Ούτε για μια στιγμή δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κοιτάξει στα μάτια την Προμετέι και αναπόφευκτα γνώρισε μια βαριά ήττα-αποκλεισμό. Δυνατοί παρουσιάστηκαν οι Ουκρανοί αλλά με τόσο κακό ΑΡΗ όλοι οι αντίπαλοι μας στο Eurocup εκτός ίσως της Σλάσκ θα έκαναν πάρτι. Παρά την όποια απογοήτευση η ομάδα αποθεώθηκε από την δυναμική κιτρινόμαυρη κερκίδα που στήθηκε στη Λετονία μιας και η φετινή πορεία μας στην Ευρώπη ήταν ανέλπιστα ευχάριστη.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ «ΣΤΑ ΣΧΟΙΝΙΑ»

Κανένα περιθώριο δεν άφησαν οι Ουκρανοί στον Καστρίτη και τους παίκτες του. Με το που πάτησαν στο παρκέ σε κάθε στιγμή επιβεβαίωναν την ανωτερότητα τους. Σε άμυνα, επίθεση, ριμπάουντ, στα πάντα. Δεν υπήρχαμε στο γήπεδο και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν στο απόλυτο οι αντίπαλοι μας. Οι 28 πόντοι  διαφοράς αντικατοπτρίζουν απόλυτα το πόσο κακοί ήμασταν σήμερα. Χάρελ και Τολιόπουλος αν και άστοχοι στα μακρινά σουτ ήταν οι μόνοι που προσπάθησαν να αντισταθούν. Όλοι οι υπόλοιποι κούρασαν με την ατολμία τους.

ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΛΑΘΟΣ

Την έχουμε ξαναδεί την εικόνα ο ΑΡΗΣ να μένει πίσω στο σκορ από νωρίς και στη συνέχεια να παλεύει να επιστρέψει στο παιχνίδι. Εκτός  ελαχίστων εξαιρέσεων πάντα έβρισκε στην πορεία τα πατήματα του, προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις του αγώνα και στο τέλος ανεξαρτήτως αποτελέσματος έβγαζε μια θετική εικόνα μαχητή. Σήμερα όμως φάνηκε η ομάδα να μην είναι σωστά προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει την Προμετέι. Ήξερε τι είχε να αντιμετωπίσει αλλά μάλλον το πλάνο δεν ήταν αυτό που έπρεπε. Ούτε κάτω από το καλάθι, ούτε μακριά από το καλάθι μπορέσαμε να αμυνθούμε. Για πλάκα έμπαιναν μέσα και σκόραραν, ελεύθεροι σούταραν έξω από τα 6.75 . Και άλλους δυνατούς αντιπάλους βρήκαμε στην πορεία αλλά συνήθως δείχναμε διαφορετικό πρόσωπο. Μοναδικό «θετικό» στοιχείο που βγαίνει από τον σημερινό αποκλεισμό ίσως να είναι το ότι έγινε ξεκάθαρο ότι η ομάδα χρειάζεται μέχρι να έρθει ο Γκάλινατ ένα ακόμη σημείο αναφοράς στην επίθεση. Για αυτό αποκτήθηκε ο Ριντ και για αυτό θα πρέπει ένας από τους ξένους που φοβάται να βγει μπροστά να κάτσει στην κερκίδα.

ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΒΑΡΕΙΑ ΗΤΤΑ

Σαν μποξέρ παγιδευμένος στη γωνία που κινδυνεύει από την αρχή με νοκ άουτ έμοιαζε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα.  Ανήμπορος να αμυνθεί, ανήμπορος να επιτεθεί, ανήμπορος να αντιδράσει στις διαθέσεις των παικτών της Προμετέι. Βαριά η ήττα, πικρός ο αποκλεισμός αλλά όχι ικανός για να αμαυρώσει το θετικό πρόσημο της επιστροφής μας στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Μπράβο στον Γιάννη Καστρίτη και τους παίκτες του για την φετινή υπερπροσπάθεια και τις χαρές που μας πρόσφεραν σε έναν θεσμό όπου υπήρχε ο φόβος να εξελιχθεί σε εφιάλτη. Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε και πλέον η μπασκετική Ευρώπη το γνωρίζει!

ΥΓ. Μπράβο σε όλους όσους βρέθηκαν σήμερα στη Ρίγα και στο χειροκρότημα που πρόσφεραν στην ομάδα παρά την ήττα. ΑΡΗΣ ΠΑΝΤΟΥ!

Εύκολα και χωρίς να χρειαστεί να πιάσει κάποια σπουδαία απόδοση ο ΑΡΗΣ μας έκανε το αυτονόητο κερδίζοντας το συνονθύλευμα του μπαογκ με 77-63! Με τον Χάρελ να «φτιάχνει» τον κόσμο ο αγώνας εξελίχθηκε στο πάρτι που αναμέναμε ακόμη και αν η διαφορά δεν έφθασε εκεί που μπορούσε. Κουρασμένος, αγχωμένος, νευρικός αλλά σαφώς ανώτερος από τον αντίπαλο του για όλη την διάρκεια του αγώνα.

