Πολύ σκληρός για να πεθάνει αποδείχθηκε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε πολύ περίεργα λόγω της τραγικής διαιτησίας που προσπάθησε να κλέψει τα φώτα της δημοσιότητας από τους παίκτες των 2 ομάδων. Η αντεπίθεση στο τέταρτο δεκάλεπτο με μπροστάρηδες τους Κοέν και Πελεκάνο είναι η επιβεβαίωση της ανωτερότητας του ΑΡΗ και η πελατειακή σχέση που έχουμε πλέον με την ΑΕΚ που θύμισε κάτι από τον μπαογκ που επί της Αυτοκρατορίας ακόμη και όταν φαινόταν να κρατάνε σφιχτά αγκαλιά τη νίκη στο τέλος ο ΑΡΗΣ ΄και ο κόσμος ήταν αυτός που πανηγύριζε τη νίκη!

Από πολύ νωρίς οι διαιτητές έδειξαν τη διάθεση που είχαν να μην αφήσουν το παιχνίδι να εξελιχθεί φυσιολογικά. Σφυρίζοντας εντελώς αλλοπρόσαλλα και μοιράζοντας τεχνικές ποινές και φάουλ σαν φιστίκια κατάφεραν να κάνουν από το ξεκίνημα το παιχνίδι άνω κάτω. Η αποβολή του Μαυροκεφαλίδη στο ξεκίνημα του δεύτερου δεκαλέπτου που μάλλον ο Κορομηλάς δεν είχε υπολογίσει όταν έδινε την δεύτερη τεχνική ποινή οδήγησε για σχεδόν 2 δεκάλεπτα τους γκρι να μας φορτώνουν διαρκώς με ανύπαρκτα φάουλ. Γουάιτ, Γουότερς και Μακνήλ έπαιζαν με το φόβο των φάουλ με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αποδώσουν. Οι αλχημείες του Πρίφτη με τον Σίμτσακ και τον Τσούπκοβιτς  δεν φαινόντουσαν ικανές να αλλάξουν κάτι στο παιχνίδι μιας και η ΑΕΚ έβρισκε σχετικά εύκολα τον δρόμο προς το καλάθι μας αλλά και όταν δεν το έκανε έπαιρνε το επιθετικό ριμπάουντ και πήγαινε σε νέα επίθεση. Τα 15 επιθετικά ριμπάουντ που είχαν οι παίκτες της ΑΕΚ τους έδωσαν το πλεονέκτημα να σουτάρουν πιο ελεύθερα και να είναι πιο αποτελεσματικοί. Με την αμερικάνικη 4αδα μας να είναι σχεδόν άσφαιρη και φορτωμένη φάουλ και την ΑΕΚ να κρατάει για αρκετή ώρα την διαφορά στο +10 όλα έδειχναν ότι ο ΑΡΗΣ πολύ δύσκολα θα μπορούσε να ανατρέψει το σκορ. Εκεί όμως ο Δ.Πρίφτης βλέποντας τα πράγματα πιο ψύχραιμα αποφάσισε να δώσει στον Κοέν ουσιαστικό ρόλο και ο Αμερικανός με Ισραηλινό διαβατήριο τον δικαίωσε. 2 τρίποντα από τον Κοέν και 1 από τον Πελεκάνο ήταν αυτό που χρειαζόταν η ομάδα μας για να αφυπνιστεί. Μέσα σε μια κολασμένη(χωρίς παρεκτροπές)  ατμόσφαιρα οι παίκτες μας πήραν δύναμη από τον κόσμο, βρήκαν ρυθμό και πέτυχαν ένα εντυπωσιακό σερί με επιμέρους σκορ 25-10 και φθάνοντας στο +5(75-70) ενάμιση λεπτό πριν την λήξη. Εκεί όπως αρκετές φορές έχουμε κάνει στα τελευταία λεπτά δεν δείξαμε ψυχραιμία, πήγαμε σε κακές επιλογές και δώσαμε την ευκαιρία στην ΑΕΚ να ισοφαρίσει 76-76 18'' πριν το τέλος. Μάλιστα σε εκείνο το χρονικό σημείο ο Ζντόβς πήρε το μεγάλο ρίσκο και έδωσε εντολή στους παίκτες του να οδηγήσουν τον Χάγκινς στις βολές που σούταρε με μέτρια ποσοστά σήμερα. Ο Χάγκινς έβαλε την μια από τις 2 όπως ακριβώς έκανε και όλες τις προηγούμενες φορές που οδηγήθηκε στην γραμμή των βολών, ο ΑΡΗΣ έπαιξε καλή άμυνα και πήρε μια ανέλπιστη και παλικαρίσια νίκη κόντρα στην ΑΕΚ που αποδείχθηκε λίγη και κομπλεξική... Ήρωες ο Κοέν και ο Πελεκάνος  που εδώ και καιρό για διάφορους λόγους δε απέδιδαν τα αναμενόμενα. Σήμερα όμως ήταν αυτοί που γύρισαν το παιχνίδι και βοήθησαν σημαντικά ώστε να έρθει η νίκη!

