μεγάλο με μικρά και σταθερά βήματα και εμείς σαν πρόβατα τον πιστέψαμε και τον αγκαλιάσαμε. Και επειδή αυτό το blog διανύει τον πέμπτο χρόνο λειτουργίας του και τα γραπτά μένουν θα σας υπενθυμίσω λιγάκι πως αντιμετωπίσαμε μέσα από αυτήν την ιστοσελίδα τον Θ.Τζεβελέκη:

27 Μαϊου 2007 : Ετσι γουστάρουμε τον πρόεδρο του ΑΡΗ! Μίλησε στην εκπομπή του Super 3 για το όραμα που έχει για τον ΑΡΗ, για τα προσεγμένα βήματα που κάνει για να μην κατρακυλήσει η ομάδα  πάλι σε χρέη και αλλά... πολλά ωραία λόγια που μείνανε μόνο λόγια...

13 Μαϊου 2008 :  “Πρός τον κόσμο του Άρη, που αγαπάει την ομάδα χωρίς όρους και προϋποθέσεις”  Η συνέντευξη τύπου του κ.Τζεβελέκη λίγες ημέρες μετά τον αποκλεισμό από το Μαρούσι μέσα στο Παλέ. Δεν χρειάζονται λεπτομέρειες παρά μόνο αυτό το κομμάτι "...τους εχθρούς της ομάδος μας που όταν βλέπουν “στραβές” σαν και αυτή με το Μαρούσι και τα επεισόδια που ακολούθησαν τρίβουν τα χέρια απο ικανοποίηση. Και ξέρετε ποια είναι η μεγαλύτερη τους επιθυμία? Να τα παρατήσει ο Τζεβελέκης και να γυρίσουμε στην αβεβαιότητα και στους απατεώνες. "  Ε ρε κορόιδα που είμαστε που φοβόμασταν μην φύγει ο Τζεβελέκης και γυρίσουμε στους απατεώνες και μας οδηγήσουν πάλι στα χρέη και στην αγωνιστική απαξίωση...

Αυτά είναι μόνο 2 ενδεικτικά κείμενα όπου αν τα διαβάσει κανείς μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι εδώ εκφράζουμε ανοιχτά την άποψη μας, δεν έχουμε εμπάθειες ούτε προσωπικά συμφέροντα και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το καλό του ΑΡΗ.  Μας κοροϊδέψατε κύριοι, σας πιστέψαμε, σας εμπιστευτήκαμε τυφλά  την μεγαλύτερη μας αγάπη και εσείς την κανάτε διαπραγματευτικό κωλόχαρτο. Έτσι τον καταντήσατε τον ΑΡΗ μας με τα ήθη και έθιμα που έχετε φέρει με την παρουσία σας. Μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν ξέραμε τι σημαίνει να πουλάς παίκτες στην μέση της χρονιάς, να διασύρεσαι αγωνιστικά από κάθε ομαδούλα, να κατεβάζεις χωρίς ίχνος ντροπής τα βρακιά σε κάθε ομάδα που έχει μεγαλύτερο μπάτζετ και να ακούς από νεαρούς αθλητές της ομάδος σου να έχουν στόχο να μεταγραφούν στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Τα χρέη, τους απλήρωτους παίκτες, τις προσφυγές τα έχουμε ξαναβιώσει αλλά ποτέ από "στρατιώτες" του ΑΡΗ όπως εσείς υπερήφανα δηλώνετε.

Και τώρα ενώ έχετε την ευκαιρία να μας αδειάσετε την γωνιά και να αφήσετε άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα αρνείστε οικονομικούς ελέγχους, καθυστερείτε τις διαδικασίες και κάνετε ότι μπορείτε για να μην υπάρχει αίσιο τέλος σε αυτό το σήριαλ. Μήπως τελικά αυτό όλο γίνεται για να κερδίσετε χρόνο μέχρι να υπογραφούν τα  τηλεοπτικά συμβόλαια με την ΕΡΤ ώστε να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε τα συγκεκριμένα έσοδα για να καλύψετε λίγα από τα "διαχειρίσιμα χρέη"? Κάτι από το παρελθόν θυμίζουν αυτές οι τακτικές...

