Ένα μικρό θαύμα χρειάζεται ο ΑΡΗΣ μας στο αυριανό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό για να φθάσει στη νίκη και όσο και αν μας πληγώνει αυτό, είναι η σκληρή πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αν υπάρχει όμως μια ελπίδα για τη νίκη αυτή θα μείνει ζωντανή μόνο με το δυναμικό παρών του κόσμου. Πέρα όμως από το αγωνιστικό η οικονομική ένεση που μπορεί να δώσει η παρουσία του κόσμου φαντάζει σαν οξυγόνο στον ασθενή την δεδομένη χρονική στιγμή.

Ελάχιστα είναι αυτά που μπορούμε να πούμε για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι στο αυριανό παιχνίδι. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις τον υπό διάλυση Ιωνικό, το να ελπίζεις στη νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό είναι καθαρά ουτοπικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Σάββας Καμπερίδης και οι παίκτες του δεν πρέπει να τα δώσουν όλα για να διεκδικήσουν τις όποιες πιθανότητες υπάρχουν για τη νίκη. Σίγουρα πρέπει να γίνει μια υπερπροσπάθεια στην άμυνα την ίδια στιγμή που στην επίθεση όντας το ακλόνητο άουτσάιντερ χωρίς ιδιαίτερη πίεση οφείλουν να είναι πιο εύστοχοι. Κάτι που το είχαμε δει και στο ΟΑΚΑ όπου ο ΑΡΗΣ επιθετικά τουλάχιστον είχε πραγματοποιήσει ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια. Αν η κούραση, η χαλαρότητα και η υπεροψία του Παναθηναϊκού μας δώσει την ευκαιρία για τη νίκη εμείς θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για να την αρπάξουμε. Διαφορετικά θα πρέπει όσοι βρεθούμε αύριο στο γήπεδο να είμαστε προετοιμασμένοι για μια από τα ίδια…

Όσο χρειάζεται ο ΑΡΗΣ τη νίκη στα εναπομείναντα παιχνίδια άλλο τόσο χρειάζεται και την οικονομική βοήθεια όλων μας ώστε αυτή η προσπάθεια επιβίωσης να μην μείνει στην μέση. Ναι μας πονάει αυτή η κατάσταση αλλά ο Αυτοκράτορας μας χρειάζεται πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΕ!

Τελευταία αγωνιστική στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, και  ποιος θα το περίμενε ότι η ομάδα μας θα έφθανε να παίξει "τελικό" για να τερματίσει στην 4η θέση... Και μάλιστα κόντρα στην "ανταγωνίστρια" ΑΕΚ που έχοντας έναν αέρα 5 ολόκληρων βαθμών από εμάς δικαιολογημένα το βλέμα της είναι καρφωμένο από την αρχή της χρονιάς προς την κορυφή και όχι προς τα κάτω όπως δυστυχώς συμβαίνει με τον ΑΡΗ μας. Έστω και έτσι ο ΑΡΗΣ οφείλει να εκμεταλλευτεί την έδρα του, το κίνητρο της κατάκτησης της 4ης θέσης σε αντίθεση με τους αδιάφορους βαθμολογικά αντιπάλους μας και να πάρει την νίκη!

Αρκετά αμφίροππο παιχνίδι αναμένεται να δούμε το απόγευμα της Πέμπτης στο Nick Galis Hall μιας και οι 2 ομάδες δεν είναι και στην καλύτερη τους φόρμα. Από την μια η ομάδα μας που χάνει εκτός έδρας από αντιπάλους όπως τα Τρίκαλα, ο Κολοσσός και το Λαύριο και από την άλλη η ΑΕΚ που δυσκολεύεται πάρα πολύ να κερδίσει τον οποιοδήπτε αλλά τις περισσότερες φορές όμως το καταφέρνει. Για αυτό άλλωστε από το ξεκίνημα της χρονιάς έχει κάνει μια πολύ καλή πορεία και έχει κλειδώσει την 3η θέση εδώ και πολλές αγωνιστικές.  Με τον Τέιλορ να έχει αντικατασταθεί πριν καν τον δούμε από τον Σκότ που λογικά δεν θα προλάβει να ενσωματωθεί, τον Τζάκσον να απουσιάζει από τις προπονήσεις λόγω ενοχλήσεων και τον προπονητή να μοιάζει να έχει χάσει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τη διοίκηση και πολλούς από τους παίκτες του μόνο αισιόδοξοι δεν μπορούμε να είμαστε. Μοναδικό πάτημα για την νίκη είναι η έδρα μας αλλά και η πιθανή χαλάρωση της ΑΕΚ που θα παλέψει μόνο για το γόητρο χωρίς το παραμικρό βαθμολογικό ενδιαφέρον. 

