Με τον πλέον επίσημο τρόπο μέσω ανακοίνωσης στο arisbc.grλύθηκε η συνεργασία με τον Δ.Πρίφτη που προς τιμή του δεν διεκδίκησε χρήματα πέρα από τα δεδουλευμένα του. Μια κίνηση που σε συνδυασμό με την πληρωμή των δόσεων για το άρθρο 99(σύμφωνα με τα κιτρινόμαυρα ρεπορτάζ) δείχνει ότι πλέον ο Ν.Λάσκαρης και οι συνεργάτες του έχουν ξεκινήσει τις διεργασίες για τον ΑΡΗ της επόμενης χρονιάς!

Δεν θα αναλωθούμε ιδιαίτερα στο έργο του Δ.Πρίφτη στον πάγκο του ΑΡΗ μιας και όλα αυτά τα χρόνια κάναμε την κριτική μας εκεί που έπρεπε. Αναμφισβήτητα παίρνει τα εύσημα για την πρώτη(και πιο δύσκολη) χρονιά επί διοικήσεως διαχειριστών με επικεφαλή τον Λ.Αρβανίτη όπου κατάφερε με ένα πενιχρό μπάτζετ να βγάλει τον ΑΡΗ τέταρτο προσπερνώντας την ΑΕΚ που είχε πολλαπλάσιο μπάτζετ από το δικό μας αλλά και άλλες ομάδες που επίσης είχαν μεγαλύτερο μπάτζετ από εμάς.  Η δεύτερη του χρονιά και η πρώτη στην εποχή Λάσκαρη άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Ναι μεν είδαμε μια πιο ποιοτική και ανταγωνιστική ομάδα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια που σε αρκετά παιχνίδια απολαύσαμε τον τρόπο που αγωνιζόταν αλλά ως προς το αποτέλεσμα δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι πετύχαμε κάτι το αξιοσημείωτο. Ενώ η μετριοπάθεια που χαρακτηρίζει τον κόουτς  και η μεγαλοποίηση των όποιων επιτυχιών ξενέρωσε αρκετούς που ήλπιζαν να δουν τον ΑΡΗ ακόμη πιο ανταγωνιστικό πάνω στο παρκέ. Η τρίτη χρονιά στον ΑΡΗ όσο αλατοπίπερο και μυρωδικά προσπαθούν οι γνωστοί "κύκλοι" να της βάλουν ήταν μια άνοστη σούπα που όχι μόνο δεν τρωγόταν αλλά δεν μπορούσε ούτε καν να την πλησιάσεις κοντά στην μύτη σου. Χρονιά που θα ξεχαστεί χωρίς να μας έχει αφήσει ούτε μια θετική ανάμνηση… Τρία χρόνια στα οποία ο ΑΡΗΣ σε αντίθεση με άλλες χρονιές δεν μπόρεσε να βάλει ούτε ένα λιθαράκι πάνω στο οποίο θα πατήσει για να κάνει το βήμα παραπάνω.  Οι νεαροί παίκτες της ομάδος ήταν ένα άχαρο διακοσμητικό στοιχείο που αδικήθηκαν ως προς τον χρόνο συμμετοχής σε μια ομάδα χωρίς στόχους. Ενώ ακόμη και οι παίκτες που ήρθαν με περγαμηνές καταφέραμε και τους βγάλαμε άχρηστους… Αυτός ήταν για εμάς ο Δ.Πρίφτης και η ανακοίνωση της λύσης συνεργασίας κόντρα στο κλίμα που οι "γνωστοί κύκλοι" καλλιεργούσαν τις τελευταίες ημέρες μας κάνει αισιόδοξους για το μέλλον. Ανεξάρτητα πάντως από την άποψη που έχει ο καθένας μας για τον Δ.Πρίφτη του ευχόμαστε ολόψυχα καλή τύχη στη συνέχεια της καριέρας του. Άλλωστε με τον άνθρωπο Δ.Πρίφτη δεν είχαμε ποτέ τίποτα να χωρίσουμε...

Ο ερχομός του νέου προπονητή που πολύ σύντομα θα ανακοινωθεί σε συνδυασμό με τις πληρωμές του άρθρου 99 δείχνει ότι έστω και με καθυστέρηση έχουν αρχίσει και δρομολογούνται τα "πρέπει" στον μπασκετικό ΑΡΗ. Το διοικητικό συμβούλιο και η επερχόμενη συνέντευξη τύπου του προέδρου ευελπιστούμε να έχει καλά μαντάτα(με Δράκο μέσα)  για την αγαπημένη μας ομάδα και να αποκαλύψει ένα πλάνο ικανό να δώσει όραμα στον κάθε Αρειανό. Άλλωστε ομάδα χωρίς ρεαλιστικό πλάνο, σταθερή ανοδική πορεία και υψηλούς στόχους δύσκολα "πείθει" και αυτό θα πρέπει ο μεγαλομέτοχος να το έχει πάντα στο μυαλό ανεξάρτητα από το μπάτζετ που σκοπεύει να διαθέσει.

ΥΓ.  Η στασιμότητα είναι εχθρός της φιλοδοξίας και δεν αρέσει σε κανέναν. Μέχρι και οι δίπλα αποφάσισαν να αλλάξουν έναν πετυχημένο προπονητή που για τα δεδομένα τους έκανε θαύματα. Παρόλα αυτά η αλλαγή πάντα φέρνει ελπίδα…

ΥΓ2. Και αφού τέλειωσε η "καμπάνια στήριξης" προς το πρόσωπο του Δ.Πρίφτη από τους "υπνωτιστές" του κόσμου του ΑΡΗ και τέλειωσε η συγκεκριμένη ιστορία έπιασαν δουλειά για το άλλο αγαπημένο τους παιδί. Ξέρετε… τον προηγούμενο κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης μέχρι να έρθει ο Δ.Πρίφτης.

ΥΓ3. Δεν θα υποδείξουμε εμείς στην διοίκηση της ΚΑΕ για το ποιον προπονητή θα επιλέξει. Θα παρακαλέσουμε όμως η επιλογή τους να μείνει ανεπηρέαστη από αυτά που προσπαθεί να επιβάλει η Μασονία της μπασκετικής Ελλάδος και του συστήματος που έχει καταρρακώσει το άλλοτε κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Και φυσικά μην του δώσετε το δικαίωμα να ασχοληθεί με τίποτα άλλο πέρα από το αγωνιστικό. Ευθύνη της διοίκησης το οικονομικό, δουλειά του προπονητή το αγωνιστικό και μόνο το αγωνιστικό.

ΥΓ4. Προσοχή σε μπαλκόνια, παράθυρα για πτώσεις και στην υπερβολική κατανάλωση ηρεμιστικών!

Έσπασε επιτέλους την σιωπή του ο Νίκος Λάσκαρης και μιλώντας στον "αέρα" του Yellow Radio 92.8 έβαλε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Όχι μόνο δεν υπάρχει κάποια "άτακτη φυγή" στα ξαφνικά όπως πολλοί κινδυνολόγοι προμήνυαν αλλά μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα γίνει και η περιβόητη συνέντευξη τύπου όπου θα μιλήσει για το μέλλον του ΑΡΗ. Ο μεγαλομέτοχος μπορεί να μην μπήκε σε λεπτομέρειες αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσπάθησε να ωραιοποιήσει την κατάσταση και να κρυφθεί πίσω από το δάχτυλο του. Ενώ το μήνυμα αισιοδοξίας που έστειλε στο "κλείσιμο" ήταν το πιο σημαντικό στα λεγόμενα του.

Εδώ και καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες μιας απίστευτης στοχοποίησης και διόγκωσης του γνωστού προβλήματος του Ν.Λάσκαρη που έχει φέρει αναταράξεις στον μπασκετικό ΑΡΗ. Και όλα αυτά όταν ο άνθρωπος ο οποίος δέχεται όλο αυτό τον καιρό τα πυρά μας έχει δείξει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από τους τυχοδιώκτες που κατά καιρούς έχουν περάσει από τον ΑΡΗ. Όχι μόνο με το ήθος που τον διακρίνει αλλά και με την οικονομική δυναμική που έδειξε ότι έχει από την πρώτη ημέρα. Η αγορά των μετοχών πριν καν μάθουμε το όνομα του, το 'λίφτινγκ" σε γήπεδο, αποδυτήρια, μπουτικ, κλειστό στο Κλ.Βικελίδης, εκπλήρωση υποχρεώσεων προς ΑΣ, οικονομική ομαλότητα, άρνηση ασύμφορων χορηγιών και πολλές άλλες δραστηριότητες του εντός και εκτός ΑΡΗ συνθέτουν ένα εντελώς διαφορετικό προφιλ ανθρώπου από αυτό το οποίο εντέχνως καλλιεργείται τις τελευταίες ημέρες. Ακόμη και η δημόσια στήριξη που του παρείχε ο "παροπλισμένος"  Λ.Αρβάνιτης  κάτι δείχνει.  Τώρα το ότι υπαρχεί ανησυχία για όλα όσα βλέπουμε και ακούμε καθημερινά σε συνδυασμό με την ανυπομονησία που υπάρχει για το χτίσιμο του ΑΡΗ της επόμενης χρονιάς είναι λογικό. Αυτή η αναμονή σκοτώνει... και ελπίζουμε μέσα στην επόμενη εβδομάδα να ολοκληρωθεί με τον πιο γλυκιά κατάληξη.