Με αυτή την νίκη η ομάδα μας πάτησε στην 3η θέση και έχει το ιδανικό πρόγραμμα για να διατηρηθεί εκεί μέχρι την ολοκλήρωση της κανονικής σεζόν. Όπως πέρσι έτσι και φέτος φαίνεται ξεκάθαρα ότι η έδρα θα παίξει σημαντικό ρόλο στα πλέιοφς. Με αυτόν τον κόσμο στο πλευρό του ο ΑΡΗΣ μας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα για αυτό πρέπει πάση θυσία στις εναπομείναντες αγωνιστικές να μην αυτοκτονήσουμε και πετάξουμε το πλεονέκτημα της έδρας. Όσο για τον κόσμο ότι και να πούμε είναι λίγο. Μοναδική ατμόσφαιρα που χωρίς καμία αμφιβολία όλοι ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης θαυμάζουν και ζηλεύουν. Όποιος νιώθει από γήπεδο δεν γίνεται να μην το γουστάρει αυτό που γίνεται στο Παλέ. Τα συγχαρητήρια μας στην ομάδα που σήμερα μας έφτιαξε για τα καλά με αυτή την σπουδαία νίκη! ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΛΕΜΕ!!!

ΥΓ. Και που να μην είχε παραμεριστεί ο Κοέν από τον Β γύρο και μετά... φαντάσου τι θα μπορούσε να προσφέρει σε όλα αυτά τα παιχνίδια που ο Γουάιτ είναι ντεφορμέ ή φορτώνεται από νωρίς με φάουλ.

ΥΓ2 Αν και κάποιοι ενοχλούνται με αυτό το θέμα θα πρέπει να το ξαναναφέρουμε μπας και αυτοί οι λίγοι βάλουν μυαλό. Όλοι είναι καλοδεχούμενοι στο γήπεδο και είναι ότι πιο ωραίο να γεμίζει το Παλέ έτσι ασφυκτικά. Το γήπεδο όμως είναι γήπεδο και έχει τους δικούς του κανόνες. Ούτε εκκλησία είναι, ούτε θέατρο, ούτε σινεμά. Και με τις παρέες μας θα μαζευτούμε δίπλα δίπλα και όρθιοι θα είμαστε να χοροπηδάμε και αν έχουμε και κάτι κοράκια σαν τα σημερινά θα ρίχνουμε και μερικά βρισίδια. Έτσι ήταν, έτσι είναι και πιθανόν και έτσι θα είναι. Σεβαστείτε όλους αυτούς που το γήπεδο είναι η ζωή τους και όχι το πανηγύρι στα ντέρμπι και αφήστε αυτή την εμμονή με τα καρεκλάκια σας. Ελάτε και με το Λαύριο, και με την Καβάλα και με τον Αρκαδικό και όλοι οι υπόλοιποι θα σας ανοίξουμε χώρο για να κάτσετε στο καρεκλάκι που λέει το εισιτήριο σας... 

