Χωρίς διακοπές και ευχάριστες παρενθέσεις ο ΑΡΗΣ παρέμεινες πιστός στις κακές του συνήθειες και σήμερα και μοιραία γνώρισε μια ακόμη εντός έδρας ήττα από τον Κολοσσό. Μια ήττα που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί αν ο ΑΡΗΣ δεν έδειχνε αυτή την απίστευτη εμμονή στα τρίποντα που δεν του έβγαιναν(όπως και στο τελευταίο του Γούντμπερι) και έδειχνε περισσότερο ζήλο στα ριμπάουντ. Το χεράκι τους φυσικά έβαλαν και οι 3 διαιτητές που σε όλη την διάρκεια του αγώνα «έσπρωχναν» τον Κολοσσό με αποκορύφωμα το φάουλ στον Κολοβέρο λίγα δεύτερα πριν τη λήξη.

ΡΕΣΙΤΑΛ ΑΣΤΟΧΩΝ ΤΡΙΠΟΝΤΩΝ

Με τον ΑΡΗ να δείχνει ξεκάθαρη διάθεση να πάει ξεκούραστα στο παιχνίδι χωρίς να κοπιάσει ιδιαίτερα παρουσίασε από την αρχή τα γνωστά του συμπτώματα. Χαλαρή άμυνα, χαμένα ριμπάουντ και μακρινά σουτ με κάθε ευκαιρία. Και από την στιγμή που τα μακρινά σουτ δεν έβρισκαν στόχο ο Κολοσσός χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο πήρε τα ηνία της αναμέτρησης και πάλευε να ξεφύγει στο σκορ. Ανά διαστήματα αντιδρούσαμε, μειώναμε τη διαφορά, προσπερνούσαμε προς στιγμή αλλά γρήγορα τα χαμένα ριμπάουντ, η αστοχία και τα λάθη έδιναν το προβάδισμα στον αντίπαλο μας. Προβάδισμα που συντηρούσε με ευκολία μιας και οι 3 διαιτητές σφύριζαν με διαφορετικά κριτήρια ιδιαίτερα τις φάσεις κάτω από το καλάθι. Εκεί όπου οι παίκτες της Ρόδου κέρδιζαν με ευκολία τα φάουλ και τις βολές σε αντίθεση με τους δικούς μας που έπεφταν σε «τοίχος».

ΤΟ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΣΟΥΤ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΑΣΕ

Κάπου εκεί στο 4^ο δεκάλεπτο και με τη διαφορά να έχει πάει στο +13 για την Ρόδο, οι παίκτες μας αποφάσισαν να βάλουν λίγη ένταση παραπάνω στο παιχνίδι τους.  Κάποιες καλές άμυνες, μερικά κρίσιμα ριμπάουντ και 2-3 συνεχόμενα τρίποντα έφεραν το παιχνίδι στο πόντο 48’’ πριν τη λήξη. Εκεί είχαμε τις ευκαιρίες να πάρουμε τη νίκη αλλά τόσο οι επιλογές του Τολιόπουλου όσο και η αστοχία του Γούντμπερι δεν μας επέτρεψαν να ολοκληρώσουμε την ανατροπή. Καθοριστικές και οι αποφάσεις των διαιτητών στα τελευταία δευτερόλεπτα με όλες να είναι υπέρ του Κολοσσού.

ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΝΟ, ΧΩΡΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ

Άχαρο εξαρχής το παιχνίδι, το έκαναν ακόμη πιο άχαρο και οι παίκτες μας με τον προπονητή με τον τρόπο που το διαχειριστήκαν. Παρακολουθώντας την ομάδα να σουτάρει 40 τρίποντα και να βελτιώνει το τραγικό ποσοστό της στο τέλος, να μην μαρκάρει κοντά στο καλάθι και να χάνει το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο είναι να αναρωτιέσαι ποιος τελικά είναι ο ρόλος του Βετούλα σε αυτό το χρονικό σημείο για την ομάδα μας. Περισσότερο απλά να καλύπτει τη θέση του προπονητή μοιάζει παρά να ασχολείται με την ουσία. Προφανώς και είναι άδικο να του χρεώνουμε αυτή την κατάσταση με ένα τσούρμο αδιάφορους παίκτες που ποτέ δεν μπόρεσαν να γίνουν ομάδα, όμως και αυτός με την σειρά του απέτυχε να βελτιώσει την εικόνα. Κάποιες εκλάμψεις που έφεραν καθοριστικές νίκες για να γλιτώσουμε την απόλυτη καταστροφή αλλά ως εκεί. Στενάχωρο πάντως που ούτε στα play out η ομάδα δεν νιώθει έστω και λίγο την ανάγκη να διασκευάσει ελαφρώς τις εντυπώσεις.

ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

Συνηθισμένοι στην πίκρα… οι ηρωικοί φίλοι που βρήκαν το κουράγιο να βρεθούν δίπλα στην ομάδα με την ελπίδα να πάρουν μια μικρή δόση χαράς σε αυτά τα μαρτυρικά play out. Συνηθισμένη όμως και η ομάδα να χάνει φέτος από τον οποιοδήποτε χωρίς καν να κάνει μια στοιχειώδη προσπάθεια. Προσπάθεια σαν και αυτή που είδαμε μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο που όμως δεν ήταν αρκετή για να μας χαρίσει τη νίκη. Το story ολόκληρης της χρονιάς σε ένα ακόμη παιχνίδι με τη σκέψη όλων μας στο τι μέλλει γενέσθαι...

ΥΓ. Είναι και το αδιάφορο της αναμέτρησης που δεν μας επιτρέπει να ασχοληθούμε παραπάνω με τους 3 απίστευτους διαιτητές. Το έκαναν το χρέος του πάντως.

ΥΓ2. Για να είμαστε ειλικρινείς και που το κοντράραμε ήταν επιτυχία με τα φετινά δεδομένα. Σαν να ακούω τον κόουτς Καστρίτη να αναλύει με την λήξη του αγώνα «Συγχαρητήρια στον αντίπαλο, τα παιδιά προσπάθησαν και στεναχωρήθηκαν  πολύ για την ήττα αλλά όλη την εβδομάδα είχαμε τραυματισμούς και δεν έγιναν σωστές προπονήσεις, ο Χατζηδάκης δεν μπορούσε να αγωνιστεί και η αποχώρηση του Κούπερ επηρέασε ψυχολογικά την ομάδα»

Γρήγορο τέλος όπως όφειλε να κάνει έδωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στα όποια απίθανα μαθηματικά σενάρια τον έμπλεκαν στα χειρότερα… σε αυτά τα play out. Κόντρα στο Λαύριο οι παίκτες έβγαλαν εγωισμό και μετά το νωθρό ξεκίνημα των πρώτων λεπτών πήρε σχετικά εύκολα τη νίκη. Μια νίκη που δεν μας κάνει να πετάμε τη σκούφια από την χαρά αλλά ήταν το ελάχιστο το οποίο έπρεπε να κάνει η ομάδα μας ώστε να αποφύγουμε καρδιακά επεισόδια.