Το αν η δικαστική περιπέτεια του μεγαλομετόχου αλλάξει το πενταετές πλάνο και από Π.Γιαννάκη πάμε σε "μαθητευόμενους μάγους" είναι κάτι που σύντομα θα το μάθουμε. Αυτό όμως που έχει ξεχωριστή σημασία είναι ότι ο ΑΡΗΣ δεν είναι ακέφαλος όπως παρουσιάζεται. Ο μεγαλομετόχος μετά από σωρεία επικοινωνιακών ολισθημάτων έκανε αυτό που έπρεπε και έδωσε απαντήσεις... ή καλύτερα μια πρώτη γεύση από απαντήσεις. Γιατί οι απαντήσεις που πρέπει να περιμένουμε έχουν να κάνουν με πράξεις και μόνο με πράξεις όλα τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Ας ελπίσουμε η σημερινή τοποθέτηση του Ν.Λάσκαρη σε ένα ΑΡΕΙΑΝΟ μέσο να αφύπνισε μερικούς που βίαστηκαν να στήσουν στον τοίχο έναν από τους ελάχιστους ανθρώπους που και χρήματα βάζουν αλλά και διάθεση δείχνουν να προσφέρουν. Για τα υπόλοιπα, βασανιστική αναμονή...

ΥΓ. Αν και οι άργησε η μπασκετική Μασονία να πιάσει δουλειά τελικά το έκανε.... σιγά μην έχαναν οι γνωστοί καλοθελητές να παρουσιάσουν τον Δ.Πρίφτη ως την ιδανική επιλογή για αυτές τις δύσκολες στιγμές! Δεν μας προξενεί εντύπωση. Σε μια χώρα που επιλέγεται προπονητής για την Εθνική ομάδα την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή με τα κριτήρια που επιλέχθηκε, τα πάντα φαντάζουν λογικά!

ΥΓ2. Και μια που πιάσαμε την Εθνική Ελλάδος να πούμε και δύο λόγια για τον νέο προπονητή. Προσωπικα΄τον κ.Μίσσα τον έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση τόσο σαν προσωπικότητα όσο και σαν προπονητή. Παρόλα αυτά όταν μιλάμε για αθλητισμό και ιδιαίτερα για πρωταθλητισμό υπάρχει ανταγωνισμός και διαφορετικά επίπεδα. Δηλαδή η κορυφή για κάποιον παίκτη ή προπονητή είναι η κατάκτηση του τίτλου στο NBA και το παγκόσμιο. Και μια καλή εναλλακτική είναι σίγουρα η Ευρωλίγκα. Όταν λοιπόν ως παίκτης ή προπονητής συνειδητά απέχεις από όλο αυτό τον ανταγωνισμό τότε μάλλον λείπει η φιλοδοξία. Και η φιλοδοξία είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία για να επιτύχεις με ότι και αν ασχολείσαι.

Τα καλοκαίρια στον πλανήτη ΑΡΗ δεν είναι ποτέ βαρετά... έτσι και το φετινό καθώς αποχαιρετάμε τον Ιούνη εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σχεδόν σε όλα τα επίπεδα στα χαμένα. Από την κατηγορία που θα παίξουμε, την ΑΜΚ μέχρι τον νέο προπονητή(χωρίς να έχει λυθεί η συνεργασία με τον προηγούμενο) και τις "προφορικές" συμφωνίες με παίκτες ενόψει της νέας χρονιάς! Τα πάντα στον αέρα χωρίς να μπορεί να πει κανείς με σιγουριά τίποτα για τον ΑΡΗ της επόμενης ημέρας μετά την απογοητευτική χρονιά και την χαμένη άνοδο.

Μετά το αναμενόμενο φιάσκο Μπούμπουρα ήρθε η σειρά του κ.Καρυπίδη να δείξει ότι είναι εδώ και να ξεκινήσει τις διεργασίες για τον ΑΡΗ της επόμενης χρονιάς. Και αν η λογική μπορεί να επιτάσσει η επιλογή του προπονητή να είναι το σημείο αναφοράς στα καλοκαίρια κάθε ομάδος στον ΑΡΗ επιλέχθηκε να κινηθεί στα πρότυπα των μεγάλων κλάμπ όπου οι τεχνικοί διευθυντές σε συνεργασία με την διοίκηση σχεδιάζουν το αγωνιστικό προφίλ της ομάδος, επιλέγουν τα κομμάτια και ο προπονητής απλά αποτελεί ένα ξεχωριστό κομμάτι αυτού του πάζλ. Νίκιτς, Μουμίν, Ιντζόγλου, Δεληζήσης, Κάσσος, Διμαντόπουλους, Βαλεριάνος και μερικοί ακόμη είναι οι ποδοσφαιριστές που παρουσιάζονται ως "κλεισμένοι" σε προφορικό επίπεδο. Κινήσεις που δείχνουν μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία που κοιτάει περισσότερο την ουσία και αφήνει τις εντυπώσεις σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε ο κ.Καρυπίδης τις εντυπώσεις τις έχεις χάσει για τα καλά και μόνο οι πράξεις μπορούν να αλλάξουν το κλίμα. Την ίδια στιγμή αυτό του προπονητή μοιάζει να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα(!?!?!?) μετά την παγωμάρα που έφεραν στον κόσμο του ΑΡΗ τα ονόματα που ακούσθηκαν την περασμένη εβδομάδα...

Την ίδια στιγμή που όλες οι παραπάνω κινήσεις φωνάζουν Football League το παράθυρο για άνοδο στην Super League στα "χαρτιά" φαίνεται να μην παραμένει αμπαρωμένο όπως παλιά. Η νέα τοποθέτηση του Ηρακλή στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας ώστε να σωθεί ο δίκαια υποβιβαζόμενος Λεβαδειακός από τους υπόλοιπους "εξυγιαντές" και η νέα προσπάθεια του συμπολίτη να βρει το δίκιο του στο διαιτητικό δικαστήριο ουσιαστικά μας δίνει την ευκαιρία να χωθούμε στην υπόθεση και εφόσον υποβιβασθεί οριστικά ο Ηρακλής να απαιτήσουμε αντί για τον Λεβαδειακό να ανέβουμε εμείς! Κάτι άλλωστε που το 2015 είχε συμφωνηθεί και επισημοποιηθεί από την εκτελεστική επιτροπή της σουπερλίγκας με τον Ηρακλή να είναι μια από τις ομάδες που είχαν υπογράψει την συγκεκριμένη απόφαση. Το ποιό είναι το σωστό και το νόμιμο για την Ελληνική Αθλητική δικαιοσύνη ελάχιστη σημασία έχει. Όταν όμως το διαιτητικό δικαστήριο που πλέον αποτελείται από εν ενεργεία δικαστές που προσφάτως κόντρα στα θέλω των "δυναστών" του Ελληνικού ποδοσφαίρου δικαίωσε τον Ηρακλή είναι αυτό που θα αποφασίσει τότε υπάρχουν βάσιμες ελπίδες. Το αν θέλει και θα διεκδικήσει όπως οφείλει ο κ.Καρυπίδης αυτές τις ελπίδες είναι άλλο θέμα... που πνίγεται στην "μυστικοπάθεια" και στα "κλειστά χαρτιά"... για το καλό του ΑΡΗ...

ΥΓ. Ως τώρα αυτό που μας έχει διδάξει η ιστορία για ΑΜΚ στον ΑΡΗ ισχύουν τα εξής: 1) λογιστικό μαγείρεμα για να καλυφθούν οι ζημίες και να είναι όλα νομότυπα, 2)λογιστικό μαγείρεμα όπου ελάχιστα μικροέξοδα αυξάνεται η ονομαστική αξία των μετοχών της ΠΑΕ άρα ο κ.Καρυπίδης αυξάνει την περιουσία του και το διαπραγματευτικό του χαρτί σε μια πιθανή μελλοντική πώληση.

ΥΓ2. Παρέμβαση για την αδειοδότηση από τον πρώην πρόεδρο της ΠΑΕ Λ.Σκόρδα, πρώην ποδοσφαιριστές, ατζέντηδες με μπροστάρη τον γνωστό αντι-αρειανό δικηγόρο Παναγόπουλο. Μια κίνηση που έγινε και πέρσι και έπεσε στο κενό. Το να βγεις και να τους ξεφωνίσεις για αυτή την ενέργεια είναι τουλάχιστον αφελές... μιας και οποιοσδήποτε είχε προσωπικά συμφέροντα το ίδιο θα έκανε στην θέση τους εκτός και αν ήταν τόσο large που δεν θα τους ένοιαζε. Αυτό που έχει σημασία και εκεί που πρέπει να έχουμε στραμμένη όλη μας την προσοχή είναι σε αυτούς που έχουν τις τύχες της ομάδος μας στα χέρια τους και μαζί την αποκλειστική ευθύνη για να προασπίσουν τα συμφέροντα του ΑΡΗ μας. Όταν λοιπόν πάρθηκε η "γενναία" απόφαση να πέσουμε στην Γ το ότι θα υπήρχαν αυτές οι "παρεμβάσεις" ήταν δεδομένο. Το αν ο ΑΡΗΣ έχει θωρακιστεί απέναντι σε αυτές τις ενέργειες είναι ευθύνη των "σοφών" και των "σωτήρων" της Γ Εθνικής...

Λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση της φετινής αγωνιστικής σεζόν και πριν καλά καλά εξαντληθούν και οι τελευταίες μας ελπίδες για άνοδο στην σούπερλιγκα στα χαρτιά, και ο ΑΡΗΣ μας κατάφερε να κάνει την πρώτη του ήττα ενόψει της νέας αγωνιστικής σεζόν! Μπορεί να μην πρόκειται για 11 εναντίον 11 πάνω στο χόρτο αλλά σίγουρα η απόφαση του Ν.Παπαδόπουλου που ενώ είχε σχεδόν συμφωνήσει(όπως μας παρουσιάστηκε από τα κιτρινόμαυρα ρεπορτάζ)  με τον κ.Καρυπίδη να επιλέξει τον ΟΦΗ αποτελεί σίγουρα κάποιου είδους ήττα. Μάλιστα οι πληροφορίες που θέλουν την ομάδα της Κρήτης να ταλανίζεται από σοβαρά οικονομικά προβλήματα που είναι εν γνώση του Ν.Παπαδόπουλου μας κάνει να ανησυχούμε ακόμη περισσότερο για τους λόγους της επιλογής του...

Για όσους παρακολουθούν το PlanetARIS.gr είναι σε γενικές γραμμές γνωστό ότι τους Έλληνες προπονητές(πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν τους έχουμε σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Ιδίως στο ποδόσφαιρο το επίπεδο και ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν όλα αυτά που συμβαίνουν στο Ελλαδιστάν μόνο κάτι το θετικό δεν έχουν  να προσφέρουν σε μια ομάδα που θέλει να παλέψει μακριά από το παρασκήνιο και να ξεχωρίσει όπως είναι ο ΑΡΗΣ. Όταν όμως τα ονόματα που παίζουν για τη θέση του προπονητή είναι των Βοσνιάδη, Παντελίδη, Παπαδόπουλου αλλά ακόμη και αυτό του Κωστένογλου του οποίο το διαζύγιο ακόμη να επισημοποιηθεί τότε ναι ανάμεσα σε αυτούς ο Ν.Παπαδόπουλος μας έκανε το κλικ παραπάνω. Λίγο το πέρασμα του από τον ΑΡΗ που είχε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού αλλά και το έργο του με Ηρακλή και ΟΦΗ(στον β γύρο) και η καλή συνεργασία που αναμενόταν να έχει με τον Μυροφορίδη(άλλο ένα "σπουδαίο" όνομα) που ούτε και αυτός έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα μας έκαναν έστω και θεωρητικά να πιστέψουμε ότι ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε τη νέα χρονιά να έχει περισσότερη ουσία και αποτελεσματικότητα από ότι φέτος. Και όμως ο κ.Καρυπίδης για πολλοστή φορά απέδειξε ότι ούτε την "πειθώ" διαθέτει αλλά ούτε και την "διπλωματία" που απαιτείται σε τέτοιες διαπραγματεύσεις καταφέρνοντας να μας κάνει να αισθανόμαστε ακόμη και στο θέμα επιλογής προπονητή χαμένοι από έναν σεβαστό σύλλογο όπως είναι ο ΟΦΗ ο οποίος όμως είναι σαφώς μικρότερο μέγεθος από εμάς. Και το ότι πίσω από αυτή την απόφαση του Ν.Παπαδόπουλου μπορεί να υπάρχουν ουσιαστικοί λόγοι που έχουν να κάνουν περισσότερο με τις απαιτήσεις ενός επαγγελματία προπονητή παρά με κάτι προσωπικό είναι που μας κάνει να ανησυχούμε ακόμη περισσότερο για το μέλλον της αγαπημένης μας ομάδας.

Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε την απάθεια σε ότι έχει να κάνει με την διεκδίκηση των ελαχίστων πιθανοτήτων που υπάρχουν για να ανέβει ο ΑΡΗΣ ως τρίτος(ή και δεύτερος με την υπόθεση της Λαμίας) στην θέση του Ηρακλή, τις δυσκολίες που παρουσιάζονται στο θέμα της συμφωνίας με τους παίκτες ώστε να υπογράψουν για την αδειοδότηση και τις διάφορες τεχνικές λεπτομέρειες που εκκρεμούν στο μέτωπο της αδειοδότησης τότε το μέλλον φαντάζει ιδιαίτερα δυσοίωνο. Σε όλα τα παραπάνω η απάντηση μας θα έπρεπε να ήταν μια οργανωμένη αντίδραση που θα εκφραζόταν μέσω του Α.Σ. . Όταν όμως ως κόσμος αυτής της ομάδος έχουμε αποδεχθεί μοιρολατρικά ότι αυτοί εκεί στον Α.Σ. έχουν διακοσμητικό ρόλο και κάνουν σωστά την δουλειά τους και κρυβόμαστε πίσω από το "και αν φύγει αυτός ποιος θα έρθει" τότε όλα αυτά που βιώνουμε αλλά και αυτά που θα ζήσουμε μάλλον είναι φυσιολογικά... 

ΥΓ. Και κάπως έτσι ξαναφουντώνουν τα σενάρια που ακουγόντουσαν στο ξεκίνημα του κ.Καρυπίδης και τις σχέσεις του με τον Ι.Σαββίδη. Άραγε τι να σκέφτονται αυτοί που τον "επέβαλλαν" στον ΑΡΗ όπως τον επέβαλλαν;

Η χθεσινή ήττα στο ΟΑΚΑ με την "σκούπα" της ΑΕΚ επισημοποίησε το τέλος μιας από τις περίεργες χρονιές που έχουμε βιώσει στον μπασκετικό ΑΡΗ. Δεν θα την χαρακτηρίσω ως μια από τις χειρότερες μιας και η 4η θέση και η συμμετοχή  στον τελικό του κυπέλλου δεν δείχνει κάτι τέτοιο αλλά με τα μάτια ενός οπαδού που λατρεύει το μπάσκετ ήταν μια από τις πιο ξενέρωτες που μπορώ να θυμηθώ τα τελευταία 20 χρόνια. Ο λόγος φυσικά είναι οι συνθήκες και οι προσδοκίες που υπήρχαν το περασμένο καλοκαίρι όπου ο ΑΡΗΣ μας δεν κατέβηκε με ομάδα ανάγκης, με εράνους, με στόχο να αποφύγει τον υποβιβασμό, με απαγόρευση μεταγραφών, με διοίκηση οπαδών ή διαχειριστών αλλά με μια δυνατή διοίκηση που αύξησε το μπάτζετ και το ελάχιστο στο οποίο στόχευε(άσχετα αν φοβόταν να το πει) ήταν να δώσει συνέχεια στην περσινή "συμπαθητική" χρονιά όπου ο ΑΡΗΣ βγήκε 4ος με μια ομάδα που άρεσε στον κόσμο.

Οι ομάδες λένε χτίζονται το καλοκαίρι και όπως φάνηκε στην πορεία όλα τα λάθη έγιναν μαζεμένα το καλοκαίρι. Από την μη στελέχωση της ΚΑΕ από ανθρώπους που γνωρίζουν τον χώρο, από την ανανέωση του Δ.Πρίφτη, την παράδοση των "κλειδιών" της ομάδος σε έναν μόνο άνθρωπο χωρίς την ανάλογη εμπειρία στη διαχείριση μεγάλων μπάτζετ με μεγαλύτερων απαιτήσεων από αυτές μιας "συμπαθητικής" χρονιάς, την τραγική εκτίμηση προσφοράς και κόστους των ξένων της προηγούμενης χρονιάς και φυσικά την επιλογή των νέων ξένων που θα ήταν αυτοί που θα σήκωναν την ομάδα στις πλάτες τους. Ο Δ.Πρίφτης δεν μπορούσε να δει ότι οι "μέτριοι" Αμερικανοί του που δεν τους εκτιμούσε και τόσο πολύ όπως ήταν οι Γουότερς και Χάγκινς ήταν από τις σταθερές αξίες της περσινής ομάδος. Ενώ και ο Μακνήλ που ήταν εκ των αγαπημένων του τελικά χάθηκε στη διαπραγμάτευση... Πάντα φυσικά με το σκεπτικό ότι "ουδείς αναντικατάστατος"... όταν όμως αυτό το σκεπτικό προέρχεται από έναν προπονητή που δεν μπόρεσε να βρει τον αντικαταστάτη του Τσούπκοβιτς τότε μάλλον πρόκειται για υπερβολή. Αν στους 3 Αμερικάνους που ο ΑΡΗΣ μας είχε την ευκαιρία να τους κρατήσει βάλουμε και τον Κοέν που μπορούσε να προσφέρει με πολλαπλούς τρόπους μιλάμε για μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός κορμός και η περσινή "συμπαθητική" ομάδα να έχει μια συνέχεια. 

