Με άδεια χέρια επιστρέφει ο ΑΡΗΣ μας από την πρωτεύουσα μετά από ένα παιχνίδι όπου ως ένα βαθμό στάθηκε καλά αλλά τελικά δεν κατάφερε να αποφύγει την ήττα από την ΑΕΚ. Είχε τις ευκαιρίες του να κάνει την ζημιά αλλά ο παθητικός ρόλος που είχε σε όλη την διάρκεια της αναμέτρησης και η έλλειψη έντασης στις διεκδικήσεις επισκίασε την όποια προσπάθεια. Σε χαμηλά νερά ο Μορόν που έχασε σπουδαία ευκαιρία για να κάνει το 0-1.

ΟΛΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΗΔΕΝ

Απόλυτη συγκέντρωση και ψυχραιμία επέδειξε από το ξεκίνημα ο ΑΡΗΣ μας στα αμυντικά του καθήκοντα, εξουδετερώνοντας με ευκολία τις επιθέσεις των αντιπάλων. Ενώ και η πίεση ψηλά των παικτών της ΑΕΚ δεν έδειχνε να μας προβληματίζει. Δυστυχώς όμως ήταν ξεκάθαρο ότι στη σκέψη των μυαλών μας υπήρχε μόνο η λέξη «άμυνα» και τίποτα άλλο. Διστακτικότητα κάθε φορά που είχαμε την μπάλα στα πόδια, κακές επιλογές όποτε περνούσαμε το κέντρο και μια νωχελική προσπάθεια για να ανέβει η ομάδα ψηλά που πάντα έμενε στην μέση. Κάτι που από μόνο του έδινε ψυχολογία στους παίκτες της ΑΕΚ και διάθεση για να επιτεθεί.

ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΣΠΑΤΑΛΗΣΕ

Και όμως μέσα από αυτή την παθητική εικόνα η ομάδα κατάφερε να απειλήσει στην αντεπίθεση με τον Οντουμπάτζιο από πλάγια θέση φάτσα με τον τερματοφύλακα να κάνει κακή επιλογή. Και στη συνέχεια μέσα από μια πολύ ωραία οργανωμένη επίθεση με τον Οντουμπάτζιο πρωταγωνιστή να βγάζει πολύ παράλληλη σέντρα στο κέντρο της μικρής περιοχής αλλά χωρίς να βρεθεί κάποιος συμπαίκτης του στην πορεία της. Ενώ ακόμη πιο σπουδαία ευκαιρία ήταν αυτή του Μορόν, με τον Ισπανό μετά από εξαιρετική κίνηση να έχει όλο τον χρόνο να σουτάρει από πλεονεκτική θέση και τελικά να αστοχεί… 3 φάσεις που θα μπορούσαμε εύκολα να είχαμε ανοίξει το σκορ κόντρα στην εικόνα του παιχνιδιού.

Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ Ο ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Και όταν κόντρα στην πρωταθλήτρια Ελλάδος δεν εκμεταλλεύεσαι τις εξαιρετικές ευκαιρίες που σου δίνονται τότε αργά ή γρήγορα θα το πληρώσεις. Αν μάλιστα η άμυνα σου γίνεται διαρκώς στο ύψος της μεγάλης περιοχής και διαρκώς ξαναεπιστρέφεις την μπάλα στον αντίπαλο ή την στέλνεις κόρνερ δύσκολα την γλιτώνεις. Σε ένα από τα πολλά κόρνερ που κέρδισε η ΑΕΚ ο Βίντρα, θυμίζοντας Φαμπιάνο έκανε το 1-0 στο 59’ που ήταν και το τελικό σκορ. Το λυπηρό όμως της αποψινής βραδιάς ήταν αυτό που ακολούθησε και η αντίδραση …που δεν είδαμε ποτέ από την ομάδα μας. Έχεις 35’ να ισοφαρίσεις και εσύ συνεχίζεις να αγωνίζεσαι με μια χαλαρότητα και άνεση λες και κερδίζεις 3-0. Ήταν φανερά εκτός της λογικής μας η επίθεση και ακόμη στα 2-3 ανεβάσματα που είχαμε στα τελευταία λεπτά κατέληξαν σε εύκολο λάθος. Η ΑΕΚ χωρίς να εντυπωσιάσει ή να γίνει ιδιαίτερα απειλητική πήρε χωρίς να αγχωθεί τη νίκη παρά το εύθραυστο 1-0.

ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΑ, ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Όσο μεγάλος και αν ήταν εξαρχής ο βαθμός δυσκολίας της σημερινής αναμέτρησης στο γήπεδο όπως φάνηκε οι διαφορές δεν ήταν μεγάλες. Ο ΑΡΗΣ ήταν σωστά στημένος αμυντικά και ψύχραιμος στις κινήσεις του.  Και αυτό φάνηκε από τις ευκαιρίες που έκανε η ΑΕΚ, όχι ποσοτικά αλλά ποιοτικά. Άρα ως εδώ όλα καλά. Όλα καλά, αν η ομάδα κατέβηκε με στόχο να μην φάει γκολ και στην επίθεση ότι μας βγει. Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί ο τρόπος που λειτουργούσαν οι παίκτες μας όποτε είχαμε την κατοχή της μπάλας. Δεν τρέχεις, δεν βγάζεις ένταση στις μονομαχίες, δεν εκμεταλλεύεσαι τους κενούς χώρους, δεν μεταβιβάζεις γρήγορα, δεν κάνεις γεμίσματα, δεν κινείσαι, δεν κάνεις απολύτως τίποτα. Απλά κουράζεις σε ένα αργό τέμπο χωρίς εμπνεύσεις και επιθετικό πλάνο σε ένα παιχνίδι που βρίσκεσαι πίσω στο σκορ. Και το χειρότερο είναι ότι παρά τις αλλαγές που έγιναν δεν φάνηκε το πρόβλημα να είναι ατομικό αλλά 100% ομαδικό. Δύσκολα να πεις αν αυτό είναι έργο Μάντζιου ή της ποιότητας των παικτών μας αλλά κάπως θα πρέπει να διορθωθεί.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗ, ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Στην άμυνα περιορίστηκαν τα πλάνα μας κόντρα στην ΑΕΚ και αν εξαιρέσεις την κακή στιγμή του γκολ τα πήγαμε καλά.  Το γκολ του Βίντρα στο 59’ αποδείχθηκε αρκετό για να χαρίσει τη νίκη στην ΑΕΚ αλλά και να αναδείξει την προβληματική νοοτροπία με την οποία κατέβηκε η ομάδα σήμερα. 35 αγωνιστικά λεπτά με το σκορ στο 1-0 και καμία απολύτως αντίδραση. Εμφανίσεις σαν την σημερινή απέναντι σε μια «κουρασμένη» ΑΕΚ που δεν πιέστηκε ποτέ στο ενενηντάλεπτο, θα πρέπει να μας προβληματίζουν είτε το ματς λήγει 1-0 είτε λήγει 5-0. Αν κάποια στιγμή θέλουμε κάτι να αλλάξει. Διαφορετικά θα συνεχίζουμε να μιλάμε για «καλές εμφανίσεις» με «κακές στιγμές».

Αλώβητος έφυγε ο ΑΡΗΣ από το Μαρούσι σε ένα παιχνίδι όπου οι διαιτητές του την είχαν στημένη… αλλά αυτός φρόντισε να τους χαλάσει τα σχέδια, να αντέξει στην πίεση και να πάρει τη νίκη! Ηγέτης στην επίθεση ο Γκάλινατ, ήταν αυτός που «σκότωνε» κάθε απόπειρα των διαιτητών να γυρίσουν το παιχνίδι …μέχρι φυσικά να τον αποβάλλουν με 5 φάουλ. Την καλύτερη του εμφάνιση την κρατούσε για το τέλος(?) o Καρ που πέρα από τους 12 πόντους που πέτυχε είχε και 6 ασίστ.

ΜΠΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΕΡΙ

Πολλές οι 6 συνεχόμενες ήττες για αυτόν τον ΑΡΗ και οι παίκτες του Καστρίτη φάνηκε να το έχουν αντιληφθεί. Μπήκαν δυνατά στην άμυνα, αποφασιστικοί στην επίθεση, πήραν διψήφια διαφορά και δεν ξανακοίταξαν πίσω τους. Εξαιρετικό πρώτο δεκάλεπτο με όλους σχεδόν που πάτησαν στο παρκέ στο πρώτο δεκάλεπτο να συνεισφέρουν σε άμυνα και επίθεση. Το 29-17 του πρώτου δεκαλέπτου αποτύπωνε την ανωτερότητα του ΑΡΗ μας αλλά οι 3 διαιτητές είχαν προλάβει να στείλουν το μήνυμα ότι η νίκη δεν θα ερχόταν τόσο εύκολα.

ΠΙΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 3 ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ ΜΕ ΓΚΑΛΙΝΑΤ

Δεν ήταν μόνο τα πολλά ανύπαρκτα φάουλ που μας χρέωναν ήταν και αυτά τα κραυγαλέα εις βάρος μας φάουλ που δεν σφυριζόντουσαν ποτέ. Και αν στην αρχή οι αντίπαλοι μας ήταν πολύ άστοχοι στις βολές στη συνέχεια βρήκαν εύκολους πόντους από εκεί και αυτό τους συντηρούσε μέσα στο παιχνίδι. Ωστόσο κάθε φορά που πήγαινε το Μαρούσι να σηκώσει κεφάλι και με την βοήθεια των διαιτητών να σημάνει την αντεπίθεση του ο Γκάλινατ ήταν εκεί να τους κόψει τις ελπίδες. Η διαφορά όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά με την λήξη του τρίτου δεκαλέπτου φθάσαμε στο +19(53-72).

ΑΝΤΕΞΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ

Και αν η εικόνα των 2 ομάδων και η διαφορά το 19 πόντων φώναζαν ότι ο ΑΡΗΣ θα κερδίσει εύκολα όπως άξιζε, οι 3 διαιτητές δεν είχαν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη. Επέτρεψαν στο Μαρούσι να πιέζει ασφυκτικά ξεπερνώντας σε αρκετές περιπτώσεις όχι απλά τα όρια του φάουλ αλλά ακόμη και αυτά του αντιαθλητικού. Την ίδια στιγμή είχαν φροντίσει από νωρίς να έχουν φορτώσει με ανύπαρκτα φάουλ τους Μπάξτον, Σόουζα και Γκάλινατ βγάζοντας τους από το παιχνίδι και αναγκάζοντας τον Καστρίτη να πάει σε αλχημείες. Το διπλό φάουλ στον Σλαφτσάκη που δεν σφυρίχτηκε ποτέ, το 5^ο φάουλ του Σόουζα που δεν κατάλαβε κανείς, το επιθετικό φάουλ του Γκάλινατ μετά από σπρώξιμο αντιπάλου, το αντιαθλητικό χτύπημα στον Μπλούμπεργκ που δόθηκε απλό φάουλ,  και το παραλίγο «κλέψιμο» φάουλ πάνω στον Κάρ στα τελευταία δευτερόλεπτα ήταν οι κορυφαίες στιγμές 3 διαιτητών που έκαναν μια συγκινητική προσπάθεια για να επιβάλλουν το αποτέλεσμα που ήθελαν. Το έκαναν ντέρμπι μειώνοντας στους 3 την διαφορά αλλά και πάλι αυτό δεν αρκετό.  Ο ΑΡΗΣ παίρνοντας βοήθειες από όλους, ακόμη και  από τον «φευγάτο» Καρ δεν μάσησε και πήρε τη νίκη!

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΑ ΣΤΗ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Με εξαίρεση την άμυνα μας κάτω από το καλάθι σε όλους τους υπόλοιπους τομείς ο ΑΡΗΣ παρουσιάστηκε βελτιωμένος. Από τα ριμπάουντ, τα τελειώματα στους αιφνιδιασμούς που αποτελούσαν πληγή, την πολυφωνία στην επίθεση(6 παίκτες με διψήφιους πόντους, σκόραραν όλοι όσοι πήραν προσπάθειες) και τις ασίστ είδαμε καλύτερα πράγματα. Ακόμη και το ροτέισον αν εξαιρέσουμε την γνωστή εμμονή με τον Κάρ(36’) και τον παραγκωνισμό του Περσίδη και του Φίλλιου πήγε καλύτερα. Ο Γκάλινατ ήταν καταιγιστικός όπως και ο Σόουζα που σε 8’ είχε 8 ριμπάουντ και 10 πόντους με απόλυτη ευστοχία. 2 εκ των κορυφαίων της αναμέτρησης που όμως μπήκαν στο στόχαστρο των διαιτητών και αποβλήθηκαν με ανύπαρκτα φάουλ.  Πολύ καλός και ο Καρ που σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια έδωσε ασίστ και απέφυγε τα λάθη. Θετική παρουσία και από τον Μπλούμπεργκ σε όλες τις γραμμές του γηπέδου που για περίεργο όμως λόγο αγωνίσθηκε μόλις 13’.  Καθοριστική συμβολή στη νίκη και ιδιαίτερα όταν οι διαιτητές το έκαναν ντέρμπι είχαν οι Κατσίβελης και Τολιόπουλος με ψυχραιμία στο κατέβασμα της μπάλας αλλά και στις ελεύθερες βολές. Και όλα αυτά σε ένα ακόμη παιχνίδι που έλειψε ο Σανόγκο αλλά και ο Μποχωρίδης.

ΕΔΕΙΞΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΙΣ ΝΙΚΕΣ

Πόσα μπορεί να πει κανείς για αγωνιστικά θέματα στο παιχνίδι που παρακολουθήσαμε; Λίγα και ξεκάθαρα… ο ΑΡΗΣ ήταν ανώτερος, έκανε έναν υγιεινό περίπατο αλλά στην γωνία τον περίμεναν οι 3 διαιτητές για να του χαλάσουν την βόλτα. Έλα όμως που οι παίκτες του Καστρίτη αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένοι να μην αφήσουν να τους κλέψουν την προσπάθεια και το πήγαν ως το τέλος. Σημαντική νίκη για βαθμολογικούς λόγους. Τεράστια νίκη για ψυχολογικούς λόγους για τον τρόπο που ήρθε κόντρα σε αυτή την συνεχόμενα προκλητική διαιτησία που βλέπει ΑΡΗ και αρρωσταίνει… Έτσι ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ συνέχισε να τους το χαλάς!

ΥΓ. Καλός ο Καρ σήμερα, μακάρι να έπαιζε έτσι από την αρχή της χρονιάς… ωστόσο αυτή η εμμονή(36΄ !?!?!?)  που έχει ο κόουτς μαζί του δεν βοηθάει την ομάδα.

ΥΓ2. Μην ξεχάσουν οι δικοί μας μπασκετικοί φωστήρες να μας υπενθυμίσουν την πρόοδο που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στο κομμάτι της διαιτησίας χάρη στις συντονισμένες ενέργειες των δικών μας…

Βροντερό «παρών» φώναξε ο ΑΡΗΣ σήμερα στο πρωτάθλημα παίρνοντας μια σημαντική νίκη με 2-0 απέναντι στον πρωτοπόρο της βαθμολογίας Παναθηναϊκό! Έπαιξε έξυπνα η ομάδα, είχε υπομονή στο παιχνίδι της αλλά είχε και τις εντάσεις σε άμυνα και επίθεση που έλειπαν από προηγούμενα παιχνίδια. Πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ο Μορόν που εκτός του γκολ ήταν απίστευτα δραστήριος και παρέσυρε σε αυτή την λογική και τους συμπαίκτες του. «Ζέσταθηκε»  με την εμφάνιση της ομάδας  ο κόσμος στο Κλ.Βικελίδης σε μια βραδιά με πολύ κρύο.

ΕΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ

Να εξουδετερώσει τον αντίπαλο και στη συνέχεια να εκμεταλλευτεί τα λάθη  του περιλάμβανε εξαρχής το πλάνο του Άκη Μάντζιου και αυτό ακριβώς παρακολουθήσαμε μετά τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά της αναμέτρησης. Η χρησιμοποίηση του Μοντόγια στο αριστερό άκρο της άμυνας αλλά και η εμπιστοσύνη στον Παναγίδη εκεί ακριβώς αποσκοπούσε. Αν και ο Παναθηναϊκός κυκλοφορούσε καλύτερα την μπάλα και πλησίαζε συχνά στην περιοχή μας, οι ευκαιρίες που έβρισκε δεν γινόταν κάτω από τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Όσες φορές βρέθηκαν σε πλεονεκτική θέση Μπράμπετς και Φαμπιάνο ήταν εκεί παρέα με τον Κουέστα που ήταν πάντα σε ετοιμότητα. Όλο αυτό έδειχνε να εξαντλεί πνευματικά τον Παναθηναϊκό σε αντίθετα με τον ΑΡΗ μας που σε κάθε ευκαιρία χτυπούσε στην αντεπίθεση. Και αν ο Σουλεϊμάνοφ ήταν πιο ουσιαστικός στις επιλογές του ίσως θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει το γκολ νωρίτερα.

Ο ΜΟΡΟΝ ΕΜΟΙΑΖΕ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ

Ο Ισπανός επιθετικός στον φετινό ΑΡΗ μοιάζει να είναι σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Έτσι και σήμερα ακόμη και όταν η ομάδα έδειχνε προσκολλημένη στα αμυντικά της καθήκοντα αυτός ήταν που πίεζε ψηλά, ταλαιπωρούσε με κάθε ευκαιρία τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού και έσπρωχνε όλη την ομάδα μας να ανέβει.  Αυτό το πείσμα του Μορόν ήταν που οδήγησε τον Μπρινιόλι στο λάθος και στο 1-0 στο 43’ ! Ενώ και στο δεύτερο ημίχρονο πάλι ήταν αυτός που έδινε το σύνθημα της επίθεσης για να κλειδώσει τη νίκη.

ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ

Εκεί που φάνηκε ξεκάθαρα ότι το πλάνο του Άκη Μάντζιου λειτουργούσε άψογα ήταν το δεύτερο ημίχρονο. Εκεί που θα περιμέναμε τον Παναθηναϊκό να ανεβάσει την πίεση και την ομάδα μας να κλειστεί στα μετόπισθεν, είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Ναι μεν ο Παναθηναϊκός συνέχισε να ψάχνει την ισοφάριση αλλά ο ΑΡΗΣ όχι μόνο ήταν ψύχραιμος στον τρόπο που αμυνόταν αλλά παράλληλα έβρισκε και τους τρόπους με σωστές μεταβιβάσεις να βγει μπροστά με αξιώσεις για ένα δεύτερο γκολ. Κάτι που έγινε στο 71’ όπου πάλι απο κλέψιμο του Μορόν ο ΑΡΗΣ ξεχύθηκε στην αντεπίθεση, ο Ισπανός σε πρώτο χρόνο δεν κατάφερε να σκοράρει αλλά ο Μενέντεθ βρήκε στη συνέχεια της φάσης την ευκαιρία με ένα άπιαστο σουτ μέσα από την περιοχή να γράψει το τελικό 2-0. Από εκείνο το σημείο και μετά οι αντίπαλοι μας κατέρρευσαν και με λίγη προσοχή παραπάνω εύκολα θα είχαμε πετύχει και ένα τρίτο γκολ.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Σε γενικές γραμμές ο ΑΡΗΣ αγωνίσθηκε όπως λίγο πολύ τον έχουμε συνηθίσει. Προσπάθησε να πάει το παιχνίδι σε χαμηλό τέμπο, να διαβάσει τον αντίπαλο και να εκμεταλλευτεί με υπομονή τα κενά του.  3 σημαντικές λεπτομέρειες όμως έκαναν την διαφορά. 1) Η πίεση στην άμυνα αυτή τη φορά ήταν πιο ουσιαστική. Όχι μόνο ανέβαιναν οι γραμμές σωστά αλλά ακόμη και τα τρεξίματα των παικτών μας είχαν καλύτερο timing από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι. Για αυτό και κλέψαμε πολλές μπάλες στο κέντρο, για αυτό και ο Μπρινιόλι αναγκάστηκε στο λάθος από όπου προέκυψε το 1-0. 2) Αυτή τη φορά δεν «ντράπηκε»  να απομακρύνει την μπάλα από την άμυνα του με κάθε ευκαιρία. Ναι δεν είναι το καλύτερο ποδόσφαιρο το να διώχνεις όπως όπως την μπάλα αλλά από το να επιμένεις να κάνεις build up από πίσω ρισκάροντας διαρκώς το λάθος είναι πιο αποτελεσματικό. 3) Κουβάλησε την μπάλα μπροστά όταν του δινόταν οι χώροι περιορίζοντας τα ανούσια γυρίσματα προς τα πίσω. 4) Δοκίμασε επιτέλους να επιτεθεί και με μακρινές μπαλιές αξιοποιώντας την μαχητικότητα του Μορόν αλλά και τα τρεξίματα του Σουλεϊμάνοφ. Όλα τα παραπάνω ήταν αυτά που μας έδωσαν το πλεονέκτημα και έδωσαν τέλος στο νικηφόρο σερί του πρωτοπόρου της βαθμολογίας Παναθηναϊκού. Σίγουρα ο Μορόν ξεχώρισε αλλά αυτή η νίκη ήταν αποτέλεσμα της σωστής ομαδικής λειτουργίας σε όλα τα επίπεδα. 

ΤΙΜΩΡΗΣΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΨΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ

Ηχηρή απάντηση έδωσε ο ΑΡΗΣ μας σήμερα σε όλους όσους τον είχαν «ξεγραμμένο» και ιδιαίτερα στον Παναθηναϊκό που πίστευε ότι θα είχε ένα εύκολο πέρασμα από την Θεσσαλονίκη. Οι παίκτες του Άκη Μάντζιου όμως είχαν διαφορετική άποψη και φιλοδώρησαν με 2 γκολ τους πρωτοπόρους της βαθμολογίας δίνοντας τέλος στο νικηφόρο τους σερί.  Μια σημαντική νίκη που μας κρατάει «ζεστούς» στην βαθμολογία και δείχνει ότι αυτή η ομάδα παρά τις όποιες αστοχίες και προβλήματα μπορεί να ανταποκριθεί και στα δύσκολα. Ας ελπίσουμε να υπάρχει και ανάλογη συνέχεια. Μπράβο ρε ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

Στο ίδιο έργο θεατές για ακόμη ένα παιχνίδι, με τον ΑΡΗ να παρουσιάζει στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ένα κάκιστο αγωνιστικό πρόσωπο, να τα δίνει όλα για την ολική ανατροπή από το -20 και τελικά να αρκείται στην προσπάθεια της αντεπίθεσης… Ίδια εικόνα και με τους διαιτητές όπου με τις 40 βολές που πρόσφεραν απλόχερα στους αντιπάλους μας να έχουν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη και την έκβαση της αναμέτρησης. Καμία διάθεση βελτίωσης από τον ΑΡΗ…  με τις 5 ήττες σερί να μην ακουμπάνε κανένα εκ των «πρωταγωνιστούν» και απλά να απογοητεύουν τον κόσμο.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ… ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Όταν παρακολουθείς μια ομάδα συστηματικά δεν χρειάζονται και πολλά λεπτά για να καταλάβεις αν έχει προετοιμαστεί σωστά, αν έχει διορθώσει κάποιες από τις αδυναμίες της και αν έχει κατέβει στο παιχνίδι με καθαρή σκέψη για να εφαρμόσει όλα αυτά που θέλει μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Από την απουσία παίκτη με ξεκάθαρο ρόλο την οργάνωση του παιχνιδιού, τα συστήματα που θα δίνουν καλύτερες συνθήκες για σουτ σε αυτούς που έχουν μια ευχέρεια στο σκοράρισμα, μέχρι και το παιχνίδι με τους ψηλούς που μοιάζει καθαρά συμπτωματικό όποτε συμβαίνει. Και όταν στην άμυνα ένας απλά σοβαρός αντίπαλος που κάνει τα βασικά σε προβληματίζει τότε λογικό είναι να εναποθέτεις όλες τις ελπίδες σου στην αυτοθυσία σε άμυνα και ριμπάουντ αλλά και στο προσωπικό επιθετικό ταλέντο όποιου παίκτη το λέει η ψυχούλα του… Γιατί σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και το να σηκωθείς για ένα ελεύθερο σουτ με όλες τις συνθήκες υπέρ σου είναι ζήτημα. Το 22-19 διαμορφώθηκε κυρίως λόγω των πόντων που πέτυχε ο Μπάξτον και έκρυψε προς στιγμή την κακή αμυντική μας λειτουργία.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ

Το ότι δεν πατούσες καλά σήμερα φάνηκε με το που ξεκίνησε το πιο έντονο ροτέισον από τον Καστρίτη.  Το παιχνίδι με τους ψηλούς ξεχάστηκε, οι κακές επιθετικές επιλογές έδιναν τη σειρά τους η μία στην άλλη και στην άμυνα καμία απολύτως αντίδραση.  Ο Προμηθέας έπαιζε το ίδιο παιχνίδι όλη την ώρα και η άμυνα μας δεν έλεγε να προσαρμοστεί με τίποτα σε αυτό. Κόνιαρης, Κάουαν και Χέιλ μονοπωλούσαν τον χρόνο της επίθεσης, έκαναν την κίνηση προς τα μέσα και έβρισκαν με ευκολία τον δρόμο προς το καλάθι. Και όποτε δεν τον έβρισκαν ήταν εκεί οι 3 διαιτητές να χρεώσουν και την ανάσα μας φάουλ στέλνοντας τους στις βολές. Χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο ο Προμηθέας, κυκλοφορόντας με υπομονή την μπάλα διαβάζοντας την κακή άμυνα μας και αξιοποιώντας  τα δώρα των διαιτητών κατάφερε να χτίσει διαφορά 20 πόντων  χωρίς καν να ιδρώσει.

Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ

Και όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι τόσο κακός όπου επέτρεψες στον Προμηθέα να σε κερδίζει με 20 πόντους διαφορά μπροστά στον κόσμο σου, το μόνο που σε μένει είναι να σκυλιάσεις για να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Αυτό έκανε ο ΑΡΗΣ ανεβάζοντας την ένταση στην άμυνα αλλά και πετυχαίνοντας και κάποια σουτ. 20 πόντοι μέσα σε 9’ δύσκολα καλύπτονται και η ομάδα μας μοιραία γνώρισε την ήττα παρόλο που κατάφερε να μειώσει στους 4 πόντους. 