Θέλοντας και μη, με αφορμή τον "τελικό" για εμάς και αδιάφορο παιχνίδι για την ΑΕΚ γυρίζουμε την σκέψη μας κανά χρόνο πίσω, τότε που ειρωνευόμασταν την διοίκηση της ΑΕΚ με τις πολλές περίεργες αλλαγές αλλά και το μπάχαλο με τον Σάκοτα από προπονητή σε τεχνικό διευθυντή και τον Ζντοβς που πλακωνόταν με τους παίκτες του.  Μέχρι και την επιστροφή του Μαυροκεφαλίδη με την 3η θέση εξασφαλισμένη κάποιοι φωστήρες, τεχνοκράτες, οικονομολόγοι συνΑρειανοί μας έσπευσαν να χλευάσουν... Πόσο ειρωνικό είναι για όλους μάς που φέτος έχουμε φθάσει στις 10 αλλαγές ξένων, ο προπονητής μας  δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με πολλούς παίκτες και η διοίκηση μας παίρνει την μια περίεργη απόφαση μετά την άλλη; Πόσο απογοητευτικό είναι να παλεύουμε για την είσοδο μας στην τετράδα... με την ΑΕΚ να είναι 5 βαθμούς μπροστά; Τουλάχιστον ας κάνουν ότι μπορούν οι παίκτες και ο προπονητής μας για να μην ξεφτιλιστούμε άλλο την φετινή χρονιά.... ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ!

Λίγες ημέρες έχουν απομείνει πριν το μεγάλο τελικό στο Nick Galis Hall, εκεί όπου ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του θα παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους για να προσθέσουν ένα ακόμη λάβαρο στην οροφή του θρυλικού Παλέ. Πριν όμως την μάχη πάνω στο παρκέ οι φίλοι της ομάδος μας που θέλουν να παραβρεθούν στο παιχνίδι δίνουν την δική τους μάχη για να εξασφαλίσουν ένα από τα μαγικά χαρτάκια! 

Τα 1100 εισιτήρια είναι ελάχιστα για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο της ομάδος, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για έναν τελικό μέσα στην έδρα μας και όπως είναι λογικό πολλοί είναι αυτοί που θα αρκεστούν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Αρειανόμετρα για όλα τα γούστα έχουν βγει στην φόρα με τον καθένα να διαλέγει το target group που θέλει αδιαφορώντας ότι μιλάμε για έναν ελάχιστο αριθμό εισιτήριων αλλά και το σημαντικότερο από όλα ότι αν ήθελε η ΚΑΕ θα μπορούσε με συνοπτικές διαδικασίες να εντοπίσει τους "πιστούς" οπαδούς. Όχι γιατί ο τάδε θα βοηθήσει την ομάδα περισσότερο από τον άλλο αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχει κόσμος που ήταν από την αρχή δίπλα σε αυτή την ομάδα. Είτε την πίστευε αγωνιστικά είτε όχι, ήταν εκεί. Και αυτούς τους οπαδούς που αποδεδειγμένα εμπράκτως στηρίζουν αυτή τη προσπάθεια θα έπρεπε η ΚΑΕ να προσπαθήσει με κάποιον τρόπο να δείξει ότι τους σέβεται και όχι απλά να αφήνει τις ημέρες να περνάνε μέχρι απλά να ανακοινωθεί ότι τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν.

Το στενάχωρο στην όλη διαδικασία είναι ότι για ακόμη μια φορά λόγω της αδυναμίας της ΚΑΕ να διαχειριστεί την κατάσταση έχει αφήσει τον κόσμο να τρώγεται για αυτό το θέμα σε αντίθεση με την διοίκηση του Παναθηναϊκού όπου από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρη για τον τρόπο με τον οποίο θα διαθέσει τα εισιτήρια του αγώνα. Αντιθέτως στην ομάδα μας αν και αρχικά φάνηκε να βαδίζουμε προς την ίδια λογική κατεύθυνση τελικώς φαίνεται να πηγαίνουμε σε μεσοβέζικες λύσεις και χωρίς να έχει ανακοινωθεί κάτι παραπάνω πέρα από ότι αφορά ένα μικρό ποσοστό των εισιτηρίων ξαφνικά φαίνεται όλα τα εισιτήρια να έχουν "δεσμευθεί". Ναι τα ακριβά τα διαρκείας έχουν προτεραιότητα, ναι μετά η 2-3 ναι και κάπως έτσι εξαφανίσθηκαν 1100 εισιτήρια...  Προφανώς στον ΑΡΗ οι "επίσημοι" είναι σαφώς περισσότεροι από ότι νομίζαμε... 

ΥΓ. Το χειρότερο από το να μην βρίσκει κάποιος από τους "μόνιμους κάτοικους" του Παλέ εισιτήριο είναι να ακούς άτομα που μπορεί να μην έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους σε γήπεδο μπάσκετ να δίνουν απλόχερα την θέση τους στους άλλους και να σου υποδεικνύουν ποιος πρέπει να πάει και ποιος όχι... Συμπλήρωσε φύλο, ηλικία και εκδρομές που συμμετείχες και βλέπουμε... 

ΥΓ2. Προφανώς  αυτοί που είναι τόσο υπεράνω και  δεν χαλιούνται ενώ δεν χάνουν ούτε παιχνίδι στο Παλέ(ή και εκτός) που δεν θα βρεθούν στον τελικό είναι  οι ίδιοι που δεν χαλιούνται όταν ο ΑΡΗΣ έχει για ταβάνι του την 4η θέση και τους 32 της Ευρώπης.