Ο ΧΑΡΕΛ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

Εμφανώς κουρασμένος ο ΑΡΗΣ από το ξεκίνημα, με την νευρικότητα και την έλλειψη συγκέντρωσης να αποτυπώνεται κυρίως στην κακή μας άμυνα κοντά στο καλάθι. Ο ποακ βρήκε κάποιους εύκολους και μερικά μακρινά σουτ αλλά ο Χάρελ, ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης είχαν τις απαντήσεις. Ο Καστρίτης διέκρινε το πρόβλημα στην άμυνα, ξεκίνησε τις αλλαγές με τον Ντε Σόουζα να παίρνει τον Μπάξτον και ο ΑΡΗΣ άρχισε σιγά σιγά να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του αγώνα.

ΟΣΟ ΚΥΛΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ

Η ποιοτική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες γινόταν ολοένα και πιο εμφανής. Ο Καστρίτης ανακατεύοντας διαρκώς την τράπουλα έβρισκε κάποιες λύσεις, την ίδια στιγμή που ο Τακιανός στην άλλη πλευρά έμοιαζε σε απόγνωση. Όπως και οι παίκτες του ποακ με το βάρος να πέφτει σε 2-3 και η κούραση πάνω τους να αρχίζει να κάνει την εμφάνιση της. Κούραση που οφειλόταν στην εξαιρετική μας άμυνα που στο Β ημίχρονο εξουδετέρωσε κάθε «ατού» του συμπολίτη.  Ο Χάρελ συνέχιζε να κάνει τα μαγικά και στις 2 πλευρές του γηπέδου, ο Τολιόπουλος ανέβασε την απόδοση του και ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να φορτσάρει πήρε μια σημαντική νίκη.

ΗΤΑΝ ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΧΑΜΗΛΗ ΠΤΗΣΗ

Κάτι από τον ΑΡΗ επί ημερών του Κάρ θύμισε ο ΑΡΗΣ σήμερα με την άμυνα να αργεί σχεδόν ένα δεκάλεπτο να προσαρμοστεί και την επίθεση να την χαρακτηρίζει η νευρικότητα και οι κακές επιλογές. Νευρικότητα που μας στοίχισε 11(!!!) χαμένες βολές. Ενδεικτικό της μέτριας απόδοσης μας σήμερα ήταν το πρώτο ημίχρονο. Εκεί όπου αν και έληξε στο +4 είχαμε καταφέρει ως εκείνο το σημείο να καταστρέψουμε 5 αιφνιδιασμούς και να πετάξουμε στα σκουπίδια 7 ελεύθερες βολές. Ακόμη και έτσι η ομάδα έπειθε ότι θα φθάσει εύκολα στη νίκη όπως και έγινε. Δεν ξέρω αν ήταν θέμα κούρασης ή πνευματικής ετοιμότητας αλλά αυτό που έχει αξία είναι ότι ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε χωρίς καν να αγχωθεί. Και αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα είναι που επιβεβαιώνει το πλάνο του Γ.Καστρίτη και την δουλειά που κάνει με τους συμπαίκτες του. Ακόμη και αν υπάρχουν στιγμές που δεν λειτουργεί σωστά η ομάδα, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ότι στο τέλος θα τα καταφέρει. Και αυτό είναι η «υπόσχεση» της ομάδας μας ενόψει της αναμέτρησης για το κύπελλο Ελλάδος ξανά με τον ποακ.

ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΕΛ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΟ SHOW

Τι και  αν ο ΑΡΗΣ μας δεν ήταν σήμερα στα καλύτερα του; αυτόν τον πόακ τον έχει για πλάκα και το απέδειξε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Χάρελ μας πρόσφερε άλλη μια σπουδαία παράσταση, ο Τολιόπουλος συνέχισε τα δικά του και η ατσαλένια άμυνα του ΑΡΗ μας έκανε όλη την υπόλοιπη βρώμικη δουλειά ώστε να φθάσουμε σε μια εύκολη νίκη. Μοναδική ατμόσφαιρα στο Παλέ με την βροχή από χαρτάκια στο τζάμπολ και τους φίλους της ομάδας εκστασιασμένους να απολαμβάνουν μια ακόμη παράσταση των παικτών του Γ.Καστρίτη! Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. 63 πόντους από αυτούς; Τους 35 με το ζόρι τους περνάνε.  Σφίξε την άμυνα Καστρίτη!

ΥΓ2. Αυτά είναι πανό! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!

Την πρόκριση στην επόμενη φάση του Eurocup εξασφάλισε ο ΑΡΗΣ μας που ισοπέδωσε κυριολεκτικά την Ουλμ μέσα στο σπίτι της! Η υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα έδινε τον ρυθμό και οι παίκτες μας χόρευαν τους αντιπάλους τους. «Διαστημικός» για ακόμη μια φορά(μετά το Τρέντο) ο Χάρελ με 19 πόντους, 7 ασίστ, 8 ριμπάουντ και 6 κλεψίματα πετσόκοψε κάθε ελπίδα των αντιπάλων μας. Πανηγυρικό κλίμα και μπόλικη υπερηφάνεια για αυτό  που είδαμε σήμερα μέσα στο γήπεδο και την πανάξια πρόκριση!

