Με όλους τους παίκτες στη διάθεση του Β.Αγγέλου ο  ΑΡΗΣ μας θα αγωνισθεί  για τη νίκη στο παιχνίδι της χρονιάς όπως έχει εξελιχθεί αυτή η μάχη της παραμονής με αντίπαλο τον Πανιώνιο. Σε κανέναν δεν μας αρέσει αλλά ο ΑΡΗΣ οφείλει να κερδίσει και να δώσει ένα οριστικό τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη.

Με την αποθεραπεία των παικτών που ταλαιπωριόντουσαν από τραυματισμούς τις  τελευταίες εβδομάδες να είναι το σημείο αναφοράς αυτής της προετοιμασίας λόγω της διακοπής  ο ΑΡΗΣ κατεβαίνει για τη νίκη πλήρης. Όπως και το καλοκαίρι έτσι και τώρα που υπήρχε η πολυτέλεια του χρόνου τα εμπόδια για να προετοιμαστεί σωστά η ομάδα ήταν πάρα πολλά. Έστω και έτσι ευελπιστούμε  ο Β.Αγγέλου να κατάφερε να διορθώσει κάποια από τα κακώς κείμενα της ομάδος αλλά και να πρόσθεσε κάποια στοιχεία που έλειπαν από το παιχνίδι μας. Τα 3 φιλικά που δώσαμε σε αυτή την μεγάλη διακοπή σίγουρα θα βοήθησαν ώστε να βγουν κάποια συμπεράσματα. Αυτό όμως που προέχει είναι οι παίκτες να παρουσιαστούν ψυχολογικά έτοιμοι για αυτό το παιχνίδι. Εικόνα σαν και αυτήκόντρα στην Κύμη δεν θα πρέπει να δούμε ούτε για 5' μέσα στο παιχνίδι. Ενώ το πάθος και η ενέργεια που έβγαλαν οι παίκτες  μας κόντρα σε αντιπάλους όπως το Λαύριο και ο Προμηθέας θα πρέπει να είναι οδηγός. Ο Πανιώνιος μπορεί με το "σπρώξιμο" που έχει από την ΕΟΚ και την ΚΕΔ να φαντάζει στην θεωρία ικανός να πάρει το διπλό αλλά στην πράξη θα αποδειχθεί πολύ λίγος για ακόμη μια φορά.

Μπορεί η ΕΟΚ και η ΚΕΔ να έχουν στείλει τους "καμικάζι" τους ώστε να διασφαλίσουν ότι ο Πανιώνιος θα έχει τα γνωστά στηρίγματα στην προσπάθεια που κάνει αλλά όλοι εμείς στην κερκίδα θα είμαστε εκεί ώστε να αποτρέψουμε να διαπράξουν το έγκλημα.  Γεμίζουμε από νωρίς το Παλέ και για 40' με ηχητική βία σπρώχνουμε την ομάδα στη νίκη και διαλύουμε το πανιωνάκι που θα πρέπει από τώρα να ψάξει τις νίκες που χρειάζεται σε άλλα παιχνίδια. Όλοι στο Παλέ!

ΥΓ. Ένας από τους αγαπημένους μου προπονητές κυρίως λόγω της ιδιοσυγκρασίας του είναι ο  Β.Αλεξανδρής. Ποτέ δεν ήταν των δημοσίων σχέσεων και πάντα έλεγε αυτό που ένιωθε και σκεφτόταν  και αυτός ήταν ίσως ο βασικότερος λόγος που σαν προπονητής δεν είχε την καριέρα που θα μπορούσε. Όταν όμως δηλώνεις Αρειανός και μέλος της οικογένειας του ΑΡΗ…  το να συστρατεύεσαι στην προσπάθεια καταγραφής της πιο μαύρης σελίδας της ιστορίας του συλλόγου είναι αντιαθλητικό φάουλ, τεχνική ποινή και ντισκουαλιφιέ μαζί… Είπαμε ρε Βαγγέλη είσαι επαγγελματίας αλλά  στην προκειμένη περίπτωση το τερμάτισες…

ΥΓ2. Και όπως σωστά μας υπενθύμισε θαμώνας του PlanetARIS.gr, ο Αλκέτας Παναγούλιας σε αντίστοιχη περίπτωση ως προπονητής του Ηρακλή προτίμησε να θυσιάσει τον επαγγελματισμό του και παραιτήθηκε πριν από το κρίσιμο παιχνίδι με τον ΑΡΗ.

Συνέχεια στις νίκες που θα του εξασφαλίσουν την ηρεμία να δουλέψει και να βελτιωθεί θέλει να δώσει ο ΑΡΗΣ μας αύριο το απόγευμα(18.30) στο NickGalisHallμε αντίπαλο τον Γυμναστικό Λάρισας Φάρο. Ένα παιχνίδι που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως μια καλή προπόνηση αλλά με την αστάθεια που χαρακτηρίζει την ομάδα μας και την δυστοκία στην επίθεση φαντάζει επικίνδυνο.

Ο Φάρος που συγχωνεύτηκε μετά την άνοδο του από την Α2 με τον Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας έχει καταφέρει σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές να αποδείξει ότι δεν μπορεί να κανείς να τον υποτιμήσει. Ήδη με τις νίκες που έχει πετύχει κόντρα στους ανταγωνιστές του για την παραμονή φαίνεται να έχει πάρει ένα προβάδισμα σε αυτή την μάχη.  Ο Σκουρτόπουλος μπορεί ως τώρα να μην έχει καταφέρει να αξιοποιήσει στο έπακρο τους ξένους της ομάδος του αλλά έχει καταφέρει να πάρει παραπάνω από όσα θα περίμενε κανείς από Έλληνες παίκτες όπως ο Μουράτος, ο Παπαντωνίου και ο Παπαμακάριος. Ως τώρα πάντως αυτό που σίγουρα έχει φανεί είναι ότι η ομάδα της Λάρισας δεν διαθέτει κάποιο σταθερό όπλο στη επίθεση που αν βρεθεί σε καλή ημέρα μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες του αγώνα και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε. Όπως η επίθεση ως τώρα φαντάζει η μεγάλη μας αδυναμία έτσι η άμυνα φαντάζει ως το βασικό μας όπλο και από εκεί θα πρέπει να αρχίσει το πλάνο νίκης του Π.Γιαννάκη για το αυριανό παιχνίδι. Το ότι κρατήσαμε ομάδες σαν τον Ολυμπιακό και την Αβελίνο σε εξαιρετικά χαμηλά σκορ σύμφωνα με τις συνηθισμένες επιδόσεις τους δείχνει ότι στο κομμάτι της άμυνας έχει γίνει σπουδαία δουλειά από τον Δράκο. Η επίθεση είναι και θέμα μέρας αλλά και χρόνου γιατί ο φετινός ΑΡΗΣ έχει παίκτες με επιθετικό ταλέντο που ακόμη δεν έχουν προσαρμοστεί. Θα πρέπει στο αυριανό παιχνίδι η νίκη να κλειδώσει το συντομότερο δυνατό και στη συνέχεια να δούμε τον ΑΡΗ μας πιο απελευθερωμένο να αποδίδει σύμφωνα με τις πραγματικές του δυνατότητες.

Ευτυχώς πάντως που υπάρχουν και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις και οι διάφοροι "κύκλοι" αναγκάζονται να κάνουν μια παύση ώστε να προσφέρουν στον Π.Γιαννάκη και στους παίκτες του την ευκαιρία να κάνουν έστω για 1-2 ημέρες απερίσπαστοι αυτό για το οποίο ήρθαν να κάνουν. Πολύ σύντομα ευελπιστούμε η ομάδα τόσο εντός όσο και εκτός παρκέ να διαψεύσει τους "καταστροφολόγους" και τους "σωτήρες" τους… Οι υπόλοιποι που μένουμε μακριά από όλα αυτά, κανονικά στη θέση μας στο Παλέ, στο πλευρό του Αυτοκράτορα!

ΥΓ. Πραγματικά η παρουσία του Π.Γιαννάκη και η ηρεμία που εκπέμπει σε μια περίοδο όπου πολλοί καλοθελητές θα επιθυμούσαν λαϊκά δικαστήρια και αγώνες επιβίωσης είναι κάτι το εντυπωσιακό και για αυτό ενοχλεί πολύ κόσμο. Ούτε το 1% της υποστήριξης που απολάμβαναν οι προκάτοχοι του δεν είναι διατιθέμενοι μερικοί να του προσφέρουν… που ξεχειλίζουν από αγάπη για την ομάδα και ανιδιοτέλεια…

Βαριά ήττα γνώρισε η ομάδα μας από τον Ολυμπιακό σε ένα παιχνίδι που το θέλαμε να εξελιχθεί τουλάχιστον σαν ντέρμπι παρά σαν υγιεινό περίπατο για τον αντίπαλο μας. Η χαλαρή άμυνα του πρώτου ημιχρόνου σε συνδυασμό με την εκνευριστική ευστοχία των αντιπάλων μας ήταν αρκετά για να μας  οδηγήσουν σε παθητικό ρόλο. Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν το μόνο χρονικό διάστημα που αξίζει να κρατήσουμε και θα πρέπει να γίνει ο οδηγός για το παιχνίδι του κυπέλλου σε μια εβδομάδα.

Όταν αντιμετωπίζεις ομάδες σαν τον Ολυμπιακό όπου η διαφορά δυναμικότητας είναι δεδομένη για να κερδίσεις θα πρέπει να δείξεις υπερβάλλοντα ζήλο στην άμυνα,  απόλυτη συγκέντρωση στην επίθεση και αν είσαι τυχερός και ο αντίπαλος σου βρεθεί σε μέτρια επιθετική βραδιά να αρπάξεις τη νίκη. Τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν έγιναν με αποτέλεσμα αυτό το -25 αν και δεν αντικατοπτρίζει στο απόλυτο την εικόνα των 2 ομάδων να είναι ως ένα βαθμό δίκαιο. Οι παίκτες του Π.Γιαννάκη χρειάστηκαν ένα ολόκληρο ημίχρονο για να καταλάβουν ότι θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω στην προσπάθεια τους να σταματήσουν τον Ολυμπιακό που επιθετικά σούταρε με εκπληκτικά ποσοστά. Και αν τα μακρινά σουτ των αντιπάλων μας ως ένα σημείο οφειλόταν και στην καλή ημέρα που βρέθηκαν σχεδόν όλοι οι παίκτες του, οι εύκολοι πόντοι που δεχθήκαμε κάτω από το καλάθι μας ήταν 100% αποτέλεσμα της κακής και άνευρης αμυντικής μας λειτουργίας. Ενώ και η αντίδραση του Δράκου από τον πάγκο δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν γίνεται στο δεύτερο δεκάλεπτο να επιμένεις τόσο πολύ σε ένα σχήμα όπου δεν απέδιδε σε καμία πλευρά του γηπέδου. Η εικόνα του τρίτου δεκαλέπτου ήταν αυτή που θα θέλαμε να δούμε για 40 αγωνιστικά λεπτά αλλά η διαφορά που είχε χτίσει ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο επέτρεπε στους αντιπάλους μας να συνεχίζουν να σουτάρουν με εκπληκτικά ποσοστά και να μην αγχωθούν ούτε όταν η διαφορά έπεσε από τους 21 στους 12.  Το χειρότερο από όλα ήταν ο τραυματισμός  του Γ.Αθηναίου που θα χάσει σίγουρα το παιχνίδι της  Τρίτης ενώ η συμμετοχή του για τον ημιτελικό της Κυριακής θα κριθεί την τελευταία στιγμή. Ευτυχώς ο τραυματισμός του Γουίβερ δεν είναι κάτι το σοβαρό.

Σίγουρα η σημερινή αναμέτρηση δεν γίνεται να αποτελεί κριτήριο για τις δυνατότητες του φετινού ΑΡΗ μιας και από την μια ήταν μια νέα ομάδα που ακόμη ψάχνει να βρει τα πατήματα της και από την άλλη υπάρχει μια δουλεμένη ομάδα με ποιοτικό ρόστερ που ακόμη και σημαντικές απουσίες όπως αυτή του Σπανούλη και του Μάντζαρη μπορεί και τις ξεπερνάει ανώδυνα. Κάτι που δεν φάνηκε μόνο σήμερα αλλά και από το 4 στα 4 στην Ευρωλίγκα. Έστω και έτσι στο τρίτο δεκάλεπτο παρόλο που ο Ολυμπιακός συνέχιζε να σουτάρει με εκνευριστικά ποσοστά βρήκε τους τρόπους και να περιορίσει τον αντίπαλο του και να μειώσει ελαφρώς τη διαφορά. Αυτό ακριβώς το κομμάτι του αγώνα θα πρέπει να κρατήσει ο Π.Γιαννάκης και να δουλέψει με τους παίκτες του ώστε τα 10' να γίνουν 40'.

ΥΓ. Ένα μεγάλο μπράβο πάντως στον νεαρό Φλιώνη που πλέον οι καλές του εμφανίσεις αρχίζουν σιγά σιγά να μην μας προκαλούν έκπληξη αλλά απαίτηση.

ΥΓ2. Πραγματικά αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που χάνει η ομάδα είναι απίστευτο… Ναι υπάρχουν οικονομικά προβλήματα και ο Ν.Λάσκαρης πρέπει να βρει το συντομότερο δυνατό λύσεις αλλά το να περιμένουν μερικοί την ομάδα πότε θα χάσει για να ξαναξύσουν τις πληγές αλλά και να ανοίξουν νέες όπως με το ανύπαρκτο θέμα του Αθηναίου ξεπερνάει πολύ τα όρια της ανησυχίας και του ενδιαφέροντος. Προφανώς για κάποιους συνΑρειανούς μας η επιστροφή των "φίλων" στη διοίκηση είναι σημαντικότερη και από την ίδια την ομάδα.

Αλώβητος από ένα ακόμη ντέρμπι έφυγε ο ΑΡΗΣ καταφέρνοντας να πάρει την παρθενική του νίκη στο φετινό πρωτάθλημα! Μια νίκη με μεγαλύτερη αξία σε σχέση με τις 2 προηγούμενες μιας και επιτεύχθηκε απέναντι σε μια πιο ποιοτική ομάδα που "έτυχε" να έχει στο πλευρό και τους διαιτητές-καμικάζι που με τα σφυρίγματα τους έδειξαν ότι είχαν ξεκάθαρη πρόθεση να σπρώξουν την ΑΕΚ στη νίκη.  Ούτε όμως η γκρι βοήθεια ήταν αρκετή για να σώσει το αεκάκι που για ακόμη μια φορά προσκύνησε τον Αυτοκράτορα μέσα στο Παλέ!

Δεν χρειάστηκε να κυλήσουν αρκετά λεπτά στο παιχνίδι για να καταλάβουμε ότι θα παρακολουθήσουμε ένα αγχωτικό παιχνίδι και θα φύγουμε με σπασμένα νεύρα.  Από την μια η δική μας αστοχία από την άλλη τα εξόφθαλμα σφυρίγματα της διαιτητικής τριάδας και η ΑΕΚ με το έτσι θέλω πήρε κεφάλι στο σκορ και μας ανάγκασε σε παθητικό ρόλο. Η επιλογή του Π.Γιαννάκη να μην ρίξει ούτε σήμερα κατευθείαν τα δυνατά του χαρτιά στο παιχνίδι έδωσε στην ΑΕΚ να ξεκινήσει πιο δυνατά και να πάρει το ψυχολογικό προβάδισμα την ίδια ώρα που τίποτα σε εμάς δεν φαινόταν να λειτουργεί καλά. Στη συνέχεια όμως ο Μπένσον θυμίζοντας κάτι από τον αείμνηστο Ρόι Τάρπλεϊ έδωσε λύσεις σε επίθεση και άμυνα και κατάφερε ως ένα σημείο να μας κρατήσει μέσα στο σκορ αν και το ημίχρονο δεν έκλεισε όσο καλά θα μπορούσε. Στο τρίτο δεκάλεπτο η ομάδα βρήκε τα πατήματα της , έβαλε κάποια σουτ αλλά εκεί η  διαιτητική τριάδα ξαναπήρε το όπλο της και με συνεχόμενα σφυρίγματα κατάφερε να κρατήσει μια ΑΕΚ που  έδειχνε χαμένη μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου ζωντανή στο παιχνίδι. Όπως φυσικά προσπάθησε και στο τέταρτο δεκάλεπτο χωρίς όμως να υπολογίζει στον Γ.Αθηναίου που είχε διαφορετική άποψη και εκτέλεσε ουσιαστικά τους αντιπάλους μας. Στο τέλος δείξαμε πάλι τάσεις αυτοχειρίας αλλά τελικά η νίκη έστω και αγχωτικά έμεινε στα χέρια μας. Αν και στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα η ομάδα δεν ήταν καλή φάνηκε ότι σιγά σιγά αποκτάει κάποιες σταθερές στο παιχνίδι της. Οι Γουίβερ και Μπένσον μοιάζουν ως τώρα με σημείο αναφοράς, όπως και ο Π.Βασιλόπουλος  που σήμερα όμως επηρεάστηκε από τα ανύπαρκτα φάουλ που του σφύριξαν και έχασε τη συγκέντρωση του. Ενώ επιθετικά βλέπουμε τους Αθηναίου και Μπέλ να αρχίζουν να βρίσκουν το χέρι του. Ακόμη και ο Βον που απέχει πολύ από τα στάνταρ του κατάφερε σχεδόν αθόρυβα να πετύχει 10 πόντους σε ένα παιχνίδι που σκοράραμε μόλις 64.  Πολύ καλός για ακόμη ένα παιχνίδι ο Φλιώνης που ίσως να άξιζε να πάρει περισσότερα λεπτά στο παιχνίδι.  Όσο για τον Πέτγουεϊ που στο τέλος του παιχνιδιού τραυματίστηκε θα πρέπει να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται γιατί ακόμη και χωρίς να θυμίζει για την ώρα τον Πέτγουεϊ όπως τον μάθαμε δείχνει ότι μπορεί να βοήθησει.

Την αποθέωση γνώρισε ο Π.Γιαννάκης και οι παίκτες του με τη λήξη του αγώνα με την κίνηση του Δράκου να μαζέψει ξανά τους παίκτες του αφού είχαν φύγει για τα αποδυτήρια να ξεσηκώνει τον κόσμο .  Μπορεί το γήπεδο να μην γέμισε και δικαιολογημένα ο κόουτς να ζήτησε συσπείρωση και στήριξη αλλά και αυτό  όπως και το να βρει η ομάδα τα πατήματα της είναι καθαρά θέμα χρόνου.   Άλλωστε όποιος παρατηρεί τις λεπτομέρειες ενός αγώνα μπορεί να διακρίνει ότι ο κόουτς δεν παλεύει απλά για τη νίκη αλλά παλεύει και να μπολιάσει όλους τους παίκτες μέσα στην προσπάθεια για τη νίκη. Και όλα δείχνουν ότι ο ΑΡΗΣ είναι σε πολύ καλό δρόμο και σύντομα θα φθάσει σε υψηλά επίπεδα απόδοσης με 13 παίκτες ετοιμοπόλεμους!  Δεν ήταν τυχαία η δήλωση του ότι αυτή η χρονιά θα είναι η αρχή του μέλλοντος μας!  Ένα μέλλον που τα προηγούμενα χρόνια είχε χαθεί στα πολυετή πλάνα…

ΥΓ. Ναι αυτός ο Λαρετζάκης που εμείς δεν τον θέλαμε και προτιμήσαμε να επενδύσουμε στον Ζάρα και στον Μούρτο θα μας "σκότωνε" για ακόμη μια φορά. Και όταν μιλάμε για επένδυση εννοούμε επένδυση σε όλα τα επίπεδα. Εκτός και αν πιστεύει κανείς ότι όταν ήταν ο Λαρετζάκης στον ΑΡΗ αμειβόταν με περισσότερα χρήματα από τον Ζάρα και τον Μούρτο.

ΥΓ2. Το ξέραμε ότι ο Φλιώνης ήταν άριστος μαθητής. Το ότι όμως μέσα σε ένα καλοκαίρι θα έκανε εντατικά μαθήματα και από παίκτης κερκίδας χωρίς μέλλον θα γινόταν παίκτης ουσίας με προοπτική δεν το περιμέναμε… Προφανώς μερικοί αυτό πιστεύουν ότι έγινε…

ΥΓ3. Το να περιμένουμε από τους διαιτητές να σεβαστούν τον ΑΡΗ και τον ζωντανό θρύλο Π.Γιαννάκη είναι πολυτέλεια… Τουλάχιστον ας προστατέψουν το δύσμοιρο το μπασκετάκι από το οποίο τρώνε ψωμάκι. Στο τέλος θα καταφέρουν να το γυρίσουν στην εποχή με τις τσιμεντένιες κερκίδες όπου 300 άτομα παρακολουθούσαν τις αναμετρήσεις.

ΥΓ4. Και ας επαναλάβουμε το  ΥΓ της προηγούμενης Τετάρτης  μιας και το θράσος μερικών που περιπλέκουν μέχρι και τον Νίκο Γκάλη για να πετύχουν τους σκοπούς τους δεν έχει όριο "Για να τα λέμε όλα το γήπεδο σήμερα ήταν μισοάδειο(ή μισογεμάτο αν προτιμάτε).  Για αυτή την μειωμένη προσέλευση του κόσμου η μισή ευθύνη είναι του Ν.Λάσκαρη  σε συνδυασμό με την απογοητευτική εμφάνιση στην Αμαλιάδα και η άλλη μισή ευθύνη πέφτει σε όλους τους καταστροφολόγους που με την εμμονή τους να αλλάξει άμεσα και βεβιασμένα το διοικητικό τοπίο κατάφεραν να ξενερώσουν αρκετό κόσμο σε μια χρονιά που για την ώρα φαίνεται να πατάς καλύτερα από τις προηγούμενες "μεταβατικές" χρονιές".

Ούτε ο πιο απαισιόδοξος φίλος της ομάδος μας θα περίμενε αυτή την εξέλιξη σήμερα με την αγαπημένη μας ομάδα να διασύρεται από τον Κόροιβο που με αυτή την νίκη πιστοποίησε τον χαρακτηρισμό του ως "κακός δαίμονας" μας. Οι παίκτες του Π.Γιαννάκη δεν θύμισαν σε τίποτα την ομάδα της περασμένης Τετάρτης ήταν εκνευριστικά άστοχοι, χωρίς  συγκέντρωση σε όλες τις κινήσεις του και δίκαια γνώρισαν την βαριά ήττα.

Το πρόβλημα της κυκλοφορίας  της μπάλας στην επίθεση ήταν αυτό που από το ξεκίνημα του αγώνα οδήγησε σε εύκολα λάθη και σε σουτ υπό κακές συνθήκες με την πίεση του χρόνου.  Μια εικόνα που συνεχίστηκε σε όλη σχεδόν την διάρκεια του αγώνα με ελάχιστα διαλλείματα. Την ίδια στιγμή οι Αμερικάνοι του Κόροιβου έβγαζαν σαφώς περισσότερη ενέργεια πάνω στο παρκέ και με κάθε ευκαιρία τιμωρούσαν την χαλαρή άμυνα μας. Η ασυνεννοησία μεταξύ των βασικών παικτών της περιφέρειας(Αθηναίου, Βον, Μπελ, Γουίβερ) ήταν και σήμερα εμφανής αναγκάζοντας τον κόουτς να ψάξει αλλού να βρει λύσεις. Φλιώνης και Πουλιανίτης  κατάφεραν να αφυπνίσουν την ομάδα και μαζί με τον Μπένσον που ήταν η μοναδική απειλή για το αντίπαλο με αποτέλεσμα η διαφορά από τους 18 πόντους να πέσει στους 6 με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου αφήνοντας ελπίδες  ότι ο ΑΡΗΣ θα πάρει τα ηνία της αναμέτρησης. Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου για λόγους σχεδόν ανεξήγητους ο Π.Γιαννάκης δεν εμπιστεύτηκε τους παίκτες που οδήγησαν στην ανάκαμψη, έβαλε τους "βασικούς" με αποτέλεσμα να δούμε μια επανάληψη του πρώτου δεκαλέπτου και την διαφορά να αγγίζει μέχρι και το +23.  Με την εικόνα που είχε η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών μας οποιαδήποτε σκέψη για ανατροπή έμοιαζε με ανέκδοτο και μοιραία ήρθε αυτή η ντροπιαστική ήττα. Μπορεί ο Μπένσον να ξεχώρισε και οι Φλιώνης, Πουλιανίτης και Βασιλόπουλος να ήταν αρκετά καλοί αλλά αν αυτοί που υποτίθεται ότι θα σηκώσουν την ομάδα στην πλάτη τους είναι σε άλλο γήπεδο τότε δύσκολα να βγει κάτι καλό.

Ότι χειρότερο ήταν η σημερινή εμφάνιση μιας και διέλυσε έτσι απλά την αισιοδοξία(ίσως και σε υπερβολικό βαθμό) που δημιουργήθηκε από την νίκη της Τετάρτης. Μπορεί να είναι μόλις η πρώτη αγωνιστική αλλά η εικόνα αρκετών βασικών παικτών ήταν τόσο αποκαρδιωτική σήμερα που λογικό είναι να υπάρχει εκτός από γκρίνια για το αποτέλεσμα και έντονη ανησυχία για το αν αυτά είναι τελικά τα στάνταρ του φετινού ΑΡΗ. Το σίγουρο είναι ότι μετά από αυτή την ήττα ο Π.Γιαννάκης θα έχει πολλά να πει και να δουλέψει με τους παίκτες του. Ευτυχώς που ακολουθεί γρήγορα παιχνίδι για την Ευρώπη και η ομάδα θα έχει  την ευκαιρία να διασκευάσει ελαφρώς τις σημερινές τραγικές εντυπώσεις και να πάμε με σαφώς καλύτερη ψυχολογία στο δύσκολο παιχνίδι με την ΑΕΚ.

ΥΓ.  Κρίμα για τα παιδιά που βρέθηκαν στο γήπεδο και έστησαν αυτή την εντυπωσιακή κερκίδα.

ΥΓ2. Ότι υστερεί ο φετινός ΑΡΗΣ σε αθλητικά προσόντα ήταν κάτι που εξαρχής είχαμε εντοπίσει από την επιλογή παικτών. Το αντίβαρο σε αυτό ήταν η παρουσία του Πέτγουεϊ. Του υγιή όμως Πέτγουεϊ…

ΥΓ3. Ότι λέγαμε και τα προηγούμενα χρόνια όταν διακρινόταν οι διάφοροι "φιλότιμοι" παίκτες μας θα πούμε και τώρα. Ωραίο να βλέπεις τους Φλιώνη και Δίπλαρο να αγωνίζονται έτσι αλλά αν περιμένουμε από αυτούς να σηκώσουν την ομάδα στην πλάτη τους τότε σκούρα τα πράγματα.

ΥΓ4. Κόουτς ξεκαθάρισε γρήγορα τα πράγματα γιατί αν συνεχίσουμε έτσι καήκαμε…  

Με ώθηση από την εύκολη νίκη-πρόκριση επί του συμπολίτη η αγαπημένη μας ομάδα θα προσπαθήσει στην Αμαλιάδα να πάρει το πρώτο διπλό  της χρονιάς και να μπει με το δεξί και στο πρωτάθλημα. Ένα παιχνίδι σε  μια έδρα όπου παραδοσιακά(!!!) δυσκολευόμαστε και  θα δείξει πολλά ως προς τη δυναμική της ομάδος μας αυτή την περίεργη όπως ξεκίνησε αγωνιστική σεζόν.

Χωρίς τον Πέτγουεϊ αλλά με τον Μοραντ  που προπονήθηκε κανονικά τις τελευταίες ημέρες  ο Π.Γιαννάκης θέλει να δώσει συνέχεια στη νίκη της Τετάρτης αποφεύγοντας τις εκπλήξεις που κρύβουν οι πρεμιέρες. Οι αδυναμίες στο παιχνίδι μας φάνηκαν ξεκάθαρα, κυρίως στο κομμάτι της κυκλοφορίας της μπάλας σε κατάσταση πίεσης και σίγουρα ο κόουτς με τους παίκτες του δούλεψαν πάνω σε αυτές. Μπορεί οι 3-4 προπονήσεις να μην φαντάζουν αρκετές για να αλλάξουν σημαντικά πράγματα αλλά σε σχέση με την Τετάρτη όπου οι Μπέλ και Μπένσον δεν γνώριζαν ούτε τα ονόματα των συμπαικτών τους τα πράγματα είναι καλύτερα.  Ο Κόροιβος όπως και τα προηγούμενα χρόνια έτσι και φέτος ξεκινάει με μοναδικό στόχο την παραμονή στην κατηγορία. Δεν διαθέτει ούτε έναν έμπειρο Έλληνα παίκτη και όλη του η προσπάθεια θα βασιστεί αποκλειστικά στους 6 Αμερικάνους με τον θηριώδη Ντίκερσον ύψους 2.17 να εντυπωσιάζει κυρίως με το ανάστημα του.  Αυτό το στοιχείο από μόνο του είναι αρκετό να δώσει ένα αβαντάζ στην ομάδα που με το βάθος πάγκου που διαθέτει θα μπορέσει πέρα από την πολυφωνία στην επίθεση να πιέσει και να κουράσει τους αντιπάλους που έχουν περιορισμένες επιλογές.

Ανεξάρτητα από τα όποια  προβλήματα η παρουσία του Π.Γιαννάκη μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε τουλάχιστον σε ότι συμβαίνει πάνω στο παρκέ.  Αν και δεν έχουμε εικόνα από τον Κόροιβο Αμαλιάδας το ρόστερ-μπάτζετ των αντιπάλων όπως και οι "στόχοι" τους δείχνουν ότι πρόκειται για έναν πολύ αδύναμο αντίπαλο και η λογική λέει ότι η νίκη θα πρέπει να έρθει τουλάχιστον όσο εύκολα ήρθε η νίκη της Τετάρτη. Μια νίκη που θα πιστοποιήσει ότι η ομάδα είναι σε καλό δρόμο και ότι φέτος μπορούμε να ευελπιστούμε ότι με κάτι τέτοιους αντιπάλους δεν θα πονάνε τα μάτια μας όπως πέρσι…

ΥΓ. Ασταμάτητη η ομάδα της προπαγάνδας που μερικοί συνΑρειανοί φοβόντουσαν… Και τη χορηγία μας πήρανε, και παίκτες έκλεισαν γρήγορα, και εξαιρετικά τα πήγαν στην προετοιμασία, και φαβορί στο Παλέ... και η φάπα πάει σύννεφο!

ΥΓ2. Όχι ότι το κοτόπουλο του νότου είναι στην ίδια μοίρα με το ντόπιο αλλά και εκεί στα χαρτιά  κάνουν ομαδάρα και τελικά καταλήγουν να παίζουν με τους Ξανθόπουλο, Σάκοτα και Μαυροειδή…

ΥΓ3. Και για αυτούς που πιστεύουν ότι τα μπάτζετ είναι το Α και το Ω ας ρίξουν και μια ματιά τη καλή δουλειά που γίνεται για 2η συνεχόμενη χρονιά εκεί στην Πάτρα. Πόσο να κοστίζουν άραγε οι Γκίκας, Ρέλεφορντ, Μιλόσεβιτς,  Φαγιέ και  Λίποβι?

ΥΓ4. Ο ένας πρόβλημα με τα μάτια, οι άλλοι 2 ξαφνικά τραυματίες! Κάπως έτσι οι φήμες για τους "μερακλήδες" παίκτες παίρνουν πραγματική υπόσταση... διαβολικές συμπτώσεις… 

Με μια άκρως αποκαρδιωτική εμφάνιση στο Β ημίχρονο και ένα ρεσιτάλ άστοχων τριπόντων πέρα από κάθε μπασκετική λογική η ομάδα μας έχασε τον έλεγχο και γνώρισε την ήττα από το Ρέθυμνο σε ένα παιχνίδι που ευελπιστούσαμε ότι εύκολα ή δύσκολα θα παίρναμε τη νίκη. Η απίστευτη εμμονή όλων στα τρίποντα, το ανούσιο ροτέισον και οι καθυστερημένες αντιδράσεις από τον πάγκο ήταν αυτά που ουσιαστικά άλλαξαν την ροή του αγώνα και το +13 στο δεύτερο δεκάλεπτο που παρέπεμπε σε μια εύκολη επικράτηση κατέληξε στο τελικό -9.

Αν και δεν είχαμε εικόνα σε όλη την διάρκεια του αγώνα λόγω των "παραξενιών" του συνδρομητικού καναλιού, σε συνδυασμό όμως με την ραδιοφωνική μετάδοση από το Yellow Radio και τα live στατιστικά του ΕΣΑΚΕ μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του αγώνα αρκετά ικανοποιητικά. Η ομάδα μπήκε νωθρά, βρέθηκε πίσω με 8 πόντους αλλά γρήγορα χάρη στον Κάμινγκς και τον Τσαϊρέλη βρήκε τα πατήματα της πάνω στο παρκέ και άλλαξε την εικόνα της. Ο Ντραγκίσεβιτς που έκανε γρήγορα γρήγορα το ντεμπούτο άρχισε να δίνει κατευθείαν λύσεις ενώ ο Καββαδάς με την επιβλητική παρουσία του άλλαξε τις ισορροπίες του αγώνα. Το 29-16 που προηγήθηκε ο ΑΡΗΣ μας στο13' έδειχνε ότι πηγαίναμε για έναν υγιεινό περίπατο ανάλογο με αυτόν με την Κύμη και τα Τρίκαλα. Κάπου εκεί όμως ο "διακόπτης" γύρισε. Ο κόουτς αντιμετωπίζοντας το παιχνίδι σαν φιλική αναμέτρηση άρχισε το ροτέισον, επέμεινε για ώρα σε σχήματα που δεν απέδιδαν(για να μάθουν οι παίκτες από τα λάθη τους?!?!) και επέτρεψε το άναρχο επιθετικό στυλ με τα ατελείωτα σουτ από την περιφέρεια. Όσο ο Καββαδάς καθόταν στον πάγκο τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο ημίχρονο το Ρέθυμνο έβρισκε την ευκαιρία να μειώσει την διαφορά και στη συνέχεια να πάρει και κεφάλι. Η αντίδραση που θα περίμενε κανείς από τον πάγκο δεν ήρθε ποτέ, οι παίκτες μας συνέχισαν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο να παιζούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο παιχνιδιού που δεν τους έβγαινε και μοιραία ήρθε η ήττα. Ευτυχώς που σήμερα ήμασταν εύστοχοι στις βολές διαφορετικά το σκορ θα είχε πάρει άλλες διαστάσεις... Δύσκολα να γίνει ανάλυση για κάθε παίκτη ξεχωριστά μιας και σε αυτό το συνονθύλευμα με εξαίρεση τον Καββαδά όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν χαμένοι μέσα στο γήπεδο να μην ξέρουν τι να κάνουν τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. 

Η ήττα αυτή μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα, η εικόνα όμως της ομάδος ήταν αυτή που γέμισε με απογοήτευση και προβληματισμό τον κόσμο της ομάδος σε ένα χρονικό σημείο που φαινόταν να είχε ζεσταθεί αρκετά με το μπάσκετ. Σε μια χρονιά που περιμέναμε ο ΑΡΗΣ να έχει αλλάξει επίπεδο, πολύ γρήγορα έρχεται να μας προσγειώσει και να μας υπενθυμίσει  ότι χρειάζονται πολλά παραπάνω από καλές προθέσεις και φιλότιμες προσπάθειες για να το πετύχει. Τα θεωρητικά εύκολα παιχνίδια στην Σλοβενία για την πρεμιέρα του BCL και στο Παλέ με τον συμπολίτη μπορεί να αποτελέσουν το γιατρικό για αυτή την ήττα αλλά με αυτή την εικόνα που μας έδειξε η ομάδα σήμερα θα πρέπει να βελτιωθεί αισθητά για να τα κερδίσει. 

ΥΓ. Γρήγορα έμαθε ο Ντραγκίσεβιτς τα επιθετικά συστήματα της ομάδος, μάλλον θα του έκαναν εντατικά μαθήματα.

ΥΓ2. Πρόστιμο στους παίκτες από τη διοίκηση  που δεν ακολούθησαν το πλάνο του κόουτς και σούταραν τρίποντα σαν τρελοί! Τι? το ακολούθησαν?

ΥΓ3. Ας σταματήσει επιτέλους η μίρλα... η ομάδα πάλεψε πήρε 17 επιθετικά ριμπάουντ απλά δεν μπήκαν τα σουτ... Έτσι είναι αυτά! Άλλες φορές τα βάζει όλα ο αντίπαλος και χάνεις και άλλες φορές δεν μπαίνει κανένα σουτ σου και πάλι χάνεις...

ΥΓ4. Είναι μίζερο, λυπηρό και εντελώς απογοητευτικό οι προσδοκίες αρκετών συνΑρειανών μας να φθάνουν μέχρι τη νίκη με τον συμπολίτη των 100 φιλάθλων...

ΥΓ5. Άλλοι παίκτες... ίδια ομάδα. Το συμπέρασμα?

Μετά την πρεμιέρα στο κύπελλο ήρθε η ώρα και για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Εκεί όπου ο ΑΡΗΣ καλείται τουλάχιστον να αποδείξει ότι είναι ένα(ή και περισσότερα) επίπεδο πάνω από τις μικρομεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος και σε αυτήν την Basket League των 3 ταχυτήτων θα ξεχωρίζει. Το αν μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω είναι μια ερώτηση που θα απαντηθεί κατά τη διάρκεια της χρονιάς, εκεί που θα φανεί η δυναμική, η συνέπεια και η δίψα για διάκριση του φετινού ΑΡΗ.

Τα Τρίκαλα και φέτος θα είναι ένα από τα φαβορί για τον υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία. Μέχρι και το ότι συμμετέχει τελικά στο πρωτάθλημα αποτελεί επίτευγμα για τους Τρικαλινούς μιας και το καλοκαίρι που μας πέρασε είχαν φθάσει μια ανάσα από το να ακολουθήσουν τον δρόμο της Κηφισιάς και να εγκαταλείψουν την πρώτη κατηγορία λόγω διάφορων οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων. Οι 4 Αμερικανοί και οι 3 "πρώην Αρειανοί"(Τσαλδάρης, Μανωλόπουλος και Καραθανάσης) δύσκολα να μπορέσουν να κάνουν την διαφορά στο αυριανό παιχνίδι και όπως όλα δείχνουν η ομάδα μας θα πάει σε ακόμη μια καλή προπόνηση. Φυσικά και δεν υπάρχει διάθεση να υποτιμήσουμε τον αντίπαλο αλλά όπως τονίσαμε και στην αρχή ο μίνιμουμ στόχος του φετινού ΑΡΗ είναι να κάνει ξεκάθαρο σε όλη την μπασκετική Ελλάδα ότι οι εποχές όπου ομάδες σαν τον Κόροιβο και τον Κολοσσό έπαιρναν  παλικαρίσιες νίκες κόντρα στην ομάδα μας ανήκουν στο παρελθόν. Αυτό έγινε απέναντι στην Κύμη και αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνει και αύριο. Εκεί που πέρα από τη νίκη ο Δ.Πρίφτης θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει με τους παίκτες του σε συνθήκες αγώνα με στόχο την βελτίωση. Μπορεί ο Τζένκινς να μην αγωνισθεί αλλά και αυτό είναι μια δοκιμασία που θα οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα το τεχνικό τιμ.

Η ομάδα άρεσε πολύ στο παιχνίδι του κυπέλλου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Τα πολλά λάθη, η έλλειψη επιθετικού πλάνου και η χαλαρή άμυνα κάτω από το καλάθι είναι μερικά από αυτά που πρέπει να διορθωθούν. Το πρόγραμμα βοηθάει και ο κόουτς με τους παίκτες του θα πρέπει να το εκμεταλλευτούν. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αν και την περσινή χρονιά η ομάδα στα πρώτα παιχνίδια είχε δείξει εξαιρετικά στοιχεία, στη συνέχεια όχι μόνο δεν έδειξε την βελτίωση που θα περιμέναμε(με εξαίρεση 1-2 παίκτες) αλλά στο τέλος έμεινε και από δυνάμεις. Οπότε καλό είναι από την αρχή να μπει ο πήχης ψηλά και να δει ο Δ.Πρίφτης πως μπορεί να πάρει το καλύτερο δυνατό από όλους τους παίκτες του, γιατί σε μια τόσο μεγάλη χρονιά σίγουρα θα τους χρειαστεί όλους. Καλή αρχή Αρειανάρα μου!

Λίγες ώρες έμειναν για το τζάμπολ της 3ης αναμέτρησης για τα ημιτελικά της Basket League κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ένα παιχνίδι που μπορεί θεωρητικά λόγω των σημαντικών απουσιών που έχουμε να θέλει τον Παναθηναϊκό ως το ακλόνητο φαβορί της αναμέτρησης και τον ΑΡΗ να έχει το νου στην επόμενη σειρά αγώνων κόντρα στην ΑΕΚ αλλά ο αστάθμητος παράγοντας που λέγεται Παλέ και κόσμος του ΑΡΗ είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αψηφίσει. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον αντίπαλο αλλά ακόμη και για τον προπονητή, τους παίκτες μας αλλά και μερίδα του κόσμου που επιμένει να βλέπει αυτά τα παιχνίδια μοιρολατρικά.

Τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδος για τον σημερινό αγώνα είναι γνωστά. Από την στιγμή που δεν υπάρχει το μαγικό ραβδάκι για να γιατρέψει τους Χάγκινς, Ξανθόπουλο και Ζάρα οι υπόλοιποι οφείλουν να κάνουν τα πάντα για να καλύψουν το κενό τους και να διεκδικήσουν τη νίκη. Μια νίκη που αν και δύσκολα μπορεί να αλλάξει την μοίρα αυτή της σειράς των αγώνων είναι ικανή να στείλει ένα σημαντικό μήνυμα σε όλους επιμένουν να συμπεριφέρονται στον Αυτοκράτορα σαν μια ομαδούλα της σειράς. Το πως θα διαχειριστεί  ο κ.Πρίφτης τους διαθέσιμους παίκτες του, αν θα ξεκινήσει με δεύτερη πεντάδα ή αν θα "πιέσει" περισσότερο τους έμπειρους για να φθάσει στη νίκη είναι κάτι που δεν μας ενδιαφέρει. Θα παίξουν πιο σκληρή άμυνα? θα δώσουν περισσότερα σουτ στον Κοέν ώστε να τραβήξουν έξω τον Ραντούλιτσα? θα παίξουν πιο δυνατά οι Δήμας, Φλιώνης και Δίπλαρος πάνω στους περιφερειακούς του Παναθηναϊκού και ας γεμίσουν από νωρίς με φάουλ? Θα αναγκαστεί ο Μακνήλ και ο Μούρτος να παίξουν ως πόιντ γκαρντ? Ότι και αν αποφασίσει ο κόουτς οφείλει να το κάνει με μοναδικό στόχο τη νίκη.

Έχει καταντήσει κουραστικό μέσα έξω να μας κάνει πλάκα ο βάζελος. Πέρσι με σαφώς χειρότερο ρόστερ και σημαντικές απουσίες στα πλέιοφς καταφέραμε να πάρουμε μια νίκη επί του Ολυμπιακού. Ναι μεν δεν είχε κάποιο αντίκρυσμα ως προς την επίτευξη των στόχων μας αλλά σκόρπισε χαρά στον κόσμο που είδε επιτέλους αυτή την ομάδα μετά από καιρό να υψώνει ανάστημα απέναντι σε μια τόσο δυνατή ομάδα. Ώρα λοιπόν να σπάσει η αρνητική παράδοση και απέναντι στον άλλο "μεγάλο" της Αθήνας και να πάρει το μήνυμα του ότι οι ημέρες που σπάνε πλάκα με την ομάδα μας τελειώνουν! Και για να μην παρεξηγούμαστε δεν απαιτούμε από την ομάδα να κερδίσει αλλά απαιτούμε να παλέψει με όλες τις δυνάμεις της για τη νίκη χωρίς φόβο και δικαιολογίες. Όλοι στο Παλέ να σπρώξουμε προς την νίκη τον Αυτοκράτορα!

Δεύτερη συνεχόμενη ανέλπιστη νίκη για τον ΑΡΗ μας που μετά την ΑΕΚ καταφέρνει με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο να "αρπάξει" τη νίκη μέσα και από τα χέρια της Κηφισιάς! Πολύ κακή η ομάδα στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα  που  ξεδίπλωσε στο παρκέ όλες τις αδυναμίες της αλλά στο τέλος έδειξε χαρακτήρα νικητή, δεν παράτησε το παιχνίδι και απλά αρνήθηκε να χάσει! Πρωταγωνιστές σε αυτή την σημαντική νίκη οι Γουότερς και Μούρτος που με τα δικά τους καλάθια όταν όλοι οι υπόλοιποι είχαν κολλήσει επιθετικά γύρισαν το παιχνίδι!

Ο φετινός ΑΡΗΣ είναι ομάδα ρυθμού και ψυχολογίας και για αυτό φοβόμασταν αυτές τις 2 εβδομάδες διακοπής μην αποσυντονίσουν την ομάδα όπως και έγινε. Από την αρχή μπήκαμε νωθροί στον αγώνα, δεν είχαμε ενέργεια σε άμυνα και ριμπάουντ ενώ και στην επίθεση ήμασταν τραγικοί. Ο Μακνήλ(3 στα 14 σουτ) ήταν σκιά του εαυτού μιας και δεν μπορούσε να βάλει ούτε τα πιο απλά, ο Γουάιτ(1 στα 6 σουτ) πήγαινε διαρκώς σε επιπόλαιες ενέργειες ενώ και ο Χάγκινς δεν πήρε τις πάσες που έπρεπε από τους συμπαίκτες του ώστε να βοηθήσει σημαντικά στο σκοράρισμα. Και σαν να μην έφθανε η επιθετική αφλογιστία είχαμε και τους 3 διαιτητές να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι και να φορτώνουν από νωρίς με φάουλ τους Χάγκινς, Μακνήλ και Γουάιτ. Ο αντίπαλος σέντερ Χόγκ(15 ριμπάουντ και 9 πόντους) είχε στήσει το δικό του πάρτι κάτω από το καλάθι μας, ιδίως όταν απουσίαζε ο Χάγκινς φανερώνοντας για ακόμη μια φορά πόσο μεγάλο είναι το κενό ενός δεύτερου βαρύ σέντερ για αλλαγή του Χάγκινς. Το φιλότιμο του Σίμτσακ και του Τσούπκοβιτς δεν μπόρεσαν να καλύψουν το κενό του Χάγκινς και ο ΑΡΗΣ είχε χοντρό πρόβλημα κάτω από τα καλάθια. Την κακή απόδοση των παικτών του ακολούθησε και ο κόουτς της ομάδος επαναλαμβάνοντας τα γνωστά του λάθη. Τον "ήρωα" του αγώνα με την ΑΕΚ Κοέν τον έβαλε ελάχιστα για να δώσει χρόνο στον Τσούπκοβιτς και τον Σίμτσακ, τον Χάγκινς που τέλειωσε τον αγώνα με 3 φάουλ και βάσει στατιστικής ήταν εκ των κορυφαίων αγωνίσθηκε μόλις 17' 12'' σαν αλλαγή του Σίμτσακ... ενώ και με τον Γουάιτ όταν έκανε το τρίτο του φάουλ υπήρξε αδράνεια μέχρι να γίνει η αλλαγή του με αποτέλεσμα να κάνει στην επόμενη φάση και το τέταρτο... Ευτυχώς στο τέλος οi Γουότερς και Μούρτος με συνεχόμενα καλάθια ψυχής γύρισαν το παιχνίδι και οδήγησαν την ομάδα στη νίκη. Και αν για τον Γουότερς το ξέραμε ότι το έχει για τον Μούρτο ήταν μια έκπληξη η αντίδραση του στο νικητήριο καλάθι μιας και είναι η κλασσική του κίνηση που συνήθως αντί να πάρει τον ελεύθερο χώρο και να σκοράρει πετάει την μπάλα έξω και μας σπάει τα νεύρα. Σήμερα όμως είχε καθαρή κρίση, είδε το κενό στην άμυνα της Κηφισιάς μπούκαρε μέσα και έβαλε με ένα απλό λέιαπ το καλάθι της νίκης! Μακάρι από αυτό το καλάθι να πάρει αυτοπεποίθηση και στη συνέχεια να πιστέψει περισσότερο στις δυνατότητες του. Σίγουρα όμως η σημερινή του εμφάνιση ήταν αυτή που άλλαξε τα δεδομένα.

Η ομάδα απέφυγε το στραβοπάτημα και πήρε την πολύτιμη νίκη στην άτυπη κούρσα της 3ης θέσης. Είμαστε χαρούμενοι για τη νίκη και αναμένουμε και στα εναπομείναντα παιχνίδια να είμαστε εξίσου αποτελεσματικοί. Κατά τα άλλα θα πρέπει ο Δ.Πρίφτης να βρει μια ισσοροπία στο ροτέισον που κάνει, να δει τι συμβαίνει στην επίθεση και τα βασικά του όπλα είναι τόσο ντεφορμέ αλλά και να πιέσει λίγο παραπάνω τους παίκτες του στο θέμα των βολών. 10 χαμένες βολές είναι απαράδεκτο νούμερο για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ ακόμη και όταν ο αντίπαλος καταφέρνει και αστοχεί σε περισσότερες. Στόχος πρέπει πάντα να είναι η βελτίωση ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Άλλωστε ΑΡΗΣ είσαι και πρέπει πάντα να παλεύεις για να φθάσεις στην κορυφή!

ΥΓ. Δύσκολη η τελευταία φάση. Πάντως είναι ωραίο και σπάνιο για εμάς τους Αρειανούς το συναίσθημα να σχολιάζεις μια αμφισβητούμενη φάση που μπορεί να έκρινε και τη νίκη με τους διαιτητές να μην σε έχουν σφάξει!