Σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι με λίγες σημαντικές στιγμές ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στο Χ και στους 0 βαθμούς(!!!) παρόλο που για περίπου 35΄ έπαιξε με παίκτη παραπάνω. Ανεξήγητα διστακτική η ομάδα, σε κακή βραδιά οι περισσότεροι παίκτες, απογοητευτική η διαχείριση από τον Ουζουνίδη. Προσπάθησε ο κόσμος να αφυπνίσει την ομάδα και να την «πιέσει» να παλέψει για τη νίκη, στο τέλος όμως έφυγε σκασμένος και με μια τεράστια απορία για όλο αυτό που παρακολούθησε.

ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ

Με όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους, την ΑΕΚ με τσακισμένη ψυχολογία και την ισοπαλία να μην έχει κανένα νόημα η λογική έλεγε ότι ο ΑΡΗΣ θα έπρεπε να έχει μοναδικό στόχο τη νίκη. Έλα όμως που στην πράξη είδαμε ένα άλλο έργο. Κόντρα σε μια ΑΕΚ που ήθελε αλλά δεν μπορούσε ο ΑΡΗΣ προτίμησε να αναλωθεί σε μια ανούσια κυκλοφορία στα μετόπισθεν έχοντας μονίμως το μυαλό του στην άμυνα. Τόσο κολλημένος στο να προσέξει τα νώτα του που ακόμη και όταν του δινόταν η ευκαιρία να φύγει γρήγορα στην αντεπίθεση ή να πιέσει σε καταστάσεις όπου ήταν ολοφάνερο ότι η άμυνα της ΑΕΚ φλέρταρε με το λάθος πάντα δίσταζε σπαταλώντας κάθε υποψία απειλής προς την αντίπαλη εστία. Ένα ολόκληρο ημίχρονο σπαταλήθηκε με τον ΑΡΗ να αμύνεται και να καθυστερεί δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι κυλάει ιδανικά προς την πλευρά μας.

ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ

Μπορεί η ΑΕΚ να μην μας άγχωνε με την εικόνα της αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ήταν η ομάδα που προσπαθούσε να κερδίσει. Και ίσως στο τέλος να τα κατάφερνε αν δεν γινόταν η φάση του 58’ όπου ο Μορόν χόρεψε τους αντιπάλους του, ο Μήτογλου θίχτηκε που τον έκανε χαζό ο Ισπανός και απάντησε με ένα εσκεμμένο τάκλιν από πίσω. Κίνηση που ο Γερμανός ρέφερι ενστικτωδώς τιμώρησε ορθώς με απευθείας κόκκινη κάρτα παρά τις αντιδράσεις των ανθρώπων της ΑΕΚ και την σκανδαλώδη  παρέμβαση του VAR.  Με παίκτη παραπάνω λες δεν γίνεται… θα βγούμε μπροστά, θα το ψάξουμε το γκολ και ίσως το βρούμε. Και όμως όχι! Ουζουνίδης και παίκτες είχαν άλλη άποψη και προτίμησαν να διαχειριστούν το αριθμητικό πλεονέκτημα χωρίς να ρισκάρουν καθόλου. Μάλιστα το έκαναν σε τέτοιο βαθμό που επέτρεψαν την ΑΕΚ των 10 παικτών να φαίνεται ακόμη πιο απειλητική από ότι όταν έπαιζε με 11. Και κάπως έτσι αποφύγαμε την ήττα από την ΑΕΚ χωρίς όμως να κερδίσουμε βαθμό.

Η ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ

Τι must win games, τι προκρίσεις, τι τελικοί ο ΑΡΗΣ μας δυστυχώς στα κρίσιμα συνήθως μας κερνάει πίκρα… Σήμερα όμως ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του σε αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία πρόσθεσαν και κάτι το ανεξήγητο. Ανεξήγητο όπως η επιλογή να παίξεις για το Χ σε ένα παιχνίδι όπου ήξερες ότι το Χ δεν σου δίνει βαθμό. Το ήξερες από την αρχή, το ήξερες και όταν έμειναν οι αντίπαλοι με 10 παίκτες. Αποφάσισες όμως να κρατήσεις τους μηδέν βαθμούς και να παλέψεις επικοινωνιακά με το χαρτί του «δεν μας κέρδισαν». Ακόμη και ένα ευρύ ροτέισον ώστε να δοθούν ευκαιρίες και να προστατευτούν συγκεκριμένοι παίκτες ενόψει πλέιοφς θα ήταν πιο τίμιο από αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Τι είδαμε σήμερα; Μια ομάδα αποφασισμένη για το Χ και έναν προπονητή να δείχνει ικανοποιημένος με ότι έβλεπε μέσα στο γήπεδο.  Και άντε στο κέντρο δεν είχαν και τόσες επιλογές αν και μπορούσε να ρίξει τον Φετφατζίδη, στα πλάγια με τον Σαβέριο που έβγαλε σχεδόν όλο τον αγώνα όλα λειτουργούσαν μια χαρά; Κρίμα πάντως για τον Ουζουνίδη που για λίγο έδειξε ότι ίσως να μπορούσε να αλλάξει κάποια πράγματα στην ομάδα. Τελικά δεν μπορεί να ξεφύγει από τον γενικό κανόνα της μιζέριας που διέπει τους Έλληνες προπονητές και σίγουρα δεν μοιάζει ικανός να βοηθήσει να αλλάξει αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία της ομάδας μας που τόσο πληγώνει.

 ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ …ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙ

Τι και αν άπαντες γνώριζαν εξαρχής ότι λόγω του παράλογου συστήματος διεξαγωγής των φετινών πλέιοφς η ισοπαλία δεν μας έδινε βαθμό, ο ΑΡΗΣ τον χαβά του. Πόσο μάλλον όταν έμεινε με 10 παίκτες η ΑΕΚ όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ομάδα μας στο πλάνο της ξέχασε να συμπεριλάβει τη λέξη νίκη. Γεμίζουμε με υπερηφάνεια… που δεν χάσαμε από αυτήν την μέτρια ΑΕΚ και ευελπιστούμε αυτή τη φορά μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος και την μίνι προετοιμασία, στην έναρξη των πλέιοφς να παρουσιαστεί η ομάδα βελτιωμένη και να κερδίσει τα αυτονόητα.

ΥΓ. Δεν είναι απαραίτητο για να κερδίσεις να παίξεις μπαλάρα και να μαγέψεις με την παρουσία σου μέσα στο γήπεδο. Είναι απαραίτητο όμως να θέλεις να κερδίσεις και να το δείχνεις.

ΥΓ2. Είτε 5-4-1 παίξεις, είτε 4-4-2 επιλέξεις είτε το «total football» με 2-3-5, αν παγώνεις πάντα το ρυθμό, γυρίζεις την μπάλα πίσω και κάνεις καθυστερήσεις μέχρι και στην αλλαγή ενώ παίζεις με παίκτη παραπάνω τα ίδια αποτελέσματα θα έχεις.

Το καλό του πρόσωπο μας έδειξε ο ΑΡΗΣ μας κόντρα στον Παναιτωλικό για περίπου 60’ και με 2 γκολ στο πρώτο ημίχρονο έφθασε στη νίκη. Δεν παρέλειψε όμως να μας υπενθυμίσει με πόση ευκολία κλωτσάει τις ευκαιρίες του αλλά και χάνει τη συγκέντρωση του από προκλητικές διαιτησίες σαν και αυτή του Σιδηρόπουλου(και του Varista) στο Β ημίχρονο. Έβγαλε όμως αντίδραση η ομάδα και σε ένα παγωμένο γήπεδο με ελάχιστο κόσμο κατάφερε να μοιράσει χαμόγελα.