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Με την περιφερειακή άμυνα του ΑΡΗ μας από το ξεκίνημα του αγώνα να «μπάζει» και τους Γερμανούς να βομβαρδίζουν με εκπληκτικά ποσοστά τα πράγματα δεν έμοιαζαν καλά. Το 19-11 που προηγήθηκε η Ούλμ και η ευκολία με την οποία σκόραραν οι αντίπαλοι μας ήταν μια πρόωρη απογοήτευση. Η λογική αντίδραση που περιμέναμε ήταν να αλλάξει ο κόουτς κάποια πράγματα στην άμυνα ή απλά οι ίδιοι παίκτες που δεν πίεζαν σωστά να ξεκινήσουν να το κάνουν. Έλα όμως που οι παίκτες του Καστρίτη είχαν άλλο πλάνο στο μυαλό τους και στον βομβαρδισμό της Ουλμ απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Τολιόπουλος,  Χάρελ και Μπλούμπεργκς έβαλαν μεγάλα σουτ και το 26-23 που έληξε η 1^η περίοδο ήταν μια ηχηρή απάντηση στο πολύ καλό ξεκίνημα των αντιπάλων μας.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ… ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΕ

Τι έγινε ακριβώς στην ανάπαυλα πριν το 2^ο δεκάλεπτο κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με ακρίβεια. Οι παίκτες μας όμως μπήκαν διαφορετικοί μέσα στο παρκέ. Στην άμυνα έμοιαζαν δαιμονισμένοι, στα ριμπάουντ ορμούσαν σαν αγρίμια και στην επίθεση πουλούσαν τρέλα με κάθε τρόπο. Πρώτος από όλους ο Ρόνι Χάρελ που ώρες ώρες ένιωθες ότι δεν είναι μόνο ένας αλλά πάνω στο παρκέ κυκλοφορούν 2-3 Χάρελ ταυτόχρονα. Ήταν παντού, τα έκανε όλα καταγράφοντας μια εξωπραγματική εμφάνιση! Ο ΑΡΗΣ προσπέρασε, πάτησε γκαζι, έφθασε στο +23 και έτσι απλά διέλυσε τους Γερμανούς που δεν μπόρεσαν ποτέ να μειώσουν κάτω από τους 13 πόντους. Ισοπεδωτική εμφάνιση που δεν αφήνει περιθώρια για οποιοδήποτε άλλο σχόλιο πέρα από θαυμασμό.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΕΜΦΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ

Κάτι σαν παρουσίαση των δυνατοτήτων που έχει ο φετινός ΑΡΗΣ παρακολουθήσαμε σήμερα στο Ούλμ με την ομάδα να μας αναγκάζει να τρίβουμε τα μάτια μας μη πιστεύοντας αυτά που βλέπουμε από τους παίκτες του Καστρίτη! Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη που αγωνίσθηκε είδαμε σπουδαία πράγματα. Ακόμη και αυτοί που δεν μπήκαν καλά στο παιχνίδι στην πορεία κατάφεραν να βοηθήσουν και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Αρχηγάρα ξανά ο Τολιόπουλος πρόσθεσε άλλη μια σπουδαία εμφάνιση. Όσο για τον Χάρελ τα λόγια είναι φτωχά για να αποτυπώσουν αυτά που έκανε σήμερα. Και αν συνυπολογίσουμε ότι ο Μποχωρίδης έλειπε, ο Γκάλινατ αποχώρησε τραυματίας στο τέλος του 1^ου δεκαλέπτου και ο Μπλούμπεργκ τραυματίστηκε στην 4^η περίοδο τότε αυτή η εμφάνιση αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Και με τον Στάρκ ακόμη να ψάχνεται αλλά να έχει προλάβει να δείξει τις ικανότητες του… είναι να αναρωτιέσαι που μπορεί να φθάσει ο φετινός ΑΡΗΣ.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Μεγαλειώδη εμφάνιση, επιβλητική νίκη-πρόκριση! Φρούριο στην άμυνα, πολυβόλα στην επίθεση και ένας Χάρελ «σεληνιασμένος» να κάνει τα πάντα πάνω στο παρκέ! Στα χαμένα οι Γερμανοί έμοιαζαν να μην μπορούν να πιστέψουν αυτό που τους συμβαίνει. Ίσως και να ήταν η καλύτερη παράσταση που μας χάρισαν φέτος ο Καστρίτης και οι παίκτες του. Μας κάνει να ανυπομονούμε για την επόμενη. Μπράβο ρε μάγκες, μας κάνατε υπερήφανους!

ΥΓ. Μια σπίθα θέλει αυτός ο κόσμος και είναι έτοιμος να βάψει όλο τον πλανήτη κιτρινόμαυρο! Μπράβο ρε αλάνια για την υπέροχη κερκίδα!

