ΑΡΗΣ 108 ετών! Ημέρα υπερηφάνειας, ημέρα νοσταλγίας για τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος, ημέρα προβληματισμού για το σήμερα και το αύριο της αθλητικοκοινωνικοπολιτισμικής ιδέας που ακούει στο όνομα ΑΡΗΣ!

Αυτή τη φορά δεν θα απαριθμήσουμε τους τίτλους, ούτε θα υπενθυμίσουμε πόσες φορές ο ΑΡΗΣ ήταν ο πρώτος των πρώτων εντός και εκτός γηπέδου. Θα επικεντρωθούμε στην πηγή της δύναμης του που δεν είναι άλλη από τον υπέροχο κόσμο του!

Μια παθιασμένη ερωτική σχέση, μια αγάπη άνευ όρων, ένα δέσιμο πέρα από κάθε λογική που λίγοι εκτός ΑΡΗ μπορούν να καταλάβουν. Μια αυτοτροφοδοτούμενη πηγή ενέργειας που δεν στερεύει ποτέ. Και αυτό περί αστείρευτης ενέργειας έχει αποδειχθεί περίτρανα την τελευταία δεκαετία. Αυτά που έχει περάσει ο κόσμος του ΑΡΗ λίγοι οπαδοί άλλων ομάδων τα έχουν βιώσει. Εξορία στο ποδόσφαιρο, πέτρινα χρόνια στο μπάσκετ και ένα σάπιο σύστημα να σε κυνηγάει ακόμη μέσα στην ίδια σου την πόλη. Και όμως από αυτή τη μάχη έχουμε βγει νικητές και η δυναμική παρουσία μας 108 χρόνια μετά είναι η απόδειξη του θριάμβου μας. Αυτό το πάθος, αυτή η αφοσίωση, αυτή η πίστη όλων μας τροφοδοτεί και γιγαντώνει την αγαπημένη μας ομάδα!

Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε το Project108, σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε η εκδήλωση του επίσημου ΑΡΗ. Όχι γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει μια επετειακή γιορτή πανηγύρι αναπολώντας ένδοξες στιγμές από το παρελθόν αλλά γιατί το σήμερα απαιτεί την συμμετοχή και την εγρήγορση όλων μας. Ο Άλκης Καμπανός είναι το σημείο αναφοράς στο σήμερα του ΑΡΗ και από αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει ο ΑΡΗΣ να αναπροσαρμόσει την πορεία του. Μια πορεία που όχι μόνο δεν θα πρέπει να περιοριστεί σε αθλητικούς χώρους αλλά αντιθέτως να αγκαλιάσει κάθε σπιθαμή και πτυχή της Θεσσαλονίκης αλλά και γιατί άλλωστε να μην παρασύρει σε αυτόν τον καθαρό και αγνό δρόμο και ολόκληρη την υπόλοιπη χώρα. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο ΑΡΗΣ θα παρασέρνει από πίσω του ένα ολόκληρο Έθνος.

Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Μια παρέα, μια ιδέα, ένα πάθος, μια τρέλα… κάπως  έτσι γεννήθηκε ο ΑΡΗΣ μας πριν 107 ολόκληρα χρόνια ανήμερα της γιορτής της επετείου της Επανάσταση του 1821!  Η αρχή δόθηκε σε ένα καφενείο στο Βότση, η συνέχεια ξεπέρασε κατά πολύ τα Ελληνικά σύνορα! Γενιές και γενιές με τον κιτρινόμαυρο Θεό στο στήθος, στην καρδιά, στην σκέψη σε κάθε βήμα της ζωής μας!

Ένα αθλητικό σωματείο που από την πρώτη ημέρα ίδρυσης του μετατράπηκε σε κοινωνικοπολιτισμικό φαινόμενο προσπερνώντας τα αθλητικά όρια!

Ο πρώτος των πρώτων εντός και εκτός γηπέδων δίδαξε και συνεχίζει να διδάσκει ήθος, αγωνιστικότητα και αξίες που τείνουν να εκλείψουν!

Η μοναδική ομάδα που κατάφερε να ενώσει όλους τους Έλληνες με το σύνθημα «Ένα Έθνος μια Ομάδα» να αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα τους άθλους του Αυτοκράτορα και να εξηγεί γιατί αναδείχθηκε η κορυφαία ομάδα του 20^ου αιώνα στην χώρα.