ΕΠΑΙΞΕ ΣΑΝ ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΕΥΚΟΛΟ

Στροφή 180 μοιρών από την εμφάνιση με τον Λεβαδειακό έκανε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο χορτάρι. Με ένα καταιγιστικό ξεκίνημα όπου μια ευκαιρία διαδεχόταν την άλλη ο ΑΡΗΣ έμοιαζε άλλη ομάδα. Ο Παναιτωλικός από νωρίς έμοιαζε σαν μποξέρ εγκλωβισμένος στα σχοινιά δεχόμενος συνεχόμενα χτυπήματα με την κεφαλιά του Μορόν μετά από εκτέλεση κόρνερ του Μόντσου να καταλήγει στα δίχτυα για το 1-0.  Στο 30΄ ο Μόντσου μετά την ασίστ στο πρώτο γκολ με μια απίθανη εκτέλεση φάουλ έκανε το 2-0 «κλειδώνοντας» σε μεγάλο βαθμό τη νίκη. Το παιχνίδι είχε έρθει ακριβώς εκεί που θέλαμε χάρη σε μια γεμάτη εμφάνιση που δεν άφηνε κανένα περιθώριο στον αντίπαλο. Οι 12 ευκαιρίες(7 στην εστία) στο πρώτο ημίχρονο φώναζαν για ακόμη περισσότερα γκολ στη συνέχεια.

ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ VAR ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΟΥΝ

Εξίσου καλά μπήκε ο ΑΡΗΣ και στο Β ημίχρονο με τους παίκτες μας να θέλουν να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται την υπόθεση νίκη και με ένα τρίτο γκολ. Ένα γκολ που δεν ερχόταν μιας και την τελευταία στιγμή είτε διστάζαμε να σουτάρουμε είτε δεν δίναμε την πάσα στη σωστή στιγμή ακόμη και όταν βγαίναμε στην επίθεση με ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Παρόλα αυτά ο Παναιτωλικός παρέμενε ακίνδυνος. Μια όμως απίστευτη απόφαση του Σιδηρόπουλου σε συνεργασία με το VAR στο 60’ όπου το φάουλ και κίτρινη κάρτα υπέρ μας όπως καταλογίστηκε μετατράπηκε σε απλή κατοχή(!?!?!) χάλασε το μυαλό των παικτών μας. Ένα σφύριγμα που ήρθε σε συνέχεια αρκετών ανάποδων αποφάσεων που κυριολεκτικά αποσυντόνισε την ομάδα μας. Κάτι που φάνηκε μόλις στο επόμενο λεπτό με τον Παναιτωλικό στην πρώτη του ευκαιρία να βρίσκει με τον Ντιαζ το γκολ με όλη την άμυνα στημένη απέναντι του. Η συνέχεια μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης είχε κάμποσες χαμένες ευκαιρίες για το 3-1 αλλά και 1-2 στιγμές για τους αντιπάλους μας όπου θα μπορούσαν να είχαν ισοφαρίσει. Ευτυχώς το 2-1 παρέμεινε αν και θα μπορούσε να είχε έρθει πολύ πιο εύκολα αν αξιοποιούσαμε τις ευκαιρίες μας αλλά και αν Σιδηρόπουλος και VAR έβλεπαν το πέναλτι πάνω στον Νταρίντα στο 77’ από τον Σιέλη.

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΕΒΓΑΛΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ

Πολλές οι αδυναμίες του φετινού ΑΡΗ με την τελευταία εικόνα από το ναυάγιο της Λειβαδιάς να είναι αποκαρδιωτική. Το ότι αυτή η ομάδα όμως έχει ποιότητα και όταν παρουσιάζεται πνευματικά έτοιμη μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα δεν το αμφισβητεί κανείς. Και σήμερα ο ΑΡΗΣ για 55’ δεν χωρούσε την παραμικρή αμφισβήτηση παρά μόνο ένα γιατί. Γιατί δεν έπαιξε έτσι και στην Λειβαδιά. Σήμερα πάντως οι παίκτες του Ουζουνίδη μέχρι να κάνει άνω κάτω το παιχνίδι ο Σιδηρόπουλος τα έκαναν όλα τέλεια. Μόντσου και Σιφουέντες κυριαρχούσαν στο κέντρο, ο Φέτφα συνέχισε να εκθέτει τον πρώην προπονητή του, ο Μορόν ήταν ουσιαστικός και ο Σπίκιτς όσο κυλούσε ο χρόνος ανέβαζε την απόδοση του. Με σωστή πίεση,  γρήγορες μεταβιβάσεις και αποφασιστικότητα ο ΑΡΗΣ έφτιαχνε την μια φάση μετά την άλλη. Εκεί όμως φάνηκε και το μεγαλύτερο πρόβλημα του φετινού ΑΡΗ. Όταν δεν μπορείς να τελειώσεις αυτές τις ευκαιρίες ώστε να πας με ένα ξεκούραστο 4 ή 5-0  τότε κινδυνεύεις από το πουθενά χάρη σε 2-3 ανάποδα σφυρίγματα να αγχωθείς. Το αν ο Ντούντου και ο Σπίκιτς δώσουν λύση σε αυτό το πρόβλημα τότε θα μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική ομάδα. Μέχρι τότε όμως θα βασανιζόμαστε χωρίς λόγο όπως σήμερα.  

ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ

Άλλος ΑΡΗΣ στη Λειβαδιά, άλλος ΑΡΗΣ ο σημερινός. Για περίπου 55’ ζωγράφιζε μέσα στο γήπεδο,  πέτυχε 2 γκολ(αντί για 4-5) μέχρι να έρθει ο Σιδηρόπουλος με τον Κατσικογιάννη στο VAR για να μας υπενθυμίσουν πόσο εύκολα πέφτουμε στις παγίδες που μας στήνουν. Ευτυχώς πέρα από κάποιες αγχωτικές στιγμές η ομάδα πήρε τη νίκη που δικαιούταν και μαζί 3 πολύτιμους βαθμούς για την μάχη της Ευρώπης. Το αν θα συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς η ομάδα ή με τις πρώτες σταγόνες βροχής θα καταρρεύσει θα το δούμε στη συνέχεια.  Μέχρι τότε κρατάμε τους 3 βαθμούς και συνεχίζουμε. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Το ζήσαμε και αυτό με τον κορυφαίο Έλληνα διαιτητή Σιδηρόπουλο.  Πλέον και τα φάουλ υπέρ του ΑΡΗ θα περνάνε φιλτράρισμα μέσω VAR και θα ακυρώνονται!  Ρε, τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας με αυτούς τους απίθανους!

Μούσκεμα τα έκανε για ακόμη μια φορά μέσα στη βροχή ο ΑΡΗΣ μας καταφέρνοντας να δεχθεί 4 γκολ από τον Λεβαδειακό και να χάσει τις όποιες ελπίδες είχε για την είσοδο στην τετράδα. Και μόνο ότι δέχθηκε 3 γκολ στην αντεπίθεση και 1 από κόρνερ καταδεικνύει το πόσο κακή ήταν η ομάδα μας. Τόσο κακή που δεν μπόρεσε ούτε καν να εκμεταλλευτεί την τύχη του με το αυτογκολ της ισοφάρισης. Έντονος ο εκνευρισμός του Ουζουνίδη με όσα είδε μέσα στο γήπεδο που έφυγε σκασμένος για τα αποδυτήρια. Ακόμη πιο έντονος ο εκνευρισμός του κόσμου που έδωσε δυναμικό παρών στη Λειβαδιά χωρίς όμως να καταφέρει να συγκινήσει τους παίκτες μας…

ΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΛΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Τους ίδιους 11 με τον Παναθηναϊκό όπως ήταν αναμενόμενο επέλεξε ο Ουζουνίδης, ελπίζοντας σε μια ανάλογη εμφάνιση. Στην πράξη όμως είδαμε σχεδόν άλλη ομάδα. Με εξαίρεση τους Νταρίντα και Σιφουέντες που στα πρώτα 45’ είχαν μια συνέπεια και έντονη συμμετοχή στο παιχνίδι όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Ο Λεβαδειακός όποτε έτρεχε στους χώρους κατάφερνε να μας προκαλεί προβλήματα με τις αντιδράσεις της άμυνας μας να φαίνονται από νωρίς προβληματικές. Το 1-0 ήρθε από μια τέτοια φάση όπου η άμυνα μας πιάστηκε στον ύπνο και επέτρεψε εύκολα στους αντιπάλους μας να τρέξουν από τα πλάγια και να βγάλουν ανενόχλητοι μια παράλληλη με την εστία μας σέντρα για να καταλήξει τελικά στα δίχτυα στο 20’.  Σε ένα χρονικό σημείο όπου ο ΑΡΗΣ είχε αρχίσει να συμμαζεύει την εικόνα του και να διεκδικεί τα ηνία της αναμέτρησης. Κάτι που συνεχίστηκε και μετά το 1-0 με αποτέλεσμα έστω και με αυτογκολ να έρθει η ισοφάριση στο 29’. Στο χρόνο που απέμεινε μέχρι το ημίχρονο η ομάδα μας σε έπειθε ότι είχε βρει ρυθμό και θα έμπαινε στο Β ημίχρονο για να καθαρίσει γρήγορα γρήγορα τη νίκη.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ, ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΜΕ

Και ενώ μετά την ισοφάριση μπήκαμε στο Β μέρος με την ψυχολογία υπέρ μας μέσα σε λίγα λεπτά γκρεμίστηκαν τα πάντα. Μια εκτέλεση κόρνερ με τον παίκτη της Τρίπολης να σηκώνεται ανενόχλητος και να παίρνει την κεφαλιά στο κέντρο της άμυνας ήταν αρκετό για να μας υπενθυμίσει όλα τα κακώς κείμενα που μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Η απογοήτευση από αυτό το γρήγορο και εύκολο 2-1 είχε και τις προεκτάσεις του. Μόλις 2’ αργότερα άλλη μια αντεπίθεση του Λεβαδειακού, άλλη μια κακή επιστροφή και αντίδραση του ΑΡΗ μας και άλλο ένα εύκολο γκολ για τους γηπεδούχους. Εκεί όσο και αν φώναζε ο Ουζουνίδης και προσπαθούσε να αλλάξει τα πράγματα στο μυαλό των παικτών μας είχε «κλειδώσει» η ήττα.  Μια ήττα που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Φετφατζίδη δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Το 4^ο γκολ του Λεβαδειακού με μια ακόμη αντεπίθεση επισφράγισε το σημερινό ναυάγιο.

ΑΛΛΟΣ ΑΡΗΣ, 7 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ…

‘Ανευρα τρεξίματα, κακές τοποθετήσεις ακόμη πιο κακές αντιδράσεις από όλη την μεσοαμυντική μας γραμμή. Η ευκολία με την οποία επιτρέπαμε στους αντιπάλους μας να γίνονται απειλητικοί είχε να κάνει 100% με την έλλειψη συγκέντρωσης. Πάντα η άμυνα μας έμοιαζε ανοργάνωτη, πάντα ο παίκτης που έπρεπε να τρέξει ξεκινούσε με χαρακτηριστική καθυστέρηση. Ενώ στην επίθεση είχαμε τις φάσεις που μπορούσαμε να σουτάρουμε για το γκολ αλλά έλειπε αυτός που θα το τολμούσε. Δεν γίνεται να φθάνεις 2-3 φορές σε πλεονεκτική θέση στη μεγάλη περιοχή, να αλλάζεις πασούλες και κανείς να μην σουτάρει. Ναι είναι σημαντικό το σουτ να γίνει υπό καλές προϋποθέσεις αλλά αν δεν σουτάρεις δεν θα σκοράρεις. Προφανώς και ο προπονητής έχει μερίδιο ευθύνης και για την πνευματική ετοιμότητα των 11 που επέλεξε αλλά πως μπορείς να χρεώσεις στον προπονητή την σημερινή ήττα μόλις 7 ημέρες μετά τον θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού; Σε αυτόν όμως σίγουρα «χρεώνεται» η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Καλά τα λέει, δείχνει να αντιλαμβάνεται το τι ακριβώς συμβαίνει. Το ζητούμενο είναι αν μπορεί να το αλλάξει.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ 5^ης ΘΕΣΗΣ

Ψυχρολουσία, πισωγύρισμα, απογοήτευση….  Η ίδια ενδεκάδα που πάτησε τον φορμαρισμένο Παναθηναϊκό, κόντρα σε έναν πιο αδύναμο αντίπαλο τα έκανε όλα λάθος και διασύρθηκε. Δεν μπορούσε να τρέξει, δεν μπορούσε να σκεφθεί, δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως σύνολο σχεδόν σε κανένα σημείο του αγώνα. Ούτε καν η βροντερή παρουσία του κόσμου της ομάδας που χόρευε στη βροχή δεν ήταν ικανή για να τους αφυπνίσει. Η μάχη για την τετράδα κάπου εδώ χάθηκε. Υπάρχει όμως και ο στόχος της Ευρώπης. Αφήνουμε την απογοήτευση στην άκρη και συνεχίζουμε.

ΥΓ. Αν με τα πριμ δεν γίνεται δουλειά ας δοκιμάσει ο Κάρυ και τα πρόστιμα.

ΥΓ2. Δεν μας πάει το παιχνίδι με βροχή... τραγελαφικό αλλά αληθινό. 

Την 3^η συνεχόμενη νίκη του πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα απέναντι στον Παναθηναϊκό παραμένοντας ζωντανός για την μάχη της τετράδας! Πειστική εμφάνιση από το σύνολο του Ουζουνίδη. Σωστά στημένη η ομάδα, με ξεκάθαρη διάθεση να πιέσει, να ψάξει το γκολ και να πάρει τη νίκη όπως ακριβώς και έκανε! Μια νίκη που θα μπορούσε εύκολα να είχε πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Απαίτηση για διπλό στη Λειβαδιά η ιαχή του κόσμου στο φινάλε μιας μοναδικής κιτρινόμαυρης!

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ

Ένα δεκάλεπτο χρειάστηκαν περίπου οι παίκτες μας για να βρουν τα πατήματα τους και να κόψουν τον αέρα στον Παναθηναϊκό που είχε μπει πιο ορεξάτος και πιο επιθετικός στην αναμέτρηση. Όσο περνούσε ο χρόνος η ομάδα ανέβαζε την απόδοση της, οι παίκτες μας έμπαιναν πιο δυνατά στις φάσεις κερδίζοντας τις περισσότερες μονομαχίες. Οι επελάσεις του Μεντίλ οδήγησαν στην πρώτη ουσιαστική ευκαιρία με την προβολή του Μορόν να κόβεται την τελευταία στιγμή από τον Ίνγκασον. Λίγα λεπτά αργότερα η διαγώνια σουτάρα του Σιφουέντες με τροχιά προς τα δίχτυα ανάγκασε τον Λοντίγκιν σε μια εντυπωσιακή απόκρουση. Ένας Λοντίγκιν που ήταν σε καταπληκτική ημέρα μιας και στη συνέχεια για 2^η φορά καταφέρνει να σταματήσει τον Σαβέριο σε μια δύσκολη φάση. Εκεί που ο ΑΡΗΣ είχε το μομέντουμ ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να χτυπήσει στην αντεπίθεση αλλά Βέλεθ και Κουέστα ήταν σε ετοιμότητα.

Ο ΣΑΒΕΡΙΟ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, Ο ΜΟΡΟΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Ότι δεν κατάφερε να κάνει ο Σαβέριο στην πρώτη του ουσιαστική προσπάθεια το κατάφερε με την δεύτερη. Στο 43΄ σε μια από τις γνωστές «εφόδους» του από τα πλάγια, κατάφερε να φέρει την μπάλα στο καλό του πόδι και με ένα άπιαστο σουτ να ανοίξει το σκορ ξεσηκώνοντας το σχεδόν κατάμεστο Κλ.Βικελίδης! Όπως ιδανικά τελείωσε το Α ημίχρονο έτσι όμορφα ξεκίνησε και το δεύτερο. Μόλις στο 49’ ο Μορόν υποδέχθηκε ωραία την μπάλα μέσα στην μεγάλη περιοχή με το αμυντικό του Παναθηναϊκού να τον ρίχνει στο έδαφος και τον Γερμανό διαιτητή να δίνει το πέναλτι. Ψύχραιμος ο Μορόν πρόσθεσε άλλο ένα γκολ στην συγκομιδή του και έβαλε γερές βάσεις για να έρθει η νίκη.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΑΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΚΟΛ

2-0 από το 50’ και όλοι αναμέναμε σύμφωνα με ότι μας έχει συνηθίσει η ομάδα ως τώρα αναμέναμε οπισθοχώρηση, νευρικότητα και άγχος μέχρι το τέλος. Έλα όμως που ο ΑΡΗΣ σήμερα δεν είχε την παραμικρή διάθεση να γκρεμίσει ότι έχτισε. Και αφού πέρασε ένα δεκάλεπτο ανασυγκρότησης με βιαστικά διωξίματα και προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας πήρε ξανά τον έλεγχο. Με καλές τοποθετήσεις, σωστή πίεση, γρήγορες μεταβιβάσεις έκανε τον Παναθηναϊκό να μοιάζει εντελώς ακίνδυνος και ανήμπορος να αντιδράσει. Μάλιστα αν ήμασταν πιο προσεκτικοί θα μπορούσαμε εύκολα να σκοράρουμε και ένα τρίτο γκολ στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΧΟΙ

Αν και από τους υποστηρικτές του Άκη Μάντζιου που δεν έβλεπε κάποιο νόημα στην αντικατάσταση του με τον Μαρίνο Ουζουνίδη σήμερα είδαμε έναν ΑΡΗ να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και να έχει ουσία στο παιχνίδι του. Είδαμε παίκτες ψυχωμένους να βγαίνουν μπροστά στην μπάλα, να μην φοβούνται και να αντέχουν μέχρι το τέλος κάνοντας τους αντιπάλους τους να μοιάζουν κουρασμένοι. Όλοι όσοι πήραν ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής εκτός του Σίστο ήταν εξαιρετικοί. Ώρες ώρες η κυκλοφορία της μπάλας και ο τρόπος που αναπτυσσόταν η ομάδα έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Μηχανή με γρανάζια σαν τον Σαβέριο που βρήκε δίχτυα αλλά και τους Μεντίλ και Σπίκιτς που από τις πρώτες παρουσίες τους δείχνουν ότι ο ΑΡΗΣ από τις μεταγραφές του Ιανουαρίου βγαίνει κερδισμένος! Ξαφνικά οι πτέρυγες απέκτησαν ζωντάνια και ο ΑΡΗΣ μοιάζει πιο απρόβλεπτος πιο απειλητικός. Όλα όμως τα παραπάνω θα έχουν αξία αν αυτή η εμφάνιση αποδειχθεί στην πορεία ότι είναι αποτέλεσμα δουλειάς και όχι μια ευτυχή συγκυρία. Αυτό όμως που σίγουρα συμβαίνει είναι ότι η ομάδα δείχνει να βγαίνει από το αγωνιστικό αδιέξοδο που βρισκόταν παρά τα τελευταία θετικά αποτελέσματα και μοιάζει ικανή να παλέψει κόντρα στα προγνωστικά και τα «μαγειρέματα»...

ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είχαμε να δούμε μια τόσο καλή εμφάνιση και δεδομένων των συνθηκών ίσως η σημερινή να ήταν ακόμη καλύτερη. Διαβασμένη η ομάδα, αποφασισμένοι οι παίκτες με τις εντάσεις και τα τρεξίματα που απαιτούνται σε τέτοια παιχνίδια. Δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Παναθηναϊκό πέρα από του να παραδοθεί στην ανωτερότητα μας! Αυτός ο ΑΡΗΣ που παρακολουθήσαμε σήμερα δεν φοβάται τίποτα και θα διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες έχει μέχρι το τέλος. Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Ένα δίκιο το έχουν. Στο ποδοσφαιρικό Ελλαδιστάν όταν είσαι του big-πορδ και δεν ευνοείσαι σκανδαλωδώς είναι αδικία!

Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας στη Λαμία που κατάφερε να κερδίσει τον κακό του δαίμονα με 2-0! Την παράσταση έκλεψε ο συνήθης ύποπτος Λορέν Μορόν με τα 2 γκολ αλλά και ο Μεντίλ που σέρβιρε το πρώτο γκολ αλλά και είχε μια συνολικά εξαιρετική παρουσία! Πιο απελευθερωμένη η ομάδα χωρίς το «πρέπει» να περάσει η μπάλα από τα πόδια του Μανού Γκαρθία ωστόσο δυσκολεύτηκε αρκετά στο να δημιουργήσει ευκαιρίες.

ΕΙΧΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΣΙΑ

Με στόχο να ελέγξει το παιχνίδι από το ξεκίνημα είχε ο ΑΡΗΣ μας και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε. Η Λαμία σε ένα μόνιμο παθητικό ρόλο απλά έψαχνε ένα λάθος μπας και καταφέρει να βγει μπροστά. Το πρόβλημα όμως για ακόμη μια φορά ήταν η αργή κυκλοφορία και η έλλειψη δημιουργίας όποτε φθάναμε έξω από την περιοχή του αντιπάλου. Ποτέ δεν προσπαθήσαμε να παίξουμε γρήγορα, πάντα κάποιος έπαιρνε την απόφαση να παγώσει το ρυθμό και να γυρίσει τη μπάλα πίσω ακόμη και αν είχε διάπλατο τον δρόμο μπροστά ή οι συμπαίκτες του ήδη είχαν κάνει τη σωστή κίνηση. Η καλά οργανωμένη άμυνα της Λαμίας έκανε εύκολα τη δουλειά της και κάπως έτσι έληξε το πρώτο ημίχρονο με τα σουτ των Νταρίντα, Μόντσου και Μορόν να μην βρίσκουν στόχο.

ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΡΟΝ!

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε πιο δυνατά με τον Φετφατζίδη από τη δεξιά πλευρά να συνεχίζει να ταλαιπωρεί την άμυνα της Λαμίας και τον Μεντίλ από την αριστερή πλευρά να τρέχει ασταμάτητα και να αποτελεί μια μόνιμη απειλή. Στο 66΄ ο Μόντσου που είχε διαβάσει το παιχνίδι του Μεντίλ του έβγαλε μια εξαιρετική κάθετη πάση και αυτός με απίστευτη ταχύτητα υποδέχθηκε τη μπάλα έβγαλε την τέλεια σέντρα στον Μορόν και ο Ισπανός με ιδανικό τρόπο κάρφωσε τη μπάλα στα δίχτυα! Η πλάστιγγα της νίκης έγερνε για τα καλά προς την πλευρά μας αλλά απέναντι στη Λαμία με το σκορ στο 1 γκολ δεν μπορείς να είσαι ήρεμος. Όταν όμως ο Μορόν έχει κέφια μπορείς! Αφού πρώτα Σαβέριο, Ζαμόρα και Νταρίντα έχασαν ξανά και ξανά τα άχαστα, ήρθε η σειρά του Ισπανού με μια μαγική προσωπική ενέργεια να χορέψει την άμυνα της Λαμίας και να πλασάρει ιδανικά για το 0-2! Στα τελευταία 15’ της αναμέτρησης χάθηκαν πολλές ευκαιρίες και για ένα τρίτο γκολ ενώ στο 88’ η Λαμία έμεινε και με 10 παίκτες μετά την αγκωνία του Φουρτάδο στον Βέλεθ.

ΠΙΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ

Δύσκολα να ξεχάσουμε πόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει τέτοια παιχνίδια όπου στην μια από τις 2 φορές που περνάει το κέντρο ο αντίπαλος να βρίσκει δίχτυα. Σήμερα ευτυχώς δεν έγινε αυτό. Δεν έγινε γιατί ο ΑΡΗΣ δεν επέτρεψε στη Λαμία να σκεφθεί ότι μπορεί να απειλήσει. Ήταν σωστά στημένος και κρατούσε με ευκολία την μπάλα ακόμη και όταν οι αντίπαλοι μας πίεζαν. Ο Γκαρθία απουσίαζε και δεν έψαχνε όλη η ομάδα τον τρόπο να τον βρει και να τον συνδυαστεί μαζί του. Είδαμε τις πτέρυγες επιτέλους να συμμετέχουν στο παιχνίδι με τον Φετφατζίδη να θυμίζει κάτι από τα παλιά. Ενώ και στα αριστερά αν και ο Σίστο ήταν από τους χειρότερους, ο Μεντίλ(που μπήκε από σπόντα λόγω τραυματισμού του Φρίντεκ στο 5’) ήταν ασταμάτητος και κάλυπτε όλη την πλευρά με τεράστια ευκολία. Φάσεις σαν και αυτή του 0-1 κάναμε άλλες 5 στο παιχνίδι. Δεν έγιναν όλες γκολ αλλά αυτές οι προσπάθειες έλειπαν στα προηγούμενα παιχνίδια γιατί τα πάντα έπρεπε να περάσουν από τον άξονα. Πέρα του Μορόν και τον Μεντίλ που ξεχωρίσαν κανείς δεν μπορείς να πεις ότι έκανε κάτι το σπουδαίο. Όλοι όμως μαζί είχαν έναν ενεργό ρόλο και συμμετοχή στο παιχνίδι. Και αυτό ίσως είναι η παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Για τη συνέχεια όπου περιμένουμε να δούμε και άλλους παίκτες σαν τον Μεντίλ να μπαίνουν και να κάνουν τη διαφορά.

ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Με τον Λορέν Μορόν να σκοράρει 2 φορές και τον Μεντίλ να οργώνει την αριστερή πλευρά και να δίνει την ασίστ για το πρώτο γκολ, ο ΑΡΗΣ επέστρεψε στις νίκες ύστερα από περίπου 1.5 μήνα! Κατάφερε να ξεπεράσει τις απουσίες του, το κακό φεγγάρι και επιτέλους να εξαργυρώσει τη βελτίωση του Β ημίχρονου με 2 γκολ.  Σημαντική νίκη για την ομάδα μας σε ένα χρονικό σημείο όπου όλα έμοιαζαν δυσοίωνα . Όχι ότι με αυτή τη νίκη ξαφνικά έστρωσαν όλα αλλά σίγουρα βοηθάει τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά. Μετά τις «δυνατές» αποχωρήσεις αναμένουμε και την ανάλογη ενίσχυση.

Σε ένα από τα πιο ήσυχα ντέρμπι των τελευταίων ετών παρακολουθήσαμε σήμερα με τις 2 ομάδες να μοιράζονται τις εντυπώσεις και να αρκούνται στον βαθμό της ισοπαλίας. Λίγες ευκαιρίες και για τις 2 πλευρές που περισσότερο είχαν στο μυαλό τους το μηδέν στην άμυνα παρά να βρουν το γκολ. Κάτι όμως που βόλευε εξαρχής τους αντιπάλους μας που πλέον έχουν ένα ξεκάθαρο προβάδισμα για την μάχη της τετράδας. Παρόλα αυτά σημασία έχει η ομάδα να επιστρέψει άμεσα στις νίκες που αγνοεί εδώ και κάμποσες αγωνιστικές.

ΜΠΗΚΕ ΔΥΝΑΤΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Δεκαπέντε λεπτά περίπου κράτησε η κυριαρχία του ΑΡΗ μας στο παιχνίδι με ένα ξεκίνημα που σε έπειθε ότι αν συνεχίζαμε σε αυτό το ρυθμό, αργά ή γρήγορα το γκολ θα ερχόταν. Πνευματικά έτοιμοι, με καλές τοποθετήσεις, πίεση ψηλά και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας προς την επίθεση. Ο ΑΡΗΣ είχε μπει δυνατά ψάχνοντας την ευκαιρία να ανοίξει το σκορ και αναγκάζοντας τον ποακ σε παθητικό ρόλο. Παρά την υπεροχή του στο ξεκίνημα η πρώτη και σημαντικότερη ευκαιρία για να βάλουμε το γκολ ήρθε στο 25’ από λάθος του αντιπάλου με τον Νταρίντα αρχικά αν και σε πλεονεκτική θέση να αιφνιδιάζετε και το σουτ του Σουλεϊμάνοφ στη συνέχεια να το μπλοκάρει ο Κοτάρσκι.

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΘΙΖΗΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Πλησιάζοντας προς το ημίχρονο η όλη εικόνα του αγώνα είχε αλλάξει. Ξαφνικά η πίεση ψηλά σταμάτησε, οι παίκτες μας έδειχναν πιο φοβισμένοι και από εκεί που με 2-3 κινήσεις βγαίναμε μπροστά ξεκίνησε μια ταλαιπωρία της μπάλας στο δικό μας μισό και φθηνά λάθη που έδωσαν την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να ανέβουν και να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν ακόμη και να πάρουν τη νίκη. Τα προβλήματα στην αμυντική μας λειτουργία γινόταν ολοένα και πιο έντονα, τα λάθη πιο συχνά και η μόνιμη διστακτικότητα στην επίθεση μπλόκαρε τη δημιουργία κάθε ουσιαστικής ευκαιρίας. Ο Κουέστα και ο Φαμπιάνο στα κρίσιμα προστάτεψαν την εστία, στην επίθεση όμως τα σουτ των Μόντσου, Σιφουέντες και Γκαρθία που έγιναν υπό σχετικά καλές προϋποθέσεις δεν βρήκαν στόχο. Στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και οι 2 ομάδες έμοιαζαν να κάθονται στο Χ χωρίς να έχουν τη διάθεση να ρισκάρουν.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Με τον Φρίντεκ να αγωνίζεται τελικά κανονικά αν και ανέτοιμος, τον Γκαρθία να μετατοπίζεται στις πτέρυγες(αν και σύγκλινε διαρκώς στο κέντρο), τον Νταρίντα στο κέντρο ως αντι-Γκαρθία, τον Φαμπιάνο τελικά να καλύπτει τη θέση του δεξί μπακ και τον Βέλεθ να τον αναπληρώνει στο κέντρο της άμυνας ο ΑΡΗΣ κατέβηκε με ένα σχήμα ανάγκης με τους πιο ετοιμοπόλεμους παίκτες που πιθανόν να είχε ο Ουζουνίδης. Ως ένα βαθμό όλες αυτές οι επιλογές απέδωσαν μιας και τα προβλήματα που έπρεπε να διαχειριστεί ο κόουτς ήταν πολλά. Επί της ουσίας όμως ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να είναι όσο αποτελεσματικός ήθελε και έπρεπε να είναι ώστε να πάρει τη νίκη. Ναι μεν ο συμπολίτης πουλάει ακόμη το παραμύθι της διεκδίκησης του πρωταθλήματος αλλά εμείς ούτε σαν παραμύθι πλέον δεν μπορούμε να αναφέρουμε την 4η θέση. Το παιχνίδι ήταν ανοιχτό από την αρχή ως το τέλος και στα 3 αποτελέσματα αλλά ο ΑΡΗΣ όφειλε να ρισκάρει.  Το αν ήταν ανεβασμένος ο Σιφουέντες, αν ανταποκρίθηκε ο Φαμπιάνο και ο ανέτοιμος Φρίντεκ από την στιγμή που δεν ήρθε  η νίκη δεν έχει καμία σημασία.

ΕΚΑΨΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Την τελευταία του ρεαλιστική ελπίδα για είσοδο στην τετράδα σπατάλησε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα μένοντας στο Χ με τον συμπολίτη. Προσπάθησε ο Ουζουνίδης να ανακατέψει την τράπουλα για να καλύψει τα προβλήματα στα μπακ και στις πτέρυγες ωστόσο όμως φοβήθηκε να ρισκάρει περισσότερο και να αποδεχθεί ότι  η νίκη ήταν το ζητούμενο και τίποτα λιγότερο από τους 3 βαθμούς. Δεν τα καταφέραμε και πλέον πάμε για νέους στόχους. Είτε μιλάμε όμως ακόμη για 4η θέση είτε μιλάμε για την 5η κοινός παρονομαστής είναι η νίκη και οι 3 βαθμοί. Νίκη σαν και αυτή που έπρεπε να πάρουμε σήμερα για να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον η συνέχεια του πρωταθλήματος για τον Αρειανό και περισσότερο άγχος για τον συμπολίτη. Την είχαμε την ευκαιρία, την κάψαμε και αυτή.