Έστω και με αρκετά αγχωτικό τρόπο ο ΑΡΗΣ κατάφερε να λυγίσει τον «σεληνιασμένο» Κολοσσό που σούταρε με 52% στο τρίποντο παρά την αστοχία του στα τελευταία κρίσιμα σουτ. Σπουδαίο παιχνίδι από τον Μπάξτον με μπόλικα καρφώματα, ριμπάουντ, καλές άμυνες αλλά και 6/6 βολές στα κρίσιμα τελευταία λεπτά. Την καλύτερη εμφάνιση του έκανε ο Μπλούμπεργκς με 20 πόντους(7 στα 10 σουτ) και σημαντική συνεισφορά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Ξεχώρισε και ο Χάρελ που εκτός από τους 15 πόντους είχε καθοριστική συμβολή στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας. Άγχος και νεύρα στην κερκίδα με την εξέλιξη του αγώνα και τις προκλήσεις του Σεγκούρα, στο τέλος όμως όλοι φύγαμε με ένα πλατύ χαμόγελο.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ

Όταν ο ΑΡΗΣ μπαίνει από την αρχή του αγώνα δυνατά δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα. Ούτε καν ομάδες σαν τον Κολοσσό που «εκστασιαμένοι» από την όμορφη ατμόσφαιρα του Παλέ και την παραδόξως εντυπωσιακή θετική παράδοση που είχαν Ροδίτες έβλεπαν το καλάθι μας σαν βαρέλι. Ακόμη και έτσι όμως ο ΑΡΗΣ μπήκε κεφάτος, έβρισκε λύσεις στην επίθεση και έβγαζε ανά διαστήματα καλές άμυνες και διατηρούσε σχετικά με ασφάλεια το προβάδισμα στο σκορ.

Η ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΣΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Με τον Μπλούμπεργκ, τον Χάρελ και τον Μπάξτον να αποτελούν σταθερή απειλή για το αντίπαλο καλάθι πέρα από τα ξεσπάσματα του Τολιόπουλου και του Γκάλινατ ο ΑΡΗΣ στην επίθεση έμοιαζε σταθερός. Στην άμυνα όμως υπήρχε πρόβλημα. Πρόβλημα που με εξαίρεση τα μαρκαρίσματα που δεν έβγαιναν όταν ήταν ο Σλαφτσάκης μέσα στις περισσότερες επιθέσεις των αντιπάλων μας παίζαμε καλή άμυνα και τα σουτ ήταν υπό ασφυκτική πίεση.   Οι Ροδίτες όμως ήταν σε «καλό φεγγάρι» και ότι έφευγε από τα χέρια τους έμπαινε μέσα ακόμη και αν το σουτ το έκανε ο τελευταίος παγκίτης. Και όταν ο αντίπαλος σου έχει τέτοια κέφια και εσένα οι 2 σχεδόν μόνιμοι πρώτοι σκόρερ σου από την αρχή της χρονιάς είναι εκτός ρυθμού, τότε το πρόβλημα είναι μεγάλο.

ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚΣ, ΧΑΡΕΛ ΚΑΙ ΜΠΑΞΤΟΝ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ

Η απάντηση του ΑΡΗ ήρθε αρχικά από την άμυνα με τους Σανόγκο και Χάρελ να βγάζουν πάρα πολύ ενέργεια πάνω στο παρκέ παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους  δείχνοντας ξεκάθαρα τη διάθεση όλης της ομάδας να αποφύγει το στραβοπάτημα. Με το που ξεκίνησαν οι αντίπαλοι μας να αστοχούν όπως λογικά κάποια στιγμή θα συνέβαινε και αυτό ο Μπλούμπεργκς ήταν εκεί να βάλει τα μεγάλα μακρινά σουτ. Ο Χάρελ να κλέψει και να τελειώσει αιφνιδιασμούς ή να  αιφνιδιάσει και να τελειώσει τις φάσεις από μόνος του. Ενώ και ο Μπάξτον πέρα από τις καλές άμυνες έβαλε ωραία καλάθια και ήταν απόλυτα ψύχραιμος από την γραμμή των βολών αν και είχε ξεκινήσει νευρικά. Παρά τα καραγκιοζλίκια του Σεγκούρα, ο Κολοσσός ήταν πάρα πολύ καλός σήμερα αλλά ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα και πήρε τη νίκη που άξιζε.

ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩ ΜΑΣ …ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Για καλή μας τύχη σήμερα ο ΑΡΗΣ είχε 3 παίκτες που είχαν σταθερά καλή απόδοση σχεδόν σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Και αν τα καλάθια του Μπάξτον οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις ασίστ των συμπαικτών τους, τόσο ο Χάρελ όσο και ο Μπλούμπεργκς έδειχναν μια συνέπεια στο σκοράρισμα και έπαιρναν τα σουτ που έπρεπε. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια όπου αναγκαστικά το βάρος των επιθέσεων όταν η μπάλα καίει πέφτει στον Τολιόπουλο, τον Γκάλινατ ή ακόμη και στον Μποχωρίδη. Ο ΑΡΗΣ σήμερα είχε 3 σταθερές στην επίθεση του που δεν τις είχε σε τέτοιο βαθμό σε προηγούμενες αναμετρήσεις και αυτό ήταν που έκανε την διαφορά. Ξεκάθαρα είναι θέμα δυνάμεων, ρυθμού και συγκέντρωσης αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει αυτή η ομάδα να σταθεροποιήσει την απόδοση της. Κυρίως σε ατομικό επίπεδο είναι τρομερά τα σκαμπανεβάσματα των παικτών μας. Δεν ξέρω τι πλάνο έχει για αυτό ο Καστρίτης αλλά όσο προχωράμε κάθε παιχνίδι θα είναι σημαντικό και τα λάθη δεν θα συγχωρούνται.  Μακάρι αυτές οι εμφανίσεις συγκεκριμένων παικτών να τονώσουν την ψυχολογία τους και να τους δούμε εξίσου καλούς και στη συνέχεια.