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ

Με την ομάδα μας στα πρώτα λεπτά να θυμίζει κάτι από τις αναμετρήσεις με τον Πανιώνιο και το Περιστέρι και το Λαύριο να πετυχαίνει εύκολους πόντους το ξεκίνημα έδειχνε ότι θα παρακολουθούσαμε μια ακόμη ντροπιαστική εμφάνιση. Ο Τολιόπουλος και Χότζ που ξεκίνησαν βασικοί έμοιαζαν στα χαμένα ενώ και ο Ρόμπερτς κάτω από το καλάθι έμοιαζε ανήμπορος να έχει κάποιο επιδραστικό ρόλο στο παιχνίδι. Ευτυχώς ο Βετούλας αυτή τη φορά έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά, προχώρησε γρήγορα στις απαραίτητες αλλαγές και ξαφνικά η ομάδα άρχισε να βρίσκει ρυθμό. Γουίλις, Τζούστον, Γούντμπερι και Μποχωρίδης άλλαξαν την εικόνα και από εκεί που κυνηγούσαμε στο σκορ η ομάδα πάτησε γκάζι και τέλειωσε το πρώτο δεκάλεπτο με +9.

ΕΠΑΙΡΝΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΒΓΑΖΕ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Παρά την αρχική αστοχία στα μακρινά σουτ η ομάδα έβρισκε με διαφορετικούς πρωταγωνιστές τον τρόπο να φθάνει στο καλάθι. Οι εύκολοι πόντοι που βρήκαμε στους αιφνιδιασμούς έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στους παίκτες μας όπου πλέον είχαν ανεβάσει την ένταση τόσο στην άμυνα όσο και στα ριμπάουντ. Όσο περνούσε ο χρόνος σχεδόν όλοι όσοι ήταν στο παρκέ βελτίωναν το παιχνίδι τους και ο καθένας τους πρόσφερε με τον τρόπο του ώστε ο ΑΡΗΣ να επικρατήσει χωρίς άγχος.  Το Λαύριο έμοιαζε ανήμπορο να αντιδράσει με το +20 λίγα λεπτά πριν το φινάλε να αποτυπώνει ξεκάθαρα την εικόνα του αγώνα.

Η ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Ίσως να ήταν και το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς που ο ΑΡΗΣ σαν φυσιολογική ομάδα της Basket League βασίστηκε στους ξένους παίκτες. Αν αφήσουμε στην άκρη τον Χότζ που παρά την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Βετούλας στα 10’ που αγωνίστηκε ήταν αρνητικός, όλοι οι υπόλοιποι είχαν θετική παρουσία. Δύσκολα να βρούμε άλλο παιχνίδι φέτος όπου οι 5 από τους 6 ξένους είχαν διψήφιο αριθμό πόντων. Συνήθως περιμέναμε να βγάλει το φίδι από την τρύπα ο Τολιόπουλος, ο Μποχωρίδης, να δώσει κάποιες βοήθειες ο Χατζηδάκης ή ακόμη και ο Γκιουζέλης. Παρά τα σκαμπανεβάσματα τους κατά την διάρκεια του αγώνα Γουίλις, Τζούστον και Γούντμπερι βγήκαν σήμερα μπροστά και εκ του ασφαλούς οδήγησαν την ομάδα σε μια εύκολη νίκη.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ …ΜΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ

Για μπασκετικό εγωισμό(που δεν είδαμε στα προηγούμενα παιχνίδια)  μίλησε ο Νίκος Βετούλας αλλά μάλλον η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες ήταν αυτό που οδήγησε στην εύκολη νίκη. Μετά τα πρώτα λεπτά ανισορροπίας, ο ΑΡΗΣ σοβαρεύτηκε και εύκολα πήρε τη νίκη καθιστώντας και τυπικά τη συνέχεια των play out μια τυπική διαδικασία όπως θα έπρεπε να είναι. Η χρονιά ολοκληρώθηκε όπως ολοκληρώθηκε θα πρέπει όμως και στη εναπομείναντα παιχνίδια να δούμε ένα ανάλογο πρόσωπο. Είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνει αυτή η ομάδα σε μια χρονιά που μας γέμισε με στεναχώρια και θλίψη.

ΥΓ. Καλά τα συζητάμε εμείς διαδικτυακά και ραδιοφωνικά για την επόμενη ημέρα, θα πρέπει όμως από τη Δευτέρα να αρχίσουν να ακούγονται και αυτοί που αποφασίζουν. 

Νέες μαύρες σελίδες στην ένδοξη ιστορία του μπασκετικού ΑΡΗ πρόσθεσε η ομάδα μας σήμερα, καταφέρνοντας να χάσει από το Περιστέρι μέσα στο σπίτι και να σκορπίσει για ακόμη μια φορά απογοήτευση και θλίψη. Θλίψη σαν και αυτή που εκφράζει η αγωνιστική μας εικόνα πάνω στο παρκέ από την αρχή της χρονιάς. Δεν ξεφύγαμε από τον κανόνα σήμερα και μοιραία ήρθε η ήττα από μια μέτρια ομάδα όπως είναι το Περιστέρι που όμως ήταν ομάδα σε αντίθεση με εμάς.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΡΧΙΣΕ, Η ΟΜΑΔΑ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Με εξαίρεση το επιθετικό κρεσέντο του Γουίλις στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης ο ΑΡΗΣ έμοιαζε σαν να είχε παραμείνει στα αποδυτήρια. Χωρίς ενέργεια, χωρίς συγκέντρωση, χωρίς διάθεση, χωρίς μυαλό, χωρίς σχεδόν οτιδήποτε χαρακτηρίζει μια επαγγελματική ομάδα. Το 8-2 σχεδόν 2,5 λεπτά μετά το τζάμπολ μεταλλάχθηκε σε 16-25 με το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου. Η έλλειψη όμως στοιχειώδους πνευματικής συγκέντρωσης από παίκτες και προπονητή όχι μόνο δεν βοηθούσε ώστε να έρθει η βελτίωση αλλά αντιθέτως καταφέραμε να παρουσιαστούμε ακόμη πιο κακοί στο Β ημίχρονο. Οι παίκτες του Περιστερίου κυριολεκτικά έκαναν ότι ήθελαν μέσα στο γήπεδο. Και ας έλειπε ένα από τα βασικά τους γρανάζια που με την αθλητικότητα που διακρίνει τον Αβδάλα σίγουρα θα προβλημάτιζε αυτόν τον νωθρό ΑΡΗ.

ΕΒΓΑΛΕ ΝΕΥΡΟ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΑΠΟ ΤΟ -19

Με τον Κούπερ να βρίσκει ρυθμό και να δίνει λύσεις στην επίθεση και τον Μποχωρίδη να ξεσηκώνει τους συμπαίκτες του στην άμυνα ξαφνικά από εκεί που ο ΑΡΗΣ στο -19 στο έμοιαζε τελειωμένος ξαφνικά φάνηκε η ομάδα να έχει παλμό. Το παιχνίδι έγινε ροντέο, οι διαιτητές είχαν χάσει εντελώς τον έλεγχο του αγώνα και μέσα σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα με τον κόσμο έτοιμο να εκραγεί ο ΑΡΗΣ ξεκίνησε την αντεπίθεση του καταφέρνοντας να ισοφαρίσει σχεδόν 2’ από το τέλος της αναμέτρησης.

ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΗΤΤΑ

Και εκεί που λες ότι έστω στο τέλος μπορείς σχεδόν από το πουθενά να κλέψεις τη νίκη σε ένα παιχνίδι που ήσουν τραγικός έρχονται οι ίδιοι οι παίκτες που έτρεξαν την ανατροπή του -19 να σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Κακές επιθετικές επιλογές από Τολιόπουλο, Μποχωρίδη και Κούπερ όταν η μπάλα έκαιγε. Ένα τρίποντο μαχαιριά από τον Χάρις και τα μαζεμένα φθηνά λάθη του Τζούστον χάρισαν τη νίκη στο Περιστέρι και έστειλαν τον ΑΡΗ μας στα play out.

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ, ΑΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ ΜΑΖΙ

Τι να πρωτοσχολιάσουμε για το καθαρά αγωνιστικό σκέλος της αναμέτρησης; Ότι μετά το παιχνίδι με τον Πανιώνιο και σήμερα ο ΑΡΗΣ κατέβηκε ανέτοιμος πνευματικά και χωρίς κάποιο ουσιαστικό αγωνιστικό πλάνο; Ότι ο Βετούλας αδικαιολόγητα επέμενε επί 25’ σε παίκτες και σχήματα που δεν μας έβγαιναν; Που δεν τόλμησε να ρισκάρει ξανά με τον Ρόμπερτς παρόλο που άφησε και πάλι τον Χότζ εκτός; Που δεν έβλεπε τη ζημιά που προκαλούσε ο Χατζηδάκης και ο Φιγκερόα σε όλα τα επίπεδα; Το ότι κανένας παίκτες δεν φάνηκε να αντέχει στην πίεση καθώς πλησιάζαμε προς το τέλος του αγώνα; Εδώ ο προπονητής ήταν στα χαμένα, δεν θα ήταν οι παίκτες του; Όλα στραβά από το καλοκαίρι έως και σήμερα με τίποτα να μην διορθώνεται. Και πως να διορθωθεί όταν το σύνθημα που δόθηκε γρήγορα γρήγορα γιατί έτσι βόλευε το αφήγημα είναι να τελειώσει η "άτυχη" χρονιά να πάμε στην επόμενη; Τις πήραμε τις νίκες με την έλευση του Βετούλα. Η ομάδα κατά 99% δεν κινδυνεύει, οπότε γιατι να ζοριστούν οι παίκτες; Τον στόχο τον πέτυχαν...

ΛΙΓΟΨΥΧΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Είτε είσαι διοικητικός παράγοντας, είτε είσαι προπονητής, είτε είσαι παίκτης… για να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ πρέπει να το λέει και η ψυχούλα σου. Δυστυχώς σε όλα τα επίπεδα φέτος αποδείχθηκε ότι ο ΑΡΗΣ αποτελείται από ανθρώπους πολύ λίγους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτής της ομάδας. Όπως ακριβώς δεν μπόρεσε ο  προπονητής και οι παίκτες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων σήμερα. Άλλοι τουρίστες που παίζουν για τα νούμερα τους, άλλοι ξενερωμένοι, άλλοι βαριούνται μονίμως, άλλοι λύνουν τις διαφορές τους κατά την ώρα του αγώνα και άλλοι απλά εξαφανισμένοι στα δύσκολα. Αυτός είναι όλος ο φετινός ΑΡΗ με τον Λευτέρη Μποχωρίδη ίσως να αποτελεί την μοναδική εξαίρεση. Όχι γιατί λάμπει αγωνιστικά αλλά γιατί σε πείθει ότι νιώθει και προσπαθεί. Και πάνω από όλα δεν κρύβεται σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους. Όποιος φοβάται λοιπόν ας πάει σπίτι του. Οι υπόλοιποι θα είμαστε στο Παλέ όσο και αν προσπαθείτε να μας κόψετε το γήπεδο. Κρίμα ο πιο μπασκετικός λαός της Ελλάδος να τραβάει αυτά τα ξεφτιλίκια… κρίμα…

ΥΓ. Play out λοιπόν σε μια ακόμη «διοικητική υπέρβαση» όπως αυτή αποτυπώθηκε μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου.

ΥΓ2. Ευτυχώς στη μάχη των play out μέχρι και το σενάριο των μηδέν νικών μπορεί να μας βολέψει.

ΥΓ3. Όταν την 8^η, την 7^η, την 4^η θέση με ένα απίθανο τρίποντο στη λήξη και την πιθανότητα της 6^ης θέσης(που χάθηκε σήμερα) τις βαφτίζει πετυχημένες σεζόν τότε νομοτελειακά αργά ή γρήγορα θα κατέληγες στα play out.

ΥΓ4. Αρέσει δεν αρέσει, μοναδική ρεαλιστική ελπίδα τη δεδομένη χρονική στιγμή για να δούμε κάτι διαφορετικό στον μπασκετικό ΑΡΗ την επόμενη χρονιά είναι η φήμη περί εμπλοκής του Καρυπίδη και του Πρασσά στην ΚΑΕ να πάρει σάρκα και οστά. Διαφορετικά όπως λέει και ο σοφός λαός… αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει.

Σημαντική νίκη στην προσπάθεια εξασφάλισης της 5^ης θέσης πήρε ο ΑΡΗΣ μας στην πρεμιέρα των πλέιοφς διατηρώντας το προβάδισμα των 3 βαθμών από τους ανταγωνιστές του. Η κούρσα του Μεντίλ από τα πλάγια που σέρβιρε το 0-1 στον Μπράμπετς και το ωραίο πλασέ του Σαβέριο διαμόρφωσαν το τελικό 0-2. Άρεσε η ομάδα με την αποτελεσματικότητα της και τον τρόπο που διαχειρίστηκε το παιχνίδι μοιράζοντας χαμόγελα στους φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στην Τρίπολη αλλά και όλους όσους παρακολούθησαν την αναμέτρηση από μακριά.

ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ

Χωρίς διάθεση να ρισκάρει ο Ουζουνίδης παράταξε ακριβώς την ίδια ενδεκάδα με την ΑΕΚ και ως ένα βαθμό διατήρησε και την ίδια φιλοσοφία. Προσεκτική η ομάδα σε κάθε της κίνηση, με ψυχραιμία κυκλοφορούσε την μπάλα βγαίνοντας διστακτικά προς την επίθεση αλλά χωρίς να γίνεται ευάλωτος στα μετόπισθεν. Κάτι που μας επέτρεψε να έχουμε τον έλεγχο του αγώνα και να γινόμαστε απειλητικοί ακόμη και όταν απέναντι μας είχαμε μια οργανωμένη άμυνα. Τα σουτ του Νταρίντα(2 φορές) και του Μόντσου δεν βρήκαν στόχο, οι εμπνεύσεις του Σπίκιτς δεν είχαν νόημα, η επέλαση όμως του Μεντίλ από τα πλάγια ήταν αυτή που οδήγησε στο γκολ. Σε μια από τις γνωστές του κινήσεις έβαλε με ταχύτητα και δύναμη τον αμυντικό στην πλάτη, έβγαλε την παράλληλη σέντρα στη μικρή περιοχή και έδωσε την ευκαιρία στον επερχόμενο Μπράμπετς με ωραία προβολή να ανοίξει το σκορ στο 37’!

ΕΛΕΓΞΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ, ΒΡΗΚΕ 2^Ο ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ

Το ζητούμενο μετά το 0-1 και λαμβάνοντας υπόψη τις «ανατροπές-κηδείες» που μας έχει κάνει η Τρίπολη ήταν η διατήρηση της συγκέντρωσης. Οι παίκτες του Ουζουνίδη σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα, συνέχισαν να έχουν την κατοχή, να κυκλοφορούν σωστά την μπάλα και να μην επιτρέπουν στον αντίπαλο να γίνει απειλητικός. Αποκορύφωμα αυτής της ορθολογικής αγωνιστικής συμπεριφοράς ήταν η φάση του 57’ με τον Σαβέριο να υποδέχεται σε πλεονεκτική θέση την πάσα του Σιφουέντες και με ένα ιδανικό πλασέ να στέλνει την μπάλα στη γωνία της εστίας του Παπαδόπουλου. Η κόκκινη κάρτα(μέσω VAR) στο ξεκάθαρα αντιαθλητικό χτύπημα του Γκονζάλες(θυμίζοντας Μήτογλου) άλλαξε τις ισορροπίες της αναμέτρησης. Ισορροπίες που παρά την μαχητικότητα των 10 του Αστέρα και την καθίζηση των παικτών μας δεν μπορούσαν να αλλάξουν.

ΕΦΑΡΜΟΣΕ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ

Το εγκεφαλικό παιχνίδι των Μόντσου-Σιφουέντες στο κέντρο και η σταθερότητα των Φαμπιάνο και Μπράμπετς στα μετόπισθεν ήταν αυτά τα στοιχεία που επέτρεψαν στην ομάδα μας να επιβάλλει τους δικούς του όρους στην αναμέτρηση και να έχει από το ξεκίνημα τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Ήταν φανερό ότι παρόλο που υπήρχε αργή ανάπτυξη μεσοεπιθετικά και έλλειψη εμπνεύσεων ο ΑΡΗΣ έψαχνε τις στιγμές του για το γκολ ακόμη και κόντρα σε οργανωμένη άμυνα. Στιγμές σαν και αυτές που εκμεταλλεύτηκε ο Μεντίλ(το μισό γκολ είναι δικό του), ο Μπράμπετς και ο Σαβέριο. Γενικότερα η ομάδα με τον τρόπο που αγωνιζόταν απόπνεε μια σιγουριά ότι εύκολα ή δύσκολα θα το κέρδιζε το παιχνίδι όπως ακριβώς το πέτυχε. Έλειψε για άλλη μια φορά το killer instinct από την στιγμή που έμειναν οι αντίπαλοι μας με 10 παίκτες αλλά από την στιγμή που εύκολα κρατούσε το μαξιλαράκι του 0-2 ελάχιστη σημασία έχει.

ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Με τον καλύτερο τρόπο ξεκίνησε η ομάδα μας την προσπάθεια της σε αυτά τα άχαρα πλέιοφς κερδίζοντας στην Τρίπολη με 2-0! Αυτή τη φορά δεν έβρεχε…  οι παίκτες μας ήταν συγκεντρωμένοι, αποτελεσματικοί και πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ η ομάδα πήρε αυτό που ήθελε. Πλέον με τα 2 συνεχόμενα εντός έδρας έχουμε την ευκαιρία να τελειώσουμε αυτή την παρωδία μια ώρα νωρίτερα. Το αν θα έχει νόημα ή όχι η 5^η θέση θα αργήσουμε να το μάθουμε. Κάθε νίκη όμως της ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΣ είναι χαρά!

ΥΓ. Άλλο παιχνίδι έβλεπε μάλλον ο Παντελίδης.

ΥΓ2. Τους γράφουμε τους 3 βαθμούς ή είναι 2 και ένα το κρατούμενο... ανάλογα με το πως θα εξελιχθούν τα πλέιοφς στην πορεία;

Δεν τα κατάφερε ο ΑΡΗΣ απέναντι στον Πανιώνιο και πλέον θα διεκδικήσει τις πιθανότητες του για είσοδο στα πλέιοφς κόντρα στον νικητή του αγώνα του Περιστερίου με το Λαύριο. Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έκαναν εύκολα λάθη, ήταν άστοχοι και κόντρα στους αντιπάλους τους που βρέθηκαν σε καλή ημέρα επιθετικά δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν. Όπως δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν και στα ύπουλα σφυρίγματα των διαιτητών που «έλεγχαν» τον ρυθμό του αγώνα.

ΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Όπως ακριβώς και κόντρα στην Καρδίτσα έτσι και σήμερα ο ΑΡΗΣ μπήκε χωρίς συγκέντρωση στο παιχνίδι. Ναι μεν ο Κούπερ οδηγούσε την ομάδα στην επίθεση μαζί με την πολύτιμη συνεισφορά του Γούντμπερι αλλά τα πολλά φθηνά λάθη έδωσαν την ευκαιρία στον Πανιώνιο να βρει τα πατήματα του και να πατήσει γκάζι. Το χειρότερο από όλα ήταν ότι η ομάδα αντί να βελτιώνεται κατά τη διάρκεια του αγώνα μάλλον γινόταν χειρότερη. 2 φορές χάθηκε η μπάλα από τα χέρια του Μποχωρίδη άλλες 2 φορές από τις απερισκεψίες του Φιγκερόα και μαζί με κάποια τραβηγμένα επιθετικά φάουλ και βήματα η ομάδα πήγε στο ημίχρονο με -14.

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΗ

Με τον Τολιόπουλο να αφήνει το νωθρό ξεκίνημα πίσω και να μπαίνει ξανά στα παπούτσια του ηγέτη αυτής της ομάδας ο ΑΡΗΣ έδειξε σημάδια ζωής. Ωστόσο οι παίκτες του Πανιωνίου με μπροστάρη τον Τσαλμπούρη είχαν βρει για τα καλά ρυθμό στην επίθεση, οι παίκτες που έριχνε ο Τσαλδάρης από τον πάγκο ο ένας έπαιζε καλύτερα από τον άλλο με αποτέλεσμα να κλειδώσουν τη νίκη χωρίς να αγχωθούν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

Έκανε το «διάβασμα» του αντιπάλου ο Βετούλας όπως φάνηκε από την άμυνα που παίζαμε στο πρώτο δεκάλεπτο, στο σύνολο όμως της αναμέτρησης κάπου το έχασε. Δεν κατάφερε να εμπνεύσει τους παίκτες του να παίξουν πιο σκληρή άμυνα, δεν ρίσκαρε να παίξει σε πιο γρήγορο ρυθμό μπας και εκμεταλλευτεί το αργό transition του Τσαλμπούρη και επέμεινε πάρα πολύ σε σχήματα που δεν του έβγαιναν. Το πρόβλημα όμως της χημείας και της σταθερότητας μας ακολουθεί από την αρχή της χρονιάς και με τους περισσότερους παίκτες όμως και καιρό να φαίνεται στο μυαλό τους να έχουν κατά κύριο λόγο το επόμενο τους συμβόλαιο, δύσκολα να αποφεύγαμε την ήττα.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ 2^Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Ήθελε ο ΑΡΗΣ να πάρει το διπλό και να διασκευάσει ως ένα βαθμό τις εντυπώσεις αυτής της ταλαίπωρης χρονιάς αλλά δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τις κακές του συνήθειες. Τα επιπόλαια λάθη, η χαλαρή άμυνα και η αστοχία από τα 6.75 δεν του το επέτρεψαν. Επόμενος στόχος… η πρόκριση στα πλέιοφς εντός έδρας αναμένοντας τον νικητή της 2^ης αναμέτρησης της ημέρας.