Με μια αδικαιολόγητη κακή παρουσία στο Β ημίχρονο  ο ΑΡΗΣ με συνοπτικές διαδικασίες πέταξε ότι έχτισε στα πρώτα 45’  και το προβάδισμα με 0-1 και γνώρισε την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης. Όσο και αν άρεσε η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο, η εικόνα της στην επανάληψη και ο τρόπος που διαχειρίστηκε το παιχνίδι διέγραψε τα πάντα. Προσπάθησε ο Ουζουνίδης να αλλάξει τα πράγματα αλλά οι παίκτες του είχαν διαφορετική γνώμη.

ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ

Λίγα λεπτά χρειάστηκαν οι παίκτες και των 2 ομάδων για να «ζυγίσουν» το βρεγμένο γήπεδο και να αρχίσουν να ψάχνουν το γκολ. Τα κόλπα της μπάλας και το ολισθηρό χορτάρι επέτρεπε στις 2 ομάδες έστω και με άναρχο τρόπο να βγαίνουν μπροστά και να ψάχνουν το γκολ. Ο Σίστο μόλις στο τρίτο λεπτό πρόσθεσε στο παλμαρέ του άλλη μια διπλή ευκαιρία από αυτές που δεν χάνονται. Λίγα λεπτά αργότερα ευτυχώς και ο Καλτσάς τον μιμήθηκε χάνοντας και αυτός με τη σειρά του το άχαστο. Στη συνέχεια οι παίκτες μας ανέβασαν αισθητά την απόδοση τους, έμοιαζαν να είχαν αντιληφθεί στο απόλυτο τις ιδιαιτερότητες του γηπέδου και με σωστή πίεση και εξαιρετικό passing game πήραν τον έλεγχο του αγώνα. Ο Σαβέριο πέταξε άλλη μια καλή ευκαιρία στο 27΄ αλλά λίγα λεπτά αργότερα ο Σίστο έβγαλε την ασίστ και ο Ζαμόρα με μια εξαιρετική γυριστή κεφαλιά έγραψε το 0-1! Το εντυπωσιακό πέρα από το προβάδισμα ήταν ότι ο ΑΡΗΣ μετά το γκολ όχι μόνο δεν οπισθοχώρησε αλλά συνέχισε να κυριαρχεί μέσα στο γήπεδο.

ΜΟΥΣΚΕΨΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ

Με την αίσθηση ότι ο ΑΡΗΣ θα βρει αργά ή γρήγορα και 2^ο γκολ μπήκαμε στα αποδυτήρια, με έναν εντελώς διαφορετικό ΑΡΗ βγήκαμε. Ότι εντυπωσιακό είχαμε δει στα πρώτα 45’ όσο κυλούσε ο χρόνος έμοιαζε με μακρινή ανάμνηση. Αδικαιολόγητη οπισθοχώρηση, λάθη επί λαθών και ο απόλυτος αποσυντονισμός στα μετόπισθεν. Χαρακτηριστική η φάση της ισοφάρισης του Αστέρα στο 59’ με την άμυνα σχεδόν παραταγμένη να περιμένει την παράλληλη σέντρα και τελικά όταν γίνεται αυτή να παραμένει αδρανής. Ο Μανού Γκαρθία έχασε μοναδική ευκαιρία για να μας βάλει ξανά μπροστά και από εκείνο το σημείο και μετά… είδαμε κόπωση μόνο στους δικούς μας παίκτες και ένα ακόμη πιο καταπονημένο γήπεδο που αποτελούσε πρόβλημα μόνο για εμάς! Ο Αστέρας πατούσε ολοένα καλύτερα και χωρίς να χρειαστεί να πιέσει ή να δημιουργήσει αρκετές ευκαιρίες βρήκε με ένα μακρινό γέμισμα και μια απίθανη κεφαλιά του Μακέντα και το 2^ο γκολ στο 76’ . Η έλλειψη αντίδρασης στα εναπομείναντα λεπτά ήταν το κερασάκι μιας άνοστης τούρτας.

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ;

Πόσο εύκολο είναι να διαχωρίσεις το παιχνίδι σε Ά και Β ημίχρονο όταν το έχεις χάσει για να μοιραστείς τον ενθουσιασμό σου για τον ΑΡΗ των πρώτων 45’; Τους έψησε ο Ουζουνίδης, είναι η διαφορετική φιλοσοφία με τον Μάντζιο; Η ομάδα πάντως είχε ότι χρειαζόταν ένα παιχνίδι στην βροχή. Δύναμη, μυαλό και πλάνο! Με 0-1 πήγε στο ημίχρονο και με μια παρουσία που δεν χωρούσε αμφισβήτηση. Τι έγινε στο Β ημίχρονο μόνο οι ίδιοι οι παίκτες μπορούν να μας το πουν. Υπήρξε κάποια οδηγία διαφορετική από το πρώτο που άλλαξε τα πάντα ή υπήρξε κάτι άλλο; Τι να σου κάνει ο Ουζουνίδης; Ναι η είσοδος του Σιφουέντες δυσκόλεψε τα πράγματα μιας και μέχρι να συνηθίσει το γήπεδο χάθηκε το παιχνίδι… Ωστόσο δεν ήταν μόνο ο Σιφουέντες το πρόβλημα μιας και όλοι είτε λίγο είτε πολύ ο καθένας ξεχωριστά έμοιαζε αγνώριστος σε σχέση με τα πρώτα 45’. Φταίνε οι παίκτες; Φταίει ο προπονητής; Φταίει η έλλειψη εσωτερικού ανταγωνισμού; Ευθύνη του Ουζουνίδη πάντως είναι να βρει τι φταίει και να το διορθώσει.

ΑΓΝΩΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ Β ΗΜΙΧΡΟΝΟ, ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΚΕΡΑΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Αποφασισμένος να γκρεμίσει ότι έχτισε στα πρώτα 45’ μπήκε στο Β ημίχρονο και για κακή μας τύχη το κατάφερε μια χαρά… Κυρίαρχος στο γήπεδο και με 0-1 προβάδισμα μπήκε στα αποδυτήρια, δεν βγήκε όμως ποτέ στο Β ημίχρονο και στο τέλος δεν έμεινε ούτε ο βαθμός της ισοπαλίας. Από τα μπράβο του πρώτου ημιχρόνου, στο «τι βλέπουμε πάλι Θεέ μου» του Β ημιχρόνου. Κρίμα μιας και αυτοί οι 3 βαθμοί ήταν ιδιαίτερα σημαντικοί και θα επέτρεπαν στην ομάδα να παραμείνει πολύ κοντά στην κορυφή, στον νέο μας προπονητή να δουλέψει με λιγότερη πίεση αλλά και σε όλους μας να κάνουμε πιο ευχάριστες γιορτές.

ΥΓ. Από την μια οι μεταπτώσεις στην απόδοση που  σε τρελαίνουν, από την άλλη η έλλειψη αντίδρασης όταν βρίσκεσαι με την πλάτη στο σκορ που σε ισοπεδώνει.

Με τον ήρωα να αναδεικνύεται στο πρόσωπο της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ πήρε τη νίκη απέναντι σε έναν πολύ καλό Πανσερραϊκό σε ένα παιχνίδι ανοιχτό προς όλα τα αποτελέσματα όπως εξελίχθηκε. Ευτυχώς ο Κοσταρικανός λίγα δευτερόλεπτα αφού μπήκε στον αγώνα, ήταν σε εγρήγορση εκμεταλλεύτηκε την πορεία της μπάλας και με ψύχραιμη κίνηση έστειλε την μπάλα στα δίχτυα! Νίκη και 3 βαθμοί που δίνουν χρόνο και ηρεμία στον Ουζουνίδη να δουλέψει με τους παίκτες του.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Περιμέναμε να δούμε κάτι το διαφορετικό από τον Ουζουνίδη σήμερα και και η ενδεκάδα δεν έκρυβε σημαντικές εκπλήξεις φάνηκε ότι υπήρχε μια άλλη προσέγγιση ως προς τον τρόπο που αμυνόταν η ομάδα. Οι γραμμές ήταν πιο ψηλά και η πίεση ξεκινούσε νωρίτερα κάτι που πολύ σπάνια βλέπαμε στα πρώτα ημίχρονα στην εποχή του Μάντζιου. Παρόλα αυτά υπήρχαν τα γνωστά προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας αλλά και αναποτελεσματικότητα όταν βρισκόμασταν γύρω από την μεγάλη περιοχή του αντιπάλου. Στην άμυνα αν και φαινόταν συγκεντρωμένη, ώρες ώρες οι παίκτες του Πανσερραϊκού έμοιαζαν ασταμάτητοι στον τρόπο που έβγαιναν μπροστά.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΜΕ ΖΑΜΟΡΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ

Οι λεπτομέρειες ήταν αυτές που δεν επέτρεπαν στον ΑΡΗ να κάνει το κάτι παραπάνω στο Α’ ημίχρονο και αυτές τις λεπτομέρειες τις διόρθωσε σε μεγάλο βαθμό στο Β ημίχρονο. Και από την στιγμή που γλίτωσε από το δοκάρι στα πρώτα δευτερόλεπτα του Β ημιχρόνου έμοιαζε πιο αποφασισμένος. Ο παθιασμένος Πανσερραϊκός συνέχιζε να αμύνεται με μεγάλη ένταση και να ψάχνει την αντεπίθεση σε κάθε ευκαιρία αλλά πλέον οι παίκτες μας είχαν πιο γρήγορη σκέψη, σωστές μεταβιβάσεις και έδειχναν ξεκάθαρη διάθεση να ψάξουν το γκολ. Γκολ που δεν το βρήκε με τον Νταρίντα που από πλεονεκτική θέση έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Στο 85’ ο Σίστο και ο Ζαμόρα ήταν αυτοί που πρωταγωνίστησαν στην φάση του γκολ! Ο δραστήριος και επίμονος Σίστο μπέρδεψε την αντίπαλη άμυνα, η μπάλα κατέληξε στα πόδια του Ζαμόρα και αυτός έστειλε απλά και όμορφα την μπάλα στα δίχτυα. Στον χρόνο που απέμεινε χάθηκε η συγκέντρωση, ομάδα δεν αμυνόταν σωστά και ο Πανσερραϊκός έφθασε κοντά στην ισοφάριση. Ευτυχώς εκεί ήταν ο Κουέστα για ακόμη μια φορά να σώσει την κατάσταση και να διατηρήσει το προβάδισμα μέχρι το τέλος!

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ ΕΠΙΑΣΑΝ ΤΟΠΟ

Έστω και δύσκολα η ομάδα πήρε αυτό που ήθελε και κατάφερε να κρατηθεί κοντά στις υψηλές θέσεις.  Και αυτό είναι το πιο σημαντικό στο ντεμπούτο του Ουζουνίδη στον πάγκο της ομάδας μας. Σε μεγάλο βαθμό είδαμε τον ΑΡΗ του Μάντζιου και αυτό είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό μιας και ο νέος κόουτς μετράει μόλις λίγες ημέρες. Και μόνο το ότι το γκολ προήλθε από 2 αλλαγές του Ουζουνίδη είναι κάτι το ενθαρρυντικό. Όπως και το ότι υπήρξε περισσότερη διάθεση στο πρώτο ημίχρονο από ότι συνήθως. Η επανεμφάνιση του Νταρίντα σε υψηλά στάνταρ απόδοσης, ο μαχητικός Σίστο, ο αποτελεσματικός Ζαμόρα και ο πιο «κεφάτος» Ζουλ είναι μερικά ακόμη από τα κέρδη του σημερινού αγώνα. Τα προβλήματα στο κέντρο και η αναποτελεσματικότητα από τις πτέρυγες παραμένουν και εκεί θα περιμένουμε να δούμε τις παρεμβάσεις του νέου προπονητή.  

ΖΟΡΙΣΤΗΚΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ

Στο ντεμπούτο του Ουζουνίδη ο ΑΡΗΣ μας πήρε αυτό που ήθελε και κέρδισε πέρα από τους 3 βαθμούς και την ηρεμία του σε μια κρίσιμη στιγμή για την ομάδα. Ζοριστήκαμε αλλά στο τέλος τα καταφέραμε. Ο Ζαμόρα ήταν σε εγρήγορση, λειτούργησε σωστά και έβαλε το χρυσό γκολ της νίκης κόντρα σε έναν Πανσερραϊκό που πάλευε λυσσαλέα από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα …όπως δεν μας έχει συνηθίσει. Παραμένουμε σε τροχιά τετράδας και πλέον αναμένουμε με τον νέο προπονητή να αρχίσουμε να βλέπουμε την ομάδα να ανεβάζει την απόδοση της. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Το παρθενικό γκολ του Μάγιο στο 14’ και το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Μορόν στο 36’ ήταν αρκετά για να μας χαρίσουν τους 3 βαθμούς. Προσπάθησε να αντιδράσει ο Ατρόμητος, μείωσε το σκορ με πέναλτι αλλά στη συνέχεια δεν απείλησε ούτε μια φορά. Επιστροφή στις νίκες για τον ΑΡΗ μας μετά τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα σε ένα σημείο του πρωταθλήματος που έψαχνε τους 3 βαθμούς σαν οξυγόνο.

ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

Ο Ατρόμητος θέλησε να αιφνιδιάσει ο ΑΡΗΣ όμως έδειχνε να πατάει καλά στο ξεκίνημα. Το κέντρο παρά την απουσία του Σιφουέντες λειτουργούσε καλά και ο ΑΡΗΣ χάρη στην σωστή κυκλοφορία της μπάλας ήταν η ομάδα που είχε τον έλεγχο του αγώνα. Σε μια από τις πρώτες φάσεις που η ομάδα είχε ανέβει ψηλά ο Μάγιο μάζεψε το διώξιμο της άμυνας του Ατρομήτο, πήρε τον χώρο που του έδωσαν και με ένα μακρινό συρτό σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ένα γκολ που απελευθέρωσε την ομάδα και της έδωσε την ψυχολογική ώθηση που έψαχνε στην αποψινή αναμέτρηση.

ΕΠΑΙΞΕ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΒΡΗΚΕ 2^Ο ΓΚΟΛ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΛΕΙΔΩΣΕ

Έχοντας περισσότερη αυτοπεποίθηση οι παίκτες μας μετά το 1-0 προσπάθησαν δίνοντας χώρο στους αντιπάλους μας να χτυπήσουν στην αντεπίθεση. Σε μια τέτοια κατάσταση ο Μανού, Μορόν και Νταρίντα συνδυάστηκαν ωραία και ο Τσέχος ανατράπηκε λίγο πριν στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ο Μορόν ψύχραιμος από τα 11 βήματα έκανε το 2-0 και κάπου εκεί η νίκη άρχισε να γέρνει για τα καλά προς την πλευρά μας. Στο 44΄ήταν η μεγάλη στιγμή του Σαβέριο για να κλειδώσει τη νίκη το τελείωμα του όμως δεν ήταν ανάλογο της όλης εξαιρετικής προσπάθειας και η μπάλα κατέληξε έξω.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ

Από την μεγάλη ευκαιρία του Σαβέριο στο τέλος του Ά ημιχρόνου μέχρι και το ενθουσιώδες ξεκίνημα του Β ημιχρόνου ο ΑΡΗΣ έδειχνε άνετος και ωραίος να καλπάζει προς τη νίκη. Μια ανύποπτη φάση και ένα χέρι-πέναλτι από τον Βέλεθ μόλις στο 52’ ήταν αρκετό για να του χαλάσει το μυαλό. Ο Ατρόμητος μείωσε και παράλληλα γέμισε με άγχος το σύνολο του Άκη Μάντζιου. Για περίπου 40’ μέχρι τη λήξη του αγώνα ο ΑΡΗΣ αρκέστηκε στη διαχείριση του σκορ. Χωρίς διάθεση να βγει μπροστά και με μπόλικο φόβο για τα μετόπισθεν παρόλο που ο Ατρόμητος αδυνατούσε να γίνει απειλητικός. Δεν υπήρξε δύσκολη στιγμή μέχρι το τελικό σφύριγμα και έστω και με αυτόν τον αγχωτικό τρόπο ήρθε η νίκη.

ΑΓΧΩΘΗΚΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΣΟ ΕΠΡΕΠΕ

Αποτελεσματικός ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε χωρίς να αγχωθεί. Ο Άκης Μάντζιος στις δηλώσεις του δεν έκρυψε ότι άπαντες στην ομάδα ένιωθαν απίστευτη πίεση και ήθελαν διακαώς αυτή την νίκη. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα μέσα στο γήπεδο. Ο ΑΡΗΣ ήταν η καλύτερη ομάδα, δεν πανικοβλήθηκε ούτε για μια στιγμή όσες φορές δέχθηκε πίεση, είχε πιο ουσιαστικές ευκαιρίες και όταν αποφάσιζε να βγει μπροστά έφθανε στην αντίπαλη περιοχή με ευκολία. Ξαφνικά όμως όλα τα παραπάνω τα έδωσε μια κλωτσιά και τα πέταξε στην άκρη. Έτσι απλά ξαφνικά η ομάδα αποφάσισε να κρατήσει αυτό το σκορ  αποκλειστικά παίζοντας άμυνα. Όχι κακή άμυνα, όχι διωξίματα πανικού αλλά άμυνα. Ούτε έτσι μπόρεσε να κάνει κάτι ο Ατρόμητος αλλά αυτή η συμπεριφορά της ομάδας μας είναι και το μεγάλο πρόβλημα με τις μικρομεσαίες ομάδες. Προφανώς το βάρος για αυτή την συμπεριφορά πέφτει στον Μάντζιο. Όταν όμως έρχονται οι βαθμοί ακολουθούν και τα υπόλοιπα. Στα θετικά πέρα της νίκης και η χρησιμοποίηση κάποιων παικτών που ήταν παραγκωνισμένοι. Όχι ότι πρόλαβαν να δείξουν κάτι αλλά ήταν μια αρχή.

ΧΤΙΖΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ

Σε ένα άδειο Κλ.Βικελίδης ο ΑΡΗΣ μας χάρη στο ωραίο σουτ του Μάγιο και το εύστοχο πέναλτι του Μορόν κέρδισε τον Ατρόμητο με 2-1 και επέστρεψε στις νίκες! Συγκεντρωμένος και αποτελεσματικός ο ΑΡΗΣ …μέχρι να τον πνίξει το άγχος και να μπει σε μια βασανιστική διαδικασία από μόνος του για περίπου 40’. Ευτυχώς δεν το πλήρωσε και πήρε τους 3 βαθμούς που είχαμε τόσο ανάγκη. Τέλος καλό όλα καλά αλλά μπορούμε και καλύτερα! Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Βαριά ήττα με 4-0 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στην Opap Arena σε ένα παιχνίδι όπου δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να κοντράρει την ΑΕΚ. Σε παθητικό ρόλο, χωρίς σκοπό και πλάνο από την αρχή μέχρι το τέλος. Χωρίς διάθεση οι παίκτες, έχασαν όλες τις μονομαχίες και έμοιαζαν να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο. Απογοήτευση και μούδιασμα στον κόσμο του ΑΡΗ ενόψει και της ρεβάνς του κυπέλλου.

ΣΕ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ

Μας συνηθίζει ο ΑΡΗΣ να μπαίνει χαλαρά στα παιχνίδια αλλά σήμερα ξεπέρασε κάθε όριο.  Η ΑΕΚ πίεζε, έπαιρνε τα μέτρα που της δίναμε,  έψαχνε με κάθε τρόπο να φτιάξει φάση για γκολ και οι παίκτες μας απλά παρακολουθούσαν. Όπως ακριβώς παρακολουθούσαν και το Μουκουντί με κοντινή κεφαλιά να ανοίγει το σκορ στο 17. Η ίδια απάθεια έδωσε την ευκαιρία στη ΑΕΚ λίγο πριν το ημίχρονο σε μια από τις μπούκες της στην περιοχή μας να κερδίσει το πέναλτι με τη βοήθεια του VAR και να πετύχει και ένα δεύτερο γκολ.

Η ΚΑΘΙΣΙΖΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Το πιο λυπηρό στον σημερινό ΑΡΗ ήταν η αδυναμία του να αντιδράσει. Η ΑΕΚ έκανε ότι ήθελε μέσα στο γήπεδο και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να αλλάξει την εικόνα της αναμέτρησης. Το κέντρο μας απουσίαζε επιδεικτικά, η ομάδα έμοιαζε κομμένη στα 2 και οι αντίπαλοι μας σκύλιαζαν να το εκμεταλλευτούν.  Γκαρθία, Μόντσου, Σιφουέντες και αλλαγή Νταρίντα. Αυτό το κέντρο έκρυβε την μπάλα και έφτιαχνε το παιχνίδι για όλη την ομάδα. Πλέον με το ζόρι αλλάζουν 2 μπαλιές. Το τελικό 4-0 όσο και αν δεν μας αρέσει είναι ένα «τίμιο» σκορ έτσι όπως παίξαμε.

Η «ΚΟΙΛΙΑ» ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Δύσκολα να αποκρυπτογραφηθεί το πλάνο και το όλο σκεπτικό με το οποίο κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα. Από που να το πιάσεις αυτό το παιχνίδι και τι να πρωτοσχολιάσεις;  Δεν μπορούσαμε να μαρκάρουμε, δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε μπάλα, δεν μπορούσαμε έστω να κάνουμε 1-2 μακρινές μπαλιές να ιδρώσουμε λίγο τον Μορόν και τα εξτρέμ, δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε μια μονομαχία. Ακίνδυνος σε μόνιμο παθητικό ρόλο χωρίς να ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο. Είναι οι διαιτητικές σφαγές που έχουν χαλάσει το μυαλό των παικτών; Είναι οι υψηλές προσδοκίες που γεννήθηκαν και ξαφνικά δημιουργήθηκε άγχος; Είναι μια λογική(?) αγωνιστική κοιλιά που όλες οι ομάδες περνάνε; Σίγουρα πάντως δεν είναι ο ΑΡΗΣ που κατάφερε να γεμίσει το Κλ.Βικελίδης με το Βόλο. Δεν είναι ώρα να επιρρίψουμε ευθύνες για αυτή την παρατεταμένη κακή εικόνα. Είναι όμως η στιγμή που ο Μάντζιος θα πρέπει να βρει τον τρόπο για να γυρίσει ο διακόπτης στο μυαλό των παικτών και να επιστρέψει ο ΑΡΗΣ στον δρόμο προς την κορυφή που ο ίδιος χάραξε. Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη. Αντιθέτως υπάρχει μια σημαντική ευκαιρία ξανά κόντρα στην ΑΕΚ για να μας δείξει αυτή η ομάδα ότι έχει ποδοσφαιρικό εγωισμό και μπορεί να βγάλει αντίδραση. Αντίδραση σαν και αυτή που δεν είδαμε κόντρα στην ΑΕΚ αλλά ούτε και κόντρα στον αδύναμο Βόλο.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Με σβηστές μηχανές μπήκε ο ΑΡΗΣ μέσα στο γήπεδο και έτσι το πήγε μέχρι τέλος. Παίκτες χωρίς τσαγανό, ομάδα χωρίς σκοπό. Η «κοιλιά» σήμερα ξεπέρασε και αυτήν με το Βόλο. Σίγουρα και το «κυνήγι» που τρώμε έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό το μυαλό της ομάδας. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να αντιδράσουμε και μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Την ξαναέχεις την ΑΕΚ, αυτή τη φορά για το κύπελλο, στο σπίτι σου μπροστά στον κόσμο σου. Εδώ θα φανεί αν βιαστήκαμε να χαμογελάσουμε ή όχι.