Ένας λαός που έχει δώσει τις εξετάσεις του αμέτρητες φορές κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες  γκρεμίζοντας κάθε σύστημα αξιολόγησης και  οπαδικής λογικής!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΕΙΑΝΑ!

107 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΔΟΞΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, 107 ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ,  107 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΗΣ και συνεχίζουμε!

ΥΓ. Τυχεροί όσοι καταφέραμε έστω και για λίγο να συντονιστούμε κατά την χθεσινή ημέρα στο Yellow Radio ακούγοντας τα βιώματα, τις σκέψεις, τις καρδιές των συνΑρειανών μας που ξεδιπλώθηκαν στα ερτζιανά. Η καλύτερη απάντηση σε όσους αναζητούν την οπαδική τους ταυτότητα γύρω από εφήμερες επιτυχίες και τίτλους.

Κάτι τέτοιες περίεργες στιγμές όπου κατά κάποιο τρόπο το σύμπαν συνωμοτεί για να βγάλει τον ΑΡΗ από τη ζωή μας είναι που αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς ότι ο ΑΡΗΣ είναι κάτι παραπάνω  από ένα αθλητικό σωματείο. Δεν περιορίζεται στις γραμμές των γηπέδων, δεν ορίζεται από τις διοργανώσεις που συμμετέχει, δεν έχει καμία απολύτως εξάρτηση από τους αγώνες που κερδίζει και τους τίτλους που κατακτάει…

Είναι η αρρώστια μας… είναι μεταδοτική… και δεν θεραπεύεται ποτέ!

106 χρόνια ΑΡΗΣ, 106 κιτρινόμαυρου μεγαλείου!

Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

Μια σχεδόν αυθόρμητη κίνηση σαν και αυτή των οργανωμένων που έβαλαν φωτιά στα Κάστρα της Θεσσαλονίκης είναι αρκετή για να υπενθυμίσει σε όλους μας ότι ο ΑΡΗΣ είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από εφήμερες επιτυχίες και επί πληρωμή μεγαλεία. 105 χρόνια ένδοξης ιστορίας και αστείρευτης κοινωνικοπολιτισμικής προσφοράς και συνεχίζουμε…

Χωρίς να έχουμε πετύχει κάτι το αξιοσημείωτο τη φετινή χρονιά στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ να ψυχορραγεί το 2019 είναι χρονιά ορόσημο για τον ΑΡΗ μας μιας και με την δυναμική επιστροφή μας στην σουπερλίγκα αποδείξαμε ότι η φλόγα του ΑΡΗ δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. Τι και αν βρισκόμασταν 4 χρόνια στην εξορία… τι και αν το προσωνύμιο  Αυτοκράτορας το χρησιμοποιούν τα τελευταία χρόνια οι αντίπαλοι μας ειρωνικά… τι και αν η διαπλοκή σε αυτή την πόλη(και όχι μόνο) μαζί με τους μιντιακούς στρατούς και τους "φίλους" εξ Αθηνών έχουν βαλθεί να μας αφανίσουν… Όνειρο ήταν για κάθε αλλόθρησκο που κατάντησε εφιάλτης! Αυτό σημαίνει το 2019 για τον ΑΡΗ και είναι απλά η αρχή!

Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου! Σε ευχαριστώ που μου ομορφαίνεις τη ζωή!

25η Μαρτίου, μια σημαδιακή ημερομηνία για ολόκληρο το Ελληνικό έθνος που έμελλε να είναι και η ημερομηνία ίδρυσης της αγαπημένης μας ομάδος! Μια μέρα που ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο σύλλογος τα τελευταία χρόνια η συγκίνηση και το δέος για τα ιδεώδη και τα επιτεύγματα του ΑΡΗ της Θεσσαλονικής, της Μακεδονίας, της Ελλάδος!

Αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια είναι απλά μια μίζερη παρένθεση σε όλο αυτό το μεγαλείο του ΑΡΗ μας. Η ένδοξη η ιστορία μας και οι αξίες που αντιπροσωπεύει ο ΑΡΗΣ μας ήταν, είναι και πάντα θα πρέπει να είναι  ο οδηγός για το μέλλον.

Χρόνια Πολλά ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ μου!

 25η Μαρτίου σήμερα, μια εθνική επέτειο με ιδιαίτερη σημασία για όλους εμάς τους Αρειανούς μιας και σήμερα κλείνει η αγαπημένη μας ομάδα 103 χρόνια ζωής! 103 χρόνια υπερηφάνειας και αγώνων για μια ιδέα! Μια ιδέα που εκφράζεται με αυτά τα 4 γράμματα, ΑΡΗΣ!

Στο PlanetARIS.gr από την πρώτη ημέρα επιλέξαμε να μιλάμε με την γλώσσα της αλήθειας και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Και η αλήθεια είναι ότι μπορεί αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια στον αγαπημένο μας σύλλογο να αποτελούν  απλά μερικές μαύρες σελίδες σε ένα βιβλίο με αμέτρητες σελίδες με μερικές από αυτές να είναι γραμμένες με χρυσά γράμματα αλλά και με νέα κεφάλαια που ακολουθούν όπου κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το περιεχόμενο τους. Παρόλα αυτά μόνο γιορτινή διάθεση και αισιοδοξία δεν μπορούμε να έχουμε βλέποντας τα 2 πιο λαοφιλή αθλήματα να ταλαιπωρούνται με τον δικό τους τρόπο το καθένα και έναν ΑΣ που να φυτοζωεί... Από τον μια το ποδόσφαιρο να πασχίζει να σκαρφαλώσει στις θέσεις ανόδου για την σουπερλίγκα όταν θα έπρεπε σε αυτές τις κατηγορίες να κάνει έναν υγιεινό περίπατο και από την άλλη η "ναυαρχίδα" του συλλόγου όπως είναι το τμήμα μπάσκετ να έχει αφεθεί στην μετριότητα με το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται περισσότερο  στο αν θα φανούν "πετυχημένοι" προπονητές και παράγοντες παρά η ίδια η ομάδα... Μια κατάσταση σε όλο τον σύλλογο που τα τελευταία χρόνια μας έχει στοιχειώσει... 

Επειδή λοιπόν δεν υπάρχει η διάθεση για διθυράμβους και πανηγύρια αλλά και με αφορμή την δική μας επέτειο εδώ στο PlanetARIS.gr που τον Ιούλιο κλείνουμε 10 χρόνια ζωής θα γυρίσουμε πίσω στον χρόνο να θυμηθούμε τι γράψαμε και πως νιώθαμε την αντίστοιχη ημέρα τα προηγούμενα χρόνια. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

2016

102 χρόνια στις επάλξεις ...και ο αγώνας συνεχίζεται!

2015

101 χρόνια ιστορίας και συνεχίζουμε!

2014

100 ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

2013

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

2012

Σαν σήμερα πριν 102 χρόνια ιδρύθηκε η αγαπημένη μας ομάδα. Μια ομάδα που πάντα ξεχώριζε για το ήθος και την πνευματικότητα των ανθρώπων της αλλά και γιατί τα επιτεύγματα της που πολλές φορές ξεπερνούσαν τα στενά αθλητικά όρια και επηρρέαζαν ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Οι επιτυχίες, οι τίτλοι, οι μεγάλες στιγμές και οι χαρές με αυτή την ομάδα αμέτρητες. Όπως φυσικά και οι λύπες με τις πιο μαύρες σελίδες αυτού του συλλόγου να γράφονται τα τελευταία χρόνια. Η δύναμη της ομάδος ήταν είναι και θα είναι ο κόσμος της ακόμη και αν τα τελευταία χρόνια αισθανόμαστε οι περισσότεροι ανήμποροι να αντιδράσουμε σε όλα όσα συμβαίνουν στον ΑΡΗ μας. Σίγουρα έχουμε μπόλιες ένοδξες στιγμές να θυμηθούμε, βιντεάκια να δούμε και να ανατριχιάσουμε με τις αναμνήσεις που ζήσαμε αλλά και όλες εκείνες τις ιστορικές ημέρες που μάθαμε από τους παλαιότερους. Προτιμότερο όμως είναι να μην μείνουμε μόνο σε αυτά. Ας μην αφήσουμε αυτές τις δύσκολες χρονιές να μας εξαντλήσουν και άλλο και ας αποτελέσει η σημερινή γιορτή την αφορμή για την αφύπνιση όλων μας και μαζί και του συλλόγου που λατρεύουμε.. 25η Μαρτίου 1914 - 25η Μαρτίου 2016 μια ημέρα που ίσως είναι προτιμότερο να αποτελέσει μια υπενθύμιση προς όλους εμας που θέλουμε να ξαναζήσουμε μεγάλες στιγμές, χαρές και τίτλους, ότι η συσπείρωση γύρω από την ομάδα είναι ο μονόδρομος που οδηγεί στην ανάκαμψη και αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται. Η αρχή έχει γίνει στο τμήμα μπάσκετ, καιρός να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα τμήματα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!!!

{source}
<iframe width="560" height="315" src="/

Ανάμεικτα συναισθήματα άφησε η εκδήλωση για τα 101 χρόνια από την ίδρυση του ΑΡΗ μας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στην αίθουσα Βεργίνα του καζίνο. Από την μια πλευρά οι μεγάλες προσωπικότητες από το ένδοξο παρελθόν του συλλόγου μας, τα ιστορικά βιντεάκια στην μεγάλη οθόνη, τα μαγνητοσκοπημένα μηνύματα από επώνυμους(και όχι μόνο) Αρειανούς και άλλα παρόμοια μας έκαναν να νιώσουμε το μεγαλείο του ΑΡΗ μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος για να τα τινάξουμε όλα στον αέρα για 2-3 κακές χρονιές. Από την άλλη η έλλειψη πιτσιρικάδων, το τσουχτερό εισιτήριο που παρέπεμπε σε φιλανθρωπική εκδήλωση, κάποιες "περίεργες" και ταυτόχρονα προκλητικές βραβεύσεις αλλά και οι γνωστοί "λεζανταδόροι"  μας έκαναν να προβληματιστούμε για το ποιο τελικά μπορεί να είναι το μέλλον αυτού του συλλόγου όταν εξακολουθεί να μην τραβάει μια διαχωριστική γραμμή με τις παθογένειες χρόνων που μας έφεραν ως εδώ.

Ανεξάρτητα από το όλο ύφος και σκεπτικό της εκδήλωσης που μας βρίσκει αντίθετους θα πρέπει να τονίσουμε ότι ως ένα  σημείο οι διοργανωτές τα πήγαν περίφημα. Δεν είδαμε την προχειρότητα που περιμέναμε και παρά την μεγάλη καθυστέρηση στην έναρξη η εκδήλωση κύλησε όπως έπρεπε αγγίζοντας τόσο αυτούς που βρέθηκαν στην αίθουσα Βεργίνα όσο και όλους τους υπόλοιπους που αρκέστηκαν στο Live Streaming. Τα ιερά τέρατα της Αυτοκρατορίας Μιχαϊλίδης, Ιωαννίδης, Γιαννάκης(ο Γκάλης απουσίαζε), οι μεγάλες δόξες του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ, ο μεγαλύτερος σε ηλικία εν ζωή πρόεδρος του ΑΡΗ μας, ο "άγνωστος οπαδός" που παρά τα προβλήματα υγείας του βρίσκεται διαρκώς δίπλα στην ομάδα κατάφεραν να μας ταξιδέψουν στον χρόνο, να μας συγκινήσουν και να μας δώσουν δύναμη για το μέλλον. Δύναμη και ελπίδα ότι ίσως αυτή η γιορτή σε 1-2 χρόνια θα πραγματοποιηθεί όπως πραγματικά αξίζει στον ΑΡΗ και τον κόσμο του. Με τα τμήματα του συλλόγου να είναι εκεί που πραγματικά ανήκουν και όλους εμάς να χαμογελάμε υπερήφανα αγκαλιασμένοι και όχι προβληματισμένοι και απογοητευμένοι να κοιτάμε ο ένας τον άλλο με στραβό μάτι....

Μπορεί να συγκινηθήκαμε  και να αισθανθήκαμε ακόμη πιο Αρειανά  υπερήφανοι παράλληλα δεν θα μπορούσαμε να αισθανθούμε το ίδιο για ένα κομμάτι της εκδήλωσης που είχε να κάνει κυρίως με βραβεύσεις παραγόντων... Δεν υπάρχει λόγος να χαλάσουμε τη διάθεση κάποιων αναφέροντας συγκεκριμένα ονόματα. Όταν όμως στο πέρασμα σου από διοικητικά πόστα υπάρχουν μελανές σελίδες και θολά σημεία που έχουν πληγώσει τον ΑΡΗ είναι τουλάχιστον ντροπή τόσο για αυτούς που παίρνουν αυτή την ανόητη πρωτοβουλία όσο και για αυτούς που το αποδέχονται γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την κοινή λογική και το λαϊκό συναίσθημα. Άραγε τι μηνύματα είναι αυτά που περνάμε με τέτοιες κινήσεις στους νεότερους; Έτσι τον θέλουμε τον Αρειανό; υποτελή, λεζανταδόρο, δημοσιοσχεσίτη και υποτακτικό σε οποιοδήποτε του κουνάει μερικά η ευρώ ή  απλά του τα υπόσχεται; Σίγουρα ο ΑΡΗΣ τη δεδομένη χρονική στιγμή χρειάζεται όλες τις δυνάμεις του ενωμένες και δεν περισσεύει κανείς... σίγουρα πολλές φορές ο χρόνος επουλώνει τις πληγές και οι αποκλεισμοί δεν μας προσφέρουν απολύτως τίποτα... από το συγχωροχάρτι, τη δεύτερη ευκαιρία, την μεγάλη Αρειανή αγκαλιά που είναι έτοιμη να δεχθεί τους πάντες... μέχρι τη βράβευση, υπάρχει πάρα μα πάρα πολύ μεγάλη απόσταση...

ΥΓ. Εκδήλωση-απάντηση για όλους τους κακοπροαίρετους που κατηγορούν τους ανθρώπους του ΑΣ και της ΚΜΑ ότι δεν εργάζονται για να βρουν τρόπους να φέρουν έσοδα στο σύλλογο...

Ημέρα εθνικής υπερηφάνειας για όλους τους Έλληνες η 25η Μαρτίου, ημέρα διπλής υπερηφάνειας για κάθε Αρειανό! Σαν σήμερα πριν 101 χρόνια, στο Βότση  ιδρύθηκε ο ΑΡΗΣ μας, ο μεγαλύτερος σύλλογος της Μακεδονίας και ένας από τους μεγαλύτερους σε ολόκληρη την Ελλάδα. Έναν αιώνα και ένα χρόνο μετά τα κατορθώματα, οι επιτυχίες, οι αναμνήσεις είναι ανεξίτηλα και παρά τις δύσκολες τελευταίες χρονιές υπάρχει η κληρονομιά και η αύρα που μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε.

Με τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ να αγωνιά για την άνοδο, το μπάσκετ σε καλύτερη μοίρα να αγκομαχεί για την 3η θέση, το βόλεϊ να παλεύει να σωθεί και τα περισσότερα τμήματα του Ερασιτέχνη να φυτοζωούν μόνο εποχή για γλέντια και γιορτές δεν φαίνεται να είναι. Παρόλα αυτά ακόμη και στις χειρότερες περιόδους της ιστορίας ενός συλλόγου όπως είναι ο ΑΡΗΣ μπορείς εύκολα να διακρίνεις μια αχτίδα φωτός, μια ελπίδα για το μέλλον. Και μόνο η ίδρυση 2 νέων δυνατών συνδέσμων όπως είναι το Yellow Club και το Club 1914(που χθες κιτρίνισε για τα καλά το κέντρο της πόλης) αλλά και η δημιουργία του ιντερνετικού Yellow Radio(μαζί με το Yellow News) που σύντομα θα βγει στα FM δείχνουν ότι ο ΑΡΗΣ όχι μόνο δεν θα διαλυθεί ποτέ αλλά μπροστά σε κάθε δυσκολία ο Αρειανός σηκώνει το κεφάλι ψηλά και επανέρχεται ακόμη πιο δυνατός. Και αυτό ακριβώς πρέπει κάθε Αρειανός να κρατήσει μέσα του από αυτές τις δύσκολες χρονιές που περνάμε.

Όταν υπάρχουν Αρειανοί που στα δύσκολα βγαίνουν μπροστά και την "καμένη γη" την κάνουν να ανθίζει τότε  όχι μόνο δεν πρέπει να ανησυχούμε για το μέλλον του συλλόγου αλλά θα πρέπει να αισθανόμαστε βέβαιοι ότι ο ΑΡΗΣ μας είναι καταδικασμένος να μεγαλουργήσει. Κόντρα στα θέλω του κάθε αλλόθρησκου που θέλει να μας δει να διαλυόμαστε εμείς και στα 101 χρόνια του συλλόγου είμαστε εδώ και θα συνεχίζουμε να είμαστε εδώ διασφαλίζοντας ότι ο ΑΡΗΣ θα υπάρχει ως την αιωνιότητα! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ ΜΟΥ!

ΥΓ. Το ότι δεν θέλουμε μαζί με τα Χρόνια Πολλά να μπλέξουμε, τις γιορτές-εράνους και τις υπόλοιπες αστειότητες των τελευταίων ημερών δεν σημαίνει ότι κοιμόμαστε όρθιοι και τα βλέπουμε όλα ρόδινα.

Στα αποδυτήρια άφησαν τον καλό τους εαυτό παίκτες και προπονητής κατά την ανάπαυλα του ημιχρόνου και ένα παιχνίδι που έμοιαζε ότι θα εξελισσόταν σε μάχη για γερά νεύρα μέχρι το τέλος μετατράπηκε σε υγιεινό περίπατο για την ομάδα του Πειραιά. Μπορεί ο κόσμος στις κερκίδες του Παλέ να έδειχνε ανεπηρέαστος από το τελικό σκορ γιορτάζοντας τα 99 χρόνια ζωής του ΑΡΗ μας αλλά σίγουρα αυτό που μένει είναι η πίκρα που σε ακόμη ένα σημαντικό παιχνίδι η ομάδα μας παρουσιάστηκε κατώτερη των προσδοκιών μας.

Όπως ήταν αναμενόμενο για πρώτη φορά ίσως φέτος ο Αγγέλου εμπιστεύτηκε πιο ορθολογικά σχήματα και για σχεδόν 35' ο ΑΡΗΣ αγωνίστηκε σαν φυσιολογική ομάδα με σέντερ. Χαρίσης και Σαρικόπουλος χωρίς να πιάσουν μεγάλη απόδοση γέμιζαν τη ρακέτα και αποτελούσαν το αντίπαλο δέος για τους πολύ καλούς ψηλούς του Ολυμπιακού που λόγω της απουσίας των Πρίντεζη, Πάουελ και Μαυροειδή αλλά και τον τραυματισμό κατά τη διάρκεια του αγώνα του Άντιτς φαινόταν να έχουν τον πρώτο λόγο. Δυστυχώς η κυκλοφορία της μπάλας σήμερα δεν ήταν καλή και έτσι όχι μόνο δεν μπορέσαμε να τροφοδοτήσουμε καθόλου τους ψηλούς μας αλλά οδηγηθήκαμε σε πολλά λάθη και κακές επιθετικές επιλογές. Η άμυνα του Ολυμπιακού ώρες ώρες ήταν ασφυκτική και κάθε προσπάθεια μας γινόταν με μεγάλη πίεση. Παρόλα αυτά  καταφέραμε να δείξουμε ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του αγώνα και με το σκορ να είναι στο 33-26  όλοι πιστέψαμε ότι ίσως σήμερα δούμε κάτι διαφορετικό από ότι συνήθως. Όταν όμως δεν υπάρχει ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο και προσανατολισμός τότε κάποια στιγμή το παιχνίδι θα στραβώσει. Έτσι ακριβώς έγινε στο δεύτερο ημίχρονο όπου οι παίκτες μας μπήκαν υπνωτισμένοι κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο και δίνοντας την ευκαιρία στους παίκτες του Ολυμπιακού να πετύχουν εύκολους πόντους και να πάρουν και ένα σημαντικό προβάδισμα. Εκεί κάποιος θα περιμένε κάποια αντίδραση από τον πάγκο αλλά αυτή δεν ήρθε ποτέ. Αντιθέτως είδαμε τον Β.Αγγέλου να τα έχει και αυτός χαμένα και να αρχίσει να σηκώνει παίκτες που δεν είχαν πάρει καθόλου Στα αποδυτήρια άφησαν τον καλό τους εαυτό παίκτες και προπονητής κατά την ανάπαυλα του ημιχρόνου και ένα παιχνίδι που έμοιαζε ότι θα εξελισσόταν σε μάχη για γερά νεύρα μέχρι το τέλος μετατράπηκε σε υγιεινό περίπατο για την ομάδα του Πειραιά. Μπορεί ο κόσμος στις κερκίδες του Παλέ να έδειχνε ανεπηρέαστος από το τελικό σκορ γιορτάζοντας τα 99 χρόνια ζωής του ΑΡΗ μας αλλά σίγουρα αυτό που μένει είναι η πίκρα που σε ακόμη ένα σημαντικό παιχνίδι η ομάδα μας παρουσιάστηκε κατώτερη των προσδοκιών μας.

Όπως ήταν αναμενόμενο για πρώτη φορά ίσως φέτος ο Αγγέλου εμπιστεύτηκε πιο ορθολογικά σχήματα και για σχεδόν 35' ο ΑΡΗΣ αγωνίστηκε σαν φυσιολογική ομάδα με σέντερ. Χαρίσης και Σαρικόπουλος χωρίς να πιάσουν μεγάλη απόδοση γέμιζαν τη ρακέτα και αποτελούσαν το αντίπαλο δέος για τους πολύ καλούς ψηλούς του Ολυμπιακού που λόγω της απουσίας των Πρίντεζη, Πάουελ και Μαυροειδή αλλά και τον τραυματισμό κατά τη διάρκεια του αγώνα του Άντιτς φαινόταν να έχουν τον πρώτο λόγο. Δυστυχώς η κυκλοφορία της μπάλας σήμερα δεν ήταν καλή και έτσι όχι μόνο δεν μπορέσαμε να τροφοδοτήσουμε καθόλου τους ψηλούς μας αλλά οδηγηθήκαμε σε πολλά λάθη και κακές επιθετικές επιλογές. Η άμυνα του Ολυμπιακού ώρες ώρες ήταν ασφυκτική και κάθε προσπάθεια μας γινόταν με μεγάλη πίεση. Παρόλα αυτά  καταφέραμε να δείξουμε ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του αγώνα και με το σκορ να είναι στο 33-26  όλοι πιστέψαμε ότι ίσως σήμερα δούμε κάτι διαφορετικό από ότι συνήθως. Όταν όμως δεν υπάρχει ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο και προσανατολισμός τότε κάποια στιγμή το παιχνίδι θα στραβώσει. Έτσι ακριβώς έγινε στο δεύτερο ημίχρονο όπου οι παίκτες μας μπήκαν υπνωτισμένοι κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο και δίνοντας την ευκαιρία στους παίκτες του Ολυμπιακού να πετύχουν εύκολους πόντους και να πάρουν και ένα σημαντικό προβάδισμα. Εκεί κάποιος θα περίμενε κάποια αντίδραση από τον πάγκο αλλά αυτή δεν ήρθε ποτέ. Αντιθέτως είδαμε τον Β.Αγγέλου να τα έχει και αυτός χαμένα και να αρχίσει να σηκώνει παίκτες που δεν είχαν πάρει καθόλου χρόνο συμμετοχής αλλά και να ξεχνάει παίκτες που έδειξαν στο πρώτο ημίχρονο να "πατάνε" καλά όπως ο Τσιάρας και ο Βεργίνης. Τοποθετείς σωστά τον Δήμα πάνω στον Σπανούλη(επιτέλους για πρώτη φορά φέτος ένα γρήγορο γκαρντ για να κουράσει τον καλύτερο τους παίκτη) και ενώ ο Δήμας δείχνει να τα πηγαίνει καλά ξαφνικά αποσύρεται. Μπαίνει για λίγο ο Μούρτος, μπαίνει για λίγο ο Τσακαλέρης έτσι απλά για να συμμετέχουν στο παιχνίδι. Χωρίς να φανεί να έχουν κάποιο ρόλο ή κάποιες οδηγίες. Φυσικά όταν οι παίκτες σου έχουν 50% ευστοχία στις βολές και ο πόιντ γκαρντ σου χάνει στο κατέβασμα  2 φορές την μπάλα από τον αντίπαλο σέντερ τότε λογικό είναι η διαφορά να ξεφύγει και το παιχνίδι να αποκτήσει διαδικαστικό χαρακτήρα.

Άλλο ένα ντέρμπι που δεν έγινε ποτέ ντέρμπι και ας φάνηκε ότι αν ήμασταν πιο συγκεντρωμένοι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω. Αν και το Παλέ δεν γέμισε η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα θερμή καλό όμως είναι κάποια στιγμή να μην ψάχνουμε διάφορους εξωαγωνιστικούς λόγους για να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο και να στηρίξει αλλά η ανταγωνιστικότητα της ίδιας της ομάδας να είναι ο βασικός λόγος. Όπως φαίνεται καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια που κάνουμε για την κατάκτηση της 6ης θέσης θα παίξει το αποτέλεσμα της επόμενης αγωνιστικής απέναντι στον Ίκαρο. Για την ώρα ο Απόλλων μας κάνει την χάρη και όπου μπορεί να χάσει χάνει. Τώρα που το πρόγραμμα γίνεται πιο βατό είναι η ευκαιρία να πάρει η ομάδα μας τα αποτελέσματα που χρειάζεται και να δώσει σε όλους εμάς την ελπίδα για κάτι καλύτερο στα πλέιοφς. Αλλιώς θα έχουμε ένα ακόμη άδοξο φινάλε σε μια χρονιά ντροπής που θα θέλουμε γρήγορα να ξεχάσουμε.

ΥΓ. Καλά τις τους κουβαλάτε τέτοια ημέρα και τους  κουράζετε τους "συνταξιούχους" στο Παλέ? Τόσο σημαντικό ήταν να βγουν φωτογραφία στα επίσημα με τα κασκόλ στο λαιμό? Δυστυχώς για αυτούς τα τελευταία χρόνια το  Παλέ είναι αρκετά αραιοκατοικημένο και έτσι μπορεί ο καθένας να καταλάβει ποιός έρχεται για γουστάρει Αυτοκράτορα και ποιός για "δημόσιες σχέσεις". Άσε που όσες φορές ήρθαν "εκπρόσωποι" της ΚΜΑ, της διοικούσας και της ΠΑΕ χάσαμε... Βρε λες να είναι μαύρες γάτες?

χρόνο συμμετοχής αλλά και να ξεχνάει παίκτες που έδειξαν στο πρώτο ημίχρονο να "πατάνε" καλά όπως ο Τσιάρας και ο Βεργίνης. Τοποθετείς σωστά τον Δήμα πάνω στον Σπανούλη(επιτέλους για πρώτη φορά φέτος ένα γρήγορο γκαρντ για να κουράσει τον καλύτερο τους παίκτη) και ενώ ο Δήμας δείχνει να τα πηγαίνει καλά ξαφνικά αποσύρεται. Μπαίνει για λίγο ο Μούρτος, μπαίνει για λίγο ο Τσακαλέρης έτσι απλά για να συμμετέχουν στο παιχνίδι. Χωρίς να φανεί να έχουν κάποιο ρόλο ή κάποιες οδηγίες. Φυσικά όταν οι παίκτες σου έχουν 50% ευστοχία στις βολές και ο πόιντ γκαρντ σου χάνει στο κατέβασμα  2 φορές την μπάλα από τον αντίπαλο σέντερ τότε λογικό είναι η διαφορά να ξεφύγει και το παιχνίδι να αποκτήσει διαδικαστικό χαρακτήρα.

Άλλο ένα ντέρμπι που δεν έγινε ποτέ ντέρμπι και ας φάνηκε ότι αν ήμασταν πιο συγκεκντρωμένοι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω. Αν και το Παλέ δεν γέμισε η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα θερμή καλό όμως είναι κάποια στιγμή να μην ψάχνουμε διάφορους εξωαγωνιστικούς λόγους για να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο και να στηρίξει αλλά η ανταγωνιστικότητα της ίδιας της ομάδας να είναι ο βασικός λόγος. Όπως φαίνεται καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια που κάνουμε για την κατάκτηση της 6ης θέσης θα παίξει το αποτέλεσμα της επόμενης αγωνιστικής απέναντι στον Ίκαρο. Για την ώρα ο Απόλλων μας κάνει την χάρη και όπου μπορεί να χάσει χάνει. Τώρα που το πρόγραμμα γίνεται πιο βατό είναι η ευκαιρία να πάρει η ομάδα μας τα αποτελέσματα που χρειάζεται και να δώσει σε όλους εμάς την ελπίδα για κάτι καλύτερο στα πλέιοφς. Αλλιώς θα έχουμε ένα ακόμη άδοξο φινάλε σε μια χρονιά ντροπής που θα θέλουμε γρήγορα να ξεχάσουμε.

ΥΓ. Καλά τις τους κουβαλάτε τέτοια ημέρα και τους  κουράζετε τους "συνταξιούχους" στο Παλέ? Τόσο σημαντικό ήταν να βγουν φωτογραφία στα επίσημα με τα κασκόλ στο λαιμό? Δυστυχώς για αυτούς τα τελευταία χρόνια το  Παλέ είναι αρκετά αραιοκατοικημένο και έτσι μπορεί ο καθένας να καταλάβει ποιός έρχεται για γουστάρει Αυτοκράτορα και ποιός για "δημόσιες σχέσεις". Άσε που όσες φορές ήρθαν "εκπρόσωποι" της ΚΜΑ, της διοικούσας και της ΠΑΕ χάσαμε... Βρε λες να είναι μαύρες γάτες?