NICK GALIS HALL!!! Στο ιστορικότερο γήπεδο της Ελλάδος, εκεί που ουσιαστικά γεννήθηκε το Ελληνικό μπάσκετ θα διεξαχθεί ύστερα από περίπου  19 χρόνια  ο μεγάλος τελικός κυπέλλου ανάμεσα στον ΑΡΗ μας και τον Παναθηναϊκό! Η διοίκηση του ΑΡΗ δεν εγκατέλειψε τη "μάχη" ούτε για μια στιγμή, οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού στάθηκαν στο ύψος τους και στην αρχική τους επίσημη δήλωση περί τελικού στη Β.Ελλάδα και οι καρεκλοκένταυροι της ΕΟΚ βρισκόμενοι σε αδιέξοδο αναγκάστηκαν να ορίσουν το θρυλικό Παλέ για τη διεξαγωγή του τελικού!

Κόντρα στο πείσμα των ανθρώπων της ΕΟΚ αλλά και την ύποπτη σιωπή(έως σήμερα) της διοίκησης του Παναθηναϊκού οι εκπρόσωποι της ΚΑΕ ΑΡΗΣ δεν έκαναν ούτε ένα βήμα πίσω από τις αρχικές τους τοποθετήσεις. Δεν μάσησαν από την προπαγάνδα που τους ήθελε να έχουν συμφωνήσει για ΟΑΚΑ, δεν απογοητεύτηκαν από τα τεχνάσματα των "δεινόσαυρων" της ΕΟΚ και τελικώς δικαιώθηκαν. Η σημερινή απόφαση είναι η σημαντικότερη επικοινωνιακή νίκη του Λάσκαρη από την ημέρα που ήρθε.  Μια νίκη αντάξια της ιστορίας του συλλόγου που απεγνωσμένα ψάχναμε εδώ και πολλά χρόνια.  Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που μάθαμε από μικροί, αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που γουστάρουμε και έτσι ακριβώς ευελπιστούμε ο Νίκος Λάσκαρης και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης να συνεχίσουν να προασπίζουν τα συμφέροντα της ομάδος που αγαπάμε. Κινήσεις σαν και αυτές παρόλο που δεν εντός των 4 γραμμών του γηπέδου υπενθυμίζουν στους παλιούς και διδάσκουν στους νεότερους ότι ο ΑΡΗΣ των 103 χρόνων ιστορίας(95 το μπάσκετ) δεν είναι ο ΑΡΗΣ που αποφασίζει να μην αγωνισθεί στην Ευρώπη, που δεν έχει δικαίωμα μεταγραφών, που παλεύει για την εξάδα, που έχει για μπροστάρηδες κάποιους φιλότιμους που απλά προσπαθούν(χωρίς να μπορούν) για το καλύτερο... Αλλά είναι η ομάδα που έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα σπάζοντας  τα Ελληνικά σύνορα και παρασύροντας μια ολόκληρη χώρα στο να πιστέψει ότι μπορεί να καταφέρει όλα όσα θεωρούσε αδύνατα! Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ που μάθαμε, χωρίς μπάτζετ και ταβάνια...

Μια πρώτη νίκη ήταν η σημερινή απέναντι στο καταστημένο της ΕΟΚ αλλά και τον Παναθηναϊκό που εδώ και χρόνια βαδίζουν μαζί χέρι χέρι.  Η σημερινή απόφαση αλλάζει σημαντικά τα δεδομένα του τελικού και πλέον το μπαλάκι από την διοίκηση πάει πάσα στον προπονητή και τους παίκτες της ομάδος. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιτυχία(όπως βαφτίστηκε από αρκετούς συνΑρειανούς) της περσινής χρονιάς ήταν ότι κερδίσαμε 2 φορές τον Παναθηναϊκό μέσα στην έδρα μας για τα πλεϊόφς. Νίκες που ναι μεν τις χαρήκαμε αλλά στην άκρη του μυαλού μας γνωρίζαμε ότι άλλο η αξία της νίκης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και άλλο στα πλέιοφς... Μια νίκη όμως σε έναν τελικό κυπέλλου δεν χωράει αμφισβήτηση. Καλύτερη ευκαιρία για τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες του να πετύχουν κάτι πραγματικά εξαιρετικό και να γράψουν τα ονόματα τους στην ιστορία του ΑΡΗ με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα δεν υπάρχει. Εμείς θα είμαστε στο πλευρό σας να κάνουμε όλοι μαζί τα αδύνατα δυνατά!

Σε ένα παιχνίδι όπου τα σημάδια της σωματικής και πνευματικής κούρασης από το ταξίδι(και το παιχνίδι) στην Λιθουανία ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής ο ΑΡΗΣ χωρίς να εντυπωσιάσει αλλά και χωρίς να αγχωθεί πήρε τη νίκη. Το Λαύριο αν και παρουσιάστηκε ιδιαίτερα μαχητικό κυρίως στο πρώτο ημίχρονο μόλις η ομάδα μας βρήκε τις λύσεις στη επίθεση ουσιαστικά πήρε και τη νίκη.