ΖΟΡΙΣΤΗΚΕ, ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Μας ζόρισε και μας άγχωσε αρκετά ο Κολοσσός με την πολύ καλή εμφάνιση του σήμερα αλλά στο τέλος οι παίκτες του Καστρίτη τα κατάφεραν και αυτό έχει σημασία.  Μπλούμπεργκς, Μπάξτον και Χάρελ έκαναν την διαφορά και ο ΑΡΗΣ πήρε μια σημαντική νίκη σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι!  Μια νίκη που δίνει τέλος σε μια ντροπιαστική παράδοση εις βάρος του ΑΡΗ μας,  όμοιας της να μην ξαναζήσουμε ποτέ… Μπράβο στην ομάδα που δεν μάσησε από την εκνευριστική ευστοχία του αντιπάλου και έδειξε ψυχραιμία στο φινάλε!

ΥΓ. Πολλά νεύρα βρε Σεγκούρα, χαλάρωσε λίγο.

ΥΓ2. Μην τα κουράσουμε τα παιδιά. Μια ζωή πράσινοι και κόκκινοι χαϊδεμένοι.  

Σπατάλησε την ευκαιρία να πάρει μια σημαντική νίκη ο ΑΡΗΣ μας  στο Λαύριο όπου γνώρισε την ήττα στην παράταση με 91-86. Χωρίς δυνάμεις, χωρίς συγκέντρωση, χωρίς εμπνεύσεις ο ΑΡΗΣ στο Λαύριο σκόρπισε απογοήτευση για τρία δεκάλεπτα. Στην τελευταία περίοδο, αντέδρασε, το γύρισε και αν και είχε το προβάδισμα για τη νίκη στο τέλος δεν έπαιξε έξυπνα και το πλήρωσε σκληρά. Μια ήττα που ήρθε και έδεσε με την γκάφα ολκής που κράτησε τον Στάρκ εκτός αγώνα.

ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Με τη δύναμη πυρός του Λαυρίου να είναι τα γκάρντ και τον ΑΡΗ λόγω του τραυματισμού του Κατσίβελη και τη μη συμμετοχή του Στάρκ να υστερεί ποσοτικά στην περιφερειακή άμυνα που θα έπαιζε ο ΑΡΗΣ θα κρινόταν όλο το παιχνίδι. Κάτι που δυστυχώς από το ξεκίνημα δεν μας βγήκε. Πολλά τα ελεύθερα σουτ που δώσαμε και τα πληρώσαμε με το χειρότερο τρόπο. Οι ασίστ του Τολιόπουλου στους ψηλούς ήταν αυτές που μας κράτησαν στο πρώτο δεκάλεπτο μέσα στο παιχνίδι.

ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ

Και αυτό που στο πρώτα 10 λεπτά έμοιαζε απλά για ένα σημάδι στο δεύτερο δεκάλεπτο έγινε τεράστια πληγή που δεν έλεγε να κλείσει. Καμία άμυνα πάνω στα σουτ, πολλά χαμένα ριμπάουντ και στην επίθεση ξαφνικά τρικυμία. Κάτι στο οποίο φέρει ευθύνη ο Καστρίτης μιας και προσπάθησε να διορθώσει τα αμυντικά θέματα καταστρέφοντας την επίθεση μας και αποσύροντας τους Μπάξτον και Σόουζα σε όλο το δεύτερο δεκάλεπτο.   Αποτέλεσμα από την έμπνευση του κόουτς ο ΑΡΗΣ να συνεχίζει να μην παίζει άμυνα, να δίνει επιθετικά ριμπάουντ με περισσότερη ευκολία στον αντίπαλο και στην επίθεση να μην ξέρει πως να επιτεθεί.

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΓΙΝΕ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΑΟΥΛ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ

Σε όλο το τρίτο δεκάλεπτο ο ΑΡΗΣ προσπαθούσε να αντιδράσει αλλά το Λαύριο είχε τις απαντήσεις διατηρώντας διψήφια διαφορά πόντων(+16). Κάτι που δεν έδειχνε ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να επιστρέψει στο παιχνίδι. Έλα όμως που αυτόν τον ΑΡΗ δεν μπορείς να τον ξεγράφεις ποτέ. Ο Χάρελ θυμήθηκε την εμφάνιση του στο Τρέντο, ο Γκάλινατ δήλωσε παρών και ο ΑΡΗΣ κατάφερε λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη να προηγηθεί 2 φορές με +3. Μάλιστα είχε να δώσει και 2 φάουλ μιας και ο στόχος στο τέλος ήταν να οδηγηθεί το Λαύριο στις βολές ώστε να μην σουτάρει το τρίποντο της ισοφάρισης. Το φάουλ δεν έγινε ποτέ, το παιχνίδι πήγε στην παράταση και εκεί φάνηκε πόσο κουρασμένος και ελλιπής κατέβηκε σήμερα.

ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΕΚΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ

Με τον Κατσίβελη να είναι τραυματίας η παρουσία του Στάρκ ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Ήθελε περισσότερα πνευμόνια στην περιφερειακή άμυνα, ήθελε μια ακόμη επιλογή στην επίθεση. Και όμως για ένα μπέρδεμα στα γραφειοκρατικά ο Στάρκ δεν αγωνίσθηκε και ο ΑΡΗΣ πριν καν αρχίσει το παιχνίδι σαμπόταρε την προσπάθεια του. Όπως ακριβώς έκανε και ο Καστρίτης σε 2 σημεία του αγώνα όπου αποφάσισε να παίξει χωρίς ψηλό όταν οι ψηλοί μας τα πήγαιναν καταπληκτικά αλλά και να «ξεκουράσει» τον Γκάλινατ στο τρίτο δεκάλεπτο όταν ήταν η μοναδική απειλή για το αντίπαλο καλάθι. Ούτε και το φάουλ που ζήτησε να γίνει ακούσθηκε από τους παίκτες του αν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Τώρα αν το μόνιμο isolation και το one man show του Χάρελ και του Γκάλινατ ήταν το πλάνο της νίκης που χάθηκε στις λεπτομέρειες… τι να πω; Πολύ κακή εμφάνιση από την ομάδα, πολύ κακό κοουτσάρισμα και από τον κόουτς.

ΕΝΑ ΦΑΟΥΛ... ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΣΤΑΡΚ ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕ

Ένας παίκτης που δεν δηλώθηκε και ένα φάουλ που δεν έγινε ποτέ είναι το ρεζουμέ της σημερινής πολύ κακής βραδιάς για τον ΑΡΗ. Άσχημη εμφάνιση για τον ΑΡΗ μας που άργησε 3 δεκάλεπτα για να εμφανισθεί. Χάρελ και Γκάλινατ πάλεψαν να σώσουν τα προσχήματα αλλά η κακή βραδιά στο τέλος επιβεβαιώθηκε. Όπως επιβεβαιώθηκε πριν καν γίνει το τζάμπολ το πόσο ερασιτεχνικά λειτουργεί ακόμη η ομάδα.   Ευτυχώς ακολουθεί η Σλάσκ για να μας πέσει λίγο η πίεση Παραφωνία στην σημερινή άσχημη βραδιά, η υπέροχη κιτρινόμαυρη κερκίδα στο Λαύριο. Συνεχίζουμε…

ΥΓ. Για αυτό δεν τον αλλάζαν τόσο καιρό τον Καρ. Είχε πολύ χαρτομάνι η ιστορία …που να μπλέκουμε.

Με πιεστική άμυνα για σχεδόν 40’ και τον Χάρελ με τον Τολιόπουλο να είναι καθοριστικοί στο φινάλε, ο ΑΡΗΣ επικράτησε της Λιετκαμπέλις με 69-60! Πήρε η ομάδα την σημαντική νίκη που ήθελε κόντρα σε μια ομάδα που στοχεύει να αφήσει πίσω στην κούρσα της πρόκρισης, ωστόσο δεν κατάφερε να καλύψει την διαφορά της πρώτης αναμέτρησης και αυτό ίσως να παίξει τον ρόλο του στη συνέχεια. Δεν αγωνίσθηκε δευτερόλεπτο ο Στάρκ, στο αντίο(?) του Κάρ που προσπάθησε χωρίς όμως να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο στα 23’ που αγωνίστηκε.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ

Καλά ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ μας στο παιχνίδι, όχι γιατί πήρε από νωρίς κάποιο σημαντικό προβάδισμα αλλά γιατί από τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά φαινόταν ότι τους είχαμε. Η άμυνα μας με εξαίρεση ίσως τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα των Σόουζα και Μπάξτον ήταν πιεστική και σε μεγάλο βαθμό αποτελεσματική. Τα 10 κλεψίματα μας και τα 23 λάθη των αντιπάλων που αποτυπώθηκαν στο τέλος της αναμέτρησης φαινόντουσαν από την αρχή.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΔΥΣΤΟΚΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Σε συνέχεια του αγώνα με το Περιστέρι και σήμερα ο ΑΡΗΣ προσπάθησε να έχει πολυφωνία στην επίθεση  παίρνοντας πόντους σχεδόν από όλους όσους πατούσαν παρκέ. Κόντρα όμως σε αυτή την διάθεση που είχε η ομάδα μας το πρόβλημα στην επίθεση για περίπου 3 δεκάλεπτα έκανε την εμφάνιση του. Ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν κατάφερε να αυξήσει την διαφορά πέρα από το +12 αλλά έφθασε στο σημείο να μείνει πίσω στο σκορ και να αγκομαχά εκ νέου για τη νίκη. Παρά όμως τα κενά κάτω από το καλάθι και τα μακρινά σουτ που φάγαμε, η άμυνα ήταν αυτή που κάλυπτε την αστοχία μας και μπλόκαρε την αντεπίθεση των Λιθουανών.