Το αποτέλεσμα ήταν ο φετινός τζόγος με τους ξένους που κρίνοντας από την απόδοση τους μάλλον μιλάμε κυριολεκτικά για τζόγο. Γιατί ναι μεν μπορεί εμείς ως οπαδοί να βλέπουμε τα καρφώματα του Μπάκνερ και να εντυπωσιαζόμαστε αλλά ως τεχνικό τιμ οφείλεις να δεις και κάτι παραπάνω από μερικά τρίλεπτα βιντεάκια στο Youtube. Οφείλεις να ρωτήσεις μερικούς φίλους σου για το αν ο Τζένκινς είναι ηγετική φυσιογνωμία ή ρολίστας πολυτελείας και φυσικά δεν γίνεται να αψηφάς την στατιστική για έναν Αμερικάνο σαν τον Μάρμπλ που θα αγωνιζόταν για πρώτη φορά στα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Το πιο τραγελαφικό στην όλη υπόθεση με τους ξένους ήταν ότι η καλύτερη επιλογή του Δ.Πρίφτη ήταν αυτή του Κάμινγκς. Ενός παίκτη που μπορεί ΑΝ βελτιωθεί σημαντικά να αποτελέσει κάτι το αξιόλογο στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο πόιντ γκαρντ με την εμπειρία που χρειαζόταν ο ΑΡΗΣ για να βασιστεί πάνω του. Μάλιστα για όσους βλέπουν πιο καθαρά τα πράγματα μπορεί να ήταν και ο σημαντικότερος λόγος που όλοι οι υπόλοιποι παίκτες από τους οποίους περιμέναμε να έχουν σημαντική προσφορά παρουσιάστηκαν πολύ κατώτεροι του αναμενομένου. Ναι σίγουρα ο ΑΡΗΣ είναι ένα πιο απαιτητικό περιβάλλον αλλά δεν γίνεται ο Καββαδάς με τον Αρκαδικό να είναι εκ των κορυφαίων του πρωταθλήματος και σε εμάς ακόμη και με αντιπάλους από τη μέση της βαθμολογίας και κάτω να είναι άφαντος. Το ίδιο ισχύει και σχεδόν για όλη την υπόλοιπη ομάδα εκτός από αυτούς που δεν περιμέναμε κάτι το συγκλονιστικό παρά μόνο την προσπάθεια όπως ήταν οι Σίμτσακ, Μούρτος, Ζάρας, Ξανθόπουλος...  Ο Σανικίντζε που δεν προλάβαμε να τον δούμε μιας και τραυματίστηκε νωρίς νωρίς στη συνέχεια παρουσιάστηκε ίσως ως ο καλύτερος ξένος παίκτης που έχει έρθει στον ΑΡΗ μετά τον αείμνηστο Ρόι Τάρπλεϊ. Αν και αποκτήθηκε μόλις 2 εβδομάδες πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων τελικά όμως μας είπαν ήταν ο παίκτης πάνω στον οποίο ο Δ.Πρίφτης είχε βασίσει όλο τον φετινό ΑΡΗ γιατί θα έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο! Και αλήθεια να ήταν αυτό και μόνο το χρονικό σημείο της απόκτησης του δείχνει την προχειρότητα με την οποία έγινε ο σχεδιασμός της ομάδος. Ενώ το παραμύθι με τον Σανικίντζε συνεχίστηκε σχεδόν μέχρι το τέλος της χρονιάς με τους "υπωντιστές" του κόσμου του ΑΡΗ να μιλάνε για την στιγμή που ο Σάνι θα επιστρέψει πάνω στο παρκέ λες και δεν γνώριζαν ότι ένας τέτοιος τραυματισμός σε αυτή την ηλικία μπορεί να σήμαινε και το τέλος της καριέρας τους...

Οι ήττες από Ρέθυμνο στην Κρήτη και μπάογκ μέσα στο Παλέ φανέρωσαν αυτά που ήδη είχαν φανεί από τα φιλικά και η γκρίνια σκέπασε την ομάδα. Ήρθαν και οι τραυματισμοί και κάπου εκεί νωρίς νωρίς ο κόουτς έχασε την μπάλα. Μπορεί η χρονιά να τελείωσε με τους "φίλους" του προπονητή να τα δίνουν όλα αλλά για όποιον παρακολούθησε από κοντά την φετινή πορεία θα διαπίστωσε ότι ο κόουτς φέτος είχε περισσότερους "εχθρούς" μέσα στα αποδυτήρια παρά φίλους. Μια κατάσταση που ποτέ δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει ο Δ.Πρίφτης με αποτέλεσμα να δούμε έναν ΑΡΗ από την αρχή μέχρι το τέλος όπου όποτε συναντούσε έναν σοβαρό αντίπαλο έχανε και συνήθως έχανε εύκολα... Οι εμφανίσεις συνολικά στα πλέιοφς παρά τις "σκούπες" σε ημιτελικά και μικρούς τελικούς ήταν ίσως οι μοναδικές εμφανίσεις που παρέπεμπαν σε ομάδα μιας και εκεί ο Δ.Πρίφτης είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια να μπολιάσει παίκτες και να κάνει κάτι διαφορετικό από το να εμπιστευτεί τους 5-6 παίκτες που πίστευε και τον πιστεύαν. Ενώ ο αγώνας στην Τουρκία με την Μπάνβιτ(την φιναλίστ του Basketball Champions League) παρά την άδικη ήττα ήταν ίσως το μοναδικό παιχνίδι όπου είδαμε έναν ΑΡΗ μαχητή που αρνιόταν πεισματικά να χάσει. Αντιθέτως ο τρόπος που αντιμετώπισε η ομάδα μας τον τελικό με τον Παναθηναϊκό μέσα στο Παλέ  περισσότερο πλήγωσε την υπερηφάνια μας  παρά μας έκαναν να νιώσουμε ότι παλέψαμε και πέσαμε σαν μαχητές. Αν σε όλη τη χρονιά σε ότι αφορά καθαρά το αγωνιστικό κομμάτι βγάλουμε την συγκυρία όπου στα πλέιοφς αντιμετωπίσαμε τον συμπολίτη που βγήκε 5ος και στη θέση του ήταν το Ρέθυμνο ή ο Κολοσσός αμφιβάλλω αν θα είχαν το κουράγιο ο προπονητής και οι παίκτες; μας ευθαρσώς να δηλώνουν ότι η χρονιά ήταν πετυχημένη και τα κατάφεραν παρά τις δυσκολίες. Το ότι η χρονιά για πολλά μέλη αυτής της ομάδος όπως και για μερίδα του κόσμου θεωρείται πετυχημένη μόνο και μόνο επειδή απέκλεισες στα πλέιοφς αυτόν τον ανύπαρκτο συμπολίτη δείχνει και το βαθύτερο πρόβλημα που υπάρχει στον μπασκετικό ΑΡΗ...

Φυσικά το αγωνιστικό πάντα είναι σε άμεση συνάρτηση με την διοικητική και οικονομική ηρεμία της ομάδος και φέτος ο ΑΡΗΣ και σε αυτό το κομμάτι είχε προβλήματα. Οι διαφορετικές απόψεις εντός της διοίκησης για το αν θα έπρεπε να μείνει ο Δ.Πρίφτης αλλά και για το αν θα έπρεπε να τον αφήσουν να είναι το απόλυτο κουμάντο στο χτίσιμο της ομάδος ήταν ίσως το πρώτο σημάδι ότι γυαλί πάει να ραγίσει... Η αλόγιστη σπατάλη του διπλάσιου μπάτζετ για μια ομάδα που δεν έπειθε κανέναν λογικό είναι να μην ξενέρωσε μόνο εμάς αλλά και αυτούς που μάτωνουν οικονομικά για να ξαναοδηγήσουν τον ΑΡΗ στον δρόμο των επιτυχιών. Ήταν ολοφάνερο ότι από ένα σημείο και μετά ο Νίκος Λάσκαρης πέταξε λευκή πετσέτα για τη φετινή χρονιά. Έδωσε προτεραιότητα στις "περιπέτειες" του εκτός ΑΡΗ και άφησε τον χρόνο να κυλάει όσο πιο αναίμακτα οικονομικά γινόταν. Παίκτες όπως ο Τζάκσον και ο Σκοτ αν δεν ήταν Αμερικάνοι δεν θα ερχόντουσαν ποτέ σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ ακόμη και σε μέτριες χρονιές. Ακόμη όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις φάνηκε ότι ο δίαυλος επικοινωνίας και η εμπιστοσύνη μεταξύ διοίκησης και προπονητή είχε χαθεί. Δύσκολα όμως μπορεί να δώσει κανείς άδικο στον Ν.Λάσκαρη γιατί ίσως το μεγαλύτερο του λάθος ήταν ότι εμπιστεύτηκε ανθρώπους που υπερεκτίμησαν τις δυνατότητες τους, απέτυχαν και παρέσυραν στην αποτυχία τους και τον ΑΡΗ.

Η επόμενη ημέρα θέλει τον Π.Γιαννάκη να επιστρέφει στο σπίτι του και τον ΑΡΗ να αλλάζει σελίδα όπως έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη ημέρα που ήρθε ο Ν.Λάσκαρης. Όταν όμως ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ περιτριγυρίζεται από ανθρώπους που η εναλλακτική λύση που του προτείνουν αντί για τον Πρίφτη είναι ο Λυκογιάννης τότε καταλαβαίνετε τι είδους νοοτροπία υπάρχει εκεί στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Τα υπόλοιπα για την επόμενη ημέρα στον μπασκετικό ΑΡΗ θα τα αναλύσουμε όταν και ο ίδιος ο Ν.Λάσκαρης ανοίξει τα χαρτιά του.... 