ΥΓ. Γρήγορα απαντήθηκε το ερώτημα για το αν η «διαφορετική διαχείριση» των εκλογών του ΕΣΑΚΕ και της επικοινωνίας με την ΕΟΚ θα αλλάξει την κατάσταση με την διαιτησία. Όταν ο Γκίκας 2 φορές μπροστά σου κάνει επιδεικτικά το φάουλ και σηκώνει το χέρι και δεν το σφυρίζεις και όταν πας στο replay και δεν βλέπεις το πέταγμα της μπάλας προς τον Μποχωρίδη προφανώς και σημαίνει ότι κατέβηκες στο γήπεδο για να σφυρίξεις συγκεκριμένα πράγματα και όχι αυτά που θα δεις. Άλλοι διαιτητές στο Β ημίχρονο αφού όμως πρώτα ο Πανιώνιος πήρε μια διαφορά ασφαλείας.

Την άτυπη ρεβάνς για την ήττα ντροπής του πρώτου γύρου πήρε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα στην Καρδίτσα επικρατώντας με 76-82! Η ομάδα κέρδισε κατά κράτος την μάχη των ριμπάουντ, περιόρισε τα λάθη της στο Β ημίχρονο και πυροβολώντας από τα 6.75 έφθασε στη νίκη. Αποφύγαμε το μαρτύριο των play out και πλέον στόχος είναι ένα καλύτερο πλασάρισμα με φόντο κάποια οικονομικά οφέλη βάσει τελικής  κατάταξης.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ

Με τον Τολιόπουλο τελικά να παραμένει εκτός μάχης ο ΑΡΗΣ μπήκε ορεξάτος και προσπάθησε από νωρίς να δείξει τις διαθέσεις του χτυπώντας κυρίως με τον Κούπερ και τον Γούντμπερι. Το μεγάλο πρόβλημα όμως που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν τα επιπόλαια λάθη ανά πάσα στιγμή. Κάτι που επέτρεψε στους αντιπάλους να φθάσουν μέχρι και το +6. Η ομάδα είχε διάθεση, πάλευε σε άμυνα και ριμπάουντ, έβρισκε λύσεις στην επίθεση αλλά τα φθηνά λάθη(ίσως και να σημειώθηκε ρεκόρ ημιχρόνου)  ήταν αυτά που την κρατούσαν πίσω στο σκορ.

ΠΕΡΙΟΡΙΣΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ

Ένα πράγμα χρειαζόταν να κάνει ο ΑΡΗΣ για να διεκδικήσει το παιχνίδι και αυτό ήταν να σταματήσει να χαρίζει την μπάλα στον αντίπαλο με τόση ευκολία. Με το που ξεκίνησε να το κάνει με την έναρξη του 2^ου δεκαλέπτου τα πάντα άλλαξαν! Η ομάδα χάρη στους Κούπερ, Γούντμπερ και Χατζηδάκη έβρισκε λύσεις στην επίθεση, τα ριμπάουντ τα είχε καπαρωμένα και στην άμυνα οδηγούσε τους αντιπάλους του από την μια κακή επιλογή στην άλλη. Παρά την αντίσταση της Καρδίτσα από τα μέσα της 3^ης περιόδου ο ΑΡΗΣ έδειχνε ότι είχε βρει ρυθμό σε όλες τις πλευρές του γηπέδου και ήταν απλά θέμα χρόνου να κλειδώσει τη νίκη. Η διαφορά πήγε στο +11 και παρά τις προσπάθειες της Καρδίτσας, οι παίκτες μας χωρίς ιδιαίτερο άγχος στα τελευταία λεπτά κράτησαν τη νίκη.

ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ

Αυτά τα μόνιμα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μας μέσα στο παιχνίδι είχε να αντιμετωπίσει ο ΑΡΗΣ μας κατά κύριο λόγο και όταν τα κατάφερε πήρε αυτό που δικαιούταν. Χωρίς να κάνει κάτι το μαγικό ο Βετούλας απλά με μια πιο ώριμη διαχείριση κατάφερε να τιθασεύει τον Κούπερ που σήμερα από μοιραίος όπως θα μπορούσε να ήταν με τα λάθη του τελικά έγινε ο κορυφαίος με τους πόντους του. Έδωσε περισσότερες πρωτοβουλίες στον Γούντμπερι και έβαλε και μέσα στο ροτέισον της περιφέρειας και τον Φίλλιο με τον Χότζ. Ακόμη και αυτός ο Χότζ παρά τα μόνιμα προβλήματα του στην άμυνα επί Βετούλα έχει καταφέρει να δείξει ένα πιο θετικό πρόσωπο. Όπως και ο Χατζηδάκης αλλά και ο Γκιουζέλης. Εξακολουθούν να υποφέρουν τα μάτια μας και να πονάει η ψυχή μας βλέποντας τη φετινή ομάδα αλλά σίγουρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα μετά την αλλαγή προπονητή.

ΑΤΥΠΗ ΡΕΒΑΝΣ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Χωρίς Τολιόπουλο αλλά με περίσσια διάθεση και πάθος ο ΑΡΗΣ κατάφερε να κερδίσει την Καρδίτσα και να πάρει την άτυπη ρεβάνς για την βαριά ήττα του πρώτου γύρου. Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα ήταν ιδιαίτερα μαχητικοί σε όλη την διάρκεια του αγώνα και όταν αποφάσισαν να σοβαρευτούν σταματώντας τα φθηνά λάθη πήραν τα ηνία της αναμέτρησης και έφθασαν στη νίκη. Αποφύγαμε τον  εφιάλτη των πλεϊ άουτ και πλέον από την όγδοη θέση... κοιτάμε ως προς το επόμενο χαμηλό ταβάνι αυτής της μαρτυρικής χρονιάς. Με το μυαλό μας πάντα σε όλα αυτά που θα πρέπει να δρομολογηθούν για να μην ξαναζήσουμε τέτοια χρονιά.

Όσο μπορούσε το πάλεψε ο ΑΡΗΣ μας το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό χωρίς όπως ήταν αναμενόμενο να αποφύγει την ήττα. Με δεδομένες όμως τις σημαντικές απουσίες του Τολιόπουλου και του Μποχωρίδη, ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός σε αρκετά σημεία του αγώνα και έδειξε θα μπορούσαμε να πούμε ένα θετικό πρόσωπο. Αρκετός ο κόσμος στο Παλέ με την παρουσία του πρωταθλητή Ευρώπης να είναι στο επίκεντρο παρά το ενδιαφέρον για το ίδιο το παιχνίδι.

ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Άσχημα ήταν τα πρώτα λεπτά για την ομάδα μας όπου γρήγορα γρήγορα μπήκε στη διαδικασία να κυνηγάει στο σκορ με την αστοχία και την πνευματική απουσία του Κούπερ να χαρακτηρίζει το παιχνίδι μας. Εκεί ο Βετούλας έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά έβαλε τον Φίλλιο στον άσσο και μαζί με το κρεσέντο του Χότζ το 2-11 μετατράπηκε στο 20-17 στο τέλος του Α’ δεκαλέπτου.

ΤΟΝ ΛΥΓΙΣΑΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ

Αν και με περιορισμένο ρόστερ οι παίκτες του Βετούλα έδειχναν ιδιαίτερη διάθεση και αυτό ισορροπούσε την έλλειψη ποιότητας σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Αυτή η διάθεση όμως είχε τα σκαμπανεβάσματα της ως προς την αποτελεσματικότητα πάνω στο παρκέ. Από εκεί που βγάζαμε καλές άμυνες, μαζεύαμε τα ριμπάουντ και σκοράραμε στον αιφνιδιασμό ξαφνικά ξεχνούσαμε να επιστρέψουμε στην άμυνα και κάναμε το ένα φθηνό λάθος μετά το άλλο. Και όταν κόντρα σε μια εχθρική διαιτησία σαν τη σημερινή τις βολές που κερδίζεις τις πετάς στα σκουπίδια τότε δεν ελπίζεις σε τίποτα παραπάνω πέρα από μια αξιοπρεπής ήττα. Όπως ακριβώς ήταν η σημερινή,  με τον ΑΡΗ να παλεύει να μειώσει και τον Παναθηναϊκό με ξεσπάσματα στο παιχνίδι του να καταφέρνει να κλειδώσει τη νίκη χωρίς άγχος.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ

Προετοιμασμένοι για μια βαριά εκνευριστική ήττα πήγαμε στο γήπεδο με την ομάδα μας ως ένα βαθμό να μας εκπλήσσει ευχάριστα με την ανταγωνιστικότητα της. Παρά τα σκαμπανεβάσματα του Κούπερ, το πολύ κακό παιχνίδι(στην επίθεση) του Τζούστον και την αστοχία του Γούντμπερι έξω από τα 6.75 ο ΑΡΗΣ πάλεψε και κόντραρε τον Παναθηναϊκό που μόνο στην 4^η περίοδο ξεκίνησε να νιώθει άνετα. Όλες τις προηγούμενες φορές που προσπάθησαν οι αντίπαλοι μας να τελειώσουν το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ αντέδρασε και αυτή την αντίδραση αλλά και τη μαχητικότητα που έδειξαν οι παίκτες μας σήμερα θα πρέπει να τα κρατήσουμε και για τη συνέχεια. Όπως και την πολύ καλή εμφάνιση του Φιγκερόα και του Γουίλις αλλά και τα 4 τρίποντα του Χότζ.

ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Και μόνο υπολογίζοντας τη δυναμική του αντιπάλου συν τις σημαντικές απουσίες καταλαβαίνεις ότι σήμερα τα πράγματα ήταν εξαρχής δύσκολα. Με αυτό το δεδομένο ο ΑΡΗΣ τα πήγε αρκετά καλά στο παιχνίδι. Σίγουρα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα για να αγχώσει λίγο τον Άταμαν και τους παίκτες του αλλά για αυτόν τον προβληματικό ΑΡΗ αυτά τα επίπεδα απόδοσης είναι υψηλά. Επειδή όμως με τις «θετικές εντυπώσεις» δεν κερδίζεις τίποτα, περιμένουμε να δούμε έναν εξίσου μαχητικό ΑΡΗ να φεύγει νικητής από την Καρδίτσα την επόμενη αγωνιστική. Για να σώσουμε ότι σώζεται…

ΥΓ. Καλό το κοουτσάρισμα του Βετούλα σήμερα, κρίμα που δεν είχε ανάλογα αντανακλαστικά και στο ματς της Πυλαίας.

ΥΓ2. Για τα οικονομικά δεδομένα του ΑΡΗ των τελευταίων ετών η τελική κατάταξη και το χρηματικό ποσό που θα πάρει βάσει τελικής θέσης την επόμενη χρονιά έχει μεγάλη σημασία. Ιδιαίτερα μετά τη «ζημιά» του Καστρίτη που θα ήταν καλό κάποια στιγμή να την μάθουμε και εμείς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ξέρουμε(από περιέργεια) αυτά τα χρόνια της οικονομικής εξυγίανσης πόσο κοστίζει το οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια και στα γραφεία.  

ΥΓ3. Πόσο θλιβερό να αναλώνεσαι στο ντέρμπι των πρώην προπονητών και να νιώθεις δικαιωμένος για τα επόμενα συμβόλαια στην καριέρα τους; Η αποθέωση της μετριότητας μάλλον μας έχει γίνει κακή συνήθεια που δεν λέει να κοπεί.

ΥΓ4. Για να δούμε εκεί στη Βαρέζε πόσο μ@κ@κες είναι;

Πολύ πιο εύκολα από όσο περιμέναμε ο ΑΡΗΣ ξεπέρασε τις σημαντικές απουσίες των Γουίλις και Μποχωρίδη και επικράτησε του Λαυρίου με 82-65! Οι παίκτες του Νίκου Βετούλα έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση σε όλη την διάρκεια του αγώνα, δεν επέτρεψαν στο Λαύριο να πιστέψει ότι μπορεί να αντιδράσει και με το που διόρθωσαν τα ποσοστά ευστοχίας στο Β ημίχρονο κλείδωσαν τη νίκη και μαζί με τη διαφορά που μας δίνει το πλεονέκτημα σε αυτή την μίζερη κούρσα στις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας.

ΟΡΕΞΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΠΟΛ

Πνευματικά έτοιμη παρουσιάστηκε η ομάδα στο σημερινό παιχνίδι, με σχεδόν όλους τους παίκτες να μπαίνουν από νωρίς αποφασισμένοι να παλέψουν με όλες τις δυνάμεις τους σε ένα «πονηρό» παιχνίδι. Με αρκετά τρεξίματα, γρήγορες επιστροφές, σωστή άμυνα στον παίκτη που είχε τη μπάλα και αρκετή ένταση στα ριμπάουντ και στην άμυνα κάτω από το καλάθι κατάφεραν από σχετικά νωρίς να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Η αστοχία στα μακρινά σουτ και η παραφωνία που άκουγε στο όνομα Σαρίφ Κούπερ ήταν αυτά που για περίπου 15’ κρατούσαν το Λαύριο κοντά στο παιχνίδι. Η άνοδος του Τολιόπουλου, η εκρηκτικότητα του Τζούστον και τα εύστοχα σουτ του Γούντμπερι έφεραν τη διαφορά στο +15.

ΒΡΗΚΕ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΣ

Με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου η μισή δουλειά είχε γίνει. Ο ΑΡΗΣ είχε βρει ρυθμό, είχε πολυφωνία στην επίθεση και σε άμυνα και ριμπάουντ έβλεπες μια μαχητικότητα από όλους τους παίκτες που ήταν πάνω στο παρκέ που συνεχώς κλιμακωνόταν. Το Λαύριο είχε εγκλωβιστεί στο παιχνίδι μας και το μόνο που πάλευε ήταν να ρίξει τη διαφορά από τους 18 πόντους που είχε καρφωθεί για πολύ ωραία. Ακόμη και όταν ο Βετούλας αποφάσισε να ανοίξει το ροτέισον και να μοιράσει περισσότερο το χρόνο η ομάδα κατάφερε να παραμένει ανταγωνιστική και να διατηρεί σχετικά εύκολα το προβάδισμα της μέχρι και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Ικανοποιημένος δήλωσε ο Νίκος Βετούλας στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε της αναμέτρησης, και πως να μην είναι; Είδε τον Χατζηδάκη να εκμεταλλεύεται την υπεροχή του κάτω από το καλάθι με 11 πόντους και 11 ριμπάουντ και παρέα με τον δυναμικό Τζούστον(10 πόντοι, 12 ριμπάουντ) να κερδίζουν με ευκολία την μάχη των ψηλών. Είδε τον Τολιόπουλο να βρίσκει ρυθμό και να αλλάζει τη ροή της αναμέτρησης αλλά και τον Γούντμπερι να μην πτοείται από τα πρώτα άστοχα σουτ και τελικά να γίνεται ο καταλύτης αυτής της νίκης.  Είδε και όλους τους υπόλοιπους να προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτή τη νίκη. Υπήρχε φυσικά και ο Κούπερ που ήταν σε άλλο γήπεδο, υπήρχαν και κάποια παιδαριώδη λάθη. Για τον φετινό όμως ΑΡΗ να κερδίζει από το 13’ με διψήφια διαφορά και να το κρατάει με ευκολία μέχρι το τέλος είναι επίτευγμα.  Πόσο μάλλον όταν αυτό το κάνει με 2 σημαντικότατες απουσίες όπως αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΒΡΑΔΙΑ

Έπρεπε να φθάσουμε στην 20ή αγωνιστική για να απολαύσουμε ένα παιχνίδι χαλαρά χωρίς να αγχωνόμαστε και να εκνευριζόμαστε μέχρι να έρθει η νίκη. Σήμερα η ομάδα τα είχε σχεδόν όλα! Έβγαλε ένταση σε άμυνα και ριμπάουντ επί 40’, έτρεξε όποτε της δόθηκε η ευκαιρία, προσπέρασε την αστοχία του πρώτου ημιχρόνου και κλείδωσε με τα μακρινά σουτ τη νίκη και την διαφορά που χρειαζόμασταν. Κρατάμε το ευχάριστο δίωρο που μας χάρισε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας και συνεχίζουμε στην βασανιστική πορεία που έχουμε χαράξει από την αρχή της χρονιάς.

ΥΓ. Έχει χαθεί κάθε μέτρο στο ελληνικό μπάσκετ… διαμαρτυρόμενο και αδικημένο το Λαύριο. Το Λαύριο που είχε χρονιές που πήγαινε χέρι χέρι με την  Τσαρούχα.

ΥΓ2. Τελικά στην 20^η αγωνιστική πέρα από την εύκολη νίκη,  μάθαμε ότι ακόμη και με 2 σημαντικές απουσίες σαν και αυτή του Γουίλις και του Μποχωρίδη μπορείς να κερδίσεις!

Σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι με λίγες σημαντικές στιγμές ο ΑΡΗΣ μας αρκέστηκε στο Χ και στους 0 βαθμούς(!!!) παρόλο που για περίπου 35΄ έπαιξε με παίκτη παραπάνω. Ανεξήγητα διστακτική η ομάδα, σε κακή βραδιά οι περισσότεροι παίκτες, απογοητευτική η διαχείριση από τον Ουζουνίδη. Προσπάθησε ο κόσμος να αφυπνίσει την ομάδα και να την «πιέσει» να παλέψει για τη νίκη, στο τέλος όμως έφυγε σκασμένος και με μια τεράστια απορία για όλο αυτό που παρακολούθησε.

ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ

Με όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους, την ΑΕΚ με τσακισμένη ψυχολογία και την ισοπαλία να μην έχει κανένα νόημα η λογική έλεγε ότι ο ΑΡΗΣ θα έπρεπε να έχει μοναδικό στόχο τη νίκη. Έλα όμως που στην πράξη είδαμε ένα άλλο έργο. Κόντρα σε μια ΑΕΚ που ήθελε αλλά δεν μπορούσε ο ΑΡΗΣ προτίμησε να αναλωθεί σε μια ανούσια κυκλοφορία στα μετόπισθεν έχοντας μονίμως το μυαλό του στην άμυνα. Τόσο κολλημένος στο να προσέξει τα νώτα του που ακόμη και όταν του δινόταν η ευκαιρία να φύγει γρήγορα στην αντεπίθεση ή να πιέσει σε καταστάσεις όπου ήταν ολοφάνερο ότι η άμυνα της ΑΕΚ φλέρταρε με το λάθος πάντα δίσταζε σπαταλώντας κάθε υποψία απειλής προς την αντίπαλη εστία. Ένα ολόκληρο ημίχρονο σπαταλήθηκε με τον ΑΡΗ να αμύνεται και να καθυστερεί δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι κυλάει ιδανικά προς την πλευρά μας.

ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ

Μπορεί η ΑΕΚ να μην μας άγχωνε με την εικόνα της αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ήταν η ομάδα που προσπαθούσε να κερδίσει. Και ίσως στο τέλος να τα κατάφερνε αν δεν γινόταν η φάση του 58’ όπου ο Μορόν χόρεψε τους αντιπάλους του, ο Μήτογλου θίχτηκε που τον έκανε χαζό ο Ισπανός και απάντησε με ένα εσκεμμένο τάκλιν από πίσω. Κίνηση που ο Γερμανός ρέφερι ενστικτωδώς τιμώρησε ορθώς με απευθείας κόκκινη κάρτα παρά τις αντιδράσεις των ανθρώπων της ΑΕΚ και την σκανδαλώδη  παρέμβαση του VAR.  Με παίκτη παραπάνω λες δεν γίνεται… θα βγούμε μπροστά, θα το ψάξουμε το γκολ και ίσως το βρούμε. Και όμως όχι! Ουζουνίδης και παίκτες είχαν άλλη άποψη και προτίμησαν να διαχειριστούν το αριθμητικό πλεονέκτημα χωρίς να ρισκάρουν καθόλου. Μάλιστα το έκαναν σε τέτοιο βαθμό που επέτρεψαν την ΑΕΚ των 10 παικτών να φαίνεται ακόμη πιο απειλητική από ότι όταν έπαιζε με 11. Και κάπως έτσι αποφύγαμε την ήττα από την ΑΕΚ χωρίς όμως να κερδίσουμε βαθμό.

Η ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ

Τι must win games, τι προκρίσεις, τι τελικοί ο ΑΡΗΣ μας δυστυχώς στα κρίσιμα συνήθως μας κερνάει πίκρα… Σήμερα όμως ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του σε αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία πρόσθεσαν και κάτι το ανεξήγητο. Ανεξήγητο όπως η επιλογή να παίξεις για το Χ σε ένα παιχνίδι όπου ήξερες ότι το Χ δεν σου δίνει βαθμό. Το ήξερες από την αρχή, το ήξερες και όταν έμειναν οι αντίπαλοι με 10 παίκτες. Αποφάσισες όμως να κρατήσεις τους μηδέν βαθμούς και να παλέψεις επικοινωνιακά με το χαρτί του «δεν μας κέρδισαν». Ακόμη και ένα ευρύ ροτέισον ώστε να δοθούν ευκαιρίες και να προστατευτούν συγκεκριμένοι παίκτες ενόψει πλέιοφς θα ήταν πιο τίμιο από αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα. Τι είδαμε σήμερα; Μια ομάδα αποφασισμένη για το Χ και έναν προπονητή να δείχνει ικανοποιημένος με ότι έβλεπε μέσα στο γήπεδο.  Και άντε στο κέντρο δεν είχαν και τόσες επιλογές αν και μπορούσε να ρίξει τον Φετφατζίδη, στα πλάγια με τον Σαβέριο που έβγαλε σχεδόν όλο τον αγώνα όλα λειτουργούσαν μια χαρά; Κρίμα πάντως για τον Ουζουνίδη που για λίγο έδειξε ότι ίσως να μπορούσε να αλλάξει κάποια πράγματα στην ομάδα. Τελικά δεν μπορεί να ξεφύγει από τον γενικό κανόνα της μιζέριας που διέπει τους Έλληνες προπονητές και σίγουρα δεν μοιάζει ικανός να βοηθήσει να αλλάξει αυτή η αρρωστημένη νοοτροπία της ομάδας μας που τόσο πληγώνει.

 ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ …ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙ

Τι και αν άπαντες γνώριζαν εξαρχής ότι λόγω του παράλογου συστήματος διεξαγωγής των φετινών πλέιοφς η ισοπαλία δεν μας έδινε βαθμό, ο ΑΡΗΣ τον χαβά του. Πόσο μάλλον όταν έμεινε με 10 παίκτες η ΑΕΚ όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι η ομάδα μας στο πλάνο της ξέχασε να συμπεριλάβει τη λέξη νίκη. Γεμίζουμε με υπερηφάνεια… που δεν χάσαμε από αυτήν την μέτρια ΑΕΚ και ευελπιστούμε αυτή τη φορά μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος και την μίνι προετοιμασία, στην έναρξη των πλέιοφς να παρουσιαστεί η ομάδα βελτιωμένη και να κερδίσει τα αυτονόητα.

ΥΓ. Δεν είναι απαραίτητο για να κερδίσεις να παίξεις μπαλάρα και να μαγέψεις με την παρουσία σου μέσα στο γήπεδο. Είναι απαραίτητο όμως να θέλεις να κερδίσεις και να το δείχνεις.

ΥΓ2. Είτε 5-4-1 παίξεις, είτε 4-4-2 επιλέξεις είτε το «total football» με 2-3-5, αν παγώνεις πάντα το ρυθμό, γυρίζεις την μπάλα πίσω και κάνεις καθυστερήσεις μέχρι και στην αλλαγή ενώ παίζεις με παίκτη παραπάνω τα ίδια αποτελέσματα θα έχεις.

Την ευκαιρία να διασκευάσει τις εντυπώσεις μιας τραγικής χρονιάς είχε σήμερα ο ΑΡΗΣ στο κρατικό γήπεδο της Πυλαίας και αντί να την εκμεταλλευτεί… προτίμησε να προσθέσει μια ακόμη προβληματική εμφάνιση ψαλιδίζοντας τις όποιες ελπίδες του για είσοδο στην πρώτη εξάδα. Αδικαιολόγητα ανέτοιμο το σύνολο του Νίκου Βετούλα. Μπήκε σε ένα κρίσιμο παιχνίδι χωρίς πλάνο, χωρίς συγκέντρωση και απλά επειδή δεν του βγήκαν τα μακρινά σουτ γνώρισε μια εύκολη ήττα. Έτσι απλά με συνοπτικές διαδικασίες κάνοντας σχεδόν ότι κάνει από την αρχή της χρονιάς.

ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΖΟΡΙΖΟΤΑΝ

Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να καταλάβει ο καθένας το έργο που θα βλέπαμε σήμερα. Από την μια υπήρχε μια ομάδα που προσπαθούσε να εφαρμόσει μια συγκεκριμένη στρατηγική και να χτυπήσει στα αδύναμα μας σημεία περιορίζοντας τα βασικά μας ατού και από την άλλη υπήρχε ο ΑΡΗΣ μας που είχε εναποθέσει όλες τις ελπίδες του στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών. Ο πόακ παίζοντας με ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού από την αρχή μέχρι το τέλος προσπαθούσε να ξεφύγει στο σκορ(31-21 στο 12’) και η ομάδα μας απλά ήλπιζε ότι κάποιο από τα δυνατά μας χαρτιά θα σήκωνε την ομάδα στις πλάτες του.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΓΙΑ 5’ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΕΛΟΣ

Και εκεί που τίποτα δεν σε έπειθε ότι θα μπορούσε να αλλάξει, 2-3 μακρινά σουτ, κάποια ξεσπάσματα του Τζούστον και ξαφνικά από το -10 φθάνουμε στο +3. Ένα προβάδισμα(43-46) που κράτησε μόλις για 1-2 λεπτά μιας και καταφέραμε να κλείσουμε την 3^η περίοδο στο -6. Ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε ίχνος συγκέντρωσης από τους παίκτες αλλά και από τον προπονητή ώστε να αλλάξει η ροή της αναμέτρησης. Ο πόακ έβρισκε έστω και με δυσκολία τον δρόμο προς το καλάθι την ίδια στιγμή που οι παίκτες μας έπαιρναν την μια κακή επιλογή στην επίθεση μετά την άλλη. Με το που ξέφυγε ξανά ο συμπολίτης ήταν φανερό ότι δεν υπήρχαν τα ψυχικά αποθέματα να αντιδράσουμε και μοιραία στο τέλος η ήττα ήρθε εύκολα.

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΛΑΝΟ

Ένας ΑΡΗΣ χωρίς πλάνο, με ατομικές ενέργειες, μακρινά σουτ απελπισίας, φθηνά λάθη και καμία ουσιαστική καθοδήγηση από τον πάγκο. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τους 3 διαιτητές που δεν μας έδιναν σχεδόν ποτέ φάουλ  όταν μπουκάραμε μέσα σε αντίθεση με τα φάουλ που χάριζαν κάτω από το καλάθι μας στον ποακ, ο ΑΡΗΣ επέλεξε να κάνει το εύκολο και να σουτάρει από μακριά με όποιον τρόπο μπορεί. Από τα 8 μέτρα, μαρκαρισμένοι, υπό την πίεση του χρόνου.  Ακόμη και στο κατέβασμα της μπάλας είχε πρόβλημα σε όλο το παιχνίδι την ίδια στιγμή που εσύ δεν προσπάθησες καν να εκμεταλλευτείς τον τραυματισμό του Κατσίβελη στην 4^η περίοδο. Ρόμπερτς και Τζούστον ήταν οι μοναδικοί διασωθέντες ανάμεσα σε ένα σύνολο παικτών οπου ο καθένας έμοιαζε να έχει κατέβει για να κάνει απλά το κομμάτι του. Απογοητευτικό το κοουτσάρισμα του Βετούλα, ακόμη πιο απογοητευτικός ο τρόπος που προετοίμασε την ομάδα για το σημερινό παιχνίδι μετά από 3 εβδομάδες διακοπής.

ΤΗΝ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ

Κατώτερος των περιστάσεων παρουσιάστηκε ο ΑΡΗΣ στο αποψινό ντέρμπι, σε ένα χρονικό σημείο όπου με την έλευση του Βετούλα αλλά και την απόκτηση του Τζούστον είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει. Δυστυχώς η ομάδα δεν ξέφυγε από τον κανόνα της μετριότητας που την χαρακτηρίζει από το ξεκίνημα της χρονιάς και μοιραία γνώρισε μια ακόμη πικρή ήττα. Δύσκολα σώζεται κάτι στα εναπομείναντα παιχνίδια και σύντομα θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για την επόμενη χρονιά με μοναδική παρακαταθήκη τη σωρεία λαθών προς αποφυγή που έγιναν από το καλοκαίρι έως και σήμερα.