Και επίσημα από σήμερα τα ξημερώματα ο Νίκος Γκάλης ανήκει στο Naismith Basketball Hall of Fame!  Ο πρώτος Έλληνας  που το πετυχαίνει και μόλις ο 6ος μη Αμερικάνος που δεν έχει αγωνιστεί στο NBA που δέχεται αυτή την τιμή! Σε μια λαμπρή εκδήλωση ο "γκάντστερ" αποθεώθηκε από άλλους αστέρες του αθλήματος  που μίλησαν για τον Νικ  αλλά και από τους Έλληνες ομογενείς που βρισκόταν στην αίθουσα και φώναζαν ρυθμικά το όνομα του! Και όταν ο μπασκετικός Θεός ανέβηκε στο βήμα μάγεψε για ακόμη μια φορά και ας μην κρατούσε μπάλα στα χέρια του!

Η ύψιστη τιμή και η απόλυτη παγκόσμια αναγνώριση για έναν άνθρωπο που κατάφερε με μια πορτοκαλί  μπάλα στα χέρια του να αλλάξει την ζωή σχεδόν όλων των Ελλήνων και να βάλει με τα κατορθώματα του την άγνωστη Ελλαδίτσα στον παγκόσμιο αθλητικό χάρτη!  Μια πραγματική επανάσταση μιας ολόκληρης χώρας σε αθλητικό φόντο που είναι σχεδόν αδύνατο να την εξηγήσεις σε κάποιον που δεν έζησε εκείνα τα χρόνια μιας και τα δεδομένα στην Ελλάδα και στον παγκόσμιο αθλητισμό είναι πολύ διαφορετικά σήμερα.  Ακόμη και οι άνθρωποι που τίμησαν τον Νίκο Γκάλη αμφιβάλλω αν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της συνεισφοράς του στον Ελληνικό αθλητισμό και στην χώρα γενικότερα. Εμείς σαν Αρειανοί  νιώθουμε ακόμη περισσότερη υπερηφάνεια  μιας και με τον Νίκο Γκάλη σημαιοφόρο καταφέραμε να κάνουμε το ανεπανάληπτο "ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ" πραγματικότητα!  Και το να θεωρεί ο Νικ το Παλέ σπίτι του και όλους εμάς οικογένεια του είναι ευλογία!  Το ότι στην χθεσινή εκδήλωση στην αίθουσα δίπλα στην Ελληνική σημαία υπήρχε η σημαία του ΑΡΗ μας λέει πολλά!

Είτε τα έζησες τα κατορθώματα του Νίκου Γκάλη στο γήπεδο, είτε τα έζησες  καρφωμένος μαζί με την οικογένεια σου στην  τηλεόραση κουτί, είτε είχες την ατυχία να γεννηθείς μετά από αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα να είσαι βέβαιος ότι Νίκος Γκάλης έχει επηρεάσει και τη δική σου ζωή! Τι και αν έχουν περάσει περίπου 25 χρόνια από τότε που ο Νικ κρέμασε τα παπούτσια του; οι θρύλοι ανήκουν στην αιωνιότητα και η φλόγα τους δεν σβήνει ποτέ!

Έφθασε η στιγμή της ύψιστης διάκρισης για τον έναν και μοναδικό ΝΙΚΟ ΓΚΑΛΗ όπου και επίσημα από χθες(01/04)  αποτελεί κομμάτι του Basketball Hall of Fame παρέα με άλλους θρύλους του μπάσκετ! Μια σπουδαία τιμή για τον μεγαλύτερο αθλητή που έχει βγάλει ποτέ αυτή η χώρα και εμείς οι Αρειανοί είχαμε την ευλογία να μεγαλουργήσει με την φανέλα του ΑΡΗ μας!

Τα λόγια για τον Νίκο Γκάλη είναι περιττά. Όσοι είχαμε την τύχη να ζήσουμε την Ελληνική επανάσταση στο μπάσκετ με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 87 αλλά και τις ξέφρενες πορείες του ΑΡΗ που καθήλωναν ένα ολόκληρο έθνος κάθε Πέμπτη μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες  γνωρίζουμε ποια είναι η συμβολή αυτού του ανθρώπου σε αυτή τη χωρά και στις ζωές όλων μας. Και μόνο που μια ολόκληρη γενιά έκανε στροφή στον αθλητισμό, γέμισε με μπασκέτες κάθε γωνιά αυτής της χώρας και μας ανάγκασε να μεγαλώνουμε με μια πορτοκαλί μπάλα με σπυριά στα χέρια και στις καρδίες μας λέει πολλά και για το τι πέτυχε αλλά και την κληρονομία που έχει αφήσει σε αυτή τη χώρα.

ΝΙΚΟ ΓΚΑΛΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

Ανάμεικτα συναισθήματα άφησε η εκδήλωση για τα 101 χρόνια από την ίδρυση του ΑΡΗ μας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στην αίθουσα Βεργίνα του καζίνο. Από την μια πλευρά οι μεγάλες προσωπικότητες από το ένδοξο παρελθόν του συλλόγου μας, τα ιστορικά βιντεάκια στην μεγάλη οθόνη, τα μαγνητοσκοπημένα μηνύματα από επώνυμους(και όχι μόνο) Αρειανούς και άλλα παρόμοια μας έκαναν να νιώσουμε το μεγαλείο του ΑΡΗ μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος για να τα τινάξουμε όλα στον αέρα για 2-3 κακές χρονιές. Από την άλλη η έλλειψη πιτσιρικάδων, το τσουχτερό εισιτήριο που παρέπεμπε σε φιλανθρωπική εκδήλωση, κάποιες "περίεργες" και ταυτόχρονα προκλητικές βραβεύσεις αλλά και οι γνωστοί "λεζανταδόροι"  μας έκαναν να προβληματιστούμε για το ποιο τελικά μπορεί να είναι το μέλλον αυτού του συλλόγου όταν εξακολουθεί να μην τραβάει μια διαχωριστική γραμμή με τις παθογένειες χρόνων που μας έφεραν ως εδώ.