ΥΓ. Για τους "χαρούμενους" συνΑρειανούς μας για την κατάκτηση της 4ης θα διοργανωθεί ειδική φιέστα στον Λευκό Πύργο με specialguestτον Τσούπκοβιτς.

ΥΓ2. Το γράψαμε και στο ποστ μετά το χθεσινό παιχνίδι με την ΑΕΚ αλλά ας το ξαναγράψουμε και σήμερα μπας και το εμπεδώσουν μερικοί που δεν θέλουν να καταλάβουν και βλέπουν εμμονές σε πρόσωπα και καταστάσεις.  Ευχόμαστε στον ΑΡΗ του Ν.Λάσκαρη να μην ξαναδούμε προπονητές και παίκτες που διακρίνονται περισσότερο για το ήθος και τον χαρακτήρα τους από ότι για τα επιτεύγματα τους πάνω στο παρκέ.

Με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του μπασκετικού ΑΡΗ να αργούν η συνέντευξη που παραχώρησε ο Ν.Λάσκαρης πριν από λίγες ημέρες στην εφημερίδα "ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ" είναι αυτό που τράβηξε την προσοχή μας. Άλλωστε μετά και την φετινή χαμένη χρονιά που σύντομα θα ολοκληρωθεί οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από την επόμενη ημέρα και όλα αυτά που ευελπιστούμε να γίνουν εξιτάρει.

Και μόνο το ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που πληρώνει χρέη παλιών, αυξάνει σταδιακά το αγωνιστικό μπάτζετ και δεν φοβάται να μιλήσει για το μέλλον του ΑΡΗ εώς και 5 χρόνια μπροστά είναι κάτι το εξαιρετικό για την αγαπημένη μας ομάδα ιδιαίτερα σε σχέση με ότι συμβαίνει σε όλο τον υπόλοιπο σύλλογο. Παρόλα αυτά το "υπάρχουν και χειρότερα" μπορεί να βοηθάει να εκτιμήσεις κάποιες καταστάσεις αλλά σπάνια σε ωθεί προς το καλύτερο. Αν και θα ακολουθήσει με το τέλος της χρονιάς μια συνέντευξη τύπου όπου θα ειπωθούν τα πάντα με περισσότερες λεπτομέρειες εμείς θα ξεχωρίσουμε και θα σχολιάσουμε κάποια σημεία από τη συνέντευξη του:

"Η φετινή χρονιά είναι ιδιαίτερη. Πέρσι είχαν βγει οι επιλογές, αλλά και δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε δυσάρεστες καταστάσεις, όπως φέτος. Ο ένας τραυματισμός, έρχονταν πίσω από τον άλλο. Από παίκτες, από επιλογές, από πράγματα που δεν βγήκανε "  /  Σε αντίθεση με παλαιότερες δηλώσεις αυτή τη φορά ο μεγαλομέτοχος απέφυγε να ωραιοποιήσει την πορεία του φετινού ΑΡΗ και όσο πιο κομψά του επιτρέπει  η θέση του να μιλήσει  παραδέχθηκε την αποτυχία στο αγωνιστικό. Και η ειλικρίνεια είναι κάτι που όλοι εκτιμάμε.

"Από άλλα θέματα εκτός μπάσκετ, που κάποιοι θέλησαν να εκμεταλλευτούνε εις βάρος μας και να δημιουργήσουν ένα αρνητικό κλίμα, το οποίο, δυστυχώς, δεν μπόρεσε να χειριστεί η ομάδα. Απ’ ότι έχω καταλάβει, από τις συζητήσεις που είχα, έχει επηρεαστεί τόσο η ομάδα, όσο και το τεχνικό τιμ. Αλλά αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να έχουν σχέση με την ομάδα"  /. Αν και η μανία κατάδιωξης και το κηνύγι φαντασμάτων στον ΑΡΗ έχει κουράσει εδώ και πολλά χρόνια το ότι η ομάδα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί κάποια πράγματα που επί της ουσίας δεν την αφορούν όπως λέει ο πρόεδρος μάλλον καυτηριάζει το πρόβλημα με την στελέχωση της ΚΑΕ και του τεχνικού τιμ. Η έλλειψη έστω και μιας ισχυρής προσωπικότητας από την τεράστια δεξαμενή του μπασκετικού ΑΡΗ είναι κάτι που θα πρέπει να περιλαμβάνετε στο πενταετές πλάνο.

"θα πρέπει να αρχίσουμε να χτίζουμε την ομάδα. Ίσως ακολουθώντας τα πρότυπα των προπονητών, Παναγιώτη Γιαννάκη και Ντούσαν Ίβκοβιτς. Αμφότεροι έκτισαν την ομάδα του Ολυμπιακού και αυτή την κληρονόμησαν στους επόμενους, οι οποίοι τη διατηρούν σε υψηλό επίπεδο και προσπαθούν να την πάνε παραπέρα. Αυτό γίνετε μόνο με έναν σωστό ελληνικό κορμό." / Η συγκερκιμένη τοποθέτηση του Ν.Λάσκαρη αποτελεί και την μεγαλύτερη νότα αισιοδοξίας για το αύριο του ΑΡΗ. Ο Ελληνικός κορμός και η αναφορά στο έργο του Π.Γιαννάκη και του Ντ.Ίβκοβιτς στον Ολυμπιακό είναι ότι καλύτερο έχουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Φυσικά για να κινηθεί ο ΑΡΗΣ προς αυτή την κατεύθυνση θα χρειαστεί Ελληνικό κορμό με παίκτες εγνωσμένης αξίας ή τουλάχιστον ελπιδοφόρους παίκτες σε καλή ηλικία που να μπορούν σταδιακά να κάνουν την διαφορά. Καλές οι χημείες, οι οικογένειες, οι φιλότιμοι και οι φίλοι αλλά όταν μιλάμε για μπάσκετ τότε κριτήριο θα πρέπει να είναι καθαρά τα αγωνιστικά προσόντα του κάθε αθλητή. Όσο άσχημο και αν ακούγεται πολλοί από τους παίκτες που φοράνε την φανέλα του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια δεν έχουν θέση σε αυτή την ομάδα και θα πρέπει να αποχωρήσουν για να προχωρήσει η ομάδα μπροστά. Καββαδάς και Γιάνκοβιτς(που είναι δανεικός από την Βαλένθια) θα πρέπει να αποτελέσουν κομμάτια του Ελληνικού κορμού που οραματίζεται ο Ν.Λάσκαρης και μαζί με κάποιον έμπειρο καλό Έλληνα παίκη και μερικούς νεαρούς που θα μπουν κανονικά στο ροτέισον ο ΑΡΗΣ ύστερα από χρόνια να χτίσει κυριολεκτικά ένα κορμό... στην πράξη... και όχι στα λόγια όπως τα τελευταία 3 χρόνια..

"Έχουμε πολλούς οπαδούς της νίκης και όχι της ομάδας. Αυτό είναι στην κουλτούρα του Έλληνα και όχι μόνο." /  Εδώ βέβαια ο Ν.Λάσκαρης συνέχισε τον "κύκλο" των δηλώσεων κατά του κόσμου... όπως κατά καιρούς έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια και από άλλα μέλη της διοίκησης προπονητές και παίκτες... Από καρεκλάκια που φωνάζουν μέχρι ονειροπόλοι, μίζεροι, αχάριστοι και γκρινιάρηδες έχουμε χαρακτηριστεί από ανθρώπους εκπροσωπούν την ομάδα μας. Θα μας συγχωρέσει ο αγαπητός πρόεδρος αλλά το να προσάπτεις το οτιδήποτε στον Αρειανό που έχει περάσει τόσα και τόσα όλα αυτά τα χρόνια και παρόλα αυτά στηρίζει  τόσο δυναμικά την ομάδα του αδιαφορώντας για τις πίκρες σε βαθμό αποχαύνωσης είναι τουλάχιστον άκυρο... Μόνο την στήριξη που έχουν οι 3 πρώτες ομάδες της βαθμολογίας να συγκρίνεις με αυτή του κόσμου του ΑΡΗ θα καταλάβεις ότι ο Αρειανός έχει ψύχωση με την ομάδα του...

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ "Μας έχει ζητηθεί να βοηθήσουμε. Έχω κάθε καλή διάθεση. Με αποτρέπει ότι βλέπουμε έκτροπα, όπως αυτά του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος ή η αντιμετώπιση που τυγχάνει η οικογένειά μου, αλλά και η ομάδα, από μερίδα φιλάθλων"  / Εδώ πάλι ο κ.Λάσκαρης πέρα από τη δυσαρέσκεια του για την κατάσταση του Ελληνικού ποδοσφαίρου αναφέρεται και πάλι στην κρτική και αμφισβήτηση που δέχεται από μερίδα του κόσμου. Κάτι που φυσικά είναι μια η όψη του νομίσματος γιατί η άλλη όψη λέει ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, Μαρινάκης ουκ ολίγες φορές τα έχουν ακούσει από τους οπαδούς των ομάδων που οδήγησαν σε απίστευτες επιτυχίες για εμάς... και όμως στην κάθε στραβή την άκουγαν στερεοφωνικά... Ενώ ο "τεράστιος εξυγιαντής" Ιβάν Σαββίδης χλευάστηκε ποικιλοτρόπως στην πρώτη του προσπάθεια να αποκτήσει τον συμπολίτη. Παρόλα αυτά όλοι οι προαναφερθέντες θεωρούνται σπουδαίοι παράγοντες και μάλλον κάποιον αντίστοιχο χρειάζεται ο ποδοσφαρικός ΑΡΗΣ...