Τα εύκολα δύσκολα έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στους Ρουμάνους και ένα παιχνίδι που στο ημίχρονο φαινόταν υγιεινός περίπατος κατέληξε σε θρίλερ μέχρι τα τελευταία δευτερόλεπτα. Ευτυχώς το καθοριστικό τρίποντο του Κοέν, η ψυχραιμία του Γουότερς στις βολές και η καθοριστική συμβολή του Μούρτου έδωσαν τη νίκη στην ομάδα μας και αποφύγαμε το στραβοπάτημα. Πάγωσε το Παλέ με τον τραυματισμό του Μακνήλ που για περίπου 3' έμεινε ξαπλωμένος.

Ο ΑΡΗΣ στο πρώτο ημίχρονο αν και δεν έβγαλε δύναμη και πάθος στην άμυνα ήταν αρκετά συγκεντρωμένος στην επιθέση και σιγά σιγά κατάφερε να χτίστει μια διαφορά ασφαλείας(+15). Στην επανάληψη όμως σχεδόν όλοι οι παίκτες μπήκαν πιο χαλαρά μέσα και με τον Πρίφτη να δείχνει διάθεση να ρισκάρει με κάποια σχήματα που δεν του έβγαιναν οι Ρουμάνοι όχι μόνο ροκάνισαν τη διαφορά αλλά κατάφεραν να πάρουν και προβάδισμα λίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα. Ευτυχώς σε εκείνο το σημείο οι φωνές από την κερκίδα ξύπνησαν παίκτες και τεχνικό τιμ και το παιχνίδι γύρισε υπέρ μας αν και φθάσαμε μια ανάσα από την ήττα που θα ισοδυναμούσε με πέταμα στον κάδο των αχρήστων της σπουδαίας νίκης που κάναμε πριν μια εβδομάδα στο Καζάν. Αν και η νίκη ήρθε νομίζω ότι όλοι στην ομάδα θα πρέπει να πολύ προβληματισμένοι με την εμφάνιση τους. Έχουμε τονίσει ότι είναι σημαντικό μέσα από παιχνίδια με αδύναμους αντιπάλους η ομάδα να βελτιώνεται. Δυστυχώς όπως φάνηκε και σήμερα η ομάδα σε βασικές αδυναμίες της έχει μείνει στάσιμη. Η άμυνα κάτω από το καλάθι, τα μπλοκ άουτ αλλά και η συγκέντρωση στην επίθεση όταν η μπάλα καίει είναι στοιχεία που πρέπει να δουλέψει ο ΑΡΗΣ μιας και εκεί είναι που πονάει. Χαρακτηριστικό του ΑΡΗ που είδαμε στο Β ημίχρονο ήταν  ο πανικός στην επίθεση όπου ζήτημα να δώσαμε μια ασίστ και αυτή ήταν η παρακινδυνευμένη πάσα του Σίμτσακ στον Γουότερς. Όλες οι υπόλοιπες επιθέσεις ήταν ατομικές ενέργειες και παράλογα σουτ με τη λήξη του χρόνου. Απορίας άξιο γιατί το σχήμα με Ζάρα και Τσούπκοβιτς που δούλεψε καλά στο πρώτο ημίχρονο δεν το ξαναείδαμε στον αγώνα. Στα θετική η πολύ καλή εμφάνιση του Κοέν όπως και του Σπύρου Μούρτου αλλά και ότι και σε ακόμη ένα παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες η ομάδα μας κατάφερε να ανταπεξέλθει και να φύγει με τη νίκη. Αν και η νίκη θα έπρεπε να κριθεί  υπέρ μας πολύ νωρίτερα...

Η νίκη σήμερα αν και ο αντίπαλος δεν ήταν κάποια δυνατή ομάδα είχε ιδιαίτερη σημασία μιας και μας διατήρησε στην πρώτη θέση του ομίλου και παράλληλα κατάφερε να μην ξενερώσει τον κόσμο που έδωσε βροντερό παρών. Όσοι ήμασταν και στα παιχνίδια του ΑΡΗ σην Ευρωλίγκα την τελευταία χρονιά που αγωνιστήκαμε στη συγκεκριμένη διοργάνωση βλέποντας το Παλέ σήμερα πραγματικά χαμογελούσαμε από ικανοποίηση.  Και όταν ξέρεις ότι αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει καλύτερο μπάσκετ και να προχωρήσει ακόμη περισσότερο σε Ελλάδα και Ευρώπη τότε η εποχή που το sold out στο Παλέ θα είναι μια μόνιμη κατάσταση μοιάζει να είναι πολύ κοντινή.  Ναι στηρίζουμε την ομάδα και στα δύσκολα αλλά όπως και να το κάνεις άλλο να τρως σφαλιάρες και άλλο να βλέπεις μια δυνατή ομάδα που κερδίζει μέσα έξω! Αφήνουμε στην άκρη την σημερινή κακή εμφάνιση και κοιτάμε μπροστά στα καλύτερα που έρχονται!

Ακόμη ένα φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας έδωσε η ομάδα μας με τον Κόροιβο Αμαλιάδας να θεωρείται ως τώρα και ο πιο δυνατός αντίπαλος. Η διαφορά δυναμικότητας ήταν εμφανής ανάμεσα στις 2 ομάδες αλλά σε αυτά τα παιχνίδια το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Η ομάδα ικανοποίησε και έδειξε ότι ένα από τα βασικά της όπλα θα είναι το βάθος πάγκου που διαθέτει  φέτος σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές όπου οι επιλογές του προπονητή ήταν περιορισμένες.

Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι ένας προπονητής που του αρέσει πολύ το rotation και το μοίρασμα του χρόνου στους παίκτες του. Αυτό όμως για να το κάνεις σωστά θα πρέπει να έχεις πολλούς καλούς παίκτες και όχι μια 5αδα όπως είχαμε τα προηγούμενα χρόνια. Ο πλουραλισμός στην επίθεση αλλά και η διατήρηση του ρυθμού στην μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνίδιου δείχνει ότι υπάρχει μια ισσοροοπία στο ρόστερ που μπορεί να αποδειχθεί πολύ σημαντική. Σε ατομικό επίπεδο σίγουρα ο Χάγκινς με τον Κοεν έκλεψαν την παράσταση την ίδια στιγμή που στο ντεμπούτο του ο Ζάρας πραγματοποίησε μια πολύ καλή εμφάνιση. Μπορεί ο συγκεκριμένος παίκτης να αποτελεί την μεταγραφή με το μεγαλύτερο ρίσκο αλλά αν ο Ζάρας συνεχίσει όπως άρχισε χθες τότε ο ΑΡΗΣ θα έχει πιάσει λαχείο! Φυσικά κόντρα στον Κόροιβο που είχε πιο ποιοτικούς και δυνατούς παίκτες φάνηκαν κάποιες αδυναμίες κυρίως στο physical games όπου μέχρι και ο Χαριτόπουλος πολλές φορές  έπαιρνε μέσα στο καλάθι τους ψηλούς μας. Αλλά όλα αυτά υπάρχει ο χρόνος να βελτιωθούν και με σωστές αλληλοκαλύψεις να μην επιτρέπουν τους αντίπαλους ψηλούς να "τρυπώνουν" στην καρδιά της ρακέτας.

Η προετοιμασία θα συνεχίστει με κάμποσα φιλικά παιχνίδια σε διαδοχικά τουρνουά σε Λευκάδα και Λάρισα όπου θα αντιμετωπίσει τον Απόλλων Πατρών, τα Τρίκαλα και τον Γ.Σ. Λάρισας σε αγώνα για φιλανθρωπικό σκοπό. Το επόμενο ραντεβού μας με την ομάδα  θα είναι στο Nick Galis Cup στο Παλέ στις 25-27 Σεπτεμβρίου, εκεί που θα δούμε και τα πιο δυνατά φιλικά της προετοιμασίας πριν την έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων κόντρα στην ΑΕΚ(07/10). Η χρονιά πάντως φαίνεται να εξελίσσεται καλά και ο Αρειανός να αισθάνεται ολοένα και πιο βέβαιος ότι όχι μόνο δεν θα πονάνε τα ματάκια του με αυτά που θα βλέπει στο παρκέ αλλά θα γουστάρει και με φάσεις βγαλμένες από το NBA! ΠΑΜΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!!!!

Πολύ καλές εντυπώσεις άφησε ο ΑΡΗΣ στο πρώτο παιχνίδι μπροστά στους φιλάθλους του απέναντι στην αδύναμη Κοζούφ από τα Σκόπια. Όχι τόσο γιατί νίκησε άνετα τους Σκοπιανούς με το τελικό 90-65 σε ένα φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας αλλά γιατί φάνηκαν ξεκάθαρα πάνω στο παρκέ τα χαρακτηριστικά της ομάδος που περιμένουμε να δούμε από τον φετινό ΑΡΗ. Σίγουρα λείπουν οι αυτοματισμοί στην επίθεση και οι αλληλοκαλύψεις στην άμυνα αλλά από την στιγμή που υπάρχει η ποιότητα και το ταλέντο όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν.

Το πιο σημαντικό στοιχείο που διακρίναμε ήταν η διάθεση όλων των νέων παικτών να σκοράρουν. Μπορεί να μην καταλήγει πάντα η μπάλα στο καλάθι αλλά και μόνο που έχεις παίκτες που έχουν τους τρόπους να σκοράρουν και θέλουν να το κάνουν αντί να κρύβονται στην επίθεση και να ψάχνουν εκνευριστικά κάποιον συμπαίκτη τους είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ο ΑΡΗΣ φέτος όχι μόνο θα σκοράρει περισσότερους πόντους αλλά ανακατεύοντας την τράπουλα από τον πάγκο είμαι σχεδόν βέβαιος ότι όλο και κάποιος παίκτης θα είναι σε καλή ημέρα και θα μπορεί να φορτώνει με μπόλικους πόντους το αντίπαλο καλάθι. Το άλλο που μας  άρεσε πολύ ήταν η ενέργεια και η εκρηκτικότητα που είχε συνολικά η ομάδα. Κάτι που φάνηκε όταν η ομάδα έτρεχε στον αιφνιδιασμό αλλά και όταν προσπαθούσε να μαζέψει τα ριμπάουντ. Σε ατομικό επίπεδο σίγουρα ξεχώρισε ο Μακνιλ που φαίνεται να είναι ο ηγέτης που χρειάζεται μια ομάδα για να προχωρήσει. Ενώ και ο Γουάιτ παρόλο που δεν του βγήκαν οι περισσότερες φάσεις έδειξε ότι θα είναι σημείο αναφοράς. Γουότερς και Χάγκινς μοιάζουν ίσως οι πιο σίγουρες επιλογές που έγιναν μιας και κατευθείαν έδειξαν αυτά που περιμένουμε να δώσουν στην ομάδα. Δύναμη κάτω από το καλάθι ο Χάγκινς και καθαρό μυαλό για την σωστή πάσα και το σκοράρισμα από τον Γουότερς. Ο Κοεν στο διάστημα που αγωνίσθηκε δικαιολόγησε την Μακάμπι που τον επέλεξε αρχικά αλλά και τον Πρίφτη που είδε στο πρόσωπο του έναν παίκτη που ταιριάζει πάρα πολύ στο σύγχρονο μπάσκετ. Ενώ ο ενθουσιασμός που έβγαλε ο Τσούκποβιτς είναι από αυτά που χαιρόμαστε να βλέπουμε από παίκτες που φοράνε την φανέλα του ΑΡΗ.. Στους Έλληνες τώρα μπορεί να μην είδαμε τον Ζάρα που προσωπικά θεωρώ το μεγαλύτερο ερωτηματικό από όλους τους παίκτες που ήρθαν αλλά είδαμε έναν Πελεκάνο να δίνει τις λύσεις που περιμένουμε να δώσει φέτος αλλά και έναν Ξανθόπουλο που μας υπενθύμισε πως είναι μια ομάδα να έχει κανονικό πόιντ γκαρντ που να ξέρει να οργανώνει και να μοιράζει στους συμπαίκτες του ασιστ.  Ενώ θα πρέπει να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στον νεαρό Δίπλαρο που με τον αέρα του πρωταθλητή Ευρώπης φαίνεται να μπορεί άμεσα να προσφέρει κάποιες ανάσες στους συμπαίκτες του στην περιφέρεια. 