Αρκετά μας "σώσατε", αρκετά μας "νοικοκυρέψατε", αρκετά σας ανεχτήκαμε! ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ!

Ο Πάρης Καλημερίδης, ένας δημοσιογράφος που έχει ζήσει το μπάσκετ του ΑΡΗ πάρα πολύ κοντά απο την αρχή της δημιουργίας της Ελληνικής Αυτοκρατορίας, στην Ευρωπαϊκή καταξίωση, στα πέτρινα χρόνια αλλά και στην επιστροφή στην ευρωπαϊκή ελίτ. Απο τους μπασκετικούς δημοσιογράφους που χαίρουν της ιδιαίτερης εκτίμησης του Αρειανού λαού. Στην αθλητική εκπομπή της Ετ3 μίλησε για παρελθόν, το παρόν αλλά και το μελλον της ΚΑΕ ΑΡΗΣ μιλώντας λογικά και εύστοχα. Μίλησε για το ρίσκο της διοίκησης τόσο της στήριξης στον προπονητή μετά απο ανεπίτρεπτες ήττες σαν και αυτήν με την Ολύμπια Λάρισας μέσα στο Παλέ όσο και για την αντικατάσταση του Κάστλ απο τον Γουάσιγκτον. Για την περσινή χρονία που είπε οτι ο ΑΡΗΣ βγήκε 3ος λόγω έλλειψης αντιπάλου και αν σκεφτείτε σε τι κατάσταση ήταν πέρσι πανιώνιος, πανελλήνιος, αεκ και μαρουσι νομίζω οτι είχε δικιο. Για τις φήμες που θέλουν την επιστροφή του Ματζόν, τονίζωντας οτι ο ΑΡΗΣ χρειάζεται εναν μεγάλο προπονητή που θα δώσει όραμα στον κόσμο και όχι να επιστρέφει στα παλιά. Μάλιστα για τις επικρίσεις και τις διαφορετικές απόψεις που ακούγονται για τους προηγούμενους προπονητές που ήταν στον πάγκο του ΑΡΗ(Μπάρτον, Ματζόν) είπε οτι μπορούμε πάρα πολύ απλά να δούμε την πορεία τους απο την στιγμή που φύγαν απο τον ΑΡΗ για να καταλάβουμε εαν ήταν καλοί ή οχι. Φυσικά δήλωσε την στήριξη του στην διοίκηση που κάνει μεγάλη προσπάθεια και τόνισε οτι ίσως μάθουν απο την φετινή χρονιά που θεωρούσαν όπως και πέρσι οτι ο ΑΡΗΣ εύκολα ή δύσκολα θα κατέληγε 3ος και οτι εύκολα με το ίδιο μπάτζετ μπορούν να φτιάξουν μια ομάδα που θα πάρει την 3η θέση. Για την συμμετοχή στο ULEB CUP είπε οτι δεν είναι ντροπή, οτι είναι καλή διοργάνωση και είναι πολύ σημαντικό ο ΑΡΗΣ να συμμετάσχει σε αυτήν με στόχο την κατάκτηση του τίτλου. Για τον κόσμο και τα επεισόδια που ακολούθησαν τον αγώνα με το μαρούσι επισήμανε την υποδειγματική αφοσίωση των συμδέσμων στην ομάδα που ήταν πάντα δίπλα στην ομάδα σε αντίθεση με τον απλό Αρειανό οπαδό που αρκετές φορές φέτος γύρισε την πλάτη. Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικά τα λόγια ενός ανθρώπου που βρίσκεται 10ετίες δίπλα στον μπασκετικό ΑΡΗ και δεν έχει κρύψει ποτέ την αγάπη του για το σωματείο μας, ίσως θα έπρεπε όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι Αρειανοί που ψάχνουν εξιλαστήριο θύμα μετα απο κάθε αποτυχία να κάτσουν να τον ακούσουν λιγάκι αυτόν και άλλους ανθρώπους του χώρου και να μην ισοπεδώνουν τα πάντα με την πρώτη ευκαιρία...