Πάντως μετά από μια περίοδο όπου οι προσωπικές υποχρεώσεις του μεγαλομετόχου της ΚΑΕ τον είχαν κρατήσει μακριά από τα κοινά της ομάδος είναι άκρως θετικό ότι τον βλέπουμε να έχει επιστρέψει αποφασισμένος για να κάνει όλα όσα έχει στο μυαλό του για την αγαπημένη μας ομάδα. Σύντομα θα δοθούν οι απαντήσεις με το καυτό θέμα του προπονητή να είναι αυτό που θα δείξει ουσιαστικά και τις προθέσεις του για το μέλλον. Ελπίζουμε η αναφορά που έγινε στο "μοντέλο" του Ολυμπιακού με τον Ελληνικό κορμό και την υπογραφή Γιαννάκη-Ίβκοβιτς να μην έγινε τυχαία...

Επανήλθε σε μεγάλο βαθμό η ηρεμία στην ομάδα μετά από την σπουδαία νίκη επί της αδιάφορης βαθμολογικά ΑΕΚ που οδήγησε και στην κατάκτηση της 4ης θέσης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Ένας στόχος που για μερικούς προσφέρει ικανοποίηση(!?!?) και για άλλους κάτι σχεδόν ανάξιο αναφοράς με δεδομένη την δυναμική των υπόλοιπων συνδιεκδικητών της 4ης θέσης αλλά και τον οικτρό απολογισμό των 15-11 νικών/ηττών, που αποτυπώνει την σαφώς χειρότερη σε σχέση με την περσινή χρονιά πορεία. Παρόλα αυτά το ότι ο "αποδεκατισμένος" ΑΡΗΣ στον αγώνα της Πέμπτης πάλεψε σαν πραγματικός μαχητής και αυτό ήταν κάτι που άρεσε σε όλους μας.

Την παράσταση για ακόμη μια φορά έκλεψε ο Νίκος Λάσκαρης με τις δηλώσεις του. Δηλώσεις που για ακόμη μια φορά δημιούργησαν ανάμεικτα συναισθήματα και περισσότερο μας προβλημάτισαν παρά μας έκαναν να αισθανθούμε την ασφάλεια που θέλαμε τόσο για την αναγνώριση των κραυγαλέων λαθών που έγιναν κατά τη φετινή σεζόν όσο και για το μέλλον. Ενώ η αναφορά σε αντιπολίτευση εντός ΑΡΗ που θέλει την διάλυση(?!?!) της ομάδος και τους κακούς δημοσιογράφους που δημιουργούν προβλήματα εκεί δεν υπάρχουν μας γύρισε σε άλλες εποχές και σε άλλους παράγοντες όπου το "κυνήγι φαντασμάτων" ήταν το αγαπημένο τους σπορ. Καταρχήν για όσους δεν διαβάζουν συχνά το PlanetARIS.gr θα τονίσουμε ότι ο κλάδος των δημοσιογράφων δεν είναι από τους αγαπημένους μας και σε καμία περίπτωση μέσα από αυτή την διαδικτυακή γωνία δεν υπάρχει η διάθεση για την υπεράσπιση τους. Όταν όμως οι δημοσιογράφοι αναδεικνύονται από τον μεγαλομέτοχο της ομάδος μας ως το μείζον πρόβλημα στον φετινό ΑΡΗ και όλα αυτά τα τραγελαφικά που έχουμε ζήσει από το καλοκαίρι όπως οι  ανανεώσεις των  ξένων, οι επιλογές των νέων ξένων, η καθυστέρηση στην αντικατάσταση των ξένων, το θέμα με τον προπονητή και τον αντικαταστάτη του, τους στόχους που υπάρχουν δεν υπάρχουν και το νέο υπερσύγχρονο πούλμαν ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι υπάρχει και βολεύει να γίνονται όλες οι μετακινήσεις με αυτό σε αντίθεση με το τι κάνουν άλλα σωματεία(αυτά που θέλουμε να φθάσουμε) χαρακτηρίζονται εμμέσως ως ανυπόστατες κατασκευασμένες ειδήσεις από κάποια εσωτερική αντιπολίτευση τότε θα με συγχωρέσετε αλλά κάτι δεν μου κάθεται καλά σε όλο αυτό. 3 είναι οι πιθανότητες... 1) Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά! 2) Υπάρχει τεράστιο επικοινωνιακό πρόβλημα στην ΚΑΕ, 3) ο ΑΡΗΣ του Ν.Λάσκαρη είναι ακόμη τόσο ανίσχυρος που γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις κάποιων δημοσιογράφων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα κάποιας εσωτερικής αντιπολίτευσης στον ΑΡΗ που για ανεξήγητους λόγους θέλει να διαλύσει την ομάδα! Όποιος και αν είναι ο λόγος είναι εξίσου άσχημος για την ομάδα και φέρει η ευθύνη η διοίκηση που θα έπρεπε να κάνει όλα τα απαραίτητα ώστε να θωρακίζει την ομάδα ακόμη και από "εσωτερικούς εχθρούς". Το ραντεβού με τον Ν.Λάσκαρη όπως ανανεώθηκε από τον ίδιο θα γίνει με το τέλος της σεζόν, εκεί όπου θα αποκαλυφθεί και το 3ετές ή 5ετές πλάνο που θα ακολουθήσει η ομάδα. Μια τοποθέτηση που ξαφνικά οδηγεί στην εξής απορία... δηλαδή από πέρσι δεν ξεκινήσαμε με κάποιο πολυετές πλάνο; στα τυφλά πέρσι και φέτος; Ας κάνουμε λίγο ακόμη υπομονή για να μάθουμε...

Τέλος θα αναφερθώ και σε αυτό που με απογοήτευσε πιο πολύ από όλα στις δηλώσεις του Ν.Λάσκαρη. Σε μια εποχή όπου το ηθικό του Αρειανού από τον Γολγοθά του ποδοσφαίρου έχει πιάσει πάτο και το μπάσκετ όπως και παλιότερα αποτελεί την ελπίδα για επιτυχίες, χαρές και τίτλους το να ακούς τον άνθρωπο πάνω στον οποίο έχεις εναποθέσει όλες τις ελπίδες σου για κάτι καλό να σου λέει ότι προτιμάει την ήττα από μια νίκη με κακή εμφάνιση είναι κάτι που πολλοί από εμάς αδυνατούμε να αφουγκραστούμε. Αν δεν υπάρχει το κίνητρο και ο στόχος της νίκης ακόμη και για το γόητρο τότε ποιος ο λόγος που ασχολούμαστε τόσο φανατικά με τις ομάδες μας; Θα παρακολουθούσαμε NBA για να βλέπουμε "καλό και ελκυστικό" μπάσκετ κάθε μέρα... Άλλωστε για αυτό υπάρχουν οι διοργανώσεις, οι τίτλοι, οι αγώνες κατάταξης. Διαφορετικά τα πάντα θα ήταν αγώνες επίδειξης φιλανθρωπικού χαρακτήρα... Δεν γνωρίζω πόσα φθάνουν στα αυτιά του Ν.Λάσκαρη και τι ακριβώς του μεταφέρουν τα κοντινά του πρόσωπα. Θα πρέπει όμως να γίνει ξεκάθαρο στον μεγαλομέτοχο ότι το αγωνιστικό είναι αυτό που τραβάει όλα τα υπόλοιπα. Ναι ο Ν.Λάσκαρης πληρώνει παλιά χρέη, ναι έχει την ομάδα τακτοποιημένη οικονομικά, ναι έχει αναμορφώσει το γήπεδο, τα αποδυτήρια, βοηθητικούς χώρους ναι έχει κάνει πολλά ακόμη εκτός του αγωνιστικού χώρου και τον ευχαριστούμε για όλα αυτά. Θα πρέπει όμως να καταλάβει ότι ο καθρέφτης για μια ομάδα είναι το αγωνιστικό. Και όταν είσαι πρόεδρος στην πιο ιστορική ομάδα της Ελλάδος στο μπάσκετ τότε οφείλεις να έχεις στόχο την κορυφή!

ΥΓ. Πόσο φορές το έχουμε ακούσει και πόσο πραγματικά κουράζει αυτό με την εσωτερική αντιπολίτευση και τους εχθρούς εντός της οικογένειας του ΑΡΗ... Κάποιοι(?) για κάποιους λόγους(?) που θέλουν το κακό μας.... 

ΥΓ2. Και για να βάλουμε κάποια πράγματα στη σωστή τους διάσταση επειδή πολλοί φίλοι της ομάδος παλεύουν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα.... το ότι κάποιος πάει στο γήπεδο δεν τον κάνει γιατί γουστάρει την διοίκηση, τον προπονητή, τους παίκτες και θέλει να τους στηρίξει προσωπικά. Το κάνει γιατί γουστάρει ΑΡΗ και θέλει να βρεθεί κοντά στην αγαπημένη του ομάδα. Το αν ο λόγος της παρουσίας του κόσμου στο γήπεδο ήταν τα πρόσωπα και όχι η ίδια η ομάδα τότε με 3500 κόσμο στο Παλέ στα περισσότερα παιχνίδια και άλλα τόσα στο Κλ.Βικελίδης μάλλον τα "πρόσωπα" θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προβληματισμένα.

ΥΓ3. Αφιέρωμα στην επιστροφή του ΑΡΗ στην Ευρωλίγκα το 2006-7 και την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης από το Novastories. Το είδαμε, θυμηθήκαμε και μελαγχολήσαμε... Παίκτες Έλληνες με προσωπικότητα που δεν έμεναν μόνο στο φιλότιμο, Αμερικάνοι άγνωστοι που στον ΑΡΗ έγιναν γνωστοί, κοινοτικοί με ψυχή που έδιναν το 110% σε κάθε παιχνίδι και μια ομάδα που δεν κρύφθηκε ποτέ πίσω από τα μπάτζετ και τα ονόματα των αντιπάλων διεκδικώντας με πίστη στη νίκη όλα τα παιχνίδι μέχρι τέλους εντός και εκτός Παλέ. 

ΥΓ4. Επειδή αναγνωρίζουμε πόσο διαφορετικό είναι το να είσαι ένας απλός ανώνυμος οπαδός(ή χομπίστας αν προτιμάτε) και να καταθέτεις δημόσια την άποψη σου από το να είσαι επαγγελματίας δημοσιογράφος και να καταθέτεις επώνυμα την άποψη σου... τα συγχαρητήρια μας στην τοποθέτηση του Γ.Δασκάλου στο BasketPlus.gr που αυτή τη φορά απέφυγε τις σάλτσες και τις διπλωματικές τακτικές και είπε ξεκάθαρα τα πράγματα με το όνομα τους περισσότερο σαν οπαδός αυτής της ομάδος παρά σαν επαγγελματίας δημοσιογράφος.

ΥΓ5. Πραγματικά υπάρχει κανείς που να διαφωνεί με αυτό; "αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένας ΑΡΕΙΑΝΟΣ στον ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ, που να θέλει η ομάδα του να χάνει… όμορφα από το να κερδίζει… άσχημα. Αν είναι έτσι, κύριε Λάσκαρη, να επιστρέψουμε το κύπελλο που πήραμε το 1993 στο Τορίνο κόντρα στην Εφές, γιατί χάλια παίξαμε!"

ΥΓ6. Έτσι βλέπουν στην Αθήνα την φετινή πορεία της ΑΕΚ... ας το διαβάσουν οι δικοί μας "χαρούμενοι" οπαδοί  "Η θέση της ΑΕΚ (19-7) που πέρυσι κατετάγη 4^η στην κανονική περίοδο κι ανέβηκε ένα σκαλί στα playoffs, δημιουργεί μία πλασματική εικόνα που σε καμία περίπτωση δεν παραπέμπει σε ουσιαστική βελτίωση. Με τον Άρη να αποδεικνύεται πολύ κατώτερος των προσδοκιών και τον ΠΑΟΚ να έχει αναγκαστικά (για οικονομικούς λόγους) πιο χαμηλό πήχη, η «Ένωση» έπαιζε φέτος χωρίς αντίπαλο για να βγει 3^η και να παίξει στον τελικό του Κυπέλλου, να φτάσει στο Final 4 του Basketball Champions League και χωρίς να το διατυμπανίζει, να κερδίσει τουλάχιστον μία φορά έναν και των Ολυμπιακού ή Παναθηναϊκού. Τι κατάφερε απ’ όλα αυτά; Να πετύχει μόνο τον πρώτο στόχο, έχοντας 0/4 κόντρα στους «αιώνιους», χάνοντας ταυτόχρονα σε Ρέθυμνο και Ρόδο. Η απόφαση του Μάκη Αγγελόπουλου να λύσει τη συνεργασία της με τον Γιούρι Ζντοβτς, συνιστά παραδοχή της αποτυχημένης πορείας. "

Με μόλις 2 ξένους και 1 stand  by θα παραταχθεί η αγαπημένη μας ομάδα απέναντι στο Λαύριο, σε ένα παιχνίδι όπου η νίκη "κλειδώνει" και τυπικά την 4η θέση. Η εξέλιξη με τον τραυματισμό του Τέιλορ σε συνδυασμό με το σήριαλ της επιλογής του αλλά και το γεγονός ότι μέχρι και την ανακοίνωση(Πέμπτη απόγευμα) του τραυματισμού του Αμερικανού δεν είχε γίνει καμία από τις απαραίτητες διαδικασίες για την έκδοση δελτίου στον παίκτη... κάτι που όπως είναι λογικό μας βάζει σε σκέψεις...

Όπως λοιπόν στο μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της χρονιάς ο ΑΡΗΣ παλεύει αγκαλιά με τα προβλήματα του έτσι και σήμερα στο Λαύριο. Ένα Λαύριο που ναι μεν αποδυναμώθηκε σημαντικά μιας και προσφάτως έχασε τον πρώτο σκόρερ του που πήγε στο Βέλγιο αλλά δεν παύει να είναι μια επικίνδυνη ομάδα που ιδίως μέσα στην έδρα της μπορεί να σου κάνει τη ζημιά. Το εύκολο πέρασμα από τη Ρόδο όπου εμείς πριν 2 εβδομάδες είχαμε φθάσει να χάνουμε και με 23 πόντους διαφορά λέει πολλά και αν συνυπολογίσει κανείς ότι μιλάμε για μια ομάδα που έχει πετύχει άνετα τον βασικό της στόχο που ήταν η παραμονή και θέλει για πρώτη φορά στην ιστορία της να κάνει το κάτι παραπάνω με τη συμμετοχή στα πλέιοφς όλοι μπορείτε να καταλάβετε τον βαθμό δυσκολίας. Παρόλα αυτά όπως και στα περισσότερα  παιχνίδια με αντιπάλους αυτής της δυναμικότητας τα πάντα εξαρτιούνται από τη δική μας απόδοση. Άλλωστε αν ο ΑΡΗΣ ήταν μια καλοκουρδισμένη μηχανή με ξεκάθαρους ρόλους και αγωνιστικό πλάνο όλες αυτές οι ατυχίες από το ξεκίνημα της χρονιάς θα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα. Όταν όμως έχουμε φθάσει στον Απρίλιο και όλο το παιχνίδι της ομάδος περιορίζεται σε έναν Κάμινγκς τότε λογικό είναι αυτοί οι τραυματισμοί να μην αφήνουν τον Δ.Πρίφτη και τους παίκτες να βρουν ρυθμό και την απαραίτητη ηρεμία.

Οδεύει προς την ολοκλήρωση της 3ης χρονιάς ο Δ.Πρίφτης στον πάγκο της ομάδος μας και όπως πολύ εύστοχα επισήμανε ένας φίλος του PlanetARIS.gr είναι η 3η συνεχόμενη χρονιά όπου ο ΑΡΗΣ θα παλέψει στα πλέιοφς εν μέσω σημαντικών προβλημάτων. Απλά ατυχία; κάτι άλλο;  πάντως ο σοφός λαός λέει σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι η σύμπτωση... Ακόμη και έτσι ο ΑΡΗΣ μπορεί και οφείλει να φύγει με το διπλό από το Λαύριο για να αποφύγει τον "τελικό" στο παιχνίδι της Πέμπτης με την ΑΕΚ. Εκτός φυσικά και αν το να χαθεί ακόμη και αυτή η αυτονόητη 4η θέση δεν πειράζει κανέναν και απλά #synexizoumemazi...

ΥΓ. Έλλειψη ειλικρίνειας ή απλά από επικοινωνιακό πρόβλημα; Πάντως το παρακάτω κομμάτι  από το ρεπορτάζ του ΑΡΗ σε γνωστή μπασκετική ιστοσελίδα δείχνει πολλά  "Με την υπόθεση εργασίας ότι δεν υπήρχε τραυματισμός (που έγινε χθες, ημέρα Πέμπτη απόγευμα προς βράδυ), πότε θα έβγαζαν δελτίο για τον παίκτη; Σήμερα είναι Παρασκευή. Ανήμερα του αγώνα; Πότε θα πήγαινε για ιατρικές εξετάσεις και αντι-ντόπινγκ τεσυ; Πήγε; Τα έκανε; Υπέγραψε; Τι συμβόλαιο υπέγραψε; Μηνιαίο; Διμηναίο; Εβδομαδιαίο; Ή μήπως εξ αρχής δεν ήταν σίγουροι για την κατάστασή του και τον έφεραν για να τον δουν; Κι αν ναι, τότε γιατί τον πήραν; "

ΥΓ2. Και ο άλλος μας τρολάρει και λέει ότι στον στρατό όταν θέλεις να το παίξεις άρρωστος λες ότι σου πονάει η μέση... Μπορείς να του δώσεις άδικο με όλα αυτά που βλέπουμε στον ΑΡΗ;

ΥΓ3. Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που είχε γίνει πρώτο θέμα στα κιτρινόμαυρα ρεπορτάζ ότι ο μπασκετικός ΑΡΗΣ κατέβηκε στην Αθήνα οδικώς; α. ξέχασα τότε ήταν για οικονομικούς λόγους ενώ τώρα είναι για να "δεθούν" οι παίκτες μεταξύ τους...

ΥΓ4. Ακούγοντας πάντως πριν λίγες ημέρες τον κ.Νικολό στο Yellow Radio πραγματικά αυτή η διοίκηση φαίνεται να μην "νιώθει" καθόλου τον παλμό του κόσμου του ΑΡΗ...