Είναι πολύ νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα αλλά μια πρώτη γεύση πήραμε χθες και θα ξαναπάρουμε και σήμερα. Η ομάδα αρέσει γιατί δεν φαίνεται να κολλάει επιθετικά αλλά και γιατί έχει την ικανότητα να μας χαρίζει σε μόνιμη βάση φάσεις σαν και αυτές που μας χάριζε ο Μάσεϊ αλλά και παλαιότερα ο Χάρολντ Έλις(παλιό πουλέν μου) και να μας ξεσηκώνουν για τα καλά. Πέρα από τους στόχους για τίτλους και υψηλές θέσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη η ουσία είναι τουλάχιστον όλοι εμείς που γουστάρουμε αφάνταστα τον μπασκετικό ΑΡΗ να απολαμβάνουμε αυτό που βλέπουμε πάνω στο παρκέ. Και αυτό ακριβώς μας έδειξε ότι μπορεί να μας το προσφέρει ο φετινός ΑΡΗΣ. Το ραντεβού μας στις 18.30 στο Παλέ!

ΥΓ. Το πρώτο καλάθι του ΑΡΗ που είδαμε φέτος ήταν άλεϊ ουπ κάρφωμα!!!!

Η έλευση του κ.Λάσκαρη στον μπασκετικό ΑΡΗ έχει αλλάξει τα δεδομένα όπως και τις καλοκαιρινές συνήθειες μας όπου τα τελευταία χρόνια τα μεταγραφικά σήριαλ είτε απουσίαζαν είτε περιείχαν ονόματα που την πλειοψηφία του κόσμου της ομάδος όχι μόνο δεν έπειθαν αλλά αντιθέτως προκαλούσαν θλίψη. Όλα αυτά φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν και αυτό το καλοκαίρι ο Αρειανός ύστερα από πολλά χρόνια μπορεί να ασχολείται με ενθουσιασμό με τους παίκτες θα φορέσουν την φανέλα του Αυτοκράτορα και να ανυπομονεί για την στιγμή που θα συμπληρωθεί το νέο ρόστερ και θα ξαναδεί την αγαπημένου του ομάδα πάνω στο παρκέ. Με αισιοδοξία, με νέες προσδοκίες και με τον πήχη σαφώς ψηλότερα από τα προηγούμενα χρόνια.

Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε κάποιον αθλητή που έχει φορέσει ή θα φοράει την φανέλα του ΑΡΗ αλλά είναι το εντυπωσιακό το κοντράστ των συναισθημάτων με τα προηγούμενα καλοκαίρια όπου διαβάζαμε για συμφωνία με αμερικανούς τύπου Τζ.Χάντ, φιλότιμους Έλληνες επιπέδου Τσακαλέρη και Σίμτσακ και μεταγραφικά σήριαλ τύπου Μούρτου και Βεργίνη με το φετινό καλοκαίρι όπου 3 έμπειροι Έλληνες παίκτες σαν τον Πελεκάνο, τον Ξανθόπουλο και τον Ζάρα υπέγραψαν με συνοπτικές διαδικασίες, ξένοι παίκτες που έδωσαν το διαπιστευτήρια τους στο περσινό πρωτάθλημα όπως ο Γουότερς, ο Τσούπκοβιτς και ο Χάγκινς συμφώνησαν ή είναι μια ανάσα από το να συμφωνήσουν αλλά και να έρχονται παίκτες  για πρώτη φορά στην Ελλάδα που μπορούν να κάνουν την διαφορά σαν τον Μακ Νιλ και τον Γουάιτ(δεν έχει υπογράψει ακόμη). Ακόμη και ο Κοέν που πρόκειται για ρεζέρβα της Μακάμπι και είναι μια ανάσα από την ομάδα μας πρόκειται για πολυτέλεια με βάση τον ΑΡΗ των τελευταίων ετών. Τόσο αυτοί που έφυγαν όσο και αυτοί που έμειναν δείχνουν ότι ο ΑΡΗΣ φέτος αλλάζει και ο Δ.Πρίφτης όχι μόνο έχει την ευχέρεια να κάνει μεταγραφές από το πάνω ράφι αλλά  και να μοιράσει τον χρόνο στους παίκτες του υπό πιο νορμάλ συνθήκες χωρίς αναγκαστικές επιλογές. Θεωρώ ότι ακόμη και ο ίδιος ο προπονητής της ομάδος μας αντιλαμβάνεται ότι στον ΑΡΗ που θέλει να βλέπει ο κόσμος της ομάδος δεν γίνεται ο συμπαθής Σίμτσακ και ο φιλότιμος Μούρτος να έχουν τον χρόνο συμμετοχής που είχαν πέρσι. Μακάρι βέβαια τα παιδιά με την απόδοση τους πάνω στο παρκέ να αποδείξουν ότι το αξίζουν αλλά είναι διαφορετικό να έχεις τους συγκεκριμένους παίκτες σαν βασικούς ή πρώτη αλλαγή από το να είναι η 3η επιλογή για να καλύψουν μια θέση στην 5αδα. Ενώ και ότι ένας παίκτης σαν Αντεγκμπόγιε, κάτοχος κοινοτικού διαβατηρίου κρίνεται πλέον ότι μπορεί εύκολα να αντικατασταθεί με κάποιον καλύτερο είναι δείγματα προόδου που όλοι χαιρόμαστε να βλέπουμε.

Το ρόστερ του ΑΡΗ μας ακόμη δεν έχει συμπληρωθεί, όπως και των ανταγωνιστών μας οπότε ασφαλή συμπεράσματα για στόχους ενόψει της νέας χρονιάς δεν μπορούμε να κάνουμε. Αυτό που μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε είναι ότι πλέον δεν θα πονάνε τα ματάκια μας και ύστερα από κάμποσα χρόνια θα δούμε στο Παλέ μπάσκετ. Και όταν λέμε μπάσκετ μιλάμε για κάτι πιο ποιοτικό από ένα αξιόμαχο φιλότιμο σύνολο που ναι μεν τα δίνει όλα πάνω στο παρκέ αλλά είναι εμφανές ότι είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Δύσκολα να μας κάνει πλάκα ο κάθε Κολοσσός όπως πέρσι και  εφόσον βρει και η ομάδα την χημεία της εξίσου δύσκολα να μας προσπεράσουν στο φινάλε αστείες ομάδες σαν αυτή του συμπολίτη που πέρσι κατέκτησε την 3η θέση σχεδόν από το πουθενά. Μετράμε τις ημέρες μέχρι το Παλέ να ανοίξει τις πόρτες του και πλέον 2 φορές την εβδομάδα σε Ελλάδα και Ευρώπη να γουστάρουμε όπως παλιά παρέα με την Αρειανάρα!