Ανεξάρτητα από το όλο ύφος και σκεπτικό της εκδήλωσης που μας βρίσκει αντίθετους θα πρέπει να τονίσουμε ότι ως ένα  σημείο οι διοργανωτές τα πήγαν περίφημα. Δεν είδαμε την προχειρότητα που περιμέναμε και παρά την μεγάλη καθυστέρηση στην έναρξη η εκδήλωση κύλησε όπως έπρεπε αγγίζοντας τόσο αυτούς που βρέθηκαν στην αίθουσα Βεργίνα όσο και όλους τους υπόλοιπους που αρκέστηκαν στο Live Streaming. Τα ιερά τέρατα της Αυτοκρατορίας Μιχαϊλίδης, Ιωαννίδης, Γιαννάκης(ο Γκάλης απουσίαζε), οι μεγάλες δόξες του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ, ο μεγαλύτερος σε ηλικία εν ζωή πρόεδρος του ΑΡΗ μας, ο "άγνωστος οπαδός" που παρά τα προβλήματα υγείας του βρίσκεται διαρκώς δίπλα στην ομάδα κατάφεραν να μας ταξιδέψουν στον χρόνο, να μας συγκινήσουν και να μας δώσουν δύναμη για το μέλλον. Δύναμη και ελπίδα ότι ίσως αυτή η γιορτή σε 1-2 χρόνια θα πραγματοποιηθεί όπως πραγματικά αξίζει στον ΑΡΗ και τον κόσμο του. Με τα τμήματα του συλλόγου να είναι εκεί που πραγματικά ανήκουν και όλους εμάς να χαμογελάμε υπερήφανα αγκαλιασμένοι και όχι προβληματισμένοι και απογοητευμένοι να κοιτάμε ο ένας τον άλλο με στραβό μάτι....

Μπορεί να συγκινηθήκαμε  και να αισθανθήκαμε ακόμη πιο Αρειανά  υπερήφανοι παράλληλα δεν θα μπορούσαμε να αισθανθούμε το ίδιο για ένα κομμάτι της εκδήλωσης που είχε να κάνει κυρίως με βραβεύσεις παραγόντων... Δεν υπάρχει λόγος να χαλάσουμε τη διάθεση κάποιων αναφέροντας συγκεκριμένα ονόματα. Όταν όμως στο πέρασμα σου από διοικητικά πόστα υπάρχουν μελανές σελίδες και θολά σημεία που έχουν πληγώσει τον ΑΡΗ είναι τουλάχιστον ντροπή τόσο για αυτούς που παίρνουν αυτή την ανόητη πρωτοβουλία όσο και για αυτούς που το αποδέχονται γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την κοινή λογική και το λαϊκό συναίσθημα. Άραγε τι μηνύματα είναι αυτά που περνάμε με τέτοιες κινήσεις στους νεότερους; Έτσι τον θέλουμε τον Αρειανό; υποτελή, λεζανταδόρο, δημοσιοσχεσίτη και υποτακτικό σε οποιοδήποτε του κουνάει μερικά η ευρώ ή  απλά του τα υπόσχεται; Σίγουρα ο ΑΡΗΣ τη δεδομένη χρονική στιγμή χρειάζεται όλες τις δυνάμεις του ενωμένες και δεν περισσεύει κανείς... σίγουρα πολλές φορές ο χρόνος επουλώνει τις πληγές και οι αποκλεισμοί δεν μας προσφέρουν απολύτως τίποτα... από το συγχωροχάρτι, τη δεύτερη ευκαιρία, την μεγάλη Αρειανή αγκαλιά που είναι έτοιμη να δεχθεί τους πάντες... μέχρι τη βράβευση, υπάρχει πάρα μα πάρα πολύ μεγάλη απόσταση...

ΥΓ. Εκδήλωση-απάντηση για όλους τους κακοπροαίρετους που κατηγορούν τους ανθρώπους του ΑΣ και της ΚΜΑ ότι δεν εργάζονται για να βρουν τρόπους να φέρουν έσοδα στο σύλλογο...

Όσο ωραία ξεκίνησε η πρώτη ημέρα του τουρνουά Nick Galis Cup με τις βραβεύσεις και συνεχίστηκε με τον ΑΡΗ του Δ.Πρίφτη να εντυπωσιάζει πάνω στο παρκέ εξίσου ωραία ολοκληρώθηκε με το τετράποντο του Φριτζόν που άρπαξε την νίκη μέσα από την αγκαλιά του Παναθηναϊκού. Αξιοσημείωτη η απουσία του κόσμου από ένα τόσο σπουδαίο γεγονός, κάτι που σίγουρα θα πρέπει να προβληματίσει την διοίκηση Αρβανίτη. Από εκεί και πέρα για όλους τους μπασκετικούς που βρέθηκαν σήμερα στο Αλεξάνδρειο ή παρακολούθησαν τους αγώνες από την τηλεόραση η βραδυά ήταν υπέροχη!

Όπου και αν παραβρεθεί ο Νικός Γκάλη αποτελεί είδηση, σημείο αναφοράς και τραβάει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Πόσο μάλλον σε ένα τουρνουά που φέρει το όνομα του και αναμένεται να γίνει θεσμός και αντικείμενο συζήτησης σε όλη την μπασκετική Ευρώπη κάθε χρόνο. Το ζεστό χειροκρότημα στον Νίκο Γκάλη, οι βραβεύσεις σε μέλη της Αρειανής οικογένειας όπως ο κ.Γούσιος, ο γνωστός Σώλον και η οικογένεια Ράσογλου είχαν την δική τους ξεχωριστή σημασία και στέλνουν το μήνυμα ότι σιγά σιγά αρχίζουμε να εκτιμούμε όλους όσους έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι στο οικοδόμημα που λέγεται ΑΡΗΣ.. Στα αγωνιστικά τώρα ο ΑΡΗΣ μας ήταν η ευχάριστη έκπληξη μιας και πραγματοποίησε μια εμφάνιση που άφησε πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.  Τόμας, Ριντ και Νέιμικ έδειξαν ότι είναι αποφασισμένοι να παλέψουν σε κάθε φάση του αγώνα. Είτε πρόκειται για να σκοράρουν είτε για να κλέψουν μια μπάλα ή να μαζέψουν το ριμπάουντ. Ταχύτητα, δύναμη και πάθος σε όλες τις κινήσεις του. Ο Μ.Πάσαλιτς με την γνωστή εκτελεστική του δεινότητα, ενώ ο Βεζένκοβ σε αυτή την πρώτη δημόσια παρουσία του δικαιολόγησε όλους όσους πιστεύουν ότι φέτος θα κάνει μια εξαιρετική χρονιά που θα την θυμόμαστε για χρόνια.  Πολύ καλός και ο Γκίκας που σε αρκετά σημεία του αγώνα έδωσε λύσεις. Γενικά η ομάδα μας είχε ενέργεια και ουσία σε όλους τους τομείς και το μόνο που φάνηκε να χρειάζεται ιδιαίτερη βελτίωση είναι το παιχνίδι κάτω από το καλάθι μιας και Νέιμικ φάνηκε παίκτης που μπορεί να αξιοποιήσει τις πάσες των συμπαικτών του αλλά όχι να δημιουργήσει φάσεις από μόνος του. 