ΧΑΡΕΛ ΚΑΙ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΥΠΟΓΡΑΨΑΝ ΤΗ ΝΙΚΗ

Η Λιετκαμπέλις κατάφερε να προηγηθεί με 56-57 περίπου 4΄ πριν την λήξη μεταφέροντας πλέον το άγχος της απαραίτητης νίκης στην πλευρά μας. Γιατί από εκεί που κυνηγούσαμε να καλύψουμε την διαφορά φθάσαμε να απειλούμαστε και με ήττα… Εκεί όμως ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα. Συνέχισε την πιεστική του άμυνα και βρίσκοντας στο πρόσωπο του Χάρελ και του Τολιόπουλου την αποφασιστικότητα και ψυχραιμία που χρειαζόταν αντέδρασε και έφθασε στη νίκη! Ιδιαίτερα ο Χάρελ που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες εμφανίσεις ήταν παντού στο γήπεδο κάνοντας τα πάντα!

Η ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑΚΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ

Απίστευτη άμυνα έπαιξε ο ΑΡΗΣ και σήμερα κυρίως χάρη στο επίπεδο έντασης που έβγαλαν όλοι όσοι αγωνίσθηκαν. Ακόμη και αυτοί οι εύκολοι πόντοι κάτω από το καλάθι μας και τα χαμένα ριμπάουντ έμοιαζαν με αδιάφορες παράπλευρες απώλειες. Τα λάθη των Λιθουανών και τα κακά τελειώματα τους στην επίθεση ήταν αποτέλεσμα αυτής της πίεσης που διήρκησε για 40’. Αν ήμασταν λίγο καλύτεροι στην επίθεση τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Η διστακτικότητα  όμως της πλειοψηφίας των παικτών , οδηγεί στις κακές επιλογές και στην αστοχία και αυτό είναι κάτι που μας ακολουθεί από την αρχή της σεζόν. Ακόμη όμως και έτσι δεν γίνεται να παραβλέψουμε ότι έστω και με αργούς ρυθμούς βλέπουμε μια βελτίωση. Ο Μπλούμπεργκ αρχίζει να προσφέρει, ο Σόουζα θέλει να συμμετέχει ενεργά στο παιχνίδι, ο Μπάξτον αν του την δώσεις σωστά θα το τελειώσει και ο Χάρελ όταν το παίρνει απόφαση δείχνει ικανός για σπουδαία πράγματα! Μέχρι και αυτός ο Κάρ σε σχέση με τις τραγικές εμφανίσεις του είναι πλέον πιο υποφερτός. Ενώ και ο Τολιόπουλος που είναι με διαφορά ο πιο συνεπής παίκτης στο σκοράρισμα είναι φανερό ότι προσπαθεί να γίνει πιο αποτελεσματικός στο παιχνίδι του. Με έναν πάντως πιο φυσιολογικό πόιντ γκαρντ από τον Κάρ το πιο πιθανό είναι να δούμε όλους τους παίκτες βελτιωμένους. Ο χρόνος που κρατά την μπάλα ο Καναδός και οι επιλογές που παίρνει οδηγεί και τους υπόλοιπους σε λάθη. Και αυτό όταν διορθωθεί θα δούμε έναν ανεβασμένο και απελευθερωμένο ΑΡΗ.

ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Δυσκολεύτηκε, αγχώθηκε αλλά στο τέλος τα κατάφερε! Μπορεί να μην ήρθε η διαφορά των 11 πόντων που θέλαμε αλλά αυτός ο ΑΡΗΣ με το πείσμα και την μαχητικότητα του, πείθει ότι στο τέλος θα πάρει την πρόκριση που θέλει ότι και αν γίνει! Εντυπωσιακός ο Χάρελ που μαζί με τον Τολιόπουλο «κλείδωσαν» την νίκη όταν όλα πήγαιναν στραβά. Το παιχνίδι όμως δεν στράβωσε και ο ΑΡΗΣ πανηγύρισε με τον κόσμο του μια σημαντική παλικαρίσια νίκη!

ΥΓ. Ανακοινώθηκε ο Στάρκ! Βρε λες;

Με ένα περιπετειώδες buzzer beater ο ΑΡΗΣ γνώρισε την ήττα στην Ιταλία σε ένα ακόμη παιχνίδι όπου έφθασε μια ανάσα από το να το κερδίσει. Αλλοπρόσαλλή η εικόνα της ομάδας στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα με τεράστια προβλήματα  στην επίθεση και στα ριμπάουντ. Μαγική εμφάνιση από τον Χάρελ που παραλίγο θα γύρισε το παιχνίδι μόνος του! Εντυπωσιακή εμφάνιση και από τον κόσμο του ΑΡΗ που βρέθηκε στο Τρέντο.

ΑΠΟΔΕΚΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ

Με τους Τολιόπουλο, Γκάλινατ και Σανόγκο εκτός τα προβλήματα που θα εμφάνιζε η ομάδα μας σε αυτό το παιχνίδι ήταν εξαρχής γνωστά. Και αν η «ενέργεια» του Σανόγκο κάπως καλύπτεται οι πόντοι που προσφέρουν ο Τολιόπουλος και ο Γκάλινατ δεν καλύπτονται με τίποτα… Κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ πορεύτηκε από το ξεκίνημα στο παιχνίδι με το να ζορίζεται στην επίθεση αλλά και να χάνει τα ριμπάουντ στην άμυνα. Ακόμη όμως και έτσι οι Ιταλοί δεν έδειχναν να υπερέχουν σε κάποια σημεία και αυτός μας επέτρεπε να είμαστε μέσα στην διεκδίκηση της νίκης.

ΟΣΟ ΚΥΛΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΒΑΡΑΙΝΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

Ο ΑΡΗΣ συνέχιζε να είναι μαχητικός αλλά και η Τρέντο άρχισε να βρίσκει λύσεις στην επίθεση με αποτέλεσμα στην 3^η της απόπειρα να ξεφύγει στο σκορ να χτίσει μια διαφορά 14 πόντων. Και πως να μην ξεφύγουν όταν όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Από την εμμονή στον Κάρ μέχρι και τις περίεργες αλλαγές παικτών πάνω που έδειχναν να έχουν βρει ρυθμό, ο Καστρίτης έμοιαζε αρκετά μπερδεμένος και αυτό αποτυπωνόταν μέσα στο γήπεδο.

Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΧΑΡΕΛ ΠΗΓΕ ΝΑ ΤΟ ΓΥΡΙΣΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Και εκεί που έδειχναν όλα χαμένα και η σκέψη μας ήταν το που θα καταλήξει η διαφορά στο τελικό σκορ… εμφανίσθηκε ο Ρόνι Χάρελ! Όχι ότι από το ξεκίνημα δεν είχε θετική παρουσία, αλλά στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα.. δεν ήταν απλά “on fire” αλλά λάβα ολόκληρη με πορεία να κάψει τους Ιταλούς! Ήταν τόσο καλός σε σημείο που αρχίσαμε να ανησυχούμε αν παρακολουθούμε τον ίδιο παίκτη από την αρχή της χρονιάς ή βγήκε κάποιος άλλος στην θέση του! Τι να πει κανείς; μακάρι να το κάνει ο Χάρελ αυτό το παιχνίδι σημαία του και να την κοιτάει όποτε διστάζει να πάρει προσπάθειες και να βγει μπροστά. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν μόνος του στα κρίσιμα και με την λήξη του αγώνα ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να βγάλει την άμυνα και γνώρισε μια ακόμη πικρή ήττα.

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΜΕΝ, ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΔΕ

Πάλεψε η ομάδα, είχε έναν εκπληκτικό Χάρελ,  βοήθησαν σε κάποια σημεία της αναμέτρησης οι Μποχωρίδης, Κατσίβελης και Σοόυζα αλλά δεν ήταν αρκετό. Τα 30’ του Κάρ μας πλήγωσαν. Τα 3’ 40’’ του Καλογήρου(!!!) ιδιαίτερα εκεί που κρινόταν το παιχνίδι μας ισοπέδωσαν. Δεν μας φταίνε οι παίκτες… αλλά έχει καταντήσει κουραστικό. Ακόμη και με αυτές τις απουσίες η ομάδα σήμερα κατέβηκε με 5 ξένους. Παρόλα αυτά άπαντες καταλαβαίναν ότι βαρόμετρο θα ήταν οι Μποχωρίδης και Κατσίβελης και αυτό δείχνει πολλά για τις επιλογές των ξένων. Ακόμη και ο Χάρελ που ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω ήταν έκπληξη. Και αυτά κόουτς είναι τα πλάνα σου. Και ενώ έχεις εναλλακτικές επιλέγεις να καταργείς κάθε μπασκετική λογική. Με στόχο τη νίκη; Με αποτέλεσμα πάντως την ήττα και αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή επιτέλους θα πρέπει να αποτελεί πρόβλημα για τον ΑΡΗ του Καστρίτη…

ΑΠΟ ΗΤΤΑ ΣΕ ΗΤΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Πολύ πιο ανταγωνιστικός από ότι αναμέναμε παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας αλλά για ακόμη μια φορά στο τέλος δεν τα κατάφερε. Οι Ιταλοί μας «πλήγωσαν» με την λήξη και αυτό κάνει λίγο πιο πικρή την ήττα. Πικρή… σε μια βραδιά μαγική για τον Ρόνι Χάρελ που παραλίγο θα ήταν και ηρωική.  Σε ένα παιχνίδι όπου όλα τα προβλήματα που αναμέναμε λόγω των απουσιών τα είδαμε στην πράξη. Τα ίδια λάθη, οι ίδιες επιλογές, οι ίδιες εμμονές, τα ίδια αποτελέσματα…

ΥΓ. Όταν η προσωπική δικαίωση υπερβαίνει το καλό της ομάδας προσπερνώντας τον στόχο της νίκης, τα πάντα αποκτούν νόημα.

ΥΓ2. Κάτι τέτοια είναι που σε κάνουν να ακούς για νέες μεταγραφές και να τρέμει η ψυχούλα σου για το τι θα δουν τα μάτια σου πάλι…

ΥΓ3. Κρίμα που δεν χάρηκε μια ωραία νίκη ο υπέροχος ο κόσμος που βρέθηκε στο πλευρό της ομάδας!