Από το ξεκίνημα ήταν φανερό ότι εκτός από την έλλειψη ενέργειας υπήρχε και έλλειψη συγκέντρωσης. Ο δρόμος προς το αντίπαλο καλάθι ήταν δύσβατος και η άμυνα ήταν αυτή που για ακόμη μια φορά κράτησε τις ισορροπίες στο παιχνίδι μας. Το αξιόμαχο Λαύριο άντεξε μόλις για ένα ημίχρονο μιας και στη συνέχεια υπερίσχυσε η ποιότητα και ο πλουραλισμός στην επίθεση(σκόραραν και οι 12 παίκτες!) της ομάδος μας. Η νίκη ήρθε εύκολα σε ένα παιχνίδι όπου πήραμε αυτό που θέλαμε χωρίς να αγχωθούμε αλλά και χωρίς να χρειαστεί να εντυπωσιάσουμε. Από αυτό το μέτριο παιχνίδι πέρα από τη νίκη μπορούμε να κρατήσουμε τα εξής:

-- Την εξαιρετική παρουσία του Γουάιτ που σε αντίθεση με τους υπόλοιπους έβγαλε μπόλικη ενέργεια στο παρκέ και είχε στο παιχνίδι του ουσία και θέαμα.

-- Τις ωραίες φάσεις που μας πρόσφεραν οι Χάγκνις(σε συνεργασία με τον Γουότερς), ο Γουάιτ και ο Μούρτος!

-- Την "επιστροφή" του Μιχάλη Πελεκάνου που ίσως για πρώτη φορά φέτος είχε μια ολοκληρωμένη καλή εμφάνιση προσφέροντας αυτά που περιμένουμε να δούμε φέτος από την στιγμή που ανακοινώθηκε η επιστροφή του στον ΑΡΗ.

-- Το "οικογενειακό καυγαδάκι" (όπως φάνηκε τουλάχιστον από ψηλά από την κερκίδα) ανάμεσα στον Τσούπκοβιτς και τον προπονητή του, που τον χρησιμοποίησε 2 ολόκληρα λεπτά και 34 δευτερόλεπτα επιπλέον σε μια ακόμη απόδειξη της εμπιστοσύνης που χαίρει ο συγκεκριμένος αθλητής αλλά και της προσφοράς του στην ομάδα μας.

-- Την μειωμένη σχετικά προσέλευση του κόσμου στην "φιέστα" που ακολούθησε την αναγώριση της επιτυχίας(σύμφωνα με τους αρμόδιους) στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα μιας και το να χάσουμε την 4άδα μοιάζει κάτι το απίθανο.

-- Το ζεστό χειροκρότημα προς τον Νίκο Μπάρλο!

-- Τον αγώνα με τα αμαξίδια από ανθρώπους με πολύ περισσότερη ψυχική δύναμη από ότι έχουμε οι υπόλοιποι.

ΥΓ. Αποθεώθηκε ο Νίκος Μπάρλος όπως αποθεώθηκε πριν λίγο καιρό και ο Χρήστος Ταπούτος. Ελληνόπουλα αγαπητά στον κόσμο, που σέβονται τον ΑΡΗ και με το παραπάνω και αγωνιστικά όπως φαίνεται από την παρουσία τους μπορούν να προσφέρουν ακόμη. Είναι να μην αναρωτιέσαι γιατί δεν προτιμήθηκαν αντί του Τσούπκοβιτς των 2'34'' ?

ΥΓ2.  Σύμφωνα με τον  κ.Πρίφτη το θέμα FIBA ή Euroleague και η συγκεκριμένη απόφαση αφορά αποκλειστικά την διοίκηση! Πάλι καλά θα συμπληρώσω εγώ μιας και στον σύλλογο ΑΡΗ ανεξάρτητα από το άθλημα έχουμε την κακή συνήθεια να δίνουμε τα "κλειδιά" του συλλόγου από εδώ και από εκεί με τεράστια ευκολία...

Σχεδόν 20' χρειάστηκαν μέχρι ο ΑΡΗΣ να πάρει μπροστά και να αφήσει πίσω του τόσο το μαχητικό Ρέθυμνο όσο και τον κακό του εαυτό που ήταν ο βασικός μας αντίπαλος στην σημερινή αναμέτρηση. Η σπουδαία εμφάνιση του Θοδωρή Ζάρα αλλά και η αφύπνιση του Όκαρο Γουάιτ  στο Β ημίχρονο αποδείχθηκαν αρκετά ώστε να έρθει η σημερινή νίκη και να μπει η ομάδα μας με το δεξί στη νέα χρόνια!