Αν και πολλοί θα προτιμούσαν λόγω κόντρας να παίξουμε κόντρα στον Παναθηναϊκό, νομίζω ότι ο αγώνας απέναντι στην ΤΣΣΚΑ θα είναι πιο ευχάριστος. Ας κρατήσουμε την ένταση και τα νεύρα για λίγο πιο μετά και ας απολαύσουμε τον τελικό του Nick Galis Cup πιο ήρεμα.  Σίγουρα η απουσία του κόσμου είναι κάτι το δυσάρεστο αλλά από την άλλη εκδηλώσεις σαν την συγκεκριμένη είναι εντελώς άγνωστες στην διοίκηση του ΑΡΗ οπότε ας δώσουμε ένα ελαφρυντικό για την τιμολογιακή πολιτική που επέλεξε ο κ.Αρβανίτης και οι συνεργάτες του. Καλό είναι η απογοήτευση για τις άδειες κερκίδες και η γκρίνια για τις τιμές των εισιτηρίων να μείνει στην άκρη του μυαλού μας και να κρατήσουμε την αρχή από μια πολύ ωραία διοργάνωση με τεράστια ονόματα που συμβάδιζουν(στο μέτρο του δυνατού) με τον μπασκετικό Θεό που ακούει στο όνομα Νίκος Γκάλης. Και όσοι το μετανιώσατε που δεν ήσασταν εκεί θα έχετε και αύριο την ευκαιρία σας. Για αυτό λοιπόν αύριο το βράδυ όλοι στο Παλέ!

ΥΓ. Αντί η διοίκηση να βάζει τσουχτερές τιμές σε μια τόσο δύσκολη εποχή λόγω κρίσης ίσως να ήταν προτιμότερο να περιορίσει τους τζαμπατζήδες που στον ΑΡΗ τείνει να γίνει μόδα...

ΥΓ2. Για όσους έχουν λανθασμένη εντύπωση εμείς θα προσπαθήσουμε να τους διευκολύνουμε να καταλάβουν. Όχι, ο Β.Φουρλίγκας που ήταν αντιπρόεδρος της ΚΜΑ  που "έλεγχε" μαζί με τους υπόλοιπους τον κ.Ηλιάδη και μέλος της διοίκησης Στεφανίδη  στην ΠΑΕ που επί 4 μήνες μας κορόιδευε ότι θα αγωνιστούμε με βλέψεις ανόδου στην Β Εθνική δεν φέρει καμία ευθύνη για οτιδήποτε έχει σχέση με την διάλυση του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ. Ο Π.Στεφανίδης φταίει μόνο... Για αυτό άλλωστε τον είδαμε στα επίσημα του Παλέ δίπλα στον κ.Αρβανίτη. Δεν βρέχει... 

ΥΓ3. Λείπει το μπουλντόγκ από το Παλέ και τα βαζέλια χορεύουν.

Όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι της ΚΑΕ ΑΡΗΣ που οργανώνουν αυτό το τουρνουά ομολογούν ότι δεν περίμεναν να υπάρχει τέτοια απήχηση από την διεθνή μπασκετική κοινότητα(και όχι μόνο) τότε είναι υποχρέωση όλων μας να βρεθούμε σήμερα και αύριο το απόγευμα στο Αλεξάνδρειο, να στηρίξουμε αυτή την διοργάνωση και να τιμήσουμε για ακόμη μια φορά τον έναν και μοναδικό Νίκο Γκάλη! Κινήσεις σαν και αυτές από τους ανθρώπους της ΚΑΕ  είναι άξιες θαυμασμού και στήριξης. Το συγκεκριμένο τουρνουά θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια(όπως και η βράβευση του αθλητή) να είχε γίνει και σήμερα να μιλάμε για έναν αναγνωρισμένο θεσμό παγκοσμίως που κλείνει τα 15 χρόνια(περίπου) ζωής.  "Κάλλιο αργά παρά ποτέ" συνηθίζουμε να λέμε και στην συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι.

Άλλες εποχές θα ήταν ιεροσυλία να γράφαμε κάτι τέτοιο αλλά τα ονόματα των ομάδων και των αθλητών που συμμετέχουν στο πρώτο  Nick Galis Cup αποτελούν τιμή για τον Νίκο Γκάλη και τον ΑΡΗ γενικότερα και οφείλουμε όσοι βρεθούμε σήμερα στο Παλέ να σεβαστούμε τους αντιπάλους μας. Είτε μιλάμε για τον Διαμαντίδη(ή Διαμαρτυρίδη αν προτιμάτε)  είτε για τον Δ.Γιαννακόπουλο που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ θα είναι στο γήπεδο σήμερα για να τιμήσει εκ μέρους του Παναθηναϊκού τον Νίκο Γκάλη. Και αν και ο μπασκετικός Θεός  σε πρόσφατη συνέντευξη του στην "Πράσινη" αναφέρθηκε στον άδοξο τρόπο που τερματίστηκε η καριέρα του και στην  συμμετοχή που είχαν σε αυτό οι Γιαννακόπουλοι με λόγια συγκαταβατικά και συμπάθειας άπαντες στην Θεσσαλονίκη γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν είχε την δυνατότητα ο Νίκος Γκάλης θα είχε διαγράψει εντελώς από την μνήμη του το πέρασμα του από τον Παναθηναϊκό... Η ουσία πάντως είναι ότι σήμερα στο Παλέ θα δούμε τον ΑΡΗ, την ΤΣΣΚΑ και  τον Παναθηναϊκό που και οι 3 ομάδες μαζί έχουν συνολικά 137 τίτλους αλλά και την τούρκικη Μπάνβιτ που είναι μια ανερχόμενη δύναμη στην Τουρκία και φέτος θα αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα. Ένα τουρνουά που κατευθείαν τράβηξε την προσοχή των ανθρώπων της Ευρωλίγκα που θα δώσουν βροντερό παρών και μάλιστα υπάρχουν και σκέψεις ώστε να μπει το συγκεκριμένο τουρνουά στο επίσημο καλεντάρι(ετήσιο πρόγραμμα  διοργανώσεων) της FIBA!