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ

Την μια τα μπάτζετ, την άλλη οι τραυματισμοί και τα ταξίδια στην Ευρώπη, κάπου ξεπετάγεται και η διαιτησία και ο ΑΡΗΣ συνεχίζει να πορεύεται αρνούμενος να κοιταχτεί στον καθρέπτη.  Αρνείται να αναγνωρίσει τα προβλήματα του ώστε να μπει στην διαδικασία να τα διορθώσει. Και για αυτή την κατάσταση μοναδικός υπεύθυνος είναι ο Καστρίτης. Περισσότερο δείχνει να προσπαθεί να πείσει για τις επιλογές του παρά να κάνει αυτά που πρέπει για να κερδίσει η ομάδα. Δεν είναι έγκλημα να έχεις κάνει λάθος επιλογές παικτών. Ούτε τόσο κακό το να μην έχει η διοίκηση τη δυνατότητα να αντικαταστήσει κάποιον από αυτούς. Κακό είναι όμως με το ζόρι να προσπαθείς να βαφτίσεις τον Κάρ play maker, να επιλέγεις διαρκώς σχήματα χωρίς ψηλούς γιατί δεν εξυπηρετούν το πλάνο σου, να ξεχνάς παίκτες ολόκληρες αγωνιστικές στον πάγκο και ξαφνικά να τους βάζεις στο ροτέισον και μετά πάλι να τους ξεχνάς στον πάγκο. Όπως κακό είναι να μην έχεις ένα επιθετικό πλάνο για τους ψηλούς αλλά και για να στηρίξεις τους πιο χαρισματικούς σκόρερ σου. Ναι ο ΑΡΗΣ των τελευταίων ετών έχει την υπογραφή του Καστρίτη, δείχνει μια αξιοθαύμαστη μαχητικότητα αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει οι απαιτήσεις να ανέβουν ώστε η «καλή προσπάθεια» να μην απαιτεί άλλοθι για κανέναν.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Με μια κάκιστη εμφάνιση στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αλλά και μια αξιοθαύμαστη αντεπίθεση στα τελευταία λεπτά ο ΑΡΗΣ κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να γνωρίσει μια αξιοπρεπής ήττα. Κόντρα σε έναν  Προμηθέα Πατρών που δεν έκανε τίποτα το εξεζητημένο πέρα από το να είναι πιο σοβαρός και στις 2 πλευρές του γηπέδου αλλά και να σουτάρει βολές… Ωστόσο μετά από 5 συνεχόμενες ήττες η συζήτηση για την διαιτησία δεν θα πρέπει να αποπροσανατολίσει κανέναν, μπας και επιτέλους κάποια στιγμή πρώτα ο κόουτς και ύστερα όλοι όσοι κινούνται γύρω του αναγνωρίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Όσο το αρνούμαστε η εικόνα θα παραμένει ακριβώς η ίδια.

ΥΓ. Η προσαρμοστικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική στο μπάσκετ. Και αν δεν μπορούν οι παίκτες να προσαρμοστούν στα θέλω του προπονητή, ίσως θα πρέπει ο κόουτς να αναπροσαρμόσει τα δικά του πλάνα σύμφωνα με το υλικό που έχει στη διάθεση σου του για το καλό της ομάδας. Και ας είναι κόντρα σε αυτά που είχε εξαρχής στο μυαλό του.

ΥΓ2. 21 βολές εκτέλεσε ο Κάουαν… το ζήσαμε και αυτό!

Ούτε φέτος κατάφερε ο ΑΡΗΣ να δώσει τέλος στην κακή συνήθεια των τελευταίων χρόνων στο κρατικό, γνωρίζοντας την ήττα με 82-76. Σε ένα παιχνίδι όπου ουσιαστικά παρουσιαστήκαμε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, επιστρέφοντας από το -20 και φθάνοντας μια ανάσα από την ολική ανατροπή. Αποχώρησε τραυματίας ο Σανόγκο που ήταν με διαφορά ο κορυφαίος για τον ΑΡΗ μας και ένας από τους ελάχιστους που ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα. Εκνευριστικά ανύπαρκτοι οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον…

ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

Ότι γράφαμε τα προηγούμενα χρόνια για την «πνευματική προετοιμασία» της ομάδας για αυτό το παιχνίδι ισχύει και φέτος. Σε μια ομάδα όπου αποφεύγονται να ορίζονται στόχοι και η «καλή προσπάθεια» παρουσιάζεται ως το βασικό ζητούμενο, όταν δημιουργούνται απαιτήσεις υπάρχει πρόβλημα. Απαιτήσεις όπως το να κερδίσεις αυτό το παιχνίδι μιας και έχεις αποδείξει ότι μπορείς να το κάνεις μετά από 13 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί βραχυκυκλωμένος πνευματικά ξεχνώντας στα αποδυτήρια κάθε θετικό στοιχείο που έχει αυτή η ομάδα. Στοιχεία όπως η πολυδιαφημισμένη άμυνα που ανέδειξε  σε ήρωα τον Τσαϊρέλη και επέτρεψε στον συμπολίτη να τελειώσει το ημίχρονο με 80% ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα και 17 ριμπάουντ περισσότερα.

ΣΤΟ 2ο ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΑΡΗ

Προφανώς και η ανάπαυλα του ημιχρόνου λειτούργησε ευεργετικά για τους παίκτες μας. Οι αρνητικές σκέψεις που προϋπήρχαν της αναμέτρησης πλέον ήταν πραγματικότητα και η μοναδική επιλογή που είχαν οι παίκτες του Καστρίτη ήταν να αντιδράσουν δυναμικά. Και αυτό ακριβώς έκαναν!

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΟΓΚΟ

Με τον Σανόγκο να ξεκινάει ζεστά το 2ο ημίχρονο ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Σλαφτσάκης και Χάρελ ανέβασαν την πίεση στην άμυνα και ο ΑΡΗΣ με σκορ από Γκάλινατ και Τολιόπουλο ξεκίνησε να ροκανίζει την διαφορά. Ο μπάοκ είχε εγκλωβιστεί από την άμυνα μας και οι παίκτες του Καστρίτη έδειχναν ολοένα και περισσότερο αποφασισμένοι σε αυτή την μάχη.

ΕΦΘΑΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΧΑΛΙΑ

Από το 54-34 του πρώτου ημιχρόνου φθάσαμε 7’ 30’’ πριν το τέλος του αγώνα στο -2! Με την ομάδα μας να έχει βρει ρυθμό και την ψυχολογία να είναι με το μέρος μας. Από αυτό το σημείο και μετά φάνηκε ξανά το πόσο ανέτοιμος πνευματικά ήταν. Σπατάλησε 3-4 ευκαιρίες για να ισοφαρίσει ή να προσπαθήσει και έδωσε και πάλι το δικαίωμα στον αντίπαλο να πάρει ένα προβάδισμα 6 πόντων. Μείωνε, έφθανε μια ανάσα από την ισοφάριση και ξανά τα ίδια λάθη και οι ίδιες κακές επιθετικές επιλογές. Και αν τα 4 φάουλ του Γκάλινατ με κάμποσο χρόνο να απομένει ήταν η πρώτη ζημιά, ο τραυματισμός του Σανόγκο ήταν το αποτελειωτικό χτύπημα. Ο Τολιόπουλος δεν έβαλε τα κρίσιμα σουτ, οι αντίπαλοι τα έβαλαν και κάπου εκεί η αντεπίθεση μας έλαβε τέλος.

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Πολύ ντόρος γίνεται για την άμυνα μας και η στατιστική είναι η επιβεβαίωση. Όταν όμως συστηματικά κάτω από το καλάθι σου είσαι αδύναμος σε σημείο που μπορεί ο κάθε Τσαϊρέλης να σου κάνει την ζημιά τότε κάτι δεν πάει καλά. Όπως κάτι δεν πάει καλά όταν οι 3 από τους 6 ξένους σου έπαιξαν συνολικά 28’, πέτυχαν 3 πόντους, μάζεψαν 3 ριμπάουντ,  έδωσαν 2 ασίστ και 3 λάθη... Και αυτά τα προβλήματα δεν έτυχαν απλά σήμερα αλλά μας ακολουθούν από την αρχή της χρονιάς. Και αν για τους ψηλούς υπάρχει το άλλοθι ότι δεν τους τροφοδοτούν σωστά, για τον Κάρ αυτή η εικόνα μετά από 14 επίσημα παιχνίδια είναι αποκαρδιωτική. Όχι μόνο γιατί δεν σκοράρει αλλά γιατί δεν πασάρει σωστά, δεν κατεβάζει σωστά και δεν μαρκάρει σωστά. Και κάπως έτσι αναγκαστικά ο Καστρίτης έχει περιορίσει τον χρόνο του για το καλό της ομάδας και …αναγκάζεται να δώσει ξανά μπόλικο χρόνο σε έναν Μποχωρίδη που δεν βλέπεται.  Σε μια αγωνιστική χρονιά όπου ο Τολιόπουλος είναι εντυπωσιακά καλύτερος από αυτά που υπολόγιζες και ο άτυχος της βραδιάς Σανόγκο άρχισε να έχει ενεργό ρόλο και στην επίθεση. Πάλι καλά να λέμε που αυτοί οι 2 παίκτες είναι ανεβασμένοι φέτος και ας προσευχηθούμε όλοι μας να μην είναι σημαντικός ο τραυματισμός του Σανόγκο. Όλα τα παραπάνω μοιάζουν να έχουν την υπογραφή του Καστρίτη αλλά επειδή στον ΑΡΗ των τελευταίων ετών η διοίκηση αρκετές φορές έχει κάνει σημαία της την μη αντικατάσταση παικτών εις το όνομα του οικογενειακού κλίματος… ίσως ο κόουτς να μην έχει και άλλες επιλογές. Επιλογές που θα πρέπει να του δώσει η διοίκηση αν δεν θέλουμε η φετινή χρονιά να πάει στράφι.

ΚΑΚΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΨΕΙ

40’ διαρκεί το παιχνίδι, μόλις 20’ αποφάσισε ο ΑΡΗΣ να αγωνισθεί σήμερα. Επέστρεψε από το -20 και στο τέλος τα έκανε όλα χάλια συνεχίζοντας μια αρνητική παράδοση που δεν λέει να την κόψει. Σε κακή βραδιά ο κόουτς, όπως και οι Κάρ, Σόουζα και Μπάξτον που παρακολούθησαν το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα από τον πάγκο. Συγκινητικός ο Σανόγκο, στην καλύτερη του εμφάνιση που όμως αποχώρησε τραυματίας σε ένα καθοριστικό σημείο της αναμέτρησης. Πλέον ο λόγος στην διοίκηση και στον προπονητή που με τις αποφάσεις τους σχετικά με τους ξένους θα δείξουν αν ο ΑΡΗΣ φέτος έχει αγωνιστικούς στόχους ή όχι.

ΥΓ. Μέρος της «κανονικότητας» μιας ομάδας είναι και η αντικατάσταση παικτών όταν αυτοί δεν αποδίδουν σύμφωνα με τα αναμενόμενα.

Την ήττα από τον Παναθηναϊκό γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στο κατάμεστο Παλέ σε ένα παιχνίδι όπου οι παίκτες του Καστρίτη τα έδωσαν όλα για ακόμη φορά αλλά στο τέλος δεν άντεξαν… Δεν αντέξανε στο ρυθμό του Παναθηναϊκού που στο Β ημίχρονο ανέβασε απόδοση, δεν αντέξανε και στα σφυρίγματα των διαιτητών που μετά την από την ανάπαυλα του ημιχρόνου έβγαζαν πράσινες φωτιές… Χειροκροτήθηκε στο φινάλε η ομάδα για την προσπάθεια σε ένα ακόμη μοναδικό πάρτι που στήθηκε στο Nick Galis Hall.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ

Αν κάτι έχει διαφορετικό ο ΑΡΗΣ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι μπαίνει πολύ πιο δυνατά στα παιχνίδια. Ακόμη και όταν η επίθεση αργεί να πάρει μπρος, στην άμυνα όλοι παίκτες σκυλιάζουν από το πρώτο δευτερόλεπτο. Έτσι και σήμερα απέναντι στον δυνατό Παναθηναϊκό του έδειξαν από την αρχή ότι σήμερα τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Μπορεί να βρήκε εύκολους πόντους με τον Αντετοκούμπο κάτω από το καλάθι αλλά γρήγορα η άμυνα μας προσαρμόστηκε. Και από την στιγμή που βρήκε τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι το παιχνίδι πήρε ακριβώς την μορφή του ντέρμπι που περιμέναμε με τις 2 ομάδες να έχουν εναλλάξ το προβάδισμα.

ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ ΑΡΗΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΡΟΠΟ

Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν το καλύτερο μας. Όχι μόνο δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να ξεφύγει αλλά κατάφερε με την ολοκλήρωση του να πάρει και κεφάλι στο σκορ. Το εντυπωσιακό buzzer beater κάρφωμα του Μπάξτον με την λήξη του ημιχρόνου ήταν το κερασάκι της μεγάλης προσπάθειας στα πρώτα 20’. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι προς έκπληξη όλων μας σε αυτά τα 2 δεκάλεπτα τα σφυρίγματα των διαιτητών είχαν μια ισορροπία, αντιμετωπίζοντας τις 2 ομάδες ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

ΠΗΡΑΝ ΜΠΡΟΣ ΤΑ «ΓΚΡΙ ΟΠΛΑ» ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕ Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Ότι ελπίδες και αν μας επέτρεψαν στα πρώτα 20’ οι διαιτητές να έχουμε για μια δίκαια αναμέτρηση μέχρι το τέλος, με το που μπήκανε από τα αποδυτήρια για το 2^ο ημίχρονο τις έκαναν κομματάκια με συνοπτικές διαδικασίες. Τα  φάουλ με το παραμικρό σε κάθε προσπάθεια του Παναθηναϊκού προς το καλάθι και ένα συνεχόμενο μπόνους βολών άλλαξαν σημαντικά τα δεδομένα του αγώνα. Μέχρι ο Παναθηναϊκός να «χτίσει» μια διαφορά ήταν σχεδόν αδύνατον να τους μαρκάρουμε μιας και κάθε επαφή χρεωνόταν με φάουλ και οδηγούσε στις βολές. Όσο για τα σφυρίγματα υπέρ μας… έπρεπε να φθάσει η διαφορά στο +13 2’30’’ πριν το τέλος και να νιώσουν ασφάλεια ότι μπορούν πλέον να το κάνουν ελεύθερα. Χωρίς το άγχος της ήττας για τους αγαπημένους τους πράσινους.

ΕΔΕΙΞΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΌΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Έχει αποκτήσει αγωνιστική ταυτότητα η ομάδα και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και σήμερα κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο. Η γρήγορη προσαρμογή της άμυνας στα κενά κάτω από το καλάθι αλλά και η ένταση με την οποία έπαιξαν σχεδόν όλοι σήμερα αποτελεί «σταθερά» του φετινού ΑΡΗ. Από εκεί και πέρα όλοι προσπάθησαν αν και ο Μποχωρίδης με τον Σόουζα ήταν σε πολύ κακή ημέρα. Όπως ίσως και ο Χάρελ που εξακολουθεί να είναι φοβικός στις επιθετικές επιλογές του.  Ο Κατσίβελης μοιάζει να έχει βρει ρυθμό την ίδια στιγμή που ο Τολιόπουλος επέστρεψε δυναμικά στο σκοράρισμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό σε αυτή την χρονική περίοδο που ακόμη ψαχνόμαστε. Όπως ψάχνεται και ο Γκάλινατ που δείχνει ικανός για το καλύτερο αλλά και το χειρότερο. Βελτιωμένος  ο Κάρ ως έναν βαθμό αλλά σίγουρα ο Καστρίτης όπως και όλοι μας περιμένουμε πολλά περισσότερα από αυτόν τον παίκτη. Συνολικά πάντως η ομάδα δείχνει ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Και αν με την επιστροφή του Μπλούμπεργκ αποκτήσουμε και μια λύση ουσίας παραπάνω τότε ίσως να μπορούμε να κερδίζουμε και παιχνίδια σαν το σημερινό.

ΠΑΛΕΨΕ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ

Στις δηλώσεις του ο Καστρίτης όπως συνηθίζει ήταν απόλυτα εύστοχος. Όχι μόνο για το σημερινό παιχνίδι αλλά και για την συνολική εικόνα της ομάδας. Είπε ο ΑΡΗΣ θα παλεύει σε όλα τα παιχνίδια αδιαφορώντας για τον αντίπαλο και ότι στο τέλος θα κερδίσουμε περισσότερα από όσα μας αναλογούν. Αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε και το ταβάνι που έχει αυτή η ομάδα. Αυτό ακριβώς είδαμε και σήμερα, έναν ΑΡΗ να παλεύει αδιαφορώντας για τον αντίπαλο που έχει απέναντι του. Ένας αντίπαλος πολύ δυνατός όπως είναι ο Παναθηναϊκός που όταν έχει και τα σφυρίγματα μαζί του είναι πολύ δύσκολο να τον κερδίσεις. Και ναι ο ΑΡΗΣ ακόμη δεν είναι σε επίπεδο να κερδίζει τον Παναθηναϊκό και τα ανθρωπάκια με τα γκρι που παριστάνουν τους διαιτητές. Μπράβο στον κόσμο για την απίστευτη κερκίδα, μπράβο στην ομάδα για την προσπάθεια! Συνεχίζουμε δυνατά.

ΥΓ. Πόσο αστείοι αυτοί οι διαιτητές… με το που «κλείδωσε» η νίκη για τον Παναθηναϊκό έδωσαν και 2-3 σφυρίγματα υπέρ μας.

ΥΓ2. Από τα καλύτερα καρφώματα ever το buzzer beater του Μπάξτον, παρέα με εκείνο του Κεϊρούς πάλι στη λήξη του ημιχρόνου κόντρα στον Ολυμπιακό!

Την πρώτη του εκτός έδρας νίκη πέτυχε ο ΑΡΗΣ μας στον Βόλο κερδίζοντας το μόρφωμα του Αχιλλέα Μπέου με 2-0! Η ομάδα δεν έπεισε, ζορίστηκε επιθετικά αλλά κατάφερε από την άσπρη βούλα με τον Μορόν να πάρει το προβάδισμα και με το γκολ του Νταρίντα να κλειδώσει τη νίκη. Πολύτιμοι οι 3 βαθμοί, σε συνδυασμό πάντα με την διακοπή που ακολουθεί και φυσικά την ελπίδα μετά από αυτή να δούμε έναν καλύτερο ΑΡΗ.

ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΑΝΟΥΣΙΟ ΤΕΜΠΟ

Όλα αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν… θα μπορούσαμε να πούμε για τον ΑΡΗ μιας και ότι και αν δοκιμάζει ο Μάντζιος η εικόνα είναι σχεδόν η ίδια. Έτσι και σήμερα η ομάδα μας μπήκε χαλαρά, κυκλοφόρησε την μπάλα με υπομονή και σπατάλησε ένα ολόκληρο ημίχρονο χωρίς να αγχώσει τον αντίπαλο του. Στο ίδιο τέμπο και ο Βόλος που με κάποια ξεσπάσματα προσπαθούσε να πατήσει σε κάποιο λάθος μας χωρίς να καταφέρει να απειλήσει. Οι 2-3 ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν και για τις 2 ομάδες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε γκολ αλλά καμία από τις 2 δεν πίεσε για να το πετύχει. Υπήρχε βέβαια και το ακυρωθέν γκολ του Μπράμπετς σε μια φάση που χωράει πολύ συζήτηση για το αν υπήρχε χέρι του Μπράμπετς ή και αν προηγήθηκε χέρι του αμυντικού του Βόλου.

ΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ ΒΟΥΛΑ

Με τον Βόλο να μας πιέζει στα πρώτα λεπτά του Β ημιχρόνου ο ΑΡΗΣ έμοιαζε να μην έχει βγει καλά από τα αποδυτήρια. Η αντίδραση ήρθε από τον Μορόν στο 52’ σε μια ακόμη φάση όπου η μπάλα φαίνεται να βρίσκει σε χέρι αμυντικού του Βόλου χωρίς όμως να παρεμβαίνει το VAR.  Λίγα λεπτά όμως αργότερα ο Σιδηρόπουλος είδε στην εκτέλεση κόρνερ το πάτημα στον Μορόν και το τράβηγμα στον Μπράμπετς καταλογίζοντας το πέναλτι από όπου ο Μορόν με ψυχραιμία έκανε το 0-1.

ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΑΡΙΝΤΑ

Σε ένα παιχνίδι με τόσες λίγες ευκαιρίες αυτό το γκολ ήταν αρκετό για να τονώσει την ψυχολογία των παικτών και στη συνέχεια να δείξουν ένα καλύτερο πρόσωπο. Δεν αγχώθηκαν από την πίεση που προσπάθησε να ασκήσει ο Βόλος, κράτησαν μπάλα και έψαξαν την ευκαιρία για να βρουν  και ένα δεύτερο γκολ. Κάτι που το κατάφεραν στην αντεπίθεση με τον Σουλεϊμάνοφ να κάνει εξαιρετική κίνηση στα πλάγια της μεγάλης περιοχής και να δίνει την ασίστ στον Νταρίντα για το 2-0 στο 76’! Στα λεπτά που απέμειναν δεν υπήρχαν ιδιαίτερες συγκινήσεις και το σφύριγμα της λήξης μας βρήκε να πανηγυρίζουμε μια σημαντική νίκη.

ΙΔΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Όσο χαρούμενος και αν μας κάνει η σημερινή νίκη δεν παύει να υπάρχει και μια ελαφρώς πικρή γεύση για την εικόνα της ομάδας μας. Ναι ο ΑΡΗΣ στα σημεία ήταν καλύτερος από τον Βόλο αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν η ομάδα που έπρεπε. Δεν μπόρεσες να πιέσεις, δεν μπόρεσες να κυκλοφορήσεις σωστά την μπάλα, δεν μπόρεσες να δημιουργήσεις φάσεις. Τα ανεβάσματα του Φεράρι, οι ενέργειες του Σουλεϊμάνοφ, κάποιες εμπνεύσεις του Νταρίντα και ως εκεί. Υπήρχε και ο Μπράμπετς φυσικά που προσπάθησε να δώσει λύσεις πέρα από την άμυνα και στην επίθεση αλλά δεν γίνεται να περιμένεις πάντα να σε ξελασπώνουν τα στόπερ σου. Ο Φατόρε στο ρόλο που ανέλαβε ήταν θετικός αν αυτό λέει κάτι… Γενικότερα πάντως οι περισσότεροι παίκτες σε ατομικό επίπεδο ζορίζονται να ανεβάσουν απόδοση ή τουλάχιστον να σταθεροποιηθούν κάπου στη μέση και αυτό τελικά μοιάζει να είναι το νούμερο ένα πρόβλημα που έχει να λύσει ο Μάντζιος. Το αν προλαβαίνει να το κάνει στην διακοπή που ακολουθεί θα φανεί στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

ΔΕΝ ΕΠΕΙΣΕ ΑΛΛΑ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

Ούτε σήμερα είδαμε το κάτι διαφορετικό από την ομάδα μας σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια αλλά η νίκη είναι αυτή που δίνει τους 3 βαθμούς και σήμερα τα καταφέραμε. Ωστόσο δεδομένων των συνθηκών με τις πολλές απουσίες, την κακή ψυχολογία και την έντονη ανάγκη για βαθμούς… η ομάδα έβγαλε αντίδραση παίρνοντας ένα σημαντικό διπλό. Πλέον ακολουθεί νέα διακοπή και μια ακόμη ευκαιρία να επανέλθουν οι τραυματίες αλλά και να βρει η ομάδα τον δρόμο της.

ΥΓ. Και εμείς παρακολουθούμε ξανά και ξανά το «φαινόμενο» δήμαρχος Βόλου Μπέος και το «πριβέ κλάμπ» ΝΠΣ και αδυνατούμε να αντιληφθούμε πως υπάρχει αυτός ο δήμαρχος και αυτή η ομάδα!

Πικρή ήττα με 3-1 γνώρισε ο ΑΡΗΣ μας στο Κλ.Βικελίδης από τον Ατρόμητο  σπάζοντας το νικηφόρο σερί των προηγούμενων και χάνοντας την ευκαιρία να σουλουπώσει το κακό του ξεκίνημα. Μέτρια εικόνα στα πρώτα 45’, τραγική στο δεύτερο μισό. Ασταθής άμυνα, ανύπαρκτο κέντρο και πραγματικές ευκαιρίες με το σταγονόμετρο. Δικαιολογημένη η αγανάκτηση του κόσμου που βλέπει ο ΑΡΗΣ να συνεχίζει να βαδίζει στον δρόμο της αγωνιστικής αβεβαιότητας, όπως δηλαδή ακριβώς ξεκίνησε από το καλοκαίρι.

ΙΔΙΟ ΣΧΗΜΑ, ΙΔΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

Κάτι από Γιάννενα θύμισε ο ΑΡΗΣ του πρώτου ημιχρόνου με την ομάδα ναι μεν να έχει τον έλεγχο αλλά να δυσκολεύεται να απειλήσει ουσιαστικά τον Ατρόμητο. Σε αντίθεση όμως με τα Γιάννενα που ήταν σε ένα μόνιμο παθητικό ρόλο, ο Ατρόμητος από το ξεκίνημα έμοιαζε σωστά στημένος, διαβασμένος και με ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό. Ενώ είχε και κάποιους ποιοτικούς, ικανούς να σου κάνουν τη ζημιά.

ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΚΟΡ ΑΛΛΑ ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Η πρώτη απόπειρα αντεπίθεσης του Ατρομήτου δεν είχε αποτέλεσμα αλλά επιβεβαίωσε ότι αμυντικά ήμασταν ασταθείς. Μια προβληματική άμυνα που ξεκινούσε από τον χώρο του κέντρου όπου τα κενά ήταν μεγάλα. Στο 25’ σε μια ακόμη αντεπίθεση, όπου ο Φεράρι αλλά και η υπόλοιπη άμυνα δεν μπόρεσε να επιστρέψει εγκαίρως ο Ατρόμητος έκανε το 0-1 ανεβάζοντας τον βαθμό δυσκολίας της αναμέτρησης. Από εκείνο το χρονικό σημείο και μέχρι την λήξη του ημιχρόνου η ομάδα έβγαλε την αντίδραση που έπρεπε, ανέβασε την ένταση και έγινε πιο απειλητική. Το κερδισμένο πέναλτι από τον Παναγίδη που έκανε γκολ(σε δεύτερο χρόνο) ο Φαμπιάνο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της πίεσης. Μάλιστα μετά την ισοφάριση ο ΑΡΗΣ άρχισε να πιέζει ακόμη πιο ψηλά και να δείχνει αποφασισμένος να πάρει τη νίκη.

ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΑ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Ότι αίσθηση και αν μας άφησαν τα πρώτα 45’ με το που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο ξεχάστηκαν όλα… Η ομάδα έμοιαζε να κινείται στα χαμένα, να μην ξέρει πως να επιτεθεί και να διακατέχεται από έναν φόβο όποτε χανόταν η μπάλα. Αντιθέτως ο Ατρόμητος έμοιαζε να έχει αντιληφθεί ότι μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα στο γήπεδο από το να περιμένει κάποιες αντεπιθέσεις και απλά το έκανε. Το γκολ για τον Ατρόμητο δεν ήρθε στα πρώτα λεπτά από την κοντινή κεφαλιά αλλά ήρθε με το πέναλτι δώρο από τον Βεστράτε στο 55’. Το 1-2 , όχι μόνο δεν αφύπνισε την ομάδα μας αλλά την αποσυντόνισε εντελώς. Στα λεπτά που ακολούθησαν μέχρι τη λήξη, μόλις 2 φορές πλησίασε στο γκολ χωρίς επιτυχία σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας που βρήκαν και τρίτο γκολ στο 76’.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΟΥ

Προς στιγμή μπορεί οι 3 νίκες σερί να μας έκαναν να πιστέψουμε ότι η ομάδα μπορεί να βρει τον δρόμο της αλλά αν απομονώσουμε το τελικό αποτέλεσμα σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια ο ΑΡΗΣ δεν είχε μια πειστική εμφάνιση. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα(μαζί και η διακοπή) η ομάδα μπορεί να σοβαρεύτηκε σε σχέση με το ξεκίνημα αλλά πάλι τα κακώς κείμενα ήταν και συνεχίζουν να είναι πολλά. Το πρόβλημα στον άξονα αντί να βελτιώνεται, γιγαντώνεται και όσο συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν οι τραυματισμοί δεν διαφαίνεται και κάποια λύση. Ο Μάντζιος προσπαθεί αλλά και αυτός προσπαθώντας να διορθώσει κάποια πράγματα χαλάει κάποια άλλα. Όταν ο Νταρίντα μένει πίσω ο ΑΡΗΣ χάνει έναν δημιουργικό παίκτη από την επίθεση σε μια χρονιά όπου η ποιότητα μεσοεπιθετικά απουσιάζει. Δεν είναι τυχαίο το ότι όλοι ψάχνουν τον Σουλεϊμάνοφ. Ναι ο Ρώσος είναι ένας πολύ καλός παίκτης αλλά τις περισσότερες φορές μοιάζει να παλεύει μόνος του. Ακόμη και αυτή η μαχητικότητα που έδειξε ο Παναγίδης μοιάζει φέτος με πολυτέλεια. Αντιθέτως οι αρκετοί παίκτες χωρίς ρόλο και ουσία στο παιχνίδι τους μοιάζει με άλυτο γρίφο για τον Μάντζιο.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΣΑΙ ΑΥΤΑ ΠΑΘΑΙΝΕΙΣ

Ήττα – πισωγύρισμα για τον ΑΡΗ η σημερινή απέναντι στον Ατρόμητο σε ένα παιχνίδι που δεν αξίζαμε το κάτι παραπάνω και αυτό είναι ακόμη πιο λυπηρό από τους χαμένους βαθμούς. Η ομάδα δεν βγήκε ποτέ από τα αποδυτήρια για το Β ημίχρονο  και ο Ατρόμητος δείχνοντας στοιχειώδη σοβαρότητα και ακολουθώντας το πλάνο του πήρε τη νίκη. Απογοήτευση και απαισιοδοξία για τη συνέχεια μιας και με αυτή την εικόνα δεν πας πουθενά… πόσο μάλλον όταν έχεις και τους τραυματισμούς που δεν σε αφήνουν να σηκώσεις κεφάλι.

Τέλος στο περίεργο και ντροπιαστικό σερί ηττών απέναντι στον Κολοσσό, έδωσε σήμερα ο ΑΡΗΣ μας στην Ρόδο κερδίζοντας ε 78-88! Κυριαρχική εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο, με το «τάισμα των ψηλών» να λειτουργεί εξαιρετικά και η διαφορά να φθάνει στο +19! Ένταση στο φινάλε του αγώνα με τους Ροδίτες να κάνουν μουτράκια, σε ένα γήπεδο όπου ο κόσμος της ομάδας έδωσε το δικό του χρώμα στις κερκίδες.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΞΕΣΠΑΣΜΑ

Νωθρά μπήκε στο παιχνίδι η ομάδα παρουσιάζοντας προβλήματα στην επίθεση και επιτρέποντας στον Κολοσσό να παίρνει επιθετικά ριμπάουντ και ένα γρήγορο προβάδισμα με 5-0. Σε αυτό το σημείο ο Καστρίτης έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά. Αν και είχαν περάσει μόλις 3’ από το τζάμπολ, πήρε το τάιμ άουτ, είπε τα λογάκια του και ο ΑΡΗΣ με το που μπήκε στο παρκέ ήταν άλλη ομάδα. Ανέκαμψε, πήρε το προβάδισμα και δεν ξανακοίταξε πίσω του!

ΤΟΥΣ ΕΒΑΛΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ

Δεν είναι γκρίνια… η διαπίστωση ότι έως σήμερα τα επιθετικά πλάνα της ομάδας ήταν προβληματικά και το παιχνίδι με τους ψηλούς κάτω από το καλάθι απουσίαζε εντελώς. Στα πρώτα 2 δεκάλεπτα σήμερα, όποιος δεν καταλάβαινε όλο αυτό το διάστημα τι έλειπε από τον ΑΡΗ μάλλον θα το κατάλαβε. Με τους Κατσίβελη και Μποχωρίδη να οργανώνουν εναλλάξ το παιχνίδι, να διαβάζουν την αντίπαλη άμυνα με υπομονή και να βρίσκουν αρχικά τον Σόουζα και στη συνέχεια τον Μπάξτον ο ΑΡΗΣ κυριάρχησε! Δεν χρειάστηκε να ψάχνει τρίποντα και προσπάθειες απελπισίας. Οι 22 πόντοι του Μπάξτον στα πρώτα 20’ με κάποια εντυπωσιακά καρφώματα επιβεβαιώνει τον κανόνα που λέει ο καλός πόιντ γκαρντ «φτιάχνει» τους ψηλούς!

ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΠΗΓΑΝ ΝΑ ΤΟ ΓΥΡΙΣΟΥΝ

Όπως στην Πάτρα κόντρα στον Απόλλων έτσι και σήμερα στη Ρόδο η ομάδα κάπου έχασε τη συγκέντρωση της. Ο Καστρίτης στο 3^ο δεκάλεπτο «μπήκε» αποφασισμένος να δώσει χρόνο στον Κάρ, ο ΑΡΗΣ αποσυντονίστηκε σε μεγάλο βαθμό και οι διαιτητές βρήκαν την ευκαιρία να βάλουν τον Κολοσσό στο παιχνίδι. Το ότι επιτρέψαμε το +19 να γίνει +5 είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει τον κόουτς, ωστόσο η ομάδα έβγαλε αντίδραση. Και αφού έκοψε την φόρα του Κολοσσού και των διαιτητών, ήρθε και ο Γκάλινατ για να τους αποτελειώσει. Με ένα επιθετικό κρεσέντο στα τελευταία λεπτά τσάκισε κάθε σκέψη αντίδρασης. Το γούσταρε ο Αμερικάνος με το δίκιο του κάτι που τιμωρήθηκε μάλιστα από τους απίστευτους διαιτητές με τεχνική ποινή, βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα άλλης μια τραγικής διαιτησίας.

ΤΑ «ΑΚΟΥΣΕ» ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ, ΤΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

Ότι και αν πιστεύει ο καθένας περί κούρασης κλπ. τα 2 παιχνίδια την εβδομάδα μόνο καλό είναι για μια ομάδα που μπορεί και θέλει να βελτιωθεί. Καλές οι προπονήσεις αλλά σαν τα επίσημα παιχνίδια δεν έχει. Όλα σχεδόν τα κακώς κείμενα της Τετάρτης σήμερα τα είδαμε διορθωμένα. Η αρχή έγινε από τον Καστρίτη και τον διαφορετικό αλλά απολύτως λογικό τρόπο που μοίρασε τον χρόνο σήμερα στην περιφέρεια. Χωρίς εμμονές, χωρίς παίκτες να ξεχνιούνται ή να τους κόβουμε τον ρυθμό από μόνοι μας όταν αυτοί είναι ασταμάτητοι όπως ακριβώς ήταν ο Μπάξτον στο πρώτο ημίχρονο. Είδαμε να εμπιστεύεται ξεκάθαρα την οργάνωση του παιχνιδιού στον Κατσίβελη και τον Μποχωρίδη κανονικά… και όχι να πρέπει να περάσει ο μισός χρόνος της επίθεσης για να φθάσει η μπάλα στα χέρια τους. Είδαμε τον Φίλιο που αναρωτιόμασταν γιατί δεν του δίνεται χρόνος. Είδαμε γιατί είναι προτιμότερο να εμπιστευτείς ακόμη και όταν δεν πηγαίνει και τόσο καλά έναν σκόρερ σαν τον Γκάλινατ. Εξαιρετική προσπάθεια από όλους που αγωνίσθηκαν με μοναδική εξαίρεση τον Κάρ που ούτε σήμερα μπόρεσε να βοηθήσει. Αυτή τη φορά όμως Γιάννη… τον έβαλες 18’ και όχι 27’.

ΕΣΠΑΣΕ ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΕΡΙ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΝΙΚΗ

Με φόρα προσγειώθηκε ο ΑΡΗΣ στην Ρόδο, αφήνοντας την κακή εμφάνιση της Τετάρτης στη Θεσσαλονίκη και σκορπίζοντας στο πέρασμα του τον Κολοσσό! Εξαιρετική εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο με την ομάδα να βάζει στο παιχνίδι της στοιχεία που δεν είχαμε δει ως τώρα και τον Μπάξτον να τρομοκρατεί το αντίπαλο καλάθι πετυχαίνοντας 20 πόντους! Προσπάθησαν οι διαιτητές όπως στην Πάτρα να το γυρίσουν αλλά μάταια… Ο ΑΡΗΣ έδειξε χαρακτήρα και πήρε μια εύκολη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που ήδη έχει κάνει ζημιές και αναμένεται να κάνει και άλλες. ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ!

ΥΓ. Άραγε στο τράβηγμα από το λαιμό πάνω στον Μπάξτον που τσέκαραν οι διαιτητές στο Instant Replay τι έργο να έβλεπαν;

ΥΓ2. Κάποιοι πόνεσαν λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους όπως φάνηκε εκεί στη Ρόδο. Μην ζορίζεστε, σιγά σιγά θα συνηθίσετε ξανά. 

Δεν χρειάστηκε να φορτσάρει ο ΑΡΗΣ για να πάρει τη νίκη απέναντι στα ακίνδυνα… Γιάννενα. Με υπομονή στο παιχνίδι του βρήκε τα γκολ που ήθελε και χωρίς να αγχωθεί πήρε τους 3 βαθμούς. Το 1-0 ο Σουλεϊμάνοφ με ωραία κεφαλιά μετά από εξαιρετική σέντρα του Φεράρι, το 2-0 ο Σαμόρα που είχε περάσει ως αλλαγή. Ικανοποίηση για το αποτέλεσμα απέναντι σε μια ομάδα που ήρθε μόνο για να παίξει άμυνα και τίποτα άλλο.

ΑΝΑΚΑΤΕΨΕ ΤΗΝ ΤΡΑΠΟΥΛΑ Ο ΜΑΝΤΖΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Με τους Παναγίδη και Κάρλσον να παίρνουν φανέλα βασικού και τον Νταρίντα να αγωνίζεται πιο ψηλά ο Άκης Μάντζιος θέλησε να πλαισιώσει τον Μορόν με 3 δραστήριους παίκτες πέρα του Σουλεϊμάνοφ γνωρίζοντας εξαρχής ότι τα Γιάννενα θα κλειστούν στην άμυνα. Η σκέψη καλή, η πράξη όμως όχι. Ο Νταρίντα προσπαθούσε να κυκλοφορήσει με ασφάλεια την μπάλα αλλά οι συμπαίκτες του ήταν στατικοί με αποτέλεσμα να έχουμε μια ανούσια κατοχή χωρίς ουσιαστικές ευκαιρίες. Το σουτ του Νταρίντα μέσα από την μεγάλη περιοχή ήταν η μοναδική μας κλασσική ευκαιρία στα πρώτα 45’ με το σουτ του Τσέχου να «γλείφει» το αριστερό δοκάρι του Κλέιμαν. Ατυχία με τον Οντουμπάτζιο που αποχώρησε τραυματίας στο 34’ σε μια χρονική περίοδο όπου λογίζεται και ως τρίτο στόπερ.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΤΑ ΓΚΟΛ

Με τα Γιάννενα να έχουν ταμπουρωθεί στην άμυνα για τα καλά και η ομάδα να μην έχει τις εντάσεις και τις εμπνεύσεις για να απειλήσει, συνεχίστηκε αυτό το  παιχνίδι της υπομονής με τους παίκτες μας να γυροφέρνουν την μπάλα στα πλάγια, από πλευρά σε πλευρά, ευελπιστώντας να βρουν την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν. Κάπως έτσι ο δραστήριος σήμερα Φεράρι βρήκε τους χώρους για μια εξαιρετική σέντρα δίνοντας την ευκαιρία στον Σουλεϊμάνοφ να κάνει το 1-0 στο 54’ κάνοντας τα πάντα πιο εύκολα. Λίγα λεπτά αργότερα ακολουθήσε και η αποβολή με δεύτερη κίτρινη κάρτα για τα Γιάννενα ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο μας προς τη νίκη. Οι αντίπαλοι μας σε κανένα σημείο του αγώνα δεν φάνηκαν ικανοί να αλλάξουν την τύχη τους και ο ΑΡΗΣ απλά κυνηγούσε και το δεύτερο γκολ. Ένα δεύτερο γκολ από τον Σαμόρα στο 75’ σε μια φάση διαρκείας! Τα εναπομείναντα λεπτά κύλησαν σε χαλαρούς ρυθμούς με τον ΑΡΗ μας να κυνηγάει και το τρίτο γκολ, με το δοκάρι του Σαμόρα να είναι και η μεγαλύτερη ευκαιρία πριν το τελικό σφύριγμα της λήξης.

ΦΑΝΗΚΕ ΠΙΟ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΑΜΥΝΕΣ

Δεν έθελξε η ομάδα μας με την απόδοση της σήμερα αλλά κατάφερε να κερδίσει εύκολα και χωρίς να χρειαστεί στο φινάλε να αγχωθούμε. Αυτό από μόνο του είναι ένα στοιχείο που δείχνει ότι σε σχέση με τον Πανσερραϊκό σήμερα ήμασταν πιο έξυπνοι και πιο αποτελεσματικοί. Υπομονετικά κυκλοφορούσαμε την μπάλα και ψάχναμε την φάση όπου θα κάναμε το γκολ χωρίς καν να βγάλουμε τις εντάσεις και τα τρεξίματα που είδαμε στα τελευταία 17’ κόντρα στον Πανσερραϊκό. Και αν οι Κάρλσον και Παναγίδης ήταν πιο αποτελεσματικοί στις κινήσεις τους, ίσως η νίκη να ερχόταν  ακόμη πιο εύκολα. Ο Φεράρι πέρα από την ασίστ είχε μια συνολικά καλή παρουσία, όπως και ο Βεστρατε. Ο Νταρίντα ναι μεν στον ρόλο που είχε αναλάβει ήταν καλός αλλά όσο οι συμπαίκτες του δεν κάνουν κινήσεις στους χώρους, δύσκολα να μπορέσει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Δεύτερο γκολ ο Σαμόρα που δικαιωματικά κερδίζει την εμπιστοσύνη του Μάντζιου. Ωστόσο θα πρέπει κάποια στιγμή η ομάδα να αρχίζει να σκέφτεται και να παίζει πιο γρήγορα. Και φυσικά να γίνεται και πιο πιεστική.

ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Αποφεύγοντας κάποιο αγχωτικό φινάλε… ο ΑΡΗΣ μας πήρε εύκολα τη νίκη απέναντι στα Γιάννενα χάρη στα γκολ των Σουλμεϊμάνοφ και Σαμόρα! Δεν μπόρεσε να είναι όσο δημιουργικός και απειλητικός ήθελε απέναντι σε μια αδύναμη ομάδα όπως είναι τα Γιάννενα αλλά είχε την υπομονή να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα και να βρει αυτά τα 2 γκολ. Βελτιώνεται, κερδίζει, μαζεύει βαθμούς αλλά έχει αρκετά να διορθώσει ακόμη ώστε να μπορεί να καλύψει το χαμένο έδαφος.

ΥΓ. Αυτό πάντως τελικά με το χέρι που χτυπάει η μπάλα αφού πρώτα πάει στο πόδι μάλλον έχει να κάνει καθαρά με τα χρώματα της φανέλας για το πότε είναι πέναλτι ή όχι.