Επιστροφή στις νίκες και στις σοβαρές… εμφανίσεις έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στο Περιστέρι κερδίζοντας με 75-82! Δεν έπιασε κάποια σπουδαία απόδοση σήμερα η ομάδα αλλά με εξαίρεση το 2^ο δεκάλεπτο ήταν σοβαρή και συγκεντρωμένη στην άμυνα και αυτό όπως αποδείχθηκε ήταν αρκετό. Προσπάθησε η Τσαρούχα και παρέα της να γυρίσουν το παιχνίδι αλλά χωρίς επιτυχία.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Κεφάτοι μπήκαν οι παίκτες μας στο παιχνίδι με εύστοχα μακρινά σουτ αλλά και ξεκάθαρη διάθεση να παίξουν σωστή άμυνα. Το Περιστέρι έμοιαζε να μην έχει την απαιτούμενη ενέργεια να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του αγώνα και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν οι παίκτες μας φθάνοντας στο +13 με τη λήξη του πρώτου δεκαλέπτου. Τολιόπουλος, Μπλούμπεργκς και Χάρελ ήταν οι βασικοί εκφραστές του καλού ξεκινήματος μας στην επίθεση με τον Σανόγκο να κάνει όλη την βρώμικη δουλειά.

Η ΤΣΑΡΟΥΧΑ ΚΑΙ  Η ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΔΡΑΣΗ

Τίποτα το παράξενο δεν έγινε σήμερα στο Περιστέρι… απλά οι διαιτητές για ακόμη μια φορά προσπάθησαν να αλλάξουν τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Μέσα στα πρώτα 3’ του 2^ου δεκαλέπτου, η Τσαρούχα και η παρέα της ανακάλυψαν κάθε λογής σφύριγμα ώστε να μας κόψουν τον ρυθμό και να αφυπνίσουν το Περιστέρι. Και δυστυχώς το πέτυχαν. Τα  συνεχόμενα φαλτσοσφυρίγματα αποσυντόνισαν εντελώς τους παίκτες μας και από εκεί που ο ΑΡΗΣ λειτουργούσε ως καλοκουρδισμένη μηχανή ξαφνικά έμοιαζε με παιδική χαρά. Ο εκνευρισμός από τα σφυρίγματα έφερε λάθη, αστοχία και το Περιστέρι μπροστά με 5 πόντους.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΝΙΚΗΤΗΣ

Μπορεί το παιχνίδι να έμοιαζε σιγά σιγά να ξεφεύγει από τον έλεγχο μας αλλά οι παίκτες του Καστρίτη δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Ο Σανόγκο συνέχιζε να παλεύει σαν σκυλί σε κάθε φάση, ο Χάρελ έκλεβε το πορτοφόλι όποιου έβρισκε μπροστά και Σόουζα σαν από μηχανής Θεός έδινε λύσεις σε επίθεση και άμυνα εκεί που δεν το περίμενε κανείς!  Και όταν μπήκε και ο Στάρκ με τον Κατσίβελη στην εξίσωση η πλάστιγγα έγειρε οριστικά προς την πλευρά μας.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ

Σίγουρα θα πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος ο Καστρίτης σήμερα από αυτά που είδε από τους παίκτες του. Η ομάδα σε 3 δεκάλεπτα έπαιξε με απόλυτη συγκέντρωση, δεν μάσησε από τα σφυρίγματα των διαιτητών και δεν σταμάτησε σε κανένα σημείο του αγώνα να πιστεύει στη νίκη. Είδε επιτέλους παίκτες όπως ο Μπλούμπεργκ, ο Σανόγκο, ο Στάρκ, ο Σόουζα και ο Κατσίβελης να παίρνουν πιο ώριμες αποφάσεις στην επίθεση και να βοηθάνε στο σκοράρισμα τον Τολιόπουλο και τον Χάρελ. Μοναδική παραφωνία ο Μποχωρίδης και ο Ριντ που δεν μπόρεσαν να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό. Ωστόσο αυτό που μετράει πέρα από τη νίκη είναι ότι ο ΑΡΗΣ έδειξε να συνέρχεται από την αγωνιστική καθίζηση που τον χαρακτήριζε στα τελευταία παιχνίδια.

ΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι το εξεζητημένο ο ΑΡΗΣ αλλά παρουσιάζοντας ύστερα από καιρό τα βασικά του αγωνιστικά του χαρακτηριστικά πήρε τη νίκη κόντρα στο Περιστέρι  …την Τσαρούχα και τους λοιπούς. Η μαχητικότητα, η προσήλωση στην άμυνα αλλά και το πνεύμα νικητή που έμοιαζε να έχει χάσει τον τελευταίο καιρό σήμερα τα ξαναείδαμε και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Καιρός να επιστρέψει και ο Γκάλινατ και να δούμε την ομάδα να ανεβάζει και άλλο την απόδοση ενόψει των κρίσιμων αναμετρήσεων. Μπράβο ρε Αρειανάρα!

Κάτι από κακόγουστο επαναλαμβανόμενο ανέκδοτο έμοιαζε το σημερινό παιχνίδι για τον ΑΡΗ μας που παραδόθηκε άνευ αντίστασης στις διαθέσεις των παικτών του Προμηθέα αλλά και των προκλητικών 3 διαιτητών. Σίγουρα όμως δεν είναι αυτό το παιχνίδι στο οποίο θα πρέπει να μας απασχολεί η διαιτησία μιας και η τραγική εικόνα μας και το απόλυτο μπάχαλο που επικρατούσε στις επιθέσεις μας τα επισκίασε όλα!

Ο ΕΝΑΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ

Σε έναν ανταγωνισμό κακοποίησης του μπάσκετ ΑΡΗΣ και Προμηθέας ξεκίνησαν το παιχνίδι χέρι χέρι με το προβάδισμα να εναλλάσσεται ανάμεσα στις 2 ομάδες. Η αδυναμία μας στην επίθεση ήταν φανερή και το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο. Στην άμυνα όμως υπήρχε διάθεση με αποτέλεσμα και οι αντίπαλοι να δυσκολεύονται να πετύχουν καλάθια. Βέβαια είχαν τους προκλητικούς διαιτητές στο πλευρό τους που με ανύπαρκτα φάουλ φόρτωναν τους παίκτες μας από νωρίς και δώριζαν βολές στον Προμηθέα.

ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ ΛΕΥΚΗ ΠΕΤΣΕΤΑ

Παρά τα όποια προβλήματα ο ΑΡΗΣ ήταν κοντά στο σκορ και όλοι πιστεύαμε ότι στο Β ημίχρονο θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε την εικόνα μας. Και όμως τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Λάθη επί λαθών και μια ευθυνοφοβία στην επίθεση που έσπαγε νεύρα. Ο Προμηθέας ξεκίνησε να ευστοχεί και ο ΑΡΗΣ πέταξε λευκή πετσέτα… τουλάχιστον αυτό δείχνει η διαφορά των 34 πόντων.

ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ

Να ήταν η πρώτη φορά θα το καταλαβαίναμε. Όταν όμως το βλέπεις ολοένα και πιο συχνά τότε γίνεται ξεκάθαρο ότι κάτι δεν πάει καλά. Οπωσδήποτε η επιστροφή του Γκάλινατ να πάρει λίγο βάρος από τον Τολιόπουλο και τα πράγματα να γίνουν καλύτερα. Είναι δυνατόν όμως να παρουσιάζεται ο ΑΡΗΣ τόσο κακός επειδή του λείπει ένας παίκτης; Δυστυχώς παιχνίδια σαν και αυτό φανερώνει τις αδυναμίες που υπάρχουν στην ομάδα από την αρχή της χρονιάς και δεν διορθώθηκαν ποτέ. Χωρίς ψηλούς(όπως κρίνει ο κόουτς βάσει του ροτέισον), χωρίς επιθετικό πλάνο και με ένα μάτσο άτολμους παίκτες που θέλουν απλά να διώξουν την μπάλα από πάνω τους. Αν δεν πάρει την προσπάθεια ο Τολιόπουλος ή ο Χάρελ, θα αναγκαστεί να το κάνει ο Μποχωρίδης και ο Κατσίβελης μιας και όλοι οι υπόλοιποι κρύβονται… Και αυτή η έλλειψη αυτοπεποίθησης είναι που πληρώνει ο ΑΡΗΣ. Μια έλλειψη αυτοπεποίθησης που αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο πρόσωπο του Στάρκ που έκανε ότι μπορούσε για να καταστρέψει το παιχνίδι μας. Το πρόβλημα όμως είναι συνολικό και όχι ενός ή 2 παικτών.

ΑΠΛΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΣ

Ο χειρότερος φετινός ΑΡΗΣ έκανε την εμφάνιση του στην Πάτρα γνωρίζοντας ντροπιαστική ήττα από τον Προμηθέα. Έβαλαν το χεράκι τους οι διαιτητές αλλά με την εικόνα που παρουσιάσαμε στο Β ημίχρονο ίσως το μόνο που δικαιούμασταν να ήταν μια πιο τιμητική ήττα. Μπορεί σήμερα η ομάδα να έπιασε τον πάτο της απόδοσης της αλλά εδώ και αρκετά παιχνίδια η ομάδα αδικεί την φετινή προσπάθεια με την εικόνα που παρουσιάζει. Ναι μεν ο Γκάλινατ είναι σοβαρή απουσία αλλά αυτή η εικόνα Γιάννη Καστρίτη και παίκτες του ΑΡΗ δεν δικαιολογείται.

ΥΓ. Υπονοούμενα και γρίφοι στη συνέντευξη τύπου.

Αλύγιστη παρουσιάστηκε η Τσαρούχα και η παρέα της σήμερα στο Σ.Ε.Φ. όπου παρά την σπουδαία προσπάθεια του ΑΡΗ μας κατάφεραν να παραδώσουν τη νίκη στον αγαπημένο τους Ολυμπιακό. Απίστευτο χειρουργείο κυρίως στο Α΄ημίχρονο,  με τους 3 διαιτητές να βάζουν τα θεμέλια της νίκης του Ολυμπιακού από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Θλιβερός ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του που διαμαρτυρόντουσαν σε κάθε σφύριγμα υπέρ του ΑΡΗ.

ΣΤΥΓΝΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Με φόρα μπήκαν οι 3 διαιτητές στο παιχνίδι φροντίζοντας να κάνουν ξεκάθαρο στους παίκτες του Ολυμπιακού να μην αγχωθούν όσο καλά και αν αγωνισθεί ο ΑΡΗΣ σήμερα. Κάθε ανάσα μας στην άμυνα και ένα φάουλ, κλεψίματα με τα πόδια, επιθετικά φάουλ σε κανονικά σκριν και «no foul» σε ότι και αν έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Παρά την φιλότιμη προσπάθεια των παικτών μας με 31-13 φάουλ εις βάρος μας και 39-9 βολές για τον Ολυμπιακό μόνο σε θαύμα ελπίζαμε. Το σε ποια επίθεση κρίθηκε το τελικό αποτέλεσμα και τι μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά ελάχιστη σημασία έχει με τη διαιτησία που είχαμε σήμερα.

ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΑ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ

Πέρα από τον εκνευρισμό που μας πρόσφερε το σημερινό παιχνίδι, μας γέμισε και με ικανοποίηση για την προσπάθεια των παικτών του Γ.Καστρίτη. Ο ΑΡΗΣ υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες έπαιξε όπως μπορούσε άμυνα, πάλεψε σαν σκυλί για τα ριμπάουντ και κυκλοφόρησε εξαιρετικά την μπάλα στην επίθεση με αποτέλεσμα να τελειώσει την αναμέτρηση με 50% στα τρίποντα. Ναι κάποια ήταν τυχερά αλλά και αρκετά από αυτά που χάθηκαν ήταν ελεύθερα. Είδαμε παίκτες σαν τον Χάρελ και τον Μπλούμπεργκς να παίρνουν τις πρωτοβουλίες που πρέπει και να είναι αποτελεσματικοί.  Είδαμε παίκτες που ερχόντουσαν από τον πάγκο σαν τον Περσίδη και τον Κατσίβελη να βάζουν και αυτοί το λιθαράκι τους στο παιχνίδι. Είδαμε και τον Τολιόπουλο ορθώς παρά την αστοχία του να μην εγκαταλείπει. Μέχρι και τον Ρίντ είδαμε να βοηθάει. Όλα αυτά βάζουν ένα τεράστιο θετικό πρόσημο στο σημερινό παιχνίδι και μια παρακαταθήκη για τα επόμενα.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΖΕΙ

Μόλις 5’ κανονικής διάρκειας αγώνα ήταν αρκετά για να καταλάβεις το τι ακριβώς μας περίμενε σήμερα. Με σφυρίγματα που προσβάλλουν τη νοημοσύνη όποιου γνωρίζει τα βασικά του αθλήματος έδωσαν τη χείρα βοηθείας στον Ολυμπιακό να πάρει μια νίκη που υπό διαφορετικές συνθήκες μάλλον δεν θα είχε κατακτήσει. Χίλια μπράβο στην ομάδα για την μαχητικότητα και την βελτιωμένη εικόνα συνολικά σε ένα παιχνίδι «ιδιαίτερων συνθηκών» όπως αυτό εξελίχθηκε. Η νίκη δεν ήρθε όπως θα θέλαμε... θα αρκεστούμε στο ξεμπρόστιασμα του Ολυμπιακού και της ελληνικής διαιτησίας. 

ΥΓ. Πάτημα στο πόδι του επιτιθέμενου μέχρι και στο ποδόσφαιρο θα δινόταν κίτρινη κάρτα. Στον μπασκετικό Ολυμπιακό ούτε καν φάουλ!

ΥΓ2. Σεβαστή η διάθεση του κόουτς να θέλει να κρατάει άπαντες στην ομάδα επικεντρωμένους στο αγωνιστικό πλάνο χωρίς να ασχολούνται με τη διαιτησία. Εσύ όμως κόουτς οφείλεις έστω στη συνέντευξη τύπου να πεις δημόσια αυτό που όλοι μας νιώθουμε μετά από τέτοιες διαιτησίες.

ΥΓ3. Άγνωστο αν το να μην διαμαρτυρόμαστε για την διαιτησία είναι επιλογή της διοίκησης ή αυθόρμητη αντίδραση του τεχνικού τιμ και των παικτών. Σίγουρα όμως αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Ο ΑΡΗΣ τα τελευταία χρόνια φαίνεται να βρίσκει σιγά σιγά την αγωνιστική του αξιοπρέπεια, καιρός πλέον να βρει και την φωνή του. Εδώ φωνάζουν ακόμη και όταν ευνοούνται οι "κορυφαίοι" της Ευρωλίγκας.

Τα 110 χρόνια ιστορίας του ΑΡΗ μας είναι η ζωντανή απόδειξη του πώς ένας αθλητικός οργανισμός μπορεί να γίνει ένας φάρος ελπίδας και ενότητας, εμπνέοντας και ενώνοντας  ανθρώπους από διαφορετικές τάξεις υπό τη σκιά του αθλητικού πνεύματος και των ιδανικών του.

Το ανεπανάληπτο ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ, ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ μόνο ο ΑΡΗΣ μας το έκανε πράξη.

Από την πρώτη ημέρα της ίδρυσης του και τις σπουδαίες στιγμές του παρελθόντος και τους τίτλους σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και τα υπόλοιπα τμήματα, μέχρι τα πέτρινα χρόνια της αγωνιστικής απαξίωσης σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ που πλέον ανήκουν στο παρελθόν αλλά και την σημερινή λαμπρή  εκδήλωση στο Ολύμπιον ο ΑΡΗΣ διδάσκει ήθος, πολιτισμό και μια ξεχωριστή κουλτούρα που λίγο αν σε αγγίξει σε αλλάζει σαν άνθρωπο.

Όσοι παρακολουθήσαν αυτή την εκδήλωση το ένιωσαν το συναίσθημα και την ανατριχίλα.

Ένα συναίσθημα και μια ανατριχίλα που αποτελεί την πηγή ενέργειας όλου αυτού του κόσμου που στηρίζει δυναμικά την ομάδα προσδοκώντας στις χαρές και αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις λύπες. Και αυτό αποτελεί την εγγύηση ότι ο ΑΡΗΣ μας θα υπάρχει όσο η γη γυρίζει και ο ήλιος θα φωτίζει!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

Σε ένα παιχνίδι θεωρητικά αδιάφορο, όπου η νίκη εξαρχής ήταν αυτονόητη, ο ΑΡΗΣ έδειξε 2 διαφορετικά πρόσωπα με το καλό πρόσωπο του Β ημιχρόνου να είναι αυτό που να τον οδηγεί στην εμφατική νίκη απέναντι στο Λαύριο με +24 πόντους! Τολιόπουλος, Χάρελ και Μπάξτον «κράτησαν» τον ΑΡΗ μέχρι να μπουν και οι υπόλοιποι παίκτες στο παιχνίδι και μετατρέψουν την αγχωτική εικόνα των πρώτων 20’ σε έναν υγιεινό απογευματινό περίπατο. Άσχημη η εικόνα του άδειου Παλέ προπαραμονή των γενεθλίων του συλλόγου σε μια ημέρα όπου η βροντερή παρουσία του κόσμου και η γιορτινή ατμόσφαιρα θα ήταν δεδομένη.

Η ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΛΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Σαν να μην πέρασε μια ημέρα από την κακή εμφάνιση κόντρα στο Περιστέρι ο ΑΡΗΣ μπήκε στο παρκέ παρουσιάζοντας ακριβώς τα ίδια προβλήματα. Μοναχική η προσπάθεια του Τολιόπουλου στην επίθεση, σπασμωδικές βοήθειες από Χάρελ και Μπάξτον και όλοι οι υπόλοιποι στα χαμένα. Όπως στα χαμένα κινούταν και η άμυνα μας, με το ελλιπές και αδιάφορο Λαύριο να φαντάζει ικανό στα πρώτα 20’ να μιμηθεί το Μαρούσι. Το 38-38 του ημιχρόνου αποτύπωνε ξεκάθαρα το πόσο κακός ήταν ο ΑΡΗΣ σε αυτά τα πρώτα είκοσι λεπτά της αναμέτρησης.

ΓΥΡΙΣΕ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ, ΞΕΜΠΛΟΚΑΡΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΕΥΚΟΛΑ

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ειπώθηκε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου από τον Καστρίτη προς τους παίκτες του αλλά σίγουρα τα λόγια του κόουτς έπιασαν τόπο. Η άμυνα έσφιξε, τα κλεψίματα διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι παίκτες του Λαυρίου πήγαιναν διαρκώς σε κακές επιλογές στην επίθεση. Αύτη η εξαιρετική αμυντική προσπάθεια των παικτών μας κυρίως χάρη στον Χάρελ,  στον Σανόγκο και στον Σλαφτσάκη είχε θετικό αντίκτυπο και στην επίθεση όπου ξαφνικά έδειχναν όλοι πιο απελευθερωμένοι. Το 38-38 έγινε 52-42 και όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους. Ξαφνικά παίκτες σαν τον Μπλούμπεργκς και τον Σανόγκο άρχιζαν να σκοράρουν ενώ μέχρι και ο Μποχωρίδης βρήκε τον δρόμο προς το καλάθι. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα  ο ΑΡΗΣ να ξεφύγει στο σκορ και να μην ξανακοιτάξει πίσω. Σίγουρα οι 24 πόντοι διαφοράς δεν αντικατοπτρίζουν την εικόνα του αγώνα, αποτυπώνουν όμως την μεταμόρφωση του ΑΡΗ στο Β ημίχρονο.

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

2 πρόσωπα έδειξε ο ΑΡΗΣ σήμερα, οπότε τα ανάμεικτα συναισθήματα είναι δικαιολογημένα. Αποκαρδιωτικός για 20’, αποτελεσματικός με πολυφωνία στην επίθεση για τα υπόλοιπα 20’. Ανεξήγητα τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση αρκετών παικτών και η παρατεταμένη κακή εικόνα της ομάδας αλλά η εμφάνιση του Β ημιχρόνου μας αφήνει να αισιοδοξούμε ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να ανακάμψει. Δύσκολα αυτή η ανάκαμψη να περάσει από τα χέρια του Ρίντ που και σήμερα δεν έδειξε ικανός να βοηθήσει. Οπότε αναμένουμε να δούμε παίκτες όπως ο Στάρκ και ο Μποχωρίδης να ανακάμπτουν αλλά και τον Μπλούμπεργκ να γίνεται πιο αποτελεσματικός χωρίς να αρκείται σε κάποια ξεσπάσματα όταν το παιχνίδι έχει κριθεί. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Κατσίβελη που όσο και αν προσπαθεί καταφέρνει με ευκολία κάθε θετική του ενέργεια να την διαγράφει με ένα επιπόλαιο λάθος.  Έχει δρόμο ακόμη ο ΑΡΗΣ μέχρι να φθάσει στο σημείο να θυμίζει την ομάδα που θαυμάσαμε πριν λίγο καιρό, αλλά τουλάχιστον σήμερα φάνηκε ότι δεν συνεχίζουμε να βαδίζουμε στα χαμένα.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τα εύκολα δύσκολα έκανε ο ΑΡΗΣ στα πρώτα 20’, αλλά με το που πάτησε στο παρκέ μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου έδειξε ότι έχει παλμό κερδίζοντας εύκολα το Λαύριο με 84-60. Τολιόπουλος και Χάρελ ήταν εκ των κορυφαίων της αναμέτρησης μαζί με τον Μπλούμπεργκς που όταν αποφάσισε να μπει στο παιχνίδι έκανε την διαφορά. Θετική παρουσία και από τους Σανόγκο και Μπάξτον. Συνεχίζει να ψάχνεται η ομάδα αγωνιστικά αλλά τουλάχιστον σήμερα έδειξε σημάδια ανάκαμψης. Ανάκαμψη που θα πρέπει να έχει και ανάλογη συνέχεια ώστε ο ΑΡΗΣ στα κρίσιμα παιχνίδια να παρουσιαστεί όπως τον θαυμάσαμε όλη την χρονιά.

ΥΓ. Ένα γήπεδο μαζεύει κόσμο στο ελληνικό πρωτάθλημα και αυτό αποφάσισαν να το αδειάσουν. Συγχαρητήρια στην ΕΟΚ και την Ελληνική διαιτησία για το «έργο» τους.

Παρατεταμένη η «αγωνιστική κοιλιά» της ομάδας, συνεχίστηκε και σήμερα στο Περιστέρι όπου γνώρισε βαριά ήττα με 84-62. Κακός στην άμυνα για ένα μεγάλο μέρος του αγώνα, εκνευριστικά άστοχος σχεδόν σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τη νίκη, χάνοντας με αυτόν τον τρόπο και την ευκαιρία να σκαρφαλώσει ψηλότερα στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Ίδιος και απαράλλαχτος παρουσιάστηκε και σήμερα ο ΑΡΗΣ μας, ξεδιπλώνοντας από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο παρκέ όλα τα προβλήματα μου. Και αν την δυστοκία ως ένα βαθμό την περιμέναμε εξαρχής λόγω της απουσίας των Γκάλινατ και Στάρκ,  η άμυνα είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Για πλάκα έμπαιναν οι παίκτες του Περιστερίου στο καλάθι μας και πετύχαιναν εύκολους πόντους. Κανένα φόβητρο κάτω από το καλάθι ενώ και η πίεση περιφερειακά ήταν για γέλια.

ΣΟΒΑΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΟΜΩΣ ΑΣΤΟΧΟΣ

Και ενώ το Περιστέρι εξαργύρωνε με τον καλύτερο τρόπο την αδυναμία μας σε όλα τα σημεία του παρκέ φθάνοντας στο +13 ήρθε η αφύπνιση. Ξαφνικά οι παίκτες μας ξεκίνησαν να παίζουν πιο έξυπνα άμυνα και να βγαίνουν αποτελεσματικά πάνω στην μπάλα. Η διαφορά μειώθηκε στους 4 πόντους και παρόλο που το Περιστέρι είχε τις απαντήσεις ο ΑΡΗΣ μας παρέμενε μέσα στο παιχνίδι. Όσο όμως βελτιωμένος και αν ήταν στην άμυνα, στην επίθεση μάλλον τα πράγματα είχαν γίνει χειρότερα. Η κούραση του Τολιόπουλου, τα σκαμπανεβάσματα του Χάρελ, η αφλογιστία του Ρίντ που σπατάλησε κάμποσα ελεύθερα σουτ, τα λάθη των Μποχωρίδη και Κατσίβελη και η «άχρωμη» εμφάνιση των Μπλούμπεργκς, Σόουζα και Μπάξτον δεν μας επέτρεπε να κάνουμε το κάτι παραπάνω. Ξέφυγε στο τέλος η διαφορά μιας και στα τελευταία λεπτά φάνηκε να είχαμε πετάξει λευκή πετσέτα, κάτι που ίσως να μην το είχαμε ξαναδεί στον φετινό ΑΡΗ.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΙΠΠΙΚΟ

Ακούγοντας τον Καστρίτη στη συνέντευξη τύπου σήμερα(όπως και σε όλες τις τελευταίες) η ανησυχία για την πορεία της ομάδας μας γίνεται πιο έντονη. Προφανώς και οι απουσίες παίζουν σημαντικό ρόλο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ομάδα είναι ανήμπορη να αντιδράσει. Και όταν λέμε ομάδα εννοούμε τη σημερινή που παρά τις όποιες απουσίες της, αυτή παρατάχθηκε με 6 ξένους που επέλεξε ο κόουτς. Οπότε το να επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στους τραυματισμούς μάλλον χάνουμε το νόημα και υπεκφεύγουμε να ασχοληθούμε με τα σημαντικά αγωνιστικά θέματα των τελευταίων αγωνιστικών. Και ας μην ξεχνάμε ότι φέτος ο ΑΡΗΣ έχει προσπεράσει πάρα πολλές φορές τις απουσίες του. Και ακόμη και όταν δεν κατάφερε να κερδίσει, η εικόνα ήταν πολύ καλύτερη από αυτήν που παρακολουθούμε εδώ και κάμποσα παιχνίδια.

ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ, Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΠΛΕΪΟΦΣ

Εύκολη ήττα για τον ΑΡΗ μας στο Περιστέρι με την ομάδα να προβληματίζει με την εικόνα της για ακόμη μια φορά. Μπορεί το τελικό σκορ να μην αντικατοπτρίζει την σημερινή προσπάθεια αλλά σίγουρα επιβεβαιώνει ότι ο ΑΡΗΣ παραμένει σε τροχιά αγωνιστικής κατηφόρας. Σημαντικές οι απουσίες, σίγουρα παίζουν τον ρόλο τους αλλά αυτή η εικόνα δεν δικαιολογείται. Ευτυχώς υπάρχουν πολλά παιχνίδια ακόμη αλλά αν περιμένουμε να επιστρέψουν οι τραυματίες και να βρουν ρυθμό μάλλον δεν θα προλάβουμε…

Απέναντι στην χειρότερη με διαφορά άμυνα του πρωταθλήματος ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε άσφαιρος, νευρικός και επέτρεψε στο Μαρούσι να φθάσει σε μια σπουδαία νίκη. Ένας Τολιόπουλος έμοιαζε να παλεύει μόνος του μιας και κανείς από τους συμπαίκτες του στην επίθεση δεν βγήκε μπροστά. Ενώ και στην άμυνα ώρες ώρες μοιάζαμε με παιδική χαρά με την μια προσποίηση να μας κάνει άνω κάτω. Εκνευρισμός και απογοήτευση στου χλιαρού από άποψης προσέλευσης Παλέ.

ΖΕΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΠΑΓΟΚΟΛΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Με τον Τολιόπουλο να μπαίνει δυνατά και τον Μπλούμπεργκς να «επιστρέφει» στο παρκέ μετά από κάμποσα παιχνίδια που ήταν αόρατος, ο ΑΡΗΣ αντέδρασε στο καλό ξεκίνημα του Αμαρουσίου, προσπέρασε στο σκορ και έδειχνε τουλάχιστον στην επίθεση να πατάει καλά. Στην άμυνα όμως υπήρχε μια άλλη ιστορία. Μια πονεμένη ιστορία όπως φαινόταν ακόμη και από το τζάμπολ. Όποιος ήθελε έμπαινε μέσα, πασούλες κάτω από το καλάθι μας, χαμένα ριμπάουντ και ένας Ραντούλιτσα που έκανε πάρτι από τα παλιά. Ακόμη και ο Τζούστον που δεν ξεκίνησε καλά κατάφερε να μοιράσει 5 ασίστ μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο την προβληματική αμυντική μας λειτουργία.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΧΑΟΣ

Κάπου στο δεύτερο ημίχρονο όταν το Μαρούσι προηγήθηκε με +10 έγινε αντιληπτό από τους παίκτες μας ότι θα πρέπει να παλέψουν παραπάνω για να γυρίσουν το παιχνίδι. Η ένταση στην άμυνα ανέβηκε και οι αντίπαλοι μας από εκεί που σκόραραν με ευκολία εγκλωβίστηκαν. Έλα όμως που και εμείς είχαμε τα δικά μας θέματα στην επίθεση. Αν εξαιρέσουμε τον Τολιόπουλο που ήταν απελπιστικά μόνος και από ένα σημείο και μετά ένιωθε την υποχρέωση να σουτάρει ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις… υπήρχε το χάος. Αόρατος για ακόμη μια φορά ο Μπλούμπεργκς, κατάφερε να χαλάσει 1-2 αιφνιδιασμούς, να «αστοχήσει» 3-4 φορές σε καρφώματα και λέιαπ και να κάνει το καλό του ξεκίνημα να μοιάζει με μακρινή ανάμνηση. Ο Χάρελ από «τρελός» με την καλή την έννοια που τον χαρακτηρίζαμε σε άλλα παιχνίδια, σήμερα μάλλον ήταν «μουρλός» και δεν ήξερε τι έκανε. Μποχωρίδης μέχρι τέλους τραγικός… Ενώ οι ψηλοί μας εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα από τους αντίστοιχους ψηλούς των αντιπάλων μας. Μέσα σε όλη αυτή την απογοητευτική εικόνα είχαμε και 3 διαιτητές να αρπάζουν την ευκαιρία που τους προσφέραμε. Ήθελαν οι παίκτες μας να αντιδράσουν αλλά απλά δεν μπορούσαν.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΕΜΠΟ ΚΑΙ Ο ΚΑΣΤΡΙΤΗΣ

Η απορία είναι εξαρχής η ίδια. Όταν σχεδόν όλοι οι παίκτες σου είναι τόσο κακοί, τι μπορεί να κάνει ο προπονητής; Αν η απάντηση είναι τίποτα… τότε μάλλον σήμερα πέσαμε μέσα. Μπερδεμένος όπως και όλη η ομάδα ο κόουτς δεν μπόρεσε να αλλάξει την κατάσταση και μάλλον τα έκανε χειρότερα. Από την εμμονή σε παίκτες όπως ο Χάρελ, ο Μπλούμπεργκς και ο Μποχωρίδης που παραμένανε μέσα ενώ έκανα συνεχόμενα λάθη και φώναζαν ότι ήθελαν τις στιγμές τους στον πάγκο για να ηρεμήσουν. Μέχρι τις «στιγμιαίες» εμπνεύσεις με τον Περσίδη και τον Καλόγηρο που διήρκησαν μόλις για λίγα δευτερόλεπτα σε ένα παιχνίδι όπου η πλειοψηφία των παικτών μας αλλού πατούσαν και αλλού βρισκόντουσαν. Ενώ δεν έγινε και καμία προσπάθεια να περιοριστεί ο Νικολαϊδης που έδινε σε όλο το Μαρούσι ρυθμό. Πιθανόν γιατί εξαρχής υποτιμήθηκε όπως και ολόκληρο το Μαρούσι. Στο φινάλε και παρακολουθώντας την «κοιλιά» του ΑΡΗ σε αυτά τα τελευταία παιχνίδια με αποκορύφωμα το σημερινό ξαναγυρνάμε στο ερώτημα που κάναμε διαρκώς πριν κάποιο διάστημα. Τελικά ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο του φετινού ΑΡΗ; Κάτι πήγε να πει σχετικά ο Καστρίτης στην συνέντευξη τύπου, στο τέλος όμως και εκεί μας μπέρδεψε.

ΗΤΤΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑ

Πικρή ήττα που μας γυρίζει στις ημέρες της αγωνιστικής αναξιοπιστίας γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα από το Μαρούσι μέσα στο Παλέ. Ο Ραντούλιτσα και η παρέα του εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τους «ψηλούς» μας όπως και ολόκληρη την ομάδα μας. Όταν ζορίζεσαι να βάλεις καλάθια κόντρα στην χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος τότε μάλλον το πρόβλημα στο σκοράρισμα είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο νομίζαμε. Και αν πιστέψουμε ότι με ένα Τολιόπουλο όλα θα πάνε καλά… τότε το πιθανό είναι στην πορεία να τον «κάψουμε» και αυτόν.

Ούτε για μια στιγμή δεν μπόρεσε ο ΑΡΗΣ να κοιτάξει στα μάτια την Προμετέι και αναπόφευκτα γνώρισε μια βαριά ήττα-αποκλεισμό. Δυνατοί παρουσιάστηκαν οι Ουκρανοί αλλά με τόσο κακό ΑΡΗ όλοι οι αντίπαλοι μας στο Eurocup εκτός ίσως της Σλάσκ θα έκαναν πάρτι. Παρά την όποια απογοήτευση η ομάδα αποθεώθηκε από την δυναμική κιτρινόμαυρη κερκίδα που στήθηκε στη Λετονία μιας και η φετινή πορεία μας στην Ευρώπη ήταν ανέλπιστα ευχάριστη.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ «ΣΤΑ ΣΧΟΙΝΙΑ»

Κανένα περιθώριο δεν άφησαν οι Ουκρανοί στον Καστρίτη και τους παίκτες του. Με το που πάτησαν στο παρκέ σε κάθε στιγμή επιβεβαίωναν την ανωτερότητα τους. Σε άμυνα, επίθεση, ριμπάουντ, στα πάντα. Δεν υπήρχαμε στο γήπεδο και αυτό το εκμεταλλεύτηκαν στο απόλυτο οι αντίπαλοι μας. Οι 28 πόντοι  διαφοράς αντικατοπτρίζουν απόλυτα το πόσο κακοί ήμασταν σήμερα. Χάρελ και Τολιόπουλος αν και άστοχοι στα μακρινά σουτ ήταν οι μόνοι που προσπάθησαν να αντισταθούν. Όλοι οι υπόλοιποι κούρασαν με την ατολμία τους.

ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΛΑΘΟΣ

Την έχουμε ξαναδεί την εικόνα ο ΑΡΗΣ να μένει πίσω στο σκορ από νωρίς και στη συνέχεια να παλεύει να επιστρέψει στο παιχνίδι. Εκτός  ελαχίστων εξαιρέσεων πάντα έβρισκε στην πορεία τα πατήματα του, προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις του αγώνα και στο τέλος ανεξαρτήτως αποτελέσματος έβγαζε μια θετική εικόνα μαχητή. Σήμερα όμως φάνηκε η ομάδα να μην είναι σωστά προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει την Προμετέι. Ήξερε τι είχε να αντιμετωπίσει αλλά μάλλον το πλάνο δεν ήταν αυτό που έπρεπε. Ούτε κάτω από το καλάθι, ούτε μακριά από το καλάθι μπορέσαμε να αμυνθούμε. Για πλάκα έμπαιναν μέσα και σκόραραν, ελεύθεροι σούταραν έξω από τα 6.75 . Και άλλους δυνατούς αντιπάλους βρήκαμε στην πορεία αλλά συνήθως δείχναμε διαφορετικό πρόσωπο. Μοναδικό «θετικό» στοιχείο που βγαίνει από τον σημερινό αποκλεισμό ίσως να είναι το ότι έγινε ξεκάθαρο ότι η ομάδα χρειάζεται μέχρι να έρθει ο Γκάλινατ ένα ακόμη σημείο αναφοράς στην επίθεση. Για αυτό αποκτήθηκε ο Ριντ και για αυτό θα πρέπει ένας από τους ξένους που φοβάται να βγει μπροστά να κάτσει στην κερκίδα.

ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΒΑΡΕΙΑ ΗΤΤΑ

Σαν μποξέρ παγιδευμένος στη γωνία που κινδυνεύει από την αρχή με νοκ άουτ έμοιαζε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα.  Ανήμπορος να αμυνθεί, ανήμπορος να επιτεθεί, ανήμπορος να αντιδράσει στις διαθέσεις των παικτών της Προμετέι. Βαριά η ήττα, πικρός ο αποκλεισμός αλλά όχι ικανός για να αμαυρώσει το θετικό πρόσημο της επιστροφής μας στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Μπράβο στον Γιάννη Καστρίτη και τους παίκτες του για την φετινή υπερπροσπάθεια και τις χαρές που μας πρόσφεραν σε έναν θεσμό όπου υπήρχε ο φόβος να εξελιχθεί σε εφιάλτη. Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε και πλέον η μπασκετική Ευρώπη το γνωρίζει!

ΥΓ. Μπράβο σε όλους όσους βρέθηκαν σήμερα στη Ρίγα και στο χειροκρότημα που πρόσφεραν στην ομάδα παρά την ήττα. ΑΡΗΣ ΠΑΝΤΟΥ!

Μακριά από το καλό πρόσωπο των τελευταίων παιχνιδιών έμεινε ο ΑΡΗΣ μας στην Πάτρα, γνωρίζοντας την ήττα από τον Προμηθέα με 70-57. Επηρεασμένος από την διακοπή, είχε αργή σκέψη και κακές αντιδράσεις σε πολλά σημεία του αγώνα αφήνοντας τους αντιπάλους μας να κάνουν το παιχνίδι τους. Ανεπηρέαστοι οι 3 διαιτητές συνέχισαν εκ του ασφαλούς να οδηγούν τον Προμηθέα προς τους όποιος στόχους έχει θέσει…

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΡΥΘΜΟ

Λάθη, αστοχία και κακή άμυνα παρουσίασε ο ΑΡΗΣ στα πρώτα λεπτά του αγώνα παραχωρώντας στον Προμηθέα πέρα από το προβάδισμα στο σκορ και ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα. Ο ΑΡΗΣ από νωρίς ξεκίνησε να κυνηγάει το σκορ και να παλεύει απλά για να μην ξεφύγει η διαφορά και αυτό ήταν κάτι που έκανε τα πράγματα ολοένα και δυσκολότερα. Οι αντίπαλοι μας διάβαζαν καλύτερα το παιχνίδι και όποτε πηγαίναμε να ανακάμψουμε έβρισκαν τους τρόπους να μας κόψουν τον ρυθμό.

ΑΡΓΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

Είχε τα ξεσπάσματα του ο ΑΡΗΣ και τουλάχιστον σε 2 σημεία της αναμέτρησης στο Β ημίχρονο φάνηκε να έχουμε συνέλθει και να φαντάζουμε ικανοί να ανατρέψουμε την διαφορά και να επικρατήσουμε. Σε εκείνα όμως τα καλά μας σημεία φάνηκε πόσο πνευματικά ανέτοιμοι ήμασταν σήμερα. Χαμένα σουτ κάτω από το καλάθι, φθηνά λάθη και ένα τσουβάλι δεύτερες ευκαιρίες στους παίκτες του Προμηθέα που ήταν έκαναν πόντους. Και εκεί κρίθηκε η νίκη μιας και οι αντίπαλοι μας εκτός από τις βολές-δώρα των 3 διαιτητών κατάφερναν να βρίσκουν καλάθια εκεί που η μπάλα έμοιαζε δική μας.

ΟΙ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΑΚΑΘΕΚΤΟΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ

Τι και αν οι φωνές για την αβάντα της ομάδας του Λιούλιου από την διαιτησία τα τελευταία χρόνια ολοένα και πληθαίνουν; Οι 3 διαιτητές το βιολί τους. Υπερευαισθησία στις άμυνες των παικτών μας και 26 βολές ο Προμηθέας, «παίζεται» από την άλλη στις σκληρές άμυνες πάνω στον Τολιόπουλο και στα «κοψίματα» των ψηλών μας κάτω από το καλάθι.  Αποκορύφωμα της διαιτητικής αβάντας ήταν η ταφόπλακα που έβαλαν στην αντεπίθεση μας όταν με την διαφορά στους 5 πόντους δεν σφυρίζεται καθαρό επιθετικό φάουλ πάνω στον Τολιόπουλο, τρώμε τρίποντο, απαντάει ο Τολιόπουλος και στο ξέσπασμα του δέχεται τεχνική ποινή. Και όλα αυτά 3’ 50’’ πριν το φινάλε με τον ΑΡΗ σε εκείνο το σημείο να δείχνει αποφασισμένος για να γυρίσει το παιχνίδι. Αυτό μάλλον έβλεπαν και οι 3 διαιτητές και αποφάσισαν να «κλειδώσουν» τη νίκη.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ

Προσπάθησε η ομάδα όπως κάνει σε όλα τα παιχνίδια και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ωστόσο ήταν φανερό ότι πνευματικά δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε. Χάναμε εύκολα καλάθια, αποφασίζαμε λάθος στους αιφνιδιασμούς και το σημαντικότερο σχεδόν σε όλες τις διεκδικήσιμες  μπάλες είτε ήμασταν σε λάθος θέση είτε αποφασίζαμε να πάμε στην μπάλα την λάθος στιγμή. Όλα αυτά έδωσαν την ευκαιρία στον Προμηθέα να πετύχει μπόλικους ανέλπιστους πόντους. Σίγουρα ως ένα βαθμό φταίει η διακοπή και η κούραση του Τολιόπουλου αλλά πέρα από αυτό το πρόβλημα στο σκοράρισμα είναι μεγάλο. Δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος πέρα από τον Τολιόπουλο μπορεί να σκοράρει. Έχει να κάνει με ποιος άλλος εκτός του Τολιόπουλου είναι έτοιμος και αποφασισμένος να πάρει πρωτοβουλίες για να σκοράρει. Σχεδόν όλοι μοιάζουν διστακτικοί και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το δουλέψει ο Καστρίτης με τους παίκτες του. Είτε ο Ρίντ μπορεί να βοηθήσει άμεσα είτε όχι, θα πρέπει να βγουν και άλλοι παίκτες μπροστά.

ΜΕΤΡΙΟΣ Ο ΑΡΗΣ, ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ

Δεν ήταν αυτός που έπρεπε ο ΑΡΗΣ στην Πάτρα και αναπόφευκτα γνώρισε την ήττα από τον Προμηθέα που είχε τις απαντήσεις σε κάθε προσπάθεια ανατροπής του σκορ. Και όταν οι αντίπαλοι μας δεν είχαν τις απαντήσεις, τις είχαν οι 3 διαιτητές που για ακόμη μια αναμέτρηση επιβεβαίωσαν την «ειδική μεταχείριση» που χαίρει η ομάδα του κ.Λιόλιου. Η τεχνική ποινή πάνω στον Τολιόπουλο που ακολούθησε τον μη καταλογισμό του καθαρού επιθετικού φάουλ λίγα λεπτά πριν την λήξη ήταν η φάση που έκρινε την αναμέτρηση και μπλόκαρε την προσπάθεια μας. Τα αφήνουμε πίσω μας και κοιτάμε το επόμενο και καθοριστικό παιχνίδι με την Προμετέι. Πάμε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ για την πρόκριση!

ΥΓ. Καινούργιο φρούτο και αυτός ο Χατζημπαλίδης... έχουν  καλό "φυτώριο" εκεί στην ΚΕΔ

Δεν κατάφερε ο ΑΡΗΣ για 2^η φορά μέσα σε λίγες ημέρες να «σοκάρει» τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας μια λίγο πολύ αναμενόμενη ήττα. Η κούραση ήταν εμφανής στους παίκτες του Καστρίτη που αν και προσπάθησαν σε άμυνα και ριμπάουντ, στην επίθεση μετά τον Τολιόπουλο υπήρχε το χάος. Και αν η διαχείριση δυνάμεων αποτελούσε εξαρχής ένα ζήτημα, η διαχείριση των φάουλ λόγω της «πράσινης ευαισθησίας» των 3 διαιτητών έκανε την κατάσταση πολύ δύσκολη.

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ, ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ

Αποφασισμένος να παλέψει μπήκε ο ΑΡΗΣ από την πρώτη στιγμή βγάζοντας περίσσια ενέργεια σε κάθε φάση. Το +3 περίπου 2’ πριν την λήξη του πρώτου δεκαλέπτου χάρη στον «αφηνιασμένο» Τολιόπουλο  έδειχνε ότι η ομάδα πατούσε καλά. Ωστόσο σε πολλές φάσεις φάνηκε οι παίκτες μας να μην έχουν καθαρό μυαλό και να πηγαίνουν πολύ άγαρμπα πάνω στους αντιπάλους τους. Κάτι που έδωσε την καλύτερη πάσα στους 3 διαιτητές να φορτώσουν από νωρίς τους παίκτες μας με φάουλ.  Το εκμεταλλεύτηκε αυτό ο Παναθηναϊκός και κατάφερε να προσπεράσει και να ελέγξει το παιχνίδι.

ΑΣΤΟΧΙΑ, ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΦΑΟΥΛ

Η άμυνα έκανε καλά την δουλειά της όποτε οι 3 διαιτητές δεν έστελναν τους αντιπάλους μας στις βολές αλλά στην επίθεση υπήρχε χοντρό θέμα.  Ο Τολιόπουλος συνέχιζε να παλεύει αλλά έμοιαζε απελπιστικά μόνος στην επίθεση. Η αστοχία στα ελεύθερα μακρινά σουτ και η αδυναμία μας να απειλήσουμε κοντά στο καλάθι ήταν η «δικλείδα ασφαλείας» για τον Παναθηναϊκό που με ευκολία συντηρούσε μια διψήφια διαφορά. Και όποτε πηγαίναμε να βρούμε ρυθμό είχαμε και τους 3 διαιτητές να κάνουν τα δικά τους με σφυρίγματα που ξεπερνούσαν κάθε λογική.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΧΑΟΣ

Σε καμία περίπτωση ένα παιχνίδι σαν το σημερινό δεν μπορεί να αποτελέσει το κριτήριο για σχόλιο επί του αγωνιστικού. Επειδή όμως ο Γκάλινατ αργεί να επιστρέψει θα πρέπει ο Καστρίτης να πιέσει μερικούς από τους παίκτες του να βγουν μπροστά. Τρομερός και σήμερα ο Τολιόπουλος αλλά δεν γίνεται να τα περιμένεις όλα από αυτόν. Και το πρόβλημα δεν μοιάζει να είναι η έλλειψη επιθετικού ταλέντου αλλά η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Πρέπει ο Σταρκ, ο Χάρελ και ο Μπλούμπεργκς να γίνουν πιο επιθετικοί. Να αρχίσουν να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες χωρίς την πίεση του χρόνου. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει ανεξάρτητα από τον αντίπαλο.

ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ

Από όποια πλευρά και αν το δεις, με τις συνθήκες με τις οποίες διεξάγεται το Final 8 ο ΑΡΗΣ έψαχνε ένα θαύμα για να κατακτήσει το κύπελλο. Μέσα σε 4 ημέρες έπρεπε να δώσει 3 πολύ δυνατά παιχνίδια με τα 2 κόντρα σε ομάδες με πολύ πιο πλούσιο ρόστερ. Ακόμη και έτσι στάθηκε στο ύψος του και σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό και αν ήταν λίγο πιο εύστοχος θα μπορούσε να ξεμπροστιάσει ακόμη περισσότερο τον αντίπαλο μας και τους 3 διαιτητές του. Μπράβο σε όλη την ομάδα για την χαρά που μας έδωσε κόντρα στον συμπολίτη και την συνολική προσπάθεια. Πλησιάζει η στιγμή που αυτές οι περίεργες συνθήκες δεν θα μας αγγίζουν.

ΥΓ. Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να γκρινιάζουν όλες οι ομάδες που συμμετέχουν στο πανηγύρι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού όπου όλα είναι κομμένα ραμμένα στα μέτρα τους. Από την άλλη όμως το να έχεις μια ακόμη ευκαιρία να γλεντήσεις του δίπλα είναι κάτι το ανεκτίμητο!