Ένας εξίσου σημαντικός λόγος εκτός όλων των παραπάνω για να βρεθούμε σήμερα στο Παλέ είναι και τα αποκαλυπτήρια του νέου ΑΡΗ. Ενός ΑΡΗ απαλλαγμένου από περιορισμούς στις μεταγραφές, με 3 Αμερικάνους που σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες φαίνεται να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των ανθρώπων που τους επέλεξαν, με τον Πάσαλιτς να επιστρέφει για να αποδείξει ότι το "χαλινάρι" του Αγγέλου ήταν αυτό που τον περιόριζε αλλά και ένα Βεζένκοφ πιο έτοιμο από ποτέ για να κάνει το αστέρι του να λάμψει! Υπο τις οδηγίες του Δ.Πρίφτη στην μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του! Για όλα αυτά λοιπόν σήμερα κιτρινίζουμε το Παλέ, τιμούμε για ακόμη μια φορά τον μπασκετικό Θεό και δείχνουμε σε όλη την μπασκετική Ευρώπη ότι ο ΑΡΗΣ είναι εδώ αποφασισμένος να επιστρέψει εκεί που αξίζει!

ΥΓ. Μελανό σημείο της διημέρου θα είναι η παρουσία του Λευτέρη Μποχωρίδη με την πράσινη φανέλα. Αναγκαία θυσία που ελπίζουμε να μην πάει χαμένη. Εμείς πάντως θα πρέπει να τον υποδεχτούμε θερμά γιατί ανεξάρτητα από την φανέλα που φοράει δεν παύει να είναι ένας από εμάς!

Σχεδόν 48 ώρες μετά το φινάλε της λαμπρής τελετής και ακόμη ο "θόρυβος" να κοπάσει. Βλέπετε πέρα από την ουσία της προχθεσινής εκδήλωσης που ήταν η τίμηση του Νίκου Γκάλη υπήρχαν πολλά παράπλευρα ηχηρά μηνύματα που στάθηκαν σε πολλές κατευθύνσεις και θα πρέπει να προβληματίσουν τους παραλήπτες. Μια άνευ προηγούμενου μπασκετική γιορτή στήθηκε από την ΚΑΕ ΑΡΗΣ και την επιτροπή που ανέλαβε την οργάνωση αυτού του εγχειρήματος, αντίπαλοι επί δεκαετίες μέσα στο γήπεδο έγιναν μια αγκαλιά και ένας κόσμος που διψάει για μπάσκετ αναγνώρισε και αποθέωσε ακόμη και παίκτες-σύμβολα του αιώνιου αντιπάλου του διδάσκοντας άλλα ήθη και έθιμα.

Λογικό είναι να αναρωτιόμαστε όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να βρεθούμε το βράδυ της Τρίτης στο Παλέ τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η γιορτή που συμμετείχαμε με ανάλογες προσπάθειες από τους "ειδήμονες" του αθλήματος που τόσο αγαπάμε, είτε μιλάμε για τους "καρεκλοκένταυρους" της ΕΟΚ είτε για τους "αόρατους" του ΕΣΑΚΕ... Μπορεί τα χρόνια να έχουν περάσει αλλά ακόμη θυμόμαστε ότι κάποτε ο τελικός του κυπέλλου, τα πλέιοφς, το all-star game, ακόμη και η πρεμιέρα του πρωταθλήματος αποτελούσαν μια ξεχωριστή γιορτή με τα βλέμματα όλων των φιλάθλων καρφωμένα στα παρκέ ολόκληρης της Ελλάδος. Και αντί για αυτά τι έχουμε? Εθνική Ελλάδος λες και είναι ξενοδοχείο, όποιος θέλει έρχεται, όποιος θέλει φεύγει, all-star game με λαμπερές απουσίες και οργάνωση για γέλια, πρωτάθλημα και πλέιοφς αδιάφορα από την αρχή μέχρι το τέλος και τελικός κυπέλλου μπροστά σε 1000 άτομα. Το να τα ρίξουμε όλα στην οικονομική κρίση, στην αλλαγή του ενδιαφέροντος του κόσμου που ξαφνικά έγινε και πάλι ποδοσφαιρόφιλος και στην ανυπαρξία της πολιτείας είναι μια όψη του νομίσματος που δυστυχώς τους περισσότερους βολεύει να κοιτάνε. Το λυπηρό είναι ότι αυτοί που προτιμάνε να κοιτάνε αυτή την όψη του νομίσματος  είναι όλοι αυτοί που έχουν καπαρώσει τις θέσεις και παίρνουν τις κρίσιμες αποφάσεις την ίδια στιγμή που όλοι οι μπασκετόφιλοι βλέπουν το άθλημα που λατρεύουν να έχει πιάσει πάτο και το μόνο που ενδιαφέρει τους ανευθυνουπεύθυνους είναι το πως θα εξυπηρετήσουν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. 2 ομάδες που για να φτάσουν στην κορυφή έπρεπε να ισοπεδώσουν τα πάντα γύρω τους και να αφήσουν καμένη γη ώστε να είναι σίγουροι ότι θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να ξαναφυτρώσει κάτι... Και καλά αυτοί νομίζουν ότι αδιαφορώντας για το Ελληνικό πρωτάθλημα και διαχωρίζοντας την θέση τους από τις υπόλοιπες ομάδες εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους χωρίς να καταλάβουν ότι η απαξίωση που έχουν φέρει στο αγαπημένο μας άθλημα έχει κουκουλώσει ακόμη και τις Ευρωπαϊκές τους επιτυχίες αλλά όλοι οι υπόλοιποι τι κάνουν για αυτό? Είναι αστείο να θεωρούν ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ, ΚΕΔ δεδομένο ότι μια ζωή θα πληρώνονται, μια ζωή θα διαιωνίζεται το πρόβλημα χωρίς να τους αγγίξει. Το μπασκετ φυτοζωεί, αργοπεθαίνει και υπεύθυνοι είναι όλοι τους. Ας παραδειγματιστούν επιτέλους από την προσπάθεια της ΚΑΕ ΑΡΗΣ και ας δουν ότι με αγάπη και οργάνωση μπορείς να πετύχεις πολλά. Ακόμη και στις πιο δύσκολες εποχές. 

Σίγουρα αξίζουν τα συγχαρητήρια όλοι στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ και στην οργανωτική επιτροπή που συντέλεσαν σε αυτή τη μεγάλη γιορτή αλλά ακόμη και αυτοί θέλω να πιστεύω ότι έλαβαν το μήνυμα που έστειλε ο κόσμος του ΑΡΗ. Ελπίζω να προβληματίστηκαν βλέποντας το κατάμεστο Παλέ και τον κόσμο να βγάζει τόσο πάθος σε μια εκδήλωση σαν τη προχθεσινή. Η καρδιά του μπάσκετ χτυπάει δυνατά στο Παλέ και ο κόσμος του ΑΡΗ διψάει να ξαναδει τον Αυτοκράτορα στο θρόνο του. Τον έχει κουράσει η απαξίωση και το γύρισμα της πλάτης σε αυτή την πλούσια κληρονομιά που έχει αφήσει ο Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο Χάρης Παπαγεωεργίου και τα υπόλοιπα "ιερά τέρατα" του ΑΡΗ μας. Είναι ντροπή να μην υπάρχει ούτε ένα μικρό κομματάκι της ένδοξης ιστορίας των προηγούμενων δεκαετιών στον σημερινό ΑΡΗ. Είναι κρίμα να ψάχνουμε από εδώ και από εκεί να βρούμε προπονητές, βοηθούς, τεχνικούς διευθυντές, συμβούλους κτλ όταν η μπασκετική οικογένεια του ΑΡΗ είναι τόσο μεγάλη. Μάλιστα ο Αρειανός έχει αποδείξει πόσο μεγαλόψυχος είναι που μπορεί να αφήσει πίσω του πολλά και αν δει κάποιον ντόμπρο, σωστό που τον πιστεύει να τον αγκαλιάσει. Τρανταχτό παράδειγμα ο Γιώργος Σιγάλας που δεν είχε σχέση με τη Θεσσαλονίκη, έκανε μεγάλη καριέρα στον Ολυμπιακό, αγωνίστηκε στον συμπολίτη και όμως ο κόσμος του ΑΡΗ τον έχει αγκαλιάσει ζεστά. 

Ας σταματήσουν επιτέλους τα πειράματα, ας σταματήσουμε να κοιτάμε παραπέρα και να δίνουμε απλόχερα ευκαιρίες σε τυχάρπαστους ανθρώπους και ας ψάξουμε στην πλούσια μπασκετική οικογένεια του ΑΡΗ να δούμε τι έχει να μας προσφέρει! Έτσι θα επιστρέψει η χαμένη μας φλόγα, έτσι θα γουστάρει ο κόσμος, έτσι θα αρχίσουμε να βαδίζουμε παρέα με τον Αυτοκράτορα ξανά προς την κορυφή! Εύχομαι από εδώ και πέρα όποιος αποτελεί κομμάτι του μπασκετικού ΑΡΗ είτε σε αγωνιστικό είτε σε διοικητικό πόστο, όταν θα κοιτάει ψηλά και θα βλέπει τη φανέλα με το νούμερο 6 ανάμεσα στα λάβαρα να καταλαβαίνει που βρίσκεται και πως πρέπει να συμπεριφέρεται μέσα και έξω από το παρκέ.

Συγκίνηση, ανατριχίλα, δέος, και υπερηφάνεια είναι μερικές λέξεις που μπορούν να περιγράψουν ως ένα σημείο όλα αυτά που ζήσαμε χθες. Ανεπανάληπτες στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην καρδιά μας παρέα με όλες αυτές τις σπουδαίες επιτυχίες που μας χάρισε απλόχερα αυτός ο σπουδαίος αθλητής, αυτός ο Θεός του μπάσκετ, ο ένας και μοναδικός Νίκος Γκάλης. Αυτή τη φορά ήταν η δική μας σειρά να τον τιμήσουμε όπως αυτός τίμησε όσο κανείς άλλος τα χρώματα του ΑΡΗ μας και να του δείξουμε ότι για εμάς(αλλά και για κάθε υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο) ο Νίκος Γκάλης θα είναι για πάντα ο κορυφαίος όλων!

Μεγαθήρια των προηγούμενων δεκαετιών όπως ο Τζάμσι, ο Ράτζα, ο Βράνκοβιτς, ο Βιγιακάμπα, ο Νόρις κ.α., σχεδόν ολόκληρη η Εθνική Ελλάδος που έκανε το θαύμα το 1987, ο Χάρης Παπαγεωργίου και οι υπόλοιποι ήρωες του 1979 αλλά και οι "αιώνιοι εχθροί" όπως ο Μπάνε Πρέλεβιτς και ο Τζον Κόρφας συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένα μαγικό τοπίο  που ξεπέρασε το φράγμα του χρόνου και μας έκανε να θυμηθούμε αγνές μπασκετικές εποχές όπου όχι μόνο η Ελλάδα αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη αναστέναζε στους ρυθμούς της πορτοκαλί θεάς! Η αγκαλιά του Παναγιώτη Γιάννακη με τον Νίκο Γκάλη μας θύμισε εκείνες τις ημέρες όπου παντού διάβαζες και άκουγες για το καλύτερο δίδυμο στην Ευρώπη που καμία άμυνα δεν μπορούσε να σταματήσει. Τα συνθήματα της εποχής "Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά...", "Και εσύ Γιαννάκη πάρτους τα μυαλά και εσύ Γκάλη πάρτους το κεφάλι" μας έβαλαν για τα καλά στο κλίμα και ήταν σαν είχαμε γυρίσει πραγματικά πίσω στον χρόνο.  Μπορεί να είχαν προετοιμαστεί ειδικά εφέ υπό τη γνωστή μουσική υπόκρουση που έμπαινε ο Αυτοκράτορας για να κάνει τη θεαματική είσοδο του ο Νίκος Γκάλης αλλά ήταν λογικό ότι αυτή τη φορά ο Νικ δεν θα τα κατάφερνε... Ακατόρθωτο ακόμη και για αυτόν τον γίγαντα που έχει ζήσει τόσο μεγάλες στιγμές να μπορέσει να περπατήσει πάνω στο παρκέ χωρίς να δακρύσει. Ακόμη πιο δύσκολο να βρει τα σωστά λόγια ακούγοντας για ακόμη μια φορά την ιαχή "Είσαι Θεός μοναδικός" να δονεί την οροφή του μεγαλύτερου μπασκετικού ναού στην Ευρώπη! Μετά από λίγα λεπτά όμως και αφού βρήκε τη δύναμη να συγκρατήσει τη συγκίνηση του είπε αυτό που όλοι αισθανόμασταν εδώ και χρόνια "Αυτό είναι το σπίτι μου και όλοι εσείς η οικογένεια μου!". Αν και Τρίτη βλέποντας τον ζωντανό θρύλο να στριφογυρίζει για ακόμη μια φορά την μπάλα θυμηθήκαμε εκείνες τις μεγάλες Πέμπτες όπου ολόκληρη η Ελλάδα γινόταν ένα με τον μεγάλο ΑΡΗ και τους Ευρωπαϊκούς άθλους του. Ο Γ.Ιωαννίδης εκ μέρους της πολιτείας ονόμασε την σάλα του γηπέδου NIKOS  GALIS HALL, o πρόεδρος της ΚΑΕ ΑΡΗΣ Λ.Αρβανίτης μαζί με το ευχαριστώ είπε και το συγνώμη εκ μέρους του κόσμου του ΑΡΗ όπως έπρεπε, η φανέλα με το νούμερο 6 που έλειπε ανάμεσα από τα λάβαρα του ΑΡΗ μας μπήκε στη θέση της.

Όλοι εμείς, μικροί μεγάλοι που έχουμε την τιμή να μας αποκαλεί ένας Θεός οικογένεια του, κάναμε το δικό μας ταξίδι στο χρόνο παρέα με τον Νίκο Γκάλη. Άλλοι θυμήθηκαν που έτρεχαν σε ολόκληρη την Ευρώπη παρέα με τον Αυτοκράτορα, άλλοι θυμήθηκαν τις εκστρατείες στα Final Four, άλλοι το κατάμεστο Παλέ με τα κιτρινόμαυρα χαρτάκια και τους χιλιάδες από έξω που εκλιπαρούσαν για ένα εισιτήριο ή έψαχναν τον τρόπο να μπουν μέσα, άλλοι παρέα με την οικογένεια τους και αγαπημένα πρόσωπα που ίσως να μην είναι σήμερα μαζί μας καρφωμένοι στους τηλεοπτικούς δέκτες για να παρακολουθήσουν την  "ιερή τελετή". Όλοι μας όμως χάρη στον Νίκο Γκάλη  και τα άλλα παιδιά μεγαλώσαμε με μια πορτοκαλί μπάλα, αγαπήσαμε αυτό το άθλημα και διδαχθήκαμε πολλά. Μάθαμε τι σημαίνει αθλητισμός και ότι αν προσπαθήσεις σκληρά μπορείς να τα καταφέρεις! Ακόμη και αν είσαι η Ελλαδίτσα που ο υπόλοιπος κόσμος αγνοεί ότι ασχολείσαι με το μπάσκετ μπορείς να παλέψεις και να φθάσεις στην κορυφή! ΝΙΚΟ ΓΚΑΛΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

ΥΓ. Δεν θα μπορούσα να μην κάνω μια αναφορά στο μεγαλείο του κόσμου του ΑΡΗ αλλά και στην παρουσία του Μπάνε Πρέλεβιτς στην εκδήλωση. Για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε ότι ο κόσμος του ΑΡΗ έχει το ήθος και την ποιότητα να αναγνωρίσει την αξία ακόμη και των αντιπάλων του. Δεν θα κακολογήσω τα 100 περίπου άτομα ανάμεσα στους 6000 που θεώρησαν ότι έπρεπε να χλευάσουν τον Πρέλεβιτς αλλά θα τους δικαιολογήσω για τον απλό λόγο ότι η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς ήταν αρκετά νεαροί και δεν έζησαν λίγο από εκείνα τα χρόνια για να καταλάβουν τι σήμαινε ο Μπ.Πρέλεβιτς και ο  παοκ, ο Ντ.Ινγκραμ και ο Ηρακλής, ο Φ.Χριστοδούλου και ο Πανιώνιος, ο Α.Κορωνιός και το Περιστέρι αλλά και άλλες σπουδαίες ομάδες και αθλητές που είχαν συμμετοχή στα πιο χρυσά χρόνια του Ελληνικού αθλητισμού. Το μόνο που έχουν ζήσει και δυστυχώς ζούμε όλοι ακόμη και σήμερα είναι τους 2 "μεγάλους" της Αθήνας να σκωτόνονται αφού έχουν κάψει γύρω τους τα πάντα και το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" που έχει κάνει πέρα το "ευ αγωνίζεσθε".

7 Μάιου 2013, μια ημέρα χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις για τον ΑΡΗ μας, σε μια αγωνιστική χρονιά όπου σχεδόν όλα τα τμήματα  κινήθηκαν στη μετριότητα, παλεύοντας να αποφύγουν τον πάτο, μια ημερομηνία όμως που θα μείνει για πάντα στην ιστορία και στις καρδιές όλων μας! Η μεγάλη στιγμή του Νίκου Γκάλη που επιτέλους θα πάρει το "αντίο" που του αξίζει. Σίγουρα αν γυρνούσαμε τον χρόνο πίσω θα θέλαμε τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί πολύ διαφορετικά αλλά σχεδόν 20 χρόνια μετά, ο πανζουρλισμός που επικρατεί στον κόσμο του ΑΡΗ, οι δεκάδες μεγάλοι καλεσμένοι και τα φώτα της δημοσιότητας που έχουν πέσει για τα καλά πάνω στη σημερινή εκδήλωση φανερώνουν το μεγαλείο αυτού του ζωντανού θρύλου αλλά και την αγάπη του κόσμου του ΑΡΗ για αυτόν τον αθλητή που ούτε και οι δεκαετίες που έχουν περάσει από τότε που φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα με το νούμερο 6 μπορούν να την σβήσουν ή έστω να την εξασθενίσουν!