Από το ξεκίνημα φάνηκε η κακή επιθετική ημέρα της Αμερικανίκης 4αδας που δεν μπορούσε με τίποτα να πετύχει καλάθι. Τραγικά ποσοστά μέσα και έξω από τα 6.75.  Η αστοχία σε συνδυασμό με τη συνολικά μετριότατη παρουσία των Γουότερς και Ξανθόπουλου είχε μπλοκάρει την ομάδα μας δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στους Κρητικούς να είναι μέσα στο παιχνίδι. Στην επανάληψη όμως με τον Ζάρα να βλέπει το αντίπαλο καλάθι σαν βαρέλι ο ΑΡΗΣ έκανε το ξέσπασμα του και έχτισε μια διαφορά ασφαλείας. Μια διαφορά ασφαλείας που διατηρήθηκε σχετικά εύκολα χάρη στην καλή άμυνα, στην βελτίωση στα ριμπάουντ αλλά και στον Γουάιτ που ακολούθησε τον ξέφρενο ρυθμό του Ζάρα. Η νίκη μπορεί να ήρθε αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με την εικόνα της ομάδος. Πολλά χαμένα ριμπάουντ, μηδεν συγκέντρωση στην επίθεση, εκνευριστική αστοχία και μια κουραστική ανακύκλωση των ίδιων λαθών. Η επιστροφή του Τσούπκοβιτς "έφαγε" χρόνο από τον Κοέν ενώ ο Δίπλαρος αρκέστηκε σε σχεδόν 2' συμμετοχής σε μια ημέρα όπου ο Γουότερς και ο Ξανθόπουλος ήταν μετριότατοι. Όπως πάντα όμως μέτα από νίκη όλα είναι περιττά...

Μετά τις 2 συνεχόμενες ήττες από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό η αντίδραση της ομάδος ήταν και εξακολουθεί να είναι αυτό που απασχολεί όλους μας. Σήμερα το Ρέθυμνο ήταν αρκετά αδύναμο για να κάνει τη ζημιά παρά την κακή εικόνα μας στην επίθεση.  Την Τετάρτη όμως τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα και εκεί περιμένουμε να δούμε τον γνωστό καλό ΑΡΗ που ιδίως μέσα στην έδρα του είναι ισοπεδωτικός! Κρατάμε το νικηφόρο ξεκίνημα και ελπίζουμε η νέα χρονιά να μας φέρει ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες και γούστα με την Αρειανάρα μας! Καλή χρονιά σε όλους!

Έτοιμος να σφραγίσει την καλή του πορεία στο Eurocup με μια ακόμη νίκη που θα του δώσει και την πρώτη θέση του ομίλου είναι ο ΑΡΗΣ μας παρά τα σημαντικά προβλήματα της ομάδος. Η κάτασταση που θα είναι ο Σίμτσακ αλλά και η απούσια του Τσούπκοβιτς μπορεί να μην προκαλούν μεγάλη ανησυχία αλλά ο τραυματισμός του Ξανθόπουλου που θα λείψει για περίπου 10 ημέρες είναι ένα σημαντικό πλήγμα στην ομάδα. Αν όμως υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει στο σύνολο του Δ.Πρίφτη αυτό είναι η ομαδική προσπάθεια που μπορεί να καλύπτει εκ των έσω ακόμη και τόσο σημαντικές απουσίες. 

Η Μπάνβιτ είναι μια δυνατή ομάδα με παίκτες που στην καλή τους μέρα μπορούν να σου κάνουν την ζημιά. Όπως όμως είδαμε και στην πρώτη αναμέτρηση για να φθάσει στη νίκη χρειάστηκε σημαντική βοήθεια από τους 3 διαιτητές που κυριολεκτικά σε εκείνο το παιχνίδι μας "καθάρισαν" με τα σφυρίγματα τους. Από την στιγμή που η τούρκικη ομάδα έχει καταφέρει να πάρει την πρόκριση κόντρα στο κακό της ξεκίνημα ευελπιστούμε αύριο να μην δούμε πάλι τίποτα περίεργα σφυρίγματα και όλα να κριθούν από την απόδοση των παικτών των 2 ομάδων. Εκεί που ο ΑΡΗΣ θα πρέπει να παίξει δυνατά και με όπλο την άμυνα του να εγκλωβίσει τους παίκτες της Μπάνβιτ όπως είχε κάνει με επιτυχία στο πρώτο ημίχρονο μέσα στην Τουρκία. Αν στην άμυνα αγωνιστούμε με πάθος και δεν έχουμε τα κενά κάτω από το καλάθι και τα χαμένα ριμπάουντ τότε σίγουρα θα υπάρξει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην επίθεση αλλά και ευκαιρίες να τρέξουμε στον αιφνιδιασμό. Με την απουσία του Ξανθόπουλου είναι πολύ πιθανό να δούμε τον Γουότερς να αγωνίζεται περισσότερα από 30' αλλά και κάποιον εκ των Μακνηλ και Μούρτο να χρίζονται πόιντ γκαρντ ώστε να καλύψουν το κενό. Η περίπτωση του να δούμε τον Δίπλαρο ή τον Φλιώνη να παίρνει αρκετά λεπτά συμμετοχής δεν έχει πολλές πιθανότητες μιας και ως τώρα ο Δ.Πρίφτης δεν δείχνει να τους εμπιστεύεται. Αν όμως μπούμε δύνατα και δείξουμε στην Μπάνβιτ ότι δεν περνάει από το Παλέ τότε πολύ πιθανό να δούμε και τους Τούρκους να τα παρατάνε μιας και όπως είπαμε στην αρχή η πρόκριση ήταν ο βασικός τους στόχος και όχι κάποιο ιδιαίτερα καλό πλασάρισμα.