Μαρτύριο χωρίς τελειωμό φαντάζει η φετινή χρονιά στον μπασκετικό ΑΡΗ με την ομάδα αν και έχει έναν δυνατό και αξιόπιστο μεγαλομέτοχο όπως έχει φανεί ως τώρα να μοιάζει να έχει αφεθεί στην τύχη της. Μετά τον Γκόρντον που αντί να τον στείλουμε εμείς σπίτι του πρόλαβε να μας ενημερώσει ότι θέλει να κάνει "διάλειμα" από το μπάσκετ, ήρθε η σειρά του Τζένκινς να μας κουνήσει μαντήλι και να τραβήξει και αυτός τον δικό του δρόμο όπως έκαναν οι Μπάκνερ και Μάρμπλ. Και όλα αυτά την στιγμή που ο "εμπνευστής" αυτής της ομάδος παραμένει στον πάγκο και ψάχνει(?!?!?) τον αμερικάνο που θα ενισχύσει την ομάδα για τη συνέχεια της χρονιάς.

Θα ήταν ψέμα να πούμε ότι πέσαμε από τα σύννεφα με αυτή την "ξαφνική" είδηση της φυγής του Τζένκινς. Όποιος παρακολουθεί συστηματικά το PlanetARIS.gr θα είχε διαβάσει εδώ και πάρα πολύ καιρό τις αναφορές μας στην προβληματική σχέση του Δ.Πρίφτη με παίκτες όπως ο Τζένκινς και ο Γιάνκοβιτς. Αν στους 2 προαναφερθέντες και τον Γκόρντον προσθέσεις και τους Μάρμπλ και Μπάκνερ όπου επίσης υπήρχε χοντρό θέμα και για αυτό αποχώρησαν, εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί ο ΑΡΗΣ έχει αποτύχει. Φυσικά σε όλη αυτή την εξίσωση για πολλοστή φορά σύμφωνα με τους "ειδικούς" απουσιάζει το όνομα του Δ.Πρίφτη. Οι παλιοχαρακτήρες μισθοφόροι ξένοι φταίνε που δεν έχει "ελληνικό φιλότιμο" μέσα τους και με την πρώτη στραβή τα παρατάνε...  Για αυτό άλλωστε και είναι τόσο εκνευρισμένος ο κόουτς τη φετινή χρονιά και προτιμάει να χρησιμοποιεί παίκτες με δευτερεύον(θεωρητικά) ρόλο στην ομάδα. Μέχρι και στην επιλογή Τζάκσον πήγε με το ίδιο σκεπτικό. Μπορεί κανείς να κατηγορήσει κανείς τον Τζάκσον ότι δεν προσπαθεί ή δεν ιδρώνει για τον "βασικό μισθό" που παίρνει; Κανείς. Το αν δεν θα έπρεπε ποτέ να έρθει στον ΑΡΗ είναι άλλη ιστορία. Όσο για τη συνέχεια ευτυχώς που υπάρχει ο Κάμινγκς και οι "φιλότιμοι"... Ο μεν Κάμινγκς έχει βρει το ιδανικό προπονητήριο στον ΑΡΗ για να εξοικειωθεί με τον Ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού, οι δε φιλότιμοι απλά απολαμβάνουν τις συγκυρίες και τον χρόνο τους πάνω στο παρκέ. Το αν οι Γιάνκοβιτς και Ντραγκίσεβτις εφόσον δεν αλλάξει ο προπονητής αντέξουν μέχρι το τέλος είναι κάτι που θα φανεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες...

Φθάσαμε λοιπόν στο σημείο όπου οι δικαιολογίες έχουν στερέψει... όπως έχουν στερέψει και οι στόχοι για την ομάδα και έτσι όπως πάμε θα μας στερέψουν και οι παίκτες... Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που άπαντες καταλαβαίνουν πόσο κακό κάνουν στην ομάδα όλοι αυτοί που παλεύουν για να φιμώσουν την αντίθετη άποψη, την γκρίνια(όπως βαφτίζουν την κριτική) για τα αυτονόητα που δεν γίνονται, την απαίτηση για το κάτι καλύτερο. 13 Μαρτίου έπρεπε να φθάσουμε για να παραδεχθούμε τα αυτονόητα... όπως ότι ο προπονητής δεν μπορεί γιατί ποτέ δεν είχε αποδείξει ως τώρα στην καριέρα του ότι μπορεί... ότι η διοίκηση  έκανε τεράστιο λάθος που του παρέδωσε εν λευκώ την ομάδα.... ότι η διοίκηση για αδιευκρίνιστους λόγους δεν στελεχώνει όπως πρέπει την ομάδα... ότι η διοίκηση κακώς δεν έθεσε ξεκάθαρους στόχους από το καλοκαίρι... ότι η διοίκηση έδειξε ερασιτεχνισμό με το πρόστιμο στους παίκτες... ότι η διοίκηση συνεχίζει να δείχνει ερασιτεχνισμό με την αντικατάσταση των ξένων... ότι η διοίκηση  κακώς συνεχίζει και αφήνει τον κόουτς στον πάγκο... και άλλα που για κάποιους αποκαλύφθηκαν σήμερα και δεν υπήρχαν από την αρχή της χρονιάς. Ευτυχώς που όπως μας λένε οι "υπνωτιστές" όλα αυτά αποτελούν μαθήματα... άρα με τόσο επιμορφωτική χρονιά την επόμενη σεζόν θα τους μαμήσουμε όλους...

ΥΓ. Οι Έλληνες λέει αποδέχτηκαν το πρόστιμο, ενώ οι Αμερικάνοι αντέδρασαν μέσω των μάνατζερ τους... Δεν αντέδρασαν οι "φιλότιμοι"; Απίστευτο!!!!

ΥΓ2. Φυσικά το να παρουσιάζουν μερικοί τον Τζένκινς απλήρωτο για 2 μήνες όταν η πραγματικότητα είναι ότι η συγκεκριμένη αναφορά έχει να κάνει με το πρόστιμο που επιβλήθηκε μετά το παιχνίδι με τον μπάογκ και την καθυστέρηση 13 ημερών για την πληρωμή του Φεβρουαρίου ακούγεται σαν ανέκδοτο. Όταν όμως ψωνίζεις από τα Lidl λίγο πριν τα κρίσιμα παιχνίδια δίνεις τροφή στους οχτρούς σου...

Χωρίς πίεση όπως ακριβώς και στον πρώτο αγώνα, ο ΑΡΗΣ μας θα αντιμετωπίσει σε λίγες ώρες στο Καραϊσκάκη τον Ολυμπιακό στη ρεβάνς του 1-1 για τον θεσμό του κυπέλλου. Μια αναμέτρηση που εξαρχής πέρασε σε δεύτερη μοίρα λόγω του μεγάλου στόχου της ανόδου αλλά όπως και στο πρώτο παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ τα έδωσε όλα και λόγω Τίκα δεν πήρε τη σπουδαία νίκη έτσι και σήμερα θα διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες πρόκρισης του αναλογούν.

Με 25 άτομα αποστολή κατέβηκε ο ΑΡΗΣ μιας και εκτός της σημερινής αναμέτρησης ακολουθεί και το εκτός έδρας με τη Λαμία κάτι που σημαίνει ότι η ομάδα δεν θα επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη προτού δώσει αυτά τα 2 παιχνίδια. Το ροτέισον που έκανε στο Κλ.Βικελίδης ο Νίκος Αναστόπουλος έδειξε ξεκάθαρα ότι ο ΑΡΗΣ τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν μπορεί να ρισκάρει την άνοδο και παρά τα φήμες που θέλουν σήμερα την ομάδα να αγωνίζεται με βασικό σχήμα το πιο πιθανό είναι να δούμε και πάλι πολλές αλλαγές. Πίτου Γκαρσία και Σόουζα θα ξεκινήσουν εκτός απροόπτου βασικοί σε μια προσπάθεια να εγκλιματιστούν το συντομότερο δυνατό στην νέα τους ομάδα. Λογικά ο Αναστόπουλος θα στοχεύσει και πάλι στις αντεπιθέσεις μιας και ο Ολυμπιακός παρόλο που ξεκινάει με σκορ πρόκρισης δύσκολα να επαναπαυτεί σε αυτό και να μην διεκδικήσει τη νίκη.

Αν κάτι φάνηκε ξεκάθαρα στον πρώτο αγώνα είναι ότι σε κάποια παιχνίδια σαν τον σημερινό τα ονόματα και τα μπάτζετ δεν μετράνε και τόσο. Άλλωστε αν μετρούσαν θα έπρεπε ο Ολυμπιακός να είχε κάνει πάρτ στο πρώτο παιχνίδι και όχι να περιμένει την σανίδα σωτηρίας από τον Τίκα για να μην ξεφτιλιστεί. Οπότε και σήμερα, όποιοι και αν αγωνιστούν σήμερα θα πρέπει να αρπάξουν την ευκαιρία και να  τα δώσουν όλα για την πρόκριση! Όπως είπαμε και στο ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ δεν έχει ούτε να χάσει αλλά ούτε και να φοβηθεί τίποτα στο Καραϊσκάκη, παρά μόνο να κερδίσει! Αρκεί φυσικά να το επιτρέψει το "κοράκι"... ΑΡΗ ΕΣΥ ΕΣΥ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ!