Διπρόσωπος παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ μας απέναντι στον Χολαργό, με το κακό πρόσωπο του Β ημιχρόνου να είναι αυτό που τελικά να επικρατεί και να οδηγεί σε ακόμη μια ήττα. Τα παιδικά λάθη και το επιθετικό μπλακ άουτ στο Β ημίχρονο σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του αρκετά καλού σήμερα Μποχωρίδη ήταν αυτά που στοίχισαν και δεν επέτρεψαν στους παίκτες του Γ.Καστρίτη να φθάσουν στη νίκη.

Σπάνια μας συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ να μπαίνει δυνατά στα παιχνίδια με την απόδοση του στο πρώτο δεκάλεπτο να αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Με τους Μποχωρίδη και Χάρις να οδηγούν αρχικά στο σκοράρισμα η ομάδα έφθασε στο +8 και μπόρεσε στα πρώτα 20' να επιβάλλει τον ρυθμό της. Παρόλα αυτά από τα τελευταία λεπτά πριν την ανάπαυλα φαινόταν σιγά σιγά ότι η συγκέντρωση άρχισε να χανόταν. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο δεύτερο εικοσάλεπτο όπου με τον Μποχωρίδη κολλημένο στον πάγκο λόγω τραυματισμού κόλλησε και ολόκληρη η επίθεση. Προσπάθησε ο Τζόουνς να αλλάξει την κατάσταση αλλά τα λάθη και η αστοχία αποδείχθηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Γενικά με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο είδαμε μια εικόνα που προκαλεί πονοκέφαλο και γέλια μαζί σε κάθε φίλο του μπάσκετ. Λάθη και επιθετικές επιλογές που δεν βλέπεις ούτε στο παιδικό. Μια εικόνα που δυστυχώς χαρακτηρίζει τον φετινό ΑΡΗ με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Μια από τα ίδια και σήμερα κόντρα στον Χολαργό με το πρώτο δεκάλεπτο να είναι ίσως το μοναδικό στοιχείο που μπορούμε να κρατήσουμε. Ωστόσο αν και 5 ομάδες βρίσκονται από κάτω μας αυτή την στιγμή θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι με αυτή την εικόνα κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται άνετος. Από το αεροδρόμιο στο γήπεδο για προετοιμασία για το  κρίσιμο παιχνίδι του Σαββάτου…

ΥΓ. Το ότι έμεινε εκτός πλέιοφς ο ΑΡΗΣ δεν μας λέει και πολλά μιας και τα τελευταία χρόνια τα αρνητικά ρεκόρ σπάνε το ένα μετά το άλλο… η συνολική εικόνα μιλάει από μόνη της.  Μια χρονιά μαρτύριο με την υπογραφή του τρέλαρχου και του  αλεξιπτωτιστή.

Με τον αέρα της νίκης ύστερα ένα μεγάλο αρνητικό σερί η ομάδα μας αντιμετωπίζει τον Χολαργό σε άλλη μια πολύ δύσκολη εκτός έδρας αποστολή όπου τα πάντα είναι πιθανά. Μπορεί ο ΑΡΗΣ να μην πραγματοποίησε κάποια μαγική εμφάνιση κόντρα στον Προμηθέα άλλα έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι και ήρθε η νίκη σίγουρα μιλάμε για μια σημαντική επιτυχία που τόνωσε την ψυχολογία των παικτών μας.

Και μόνο που καταφέραμε να περιορίσουμε τους Πατρινούς στους  65 πόντους σε 45' αγώνα επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά ότι το μοναδικό που μπορεί να κάνει καλά αυτή η ομάδα είναι να αμύνεται.  Με εξαίρεση ίσως την πρώτη αγωνιστική στο Λαύριο σχεδόν όλες οι υπόλοιπες νίκες μας ήρθαν μέσα από την σκληρή άμυνα και αυτό ακριβώς θα πρέπει να κάνουν οι παίκτες του Γ.Καστρίτη και σήμερα. Ο Χολαργός είναι σίγουρα σε καλύτερη κατάσταση από εμάς αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ομάδα που φοβίζει . Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κόντρα στον Χολαργό στον πρώτο γύρο κάναμε και ένα από τα μεγαλύτερα φετινά εγκλήματα μας με το +18 να καταλήγει στο τέλος σε -1. Όχι ότι αλλάζει κάτι αλλά είναι ευκαιρία να πάρουμε και μια άτυπη ρεβάνς για εκείνη την ήττα ντροπής…

Άλλη μα νίκη χρειαζόμαστε για να "κλείσουμε" και μαθηματικά την φετινή χρονιά χωρίς άγχος και πονοκεφάλους… και η έδρα του Χολαργού φαντάζει ιδανικό μέρος για να πάρουμε το ροζ φύλλο αγώνα. Παραμένει όμως μεγαλύτερο το ενδιαφέρον για τις προθέσεις του Δ.Γουλιέλμου με τις τελευταίες ειδήσεις να δίνουν έναν ελαφρύ τόνο αισιοδοξίας ότι ίσως και κάτι μπορεί να αλλάξει.

ΥΓ. Πολλοί είναι οι Αρειανοί παράγοντες που ασχολήθηκαν με τα κοινά του ΑΡΗ και "κάηκαν" με συνοπτικές διαδικασίες. Τις περισσότερες φορές με δική τους ευθύνη μιας και περνώντας την διαχωριστική γραμμή από την κερκίδα στα γραφεία φαίνεται να ξεχνάνε τα θέλω και τα πρέπει… Αν και νωρίς ακόμη για χαμόγελα αισιοδοξίας ελπίζουμε όμως οι ζυμώσεις του Δ.Γουλιέλμου να έχουν θετική κατάληξη και να δούμε ύστερα από καιρό ένα Δ.Σ. που να μην κοροϊδεύει με την παρουσία-απουσία του…

Το χειρότερο σενάριο της φετινής σεζόν επιβεβαιώνεται ολοένα και περισσότερο κάθε αγωνιστική που περνάει με τη χθεσινή ιστορική ήττα ντροπής να είναι το νέο κεφάλαιο του δράματος. Αρκετές ώρες μετά τη λήξη του αγώνα και με σαφώς καθαρότερο μυαλό το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το χθεσινό αποτέλεσμα ήταν σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενο και αυτό που έχει την ύψιστη σημασία πιο πολύ από ποτέ ως τώρα είναι οι κινήσεις του Δ.Γουλιέλμου.

Με την αλλαγή που έφερε η αποχώρηση του Β.Αγγέλου και η παρουσία του Γ.Καστρίτη στον πάγκο της ομάδος μας να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής ο ΑΡΗΣ μας μπήκε πολύ δυνατά στο παιχνίδι. Ο Νταλό όπως ήταν λογικό έμεινε αρκετά στο πάγκο και η οργάνωση του παιχνιδιού πέρασε από τα χέρια του Φλιώνη, του Βεργίνη και του Μποχωρίδη. Η ομάδα ρόλαρε καλύτερα με αυτόν τον τρόπο και με μπροστάρηδες τους Μπέλ και ΜακΓκι κατάφερε να φθάσει από νωρίς στο +17! Κάτι που έμοιαζε πολύ καλό για να είναι αληθινό μιας και ήταν φανερό ότι παρά την μεγάλη διαφορά η ομάδα ζοριζόταν στην επίθεση. Όλη αυτή η εικόνα γύρισε ανάποδα στο Β ημίχρονο όπου η ομάδα υπό το άγχος της ήττας κατέρρευσε ολοκληρωτικά, το παιχνίδι πήγε στον πόντο και στις λεπτομέρειες ο Χολαργός κατάφερε να πάρει μια ιστορική νίκη χαντακώνοντας μας ακόμη περισσότερο στα πρόβλημα μας.  Στο χθεσινό παιχνίδι ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο φάνηκε ότι το πρόβλημα στην θέση του playmakerείναι τεράστιο αλλά και ότι πνευματικά αυτή η ομάδα υστερεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας του ΑΡΗ. Όλη αυτή η κατάσταση έχει ονοματεπώνυμο… για την ακρίβεια έχει 2 ονοματεπώνυμα. Αυτό του Δ.Γουλιέλμου που πληρώνει και αποφασίζει και αυτό του Β.Αγγέλου που έπαιρνε τις αποφάσεις εκ μέρους του ιδιοκτήτη. Δική του έμπνευση ήταν από το καλοκαίρι να στηθεί μια ομάδα χωρίς playmaker, δική του έμπνευση ήταν να γίνει η επιλογή παικτών με συνολικό μ.ο. στις βολές γύρω στο 55%, δική του έμπνευση ήταν να βαφτίσει τον Νταλό playmaker, δική του έμπνευση ήταν να θέσει κατά κάποιο τρόπο εκτός ροτέισον τον πιο έμπειρο playmakerΔημήτρη Βεργίνη, δική του έμπνευση  ήταν να μην απαιτήσει ενίσχυση του ρόστερ με παίκτες όπως ο Παπαντωνίου και ο Σακελλαρίου, δική του αδυναμία ήταν να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση την οποία αυτός διαμόρφωσε όπως την διαμόρφωσε.  Και όλα αυτά γιατί το τεράστιο εγώ του Β.Αγγέλου ήθελε να αποδείξει σε ολόκληρη την μπασκετική Ελλάδα ότι μπορεί να καταφέρει το ακατόρθωτο… Άργησε να το καταλάβει ο Δ.Γουλιέλμος; Άργησαν να τον ταρακουνήσουν οι συνεργάτες του(αν έχει τέτοιους); Η ουσία είναι πλέον ότι ακόμη και η αλλαγή προπονητή που έγινε και ήδη φάνηκε να επηρεάζει θετικά την ομάδα ίσως να μην είναι αρκετή από μόνη της ώστε να κερδίσει τους αντιπάλους και το βαρύ φορτίο που κουβαλάει ακόμη και από πέρσι αυτή η ομάδα. Γιατί όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι τεράστια η διαφορά να ξεκινάς με άλλους στόχους και στην πορεία να μπλέκεις σε σενάρια υποβιβασμού όπως πέρσι και άλλο να θέτεις ως στόχο την γρήγορη παραμονή και με συνοπτικές διαδικασίες να γίνεσαι εκ των φαβορί για υποβιβασμό.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία πλέον είναι η αντίδραση. Ακόμη και οι αναφορές μας στο παρελθόν σε πρώην προπονητές(όπως κάνουμε και εμείς παραπάνω) ή πρώην διοικήσεις είναι κυριολεκτικά ανούσιες και δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στον αγώνα για επιβίωση. 2 είναι οι επιλογές και η απόφαση θα πρέπει να παρθεί χθες. 1) Ο Δ.Γουλιέλμος αναλαμβάνει επιτέλους τον ρόλο του ως μεγαλομέτοχος και κάνει ότι χρειάζεται για να ενισχύσει και να σώσει την ομάδα ή 2) Παραιτείται και σύσσωμη η οικογένεια του ΑΡΗ και όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τον χιλιοταλαιπωρημένο Αυτοκράτορα βγαίνει μπροστά και με την στήριξη όλων ξεκινάει την προσπάθεια για τη σωτηρία της ομάδος.  Το γράψαμε αρκετές φορές τις προηγούμενες εβδομάδες θα το ξαναγράψουμε και σήμερα. Το «ΑΡΗΣ είσαι» δεν αρκεί για να σωθεί η ομάδα.

ΥΓ. Προσωπικά θεωρούσα δεδομένη την ήττα με τον Β.Αγγέλου στον πάγκο. Η ομάδα φάνηκε διαφορετική πάνω στο παρκέ αλλά τα ψυχικά αποθέματα των παικτών έχουν στερέψει εδώ και καιρό. Από την στιγμή που ο Χολαργός επέστρεφε στο σκορ λογικά κατέρρευσε και η ομάδα. 2-3 παιχνίδια νωρίτερα να είχε στείλει τον «τρέλαρχο» σπίτι του ο Γουλιέλμος και τα πράγματα σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετικά.  Αλλά με τόσα αρδάκια να γλείφουν και να προπαγανδίζουν άντε ο κάθε ο Γουλιέλμος να καταφέρει να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από την ουτοπία που του παρουσιάζουν τα αρδάκια και οι παρατρεχάμενοι.

ΥΓ2. Η πρώτη κίνηση με τον Νταλό που τον βάφτισαν playmaker να μένει στον πάγκο έγινε. Ώρα να γίνει και η επόμενη με τον παίκτη που τον βάφτισαν το καλοκαίρι με το έτσι θέλω «ηγέτη της ομάδος»  να μείνει και αυτός στον πάγκο μπας και του βγει σε καλό.

ΥΓ3. Πολλά έχουν ακουσθεί για το ρόστερ της ομάδος. Αν όμως αυτή η  ομάδα δεν λεγόταν ΑΡΗΣ αλλά Χολαργός, ή Ηφαιστος ή κάπως αλλιώς θα ήταν ήδη σωμένη.

ΥΓ4. Ο Δεκέμβρης φεύγει τα μπαν παραμένουν…

ΥΓ5. Αν η μια μεταγραφή Έλληνα καεί για κάποιον Τολιόπουλο τότε πραγματικά η κατάσταση θα έχει ξεφύγει σε όλα τα επίπεδα.

ΥΓ6. Και για να μην δυσαρεστήσουμε μερικά "φυτά" να το γράψουμε και αυτό... Ο κόσμος φταίει... που δεν είχε 7000 μέσα και άλλους 7000 από έξω για να κερδίσουμε τον Χολαργό με το τεράστιο μπάτζετ, την δυνατή διοίκηση και τους παικταράδες...

Έστω και με χαρακτηριστική καθυστέρηση πρυτάνευσε η λογική στον μπασκετικό ΑΡΗ και ο ιθύνων νους αυτής της εφιαλτικής χρονιάς είναι πλέον παρελθόν. Τόσο τα θλιβερά αποτελέσματα από το ξεκίνημα της σεζόν όσο και ίσως ακόμη περισσότερο η αποκαρδιωτική εικόνα της ομάδος οδηγούσαν στην επιτακτική ανάγκη της αλλαγής προπονητή. Πλέον με τον Γιάννη Καστρίτη υπάρχει έστω σε θεωρητικό επίπεδο η ελπίδα να δούμε κάτι διαφορετικό από αυτό το μαρτύριο που βιώνουμε από το πρώτο τζάμπολ της χρονιάς.

Στον πλανήτη ΑΡΗ τίποτα δεν είναι φυσιολογικό και ότι ισχύει σε όλο το υπόλοιπο σύμπαν σε εμάς δεν ισχύει. Κάπως έτσι ο Β.Αγγέλου από το καλοκαίρι έγινε το απόλυτο κουμάντο στον μπασκετικό ΑΡΗ λαμβάνοντας σαφώς περισσότερους ρόλους  από την  "δικαιοδοσία" του σε σημείο που  όλοι γύρω του να μοιάζουν με διακοσμητικά στοιχεία. Παρά τις γνωστές και δεδομένες εξαρχής δυσκολίες στον μεταγραφικό σχεδιασμό έκανε τις επιλογές του(και ας φωνάζουν τα παπαγαλάκια δεν ήταν μόνο αυτοί οι 6 ξένοι διαθέσιμοι και υπήρχαν και Έλληνες) και κατάφερε να έχει από νωρίς ένα ολοκληρωμένο ρόστερ. Το τι κατάφερε να παρουσιάσει μετά την προετοιμασία και την τριβή των αγώνων δυστυχώς το γευόμαστε κάθε αγωνιστική… Ομάδα χωρίς ρόλους, πλάνο, φιλοσοφία, αρχή, μέση, τέλος. Και αυτό ακριβώς όσο αξιοθρήνητο και αν ακούγεται είναι το "όπλο" του νέου προπονητή μιας και τα περιθώρια βελτίωσης αυτού του εκτρώματος είναι τρομακτικά. Σίγουρα ο Γιάννης Καστρίτης δεν έχει ούτε το βιογραφικό και ούτε το ειδικό βάρος για να σηκώσει στις πλάτες του μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ και ιδιαίτερα σε μια τόσο δύσκολη στιγμή. Το βέβαιο όμως είναι ότι πρόκειται για έναν νέο φιλόδοξο και δουλευταρά προπονητή έτοιμο να θυσιάσει το εγώ του και τις εμμονές του για το καλό της ομάδος… κάτι που δυστυχώς ο Β.Αγγέλου δεν έδειξε ούτε για μια στιγμή να έχει τη διάθεση να το κάνει. Αφορισμοί έμπειρων παικτών όπως ο Βεργίνης, παραγκωνισμός άλλων παικτών ακόμη και όταν αυτοί που αγωνιζόντουσαν ήταν οι καλύτεροι των αντιπάλων και μια αρρωστημένη εμμονή να αναδείξει τον Νταλό σαν playmaker. Από αυτά τα απλά να αρχίσει ο Καστρίτης και είναι βέβαιο ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί.

Με μισή καρδιά την πήρε την αυτονόητη απόφαση ο Δ.Γουλιέλμος μιας και συνειδητοποίησε ότι οι αμπελοφιλοσοφίες και η αδικαιολόγητη αισιοδοξία δεν αρκεί για να σωθεί η ομάδα… Το αν ο Γιάννης Καστρίτης είναι η σωστή η επιλογή( που ευχόμαστε ολόψυχα να είναι) θα φανεί στο γήπεδο. Η επιβίωση όμως της πιο ιστορικής ομάδος στο Ελληνικό μπάσκετ είναι κάτι το αδιαπραγμάτευτο. Και αυτό σημαίνει ότι η αλλαγή προπονητή ήταν απλά το πρώτο βήμα από αυτά που θα πρέπει να ακολουθήσουν ώστε να ξεχάσουμε το συντομότερο δυνατό αυτή την μίζερη χρονιά.

ΥΓ. Και επειδή όταν ο Δ.Γουλιέλμος με το που ήρθε είχε πάρει εκείνη την "γενναία απόφαση ντροπής" να διώξει τον Π.Γιάννακη τον κράξαμε… θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι στις κρίσεις του για την ώρα είναι σταθερός. Σε αντίθεση με άλλους που συνεχίζουν ακόμη και τώρα να στηρίζουν το φιλαράκι τους όταν πέρσι μιλούσαν για αναγκαίο ηλεκτροσόκ στο μπάσκετ και φέτος για αναγκαίο ηλεκτροσοκ στο ποδόσφαιρο.

ΥΓ2. Και για να μην μπερδεύεστε ρωτήστε τους φίλους του τρέλαρχου να σας τα πουν. Μπορεί στο ποδόσφαιρο οι παίκτες να είναι επαγγελματίες και πιστοί στα συμβόλαια τους αλλά στο μπάσκετ οι τεράστιοι παίκτες που έχουμε φέτος ήρθαν αφιλοκερδώς επειδή ήταν ο κόουτς(πρώην).

ΥΓ3. Τελικά τα κριτήρια του καθενός διαμορφώνονται σύμφωνα με τις προσωπικές του συμπάθειες και αντιπάθειες . Πέρσι ο Γιαννάκης με μια πορεία που ξεκίνησε μέτρια και στην πορεία μπλεξαμε απέτυχε χωρίς να παίζει ρόλο το ότι το ρόστερ έκλεισε 24 ώρες πριν το πρώτο τζάμπολ, η μισή ομάδα σκόρπισε μετά από 6-7 παιχνίδια και στο τέλος ήταν όλοι απλήρωτοι. Φέτος όμως που ο Β.Αγγέλου με ένα ρόστερ θεωρητικά πιο ικανό από το περσινό, που  στήθηκε με ξεκάθαρο αγωνιστικό στόχο, που έκανε κανονικά προετοιμασία,  που συμμετείχε σε μια Ευρωπαϊκή διοργάνωση ιδανική για προπόνηση και με μια διοίκηση που πληρώνει στην ώρα της κατάφερε να έχει την ομάδα από νωρίς εκτός στόχων και εκ των φαβορί για υποβιβασμό δεν φταίει…  Ρε θα μείνετε μόνοι σας στο τέλος και δεν θα υπάρχει κανείς να σας ακούει και να σας διαβάζει…

ΥΓ4. Ευκαιρία για τον Γιώργο Αγγέλου να πάρει την ευκαιρία που του αξίζει βάζει της εικόνας των υπολοίπων πάνω στο πάρκε.