Μπορεί ο ΑΡΗΣ να έχει απουσίες αύριο αλλά σίγουρα θα έχει τον κόσμο στο πλευρό του. Σε ένα γεμάτο Παλέ έχουμε δει πολλές ομάδες ακόμη και αν παίζουν καλύτερα στο τέλος να λυγίζουν. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, ο ΑΡΗΣ δεν έχει βαφτιστεί τυχαία "τουρκοφάγος" και αύριο απλά θα γίνει το αυτονόητο. Όλοι στο Παλέ στο πλευρό του Αυτοκράτορα!

ΥΓ. Η "υπερομάδα" του βάζελου με χίλια ζόρια κατάφερε να νικήσει τον αυτόχειρα συμπολίτη των 3 παικτών... Ακούει κανείς???

Σε περίπου 6 ώρες από τώρα η αγαπημένη μας ομάδα θα αντιμετωπίσει την τούρκικη Τραμπζονσπόρ για το Eurocup σε ένα παιχνίδι που μοιάζει πολύ πιο επικίνδυνο από ότι αρχικά θα περιμέναμε. Ο λόγος η μίνι κρίση που έχει ξεσπάσει στον μπασκετικό ΑΡΗ τόσο μετά από τα 2 συνεχόμενα αποτελέσματα όσο και από τις προβληματικές εμφανίσεις που ακολούθησαν τον θρίαμβο στο Καζάν όπου η ομάδα δείχνει κουρασμένη και αντί να βελτιώνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι βαδίζει προς το χειρότερο. Παρόλα αυτά στην Ευρώπη κρατάμε στα χέρια μας την τύχη μας σε ότι αφορά την πρόκριση αλλά και την πρώτη θέση του ομίλου.

Η Τραμπζονσπόρ για όσους αρέσκονται να βλέπουν τα πράγματα καθαρά παρόλο που το παιχνίδι του πρώτου γύρου ήταν πάρα πολύ νωρίς στη σεζόν μας αποκάλυψε κατευθείαν την βασική μας αδυναμία ως ομάδα. Η άμυνα κάτω από το καλάθι παραμένει από το ξεκίνημα της χρονιάς η μεγάλη μας πληγή που μαζί με την αδυναμία στα ριμπάουντ που εμφανίσθηκε στις τελευταίες αγωνιστηκές σε μεγάλο βαθμό το πολύ ωραίο αγωνιστικό προφίλ της ομάδος μας έχει χαλάσει αισθητά. Και σήμερα αν θέλουμε να κερδίσουμε και να πάρουμε και την εγγύηση της ισοβαθμίας με ένα +4 εκεί θα πρέπει να επικεντρωθούμε. Θα είναι λυπηρό να δώσουμε σε έναν παίκτη σαν τον Στιπάνοβιτς να στήσει για δεύτερη φορά  το δικό του πάρτι κάτω από το καλάθι μας. Όσο για την επίθεση εκεί πιστεύω ότι το επιθετικό ταλέντο των παικτών μας παρά την έλλειψη επιθετικού προσανατολισμού και πλάνου θα υπερισχύσει και δεν θα έχουμε πρόβλημα. Από την άμυνα και τα ριμπάουντ ξεκινάνε όλα και εκεί πρέπει να δούμε ότι ο Δ.Πρίφτης και οι παίκτες του δούλεψαν στις τελευταίες προπονήσεις και βελτιώθηκαν.

Η ήττα από τον Κόροιβο σε συνέχεια των προβληματικών εμφανίσεων έκοψε αρκετά τον ενθουσιασμό που είχε ο κόσμος του ΑΡΗ. Ενθουσιασμός που σε αγώνες όπως με τα Τρίκαλα ή την Στεάουα σχεδόν γέμισε το  γήπεδο αλλά και σε παιχνίδια εκτός έδρας όπως αυτό με την Μπάνβιτ είχαμε μια πολύ καλή κερκίδα.  Το θετικό είναι ότι όπως βγαίνει προς τα έξω αυτή η αδράνεια με  το πάνω από όλα η "οικογένεια" , τα "αποδυτήρια" και   το "χαμηλά την μπάλα"  που εκφράζει ο Δ.Πρίφτης και μερικά μέλη της διοίκησης φαίνεται να παραμερίζεται σιγά σιγά για το καλό της ομάδος από τους άμεσους συνεργάτες του κ.Λάσκαρη και ο ΑΡΗΣ σύντομα θα ενισχυθεί σημαντικά. Ελπίζουμε μέχρι τότε να μην χαθεί έδαφος και στην Ευρώπη όπως χάθηκε στο Ελληνικό πρωτάθλημα μετά την ήττα στην Αμαλιάδα. Όλοι στο Παλέ για να σπρώξουμε τον "τουρκοφάγο" σε άλλη μια νίκη!

ΥΓ. Κάποιες "διαρροές" στην αρχή μιλούσαν για δυναμικό τεσσάρι και πραγματικά είχαμε αρχίσει να αγχωνόμαστε... πλέον αυτό που ακούγεται είναι ότι σχεδόν έχει βρεθεί ο παίκτης και πρόκειται για αρκετά ψηλό και γρήγορο σέντερ.

ΥΓ2. Δίπλαρος και Φλιώνης έκαναν έξτρα ατομική προπόνηση. Πανέτοιμοι να "ενισχύσουν" την ομάδα παρέα με Τσούπκοβιτς και Δήμα! Άμα έχεις οργάνωση και πλάνο...

Μετά την ευρωπαϊκή "περιπέτεια" της Τετάρτης ο ΑΡΗΣ μας δίνει δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι στο Παλέ και όλοι μας ευχόμαστε αυτή τη φορά όντως να περάσουμε ένα ευχάριστο και χαλαρό απόγευμα  χωρίς την αγωνία και το άγχος των τελευταίων λεπτών όπως προέκυψε κόντρα στη Στεάουα. Αντίπαλος μας μια εξίσου αδύναμη ομάδα όπου πέρα από τον δεδομένο στόχο της νίκης περιμένουμε να δούμε και μια πιο καλή εμφάνιση με λιγότερα σκαμπανεβάσαμτα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ο Μακνήλ ευτυχώς φαίνεται να είναι μια χαρά και θα αγωνιστεί κανονικά στη σημερινή αναμέτρηση.

Τα Τρίκαλα όπως όλες τις χρονιές από τότε που ανέβηκαν στην πρώτη κατηγορία έτσι και φέτος βασίζονται αποκλειστικά στους ξένους. Ο άγγλος Σοκο και ο αμερικάνος Κοντζερ είναι οι ως τώρα οι πρωταγωνιστές της ομάδας των Τρικάλων. Μαζί με τον Ρόμπινσον είναι οι παίκτες που έχουν οδηγήσει την ομάδα σε ένα σχετικά καλό ξεκίνημα με 2 νίκες και 2 ήττες με τις νίκες 2 να είναι κόντρα σε αντιπάλους με τους ίδιους στόχους δηλαδή την παραμονή. Αν η άμυνα μας επικεντρωθεί σε αυτούς τους παίκτες δύσκολα να βρεθεί κάποιος άλλος να μας κάνει τη ζημιά και η νίκη θα έρθει εύκολα. Κάτι που θα πρέπει να επιδιώξει ο Δ.Πρίφτης από νωρίς ώστε με μεγαλύτερη ασφάλεια και λιγότερη υπεροψία σε σχέση με τον αγώνα της Τετάρτης να κάνει τις δοκιμές του ενόψει της συνέχειας αλλά και να δώσει χρόνο σε παίκτες  που σε παιχνίδια αυτής της δυναμικότητες θα έπρεπε να είχαν πιο ενεργό ρόλο. Από την στιγμή που ο κόουτς είναι λάτρης του ροτέισον τότε είναι αναπόφευκτη η "ενεργοποίηση" όλων των παικτών που έχει στη διάθεση του. Τσούπκοβιτς και Ζάρας μοιάζουν ως τώρα "αδικημένοι" όσο αφορά τις ευκαιρίες που έχουν πάρει ενώ ο νεαρός Δίπλαρος παρά τον "αέρα" που φαίνεται να έχει από το Ευρωπαϊκό συνεχίζει να κοσμεί τον πάγκο. Πάντως με 2 αγώνες της ομάδος όλοι οι παίκτες θα χρειαστούν οπότε ελπίζουμε σήμερα να δούμε καλύτερη και αποτελεσματικότερη διαχείριση του ρόστερ.

Μπόρει να γίνεται αρκετά ντόρος τον τελευταίο καιρό σχετικά με την όποια κριτική ακούγεται προς τον μπασκετικό ΑΡΗ και πολλοί συνΑρειανοί μας να έχουν βαλθεί να βάλουν φρένο και να σταματήσουν κάθε συζήτηση επί του αγωνιστικού αλλά καλό είναι κάποια στιγμή να καταλάβουν ότι αυτό που γίνεται φέτος είναι κάτι διαφορετικό. Είναι ευτύχημα για τον Αρειανό να μπορεί να μιλάει καθαρά αγωνιστικά, να ασχολείται με επιλογές παικτών, με συστήματα, αλλαγές και όλα αυτά που λατρεύουμε σε αυτό το άθλημα και όχι για άρθρα 99, παίκτες προς πώληση και απαγορευτικά μεταγραφών. Το να εκφράζεις κάποια διαφορετική άποψη ακόμη και με τον πρόεδρο ή τον προπονητή(σαν λέμε με τον Θεό σύμφωνα με μερικούς) δεν είναι απαραίτητα κακό... Απλά σημαίνει ότι ο κόσμος γουστάρει, συμμετέχει και θέλει να δει ακόμη περισσότερα.... Περισσότερα που ευελπιστούμε να παρακολουθήσουμε σήμερα στις 17.00 στο Παλέ. Όλοι διαρκείας! Όλοι στο Παλέ!

Παρά την απρόσμενη και πολύ σημαντική απουσία του Χάγκινς η ομάδα μας κατάφερε να μας εκπλήξει ευχάριστα και να κοντράρει στα ίσια τον Παναθηναϊκό. Για 3 δεκάλεπτα φαινόταν ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να πάρει μια σημαντική νίκη αλλά η αφύπνιση του πολύ καλού  Γκιστ και οι τάσεις ηττοπάθειας που δεν λένε να μας αφήσουν οδήγησαν σε ακόμη μια ήττα και σε κάποια συμπαθητικά λογάκια για την προσπάθεια της ομάδος μας. Άλλο παιχνίδι θα βλέπαμε με τον Χάγκινς μέσα και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο παράπονο όλων όσων βρέθηκαν σήμερα στο Παλέ.

Στα πρώτα λεπτά του αγώνα που όλοι μας προσπαθούσαμε να συνέλθουμε από το άκουσμα της είδησης της απουσίας του Χάγκινς ο ΑΡΗΣ μπήκε ορεξάτος, εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητα και το καλό σου του Κόεν και πήρε τα ηνία του αγώνα. Κόεν, Πελεκάνος, Μακ Νίλ, Γουάιτ και Γουότερς έδιναν λύσεις στην επίθεση και όλα έδειχναν ότι μπορούσαμε να φθάσουμε στη νίκη.  Από την άλλη ο Παναθηναϊκός παίρνοντας πόντους κυρίως κοντά στο καλάθι αλλά και με κάποια κρίσιμα τρίποτα όποτε προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε στο σκόρ μας έστελνε το μήνυμα ότι θα πρέπει να έχουμε διάρκεια για 40' στην προσπάθεια μας για να πάρουμε τη νίκη. Κάτι που φάνηκε στο τέταρτο δεκάλεπτο εκεί όπου ότι στραβό δεν κάναμε για 30' τα κάναμε μαζεμένα. Εκεί δυστυχώς φάνηκε για πολλοστή φορά ότι όταν μια ομάδα κολλάει και ο πάγκος αντί να δώσει τη λύση κάνει τα πράγματα χειρότερα τότε η ήτταν είναι αναπόφευκτη. Κάκιστη η διαχείριση του ρόστερ στο τελευταίο δεκάλεπτο από τον Δ.Πρίφτη με τις επιλογές του κυρίως στα τελευταία λεπτά να είναι καταστροφικές. Αδιανόητο... 3.30' πριν το φινάλε και εκεί που ο Παναθηναϊκός ξεφεύγει με +5  και θες απεγνωσμένα να σκοράρεις  επιλέγει να κρατήσει στον πάγκο τους 3 κορυφαίους σκόρερ του στην αναμέτρηση(Πελεκάνο, Μακ Νίλ, Γουάιτ) και με μια 5άδα με Σίμτσακ, Μούρτο, Ζάρα, Τσούπκοβιτς και Γουότερς από τους οποίους μόνο ο Γουότερς είχε κάποια επαφή με το καλάθι να παλέψει να κάνει την ανατροπή... κάτι που φυσικά δεν εγίνε ποτέ. Καλώς ή κακώς και όσο φιλότιμος και αν είναι ο Σίμτσακ ή ο Μούρτος θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι επιθετικά είναι 100% αναξιοπίστοι... Ανεξάρτητα πάντως από την απουσία του Χάγκινς είναι μεγάλο λάθος που ο ΑΡΗΣ είναι τόσο γυμνός κοντά στο καλάθι. Έστω και ένας ογκώδης ξυλοκόπος ψηλός μόνο για να σπρώχνει και να γεμίζει τη ρακέτα θα ήταν χρήσιμος.

Πέρα από την προσπάθεια της ομάδος μας αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από αυτό το παιχνίδι, αυτό είναι σίγουρα η εντυπωσιακή παρουσία του κόσμου. Από νωρίς έγινε sold out στο Παλέ και αρκετός κόσμος έμεινε έξω ψάχνοντας απεγνωσμένα τρόπο για να μπει μέσα. Η εικόνα στην κερκίδα θύμισε άλλες εποχές, τότε που από νωρίς γέμιζε το γήπεδο στα ντέρμπι και ο ένας ήμασταν πάνω στον άλλο. Κρίμα που δεν ήρθε η νίκη μιας και θα μας έδινε άλλον αέρα για τη συνέχεια.  Όσο για την ομάδα ακόμη είναι αρχή και η σεζόν είναι πολύ μεγάλη. Την Τετάρτη ο ΑΡΗΣ επιστρέφει στην Ευρώπη και ελπίζουμε με μια νίκη στην Τουρκία να μας κάνει να ξεχάσουμε την σημερινή απογοήτευση.

ΥΓ.(με λίγη καθυστέρηση λόγω θολωμένης κρίσης) Ξέχασα να αναφέρω το πιο ντροπιαστικό γεγονός που έγινε χθες... 20'' και είσαι στο -6 και αντί να κάνεις φάουλ και να κυνηγήσεις μια ανατροπή από τις αμέτρητες που γίνονται σε αγώνες μπάσκετ οι παίκτες μας είχαν οδηγίες για το πως θα δώσουν τα χέρια στους αντιπάλους με τη λήξη του αγώνα... Αν δεν είναι αυτό ηττοπάθεια και αρρωστημένη μίζερη νοοτροπία τότε τι είναι. Σε αυτά ο Πρίφτης πρώτος είναι.