Όπως ευλογημένοι αισθανθήκαμε σαν Αρειανοί που η μοίρα έφερε τον Νίκο Γκάλη στην ομάδα μας, έτσι ευλογημένοι θα αισθανθούμε σήμερα το απόγευμα όσοι βρεθούμε στο Παλέ για να τιμήσουμε αυτόν τον σπουδαίο αθλητή. Σε μια εκδήλωση που δεν θα είναι αφιερωμένη σε εμάς όπως οι αμέτρητες εμφανίσεις του Νίκου Γκάλη όταν φόρτωνε τα αντίπαλα καλάθια και εμείς στην κερκίδα χοροπηδούσαμε εκστασιασμένοι αλλά θα είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στον ίδιο. Μια εκδήλωση τόσο εντυπωσιακή που θα προσπαθήσει να αγγίξει τα εντυπωσιακά κατορθώματα του Νικ πάνω στο παρκέ. Μια εκδήλωση που θα μας γυρίσει πίσω στο χρόνο και θα προσφέρει τόνους συγκίνησης και Αρειανίδικης υπερηφάνειας. Ο Θεός του μπασκετ είναι Αρειανός, με τον ΑΡΗ δίδαξε μπασκετ σε ολόκληρη την Ελλάδα! Ακόμη και η Εθνική Ελλάδος ήταν ο ΑΡΗΣ με μερικές προσθήκες! Μια ομάδα, ένα ολόκληρο έθνος στο πλευρό της! Και τα αποτελέσματα εκείνης της ξέφρενης πορείας του Γκάλη, του Γιαννάκη και των άλλων παιδιών μπορούσες να τα δεις με μια γρήγορη ματιά όπου και αν κοιτούσες μιας και οι μπασκέτες ξεφύτρωναν παντού σαν τα μανιτάρια και ολόκληρες γενιές ανδρώθηκαν με μια πορτοκαλί μπάλα στα χέρια!

Η μεγάλη στιγμή του Νίκου Γκάλη είναι η μεγάλη ευκαιρία του κόσμου του ΑΡΗ να πει ένα ευχαριστώ στον Νίκο Γκάλη για τις αμέτρητες στιγμές υπερηφάνειας που μας χάρισε και την πλούσια κληρονομιά που μας έχει αφήσει. Επίσης είναι η ευκαιρία και για να πούμε ένα μεγάλο συγνώμη για όλους αυτούς μέσα από την οικογένεια του ΑΡΗ που του έκλεισαν την πόρτα και τον ανάγκασαν να φύγει μακριά και πάει σε ανθρώπους που ποτέ δεν τον αγάπησαν, ποτέ δεν το εκτίμησαν και ποτέ δεν τον σεβάστηκαν. 7 Μάιου 2013, η ημερομηνία που θα μείνει χαραγμένη στις καρδιές μας, η ημερομηνία που θα τιμηθεί ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών, η ημερομηνία που η θρυλική φανέλα με το νούμερο 6 θα κρεμαστεί στην οροφή του Παλέ ανάμεσα στα λάβαρα του ΑΡΗ μας!

Μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τη στιγμή που αυτός ο μεγάλος αθλητής κρέμασε τα παπούτσια του αλλά το γεγονός ότι δεν χρειάστηκαν ούτε 20 ώρες να παραμείνουν ανοιχτα τα εκδοτήρια της ΚΑΕ ΑΡΗΣ  για να εξαντληθούν τα εισιτήρια για τη μεγάλη βραδυά του Νίκου Γκάλη φανερώνει το μέγεθος του ζωντανού θρύλου αλλά και την αγάπη του κόσμου του ΑΡΗ προς το πρόσωπο του. Δεν νομίζω να υπήρχε κανείς εξαρχής που να περίμενε μια διαφορετική εξέλιξη. Ενώ είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι και πολλαπλάσια να ήταν τα διαθέσιμα εισιτήρια από αυτά της χωρητικότητας  του Παλέ θα είχαν εξαφανιστεί και αυτά.

Η αγάπη του κόσμου, η διάθεση των ανθρώπων της ΚΑΕ, οι ενέργειες της συντονιστικής επιτροπής αλλά και η προσμονή του ίδιου του Νίκου Γκάλη δείχνουν ότι στις 7 Μαϊου αυτό που θα γίνει θα μείνει ανεξίτηλο στις καρδιές όλων μας όπως ακριβώς έμειναν και οι μεγάλες στιγμές που μας χάρισε ο Νίκος Γκάλης και τα άλλα παιδιά. Ένα ευχαριστώ για την προσφορά του και ένα συγνώμη για τα ιστορικά εγκλήματα κάποιων συνΑρειανών μας που χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια για να γίνει το αυτονόητο θα είναι το μήνυμα του κόσμου προς τον Νίκο Γκάλη εκείνη τη βραδιά. Και μόνο η σκέψη ότι θα σηκωθεί η φανέλα με το νούμερο 6 ανάμεσα στους τίτλους του ΑΡΗ μας στην οροφή του Παλέ προκαλέι ρίγος. Όπως ρίγος προκαλούν τα ονόματα που θα έρθουν για να τιμήσουν τον κορυφαίο αθλητή όλων των εποχών που είχαμε την τύχη να δοξάσει και να δοξαστεί με τη φανέλα του ΑΡΗ μας! Ηηχτικά και βίντεο ντοκουμέντα από την πιο χρυσή εποχή του ΑΡΗ μας θα ξυπνήσουν ευχάριστες μνήμες, θα συγκινήσουν και θα υπενθυμίσουν σε όλους μας τη βαρειά κληρονομιά που κουβαλάμε.

Μου φαίνεται αδιανόητο το να μην παραβρεθώ σε αυτή την εκδήλωση και ένιωσα μια ικανοποίηση όταν η ΚΑΕ ΑΡΗΣ αποφάσισε να κάνει το σωστό δίνοντας προτεραιότητα στους κατόχους διαρκείας για να προμηθευτούν εισιτήριο για την εκδήλωση. Είναι βέβαιο ότι και στο Κλ.Βικελίδης να μπορούσε να στηθεί γήπεδο μπάσκετ πάλι θα γέμιζε ασφυκτικά. Δυστυχώς τα εισιτήρια ήταν ελάχιστα για να καλύψουν την δίψα του κόσμου. Πλέον όποιος για διάφορους λόγους αμέλησε να στηθεί στις ουρές και να πάρει το εισιτήριο του θα πρέπει να ψαχθεί σε συνδέσμους μπας και έχει ξεμείνει κανένα αλλά και σε διάφορους χορηγούς επικοινωνίας που μέσω διαγωνισμών δίνουν κάποια λίγα εισιτήρια. Για τους υπόλοιπους που ήδη έχουμε τα μαγικά χαρτάκια στα χέρια θα μετράμε με αγωνία τις ημέρες!

Η ημερομηνία ανακοινώθηκε και όπως όλα δείχνουν ότι στις 7 Μαϊου θα έχουμε την ευκαιρία να τιμήσουμε τον ένα και μοναδικό Νίκο Γκάλη όπως πραγματικά αξίζει σε αυτό τον μπασκετικό Θεό! Η ευκαιρία του μπασκετικού ΑΡΗ, όλων των φίλων της ομάδος αλλά και ολόκληρης της φίλαθλης Ελλάδας να ζητήσει συγνώμη αποκαθιστώντας ένα ιστορικό λάθος που έγινε από πολλές πλευρές και να αποθεώσει τον ζωντανό θρύλο του Ελληνικού αθλητισμού. Όσους παραλληλισμούς και αν θέλουν πολλοί να κάνουν στον βωμό του φθηνού οπαδισμού οι άθλοι του Νίκου Γκάλη και η επιρροή που είχε αυτός ο άνθρωπος σε μια ολόκληρη χώρα έχουν γραφτεί για πάντα με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα στην ιστορία.

Ας προσπαθήσουμε να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για αυτό το γεγονός από τώρα γιατί πραγματικά και μόνο η σκέψη ότι η κορυφαία στιγμή εκείνης της βραδυάς θα είναι η στιγμή που θα ανεβαίνει η κιτρινόμαυρη φανέλα με το νούμερο 6 στο ταβάνι του Παλέ ανάμεσα στα λάβαρα του Αυτοκράτορα είναι να σε πιάνει ρίγος. Όλα τα υπόλοιπα πραγματικά περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Καλά τα φιλικά, οι τιμητικές πλακέτες, οι μεγάλες προσωπικότητες που θα βρεθούν στο Παλέ αλλά αυτό που μετράει είναι η ευκαιρία που θα έχουμε όλοι μας να αποθεώσουμε τον Νίκο Γκάλη και να του πούμε  όλοι μαζί ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλα όσα μας πρόσφερε. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να ξαναδούν τον Νίκο Γκάλη με κιτρινόμαυρη αθλητική ενδυμασία να κάνει τα κόλπα του αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα 55 του ίσως να είναι και λίγο άχαρο να τον πιέσουμε να το κάνει όταν είναι ξεκάθαρη η επιθυμία του να τον θυμάται ο κόσμος όπως τότε που μάγευε πάνω στο παρκέ. Άλλωστε υπάρχουν αμέτρητες μαγικές στιγμές που μπορούμε ανά πάσα στιγμή να θαυμάσουμε το αστείρευτο ταλέντο αυτού του μεγάλου αθλητή. Ένας άνθρωπος που πέρα από τα κατορθώματα του πάνω στο παρκέ έχει εντυπωσιάσει με το ήθος του όπου εδώ και χρόνια προτίμησε από το να εκμεταλλευτεί την δυναμική που υπάρχει γύρω από το πρόσωπο του να παραμείνει 100% άφθαρτος μακριά από κακοτοπιές. Πολλές φορές εκφράσαμε ανοιχτά την επιθυμία μας να ασχοληθεί ενεργά ο Νίκος Γκάλης με τον ΑΡΗ αλλά θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε αν υπήρχε το κατάλληλο περιβάλλον για να δεχθεί μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα.

Μεγάλο το στοίχημα και για την ΚΑΕ όπως και για την επιτροπή της διοργάνωσης του φιλικού μιας και πρόκειται για ένα τεράστιο γεγονός το οποίο θα πρέπει να προετοιμαστεί με ιδιαίτερη προσοχή. Προσκλήσεις όπως ακούσαμε από το μέλος της επιτροπής κ.Σαμαρά δεν θα υπάρχουν άρα πάμε για περίπου 5500 μαγικά χαρτάκια που μοιάζουν ελάχιστα για αυτό το γεγονός. Τηλέφωνα θα πέσουν, οι πιέσεις θα είναι ασταμάτητες αλλά θα πρέπει η ΚΑΕ να προβλέψει τον πανικό και να φροντίσει να δώσει σωστές κατευθύνσεις και εξηγήσεις στον κόσμο για το πως θα μοιραστούν τα εισιτήρια. Όχι επειδή είμαι μόνιμος κάτοικος του Παλε(κάτοχος διαρκείας) αλλά εδώ η ΚΑΕ έχει μια ιδανική ευκαιρία για να επιβραβεύσει αυτούς που την στηρίζουν και να τους δώσει προτεραιότητα στο να αγοράσουν από ένα εισιτήριο. Μιλάμε για 1000 περίπου εισιτήρια όπου θα είναι έγκλημα αν δεν θεωρηθούν "προνομιούχοι" τη δεδομένη χρονική στιγμή.  Διαφορετικά θα ξαναζήσουμε εκείνες τις εποχές με τις ζώνες ασφαλείας περιμετρικά του γηπέδου, τα τσαλαπατήματα στις εισόδους του Παλέ όπου ελπίζαμε να γίνει μπλακ άουτ για να μπουκάρουμε μέσα στο Παλέ, να κρεμαστούμε από κανα κάγκελο και να θαυμάσουμε έστω και για λίγο τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά!